https://www.kathimerini.gr/opinion/5615 ... paranoias/Η μεταβλητή της συλλογικής παράνοιας.
Δεν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε που πολλοί στην Αθήνα και, ακόμα περισσότερο, στην Ουάσιγκτον, στις Βρυξέλλες και (σχεδόν πάντα) στο Βερολίνο αντιμετώπιζαν την εξωτερική πολιτική του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη βάση της Realpolitik, υφιστάμενων ισορροπιών και δυνατοτήτων. Ή –έστω– της κυρίως γερμανικής δαρβινικής αντίληψης ότι στο κάτω κάτω της γραφής η Αγκυρα δεν επιζητεί κάτι περισσότερο από τη δίκαιη αύξηση του «ειδικού βάρους» της Τουρκίας στην περιφέρεια, άρα η μικρή Ελλάδα καλό θα ήταν να μη διαμαρτύρεται και πολύ. Η κυβέρνηση Ερντογάν έχει ακολουθήσει τα τελευταία 4-5 χρόνια μια συνεπή τακτική υπονόμευσης των ελληνικών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, ενώ στην ευρύτερη πρακτική στο διεθνές περιβάλλον θυμίζει περισσότερο ευκαιριακό «ελεύθερο σκοπευτή» παρά αξιόπιστο εταίρο και συνομιλητή.