Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

ΤΟ ΠΑΙΔΙ, ΤΟ ΧΑΡΤΙΝΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ


Ένας μικρούλης έριξε στην άκρη του γιαλού το όμορφο καραβάκι του.

Δεν πρόσεξε όμως, κι έτσι το καραβάκι απομακρύνθηκε, χωρίς να προλάβει να το πιάσει.

Τότε ο πατέρας του πήρε πέτρες και τις πετούσε μπροστά από το καραβάκι.

Ο μικρός στην αρχή δεν κατάλαβε κι απόρησε γι’ αυτό το πετροβόλημα.

Αλλά δεν άργησε να εννοήσει.

Οι πέτρες έπεφταν πέρα από το καραβάκι, χωρίς να το χτυπούν.

Και με τα κυματάκια που προκαλούσαν, το έφερναν σιγά- σιγά πίσω στην ακρογιαλιά.

Κι έτσι ο μικρός με μεγάλη χαρά το πήρε πάλι στη αγκαλιά του.

Πολλές από τις θλίψεις που μας βρίσκουν μοιάζουν μ’ αυτό το πετροβόλημα.

Είναι οι πέτρες που ρίχνει ο Θεός, σαν απομακρυνθούμε από κοντά Του,

για να γυρίσουμε σ’ Αυτόν.



mazi-xeri-xeri

[XAPA]

Πώς να ελκύσουμε το έλεος του Θεού


ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ



…Ήρθε ένας κύριος , πριν από είκοσι χρόνια και μου είπε ότι είχε πολλά βάσανα κλπ,

και ότι θα ήθελε να κάνη προσευχή, για να μπορέση οικογενειακώς να τα αντιμετωπίζη με περισσότερη

καρτερία και υπομονή και, αν είναι δυνατόν, χωρίς γογγυσμό.

- Αλλά, μη μου πης να λέω (έτσι μου ζήτησε) αυτό το «Κύριε ,ελέησον… Κύριε ελέησον», όλο το βράδυ!

Πες μου έναν άλλο τρόπο, πιο πρακτικό.


Πώς μου ήρθε εκείνη τη στιγμή λοιπόν και του λέω:

- Υπάρχει ένα βιβλίο στην Εκκλησία μας, που λέγεται Ωρολόγιο (και του το έδειξα).

Σ’ αυτό υπάρχουν όλα τα απολυτίκια των Αγίων, από την 1η Σεπτεμβρίου έως 31 Αυγούστου.

- Δεν ξέρω να ψάλλω, μου είπε.

- Να τα διαβάζης. Όταν τελειώνουν τα απολυτίκια, παρακάτω έχει παρακλήσεις, πλήθος από ύμνους και ωδές πνευματικές.

Πόση ώρα θα καθήσης να κάνης προσευχή; Μία ώρα; Δυό ώρες; Τρεις ώρες; Διάβαζε από αυτά.

Και τελειώνοντας το κάθε απολυτίκιο, να λες π.χ. :

«Άγιε Ευστράτιε, , βοήθησέ μας στο σπίτι μας.

Άγιε Νικόλαε βοήθησέ με.

Αγία μου Βαρβάρα, πρέσβευε υπέρ ημών…».

Κάθε φορά που τελειώνεις, λέγε και κάτι παρόμοιο.

Στον Χριστό και στην Παναγία θα λες «σώσε μας ή ελέησον ημάς».


Και από τότε άρχισε να τα διαβάζη. Την πρώτη μέρα διάβασε δυο ώρες. Την δεύτερη ημέρα διάβασε τρεις.

Έφθασε μέχρι πέντε ώρες να διαβάζη τα απολυτίκια και τις διάφορες παρακλήσεις, που υπάρχουν μέσα στο Ωρολόγιο .

( Στην Αγία Τριάδα, στον Ιησού, Στην Παναγία, μαζί με τους Χαιρετισμούς, στον Άγγελο, στους αγίους Πάντες… ,

κάνοντας υπακοή ακριβώς σ’ αυτό που τον προέτρεψα) .

Ύστερα από περίπου έναν μήνα, , εκκλησιάστηκε σε κάποιον ναό και την επόμενη ημέρα ήρθε και με βρήκε, λέγοντάς μου:


- Άσ’ τα τι έπαθα, πάτερ Στέφανε! Τι έπαθα! Τι έπαθα! Τι φοβερό πράγμα έπαθα!

- Τι έπαθες;

- Να, άρχισα να διαβάζω, όπως μου είπες. Και χθες εκκλησιάστηκα στον άγιο Νικόλαο στον Πειραιά.

Και ενώ παρακολουθούσα την Θεία Λειτουργία , ξαφνικά ένοιωσα ότι όλοι οι χριστιανοί δίπλα μου ,

δεν ήταν χριστιανοί, δεν ήταν δηλαδή οι άνδρες από ‘δω, οι γυναίκες από ‘κει…,

αλλά γέμισε όλη η εκκλησία από Αγίους!!! Τους οποίους μάλιστα αναγνώριζα!

Εγώ δεν τους ήξερα. Πώς τους ανεγνώριζα; Με την ψυχή μου; Με την καρδιά μου; Με τον νου; Δεν γνωρίζω!!!

Πω, πω! Πόσο χάρηκα! Γέμισε η ψυχή μου από ευτυχία…, έλεγε και ξανάλεγε και ξανάλεγε.

Έπεφτε κάτω, έβαζε μετάνοιες, ξανάβαζε, ξανάβαζε, θέλοντας να με ευχαριστήση.


Την επόμενη εβδομάδα ξανάρθε, όμως λυπημένος αυτή τη φορά , και μου είπε:

- Αυτήν την Κυριακή που πήγα στην εκκλησία, δεν ήρθε κανένας Άγιος!!!

(Γιατί νόμιζε ότι κάθε φορά που θα πηγαίνη στην εκκλησία θα γινόταν το ίδιο! ) .

- Εμ , του λέω, δεν είναι έτσι κάθε μέρα!

Αυτό το ουράνιο γεγονός που είδες, ήτο μία απάντησις των Αγίων, που σ’ ευχαρίστησαν,

επειδή τους διάβαζες κάθε βράδυ τα απολυτίκια.


Πέρασαν τα χρόνια και ο εν λόγω χριστιανός άλλαξε κατοικία και χάθηκε.

Πριν από λίγο όμως καιρό, εμφανίστηκε πάλι μπροστά μου. Στην αρχή δεν τον ανεγνώρισα. Είχε αλλάξει η μορφή του.

Όμως τον θυμήθηκα, γιατί ήτο ο πρώτος που του συνέστησα να κάνη αυτού του είδους την προσευχή,

σαν μια ευλογημένη συνήθεια. ( Βέβαια, αυτό το είδος δεν έχει τη δύναμη της Νοεράς προσευχής,

αλλά έχουν δύναμη όμως οι επικλήσεις των Αγίων, ως πρεσβευτών στη Βασιλεία του Θεού ) .


Μου είπε λοιπόν:

- Α, πάτερ Στέφανε… Μια φορά έγινε αυτό!

- Ε, μια φορά θα το δης! του είπα. Για να καταλάβης ότι οι Άγιοι είναι παρόντες.

Κι όταν ψάλλουμε το απολυτίκιό τους ή ο,τιδήποτε άλλο, αυτοί μας προστατεύουν!

Την διατηρείς αυτή την καλή συνήθεια;

- Την διατήρησα για λίγον καιρό. Ύστερα την άφησα, αφού δεν εμφανίστηκαν ξανά!...

- Κακώς, πολύ κακώς που άφησες την προσευχή σου, επειδή δεν σου ξαναεμφανίστηκαν οι Άγιοι.

Με τις αδυναμίες και τα πάθη που έχεις, θα μπορούσε ο διάβολος με πολλή ευκολία να σου στήση κάποια παγίδα,

εμφανιζόμενος ο ίδιος ως Άγγελος φωτός.

Θα τον προσκυνούσες και θα δαιμονιζόσουν ή θα σε έριχνε σε πλάνες και θα σε κόλαζε στους αιώνες.

Ευτυχώς που ο Θεός σε φύλαξε , αμείβοντας την πίστη και την απλότητά σου.

Διότι ο σκοπός της οποιασδήποτε προσευχής δεν είναι για να βλέπουμε οράματα με Αγίους

ή και φώτα λαμπερά, αλλά για να ελκύσουμε το έλεος του Θεού, που θα διορθώση την άτακτη ζωή μας

και που θα μας φωτίση και θα μας οδηγήση στην σωτηρία της ψυχής μας.


Αυτές τις συμβουλές σου τις είχα δώσει από την πρώτη φορά που διαμαρτυρήθηκες.

Γι’ αυτό θα προσεύχεσαι όπως πρώτα, θα νηστεύης, θα συμμετέχης στα Πανάγια Μυστήρια, με φόβο, πίστη,

αγάπη και αληθινή μετάνοια. Θα τηρής τις ευαγγελικές εντολές με πολλή υπομονή

και όλα όσα μας διδάσκει η Ορθόδοξη πίστις μας.

Από τότε διορθώθηκε η στάσις του στην προσευχή και μαζί με τα απολυτίκια λέει πλέον συνεχώς προφορικά

και την Ευχούλα «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».



Από το βιβλίο: “Η «ΕΥΧΗ» ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ”
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2007

talantoblog

[XAPA]

Η Βασιλεία του Θεού έχει πόρτα χαμηλή.

Για να μπεις ή θα πρέπει να σκύψεις

ή να είσαι παιδί..


Αγιος Αυγουστίνος († 15 Ιουνίου)

[XAPA]

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: «Η ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΚΑΝΕΙ ΑΝΩΡΙΜΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!»


Μια μητέρα μου παραπονιόταν ότι το παιδί της, πέντε χρονών, δεν υπάκουε.

Της έλεγα, «εσύ φταίεις», αλλά δεν το καταλάβαινε.

Κάποια φορά επήγαμε με την μητέρα αυτήν ένα περίπατο στη θάλασσα με τ’ αυτοκίνητο της.

Είχε μαζί της και το παιδί. Σε λίγο ο μικρός ξέφυγε απ’ το χέρι της κι έτρεξε προς τη θάλασσα.

Υπήρχε, μάλιστα, ένας σωρός από άμμο κι απ’ την πίσω πλευρά του απότομα απλωνόταν η θάλασσα.

Η μητέρα αγχώθηκε, ήταν έτοιμη να φωνάξει, να τρέξει, διότι είδε τον μικρό στην κορυφή του σωρού,

μ’ απλωμένα τα χέρια να κάνει ισορροπία.

Εγώ την καθησύχασα, της είπα και γύρισε την πλάτη προς το παιδί και λίγο λοξά παρακολουθούσα.

Όταν ο μικρός απελπίσθηκε να προκαλεί την μητέρα του, για να την τρομάξει και να φωνάξει, όπως συνήθως,

σιγά σιγά κατέβηκε ήσυχος και μας επλησίασε. Αυτό ήταν!

Τότε πήρε η μητέρα το μάθημα της σωστής αγωγής.


Μια άλλη μητέρα παραπονιόταν για τον μοναχογιό της ότι δεν έτρωγε όλα τα φαγητά και κυρίως το γιαούρτι.

Ο μικρός ήταν περίπου τριών χρονών και την επαίδευε την μάνα καθημερινά.

Της λέγω: «Θα κάνεις το εξής. Θ’ αδειάσεις το ψυγείο απ’ όλα τα τρόφιμα.

Θα το γεμίσεις με ορισμένη ποσότητα γιαούρτι.

Θα ταλαιπωρηθείτε και οι γονείς για μερικές ημέρες.

Ήλθε η ώρα του φαγητού; Θα δώσεις στον Πέτρο γιαούρτι.

Δεν θα το φάει.

Το βράδυ το ίδιο, την άλλη μέρα το ίδιο.

Ε, μετά θα πεινάσει, κάτι θα δοκιμάσει.

Θα κλάψει, θα φωνάξει. Θα τα υποστείτε. Μετά θα το φάει ευχαρίστως».

Έτσι συνέβηκε κι έγινε το γιαούρτι το καλύτερο φαγητό για τον Πέτρο.


Δεν είναι δύσκολα αυτά.

Κι όμως πολλές μητέρες δεν τα καταφέρνουν και δίδουν πολύ αρνητική αγωγή στα παιδιά τους.

Μητέρες που κάθονται πάνω απ’ τα παιδιά τους συνεχώς και τα καταπιέζουν,

δηλαδή τα υπερπροστατεύουν, απέτυχαν στο έργο τους.

Ενώ πρέπει ν’ αφήνεις το παιδί μόνο του να ενδιαφερθεί για την πρόοδό του. Τότε θα πετύχεις.

Όταν κάθεσαι συνεχώς από πάνω τους, τα παιδιά αντιδρούν.

Αποκτούν νωθρότητα, μαλθακότητα και συνήθως αποτυγχάνουν στη ζωή.

Είναι ένα είδος υπερπροστασίας, που αφήνει ανώριμα τα παιδιά.


Πριν από λίγες ημέρες ήλθε απελπισμένη μια μητέρα για τις συνεχείς αποτυχίες του γιου της

στις εισιτήριες εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο.

Άριστος μαθητής στο δημοτικό, άριστος στο γυμνάσιο, άριστος στο λύκειο.

Στη συνέχεια αποτυχίες, αδιαφορία του παιδιού, αντιδράσεις περίεργες.

«Εσύ φταίεις, της λέω της μάνας, κι είσαι και μορφωμένη!

Τι θα έκανε το παιδί; Πίεση, πίεση, πίεση όλα τα χρόνια,

‘’να είσαι πρώτος, να μη μας ντροπιάσεις, να γίνεις μεγάλος στην κοινωνία….’’.

τώρα εκλώτσησε, δεν θέλει τίποτα.

Να σταματήσεις αυτή την καταπίεση και την υπερπροστασία και θα δεις που το παιδί τότε θα ισορροπήσει.

Τότε θα προχωρήσει, όταν τ’ αφήσεις ελεύθερο».



Από το βιβλίο «Βίος και Λόγοι»


yiorgosthalassis

[XAPA]

Γίνε σαν νεκρός και στις κακολογίες και στους επαίνους!

(από το Γεροντικόν)


Ένας αδελφός πήγε στον Αββά Μακάριο τον Αιγύπτιο και του λέει:

«Αββά, πες μου κάτι, πώς να σωθώ».

Και του λέει ο γέρων:

«Πήγαινε στο κοιμητήριο και βρίσε τους νεκρούς».

Πήγε λοιπόν ο αδελφός, ύβρισε και λιθοβόλησε.

Και γυρίζοντας, το ανέφερε στο γέροντα. Και του λέει:

«Τίποτα δεν σου είπαν;».

Και αποκρίνεται:

«Τίποτα».

Και του λέει ο γέρων: «Πήγαινε πάλι αύριο και εξύμνησέ τους».

Έφυγε ο αδελφός λοιπόν και πήγε και τους εξύμνησε, λέγοντας:

«Απόστολοι άγιοι και δίκαιοι».

Και ήλθε στο γέροντα και του είπε: «Τους εξύμνησα».

Και του λέει:«Τίποτα δεν σου αποκρίθηκαν;».

Είπε ο αδελφός:

«Τίποτα».

Του λέει ο γέρων:

«Είδες πόσο τους εξευτέλισες και τίποτα δεν σου αποκρίθηκαν και

πόσο τους εξύμνησες και καθόλου δεν σου μίλησαν;

Έτσι και εσύ γίνε νεκρός, αν θέλεις να σωθείς.

Μήτε την αδικία των ανθρώπων μήτε τους ύμνους τους να λογαριάζεις, όπως οι νεκροί. Και μπορείς να σωθείς»


(Είπε γέρων, εκδ. Αστήρ, Μακαρίου του Αιγυπτίου κγ, σελ. 155)



orthodoxia-ellhnismos.gr

[XAPA]

Παϊσίου του Οσίου το Ανάγνωσμα

Λόγοι Οσίου Παϊσίου



" Να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να κερδίσουμε τον παράδεισο.
Είναι πολύ στενή η πύλη και μην ακούτε αυτούς που σας λένε ότι όλοι θα σωθούμε".

*
"Συνετός και μυαλωμένος άνθρωπος είναι εκείνος που αντελήφθη καλώς
ότι υπάρχει τέρμα της παρούσης ζωής
και σπεύδει και αυτός να θέσει τέρμα εις τα σφάλματα και ελαττώματά του".

*
"Η εμπιστοσύνη στον θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή
που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του θεού εκεί που χρειάζονται
και την ώρα που χρειάζονται"

*
"Να αναθέτουμε το μέλλον μας στο Θεό.
Η απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, έχει μητέρα την πίστη,
με την οποία προσευχόμαστε
και απολαμβάνουμε τους καρπούς της ελπίδας"

*

"Η πλήρης ανάθεση της ζωής μας στο Θεό,
είναι μια λύτρωση από την ανασφάλεια που φέρνει η πίστη στο εγώ,
και μας κάνει να χαρούμε τον παράδεισο από αυτή τη ζωή"

*
"Όταν, από φιλότιμο, κάνουμε τον Θεό να χαίρεται με τη ζωή μας,
τότε Εκείνος δίνει άφθονες τις ευλογίες του στα φιλότιμα παιδιά του"


"Όταν αγωνίζεται με ελπίδα ο άνθρωπος,
έρχεται η θεία παρηγοριά και
νιώθει έντονα η ψυχή τα χάδια της αγάπης του Θεού"

*
"'Οσο περισσότερο ζει κανείς την κοσμική ζωή,
τόσο περισσότερο άγχος κερδίζει.
Μόνο κοντά στο Χριστό κανείς ξεκουράζεται
γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος για το Θεό"

*
"Η ανώτερη χαρά βγαίνει από τη θυσία.
Μόνον όταν θυσιάζεται κανείς συγγενεύει με τον Χριστό,
γιατί ο Χριστός είναι θυσία"

*
"Ο Θεός από εμάς θέλει μόνο την προαίρεση και την αγαθή διάθεση
που θα την εκδηλώνουμε με το λίγο φιλότιμο αγώνα μας
και την συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας.
Όλα τα άλλα μας δίνει εκείνος"


*
"Όποιος κουράζεται για τον πλησίον του από καθαρή αγάπη,
ξεκουράζεται με την κούραση!
Αυτός που αγαπάει τον εαυτό του και τεμπελιάζει,
κουράζεται με το να κάθεται!"

*
"Πνευματική πρόοδος υπάρχει, εκεί
που υπάρχει η αίσθηση ότι όλα είναι χάλια"

*
"Να μην θυμάσαι τα κρύα του χειμώνα,
γιατί θα κρυώνεις και τον Αυγουστο"

*
"Όσο ζει ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να δίνει πνευματικές εξετάσεις.
Μετεξεταστέος δεν υπάρχει.
Ας αγωνιστούμε να πιάσουμε έστω την πνευματική βάση
για να περάσουμε στον παράδεισο"

*
"Μακάριοι είναι όσοι έχουν στην καρδιά τους άξονα τον Χριστό
και περιστρέφονται χαρούμενοι γύρω από το άγιο όνομά του,
νοερώς και αδιαλείπτως"

*
"Στον ουρανό δεν ανεβαίνει κανείς με το κοσμικό ανέβασμα,
αλλά με το πνευματικό κατέβασμα.
Μόνο έτσι, βαδίζοντας "χαμηλά", χωράει από την στενή πύλη του παραδείσου"

*
"Δεν μπορούν να μας συμφιλιώσουν με τον Θεό τόσο οι σωματικοί αγώνες και οι κόποι, όσο η συμπάθεια της ψυχής και η φιλανθρωπία και η προς τον πλησίον αγάπη"

*
"Η αγάπη μας πρέπει να είναι ίδια προς όλους.
Μόνο τότε είναι αγάπη Θεού. Κάτω από αυτήν τα πάντα λυγίζουν.
Δίπλα της όλα λειώνουν"

*
"Όταν έχουμε αυτογνωσία,
τότε γίνεται η "πνευματική διάσπαση" του ατόμου μας.
Έτσι απελευθερώνεται η ενέργεια
και ξεπερνάμε την βαρύτητα της φύσεώς μας
και διαγράφουμε πνευματική τροχιά"


"Στην εποχή μας, δυστυχώς η λογική κλόνισε την πίστη
και γέμισε τις ψυχές με αμφιβολίες.
Έτσι, επόμενο είναι να στερούμαστε τα θαύματα,
γιατί το θαύμα ζείται και δεν εξηγείται"


*
"Μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.
Η αυτοπεποίθηση είναι εμπόδιο στη Θεία Χάρη.
Όταν αναθέτουμε τα πάντα στο Θεό,
αυτός "υποχρεώνεται" να μας βοηθήσει"
"Ελέγχοντας το κακό, δε βγαίνει τίποτε.
Παρουσιάζοντας όμως το καλό, ελέγχεται από μόνο του το κακό.
Μόνο με καλά παραδείγματα ελέγχονται όσοι έκαναν μόδα την αμαρτία!"

*
"Πνευματική ωριμότητα είναι να πιστέψουμε ότι δεν κάνουμε τίποτε!
Μόνο μέσα στην ταπεινή κατάσταση της απογοητεύσεως από τον εαυτό μας
κρύβεται η καλή πνευματική κατάσταση"

*
"Ο Θεός δεν επιτρέπει καμιά θλίψη και κανένα κακό,
αν μέσα απ' αυτά δεν βγει κάτι καλύτερο
από αυτό που εμείς ανθρώπινα θεωρούσαμε ότι είναι το παν!"

*
"Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι η υπερηφάνεια,
η οποία μας μετέφερε από τον παράδεισο στη γη
και από τη γη προσπαθεί να μας πάει στην κόλαση"

*
"Εάν θέλεις να "πιάσεις" τον Θεό, για να σε ακούσει, όταν προσευχηθείς,
γύρισε το κουμπί στη ταπείνωση, γιατί σ'αυτήν την συχνότητα εργάζεται ο Θεός"

*
"Δεν πρέπει να αποφεύγουμε την αμαρτία για να μην πάμε στην κόλαση,
αλλά από αγάπη και φιλότιμο για να μην λυπήσουμε τον ευεργέτη μας Χριστό"

*
"Εκείνος που για να πιστέψει στο Θεό ζητά θαύματα, δεν έχει αρχοντιά.
Για το Θεό αυτό έχει αξία..
Να αγαπήσουμε τον Θεό μόνο και μόνο επειδή είναι αγαθός"

*
"Οι αγνοί λογισμοί εξαγνίζουν την ψυχή μας
και αχρηστεύουν τα όπλα του δαίμονος της πορνείας,
διότι μέσα στο αγνό σώμα διατηρείται η αγνή ψυχή
και στην οποία παραμένει η Θεία Χάρις"
"Τίποτα δεν γίνεται χωρίς την πρόνοια του Θεού,
και όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, σίγουρα αυτό που συμβαίνει,
όσο πικρό κι αν είναι, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή"

*
"Φροντίστε να γεμίσετε τη κασέτα της καρδιά σας τώρα που είστε νέοι.
Γιατί αλλιώς, όταν γεράσετε, ανάμεσα από βυζαντινή μουσική
θ' ακούγονται και μπουζούκια"

*
"Ο Θεός βοηθάει και δεν αδικεί!
Βλέπει πιο πέρα και τον ενδιαφέρει, σαν καλός πατέρας,
να μας έχει κοντά του στον παράδεισο.
Γι' αυτό δίνει δοκιμασίες σ' αυτή τη ζωή"



Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Επιλογή Λόγων Ι.Ζ


proskynitis

[XAPA]

Ζήσε σαν να μην ήσουν του κόσμου τούτου και θά βρεις την ειρήνη


Ζήσε σαν να μην ήσουν του κόσμου τούτου και θά βρεις την ειρήνη»:

είναι τα λόγια του Άγιου Αντωνίου προς τούς μαθητές του.

Ένα μάθημα συνταρακτικό, άλλα πόσο αληθινό!

Προξενούμε στους εαυτούς μας μεγάλες δυστυχίες και ταραχή,

όταν επιθυμούμε να ταυτιζόμαστε με αυτόν τον κόσμο όσο γίνεται περισσότερο.


Όσο περισσότερο αποσύρεται απ' τον κόσμο ένας άνθρωπος,

τόσο συχνότερα αναλογίζεται πόσο ό κόσμος υπάρχει χωρίς αυτόν

και όσο βαθύτερα εντρυφά στη μηδαμινότητά του,

τόσο εγγύτερα θά σταθεί ενώπιον τού Θεού

και τόσο βαθύτερη ή πνευματική ειρήνη πού θά λάβει.


Καθ’ έκάστην ημέραν άποθνήσκω λέει ό άγιος Παύλος (Ά Κορινθ. 15,31).

Με άλλα λόγια: το αισθάνομαι κάθε ημέρα ότι δεν είμαι του κόσμου τούτου.

Γι’ αυτό αισθανόταν ότι ζούσε καθημερινά εν πνεύματι, ώς ούρανοπολίτης.

Όταν ό βασανιστής Φαυστίνος ρώτησε τον άγιο Θεόδουλο «Δεν είναι καλύτερη ή ζωή από ένα βίαιο θάνατο;»,

ό άγιος Θεόδουλος απάντησε: «Πράγματι, σκέπτομαι ότι ή ζωή είναι καλύτερη άπ' τον θάνατο.

Γι’ αυτό αποφάσισα να απαρνηθώ τον θνητό και φθαρτό αυτό γήινο βίο, ώστε να γίνω μέτοχος της αιωνίου ζωής!».



ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ ΜΗΝΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ


yiorgosthalassis

[XAPA]

Αυτοκυριαρχία

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.


Οι άνθρωποι, που δεν μπορούν να κυριαρχούν στην καρδιά τους,

ακόμα λιγότερο μπορούν να κυριαρχούν στη γλώσσα τους.

Οι άνθρωποι, που δεν μπορούν να συμμετέχουν στον πόνο του άλλου,

ακόμα λιγότερο μπορούν να συμμετέχουν στη χαρά του άλλου.

Οι άνθρωποι, που δεν μπορούν να βάλουν τάξη στην ζωή τους,

ακόμα λιγότερο μπορούν να βάλουν τάξη στο κράτος.

Οι άνθρωποι, που δεν μπορούν να δουν κόσμο μέσα τους,

ακόμα λιγότερο μπορούν να δουν τον εαυτό τους στον κόσμο.

Κράτα όλα τα πράγματα στην κατάλληλη απόσταση,

μόνο την ψυχή σου πλησίασε όσο περισσότερο στον Θεό.

Εάν χύσεις νερό στην φωτιά, δεν θα έχεις ούτε νερό ούτε φωτιά.

Εάν επιθυμήσεις το ξένο, θα μισήσεις το δικό σου και θα χάσεις και τα δυο.

Εάν πλησιάσεις την υπηρέτρια όσο και την γυναίκα σου,

δεν θα έχεις ούτε υπηρέτρια ούτε γυναίκα.

Εάν πίνεις συχνά στην υγεία του άλλου, θα χάσεις τη δική σου.

Εάνασταμάτητα μετράς χρήματα του άλλου, όλο και λιγότερο θα έχεις δικά σου.

Εάν ασταμάτητα μετράς τις αμαρτίας του άλλου, οι δικές σου θα αυξάνονται!



proskynitis.blogspot.com

[XAPA]

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός: Το νόημα των θλίψεων.



Συχνά ρωτούν οι άνθρωποι γιατί, για ποιο λόγο, Κύριος ο Θεός

τους στέλνει θλίψεις και πολλές φορές και πολύ σοβαρές δοκιμασίες;

Είναι πολύ σημαντικό για τον κάθε χριστιανό να καταλάβει ότι οι θλίψεις

μας αποστέλλονται κατά το θέλημα του Θεού, το πάντοτε αγαθό και σωτήριο.

Τις περισσότερες φορές μάλιστα στέλνονται όχι σαν τιμωρίες, για τις αμαρτίες μας,

αλλά για να επαναπροσδιορίσουμε τους δρόμους μας και τις καρδιές μας

ή σαν απάντηση στα αιτήματα που απευθύνουμε στο Θεό.


Οι άνθρωποι πολλές φορές περιμένουν από το Θεό να πραγματοποιήσει αυτά που ζητούν

στις προσευχές τους με ένα τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι ο καλύτερος.

Ο Θεός, όμως, συχνά άπαντα στις δεήσεις τους με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο

και όχι μ’ αυτόν που θα ήθελαν ή θα φαντάζονταν.

Αν ζητάνε, για παράδειγμα, να τους χαρίσει ο Θεός ταπείνωση,

φαντάζονται ότι σιγά-σιγά μέρα με τη μέρα η ταπείνωση

υπό την ευεργετική επίδραση του Θεού θα μεγαλώνει στις καρδιές τους.


Ο Κύριος όμως συχνά το κάνει με έναν διαφορετικό τρόπο•

τους στέλνει ένα απροσδόκητο σκληρό χτύπημα το οποίο πληγώνει την υπερηφάνεια

και τον εγωισμό τους και τους ταπεινώνει.


Συχνά ο Θεός μάς στέλνει κάποια ασθένεια και εμείς παραπονιόμαστε και καθόλου δεν σκεφτόμαστε

ότι τις περισσότερες φορές αυτή είναι μια μεγάλη ευεργεσία του Θεού,

είναι ίσως η απάντηση του Θεού στις προσευχές μας,

με τις οποίες τον παρακαλούμε να δυναμώσει την πίστη μας.


Δεν γνωρίζετε ότι πολλές φορές ο Κύριος μάς στέλνει φοβερές σωματικές ασθένειες

και πληγώνει το σώμα μας για να μας δυναμώσει πνευματικά;

Αυτό έγινε και με τον όσιο Ποιμένα τον Πολύαθλο, ο οποίος ασκήτευε

στη μονή των Σπηλαίων και όλη τη ζωή του βρισκόταν στο κρεββάτι του πόνου

υποφέροντας από μία αθεράπευτη ασθένεια και μ’ αυτό τον τρόπο έφτασε στην αγιότητα.


Άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι δίνουν μεγάλη σημασία στα γήινα αγαθά,

ζητάνε από τον Κύριο να αυξηθούν τα πλούτη τους.

Και ο Κύριος τους απαντά με την καταστροφή των κτημάτων τους ή με πυρκαγιές

και μ’ αυτόν τον τρόπο τους αποστρέφει από την προσκόλληση στα γήινα

και από τη φιλαργυρία και έτσι διορθώνει τις αποκλίσεις τους από τη σωστή οδό,

την οποία μας διδάσκουν οι μακαρισμοί.

Ο Θεός φέρεται σε μας σαν σε πραγματικούς υιούς Του, τους οποίους τιμωρεί για το καλό τους.


Τις θλίψεις που μας στέλνει ο Κύριος εμείς πρέπει να τις υποδεχόμαστε

έτσι όπως μας το λέει ο άγιος απόστολος Πέτρος:

«Ταπεινώθητε ουν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, ίνα υμάς υψώση εν καιρώ.» (Α’ Πετρ. 5, 6).

Αν δεν μπορούμε, παρ’ όλες τις προσπάθειές μας, να κατανοήσουμε για ποιο λόγο μάς στέλνονται

από το Θεό οι θλίψεις, τότε ας ταπεινωθούμε κάτω από το δυνατό χέρι του Θεού

και θα μας ανυψώσει στον κατάλληλο καιρό, για να καταλάβουμε τους δρόμους Του

με τους οποίους μας οδηγεί σ’ αυτόν το σκοπό.


Πρέπει με πολλή ταπείνωση και χωρίς τον παραμικρό γογγυσμό να δεχόμαστε όλες τις δοκιμασίες

και τις θλίψεις, που μας στέλνονται από το Θεό, έχοντας την ταπεινή πεποίθηση

ότι μ’ αυτά ο Θεός μας κατευθύνει και όχι ότι ξεσπά επάνω μας την οργή Του.

Διότι ο ίδιος διά του στόματος του προφήτη Ησαΐα είπε:

«Δεν είμαι πια μ’ αυτό οργισμένος» (Ήσ. 27, 4).

Ενώ εμείς, συνήθως, νομίζουμε ότι ο Κύριος είναι οργισμένος μαζί μας

και γι’ αυτό μας στέλνει τις θλίψεις. Όχι.

Πάντοτε να θυμάστε ότι στο Θεό δεν υπάρχει οργή. «Ο Θεός αγάπη εστίν» (Α’ Ίω. 4, 8).

Και η τέλεια αγάπη είναι ξένη προς την οποιαδήποτε αδικία.


Αλλά πολλές φορές, όταν ο Θεός μάς δίνει ένα σοβαρό χτύπημα,

διά του οποίου μάς ταπεινώνει για να μάς υψώσει αργότερα,

εμείς γογγύζουμε κατά του Θεού.

Καταλαβαίνετε, όμως, πόσο βαριά αμαρτία είναι ο γογγυσμός κατά του Θεού;

Όταν γογγύζουμε κατά του Θεού, αυτό σημαίνει ότι Τον θεωρούμε άδικο,

θεωρούμε ότι Αυτός δεν μάς φέρεται σωστά και θα έπρεπε να μάς φερθεί κατά έναν διαφορετικό τρόπο.


Όμως δεν είναι βαριά αμαρτία να κατηγορούμε το Θεό για αδικία και να Τον συκοφαντούμε;

Βλέπετε, λοιπόν, πόσο βαριά αμαρτία είναι ο γογγυσμός κατά του Θεού.

Γι’ αυτό «εν φόβω τον της παροικίας υμών χρόνον αναστράφητε» (Α’ Πέτρ. 1, 17).

Πρέπει να προσέχουμε πολύ τα λάθη και τα εμπόδια στην πορεία μας προς τη Βασιλεία των Ουρανών.


Αλλά περισσότερο απ’ όλα τα άλλα πρέπει να φοβόμαστε να μην παραβαίνουμε τη μεγάλη εντολή του Χριστού:

«Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε» (Μτ. 7, 1).

Και γογγυσμός κατά του Θεού δεν είναι μόνο κρίση του Θεού αλλά και κατάκρισή Του.

Ας αφήσουμε την κρίση αυτή σ’ εκείνους τους δυστυχείς ανθρώπους που εκούσια καταστρέφουν τον εαυτό τους.

Τους οποίους ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός δεν τους διορθώνει ούτε τους τιμωρεί,

επειδή είναι αδιόρθωτοι και αθεράπευτοι.

Εμείς μόνο να ζητάμε την βοήθειά Του για το δρόμο της σωτηρίας μας,

να Τον δοξολογούμε και να Τον τιμούμε πάντοτε μαζί με τον άναρχο Πατέρα Του και το Άγιο Πνεύμα. Αμήν.



imverias

[XAPA]

«…είναι η ΑΓΑΠΗ που μπορεί να γίνει θεραπεία για όλες τις παθήσεις του σώματος»

Άγιος Λουκάς της Κριμαίας



Δεν είναι η πλάτη σου που πονάει, αλλά το συντριπτικό βάρος που σέρνεις στη ζωή!

Τα μάτια πονάνε, γιατί κοιτάς με αγανάκτηση.

«Δεν πονάει το κεφάλι σου, αλλά οι σκέψεις σου.

«Δεν είναι ο λαιμός που πονάει, αλλά το γεγονός ότι δεν μιλάς ή μιλάς με θυμό.

«Δεν είναι το στομάχι σου που πονάει, αλλά το γεγονός ότι δεν μπορείς να χωνέψεις.

Δεν πονάει το συκώτι, αλλά ο θυμός σου!

Δεν πονάει η καρδιά σου, αλλά η αγάπη σου.

Και είναι η ΑΓΑΠΗ που μπορεί να γίνει θεραπεία για όλες τις παθήσεις του σώματος.



apantaortodoxias