Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:

Ο θάνατος και η ζωή εξαρτώνται από τη γλώσσα



Αυτό δεν επιβεβαίωσε ο Κύριος όταν είπε ότι οι άνθρωποι θα δώσουν λόγο

κατά την Ημέρα της Κρίσεως για κάθε αργολογία τους;

Δεν είπε σαφώς: «Από τα λόγια σου θα δικαιωθείς και από τα λόγια σου θα καταδικασθείς»(Ματθ. 12, 37);

Όποιος δικαιωθεί θα λάβει τη ζωή. Όποιος καταδικαστεί θα λάβει τον θάνατο.

Βλέπετε, επομένως, ότι η ζωή και ο θάνατος είναι στη δύναμη της γλώσσας;


«Αν κάποιος δεν κάνει σφάλματα με τα λόγια, αυτός είναι τέλειος άνθρωπος

και ικανός να χαλιναγωγήσει όλον τον εαυτό του»(Ιακ. 3,2).

Το ανεξερεύνητο μυστήριο των λέξεων είναι πράγματι μεγάλο και η επιρροή των λέξεων

δεν μπορεί να μετρηθεί ή να αξιολογηθεί.

Σήμερα τα λόγια των ανθρώπων μπορούν να μεταφερθούν με τεχνητά μέσα (τηλεπικοινωνίας)

από τη μία άκρη του πλανήτη στην άλλη.

Ένας λόγος που προφέρει μια γλώσσα στην Αμερική μπορεί να ακουστεί από ένα αυτί στην Ευρώπη.

Δεν είναι αυτό μία «προσομοίωση», τρόπον τινά, του τα πάντα ενωτιζομένου Θεού;


Ω! αδελφοί μου, δεν μπορούμε τίποτε να ψιθυρίζουμε εδώ στη γη, που να μην το ακούσει ο ουρανός.

Ο κάθε λόγος μας φθάνει ενώπιον της τάξης των αγγέλων του Θεού.

Ο άδης δέχεται κάθε κακό λόγο μας και τον διατηρεί ως εγγύηση του αιωνίου θανάτου μας και ο Παράδεισος

δέχεται κάθε καλό λόγο μας και τον διατηρεί ως εγγύηση της αιωνίου ζωής μας.

Πράγματι, η σοφία της Παλαιάς Διαθήκης μας μιλά και μας θυμίζει ευκαίρως αυτούς τους λόγους.

Θάνατος και ζωή εν χειρί γλώσσης.


Ω! Κύριε και Σωτήρα μας, Αΐδιε Λόγε του Θεού, βοήθησέ μας να χαλιναγωγούμε τη γλώσσα μας,

ώστε αυτή να μην μιλάει ανώφελα, προς καταδίκη μας. Βοήθησέ μας να εκφράζουμε με τη γλώσσα μόνον

όσα είναι σύμφωνα με το άγιο θέλημά Σου και ωφέλιμα για την αιώνια σωτηρία μας στην αθάνατη ζωή.


Σοι πρέπει πάσα, δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.



(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Ιούνιος, εκδ. Άθως, σ.163-164)


paterikos

[XAPA]

Άγιοι Ιωάννης, Κόνων, Ιερεμίας, Μάρκος, Κύριλλος, Θεόκτιστος, Βαρνάβας, Μάξιμος, Θεόγνωστος, Ιωσήφ, Γεννάδιος, Γεράσιμος και Γερμανός

οι Οσιομάρτυρες και Ομολογητές της Μονής Καντάρας Κύπρου - θύματα του παπισμού


Τιμάται η μνήμη τους στις 19 Μαΐου


Το 13ο αιώνα η Κύπρος καταδυναστεύονταν από τους τότε κατακτητές της Φράγκους (Λουζινιάνους).

Ο ορθόδοξος κλήρος διώκονταν βάναυσα και ο λαός εταλαιπωρείτο αφάνταστα, για να εξαναγκαστεί να φραγκέψει.


Κύριο και ρωμαλέο στήριγμα του λαού στον αγώνα του να μη χάσει την εθνική του αυτοσυνειδησία και την

Ορθόδοξη Πίστη του υπήρξαν, Άγιοι Μοναχοί, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τους 13 Οσιομάρτυρες της

Μονής της Παναγίας της Κανταριώτισσας, που βρίσκονταν στην οροσειρά του Πενταδάκτυλου.


Ηγούμενος της Μονής αυτής ήταν τότε ο Ιωάννης και τα ονόματα των υπολοίπων ήταν :

Κόνωνας, Ιερεμίας, Μάρκος Θεόκτιστος, Κύριλλος, Βαρνάβας, Μάξιμος, Ιωσήφ, Γερμανός, Γεράσιμος και

Γεννάδιος (οι δύο τελευταίοι προέρχονταν από τη Μονή Μαχαιρά).


Για την εμμονή τους στην Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση, φυλακίστηκαν από την Λατινική – Παπική εξουσία

της Κύπρου στις φυλακές της Λευκωσίας, όπου παρέμεινα για τρία χρόνια, υφιστάμενοι απάνθρωπα και

απερίγραπτα μαρτύρια.


Τελικά τους κατεδίκασαν σε θάνατο, τους ξεφόρεσαν τα άγια μοναχικά «σχήματά» τους, τους έδεσαν τα πόδια

σε άγρια άλογα, τους λιθοβόλησαν και κατόπιν τους έσυραν πάνω στις κοφτερές πέτρες της κοίτης του

ξεροποτάμου Πεδιαίου, χτυπώντας τους ταυτόχρονα χωρίς έλεος με ραβδιά.


Τέλος, τα κομματιασμένα και καθημαγμένα σώματα των Αγίων τα έριξαν στις φλόγες μεγάλης φωτιάς που

άναψαν, και με αυτόν τον τρόπο τελειώθηκαν……….


Η ημέρα της τελείωσής τους ήταν η 19 Μαίου του έτους 1231.


Ο μαρτυρικός θάνατος των 13 αυτών Οσιομαρτύρων και Ομολογητών σε όλους μας και σε όλους τους αιώνες

διασαλπίζει ότι η διαφορά Ορθοδοξίας και Παπισμού (Ρωμαιοκαθολικισμού) δεν είναι καθόλου παρωνυχίδα,

όπως θέλουν πολλοί να την παρουσιάζουν.

Από θεολογικής και σωτηριολογικής απόψεως η διαφορά αυτή είναι τόσο μεγάλη, όση ακριβώς είναι

η απόσταση που χωρίζει τον Παράδεισο από την κόλαση.


Γι΄ αυτό ακριβώς το λόγο προτίμησαν οι Άγιοι Μοναχοί το θάνατο, παρά να «εκλατινίσουν», έστω και κατ΄

ελάχιστο, την ατόφια Ορθόδοξη Πίστη τους.

Γι΄ αυτό η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη τους στις 19 Μαίου κάθε χρόνο και δοξολογεί τον Θεό, τον «Θαυμαστόν

εν τοις αγίοις Αυτού».



ΠΗΓΗ : ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 65-67, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1996, σ. 277.


tribonio

[XAPA]

Το γράμμα της αγάπης του Πατέρα



Παιδί μου …..

Μπορεῖ νὰ μὴν μὲ γνωρίζεις, ἀλλὰ ἐγὼ ξέρω τὰ πάντα γιὰ σένα….Ψαλμοὶ 139:1

Γνωρίζω πότε εἶσαι καθιστὸς καὶ πότε ὄρθιος…. Ψαλμοὶ 139:2 Ξέρω κάθε βῆμα σου… Ψαλμοὶ 139:3

Ἀκόμη καὶ οἱ τρίχες τοῦ κεφαλιοῦ σου εἶναι μετρημένες… Ματθαῖος 10: 29-31

Γιατί φτιάχτηκες κατ’ εἰκόνα μου… Γένεσις 1:27

Μέσα σ’ἐμένα ζεῖς, κινεῖσαι καὶ ὑπάρχεις…Πράξεις 17:28

Σὲ γνώριζα πρὶν ἀκόμη διαμορφωθεῖς στὴν μήτρα τῆς μητέρας σου…Ἱερεμίας 1:4-5

Σὲ διάλεξα ὅταν σχεδίαζα τὴν δημιουργία… Ἐφεσίους 1:11-12

Δὲν ἤσουν ἕνα λάθος…. Ψαλμοὶ 139:15-16

Γιατί ὅλες οἱ μέρες σου εἶναι γραμμένες στὸ βιβλίο μου…. Ψαλμοὶ 139:15-16

Ἐγὼ ὅρισα τὴν ἀκριβῆ ὥρα τῆς γέννησής σου καὶ ποὺ θὰ ζοῦσες ….Πράξεις 17:26

Γιατί φοβερὰ καὶ θαυμάσια πλάστηκες…. Ψαλμοὶ 139:14

Ἐγὼ σὲ διαμόρφωσα στὴ μήτρα τῆς μητέρας σου…. Ψαλμοὶ 139:13

Καὶ σὲ ἔφερα στὸν κόσμο τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκες…..Ψαλμοὶ 71:6

Μὲ ἔχουν παρουσιάσει λάθος ἄνθρωποι ποὺ δὲν μὲ γνωρίζουν….Ἰωάννη 8:41-44

Δὲν εἶμαι ἀπόμακρος καὶ θυμωμένος ἀλλὰ εἶμαι ἡ ἀπόλυτη ἔκφραση τῆς ἀγάπης….. Α” Ἰωάννη 4:16

Καὶ εἶναι ἐπιθυμία μου νὰ σὲ κατακλύσω μὲ τὴν ἀγάπη μου….. Α” Ἰωάννη 3:1

Ἁπλὰ ἐπειδὴ…

εἶσαι παιδί μου καὶ εἶμαι ὁ πατέρας σου….. Α” Ἰωάννη 3:1

Σοὺ προσφέρω περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ σοὺ προσφέρει ὁ σαρκικός σου πατέρας….Ματθαῖος 7:11

Γιατί εἶμαι ὁ τέλειος πατέρας….. Ματθαῖος 5: 48

Κάθε καλὸ δῶρο ποὺ λαμβάνεις ἔρχεται ἀπὸ τὸ δικό μου χέρι….. Ἰακώβου 1: 17

Γιατί ἐγὼ εἶμαι ὁ προμηθευτής σου καὶ φροντίζω γιὰ ὅλες τὶς ἀνάγκες σου…. Ματθαῖος 6: 31-33

Τὸ σχέδιό μου γιὰ τὸ μέλλον σου ἦταν πάντα γεμάτο μὲ ἐλπίδα……Ἱερεμίας 29:11

Γιατί σὲ ἀγαπῶ μὲ ἀγάπη παντοτινή…. Ἱερεμίας 31:3

Οἱ σκέψεις μου γιὰ σένα εἶναι ἀμέτρητες ὅπως οἱ κόκκοι τῆς ἄμμου στὴν ἀκρογιαλιά…. Ψαλμοὶ 139:17-18

Καὶ χαίρομαι γιὰ σένα μὲ τραγούδια….Σοφονίας 3:17

Δὲν θὰ σταματήσω πότε νὰ κάνω καλὸ γιὰ σένα….. Ἱερεμίας 32:40 Γιατί εἶσαι τὸ πολύτιμο ἀπόκτημά μου….Ἔξοδος 19:5

Ἐπιθυμῶ νὰ σὲ στερεώσω μὲ ὅλη τὴν καρδιά μου καὶ ὅλη τὴν ψυχή μου…. Ἱερεμίας 32:41

Ἂν μὲ ψάξεις μὲ ὅλη τὴν καρδιά σου θὰ μὲ βρεῖς…..Δευτερονόμιο 4:29

Ζήτα τὴν εὐτυχία σου σὲ ἐμένα καὶ θὰ σοὺ δώσω ὅτι ἡ καρδιά σου λαχτάρα….. Ψαλμοὶ 37:4

Γιατί ἐγὼ εἶμαι αὐτὸς πού σου ἔδωσα αὐτὲς τὶς ἐπιθυμίες….Φιλιππησίους 2:13

Εἶμαι ἱκανὸς νὰ κάνω γιὰ σένα περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ μποροῦσες νὰ φανταστεῖς…… Ἐφεσίους 3:20

Γιατί ἐγὼ εἶμαι ὁ μεγαλύτερος ὑποστηρικτής σου… Β” Θεσσαλονικεῖς 2:16-17

Ἐγὼ εἶμαι ἐπίσης ὁ πατέρας ποὺ σὲ παρηγορεῖ σὲ ὅλες τὶς δυσκολίες σου… Β Κορινθίους 1:3-4

Ὅταν εἶσαι συντετριμμένος, ἐγὼ εἶμαι κοντά σου….. Ψαλμοὶ 34:18 Ὅπως ἕνας βοσκὸς κουβαλάει ἕνα πρόβατο,

σὲ κουβαλάω κοντὰ στὴν καρδιά μου….Ἠσαΐας 40:11

Μία μέρα θὰ σβήσω κάθε δάκρυ ἀπὸ τὰ μάτια σου…Ἀποκάλυψις 21:3-4

Καὶ θὰ πάρω μακριὰ ὅλο τὸν πόνο ποὺ ὑπέφερες πάνω σὲ αὐτὴ τὴν γῆ…. Ἀποκάλυψις 21:4

Εἶμαι ὁ πατέρας σου καὶ σὲ ἀγαπῶ ὅπως ἀκριβῶς ἀγαπῶ τὸν γιό μου, τὸν Ἰησοῦ…. Ἰωάννη 17:23

Γιατί στὸν Ἰησοῦ ἡ ἀγάπη μου γιὰ σένα φανερώνεται …. Ἰωάννη 17:26

Καὶ ἦρθε νὰ δείξει πὼς εἶμαι μαζί σου καὶ ὄχι ἐναντίον σου…..Ρωμαίους 8:31

Καὶ νὰ σοὺ πεῖ ὅτι δὲν λογαριάζω τὶς ἁμαρτίες σου…. Β Κορινθίους 5:18-19

Ὁ Ἰησοῦς πέθανε ὥστε ἐσὺ κι ἐγὼ νὰ συμφιλιωθοῦμε….. Β Κορινθίους 5:18-19

Ὁ θάνατος τοῦ ἦταν ἡ ὑπέρτατη ἔκφραση τῆς ἀγάπης μου γιὰ σένα….. Ἃ Ἰωάννη 4:10

Ἔδωσα ὅτι ἀγαποῦσα περισσότερο γιὰ νὰ κερδίσω τὴν ἀγάπη σου…. Ρωμαίους 8:32

Ἐὰν δεχτεῖς τὸ δῶρο τοῦ γιοῦ μου, τοῦ Ἰησοῦ, δέχεσαι ἐμένα… Α” Ἰωάννη 2:23

Καὶ τίποτα δὲν θὰ σὲ χωρίσει πιὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη μου… Ρωμαίους 8:38-39

Ἔλα σπίτι καὶ θὰ κάνω τὴν μεγαλύτερη γιορτὴ ποὺ ἔχει γίνει στὸν οὐρανό… Λουκᾶς 15:7

Ἤμουν πάντα πατέρας καὶ θὰ εἶμαι πάντα πατέρας…. Ἐφεσίους 3:14-15

Ἡ ἐρώτησή μου εἶναι … θὰ γίνεις παιδί μου;….. Ἰωάννη 1:12-13 Σὲ περιμένω… Λουκᾶς 15:11-32


Μὲ ἀγάπη, ὁ Πατέρας σου

Παντοδύναμος Θεὸς


hellas-orthodoxy

[XAPA]

Θαυμαστή εμφάνιση της Αγίας Ελένης

Του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου


Για ν’ αντιληφθούμε το μέγεθος και τη δύναμη της ακολουθίας των εγκαινίων ενός ναού θα σας διηγηθώ μια ιστορία που έγινε προ πενταετίας σε χωριό της μητροπόλεώς μας, το Σαράντι.



Εκεί που η αγία Ελένη εμφανίστηκε σε μια γυναίκα που κατάγεται από το χωριό αυτό,

που η εκκλησία του είναι αφιερωμένη στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη.

Η γυναίκα αυτή αντιμετώπιζε μια δύσκολη ασθένεια και

μια μέρα της εμφανίζεται η αγία Ελένη και της λέει: «Θα σε κάνω καλά!

Αλλά, έχω κι εγώ ένα πρόβλημα που χρειάζομαι τη δική σου βοήθεια».

«Τι πρόβλημα έχεις εσύ, αγία μου Ελένη»;

«Στο χωριό σου, ο ναός δεν εγκαινιάστηκε ποτέ.

Θέλω να το πεις αυτό στον παπά, για να φροντίσει να γίνουν τα Εγκαίνια».


Όταν πλησίαζε η πανήγυρις των αγίων, 21 Μαΐου, πήγε, βρήκε τον ιερέα του χωριού, τον μακαριστό σήμερα

πατέρα Στυλιανό, και του το είπε.

Ο παπάς την αποπήρε, λέγοντάς της: «Πήγαινε, κόρη μου, στη δουλειά σου. Η Εκκλησία μας είναι 400 χρονών.

Πώς γίνεται να μην έχει Εγκαίνια; Έχει τοιχογραφίες.

Αν είδες έναν άγιο στο όνειρο σου, τώρα θα πιστεύουμε στα όνειρα»;


Πράγματι, πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί στα όνειρα.

Οπότε, η γυναίκα ταπεινωμένη, σιωπηλή, έκανε υπακοή κι έφυγε.

Πέρασε ένας χρόνος

και όταν πλησίαζε πάλι η εορτή των αγίων,

η αγία της εμφανίστηκε για δεύτερη φορά.

Αυτή τη φορά όχι στον ύπνο της και θυμωμένη της λέει: «Όταν έρθει ο δεσπότης να το πεις σ’ αυτόν».

Έτσι, λοιπόν, στον εσπερινό των αγίων την ώρα της λιτανείας πρόσεξα πως η γυναίκα αυτή έκλαιγε,

χωρίς σταματημό. Τη ρώτησα γιατί κλαίς και μου είπε να σου πω μετά.

Είπαμε το «Δι’ ευχών» και μου διηγήθηκε την εμπειρία της.


Τότε, εισήλθα στο ιερό μαζί με τον παπά και σηκώσαμε τα ενδύματα της αγίας τράπεζας,

για να δούμε αν υπάρχει ο «ομφαλός» -όπως εμείς έχουμε ομφαλό, έχει και η αγία τράπεζα,

γιατί είναι ζωντανό σώμα- που μέσα τοποθετούμε λείψανα μαρτύρων κατά τη διάρκεια των εγκαινίων ενός ναού.

Να δούμε αν υπάρχουν οι τέσσερεις οπές των ευαγγελιστών.

Και βλέπουμε να μην υπάρχει τίποτα. Ήταν σκέτο μάρμαρο!

Κοιτάξαμε και κάτω από την αγία τράπεζα αν υπάρχει το «φυτόν» όπως λέγεται.

Διότι κάποιες παλαιές αγίες τράπεζες έχουν τοποθετημένα τα λείψανα των μαρτύρων

σ’ αυτή την οπή, στο «φυτόν».

Δεν υπήρχε τίποτα που να δεικνύει ότι ο ναός είχε εγκαινιαστεί κι έτσι ορίσαμε ημερομηνία για τα Εγκαίνια.


Την ημέρα των Εγκαινίων και συγκεκριμένα τη στιγμή που έγινε η πλύση, ο ραντισμός και η χρίση με μύρο της

αγίας τράπεζας και όταν είπαμε «Πρόσχωμεν» κι εψάλει τρείς φορές το «Αλληλούια»,

ευωδίασε η εκκλησία όλη.

Δείγμα ότι η αγία Ελένη ευαρεστήθηκε από την πράξη των Εγκαινίων.

Πόσο οι άγιοι μας είναι ζωντανοί μέσα στη ζωή μας!

Πόσο φροντίζουν τις εκκλησίες τους και πόσο φροντίζουν όλα να γίνονται

σύμφωνα με την τάξη που όρισαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Καταλαβαίνουμε έτσι και το νόημα της «οπισθάμβωνος ευχής», την οποία ο ιερέας πριν από την απόλυση

λέει μεγαλόφωνα:

«Ο ευλογών τους ευλογούντάς σε, Κύριε, και αγιάζων τους επί σοι πεποιθότας, σώσον τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου. Το πλήρωμα της Εκκλησίας σου φύλαξον. Αγίασον τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου σου.Συ αυτούς αντιδόξασον τη θεϊκή σου δυνάμει και μη εγκαταλίπης ημάς τους ελπίζοντας επί σε».


Ας μην ξεχνούμε ότι εγκαινιάζουμε ναούς για να ανακαινίζουμε τους εαυτούς μας.

Οι ναοί από μόνοι τους είναι πέτρες και πηλός.

Από τη στιγμή όμως που αυτές οι πέτρες και αυτός ο πηλός, μετέχουν της ενέργειας τους Αγίου Πνεύματος και

ενώνεται το κτιστό με το Άκτιστο, η δημιουργία με τον Δημιουργό, μπορούμε κι εμείς να μεταβληθούμε, να

ανακαινισθούμε και να μεταμορφωθούμε.

Κι αυτό γίνεται σιγά-σιγά. Η χάρις του Αγίου Πνεύματος μας μεταμορφώνει διακριτικά και ανεπαίσθητα.

Και μεταμορφωνόμαστε όταν μετέχουμε στα μυστήρια της Εκκλησίας μας,

εξαιρέτως δε στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.

Αυτό να είναι η έγνοια της ζωής μας, για τη ζωή μας την αιώνιον˙ Αμήν!


* Απομαγνηματοφωνημένο απόσπασμα κήρυγμα σε Εγκαίνια Ναού


immorfou.org.cy

[XAPA]

Κάθε τί, που κάμνουμε να βάζουμε τον Χριστό μπροστά κι εμείς πίσω


Κάθε τί, που κάμνουμε να βάζουμε τον Χριστό μπροστά κι εμείς πίσω.

Κι όχι εμείς μπροστά και πίσω ο Χριστός.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν νίκησε έτσι, νίκησε μόνο με τον Σταυρό μπροστά.



Γέρο-Παναής Χατζηιωνάς, από τη Λύση της Κύπρου.



proskynitis

[XAPA]

«Μη μεριμνάς για το αύριο…» (το όνειρο ενός Χριστιανού)



Ένας χριστιανός βασανιζόταν συχνά από διάφορες μελλοντικές υποθέσεις.

Ανησυχία του, το τι θα γίνει αύριο, τι θα γίνει μεθαύριο, τι μας περιμένει την επομένη εβδομάδα.

Όλη αυτή η φροντίδα έπνιγε την ψυχή του, πράγμα που τον έκανε πολύ δυστυχή.

Μια νύχτα, ο άνθρωπος αυτός είδε ένα όνειρο.

Περπατούσε σ' ένα μακρινό δρόμο φορτωμένος με ένα σακί στην πλάτη.

Το φορτίο του ήταν βαρύ και κάπου στάθηκε να ξαποστάσει.

Μα όταν θέλησε να σηκωθεί για να συνεχίσει το ταξίδι του, αντιλήφθηκε πως ήταν αδύνατο να σηκώσει το σακίδιό του.

Άνοιξε τότε να δει τι έχει μέσα.

Και τι βλέπει!

Μικρά-μικρά δέματα.

Το ένα έγραφε απ' έξω: "αυτό για αύριο".

Ένα άλλο έγραφε: "αυτό για μεθαύριο".


Το τρίτο έγραφε: "αυτό για σήμερα".

Αυτό ήταν ανάλαφρο.

Το σήκωσε με χαρά και συνεχίζοντας το ταξίδι του ξύπνησε.

Το όνειρο αυτό εκφράζει μια τραγική πραγματικότητα.

Η μέριμνα για το αύριο, για το μεθαύριο, για το μετά από μια εβδομάδα, για το μετά από ένα μήνα και ένα χρόνο,

γεμίζει τις ψυχές μας με άγχος και ανησυχίες, που μας αφαιρούν την γαλήνη και μας κάνουν το βάρος της ζωής δυσβάστακτο.

Για να μας απαλλάξει ο Κύριός μας απ' αυτές τις εναγώνιες στιγμές είπε εκείνα τα αθάνατα λόγια.

"Μη ούν μεριμνήσητε εις την αύριον, η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής,

αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής" (Ματθ. 6,34)



lllazaros.blogspot.gr

[XAPA]

ΞΕΚΙΝΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ



Κάθε μέρα το πρωί βάλε αρχή σε κάθε αρετή και εντολή του θεού. Και αγωνίσου:

Με πολλή υπομονή

Με φόβο και μακροθυμία,

Με αγάπη θεού,

Με όλη την προθυμία ψυχής και σώματος,

Με ταπείνωση πολλή,

Με υπομονή θλίψης της καρδιάς και προσεκτική φύλαξη της

Με προσευχή πολλή

Με προσευχή για τους άλλους με στεναγμούς,

Με αγνότητα γλώσσας,

Με προσοχή στα μάτια.

Να μη οργίζεσαι κι αν ακόμα σε ατιμάζουν, αλλά έχοντας ειρήνη μέσα σου•

Να μην ανταποδίνεις κακό αντί κακού

Να μην προσέχεις τα λάθη των άλλων

Να μη δίνεις αξία στον εαυτό σου, πού είναι κάτω από όλα τα κτίσματα

Να αντιτάσσεται και να απαρνείσαι την ύλη και όλα όσα έχουν σχέση με τη σάρκα.

Να ζεις:

Με διάθεση άρσης σταυρού, Με αγωνιστικό φρόνημα, Με πτωχεία του πνεύματος,

Με άσκηση και προαίρεση πνευματική,

Με μετάνοια και δάκρυα,

Με αγώνα πολέμου,

Με διάκριση,

Με αγνότητα ψυχής,

Με φαγητό όπως πρέπει,

Δουλεύοντας με ησυχία το εργόχειρο,

Με νυχτερινές αγρυπνίες,

Υπομένοντας την πείνα και τη δίψα, το κρύο και τη γύμνια,

Κοπιάζοντας. και πάνω άπ’ όλα και μαζί μ’ αυτά:

Να κλείνεις ό ίδιος τον τάφο από πάνω σου σαν να έχεις πεθάνει,

Έχοντας το φρόνημα πώς κοντά σου βρίσκεται ό θάνατος κάθε στιγμή…


Θα θελήσει άραγε να ακούσει ό σύγχρονος άνθρωπος τα μηνύματα αυτά πού μας στέλνουν οι αρχαίοι ασκητές της Θηβαΐδος και οι άλλοι αντίστοιχοί τους; Θα το θελήσει;

π Ευσεβιος Βιττης



yiorgosthalassis

[XAPA]

H προσευχή του Γέροντα Ευμένιου ( " Και εχάρη ο Θεός " )


η μνήμη του τιμάται στις 23 Μαΐου


Η μυστική ζωή του αγίου Γέροντα (οι προσωπικοί ασκητικοί αγώνες του) δεν είναι ευρύτερα γνωστή.

Όμως έχει ιδιαίτερη σημασία η παρακάτω προσευχή του

Διηγείται σχετικά ο μητροπολίτης Μόρφου της Κύπρου Νεόφυτος.

«Ένα πολύ σημαντικό περιστατικό, που θυμούμαι από τον γέροντα Ευμένιο, είναι μία προσευχή του έκανε:

"Κύριε Ιησού Χριστέ, θέλω να σώσεις όλους τους ανθρώπους".

"Κι εχάρη ο Θεός", μου έλεγε.

"Και μετά είπα:

"Κύριε Ιησού Χριστέ, θέλω να σώσεις όλους τους Καθολικούς.

Και όλους τους Προτεστάντες, Χριστέ μου, θέλω να σώσεις". Κι εχάρη ο Θεός.

"Θέλω να σώσεις και τους μουσουλμάνους και όσους ανήκουν σε όλες τις θρησκείες,

και τους αθέους ακόμα θέλω να σώσεις". Κι εχάρη πολύ ο Θεός.

Και του είπα: "Χριστέ μου, θέλω να σώσεις όλους τους απ' αιώνες κεκοιμημένους από Αδάμ μέχρι τώρα".

Κι εχάρη ο Θεός πολύ.

Και είπα: "Θεέ μου, θέλω να σώσεις και τον Ιούδα".

Και στο τέλος είπα: "Θέλω να σώσεις και τον διάβολο". Κι ελυπήθη ο Θεός".


Του λέω:

---"Γιατί λυπήθηκε ο Θεός;".

---"Διότι θέλει ο Θεός και δεν θέλουν αυτοί" μου απάντησε, "δεν υπάρχει ίχνος καλής θελήσεως σωτηρίας στον διάβολο".

"Καλά" του είπα, "πώς κατάλαβες εσύ πότε ο Θεός χαιρόταν και πότε ελυπήθη;".

Και μου λέει: "Άμα η καρδιά σου γίνει ένα με την καρδία του Χριστού, αισθάνεσαι αυτά που αισθάνεται".


Δηλαδή αντιλαμβάνεσαι τι εύρος είχεν η καρδία αυτού του ανθρώπου;

Αυτό είναι από τα πιο δυνατά που έχω ακούσει και δεν το έχω ακούσει από κανέναν άλλον.

Κι αυτό το καταλάβαινε από την ένταση της Χάριτος.

Ανάλογα με τον βαθμό της Χάριτος αντιλαμβανόταν την λύπη ή την χαρά Του, σ' αυτό που ο ίδιος έλεγε ή έκανε».



kivotoshelp

[XAPA]

ΤΟ ΘΕΟΣΤΑΛΤΟ ΨΑΡΙ


Ο Γέροντας Παΐσιος συνήθως δε δεχόταν δώρα όσες φορές τα κρατούσε,

το έκανε, για να μη στεναχωρεί τους αδελφούς, που του τα πήγαιναν.

Πάντα, όμως, τα έδινε, είτε σε επισκέπτες είτε σε μοναχούς, πού τα είχαν ανάγκη.

Ο ίδιος περνούσε μ' ελάχιστες τροφές, παρόλο, πού μερικές φορές, λόγω των πολλών του ασθενειών,

είχε ανάγκη από περισσότερες και καλύτερες.


Τα ασκητικό του ήθος δεν του επέτρεπε αποθηκεύσεις για καιρό ανάγκης.

Μόνο τον ελάχιστο άρτο, η καλύτερα το παξιμάδι, προσπαθούσε να έχει.

Επιπλέον, ή εμπιστοσύνη του στην πρόνοια του Θεού ήταν πολύ μεγάλη

και ποτέ δεν είχε απογοητευθεί, όσες δυσκολίες επιβίωσης και αν αντιμετώπιζε.


Ένα χειμώνα ο Γέροντας ήταν βαριά άρρωστος. Το χιόνι έξω τα είχε καλύψει όλα Τα πάντα είχαν αλλάξει.

Το κελί του Τιμίου Σταυρού, τα δένδρα, τα μονοπάτια είχαν χαθεί,

τα πουλιά είχαν λουφάξεί και ή ομίχλη περιόριζε την ορατότητα.

Ο Γέροντας δεν είχε καμιά επικοινωνία με άλλους μοναχούς.

Καμιά επικοινωνία και με το μοναστήρι του Σταυρονικήτα.

Ήταν αποκλεισμένος από παντού. Μόνο ό ουρανός ήταν ανοιχτός.

Είχαν περάσει αρκετές μέρες. Ό Γέροντας κυριολεκτικά είχε αποστεωθεί.

Έφτασε σε σημείο να μη έχει το παραμικρό να φάει ούτε και να μπορεί ν' ανάψει τη σόμπα

Ήταν νηστικός, παγωμένος, σχεδόν παράλυτος.


Το μόνο, πού μπορούσε να κάνει ήταν να ψελλίζει την προσευχή: «Κύριε, ελέησε με! Μη με εγκαταλείψεις!».

Οι ελπίδες του μέρα με τη μέρα λιγόστευαν. Περίμενε τον Κύριο να τον πάρει κοντά του.

Όμως ή προσευχή του συνεχιζόταν, παρ' όλη τη σωματική του αδυναμία.

Κάποια στιγμή έγινε θερμότατη και θεοπειθής.

Και τότε γέμισε το κελί Αγγέλους και Αγίους, πού υπηρετούσαν τον πάσχοντα Γέροντα

Του άναψαν τη σόμπα, του ετοίμασαν φαγητό, τον παρηγόρησαν και τον στήριξαν,

μεταβάλλοντας το παγωμένο κελί του σ' ένα κομμάτι του παραδείσου.


Την επομένη μέρα ο Γέροντας άρχισε να νιώθει καλύτερα και σε τρεις μέρες ανάλαβε πλήρως τις δυνάμεις του.

Ή χαρά του ήταν μεγάλη. Δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα συναισθήματα του.

«Θεέ μου, δεν αντέχω τόση χάρη. Λιγόστεψε την», έλεγε.

Πέρασαν πέντε ολόκληροι μήνες και δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα με την υγεία του.

Την Κυριακή, όμως, του Τυφλού αρρώστησε και δεν είχε τίποτα να φάει. Δεν απελπιζόταν, ωστόσο.

Το απόγευμα φόρεσε κάτι παραπάνω και βγήκε έξω. Ό ήλιος έκανε την ατμόσφαιρα ευχάριστη.

Ό Γέροντας κάθισε κάτω απ' την ελιά, πού ήταν κοντά στη πόρτα του κελιού του

κι έβλεπε προς τα κάτω, προς τη θάλασσα.


Το πονεμένο του σώμα δεν άντεχε πολύ. Έπρεπε κάτι να φάει.

«Ίσως να με θυμηθεί κάποιος αργότερα», σκέφθηκε και άφησε το λογισμό της ανυπομονησίας να περάσει.

Την ώρα, πού ο ήλιος έδυε, ο Γέροντας κοιτούσε τον ουρανό και διαπίστωσε ότι κάποιο γεράκι

ερχόταν προς το μέρος του, σχεδόν απειλητικά.

Νόμισε ότι το άγριο πουλί τον πέρασε για αγρίμι και ήθελε να τον χτυπήσει.

Όμως το πουλί έκανε ένα κύκλο πάνω από το κελί,

χαμήλωσε αρκετά και μετά φτεροκόπησε γρήγορα και απομακρύνθηκε.

Ο Γέροντας παρακολούθησε τη σκηνή εντυπωσιασμένος.

Αμέσως άκουσε κι ένα θόρυβο ανάμεσα στα χορτάρια, σε απόσταση είκοσι τριάντα μέτρα.

Σηκώθηκε για να δει τι συνέβαινε.

Ήταν ένα ψάρι, που χτυπιόταν στα χορτάρια.

Κατάλαβε ότι η πρόνοια του Θεού δεν τον είχε ξεχάσει.



panagianafplioy

[XAPA]

Είσθε βασιλικά πρόσωπα, προορίζεσθε γιά τόν ούράνιο νυμφώνα

Χαριτωμένες πνευματικές νουθεσίες του αγιασμένου Πατρός Άρχιμ. ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ Μακρή


Τό να παραμένεις πιστός εις τόν Μοναχισμόν θεωρείται μαρτύριον.
* * *
Θέλει ό Χριστός να σου βγάλη τά αγκάθια, διότι είναι κηπουρός καί σύ θέλεις την ήσυχία σου.
* * *
Ό Χριστός είναι κοντά μας, ας μή τόν βλέπομε... καμμιά φορά μάς δίδει καί κανένα μπάτσο άπό πολλήν άγάπην...
* * *
Πρέπει να χαίρεσαι. Καλλιτεχνική σμίλη κρατά στά χέρια του ό Ιησούς. Θέλει να σέ έτοιμάση ένα άγαλμα του Ούρανίου Παλατιού.
* * *
Είσθε βασιλικά πρόσωπα, προορίζεσθε γιά τόν ούράνιο νυμφώνα.
* * *
Όταν Ιδης άνθρωπον κουρασμένον (πνευματικώς) μή τού βάλης άλλο φορτίο διότι τά γόνατα δέν άντέχουν.
* * *
Αγάπησε τόν Ενα να σέ αγαπούν καί τά θηρία.
* * *
Αληθινός πλούτος γιά μένα είναι να σάς δώ στήν Βασιλείαν των Ουρανών.
* * *
Όταν ύπάρχει ή φλόγα τής αγάπης, ό,τι κακό πλησιάζει τό κατακαίει.
* * *
Ό άνθρωπος όταν δεν ζητά τά δικαιώματά του θά φωτίση ό Θεός τόν άλλον να τού τά δώση.
* * *
Τό φως τού Κυρίου να σέ φωτίζη καί να σέ όδηγή πάντοτε.
* * *
Ό διάβολος φρίττει όσον μάλιστα βλέπει νέες υπάρξεις να κάθωνται εδώ διά τόν Χριστόν.
* * *
Όταν έχετε πειρασμούς τότε κατέρχεται ή χάρις τού Θεού. Φαίνεται ότι τού χαλάτε (τού πειρασμού) τά σχέδια.
* * *
Ό άνθρωπος πού άγαπά πνευματικώς αισθάνεται προσευχόμενος, ότι εύρίσκεται έντός τού Θεού καί τού αδελφού του. Λυπάται όταν δέν πορεύεται καλώς ό άδελφός του καί προσεύχεται διά τήν πρόοδόν του. Ούδέποτε άλλάσσει εκείνος πού έχει τήν χριστιανικήν άγάπην...

Έρώτησις: Αφού βλέπετε, Γέροντα, τόσο καθαρά τίς αδυναμίες μας, τά λάθη μας, γιατί δέν μάς τά ύποδεικνύετε;

Άπάντησις: Λυπούμαι γιά οσα βλέπω ώς πατέρας, άλλά έλπίζω εις τήν καλλιτέρευσιν. Υποδεικνύω οσα πρέπει, άλλά πιό κερδισμένος είσαι, οταν χύσης δυό ή τρία δάκρυα έμπρός εις τόν Χριστόν δι’ αυτά, παρά να πής πολλά λόγια. Εκείνος είναι ό ιατρός καί παιδαγωγός μας. Ό Χριστός χθές καί σήμερον ό αυτός, άλλά εμείς έκλείσαμε τά μάτια μας καί βλέπομε σκοτεινά. Αφού προχωρούμε έτσι άλλοι λασπώνονται καί άλλοι σκοτώνονται.

Πολλές φορές τήν ήμέρα έρχεται ό Χριστός καί σου χτυπά, αλλά εσύ έχεις δουλειές...
* * *
Εκείνος πού ταράσσεται δέν σκέπτεται λογικά, ορθά. Κάμνε ύπομονήν καί θά βραβευθής μέ στέφανον. Θέλω να είσθε ήρεμες γιά να συναντώμεθα. 'Άμα είσθε κουρασμένες δέν λειτουργούν οί άσύρματοι.
* * *
Τό Πνεύμα τού Θεού να μή φεύγη άπό τό νου καί την καρδία σας.
* * *
Ό Κύριος να σάς ένισχύη, να κρατήσετε σταθερά τή σημαία τής αλήθειας καί τής έγκρατείας.
* * *
Ό Χριστιανός είναι πραγματικά άνθρωπος. Ξέρει ολους τούς τρόπους τής εύγενείας. Δέν θέλει να λυπήση κανένα.
* * *
Όταν ή καρδία μας δεν έχει την αγάπη πρός τόν Χριστόν δεν μπορούμε να κάνωμε τίποτε. Είμαστε σάν πλοία πού δέν έχουν φωτιά, βενζίνη στή μηχανή τους.
* * *
Όσον ό άνθρωπος απλοποιείται, θεοποιείται. Γίνεται άκακος, ταπεινός, πράος, ελεύθερος, γίνεται... γίνεται...
* * *
Αυτά πού ακούμε (πολέμους, σεισμούς, καταστροφές, είναι βροντές καί θα έλθη καί ή βροχή...).
* * *
Πρέπει λοιπόν να είμαστε έτοιμοι πρός άπολογίαν καί μαρτύριον.
* * *
Ή Χάρις τού Παναγίου Πνεύματος κάνει τόν άνθρωπον να έκπέμπη άκτίνας. Πρέπει όμως ό άλλος να έχη καλόν δέκτην διά να τό καταλάβη.
* * *
Πρέπει να έχωμε στόν ούρανόν τά βλέμματά μας. Τότε δέν θα μάς κλονίζη τίποτε.
* * *
Παρακαλώ τόν Θεόν να σάς άγιάση, να σάς όδηγήση εις τόν Παράδεισον. Αυτήν την προίκα παρακαλώ να σάς δώση ό Κύριος...
* * *
Εις την λειτουργίαν διά να έλθη ή χάρις τού Θεού πρέπει να έχης συγκέντρωσιν, ειρήνην καί να μή σκέπτεσαι τίποτε.
* * *
Όσον ό άνθρωπος άγαπά τόν Θεόν, τόσον έχει άγάπην καί γιά τούς ανθρώπους. Τούς αγαπά σε εικόνες Θεού, με σεβασμόν, λεπτότητα καί άγισμόν.
* * *
Καθημερινώς προσεύχομαι να σάς δώ στίς ταξεις τών όσιων γυναικών...
* * *
Παράδεισον χωρίς έσάς παιδιά μου, δέν θέλω.

Έρώτησις: Πώς κατορθώνετε να έχετε τέτοια υπομονή καί καρτερία εις τά διάφορα;

Άπάντησις: Ή χάρις τού Θεού βοηθά. Πάντα πιστεύω παιδί μου εις την δύναμιν τού Θεού πού ολα τά μεταβάλλει καί τά ρυθμίζει πρός τό συμφέρον τής ψυχής μας.
* * *
Όταν θα δείτε τά δάκρυα τότε είναι επίσκεψι του Θεού εν τή προσευχή.
* * *
Όταν κοινωνής όχι μόνον παίρνεις δύναμι, αλλά φωτίζεσαι, βλέπεις ορίζοντας εύρεις, αίσθάνεσα χαράν... διαφορετικά νοιώθει ό καθένας, άνάλογο μέ την διάθεσι καί την φλόγα τής ψυχής του. Άλλος αισθάνεται χαρά καί ξεκούραση άλλος ειρήνη άλλος πνεύμα άφοσιώσεως καί άλλος μίαν άνέκφραστη άγάπη πρός πάντας. ’Ένοιωθα πολλές φορές κουρασμένος αλλά μετά την θεία Κοινωνία αισθανόμουν τόν έαυτό μου σάν να μήν είχα τίποτα.
* * *
Ή άθωότης είναι άνωτέρα άπό την ιδιοφυία.

Μεταλαμβάνετε συχνά, προσεύχεσθε θερμά, ύπομένετε καί θά ιδήτε χέρι δυνατόν να σάς κρατά.
* * *
Ό άνθρωπος πού έχει εγωισμό δέν ελκύει κανένα. Καί αν κάποιον έλκύση, γρήγορα θ’ άπομακρυνθή. Ό πνευματικός σύνδεσμος γίνεται αδιάλυτος όταν συναντήση παιδικό πνεύμα, αθωότητα καί άγιασμό.
* * *
Ό άνθρωπος πού δέν έχει Χριστό τά βλέπει όλα δύσκολα καί σκοτεινά.
* * *
Εις τό Μοναστήρι πρέπει να ξέρετε, ότι άλλους ανθρώπους στέλνει ό Θεός καί άλλους στέλνει ό διάβολος. Ό μέν Θεός γιά να ενισχύουν, ό δέ διάβολος γιά να διαλύουν τά Μοναστήρια.
* * *
Όταν ή καρδιά μας δέν έχη τόν Χριστόν, τότε θά βάλωμε μέσα ή χρήματα ή κτήματα ή ανθρώπους.
* * *
Σάς παρακαλώ να έφαρμόσετε αύτήν την έντολήν. Όσο μπορείτε να καλλιεργήσετε την αγάπην πρός τό πρόσωπο τού Χριστού. Σέ τέτοιο σημείο πού όταν θά προφέρετε τ’ όνομά Του να τρέχουν δάκρυα άπό τά μάτια σας. Ή καρδία σας πρέπει να καίγεται πραγματικά. Τότε Αύτός θά είναι ό δάσκαλός σας. Αύτός θά είναι ό οδηγός σας, ό αδελφός σας, ό πατέρας καί ό Γέροντάς σας.
Μή δώσετε ποτέ σημασία σε κανένα γήϊνο καί άσταθές.

* * *
Να έχετε προσοχή, ύπομονή καί εν τή άπομονώσει να βλέπετε καί να έξετάζετε τόν εαυτόν σας.
* * *
Άς καλλιεργήσουμε πρώτα τόν έαυτόν μας, ό κόσμος θέλει να δή άνθρώπους έφαρμοστάς του Νόμου του Θεού. Αυτοί σπανίζουν εις την εποχήν μας.

* * *
Αγαπήσατε μέ όλην την καρδία σας τόν Νυμφίον σας Χριστόν καί όλοι οί άνθρωποι θά σάς αγαπούν καί θα σάς περιποιούνται.
* * *
Εύχομαι να ζήσετε άγια καί να άκολουθήσετε τίς άγιες γραμμές των πατέρων μας άπό τώρα πού εΐσθε νέες, γιά να βρεθείτε όλες εις τόν Παράδεισον. Αύτός είναι ό προορισμός σας.
* * *
Τό Αγιον Πνεύμα να μή φύγη άπό πάνω σου, άπό την καρδιά σου.
* * *
Είναι ωραίο, θαυμάσιο πράγμα να βλέπεις να συνδέονται πρόσωπα μέ την αγάπη του Χριστού.
* * *
Ό πειρασμός αδημονεί στενοχωρείται καί δημιουργεί έξωτερικούς πολέμους. Ξεύρει τόσες τέχνες... σέρνει τόν άνθρωπο σέ αμφιβολία. Γι’ αυτό έχουμε πολλά ναυάγια.
* * *
Όταν ιδώ τόν άνθρωπο να διψά πολύ (διά Θείαν Κοινωνίαν) δεν δίδω πολλήν σημασίαν εις την νηστείαν. Μερικοί δείχνουν τόσην μετάνοιαν πού πρέπει να υποβοηθούνται.
* * *
Ό πειρασμός ξέρεις τί μάστορας είναι; τά έλάχιστα τά κάνει μεγάλα. Μεταχειρίζεται μεγάλη πολιτική.
* * *
Επιθυμώ την άναγέννησιν τού Μοναχισμού, διότι κατά την γνώμην μου τό Εύζωνικόν Τάγμα τής Εκκλησίας είναι ό Μοναχισμός.
* * *
Αί ψυχαί έχουν διάθεσιν να ίδοΰν τό κάλλος τής μορφής τού Θεού.
* * *
Ή προστασία τού Θεού αδυνατεί τούς πειρασμούς μας.
* * *
Όταν υπάρχει ό φόβος τού Θεού δίδεται ή σοφία.
* * *
Όλοι οι άγιοι ήσθάνοντο χαράν καί άγαλλΐασιν όταν έσκέπτοντο την ούράνιον βασιλείαν τού Θεού.
* * *
Επειδή είναι γενική έξαχρείωσις, δέν μπορούν να καταλάβουν ότι ύπάρχει πνευματική αγάπη.
* * *
Όταν ιδώ άνθρωπο έρεθισμένον προσεύχομαι να τόν είρηνεύση ό Κύριος καί δέν ακούω τι λέγει.

Γι’ αυτό καί δέν στενοχωρούμαι. Όταν θα ήρεμήση καί θα δοθή ή κατάλληλη εύκαιρία τότε του ομιλώ, διότι τότε είναι άκριβώς σε θέση να καταλάβη την άφροσύνη του...

Οί κοσμικοί άνθρωποι σέ κουράζουν, διότι σάν ηλεκτρικά κύματα έρχονται επάνω σου ό,τι ύπάρχει άποθηκευμένο μέσα τους.
* * *
Πρέπει να είμεθα άνθρωποι τής χάριτος καί όποιος μάς πλησιάσει να ξεκουράζεται.
* * *
Να βλέπωμεν όλους άνωτέρους, όσες άδυναμίες καί άν παρουσιάζουν. Να μήν φερώμεθα μέ σκληρότητα, αλλά πάντοτε να έχωμεν εις την σκέψιν μας ότι είναι καί ό άλλος του αύτοΰ προορισμού.
* * *
Έγώ, μέ τή χάρι του Θεού, πάντοτε έβλεπα όλους ανωτέρους από έμένα καί αγίους.
* * *
Αδιαφορεί γιά όλα τά έμπόδια. Ή μόνη άπασχόλησίς σου, ή σκέψις σου να είναι ό Νυμφίος σου. Να μιλάς μόνον μέ Αυτόν.
* * *
Ημείς πρέπει να έχωμεν άγάπην. Τό μεγαλύτερο κακό να μάς κάνουνε πρέπει να τούς αγαπούμε. Μόνον μέ την αγάπη θα μπούμε στον Παράδεισο.
* * *
Να καλλιεργείς την ευχή καί θα έλθη καιρός πού ή καρδιά σου θα σκιρτά από χαρά, όπως όταν πρόκειται να δής ένα πολυαγαπημένο σου πρόσωπο.
* * *
Την βραδυνή προσευχή να μην την αμελής. Να προσεύχεσαι με διάθεσιν όπως εκείνοι πού πηγαίνουν σέ συμπόσιον. Είναι ξύπνιοι καί αισθάνωνται όλο χαρά. ’Έτσι καί σύ αφού πρόκειται να όμιλήσης με τόν Νυμφίο σου, να μην ακούς όταν σου λέγη ό πειρασμός διάφορα γιά να σέ έμποδίση, γιατί ξέρεις έχομεν έναν πού ένδιαφέρεται πολύ γιά μάς.

Ερώτηση: Πώς πρέπει, Γέροντα, να σκεπτώμεθα τόν Χριστό;

Άπάντησις: Πάντα μέ αγάπη, πρέπει να φέρνωμε στη μνήμη μας τό Χριστό. Μπορεί να κρατούμε στά χέρια μας μιά φωτογραφία ένός άνθρώπου αλλά επειδή δέν τόν γνωρίζομεν, ή μάλλον δέν άγαποϋμεν δέν μάς συγκινεί. Ένώ όταν πάρωμε την φωτογραφία τής μάννας μας άμέσως ή ψυχή μας σκιρτά καί κλαίει από αγάπη.

Έρώτησις: Θα σωθούμε, Γέροντα;

Άπάντησις: Μά γι’ αύτό βάλαμε τά ράσα γιά να σωθούμε. Ό πνευματικός άγώνας θα μάς όδηγήση εις τόν Παράδεισον. Τό ότι πολεμούμε τούς λογισμούς, ό κόπος αυτός θα μάς βάλη εις τόν Παράδεισο.

* * *
Οι εφημερίδες τού Ουρανού τά γράφουν όλα όσα γίνονται εδώ καί τά καλά καί τά κακά.
* * *
Εκείνον πού μας πληγώνει καί μάς κάνει να πονάμε οφείλομε να τόν αγαπούμε διπλά.
* * *
Όπως εξυπηρετείς τόν πρώτον, έτσι πρέπει να βοηθής τόν δεύτερον, τόν τρίτον καί τόν τελευταίον.
* * *
Δέν είναι τά φτερά πού μπορούν να ύψώσουν τόν άνθρωπο πάνω από τή γη, άλλ’ ή καθαρότης καί ή άπλότης τής καρδιάς. Πρέπει να είσαι απλός στίς πράξεις σου καί καθαρός στή σκέψι καί στά αίσθήματά σου. Μέ την καθαρή καρδιά θα άναζητάς τόν Θεό, μέ την απλότητα θα τόν βρίσκεις καί θα τόν χαίρεσαι. Ή καθαρή καρδιά περνά εύκολα τίς πύλες τού ουρανού.
* * *
Ή αύταπάρνησις πρέπει να καλλιεργήται μετά διακρίσεως, διότι διαφορετικά φτάνομε στην αύτοκτονία.
* * *
*Στό πέλαγος τής ζωής βρισκόμαστε, πότε θα έχωμεν φουρτούνα καί πότε γαλήνη. Ή χάρις τού Θεού δέν μάς άφήνει. Διαφορετικά θα είχαμε καταποντισθή εάν δέν μάς συγκρατοΰσε.

Οι Άγιοι πάντοτε έσκέπτοντο την άλλη ζωή. Είναι χάρισμα ή μνήμη τού θανάτου.
* * *
Ό Θεός μάς προφυλάττει από τόν πειρασμόν. Δέν άφήνει να πειρασθοΰμε άνω των δυνάμεών μας. Όλα τά επιτρέπει γιά τό καλό μας.

Όταν αύξηθή ή πνευματικότης, θα καταπολεμηθή καί ή υπνηλία.
* * *
Ή προσευχή είναι χάρις. Την δίδει ό Θεός όταν υπάρχει ζήλος καί ταπείνωσης.
* * *
Έχε εμπιστοσύνην εις τόν Κύριον γιά όλα καί αυτός θα σέ διαθρέψη σε ώρα λιμού.
* * *
Μέ ένα καλόν λόγον διά τόν πλησίον σου, υπερασπίζοντας τον, αγοράζεις τόν Παράδεισο.

Ή μετάνοια πρέπει να γίνεται όχι διά τόν φόβον της τιμωρίας, αλλά διότι άμαρτήσαμε πρός τόν Θεόν.
* * *
* Γλύκανε τή σκέψι σου μέ λογισμούς παραμυθίας καί έλπίδος, τά λόγια σου πύρωσέ τα μέ τή θέρμη της αγάπης στον Νυμφίο σου καί ένθυμοΰ τά δικά του παθήματα, τά όποια ύπέστη ύπέρ σου, γιά να μείνης σταθερή, άφοσιωμένη καί ταπεινή.
* * *
Παράδωσε τόν έαυτό σου ολόκληρο στήν προστασία καί σκέπη της Παναγίας.
* * *
Την φιλοξενία παιδί μου να την αγαπάς γιατί αύτή είναι πού ανοίγει τάς πύλας του Παραδείσου. Μέ αύτήν φιλοξενείς κι’ Αγγέλους- «Ξένους ξένιζε, ίνα μή τω Θεω ξένη γένη».
Οι Άγιοι Πατέρες ύπετάσσοντο μέ άπλότητα σάν μικρά παιδιά εις ότι τούς έστελνε ό Θεός, «"Ετσι τό θέλεις, ας γίνη τό θέλημά σου».
* * *
Ή φιλοξενία... ή μεγαλύτερη των αρετών. Επισύρει την χάριν τού Αγίου Πνεύματος.
* * *
Στό πρόσωπο κάθε ξένου, παιδί μου, βλέπω τόν ίδιον τόν Χριστόν.
* * *
Ή θλίψις είναι ευάρεστος εις τόν Θεόν εφ’ όσον δέν μάς αφαιρει τό θάρρος ν’ άγωνιζώμεθα.
* * *
Είναι απαραίτητον καί συμφέρον να γίνεται κατά περιόδους μιά γενική αύτοεξομολόγηση (μνήμη δλων των προτέρων άμαρτημάτων). Τό έκαναν καί οι Άγιοι.
* * *
Χρειάζεται καλλιέργεια γιά να έχωμεν την άγάπην πρός όλους μέ τό μέτρον πού θέλει ό Χριστός.
* * *
Δέν πταίει, παιδί μου, ό άνθρωπος. Δυστυχώς κάτω από τίς άδυναμίες κρύπτεται ό μισόκαλος, ό εχθρός τού θελήματος τού Θεού.
* * *
Όλα τά ζητήματά σου να τ’ άφήσης στά χέρια τού Θεού. Ό,τι θέλεις να τό ζητάς σάν τό παιδί από τόν πατέρα του. Ή ευχή είναι δωρεά τού Θεού. Να ζητάς πάντα μέ έλπίδα.
* * *
Δέν θα μάς σώσουν, άδελφή μου, τά έργα μας, αλλά τό άπειρον έλεος του Θεού. Απόκτησε θάρρος καί ύπομονήν εις τόν άγώνα σου...
* * *
Ή πνευματική ζωή έχει χαρές μεγάλες- Πετας, φεύγεις από τόν κόσμον, δεν λογαριάζεις τίποτε. Γίνεσθε παιδιά καί κατοικεί ό Θεός εις την καρδιά σας. Θα πάθετε άναισθησία, όπως λένε οι κοσμικοί, αλλά θα είναι άνύψωσις πνεύματος.

Ή Χάρις τού Θεού, ή πνευματική ένωσις μετ’ Αυτού, μεταμορφώνει τόν άνθρωπο. Φεύγει ό φόβος, οι υπόνοιες, δέ φοβάται τόν θάνατο, θεωρεί την ζωήν αυτήν, όσον καλή κι’ άν είναι, σκλαβιά.
* * *
Πολέμησον γενναίως τόν μισόκαλον πού σέ φθονεί, ύπόμενε ό,τι καί άν σου συμβαίνη μέ καρτερίαν, μέ ύπομονήν καί πίστιν.
* * *
Μήν άφήνης να σέ τυραννή ό εχθρός τής ψυχής σου. Εμφανίζεται μέ ένδυμα προβάτου, ότι θέλει δήθεν τό συμφέρον τής ψυχής σου.
* * *
Δέν μπορεί να λέγεται χριστιανός εκείνος πού δέν έχει αγάπη.


apantaortodoxias