Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

[XAPA]

O φιλάργυρος μαζεύει, για να τα βρουν οι άλλοι



- Γέροντα, είναι δυό αδελφάκια• το μικρό δίνει, ενώ το μεγάλο δεν δίνει.

- Να μάθουν οι γονείς και στο μεγάλο να γλυκαίνεται από το να δίνη.

Αν το μεγάλο δούλεψη πάνω σ' αυτό, θα έχη μεγαλύτερο μισθό από το μικρό

που από την φύση του δίνει, και θα γίνη καλύτερο.


- Γέροντα, πώς θα απαλλαγή κανείς από την στενότητα της καρδιάς, από την δυσκολία που έχει να δίνη;

-Τί, είσαι τσιγγούνα; Θα σε πετάξω εξω!

Και στην διακονία, λ.χ. όταν είσαι στο αρχονταρίκι, να πάρης μιά γενική ευλογία, για να μπορής να δίνης.

Βλέπεις και o Θεός πόσο άφθονα δίνει σε όλους τις ευλογίες Του;

Αν δεν συνηθίση να δίνη κανείς, μαθαίνει στην τσιγγουνιά και δυσκολεύεται μετά να δώση.


Ό φιλάργυρος είναι «κουμπαράς»• μαζεύει αυτός, για να τα βρουν οι άλλοι.

Χάνει έτσι την χαρά του δοσίματος και την θεία ανταπόδοση.

Λέω σε έναν πλούσιο μιά φορά: «Τι τα μαζεύεις; Υποχρεώσεις δεν έχεις. Τι θα τα κάνης;».

«Εδώ θα μείνουν, μου λέει, όταν πεθάνω».

«Εγώ σου δίνω ευλογία, του λέω, να τα πάρης επάνω όλα!».

«Εδώ θα μείνουν, ξαναλέει. Αμα πεθάνω, ας τα πάρουν οι άλλοι».


«Εμ, εδώ θα μείνουν, του λέω. Ό σκοπός είναι να τα δώσης με τα ίδια σου τα χέρια τώρα που ζης!»

Δεν υπάρχει πιο ανόητος άνθρωπος από τον πλεονέκτη, που μαζεύει συνέχεια και ζη συνέχεια

με στέρηση και τελικά αγοράζει την κόλαση με τις συγκεντρωμένες του οικονομίες.

Το έχει τελείως χαμένο, γιατί δεν δίνει και χάνεται με υλικά πράγματα, οπότε χάνει τον Χριστό.

Τον τσιγγούνη τον κοροϊδεύουν και οι άλλοι.


Ηταν ένας πολύ πλούσιος κτηματίας• είχε χωράφια σε μιά επαρχία, είχε και στην Αθήνα διαμερίσματα,

αλλά ήταν πολύ τσιγγούνης.

Μιά φορά έφτιαξε μιά χύτρα φασολάδα τελείως νερουλή, για να φάνε οι εργάτες που δούλευαν στα χωράφια του.

Παλιά δούλευαν οι καημένοι από το πρωί, πριν βγή ο ήλιος, μέχρι να βασιλέψη.

Το μεσημέρι που σταμάτησαν λίγο, για να ξεκουρασθούν, άδειασε το αφεντικό μέσα σε έναν ταβά την φασολάδα

και φώναξε τους εργάτες να φάνε.


Κάθησαν γύρω-γύρω οι καημένοι οι εργάτες και άρχισαν να τρώνε•

πότε έπιαναν με το κουτάλι από κανένα φασόλι, πότε μόνον ζουμί!

Ενας εργάτης ήταν πολύ πειραχτήρι. Αφήνει το κουτάλι του και πάει παραπέρα.

Βγάζει τις αρβύλες του, τις κάλτσες του και προχωράει να μπη μέσα στον ταβά.


«Τι κάνεις;», του λένε οι άλλοι. «Λέω να μπω μέσα, μήπως πιάσω κανένα φασόλι!», τους λέει.

Τόσο τσιγγούνης ήταν εκείνος ο ταλαίπωρος.

Γι' αυτό, χίλιες φορές να τον κυριέψη η σπατάλη τον άνθρωπο παρά η τσιγγουνιά.


- Η τσιγγουνιά είναι αρρώστια, Γέροντα.

- Πολύ μεγάλη αρρώστια! Αμα κυριέψη τον άνθρωπο η τσιγγουνιά, μεγαλύτερη αρρώστια δεν υπάρχει.

Η οικονομία καλή είναι, αλλά να προσέξη κανείς να μην τον κυριέψη σιγά-σιγά ο πειρασμός με την τσιγγουνιά.



- Μερικοί, Γέροντα, από την τσιγγουνιά μένουν νηστικοί.

- Μόνον νηστικοί; Ηταν ένας έμπορος πλούσιος που είχε ένα μεγάλο εμπορικό

και έκοβε με τον σουγιά στα τρία εκείνα τα σπίρτα τα πλακέ!

Μιά άλλη πολύ πλούσια είχε ένα θειαφοκέρι• κρατούσε κάρβουνα και έπαιρνε με το θειαφοκέρι

από τα κάρβουνα να ανάψη την φωτιά, για να μην ξοδέψη κανένα σπίρτο. Και είχε σπίτια, κτήματα, μεγάλη περιουσία.


Δεν λέω να είναι κανείς σπάταλος, αλλά τουλάχιστον, όταν κάποιος είναι σπάταλος,

αν του ζήτησης κάτι, εύκολα θα σου το δώση. Αν είναι τσιγγούνης, θα λυπάται να σου το δώση.

Ήταν μιά φορά δυο νοικοκυρές και συζητούσαν στην γειτονιά για σαλάτες,

για ξίδια και πάνω στην συζήτηση είπε η μία: «Εχω πολύ καλό ξίδι».


Μιά φορά χρειάσθηκε η άλλη η φουκαριάρα λίγο ξίδι και πήγε να της ζητήση.

«Ακου εδώ, της λέει εκείνη, εγώ, αν το έδινα, δεν θα είχα ξίδι επτά χρόνων!».

Καλά είναι να κάνη οικονομία κανείς και να δίνη.

Οικονόμος δεν θα πη τσιγγούνης.


Ό πατέρας μου χρήματα δεν κρατούσε.

Στα Φάρασα δεν είχαν ξενοδοχείο- το σπίτι μας ήταν σαν ξενοδοχείο.

Όποιος ερχόταν στο χωριό, στον πρόεδρο θα πήγαινε να μείνη.

Θα έτρωγε, θα του έπλεναν τα πόδια, θα του έδιναν και κάλτσες καθαρές.

Τώρα, βλέπω ότι και σε μερικά προσκυνήματα έχουν αποθήκες ολόκληρες

με κανδήλια και δεν λένε: «Εχουμε, μη μας δίνετε άλλα».


Αυτά ούτε μπορούν να τα χρήσιμοποιήσουν ούτε να τα πουλήσουν, αλλά ούτε και τα δίνουν.

Οταν αρχίση να μαζεύη κανείς, δένεται και δεν μπορεί να δώση.

Αν όμως άρχίση να μη μαζεύη πράγματα και τα δίνη, τότε θα μαζευτή η καρδιά στον Χριστό, χωρίς να το καταλάβη.

Μιά χήρα να μην έχη χρήματα να αγοράση έναν πήχυ ύφασμα να ντύση τα παιδιά της, και εγώ να μαζεύω!

Πώς να το ανεχθώ αυτό;


Στο Καλύβι δεν έχω ούτε πιάτα ούτε κατσαρόλια• τενεκεδάκια έχω.

Προτιμώ ένα πεντακοσάρικο να το δώσω σε έναν φοιτητή, να πάη από το ένα μοναστήρι στο άλλο,

παρά να πάρω κάτι για μένα.

Αν δεν μαζεύης, έχεις ευλογία από τον Θεό.

Οταν δίνης ευλογία, παίρνεις ευλογία. Η ευλογία γεννάει ευλογία.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Η καλή διάθεση είναι το παν



- Γέροντα, όταν μου ζητάη κάποιος βοήθεια, αλλά δεν έχω να του δώσω;

- Οταν θέλω να κάνω ελεημοσύνη και δεν έχω να δώσω, τότε κάνω ελεημοσύνη με αίμα.

O άλλος που έχει και δίνει υλική βοήθεια, νιώθει και χαρά, ενώ αυτός που δεν έχει να δώση,

συνέχεια υποφέρει και ταπεινωμένος λέει: «Δεν έκανα ελεημοσύνη».

H καλή διάθεση είναι τo παν.

Ένας πλούσιος έχει να δώση, αλλά δεν δίνει.

Ένας φτωχός θέλει να δώση, αλλά δεν δίνει, γιατί δεν έχει να δώση. Διαφέρει το ένα από το άλλο.


Ό πλούσιος, αν δώση, νιώθει και μια ευχαρίστηση.

Ό φτωχός πονάει, θέλει να κάνη μιά καλωσύνη, αλλά δεν έχει να δώση, και υποφέρει ψυχικά•

ενώ, άμα είχε, θα έδινε και δεν θα υπέφερε.

Η καλή διάθεση φαίνεται από τα έργα.

Αν κάποιος ζητήση από έναν φτωχό ελεημοσύνη και ο φτωχός, αν και στερήται, του δώση,

άσχετα αν ο άλλος πάη να τα πιή ούζο, τότε ο φτωχός που έδωσε θα έχη πνευματική χαρά,

και ο Θεός θα φωτίση κάποιον να στείλη και σ' αυτόν υλική βοήθεια.

Και ξέρετε μερικές φορές τι αδικία γίνεται;

Ό ένας να δίνη ο,τι έχει, για να βοηθήση, και ο άλλος να τα ερμηνεύη με τον λογισμό του όπως θέλει.



- Γέροντα, τί εννοείτε;

- Ας υποθέσουμε, ένας, ο καημένος, έχει λ.χ. όλο κι όλο πέντε χιλιάδες δραχμές στην τσέπη του.

Βρίσκει στον δρόμο του έναν ζητιάνο, τις βάζει στο χέρι του και φεύγει.

Ό ζητιάνος μετά βλέπει ότι είναι πεντοχίλιαρο και χαίρεται.

Περνάει εκείνη την ώρα και ένας πολύ πλούσιος και βλέποντας ότι ο άλλος έδωσε πεντοχίλιαρο

λέει με τον λογισμό τον δικό του:


«Για να δίνη αυτός πεντοχίλιαρο, ποιος ξέρει πόσα έχει! εκατομμυριούχος θα είναι!».

Οπότε δίνει αυτός στον ζητιάνο πεντακόσιες δραχμές και αναπαύει τον λογισμό του ότι έκανε το καθήκον του.

Ενώ εκείνος ο καημένος είχε μόνον αυτό το πεντοχίλιαρο και,

μόλις είδε τον ζητιάνο, σκίρτησε η καρδιά του και του το έδωσε.

Αν και ο πλούσιος δούλευε λίγο πνευματικά, θα είχε και έναν καλό λογισμό και θα έλεγε:

«Για δες, έδωσε αυτό που είχε». Ή θα έλεγε: «Θα είχε δέκα χιλιάδες και έδωσε τις πέντε χιλιάδες».

Αλλά πώς να φέρη καλό λογισμό, αφού δεν δούλεψε πνευματικά;

Σου λέει: «Για να πετάη έτσι τα λεφτά, με το φτυάρι τα μαζεύει».


Μερικοί άνθρωποι πάλι, ενώ δίνουν πεντακόσιες ή χίλιες δραχμές σε έναν φτωχό,

κάνουν εβραίικα παζάρια για πέντε ή δέκα δραχμές στον φτωχό εργάτη που τους δούλεψε.

Δεν μπορώ να καταλάβω: Καλά, δίνεις πεντακοσάρικο και χιλιάρικο σ' εκείνον που δεν ξέρεις

και αυτόν που έχεις κοντά σου και σε βοηθάει τον αφήνεις να πεινά;

Αυτόν πρώτα έχεις υποχρέωση να αγαπήσης και να βοηθήσης.

Αλλά φαίνεται ότι η ελεημοσύνη αυτών των ανθρώπων γίνεται, για να τους επαινέσουν.

Ή άλλον μπορεί να τον πάνε ακόμη και στο δικαστήριο για χίλιες δραχμές,

γιατί ξεκινάνε από μιά κοσμική λογική, δήθεν να μην τους θεωρήσουν κορόιδα.


Μια θρησκευόμενη γυναίκα μου διηγήθηκε (1) ένα περιστατικό.

Ήθελε να αγοράση ένα φορτίο ξύλα από μια γιαγιά, η οποία έκανε τρεις ώρες δρόμο,

για να τα φέρη από το δάσος στο χωριό.

Εκείνη την φορά μάλιστα είχε κάνει και μισή ώρα επιπλέον, δηλαδή τρεισήμισι ώρες,

γιατί έκανε τον κύκλο της στρατώνας, μην την πιάση το Δασαρχείο.

«Πόσο κάνουν;», την ρωτάει η κυρία. «Δεκαπέντε δραχμές», λέει η γιαγιά.

«Όχι, είναι πολλά, της λέει, έντεκα δραχμές τα παίρνω»

«Έτσι, για να μη μας παίρνουν για κουτούς, μου λέει, εμάς τους πνευματικούς ανθρώπους...».

Της έκανα μετά ένα ξεσκόνισμα. Δύο ζώα είχε ή γιαγιά και είχε χάσει δύο μέρες, για να κερδίση είκοσι δύο δραχμές.

Αντί να της έδινε και ένα εικοσάρικο παραπάνω, της έκανε εβραϊκά παζάρια.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Το 1958.

[XAPA]

Η ελεημοσύνη πολύ βοηθάει τους κεκοιμημένους.



Ο πλούτος φέρνει την καταστροφή στον άνθρωπο,

όταν δεν διανέμεται στους φτωχούς για την ψυχή μας και για τις ψυχές των πεθαμένων μας.

Η ελεημοσύνη στους πονεμένους, χήρες, ορφανά κ.λπ. πάρα πολύ βοηθάει και για την ανάπαυση των κεκοιμημένων.

Γιατί, όταν δίνη κανείς ελεημοσύνη για έναν κεκοιμημένο, οι άλλοι λένε:

«Θεός σχωρέσ' τον. Να αγιάσουν τα κόκκαλά του».

Αν τύχη κάποιος να εχη αρρώστιες, να μην μπορή να δούλεψη, να έχη χρέη,

και σε μιά τέτοια δύσκολη περίσταση τον βοηθήσης και πης «παρ' τα για την ψυχή του τάδε»,

θα πη και αυτός: «Θεός σχωρέσ' τον, να αγιάσουν τα κόκκαλά του!».

Κάνουν δηλαδή καρδιακή προσευχή και αυτό είναι που βοηθάει πολύ τους κεκοιμημένους.


- Οταν κάποιας ο άνδρας πεθάνη ακοινώνητος, ανεξομολόγητος ή σκοτωθή το παιδί της, τί άλλο μπορεί να κάνη, για να βοηθήση τις ψυχές τους;

- Όσο μπορεί, να γίνη η ίδια καλύτερη.

Αυτό φυσικά θα βοηθήση και την ίδια, αλλά θα βοηθήση και τον άνδρα της,

γιατί, αφού στεφανώθηκαν, έχει μερίδιο και εκείνος που πέθανε.

Αυτό είναι το κυριώτερο από όλα· να γίνη καλύτερη.

Αλλιώς, μπορεί να κάνη και μια καλωσύνη, αλλά να έχη και τον χαβά της.

Σου λέει: «Έκανα τα καθήκοντα μου. Άλλο τί θέλεις να κάνω;» και μένει αδιόρθωτη ή και χειροτερεύει.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Ελεημοσύνη «εν τω κρυπτώ» (1)



- Γέροντα, μερικοί θεωρούν φαρισαϊσμό το να πηγαίνη κανείς στην Εκκλησία και να υστερή στην αγάπη και την θυσία.

- Έ, πού το ξέρουν; Είναι σίγουροι γι' αυτό;


- Έτσι κρίνουν.

- Ό Χριστός τι είπε; «Να κρίνετε» ; (2)

Ό άλλος μπορεί να μη δίνη στον τσιγγάνο, γιατί έχει ύπ' όψιν του έναν άρρωστο

που έχει μεγάλη ανάγκη και θα βοηθήση εκείνον.

Τον τσιγγάνο κάποιος περαστικός θα βρεθή να του δώση κάτι, ενώ εκείνον δεν θα του δώση κανένας.


Πώς βγάζουν συμπεράσματα, χωρίς να ξέρουν;

Φαρισαϊσμός είναι, όταν κάποιος κάνη την καλωσύνη φανερά, για να τον επαινέσουν.

Θυμάμαι, όταν ήμουν το 1957 στο ιδιόρρυθμο (3),

έδιναν για κάθε διακόνημα, ανάλογα με το πόσο δύσκολο ήταν, μια ευλογία.

Επειδή τότε υπήρχε στα μοναστήρια λειψανδρία, ήταν μερικοί Πατέρες που είχαν δυνάμεις

και αναλάμβαναν πολλά διακονήματα και έπαιρναν περισσότερες ευλογίες, αλλά τις έδιναν.


Ήταν ένας μοναχός που τον έλεγαν «σπάγκο», γιατί δεν έδινε.

Οταν πέθανε αυτός ο μοναχός, μαζεύτηκαν στην κηδεία του ταλαίπωροι άνθρωποι από εδώ

από την Χαλκιδική, από την Μεγάλη Παναγία, από το Παλαιοχώρι, το Νεοχώρι, και τον έκλαιγαν.

Αυτοί είχαν βόδια και κουβαλούσαν την ξυλεία, τους γρεντέδες, γιατί τότε η μεταφορά γινόταν με τα βόδια

- μη βλέπης τώρα που γίνεται με αυτοκίνητα, με τριαξονικά!


Τί έκανε αυτός ο καημένος; Μάζευε- μάζευε τα χρήματα που του έδιναν για τα διακονήματα που έκανε

και, όταν έβλεπε έναν οικογενειάρχη που είχε μόνον ένα βόδι ή ψοφούσε το βόδι του, του αγόραζε ένα βόδι.

Και τότε το να αγοράσης ένα βόδι ήταν μεγάλο πράγμα• στοίχιζε πέντε χιλιάδες δραχμές, αλλά τα χρήματα ήταν γερά.

Οι άλλοι Πατέρες έδιναν πέντε δραχμές στον έναν φτωχό, δέκα στον άλλον, κανένα εικοσάρικο στον άλλον,

έκαναν δηλαδή τέτοιες καλωσύνες και φαίνονταν.


Εκείνος καθόλου δεν φαινόταν, γιατί δεν έδινε όπως έδιναν οι άλλοι,

αλλά τα μάζευε και βοηθούσε με αυτόν τον τρόπο.

Έτσι όλοι τον έλεγαν «σπάγκο, σπάγκο» και πήρε το όνομα «σπάγκος», σπαγκοραμμένος δηλαδή!

Και τελικά, όταν πέθανε, μαζεύτηκαν οι καημένοι και έκλαιγαν.

«Με έσωσε!», έλεγε ο ένας, «με έσωσε!», έλεγε ο άλλος.

Γιατί τότε, άμα είχε ένα βόδι κανείς, μετέφερε την ξυλεία και έτρεφε την οικογένεια του.

Τα έχασαν οι Πατέρες! Γι’ αυτό λέω, πού ξέρεις τι κάνει ό άλλος;




- Γέροντα, όταν κάνη ελεημοσύνη κανείς, αλλά νιώθη ένα κενό, τι φταίει;

- Να προσέξη μήπως κινείται από ανθρωπαρέσκεια.

Οταν έχη καθαρά κίνητρα, αισθάνεται χαρά.


Σε μια πόλη ξέρετε τι έκαναν μια φορά; Μου το έλεγε ένας γνωστός μου ευλαβής δικηγόρος.

Πλησίαζαν Χριστούγεννα και είπαν μερικοί Χριστιανοί να μαζέψουν διάφορα πράγματα,

να τα κάνουν δέματα και να τα μοιράσουν στην πλατεία στους φτωχούς

- ήταν τότε μετά την Κατοχή που οι άνθρωποι είχαν ανάγκη.


Τους λέει ο δικηγόρος: «Αφού ξέρουμε ποιοί είναι οι φτωχοί, καλύτερα να τα δώσουμε αθόρυβα».

«Όχι, του λένε, να τα μοιράσουμε στην πλατεία εις δόξαν Θεού, για να δουν ότι ενδιαφερόμαστε».

«Μα δεν κάνει, τους ξαναλέει αυτός. Πού το βρήκατε γραμμένο να γίνεται έτσι η ελεημοσύνη;».


Το δικό τους εκείνοι• «εις δόξαν Θεού...».

Με κανέναν τρόπο δεν μπορούσε να τους πείση. Αφού είδε και απόκαμε, τους άφησε.

Συγκέντρωσαν λοιπόν τα δέματα στην μεγάλη πλατεία της πόλεως και ανακοίνωσαν κιόλας ότι εκεί θα μοιράσουν δέματα.

Το έμαθαν όλοι και όρμησαν κάτι άνθρωποι μπαμπάτσικοι, σαν γορίλλες, και μάζευαν-μάζευαν, τα άρπαξαν όλα.


Και έτσι πήραν τα δέματα όσοι ήταν βάρβαροι και δεν είχαν ούτε ανάγκη,

και οι καημένοι οι φτωχοί έμειναν με άδεια χέρια.

Μόλις πήγαν οι υπεύθυνοι να αντιδράσουν, τους έδωσαν και ένα ξύλο γερό «εις... δόξαν Θεού!».

Βλέπετε πώς λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι!

Σε έναν κοσμικό δικαιολογείται και να υπερηφανευθή και να κάνη διαφήμιση,

αλλά στους πνευματικούς ανθρώπους πώς να δικαιολογηθή;



- Γέροντα, υπάρχουν άνθρωποι που δέν πιστεύουν, αλλά είναι πονόψυχοι και κάνουν καλωσύνες.

- Όταν ένας κοσμικός δίνη από καθαρή διάθεση και όχι από ανθρωπαρέσκεια,

τότε ο Θεός δεν θα τον αφήση, αλλά κάποτε θα μιλήση στην καρδιά του.

Μου διηγήθηκε μιά φορά ένας γνωστός μου που ζούσε στην Ελβετία το εξής περιστατικό:


Μιά πλούσια άθεη κυρία ήταν τόσο πονόψυχη, που είχε φθάσει σε σημείο να μοιράση

όλη την περιουσία της σε φτωχούς και πονεμένους, και στο τέλος έμεινε πάμφτωχη.

Τότε, όσοι είχαν βοηθηθή, φρόντισαν να μπη στο καλύτερο Γηροκομείο.

Παρόλο όμως που έκανε τόσες καλωσύνες, παρέμενε άθεη.


Πήγαιναν να της μιλήσουν για τον Χριστό και δεν δεχόταν συζήτηση.

Έλεγε πως ό Χριστός δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας καλός άνθρωπος,

ένας κοινωνικός εργάτης, και άλλες τέτοιες θεωρίες.

Ίσως και οι Χριστιανοί που είχε γνωρίσει να μην την είχαν βοηθήσει, για να συγκινηθή από την ζωή τους.


«Κάνε προσευχή γι' αυτήν την ψυχή», μου έλεγε ο φίλος μου.

Πάντως έκανε πολλή προσευχή και εκείνος για την μεταστροφή της.

Μετά από καιρό μου είπε ο φίλος μου:

«Μιά μέρα που πήγα να την επισκεφθώ στο Γηροκομείο, την βρήκα ολότελα αλλαγμένη.

"Πιστεύω, πιστεύω", φώναζε».

Της είχε συμβή ένα γεγονός που την αλλοίωσε• ζήτησε μετά να βαπτισθή.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


(1) Ματθ. 6,4

(2) . Βλ. Ματθ. 7,1• Λουκ. 6, 37 καί Ίω. 1,24

(3) Μονή, όπου οί μοναχοί συμβιώνουν χωρίς κοινό ηγούμενο καί ακολουθούν προσωπικό πρόγραμμα πνευματικής ζωής καί διατροφής.

[XAPA]

«Τούτο ποιών άνθρακας πυρός σωρεύσεις επί την κεφαλήν αυτού» (1)



- Γέροντα, όταν ένας δεν έχη ανάγκη, αλλά προσποιήται ότι έχει, πρέπει να τον βοηθήσουμε;

- Ό Χριστός είπε: «Να δίνουμε σ' αυτόν που μας ζητάει, χωρίς να εξετάζουμε». (2)

Και αν δεν έχη ανάγκη αυτός που σου ζητάει, πάλι πρέπει να του δώσης.

Να χαίρεσαι που θα του δώσης.

Ό Θεός «βρέχει επί δικαίους και αδίκους»(3), εμείς γιατί να μη βοηθήσουμε τον πλησίον μας;

Μήπως και εμείς είμαστε άξιοι για όλα τα δώρα που μας δίνει ο Θεός;

Ό Θεός «ου κατά τάς ανομίας ημών εποίησεν ημίν, ουδέ κατά τάς αμαρτίας ημών ανταπέδωκεν ημίν» (4).


Σου ζητάει κάποιος φτωχός βοήθεια;

Ακόμη και αν αμφιβάλλης για την κατάσταση του, πάλι να τον βοηθήσης με διάκριση, για να μη σε πειράξη ο λογισμός.

Είδες τι λέει ό Αββάς Ισαάκ; «Και έφιππος να σου ζήτηση, να του δώσης»(5).

Δεν ξέρεις σε τι κατάσταση είναι.

Εσύ να πιστεύης αυτό που σου λέει ο άλλος και να δίνης ανάλογα με αυτό που σου ζητάει.

Εάν έχουμε λ.χ. μόνο χίλιες δραχμές και τις δώσουμε σε έναν φτωχό και ανησυχήσουμε

που δεν έχουμε περισσότερα να δώσουμε, τότε εκτός από την ευλογία (τα χρήματα που του δίνουμε),

του βάζουμε στην συνείδηση του τον Χριστό και την καλή ανησυχία.

Αυτή η πράξη μας θα τον αναστάτωση, γιατί ο νους του συνέχεια θα γυρίζη στον ελεήμονα εκείνον

που του έδωσε μαζί με το χιλιάρικο και την πονεμένη του καρδιά, και θα αναγκασθή να του στείλη

ανώνυμα τα χρήματα που του στέρησε ή και ακόμη περισσότερα.

Σ' εμένα έχει συμβή ένα παρόμοιο γεγονός.


Μιά φορά που βρέθηκα στην Θεσσαλονίκη με σταμάτησε μιά γυναίκα - φαινόταν σαν τσιγγάνα

- και μου ζήτησε χρήματα για τα παιδιά της, γιατί είχε άρρωστο τον άνδρα της.

Είχα μόνον ένα πεντακοσάρικο και της το έδωσα. «Με συγχωρής, της είπα, δεν έχω περισσότερα να σου δώσω.

Αν θέλης, πάρε την διεύθυνση μου και γράψε μου πως πάει ο άνδρας σου και θα προσπαθήσω

να σου στείλω από το 'Αγιον Όρος περισσότερα».


Μετά από λίγο καιρό έλαβα ένα γράμμα με ένα πεντακοσάρικο που έγραφε:

«Σ' ευχαριστώ για την καλωσύνη σου• σου επιστρέφω τα χρήματα που μου έδωσες».

Όταν κανείς δίνη ελεημοσύνη με πόνο, ο ζητιάνος καίγεται από την αγάπη, τον Χριστό,

και θα αρχίση και αυτός να μοιράζη και να μη μαζεύη.

Αλλά και να τύχη ακόμη να είναι πολύ σκληρόκαρδος ο ζητιάνος και να μαζεύη,

ο ίδιος δεν Θα χαρή όσα μάζεψε, αλλά Θα οικονομήση ο Θεός να βρουν τα χρήματα τον τόπο τους,

και σ' αυτόν θα μείνη μόνον η κούραση και η ταλαιπωρία για τον έρανο

(να τον ονομάσουμε έτσι) που έκανε για τους άλλους.



- Γέροντα, δηλαδή πόσο πρέπει νά δίνη κανείς;

- Να δίνη τόσο, που να μην τον πειράζη η συνείδηση του. Χρειάζεται διάκριση.

Να μη δίνη εκατό και μετά στενοχωριέται που δεν έδωσε πενήντα.

Πολλή προσοχή χρειάζεται, όταν κανείς έχη αγάπη με πολύ ενθουσιασμό.

Καλό είναι να φρενάρη τότε λίγο την αγάπη του και τον ενθουσιασμό του,

για να μη μετανοή που έδωσε πολλά σε έναν δυστυχισμένο,

ενώ έπρεπε λιγώτερα, και έμεινε με άδεια χέρια ο ίδιος.

Σιγά-σιγά θα απόκτηση πείρα και θα δίνη ανάλογα με την αυταπάρνηση που έχει.


- Γέροντα, όταν ό άλλος ζητά πράγματα παράλογα, να του τά δίνουμε;

- Εκεί χρειάζεται διάκριση και ξανά διάκριση.

Όταν ένας σου ζητά πράγματα, για να τα καμαρώνη, δώσ' τα.

Βλέπεις, ο Χριστός δεν είπε στον Ιούδα «τι Απόστολος είσαι συ; κόψε την φιλαργυρία σου»,

αλλά του έδωσε και το ταμείο (6).

Εάν όμως ένας σου ζητά π.χ. ένα κουτί μαρμελάδα που έχεις,

και εσύ ξέρης ότι αυτός έχει ένα κιούπι γεμάτο, ενώ κάποιος άλλος δεν έχει καθόλου και έχει ανάγκη,

τότε πες σ' αυτόν που έχει και ζητάει και άλλο: «Αν θέλης, αδελφέ, δώσε και εσύ λίγο από αυτό που έχεις στον τάδε».


Αν δεν υπάρχη κάποιος που να μην έχη, τότε δώσ' το, χωρίς να του πης τίποτε, μιά που σου το ζήτησε.

Μπορεί από αυτό το δόσιμο, αν υπάρχη μιά χορδή ευαισθησίας μέσα του, να συγκινηθή και να διορθωθή.

Σ' αυτές τις περιπτώσεις δηλαδή συμβαίνει αυτό που αναφέρει ο Απόστολος Παύλος:

«Οταν ό εχθρός σου σου κάνη κακό και εσυ του κάνης καλωσύνη, κάρβουνα αναμμένα συσσωρεύεις στο κεφάλι του».

Αυτό δεν σημαίνει ότι τον καις, αλλά, όταν του κάνης καλωσύνη, τότε αρχίζει νά δουλεύη μέσα του η αγάπη

που είναι ο Χριστός και ενεργεί η θεία Χάρις.

Μετά αλλοιώνεται ο άνθρωπος, γιατί τον πειράζει η συνείδηση, καίγεται δηλαδή από την συνείδηση του.


Δεν είναι όμως σωστό να κάνης το καλό, για να ελεγχθή ο άλλος και να συνετισθή,

γιατί και αυτό αποδυναμώνει το καλό, αλλά να το κάνης με αγάπη.

Οταν τον εκδικήσαι με το καλό, αλλοιώνεται με την καλή έννοια και διορθώνεται.

Ήταν ένας μέθυσος στην Κόνιτσα, που είχε και οικογένεια, και του έδινα κάτι.

Είχαν μάθει μερικοί ότι τον βοηθούσα τον καημένο, γιατί και ο ίδιος το έλεγε, και μου είπαν: «Μην του δίνης• αυτός πίνει».

Εκείνος μου έλεγε «δώσ' μου για τα παιδιά μου», και εγώ, όταν του έδινα, του έλεγα: «Πάρε αυτά για τα παιδιά σου».


Ήξερα ότι πίνει, αλλά ήξερα ότι αυτός ο λόγος θα τον βοηθήση λίγο•

θα πηγαίνη να πίνη, αλλά θα σκέφτεται και λίγο τα παιδιά του.

Αν δεν του έδινα, θα βασάνιζε την γυναίκα του, γιατί θα της έπαιρνε από τα χρήματα που έβγαζε εκείνη

- πήγαινε η καημένη και ξενοδούλευε - και θα έπινε, και τα παιδιά του θα δυστυχούσαν πιο πολύ.

Οταν όμως του έλεγα «πάρε για τα παιδιά σου», θυμόταν και λίγο τα παιδιά του. Κατάλαβες;

Τον πονούσα, και αυτό ήταν πολύ αισθητό• δούλευε μέσα του.

Πολλοί έχουν βοηθηθή έτσι.

Μερικοί, επειδή τους πείραζε ύστερα η συνείδηση, έστελναν τα χρήματα πίσω.

Εμείς με την λογική μας δεν αφήνουμε τον Χριστό να δούλεψη.

Μάθετε το σωστό Ευαγγέλιο τώρα, αν θέλετε να γίνετε άνθρωποι «Ευαγγελικοί», όχι Προτεστάντες!



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Ρωμ. 12,20.
!2) Βλ. Ματθ. 5,42 καί Λουκ. 6, 30.
(3) Ματθ. 5,45.
(4) Ψαλμ. 102,10.
(5) Βλ. 'Αββα Ισαάκ του Σύρου, Οί Ασκητικοί Λόγοι, Λόγος ΚΓ', σ. 86.
(6) Βλ. Ίω. 12, 6.

[XAPA]

ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Τά σημεία των καιρών

Ό Αντίχριστος (1)



- Γέροντα, πέστε μας κάτι για τον Αντίχριστο.

- Ας πούμε μια φορά για τον Χριστό...

Όσο μπορούμε να είμαστε κοντά στον Χριστό. Αν είμαστε με τον Χριστό, τον Αντίχριστο θα φοβηθούμε;

Μήπως το αντίχριστο πνεύμα δεν υπάρχει τώρα; Το κακό ούτως ή άλλως το κάνει το αντίχριστο πνεύμα.

Και αν γεννηθή και ένα αντίχριστο τέρας και κάνη μερικά μπανταλά, θά γελοιοποιηθή στο τέλος.

Θα συμβούν όμως γεγονότα πολλά. Ισως προλάβετε να ζήσετε και εσείς πολλά από τα σημεία που γράφει η Αποκάλυψη.

Σιγά-σιγά αρκετά αρχίζουν να βγαίνουν.


Φωνάζω ο ταλαίπωρος πριν από πόσα χρόνια! Είναι φοβερή, εξωφρενική η κατάσταση!

Η παλαβομάρα έχει ξεπεράσει τα όρια.

Ηρθε η αποστασία και μένει τώρα να ερθη «ο υιός της απωλείας» Θα γίνη τρελλοκομείο.

Μέσα στην αναμπουμπούλα που θά επικρατή, θα ξεσηκωθή κάθε κράτος να κάνη ό,τι του λέει ο λογισμός.

Ό Θεός να βάλη το χέρι Του, τα συμφέροντα των μεγάλων να είναι τέτοια, που να μας βοηθήσουν.

Κάθε λίγο θα ακούμε κάτι καινούργιο.

Θα βλέπουμε να γίνονται τα πιο απίθανα, τα πιο παράλογα πράγματα.

Μόνον που τα γεγονότα θα περνάνε τάκα-τάκα.

Οικουμενισμός, κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους.

Αυτά είναι σχέδια διαβόλων.


Οί Σιωνιστές ετοιμάζουν κάποιον γιά Μεσσία.

Γι' αυτούς ο Μεσσίας είναι βασιλιάς, δηλαδή θα κυβερνήση εδώ στην γη.

Οί Ιεχωβάδες και αυτοί αποβλέπουν σε έναν βασιλιά επίγειο.

Θα παρουσιάσουν οι Σιωνιστές έναν, και οι Ίεχωβάδες θα τον δεχθούν. Θά πουν «αυτός είναι». Θα γίνη μεγάλη σύγχυση.

Μέσα στην σύγχυση αυτή όλοι θά ζητούν έναν Μεσσία, για να τους σώση.

Και τότε θά παρουσιάσουν κάποιον πού θά πή:

«Εγώ είμαι ο Ίμάμης, εγώ είμαι ο πέμπτος Βούδδας, εγώ είμαι ο Χριστός που περιμένουν οι Χριστιανοί,

εγώ είμαι αυτός που περιμένουν οι Ίεχωβάδες, εγώ είμαι ο Μεσσίας των Εβραίων».

Πέντε «εγώ» θα έχη!...


Ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, όταν λέη στην πρώτη επιστολή

«Παιδία,... οτι ό αντίχριστος έρχεται, καί νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν...» (3),

δεν εννοεί οτι και ό αναμενόμενος Αντίχριστος θά είναι σάν τους διώκτες Μαξιμιανούς και Διοκλητιανούς,

αλλά ότι ο Αντίχριστος θα είναι ο αναμενόμενος κατά κάποιον τρόπο ενσαρκωμένος διάβολος,

που θα παρουσιασθή στον ισραηλιτικό λαό ως Μεσσίας και θα πλανήση τον κόσμο.


Ερχονται δύσκολα χρόνια· θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες.

Θα έχουν μεγάλο διωγμό οι Χριστιανοί.

Και βλέπεις, οι άνθρωποι ούτε καν καταλαβαίνουν ότι ζούμε στα σημεία των καιρών, ότι προχωρεί το σφράγισμα.

Είναι σαν να μη συμβαίνη τίποτε. Γι' αυτό λέει η Γραφή ότι θα πλανηθούν και οι εκλεκτοί (4)

Όσοι δεν θα έχουν καλή διάθεση, δεν θα φωτισθούν και θα πλανηθούν στα χρόνια της αποστασίας.

Γιατί, όποιος δεν έχει την θεία Χάρη, δεν έχει πνευματική διαύγεια, όπως και ο διάβολος.



- Πιστεύουν, Γέροντα, οι Σιωνιστές τα περί Αντιχρίστου;

- Αυτοί θέλουν να κυβερνήσουν όλον τον κόσμο.

Χρησιμοποιούν για να πετύχουν τον σκοπό τους την μαγεία καί τον σατανισμό.

Την σατανολατρεία την βλέπουν σαν μια δύναμη, που θα τους βοηθήση στα σχέδια τους.

Πάνε δηλαδή να κυβερνήσουν τον κόσμο με σατανική δύναμη.

Τον Θεό δεν Τον βάζουν στον λογαριασμό τους. Θα ευλογηθούν όμως έτσι από τον Θεό;

Μέσα από αυτό ο Θεός θα βγάλη πολλά καλά.

Οι άλλες σατανικές θεωρίες κράτησαν τουλάχιστον εβδομήντα χρόνια- αυτοί ούτε επτά χρόνια δεν θά κρατήσουν.


- Γέροντα, όταν ακούω για τον Αντίχριστο, νιώθω έναν φόβο μέσα μου.

- Τί φοβάσαι;

Πιο φοβερός θα είναι από τον διάβολο; Αυτός είναι άνθρωπος.

'Εδώ ή Αγία Μαρίνα έδερνε τον διάβολο και η Αγία Ίουστίνα τόσους δαίμονες διέλυσε.

Στο κάτω-κάτω εμείς δεν ήρθαμε να βολευτούμε σ' αυτόν τον κόσμο.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

1) Όσα αναφέρονται σ' αυτό το κεφάλαιο έχουν ειπωθεί ή γραφτεί στην διάρκεια των ετών 1981-1994
2) Β' Θεσ. 2, 3.
3) Α ' Ίω. 2, 18
4) Βλ. Ματθ. 24,24 και Μάρκ. 13,22.

[XAPA]

Ό επίγειος βασιλιάς των Εβραίων



Σημείο ότι πλησιάζει η εκπλήρωση των προφητειών θα είναι το γκρέμισμα του τεμένους του Ομάρ στα Ιεροσόλυμα.

Θα το γκρεμίσουν, για να ανοικοδομήσουν τον Ναό του Σολομώντος που, όπως λένε, ήταν χτισμένος σ' αυτήν την θέση.

Τελικά οι Σιωνιστές θα εγκαταστήσουν τον Αντίχριστο εκεί ως Μεσσία.

Ακουσα ότι οι Εβραίοι ήδη ετοιμάζονται να χτίσουν τον Ναό του Σολομώντος.


- Γέροντα, οί Εβραίοι, ενώ διαβάζουν την Παλαιά Διαθήκη, πώς δεν πιστεύουν στον Χριστό;

- Δεν πας να το πης αυτό στους Εβραίους; οι Εβραίοι είχαν ανέκαθεν φανατισμό.

Καταλαβαίνουν, αλλά είναι ο εγωισμός που τους τυφλώνει.

Αν πρόσεχαν λίγο, δεν θα παρέμενε κανένας Εβραίος.


- Αυτά πού διάβαζαν, πώς τα ερμήνευαν;

- Πώς τα ερμήνευαν και πώς τα ερμηνεύουν! Τα πνευματικά νοήματα τα κάνουν υλικά.

Αυτό λ.χ. που λέει ο Προφήτης Ησαΐας, «εξανθήσει τα έρημα του Ιορδάνου» (1), να δης πως το ερμήνευσαν.

Για να δείξουν ότι άνθησε η έρημος, γύρισαν κάποιον ποταμό, έκαναν πεζούλια, κήπους,

φύτεψαν μπανανιές, λεμονιές, πορτοκαλλιές, έφτιαξαν όλο περιβόλια, οπότε λένε «άνθησε η έρημος»!

Όλα έτσι τα ερμηνεύουν. Ενώ οι λόγοι αυτοί του Προφήτου αναφέρονται

στην αναγέννηση του κόσμου με το Άγιο Βάπτισμα, με το λουτρό της παλιγγενεσίας.


- Τώρα περιμένουν τον επίγειο βασιλιά;

- Ναι, τον Αντίχριστο.

Οι Ραββίνοι ξέρουν ότι ήρθε ο Μεσσίας και ότι Τον σταύρωσαν.

Αφού έχω μάθει από ένα πρόσωπο ότι, όταν ψυχορραγή ένας Εβραίος,

πάει ο Ραββίνος και του λέει στο αυτί: «Ό Μεσσίας ήρθε».

Βλέπεις, τους πειράζει η συνείδηση,

γιατί αισθάνονται ενοχή, αλλά δεν ταπεινώνονται.


- Και τί κερδίζουν που το λένε εκείνη την ώρα;

- Τίποτε• απλώς το λένε, επειδή τους πειράζει η συνείδηση, και νομίζουν ότι, αφού το είπαν, είναι εντάξει!..


- Και οι άλλοι δεν ακούνε;

- Όχι, στο αυτί το λένε. Και τα Εβραιόπουλα έχουν επαναστατήσει εναντίον των Ραββίνων.

«Ο Μεσσίας, λένε, ήρθε• ποιόν Μεσσία περιμένετε;».

Στην Αμερική μιά ομάδα νέων που ασχολούνται ιστορικά με την Αγία Γραφή εκδίδουν ένα περιοδικό, στο όποιο γράφουν:

«Ό Μεσσίας ήρθε.

Σε όποιον δεν πιστεύει ότι ήρθε ο Μεσσίας θα στέλνουμε δωρεάν το περιοδικό, ώσπου να πιστέψη.

Όποιος πιστεύει να στέλνη συνδρομή, για να το στέλνουμε και σε άλλους, να πιστέψουν».


- Εβραίοι είναι αυτοί;

- Ναι, Εβραίοι.


- Έγιναν Χριστιανοί;

- Έ τώρα, το ότι πίστεψαν κάτι είναι.


- Μπορεί να υπάρχουν Ραββίνοι Κρυπτοχριστιανοί;

Ραββίνοι να είναι Κρυπτοχριστιανοί ;

Μένει Ραββίνος ο άλλος, άμα γίνη Χριστιανός ;

δηλαδή να διδάσκη στους Εβραίους ότι δεν ήρθε ο Μεσσίας και,

όταν ψυχορραγούν, να τους λέη ότι ήρθε ο Μεσσίας ;



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


1) Ήσ.7,5,2

[XAPA]

Σφράγισμα — 666


Μας περιμένουν γεγονότα, αλλά δεν θα σταθούν αυτά πολύ.
Οσο εξαλείφθηκε η Ορθοδοξία με τον κομμουνισμό,
τόσο θα εξαλειφθή και τώρα.



- Γέροντα, σε πόσο καιρό θα συμβούν αυτά τα γεγονότα;

- Εξ αιτίας σου και εξ αιτίας μου καθυστερούν, για να αποκτήσουμε καλή πνευματική κατάσταση.

Μας κάνει υπομονή ο Θεός, γιατί, αν συμβούν τώρα, εγώ και εσύ θα πάμε χαμένοι.

Δεν αναφέρεται πουθενά στην διδασκαλία του Χριστού συγκεκριμένος χρόνος. (1).


Λέει όμως η Γραφή ότι τα σημεία των καιρών θα προειδοποιήσουν για την έλευση τους. (2).

Να είμαστε πάντα έτοιμοι και θα τα δούμε, όταν θα πλησίαση ο καιρός. Τότε θα είμαστε πιό σίγουροι.

«Ο χρόνος αποκαλύψει και η πείρα τοις νήφουσι» (3), λέει ό Άγιος Ανδρέας Καισαρείας.


Επεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο που στο εξώφυλλο είχε τρία μεγάλα εξάρια!

Ε,τους αφιλότιμους! Το κάνουν για να παρουσιάσουν όμορφα το έξι και να εξοικειωθή ο κόσμος με αυτό.

Ετσι σιγά-σιγά θα έρθη και το σφράγισμα.


- Γέροντα, και οι σούστες που ράβουν στα ρούχα πουλιούνται πάνω σε κάτι χαρτιά που έχουν τον αριθμό 666.

- Βρε τον διάβολο! Στις πιστωτικές κάρτες το έχουν βάλει από καιρό. Τώρα και στις σούστες!

Πολλοί το 666 το βάζουν σαν φίρμα, για να προτιμούν τα δικά τους προϊόντα.

Ο ένας να υποστηρίζη τον άλλο. Δηλαδή το 666 να παίρνη το 666.

Εχει γραφή ότι, όταν κυκλοφορήση η παράσταση με το φίδι να τρώη την ουρά του,

θα σημαίνη ότι οι Εβραίοι θα έχουν καταλάβει όλον τον κόσμο.





Τώρα το έχουν βάλει σε μερικά χαρτονομίσματα. Το 666, τι Κίνα, τι Ινδία έχει πιάσει!








- Πώς ξέρουν και βάζουν αυτόν τον αριθμό, Γέροντα;

- 'Ήξερε ό Ευαγγελιστής Ιωάννης τι θα κάνη ο διάβολος, όπως και οι Προφήτες προφήτευσαν

ότι θα πωλήσουν τον Χριστό για «τριάκοντα αργύρια» (4), ότι θα Τον ποτίσουν ξίδι (5) ,

θα διαμερίσουν τα ιμάτια Του (6).


Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια έγραψε στην Αποκάλυψη ότι οι άνθρωποι θά σφραγίζωνται με τον αριθμό 666.

«Ό έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν τον θηρίου- αριθμός γαρ ανθρώπου εστί- και ο αριθμός αυτού χξς΄».

Το 666 για τους Εβραίους είναι σύμβολο οικονομίας.

Οι Εβραίοι, όπως αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, επέβαλαν μιά συγκεκριμένη φορολογία

στα έθνη που υποδούλωσαν με διάφορους πολέμους.


Η ετήσια φορολογία ήταν 666 τάλαντα χρυσού. (6).

Τώρα, για να υποτάξουν όλον τον κόσμο, βάζουν πάλι αυτόν τον παλιό φορολογικό αριθμό,

που συνδέεται με το ένδοξο παρελθόν τους. Γι' αυτό δεν θέλουν να τον αντικαταστήσουν με άλλον αριθμό.

Το 666 δηλαδή είναι το σύμβολο του μαμωνά.


Το πήραν από τα σταθμά του χρυσού - δεν ήξεραν αυτό που αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης στην Αποκάλυψη

- αλλά δεν παύει να είναι μαμωνάς.

Το Ευαγγέλιο όμως λέει «ή Χριστό ή μαμωνά». «Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά»(7).

Τα πράγματα προχωρούν κανονικά.


Στην Αμερική τα σφραγισμένα σκυλιά εκπέμπουν με τον πομπό και, τακ, τα βρίσκουν.

Έτσι ξέρουν το κάθε σκυλί που βρίσκεται.

Οσα σκυλιά δεν έχουν την μάρκα τους και είναι αδέσποτα τα σκοτώνουν με ακτίνες λέιζερ.

Μετά θα αρχίσουν να σκοτώνουν και τους ανθρώπους.

Τόννους ψάρια έχουν σφραγίσει και τα παρακολουθούν από τον δορυφόρο σε ποιο πέλαγος είναι!


Τώρα πάλι παρουσιάσθηκε μιά αρρώστια, για την οποία βρήκαν ένα εμβόλιο που θα είναι

υποχρεωτικό και, για να το κάνη κανείς, θα τον σφραγίζουν.

Πόσοι άνθρωποι εκεί είναι ήδη σφραγισμένοι με ακτίνες λέιζερ, άλλοι στο μέτωπο και άλλοι στο χέρι!

Αργότερα, όποιος δεν θα είναι σφραγισμένος με τον αριθμό 666 δεν θα μπορή ούτε να πουλά

ούτε να αγοράζη ή να παίρνη δάνειο, να διορίζεται κ.λπ.


Μου λέει ο λογισμός ότι ο Αντίχριστος με αυτό το σύστημα θέλησε να πιάση όλον τον κόσμο και,

άμα δεν είναι κανείς στο σύστημα, δεν θα μπορή να δούλεψη κ.λπ., είτε κόκκινος είτε μαύρος

είτε άσπρος, όλοι δηλαδή.

Θα επιβληθή έτσι με ένα οικονομικό σύστημα που θα ελέγχη την παγκόσμια οικονομία,

και μόνον όσοι θα έχουν δεχθή το σφράγισμα, το χάραγμα με τον αριθμό 666, θα μπορούν

να έχουν εμπορικές συναλλαγές.


Τι θα πάθουν όμως οι άνθρωποι που θα σφραγίζωνται!...

Μου έλεγε κάποιος ειδικός ότι με τις ακτίνες λέιζερ παθαίνει κανείς βλάβη.

Οι άνθρωποι που θα σφραγισθούν θα τραβούν τις ακτίνες του ήλιου και θα πάθουν τέτοια ζημιά,

που θα μασούν την γλώσσα τους από τον πόνο (8).


Οσοι δεν σφραγισθούν, θα περάσουν καλύτερα από τους άλλους,

γιατί ο Χριστός όσους δεν σφραγισθούν θα τους βοηθήση.

Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό!


- Γέροντα, πότε θα τους βοηθήση; Μετά;

- Όχι, τότε.


- Αφού, Γέροντα, δεν θα μπορούν να πωλούν και να αγοράζουν, πως θα περάσουν καλύτερα;

- Να δης, ο Θεός ξέρει έναν τρόπο, τον ξέρω και εγώ αυτόν.

Λοιπόν…..., με απασχόλησε πολύ αυτό το θέμα και μου έστειλε μετά το...... τηλεγράφημα.

Ό Θεός πως μας οικονομάει, πω! πώ!


- Γέροντα, γιατί το σφράγισμα λέγεται και χάραγμα;

- Γιατί δεν θα είναι επιφανειακό. «Χαράσσω» τί θα πη; Δεν θα πη τραβώ βαθιά ευθείες γραμμές, χαρακιές;

Το σφράγισμα θα είναι χάραγμα, που θα το βάλουν πρώτα σε όλα τα προϊόντα και μετά θα επιβάλουν

να γίνεται με ακτίνες λέιζερ στο χέρι ή στο μέτωπο των ανθρώπων.


Σε έναν γιατρό από το Τορόντο είχα πει πριν από δύο χρόνια για το σφράγισμα, και τώρα,

μου είπε εκείνος, διάβασε σε μια εφημερίδα ότι αντί για κάρτα ζητούν εντυπώματα (9) στο χέρι.

Προχωρούν αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι θα γίνη εκείνο και εκείνο.

Μερικές τηλεοράσεις πάλι που έχουν στείλει τελευταία στην Ελλάδα έχουν καί συσκευή πού

παρακολουθεί αυτούς πού βλέπουν τηλεόραση.


Σε λίγο όσοι θα έχουν τηλεόραση θα βλέπουν στην τηλεόραση και θα τους βλέπουν!

Δηλαδή θα παρακολουθούν και θα παρακολουθούνται.

Θα ελέγχουν οι άλλοι με το κομπιούτερ όλη την ζωή τους, τι λένε, τι κάνουν, όλα.

Βλέπεις τι δικτατορία σκέφθηκε ο διάβολος!


Στις Βρυξέλλες έχουν ολόκληρο μέγαρο με το 666, όπου στεγάζουν το κομπιούτερ.

Αυτό το κομπιούτερ μπορεί να ελέγξη δισεκατομμύρια ανθρώπους - έξι δισεκατομμύρια είναι

σχεδόν όλος ο κόσμος. Εξομολόγηση όλοι με ένα κουμπί!

Μερικοί Ευρωπαίοι αντέδρασαν, γιατί φοβούνται παγκόσμια δικτατορία.


Εμείς οι Ορθόδοξοι αντιδρούμε, γιατί δεν θέλουμε τον Αντίχριστο, αλλά φυσικά ούτε την δικτατορία.

Μας περιμένουν γεγονότα, αλλά δεν θα σταθούν αυτά πολύ.

Οσο εξαλείφθηκε η Ορθοδοξία με τον κομμουνισμό,

τόσο θα εξαλειφθή και τώρα.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


(1) Βλ. Ματθ. 24, 36- Μάρκ. 13, 32- Πράξ. 1, 7 καί Α ' Θεσ. 5, 1.
(2) Βλ. Ματθ. 24,29 κ.έ.• Μάρκ. 13,24 κ.έ. καί Λουκ. 21,25 κ.έ.
(3) Αγίου Ανδρέου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας, Ερμηνεία εις τήν Άποκάλυψιν του Αγίου Αποστόλου καί Εύαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου, κεφ. ΛΗ΄ , PG106, 340C.
(4) Βλ. Ζαχ. 11, 1-13.
(5) Βλ. Ψαλμ. 68,22.
(6) Βλ. Γ' Βασ. 10,14 καί Β' Παραλ. 9, 13.
(7) Ματθ. 6,24.
(8) Βλ. Άποκ. 16, 10.
(9) Ό Γέροντας εννοεί την παλαμοσκόπηση.

[XAPA]

Οι νέες ταυτότητες



- Γέροντα, είπε κάποιος: «Πώς το πεντοχίλιαρο έχει το 666 και το χρησιμοποιούμε; Το ίδιο θα είναι και η ταυτότητα».

-Το πεντοχίλιαρο είναι νόμισμα - και η λίρα της Αγγλίας έχει επάνω την Βικτώρια- αυτό δεν με πειράζει.

«Τα Καίσαρος Καίσαρι» (1).

Εδώ όμως είναι η ταυτότητα μου, είναι κάτι προσωπικό• δεν είναι νόμισμα.

Ταυτότητα σημαίνει ό,τι και η λέξη• ταυτίζεται δηλαδή κανείς μ' αυτά που δηλώνει.

Βάζουν τον διάβολο και υπογράφω ότι τόν αποδέχομαι. Πώς να το κάνω αυτό;



- Γέροντα, τί σχέση έχει αυτή ή ταυτότητα με το σφράγισμα;

- Η ταυτότητα δεν είναι το σφράγισμα• είναι η εισαγωγή του σφραγίσματος.



- Ο κόσμος, Γέροντα, ρωτάει τί να κάνουν σχετικά με τις νέες ταυτότητες.

- Εσείς καλύτερα, όταν σας ρωτούν, να τους λέτε να συμβουλεύωνται τους Πνευματικούς τους

και να κάνουν υπομονή να δουν πως θα ενεργήση η Εκκλησία, γιατί πολλοί κάνουν ερωτήσεις,

αλλά λίγοι καταλαβαίνουν τις απαντήσεις.

Αφού ξεκάθαρα τα γράφω στο φυλλάδιο «Σημεία των καιρών»,

ας ενεργήση ο καθένας ανάλογα με την συνείδηση του.

Βέβαια μερικοί είπαν: «Ε, αυτά είναι μιά γνώμη ενός καλογήρου• δεν είναι η θέση της Εκκλησίας».


Εγώ όμως δεν είπα δική μου γνώμη, αλλά διατύπωσα απλά τα λόγια του Χριστού, του Ευαγγελίου,

γιατί την δική μας γνώμη πρέπει να την υποτάσσουμε στο θέλημα τού Θεού, που εκφράζεται μέσα στο Ευαγγέλιο.

Αλλοι, τα αντίθετα από όσα λέω, λένε ότι τα είπε ο πατήρ Πάίσιος.

Μερικοί πάλι που τα ακούν, αφού είναι τόσο σοβαρά θέματα, δεν ρωτούν αν είναι έτσι,

αν πράγματι τα είπα, αλλά τα πιστεύουν.


Εγώ δεν φοβάμαι• τα λέω έξω από τα δόντια. Ερχονται στο Καλύβι, πετάν εξάρια στο κουτί. Καλά αυτά, τέλος πάντων!

Μιά μέρα πέταξαν μιά πινακίδα έξω από τήν πόρτα...

Νόμιζα ότι ήρθε κάποιος, δεν με βρήκε και έγραψε «απουσιάζει», για να το δη και κανείς άλλος.

Κοιτάω μετά, τι νά δω! Είχε μιά βρισιά! Τέτοια βρισιά δεν είχα ακούσει ούτε κοσμικός.


Θα φάη ένα σκούπισμα όλη αύτη η κατάσταση, αλλά θα περάσουμε μιά μπόρα.

Ό κόσμος έχει ξεσηκωθή, και εμείς πρέπει να ξεσηκωθούμε με πολλή προσευχή.

Αλλοι ενδιαφέρονται για το θέμα των ταυτοτήτων, άλλοι το εκμεταλλεύονται και δημιουργούν προβλήματα.

Η Εκκλησία πρέπει να πάρη μιά θέση σωστή.


Να μιλήση, να έξηγήση στους πιστούς, για να καταλάβουν ότι, αν πάρουν την ταυτότητα, αυτό θα είναι πτώση.

Συγχρόνως να ζητήση από το κράτος τουλάχιστον να μην είναι υποχρεωτική η νέα ταυτότητα.


Αν η Εκκλησία λάβη μια θέση σοβαρή και σεβασθούν την ελευθερία των πιστών και όποιος θέλει θα βγάλη

νέα ταυτότητα, όποιος θέλει θα έχη την παλιά, τότε θα την πληρώσουν μόνο μερικά γερά καρύδια,

γιατί οι άλλοι θα τους πηγαίνουν κόντρα.

Ο πολύς κόσμος θα κάνη την δουλειά του.

Όσοι θα θέλουν να εξυπηρετηθούν θα έχουν την νέα και οι άλλοι οι καημένοι,

οι ευλαβείς, θα έχουν την παλιά ταυτότητα και θα τους ταλαιπωρούν.


Τώρα, αφού ο υπουργός υποσχέθηκε να μη βάλη το 666 στις ταυτότητες ούτε ορατώς ούτε αοράτως, και αυτό κάτι είναι.

Θα κάνουμε υπομονή, θα δείξουν τα πράγματα

Και μόνον που λένε ότι δεν βάζουν τό 666, είναι κάτι. Αρνούνται και οι ίδιοι. Ας δούμε τελικά τι θά βάλουν.


Μέχρι που να κυκλοφορήσουν οι νέες ταυτότητες, μπορεί να 'ρθη καί η οργή του Θεού.

Ύστερα, δεν είναι ότι σε είκοσι τέσσερις ώρες θα πρέπη να βγάλουν όλοι ταυτότητες.

Ας βγουν οι πρώτες• θα εξετασθούν και, αν βγη ψεύτης ο υπουργός, θα είναι δίκαιος ο αγώνας.


Αν τώρα συνεχίσουμε τις διαμαρτυρίες, εκείνοι θα πουν: «Να, αυτοί δημιουργούν ταραχές.

Ενώ δεν τίθεται θέμα, φωνάζουν και διαμαρτύρονται».

Το σκυλί, αν είναι καλός φύλακας, γαυγίζει, όταν έρχεται ό κλέφτης.

Όταν ο κλέφτης φύγη, σταματάει. Αν συνέχιση να γαυγίζη, τότε δεν είναι καλός φύλακας.



- Γέροντα, είπαν ακόμη, επειδή έχουμε ανεξιθρησκία, να μην αναγράφεται το θρήσκευμα στις νέες ταυτότητες.

- Ναι, αυτούς δεν τους ενδιαφέρει, εμένα όμως με ενδιαφέρει, γιατί είναι η ταυτότητα μου.

Γράφει από που είμαι και τι είμαι.

Αν δεν μπη το θρήσκευμα, θα δημιουργηθούν προβλήματα.


Θα πάη λ.χ. ένας στο γραφείο γάμων. Αν λέη η ταυτότητα «Ορθόδοξος» - άσχετα πόσων καρατιών είναι -, εντάξει.

Αν όμως δεν γράφη το θρήσκευμα, πως θα του δώσουν άδεια γάμου;

Για την Εκκλησία αυτό είναι μπέρδεμα. Αν πάλι μπη το θρήσκευμα προαιρετικά, θα είναι και σαν ομολογία.

Η Ευρώπη είναι Ευρώπη. Εδώ είναι διαφορετικά.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Ματθ. 22,21 και Μάρκ. 12,17.

[XAPA]

Ύπουλος τρόπος εισαγωγής του σφραγίσματος



Σιγά-σιγά, μετά την κάρτα και την ταυτότητα, δηλαδή το «φακέλωμα», θα προχωρήσουν πονηρά στο σφράγισμα.

Με διάφορα πονηρά μέσα θα κάνουν εκβιασμούς, για να δέχωνται οι άνθρωποι το σφράγισμα στο μέτωπο ή στο χέρι.

Θα στριμώξουν τα πράγματα και θα πουν: «Μόνο με τις κάρτες θα κινήσθε• τα χρήματα θά καταργηθούν».


Θα δίνη κανείς την κάρτα στο κατάστημα και θα ψωνίζη,

και ο καταστηματάρχης θα παίρνη τα χρήματα από την Τράπεζα.

Όποιος δεν θα εχη κάρτα, δεν θα μπορή ούτε να πουλάη ούτε να αγοράζη.

Από το άλλο μέρος θα αρχίσουν να διαφημίζουν «το τέλειο σύστημα»,

το σφράγισμα με ακτίνες λέιζερ με το 666 στο χέρι ή στο μέτωπο, που δεν θα διακρίνεται εξωτερικά.


Συγχρόνως στην τηλεόραση θα δείχνουν ότι ο τάδε πήρε την κάρτα του τάδε

και του πήρε τα χρήματα από την Τράπεζα και θα λένε συνέχεια:

«Πιο σίγουρο είναι το σφράγισμα με ακτίνες λέιζερ στο χέρι ή στο μέτωπο,

γιατί μόνον ο κάτοχος ξέρει το νούμερο του.

Το σφράγισμα είναι το τελειότερο σύστημα.

Ούτε το κεφάλι μπορεί να πάρη ο άλλος ούτε το χέρι ούτε το σφράγισμα το βλέπει».


Γι' αυτό αφήνουν τώρα τους ληστές, τους κακοποιούς, να οργώνουν.

Δεκαπέντε Κελλιά λήστεψαν εκεί γύρω στις Καρυές. Έναν τον σκότωσαν, για να τον ληστέψουν.

Έτσι θα βρη τότε ευκαιρία ο καθένας να καταπάτηση και να πάρη ό,τι θέλει.


Ας πούμε, αν θέλη να καταπάτηση ενα χωράφι, θα πη ότι ήταν δήθεν του παππού του

ή ότι το είχε νοικιάσει κάποτε για βοσκοτόπι, οπότε άντε να βρης άκρη.

Θα πουν μετά οι αρμόδιοι: «Δυστυχώς δεν μπορούμε να τους ελέγξουμε•

ο έλεγχος μόνο με το κομπιούτερ μπορεί να γίνη», και θα προχωρήσουν στο σφράγισμα.

Θα χτυπάη μετά το κομπιούτερ, θα βλέπη αν είσαι σφραγισμένος, για να σε εξυπηρέτηση ή όχι.


Τα τριάμισι χρόνια (1) θα είναι δύσκολα και θα την πληρώσουν μερικοί

που δεν θα συμφωνήσουν με αυτό το σύστημα.

Γι' αυτούς όλο και κάποια αιτία θα βρίσκουν και θα τους κλείνουν στην φυλακή.

Μετά έναν χρόνο θα τους πηγαίνουν σε άλλη πόλη για ανακρίσεις,

για να περάσουν από άλλο δικαστήριο• από την μιά πόλη στην άλλη.


Ύστερα θα πουν: «Μας συγχωρής, είσαι αθώος. Αν ήσουν σφραγισμένος, θα το ελέγχαμε σε ένα λεπτό.

Τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τον έλεγχο».



- Γέροντα, θα μπορούν να επιβάλουν με την βία το σφράγισμα;

- Μέχρι εκεί η... ευγένεια τους δεν θα φθάση! Θα είναι ευγενείς, γιατί θα είναι...Ευρωπαίοι.

Θα δείξουν ανωτερότητα.

Δεν θα βασανίζουν τους ανθρώπους, αλλά δεν θα μπορή να ζήση ο άνθρωπος, αν δεν εχη το σφράγισμα.


Θα λένε: «Χωρίς το σφράγισμα ταλαιπωρεΐσθε! Αν το δεχόσασταν, δεν θα δυσκολευόσασταν».

Ούτε χρυσά νομίσματα ούτε δολλάρια, αν έχη, θα μπορή να τα χρησιμοποιή.

Γι' αυτό, αν φροντίση κανείς να ζή από τώρα απλά, λιτά, θα μπορή να ζήση εκείνα τά χρόνια.


Να εχη κανένα χωραφάκι, για να μπορή να καλλιεργήση λίγο σιτάρι, πατάτες. Να βάλη λίγα έλαιόδενδρα,

και τότε με κανένα ζώο, καμμιά κατσίκα, λίγες κότες θα μπορή να αντιμετώπιση τις ανάγκες της οικογενείας του.

Γιατί και προμήθειες να κάνης, δεν ωφελεί πολύ, αφού και τα τρόφιμα δεν κρατούν χαλούν γρήγορα.

Φυσικά, το στρίμωγμα θά διαρκέση λίγο, τρία-τριάμισι χρόνια (2). Θα συντομευθουν οι ημέρες για τους εκλεκτούς (3).

Δεν θα καταλάβουν πότε θα περάσουν. Ο Θεός δεν θα άφήση αβοήθητο τον άνθρωπο.



- Γέροντα, σ' αυτά τά δύσκολα χρόνια θα επέμβη ο Χριστός;

- Ναι Εδώ, βλέπεις, σε έναν αδικημένο που έχει καλή διάθεση, επειδή δικαιούται την θεία βοήθεια,

παρουσιάζονται πολλές φορές οι Άγιοι, η Παναγία, ο Χριστός, για να τον σώσουν, πόσο μάλλον τώρα

που θα βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση ο καημένος ο κόσμος.


Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά.

Θά φάη μετά μιά σφαλιάρα από τον Χριστό, θά συγκλονισθούν όλα τα έθνη

και θα έρθη η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια.

Αυτήν την φορά θα δώση ο Χριστός μιά ευκαιρία, για να σωθή το πλάσμα Του.

Θα αφήση το πλάσμα Του ο Χριστός;

Θα παρουσιασθή στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώση από τα χέρια του Αντίχριστου.

Θα επιστρέψουν στον Χριστό και θα έρθη μιά πνευματική γαλήνη σε ολην την οικουμένη για πολλά χρόνια.


Μερικοί συνδυάζουν με αυτήν την επέμβαση του Χριστού την Δευτέρα Παρουσία. Εγώ δεν μπορώ να το πω.

Ο λογισμός μου λέει ότι δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν έρθη ως Κριτής, αλλά μια

επέμβαση του Χριστού, γιατί είναι τόσα γεγονότα που δεν έχουν γίνει ακόμη.

Θα επέμβη ο Χριστός, θα δώση μιά σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θά πατάξη όλο το κακό και θα το

βγάλη σε καλό τελικά.

Θα γεμίσουν οι δρόμοι προσκυνητάρια. Εξω τα λεωφορεία θα έχουν εικόνες.

Θα πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι. Θα σε τραβάν, για να τους πης για τον Χριστό!

Ετσι θα κηρυχθή το Ευαγγέλιο σε ολόκληρη την οικουμένη και τότε ο Χριστός θα ερθη ως Κριτής να κρίνη τον κόσμο.

Αλλο Κρίση, άλλο μία επέμβαση του Χριστού, για να βοηθήση το πλάσμα Του.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Βλ. Δαν. 9,27• 'Αποκ. 12,6 και 13,5. Βλ. επίσης ' Αγίου Ειρηναίου Λουγδούνων, Έλεγχος και ανατροπή της ψευδωνύμου γνώσεως εις βιβλία πέντε, Βιβλίο Ε', Sources Chretiennes 153, Paris
1969, σ. 323 και 387.
(2) ο.π.
(3) Βλ. Ματθ. 24,22 και Μάρκ. 13,20