Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

«Μην αφήνουμε καμιά ευκαιρία να περνά, χωρίς να πλησιάζουμε την χάρη που μας παρέχεται δια της κοινωνίας των Αχράντων Μυστηρίων του Χριστού…»


Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ



Όταν ρωτούσαν τον όσιο Σεραφείμ πόσο συχνά πρέπει να προσεγγίζει κανείς το Ουράνιο Μυστήριο, απαντούσε:

«Όσο συχνότερα τόσο καλύτερα».

Ιδιαίτερα στις αδελφές στο Ντιβέγιεβο έδωσε τον ακόλουθο κανόνα, όπως έχει σημειώσει η αδελφή Καπιτωλίνα:

«Δεν πρέπει ν’ αφήνωμε καμμία ευκαιρία να περνά χωρίς να πλησιάζουμε την χάρη

που μας παρέχεται δια της κοινωνίας των Αχράντων Μυστηρίων του Χριστού.

Γεμάτοι με βαθειά συντριβή, αλλά και από ελπίδα και πίστη στο άμετρο έλεος του Θεού,

ας πλησιάζουμε το Ιερό Μυστήριο που σώζει τα πάντα και τους πάντες, λέγοντας με συντριβή:

«Ήμαρτον, Κύριε, εν λόγω, εν έργω, κατά νουν και διάνοια και εν πάσαις μου ταις αισθήσεσι…».


Επίσης στον π. Βασίλειο, τον εξομολόγο της Μονής του Ντιβέγιεβο, έλεγε σχετικά με αυτό:

«…τους δίνω την εντολή να κοινωνούν των Αγίων και Ζωοποιών Μυστηρίων του Χριστού… όσο συχνότερα τόσο καλύτερα.

Μην τους φέρετε αντίρρηση, γιατί η χάρη που μας δίνεται μέσω της Θείας Κοινωνίας είναι τόσο μεγάλη

ώστε, όσο ανάξιος και αμαρτωλός και αν είναι ένας άνθρωπος, εφ’ όσον πλησιάζει τον Κύριο που μας σώζει όλους,

παρόλο ότι μπορεί να είναι γεμάτος από το κεφάλι μέχρι τα πόδια με τις πληγές των αμαρτιών,

θα καθαριστεί με τη Χάρη του Χριστού και θα φωτίζεται όλο και περισσότερο, και θα δεχθεί έλλαμψη και θα σωθεί».


Σ’ αυτούς που δικαιολογούσαν την άρνηση τους να κοινωνούν συχνά με ένα υπερβολικό συναίσθημα αναξιότητας,

απαντούσε αντιπαραθέτοντας την μικρότητα του αμαρτωλού ανθρώπου και την απέραντη καλοσύνη του Θεού.

«Ακόμη κι έναν ωκεανό ολόκληρο αν γεμίζαμε με τα δάκρυα μετανοίας μας,

δεν θα κατορθώναμε να ικανοποιήσουμε τον Κύριο που μας προσφέρει για τροφή το Σώμα του και το Αίμα του δωρεάν

για να μας καθαρίση, να μας εξαγνίση και να μας αναζωογονήση.


Πλησίασε χωρίς αμφιβολία, και μην ταράζεσαι, μόνο πίστευε ότι αυτό είναι το αληθινό

Σώμα και Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, το οποίο μας δίνεται για να θεραπευθούν οι αμαρτίες μας».


~ Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ (1759-1833)


πηγή: iconandlight

[XAPA]

Η θυσία του άθεου Βασιλιά

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα


Κάποτε ένας άπιστος βασιλιάς συναντήθηκε με έναν πάμφτωχο καλόγερο ασκητή.

Και του λέει ο βασιλιάς:

- Θαυμάζω γέροντα την μεγάλη άσκηση και θυσία που κάνεις!

Θυσιάζεις όλη σου τη ζωή στο Θεό, που είναι αμφίβολο αν υπάρχει ή δεν υπάρχει.

Ο ασκητής ακούγοντάς τον, μειδίασε και του είπε:

- Και εγώ μεγαλειότατε θαυμάζω την δική σου άσκηση και θυσία που κάνεις, η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη από την δική μου!

- Είναι δυνατόν αυτό; του είπε με απορία ο βασιλιάς. Ποιά θυσία κάνω εγώ, που είναι μάλιστα μεγαλύτερη και από την δική σου;

- Εγώ μεγαλειότατε, του λέει ο ασκητής, θυσιάζω την πρόσκαιρη ζωή, για να κερδίσω την αιώνια.

Ενώ εσύ θυσιάζεις την αιώνια ζωή, για να χαρείς την πρόσκαιρη. Ποιός λοιπόν από εμάς τους δύο κάνει μεγαλύτερη θυσία;

Ο βασιλιάς προβληματίστηκε.

''Εάν μία τοις χιλίοις, υπάρχει άλλη ζωή, τί θα απογίνω;'' σκέφτηκε.

Το αποτέλεσμα ήτανε να έρθει ''εις εαυτόν'' και σιγά — σιγά με την διακριτική καθοδήγηση του ασκητή,

άλλαξε τρόπο ζωής και μετανόησε.



Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

apantaortodoxias

[XAPA]

Τα «γουρουνάκια» της Παναγίας!


Στο περιβόλι της Παναγίας μας (το Άγιο Όρος), η παρουσία της Παναγίας μας είναι έντονη.

Παντού φαίνεται να υπάρχει η παρουσία Της Ακόμα και ο προσκυνητής μπορεί να νοιώσει την ευλογία Της και ότι η ακούραστη μεσίτρια μας σκεπάζει με στοργή το αγιώνυμο Όρος της. Άλλωστε είναι η προστάτης του Μοναχισμού μας και η μητέρα όλων των Μοναχών.

Μια από τις αμέτρητες διηγήσεις για την παρουσία της Παναγίας μας στη ζωή των μοναχών είναι και η εξής, που μας διηγήθηκαν και που για άλλη μια φορά αποδεικνύει το μέγεθος της αγάπης του Θεού που κανέναν δεν αποστρέφεται, αλλά θέλει “πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν” [όλοι να σωθούν και να συνειδητοποιήσουν την αλήθεια (φράση από την Αγία Γραφή)].



Κάποτε λοιπόν, λέει η διήγηση, ζούσαν σ’ ένα μοναστήρι δυο υποτακτικοί (μαθητευόμενοι),

οι οποίοι είχαν κυριευθεί από το πάθος της μέθης. Και ήταν καθημερινά μεθυσμένοι.

Ο Γέροντας (πνευματικός οδηγός τους) και οι υπόλοιποι αδελφοί προσπαθούσαν με αγάπη να τους νουθετήσουν

και να τους συμβουλέψουν. Εκείνοι όμως δεν εθεραπεύοντο και παρέμεναν κυριευμένοι στο πάθος τους.

Επειδή όμως αποτελούσαν σκάνδαλο με την αμετανοησία τους και με τη συνεχιζόμενη απαράδεκτη συμπεριφορά τους

λόγω της μέθης τους, γι’ αυτό και η Αδελφότητα και η Ιερά Επιστασία απεφάσισε να τους εκδιώξει από τη Μονή,

προς γνώση και συμμόρφωση.

Ένα χειμωνιάτικο όμως βράδυ, που ο καιρός είχε αγριέψει πολύ και το χιόνι είχε σκεπάσει τα πάντα και συνέχιζε να πέφτει πυκνό,

ο Ηγούμενος βλέπει στον ύπνο του την Παναγία να τον σκουντά και να του λέει:

“Σήκω γρήγορα, γιατί τα γουρουνάκια μου κινδυνεύουν”.

Ο ηγούμενος νόμιζε ότι η ενέργεια ήταν εκ του πονηρού και δεν υπάκουσε.

Οπότε η Θεοτόκος ξαναήλθε για δεύτερη φορά και του επανέλαβε τα ίδια λόγια:

“Σήκω γρήγορα, γιατί τα γουρουνάκια μου κινδυνεύουν”.

Και όταν ο ηγούμενος και πάλι δεν υπάκουσε, ήλθε πιο αυστηρή αυτή τη φορά και σε τόνο

που δεν σήκωνε πλέον ανυπακοή του λέει

“Τρέξε τώρα, γιατί σου είπα ότι τα γουρουνάκια μου κινδυνεύουν”.


Οπότε αυτή τη φορά σηκώθηκε και μαζί με άλλους πατέρες βγήκε έξω από την μάνδρα της Μονής,

ψάχνοντας τα γουρουνάκια της Παναγίας. Σε μια στιγμή ακούνε στα δεξιά τους και από το βάθος ενός γκρεμού βογγητά

και άρχισαν να κατεβαίνουν την απόκρημνη πλαγιά και φτάνουν κοντά σε δυο μοναχούς που ήταν χτυπημένοι

από το πέσιμο και κυριολεκτικά θαμμένοι μέσα στο χιόνι. Τους σηκώνουν και, ω του θαύματος!

Αναγνωρίζουν στα πρόσωπά τους τούς δύο μοναχούς που μεθούσαν και ήθελαν ως εκ τούτου να εκδιώξουν από το Μοναστήρι.

Με πολύ κόπο, τους σήκωσαν και τους πήγαν στο Μοναστήρι, αλλά όμως δεν τους έδιωξαν όπως είχαν αποφασίσει,

διότι πως ήταν δυνατόν αυτούς που η Παναγία τους έσωσε τόσο θαυματουργικά και νοιάστηκε η ίδια για να σωθούν

τα γουρουνάκια της, αυτοί να τους διώξουν;

Γι’ αυτό αποφάσισαν, αφού έτσι το θέλει η Παναγία, να κρατήσουν “τα γουρουνάκια” στο μοναστήρι.


Αλλά, ω του θαύματος! Η θαυματουργική επέμβαση της Θεοτόκου σωφρόνισε τους δυο μοναχούς και από τότε που σώθηκαν

με την θαυματουργική της επέμβαση δεν ξαναέπεσαν στο πάθος της μέθης, αλλά έζησαν πλέον εν μετανοία.


Λέγεται δε, ότι ίσως το Άγιο Όρος να ονομάζεται “περιβόλι της Παναγίας”, διότι περιέχει όλων των ειδών τα “λουλούδια”,

αγίους και αμαρτωλούς. Κανέναν όμως μοναχό δεν απομακρύνουν, όσο αμαρτωλός κι αν είναι,

ενθυμούμενοι πάντοτε το περιστατικό με τα “γουρουνάκια”


elromio.gr

[XAPA]

Να ταξιδεύεις αθόρυβα με την αγάπη στις αποσκευές σου . . .


~ Αφήνουμε δυστυχώς το παρελθόν να μας κυνηγά ενώ στην ουσία δεν υπάρχει νόημα να ασχολούμαστε με κάτι

που υπήρξε στο χθες.


Δεν έχει νόημα να ψάχνουμε τι και πώς, ούτε έχουμε χρόνο για τέτοιες ασχολίες.

Πολλές φορές πέφτουμε πνευματικά αλλά οφείλουμε να σηκωθούμε και μάλιστα γρήγορα.

Αν μείνουμε στην πτώση θα μας κατασπαράξει. Θα δημιουργήσει ρήγματα και ενοχές που θα μας διαλύσουν.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να ασχολούμαστε με το παρελθόν, με τοξικούς ανθρώπους και τοξικές σχέσεις.

Ας δημιουργήσουμε τις κατάλληλες αποστάσεις ασφαλείας, χωρίς βέβαια να αποστασιοποιείται η αγάπη,

και ας προχωρήσουμε.

Η αγκαλιά του Χριστού μας περιμένει και δεν έχουμε καιρό για χάσιμο.

Ωστόσο, ας διδαχτούμε από τα παθήματα του παρελθόντος ώστε να γίνουνε μαθήματα του μέλλοντος.


Άνθρωποι θα έρθουν και θα φύγουν από τη ζωή μας .

Είναι ελεύθεροι να το κάνουν και φυσικά θα τους ανοίξουμε την πόρτα με χαμόγελο και αγάπη.

Αν ο άλλος δεν σε θέλει, άφησέ τον να φύγει. Είναι η καλύτερη πράξη αγάπης και ευγνωμοσύνης.

Να ευχαριστήσεις γι’ αυτό που έζησες και προχώρα. Δεν καταλαβαίνει ο άλλος; Άφησέ τον στον κόσμο του !

Αφού είναι χαρούμενος εκεί! Δεν μας πέφτει λόγος! Τελικά, θα μείνει αυτός που θέλει εμάς και όχι κάτι από εμάς.

Αυτός που νιώθει ότι είμαστε ένα κομμάτι στον καμβά της ζωής του. Όλα αυτά ασχέτως βιολογικών σχέσεων.

Μπορεί να μην είναι οι γονείς σου , τα αδέρφια σου , τα ξαδέρφια σου ή οι συγγενείς σου .

Μπορεί ένας φίλος να γίνει αδερφός και κομμάτι της ζωής σου. Κράτησέ τον και δόξασε τον Θεό.

Θέλει κάποιος να απομακρυνθεί από εσένα; Δεν σου συμπεριφέρεται σωστά;

Θέλει να σε χωρίσει για τους χ,ψ λόγους; Άφησέ τον να φύγει. Μην ρωτάς. Μην μπεις σε διαμάχες και διαξιφισμούς.

Όταν κάτι έχει τελειώσει μην το κάνεις χειρότερο.

Να αποχωρείς και να τελειώνεις καταστάσεις αθόρυβα.

Να δημιουργείς αποστάσεις ήσυχα , ήρεμα χωρίς επιθέσεις και τοξικά νοήματα.


Έτσι κι αλλιώς είμαστε επισκέπτες εδώ. Ας είμαστε ήρεμοι και αθόρυβοι. Δεν μας υποχρεώνει κανείς για τίποτα.

Είμαστε εδώ για δύο πράγματα: να συγχωρούμε και να αγαπάμε διότι ο άλλος είναι εικόνα Χριστού.

Βάλε αδερφέ στη διαχείριση των σχέσεων και των καταστάσεων την αγάπη, τη μετάνοια και τη σιωπή.

Τότε όλα στη ζωή σου θα είναι όμορφα και ήρεμα και όταν πλέον βγάλεις και οποιαδήποτε προσδοκία

– εγωιστική επιθυμία, τότε θα νοιώθεις ελεύθερος σαν τον αετό.



π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr

[XAPA]

Η ΚΟΥΒΑΡΙΣΤΡΑ.


ΕΙΠΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ. Ο κάθε άνθρωπος είναι σαν μια μικρή κουβαρίστρα...

'Οταν σου μιλά και σου λέει πως αδικήθηκε από τους συνανθρώπους του , μη βιαστείς να τον δικαιώσεις ...

Περίμενε να ξετυλιχθεί η "κουβαρίστρα" , και τότε ίσως δεις για πια αιτία και ποιοι πνευματικοί νόμοι

ενήργησαν πάνω του και του συνέβη αυτή η αδικία.



apantaortodoxias

[XAPA]

Κάποιος σου μιλά . . . αφουγκράσου ...



" Σε κοίταξα όταν ξύπνησες το πρωί.

Περίμενα να μου πεις δύο-τρεις λέξεις,
ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν,
ζητώντας τη γνώμη μου για ό,τι πρόκειται να κάνεις σήμερα.

Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος
προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα
για να πας στη δουλειά σου.

Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου πεις μια καλημέρα!
Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος.

Για να δεις ότι είμαι κοντά σου,
έφτιαξα για σένα τον πολύχρωμο ουρανό
και το κελάηδημα των πουλιών.

Κρίμα όμως που δεν παρατήρησες ούτε τότε την Παρουσία μου.

Σε ατένιζα όταν έφευγες βιαστικός προς τη δουλειά σου
και πάλι περίμενα. . .

Υποθέτω ότι εξαιτίας της απασχόλησης σου,
δεν είχες χρόνο ούτε τότε να μου πεις δύο λόγια.

Όταν γυρνούσες από τη δουλειά
είδα τη κούραση και το στρες σου
και σου έστειλα ένα ψιλόβροχο
για να σε απαλλάξει από την πίεση της ημέρας.

Νόμιζα ότι κάνοντας σου αυτή τη χάρη θα με θυμηθείς.
Ως αντάλλαγμα όμως στενοχωρημένος, με έβρισες.

Επιθυμούσα τόσο πολύ να μου μιλήσεις.
Οπωσδήποτε η ημέρα ήταν ακόμα μεγάλη.

Άνοιξες μετά την τηλεόραση,
και όταν παρακολουθούσες την αγαπημένη σου εκπομπή,
εγώ περίμενα . . .

Έπειτα δείπνησες με τους δικούς σου
και για άλλη μια φορά δεν με θυμήθηκες.

Βλέποντας σε τόσο κουρασμένο
κατάλαβα τη σιωπή σου
και έσβησα τη λαμπρότητα του ουρανού
για να μπορείς να ξεκουραστείς,

αλλά δεν σε άφησα σε σκοτάδι πίσσα ,
άφησα ξάγρυπνα για σένα πλήθος από αστέρια.

Ήταν τόσο όμορφα, κρίμα που δεν τα παρατήρησες...
αλλά δεν πειράζει!

Μήπως πράγματι συνειδητοποίησες ότι Εγώ είμαι εδώ για σένα ;
Έχω περισσότερη υπομονή από ότι εσύ μπορείς ποτέ να φανταστείς.
Θέλω να σου το δείξω αυτό, για να το δείξεις και εσύ με τη σειρά σου στους γύρω σου.

Σ' αγαπώ τόσο πολύ ώστε θα σε ανέχομαι , όσο χρειαστεί , για να με αισθανθείς ότι είμαι δίπλα σου .

Τώρα από στιγμή σε στιγμή θα ξυπνήσεις πάλι.
Δεν Μου μένει παρά να σ' αγαπώ και να ελπίζω
ότι τουλάχιστον σήμερα θα Μου χαρίσεις λίγο χρόνο από το χρόνο σου ,
και θα μιλήσεις λίγο μαζί μου . . . "




( Πηγή : Ψήγματα Ορθοδοξίας )



Odevontas

[XAPA]

Γεροντας Παισιος :

Ακόμη και οι πιο πνευματικοί άνθρωποι δεν έχουν εξασφαλίσει την ζωή τους,
γι αυτό και κρατούν συνέχεια τον εαυτό τους στην ασφάλεια του Θεού


Ακόμη και οι πιο πνευματικοί άνθρωποι δεν έχουν εξασφαλίσει την ζωή τους,

για αυτό και κρατούν συνέχεια τον εαυτό τους στην ασφάλεια του Θεού,

ελπίζουν στον Θεό και απελπίζονται μόνον από το « εγώ » τους,

διότι το « εγώ » φέρνει στον άνθρωπο όλη την πνευματική δυστυχία.


Η αυτοπεποίθηση είναι ο μεγαλύτερος και χειρότερος εχθρός μας ,

γιατί μας τινάζει ξαφνικά αλύπητα στον αέρα

και μας αφήνη δυστυχισμένους στους δρόμους.

Όταν ο άνθρωπος έχει αυτοπεποίθηση ,

δένεται και δεν μπορεί να κάνη τίποτε ή παλεύει μόνος του.

Τότε επόμενο είναι να νικηθή από τον εχθρό ή να αποτύχη και να συντριβή το εγώ του.

Ο Καλός Θεός πολλές φορές οικονομάει πολύ σοφά να δούμε και την θεία Του επέμβαση

και την αποτυχία που είχαμε με την αυτοπεποίθησή μας.

Όταν κανείς παρακολουθή και εξετάζη κάθε γεγονός που συμβαίνει στην ζωή του,

αποκτάει πείρα, προσέχει και έτσι προοδεύει.


Ο Χριστός ζητούσε πρώτα την πίστη στην δύναμη του Θεού και ύστερα έκανε το θαύμα.

« Αν πιστεύης στην δύναμη του Θεού, θα γιατρευθής » , έλεγε.

Όχι όπως λένε λανθασμένα μερικοί σήμερα:

« Ο άνθρωπος έχει δυνάμεις , και αν πιστεύη στις δυνάμεις του , μπορεί να κάνη τα πάντα.

« Να πιστεύης » δεν λέει και το Ευαγγέλιο; Συμφωνούμε επομένως ».

Ναι, και ο Χριστός έλεγε « πιστεύεις ; » ,αλλά εννοούσε:

« Πιστεύεις στον Θεό; Πιστεύεις ότι μπορεί ο Θεός; » .

Ζητούσε την διαβεβαίωση του ανθρώπου ότι πιστεύει στον Θεό, και τότε βοηθούσε.

Πουθενά το Ευαγγέλιο δεν λέει να πιστεύω στον εγωισμό μου,

αλλά να πιστεύω στον Θεό, ότι μπορεί ο Θεός να με βοηθήση, να με θεραπεύση.

Αυτοί όμως τα παίρνουν ανάποδα και λένε: « Ο άνθρωπος έχει δυνάμεις και πρέπει να πιστεύη στον εαυτό του » .

Το να πιστεύη κανείς στον εαυτό του έχει ή εγωισμό ή δαιμονισμό.



Γεροντας Παισιος


talantoblog

[XAPA]

Παναγία μου, τι δύναμη έχει το λάδι από το καντήλι σου.

[XAPA]

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ:Όταν ξεκινάς να πηγαίνεις κάπου, θα σταυρώνεις το τιμόνι 3 φορές και θα λες: «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».
Δεν θα παθαίνετε τίποτα...


Τον Μάιο του 2005 ένα ζευγάρι πού πολύ αγαπούσε τον Γέροντα πήγαιναν προς το Μοναστήρι.

Η γυναίκα του έφερνε από τα Ιεροσόλυμα ένα σταυρό, τον οποίο της είχαν δώσει Αγιοταφίτες.

Ο σύζυγος της όμως οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα και στην Εθνική Οδό, στο Ύψος της Θήβας, κινδύνεψαν σοβαρότατα.

Το αυτοκίνητο τους βρισκόταν ανάμεσα σε δύο νταλίκες, όταν ο άνδρας ήταν έτοιμος να προσπεράσει.

Άλλα εκείνη την ώρα ανασηκώθηκε το καπό, ακούστηκε ένας θόρυβος σαν έκρηξη,

ράγισε το παρμπρίζ και βούλιαξε ο ουρανός του αυτοκινήτου.


Ξαφνικά, δεν έβλεπε μπροστά του σχεδόν τίποτα.

Η γυναίκα κραύγασε «Παναγία μου!»

και, χωρίς να το καταλάβουν, βρέθηκαν δεξιά.

Πίσω τους ακριβώς είδαν ένα όχημα Οδικής Βοήθειας, λες και τους περίμενε.

Στην καφετέρια πού ήταν κοντά, οι άνθρωποι με τους οποίους μίλησαν τούς είπαν πώς «είχαν άγιο».

Τηλεφώνησαν στο Μοναστήρι, για να πουν το γεγονός και να μην τους περιμένουν γρήγορα.


Άκουσαν τότε τη μοναχή να τους λέει:

-- Ά, γι' αυτό ο Γέροντας ήταν ανήσυχος και έλεγε:

«Τρέξε, Κύριε! Τρέξε, Κύριε!».

Όταν έφτιαξαν το αμάξι, πήγαν στο Μοναστήρι και διηγήθηκαν με λεπτομέρειες όσα πέρασαν.

Ό Γέροντας είπε:

-- Πρόσεξε τι θα σου πω.

Όταν ξεκινάς να πηγαίνεις κάπου, θα σταυρώνεις το τιμόνι 3 φορές και θα λες:

«Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Δεν θα παθαίνετε τίποτα.

Άκου τώρα τι έγινε.

Την ώρα πού συνέβη αυτό, εγώ το είδα.

Και είδα την Υπεραγία Θεοτόκο να φεύγει απ' το Μοναστήρι, να πιάνει το τιμόνι και αυτός να σκάει.

Δεν την είδες εσύ την Υπεραγία Θεοτόκο;



πηγή:ΒΙΒΛΙΟΓ. ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ. Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΔΙΟΥ.(1912 - 2006)
ΤΟΜΟΣ Β. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ

[XAPA]

Η αγιότητα υπάρχει εκεί που δεν φαίνεται. Στους μετανοημένους αμαρτωλούς και όχι στους υποκριτικά τέλειους…


*Καταπληκτικό κείμενο που αξίζει να το διαβάσετε και να αφιερώσετε δύο λεπτά από τον χρόνο σας!


Πραγματική ταπείνωση δεν είναι οι μεγάλοι Σταυροί, τα “Εκκλησιαστικά” φαίνεσθαι και οι ψευτοευσέβιες.

Ειλικρινής ταπεινή στάση είναι να αντιλαμβάνεσαι τα λάθη και τις πληγές που προκαλείς στους άλλους

και να τρέχεις για διόρθωση και αλλαγή. Να σου λέει ο άλλος το παράπονό του για σένα

και να λες “Να είναι ευλογημένο, συγγνώμη έκανα λάθος.”

Να μην ψάχνεις δικαιολογίες και όταν ακούς κάτι άσχημο να βάζεις ένα λογισμό που θα λέει

“Μήπως έχει δίκιο και μου τα λέει;” και άρχιζε να ψάχνεις μέσα σου τις δικές σου ευθύνες.


Μας κάνει ο άλλος μία παρατήρηση και γινόμαστε θηρία, δεν θέλουμε καν να ακούσουμε

διότι έχουμε ήδη δώσει στον εαυτό μας το χρυσό μετάλλιο της αγιότητας και της τελειότητας.

Η αγιότητα υπάρχει εκεί που δεν φαίνεται. Στους μετανοημένους αμαρτωλούς και όχι στους υποκριτικά τέλειους

που βλέπουν τον εαυτό τους από χρυσό και τους άλλους από κάρβουνο.

Ο άνθρωπος που θέλει να ακούσει και να δουλέψει την ευθύνη του σε αυτό που θα ακούσει, ακόμα και αν δεν του αρέσει,

σημαίνει ότι έχει τα παράθυρα της καρδιάς του ανοιχτά και περιμένει να μπει ο ήλιος.


Είμαι τελικά προσφερόμενος ή κοιτάω σε κάθε μορφή σχέσης, συνεργασίας πώς να περάσω καλά εις βάρος των άλλων

ή ακόμα και να πατήσω τον άλλον για να ανέβω; Μυρίζουν τα λόγια και οι πράξεις μου θυμίαμα ή τελικά αποπνέω δυσαρέσκεια;

Ο αληθινά ταπεινός ψάχνεται μέσα του συνέχεια, και θεωρεί τον δρόμο της μετάνοιας,

πορεία ζωής και όχι κάποιες ξερές συγγνώμες για τα μάτια του κόσμου.


Μιλάμε για τοξικότητα και τοξικούς ανθρώπους αλλά πάντα τα λέμε για τους άλλους,

δεν βλέπουμε πουθενά τον εαυτό μας σε αυτές τις κριτικές που κάνουμε.

Μην κοιτάς τι κάνεις. Διότι μπορείς να κάνεις τα πάντα ωραία αλλά με λάθος τρόπο

και αυτό που κάνεις να είναι τελικά ένα φαίνεσθαι που θα βγαίνει από ένα “μολυσμένο είναι”.

Κοίτα τι είσαι και να παλεύεις να είσαι ο αγαπημένος όσο και πληγωμένος . Να είσαι αυτό το “είναι” που θα αναβλύζει θυμίαμα.

Ο αληθινά ταπεινός ακόμα και με τη σιωπή του αποπνέει χαρά και ευχαριστία στον άλλον!

Μην ξεχνάμε ότι υπάρχει αγία σιωπή αλλά και δαιμονική σιωπή.

Η αγία σιωπή μιλάει με τον Χριστό κι ας δεν ακούγεται , η δαιμονική σιωπή είναι εσωτερική κραυγή προς τον διάβολο

και επίθεση προς τον αδερφό…


Στώμεν καλώς αδερφοί μου !



πηγή: euxh.gr