Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

[XAPA]

Αν μια προσπάθεια, που γίνεται δεν έχει πόλεμο από τον πειρασμό, τότε βάλετε και ένα ερωτηματικό για το αν τη θέλει ο Θεός


-Έλεγε ένας μοναχός. Αν μια προσπάθεια, που γίνεται δεν έχει πόλεμο από τον πειρασμό,

τότε βάλετε και ένα ερωτηματικό για το αν τη θέλει ο Θεός.

-Κάποτε ένας ασκητής στο Αγιον ορος δείχνοντας μου το κοιμητήριο της μονής μου έλεγε, γεμάτος χαρά ...

"εκεί είναι τα μόνιμα κι εδώ οι κατασκηνώσεις"

-Να ο δρόμος!

Γι’ αυτό όταν μας κατηγορούν, όταν μας συκοφαντούν, όταν μας πειράζουν,

όταν μας ταπεινώνουν, όταν μας αδικούν, πρέπει κι εμείς να συγχωρούμε.

Με οποία καρδιά, με οποία δύναμη, με οποία διάθεση προσφέρουμε τη συγχωρητικότητά μας,

όχι εκατονταπλάσια, άλλα μυριοπλάσια θα είναι τα αντίστοιχα αγαθά, που θα λάβουμε από τον Θεό.

Να ο δρόμος! Να, πως ακριβώς μπορούμε να σωθούμε!

Να, η πύλη από την οποία θα εισέλθουμε στη Βασιλεία των ουρανών!


Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης



-"Μελετώντας κανείς τα λόγια του Θεού, θεραπεύεται χωρίς να το καταλάβει"

Αγ. Πορφύριος


-"Κατάκρινε πάντοτε τον εαυτόν σου και θα παύσεις να κατακρίνεις τους άλλους"

Αγ. Σεραφείμ του Σάρωφ


-"Αν ο πόνος οι θλίψεις και οι δοκιμασίες αφαιρεθούν από την ζωή των ανθρώπων, η αγιότητα θα ήταν μόνο των αγγέλων κτήμα"

Γ. Ευμένιος Σαριδάκης



yiorgosthalassis

[XAPA]

H προσευχή του Γέροντα Ευμένιου ( " Και εχάρη ο Θεός " )


η μνήμη του τιμάται στις 23 Μαΐου


Η μυστική ζωή του αγίου Γέροντα (οι προσωπικοί ασκητικοί αγώνες του) δεν είναι ευρύτερα γνωστή.

Όμως έχει ιδιαίτερη σημασία η παρακάτω προσευχή του

Διηγείται σχετικά ο μητροπολίτης Μόρφου της Κύπρου Νεόφυτος.

«Ένα πολύ σημαντικό περιστατικό, που θυμούμαι από τον γέροντα Ευμένιο, είναι μία προσευχή του έκανε:

"Κύριε Ιησού Χριστέ, θέλω να σώσεις όλους τους ανθρώπους".

"Κι εχάρη ο Θεός", μου έλεγε.

"Και μετά είπα:

"Κύριε Ιησού Χριστέ, θέλω να σώσεις όλους τους Καθολικούς.

Και όλους τους Προτεστάντες, Χριστέ μου, θέλω να σώσεις". Κι εχάρη ο Θεός.

"Θέλω να σώσεις και τους μουσουλμάνους και όσους ανήκουν σε όλες τις θρησκείες,

και τους αθέους ακόμα θέλω να σώσεις". Κι εχάρη πολύ ο Θεός.

Και του είπα: "Χριστέ μου, θέλω να σώσεις όλους τους απ' αιώνες κεκοιμημένους από Αδάμ μέχρι τώρα".

Κι εχάρη ο Θεός πολύ.

Και είπα: "Θεέ μου, θέλω να σώσεις και τον Ιούδα".

Και στο τέλος είπα: "Θέλω να σώσεις και τον διάβολο".Κι ελυπήθη ο Θεός".


Του λέω:

---"Γιατί λυπήθηκε ο Θεός;".

---"Διότι θέλει ο Θεός και δεν θέλουν αυτοί" μου απάντησε, "δεν υπάρχει ίχνος καλής θελήσεως σωτηρίας στον διάβολο".

"Καλά" του είπα, "πώς κατάλαβες εσύ πότε ο Θεός χαιρόταν και πότε ελυπήθη;".

Και μου λέει: "Άμα η καρδιά σου γίνει ένα με την καρδία του Χριστού, αισθάνεσαι αυτά που αισθάνεται".


Δηλαδή αντιλαμβάνεσαι τι εύρος είχεν η καρδία αυτού του ανθρώπου;

Αυτό είναι από τα πιο δυνατά που έχω ακούσει και δεν το έχω ακούσει από κανέναν άλλον.

Κι αυτό το καταλάβαινε από την ένταση της Χάριτος.

Ανάλογα με τον βαθμό της Χάριτος αντιλαμβανόταν την λύπη ή την χαρά Του, σ' αυτό που ο ίδιος έλεγε ή έκανε».



kivotoshelp

[XAPA]

Ανάπαυση στα χέρια του Θεού (Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου)


Τελικά εκείνο που ζητά η ψυχή μας είναι να αναπαυθεί.

Αυτή, λοιπόν, η λέξις «ανάπαυσις» είναι αυτό το οποίο ψάχνει η ψυχή μας, ψάχνει ο εαυτός μας,

κι είναι εδώ που είναι το σημείο, το κομβικό σημείο το οποίο ο Χριστός μάς έδωσε ως ένα σωσίβιο

μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα των καθημερινών μέσα στον οποίο βρισκόμαστε.


Όπως είπε κι ένας άγιος της Εκκλησίας μας «Πάθαμε ναυτία από τα κύματα και τις τρικυμίες των βιωτικών πραγμάτων».

Έρχεται ο Χριστός και μας ρίχνει αυτό το σωσίβιο, μας δίνει το χέρι Του και μας πιάνει και λέει

«ελάτε κοντά μου κι εγώ θα σας αναπαύσω».

Αλλά παρακάτω λέει και το μυστικό. Πώς θα μας αναπαύσει;

«Μάθετε από μένα», λέει ο Χριστός, «ότι είμαι πράος και ταπεινός τη καρδία. Κι έτσι ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς ημών».


«Θα μάθετε από Μένα», λέγει ο Χριστός, «εγώ θα σας το διδάξω, δεν θα σας το διδάξουν άλλοι άνθρωποι•

Εγώ ο ίδιος θα σας διδάξω, όταν θα σας εμφανίσω τον εαυτό μου, όταν θα σας αποκαλύψω τον εαυτό μου,

ότι είμαι πράος και ταπεινός τη καρδία. Κι έτσι θα βρείτε ανάπαυσιν μέσα σας».

Και πράγματι ποιος αναπαύεται τελικά; Ο ταπεινός άνθρωπος!

Μόνο ο ταπεινός άνθρωπος αναπαύεται εν Χριστώ!


Εμείς, οι υπερήφανοι άνθρωποι, οι εγωιστές άνθρωποι, οι φίλαυτοι άνθρωποι δεν μπορούμε να αναπαυθούμε,

γιατί εμποδίζομε τον Χριστό να μας πάρει στην αγκαλιά Του.

Δεν δεχόμαστε, δεν θέλουμε ν’ αφεθούμε στον Θεό! Φοβούμαστε τον Θεό! Ή δεν Του έχουμε εμπιστοσύνη.

Λέμε, «όχι, εγώ θα τα χειριστώ τα πράγματα. Εγώ θα αναλάβω τις υποθέσεις της ζωής μου.

Εγώ θα τα τακτοποιήσω όλα• δεν θα τ’ αφήσω έτσι να πάνε όπου θέλουν τα πράγματα.


Εγώ πρέπει να έχω τον έλεγχο. Αν δεν έχω τον έλεγχο, δεν μπορώ να αισθανθώ σιγουριά. Χάνομαι αν δεν έχω τον έλεγχο!»

Βέβαια ο Χριστός δεν μας είπε να τ’ αφήσουμε ανεξέλεγκτα. Ούτε μας είπε να γίνουμε αδιάφοροι και οκνηροί και τεμπέληδες.

Αντίθετα μας είπε ν’ αγωνιζόμαστε και να κοπιάζουμε.

Και να μεριμνούμε, αλλά όχι τη ψυχή ημών• μη μεριμνάτε τη ψυχή ημών, λέγει ο Χριστός.

Να κάνετε τα πάντα, αλλά την ψυχή σας αφήστε την ανεπηρέαστη.

Μην την υποτάξετε μέσα σ’ αυτήν την καθημερινή πάλη των πραγμάτων.


Κι αφού κάμεις ό,τι εξαρτάται από σένα κι αφού εξαντλήσεις όλα τα δικά σου περιθώρια,

τότε παραδίδεις τη σκυτάλη στα χέρια του Θεού.


Να σας πω ένα-δυο περιστατικά για να μη σας πολυκουράζω κιόλας με θεωρίες•

για να δείτε πώς οι απλοί άνθρωποι βιώνουν στην καθημερινότητά τους αυτή την εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού.

Όταν ήμουν στο Άγιον Όρος κάναμε ένα διάστημα στην Καψάλα, στην έρημο της Καψάλας

- είναι περιοχή μεταξύ Καρυών Παντοκράτορος και Σταυρονικήτα• μια αγιασμένη περιοχή, έρημος, πανέμορφη,

τότε στην εποχή μου ακόμα πιο γραφική, χωρίς δρόμους, χωρίς τίποτα.


Γεμάτη γεροντάκια, ερημίτες. Ήμασταν εκεί πάμφτωχοι, δεν μας ήξερε κανένας, ούτε κι εμείς ξέραμε κανένα.

Αφού να σκεφτείτε μια φορά πήγα στη Δάφνη να πάρω κάποια γράμματα κι ήρθε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ελλάδος,

κι είδαμε αστυνομίες, στρατό και μου λέει ένα γεροντάκι «πήγαινε, διάκο, ρώτα γιατί είναι αυτή όλη η αστυνομία εδώ».


Λέω, «να πάω». Πάω και λέω «γιατί είναι η αστυνομία εδώ;»

Λέει «θα ‘ρθει ο Σαρτζετάκης». Λέω, «ποιος είν’ αυτός;»!

Λέω, «παππού, παππούλη, θα ‘ρθει ο Σαρτζετάκης!».

«Ποιος είν’ αυτός;» μου λέει. Λέω, «πού ξέρω κι εγώ;».

Μου λέει, «πήγαινε ξαναρώτα». Πάω να ξαναρωτήσω τον αστυνομικό, μόνο που δεν με συνέλαβε!

Λέω, «συγγνώμη, ποιος είναι ο Σαρτζετάκης;». Μου λέει, «τρελός είσαι;». Τίποτα, ιδέα δεν είχαμε!


Τέλος πάντων, κατά διαστήματα, όταν είχαμε κάποια πράγματα στον κήπο μας, λαχανικά ή κάποια άλλα τρόφιμα,

ο γέροντας ετοίμαζε κάποιες σακουλίτσες με διάφορα πράγματα και τα παίρναμε στα γεροντάκια.

Ένα γεροντάκι απέναντί μου, μέσα σε μια χαράδρα, μέσα σε μια καλύβα, μόνος του, ο Σέργιος,

τον έβλεπα κάθε βράδυ από το κελί μου που άναβε το καντηλάκι του με το καντηλοκέρι τη νύχτα,

θεοσκότεινα, αλλά φαινόταν το κερί του, πήγα να του πάρω τρόφιμα.


Μόνος του, γεροντάκι, πανέρημος ο τόπος, το καλύβι του μισογκρεμισμένο, πήγα να του πάρω τρόφιμα.

Του λέω, «γέροντα, μ’ έστειλε ο γέροντας ο δικός μου να σου φέρω αυτά τα πράγματα».

Ήταν μια σακούλα με πολλά πράγματα. «Αχ, ευχαριστώ πάρα πολύ»!

Λέει, «να πάρω ό,τι μου χρειάζεται…».

Επήρε λίγο ψωμί, ένα μαρούλι, δυο-τρία πράματα, μου λέει, «φτάνουν αυτά για σήμερα»!


Του λέω, «πάρε και τα υπόλοιπα. Για σένα τα’ φερα!».

«Όχι, δεν τα θέλω, δεν μου χρειάζονται! Φτάνουν αυτά για σήμερα!» Του λέω, «πάρε να’ χεις και για αύριο»!

Μου λέει, «αύριο έχει ο Θεός!»

Λέω, «πάρε γέροντα, έχει ο Θεός, αλλά αφού ο Θεός σού τα’ στειλε!»


«Ναι», λέει, «αλλά ο Θεός είπε τον άρτον ημών τον επιούσιον• δεν είπε και τον αυριανόν!

Μου φτάνει ο σημερινός άρτος. Αύριο έχει ο Θεός».


Του λέω, «πόσα χρόνια έχεις εδώ;» Μου λέει, «πενήντα έξι».

Πενήντα έξι χρόνια ζούσε σ’ αυτό το καλυβάκι, έχοντας μόνο τον άρτον τον επιούσιον.

Κι ο Θεός είχε γι’ αυτόν πάντοτε τον αυριανόν άρτον!

Ουδέποτε αισθάνθηκε ο άνθρωπος αυτός αυτή την αγωνία.

Μα τι μου λες τώρα, μέσα σ’ αυτή την έρημο, πώς θα βρεθεί ο αυριανός άρτος; Καμιά μέριμνα περί τούτου!


Μια άλλη φορά στα Καρούλια, πήγα να επισκεφθώ εκεί τους πατέρες, όταν ήμασταν στη Νέα Σκήτη,

είχε ένα Σέρβο, παπα-Στέφανο, ο οποίος έμενε στα Καρούλια.

Του λέω, «γέροντα, δεν φοβήθηκες να’ ρθεις εδώ, μέσα σ’ αυτά τα σπήλαια που κατεβαίνεις με αλυσίδες»;

Μου λέει, «φοβήθηκα πάρα πολύ! Και την πρώτη μέρα που ήρθα είπα «τι έκανα κι ήρθα εδώ»!


Όταν κατέβηκα εκείνο τον κατήφορο όλο κι εκείνους τους γκρεμούς όλους κι είχα μαζί μου ένα ψωμί και μια σακουλίτσα με ελιές,

είπα «εντάξει, θα φάω το ψωμί σήμερα κι αύριο και μεθαύριο. Μετά;».

Και μ’ έπιασε μεγάλη δειλία όταν είδα ότι δεν είχα τίποτε γύρω μου!

Κατακόρυφα κάτω η θάλασσα κι εγώ μόνος μου εδώ!»

«Κι έχω, μου λέει, εικοσιπέντε χρόνια που με δώ στην έρημο κι ο Θεός δεν με άφησε ποτέ!

Και έχω ακόμα από το ψωμί εκείνο! Το φυλάω! Όχι μόνο δεν πρόλαβα να το φάω, έμεινε εκεί και δεν χάλασε κιόλας».


Βλέπει κανείς πώς ο Θεός προνοεί τον ταπεινό άνθρωπο, ο οποίος έμαθε αυτό το μεγάλο πράγμα,

να τ’ αφήνει στα χέρια του Θεού• όλα!

Αλλά έμαθε ότι όποιος τ’ αφήνει στα χέρια του Θεού, ο Θεός δεν μένει αδρανής, ο Θεός αναλαμβάνει την ευθύνη πλέον.

Και τα έργα του Θεού είναι πολύ σημαντικότερα και πολύ σπουδαιότερα από τα δικά μας έργα.


Εσύ κάμε αυτό που μπορείς• κάμε ό,τι μπορείς, χωρίς ν’ αγχώνεσαι, χωρίς ν’ αγωνιάς, χωρίς να ταλαιπωρείσαι.

Αφού κάνεις αυτό που μπορείς και η συνείδησή σου σού καταμαρτυρεί ότι «έκανα ότι μπορούσα, μέχρις εδώ!

Από ‘δώ και κάτω δεν μπορώ να κάνω τίποτα!»

Τότε παραδίδεις το θέμα, το πρόβλημα, το παιδί σου, την υγεία σου, τα οικονομικά σου,

ό,τι έχεις που σε βαραίνει το παραδίδεις στα χέρια του Θεού.

Και τότε πράγματι, εκεί ο Θεός εμφανίζεται!


Κι αν ακόμα αργήσουν να γίνουν τα πράγματα, όπως πιθανόν πρέπει να γίνουν, κι αν ακόμα φανεί ότι ο Θεός σιωπά

και δεν ενεργεί και παραμείνει ο άνθρωπος μέσα στην εμπιστοσύνη του Θεού,

τότε ο Θεός αποκαλύπτει πράγματι με θαυμαστό τρόπο τον εαυτό Του.

Κανένας, λέγει η Γραφή, κανένας δεν ήλπισε επί Κύριον και καταισχύνθηκε.


Λέει ο Δαβίδ ένα ωραίο λόγο: «Εμβλέψετε, κοιτάξετε στις αρχαίες γενεές,

βρέστε μου ένα άνθρωπο ο οποίος ήλπισε επί Κύριον και εντράπηκε.

Ένας άνθρωπος να βρεθεί που να πει ότι εγώ, είχα την ελπίδα μου στον Χριστό κι ο Χριστός δεν ανταποκρίθηκε.

Δεν με βοήθησε. Μ’ εγκατέλειψε!»

Κανένας!

Βέβαια θα μου πεις ότι μπορεί να μην έγινε αυτό που ήθελα, μπορεί να μην έγινε αυτό που εγώ ζητούσα…

Εάν όμως έχεις εμπιστοσύνη στον Θεό, θα δεις πως τελικά αυτό που έγινε, αυτό ήταν το καλύτερο.



Μητροπολίτη Λεμεσού Γέροντα Αθανασίου


hellas-orthodoxy

[XAPA]

Μακαριστός π.Κλεόπας: Εγώ πηγαίνω στον Κύριο τώρα, αλλά εσείς να περιμένετε δύσκολους καιρούς!


Μη ταράζεσθε και μη φοβείσθε, διότι δεν θα γίνει, όπως θέλουν αυτοί.

Ότι θέλουν αυτοί ας κάνουν!

Εσείς να μη φοβείσθε. Προσεύχεσθε και κάνετε το σημείο του Σταυρού με πίστη και θα φύγουν οι δαίμονες!


Mια φορά συνάντησε ο Γέροντας (Κλεόπας) στο δάσος έναν άγιο Ερημίτη και τον ερώτησε:

– Λέγε μου,π ά τ ε ρ, πότε θα έλθη το τέλος του κόσμου;


Και ο όσιος Ησυχαστής στενάζοντας του είπε:

– Γνωρίζεις πότε θα ελθη το τέλος του κόσμου; Όταν δεν θα ύπάρχη δρόμος από την μια γειτονιά στην άλλη!

Δηλαδή, όταν θα έκλειψη η αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. (σελ. 165)


Όταν προ ολίγων ετών οι άνθρωποι ήσαν ταραγμένοι ότι ο Αντίχριστος έρχεται, ότι θα έλθουν

πόλεμοι και άλλα παρόμοια ο π. Κλεόπας τους έλεγε με δυνατή φωνή:

«Ο Πατήρ είναι στο τιμόνι!» Πάρτε και διαβάστε τους στίχους 10 -11 του ψαλμού 32:

«Κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών, αθετεί δε λογισμούς λαών και αθετεί βουλάς αρχόντων, η δε βουλή του Κυρίου εις τον αιώνα μένει, λογισμοί της καρδίας αυτού εις γενεάν και γενεάν».

Κατόπιν τους ενεθάρρυνε λέγοντας:

«Μη ταράζεσθε και μη φοβείσθε,διότι δεν θα γίνει, όπως θέλουν αυτοί.

Ότι θέλουν αυτοί ας κάνουν!

Εσείς να μη φοβείσθε. Προσεύχεσθε και κάνετε το σημείο του Σταυρού με πίστη και θα φύγουν οι δαίμονες!»(σελ. 169)


…Μία φορά κάποια γυναίκα ερώτησε τον Γέροντα:

«Πάτερ, πώς ξέρετε κάθε τι πού θα συμβή; Και ο Γέροντας της απήντησε σύντομα:

«Η προσευχή σε ανεβάζει σε βαθμίδες γνώσεως. Όσο περισσότερο προσεύχεσαι, τόσο περισσότερα γνωρίζεις και ακόμη καλλύτερα είναι.

Μη φοβάσαι ποτέ κανέναν και για κανένα πράγμα. Μόνο προσεύχου!

Ο Θεός και η Μητέρα του σε βλέπουν και σε ακούνε!». (σελ. 184)


Ένας πατήρ ερώτησε τον Γέροντα: «Τι θα γίνει Γέροντα, μετά την αναχώρησή σου προς τον Κύριο; Και εκείνος απήντησε:

«Θα έλθουν δυνατότερα κρύα και σκληρές παγωνιές». (σελ .184)

-Εδώ εννοεί βέβαια το πνευματικό κρύο, από την ενασχόληση όλων με τα γήινα, την

έλλειψη ενδιαφέροντος για τα πνευματικά, και την μεγαλύτερη υποδούλωση στα πάθη.-


Λίγο πριν αναχωρήσει από τα επίγεια ο π. Κλεόπας, τον επισκέφθηκαν δύο γυναίκες από την

Κοινότητα Ποϊάνα Τεΐου και πήραν την ευλογία του. Κατόπιν του εζήτησαν πνευματικό λόγο και εκείνος τους είπε:

«Εγώ πηγαίνω στον Κύριο τώρα, αλλά εσείς να περιμένετε δύσκολους καιρούς!» (σελ.184)




«Η ζωή και οι αγώνες του Γέροντος Κλεόπα, Ρουμάνου Ησυχαστού καί Διδασκάλου».

Α ρ χ ι μ. Ι ω α ν ν ι κ ί ο υ Μπαλάν, έκδοση «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ.

diakonima.gr

[XAPA]

Θαυμαστή εμφάνιση της Αγίας Ελένης

Του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου


Για ν’ αντιληφθούμε το μέγεθος και τη δύναμη της ακολουθίας των εγκαινίων ενός ναού θα σας διηγηθώ μια ιστορία που έγινε προ πενταετίας σε χωριό της μητροπόλεώς μας, το Σαράντι.

Εκεί που η αγία Ελένη εμφανίστηκε σε μια γυναίκα που κατάγεται από το χωριό αυτό,

που η εκκλησία του είναι αφιερωμένη στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη.


Η γυναίκα αυτή αντιμετώπιζε μια δύσκολη ασθένεια και

μια μέρα της εμφανίζεται η αγία Ελένη και της λέει: «Θα σε κάνω καλά!

Αλλά, έχω κι εγώ ένα πρόβλημα που χρειάζομαι τη δική σου βοήθεια».

«Τι πρόβλημα έχεις εσύ, αγία μου Ελένη»;

«Στο χωριό σου, ο ναός δεν εγκαινιάστηκε ποτέ.

Θέλω να το πεις αυτό στον παπά, για να φροντίσει να γίνουν τα Εγκαίνια».


Όταν πλησίαζε η πανήγυρις των αγίων, 21 Μαΐου, πήγε, βρήκε τον ιερέα του χωριού, τον μακαριστό σήμερα

πατέρα Στυλιανό, και του το είπε.

Ο παπάς την αποπήρε, λέγοντάς της: «Πήγαινε, κόρη μου, στη δουλειά σου. Η Εκκλησία μας είναι 400 χρονών.

Πώς γίνεται να μην έχει Εγκαίνια; Έχει τοιχογραφίες.

Αν είδες έναν άγιο στο όνειρο σου, τώρα θα πιστεύουμε στα όνειρα»;


Πράγματι, πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί στα όνειρα.

Οπότε, η γυναίκα ταπεινωμένη, σιωπηλή, έκανε υπακοή κι έφυγε.

Πέρασε ένας χρόνος

και όταν πλησίαζε πάλι η εορτή των αγίων,

η αγία της εμφανίστηκε για δεύτερη φορά.

Αυτή τη φορά όχι στον ύπνο της και θυμωμένη της λέει: «Όταν έρθει ο δεσπότης να το πεις σ’ αυτόν».

Έτσι, λοιπόν, στον εσπερινό των αγίων την ώρα της λιτανείας πρόσεξα πως η γυναίκα αυτή έκλαιγε,

χωρίς σταματημό. Τη ρώτησα γιατί κλαίς και μου είπε να σου πω μετά.

Είπαμε το «Δι’ ευχών» και μου διηγήθηκε την εμπειρία της.


Τότε, εισήλθα στο ιερό μαζί με τον παπά και σηκώσαμε τα ενδύματα της αγίας τράπεζας,

για να δούμε αν υπάρχει ο «ομφαλός» -όπως εμείς έχουμε ομφαλό, έχει και η αγία τράπεζα,

γιατί είναι ζωντανό σώμα- που μέσα τοποθετούμε λείψανα μαρτύρων κατά τη διάρκεια των εγκαινίων ενός ναού.

Να δούμε αν υπάρχουν οι τέσσερεις οπές των ευαγγελιστών.

Και βλέπουμε να μην υπάρχει τίποτα. Ήταν σκέτο μάρμαρο!

Κοιτάξαμε και κάτω από την αγία τράπεζα αν υπάρχει το «φυτόν» όπως λέγεται.

Διότι κάποιες παλαιές αγίες τράπεζες έχουν τοποθετημένα τα λείψανα των μαρτύρων

σ’ αυτή την οπή, στο «φυτόν».

Δεν υπήρχε τίποτα που να δεικνύει ότι ο ναός είχε εγκαινιαστεί κι έτσι ορίσαμε ημερομηνία για τα Εγκαίνια.


Την ημέρα των Εγκαινίων και συγκεκριμένα τη στιγμή που έγινε η πλύση, ο ραντισμός και η χρίση με μύρο της

αγίας τράπεζας και όταν είπαμε «Πρόσχωμεν» κι εψάλει τρείς φορές το «Αλληλούια»,

ευωδίασε η εκκλησία όλη.

Δείγμα ότι η αγία Ελένη ευαρεστήθηκε από την πράξη των Εγκαινίων.

Πόσο οι άγιοι μας είναι ζωντανοί μέσα στη ζωή μας!

Πόσο φροντίζουν τις εκκλησίες τους και πόσο φροντίζουν όλα να γίνονται

σύμφωνα με την τάξη που όρισαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Καταλαβαίνουμε έτσι και το νόημα της «οπισθάμβωνος ευχής», την οποία ο ιερέας πριν από την απόλυση

λέει μεγαλόφωνα:

«Ο ευλογών τους ευλογούντάς σε, Κύριε, και αγιάζων τους επί σοι πεποιθότας, σώσον τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου. Το πλήρωμα της Εκκλησίας σου φύλαξον. Αγίασον τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου σου.Συ αυτούς αντιδόξασον τη θεϊκή σου δυνάμει και μη εγκαταλίπης ημάς τους ελπίζοντας επί σε».


Ας μην ξεχνούμε ότι εγκαινιάζουμε ναούς για να ανακαινίζουμε τους εαυτούς μας.

Οι ναοί από μόνοι τους είναι πέτρες και πηλός.

Από τη στιγμή όμως που αυτές οι πέτρες και αυτός ο πηλός, μετέχουν της ενέργειας τους Αγίου Πνεύματος και

ενώνεται το κτιστό με το Άκτιστο, η δημιουργία με τον Δημιουργό, μπορούμε κι εμείς να μεταβληθούμε, να

ανακαινισθούμε και να μεταμορφωθούμε.

Κι αυτό γίνεται σιγά-σιγά. Η χάρις του Αγίου Πνεύματος μας μεταμορφώνει διακριτικά και ανεπαίσθητα.

Και μεταμορφωνόμαστε όταν μετέχουμε στα μυστήρια της Εκκλησίας μας,

εξαιρέτως δε στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.

Αυτό να είναι η έγνοια της ζωής μας, για τη ζωή μας την αιώνιον˙ Αμήν!


* Απομαγνηματοφωνημένο απόσπασμα κήρυγμα σε Εγκαίνια Ναού


immorfou.org.cy

[XAPA]

Κάθε τί, που κάμνουμε να βάζουμε τον Χριστό μπροστά κι εμείς πίσω


Κάθε τί, που κάμνουμε να βάζουμε τον Χριστό μπροστά κι εμείς πίσω.

Κι όχι εμείς μπροστά και πίσω ο Χριστός.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν νίκησε έτσι,

νίκησε μόνο με τον Σταυρό μπροστά.



Γέρο-Παναής Χατζηιωνάς, από τη Λύση της Κύπρου.



proskynitis

[XAPA]

Tα εκατό κατσίκια του Αγίου Σπυρίδωνα



Κάποτε, ο άγιος Σπυρίδων πούλησε εκατό κατσίκια σε έναν ζωέμπορο σε μια τιμή που συμφώνησαν

και ο άγιος είπε στον αγοραστή να του δώσει τα χρήματα.

Εκείνος, γνωρίζοντας ότι ο Σπυρίδων ποτέ δεν μετρούσε χρήματα, του έδωσε ικανό ποσόν για ενενήντα εννέα κατσίκια

και έκρυψε τα χρήματα για το ένα, το εκατοστό.

Ο άγιος μέτρησε εκατό κατσίκια και του τα έδωσε.

Όταν όμως ο έμπορος και οι υπηρέτες του οδήγησαν έξω το κοπάδι, ένα απ’ τα ζώα, βελάζοντας γύρισε πίσω.

Αυτός το έδιωχνε αλλά εκείνο επέστρεφε. Όσο το έδιωχνε ξανά και ξανά, εκείνο γύριζε πάλι,

μη θέλοντας να πάει μαζί με τα άλλα κατσίκια.

Ο άγιος τότε πλησίασε τον έμπορο και ψιθύρισε στο αυτί του:

«Κοίταξε, παιδί μου, το ζωντανό δεν το κάνει τυχαία αυτό.

Μήπως τυχόν παρακράτησες την άξια του;».

Ο έμπορος ντράπηκε και ομολόγησε την αμαρτία του.

Μόλις πλήρωσε την ανάλογη τιμή που παρακράτησε,

το κατσικάκι έφυγε αμέσως και πήγε μαζί με τα άλλα ζώα του κοπαδιού.


Σε άλλη περίπτωση, συνέβη κάποτε να μπουν κλέφτες μέσα στο μαντρί του αγίου Σπυρίδωνα.

Αφού άρπαξαν όσα πρόβατα μπορούσαν, γύρισαν κι έκαναν να φύγουν,

αλλά μια αόρατη δύναμη τους κρατούσε, σαν καρφωμένους, στο ίδιο σημείο, και ήταν αδύνατον να κινηθούν.

Την αυγή ήλθε ο επίσκοπος να δει το κοπάδι του.

Βρίσκοντας εκεί τους κλέφτες, τους επέπληξε με ήπιο τρόπο και τους συμβούλευσε στο εξής

να πασχίζουν να ζουν με τους δικούς τους κόπους και όχι με κλοπές.

Πήρε μετά ένα πρόβατο και τους είπε: «Πάρτε αυτό για τον κόπο σας, για να μην πάει χαμένη η ολονύχτια αγρυπνία σας»·

και έτσι τους απέλυσε εν ειρήνη.



(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Δεκέμβριος, εκδ. Άθως, σ. 114-115, 118-119)

iconandlight

[XAPA]

Η ανατροφή των παιδιών

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς



“Μάθετε στα παιδιά σας να προσεύχονται και μετά να ομιλούν ξένες γλώσσες και πιάνο”!

Απάντηση σε κάποια θλιμμένη μητέρα, για τα “κακά” παιδιά….

Παραπονείστε, αλίμονο, για τα ίδια σας τα παιδιά!

Εκτός από το σχολείο τους, πληρώνατε ιδιαίτερους δασκάλους για να τα διδάξουν να παίζουν πιάνο

και να μιλούν γαλλικά.

Και τώρα σας έχουν πάρει το κεφάλι με το πιάνο. Και όταν μεταξύ τους μιλάν τα γαλλικά, κοροϊδεύουν.

Νοιώθετε ότι συζητούν άσχημα για το πρόσωπό σας.

Κάποιο Σάββατο θελήσατε να πάτε στο κοιμητήριο για να κάνετε τρισάγιο στο μεγαλύτερο γιό σας

που σκοτώθηκε στον πόλεμο.


Το ανακοινώσατε στα παιδιά σας μα εκείνα δεν ακολούθησαν στο τρισάγιό σας

αλλά από το κρεββάτι κάθισαν στο πιάνο και άρχισαν να παίζουν.

-Παιδιά, τους είπατε, σήμερα δεν τραγουδάμε, σήμερα έχουμε το μνημόσυνο του μακαρίτη του Μίρκο.

-Μα να, εμείς του παίζουμε το πένθιμο εμβατήριο! Απάντησαν και γέλασαν δυνατά.

Και εσείς πήγατε μόνη, όπως γράφετε από το ένα νεκροταφείο στο άλλο νεκροταφείο,

κλαίοντας και θρηνώντας σε όλο το δρόμο.


Ας είχατε φροντίσει στον καιρό τους, να πάρετε για τα παιδιά σας, ιδιαίτερο παιδαγωγό

που θα τα δίδασκε να συμπεριφέρονται κατά το νόμο του Θεού!

Θα είχατε τώρα παιδιά και όχι μαϊμούδες και παπαγάλους.

Γιατί και οι μαϊμούδες μαθαίνουν να παίζουν πιάνο και οι παπαγάλοι να μιλούν,

αλλά αγωγή κατά το νόμο του Θεού μπορούν να μάθουν μόνο οι υιοί και οι θυγατέρες των ανθρώπων.


Λέγεται ότι κάποτε μια μητέρα, σύζυγος βογιάρου, ήρθε στον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ και του παραπονέθηκε

ότι οι δάσκαλοι δεν μαθαίνουν καλά στα παιδιά της τη γαλλική γλώσσα, ρωτώντας τον τι να κάνει.

Τότε ο άγιος εκείνος άνθρωπος της είπε: «Εσύ μανούλα μου, μάθε καλλίτερα τα παιδιά σου

πώς να προσεύχονται στο Θεό και εκείνα θα μάθουν αργότερα πιο εύκολα τα γαλλικά».

Στα παιδιά λοιπόν, πρέπει να διδάσκουμε πρώτα εκείνο που είναι το πιο σπουδαίο επειδή,

ότι μαθαίνουμε στα νιάτα μας, δύσκολα το ξεχνάμε.

Δευτερεύοντα πράγματα μπορούμε να μάθουμε και ύστερα, μα και αν ακόμα ξεχαστούν,

δεν είναι μεγάλη η ζημία. Αν όμως δεν διδαχτούμε τα σημαντικότερα πράγματα, ή τα διδαχτούμε ελλιπώς,

ή τα μάθουμε και ύστερα τα ξεχάσουμε, τότε, οι ήχοι του πιάνου πνίγουν την προσευχή

και η γαλλική προφορά χρησιμοποιείται για να κοροϊδέψουμε τους γονείς!


Ο αγαθός Θεός ας είναι βοηθός σας. Τώρα είναι δύσκολο να σας δώσω συμβουλή.

Όταν η καρδιά θολώσει, είναι δυσκολότερο να την καθαρίσεις ακόμη και από το πιο θολωμένο χείμαρρο.

Υπομείνετε και προσεύχεσθε στον Θεό για τα παιδιά σας.

Με την υπομονή, λίγο-λίγο ίσως καταφέρετε να τα φέρετε σε ντροπή και με την προσευχή θα ζητήσετε τη βοήθεια

του Παντοδυνάμου να καθαριστεί η καρδιά των παιδιών σας.

Μα πριν απ’ όλα, να μετανοήσετε ενώπιόν Του, επειδή πρωτίστως στα παιδιά σας δεν μάθατε το νόμο Του.

Άκουε ουρανέ και ενωτίζου γη, ότι Κύριος ελάλησεν, υιούς εγέννησα και ύψωσα, αυτοί δε με ηθέτησαν (Ησ. 1, 2).



agioritikovima.gr

[XAPA]

Ο Δεκάλογος των συζύγων



Μην κάνετε το δάσκαλο στον συντροφό σας.

Ο καλύτερος τρόπος να τον διδάξετε είναι να τον κάνετε ευτυχισμένο.


Ο γάμος είναι μια διαρκής περιπέτεια, που μας βοηθάει εν τούτοις να ανακαλύψουμε τον αληθινό μας εαυτό,

τον ψυχικό κόσμο του άλλου φύλου και να γνωρίσουμε τον Θεό.


Η οικογένεια είναι «παλαίστρα» και γυμναστήριο. Τον συντροφό σας επομένως θα τον αποδέχεστε όπως είναι,

με τις αδυναμίες και τις ιδιοτροπίες του, και όχι όπως θα θέλατε να είναι.


Προσπαθείστε να καταλάβετε τον ή την συζυγό σας.

Μη λησμονείτε ότι ο άνδρας σκέπτεται με την στεγνή λογική και η γυναίκα με την καρδιά.


Μην προσπαθείτε να επιβάλλετε την γνώμη σας και να διορθώσετε με τη βία τον συντροφό σας.

Φροντίστε καλύτερα να διορθώσετε τον εαυτό σας.»Η αγάπη ζεί με την αρμονία των αντιθέσεων.»


Με την πίστη, την υπομονή και την αγάπη αντιμετωπίζουμε νικηφόρα όλες τις δυσκολίες.

Ο μεγαλύτερος εχθρός της συζυγικής ζωής είναι ο εγωϊσμός.

Δεν μας σώζει η επίθεση κατά του συζύγου μας, αλλά η επιθεση κατά του εγώ μας.


Το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά μας, είναι να αγαπάει ο πατέρας την μητέρα τους και η μητέρα τον πατέρα τους.

Το μυστικό της οικογενειακής γαλήνης είναι να μπορεί κανείς να συγχωρεί.


Ο γάμος είναι «μυστήριο μέγα» που αρχίζει μέσα στην Εκκλησία και ανανεώνεται

με την Θεία Λειτουργία και τα μυστήρια της Εκκλησίας.




orthognosia.blogspot.gr