Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Ρήματα Ζωής: Με τι στέκεται ο κόσμος;


Ο κόσμος στέκεται με την προσευχή.

Και όταν αδυνατίσει η προσευχή, τότε ο κόσμος θα χαθεί.


Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

[XAPA]

"Απαλά, χωρίς βία!"

[XAPA]

Πάντα ξημερώνει...


Να δίνουμε στο εαυτό μας το δικαίωμα να στεναχωρηθεί.

Η θλίψη δεν είναι κατάρα.

Τα συναισθήματα, οι πόνοι, οι καημοί πρέπει να εκφράζονται,

αλλιώς όπως έλεγε και άγιος Πορφύριος γίνονται αρρώστιες.


Απλά να θυμόμαστε....

ότι όσο μεγάλη κι αν είναι η νύχτα, πάντα, μα πάντα ξημερώνει...


π. λίβυος


plibyos

[XAPA]

Οι κούφιες προσευχές ενός χριστιανού (Διδακτική ιστορία)


~ Ένας άνθρωπος ζούσε μόνος στο αγρόκτημά του.

Κάποια στιγμή αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει μια απλή προσευχή. Το μεσημέρι, πριν το φαγητό. Και το βράδυ πριν κοιμηθεί.

Μια μέρα αποφάσισε να κρατά λογαριασμό των προσευχών του!

Έτσι, για κάθε προσευχή που έκανε, έβαζε ένα καρύδι μέσα σε ένα γυάλινο βάζο.


Αυτό συνεχίσθηκε για χρόνια. Το σπίτι του γεωργού γέμισε ράφια με γυάλινα βάζα γεμάτα καρύδια.

Και καθώς ο αριθμός τους όλο αύξανε, ο άνθρωπός μας αισθανόταν όλο και μεγαλύτερη ικανοποίηση.

Του φαινόταν, σαν να μεγάλωνε η περιουσία του!

Τότε είδε ένα όνειρο: Ο Χριστός στάθηκε μπροστά του και τον ρώτησε: «Τι σημαίνουν όλα αυτά τα γεμάτα βάζα;»

Ο γεωργός απάντησε: «Κύριε, κάθε καρύδι αντιπροσωπεύει μια προσευχή».

Και τότε ο Χριστός του είπε: «Πάρε ένα σφυρί και σπάσε όλα τα καρύδια, ένα προς ένα».Αμέσως εκείνος υπάκουσε.


Τι έκπληξη όμως! Όλα τα καρύδια ήταν κούφια! Από τόσα καρύδια έμεινε μόνο ένας μεγάλος σωρός από τσόφλια!

Τότε ο Χριστός του είπε: «Οι προσευχές σου ήταν το ίδιο κούφιες. Γιατί τις είχες καταντήσει μια τυπική παγερή συνήθεια.

Τις έλεγες μόνο με το στόμα, χωρίς να τις αισθάνεσαι με τον νου και την καρδιά σου!».

Αλήθεια, πόσες φορές την παθαίνουμε σαν τον άνθρωπο της ιστορίας μας!

Πόσες φορές, την ώρα της προσευχής – στο σπίτι ή ακόμη και στην Εκκλησία

– το μυαλό μας «κάνει περίπατο» σε χίλια – δυο θέματα;

Μερικοί μάλιστα θεωρούν αρκετή προσευχή να ανάψουν ένα κερί, όταν τύχη να περάσουν από μια εκκλησία.

Και μετά απορούμε, γιατί το Ευαγγέλιο δεν φέρνει στην ζωή μας την αλλαγή, που υποσχέθηκε ο Χριστός!


Τι σημαίνει αληθινή προσευχή; Και πως επιτυγχάνεται;

Ας ακούσωμε, τι λέει ο π. Σιλουανός ο Αθωνίτης (1886-1938), άνθρωπος αδιάλειπτης θερμής προσευχής:

*Όποιος αγαπά τον Θεό, εκείνος μπορεί να σκέπτεται Αυτόν ημέρα και νύκτα.

Γιατί το να αγαπάς τον Θεό, δεν παρεμποδίζει καμία εργασία.

Οι Πατέρες ωνόμασαν την προσευχή «τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών». Ας φροντίσουμε σιγά-σιγά να την μάθωμε.

Ας αγωνιστούμε με υπομονή. Για να μη βρεθούν οι προσευχές μας την φοβερή ημέρα της Κρίσεως «κούφια καρύδια».



fdimitrios.wordpress.com

[XAPA]

Τὸ Ἡγουμενεῖο καὶ τὸ ταγάρι ποὺ δὲν ἄδειαζε


Ὁ Μακαριστὸς Ἰάκωβος Τσαλίκης

Στυλιανοῦ Παπαδόπουλου Ομότιμου Καθηγητοῦ


Κάποιοι, τρία χρόνια τον προτρέπανε να φτιάξει ένα καλό Ηγουμενείο, γιατί λείπει στη Μονή.

Και τους ξένους, από διάκο μέχρι πατριάρχη κι από κλητήρα μέχρι υπουργό,

συνήθως τους δεχότανε σε μια στενή, απέριττη και χωριάτικη τραπεζαρία, εκεί που τρώγανε και τρώνε οι μοναχοί.

Ένα δωμάτιο με λίγες καλές καρέκλες επάνω, είναι κι αυτό ανεπαρκές.

Δεν του άρεσε η ιδέα του μεγάλου Ηγουμενείου και, όταν τον πίεσαν, τα είπε κάπως αυστηρά:


–Άκουσε. Εγώ ούτε ηγουμενεία ζήλεψα, ούτε δόξα ζήλεψα, ούτε κτίρια, ούτε τιμές. Ζήλεψα τον παράδεισο!

Ο άγιος Δαβίδ, που ζούσε στα σπήλαια και στις ερήμους και δεν είχε αυτά, τι έκανε;

Με την απλότητα και την ταπείνωση κέρδισε τον παράδεισο.

Διάβασες σε κανένα Βίο αγίων ότι φτιάξανε το τάδε ηγουμενείο, το τάδε κτήριο και κερδίσανε τον παράδεισο;

Αλλά έκαναν θυσίες, προσευχές, νηστείες, χαμαικοιτίες και τέτοια.

Είχαν αρετές, μ’αυτές κερδίσανε τον παράδεισο. Εγώ θέλω τουλάχιστον μια γωνία στον παράδεισο, σε μια άκρη…


Και όμως χρήματα θά’ βρισκε για το Ηγουμενείο… Το ταγαράκι στεκότανε πάντα στη θέση του, πάντα γεμάτο:

–Έρχονται, έλεγε, οι φτωχοί μου και λέω και τους δίνω. Και κείνο δεν αδειάζει. Γυρίζω και το βρίσκω ξεχειλισμένο.

Για να μην ξεχνάει τις πολλές περιπτώσεις, που έκρινε ότι πρέπει να στέλνει χρήματα, είχε καταλόγους.

Τους βρήκαμε στο κελάκι του μακαριστού γέροντα.

Κι επειδή χρειάζονταν μεγάλα χρηματικά ποσά, έλεγε σε προσκυνητές, ευκατάστατους, με τρόπο γενικό:

–Τα χρήματα δεν τα δίνει ο Θεός όλα για τον εαυτό μας.

Και το θαυμαστό ήτανε ότι το ταγαράκι τις περισσότερες φορές γέμιζε χωρίς ο ίδιος να βάζει μέσα κάτι,

Δεν μπορούσε μάλιστα να το βλέπει γεμάτο. Ήξερε πολύ καλά ότι για να γεμίζει μόνο του, εκείνος πρέπει να δίνει.

Φώναξε μια μέρα τον π. Π. και του έδινε πολλά χρήματα για κάποιον που έκανε εγχειρήσεις στο εξωτερικό.

Ο π. Π. υπενθύμισε ότι «πριν λίγες ημέρες δώσαμε» και ότι ακόμα είναι νωρίς για νέα προσφορά.

–Αυτά που στείλαμε τελείωσαν. Ξέρω εγώ τι σου λέω. Το σακούλι μου πάλι γέμισε. Τι να τα κάνω;

Πέντε δίνω, πενήντα έρχονται…


Ο Μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης – Από το ομώνυμο βιβλίο, εκδόσεις «Τροχαλία»


oikohouse

[XAPA]

Το ανευλόγητο γάλα



Κάποτε ευρισκόμενος ο Όσιος Παρθένιος στον Κρουσώνα,

ένας βοσκός του ζήτησε να ευλογήσει το κοπάδι των αιγοπροβάτων του.

Ο Γέροντας ανταποκρίθηκε και πήγε στη μάνδρα, όπου και είχε συγκεντρώσει τα ζώα

με το θαυματουργό σταυρό ευλογίας που έφερε πάντοτε μαζί του,

ευλόγησε το κοπάδι, λέγοντας διάφορες προσευχές.

Ο βοσκός, γνωρίζοντας ότι ο Γέροντας δεν έτρωγε κρέας για να τον φίλευε στο σπίτι του,

σφάζοντας κάποιο από τα ζώα του, του είπε να αρμέξει κάποιο πρόβατο ή κατσίκα και να του προσφέρει λίγο γάλα.


Ο Όσιος δέχθηκε και του είπε:

—Ναι, ευχαρίστως θα πιω λίγο γάλα από την κατσίκα, που θα σου υποδείξω εγώ. Και του έδειξε από ποιά ήθελε γάλα.

Ο βοσκός πήγε να πιάσει το ζώο, αλλά δεν μπορούσε.

Το κυνηγούσε για πολλή ώρα αν και ήταν ήμερο, διότι καθημερινά το άρμεγε, αλλά τώρα δεν μπορούσε να το πιάσει.

Στο τέλος αποκαμωμένος λέει στο Γέροντα:

-Γέροντα, βλέπεις δεν μπορώ να το πιάσω…

—Δεν μπορείς, διότι το έχεις κλέψει. Έτσι δεν είναι;

—Ναι, Γέροντα, το έχω κλέψει, είπε σκύβοντας το κεφάλι.

-Να γυρίσεις την αίγα στο κοπάδι το ξένο, από το οποίο την πήρες,

διότι η ευλογία του Θεού δεν μπορεί να μείνει στο κοπάδι σου.

Με το θαυματουργικό αυτό τρόπο ο Όσιος Παρθένιος

δίδαξε το βοσκό ότι τα ξένα πράγματα, τα κλοπιμαία δεν τα ευλογεί ο Θεός,

αλλά εμποδίζουν και τη θεία ευλογία για τα άλλα τα νόμιμα,

που έχουν αποκτηθεί με ιδρώτα.



Πηγή: Χρυσόστομου Παπαδάκη, Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου, Πρωτοσύγκελλος Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας, Οι Όσιοι Παρθένιος και Ευμένιος και η Ιερά Μονή Κουδουμά, εκδόσεις Ιεράς Μονής Κουδουμά, σελ. 204-205, Μοίρες 2003

Πηγή: Διακόνημα

[XAPA]

Σ’ αγαπώ, γιατί μου μοιάζεις…

~ Όσιος γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης



Ο παπα-Εφραίμ Κατουνακιώτης έλεγε στον πατέρα Ευάγγελο Παπανικολάου,

και πριν και μετά την χειροτονία του πατρός Ευαγγέλου:

«Η δουλειά του παπά είναι να διαβάζει ονόματα, χιλιάδες ονόματα, ειδικά των κεκοιμημένων.

Οι ζωντανοί όλο και κάποιον θα βρουν να του πουν τον πόνο τους, όλο και κάποιος θα τους στηρίξει έστω λίγο.

Στην άλλη ζωή όλοι είναι εν μετανοία, αλλά δεν μπορούν οι ίδιοι να κάνουν τίποτα.

Δουλειά του παπά, είναι να μνημονεύει ονόματα κεκοιμημένων στην Προσκομιδή».


«Μια φορά», έλεγε ο παπά-Εφραίμ, «κοιμήθηκε ένα καλογέρι μου.

Είδα κατόπιν ότι το καλογέρι δεν είχε πάει σε καλό μέρος…

Έκανα λοιπόν μεγάλη προσευχή για την ψυχή του καλογεριού μου.

Το βράδυ εμφανίζεται ο Χριστός και μου λέει:

«Σταμάτα να προσεύχεσαι για το καλογέρι σου, γιατί αυτός έχει τελειώσει».

Ο παπα-Εφραίμ, τίποτα.

Συνέχιζε ακάθεκτος τις προσευχές και τα κομποσχοίνια και τη μνημόνευση του καλογεριού του στην Προσκομιδή.

Του εμφανίζεται ξανά ο Χριστός μας και του λέει:

«Σε παρακαλώ, σταμάτα να τον μνημονεύεις. Αυτός δεν θα αλλάξει μέρος».

Ο παπα-Εφραίμ συνέχιζε την προσευχή για το καλογέρι, του οποίου η ψυχή δεν είχε πάει στον Παράδεισο.

Έρχεται ο Χριστός μας για τρίτη φορά στον παπα-Εφραίμ και του λέει:

«Σ΄αγαπώ, γιατί μου μοιάζεις!

Το καλογέρι σου δεν αξίζει ό,τι ζητάς, αλλά θα γίνει, επειδή μου μοιάζεις!».

Σ΄αγαπώ, γιατί μου μοιάζεις..




Από ομιλία του πατρός Ευαγγέλου Παπανικολάου για τον όσιο γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη.

logosfotos.blogspot

[XAPA]

Αγιος Παΐσιος: Συνταγή Σωτηρίας !


Η « συνταγή » σωτηρίας του Γέροντα προς όλους τους κοπιώντας και πεφορτισμένους, ήταν απλή και σαφής:



« -Αναζητήστε σανίδα σωτηρίας κοντά στο Θεό.

-Περιορίστε τις υλικές ανάγκες σας, γιατί δημιουργούν τεράστια βάρη και άγχη.


-Μη ζηλεύετε ανθρώπους που έχουν χρήματα, ανέσεις, δόξα και ισχύ,

αλλά εκείνους που ζουν με αρετή, λογική και ευσέβεια.


-Μη ζητάτε από τον Θεό πράγματα που στηρίζουν μόνο το σώμα σας,

αλλά, κυρίως, ό,τι είναι καλό και ωφέλιμο για τη ψυχή σας.


-Αλλάξτε ζωή, ανακαλύψτε το νόημα της ζωής, κερδίστε τον χρόνο που χάσατε στη μέχρι τώρα πορεία σας στη γη.

-Μη εμπιστεύεστε το φρόνημα κοσμικών ανθρώπων.


-Θεραπευτείτε από αρρώστιες που κυριαρχούν στη ζωή ανθρώπων που δεν έμαθαν να νηστεύουν,

να εγκρατεύονται, να προσεύχονται, να ελπίζουν.


-Μην απελπίζεστε. Ο Θεός είναι πανταχού παρών και αγαπάει τον άνθρωπο.

-Κόψτε κάθε σχέση με το κακό, ζήστε ελεύθερα, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου.

-Αποδείξτε την πίστη σας και με έργα αγάπης προς τον πλησίον.


-Αποφασίστε, τι θέλετε πιό πολύ: τη συμπάθεια του κόσμου ή την επιστροφή κοντά στο Θεό;

-Σχεδόν όλα τα προβλήματα ξεκινούν από το στόμα (από το πώς μιλάς) και, επίσης, από το πόσο εξαρτάσαι από τα πάθη σου.


-Να αγαπάς τη γυναίκα σου πιό πολύ απ’ τον εαυτό σου. Με έργα, όχι με λόγια.

Και να μη της μιλάς ποτέ άσχημα, γιατί καμιά φορά η γλώσσα σκοτώνει και καταστρέφει την αγάπη.


Επίσης, να προσέχετε, γιατί μερικοί γονείς χαϊδεύουν πολύ τα παιδιά τους και τους κάνουν όλα τα χατίρια.

Και όταν χαϊδεύεις πολύ το παιδί, θα γίνει εγωιστής και θα πάρει στραβό δρόμο.


Πολλοί γονείς φροντίζουν περισσότερο να δώσουν υλικά πράγματα στα παιδιά τους. Αυτό είναι λάθος.

Το σώμα έχει πολλές υλικές επιθυμίες, αλλά σύντομη ζωή.


Η ψυχή έχει συνέχεια, άλλη πορεία. Η ψυχή δεν καταλήγει στο χώμα, άλλα στο Θεό.

Όλοι σήμερα ασχολούνται με το σώμα τους, όχι με τις ανάγκες της ψυχής τους.


-Ποιες είναι οι ανάγκες της ψυχής;

-Να, πώς να στο πω; Οι ανάγκες της ψυχής είναι διαφορετικές.


Και οι χαρές της ψυχής είναι αλλιώτικες από τις χαρές του σώματος.

Το σώμα εύκολα το βολεύεις, τη ψυχή όχι.


Αν έχεις λεφτά και μπεις σε ένα μεγάλο μαγαζί, το σώμα βολεύτηκε.

Αλλά τί μπορείς να βρεις σε ένα, πώς τα λένε αυτά τα μεγάλα μαγαζιά, ναι, σουπερ μάρκετ, για τη ψυχή σου;


Η ψυχή χρειάζεται άλλα πράγματα. Η ψυχή έχει ανάγκη από ειρήνη, ησυχία, επικοινωνία με το Θεό.

Για να συντηρηθεί το σώμα, χρειάζονται αργύρια και επιούσιος άρτος.

Η ψυχή για να συντηρηθεί χρειάζεται θεία τάλαντα, τον επουράνιο Άρτο».



( από το βιβλίο «Τέσσερις ώρες μe τον π. Παΐσιο» )


odevontas

[XAPA]

ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ…


Κάποτε τον Άγιο Νήφων (Επίσκοπος Κωνσταντιανής της κατ’ Αλεξάνδρειαν)

τον βασάνισε ο εξής λογισμός:

«Μήπως, αντί να τρέχω στους ναούς,

είναι καλύτερα να κάθομαι σ’ ένα μέρος και να ζητάω το έλεος του Θεού;».


Δεν άργησε ο φιλάνθρωπος Θεός να του αποκαλύψει,

ότι κάθε φορά πού ένας άνθρωπος πάει σε εκκλησία για να προσευχηθεί,

είτε μέρα είναι είτε νύχτα, τα βήματά του μετριούνται από τούς αγίους αγγέλους,

για να μετατραπούν σε ουράνιο μισθό την ημέρα της Κρίσεως.


Είπε πάλι: Ο Θεός δεν κρίνει τον χριστιανό, επειδή αμαρτάνει, αλλά επειδή δεν μετανοεί.

Γιατί το να αμαρτάνει κανείς και να μετανοεί είναι ανθρώπινο,

ενώ το να μη μετανοεί είναι γνώρισμα του διαβόλου και των δαιμόνων του.

Επειδή δεν ζούμε συνεχώς στη μετάνοια γι΄ αυτό θα κριθούμε.



stomenkalosstomenmetafovoutheou

[XAPA]

Εγώ παιδάκι μου θυσιάζω την πρόσκαιρη ζωή, για να κερδίσω την αιώνια.
Ενώ εσύ θυσιάζεις την αιώνια ζωή, για να χαρείς την πρόσκαιρη



Κάποιος άπιστος συναντήθηκε κάποτε με έναν πάμφτωχο ερημίτη καλόγερο.

Και του λέει ο άπιστος:

– Θαυμάζω γέροντα την μεγάλη άσκηση και θυσία που κάνεις!

Θυσιάζεις όλη σου τη ζωή στο Θεό, που είναι αμφίβολο αν υπάρχει ή δεν υπάρχει…

Ο ασκητής μειδίασε και του είπε:

– Και εγώ παιδάκι μου θαυμάζω την δική σου άσκηση και θυσία, που είναι πολύ μεγαλύτερη από την δική μου!…

– Είναι δυνατόν; είπε με απορία άπιστος.

Ποιά θυσία κάνω εγώ, που είναι μεγαλύτερη από την δική σου;

– Εγώ παιδάκι μου θυσιάζω την πρόσκαιρη ζωή, για να κερδίσω την αιώνια.

Ενώ εσύ θυσιάζεις την αιώνια ζωή, για να χαρείς την πρόσκαιρη.

Ποιός λοιπόν από τους δυό μας, κάνει μεγαλύτερη θυσία;…

Ο άπιστος προβληματίστηκε.

Σκέφτηκε: και αν πράγματι μία τοις χιλίοις, υπάρχει άλλη ζωή, τί θα απογίνω;

Αυτό έγινε αιτία να έρθει »εις εαυτόν» και σιγά – σιγά με την διακριτική καθοδήγηση του ασκητή,

άλλαξε τρόπο ζωής και μετανόησε.



Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα


panagia-ierosolymitissa