Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Επιστολή προς κάποιον που είχε μελαγχολήσει



~ Ἀδίκως στενοχωριέσαι μὲ τή μελαγχολική σου ἐπιστολή•

εἴμαστε ἄνθρωποι καὶ οἱ καταστάσεις μας ἀλλάζουν.

Καλὸ εἶναι πού γράφεις αὐτά πού σοῦ συμβαίνουν.

Αὐτὰ δὲ μὲ στενοχωροῦν, ἀπεναντίας χαίρομαι πού μοῦ τὰ γράφεις ὅλα ἁπλᾶ καὶ χωρὶς νὰ ντρέπεσαι.


Ἡ φαντασία καὶ ἡ μνήμη ἀποτελοῦν μία ἐσωτερικὴ αἴσθηση.

Μερικὲς φορὲς τὰ περασμένα ἔρχονται στὸ νοῦ τόσο ζωντανά, ὡς νὰ σὲ σφυροκοποῦν.

Τότε χρειάζεται προσευχὴ μὲ συγκεντρωμένη τὴν προσοχὴ καὶ ὑπομονή.

Ἡ μνήμη πρέπει νὰ γεμίζει ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων.

Μὲ μιά λέξη: ὁ νοῦς δέν πρέπει νὰ μένει ἀργός.


Ἡ μνήμη τῶν περασμένων πραγμάτων πρέπει νὰ ἀντικαθίσταται μὲ ἄλλες σκέψεις,

ὁπότε τὰ παλαιὰ σιγά-σιγὰ φεύγουν καὶ μαζὶ μὲ αὐτὰ καὶ ἡ μελαγχολία.

Στήν ἴδια καρδιά δὲν μποροῦν νὰ κατοικοῦν δύο κύριοι.


Τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη ποτὲ δὲ χορταίνουν.

Ὅσο περισσότερο τὰ τρέφεις, τόσο πιὸ πολὺ ἀπαιτοῦν.

Εἶναι σὰν τὰ σκυλιά πού ἔχουν συνηθίσει νὰ γλείφουν τὰ κόκκαλα,

ὅταν ὅμως ἁρπάξεις ῥάβδο καὶ τὰ διώξεις δὲν πλησιάζουν πιά.

Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος λέγει: «Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε».

Καὶ «τὰ μὲν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος κατὰ σκοπὸν διώκω

ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως»


Μιὰ γνωστή μου κυρία μοῦ ἔστειλε μιὰ μεγάλη ἐπιστολή πού γράφει,

πὼς ἡ εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ ἀρχίζει νὰ ῥιζώνει μέσα της.

Τὶ ὡραῖα πού καὶ στόν κόσμο ὑπάρχουν ἄνθρωποι προσευχόμενοι!

Ἐκείνη ἔμενε στή Γερμανία, ἀλλά τώρα θὰ ταξιδέψει στή Νότια Ἀμερική.

Καλὸ ταξίδι, ὁ Κύριος νὰ εἶναι βοηθὸς της.


Λοιπόν, παιδί μου, ἂς ἀρχίσουμε καὶ ἐμεῖς, κατὰ τὸ παράδειγμα αὐτῆς τῆς γυναίκας,

νὰ ἀσκοῦμε πιὸ δυναμικὰ αὐτὴν τή μικρή προσευχή.

Εἴθε ὁ Κύριος νὰ μᾶς βοηθᾶ!

Σύ ἤδη συνήθισες τὴν ἐργασία σου, ὥστε νὰ μὴ χρειάζεται νὰ τή σκέπτεσαι.

Γέμιζε λοιπὸν τὸ νοῦ σου μὲ προσευχὴ καὶ θεϊκὲς θεωρίες.

Τώρα εἶναι ἡ κατάλληλη ὥρα, βάλε ἀρχή.

Ἡ ζωὴ χωρὶς προσευχή, εἶναι γεμάτη ἀπό θλίψεις,

ἐνῶ μὲ τὴν προσευχὴ – μάλιστα ὅταν αὐτὴ γίνεται συνήθεια –

ἡ καρδιά ἀγάλλεται καὶ εἰρηνεύει· τὶ μακαρία καταστάση!

Κάποιες φορὲς οἱ προσευχόμενοι προγεύονται τή μέλλουσα μακαριότητα ἤδη ἐδῶ πάνω στή γῆ.



Ἀλεξέγιεβ Ἰωάννης (Πνευματικός τῆς μονῆς Βάλαμο) – 20.12.1947


πηγή: agiazoni.gr

[XAPA]

Όσο θα πορεύεσαι προς την βουνοκορφή τόσο μόνος θα απομένεις από την ανθρώπινη παράκληση



ΟΣΟ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙΣ ΤΟΣΟ ΜΟΝΑΧΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΣΑΙ


ΡΩΤΗΣΕ ένας Αγιονορείτης Γέροντας κάποιους προσκυνητές:

-Έχετε ανέβει ποτέ σας στην κορυφή του Άθωνα ;

-Ναι ,πέρσι στην εορτή της Θείας Μεταμορφώσεως.


-Να, βλέπετε παιδάκια μου τα Θεία και ιερά γεγονότα

συνήθως συμβαίνουν στα υψηλά,

όπως στην κορυφή του Σινά

που έδωσε τις εντολές Του ο Θεός στον Μωϋσή.


Όμως οι κορυφές και τα ύψη έχουν δύο χαρακτηριστικά.

1ον Θέλει κόπο πολύ για να ανέβεις.

2ον Όσο θα απομακρύνεσαι από την πεδιάδα και πορεύεσαι προς την βουνοκορφή

τόσο μόνος θα απομένεις από την ανθρώπινη παράκληση,

διότι όλοι σχεδόν οι άνθρωποι μένουν και ζουν στις πεδιάδες.


Γι αυτό όσο πλησιάζεις την γλυκιά Θεϊκή αγάπη τόσο πιο μοναχός αντίστοιχα θα γίνεσαι

από τις ανθρώπινες συντροφιές και παραμυθίες.

Όμως τότε είναι που θα σε φιλοξενεί η Θεία και τερπνή παρηγοριά

όπως τότε τους Αποστόλους, στο Όρος Θαβώρ.



-ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΚΟΒΕΝΤΕΣ-

π.Διονύσιος Ταμπάκης


yiorgosthalassis

[XAPA]

Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΕΥΤΥΧΙΑ







apantaortodoxias

[XAPA]

Αν θέλεις να αλλάξουν οι άλλοι, άλλαξε πρώτα εσύ



Ποια είναι η δική σου τακτική

Στη σχέση σου με τους άλλους;

Αναστατώνεσαι όταν οι άλλοι

Έχουν διαφορετική άποψη από εσένα;

Έχεις ανάγκη να τους αλλάξεις γνώμη

Και να τους πείσεις για τη δική σου εκδοχή;

Τους κρίνεις και θέλεις να έχεις έλεγχο επάνω τους

Επειδή είναι διαφορετικοί από εσένα;


Θα ήθελα να σου θυμίσω…

Ότι αυτός που έχει αυτοπεποίθηση

Είναι αυτός που εκφράζει την άποψη του

Και δεν τον ενδιαφέρει να πείσει τον άλλο

Διατηρεί την ηρεμία του και τον τόνο της φωνής του

Ακόμα και αν οι άλλοι διαφωνούν μαζί του.


Να είσαι ο εαυτός σου και επέτρεψε και τους άλλους να είναι ο εαυτός τους.

Πίστευε αυτό που θέλεις να πιστεύεις

Και άφησε και τους άλλους να κάνουν το ίδιο.

Υπάρχει κάποιος που «πατά τα κουμπιά σου»;

Υπάρχει κάποιος τη διαφορετικότητα του οποίου δεν αποδέχεσαι;

Τότε να μια σημαντική άσκηση.


Εστιάσου στα θετικά του στοιχεία

Και γράψε σε ενα χαρτί όσα περισσότερα μπορείς.

Με αυτό τον τρόπο μπορείς να επηρεάσεις την ενέργεία του.

Αν υπάρχει κάποιο χαραχτηριστικό του που θεωρείς αρνητικό και δεν σου αρέσει

Είσαι σίγουρος ότι εσύ έχεις το αντίστοιχο θετικό του;

Ανέπτυξε αυτό το χαραχτηριστικό σε εσένα

Και τότε δες αν αυτό το άτομο αρχίζει να αλλάζει…


Αποδέξου ότι οι άλλοι είναι διαφορετικοί από εσένα

Γιατί είχαν διαφορετικές εμπειρίες και περιβάλλον.

Αν θέλεις να αλλάξουν οι άλλοι

Άλλαξε πρώτα εσύ.



ekklisiaonline

[XAPA]

«Ἂν πεῖς μὰ γιατί ἐτοῦτο, ἐκεῖνο, δὲν εἰρηνεύεις, δὲν εἰρηνεύεις»

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ


Γι᾿ αὐτὸ πολλὲς φορές, νὰ σᾶς πῶ, πατέρες, ἐφοβήθηκα τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι σύμφωνος ὁ Θεὸς μὲ μένανε ἢ μήπως ἀλλάζει ὁ Θεός;

«Ἐμνήσθην τῶν κριμάτων Σου καὶ παρεκλήθην» (Ψαλμ. 118,12* 52). Ἔτσι εἶναι.


Ὁ Σταυρὸς δὲν λείπει.

Γιατί; Γιατὶ ἐφ᾿ ὅσον κι ὁ ἀρχηγός μας ἀνέβηκε στὸ Σταυρό, κι ἐμεῖς θ᾿ ἀνεβοῦμε, νὰ ποῦμε.

Ἀλλὰ ἀπ᾿ τὴ μία πλευρὰ εἶναι γλυκὺς καὶ ἐλαφρός, ἀπ᾿ τὴν ἄλλη μεριὰ εἶναι πικρὸς καὶ βαρύς.

Κατὰ τὴν προαίρεσή μας.

Ἂν πάρεις μὲ ἀγάπη τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, εἶναι πολὺ ἐλαφρός, εἶναι σφουγγάρι, φελλός.

Ἂν τὸ πάρεις, δηλαδή, ἀπ᾿ τὴν ἄλλη πλευρά, τότες εἶναι βαρὺς καὶ ἀσήκωτος.

Γι᾿ αὐτό, καὶ μένα ἡ πείρα αὐτὸ μὲ δίδαξε.

Τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ νὰ γίνει.

Ἦταν ἀπ᾿ τὸ Θεὸ ἔτσι.

Καὶ εἰρηνεύεις, νὰ ποῦμε.

Ἂν πεῖς μὰ γιατί ἐτοῦτο, ἐκεῖνο, δὲν εἰρηνεύεις, δὲν εἰρηνεύεις.

Δὲν ἦταν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ νὰ φύγω τὴν Κυριακή, ἦταν τὴ Δευτέρα·

δὲν ἤθελε ὁ Θεὸς τὴν Τρίτη, ἤθελε νὰ φύγω τὴν Τετάρτη·

ἔ, ὁ Θεὸς ἔτσι τά ῾φερε.

Ἂν τὰ πάρεις ἀπ᾿ τὴν ἄλλη πλευρὰ μὲ τὴν κρίση τὴ δική σου, θὰ σφάλεις καὶ μισθὸν δὲν ἔχεις.

Μισθὸν δὲν ἔχεις!



ΒΙΒΛΙΟ «Ο Χαρισματούχος Υποτακτικός Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης»


simeiakairwn

[XAPA]

Δεν θα κολαστούμε γιατί αμαρτάνουμε αλλά επειδή δεν μετανοούμε!

Μαρτυρία Αγιορείτου μοναχού Νίκωνος



Ενας αξιωματικός είχε στείλει τον ανηψιό του στην μονή Διονυσίου κοντά σε μένα.

Ο ανηψιός είχε ζήσει όπως είχε ζήσει.. ανεξομολόγητος..

δεν είχε εξομολογηθεί ποτέ.. είχε κάνει ένα σωρό πράγματα

το θέμα ήταν ότι τότε έτυχε να βρίσκεται στο μοναστήρι ένας δαιμονισμένος ..

Τον είχαν κρατήσει από ελεημοσύνη και αγάπη οι πατέρες.


Οποτε συναντούσε τον ανηψιό, το τι του φανέρωνε δεν λέγεται. Οτι είχε κάνει και δεν είχε κάνει ..

Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι πατέρες ήταν να τους κρατάνε χώρια

να μη συμπίπτουνε και γίνουν επεισόδια μπροστά σε προσκυνητές

και ακούνε οι προσκυνητές τι είχε κάνει ο νεαρός έξω στον κόσμο..


Τελικά τον καταφέρανε τον νεαρό να εξομολογηθεί .. Κι είχε κάποια ελαφριά ψυχολογικά προβλήματα.

Εξω από το μοναστήρι ήταν ένας πνευματικός, πήγε εκεί εξομολογήθηκε για πρώτη φορά στην ζωή του

και γυρνάει στο μοναστήρι ..

και να χει βγει τώρα στο παράθυρο ο δαιμονισμένος.. να τον βλέπει και να φωνάζει :

- ''ΣΕ ΠΕΤΥΧΑ!!! ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΤΑ ΠΩ ΟΛΑ !!

- ΤΩΡΑ ΘΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΟΛΑ '' και έκανε τα χέρια του έτσι σαν να είχε βιβλίο και να φωνάζει :

- ''ΚΑΙ ΘΑ ΑΡΧΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΔΕΝ ΘΑ ΚΡΥΨΩ ΤΙΠΟΤΑ ''

.. και να αρχίσει όχι να φανερώνει αλλά αυτά που χε κάνει ο νεαρός, να ουρλιάζει

και τι φώναζε: '' ΠΟΥ ΕΙΝ ΤΑ ;;; ΠΟΥ ΠΗΓΑΝΕ;;;; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΤΙΠΟΤΑ?? '' Δεν έβλεπε πια τίποτα..

Αυτή είναι η εξομολόγηση.. Αυτό είναι το πετραχήλι του παπά ..

Δεν θα κολαστούμε γιατί αμαρτάνουμε..

Ολοι αμαρτάνουμε.Θα κολαστούμε γιατί δεν μετανοούμε.

Γιατί δεν αγωνιζόμαστε όπως αγωνίστηκαν κι οι άγιοι..



Μαρτυρία Αγιορείτου μοναχού Νίκωνος



proskynitis

[XAPA]

Δεν σε εξασφαλίζουν τα «πνευματικά σου κατορθώματα»


Λέγει ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος:

«Όσο πιο ασήμαντοι νιώθουμε, τόσο πιο κοντά στον Θεό βρισκόμαστε».

Το ήθος των αγίων δεν είναι ο φανατισμός ή οι αναθεματισμοί των απίστων·

είναι η αίσθηση πως είναι χαμένοι, πως είναι ανάξιοι της Χάριτος.

Ο χριστιανός όταν ζει μέσα στη φαναστική του «πνευματικότητα»,

τότε δεν μπορεί να αγαπήσει γνήσια τον αδελφό του,

τον εχθρό του, τον άπιστο, τον βλάσφημο, τον αιρετικό.

Πάντα θα ζει στην πλάνη ότι είναι «αρκετός» και ο άλλος είναι»λειψός».

Πάντα θα νοιώθει σιγουριά για την πίστη του.

Μια πίστη όμως που δεν είναι προς τον Θεό, αλλά προς την αρετή του.

Αυτή είναι η πλάνη του και η καταστροφή του.


———————–


Όπως ο πλούσιος νέος (Κυριακή ΙΒ’ Ματθαίου), που νόμιζε ότι οι αρετές του ήταν αρκετές.

Αρετές που δεν του στοίχιζαν πραγματικά.

Γι’αυτό και όταν ο Χριστός τον καλεί να πουλήσει τα υπάρχοντά του, να απαρνηθεί τα πλούτη του

φεύγει περίλυπος.

Φεύγει γιατί τόσα χρόνια ήταν εφησυχασμένος μέσα στην ψευτοαρετή του.

Φεύγει διότι δεν θέλει να θυσιάσει το βόλεμά του.

Προτιμά αυτό που τον κρατά δέσμιο του κόσμου τούτου παρά την αιώνια ζωή.

Αρνείται να δεχθεί ότι δεν είναι αρκετά αυτά που κάνει.

Αρνείται να κάνει το κάτι παραπάνω που του ζητά ο Χριστός.

Γιατί αυτό το «κάτι» είναι αυτό που πραγματικά θα του στοιχίσει.

Άραγε, πόσο στοιχίζει και σε εμάς ο χριστιανισμός μας;

Πόσο στοιχίζει και σε εμάς η πίστη μας στον Χριστό;



Για να σωθούμε χρειάζεται να αποκτήσουμε πλατειά καρδιά.


Εάν κάθεσαι και μετράς πόσες ημέρες τον χρόνο νηστεύεις, πόση ώρα κάθεσαι και κάνεις κομποσχοίνια και

πως κατάφερες να έχεις παρθένο το σώμα σου, μάθε ότι αυτά δεν είναι τίποτα εάν τα βλέπεις ως κατορθώματά σου.

Δεν σε εξασφαλίζουν τα «πνευματικά σου κατορθώματα». Τίποτα δεν σε εξασφαλίζει.

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να λες «Κύριε σώσε με, κάνε με δικό Σου».

Και αυτό να μην μένει μόνο στα λόγια· να είναι η ζωή ολάκερη μια ορμή προς τον Θεό.

Μια ορμή, όχι για να Τον κατακτήσεις, αλλά να κατακτηθείς απ’Αυτόν.

Να ριψοκινδυνεύεις να χάσεις τα πάντα για χάρη Του, ακόμα και την «αρετή» σου.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ερωτικό απ’αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα πιο χριστιανικό απ’αυτό.



αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

imverias

[XAPA]

Ευχαριστώ!


"Ένα βράδυ, όταν επέστρεψε μετά από ένα κήρυγμα ο ιερέας,

του επιτέθηκαν με όπλο λίγα τετράγωνα από το σπίτι του.

Δεδομένου ότι ήταν βαθιά θρησκευόμενος πριν πάει για ύπνο,

κάθισε μπροστά στο γραφείο του και έγραψε την ακόλουθη προσευχή:


"Κύριε, σήμερα μου επιτέθηκαν .

Και νομίζω ότι πρέπει να Σας ευχαριστήσω για μερικά πράγματα.


Πρώτα θέλω να Σε ευχαριστήσω,

ότι ποτέ δεν έχουν επιτεθεί σε μένα πριν,

γιατί σε έναν κόσμο σαν τον δικό μας

αυτό αντιστοιχεί με ένα θαύμα.


Δεύτερον, θέλω να Σε ευχαριστήσω,

ότι πήραν μόνο το πορτοφόλι μου όπως πάντα,

υπήρχαν μόνο λίγα δολάρια σε αυτό.


Σας ευχαριστώ, Κύριε,

γιατί η γυναίκα μου και η κόρη μου δεν ήταν μαζί μου,

γιατί θα ήταν πολύ φοβισμένοι,

και αυτό ευτυχώς επειδή δεν τραυματίστηκα.


Τέλος, Κύριε, Σας ευχαριστώ πολύ,

ότι ήμουν ο άνθρωπος που λήστεψαν.

όχι εκείνος που σκότωσαν .



PROSKINITIS

[XAPA]

Τὸ μάλωμα καὶ ὁ ἔπαινος τοῦ παιδιοῦ

Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου


Οἱ γονεῖς πρέπει νὰ προσέχουν πολὺ νὰ μὴ μαλώνουν τὰ παιδιὰ τοὺς τὸ βράδυ,

γιατί τὸ βράδυ τὰ παιδιὰ δὲν ἔχουν μὲ τί νὰ διασκεδάσουν τὴν στενοχώρια τους

καὶ ἡ μαυρίλα τῆς νύχτας τὴν μαυρίζει πιὸ πολύ.


Ἀρχίζουν νὰ σκέφτονται πῶς νὰ ἀντιδράσουν, ψάχνουν διάφορες λύσεις, μπαίνει στὴν μέση καὶ ὁ διάβολος,

καὶ μπορεῖ νὰ φθάσουν στὴν ἀπελπισία…

Τὴν ἡμέρα, καὶ νὰ ποῦν τὰ παιδιά: «θὰ κάνω αὐτὸ ἢ ἐκεῖνο», θὰ βγοῦν ἔξω, θὰ ξεχαστοῦν, ὅποτε διασκεδάζεται ἡ στενοχώρια.


– Γέροντα, τὸ ξύλο βοηθάει τὰ παιδιὰ νὰ διορθωθοῦν;

– Ὅσο γίνεται, οἱ γονεῖς νὰ τὸ ἀποφεύγουν. Νὰ προσπαθοῦν μὲ τὸ καλὸ καὶ μὲ ὑπομονή,

νὰ δώσουν στὸ παιδὶ νὰ καταλάβει ὅτι αὐτὸ ποὺ κάνει δὲν εἶναι σωστό.

Μόνον ὅταν εἶναι μικρὸ τὸ παιδὶ καὶ δὲν καταλαβαίνει ὅτι αὐτὸ ποὺ κάνει εἶναι ἐπικίνδυνο,

βοηθιέται, ἂν φάη κανένα σκαμπίλι, γιὰ νὰ προσέχει ἄλλη φορᾶ.

Ὁ φόβος, μήπως φάη πάλι σκαμπίλι, γίνεται...φρένο καὶ τὸ προστατεύει.


Ἐγώ, ὅταν ἤμουν μικρός, περισσότερο βοηθιόμουν ἀπὸ τὴν μητέρα μου παρὰ ἀπὸ τὸν πατέρα μου.

Καὶ οἱ δύο μὲ ἀγαποῦσαν καὶ ἤθελαν τὸ καλό μου. Καθένας ὅμως μὲ βοηθοῦσε μὲ τὸ δικό του τρόπο.

Ὁ πατέρας μου ἦταν αὐστηρός. Ὅταν κάναμε καμιὰ ἀταξία, μᾶς ἔδινε σκαμπίλια.

Ἐγὼ πονοῦσα λίγο ἀπὸ τὸ ξύλο, μαζευόμουν, ὅταν ὅμως περνοῦσε ὁ πόνος, ξεχνοῦσα καὶ τὸν πόνο καὶ τὶς συμβουλές του.

Ὄχι ὅτι δὲν μὲ ἀγαποῦσε ὁ πατέρας μου. Ἀπὸ ἀγάπη μὲ ἔδερνε.

Μία φορά, θυμᾶμαι – τριῶν ἐτῶν ἤμουν – , ποῦ μου ἔδωσε ὁ πατέρας μου ἕνα σκαμπίλι, μὲ τίναξε πέρα!

Τί εἶχε γίνει; Δίπλα ἀπὸ τὸ σπίτι μᾶς ἦταν ἕνα σπίτι ἐγκαταλελειμμένο.

Οἱ ἰδιοκτῆτες εἶχαν φύγει στὴν Ἀμερικὴ καὶ εἶχε ρημάξει. Στὴν αὐλὴ εἶχε μία συκιὰ ποὺ τὰ κλαδιὰ τῆς ἔβγαιναν στὸν δρόμο.


Ἦταν καλοκαίρι καὶ ἦταν γεμάτη σύκα. Ἐκεῖ ποὺ ἔπαιζα μὲ τὰ ἄλλα παιδιά, ἦρθε ἕνας γείτονας καὶ μὲ σήκωσε,

γιὰ νὰ τοῦ κόψω μερικὰ σύκα, γιατί δὲν ἔφθανε μόνος του νὰ τὰ κόψη. Τοῦ ἔκοψα πέντε ἔξι καὶ μοῦ ἔδωσε κι ἐμένα δύο.

Ὅταν τὸ ἔμαθε ὁ πατέρας μου, θύμωσε πάρα πολύ. Μοῦ ἔδωσε ἕνα σκαμπίλι!… Ἐγὼ ἔβαλα τὰ κλάματα.

Ἡ μάνα μου ποὺ ἦταν μπροστά, γύρισε καὶ τοῦ εἶπε: «Τί τὸ χτυπᾶς τὸ παιδί; Τί ἤξερε αὐτό; μικρὸ παιδὶ εἶναι.

Πῶς μπορεῖς νὰ τὸ ἀκοῦς νὰ κλαίη;». «Ἅμα ἔκλαιγε τότε ποὺ τὸ σήκωσε ὁ ἄλλος, γιὰ νὰ κόψη τὰ σύκα,

δὲν θὰ ἔκλαιγε τώρα, εἶπε ὁ πατέρας μου. Ἀλλά, φαίνεται, ἤθελε νὰ φάη καὶ αὐτὸ σύκα. Ἂς κλαίη λοιπὸν τώρα».

Ποῦ νὰ τολμήσω νὰ τὸ ξανακάνω!


Καὶ ἡ μητέρα μου ἔβλεπε τὶς ἀταξίες μου καὶ στενοχωριόταν, ἀλλὰ εἶχε μία ἀρχοντιά.

Ὅταν ἔκανα καμμιὰ ἀταξία, γύριζε τὸ κεφάλι ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ καὶ ἔκανε πὼς δὲν μὲ βλέπει, γιὰ νὰ μὴ μὲ στενοχωρήση.

Ἐμένα ὅμως αὐτὴ ἡ συμπεριφορά μου ράγιζε τὴν καρδιά. «Κοίταξε, ἔλεγα μέσα μου, ἐγὼ ἔκανα τέτοια ἀταξία

καὶ ἡ μητέρα ὄχι μονάχα δὲν μὲ δέρνει, ἀλλὰ κάνει καὶ πῶς δὲν μὲ βλέπει! Ἄλλη φορᾶ δὲν θὰ τὸ ξανακάνω!

Πῶς νὰ τὴν ξαναστενοχωρήσω;». Μὲ αὐτὴν τὴν συμπεριφορά της ἡ μητέρα μου μὲ βοηθοῦσε περισσότερο,

παρὰ ἄν μου ἔδινε ἕνα σκαμπίλι.

Κι ἐγὼ ὅμως δὲν τὸ ἐκμεταλλευόμουν, νὰ πῶ: «Ε, τώρα δὲν μὲ βλέπει, ἂς κάνω μεγαλύτερη ἀταξία».

Ἐνῶ ὁ πατέρας μου, μόλις ἔκανα κάτι, τάκ, σκαμπίλι.

Βλέπεις, καὶ οἱ δύο μὲ ἀγαποῦσαν, ἐκεῖνο ὅμως ποὺ μὲ διόρθωνε περισσότερο ἦταν ἡ ἀρχοντικὴ συμπεριφορὰ τῆς μάνας μου.


– Γέροντα, μερικὰ παιδιὰ ὅμως εἶναι πολὺ ἄτακτα. Φωνάζουν, τρέχουν, κάνουν ζημιές. Πῶς νὰ ἀποφύγουν οἱ γονεῖς τὸ ξύλο;

– Κοίταξε, δὲν φταῖνε τὰ παιδιά. Τὰ παιδιά, γιὰ νὰ μεγαλώσουν φυσιολογικά, θέλουν αὐλή, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ παίξουν.

Τώρα τὰ κακόμοιρα εἶναι κλεισμένα μέσα στὶς πολυκατοικίες καὶ ζορίζονται.

Δὲν μποροῦν νὰ τρέξουν ἐλεύθερα, νὰ παίξουν, νὰ χαροῦν.

Δὲν πρέπει νὰ στενοχωριοῦνται οἱ γονεῖς, ὅταν τὸ παιδάκι εἶναι ζωηρό.

Ἕνα ζωηρὸ παιδὶ ἔχει δυνάμεις μέσα του καὶ μπορεῖ νὰ προκόψη πολὺ στὴν ζωή του, ἂν τὶς ἀξιοποιήση.



(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Οἰκογενειακὴ ζωὴ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ/, ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2004)

[XAPA]

Είμαστε σε πορεία προς τον ουρανό


Είπε Γέρων :

Ζούμε μέ μεγάλη προσδοκία. Προσδοκούμε "Ανάσταση Νεκρών καί ζωήν τού μέλλοντος αιώνος".

Μιά βαθιά νοσταλγία συγκλονίζει τίς ψυχές μας. Σπεύδουμε πρός τά ελπίζοντα. Ποθούμε τά αιώνια.

Είμαστε σέ πορεία πρός τόν ουρανό.

Όσοι περνούν ταπεινά τήν πύλη τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας,

καταλαβαίνουν τό ασκητικό καί ουράνιο φρόνημα της, ζούν μέσα στόν κόσμο υπερκόσμια ζωή.

Ζούν γιά τόν ουρανό.

Αυτοί δέν δυσκολεύονται να καταλάβουν, ότι τό νά κοπιάζης γιά τόν Χριστό, είναι αληθινή ανάπαυση.

Τό νά στερείσαι είναι απολαβή.

Τό νά υποφέρης είναι χαρά.



yiorgosthalassis