Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

[XAPA]

Ὅσιος Παΐσιος: Ἡ Παναγία ἔφερε στὸν κόσμο τὴν χαρὰ


– Γέροντα, μπορεῖτε νὰ μᾶς ψάλετε τὸ Μεγαλυνάριο ποὺ εἴχατε γράψει γιὰ τὴν Παναγία ;

– Ἔλα νὰ τὸ ψάλουμε μαζί.

«Εὗρες πολλὴν Χάριν παρὰ Θεοῦ, Μῆτερ τοῦ Δεσπότου, Μεγαλόχαρη, ἀληθῶς,

Κεχαριτωμένη, ὡς Γαβριὴλ ἐβόα, Βασίλισσα Ἀγγέλων, φρούρει τοὺς δούλους σου».


Νὰ σοῦ πῶ τώρα καὶ ἕνα δογματικό:

Ἡ Παναγία ἦταν Κόρη καὶ Μητέρα, Δούλη καὶ Βασίλισσα, Βασίλισσα ὅλου τοῦ κόσμου.


Χωράει στὸν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου αὐτό;

Καὶ ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου εἶναι κάτι τὸ ὑπερφυσικό, ἔξω τῆς λογικῆς.


Εὔχομαι ἡ Παναγία νὰ σοῦ δώση τὴν χαρὰ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καὶ ὁ Ἄγγελος νὰ σὲ εὐλογήση, γιὰ νὰ ἔχης

πνευματικὴ πρόοδο. Ἀμήν.


– Γέροντα, ἕνα τροπάριο λέει: «Χαῖρε ἡ τῆς Εὔας χαρά· ἡ γὰρ ἐκείνης λύπη διὰ τοῦ τόκου σου πέπαυται, Ἁγνή» .

– Ὅ,τι καλὸ κι ἂν βρῆ ὁ ἄνθρωπος νὰ πῆ γιὰ τὴν Παναγία, δὲν θὰ μπορέση νὰ ἐκφράση τὸ μεγαλεῖο Της.


Ἡ Παναγία μὲ τὴν ὑπακοή Της ἄνοιξε πάλι γιὰ μᾶς τὸν Παράδεισο, ποὺ τὸν εἶχε κλείσει ἡ παρακοὴ τῆς Εὔας.

Ἡ Εὔα ἔσπασε τὸν κρίκο ποὺ μᾶς ἕνωνε μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἔφερε στὸν κόσμο λύπη καὶ πόνο ·

ἡ Παναγία ἕνωσε πάλι τὸν κρίκο καὶ ἔφερε στὸν κόσμο τὴν παραδεισένια χαρά.

Μᾶς συνέδεσε μὲ τὸν Θεό, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς εἶναι Θεάνθρωπος.


Ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ ἔφερε στὸν κόσμο τὴν χαρμόσυνη ἀγγελία

ὅτι οἱ ἄνθρωποι χάρη στὴν Παναγία βρῆκαν «χάριν παρὰ Θεοῦ».

Χαίρεται ἡ Παναγία, γιατὶ σαρκώθηκε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ μᾶς λύτρωσε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

Χαιρόμαστε καὶ ἐμεῖς, γιατὶ ἡ Παναγία μᾶς ἔβγαλε ἀσπροπρόσωπους.


Γι᾿ αὐτὸ ψάλλουμε τὰ Χριστούγεννα: «Ἡ ἔρημος προσφέρει στὸν Χριστὸ τὴν φάτνη καὶ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι

προσφέρουμε τὴν Μητέρα Του, τὴν Παναγία» .



ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ E΄, ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ, εκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2010, σσ. 153.



thriskeftika

[XAPA]

Μην περιμένεις αυτό που δεν θα βρεις !


« Από τον Σταυρό δεν κατεβαίνουμε αλλά μας κατεβάζουν...

Εγώ θα στο πω απλά και ανθρώπινα,

στο δικό μου πνευματικό επίπεδο που είναι χαμηλό και γήινο,

γιατί κουράστηκα από τις υψηλές αναλύσεις.


Μην περιμένεις η ζωή να σε ρωτήσει εάν και πόσο αντέχεις.

Μην περιμένεις να βρεθούνε οι τέλειες συνθήκες για να πεις θα ζήσω.

Μην περιμένεις να διαμορφωθούν οι ιδανικές καταστάσεις για να γελάσεις.

Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο πατέρα ή μάνα για να μην έχεις τραύματα.


Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο σύζυγό γιατί απλά δεν θα βρεις ποτέ.

Μην περιμένεις να κάνεις τα τέλεια παιδιά, γιατί απλά δεν υπάρχουν.

Μην περιμένεις να συναντήσεις τους τέλειους φίλους, γιατί ούτε εσύ είσαι.

Μην περιμένεις να δουλέψεις στην ιδανική δουλειά γιατί απλά θα μείνεις άνεργος.


Μην περιμένεις να σηκώνεσαι κάθε πρωί και να λες,

"ουάου θα πάω για δουλειές....." Ξέχνα το.

Μην περιμένεις να βρείς το τέλειο σπίτι για να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα.

Μην περιμένεις να έχεις την τέλεια παρέα για να πας ένα περίπατο.


Μην περιμένεις να δοθούν όλες οι απαντήσεις για να σταματήσουν οι ερωτήσεις.

Μην περιμένεις να δεις τον Θεό ως ον που κατεβαίνει από τους ουρανούς

ή ως χέρι που βγαίνει απο το υπερπέραν.

Απλά δεν θα συμβεί και θα χάσεις και την ευκαιρία

να τον συναντήσεις στην καθημερινότητα σου.


Μην περιμένεις να βρεις τον αναμάρτητο και τέλειο πνευματικό,

γιατί απλά δεν υπάρχει.

Και όπου νομίζεις ή σε έπεισαν ότι τον είδες,

φεύγα μακριά είναι της φαντασίας σας.


Γενικά στην ζωή αυτή, δεν υπάρχουν τέλειες καταστάσεις,

τέλειες συνθήκες, τέλεια πρόσωπα.

Αυτά μετά το πέρας της εδώ παράστασης.

Οπότε συμφιλιώνομαι με την αδυναμία μου,

την ατέλεια του άλλου και του κόσμου που με περιβάλει

και ζω όπως μπορώ και όσο μπορώ με δοξολογία και ευχαριστία.


Δεν μπορώ πάντα; ναι, αλήθεια είναι !!! Ούτε εγώ μπορώ.

Κανείς δεν τα καταφέρνει πάντα και είναι καλά.

Ακόμη και οι άγιοι έχουν τις κακές μέρες και περιόδους τους.

Αλλά δεν τρελαίνομαι σε αυτές τις φάσεις, δεν αυτομαστιγόνομαι,

δεν χάνω την ψυχραιμία μου, ούτε βιάζομαι να φύγει το κακό που με βρήκε.

Κυρίως δεν λέω όλη μέρα γιατί και γιατί;

Μαααα... και δώστου γιατίι;

Απλά καλέ μου φίλε μέχρι να μάθεις το γιατί θα έχει τελειώσει η ζωή....!!! »


( π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος )


odevontas

[XAPA]

Η Χαρά του απλού ψαρά


Ένας πλούσιος βιομήχανος, που με πολλούς κόπους είχε πλουτίσει,

κατέβηκε μια μέρα στη παραλία για βόλτα και είδε ένα ψαρά να κάθεται και να ρεμβάζει δίπλα στη βαρκούλα του.

<<Γιατί δεν ψαρεύεις;>> τον ρώτησε.

<<Γιατί έπιασα αρκετά ψάρια για σήμερα>>.



<<Γιατί δεν πιάνεις πιο πολλά από όσα χρειάζεσαι;>> ξαναρώτησε ο πλούσιος.

<<Και τι θα τά’κανα;>>

<<Θα κέρδιζες περισσότερα χρήματα, και έτσι θα αγόραζες μια καλύτερη βάρκα,

που θα πήγαινε πιο βαθιά και θα έπιανε περισσότερα ψάρια.

Θα μπορούσες επίσης να αγοράσεις καλύτερης ποιότητας δίχτια,

που να πιάναν περισσότερα, και να βγάλεις πιο πολλά χρήματα.

Έτσι θα είχες σύντομα ένα δικό σου στόλο από βάρκες και θα ήσουν πλούσιος όπως εγώ.>>

<<Και τότε τι θα έκανα;>> ρώτησε με αφέλεια ο ψαράς.

<<Θα καθόσουν και θα χαιρόσουν τη ζωή σου>>, είπε ο βιομήχανος.

<<Και τώρα τι νομίζεις ότι κάνω;>> απάντησε ο ψαράς κοιτάζοντας με ρεμβασμό τη θάλασσα.



Το άγχος του κινηγητού της καθημερινής εξέλιξης, μας έχει ροκανίσει όλη τη χαρά και την ειρήνη μας.

Ποιος αλήθεια μας σπρώχνει σε αυτούς τους ξέφρενους ρυθμούς δουλειάς και μέριμνας;

Μήπως είναι ώρα να σταθούμε, να ξελαχανιάσουμε και να κάτσουμε ήρεμα και μυαλωμένα στα πόδια του Χριστού,

να ανασάνουμε και να συνέλθουμε κοντά Του;

Θα κερδίσουμε πολλά, περισσότερα από ο’τι τρέχοντας για τον πλούτο.

Κύριε μου, γέμισε τη μέρα μου, την καρδιά μου με τις απλές,

αγνές χαρές του δικού Σου θελήματος

και φύλαξέ με από τις παγίδες και τα ψέματα του εχθρού μου,

που μου κλέβει το χρόνο.



otheosagapiesti

[XAPA]

[XAPA]

«Θέλω να με φωνάζετε». «Θέλω να με επικαλείσθε. Και ’γω ακούω και έρχομαι. Θέλω να με φωνάζετε. »



Έχουμε μια προσωπική μαρτυρία, της αείμνηστης γερόντισσας Μακρίνας, μοναχής, από την

Πορταριά του Βόλου, που την διηγείτο τακτικά.

Την άκουσα και γω, προσωπικά, παρουσία και άλλων χριστιανών.


Μια νεαρά σχετικώς κυρία, είχε υποστεί κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο με αποτέλεσμα να παραλύσει

τελείως από τη μέση και κάτω, έμεινε παράλυτη από τη μέση και κάτω, και ελαφρά από τη δεξιά της πλευρά.

Το μυαλό της, όμως, και η ομιλία της δεν πειράχτηκαν καθόλου…


Από τη γερόντισσα Μακρίνα, αυτή η συγκεκριμένη κυρία είχε μάθει, πριν από τέσσερα – πέντε χρόνια, την

ευχή και επικαλείτο συνεχώς, όχι μόνο το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αλλά και της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Έτσι, κατάκοιτη και ακίνητη, όπως ήταν, με το ελεύθερο αριστερό της χέρι, έκαμε συνέχεια κομποσχοίνι στο

όνομα της Παναγίας, λέγοντας και φωνάζοντας με πόνο και θέρμη


«Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι».

«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον με».

«Παναγία μου, σώσε με, είμαι αμαρτωλή».


Ύστερα από αρκετές ημέρες συνεχών επικλήσεων, ω του θαύματος θα ανακράζαμε όλοι μαζί, παρουσιάστηκε

ένα βράδυ την ώρα που ήτο ξυπνητή, και απευθυνόταν προς την Παναγία με το κομποσχοινάκι της,

παρουσιάστηκε Εκείνη ολόλαμπρη μπροστά της. Φωτεινή σαν τον ήλιο.


Και είχε τέτοια ομορφιά που θαμπώθηκε, όχι μόνον από την θεϊκή ακτινοβολία της, αλλά και

από την απερίγραπτη ωραιότητά της.

Το ανάστημά της ήτο μεγαλοπρεπέστατο, ουράνιο και ακατάληπτο.

Ενώ πίσω της εφαίνοντο πολύ καθαρά ένα πλήθος από τάγματα αγγέλων και αρχαγγέλων.

Ταυτόχρονα είχε την ορατή αίσθηση ότι με τη θεία της παρουσία η Παναγία σκέπαζε ολόκληρο τον κόσμο.

Και μέσα στο ιερό δέος της, τον θαυμασμό και την κατάπληξή της, άκουσε την ουράνια φωνή Της να την ρωτάει.


- Τι θέλεις να σου κάνω, Μαρία, παιδί μου; – Μαρία την λέγανε.

Και η άρρωστη αλλά η ευλαβής εκείνη χριστιανή, χωρίς δισταγμό, Της απάντησε:


Θέλω να γυρίζω από το ένα πλευρό στο άλλο, γιατί είμαι παράλυτη απ’ τη μέση και κάτω, και δεν μπορώ.

Κουράστηκε η πλάτη μου απ’ την ακινησία.

Ιδιαιτέρως, όμως, θέλω να σωθώ. Τη σωτηρία μου ποθώ, γι’ αυτό και Σε φωνάζω.

Και η Υπεραγία Θεοτόκος, η γλυκυτάτη Παναγία μας, που συμπονάει με τους πόνους μας και τα βάσανά μας, της απάντησε:


- Αυτά θα σου τα δώσω. Και, γι’ αυτό ήλθα, επειδή με φωνάζεις κάθε μέρα, απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ.

Γιατί θέλω να με φωνάζετε! Να με φωνάζετε συνεχώς. Και γω ακούω και έρχομαι.


Θέλω να με φωνάζεις, της είπε. Θέλω να με φωνάζετε όλοι σας, όλοι οι χριστιανοί, αυτό εννοούσε τώρα.

Πλημμύρισε, όχι μόνον το δωμάτιο από την υπέρλαμπρη φωτοχυσία της, και το ουράνιο άρωμά της,

αλλά και ολόκληρο το σπίτι της.


Όλα τα μέλη της οικογένειάς της, κατά την μαρτυρία της αείμνηστης γερόντισσας, έζησαν αυτό το ολοζώντανο θαύμα.

Η δε ουράνια αυτή ευωδία παρέμεινε διάχυτη για μέρες μέσα στο σπίτι, και ιδιαίτερα στο δωμάτιο της άρρωστης.

Το πρόσωπο της Μαρίας έλαμπε από την πολλή χάρη που έλαβε.

Και όχι μόνον άρχιζε να κινεί το σώμα της, και να γυρίζει πλευρό με ευκολία, αλλά σε λίγες μέρες

έγινε τελείως καλά και σηκώθηκε υγιεστάτη.


Εγώ όμως δεν θα μείνω στο καταπληκτικό αυτό θαύμα της θείας παρουσίας της Υπεραγίας Θεοτόκου,

ούτε στο θαύμα της θεραπείας της άρρωστης.

Αλλά θα παραμείνω σ’ αυτά που είπε η Παναγία μας, η Μητέρα όλων μας.

Τι είπε;

«Θέλω να με φωνάζετε». «Θέλω να με επικαλείσθε. Και ’γω ακούω και έρχομαι.

Θέλω να με φωνάζετε.»




tokandylaki

[XAPA]

Δεν σε εξασφαλίζουν τα «πνευματικά σου κατορθώματα»


Λέγει ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος:

«Όσο πιο ασήμαντοι νιώθουμε, τόσο πιο κοντά στον Θεό βρισκόμαστε».

Το ήθος των αγίων δεν είναι ο φανατισμός ή οι αναθεματισμοί των απίστων·

είναι η αίσθηση πως είναι χαμένοι, πως είναι ανάξιοι της Χάριτος.

Ο χριστιανός όταν ζει μέσα στη φαναστική του «πνευματικότητα»,

τότε δεν μπορεί να αγαπήσει γνήσια τον αδελφό του,

τον εχθρό του, τον άπιστο, τον βλάσφημο, τον αιρετικό.

Πάντα θα ζει στην πλάνη ότι είναι «αρκετός» και ο άλλος είναι»λειψός».

Πάντα θα νοιώθει σιγουριά για την πίστη του.

Μια πίστη όμως που δεν είναι προς τον Θεό, αλλά προς την αρετή του.

Αυτή είναι η πλάνη του και η καταστροφή του.


———————–


Όπως ο πλούσιος νέος (Κυριακή ΙΒ’ Ματθαίου), που νόμιζε ότι οι αρετές του ήταν αρκετές.

Αρετές που δεν του στοίχιζαν πραγματικά.

Γι’αυτό και όταν ο Χριστός τον καλεί να πουλήσει τα υπάρχοντά του, να απαρνηθεί τα πλούτη του

φεύγει περίλυπος.

Φεύγει γιατί τόσα χρόνια ήταν εφησυχασμένος μέσα στην ψευτοαρετή του.

Φεύγει διότι δεν θέλει να θυσιάσει το βόλεμά του.

Προτιμά αυτό που τον κρατά δέσμιο του κόσμου τούτου παρά την αιώνια ζωή.

Αρνείται να δεχθεί ότι δεν είναι αρκετά αυτά που κάνει.

Αρνείται να κάνει το κάτι παραπάνω που του ζητά ο Χριστός.

Γιατί αυτό το «κάτι» είναι αυτό που πραγματικά θα του στοιχίσει.

Άραγε, πόσο στοιχίζει και σε εμάς ο χριστιανισμός μας;

Πόσο στοιχίζει και σε εμάς η πίστη μας στον Χριστό;



Για να σωθούμε χρειάζεται να αποκτήσουμε πλατειά καρδιά.


Εάν κάθεσαι και μετράς πόσες ημέρες τον χρόνο νηστεύεις, πόση ώρα κάθεσαι και κάνεις κομποσχοίνια και

πως κατάφερες να έχεις παρθένο το σώμα σου, μάθε ότι αυτά δεν είναι τίποτα εάν τα βλέπεις ως κατορθώματά σου.

Δεν σε εξασφαλίζουν τα «πνευματικά σου κατορθώματα». Τίποτα δεν σε εξασφαλίζει.

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να λες «Κύριε σώσε με, κάνε με δικό Σου».

Και αυτό να μην μένει μόνο στα λόγια· να είναι η ζωή ολάκερη μια ορμή προς τον Θεό.

Μια ορμή, όχι για να Τον κατακτήσεις, αλλά να κατακτηθείς απ’Αυτόν.

Να ριψοκινδυνεύεις να χάσεις τα πάντα για χάρη Του, ακόμα και την «αρετή» σου.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ερωτικό απ’αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα πιο χριστιανικό απ’αυτό.



αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

imverias

[XAPA]

Όταν μας αδικούν οι άνθρωποι, μας δικαιώνει ο Θεός


π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος


Οι άνθρωποι έχουν πολλά ελαττώματα και ιδιοτροπίες. Να τους διορθώσουμε όλους, είναι αδύνατον.

Δεν μένει, λοιπόν, άλλη λύση από το να μάθουμε να υπομένουμε και να τους ανεχόμαστε όλους.

Αρκετοί άνθρωποι είναι αγνώμονες. Αν περιμένουμε ανταπόδοση, θα στεναχωρηθούμε.

Αν όμως δεν περιμένουμε, τότε θα είμαστε ήρεμοι. Από τους ανθρώπους, να δεχόμαστε ό,τι μας δίνουν.


Σε κάποιον προσφέρεις ένα πέλαγος αγάπης.

Κι αυτός ανταποκρίνεται με τον εξής τρόπο: παίρνει ένα σταγονόμετρο και σου λέει: “Άνοιξε τα χέρια σου!…

Μια…, δύο…, τρεις…”, και σου δίνει δύο–τρεις σταγόνες αγάπης!

Τί, να κάνουμε;! Δεκτό κι αυτό!

Όταν σας αδικούν οι άνθρωποι, να ξέρετε ότι αποκτάτε μετοχές στον Ουρανό.

Όταν μας αδικούν οι άνθρωποι, μας δικαιώνει ο Θεός.

Γενικά, τους ανθρώπους να τους δεχόμαστε όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε εμείς να είναι…



Πηγή: Άπαντα Ορθοδοξίας

[XAPA]

Η θεωρία της ζεστής σοκολάτας


Μερικοί αποφοιτοι μιας σχολής, με καλές πλέον δουλειές, συζητούσαν για τις ζωές τους σε μία γιορτή σχολικής επανένωσης.

Αποφάσισαν να επισκεφθούν τον παλιό τους καθηγητή, συνταξιούχο πλέον, που πάντοτε ήταν πηγή εμπνευσης γι' αυτούς.

Κατά τη επίσκεψη η συζήτηση περιστράφηκε γύρω απο τα παράπονά τους για τη δουλειά, τη ζωή και τις σχέσεις με τους άλλους.

Ο καθηγητής τους έφερε ζεστή σοκολάτα σε μια μεγάλη καράφα, φέρνοντας ταυτόχρονα και πολλές κούπες,

διαφόρων ειδών και υλικών, ακριβές και φτηνές, όμορφες και άσχημες.

Επειτα τους κάλεσε να σερβιριστούν μόνοι τους.


Οταν όλοι πήραν απο μια κούπα ο καθηγητής τους είπε:

Προσεξα ότι όλοι προτιμήσατε από τις όμορφες και ακριβές κούπες,

αφήνοντας πίσω για τους άλλους τις άσχημες και φτηνές κούπες.

Το ό,τι είναι φυσικό για εσάς να θέλετε το καλύτερο για τον εαυτό σας, αυτό ακριβώς είναι και η αιτία των προβλημάτων σας.

Η κούπα δεν προσθέτει τίποτα στην ποιότητα της σοκολάτας.

Συνήθως, είναι απλά, πιο ακριβή ενώ σε κάποιες περιπτώσεις κρύβει αυτό που πίνετε.


Αυτό που πραγματικά θέλατε, ήταν η ζεστή σοκολάτα. Οχι η κούπα.

Ομως συνειδητά, διαλέξατε την πιο καλή κούπα.

Και πολύ σύντομα αρχίσατε να κοιτάτε και να τη συγκρίνετε με τις κούπες των άλλων...

Τώρα σκεφτείτε αυτό: Η δουλειά, το χρήμα και οι θέσεις εργασίας είναι η κούπα.

Ειναι απλώς τα εργαλεία για να κρατήσετε τη ζωή.

Η κούπα που έχετε, δεν χαρακτηρίζει ούτε αλλάζει την ποιότητα της ζωής σας.

Μερικές φορές με το να επικεντρώνεστε στην κούπα, δεν απολαμβάνετε τη ζεστή σοκολάτα -τη ζωή- που σας έδωσε ο Θεός.

Πάντα να θυμάστε ότι: Ο Θεός δίνει τη ζεστή σοκολάτα, δεν διαλέγει την κούπα!!!

Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι αυτοί που έχουν τα καλύτερα πράγματα,

αλλά εκείνοι που φτιάχνουν το καλύτερο με αυτά που διαθέτουν.

Ζήστε απλά, αγαπάτε γενναιόδωρα, ενδιαφερθείτε για τους άλλους ειλικρινά, μιλάτε ευγενικά!!!!

Αφήστε τα υπόλοιπα στο Θεό. Και θυμηθείτε:

Οι πλουσιότεροι άνθρωποι δεν είναι εκείνοι που έχουν τα περισσότερα, αλλά εκείνοι που χρειάζονται τα λιγότερα!!!!



o-nekros.blogspot

[XAPA]

TO AΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ


ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑ 1897-1992

- Η μνήμη της τιμάται στις 28 Μαρτίου



Το αύριο είναι του θεού , όπως και το χθές ήταν. και κάθομαι ήσυχα!

Στο αιώνιο παρόν του θεού!

Ούτε σκέψη , ούτε τίποτα.

Μην μεριμνάτε λέει ο Κύριος. Εγώ θα μεριμνήσω για όλα.... Κι εγώ το βάζω στην πράξη.

Όταν είμαστε γεμάτοι απο την Ύπαρξη Του, στο σήμερα, δεν μας ενδιαφέρει το αύριο γιατι είναι δικό Tου.

Σου λέει: ΜΗΝ ΜΕΡΙΜΝΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ

Αρκεί εμείς να ετοιμάζουμε το σήμερα σύμφωνα με τις εντολές Του, με την αγάπη Του και

με την αγάπη μας και θα προχωρούμε.

Κι εκείνος θα δημιουργεί το αύριο που είναι δικό Του.



ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑ 1897-1992