Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Ελεημοσύνη «εν τω κρυπτώ» (1)


- Γέροντα, μερικοί θεωρούν φαρισαϊσμό το να πηγαίνη κανείς στην Εκκλησία και να υστερή στην αγάπη και την θυσία.

- Έ, πού το ξέρουν; Είναι σίγουροι γι' αυτό;

- Έτσι κρίνουν.

- Ό Χριστός τι είπε; «Να κρίνετε» ; (2)

Ό άλλος μπορεί να μη δίνη στον τσιγγάνο, γιατί έχει ύπ' όψιν του έναν άρρωστο που έχει μεγάλη ανάγκη

και θα βοηθήση εκείνον.

Τον τσιγγάνο κάποιος περαστικός θα βρεθή να του δώση κάτι, ενώ εκείνον δεν θα του δώση κανένας.

Πώς βγάζουν συμπεράσματα, χωρίς να ξέρουν;

Φαρισαϊσμός είναι, όταν κάποιος κάνη την καλωσύνη φανερά, για να τον επαινέσουν.


Θυμάμαι, όταν ήμουν το 1957 στο ιδιόρρυθμο (3), έδιναν για κάθε διακόνημα,

ανάλογα με το πόσο δύσκολο ήταν, μια ευλογία.

Επειδή τότε υπήρχε στα μοναστήρια λειψανδρία, ήταν μερικοί Πατέρες που είχαν δυνάμεις και αναλάμβαναν

πολλά διακονήματα και έπαιρναν περισσότερες ευλογίες, αλλά τις έδιναν.


Ήταν ένας μοναχός που τον έλεγαν «σπάγκο», γιατί δεν έδινε.

Οταν πέθανε αυτός ο μοναχός, μαζεύτηκαν στην κηδεία του ταλαίπωροι άνθρωποι από εδώ από την Χαλκιδική,

από την Μεγάλη Παναγία, από το Παλαιοχώρι, το Νεοχώρι, και τον έκλαιγαν.

Αυτοί είχαν βόδια και κουβαλούσαν την ξυλεία, τους γρεντέδες, γιατί τότε η μεταφορά γινόταν με τα βόδια

- μη βλέπης τώρα που γίνεται με αυτοκίνητα, με τριαξονικά!

Τί έκανε αυτός ο καημένος; Μάζευε- μάζευε τα χρήματα που του έδιναν για τα διακονήματα που έκανε και,

όταν έβλεπε έναν οικογενειάρχη που είχε μόνον ένα βόδι ή ψοφούσε το βόδι του, του αγόραζε ένα βόδι.


Και τότε το να αγοράσης ένα βόδι ήταν μεγάλο πράγμα· στοίχιζε πέντε χιλιάδες δραχμές, αλλά τα χρήματα ήταν γερά.

Οι άλλοι Πατέρες έδιναν πέντε δραχμές στον έναν φτωχό, δέκα στον άλλον, κανένα εικοσάρικο στον άλλον,

έκαναν δηλαδή τέτοιες καλωσύνες και φαίνονταν.

Εκείνος καθόλου δεν φαινόταν, γιατί δεν έδινε όπως έδιναν οι άλλοι,

αλλά τα μάζευε και βοηθούσε με αυτόν τον τρόπο.

Έτσι όλοι τον έλεγαν «σπάγκο, σπάγκο» και πήρε το όνομα «σπάγκος», σπαγκοραμμένος δηλαδή!

Και τελικά, όταν πέθανε, μαζεύτηκαν οι καημένοι και έκλαιγαν.

«Με έσωσε!», έλεγε ο ένας, «με έσωσε!», έλεγε ο άλλος.

Γιατί τότε, άμα είχε ένα βόδι κανείς, μετέφερε την ξυλεία και έτρεφε την οικογένεια του.

Τα έχασαν οι Πατέρες! Γι’ αυτό λέω, πού ξέρεις τι κάνει ό άλλος;



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


(1) Ματθ. 6,4

(2) . Βλ. Ματθ. 7,1· Λουκ. 6, 37 καί Ίω. 1,24

[XAPA]

To κήρυγμα και το παιδί που έκανε φασαρία…


(†) Δημήτριος Παναγόπουλος Ἱεροκήρυκας


~ Μιλοῦσα κάποτε στὸν ἄμβωνα καὶ μπροστὰ ὑπῆρχε μία μάνα ποὺ εἶχε ἕνα μωρό,

ποὺ ἄρχισε νὰ κλαίει καὶ νὰ φωνάζει, δημιουργώντας μία κατάσταση.

Οἱ γύρω της, τὴν παρακινοῦσαν νὰ βγεῖ ἔξω.


– Ἐγὼ θὰ κατέβω ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, τοὺς εἶπα, ἂν βγεῖ τὸ μωρὸ ἔξω καὶ πάνω σας θὰ εἶναι ἡ ἁμαρτία.

Ξέρετε, ὅτι ὁ σατανᾶς τσιμπάει τὸ παιδὶ γιὰ νὰ κλάψει καὶ νὰ βγάλει ἡ μάνα ἔξω τὸ μωρό της;

Τὸ ξέρετε ἢ δὲν τὸ ξέρετε;

Καὶ ἀπευθυνόμενος στὸ παιδί, λέω:


– Ἐν ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ σατανᾶς νὰ ἀφήσει τὸ παιδί.


Τὸ παιδὶ τότε σταμάτησε ἀμέσως νὰ κλαίει! Δὲν εἶχα ἄλλο κήρυγμα νὰ κάνω, καλύτερο ἀπὸ αὐτό.


Ἐμεῖς λόγω ἄγνοιας, δὲν γνωρίζουμε ὅτι ὁ διάβολος πειράζει κάθε πιστὸ μέσα στὴν Ἐκκλησία, μὲ διάφορους τρόπους.

Διότι ὅλοι οἱ διάβολοι, εἶναι συγκεντρωμένοι μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πουθενὰ ἀλλοῦ.

Οὔτε στοὺς παπικούς, οὔτε στοὺς προτεστάντες δὲν θὰ δεῖς στὶς »ἐκκλησίες» τους

νὰ κοιμοῦνται καὶ νὰ χασμουριοῦνται ἄνθρωποι.

Αὐτὸ συμβαίνει μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, διότι ὁ δαίμονας γνωρίζει ποὺ βρίσκεται ἡ ἀλήθεια

καὶ βάλλει μόνο τὸν Ὀρθόδοξο πιστό.


Ξέρεις τί θὰ πεῖ, νὰ ἀφήνεις τὸ Χριστὸ καὶ νὰ φεύγεις ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, πρὶν τελειώσει ἡ Θεία Λειτουργία;

Ποῦ θὰ πᾶς; Ὁ ἄλλος (ὁ διάβολος) σὲ περιμένει ἂπ΄ἔξω ὡς λέων ὀρυόμενος νὰ σὲ καταπιεῖ…

Ποῦ πᾶς;;; Ὑπάρχει ἀνώτερο πράγμα ἀπὸ τὸ νὰ εἶσαι μαζὶ μὲ τὸ Χριστό;

Ὅσο μπορεῖς, περισσότερη ὥρα νὰ καθίσεις μαζί Του.


Ἀλλὰ ναί… ἅμα ἦταν ὁ κ. ὑπουργὸς σὲ μία ἐκδήλωση, ἢ κάποιο ἄλλο ἐπίσημο πρόσωπο,

θὰ τὸν ἄφηνες καὶ θὰ ἔφευγες ἢ θὰ κόλλαγες κοντά του;

Καὶ ἂν σὲ χτυποῦσε καὶ λίγο στὴν πλάτη σου καὶ τὸ ἔβλεπαν οἱ ἄλλοι,

ὅτι ἔχεις σχέση μὲ τὸ πρόσωπο αὐτό, ποὺ νὰ ξεκολλήσεις μετὰ ἂπ΄αὐτόν…

Καὶ ξεκολλᾶς ἀπὸ τὸ Χριστό, τὴν Παναγία καὶ τοῦ Ἁγίους καὶ φεύγεις;

Σὲ ξεγελάει τὸ πονηρὸ πνεῦμα καὶ σὲ ξεσηκώνει νὰ φύγεις ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία…


Νὰ μὴν φεύγουμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ στὸ δὶ΄εὐχῶν,

διότι διαφορετικά, ὄχι ἁπλὰ ὁμοιάζουμε, ἀλλὰ εἴμαστε Ἰοῦδες.

Γιατί ὅπως ὁ Ἰούδας ἔφυγε πρὶν ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος ὁλοκληρωθεῖ,

ἔτσι καὶ ἐμεῖς φεύγουμε πρὶν ὁλοκληρωθεῖ ἡ Θεία Λειτουργία.


Ὁ 9ος κανόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀναφέρει τὸ ἑξῆς:

»ὅσοι λαϊκοὶ προσέρχονται στὴν Ἐκκλησία καὶ φεύγουν ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία, πρὶν ὁ παπὰς πεῖ τὸ »δὶ’ εὐχῶν»,

αὐτὸ λογαριάζεται ὡς »ἀταξία» καὶ πρέπει νὰ ἀφορίζονται!»…



Ἀπὸ Πνευματικὸ Ἀνθολόγιο Ὀρθοδοξίας

πηγή: ixthis3.blogspot.com

[XAPA]

Tα εκατό κατσίκια του Αγίου Σπυρίδωνα



Κάποτε, ο άγιος Σπυρίδων πούλησε εκατό κατσίκια σε έναν ζωέμπορο σε μια τιμή που συμφώνησαν

και ο άγιος είπε στον αγοραστή να του δώσει τα χρήματα.

Εκείνος, γνωρίζοντας ότι ο Σπυρίδων ποτέ δεν μετρούσε χρήματα, του έδωσε ικανό ποσόν για ενενήντα εννέα κατσίκια

και έκρυψε τα χρήματα για το ένα, το εκατοστό.

Ο άγιος μέτρησε εκατό κατσίκια και του τα έδωσε.

Όταν όμως ο έμπορος και οι υπηρέτες του οδήγησαν έξω το κοπάδι, ένα απ’ τα ζώα, βελάζοντας γύρισε πίσω.

Αυτός το έδιωχνε αλλά εκείνο επέστρεφε. Όσο το έδιωχνε ξανά και ξανά, εκείνο γύριζε πάλι,

μη θέλοντας να πάει μαζί με τα άλλα κατσίκια.

Ο άγιος τότε πλησίασε τον έμπορο και ψιθύρισε στο αυτί του:

«Κοίταξε, παιδί μου, το ζωντανό δεν το κάνει τυχαία αυτό.

Μήπως τυχόν παρακράτησες την άξια του;».

Ο έμπορος ντράπηκε και ομολόγησε την αμαρτία του.

Μόλις πλήρωσε την ανάλογη τιμή που παρακράτησε,

το κατσικάκι έφυγε αμέσως και πήγε μαζί με τα άλλα ζώα του κοπαδιού.


Σε άλλη περίπτωση, συνέβη κάποτε να μπουν κλέφτες μέσα στο μαντρί του αγίου Σπυρίδωνα.

Αφού άρπαξαν όσα πρόβατα μπορούσαν, γύρισαν κι έκαναν να φύγουν,

αλλά μια αόρατη δύναμη τους κρατούσε, σαν καρφωμένους, στο ίδιο σημείο, και ήταν αδύνατον να κινηθούν.

Την αυγή ήλθε ο επίσκοπος να δει το κοπάδι του.

Βρίσκοντας εκεί τους κλέφτες, τους επέπληξε με ήπιο τρόπο και τους συμβούλευσε στο εξής

να πασχίζουν να ζουν με τους δικούς τους κόπους και όχι με κλοπές.

Πήρε μετά ένα πρόβατο και τους είπε: «Πάρτε αυτό για τον κόπο σας, για να μην πάει χαμένη η ολονύχτια αγρυπνία σας»·

και έτσι τους απέλυσε εν ειρήνη.


(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Δεκέμβριος, εκδ. Άθως, σ. 114-115, 118-119)

iconandlight

[XAPA]

Θαυμαστή διήγηση απο τις περιοδείες του Απόστολου Θωμά στις Ινδίες


Ο Απόστολος Θωμάς εορτάζει στις 6 Οκτωβρίου



Ο Απόστολος Θωμάς πωλήθηκε κατά παραχώρηση Κυρίου στον έμπορο Αμβάνη ως δούλος και πολύ ικανός και έμπειρος οικοδόμος.

Ο Αμβάνης έφερε τον δούλο στις Ινδίες και τον παρουσίασε στον Βασιλέα ως μέγα αρχιτέκτονα και οικοδόμο.

Εκείνος τον δέχθηκε και του πρόσφερε πολλά χρήματα για να του οικοδομήσει καινούργια παλάτια.

Ο Απόστολος του Χριστού μόλις πήρε τα χρήματα τα μοίρασε στους πτωχούς και στους έχοντας ανάγκη.

Μετά από λίγο χρόνο έστειλε ο Βασιλεύς τους αυλικούς του για να δουν πως πηγαίνουν οι νέες οικοδομές.


Όταν είδαν κατάπληκτοι ότι ούτε τα θεμέλια δεν έχει τοποθετήσει ο οικοδόμος και μαθαίνοντας ότι τα χρήματα

τα μοίρασε στους πτωχούς, έτρεξαν στον βασιλέα και του ανήγγειλαν το γεγονός.

Εκείνος διέταξε να δέσουν τον Απόστολο οπισθάγκωνα και να τον φέρουν μπροστά του .

Αφού ήλθε , του είπε με οργή:

-Μου έκτισες το παλάτι;

-Ναι , απάντησε με ηρεμία ο Απόστολος και μάλιστα είναι πολύ ωραίο

-Εμπρός λοιπόν , είπε ο βασιλιάς, πάμε να το δω και εγώ


-Δεν είναι δυνατόν , βασιλιά να δεις αυτό το ανάκτορο σ’ αυτή την ζωή.

Μετά την αναχώρηση σου απο τον κόσμο αυτό θα το απολαύσεις και θα αγαλλιασθεί η ψυχή σου.

Τα λόγια αυτά του αληθινού δούλου του Θεού , θεώρησε ο βασιλιάς Γουνδαφόρος ,

διότι αυτό ήταν το όνομά του , ως εμπαιγμό και χλεύη.

Και επειδή έμαθε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πτωχός και δεν έχει τις οικονομικές δυνατότητες

να του επιστρέψει τα σπαταληθέντα χρήματα, σκέφθηκε ότι μόνο ο θάνατος του θα ικανοποιήσει κάπως τον θυμό του.

Γι’ αυτό διέταξε να τον γδάρουν ζωντανό και ύστερα να τον ρίξουν στην φωτιά να καεί.


Τι κάνει όμως ο Παντοδύναμος Θεός;

ο αδελφός του βασιλιά οργίστηκε περισσότερο κατα του Αποστόλου και βίαζε τον βασιλιά να τον τιμωρήσει .

Ξαφνικά όμως πέθανε και ο θάνατος του αγίου Θωμά ματαιώθηκε.

Έτσι όλοι πλέον ασχολούνταν με την εκφορά του νεκρού.


Ο Θεός όμως που δεν επιθυμεί τον θάνατο του αμαρτωλού , επιτέλεσε εδώ καταπληκτικό θαύμα.

Μόλις πέθανε ο Γάδ, αυτό ήταν το όνομά του, παρέλαβαν την ψυχή του άγγελοι και την έδειχναν τις αιώνιες κατοικίες

των ανθρώπων που σώθηκαν από την αμαρτία ή μετανόησαν.

Η ψυχή του Γάδ κυριεύθηκε από θαυμασμό για το έξοχο κάλλος εκείνης της ουράνιας έπαυλης

που ξεχώριζε από τις άλλες και παρακαλούσε τους συνοδούς αγγέλους της να την αφήσουν να κατοικήσει

σ’ ένα απ’ αυτά τα μικρά δωμάτια που έβλεπε.


Οι άγγελοι όμως δεν δέχονταν την παράκληση του λέγοντας ότι αυτό το παλάτι ανήκει στον αδελφό του Γουνδαφόρο

και το έκτισε ένας ξενόφερτος άνθρωπος ονόματι Θωμάς.

Μόλις πληροφορήθηκε αυτό ο Γάδ παρακαλούσε επίμονα τους αγγέλους να του επιτρέψουν να γυρίσει στον κόσμο

για ν’ αγοράσει αυτό το λαμπρό παλάτι από τον αδελφό του.

Με το θέλημα λοιπόν του Θεού επανήλθε η ψυχή του Γάδ στο σώμα της για να λυτρωθεί

έτσι ο Απόστολος από τον θάνατο και πολλοί άνθρωπο να σωθούν από το θαύμα της αναστάσεως του Γάδ.


Ενώ οι συγγενείς του ετοίμαζαν το νεκρό σώμα του Γάδ για τον ενταφιασμό , ξαφνικά άρχισε να αναπνέει.

Όλοι εξεπλάγησαν και φώναξαν τον βασιλιά στον οποίο είπε ο αναστημένος αδελφός του:

-Αν με αγαπάς , αδελφέ μου, έχω την αξίωση να μου πουλήσεις

αυτό το ωραίο παλάτι που σου έκτισε στον ουρανό ο χριστιανό Θωμάς.

Ακούγοντας τα λόγια αυτά ο βασιλιάς φωτίστηκε εκ Πνεύματος Αγίου ότι ο Θωμάς είναι αληθινός Απόστολος του Θεού

και φωτισμένος στην ψυχή είπε στον αδελφό του:


-Αδελφέ μου , δεν μπορώ να σου πουλήσω αυτό το παλάτι γιατί η απόκτηση του δεν επιτυγχάνεται εύκολα.

Θεωρώ προτιμότερο να συστήσω σε εσένα τον τεχνίτη που ,

ο οποίος ζει ακόμη, και εκείνος προς χάριν σου θα οικοδομήσει παρόμοιο ανάκτορο.

Αμέσως διέταξε ν’ αποφυλακίσουν και φέρουν ενώπιόν του τον Θωμά.

Όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους, εκείνοι έπεσαν και οι δύο γονατιστοί στα πόδια του ζητώντας συγχώρεση

διότι από άγνοια, διέπραξαν το κακό σε βάρος του και τον παρακάλεσαν να κηρύξει στην χώρα τους τον αληθινό Θεό

που λατρεύει και την διδασκαλία του , ώστε όλοι οι άνθρωποι να απολαύσουν τα αιώνια και άφθαρτα αγαθά,

τα οποία αξιώθηκε να γνωρίσει ο Γάδ.


Με κατάπληξη άκουσε όλα αυτά ο Απόστολος Θωμάς και ευχαρίστησε εκ βάθους καρδίας τον Θεό

για τα θαυμάσια του και την Θεία Πρόνοιά Του.

Αμέσως τους κατήχησε και τους βάπτισε όλους και άλλα αναρίθμητα πλήθη ινδών,

στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.


Απο το βιβίο “Ψυχωφελείς Οπτασίες και Διηγήσεις”
Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”


talantoblog.blogspot

[XAPA]

Ετσι κερδίζεται η ζωή!


Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου, κ. Νεοφύτου



Μου έλεγε κάποιος: «Πιστεύω, αλλά πιστεύω λίγο».

Του λέω: «Άκουσε, μου έλεγε ένας γέροντας που γνώρισα στην Αθήνα, ο γερό Ευμένιος ο λεπρός,

«Να λες γιε μου στην προσευχή σου, Χριστέ μου εγώ θέλω ν’ αλλάξω αλλά δεν αλλάζω γιατί σε θέλω λίγο».

Τι ωραία που μιλούσε!».


«Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ Χριστέ μου» έλεγε ο γέροντας Ευμένιος.


Αυτός είναι ερωτικός διάλογος.

Μόνο ένας ερωτευμένος μιλά έτσι.

Βοήθα με, σε θέλω λίγο.

Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ και ο Κύριος θ’ αρχίσει να σου δίνει.


Αν έχεις ανάγκη από πίστη θα σου δίνει πίστη.

Αν έχεις ανάγκη από πραότητα θα σου δίνει πραότητα.

Στον καθένα από εμάς δίνει ότι έχουμε ανάγκη.

Έτσι κερδίζεται η ζωή.

Η ζωή η αιώνιος.



vimaorthodoxias

[XAPA]

Ευτυχία είναι όταν χαίρεσαι και δοξολογείς γι αυτά που έχεις και δεν αγκομαχείς, ούτε θλίβεσαι για όσα ονειρεύεσαι ότι θα έπρεπε να έχεις


Ευτυχία είναι όταν χαίρεσαι και δοξολογείς γι αυτά που έχεις και δεν αγκομαχείς,

ούτε θλίβεσαι για όσα ονειρεύεσαι ότι θα έπρεπε να έχεις.


Ζήσε την κάθε σου μέρα απλά, ευχαριστιακά, χωρίς αγωνιώδη μέριμνα για το μέλλον.

Μή φαντάζεσαι τα ανύπαρκτα, αλλά φρόντισε να αξιοποιήσεις τα παρόντα.


Να είσαι νηφάλιος, συνετός, εργατικός και προνοητικός.

Πρόσεχε τον εαυτό σου.


Απόθεσε με εμπιστοσύνη τη ζωή σου στην πρόνοια Εκείνου που η αγάπη Του και εκ του μη όντος σου χάρισε ύπαρξη και ζωή.

Για σένα η θάλασσα και η γη και ότι υπάρχει επάνω σε αυτήν.


Σε σένα φανερώνουν ο αέρας, ο ουρανός και τ' άστρα την τάξη και την αρμονία τους.

Για σένα η ενανθρώπιση του Υιού Του.


Για σένα η διανομή των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος.

Για σένα η κατάργηση του θανάτου και η ελπίδα της Αναστάσεως.


Για σένα η πανευφρόσυνος Βασιλεία Του και τα στεφάνια της δικαιοσύνης αν για την αρετή κοπιάσεις.



Μεγάλου Βασιλείου


yiorgosthalassis

[XAPA]

Εφτά λόγοι για τους οποίους υπάρχει έχθρα στο σπίτι

ΤΟΥ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ (1910-1989)



Ή έχθρα στό σπίτι προέρχεται άπό τήν άμαρτία. Ό­λα έχουν τήν προέλευσή τους άπό τήν άμαρτία.

Όπωσδήποτε έρχεται ή έχθρα στό σπίτι:


α. Έάν ό γάμος άρχισε μέ προγαμιαίες σχέσεις καί δέν άκολούθησε μετάνοια.

β. Έάν οί σύζυγοι ζουν χωρίς εκκλησιαστικό γάμο. Αύτή είναι ή πρώτη άμαρτία τήν όποία πληρώνουν όλοι με την αμοιβαία έχθρα. Γι αυτό όλοι πρέπει νά γίνουν φρόνιμοι καί νά συνδεθούν έκκλησιαστικά μέ τήν ευλογία του γάμου.

Γ. Έάν υπάρχουν άνεξομολόγητες πορνικές πράξεις πού έγιναν πρίν ή καί μετά τόν γάμο. «Ετσι, εισήλθαν σ’ ένα νέο σπίτι μέ τήν δαιμονική σφραγίδα τής άμαρτίας στό σώμα τους καί στήν ψυχή τους.

δ. Έάν ό γάμος έγινε γιά τήν προίκα. Ό γάμος αύτός δέν είναι τού Θεού και ή συμβίωσις δέν θά είναι ειρηνι­κή.

ε. Έάν ύπάρχη μεγάλη διαφορά ήλικίας. Υπάρχουν γονείς πού ύπανδρεύουν τά κορίτσια τους στήν ήλικία τών 14-16 έτών,
ένώ στά 18-19 οί κόρες τους είναι ζωντοχήρες καί μάλιστα μέ παιδιά. Τί ημπορεί νά κάνη μία νεαρή κόρη μπροστά σ’ ένα εύρωστο άνδρα, ό ό­ποιος θά τήν ύποτάξη τελείως και δεν θα την σέβεται; Ή μεγάλη διαφορά ήλικίας είναι άμαρτία ένώπιον του Θεού. Καί έξ αιτίας αύτού του λόγου τό σπίτι δέν κρα­τιέται, άλλά διαλύεται, καί σ’ αύτές τίς περιπτώσεις οι γονείς να άναγνωρίζουν και να ομολογούν τή δική τους ευθύνη.

στ. Άπό τήν άδιαφορία πού έχουν οί σύζυγοι για την έξομολόγηση, την Θεία Κοινωνία καί τήν όλη τάξη της Εκκλησίας, πού είναι έντολές του Θεού. Έάν δέν έφαρμόζουν αύτές τίς έντολές, έφαρμόζουν τίς εντολές του διαβόλου και δεν ημπορούν πλέον να ζουν μέ ειρήνη καί ήσυχία.

ζ. Έξ αιτίας τής καταργήσεως της νηστείας. Αυτοί που γεμίζουν από οργή είναι ήδη γεμάτοι από χολή, η οποία πολλαπλασιάζεται στο σώμα του άνθρώπου, ό­ταν τρώγη πολύ κρέας και δεν νηστεύη. «Ετσι, και για ένα ασήμαντο λόγο, επειδή, επί παραδείγματι, το τάδε πράγμα δεν είναι στην θέση του, σηκώνει ο ένας το ξύ­λο και το φέρνει στο κεφάλι του άλλου.



από το βιβλίο: «ΒΙΟΣ, ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΙΙΟΚΑ» (1910-1989) – Μετάφρασις άπό τά ρουμανικά ύπό μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

[XAPA]

Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και άρχισε να προσεύχεται:


Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και άρχισε να προσεύχεται:

Κύριε, στείλτε μου βροχή.

Και ο Κύριος έστειλε βροχή στη γη.

Το δέντρο ήταν κορεσμένο με υγρασία και ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται:

Και τώρα, Κύριε, σας ζητώ να στείλετε πολύ ήλιο - το δέντρο μου χρειάζεται ζεστασιά.

Και ο Κύριος έστειλε τον ήλιο.

Το δέντρο μεγάλωσε.

Ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται γι 'αυτό:

Κύριε, δώσε λίγο παγετό για να ενισχυθούν οι ρίζες και τα κλαδιά.

Ο Κύριος έστειλε παγετό και ... το δέντρο πέθανε.


Ο μοναχός ήταν πολύ αναστατωμένος.

Πήγε σε άλλον μοναχό για να πει την ιστορία του και να μοιραστεί τη θλίψη του.

Έχω επίσης μια ελιά, κοίτα - απάντησε ένας άλλος μοναχός.

Το δέντρο έχει μεγαλώσει όμορφα. Αλλά προσευχήθηκα διαφορετικά.

Είπα στον Θεό ότι είναι ο Δημιουργός αυτού του δέντρου και ότι ξέρει καλύτερα τι χρειάζεται γι 'αυτό.

Απλώς ζήτησα από τον Θεό να το φροντίσει και το κάνει.


Αυτό ισχύει για εμάς.

Συχνά ρωτάμε , κατά τη γνώμη μας, τι χρειαζόμαστε.

Αλλά μόνο ο Θεός ξέρει τι χρειαζόμαστε. Τον εμπιστευόμαστε εντελώς!



proskynitis

[XAPA]

«Ἀποκάλυψον πρὸς Κύριον τὴν ὁδόν σου καὶ ἔλπισον ἐπ’ αὐτόν, καὶ αὐτός ποιήσει». (Ψαλμός λστ' στ. 5)

Φανέρωσε στὸν Κύριο μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν δρόμο καὶ τὶς ἐπιδιώξεις καὶ τὶς ἀνάγκες τῆς ζωῆς σου καὶ ἔλπισε σ’ Αὐτὸν καὶ θὰ κάνει ἐκεῖνα ποὺ ζητᾶς καὶ χρειάζεσαι.



.

[XAPA]

Γιατί ζεις έτσι;



Τις ημέρες εκείνες έτυχε να συναντήσω στο ναό έναν εκπληκτικό, νεαρό άνδρα.

Πλησίασε τον αδερφό μου στο τέλος της Θείας Λειτουργίας και του απεκάλυψε

την ασυνήθιστη ιστορία της μεταστροφής του στο Χριστό.

Στεναχωριόταν πολύ από τις ατελείωτες μετακινήσεις και συζητήσεις που γίνονταν τη στιγμή που οι ιερείς

μεταλάμβαναν στο ιερό και ετοιμάζονταν για την έξοδο στην Ωραία Πύλη με το Άγιο Ποτήριο, για να κοινωνήσουν οι πιστοί.

Γιατί όλοι αρχίζουν να πηγαινοέρχονται αυτή την ιδιαίτερη, γεμάτη αδημονία, στιγμή,

όταν ο Κύριος βρίσκεται στην Αγία Τράπεζα; ρώτησε τον αδελφό μου.


Θέλω να σας διηγηθώ την ιστορία μου.

Ζούσα όπως η πλειοψηφία των νέων ανθρώπων της εποχής μας, μακριά από το Θεό,

μέσα στη διαφθορά, διάγοντας έκλυτη ζωή με οινοποσία και άλλες αμαρτίες.

Όσο κι αν με νουθετούσε και με ικέτευε η μητέρα μου, πιστή γυναίκα, ν’ αφήσω την αμαρτωλή ζωή,

εγώ την αγνοούσα και μόνο γελούσα.

Οι αφηγήσεις της, ότι υπάρχει Θεός και αιώνια ζωή, μου φαίνονταν ανοησίες.

Γελούσα με τις επιπλήξεις της, ζητώντας της να μ’ αφήσει ήσυχο.

Κάποια φορά, αργά τη νύχτα, επιστρέφοντας στο σπίτι με τη μοτοσυκλέτα,

μετά από την καθιερωμένη βόλτα, είχα ένα ατύχημα και σκοτώθηκα.


Απρόσμενα αισθάνθηκα ότι βρισκόμουν στον αέρα.

Κοίταζα μ’ έκπληξη το ματωμένο σώμα μου, μην κατανοώντας γιατί ήμουν διπλός, και στεκόμουν και ήμουν ξαπλωμένος.

Αργότερα είδα κόσμο να τρέχει κοντά μου και να προσπαθεί να με συνεφέρει.

Ήρθαν οι πρώτες βοήθειες και οι γιατροί προσπαθούσαν να με γυρίσουν στη ζωή.

Όμως εγώ δεν ήθελα να επιστρέψω στο νεκρό σώμα μου.

Με φορείο μ’ έβαλαν στο ασθενοφόρο και με πήγαν στο νεκροτομείο.

Τη στιγμή εκείνη έστρεψα το βλέμμα μου προς τον ουρανό.

Ξαφνικά είδα το Ζωντανό Χριστό τόσο πανέμορφο, τόσο ταπεινό και πράο,

μέσα σε πύρινη λάμψη να στέκεται από επάνω μου και να με κοιτάζει.


-Γιατί ζεις έτσι; με ρώτησε ο Κύριος.

Εκείνη τη στιγμή, από το μεγάλο φόβο που κατείχε την αμαρτωλή ψυχή μου, κουβαριάστηκα κι αναφώνησα:

-Κύριε, συγχώρεσέ με!!! και άκουσα την απάντηση…

-Για τις αμαρτίες σου και την ακάθαρτη ζωή σου είσαι άξιος του Άδη.

Όμως οι προσευχές και το κλάμα της μητέρας σου έφθασαν σε Εμένα. Σε συγχωρώ και σε στέλνω πίσω στη γη.

Πήγαινε και μάθε ότι η σωτηρία βρίσκεται μόνο στην Εκκλησία, μέσω της μετάνοιας και της Αγίας Κοινωνίας.


Εκείνη τη στιγμή, ξαφνικά, αισθάνθηκα πάλι να μπαίνω στο σώμα μου και από τους φοβερούς πόνους,

άρχισα, να βογκώ και να στριφογυρίζω.

Οι γιατροί έμειναν έκπληκτοι. Αντί για το νεκροτομείο, με μετέφεραν στο νοσοκομείο για εγχείριση. Ο Θεός με επέστρεψε στη ζωή.

Και να, λοιπόν, τώρα θεραπευμένος, με ιδιαίτερη ευλογία έρχομαι στη Θεία Λειτουργία σ’ αυτό το μοναστήρι.

Με φόβο αναμένω πότε θα βγει ο ιερέας με το Άγιο Ποτήριο για να προσκυνήσω το Ζωντανό Θεό,

ο Οποίος μου αποκάλυψε ότι με την Κοινωνία του Αγίου Σώματος και του Αίματος Του,

μπορούμε να σωθούμε και να κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή.

Να, γιατί με απορία και σύγχυση κοιτάζω τους ανθρώπους που πηγαινοέρχονται ενώπιον του μεγάλου Μυστηρίου,

διαταράσσοντας την ευλογημένη ατμόσφαιρα, όταν πράγματι ο Ίδιος ο Κύριος έρχεται από την Ωραία Πύλη,

προτείνοντας τον Εαυτό Του για τροφή.

Και έβαλε το χέρι του αδελφού μου, σφίγγοντας το σε γροθιά, στο τεράστιο βαθούλωμα που υπήρχε στο κρανίο του,

μετά το χτύπημα με τη μοτοσυκλέτα.

Μ’ αυτό ήθελε ν’ αποδείξει την αυθεντικότητα όλων όσων βίωσε και διηγήθηκε.


Αυτή η αληθινή ιστορία βαθιά μας συγκλόνισε.

Συχνά τη διηγούμαι στα κηρύγματά μου, σαν αληθινή μαρτυρία εκείνης της ανείπωτης Αγάπης,

την οποία έφερε ο Κύριος από τους ουρανούς, καλώντας όλους τους αμαρτωλούς σε μετάνοια,

ώστε ν’ αναγεννηθούν μέσω της Αγίας Κοινωνίας και να έλθουν προς την Αλήθεια.



ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΓΚΑΝ
“ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΣΤΟ ΦΩΣ”

optiko.net