Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

ΤΟ ΠΑΙΔΙ, ΤΟ ΧΑΡΤΙΝΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ


Ένας μικρούλης έριξε στην άκρη του γιαλού το όμορφο καραβάκι του.

Δεν πρόσεξε όμως, κι έτσι το καραβάκι απομακρύνθηκε, χωρίς να προλάβει να το πιάσει.

Τότε ο πατέρας του πήρε πέτρες και τις πετούσε μπροστά από το καραβάκι.

Ο μικρός στην αρχή δεν κατάλαβε κι απόρησε γι’ αυτό το πετροβόλημα.

Αλλά δεν άργησε να εννοήσει.

Οι πέτρες έπεφταν πέρα από το καραβάκι, χωρίς να το χτυπούν.

Και με τα κυματάκια που προκαλούσαν, το έφερναν σιγά- σιγά πίσω στην ακρογιαλιά.

Κι έτσι ο μικρός με μεγάλη χαρά το πήρε πάλι στη αγκαλιά του.

Πολλές από τις θλίψεις που μας βρίσκουν μοιάζουν μ’ αυτό το πετροβόλημα.

Είναι οι πέτρες που ρίχνει ο Θεός, σαν απομακρυνθούμε από κοντά Του,

για να γυρίσουμε σ’ Αυτόν.



mazi-xeri-xeri

[XAPA]

Ένας Άγγελος σε Θεία Λειτουργία.


Κάποιος ιερεύς, σε μία αγρυπνία, και ενώ είχε αρχίσει την Προσκομιδή, δυσκολευόταν, τρόπον τινά,

με μόνο το φως ενός κεριού να διαβάζει τα ονόματα...

Ξαφνικά, διαπίστωσε ότι το φως του κεριού, πού ήταν παραπλεύρως,

όλως περιέργως, εγένετο πιο δυνατό! Και τότε αναρωτήθηκε:

-Πώς είναι δυνατόν; Πώς φέγγει περισσότερο τώρα το κερί;

Κι όπως γύρισε το κεφάλι του, βλέπει να στέκεται μπροστά του

στα τρία τέσσερα μέτρα με πολύ σεβασμό και ευλάβεια ένας Άγγελος.

Στην αρχή απολιθώθηκε, μαρμάρωσε στη θέση του και έκανε αρκετή ώρα να συνέλθει.


Αλλά ή παρουσία του Αγγέλου, του γλύκανε την ψυχή κατά τέτοιον τρόπον,

ώστε ή κατάνυξης μέσα του να αυξηθεί πολύ, να απόκτηση ή ψυχή του πολύ μεγάλη γλυκύτητα,

μία, τρόπον τινά, ένωση με την παρουσία του αγίου Αγγέλου.

Και παρόντος του αγίου Αγγέλου, τελείωσε την ιερά Πρόθεση,

είπε το «Ευλογημένη ή βασιλεία...» και άρχισε τη Θεία Λειτουργία.


Ο Άγγελος ήταν πάντοτε παρών, μέχρι πού τελείωσε και την Κατάλυση.

Ο ιερεύς δεν μπορούσε να συγκράτηση την συγκίνηση του, την κατάνυξη και το δέος,

πού τον είχε καταλάβει μπροστά σ' αυτήν την παρουσία,

διότι ήταν ένα γεγονός, πού του συνέβαινε πρώτη φορά στη ζωή του.


Άλλωστε, αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν, δεν ξέρω! πιθανόν να κάνω λάθος,

μια-δύο φορές στη ζωή ενός ευλαβούς και ταπεινού ιερέως.

Ασφαλώς όμως θα υπάρχουν κι άλλοι άγιοι ευλαβέστατοι και χαριτωμένοι κληρικοί παντός βαθμού,

πού έχουν θεϊκές αποκαλύψεις κάπως πιο συχνά! Ό Θεός γνωρίζει...


Ο παππούλης, παρέμεινε στη θέση του. Δεν ξεντύθηκε, κάθισε σε μια καρέκλα μέσα στο ιερό Βήμα και συνεχώς έκλαιγε.

Έκλαιγε και δεν μπορούσε να συνέλθη από την κατάνυξη, το δέος και την συντριβή πού ένιωθε.

Έτσι παρέμεινε για ώρα πολλή απολαμβάνοντας με συγκίνηση και ταπείνωση

όσα βίωσε στη Θεία Λειτουργία με την παρουσία του άγιου Αγγέλου.

Ό διακριτικός και άγιος Γέροντας του με διαβεβαίωσε για την αλήθεια του γεγονότος.

Από τότε ή πίστης του ιερέως αυτού έγινε βράχος ακλόνητος,

αυτός δε με πολύ δέος στην καρδιά λειτουργούσε πλέον τα πανάχραντα Μυστήρια.



agiosnikolaosengomis

[XAPA]

ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΑ ΥΛΙΚΑ...



Μια καλή γυναίκα πέθανε και πήγε στον παράδεισο όπου της άνοιξε ο απόστολος Πέτρος.

Βλέπω ότι είσαι γραμμένη στα ιερά βιβλία της είπε και άρχισαν να περπατούν στους δρόμους του παραδείσου.

Λίγο μετά η γυναίκα είδε ένα μεγάλο παλάτι και ρώτησε τίνος είναι.

Αυτό είναι της υπηρέτριάς σου που πέθανε πριν ένα μήνα.

Τότε η γυναίκα σκέφτηκε: Αφού η υπηρέτριά μου μένει σε ένα τόσο θαυμάσιο σπίτι , φαντάσου πού θα μένω εγώ.

Όμως όχι μακριά από εκεί ο απόστολος σταμάτησε μπροστά σε ένα πολύ μικρό σπιτάκι που περισσότερο έμοιαζε με καλύβι.

Καλά απόστολέ μου εκείνο το έξοχο σπίτι είναι για την υπηρέτριά μου και για μένα αυτό το πολύ φτωχό;

Τα υλικά που μας έστειλες, όσο ζούσες, πάνω στη γη έφθαναν μόνο για αυτό

και πάλι καλά που κατορθώσαμε και στο φτιάξαμε.

Ο σκοπός είναι να φιλοτιμηθούμε και εμείς απέναντι στον Ευεργέτη Θεό

και να κάνουμε ό,τι καλύτερο και περισσότερο μπορούμε.

Όλα αυτά τα έργα και οι κόποι μας γίνονται ‘’οικοδομικά υλικά ‘’

για το ‘’ χτίσιμο ‘’ της διαμονής μας στη Βασιλεία των ουρανών.



(Μητρ.Νικοπόλεως Μελετίου:’’στο φως των λόγων Του’’ σ.147-148



dieyxontonagion

[XAPA]

Παρασκευή της Διακαινησίμου ή Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής


Η Ζωοδόχος Πηγή


Ήταν γύρω στα 450μχ, όταν ένας βυζαντινός στρατιώτης, Λέοντας στο όνομα, έκοβε βόλτες σ΄ ένα δασάκι

στα μέρη της βασιλεύουσας, όταν ξάφνου βλέπει μπροστά του έναν τυφλό άνθρωπο να του ζητάει λίγο νερό

για να σβήσει τη δίψα του. Ο Λέοντας προθυμοποιήθηκε να του βρει και να του φέρει νερό.

Έψαξε λοιπόν, στο δάσος για να βρει νερό αλλά μάταια και έτσι, επέστρεφε λυπημένος.


Τότε όμως, άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει: «Ου χρεών σε, Λέων, αγωνιάν, το γαρ ύδωρ εγγύς»,

δηλαδή, «Δεν χρειάζεται Λέων να αγωνιάς, να άγχεσαι, να στεναχωριέσαι, το νερό είναι δίπλα σου».

Και πάλι ακούει τη φωνή την άγνωστη να τον προστάζει: «Λέων βασιλιά, πάρε απ΄ το νερό αυτό και δώσε να πιει

να ξεδιψάσει ο τυφλός άνθρωπος και κάτι ακόμα, άλειψε μ΄ αυτό τα μάτια του και αμέσως θα καταλάβεις

ποια είμαι εγώ που σου μιλώ».


Έτσι πράγματι έπραξε ο Λέοντας και παρευθύς ο τυφλός ανέβλεψε.

Αλλά ταυτόχρονα άνοιξαν και τα μάτια του Λέοντα ο οποίος τώρα, κατάλαβε πως εκείνη η φωνή

που του μιλούσε ήταν της Παναγίας που έκανε αυτό το θαύμα και του μίλησε και πως επίσης,

σ΄ Εκείνην τη Μεγαλόχαρη, οφείλεται και το μεγάλο θαύμα της θεραπείας του τυφλού.


Ακόμη, θαύμα αξιοθαύμαστο ήταν και η εύρεση της πηγής του σωτήριου αυτού νερού.

Αλλά θαύμα ήταν και η επαλήθευση της προσφώνησης από την Παναγία, του Λέοντα , ως βασιλιά.

Διότι πράγματι ο Λέων, το 486μ.Χ, ανέβηκε στον θρόνο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ως Λέων ο Α΄ ο Θράξ,

ο επονομαζόμενος και Μακέλλης(457-474), και τον οποίο η Αγία Εκκλησία μας ως Άγιο τον τιμά στις 20 του Ιανουρίου.

Αμέτρητα τα θαυμάσια σου Παναγία μας.


Ο Λέων, ως αυτοκράτορας πλέον, θα αναγείρει επί της θαυματουργής πηγής, θαυμάσιο Ναό

αφιερωμένο στην Παναγία τη Ζωοδόχου Πηγή για να θυμίζει τις δωρεές της Θεοτόκου προς εκείνον

αλλά και όλες τις μεγάλες ευεργεσίες της προς το γένος των ανθρώπων.


Στην θαυματουργή πηγή αυτού του ιερού Ναού, βρήκε τη γιατρειά και ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Α΄,

ο Λέοντας ο ΣΤ΄ ο Σοφός, η γυναίκα του, Αγία βασίλισσα Θεοφανώ, ο Ρωμανός Α΄ ο Λεκαπηνός και η γυναίκα του,

ο Πατριάρχης Στέφανος (886-912), ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ιωάννης(964-966), αλλά και πλήθος ακόμη,

άρχοντες και απλοί άνθρωποι εκεί γιατρεύτηκαν. Μέχρι και νεκρό ανέστησε το αγιασμένο νερό της Ζωοδόχου Πηγής.


Το Ναό της Ζωοδόχου Πηγής, γκρέμισαν οι Τούρκοι για να φτιάξουν με τα υλικά του το τέμενος του Σουλτάνου

Βαγιαζήτ. Οι χριστιανοί στη θέση αυτή έχτισαν ένα παρεκκλήσι και αργότερα ένα πιο μεγάλο Ναό
(1835).

Αυτού του ιερού Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ζωοδόχου Πηγής, τα εγκαίνια εορτάζει η Εκκλησία μας

την Παρασκευή της Διακαινησίμου (Λαμπροβδομάδα).


Ο Ναός αυτός έμεινε γνωστός στην ιστορία ως το αγίασμα του «Μπαλουκλί». «Μπαλούκ» στα τουρκικά

σημαίνει ψάρι και η παράδοση μας λέει πως εκεί δίπλα στο αγίασμα, στις 23 Μαΐου 1453 ένας καλόγερος

τηγάνιζε ψάρια, όταν κάποιος του έφερε την είδηση πως πήραν την Πόλη οι Τούρκοι.

Ο καλόγερος απάντησε πως μόνο αν τα ψάρια που τηγάνιζε έφευγαν απ΄ το τηγάνι και έπεφταν μέσα

στο αγίασμα θα πίστευε ότι έγινε κάτι τέτοιο. Και πραγματικά τα ψάρια ζωντάνεψαν και έπεσαν

μέσα στην πηγή του αγιάσματος. Μέχρι σήμερα δε, μέσα στην δεξαμενή της Ζωοδόχου Πηγής

διατηρούνται επτά ψάρια και μάλιστα σαν να είναι μισοτηγανισμένα απ΄ την μια πλευρά.


Πέρα όμως από θρύλους και παραδόσεις, η Παναγία μητέρα του Χριστού και μητέρα πάντων των χριστιανών,

παραμένει για όλους μας η Πηγή της Ζωής, καθότι Εκείνη έφερε τη Ζωή, το Χριστό στον κόσμο,

ελπίδα και προστασία μας, «καταφυγή τε σκέπη και αγαλλίαμα».



Τσαγκάρη Παναγιώτη Θεολόγου

pigizois



Απολυτίκιον Ζωοδόχου Πηγής - Ήχος α΄

Ο ναός σου Θεοτόκε ανεδείχθη παράδεισος, ως ποταμούς αειζώους αναβλύζων ιάματα ώ προσερχόμενοι πιστώς, ως Ζωοδόχου εκ Πηγής, ρώσιν αντλούμεν, και ζωήν την αιώνιον, πρεσβεύεις γαρ συ τω εκ σου τεχθέντι, Σωτήρι Χριστώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Μεγαλυνάριον

Ύδωρ το ζωήρυτον της Πηγής, μάννα το προχέον, τον αθάνατον δροσισμόν το νέκταρ το Θείον την ξένην άμβροσίαν το μέλι το εκ πέτρας, πίστει τιμήσωμεν.



pigizois

[XAPA]

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΕΝΑ ΤΑΞΙΤΖΗ… ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ!!!


Toυ π. Ιεροθέου Ανδρουτσόπουλου


Κάποιος μου είπε λίγες ημέρες πριν πως πάτερ, έχεις καιρό να γράψεις κάτι.

Και του απάντησα πως συνηθίζω να λερώνω με μελάνι τις λευκές γραμμές του χαρτιού,

μόνο όταν κάτι συμβαίνει και μου προξενεί το ενδιαφέρον ή μου προκαλεί την ευαισθησία.

Και είναι αλήθεια, πάει καιρός από τότε.


Πάντα όμως εκεί που δεν το περιμένεις, κάτι έρχεται να σου αναταράξει για λίγο την ησυχία

και ίσως και την εφησυχάζουσα συνείδησή σου.

Σκέψεις, λογισμοί, απορίες, αγωνίες όλο αυτό τον καιρό για την νέα αυτή χρονιά, προβληματισμοί του παρόντος,

αμφιβολίες για την πορεία του μέλλοντος, την προσωπική ευτυχία και την γενικότερη κατάσταση στον κόσμο,

βασανίζουν την καρδιά σου, την σκέψη μου, την ψυχή μας.


Γενικότερη η ανησυχία. Μεγάλη η ανεργία. Πλήθυνε λένε η ανομία. Εγκαθίσταται η αναρχία. Στερείται η ελευθερία μας.

Χάνεται η γεωγραφική μας κυριαρχία. Τα πάντα αλλάζουν.

Και ξαφνικά αισθάνεσαι ότι δεν υπάρχει πια ελπίδα, δεν πρόκειται να σωθείς,

σου λένε επίμονα ότι ο Θεός πέθανε, ότι δεν υπάρχει ζωή.


« Θεέ μου τι κόσμος! Βοήθησε με να σωθώ. Να μην σέρνομαι στο χώμα. Αναζωπύρωσε μέσα μου την φλόγα της ελπίδος.

Μπορείς άλλωστε. Τι είναι για Σένα ένα θαύμα! Συγχώρεσε την παρρησία μου.

Σε αισθάνομαι Πατέρα. Θέλω να νιώθω άνετα μαζί σου».

Αυτές ήταν οι σκέψεις μου. Τις μοιράστηκα μαζί σας. Με βασάνιζαν, δεν σας το κρύβω. Μέχρι που ένας ταξιτζής,

άνθρωπος του μεροκάματου, μου έλυσε την απορία. Σου κάνει εντύπωση; Και όμως.


« Πάτερ, μου είπε, άκου αυτό που θα σου πω και πες μου.

Σε ένα φίλο, αδελφικό, του διέγνωσαν καρκίνο. Φοβήθηκε. Ταράχτηκε όλη η οικογένειά του.

Τον έπιασε τρόμος. Εξετάσεις, αποτελέσματα, επισκέψεις σε γιατρούς, μαγνητικές, αξονικές στο κεφάλι.

Τελευταία ελπίδα ,του είπαν, στο εξωτερικό , ένα διαγνωστικό κέντρο στην Γαλλία, για ειδικές εξετάσεις.

Γαλλία, ημέρα Σάββατο , ένα όμορφο πρωινό, στην αναμονή ή στην προσμονή των αποτελεσμάτων , εκεί σε μια στάση,

στριμωγμένος με πολύ κόσμο. Ψάχνοντας ταξί.

Έπειτα από αρκετή ώρα αναμονής ένα ταξί σταματά εμπρός του και του ανοίγει την πόρτα.

«Πηγαίνετε με στο τάδε ξενοδοχείο» , είπε στα γαλλικά, μα κατάλαβε ότι ο ταξιτζής ήταν Έλληνας.

«Τι κάνεις στην Γαλλία», τον ρώτησε.

«Ήρθα για κάτι εξετάσεις».

«Καλά δεν υπάρχουν νοσοκομεία στην Ελλάδα»;

Ε, για καλύτερα, απάντησε. « Ξέρω ένα καλό νοσοκομείο εκεί στην Αίγινα, πήγαινε εκεί.»

Η κούρσα τελείωσε , η απροσδόκητη επαφή με τον ταξιτζή, χάθηκε.

Ελλάδα, λίγες ημέρες μετά, μου συνέχισε την διήγηση ο ταξιτζής που με έφερνε στο μοναστήρι,

ο φίλος ρώτησε ποιο νοσοκομείο υπάρχει στην Αίγινα για να πάει.

Του απάντησα πως η Αίγινα φημίζεται μόνο για τον Άγιο Νεκτάριο. Δεν έχει νοσοκομείο για ασθενείς με καρκίνο.

Πήγε, τελικά, στο Μοναστήρι του Αγίου, και μπαίνοντας μέσα είδε την αγιογραφία με τον Άγιο Νεκτάριο. Λιποθύμησε.

Τον ήξερε αυτό τον Άγιο.

Ήταν ο ταξιτζής της Γαλλίας!!!


Και τότε πήρα την απάντηση στα ερωτηματικά που περιέγραψα παραπάνω.

Ένας ταξιτζής σε μένα έλυσε την απορία της αγωνίας, κατάλαβα ότι υπάρχει Ζωή και αυτή την ζωή θέλω να ζήσω,

και ένας άλλος ταξιτζής ( Άγιος Νεκτάριος) στον ασθενή αδελφό έδωσε την υγεία και την λύση στο αδιέξοδο της



tostavroudaki

[XAPA]

Μην περιμένεις αυτό που δεν θα βρεις !


« Από τον Σταυρό δεν κατεβαίνουμε αλλά μας κατεβάζουν...

Εγώ θα στο πω απλά και ανθρώπινα,

στο δικό μου πνευματικό επίπεδο που είναι χαμηλό και γήινο,

γιατί κουράστηκα από τις υψηλές αναλύσεις.


Μην περιμένεις η ζωή να σε ρωτήσει εάν και πόσο αντέχεις.

Μην περιμένεις να βρεθούνε οι τέλειες συνθήκες για να πεις θα ζήσω.

Μην περιμένεις να διαμορφωθούν οι ιδανικές καταστάσεις για να γελάσεις.

Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο πατέρα ή μάνα για να μην έχεις τραύματα.


Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο σύζυγό γιατί απλά δεν θα βρεις ποτέ.

Μην περιμένεις να κάνεις τα τέλεια παιδιά, γιατί απλά δεν υπάρχουν.

Μην περιμένεις να συναντήσεις τους τέλειους φίλους, γιατί ούτε εσύ είσαι.

Μην περιμένεις να δουλέψεις στην ιδανική δουλειά γιατί απλά θα μείνεις άνεργος.


Μην περιμένεις να σηκώνεσαι κάθε πρωί και να λες,

"ουάου θα πάω για δουλειές....." Ξέχνα το.

Μην περιμένεις να βρείς το τέλειο σπίτι για να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα.

Μην περιμένεις να έχεις την τέλεια παρέα για να πας ένα περίπατο.


Μην περιμένεις να δοθούν όλες οι απαντήσεις για να σταματήσουν οι ερωτήσεις.

Μην περιμένεις να δεις τον Θεό ως ον που κατεβαίνει από τους ουρανούς

ή ως χέρι που βγαίνει απο το υπερπέραν.

Απλά δεν θα συμβεί και θα χάσεις και την ευκαιρία

να τον συναντήσεις στην καθημερινότητα σου.


Μην περιμένεις να βρεις τον αναμάρτητο και τέλειο πνευματικό,

γιατί απλά δεν υπάρχει.

Και όπου νομίζεις ή σε έπεισαν ότι τον είδες,

φεύγα μακριά είναι της φαντασίας σας.


Γενικά στην ζωή αυτή, δεν υπάρχουν τέλειες καταστάσεις,

τέλειες συνθήκες, τέλεια πρόσωπα.

Αυτά μετά το πέρας της εδώ παράστασης.

Οπότε συμφιλιώνομαι με την αδυναμία μου,

την ατέλεια του άλλου και του κόσμου που με περιβάλει

και ζω όπως μπορώ και όσο μπορώ με δοξολογία και ευχαριστία.


Δεν μπορώ πάντα; ναι, αλήθεια είναι !!! Ούτε εγώ μπορώ.

Κανείς δεν τα καταφέρνει πάντα και είναι καλά.

Ακόμη και οι άγιοι έχουν τις κακές μέρες και περιόδους τους.

Αλλά δεν τρελαίνομαι σε αυτές τις φάσεις, δεν αυτομαστιγόνομαι,

δεν χάνω την ψυχραιμία μου, ούτε βιάζομαι να φύγει το κακό που με βρήκε.

Κυρίως δεν λέω όλη μέρα γιατί και γιατί;

Μαααα... και δώστου γιατίι;

Απλά καλέ μου φίλε μέχρι να μάθεις το γιατί θα έχει τελειώσει η ζωή....!!! »


( π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος )


odevontas

[XAPA]

[XAPA]

" Το « μ α ζ ί » , θέλει δουλειά πολλή ! "



Το να μπορείς να αποδέχεσαι τον άλλο όπως είναι

δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα ...

Για όλους εμάς που αγωνιζόμαστε στον κόσμο

αυτό είναι το τρένο που θα μας οδηγήσει Στον Ουρανό !


Στα Μοναστήρια οι μοναχοί έχουν άλλο πολύ πιο δύσκολο αγώνα ...

Παλεύουν πρώτα με τον εαυτό τους

και μετά με τον πονηρό , που βρίσκεται διαρκώς ενώπιών τους ...

Και έχουν τον γέροντά τους που πρέπει να κάνουν υπακοή ...


Εμείς , στον κόσμο , έχουμε άλλου είδους αγώνα ...

Να αποδεχθούμε τον αδελφό μας

με τα ελαττώματά του ...

Να τον αγαπήσουμε , χωρίς να θέλουμε να τον αλλάξουμε ...

Είτε αυτός είναι ο σύντροφός μας , ο σύζυγός μας , το παιδί μας ,

ο φίλος μας , ο συνάδελφος μας , ο προϊστάμενος μας ,

ο κάθε διπλανός μας ...


Για μας , ο γέροντάς μας είναι αυτός ο άλλος ...

ο αδελφός μας ...

Έχουμε οικογένεια ; ...

Έχουμε το γέροντά μας , που δεν είναι άλλος

από το σύζυγό μας , το παιδί μας ...

Μ΄ αυτούς συνεργαζόμαστε , σ΄ αυτούς θα κάνουμε υπακοή ...

Αυτούς θ΄ αγαπήσουμε , αυτούς θα διακονήσουμε ...

Εργαζόμαστε ; ... Ο γέροντάς μας ... ο προϊστάμενός μας ! ...


Μπορεί νάναι δύσκολα τα πιο πάνω

μ΄ αυτά θέλει ο Θεός από τον καθένα μας ...

Όλοι μας έχουμε τοποθετηθεί εκεί που πρέπει να υπηρετήσουμε

εκεί που πρέπει να αγωνιστούμε

εκεί που θα δείξουμε τι κρύβουμε εντός μας ...


Με μιά φράση :

" Το « μ α ζ ί » , θέλει δουλειά πολλή ! "





odevontas

[XAPA]

Άγιος Πορφύριος: «Ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από το πεύκο αν δεν θέλει ο Θεός»



" Τίποτε δεν είναι τυχαίο . Στενοχώρια και ασθένειες ...

Να ξέρεις, παιδί μου, τίποτε δεν έγινε ως να έτυχε.

Όλα έχουν τον σκοπό τους.

Και τίποτα δεν γίνεται χωρίς να υπάρχει αιτία.

Ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από το πεύκο αν δεν θέλει ο Θεός.

Γι’ αυτό θα πρέπει να μη στενοχωριέσαι για ό,τι σου γίνεται. Έτσι αγιαζόμαστε.

Να! Εσύ στενοχωριέσαι με τα πρόσωπα του σπιτιού σου και βασανίζεσαι πότε με τη γυναίκα σου και πότε με τα παιδιά σου.

Αυτά είναι όμως που σε κάνουν και ανεβαίνεις πνευματικά ψηλά…

Αν δεν ήσαν αυτοί, εσύ δεν θα προχωρούσες καθόλου.

Σου τους έχει δώσει ο Θεός για σένα.


Μα θα μου πεις - συνέχισε ο Γέροντας –

είναι καλό να υποφέρουμε από τους αγαπημένους μας ;

Ε ! Έτσι το θέλει ο Θεός. Και εσύ είσαι ευαίσθητος πολύ,

και από τη στενοχώρια σου, σου πονάει το στομάχι σου και η κοιλιά σου .

– Ναι, μα είναι κακό, Παππούλη, να είναι κάποιος ευαίσθητος ;

– Ναι, είναι κακό να είναι κανείς πολύ ευαίσθητος σαν εσένα,

γιατί με τη στενοχώρια δημιουργείς διάφορες σωματικές αρρώστιες.

Δεν ξέρεις ακόμα ότι και όλες οι ψυχικές αρρώστιες είναι από τον πονηρό ;

– Όχι…

– Ε, μάθε το τώρα από μένα… "




( Άγιος Πορφύριος )




odevontas

[XAPA]

Μακαριστός π.Κλεόπας: Εγώ πηγαίνω στον Κύριο τώρα, αλλά εσείς να περιμένετε δύσκολους καιρούς!


Μη ταράζεσθε και μη φοβείσθε, διότι δεν θα γίνει, όπως θέλουν αυτοί.

Ότι θέλουν αυτοί ας κάνουν!

Εσείς να μη φοβείσθε. Προσεύχεσθε και κάνετε το σημείο του Σταυρού με πίστη και θα φύγουν οι δαίμονες!


Mια φορά συνάντησε ο Γέροντας (Κλεόπας) στο δάσος έναν άγιο Ερημίτη και τον ερώτησε:

– Λέγε μου,π ά τ ε ρ, πότε θα έλθη το τέλος του κόσμου;


Και ο όσιος Ησυχαστής στενάζοντας του είπε:

– Γνωρίζεις πότε θα ελθη το τέλος του κόσμου; Όταν δεν θα ύπάρχη δρόμος από την μια γειτονιά στην άλλη!

Δηλαδή, όταν θα έκλειψη η αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. (σελ. 165)


Όταν προ ολίγων ετών οι άνθρωποι ήσαν ταραγμένοι ότι ο Αντίχριστος έρχεται, ότι θα έλθουν

πόλεμοι και άλλα παρόμοια ο π. Κλεόπας τους έλεγε με δυνατή φωνή:

«Ο Πατήρ είναι στο τιμόνι!» Πάρτε και διαβάστε τους στίχους 10 -11 του ψαλμού 32:

«Κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών, αθετεί δε λογισμούς λαών και αθετεί βουλάς αρχόντων, η δε βουλή του Κυρίου εις τον αιώνα μένει, λογισμοί της καρδίας αυτού εις γενεάν και γενεάν».

Κατόπιν τους ενεθάρρυνε λέγοντας:

«Μη ταράζεσθε και μη φοβείσθε,διότι δεν θα γίνει, όπως θέλουν αυτοί.

Ότι θέλουν αυτοί ας κάνουν!

Εσείς να μη φοβείσθε. Προσεύχεσθε και κάνετε το σημείο του Σταυρού με πίστη και θα φύγουν οι δαίμονες!»(σελ. 169)


…Μία φορά κάποια γυναίκα ερώτησε τον Γέροντα:

«Πάτερ, πώς ξέρετε κάθε τι πού θα συμβή; Και ο Γέροντας της απήντησε σύντομα:

«Η προσευχή σε ανεβάζει σε βαθμίδες γνώσεως. Όσο περισσότερο προσεύχεσαι, τόσο περισσότερα γνωρίζεις και ακόμη καλύτερα είναι.

Μη φοβάσαι ποτέ κανέναν και για κανένα πράγμα. Μόνο προσεύχου!

Ο Θεός και η Μητέρα του σε βλέπουν και σε ακούνε!». (σελ. 184)


Ένας πατήρ ερώτησε τον Γέροντα: «Τι θα γίνει Γέροντα, μετά την αναχώρησή σου προς τον Κύριο; Και εκείνος απήντησε:

«Θα έλθουν δυνατότερα κρύα και σκληρές παγωνιές». (σελ .184)

-Εδώ εννοεί βέβαια το πνευματικό κρύο, από την ενασχόληση όλων με τα γήινα, την

έλλειψη ενδιαφέροντος για τα πνευματικά, και την μεγαλύτερη υποδούλωση στα πάθη.-


Λίγο πριν αναχωρήσει από τα επίγεια ο π. Κλεόπας, τον επισκέφθηκαν δύο γυναίκες από την

Κοινότητα Ποϊάνα Τεΐου και πήραν την ευλογία του. Κατόπιν του εζήτησαν πνευματικό λόγο και εκείνος τους είπε:

«Εγώ πηγαίνω στον Κύριο τώρα, αλλά εσείς να περιμένετε δύσκολους καιρούς!» (σελ.184)




«Η ζωή και οι αγώνες του Γέροντος Κλεόπα, Ρουμάνου Ησυχαστού καί Διδασκάλου».

Α ρ χ ι μ. Ι ω α ν ν ι κ ί ο υ Μπαλάν, έκδοση «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ.

diakonima.gr