Η ψυχική ενέργεια που εκπέμπουμε πληγώνει αόρατα τους άλλους!
Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ ἜσσεξΚάθε φορὰ ποὺ εἶστε στὸ κελί σας ἢ ὁπουδήποτε καὶ σκέπτεστε μὲ ἕναν τρόπο ὑποτιμητικὸ γιὰ τοὺς ἀδελφοὺς ἢ τίς ἀδελφές σας, καταστρέφετε τὴ ζωή, καὶ οἱ ἀδελφὲς καὶ οἱ ἀδελφοὶ ποὺ κατηγορεῖτε τὸ αἰσθάνονται καὶ πληγώνονται.
Πῶς συμβαίνει αὐτό; Ἀκόμη καὶ μεταξὺ αὐτῶν ποὺ δὲν προσεύχονται ὑπάρχει μιὰ ψυχολογικὴ εὐαισθησία καὶ αἰσθάνονται τὰ ψυχικὰ κύματα, τὴν ψυχικὴ ἐνέργεια ποὺ ἐκπέμπουν οἱ ἄλλοι. Κανεὶς δὲν ἀντιλαμβάνεται τίποτε, δὲν ἀκούει λόγια, δὲν βλέπει χειρονομίες˙ ὅ,τι γίνεται, γίνεται μυστικά, ἡ ζωὴ ὅμως καταστρέφεται.
Θὰ σᾶς δώσω τώρα ἕνα παράδειγμα ποὺ δὲν εἶναι τόσο εὐχάριστο. Ὑπάρχει ἕνα ζῶο ἡ μεφίτης (ὁ ἀσβός), τὸ ὁποῖο γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν ἡσυχία του ἐκπέμπει κάποιες φορὲς ἕνα ὑγρὸ ποὺ ἔχει μιὰ ἀνυπόφορη δυσωδία, ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ μεγάλα ζῶα. Τὸ ἴδιο τὸ ζῶο ἀντέχει τὴν ὀσμὴ αὐτὴ μὲ εὐχαρίστηση.
Μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων συμβαίνει ἐπίσης μερικοὶ νὰ δημιουργοῦν μία ἀτμόσφαιρα σὰν αὐτὴ ποὺ δημιουργεῖ ἡ μεφίτης, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ καθιστοῦν τὴν ἀτμόσφαιρα γύρῳ, γύρω τους ἀνυπόφορη, ἔτσι ποὺ νὰ μὴν μπορεῖ κανεὶς οὔτε νὰ ἀναπνέει˙ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι εἶναι εὐχαριστημένοι στὴ σκέψη τῆς ὑπεροχῆς τους. Νὰ εἶστε ὅλοι καὶ ὅλες συνετοὶ καὶ προσεκτικοὶ σὲ αὐτὸ ποὺ λέω: νὰ μὴ σκέπτεστε ἄσχημα γιὰ τοὺς ἄλλους!
Ὑπάρχει ἀκόμη καὶ μία ἄλλη πλευρὰ αὐτοῦ, ἂς ποῦμε, τοῦ «τρόπου συμπεριφορᾶς». Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι ἐγὼ προσεύχομαι γιὰ κάποιον, γιὰ ἕναν ἀδελφὸ ἢ μία ἀδελφή, καὶ ἀντὶ νὰ συναντήσω μία προσευχὴ παρόμοια ἀπὸ μέρους αὐτῆς ἢ αὐτοῦ, προσκρούω σὲ μία ἄρνηση ἐκ μέρους τούς˙ ὅλα ἐκλαμβάνονται μὲ ἕναν τρόπο ἀρνητικό, πρὶν ἀκόμη ἐκφραστῶ. Ἀλλὰ τὸ ζῶο αὐτό, ἡ μεφίτης, δὲν αἰσθάνεται τί κάνει. Συμπεριφέρεται μὲ ἐλευθερία˙ εἶναι τελείως «καθὼς πρέπει». Τί νὰ κάνεις στὴν περίπτωση αὐτή, πῶς νὰ θεραπεύσεις;
Ὁ σκοπός μας εἶναι νὰ καταλάβουμε καὶ νὰ θεραπεύσουμε αὐτὴ τὴν ἀρρώστια τοῦ «μεφιτισμοῦ»[1] κάθε φορὰ ποὺ ἐμφανίζεται, κυρίως στὴν ἐκκλησία ἐνάντια στοὺς ἱερεῖς.
Ἄς ἀναφέρουμε ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὴ ζωή μας: Κάποιοι δὲν ἀγαποῦν τὰ ἑλληνικὰ γιὰ παράδειγμα. Μόλις προφέρεις μία λέξη στὰ ἑλληνικά, παθαίνουν σόκ! Μὲ ἕναν ἀόρατο ὅμως τρόπο, τὸ πνεῦμα του ἱερέως ἢ τοῦ διακόνου ποὺ διακονεῖ τὴν προσευχὴ τὸ αἰσθάνεται, εἶναι τρωτός, μπορεῖς νὰ τὸν σκοτώσεις μὲ παρόμοιες συμπεριφορές, ἀκόμη καὶ ἀόρατες κλπ. Αὐτὴ ἡ ψυχικὴ ἐνέργεια δημιουργεῖ κάτι σὰν «ἠλεκτρικὲς ἐκκενώσεις».
Γνώρισα μία Ρωσίδα στὸ Παρίσι. Ὁ σύζυγός της ἦταν σπουδαῖος μηχανικὸς καὶ ἐργαζόταν στὸ Βιετνάμ. Μοῦ εἶπε ὅτι οἱ Βιετναμέζοι εἶναι πολὺ εὐαίσθητοι ψυχικὰ καὶ πολὺ δυνατοί. Ἄν κάποιος δὲν τοὺς ἀρέσει, ἀρχίζουν νὰ μπλοκάρουν αὐτὸ τὸ πρόσωπο μὲ κάθε εἴδους «ἐπιθέσεις», ψυχολογικὲς ἀπορρίψεις. Ἐξωτερικὰ δὲν παρατηρεῖ κανεὶς τίποτε, ἀλλὰ τὸ πρόσωπο ἔπειτα ἀπὸ ἕναν χρόνο -ἢ δύο χρόνια ἂν ἔχει μεγάλη ἀντοχή- πεθαίνει. Αὐτὴ εἶναι ἡ τεχνικὴ τοῦ τέλειου ἐγκλήματος. Κανεὶς δὲν λέει τίποτε, δὲν ὑπάρχουν λόγια οὔτε χειρονομίες, παρὰ μόνο μία ἄρνηση νὰ ἀκούσει κάποιος κάποιον.
Χάρη στὴν ἀσκητικὴ στάση μὲ τὴν ὁποία καταδικάζουμε τὸν ἑαυτό μας στὴν κόλαση, αὐτὴ ἡ ἐνέργεια καθίσταται -πῶς νὰ τὸ πῶ;- λιγότερο δυνατή, ἀλλὰ παρ’ ὅλα αὐτὰ ἐμποδίζει τὴ ζωὴ καὶ τὴ σωτηρία. Θὰ μποροῦσα νὰ συνεχίσω νὰ μιλῶ μαζί σας γιὰ πολλὴ ὥρα πάνω στὸ θέμα αὐτό. Σᾶς παρακαλῶ ὅμως νὰ τὸ λάβετε πολὺ στὰ σοβαρά…
[1] Μεφιτισμός: (Βιολ.) Ἡ μόλυνση τοῦ ἀέρα ἀπὸ δυσώδεις ἀναθυμιάσεις, ἐπιβλαβεῖς στοὺς ζωικοὺς ὀργανισμούς. Βλ. Γεωργίου Χασιάκου, Ἑρμηνευτικὸ Λεξικό των -ΙΣΜΩΝ, Ἀθήνα 1989.
Οἰκοδομώντας τὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ μέσα μας καὶ στοὺς ἀδελφούς μας, τόμος Α, ἐκδ. Ἱερὰ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ, σελ. 70-73).
simeiakairwn
