Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Το παράπονο

Οδυσσέας Ελύτης


Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις.

Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό,να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές.

Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές…

Να περιμένεις μεγάλες στιγμές.

Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου .


Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου,

την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς,

ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά.

Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα.

Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς.

Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς…


Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου.

Μα κάθε μέρα αποτυγχάνω.

Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη Ζωή.

Που η λύπη τους είναι η δύναμή τους.


Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους.

Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.

Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων,

στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.



Απόσπασμα από: “Το παράπονο”,Οδυσσέας Ελύτης


diakonima

[XAPA]

Κατάκριση - Mια ιστορία από το Γεροντικό


Κάποτε είχε πάει ένας κοσμικός στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων , για να γίνη Μοναχός.

Οι Πατέρες όμως της Σκήτης δεν τον δέχονταν, γιατί, εκτός που τήταν ράθυμος και αμελής,

ήταν και πολύ σκανδαλοποιός και δημιουργούσε συνέχεια θέματα. Επειδή εκείνος αναπαυόνταν στην

Σκήτη, παρακάλεσε τους Πατέρες να τον αφήσουν να μένη ως λαϊκός και να εργάζεται καμιά φορά.


Έτσι λοιπόν πέρασε την ζωή του με ραθυμία και αμέσως μέχρι την ώρα του θανάτου του που έπεσε πιά

στο κρεβάτι και ψυχοραγούσε. Οι Πατέρες όμως του συμπαραστέκονταν και βρίσκονταν συνέχεια κοντά του.

Μια μέρα ο ετοιμοθάνατος είχε έρθει σε έκσταση και έκανε νοήματα. Οι Πατέρες απορούσαν τι να συμβαίνη !

Όταν συνήλθε τους διηγήθηκε το εξής φοβερό:


Είδα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ μ' ένα χαρτί στα χέρια του, που είχε όλες τις αμαρτίες μου, και μου είπε:

«Βλέπεις, αυτά εδώ τα έκανες όλα , γι' αυτόν ετοιμάσου να πας στην κόλαση»

Τότε εγώ του λέω:

«Για κοίταξε, ανάμεσα σ' αυτά τα αμαρτήματα, υπάρχει το αμάρτημα της κατακρίσεως»

Ψάχνει ο Αρχάγγελος και μου λέει :

«Όχι , δεν υπάρχει»

«Οπότε, του λέω, δεν πρέπει να πάω στην κόλαση, σύμφωνα με αυτό που είπε ο Κύριος .

«Μη κρίνετε και ου μη κριθήτε»

Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έσχισε το χαρτί με τα αμαρτήματά μου.


Έτσι, Πατέρες μου, θα πάω στον Παράδεισο . Όταν μου είχατε πει ότι δεν κάνω για Μοναχός στην

Σκήτη και εργαζόμουν ως λαϊκός και εκκλησιαζόμουν στον Κυριακό τις εορτές,

είχα ακούσει τα λόγια του Ευαγγελίου «Μη κρίνετε ,

ίνα μη κριθήτε» και είπα :

«Ταλαίπωρε , τουλάχιστον αυτό να εφαρμόσης»,

και αυτό με έσωσε δίχως άλλον κόπο»

Μόλις τελείωσε αυτά τα λόγια, παρέδωσε την ψυχή του στον

Αρχάγγελο Μιχαήλ.



orthodoxgreek

[XAPA]

Ο Άγιος Παΐσιος και το παιδί με τους καλούς λογισμούς


*Ο Άγιος Παϊσιος σε μια θαυμάσια και αληθινή διήγηση, που μας δείχνει το πως ένας άνθρωπος ο οποίος έχει μόνο καλούς λογισμούς δεν πέφτει ποτέ σε κατάκριση.


«Μια φορά ένα παιδί δευτέρας γυμνασίου ήρθε στο Καλύβι και χτύπησε το σιδεράκι στην πόρτα.

Είχα ένα τσουβάλι γράμματα να διαβάσω, αλλά είπα,ας βγω να δω τι θέλει.

“Τι είναι, παλληκάρι;” του λέω.

“Αυτό είναι το Καλύβι του πατρός Παϊσίου; με ρωτάει. Θέλω τον πατέρα Παϊσιο”.

“Αυτό είναι, αλλά αυτός δεν είναι εδώ. πήγε να αγοράσει τσιγάρα“, του λέω.


“Φαίνεται κάποιον πήγε να εξυπηρετήσει“, μου λέει με καλό λογισμό.

“Για τον εαυτό του πήγε να τα αγοράσει, του λέω.

Του είχαν τελειώσει και έκανε σαν τρελλός για τα τσιγάρα.

Εμένα με άφησε εδώ μόνον μου και ούτε ξέρω πότε θα γυρίσει.

Αν δω ότι αργεί, θα σηκωθώ να φύγω“.


Βούρκωσαν τα μάτια του και με καλό πάλι λογισμό είπε: “Τον κουράζουμε τον Γέροντα“.

“Τι τον θέλεις; “, τον ρωτάω.

“Την ευχή του θέλω να πάρω“, μου λέει.

“Τι ευχή να πάρεις, μωρέ! Αυτός είναι πλανεμένος. δεν έχει χαϊρι. εγώ τον ξέρω καλά.

Μην περιμένεις άδικα, γιατί, κι όταν γυρίσει, θα είναι νευριασμένος, ίσως είναι και μεθυσμένος,

επειδή πίνει κιόλας“.


Αλλά εκείνο έβαζε συνέχεια καλό λογισμό.

“Τέλος πάντων, του λέω, εγώ θα περιμένω λίγο ακόμη, τι θέλεις να του πω; “.

“Έχω ένα γράμμα να του δώσω, μου λέει, αλλά θα περιμένω να πάρω την ευχή του“.


Είδατε; Ό,τι του έλεγα, το έπαιρνε με καλό λογισμό.

Άλλοι τόσα διαβάζουν, κι εκείνο, παιδάκι δευτέρας γυμνασίου, να έχει τόσο καλούς λογισμούς!

Να του χαλάς τον λογισμό και να βγάζει πιο καλό συμπέρασμα.

Το θαύμασα! Πρώτη φορά είδα τέτοιο πράγμα!».



*Ιερομονάχου Ισαάκ: Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου.

Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Λόγοι (Τομ. Γ’, Πνευματικός Αγώνας).


Simeiakairwn

[XAPA]

Γέρων Κλεόπας Ηλίε: Ο καθένας σώζεται, όπως τον καθοδηγεί η ψυχή του!


Εάν έρχονταν σ’ αυτόν [στον Γέροντα, Ιερομόναχο, π. Κλεόπα Ηλίε] Μοναχοί ή άλλοι Αδελφοί,

οι οποίοι σκανδαλίζονταν από ορισμένα πράγματα, ο Πατήρ Κλεόπας τους προέτρεπε να στρέφονται στον εαυτό τους.


Έλεγε παραβολικά: «Ένας καραβοκύρης, όταν πηγαίνει με το μεγάλο καράβι του σε στενές και επικίνδυνες θάλασσες,

πιστεύεις ότι κοιτάζει τα άλλα καράβια; Αυτός είναι με τα μάτια του καρφωμένα πάνω στο δικό του πηδάλιο.

Ή, αυτός που πηγαίνει με το αυτοκίνητό του στο δρόμο, κοιτάζει πώς οδηγεί ο διπλανός του το αυτοκίνητό του;

Αυτός είναι με τα μάτια καρφωμένα στο δρόμο του, δεξιά, αριστερά, υψηλά, χαμηλά!


Ο καθένας είναι με τα μάτια του στο αυτοκίνητό του.

Έτσι και συ. Είσαι με τα μάτια σου στο τιμόνι της ψυχής σου!

Κοίταξε, λοιπόν, την ψυχή σου, για να μην πέσεις στον γκρεμό!

Ο καθένας κάνει τη δουλειά του.

Ο καθένας σώζεται, όπως τον καθοδηγεί η ψυχή του.


Από το βιβλίο «Γεροντικό Ρουμάνων πατέρων» των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη.

pemptousia

[XAPA]

Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης :Ὑπάρχει καλή και κακή σιωπή


Ὑπάρχει καλή και κακή σιωπή;

Βεβαίως.

Όπως υπάρχει η καλή σιωπή, υπάρχει και η κακή.

Όπως υπάρχει η καλή ομιλία, υπάρχει και η κακή.

Καλή σιωπή είναι η ταπεινή, η εσωτερική, αυτή, που συνοδεύεται με προσευχή, και γεμίζει την ψυχή με χαρά.

Κακή σιωπή είναι εκείνη, που την συνοδεύει η δειλία, η εσωτερική κατάκριση, η ολιγοπιστία, η θλίψη, η απόγνωση.

Καλή ομιλία είναι εκείνη, που λέγει τα σωστά και αναγκαία.

Κακή ομιλία είναι η αργολογία, η ευτραπελία, η κολακεία, η υποκρισία, ο θυμός, η οργή,

η αισχρολογία, η κατάκριση, η συκοφαντία και όλα τα παρόμοια.

Πρέπει λοιπόν να αποκτήσουμε “νουν Χριστού” (Α’ Κορ. β’ 16),

ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε πότε θα πρέπει να μιλήσουμε και πότε θα πρέπει να σιωπήσουμε.



Γερμανός Σταυροβουνιώτης

Πηγή: orthodoxanswers.gr

[XAPA]

Να προσέχετε, γιατί ο κακός στήνει παγίδες. Μη γελάτε! Είναι δίπλα μας κι εσείς δεν μπορείτε να τον δείτε


Στον Ουρανό έχουν πάει εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανοί. Αλλά αυτοί πού πήγαν εκεί πέρα ήταν παλικάρια, κράτησαν εδώ και πολέμησαν τον σατανά πρώτα, πολέμησαν τα πάθη


ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ



Από τα 10 εκατομμύρια Έλληνες τα 2 εκατομμύρια θα σωθούνε, γιατί κρατάνε.

Γιατί, είδες τί μου λες; Δεν αλλάζεις πορεία όπως είσαι, μα να σου κόψουν το κεφάλι.

Έτσι είναι τα 2 εκατομμύρια των Ελλήνων. Άλλα τα 8, πού τα πήρε ό λύκος και τα έπνιξε, που είναι;

Και δεν ξέρεις τί διαφθορά υπάρχει μέσα στην Ελλάδα. Μέχρι αφάνταστου βαθμού καταστροφή ψυχική και σωματική.

Έχεις δει ποτέ τον Θεό; Να Του το ζητήσεις να Τον δεις. Ακούς;

Όταν ό άνθρωπος δεν αντέχει την πύρωση της σάρκας, πρέπει να παντρεύεται.

Και όταν παντρευτεί με νόμιμο τρόπο, θα είναι κοντά στον Θεό.


(Για τους πονηρούς λογισμούς, όταν ήταν ήδη 80 χρονών)

Κι εγώ, παιδί μου, τους έχω σ' αυτήν εδώ την ηλικία.

Άλλα να τους αποδιώχνεις, να μην κάνεις συγκατάθεση. Καμιά φορά σ' ευχαριστούν στη σκέψη σου.

Άλλα κι αυτό είναι ένα είδος συγκατάθεσης, μια μικρή αμαρτία.

Ό λογισμός, όταν τον δεχτεί ό άνθρωπος, είναι μετά πολύ εύκολο, σαν βρεθεί ή ευκαιρία, να γίνει πράξη.

Ό πόλεμος δεν σταματά σ' αυτή τη ζωή, γι' αυτό δεν μπορεί ό χριστιανός να λέει ότι «θα κοιμάμαι σήμερα

και θα ξυπνώ αύριο», γιατί χάθηκε. Ό διάβολος ούτε κοιμάται ούτε ξυπνά.

Γι' αυτό χρειάζεται να ξεκουραζόμαστε, αλλά όχι να αποξεχνιόμαστε.


(Προς νέους ιερείς)

Προσέξτε τη μοιχεία και την πορνεία. 'Εκεί θέλει να σας ρίξει ό δαίμονας.

Αυτός δεν ησυχάζει νύχτα και ήμερα. Μόλις σας ρίξει, θα πει: «Καλά τον έχω τώρα. Δικός μου είναι».

Για να σηκωθείς μετά, θέλει μεγάλο πνευματικό αγώνα. Είναι αδύνατο να δικαιωθεί χωρίς αγώνα,

Ιδιαίτερα ό Ιερέας, θέλει νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές. Ό αγώνας ό πνευματικός είναι διαρκής.

Δεν σταματάει ούτε λεπτό. Οι λογισμοί για να φύγουν, θέλουν αγώνα. Να μην πέσετε προσέχετε.


Όταν ό άνθρωπος δεν αντέχει την πύρωση της σάρκας, πρέπει να παντρεύεται.

Και όταν παντρευτεί με νόμιμο τρόπο, θα είναι κοντά στον θεό.

Δεν θα φεύγεις ποτέ απ' την εκκλησία, αν δεν ακούσεις το Δι' ευχών, γιατί μέχρι εκείνη την ώρα είναι όλοι οι Άγγελοι,

όλοι οι Άγιοι, ο θεός μέσα στην εκκλησία. Με το Δι' ευχών ανεβαίνουν στον Ουρανό, θα το ακούσεις,

θα πάρεις αντίδωρο και τότε θα φύγεις.


Πρέπει να έχουν θεό τα παιδιά, αλλιώς πορεύονται στη ζωή τυφλά, σαν τα άλογα ζώα, και έχουν ανάλογες συνέπειες.

Να δίνετε θεό στα παιδιά. Και να προσέχετε, να μην εφησυχάζετε.


Στον Ουρανό έχουν πάει εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανοί. Αλλά αυτοί πού πήγαν εκεί πέρα ήταν παλικάρια,

κράτησαν εδώ και πολέμησαν τον σατανά πρώτα, πολέμησαν τα πάθη. Γιατί έχεις μέσα σου ένα σωρό κατσίκια.

Και υστέρα λες: «Είμαι χριστιανός». Από που κι ως που; Ό χριστιανός ό καλός προχωρεί προς την καλοσύνη, την αγιοσύνη.

Αγίασαν, και όσοι πήγαν, ήσαν άγιοι από εδώ. Πώς πήγαν εκεί πέρα; "Η, λέτε, είναι κανένα πορτάκι ανοιχτό

και μπαίνουν εκεί μέσα, αν δεν περάσεις απ' την πύλη την ωραία, την κεντρική;

Είναι λάθος να λες ότι «θα μπω στον Παράδεισο από το πορτάκι». Δεν μπαίνεις!

θα δοκιμαστείς εσύ εδώ στη γη με δοκιμασίες, για να φτιάξεις τον εαυτό σου ωραίο.


Βλέπεις τί είμαι; Είμαι ένας γέρος στο κρεβάτι, πού ούτε δουλεύω ούτε μπορώ να προσφέρω τίποτα στο Μοναστήρι.

Και όμως, ή Παναγία ότι επιθυμώ μου το στέλνει. Και λεφτά μου δίνουν και λάδια φέρνουν στο Μοναστήρι και ότι θέλουμε.

Για να δεις, ό θεός είναι μεγάλος, ο Θεός δεν έχει άκρες.


Ό Θεός με ένα χάδι διορθώνει τα πάντα.

Εάν σφάλλουμε, ό Άγγελος-φύλακας φεύγει, κάθεται πιο πέρα στενοχωρημένος.

Άλλα μ' ένα «συγγνώμη», παιδί μου, όταν είναι από το βάθος της ψυχής μας, επιστρέφει.

Αυτοί πού φεύγουν την εβδομάδα των Παθών πάνε κατευθείαν επάνω.

Είναι ευλογημένος ό άνθρωπος πού πεθαίνει Σάββατο και κηδεύεται Κυριακή. Ό δρόμος για τον Παράδεισο είναι ανοιχτός.

Να προσέχετε, γιατί ό κακός στήνει παγίδες. Μη γελάτε! Είναι δίπλα μας κι εσείς δεν μπορείτε να τον δείτε.


Ακουστέ τί σας λέω. Μη σταματάτε να προσεύχεσθε!

Βάζει ό διάβολος τον κόσμο να αμαρτήσει, και μετά την αμαρτία τους φοβίζει και τους κάνει να ντρέπονται να εξομολογηθούν.

Όποιος διαφθείρει τα παιδιά του κόσμου, πρέπει να τον κρεμάνε στην πλατεία Συντάγματος.

Σ' αυτή την περίπτωση πρέπει να ισχύει ο Μωσαϊκός νόμος.

Nα κάνεις προσευχή κάθε μέρα και να λες, πέραν των άλλων: «Φύλαξε με, θεέ μου, από την κακία των ανθρώπων».

Ό Θεός είναι δίπλα μας. θα του μιλήσεις σαν φίλο σου: «Έλα, βοήθησε με».


Όταν προσεύχεσαι, να ξέρεις ότι είσαι μπροστά στον Χριστό και την Παναγία.

Να είσαι ταπεινή και να λες: «Έλα, Παναγία μου, να με βοηθήσεις να διορθωθώ».

Ή Παναγία θα σε βοηθήσει, γιατί είναι εδώ και σε ακούει.

Αν εσύ αγαπάς και δεν θέλεις να στενοχωρήσεις τη φυσική σου μάνα, φαντάσου ο Κύριος τη Μάνα Του.

Τι είναι η Παναγία; Ή Μάνα του Δημιουργού του" κόσμου, θα αγαπάς τον Κύριο και την Παναγία.

Απ' αυτούς να ζητάς, και θα σε βοηθούν. Ο Κύριος και η Παναγία είναι εδώ κάτω, στη γη. Όχι στον θρόνο.

Και βοηθούν τα παιδιά τους και όλο τον κόσμο.

Ή Παναγία έχει το μισό στερέωμα του Ουρανού και την υπηρετούν και διατάζει τους Αγγέλους.


Και ένα φύλλο να σηκώσεις και να εργαστείς για την Παναγία, ο Κύριος σε αμείβει. Είναι δίκαιος ο Κύριος.

Τον Κύριο να ζητάς, όχι τους ανθρώπους. Εδώ είμαστε πάροικοι. Αλλού είναι η πατρίδα.

Ό Θεός ξέρει τι κάνει με τις αρρώστιες. Αν μας δει και έχουμε κανένα πάθος, μας στέλνει μια αρρώστια για το καλό μας.

Για δες τον Απόστολο Παύλο, ούτε ψωμί δεν χόρτασε.

Λέμε εμείς τώρα ότι υποφέρουμε. Οι Άγιοι τράβηξαν τόσα! Μα μην παραπονιέστε.

Nα δεις ένα αυτί πού κατεβάζει ο θεός από τον Ουρανό και ακούει την προσευχή σου, όταν δεν νοιάζεσαι για υλικά,

αλλά παρακαλάς για σωτηρία ψυχών!...


Είναι καλύτερα στην εποχή μας να ξέρεις λίγους και να μιλάς σε λίγους.

Ή ζωή μας είναι ένα πέλαγος με μπουνάτσες και φουρτούνες.

Πολλές οι θλίψεις και οι πειρασμοί. Μη θέλετε μόνο τη χαρά.

Οι Άγιοι πέρασαν από καμίνι. «Πάς πυρί ολισθήσεται».

Ό καθένας θα ψηθεί στη φωτιά, για να μπει στον Παράδεισο.

Όταν πάς στον φούρνο, ζητάς ψημένο ψωμί και όχι ζυμάρι.

Το ίδιο και στον Παράδεισο ανεβαίνει ό «ψημένος» άνθρωπος.


Τα κομποσκοίνια είναι για προσευχή, όχι για φιγούρα, για να τα βλέπει ό κόσμος.

Είμαστε χώμα και πνεύμα. Επειδή είμαστε από χώμα, έχουμε ανάγκη να τρεφόμαστε με χώμα

- τα πάντα βγαίνουν από τη γη.

Όταν σπάσουμε το φράγμα του σώματος, τότε το πνεύμα δεν έχει ανάγκη από τροφή,

ενώ μας τρέφει τη σάρκα ο Κύριος και δεν πεινάμε.

Εμείς οι γονείς φταίμε πού υποφέρουν τα παιδιά μας, γιατί δεν τα μαθαίνουμε να ζουν χριστιανικά

κι επειδή οι γονείς δεν ζουν όπως πρέπει, χριστιανικά.


Όταν βοηθάς τους γονείς σου (αυτό πρέπει να κάνει κάθε σωστός χριστιανός) και αυτοί δεν το καταλαβαίνουν

και σου προκαλούν πόνο, εσύ να συνεχίσεις να τους ευεργετείς. Γιατί δεν ευεργετείς αυτούς, αλλά τον Κύριο.

Ή οικογένεια μας πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση.

Να φιλοξενείς, όταν έχεις κάποιο άτομο στο σπίτι σου. Ν' αρχίσεις τη φιλοξενία και την ελεημοσύνη.

Πονώ τους παντρεμένους, διότι τις θλίψεις που περνούν δεν τις περνούν οι μοναχοί.

Το καμίνι των θλίψεων των εγγάμων είναι μεγαλύτερο από αυτό των μοναχών.


Σε Ιερέα Εκεί κάτω στην Αθήνα πού είσαι, πάτερ, όλο τον κόσμο θα τον ευλογείς

και όλο τον κόσμο θα τον σταυρώνεις, δεν θα τον διώχνεις.

Μη θέλετε συνέχεια την ησυχία. Κάθε στιγμή να περιμένετε πώς κάτι θα συμβεί.


(Προς ιερείς)

Όταν είστε δίκαιοι, όλοι θα σας σέβονται και θα σας ευλαβούνται.

θα έρχονται όλοι να πάρουν τη συμβουλή σας. Μα κάνετε πνευματική ζωή.

Τα δύο τρίτα της ημέρας για τα πνευματικά και το ένα τρίτο για το φαγητό και τις άλλες ανάγκες.

Γιατί αλλιώς θλίβεται το Άγιο Πνεύμα.

Όταν πάς στην εκκλησία, θ' ανάβεις κερί και για τον εαυτό σου, δεν θ' ανάβεις μόνο για τους άλλους.

Όσοι είναι μες στον Ουρανό προσεύχονται στον Κύριο,

γιατί ή προσευχή είναι πιο δυνατή εκεί και πιο μαζεμένη - όλοι προσεύχονται.


Ν' αποφεύγετε, παιδί μου, την αμαρτία. Όταν πολεμάτε, να κοιτάζετε την εικόνα του Κυρίου και να Του λέτε:

«θέλεις να είμαι θλιμμένος; θέλεις να πορνεύω; θέλεις να θυμώνω;».

Κι Αυτός θα στέλνει τη βοήθεια Του.

Να έχετε πίστη Θεού και όλα θα τα νικάτε.



apantaortodoxias

[XAPA]

Γιατί το κακό στον κόσμο

Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης



Ο Γέροντας θέλοντας να μας δείξει το πώς ο Θεός προνοεί και κρίνει για τα

πλάσματά του, ενώ εμείς πολλές φορές αγανακτούμε και δεν καταλαβαίνουμε

τις ενέργειές Του, μας διηγήθηκε ιστορίες, όπως αυτή:




«Ένας ασκητής βλέποντας την αδικία πού υπάρχει στον κόσμο προσευχόταν στο Θεό και του ζητούσε

να του αποκαλύψει το λόγο που δίκαιοι και ευλαβείς άνθρωποι δυστυχούν και βασανίζονται άδικα,

ενώ άδικοι και αμαρτωλοί πλουτίζουν και αναπαύονται.


Ενώ προσευχόταν ο ασκητής να του αποκαλύψει ο Θεός το μυστήριο, άκουσε φωνή που του έλεγε:

- Μη ζητάς εκείνα που δε φτάνει ο νους σου και η δύναμη της γνώσης σου.

Ούτε να ερευνάς τα απόκρυφα, γιατί τα κρίματα του Θεού είναι άβυσσος.


Αλλά, επειδή ζήτησες να μάθεις, κατέβα στον κόσμο και κάθισε σ' ένα μέρος και πρόσεχε αυτά που θα δεις,

για να καταλάβεις από τη μικρή αυτή δοκιμή, ένα μικρό μέρος από τις κρίσεις του Θεού.

Θα γνωρίσεις τότε ότι είναι ανεξερεύνητη και ανεξιχνίαστη η προνοητική διακυβέρνηση του Θεού για όλα.

Ο γέροντας, όταν τ' άκουσε αυτά, κατέβηκε με πολλή προσοχή στον κόσμο κι έφτασε σ' ένα λιβάδι που

το διέσχιζε ένας πολυσύχναστος δρόμος.


Εκεί κοντά ήταν μία βρύση κι ένα γέρικο δέντρο, στην κουφάλα του οποίου μπήκε ο γέροντας και κρύφτηκε καλά.

Μετά από λίγο πέρασε ένας πλούσιος πάνω στο άλογό του.

Σταμάτησε για λίγο στη βρύση, για να πιει νερό και να ξεκουραστεί.

Αφού ξεδίψασε, έβγαλε από την τσέπη του ένα πουγκί με εκατό φλουριά και τα μετρούσε.

Όταν τελείωσε το μέτρημα, θέλησε πάλι να τα βάλει στη θέση τους.

Χωρίς όμως να το καταλάβει, το πουγκί έπεσε στα χόρτα.


Έφαγε, ξεκουράστηκε, κοιμήθηκε και μετά καβαλίκεψε το άλογο κι έφυγε

χωρίς ν' αντιληφθεί τίποτα για τα φλουριά.

Μετά από λίγο ήρθε άλλος περαστικός στη βρύση, βρήκε το πουγκί με τα φλουριά, το πήρε κι έφυγε

τρέχοντας μέσ' απ' τα χωράφια.

Πέρασε λίγη ώρα και φάνηκε άλλος περαστικός.

Κουρασμένος, όπως ήταν, σταμάτησε κι αυτός στη βρύση, πήρε λίγο νεράκι,

έβγαλε και λίγο ψωμάκι από ένα μαντήλι και κάθισε να φάει.


Την ώρα, που ο φτωχός εκείνος έτρωγε, φάνηκε ο πλούσιος καβαλάρης εξαγριωμένος,

με αλλοιωμένο το πρόσωπο από οργή, και όρμισε επάνω του.

Με θυμό φώναζε να του δώσει τα φλουριά του.

Ο φτωχός, μη έχοντας ιδέα για τα φλουριά, διαβεβαίωνε με όρκους πως δεν είδε τέτοιο πράγμα.

Εκείνος όμως, όπως ήταν θυμωμένος, άρχισε να τον δέρνει και να τον χτυπά, μέχρι που τον θανάτωσε.


Έψαξε μετά όλα τα ρούχα του φτωχού, δεν βρήκε τίποτα και έφυγε λυπημένος.

Ο γέροντας εκείνος τα έβλεπε όλα αυτά μέσα άπ' την κουφάλα και θαύμαζε.

Λυπόταν πολύ κι έκλαιγε για τον άδικο φόνο που είδε και προσευχόμενος στον Κύριο, έλεγε:

- Κύριε, τι σημαίνει αυτό το θέλημά Σου;

Γνώρισε μου, Σε παρακαλώ, πώς υπομένει η αγαθότητα Σου τέτοια αδικία.

Άλλος έχασε τα φλουριά, άλλος τα βρήκε κι άλλος άδικα φονεύθηκε!


Ενώ ο γέροντας προσευχόταν με δάκρυα, κατέβηκε ο Άγγελος Κυρίου και του είπε:

- Μη λυπάσαι, γέροντα, ούτε να σου κακοφαίνεται και να νομίζεις ότι όλα αυτά γίνονται τάχα χωρίς θέλημα Θεού.

Αλλά άπ' αυτά πού συμβαίνουν, άλλα γίνονται κατά παραχώρηση,

άλλα για παίδευση κι άλλα κατά οικονομία.

Άκουσε λοιπόν:


Αυτός που έχασε τα φλουριά είναι γείτονας εκείνου που τα βρήκε.

Ο τελευταίος είχε ένα περιβόλι αξίας εκατό φλουριών.

Ο πλούσιος, επειδή ήταν πλεονέκτης, τον εξανάγκασε να του το δώσει για πενήντα φλουριά.

Ο φτωχός εκείνος, μη έχοντας τι να κάνει, παρακαλούσε το Θεό να κάνει την εκδίκηση.

Γι' αυτό και οικονόμησε ο Θεός και του τα έδωσε διπλά.


Εκείνος, πάλι, ο φτωχός, ο κουρασμένος, που δεν βρήκε τίποτα και φονεύτηκε άδικα, είχε κάνει μια φορά φόνο.

Μετανόησε όμως ειλικρινά και σ' όλη την υπόλοιπη ζωή του τα έργα του ήταν χριστιανικά και θεάρεστα.

Διαρκώς παρακαλούσε το Θεό να τον συγχωρέσει για το φόνο που διέπραξε και συνήθιζε να λέει:

«Θεέ μου, τέτοιο θάνατο πού έδωσα, ίδιο να μου δώσεις!».

Βέβαια, ο Κύριός μας τον είχε συγχωρέσει από την πρώτη στιγμή πού εκδήλωσε τη μετάνοιά του.


Συγκινήθηκε όμως ιδιαίτερα από το φιλότιμο του παιδιού του, το οποίο όχι μόνο φρόντιζε για την τήρηση

των εντολών του, αλλά ήθελε και να πληρώσει για το παλιό του φταίξιμο.

Έτσι δεν του χάλασε το χατίρι, επέτρεψε να πεθάνει με βίαιο τρόπο – όπως του το είχε ζητήσει

– και το πήρε κοντά Του, χαρίζοντας του μάλιστα και λαμπρό στεφάνι γι’ αυτό του το φιλότιμο!


Ο άλλος, τέλος, ο πλεονέκτης, που έχασε τα φλουριά κι έκανε το φόνο,

θα κολαζόταν για την πλεονεξία και τη φιλαργυρία του.

Τον άφησε λοιπόν ο Θεός να πέσει στο αμάρτημα του φόνου για να πονέσει η ψυχή του και να έρθει σε μετάνοια.

Με την αφορμή αυτή αφήνει τώρα τον κόσμο και πάει να γίνει καλόγερος!

Λοιπόν, πού, σε ποια περίπτωση, βλέπεις να ήταν άδικος ή σκληρός και άπονος ο Θεός;


Γι’ αυτό στο εξής να μην πολυεξετάζεις τις κρίσεις του Θεού,

γιατί Εκείνος τις κάνει δίκαια και όπως ξέρει, ενώ εσύ τις περνάς για άδικες.

Γνώριζε επίσης ότι και πολλά άλλα γίνονται στον κόσμο με το θέλημα του Θεού

για λόγους που οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν.

Κι έτσι το σωστό είναι να λέει ο καθένας:

«Δίκαιος ει Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου.» (Ψαλμ. ΡΙΗ, 137).



agioritikovima

[XAPA]

Προσευχὴ ὑπὲρ τῆς ἐσωτερικῆς γαλήνης


Θεέ μου, κᾶνε με νὰ ἔχω εὐγένεια.

Ὅταν οἱ πόρτες δίπλα μου βροντοῦν, βοήθησέ με νὰ μιλῶ ἤρεμα.

Ὅταν οἱ ἀπαιτήσεις τῶν ἄλλων ξεπερνοῦν τὴν ἀντοχή μου, δῶσε γλυκύτητα στὴ φωνή μου.

... Ὅταν ἔχω νὰ κάνω μὲ τοὺς ἄλλους ποὺ μὲ πληγώνουν, δῶσε μου τὴ σιωπὴ τῆς ταπεινοφροσύνης.


Νἆναι ἡ φωνή μου ἁπαλὴ ὅταν ὑπογραμμίζει, νἆναι τρυφερὴ ὅταν ὑποδεικνύει,

ἔτσι ποὺ νὰ ἐγγίζει χωρὶς νὰ ξεσκίζει. Νὰ εἰσχωρεῖ στὴν καρδιὰ χωρὶς νὰ ματώνει.

Ἂς ἔχω θεέ μου, ἰσορροπία στὶς μικρὲς ἀναποδιὲς καὶ στὰ μεγάλα προβλήματα.

Ἂς συνειδητοποιήσω πῶς ἡ εὐγένεια εἶναι ἡ δύναμη καὶ ὄχι ὁ πόλεμος ποὺ καταρρακώνει τὴν ἀξιοπρέπεια τῶν ἄλλων

καὶ θάβει τὴν δική μου ὑπόληψη.


Ἂς μὴν καταναλίσκω πολύτιμη ἐνέργεια μὲ τὴν διαπεραστική, ἄγρια φωνή μου,

ποὺ μόνο θύελλες ξεσηκώνει καὶ καμία λύση δὲν δίνει.

Μαλάκωσε, Σὲ παρακαλῶ, τὶς τραχιὲς ἄκρες τοῦ χαρακτῆρα μου, ποὺ ἀπομακρύνουν τοὺς δικούς μου ἀπὸ τὴ φωλιά τους.

Προτοῦ σερβίρω τὴν συνταγὴ τοῦ σωστοῦ, ἂς ἔρθω στὴ θέση τοῦ ἄλλου γιὰ νὰ προλάβω τὸν ἑαυτό μου

νὰ μὴ χειρονομεῖ ἀνεξέλεγκτα, ἀλλὰ νὰ κατανοεῖ γιὰ νὰ βοηθήσει.


Οἱ εὐγενικοί μου τρόποι, ἂς δημιουργοῦν κλίμα εὔκρατο στὸ σπιτικό μου γιὰ νὰ εὐδοκιμοῦν οἱ καρποὶ τοῦ Παναγίου Σου Πνεύματος.

Σὲ παρακαλῶ, Θεέ μου, γέμισε τὸ εἶναι μου μὲ τὴν Παρουσία Σου, γιὰ νὰ μπορῶ ἀληθινὰ νὰ χαμογελῶ

καὶ οἱ ἄλλοι νὰ ἐκτονώνονται ἀπὸ τὴν ἔνταση ποὺ τοὺς δημιουργεῖ ἡ καθημερινὴ ζωή.

Βοήθησέ με νὰ ἔχω τὴν δύναμη, εἰλικρινὰ νὰ ἐπαινῶ τὰ σωστὰ τῶν ἄλλων,

γιὰ ν᾿ ἀρχίσουν ν᾿ ἀγαποῦν τὸ τέλειο, τὸ σεμνό, τὸ ὡραῖο.


Ἂς μποροῦσα νἄχω ἔντονη πνευματικότητα ἀλλὰ διακριτικὴ παρουσία γιὰ νὰ διψάσουν τὸ Ἅγιο καὶ νὰ ἀναζητήσουν Ἐσένα!

Ἂς μὴν ἐξάπτωμαι ὅταν δὲν συμφωνοῦν μαζί μου, ἀλλὰ νὰ χαίρωμαι τὴν ὀντότητα ποὺ ἀποκτοῦν.

Ἂς μὴν ἀπομακρύνωμαι ἀπὸ ἀγαπημένα μου πρόσωπα, ὅταν ζοῦν τὴν ἀνεξαρτησία ποὺ δικαιοῦνται, ἀλλὰ μέσα στὸν δρόμο Σου.


Ἂς μὴν ὑπενθυμίζω, Κύριε, λάθη παλιά, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ξαναρχίζουν τὸν ὡραῖο τους ἀγῶνα.

Ἂς ἔχω τὴν σοφία νὰ μὴν κάνω συγκρίσεις, γιὰ νὰ μὴν μειώνω τὴν αὐτοπεποίθησή τους.

Καὶ ὅταν τὸ πρόγραμμα τῆς ἡμέρας μου παραβιάζεται, ἂς ἔχω τὴν εὐελιξία νὰ προσαρμόζωμαι χωρὶς νὰ στενοχωρῶ.


Μοῦ εἶπες, Κύριε, πὼς ἡ εὐγένεια εἶναι συνώνυμη τῆς ἀγάπης.

Δὲν μοῦ μένει, λοιπόν, παρὰ μέτρο ἀναφορᾶς μου νἆναι ὁ Ὕμνος τῆς ἀγάπης τοῦ Ἀποστόλου Σου,

κι ἔτσι μὲ τὴν ψυχὴ γεμάτη ἀπὸ τὴ δική Σου ἀγάπη, νὰ φέρωμαι εὐγενικά.

Βοήθησε, Κύριε!



xristianos

[XAPA]

«ΜΗΝ ΠΡΟΧΩΡΑΣ ΑΛΛΟ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΛΑΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ»

- Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΓΙΑ


Ήταν καρδιά του καλοκαιριού 2 Ιουλίου.

Συμμαζεύτηκα στο σπιτάκι μου να αναπαυθώ γιατί το σπίτι μου είχε πολύ δουλειά.

Την νύκτα εν πνεύματι βρέθηκα σ΄ ένα υπέρκαλλον κόσμον ολόφωτον.

Βρήκα μια θύρα ανοικτή και με μεγάλη προσοχή παρατηρούσα τι άραγε θα έβλεπα σ΄ αυτόν τον παράδοξο κόσμο.


Βλέπω μέσα από την πόρτα δύο ολόλευκα ψηλά παλικάρια κάπου δύο μέτρα.

Ενώ ήταν ανοικτή η διάβασις με την έκλεισαν με την ολόφωτη κορμοστασιά τους.

Μέχρις εδώ μου είπαν, μη προχωράς άλλο, εδώ είναι ο θάλαμος της Αγίας Θεοδότης.

Πρόλαβα όμως και είδα την πάγκαλο μακαριότητά της.

Ήταν μια λεβεντόκορμη αγία παρθένος στα ολόλευκα ντυμένη, ευφραινομένη σε ένα κατάλευκο

μεγάλο σιδερένιο κρεβάτι και γύρω της ήταν επτά μικρά και μεγάλα αγγελούδια.

Τί χαρά και τί μακαριότης. Ο θάλαμος θα ήταν περίπου 5 χ 5, οι δε τοίχοι του έλαμπαν σαν λάμπες φθορίου.

Μακαριότητα και πάλι μακαριότητα είπα. Μετάνιωσα που ξύπνησα. Αχ γιατί να ξυπνήσω ! Τί καλά που ήμουν εκεί !


Το πρωί τρέχω στην εκκλησία μου, ανοίγω στα γρήγορα τα μηναία του Ιουλίου

και διαβάζω στο Συναξαριστή μνήμες Αγίων της ημέρας.

Βλέπω με θαυμασμό. τη αυτή ημέρα μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Θεοδότης (29 Ιουλίου).

Η χαρά μου δεν περιγράφεται που η Θεία Χάρις με αξίωσε να γνωρίσω μια άγνωστη για εμένα Αγία,

αλλά και την μακαριότητα αυτής και πάντων των Αγίων……..

Δι΄ αυτό ας κάνουμε υπομονή στις δοκιμασίες της ζωής.

Ας περιφρονήσουμε τα πρόσκαιρα και φθαρτά αγαθά, και ας έχουμε βεβαίαν την ελπίδα στην κληρονομία

των μελλόντων αγαθών, τα οποία μάτι δεν γνώρισε και αυτί δεν άκουσε στον παρόντα κόσμο.



ΠΗΓΗ : ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΝΑΡΕΤΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», Τευχ. 38-39, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1990, σ. 109 κ.ε.

tribonio

[XAPA]

Άπλωσε και ο Κύριος το χέρι του…



Κάποτε που βάδιζα με τον άγιο στην πλατεία της πόλεως, βλέπω δεξιά μου έναν άνθρωπο κάτι να ψιθυρίζει.

Τον ακολουθούσαν πολλοί φτωχοί ζητώντας του βοήθεια.

Κι εκείνος κάνοντας τάχα ότι τους διώχνει, τους έβαζε στο χέρι την ελεημοσύνη του.

Έτσι κρυβόταν από τους ανθρώπους.


Μόλις το πρόσεξα, σκούντησα τον όσιο και του είπα για την αρετή του ανθρώπου αυτού. Κι εκείνος μού λέει:

- Στα μάτια του Θεού είναι μέγας. Τον ξέρω, γιατί αρκετές φορές βρεθήκαμε μαζί.

Ύστερα από μερικές ημέρες τον ρώτησα σχετικά με αυτή την αρετή και μου διηγήθηκε ένα παράδοξο θαύμα.

- Ήμουνα τότε, μού είπε, μικρό παιδί, δώδεκα χρονών περίπου, και είχα πάει στην εκκλησία του αποστόλου Θωμά

να προσευχηθώ.


Βρήκα εκεί ένα γέροντα να διδάσκει το λαό.

Μεταξύ άλλων, μίλησε και για την ελεημοσύνη.

Είπε ότι αυτός που δίνει κάτι στους φτωχούς είναι σαν να το καταθέτει στα χέρια του Κυρίου.

Όταν το άκουσα αυτό παραξενεύθηκα και κατέκρινα τον άνθρωπο του Θεού ότι ήταν ψεύτης.

Γιατί έλεγα μέσα μου: αφού ο Κύριος είναι στους ουρανούς στα δεξιά του Πατέρα του, πώς θα βρεθεί στη γη,

για να πάρει αυτά που δίνουμε στους φτωχούς;


Καθώς όμως βάδιζα και συλλογιζόμουν όσα άκουσα, βλέπω κατά σύμπτωση ένα κουρελιάρη φτωχό που πάνω από

το κεφάλι του -τι θαύμα!- στεκόταν η μορφή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Εκεί που προχωρούσε ο φτωχός τον συνάντησε κάποιος ελεήμων και του έδωσε ένα κομμάτι ψωμί.

Μόλις λοιπόν άπλωσε το χέρι του ο φιλόπτωχος εκείνος προς το ζητιάνο, άπλωσε και ο Κύριος το χέρι του από

την εικόνα, πήρε το ψωμί και τον ευχαρίστησε. Έπειτα το έδωσε στον φτωχό.

Ούτε αυτός όμως ούτε κι ο ελεήμων κατάλαβαν τίποτε.


Θαύμασα και πίστεψα.

Από τότε ήξερα ότι όποιος δίνει στους αδελφούς ό,τι έχουν ανάγκη, το βάζει πραγματικά στα χέρια του Χριστού.

Αυτή την εικόνα του Χριστού τη βλέπω να στέκεται πάνω απ’ όλους τους φτωχούς και γι’ αυτό με δέος ασκώ

όσο μπορώ, την αρετή της ελεημοσύνης που τόσο ευχαριστεί τον Κύριο.


(Άγιος Νήφων Κωνσταντιανής)



Πηγή: vatopaidi