Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος άνοιξε τα χέρια του και δεν μπορούσαν να περάσουν οι Τούρκοι!


~ Ο Ανέστης Καραούσογλου διηγήθηκε ότι, όταν έγινε η σφαγή των Αρμενίων από τους Τούρκους,

είχαν έρθει στα Φάρασα [στην Καππαδοκία, το χωριό του οσίου Αρσενίου του Καππαδόκη

και του οσίου Παϊσίου του Αγιορείτη] γύρω στα τριακόσια άτομα (Τούρκοι),

με σκοπό να λεηλατήσουν και να σφάξουν.


Ο Χατζεφεντής [άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης] μάζεψε τα γυναικόπαιδα και πήγε στην Παναγία (σο Κάντσι)

και έκανε προσευχή, και οι άγριοι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να μπουν στο χωριό, διότι δεν τους άφησε ο Άγιος Χρυσόστομος .

Παρουσιάσθηκε ο Άγιος επάνω στην γέφυρα που έπρεπε να περάσουν και τέντωσε τα χέρια του και τους εμπόδισε.

(Πάνω από την χαράδρα του ποταμού υπήρχε Εκκλησάκι του Αγίου).

Οι Τούρκοι τρόμαξαν και έφυγαν, όταν είδαν τον Άγιο να τους διώχνη, χωρίς να αφήση να περάσουν

την γέφυρα του Ζεμαντή ποταμού.

Ο Καπετάνιος της συμμορίας, όταν είδε τον Άγιο να τους εμποδίζη, είπε:

– Πάμε να φύγουμε γρήγορα, γιατί ο Άγιος Χρυσόστομος δεν μας αφήνει να περάσουμε.



Επιμέλεια Στέλιος Κούκος
Από το βιβλίο του οσίου Παϊσίου του Αγιορείτη, ο “Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης”, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

pemptousia

[XAPA]

Και τί θα λέω, όταν προσεύχομαι;



Ο άρρωστος Εζεκίας ούτε όρθιος ούτε γονατιστός, αλλά πεσμένος στο κρεβάτι παρακάλεσε για τη θεραπεία του το Θεό,

που με τον προφήτη Ησαΐα του είχε προαναγγείλει το θάνατό του.

Και κατόρθωσε με την καθαρότητα και τη θερμότητα της καρδιάς του να μεταβάλει τη θεϊκή απόφαση.


Ο ληστής, πάλι, καρφωμένος πάνω στο σταυρό, με λίγα λόγια κέρδισε τη βασιλεία των ουρανών.

Και ο Ιερεμίας μέσα στο λάκκο με τη λάσπη και ο Δανιήλ μέσα στο λάκκο με τα θηρία

και ο Ιωνάς μέσα στην κοιλιά του κήτους, όταν προσευχήθηκαν θερμά, απομάκρυναν τις συμφορές,

που τους είχαν βρει, και βοηθήθηκαν από το Θεό.


"Και τί θα λέω, όταν προσεύχομαι;", θα με ρωτήσεις.

Θα λες ό,τι και η Χαναναία του Ευαγγελίου. «Ελέησέ με, Κύριε!»,

παρακαλούσε εκείνη. «Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο».

"Ελέησέ με, Κύριε!", θα παρακαλάς κι εσύ. "Η ψυχή μου βασανίζεται από δαιμόνιο".

Γιατί η αμαρτία είναι μεγάλος δαίμονας.Ο δαιμονισμένος ελεείται, ενώ ο αμαρτωλός αποδοκιμάζεται.

"Ελέησέ με!". Μικρή είναι η φράση.

Και όμως, γίνεται πέλαγος φιλανθρωπίας, καθώς, όπου υπάρχει έλεος, εκεί υπάρχουν όλα τα αγαθά.



Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος


psigmataorthodoxias

[XAPA]

Προβληματίζουν καί πονοῦν…!


Ένας άγιος ιερέας κηρύττοντας μια Κυριακή σε ένα κύκλο ευσεβών Ενοριτών, που τον βοηθούσαν στο πνευματικό έργο, ρώτησε:

-Ξέρετε τι απέγιναν οι τεχνίτες που έφτιαξαν την Κιβωτό του Νώε;

-Όχι αποκρίθηκαν μερικοί!

-Κι όμως το ξέρετε, είπε ο Πνευματικός τους Πατέρας.

Δεν μπήκαν στο σωτήριο αυτό σκάφος, όταν έγινε ο κατακλυσμός, αλλά πνίγηκαν με τους άλλους αμαρτωλούς.

Και πρόσθεσε:

-Προσοχή παιδιά μου,ώστε βοηθώντας να γίνη η Εκκλησία όπως το θέλη ο Κύριος,

να μη παραμελήσουμε την ατομική μας σωτηρία!



hristospanagia3

[XAPA]

Ο ένας νήστεψε 22 ημέρες, ό άλλος 2 κι όμως είχαν τον ίδιο μισθό!


~ Μια φορά, ο Μέγας Παΐσιος συμπλήρωνε 22 ημέρας συνεχούς νηστείας, του εμφανίστηκε ο Χριστός και του είπε:

– Πολύ κακοπαθείς για μένα, ιερέ Παϊσιε!

Κι αυτός του απάντησε:

– Μα είναι μεγάλο πράγμα, αγαθέ μου Κύριε, η δική μου μηδαμινή κακοπάθεια,

καθόσον μάλιστα η αγαθότητά σου μου παρέχει την δύναμή Σου;


Κι ο Σωτήρας μας του είπε:

– Κάθε καλό έργο είναι ευπρόσδεκτο από μένα, και οπωσδήποτε θα ανταποδώσω το μισθό τους σε εκείνους που το κάνουν,

μισθό ανάλογο με τις προσπάθειές τους! Σε αυτό όμως που με ρωτάς ακολούθησέ με.

Και ο ο Μέγας Παΐσιος Τον ακολούθησε, μέχρις ότου μεταφέρθησαν σε ένα σπήλαιο της ερήμου.


Τότε του λέγει ο Σωτήρας:

– Μπες στο σπήλαιο, για να αντικρίσεις έναν άνδρα που είναι πραγματικός αγωνιστής μου.

Κι αφού ο Παΐσιος μεταφέρθηκε μέσα στο σπήλαιο, είδε έναν άνθρωπο ο οποίος κυλιόταν στο χώμα,

τρίβοντας το στόμα και το πρόσωπό του στη Γη!


Επειδή λοιπόν ο Μέγας Παΐσιος απόρησε για αυτό τον υπερβολικό αγώνα του ανθρώπου, βγήκε έξω από το σπήλαιο,

παρακαλώντας τον Χριστό μας να του εξηγήσει τον λόγο αυτής της υπερβολικής ασκήσεως.

Και ο Κύριος του είπε:


– Είδες τον δικό μου αγωνιστή, πόσους μεγάλους κόπους υπομένει για χάρη μου;

– Τον είδα, Κύριε, Του λέει ο Παΐσιος, και έφριξα για τους πόνους των ασκήσεων του!

Μα παρακαλώ την Αγαθότητά Σου, Χριστέ μου, να μου φανερώσει την αιτία αυτού του μεγάλου αγώνος.

Τότε του λέγει ο Σωτήρας:

– Ο άνθρωπος αυτός έχει μόνον δύο ημέρες που νηστεύει.

Και να, βλέπεις πόσο ταλαιπωρείται από την πείνα και την δίψα;


Ακούγοντας αυτά ο Παΐσιος είπε:

– Τότε, γιατί εγώ, που νηστεύω 22 ημέρες πια, δεν έπαθα κάτι παρόμοιο;

– Διότι, εσύ, του είπε ο Σωτήρας, ενισχύεσαι απ’ την Χάρη μου, και νηστεύεις χωρίς κόπο.

Εκείνος όμως, σαν πραγματικός αθλητής, νηστεύει μόνο με την αγαθή του πρόθεση, με πολύ κόπο.

Φλέγεται δε από τον πολύ πόθο του για Εμένα, και γι’ αυτό πάσχει για την αγάπη μου, πάνω απ’ τη δύναμή του.


Τότε ο Παΐσιος ρώτησε τον Κύριο, ποια πληρωμή θα έχει ο αγωνιστής αυτός από την ευσπλαχνία του,

κι Εκείνος του αποκρίθηκε:

– Αυτός που νήστευσε δύο ημέρες, θα έχει την ίδια πληρωμή με εσένα που νήστευσες 22 ημέρες.

Και σ’ αυτόν και σ’ εσένα θα πω, «Εύγε πιστέ δούλε! Μπες στη χαρά του Κυρίου σου».

Κι εσύ που έλαβες τα 5 τάλαντα, και εκείνος που είχε μόνο 2 τάλαντα, θα αμειφτείτε,

διότι εξίσου φανήκατε πρόθυμοι, και πράξατε το καλό, με την καλή σας πρόθεση και τις ανάλογες δυνάμεις!

Κι αφού του είπε αυτά ο Σωτήρας μας, έγινε άφαντος!


Γι’ αυτό αγαπητοί, ας αγωνιστούμε χωρίς να σκεφτόμαστε ότι δεν καταφέρνουμε τίποτα.

Σε εκείνες τις στιγμές της απογοήτευσης μας. Σε εκείνο το σκοτάδι που μόνο εμείς γνωρίζουμε την κατάσταση του,

ας μην κάνουμε πίσω, ας έχουμε μια κρυφή ελπίδα μέσα μας ότι δεν θα μας αφήσει ο Χριστός.

Ας μην απογοητευόμαστε. Ας πάρουμε θάρρος ας πάρουμε ελπίδα.

Αυτό το λίγο, αυτό το ελάχιστο, μια μέρα νηστεία, μια μέρα εγκράτεια, μια μέρα αποχή από κάτι που το επιθυμούμε.

Ο Χριστός όλα τα βλέπει.

Να θυμηθούμε ότι κι εκείνος τις ώρες που πλησίαζαν για να σταυρωθεί για μας, δεν έκανε πίσω, δεν δείλιασε.

Ας πάρουμε λοιπόν δύναμη από το περιστατικό αυτό από τη ζωή Μεγάλου Παϊσίου.


Ο Μέγας Παΐσιος έζησε περί το 300 μ. Χ.



enromiosini

[XAPA]

Μην κοιτάς να ικανοποιήσεις όλους τους ανθρώπους….

Γέροντος Ιερωνύμου της Αιγίνης


«Μην κοιτάς να ικανοποιήσης όλους τους ανθρώπους. Ότι και να κάνης δεν ικανοποιούνται. Να κάνης μόνον ότι θεωρείς αναγκαίο ή καθήκον σου.

Από τους ανθρώπους να μη απογοητεύεσαι. Μη περιμένεις να είναι τέλειοι. Κανένας δεν είναι τέλειος. Όλοι παλεύουμε με τα πάθη μας. Δεν πρέπει να έχει κανείς εμπιστοσύνη ούτε εις τον εαυτόν του. Πόσον μάλλον εις τους άλλους.

Άς φαίνονται καλοί, ας φαίνονται δυνατοί, ας φαίνονται σοφοί!

Ποιος περίμενε, ο σοφός Σολομών να πέσει! Στα λέγω αυτά, όχι διά να περιφρονάς τους ανθρώπους.

Είμεθα όλοι αδελφοί και οφείλομαι σεβασμό και αγάπη, αλλά διά να σε προφυλάξω, διά να προλάβω. Ή μπορεί και αργότερα, αυτά που τώρα σε λέγω, να σε βοηθήσουν. Εγώ δεν θα ‘μαι πάντα έδώ, διά να στα λέγω».


simeiakairwn

[XAPA]

[XAPA]

«Ο ταπεινός άνθρωπος και θαύματα να κάνει, πάλι δεν πιστεύει στον λογισμό του…»


(Διήγηση Αγίου Παϊσίου)


Ήταν στην Ιορδανία ένας πολύ απλός παπάς που έκανε θαύματα.

Διάβαζε ανθρώπους και ζώα που είχαν κάποια αρρώστια και γίνονταν καλά.

Πήγαιναν και μουσουλμάνοι σ’ αυτόν, όταν έπασχαν από κάτι, και τους θεράπευε.


Αυτός, πριν λειτουργήσει, έπαιρνε ένα ρόφημα με λίγο παξιμάδι και μετά όλη την ημέρα δεν έτρωγε τίποτε.

Κάποτε έμαθε ο Πατριάρχης ότι τρώει πριν από την Θεία Λειτουργία και τον κάλεσε στο Πατριαρχείο.

Πήγε εκείνος, χωρίς να ξέρει γιατί τον ζητάνε.

Ώσπου να τον φωνάξει ο Πατριάρχης, περίμενε μαζί με άλλους σε μια αίθουσα.


Έξω έκανε πολλή ζέστη· είχαν κλειστά τα παντζούρια και από μια τρυπούλα περνούσε μια ακτίνα.

Αυτός νόμισε ότι είναι σχοινί.

Επειδή είχε ιδρώσει, βγάζει το ράσο του και το κρεμάει πάνω στην ακτίνα.

Όταν το είδαν οι άλλοι που κάθονταν εκεί στην αίθουσα, τα έχασαν. Πάνε και λένε στον Πατριάρχη:

«Ο παπάς που κολατσίζει πριν από την Θεία Λειτουργία κρέμασε το ράσο του πάνω σε μια ακτίνα!».


Τον κάλεσε μέσα ο Πατριάρχης και άρχισε να τον ρωτάει:

«Τι κάνεις; Πώς πας; Κάθε πότε λειτουργείς; Πώς ετοιμάζεσαι για την Θεία Λειτουργία;».

«Να, λέει, διαβάζω την ακολουθία του όρθρου, κάνω και μερικές μετάνοιες και ύστερα φτιάχνω ένα ρόφημα,

κολατσίζω λίγο, και έπειτα λειτουργώ».


«Γιατί το κάνεις αυτό;», τον ρωτάει ο Πατριάρχης.

«Άμα φάω λιγάκι πριν από την Θεία Λειτουργία, λέει εκείνος, όταν κάνω κατάλυση , πάει ο Χριστός επάνω!

Ενώ, αν φάω μετά την Θεία Λειτουργία, πάει ο Χριστός από κάτω»!

Με καλό λογισμό το έκανε! Του λέει τότε ο Πατριάρχης:

«Όχι, δεν είναι σωστό αυτό. Πρώτα να κάνεις κατάλυση, και έπειτα να τρως λίγο».


Έβαλε μετάνοια και το δέχθηκε.

Ενώ, αν πίστευε στον λογισμό του, μπορούσε να πει:

«Εγώ διαβάζω ανθρώπους και ζώα άρρωστα και γίνονται καλά, κάνω θαύματα· τι μου λέει αυτός;

Έτσι που το σκέφτομαι, είναι πιο καλά, γιατί αλλιώς πάει το φαγητό πάνω από τον Χριστό».


Θέλω να πω, παρόλο που είχε φθάσει σε τέτοια κατάσταση, να κάνει θαύματα, το δέχθηκε απλά·

δεν είχε δικό του θέλημα.

Έχω καταλάβει ότι ή υπακοή πολύ βοηθάει. Και λίγο μυαλό να έχει κανείς, αν κάνει υπακοή, γίνεται φιλόσοφος.

Είτε έξυπνος είτε κουτός είτε υγιής είτε άρρωστος πνευματικά ή σωματικά είναι κανείς και βασανίζεται από λογισμούς,

αν κάνει υπακοή, ελευθερώνεται.



pneumatoskoinwnia

[XAPA]

Μην περιμένεις αυτό που δεν θα βρεις !


« Από τον Σταυρό δεν κατεβαίνουμε αλλά μας κατεβάζουν...

Εγώ θα στο πω απλά και ανθρώπινα,

στο δικό μου πνευματικό επίπεδο που είναι χαμηλό και γήινο,

γιατί κουράστηκα από τις υψηλές αναλύσεις.


Μην περιμένεις η ζωή να σε ρωτήσει εάν και πόσο αντέχεις.

Μην περιμένεις να βρεθούνε οι τέλειες συνθήκες για να πεις θα ζήσω.

Μην περιμένεις να διαμορφωθούν οι ιδανικές καταστάσεις για να γελάσεις.

Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο πατέρα ή μάνα για να μην έχεις τραύματα.


Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο σύζυγό γιατί απλά δεν θα βρεις ποτέ.

Μην περιμένεις να κάνεις τα τέλεια παιδιά, γιατί απλά δεν υπάρχουν.

Μην περιμένεις να συναντήσεις τους τέλειους φίλους, γιατί ούτε εσύ είσαι.

Μην περιμένεις να δουλέψεις στην ιδανική δουλειά γιατί απλά θα μείνεις άνεργος.


Μην περιμένεις να σηκώνεσαι κάθε πρωί και να λες,

"ουάου θα πάω για δουλειές....." Ξέχνα το.

Μην περιμένεις να βρείς το τέλειο σπίτι για να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα.

Μην περιμένεις να έχεις την τέλεια παρέα για να πας ένα περίπατο.


Μην περιμένεις να δοθούν όλες οι απαντήσεις για να σταματήσουν οι ερωτήσεις.

Μην περιμένεις να δεις τον Θεό ως ον που κατεβαίνει από τους ουρανούς

ή ως χέρι που βγαίνει απο το υπερπέραν.

Απλά δεν θα συμβεί και θα χάσεις και την ευκαιρία

να τον συναντήσεις στην καθημερινότητα σου.


Μην περιμένεις να βρεις τον αναμάρτητο και τέλειο πνευματικό,

γιατί απλά δεν υπάρχει.

Και όπου νομίζεις ή σε έπεισαν ότι τον είδες,

φεύγα μακριά είναι της φαντασίας σας.


Γενικά στην ζωή αυτή, δεν υπάρχουν τέλειες καταστάσεις,

τέλειες συνθήκες, τέλεια πρόσωπα.

Αυτά μετά το πέρας της εδώ παράστασης.

Οπότε συμφιλιώνομαι με την αδυναμία μου,

την ατέλεια του άλλου και του κόσμου που με περιβάλει

και ζω όπως μπορώ και όσο μπορώ με δοξολογία και ευχαριστία.


Δεν μπορώ πάντα; ναι, αλήθεια είναι !!! Ούτε εγώ μπορώ.

Κανείς δεν τα καταφέρνει πάντα και είναι καλά.

Ακόμη και οι άγιοι έχουν τις κακές μέρες και περιόδους τους.

Αλλά δεν τρελαίνομαι σε αυτές τις φάσεις, δεν αυτομαστιγόνομαι,

δεν χάνω την ψυχραιμία μου, ούτε βιάζομαι να φύγει το κακό που με βρήκε.

Κυρίως δεν λέω όλη μέρα γιατί και γιατί;

Μαααα... και δώστου γιατίι;

Απλά καλέ μου φίλε μέχρι να μάθεις το γιατί θα έχει τελειώσει η ζωή....!!! »



( π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος )


odevontas

[XAPA]

«Όταν ο άνθρωπος είναι μόνος του και στερείται την ανθρώπινη παρουσία, έχει τη Θεία παρουσία, να το ξέρετε..»

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος



Ήταν ένα γεροντάκι στα Κατουνάκια ο οποίος ήταν μόνος του, τελείως μόνος του,

και πήγαν κάποιοι Πατέρες να τον δουν.

Του χτυπούσαν την πόρτα, «πάτερ, πάτερ». Είχε μέρες να εμφανιστεί. Τους απαντούσε:

«Φύγετε, φύγετε, φύγετε!».


Εε, κάτι θα κάνει. Είναι ζωντανός τουλάχιστον αφού φωνάζει. Φύγανε.

Πάνε σε τέσσερις-πέντε μέρες, πάλι δεν τον είδανε έξω. Κλειστός μέσα ο παππούς.

Πάνε ξαναχτυπούν, «φύγετε, φύγετε, φύγετε!». Πάλι φύγανε.

Την τρίτη φορά, «φύγετε, φύγετε» όχι, δεν θα φύγουμε! Κάτι έπαθε ο γέρος. Του ‘στριψε, φαίνεται.

Γίνεται να ‘ναι 20-25 μέρες κλειστός και να μη δέχεται κανέναν;

Κάτι συμβαίνει! Μπαίνουν μέσα, έβαλε τις φωνές ο παππούς.


-Τι γίνεται, γέροντα; Αφού είσαι μόνος σου, είσαι άρρωστος.

-Όσο δεν ήσασταν εσείς, ο φύλακας-άγγελος δεν με άφησε ούτε ένα λεπτό.

Με υπηρέτησε στα πάντα! Από την ώρα που ήρθατε και με ενοχλήσατε, έφυγε ο Άγγελος και ήρθατε εσείς…


Μπορεί να σας φαίνεται αστείο αλλά δοκιμάστε το! Μείνετε και λίγο μόνοι σας να δείτε τι ωραία είναι!

Δηλαδή χωρίς τηλεόραση, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς internet, χωρίς Facebook, χωρίς Skype!


Όταν ο άνθρωπος είναι μόνος του και στερείται την ανθρώπινη παρουσία, έχει τη Θεία παρουσία, να το ξέρετε.

Όταν ζητάς την ανθρώπινη παρουσία δεν μπορείς να έχεις και τη Θεία παρουσία, ταυτόχρονα.

Kαι αυτό οι Άγιοι το ήξεραν και γι’ αυτό ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι και ήταν τρυφή για αυτούς η μόνωση.

Ήταν χαρά. Δεν ήξεραν από μοναξιές γιατί ο Θεός ήταν μαζί τους.

Γιατί είχαν παρέα τους Αγίους Αγγέλους και τις Αγγελικές δυνάμεις.


simeiakairwn

[XAPA]

Ζούσε στο Γκίζη ένας 75χρονος Ελληνορώσος, ο Χαρίλαος, που καθημερινώς κατέβαινε με τα πόδια από το Γκίζη στην αγορά


Ζούσε στο Γκίζη ένας 75χρονος Ελληνορώσος, ο Χαρίλαος, που καθημερινώς κατέβαινε με τα πόδια από το Γκίζη στην αγορά.

Καθώς κατέβαινε το δρόμο, από όπου περνούσε βλασφημούσε τα Θεία και έβριζε τους πάντες και τα πάντα,

προκαλώντας φασαρία και ταραχή στην περιοχή. Αυτό γινόταν κάθε μέρα!


Κάποια μέρα καθώς κατέβαινε το δρόμο, ο μπάρμπα Θεόδωρος, που είχε ένα κατάστημα με ξηρούς καρπούς,

τον έκανε νόημα να έρθει στο κατάστημα, για να έπιναν έναν καφέ.

Πήγε ο Χαρίλαος, κάθισε και πάνω στην συζήτηση του λέει ο μπάρμπα Θεόδωρος:

- Τί είναι αυτό που κάνεις κάθε πρωί; Είναι ντροπή μας, γιατί κάποτε και εγώ τα έφτιαχνα αυτά.

Δεν νομίζεις, ότι στην ηλικία που βρισκόμαστε, πρέπει να αλλάξουμε;


Και του λέει ο Χαρίλαος:

- Εγώ δεν μπορώ να αλλάξω! Εγώ έχω κάτι μέσα μου, δεν ξέρω τι είναι, που με ωθεί να κάνω

και να λέω αυτά που βλέπεις, χωρίς να το θέλω. Και μου φαίνονται όλοι και όλα διεφθαρμένα και στραβά...

- Αν θέλεις να βοηθηθείς, του είπε ο μπάρμπα Θεόδωρος, να πας να εξομολογηθείς στον π. Καρελά.


Πέρασαν 3-4 μέρες και παραδόξως ο Χαρίλαος δεν εμφανίστηκε να περνάει από το δρόμο, όπως συνήθιζε.

Την 5η όμως μέρα εμφανίζεται στο κατάστημα, ιματισμένος και σωφρωνημένος.

Μόλις τον είδε ο μπάρμπα Θεόδωρος με αυτήν την σοβαρότητα του λέει:

- Έλα τί έγινε και χάθηκες; Πήγες εκεί που σε είπα;


- Πήγα την ίδια μέρα που με είπες στον συγκεκριμένο ιερέα και εξομολογήθηκα.

Και όταν τελείωσα μετά από 2,5 ώρες με είπε ο π. Καρελάς: "Μην φοβάσαι!

Έλα την Κυριακή στην Εκκλησία, για να σε βάλω έναν χωροφύλακα μέσα σου και τότε δεν θα μπορείς πια,

να κάνεις τίποτα, από αυτά που έκανες".

Πράγματι την Κυριακή πήγα στην Εκκλησία και Κοινώνησα και από εκείνη την στιγμή

έφυγαν οι μουσαφιραίοι που ήταν μέσα μου!

Ο χωροφύλακας που έλαβα δηλ. ο Χριστός, μου άλλαξε τη φύση και δεν μπορώ άλλο να βλασφημήσω!

Δεν μπορώ άλλο να βρίσω! Και ντρέπομαι τώρα, καθώς σκέφτομαι τι έλεγα και τι έκανα τόσο καιρό...

Κατάλαβα πόση μεγάλη δύναμη έχει ο Χριστός!...


+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας


yiorgosthalassis