Άγιοι Ορθοδόξων Εκκλησιών εκτός Ελλάδος

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 01

Ποιος είν’ αυτός που με κοιτάζει επίμονα, μέσα απ’ όλα τ’ αστέρια του ουρανού και όλα τα πλάσματα της γης;
Καλύψτε τα μάτια σας αστέρια κι εσείς πλάσματα της γης° μη δείτε τη γύμνια μου. Η ντροπή με βασανίζει αρκετά μέσα από τα δικά μου μάτια.
Και τι να δείτε; Ένα δέντρο ζωής που ζάρωσε κι απόμεινε ένα αγκάθι πάνω στο δρόμο, που τρυπάει τόσο τον εαυτό του όσο και τους άλλους;
Τι άλλο να δείτε, παρά μια ουράνια φλόγα βυθισμένη στη λάσπη, μια φλόγα που ούτε φως δίνει μα ούτε και σβήνει;
Ζευγολάτες, δεν είναι το όργωμά σας που έχει σημασία, αλλά ο Κύριος που παρατηρεί.
Τραγουδιστές, δεν είναι το τραγούδι σας που έχει σημασία, αλλά ο Κύριος που ακούει.
Καθεύδοντες, δεν είναι ο ύπνος σας που έχει σημασία, αλλά ο Κύριος που αφυπνίζει.
Δεν είναι οι λίμνες του νερού στα βράχια γύρω από τη λίμνη που έχουν σημασία, αλλά η ίδια η λίμνη.
Όλος ο ανθρώπινος χρόνος, τι άλλο είναι παρά ένα κύμα που υγραίνει την καυτή άμμο στην ακτή και ύστερα λυπάται που άφησε τη λίμνη, διότι στέγνωσε;
Ω, αστέρια και σεις πλάσματα, μην κοιτάζετε εμένα με τα μάτια σας, αλλά τον Κύριο. Εκείνος μόνον βλέπει. Κοιτάξτε Εκείνον και θα δείτε τους εαυτούς σας, θα βρείτε την πατρίδα σας. Στ’ αλήθεια, τι βλέπετε όταν κοιτάζετε εμένα; Μια εικόνα της δικής σας εξορίας; Έναν καθρέφτη της εφήμερης παρουσίας σας;
Ω Κύριε, πανέμορφο Εσύ πέπλο μου στολισμένο με χρυσά σεραφείμ, κάλυψε το πρόσωπό μου σαν το πέπλο στο πρόσωπο μιας χήρας, μάζεψε τα δάκρυά μου, στα οποία ξεχειλίζει η λύπη όλων των πλασμάτων Σου.
Ω Κύριε, ομορφιά μου, έλα να με επισκεφθείς, για να μην ντραπώ για τη γύμνια μου – για να μην γυρίσουν πίσω διψασμένα τα πολλά διψασμένα βλέμματα που πέφτουν επάνω μου.

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 02

Ποιός με έβαλε σ' αυτό το κρεβάτι από σκουλήκια; Ποιός με έθαψε στη γη, να γίνω γείτονας των φιδιών και γεύμα για τα σκουλήκια;
Ποιός με έσπρωξε κάτω απ' το ψηλό βουνό, για να γίνω σύντροφος αιμοδιψών και αθέων;
Δική μου η αμαρτία, δική Σου η Δικαιοσύνη, Κύριε. Η αμαρτία μου εκτείνεται από την δημιουργία του κόσμου και είναι ταχύτερη από την δική Σου Δικαιοσύνη.
Μετρώ τις αμαρτίες σε όλο τον βίο μου, σε όλο τον βίο των πατέρων μου και πίσω μέχρι την αρχή του κόσμου, και λέω: Αληθώς, το όνομα της Δικαιοσύνης του Κυρίου, είναι Έλεος.
Φέρω πάνω μου τις πληγές των πατέρων μου - πληγές που εγώ προετοίμαζα όσο ήμουν ακόμη στου πατρός μου - και τώρα εμφανίστηκαν στην ψυχή μου, σαν σημαδεμένο καταφύγιο για καμηλοπάρδαλη, σαν χιτώνας από μοχθηρούς σκορπιούς που με τσιμπούν.
Ελέησόν με, Κύριε, άνοιξε τον υδροφράκτη του επουρανίου ποταμού Της Χάριτός σου και καθάρισόν με από του λεπρώδους κακού, έτσι ώστε χωρίς τη λέπρα πια να μπορέσω να τολμήσω να διακηρύξω το Όνομά Σου στους άλλους λεπρούς χωρίς να με περιγελούν.
Τουλάχιστον ύψωσέ με ένα κεφάλι πάνω απ' τη σάπια βρώμα τούτου του κρεβατιού από σκουλήκια, να εισπνεύσω το άρωμα των ουρανών και να επιστρέψω στη ζωή.
Τουλάχιστον ύψωσέ με στο ύψος ενός φοίνικα για να μπορέσω να γελάσω με τα ερπετά που κυνηγούν τις φτέρνες μου.
Κύριε, αν υπήρξε έστω και μια καλή πράξη στην πορεία του επιγείου ταξιδιού μου, για χάρη αυτής και μόνο, ρύσαι με από την συντροφιά των αιμοδιψών και αθέων.
Κύριε, ελπίδα μου στην απόγνωση.
Κύριε, δύναμή μου στην αδυναμία.
Κύριε, φως μου στο σκοτάδι.
Άγγιξέ μόνο ένα δάκτυλο στο μέτωπό μου και θα ανυψωθώ. Ή, αν είμαι πολύ ακάθαρτος για το δάκτυλό Σου, άφησε μια μόνη ακτίνα φωτός από το Βασίλειό Σου, να λάμψει επάνω μου και ανύψωσέ με - ανύψωσέ με από αυτό το κρεβάτι των σκωλήκων, αγαπημένε μου Κύριε.

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 03

Πέρασαν οι ημέρες άνθρωπε στις οποίες θα επιθυμούσες να επιστρέψεις; Σε ήλκυσαν όλες σα μετάξι και τώρα μένουν πίσω σου σαν ιστός αράχνης. Σαν μέλι σε καλωσόρισαν, σαν δυσωδία τις αποχαιρέτισες. Όλες πληρωμένες με ψευδαίσθηση και αμαρτία.
Δες πως όλες οι λιμνούλες με νερό στο σεληνόφως μοιάζουν με καθρέπτες· και πως όλες οι ημέρες που φωτίστηκαν από την ελαφρότητά σου μοιάζουν με καθρέπτες. Αλλά όπως πήγαινες από τη μια μέρα στην άλλη, οι ψεύτικοι καθρέπτες έσπαγαν σε λεπτός πάγος κι εσύ τσαλαβουτούσες σε νερά και λάσπες.
Μπορεί μια ημέρα που έχει το πρωϊνό σαν είσοδο και το απόγευμα σαν έξοδο να είναι μια ημέρα;
Ολόφωτε Κύριε, η ψυχή μου βαρύνεται με ψευδαισθήσεις και πόθους για μία ημέρα - για την ημέρα χωρίς εισόδους και εξόδους, την ημέρα από την οποία η ψυχή μου ανεχώρησε και βούλιαξε μέσα σε μετακινούμενες σκιές για την δική Σου ημέρα, που συνήθιζα να καλώ δική μου, όταν ήμουν ένα με Σένα.
Υπάρχει περασμένη ευτυχία, άνθρωπε, στην οποία επιθυμείς να επιστρέψεις;
Από δυο κομμάτια της ίδιας γλυκύτητας, το δεύτερο είναι το πιο κοινότυπο. Θα απέστρεφες το βλέμμα βαριεστημένα για την ευτυχία του χτες, αν την έβρισκες στο πιάτο του σήμερα.
Στιγμές ευτυχίας σου δίδονται μόνο ικανές να σε αφήσουν να ποθείς την ευτυχία στην αγκαλιά του παντοτινά ευτυχισμένου Κυρίου· και περίοδοι δυστυχίας σου δίδονται για να σε αφυπνίσουν από το νυσταγμένο όνειρο των ψευδαισθήσεων.
Κύριε, μόνη ευτυχία μου, θα παράξεις καταφύγιο για τον πληγωμένο Σου προσκυνητή;
Κύριε, αέναη νιότη μου, οι οφθαλμοί μου θα λουστούν σε Σένα και θα λάμψουν πιο λαμπρά κι απ' τον ήλιο.
Εσύ προσεκτικά συλλέγεις τα δάκρυα των δικαίων και με αυτά Εσύ ανανεώνεις τα σύμπαντα.

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 04

Οι γεροντότεροι με δίδαξαν, όταν ήμουν νεότερος, να στηρίζομαι στον ουρανό και τη γη για να μην πέσω. Για πολύ παρέμεινα παιδί και για πολύ συνήθιζα να στηρίζομαι στην πατερίτσα που μου έδωσαν.
Αλλά όταν κάποτε η αιωνιότητα ξεχείλισε μέσα μου κι ένιωσα σαν ξένος στον κόσμο, ο ουρανός και η γη έσπασαν στα δύο μες στα χέρια μου σαν εύθραυστο καλάμι.
Κύριε, δύναμή μου, πόσο εύθραυστοι είναι ο ουρανός και η γη! Μοιάζουν με παλάτια κτισμένα από μολύβι, αλλά εξατμίζονται σα νερό στη χούφτα μπροστά στην παρουσία Σου. Μόνο όταν ανασηκώνουν τις τρίχες τους κρύβουν το πόσο εύθραυστα είναι και τρομάζουν ανεκπαίδευτα παιδιά.
Φύγετε από μπροστά μου, ήλιοι και άστρα.Χωριστήτε από τη γη. Μη με παρασύρετε, γυναίκες και φίλοι. Τι βοήθεια μπορώ να λάβω από σας που αβοήθητοι γερνάτε και βουλιάζετε στον τάφο; Όλα τα δώρα σας είναι ένα μήλο με ένα σκουλήκι στο κέντρο. Όλα τα γιατροσόφια σας έχουν περάσει από τα σωθικά κάποιου πολλές φορές. Τα ενδύματά σας είναι ιστοί αράχνης που η γυμνότης μου κοροϊδεύει. Τα χαμόγελά σας είναι προκήρυξη λύπης, στην οποία η αδυναμία σας ουρλιάζει στη δική μου για βοήθεια.
Κύριε, δύναμή μου, πόσο εύθραυστοι είναι ο ουρανός και η γη! Και όλο το κακό που κάνουν οι άνθρωποι υπό τον ουρανό δεν είναι παρά μια παραδοχή της ευθραυστότητός τους και αδυναμίας. Μόνο κάποιος δυνατός τολμά να κάνει καλό. Μόνο κάποιος που έχει τραφεί και ποτισθεί με Σένα, δύναμή μου, γεμίζει με δύναμη για το καλό.
Μόνο κάποιος που κοιμάται στην καρδιά Σου γνωρίζει από ανάπαυση. Μόνο κάποιος που οργώνει μπροστά στα πόδια Σου θα απολαύσει τους καρπούς των έργων του.
Τα νιάτα μου, θραμμένα με φόβο και άγνοια, τελείωσαν και η ελπίδα μου στον ουρανό και τη γη εξαφανίστηκε. Τώρα μόνο κοιτώ Εσένα και στηρίζομαι στο βλέμμα Σου που μου επιστρέφεις, λίκνο μου και ανάστασή μου.

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 05

Λίγο ακόμη και το ταξίδι μου θα τελειώσει. Κράτησέ με στο απότομο μονοπάτι προς Εσένα λίγο ακόμη, κατακτητή του θανάτου γιατί όσο ψηλότερα σκαρφαλώνω προς τα Σένα, τόσο περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να με τραβήξουν κάτω - στην άβυσσό τους. Όσο πιο πολύ γεμίζει η άβυσσός τους, τόσο μεγαλώνει η ελπίδα τους να Σε νικήσουν. Αλήθεια, όσο πιό πολύ γεμίζει η άβυσσος, τόσο μακρύτερα Είσαι.
Πόσο ηλίθιοι είναι οι υπηρέτες του δέντρου της γνώσης! Δεν μετρούν τη δύναμή τους με Σένα, αλλά με τα δικά τους μέτρα. Δεν υιοθετούν ένα νόμο δικαιοσύνης στο όνομά Σου αλλά στα δικά τους μέτρα. Οποιονδήποτε δρόμο κι αν επιλέξει η πλειοψηφία τους, γι αυτούς είναι ο δρόμος της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Το δέντρο της γνώσης έγινε δέντρο του εγκλήματος της ανοησίας και του παγωμένου σκότους.
Στ' αλήθεια, οι γνωστικοί τούτου του κόσμου ξέρουν τα πάντα εκτός από το ότι είναι υπηρέτες του σατανά. Όταν ανατείλλει η τελευταία ημέρα, ο σατανάς θα ευφρανθεί από τον αριθμό των ανθρώπων στη συγκομιδή του. Όλα τα πενιχρά ώτα των κόκκων του. Αλλά στην ανοησία του, ακόμη κι ο σατανάς βασίζεται στην ποσότητα αντί για την ποιότητα. Ένα από τα ώτα των κόκκων Σου θα αξίζει περισσότερο απ' όλη τη σοδειά του σατανά. Για Σένα, κατακτητή του θανάτου βασίζεται η πληρώτης του άρτου της ζωής και όχι σε αριθμούς.
Μάταια λέω στους αθέους "Τραβάτε προς το Δέντρο της Ζωής και θα μάθετε περισσότερα απ' όσα θα επιθυμούσατε να γνωρίσετε. Από το δέντρο της γνώσης ο σατανάς διαμορφώνει μια σκάλα για να κατέβετε στον κάτω κόσμο. Οι άθεοι με κοροϊδεύουν και λένε "Μέσα από το δέντρο της Ζωής θέλεις να μας προσηλυτίσεις στο Θεό σου που εμείς δε βλέπουμε"
Στ' αλήθεια, ποτέ δεν θα Τον δείτε. Το Φως που τυφλώνει και τους οφθαλμούς των Σεραφείμ θα αχρηστεύσει τις κόρες σας δια παντός.
Απ' όλους που ευδοκιμούν στη σαπίλα της γης, αυτοί που πιστεύουν στο Θεό είναι οι πιο σπάνιοι. Λίμνη και βουνό βοηθήστε με να είμαι χαρούμενος που ταξιδεύω κι εγώ με αυτούς τους πιο σπάνιους, πιο αδαείς και πιο περιφρονημένους πιστούς.
Λίγο ακόμη αδέλφια μου και το ταξίδι μας θα τελειώσει.
Κράτησέ μας λίγο ακόμη, κατακτητή του θανάτου.

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 06

Γονατίστε γεννεές και έθνη μπροστά στο μεγαλείο του Θεού! Βιάζεστε όταν πρόκειται να γονατίσετε μπροστά στους ανόμους αρχηγούς σας κι όμως διστάζετε να γονατίσετε μπροστά στα πόδια Του Παντοδύναμου!
Λέτε "Αλήθεια θα μας τιμωρήσει Ο Κύριος εμάς που είμαστε τόσο μικροί; Αν μας είχε φτιάξει μεγαλύτερους και δυνατότερους, τότε θα μπορούσε να μας τιμωρήσει. Αλλά έτσι όπως είναι, κοίτα - μετά βίας είμαστε ψηλότεροι από τα αγκάθια στο πλάϊ του δρόμου, σε σύγκριση με το βρυγχώμενο σύμπαν, κι όμως μας απειλείς με τιμωρία από Έναν ασύγκριτα μεγαλύτερο από εμάς;"
Ανόητοι! Όταν οι άνομοι αρχηγοί σας, σας συγκεντρώνουν στο κακό που κάνει το σύμπαν να τρέμει, εξακολουθείτε να λέτε ότι είστε πολύ μικροί. Δικαιολογείτε τους εαυτούς σας λόγω μικρότητας ή αδυναμίας μόνο όσο αφορά λαμπρές πράξεις.
Ακόμη κι αν είστε μικροί στα δικά σας μάτια, καταγράφεστε στο βιβλίο της μοίρας κάτω από ένα μεγάλο όνομα. Ο προπάτοράς σας Αδάμ είχε το μεγαλείο ενός αρχαγγέλου και ακτινοβολούσε με αγγελική φυσιογνωμία. Έτσι, είτε η ανταμοιβή ενός αρχαγγέλου, είτε η τιμωρία ενός αρχαγγέλου έχει οριστεί για σας.
Όταν η επιθυμία του προπάτορά σας τρυπώνει στην καρδιά σας αθόρυβα, η επιθυμία να γνωρίσει τη δημιουργία χωρίς Τον Δημιουργό, η αγγελική φυσιογνωμία του σκοτείνιασε όπως η γη και το μεγαλείο του κατέρρευσε σε ασήμαντα ψίχουλα - σε σας, το σπέρμα του. Γιατί επιθυμεί να γνωρίζει ασήμαντα και να σέρνεται σε ασήμαντα, ώστε να εισέλθει σε ασήμαντα, να τα γευθεί και να τα δοκιμάσει. Όλα τα ασήμαντα ψίχουλα, όλα τα μάταια των ματαίων, συγκεντρωθείτε τα περισσότερα και στρέψτε το πρόσωπο από τη γη Στον Δημιουργό, ώστε ο αρχαγγελικός προπάτοράς σας να καθιερωθεί για μια ακόμη φορά και το πρόσωπό του να λάμψει ξανά με την ακτινοβολία ενός καθρέπτη στραμμένου προς τον ήλιο.
Κύριε και Δημιουργέ μου, επανίδρυσε τον άνθρωπο όπως Εσύ αρχικά τον δημιούργησες. Αυτού του είδους ο άνθρωπος δεν είναι έργο Σου. Αυτού του είδους ο άνθρωπος, δημιούργησε τον εαυτό του. Το όνομά του είναι αρρώστια - πως θα μπορούσε ποτέ να υπάρχει ποτέ αρρώστια στα χέρια Σου; Το όνομά του είναι φόβος - πως θα μπορούσε ποτέ να προέρχεται φόβος από Τον Άφοβο; Το όνομά του είναι εχθρότης - πως θα μπορούσε η εχθρότητα να προέρχεται από Τον Πανάγαθο;
Γέμισέ με με Σένα, υγεία μου. Γέμισέ με με το αιώνιο εωθινό φως και κάνε η αρρώστια ο φόβος και η κακία να εξατμιστούν από μέσα μου όπως ο βάλτος εξατμίζεται στην παρουσία του ηλίου και μετατρέπεται σε γόνιμο χωράφι!

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 07

Αν μπορούσα θα έφτιαχνα μουσικούς από τις πέτρες και χορευτές από την άμμο της λίμνης και ραψωδούς από τα φύλλα των δέντρων στα βουνά, για να με βοηθήσουν να δοξάσω Τον Κύριο - ώστε η φωνή της γης να μπορέσει να ακουστεί ανάμεσα στους χορούς των αγγέλων!
Οι υιοί του ανθρώπου καταβροχθίζουν μόνοι τους στην τράπεζα Του απόντος Κυρίου, και δεν τραγουδούν για κανένα παρά για τους εαυτούς τους και τα στόματά τους, τα οποία τελικά πρέπει να επιστρέψουν στη γη.
Υπερβολικά θλιβερή είναι η τυφλότητα των υιών του ανθρώπου, που δεν βλέπουν τη δύναμη και τη δόξα Του Κυρίου. Ένα πουλί ζει στο δάσος και δεν βλέπει το δάσος. Ένα ψάρι κολυμπά στο νερό και δε βλέπει το νερό. Ένας τυφλοπόντικας ζει στη γη και δε βλέπει τη γη. Στ' αλήθεια, η ομοιότητα του ανθρώπου με τα πουλιά τα ψάρια και τους τυφλοπόντικες είναι υπερβολικά θλιβερή.
Οι άνθρωποι, όπως τα ζώα, δε δίνουν σημασία σε ότι υπάρχει σε υπερβολική αφθονία, αλλά ανοίγουν μόνο τα μάτια τους σε ότι είναι σπάνιο ή εξαιρετικό.
Υπάρχεις πολύς Εσύ, Κύριε, ανάσα μου, κι έτσι οι άνθρωποι δεν Σε βλέπουν. Είσαι πολύ προφανής, Κύριε, αναστεναγμέ μου, κι έτσι η προσοχή των ανθρώπων αποστρέφεται από Σένα και κατευθύνεται σε πολικές αρκούδες κατευθύνεται σε μακρινές σπανιότητες.
Υπηρετείς τους υπηρέτες Σου πάρα πολύ, γλυκιά μου πίστη, κι έτσι Εσύ υπομένεις την καταφρόνηση. Σηκώνεσαι να ανάψεις τον ήλιο πάνω απ' τη λίμνη νωρίς κι έτσι οι υπναράδες δε σε αντέχουν. Είσαι γεμάτος ενθουσιασμό στο άναμμα των άγρυπνων φανών του στερεώματος τη νύκτα, απαράμιλλέ μου ενθουσιασμέ και η τεμπέλικη καρδιά των ανθρώπων μιλάει περισσότερο για έναν νωθρό υπηρέτη παρά για ενθουσιασμό.
Αγάπη μου, αν μπορούσα θα κινητοποιούσα όλους τους κατοίκους της γης, του νερού και του αέρα να μουρμουρήσουν έναν ύμνο για Σένα! Αν μπορούσα θα έσβυνα τη λέπρα από προσώπου γης και θα μετέστρεφα αυτόν τον ακόλαστο κόσμο στον παρθένο που Εσύ δημιούργησες!
Αληθινά, Θεέ μου, Είσαι το ίδιο Μέγας με ή χωρίς τον κόσμο.
Είσαι εξίσου Μέγας είτε ο κόσμος Σε δοξάζει είτε Σε βλασφημεί. Αλλά όταν ο κόσμος Σε βλασφημεί, φαίνεσαι ακόμη μεγαλύτερος στα μάτια των Αγίων Σου.

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 08

Κόσμοι μαζεύονται γύρω Σου, σα μέλισσες γύρω από ανθισμένη κερασιά. Ο ένας κόσμος σπρώχνει τον άλλον στο πλάϊ. Ο ένας διεκδικεί την κληρονομιά του άλλου. Ο ένας κοιτάζει τον άλλον σαν εισβολέα στο δικό του σπίτι. Όλοι διεκδικούν μεγαλύτερο δικαίωμα Σε Σένα απ' ότι Εσύ Σε Σένα.
Από το ξεχείλισμα της πληρότητάς Σου τρέφονται τα γύρω, ατελείωτη γλυκύτητα. Όλοι παρατρώνε και όλοι φεύγουν νηστικοί. Απ' όλους τους γύρω, ο άνθρωπος φεύγει ο πιο πεινασμένος. Όχι γιατί δεν έχεις τροφή για ανθρώπους, Κύριε, αλλά γιατί αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν την τροφή τους κι έτσι αντιμάχονται με τις κάμπιες για το ίδιο κλωνάρι.
Πριν απ' όλα τα πλάσματα και πριν από όλο τον χρόνο και τη λύπη, Εσύ, Κύριε, έφτιαξες τον άνθρωπο στην καρδιά σου. Πρώτον τον συνέλαβες τον άνθρωπο, αν και τον εμφάνισες τελευταίο στα κομποσχοίνια της δημιουργίας - όπως ο κηπουρός που σκέφτεται το άνθισμα του τριαντάφυλλου καθ' όλη τη διάρκεια που σκάβει και φυτεύει τα ξερά ροδοκότσανα - όπως ο κτίστης βιώνει τη χαρά των τρούλων όταν σχεδιάζει μια εκκλησία, κι ας τους κτίζει τελευταίους.
Γέννησες τον άνθρωπο στην καρδιά Σου, πριν ξεκινήσεις να δημιουργείς.
Βοήθησε τη θνητή γλώσσα μου να ονομάσει αυτόν τον άνθρωπο, αυτό το απαύγασμα της δόξης Σου, αυτό το τραγούδι της δικής Σου ευλογίας. Να τον ονομάσω τον Ύστατο Άνθρωπο; Γιατί ακριβώς όπως Αυτός περιλαμβανόταν στη δική Σου καρδιά, έτσι και ο εκδηλωμένος κόσμος, περιλαμβανομένου του ανθρώπου και των κηρύκων του, περιλαμβάνονταν στο νου Του.
Και κανείς δε γνωρίζει τον Πατέρα ει μη ο Υιός, ούτε κανείς γνωρίζει τον Υιό ει μη ο Πατήρ.1 Ήσουν σα νιρβάνα " Κύριε, μέχρι να συλληφθεί ο Υιός μέσα Σου, Ησουν χωρίς μέτρο ή όνομα.
Πως να Σε μεγαλύνω ανάμεσα σε ένα σμάρι πεινασμένες κάμπιες, τις οποίες ο ένας άνεμος σπρώχνει προς την ανθίζουσα κερασιά και ο άλλος κάτω από αυτήν, και που ολόκληρη τη ζωή τους ξοδεύεται ανάμεσα σε δυο ανέμους;
Κύριε, όνειρό μου μέρα και νύκτα, βοήθησέ με να Σε μεγαλύνω, ώστε τίποτε να μην γίνει μεγάλο στην καρδιά μου πλην Σου.
Άφησε όλα τα πλάσματα να Σε μεγαλύνουν Κύριε, εκτός αν μεγαλύνουν εαυτούς αντί Σου.
Αληθώς είσαι υπερβολικά Μέγας Κύριε, αν θα μπορούσαν όλοι οι ύμνοι μας να Σε μεγαλύνουν κι άλλο.
Ακόμη κι όταν τα σμήνη των εντόμων ριχτούν κάτω από την ανθίζουσα κερασιά, η κερασιά παραμένει ίδια στο μεγαλείο της και την εαρινή της ομορφιά.

1. Κ.Μθ. 11:27

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 09

Κύριε, της ψυχής μου το πιο λατρευτό μυστήριο, πόσο ελαφρύς είναι τούτος ο κόσμος, όταν τον βάζω στη ζυγαριά με Σένα!
Στη μια πλευρά της ζυγαριάς μια λίμνη από λειωμένο χρυσό και στην άλλη ένα σύννεφο καπνού.
Όλες οι έγνοιες μου, μαζί με το κορμί μου και τους ανόητους σπασμούς γλύκας και πίκρας - τι άλλο είναι παρά καπνός, κάτω απ' τον οποίο η ψυχή μου κολυμπά σε μια χρυσή λίμνη;
Πως να εξομολογηθώ στους ανθρώπους το μυστήριο που βλέπω ανάμεσα από τους κύκλους των αρχαγγέλων Σου; Πως να μιλήσω στα μέρη για το σύνολο; Πως μπορούν να καταλάβουν τα νύχια, την κυκλοφορία του αίματος στο σώμα; Είναι στ' αλήθεια επίπονο για κάποιον άλαλλο από δέος να μιλήσει σε εκείνους που έχουν κουφαθεί από θόρυβο.
Πρώτα έρχεται η γέννηση και μετά η δημιουργία. Όπως μια θαυμάσια σκέψη γεννιέται ήσυχα και μυστηριωδώς σε έναν άνθρωπο και η γεννηθείσα σκέψη έπειτα δημιουργεί, έτσι και ο Ύστατος Άνθρωπος, Ο Μόνος Γεννηθείς, εμφανίζεται σε Σένα, και έπειτα δημιούργησε όλα εκείνα που ο Θεός μπορεί να δημιουργήσει.
Στην απαραβίαστη αγνότητά Σου, μέσω της ενέργειας Του Αγίου Πνεύματος, ο Υιός εγεννήθη. Αυτή είναι η γέννησις Του Θεού εκ των άνω.
Όπως άνω έτσι και κάτω - έλεγαν οι παλαιοί. Ότι συνέβη στον ουρανό συνέβη επίσης στη γη. Ότι συνέβη στην αιωνιότητα, συνέβη επίσης στο χρόνο.
Είσαι αγαπητός μου, αγάπη μου επειδή Είσαι ένα μυστήριο για μένα. Κάθε αγάπη καίει χωρίς να καίγεται όσο το μυστήριο διαρκεί. Αποκεκαλυμμένο μυστήριο είναι αγάπη καμμένη. Υπόσχομαι τον εαυτό μου σε Σένα με αιώνια αγάπη όπως κι Εσύ δεσμεύεις Τον Εαυτό Σου σε μένα με αιώνιο μυστήριο.
Ντύθηκες με επτά ουρανούς έκρυψες Τον Εαυτό Σου βαθύτερα από κάθε βλέμμα. Αν όλοι οι ήλιοι συγχωνεύονταν σε ένα μόνο μάτι, δεν θα μπορούσαν να κάψουν διάδρομο ανάμεσα σε όλα τα πέπλα Σου. Δεν αποκαλύφθηκες εσκεμμένα Κύριε, λόγω της ατέλειάς μας. Διασπασμένο και διχοτομημένο πλάσμα δεν Σε βλέπει. Είσαι αποκεκαλυμένος μόνο σε εκείνον που έγινε Ένα με Σένα. Αποκαλύπτεσαι μόνο σε εκείνον για τον οποίον ο τοίχος ανάμεσα στο "Εγώ" και το "Εσύ" έχει καταρρεύσει.
Κύριε, της ψυχής μου το πιο λατρευτό μυστήριο, πόσο ελαφρύς είναι τούτος ο κόσμος, όταν τον βάζω στη ζυγαριά με Σένα!
Στη μια πλευρά της ζυγαριάς μια λίμνη από λειωμένο χρυσό και στην άλλη ένα σύννεφο καπνού.

1. "Υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· " (Ψαλμοί 2:7) Ομ. Εβρ. 1:5 και 5:5

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 10

Σε μια σιωπηλή γλώσσα και στοχαστικό νου πλησιάζεις Πανάγιο Πνεύμα, νυμφίε της ψυχής μου. Αποφεύγεις μια φλύαρη γλώσσα όπως ένας κύκνος αποφεύγει μια λίμνη σε καταιγίδα. Σαν κύκνος κολυμπάς στα ήσυχα της καρδιάς μου και τα γονιμοποιείς.
Παραιτηθείτε από την εγκόσμια σοφία σας, γείτονές μου. Η Σοφία γεννάται, δεν δημιουργείται. Όπως Η Σοφία γεννάται στον Θεό, έτσι γεννάται και στη γη. Η γεννηθείσα σοφία δημιουργεί αλλά δεν δημιουργείται.
Συνεχίστε λοιπόν καυχησιάρηδες να καυχάστε για τη διάνοιά σας! Τι άλλο είναι η διάνοιά σας παρά να θυμάστε πολλά γεγονότα; Και αν θυμάστε τόσα πολλά, πως μπορείτε να έχετε ξεχάσει τις στιγμές της θαυμάσιας γέννησης της σοφίας εντός σας; Κάποιες φορές σας ακούω να μιλάτε για μεγάλες σκέψεις που γεννήθηκαν μέσα σας αναπάντεχα χωρίς καμμία προσπάθεια. Ποιός τις γέννησε αυτές τις σκέψεις σας, διαννοούμενοι; Πως γεννήθηκαν άνευ πατρός, αφού εσείς παραδέχεστε ότι δεν έχετε την πατρότητά τους;
Αληθώς σας λέω: ο πατήρ όλων αυτών των σκέψεων είναι Το Πανάγιο Πνεύμα, και η μητέρα τους επιβιώνει ως η παρθένος γωνία της ψυχής σας, όπου Το Πανάγιο Πνεύμα τολμά να εισέλθει.
Έτσι, κάθε σοφία στον ουρανό και τη γη γεννάται από Την Παρθένο και Το Πανάγιο Πνεύμα. Το Πανάγιο Πνεύμα επεφέρετο της αγνότητας της πρώτης υπόστασης, και ο Ύστατος Άνθρωπος, Η Σοφία Του Θεού, γεννήθηκε.
Ότι είναι η αγνότητα Του Πατρός στον ουρανό, είναι η παρθενία της Μητρός στη γη. Όποια είναι η δράση Του Αγίου Πνεύματος στον ουρανό, όμοια είναι η δράση Του στη γη. Όποια είναι η γέννηση της σοφίας στον ουρανό, όμοια είναι η γέννηση της σοφίας στη γη.
Ψυχή μου, αιώνιά μου έκπληξη! Ότι συνέβη άπαξ στον ουρανό και άπαξ στη γη πρέπει να συμβεί σε σένα. Πρέπει να γίνεις παρθένος, ώστε να συλλάβεις Τη Σοφία Του Θεού. Πρέπει να είσαι παρθένος ώστε Το Πνεύμα Του Θεού να σε ερωτευτεί.
Όλα τα θαύματα στον ουρανό και τη γη προέρχονται από την Παρθένο και το Πνεύμα.
Μια παρθένος γεννά δημιουργική σοφία. Μια έκφυλη γεννά στείρα γνώση. Μόνο μια παρθένος μπορεί να δει την αλήθεια, ενώ η έκφυλη μπορεί μόνο να αναγνωρίζει πράγματα.
Τρισυπόστατε Κύριε, καθάρισε την όραση της ψυχής μου και σκύψε Το Πρόσωπό Σου πάνω της, ώστε η ψυχή μου να λάμψει με τη δόξα Του Κυρίου της, ώστε η θαυμάσια ιστορία του ουρανού και της γης να ξεσφραγιστεί μέσα της, ώστε να γεμίσει με μαρμαρυγές όπως η λίμνη μου, όταν ο ήλιος επιφέρεται πάνω της το μεσημέρι.