Αγία Παρασκευή η νέα η εξ αγαρηνών
Posted: Sat Oct 21, 2017 2:57 pm..."Τον ακόλουθο βίο της Αγίας Παρασκευής που βρίσκεται στο ομόνυμο χωριό έξω απ τη Θεσσαλονίκη κοντά στο μοναστήρι Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος που βρίσκεται ενταφιασμένος ο Άγιος Παΐσιος τον βρήκα χειρόγραφο σε ένα σεντούκι από κάποιον γηραιότερο του χωριού τον δακτυλογράφησα και τον δημοσιεύω εδώ γιατί πιστεύω ότι δεν πρέπει να χαθεί ένα τέτοιο κείμενο σε χειρόγραφη μορφή. Τα αρχικά στο τέλος είναι προφανώς του συγγραφέα και η ημερομηνία επίσης"...
Ούτος ο βίος της Αγίας Παρασκευής της νέας της εξ αγαρηνών
Παρασκευή, η νέα Αγία Μάρτυς του Χριστού, στους έσχατους καιρούς που διανύει η Γηραιά Ήπειρος,
απέδειξε πως μπορούν να παραβιαστούν οι φυσικοί νόμοι, που λειτουργούν τις περισσότερες φορές σαν
δεσμά μέσα στις συνειδήσεις των ανθρώπων και έτσι γίνεται δυσκολονόητη, μα και δυσκατόρθωτη η σωτηρία
μας, όπως άλλωστε και η αποχή μας από την αμαρτία.
Στο χώρο της Μακεδονίας και συγκεκριμένα λίγα χιλιόμετρα (σχεδόν 20) έξω από τη Θεσσαλονίκη,
διαδραματίζονται τα έντονα γεγονότα που βιώνει στο βάθος της καρδιάς της η μικρή αρχοντοπούλα, την οποία
ο Μπέης του χωριού «Αγία Παρασκευή» ο ονομαζόμενος Χασάν μεγάλωσε καυχώμενος για την ανατροφή, το
κάλλος, την ευγένεια της, μα και τα φρονήματά του, που ήθελε να μεταφέρει στο βίο της η θυγατέρα του.
Αυτά τα φρονήματα, όμως, δεν ταίριαζαν σε μια τόσο αγνή και απλή ψυχή που διατηρούσε την
καθαρότητα της κατασκευής του Δημιουργού κατά Χάρην δίχως να μολυνθεί από τα λασπωμένα χώματα στα
οποία φύτρωσε ένα τόσο όμορφο και μελλοντικά αμάραντο άνθος.
Και πόσες άλλες ψυχές θα υπήρχαν ανάμεσα στα δισεκατομμύρια ανθρώπων, ωσάν άλας να
χαριτώνουν με τα φυσικά τους χαρίσματα, τα δοσμένα δωρεάν από τον Αγωνοθέτη στον εν αγωνιώδη αυτόν
δρόμο, που ο καθένας μας γνωρίζει τη νόμιμη διάβαση του και τις συνέπειες των λαθών του.
Έτσι νοιώθουν οι καρδιές και οι συνειδήσεις των υπολοίπων λαών που στέκονται μερικώς
απομακρυσμένα από το Ζωογόνο Λαμπρό φωτιστικό καθαρτικό ιαματικό ψυχοσωτήριο φως της Τριαδικής
θεότητας.
Έλκονται προς το Παν (άγω προ το παν=αγαπάν), καθώς σταγόνες αγιάσματος ρέουν πάνω στο
θαμπωμένο καθρέπτη και καθαρίζει σιγά-σιγά την εικόνα της θείας οικονομίας και της Αληθινής Παρουσίας
του Θεού μέσα στην υποτιθέμενη και δολίως παρουσιαζόμενης σήμερα αναλώσιμη και πλαστική ζωή μας είτε
παζαρεύοντας την ημερομηνία λήξεως του καθένα μας, είτε παίζοντας το τίμημά μας σαν οικονομική αξία
χωρίς την ύπαρξη προσωπικότητας.
Πόσα φράγματα υπερπήδησε ψυχικά η Αγία μας για να φθάσει να στεφανωθεί από τον Κύριό μας και
να χαρίσει μαζί με τους υπόλοιπους αιμοδότες Μάρτυρες και αυτή το αίμα της στην άρρωστη κοινωνία των
συνόλων των παθών που αθροίζονται στις ενέργειες, στις επιθυμίες και στους λογισμούς όλων μας.
Με την θυσία της κράτησε τους υγιείς (εμάς τους Ορθόδοξους) για να μη απωλεσθούν κι αυτοί μαζί με
την πτώση των πολλών. «Στώμεν καλώς» είναι η αγγελική φωνή που βοά με την σειρά του ο κάθε μάρτυρας
στην εποχή του, η οποία παραβιάζεται με εξοργιστικό τρόπο στα μάτια του Θεού για να αποδείξει πως όλες οι
τυραννίες της γης και οι διωγμοί νικώνται από το μέγεθος που προσπαθούν να υποβιβάσουν την ανθρώπινη
ψυχοπνευματική ύπαρξη.
Χαμηλώνοντας οι εκάστοτε δικαστές, πλανητάρχες, φανεροί και μη, το πνευματικό επίπεδο των
ανθρώπων, καταργώντας με μέσα μαζικής ενημέρωσης, με «άρτον και θεάματα», τις αξίες των αρετών όπου
εύρισκαν απήχηση από κτίσεως κόσμου οι απλές καρδιές και σφίγγοντας ασφυκτικά το ζωνάρι των φόρων,
ώστε να μην διστάσει ο αδερφός να αδικεί τον αδερφό ποικιλοτρόπως, κρατούν την ανθρώπινη ύπαρξη κάτω
από το ζοφερό σκοτάδι, για τους πολλούς, ή, έστω απλά θάμπος για τους λίγους εξυπνότερους ή μαθημένους
πιότερο στην ευημερία – έτοιμη να την ξοδέψουν ανά πάσα στιγμή σε πολέμους, που εξυπηρετούν τα
συμφέροντα μα και ασφαλίζουν και τη θέση τους.
Αυτή η ίδια η ψυχή που δε θα σκεφτεί να σπαταλήσει αυτό το μεγάλο δώρο που λέγεται ζωή και
χαρίζεται καθημερινά κάθε πρωί που ανοίγει τα μάτια του ο καθένας μας, μα και σε κάθε ανάσα μας – αυτή η
ψυχή που δεν θα συμβιβαστεί στα αντισταθμίσματα μιας ζυγαριάς που κλέβει αυτή η ψυχή που θα προσφέρει
βάση της Αρχέτυπου Εικόνας της Ζωής του Κυρίου μας, θυσία ευπρόσδεκτη στο θεό όλο της το Είναι, είτε
μαρτυρικώς σωματικά είτε με το μαρτύριο της συνειδήσεως, έτοιμης και αυτής για το πρώτο. Αυτή η ψυχή, η
μία από τις τόσες με δόλιο τρόπο υποβιβασμένες και ταλαιπωρημένες, θα αποδείξει ποια είναι η αληθινή αξία
της απέναντι στα σαθρά μέτρα και σταθμά των τυράννων.
Και για αυτούς που δεν πιστεύουν πως υπάρχει Διάβολος, να διάβολοι πολλοί, μόνο και μόνο που
σκέφτηκαν να κυβερνούν τον κόσμο με αυτό τον τρόπο.
Μα τους δηλώνω πως υπάρχει ο εφευρέτης του κακού και τους σιγοψιθυρίζει τις κινήσεις τους.
Υπαγορεύει, είτε ο άνθρωπος του κάνει τα χατίρια και είναι εξαρτημένος από αυτόν, είτε συνειδητά τον
λατρεύει και τον επικαλείται.
Μα η δύναμή τους μαζί και η δική του είναι τόσο μικρή, που μία κοπελίτσα δεκαέξι χρονών, όπως η
Αγία Παρασκευή η Νέα, νικά με πλήρη συναίσθηση, αφού πείστηκε στην εσωτερική φωνή της συνειδήσεώς
της να ακολουθήσει την Χριστιανική Ορθόδοξη Οδό.
Και αυτό συνέβη ως εξής:
Όταν ήρθε σε ηλικία μορφώσεως, ο Χασάν Μπέης, μη εμπιστευόμενος τους αγαρηνούς αυλικούς του
στη μάθηση της έξωθεν σοφίας, ανέθεσε αυτήν στο Ρωμιό Γραμματικό του για να μεταδώσει όχι μόνο απλά
λίγα γράμματα, αλλά και νοήματα που χωρούν σε σκεύη καθαρά και ευρύχωρα τιμής και όχι ατιμίας.
Έτσι η Αγία μπροστά στο πρόσωπο του δασκάλου της βρέθηκε ενώπιον δύο διδασκαλιών:
Οι γνώσεις που χαρίζονται στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα, έστω και σκλαβωμένο, μία πηγή αέναος που
όποιος πιει θα ζητήσει να βρει την αρχή της και θα καταλήξει στην αποκάλυψη από πλευράς του Χριστού μας
όλων των αινιγμάτων της αυτής ζωής, ώστε πλέον, μια δεύτερη ζωή καινούργια να αρχίζει τόσο πολυδιάστατα,
που εκπλήσσει και αυτόν που το βιώνει σαν σκεφτεί να το μεταφέρει με λόγια στον αγαπητό πλέον πλησίον
του, ακόμη και των τυράννων και των κάθε μορφή βίας ασκούμενων.
Εκεί σαν απάντηση έρχεται η δεύτερη διδασκαλία που μαθήτευσε η Αγία μας. Το παράδειγμα του
χριστιανού δασκάλου της στον τρόπο ζωής του στο σεβασμό του ήθους των αρετών – το μειδίαμα στα χείλη
του, ο έπαινος, το συνοφρύωμα για τις στιγμές της μη συγκατάβασης, ο αέρας που κινείται πάντα φρέσκος και
καθαρός – τα μάτια όλο αγάπη που δεν ξεχωρίζουν ποιο παιδί είναι το δικό του, ακόμη και αυτό του δυνάστη
του, του επί αιώνες φονιά του γένους του.
Κι όλα αυτά, γιατί είχε μέσα του μία ακαταίσχυντη ελπίδα, απόρροια θλίψεων και υπομονής
τετρακοσίων πενήντα για την Μακεδονία χρόνων, πως μία μέρα θα παρέλθουν τα παρόντα σχήματα, είτε στον
προσωπικό του βίο, είτε στα εθνικά θέματα της πατρίδας του, επιβεβαιωμένα και από Αγίους όπως ο Άγιος
Κοσμάς, που δεν ήταν απλά μία λύρα των επιθυμιών του λαού, αλλά σκεύος εκλογής και πρωτεργάτης
θεοπρόβλητος της Ελληνικής επανάστασης. Άλλος ένας που υπέγραψε με το αίμα του τα λεγόμενά του. Μια
πιστή εγγύηση συν των επακολουθούντων σημείων θαυμάσιων που ενεργεί το Άγιο Πνεύμα, ως πόλη επί του
όρους κείμενη.
Άραγε, υπάρχει μεγαλύτερη βαλβίδα ασφαλείας από τη διαίσθηση των παιδιών έναντι των
διδασκάλων τους; Και μην ξεχνάμε πως τα παιδιά είναι ευπειθείς προσωπικότητες, για αυτό χρειάζονται
ιδιαίτερη προστασία χωρίς υπερευαίσθητη μέριμνα.
Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να οδηγήσει ο Θεός την Αγία Παρασκευή στο ψυχοσωτήριο δρόμο της
Ορθοδοξίας από το να φωτίσει τον Τούρκο αφέντη πατέρα της και να παραδεχθεί πως ο συγκεκριμένος
δάσκαλος θα μάθαινε στην αρχοντοπούλα τα μέγιστα της έξωθεν μα και τα μέγιστα της έσωθεν (θύρα εν)
σοφίας. Ώστε μία μέρα η Αγία βαπτίστηκε στην εκκλησία του χωριού της Αγίας Παρασκευής και πήρε το όνομά
της.
Το γεγονός πληροφορήθηκε ο πατέρας της, που έγινε έξαλλος σαν άγριο θηρίο στο άκουσμά του. Ωμός
και θηριώδης υπερασπιστής του ψεύτη Μωάμεθ και φοβούμενος την είσοδο του πολιτισμού που ήδη
εισερχόταν και στο Μακεδονικό χώρο από την πλευρά της Δύσης στις αρχές του περασμένου αιώνα – εποχή
που δεν ευδοκεί και κινδυνεύει να ξεσκεπαστεί ο φερετζές του Κορανίου - οπλίζεται μαζί με μερικά πειθήνια
όργανά του και κυνηγά την κόρη.
Μόλις συναντήθηκαν η Αγία κατάλαβε τις προθέσεις τους κι έτρεξε προς το χωριό Σουρουκλή (αφράτο
χώμα) – σημερινή Σουρωτή. Τότε εκεί διαφέντευε κάποιος Γιεσούφ Μπέης και περίπου χίλια μέτρα έξω από
το χωριό κατάφεραν και την έπιασαν.
Λίγα μέτρα πριν την πιάσουν το πανωφόρι της (πρέπει να ήταν μία λευκή εσάρπα) πιάστηκε σ ένα
πουρνάρι. Εφτά ως οκτώ μέτρα παρακάτω ο πατέρας της έδωσε τέρμα στη δεύτερη αναγεννημένη ζωή της και
έτσι η Άγια μετέβη στο τρίτο στάδιο της ζωής την Αιωνιότητα. Έτσι όπως θα την δουν λίγοι. Είθε και εμείς έστω
και για λίγο με τις πρεσβείες της Αγίας. Σε εκείνο το σημείο άρχισε να τρέχει Αγίασμα μέσα από το βράχο και
οι πέτρες εκεί που στάζει είναι κόκκινες, σαν τα μάρμαρα της αραπιάς.
Σήμερα μετά από εκατό περίπου χρόνια, οι νέοι και οι νέες του χωριού πηγαίνουν και κρεμούν στον
εκεί χώρο πάνω σε ένα πουρνάρι λευκά ιμάτια και ζητούν με πίστη τη βοήθεια της Αγίας στα διάφορα
προβλήματά τους – μα και έτσι δείχνουν ακόμη την άπειρη συμπάθειά τους προς την κόρη που δεν γνώρισαν
μα θυμούνται οι γεροντότεροι από τότε που ήταν βρέφη, ή άκουσαν από τους γονείς τους.
Συμπεραίνω πως η Αγία συμπαραστέκεται σε όσες νέες την ευλαβούνται, πράγμα που καθρεπτίζεται
στα πρόσωπα των κοριτσιών του χωριού.
Τι απέγινε ο πατέρας της;
Μετά από λίγο ήρθε εις εαυτόν και έκλαιγε πικρά το έγκλημα που έκανε και δεν υπάρχει κανείς από
τους ανθρώπους να τον δικάσει, αφού το νόμο τον αντιπροσώπευε για πολλά χρόνια το μαχαίρι του, το οποίο
ταξίδευε από γενεά σε γενεά Τούρκων για πέντε αιώνες. Ποιος όμως μπορεί να ξεφύγει από τον Θεό;
Κλαίγοντας πικρά μετανοιωμένος έτυπτε τα στήθη του φωνάζοντας «Βάι, Βάι! Σκότωσα το καμάρι μου,
τη χαρά μου. Βάι, το φως μου» και το έλεγε σε όλους μικρούς και μεγάλους Τούρκους και ραγιάδες.
Στο τέλος λίγο πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922, έχτισε την εκκλησία του χωριού στο όνομά
πάλι της Αγίας Παρασκευής και εγκατέλειψε το μέρος που όλα του θύμιζαν την Αγία.
Αυτή ήταν η ιστορία της Αγίας Παρασκευής της νέας εξ’ Αγαρηνών της οποίας δεν έχει επισημοποιηθεί
ακόμα η αγιότητα. Της αυτής πρεσβείες Χριστέ ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν
12-9-2003 (ν.η)
Ούτος ο βίος της Αγίας Παρασκευής της νέας της εξ αγαρηνών
Παρασκευή, η νέα Αγία Μάρτυς του Χριστού, στους έσχατους καιρούς που διανύει η Γηραιά Ήπειρος,
απέδειξε πως μπορούν να παραβιαστούν οι φυσικοί νόμοι, που λειτουργούν τις περισσότερες φορές σαν
δεσμά μέσα στις συνειδήσεις των ανθρώπων και έτσι γίνεται δυσκολονόητη, μα και δυσκατόρθωτη η σωτηρία
μας, όπως άλλωστε και η αποχή μας από την αμαρτία.
Στο χώρο της Μακεδονίας και συγκεκριμένα λίγα χιλιόμετρα (σχεδόν 20) έξω από τη Θεσσαλονίκη,
διαδραματίζονται τα έντονα γεγονότα που βιώνει στο βάθος της καρδιάς της η μικρή αρχοντοπούλα, την οποία
ο Μπέης του χωριού «Αγία Παρασκευή» ο ονομαζόμενος Χασάν μεγάλωσε καυχώμενος για την ανατροφή, το
κάλλος, την ευγένεια της, μα και τα φρονήματά του, που ήθελε να μεταφέρει στο βίο της η θυγατέρα του.
Αυτά τα φρονήματα, όμως, δεν ταίριαζαν σε μια τόσο αγνή και απλή ψυχή που διατηρούσε την
καθαρότητα της κατασκευής του Δημιουργού κατά Χάρην δίχως να μολυνθεί από τα λασπωμένα χώματα στα
οποία φύτρωσε ένα τόσο όμορφο και μελλοντικά αμάραντο άνθος.
Και πόσες άλλες ψυχές θα υπήρχαν ανάμεσα στα δισεκατομμύρια ανθρώπων, ωσάν άλας να
χαριτώνουν με τα φυσικά τους χαρίσματα, τα δοσμένα δωρεάν από τον Αγωνοθέτη στον εν αγωνιώδη αυτόν
δρόμο, που ο καθένας μας γνωρίζει τη νόμιμη διάβαση του και τις συνέπειες των λαθών του.
Έτσι νοιώθουν οι καρδιές και οι συνειδήσεις των υπολοίπων λαών που στέκονται μερικώς
απομακρυσμένα από το Ζωογόνο Λαμπρό φωτιστικό καθαρτικό ιαματικό ψυχοσωτήριο φως της Τριαδικής
θεότητας.
Έλκονται προς το Παν (άγω προ το παν=αγαπάν), καθώς σταγόνες αγιάσματος ρέουν πάνω στο
θαμπωμένο καθρέπτη και καθαρίζει σιγά-σιγά την εικόνα της θείας οικονομίας και της Αληθινής Παρουσίας
του Θεού μέσα στην υποτιθέμενη και δολίως παρουσιαζόμενης σήμερα αναλώσιμη και πλαστική ζωή μας είτε
παζαρεύοντας την ημερομηνία λήξεως του καθένα μας, είτε παίζοντας το τίμημά μας σαν οικονομική αξία
χωρίς την ύπαρξη προσωπικότητας.
Πόσα φράγματα υπερπήδησε ψυχικά η Αγία μας για να φθάσει να στεφανωθεί από τον Κύριό μας και
να χαρίσει μαζί με τους υπόλοιπους αιμοδότες Μάρτυρες και αυτή το αίμα της στην άρρωστη κοινωνία των
συνόλων των παθών που αθροίζονται στις ενέργειες, στις επιθυμίες και στους λογισμούς όλων μας.
Με την θυσία της κράτησε τους υγιείς (εμάς τους Ορθόδοξους) για να μη απωλεσθούν κι αυτοί μαζί με
την πτώση των πολλών. «Στώμεν καλώς» είναι η αγγελική φωνή που βοά με την σειρά του ο κάθε μάρτυρας
στην εποχή του, η οποία παραβιάζεται με εξοργιστικό τρόπο στα μάτια του Θεού για να αποδείξει πως όλες οι
τυραννίες της γης και οι διωγμοί νικώνται από το μέγεθος που προσπαθούν να υποβιβάσουν την ανθρώπινη
ψυχοπνευματική ύπαρξη.
Χαμηλώνοντας οι εκάστοτε δικαστές, πλανητάρχες, φανεροί και μη, το πνευματικό επίπεδο των
ανθρώπων, καταργώντας με μέσα μαζικής ενημέρωσης, με «άρτον και θεάματα», τις αξίες των αρετών όπου
εύρισκαν απήχηση από κτίσεως κόσμου οι απλές καρδιές και σφίγγοντας ασφυκτικά το ζωνάρι των φόρων,
ώστε να μην διστάσει ο αδερφός να αδικεί τον αδερφό ποικιλοτρόπως, κρατούν την ανθρώπινη ύπαρξη κάτω
από το ζοφερό σκοτάδι, για τους πολλούς, ή, έστω απλά θάμπος για τους λίγους εξυπνότερους ή μαθημένους
πιότερο στην ευημερία – έτοιμη να την ξοδέψουν ανά πάσα στιγμή σε πολέμους, που εξυπηρετούν τα
συμφέροντα μα και ασφαλίζουν και τη θέση τους.
Αυτή η ίδια η ψυχή που δε θα σκεφτεί να σπαταλήσει αυτό το μεγάλο δώρο που λέγεται ζωή και
χαρίζεται καθημερινά κάθε πρωί που ανοίγει τα μάτια του ο καθένας μας, μα και σε κάθε ανάσα μας – αυτή η
ψυχή που δεν θα συμβιβαστεί στα αντισταθμίσματα μιας ζυγαριάς που κλέβει αυτή η ψυχή που θα προσφέρει
βάση της Αρχέτυπου Εικόνας της Ζωής του Κυρίου μας, θυσία ευπρόσδεκτη στο θεό όλο της το Είναι, είτε
μαρτυρικώς σωματικά είτε με το μαρτύριο της συνειδήσεως, έτοιμης και αυτής για το πρώτο. Αυτή η ψυχή, η
μία από τις τόσες με δόλιο τρόπο υποβιβασμένες και ταλαιπωρημένες, θα αποδείξει ποια είναι η αληθινή αξία
της απέναντι στα σαθρά μέτρα και σταθμά των τυράννων.
Και για αυτούς που δεν πιστεύουν πως υπάρχει Διάβολος, να διάβολοι πολλοί, μόνο και μόνο που
σκέφτηκαν να κυβερνούν τον κόσμο με αυτό τον τρόπο.
Μα τους δηλώνω πως υπάρχει ο εφευρέτης του κακού και τους σιγοψιθυρίζει τις κινήσεις τους.
Υπαγορεύει, είτε ο άνθρωπος του κάνει τα χατίρια και είναι εξαρτημένος από αυτόν, είτε συνειδητά τον
λατρεύει και τον επικαλείται.
Μα η δύναμή τους μαζί και η δική του είναι τόσο μικρή, που μία κοπελίτσα δεκαέξι χρονών, όπως η
Αγία Παρασκευή η Νέα, νικά με πλήρη συναίσθηση, αφού πείστηκε στην εσωτερική φωνή της συνειδήσεώς
της να ακολουθήσει την Χριστιανική Ορθόδοξη Οδό.
Και αυτό συνέβη ως εξής:
Όταν ήρθε σε ηλικία μορφώσεως, ο Χασάν Μπέης, μη εμπιστευόμενος τους αγαρηνούς αυλικούς του
στη μάθηση της έξωθεν σοφίας, ανέθεσε αυτήν στο Ρωμιό Γραμματικό του για να μεταδώσει όχι μόνο απλά
λίγα γράμματα, αλλά και νοήματα που χωρούν σε σκεύη καθαρά και ευρύχωρα τιμής και όχι ατιμίας.
Έτσι η Αγία μπροστά στο πρόσωπο του δασκάλου της βρέθηκε ενώπιον δύο διδασκαλιών:
Οι γνώσεις που χαρίζονται στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα, έστω και σκλαβωμένο, μία πηγή αέναος που
όποιος πιει θα ζητήσει να βρει την αρχή της και θα καταλήξει στην αποκάλυψη από πλευράς του Χριστού μας
όλων των αινιγμάτων της αυτής ζωής, ώστε πλέον, μια δεύτερη ζωή καινούργια να αρχίζει τόσο πολυδιάστατα,
που εκπλήσσει και αυτόν που το βιώνει σαν σκεφτεί να το μεταφέρει με λόγια στον αγαπητό πλέον πλησίον
του, ακόμη και των τυράννων και των κάθε μορφή βίας ασκούμενων.
Εκεί σαν απάντηση έρχεται η δεύτερη διδασκαλία που μαθήτευσε η Αγία μας. Το παράδειγμα του
χριστιανού δασκάλου της στον τρόπο ζωής του στο σεβασμό του ήθους των αρετών – το μειδίαμα στα χείλη
του, ο έπαινος, το συνοφρύωμα για τις στιγμές της μη συγκατάβασης, ο αέρας που κινείται πάντα φρέσκος και
καθαρός – τα μάτια όλο αγάπη που δεν ξεχωρίζουν ποιο παιδί είναι το δικό του, ακόμη και αυτό του δυνάστη
του, του επί αιώνες φονιά του γένους του.
Κι όλα αυτά, γιατί είχε μέσα του μία ακαταίσχυντη ελπίδα, απόρροια θλίψεων και υπομονής
τετρακοσίων πενήντα για την Μακεδονία χρόνων, πως μία μέρα θα παρέλθουν τα παρόντα σχήματα, είτε στον
προσωπικό του βίο, είτε στα εθνικά θέματα της πατρίδας του, επιβεβαιωμένα και από Αγίους όπως ο Άγιος
Κοσμάς, που δεν ήταν απλά μία λύρα των επιθυμιών του λαού, αλλά σκεύος εκλογής και πρωτεργάτης
θεοπρόβλητος της Ελληνικής επανάστασης. Άλλος ένας που υπέγραψε με το αίμα του τα λεγόμενά του. Μια
πιστή εγγύηση συν των επακολουθούντων σημείων θαυμάσιων που ενεργεί το Άγιο Πνεύμα, ως πόλη επί του
όρους κείμενη.
Άραγε, υπάρχει μεγαλύτερη βαλβίδα ασφαλείας από τη διαίσθηση των παιδιών έναντι των
διδασκάλων τους; Και μην ξεχνάμε πως τα παιδιά είναι ευπειθείς προσωπικότητες, για αυτό χρειάζονται
ιδιαίτερη προστασία χωρίς υπερευαίσθητη μέριμνα.
Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να οδηγήσει ο Θεός την Αγία Παρασκευή στο ψυχοσωτήριο δρόμο της
Ορθοδοξίας από το να φωτίσει τον Τούρκο αφέντη πατέρα της και να παραδεχθεί πως ο συγκεκριμένος
δάσκαλος θα μάθαινε στην αρχοντοπούλα τα μέγιστα της έξωθεν μα και τα μέγιστα της έσωθεν (θύρα εν)
σοφίας. Ώστε μία μέρα η Αγία βαπτίστηκε στην εκκλησία του χωριού της Αγίας Παρασκευής και πήρε το όνομά
της.
Το γεγονός πληροφορήθηκε ο πατέρας της, που έγινε έξαλλος σαν άγριο θηρίο στο άκουσμά του. Ωμός
και θηριώδης υπερασπιστής του ψεύτη Μωάμεθ και φοβούμενος την είσοδο του πολιτισμού που ήδη
εισερχόταν και στο Μακεδονικό χώρο από την πλευρά της Δύσης στις αρχές του περασμένου αιώνα – εποχή
που δεν ευδοκεί και κινδυνεύει να ξεσκεπαστεί ο φερετζές του Κορανίου - οπλίζεται μαζί με μερικά πειθήνια
όργανά του και κυνηγά την κόρη.
Μόλις συναντήθηκαν η Αγία κατάλαβε τις προθέσεις τους κι έτρεξε προς το χωριό Σουρουκλή (αφράτο
χώμα) – σημερινή Σουρωτή. Τότε εκεί διαφέντευε κάποιος Γιεσούφ Μπέης και περίπου χίλια μέτρα έξω από
το χωριό κατάφεραν και την έπιασαν.
Λίγα μέτρα πριν την πιάσουν το πανωφόρι της (πρέπει να ήταν μία λευκή εσάρπα) πιάστηκε σ ένα
πουρνάρι. Εφτά ως οκτώ μέτρα παρακάτω ο πατέρας της έδωσε τέρμα στη δεύτερη αναγεννημένη ζωή της και
έτσι η Άγια μετέβη στο τρίτο στάδιο της ζωής την Αιωνιότητα. Έτσι όπως θα την δουν λίγοι. Είθε και εμείς έστω
και για λίγο με τις πρεσβείες της Αγίας. Σε εκείνο το σημείο άρχισε να τρέχει Αγίασμα μέσα από το βράχο και
οι πέτρες εκεί που στάζει είναι κόκκινες, σαν τα μάρμαρα της αραπιάς.
Σήμερα μετά από εκατό περίπου χρόνια, οι νέοι και οι νέες του χωριού πηγαίνουν και κρεμούν στον
εκεί χώρο πάνω σε ένα πουρνάρι λευκά ιμάτια και ζητούν με πίστη τη βοήθεια της Αγίας στα διάφορα
προβλήματά τους – μα και έτσι δείχνουν ακόμη την άπειρη συμπάθειά τους προς την κόρη που δεν γνώρισαν
μα θυμούνται οι γεροντότεροι από τότε που ήταν βρέφη, ή άκουσαν από τους γονείς τους.
Συμπεραίνω πως η Αγία συμπαραστέκεται σε όσες νέες την ευλαβούνται, πράγμα που καθρεπτίζεται
στα πρόσωπα των κοριτσιών του χωριού.
Τι απέγινε ο πατέρας της;
Μετά από λίγο ήρθε εις εαυτόν και έκλαιγε πικρά το έγκλημα που έκανε και δεν υπάρχει κανείς από
τους ανθρώπους να τον δικάσει, αφού το νόμο τον αντιπροσώπευε για πολλά χρόνια το μαχαίρι του, το οποίο
ταξίδευε από γενεά σε γενεά Τούρκων για πέντε αιώνες. Ποιος όμως μπορεί να ξεφύγει από τον Θεό;
Κλαίγοντας πικρά μετανοιωμένος έτυπτε τα στήθη του φωνάζοντας «Βάι, Βάι! Σκότωσα το καμάρι μου,
τη χαρά μου. Βάι, το φως μου» και το έλεγε σε όλους μικρούς και μεγάλους Τούρκους και ραγιάδες.
Στο τέλος λίγο πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922, έχτισε την εκκλησία του χωριού στο όνομά
πάλι της Αγίας Παρασκευής και εγκατέλειψε το μέρος που όλα του θύμιζαν την Αγία.
Αυτή ήταν η ιστορία της Αγίας Παρασκευής της νέας εξ’ Αγαρηνών της οποίας δεν έχει επισημοποιηθεί
ακόμα η αγιότητα. Της αυτής πρεσβείες Χριστέ ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν
12-9-2003 (ν.η)