Η Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη Μας

Γέροντας Βαλεριανός-Από την σκηνη του θεάτρου στο μοναστήρι.Μια μεταστροφή



Μεταμόρφωση.Από τα ρόπαλα των ανθρακωρύχων στην ειρήνη του μοναστηριού

Ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του ρουμανικού θεάτρου και κινηματογράφου,άλλαξε στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα τα πομπώδη και μεγαλοπρεπή ενδύματα του θεάτρου με το ταπεινό ράσο.Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Ντράγκος Πεσλάρου.Σήμερα είναι μοναχός,ο πατέρας Βαλεριανός
Η ιστορία της πνευματικής του μεταμόρφωσης του ήταν εντυπωσιακή όσο και δραματική.



Ο Ντράγκος Πεσλάρου ήταν ένθερμος αντικομμουνιστής και συμμετείχε ενεργά σε όλες τις διεργασίες μετα την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος.Τον Ιουνιο του 1990 ήταν από τους ηγέτες αυτών που διαμαρτύρονταν εναντίον του αυταρχικού καθεστώτος που προσπάθησε να επιβάλει ο Ιλιέσκου μετά την πτώση του κομμουνισμού.Κατα τα γεγονότα της 13ης-15ης Ιουνίου 1990 όταν η κυβέρνηση κάλεσε μερικές χιλιάδες οπλισμένους ανθρακωρύχους για να καταπνίξουν την εξέγερση ο Ντράγκος Πεσλάρου χτυπήθηκε κτηνωδώς ευρισκόμενος σε κώμα για πολλές μέρες.
Όταν βγήκε από το νοσοκομείο ένοιωσε μια φωνή να του λέει να γίνει μοναχός.Έτσι το 1990-στα 39 του χρόνια-γίνεται μοναχός στην Μονή Φρασινέι-τον Άθωνα της Ρουμανίας- αφού ακολουθεί το τυπικό του Αγίου Όρους(δεν επιτρέπεται η είσοδος στις γυναίκες και δεν τρώνε κρέας).
Εκεί έγινε υποτακτικός του γέροντα Γελασίου,μία από τις μεγαλύτερες μορφές του ρουμανικού μοναχισμού.Όταν έγινε δόκιμος το όνομα του ήταν Βασίλειος ενώ μετά την κουρά του ονομάστηκε Βαλεριανός.Για πολλά χρόνια έζησε απομονωμένος σε μία σκήτη κοντά στην Μονή.Όταν τον κάλεσαν να καταθέσει για τα παραπάνω θλιβερά γεγονότα αρνήθηκε λέγοντας:«Δεν έχω τίποτα να πω,τους συγχώρεσα όλους»


Μιλώντας το 1982 σε ένα θεατρικό περιοδικό για τον ρόλο του Αλιόσα Καραμαζώφ τον οποίο ερμήνευε την εποχή εκείνη θα πει:«Η σιωπή,η αιώνια σιωπή του Αλιόσα,σημαίνει την καταπληκτική του ικανότητα να καταλαβαίνει και την ίδια στιγμή να συγχωρεί κάθε ανομία.Αυτή η αδυναμία του Αλιόσα να επέμβει στην εξέλιξη των γεγονότων,δεν προέρχεται από ανικανότητα αλλά από μία πολύ βαθιά γνώση των ανθρώπων απ'όπου και η αντίδραση που οδηγεί στην θεμελιώδη απάντηση του''Πάτερ,φοβάμαι''»

Μετάφραση:

Πρώην καλλιτεχνικός μάνατζερ,μοναχός στην Πάτμο!




Συγκινητική ήταν χθες βράδυ η εκπομπή στον Αlpha «Πάμε πακέτο», όπου αποστολέας ενός από τα πακέτα ήταν η Κατερίνα Στανίση, και παραλήπτης ο άνθρωπος που έδωσε στην ίδια και την οικογένειά της την ευκαιρία να ξεφύγουν από τη φτώχεια και την ανέχεια όταν εκείνη ήταν μόλις 16 ετών στη Γερμανία.

Ο άνθρωπος αυτός είναι ο πρώην καλλιτεχνικός manager και ιμπρεσάριος Νικόλας Καραδημητρίου, γνωστός και ως Nicholson, ο οποίος μεσουράνησε τη δεκαετία του ‘70 στη διαμόρφωση της νυχτερινής αθηναϊκής και όχι μόνο διασκέδασης, καθώς όλοι οι επιχειρηματίες και καλλιτέχνες τον εμπιστεύονταν. Από το καλλιτεχνικό του γραφείο πέρασαν τραγουδιστές, όπως ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Ελένη Βιτάλη, η Δούκισσα, η Τζένη Βάνου, ο Γιώργος Ζαμπέτας, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο Στράτος Διονυσίου, η Ελένη Δήμου και πολλοί άλλοι.


Ωστόσο, το 1993, ο Nicholson αποφάσισε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να ζήσει απομονωμένος σε ένα βουνό της Πάτμου, αφοσιωμένος στον ασκητισμό. Πούλησε όλη την περιουσία του προκειμένου να αναγείρει το ησυχαστήριό του, τη Μεταμόρφωση του Σωτήρα, στο οποίο και μονάζει.

Συγκινητική ήταν η συνάντηση αποστολέα και παραλήπτη μετά από τόσο καιρό. Ο μοναχός Αλέξανδρος παρά τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούν στα 85 του χρόνια, πήγε στην εκπομπή και περιέγραψε την απόφασή του να αφοσιωθεί στο Θεό εγκαταλείποντας τα εγκόσμια και μένοντας στην Πάτμο. Μάλιστα το καλοκαίρι πολλοί θα τον έχουν δει στην είσοδο του Σπηλαίου της Αποκάλυψης να πουλά τα κεντήματά του, αλλά και το βιβλίο με την αυτοβιογραφία του…

Μετά από ένα όραμα εγκατέλειψε την καριέρα του (μετά από 40 χρόνια) και 16 χρόνια ζει μια ήρεμη ζωή στο νησί της Αποκάλυψης και βιώνει καταστάσεις πρωτόγνωρες, αφοσιωμένος στο Θεό!
ΠΗΓΗ

Ολα έγιναν μέσα σε μια στιγμή, όταν είδε ένα όραμα που τον «καλούσε» να μείνει στο Νησί της Αποκάλυψης ως μοναχός Αλέξανδρος. Δεν μπήκε καν σε δίλημμα. Χορτασμένος από δόξα και λεφτά, αποφάσισε να βγάλει τα καθημερινά -και μέχρι τότε φανταχτερά- του ρούχα και να φορέσει ράσα.
Τα πάντα διαγράφηκαν από το μυαλό του σε χρόνο dt. «Ηταν λες και τα είχε ζήσει κάποιος άλλος» αποκαλύπτει τώρα στην «Espresso»...
Μπορεί να άφησε πίσω του ένα όνομα συνδεδεμένο με μια τρανή καριέρα και μια ζωή γεμάτη φώτα, αλλά δεν το μετανιώνει. Πήγε στην Πάτμο και ζει ως μοναχός σε ένα σπίτι που έχτισε με προσωπική φροντίδα. Εχει γράψει ένα βιβλίο-αυτοβιογραφία με τον τίτλο «Από χορευτής μοναχός» προκειμένου να μπορέσει να κατασκευάσει δύο εκκλησάκια, αλλά και για να εξασφαλίσει τροφές για τις γάτες και τα άλλα του ζωάκια, που του κρατούν συντροφιά. Αμετανόητος γγι'; αυτή τη στροφή στην πορεία του, δηλώνει στην «Espresso» από το Ιερό Κάθισμα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος: «Η ζωή που κάνω τώρα είναι η ωραιότερη»!
«Ασχολήθηκα με το χορό από 18 χρόνων, όμως από τα 15 μου πήγαινα στην επαγγελματική σχολή εθνικού μπαλέτου "Ελλη Ζουρούδη". Δούλεψα ως χορευτής για σαράντα χρόνια» λέει και προσθέτει: «Εργάστηκα στα πιο γνωστά και καλά μαγαζιά της Αθήνας και της Ευρώπης. Η χώρα που με γοήτευσε ήταν η Ιταλία. Εκεί κέρδισα πολλά χρήματα γιατί εμφανίστηκα σε πολλά νυχτερινά κέντρα. Αλλωστε, στην Ιταλία μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω στην "Κλεοπάτρα", δίπλα στην Ελίζαμπεθ Τέιλορ (σ.σ.: η ταινία γυρίστηκε στην Τσινετσιτά)».
- Στη συνέχεια, ανοίξατε καλλιτεχνικό γραφείο. Κουραστήκατε από τη νύχτα και στραφήκατε σε αυτή την ενασχόληση;
Δεν κουράστηκα από τη νύχτα, αλλά επειδή επί σαράντα ολόκληρα χρόνια γύριζα όλο τον κόσμο και χόρευα. Ηθελα να ηρεμήσω και να μείνω λίγο στην Ελλάδα. Ανοιξα τότε το γραφείο και μέσα σε ένα μήνα είχε γίνει το καλύτερο της Ελλάδας.
- Τι έγινε και αλλάξατε προορισμό;
Ηταν Μεγάλη Εβδομάδα και πήγα σε μια εκκλησία για να κοινωνήσω. Είχα είκοσι χρόνια να το κάνω και όταν γύρισα σπίτι, είδα ένα όραμα και άκουσα φωνές που μου έλεγαν: «Πήγαινε στην Πάτμο». Αυτό ήταν! Η ζωή μου άλλαξε ριζικά μέσα σε μία εβδομάδα.
Στο βιβλίο του με τον τίτλο «Από χορευτής μοναχός», στο κεφάλαιο «Μεταστροφή του Νίκολσον», κάνει εκτενή αναφορά στο όραμα που έγινε η αιτία να κάνει στροφή 180 μοιρών στη ζωή του. Εκεί, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Τη Μεγάλη Τρίτη του 1993, ο Νίκολσον μαζί με έναν φίλο του επισκέφτηκαν το μοναστηράκι της Αγίας Σκέπης. Εκείνη τη μέρα γινόταν η προετοιμασία για την ακολουθία της Αποκαθήλωσης και ο Νίκολσον ζήτησε από τον ιερέα να του πάει το σεντόνι για να τελέσει το λειτουργικό εις μνήμην της αδελφής του. Μετά από αυτή την επίσκεψη ο χορευτής ένιωθε μέσα του σαν να έχουν αλλάξει όλα, μπήκε στο δωμάτιο της αδελφής του κι έτρεμαν τα πόδια του. Τότε άρχισε να λέει το Πάτερ Ημών και τα μάτια του δάκρυσαν. Μπαίνοντας στο δωμάτιο της αδελφής του συνειδητοποίησε ότι οι τοίχοι από άσπροι ήταν σιελ και πάνω από το προσκεφάλι του κρεβατιού υπήρχαν σταυροί. Την άλλη μέρα κοινώνησε κι επέστρεψε σπίτι του αλλαγμένος και κάποια στιγμή άκουσε μια φωνή να του λέει: "Φύγε και πήγαινε στην Πάτμο", όπως κι έγινε».
«Δεν μ' ενδιαφέρει το παρελθόν, όλα (χρήμα και δόξα) ήταν μηδέν»

Η ατζέντα του Νίκου Καραδημητρίου -μοναχός Αλέξανδρος σήμερα- είναι γεμάτη από λαμπερά ονόματα. Αλλωστε, ήταν από τα δυνατά ονόματα, ενώ συνεργάστηκε και με σπουδαίους καλλιτέχνες. Εξακολουθεί μάλιστα να έχει σχέση με αρκετούς από αυτούς. «Μιλάω με τη Ρένα Κουμιώτη που ακόμη και τώρα είναι πάρα πολύ καλή φίλη μου. Επικοινωνώ και με τη Μαίρη Λίντα. Μάλιστα, την έχω φιλοξενήσει εδώ στην Πάτμο. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι με τον Κώστα Βουτσά τον οποίο επίσης έχω φιλοξενήσει στην Πάτμο, αλλά και με την τελευταία του γυναίκα, την Εύη Καραγιάννη. Μαζί τους, όταν είχαν έρθει στο σπίτι μου στο νησί, είχε έρθει και ο Ανθιμος Ανανιάδης. Συχνά επίσης με παίρνει τηλέφωνο ο Τόλης Βοσκόπουλος, αλλά επικοινωνώ και με τον Δάκη που τον έφερα εδώ στην Αθήνα από την Αλεξάνδρεια. Η Βίκυ Μοσχολιού, που δυστυχώς δεν είναι πια εν ζωή, είναι μια καλλιτέχνιδα που θαύμαζα κι εξακολουθώ ακόμη να θαυμάζω».
- Εχετε βοηθήσει κάποιους καλλιτέχνες στα πρώτα χρόνια της καριέρας τους...
Εκλεισα το πρώτο μεροκάματο του Αντύπα στη «Φαντασία» και την πρώτη τηλεοπτική εμφάνιση του Λευτέρη Πανταζή. Συνεργάστηκα με τον Τόλη Βοσκόπουλο, τον Δημήτρη Μητροπάνο, την Ελένη Δήμου και την Κατερίνα Στανίση που την έφερα από τη Γερμανία.
Το παρελθόν πάντως δεν το νοσταλγεί. «Δεν με ενδιαφέρει» λέει και το πιστεύει. «Γνώρισα τα πάντα, κέρδισα χρήματα, είδα πώς είναι να έχεις δόξα. Ολα ήταν μηδέν και τίποτε άλλο. Τώρα διαπιστώνω ότι είμαι κάποιος, ότι έχω κάποιο προορισμό και καρδιά».
«Δεν βλέπω ψυχή εδώ, έχω όμως τα γατάκια, τα σκυλάκια και ένα προβατάκι να φροντίζω»

Πόσο εύκολο είναι για κάποιον να πουλά όλη την περιουσία του για να ακολουθήσει το δρόμο του Χριστού;
Ο πατέρας Νίκος Καραδημητρίου δίνει την απάντηση. «Ηταν πολύ εύκολη αυτή η διαδικασία για μένα. Νιώθω σαν να μη συνέβη ποτέ αυτό. Πούλησα ό,τι είχα και δεν είχα και πήγα κι έφτιαξα την εκκλησία μου, το σπιτάκι μου και ζω όπως δεν έζησα ποτέ ώς τώρα». Η ζωή στην Πάτμο, και δη το χειμώνα, δεν είναι εύκολη. Εκείνος όμως το απολαμβάνει. «Δεν βλέπω ούτε ψυχή, ούτε... μύγα. Εχω όμως τα γατάκια μου, τα σκυλάκια μου και ένα προβατάκι και ασχολούμαι με τη φροντίδα τους. Μέσα από αυτά ζω!» μας λέει. - Προτού αποφασίσετε να πάτε στην Πάτμο, πιστεύατε στον Θεό;

Από μικρό παιδί η μάνα μου με έμαθε να αγαπώ και να ακολουθώ το δρόμο του Θεού. Μπορεί στην πορεία να μην πήγαινα στην εκκλησία, αλλά είχα μέσα στην ψυχή μου τον Θεό. Δεν βλασφήμησα ποτέ τα Θεία. Εδώ ζω μια ευτυχισμένη κι ευλογημένη ζωή. Είμαι δεκαέξι χρόνια στην Πάτμο, δεν νοστάλγησα ποτέ καμιά στιγμή από το παρελθόν. Ούτε με ενδιαφέρει τίποτα από αυτά που έκανα. Αυτή η ζωή που κάνω τώρα είναι η ωραιότερη. Ούτε προβλήματα έχω, ούτε τίποτα. Οταν είσαι δίπλα στον Θεό, δεν υπάρχει τίποτα από το παρελθόν...
Οσο για δυσκολίες, δεν τις έζησε. Οχι τουλάχιστον αυτά τα χρόνια που έχει εγκαταλείψει τα εγκόσμια. «Εως τώρα δεν έχω αντιμετωπίσει καμία δυσκολία. Στα δεκαέξι χρόνια που είμαι στην Πάτμο, τα πάντα μου έρχονται στο πιάτο. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να σ'; το εξηγήσω. Βιώνω καταστάσεις πρωτόγνωρες και ζω μια ήρεμη ζωή. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν χρειάζεται να πιέσετε τον εαυτό σας για να γίνετε θρησκευόμενοι. Κάτι θα μεσολαβήσει στη ζωή σας και θα σας κάνει να ανακαλύψετε το δρόμο του Θεού. Τέλος, προτρέπω τον κόσμο να με ακολουθήσει σε όλα αυτά που λέω μέσα στο βιβλίο μου».

rose wrote:Το συγκλονιστικό θαύμα που έζησε η τραγουδίστρια Ειρήνη Μερκούρη.
Ομολογεί την πίστη της στους Αγίους και τον Χριστό.

Έτυχε να βρίσκομαι σε σπίτι όπου είχε την εκπομπή αυτή χθες και την ακούγαμε μαζί με άτομα που είναι στην πνευματική ζωή να αναφέρει το μεγάλο θαύμα της ζωής της και πόσο ευτυχισμένη ήταν.Αυτό που εισπράτταμε ήταν χαρά Ουράνια,γλυκύτητα και πολύ μεγάλη αγάπη.Μακάρι όσοι είδανε την εκπομπή να νοιώσουν αυτό το χτυποκάρδι που ακούς για πρώτη φορά όταν χτυπάει την πόρτα της καρδιάς ο Κύριος και να πιστέψουν,να μετανοήσουν,να βάλουνε αρχή ξεκινώντας μια νέα ζωή.

......

.
«Πιστεύω στην Ορθοδοξία γιατί είναι η απόλυτα αναρχική θρησκεία».
.

Ο λόγος για τον Άρη Σερβετάλη ο οποίος δήλωσε στην εφημερίδα Lifo:
«Πιστεύω στον Θεό. Ο άνθρωπος είναι κατασκευασμένος ως λατρευτικό ον κι έχει το χάρισμα να αναρωτιέται για τα έξω από αυτόν. Πιστεύω στην Ορθοδοξία γιατί είναι η απόλυτα αναρχική θρησκεία. Γιατί σου λέει πως οτιδήποτε θέλεις να πεις στον άλλο πρέπει να το πεις πρώτα στον εαυτό σου. Αντί, για παράδειγμα, να σπάσεις μια βιτρίνα, πρέπει να σπάσεις πρώτα το καθεστώς που έχεις εσύ μέσα σου. Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Νομίζω ότι μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε στη ζωή μας και χωρίς Θεό είναι πολύ δύσκολα».

Γιάννης Ἀϊβάζης: "Στὸ Ἅγιον Ὅρος βρίσκω ἠρεμία, γαλήνη, πνευματικότητα"

Ὁ Γιάννης Ἀϊβάζης ἐπισκέπτεται συχνὰ τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ μένει μερικὲς μέρες ἐκεῖ.
Ὁ ἠθοποιὸς μίλησε γιὰ τὶς ἐπισκέψεις του, καθὼς καὶ γιὰ τὸ τί κάνει στὸ Ἅγιον Ὅρος:
«Ἀπὸ παιδὶ εἶχα μία ἰδιαίτερη σχέση μὲ τὴν Εκκλησία. Ἤμουν παπαδοπαίδι καὶ μέχρι τὸ Γυμνάσιο πήγαινα στὸ Κατηχητικό.
Στὴν πορεία ἔχασα αὐτὴ τὴν ἐπαφὴ μὲ τὸ Θεῖο καὶ ἴσως καὶ λόγω τῆς δουλειᾶς, κατέληξα νὰ εἶμαι ὀρθολογιστής.
Δυστυχῶς, ὅλοι μας ἔχουμε γίνει ὑλιστὲς καὶ εἰδικὰ ἐμεῖς οἱ ἠθοποιοὶ πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι ἡ ζωὴ δὲν εἶναι μόνο χειροκρότημα.
Στὸ Άγιον Ὅρος βρίσκω ἠρεμία, γαλήνη, πνευματικότητα. Νιώθω ὅτι γεμίζω τὶς μπαταρίες μου κάθε φορᾶ ποὺ πηγαίνω ἐκεῖ, γιατί κουβεντιάζω μὲ τὸν πνευματικό μου, διαβάζω, ψέλνω».