by kyriakos » Sun Dec 25, 2011 7:53 am
Και ένα ποίημα για Χρόνια Πολλά και Ευάρεστα τω Κυρίω
Η Κοιμάμενη Βασιλοπούλα
Λόγγος κι ορμάνι γύρω στο παλάτι
και το φυλάν αόρατα σπαθιά
Κι εκείνη αποκοιμήθηκε βαθειά
και δεν τη βλέπει ανθρώπου μάτι.
Μάγια κακά της είχαν καμωμένα
να μην ξυπνήσει χρόνους εκατό,
πριν ένα βασιλόπουλο ξακουστό
έρθει να την ευρή από τα ξένα.
Σ’ είσ’ η Κοιμάμενη Βασιλοπούλα,
που ολ’ η Ελλάς, νανούρισμα γλυκό,
σου στέλνει ένα τραγούδι μυστικό
και μια χρυσόχλωρη μυρτούλα.
Σ’ είσ’ η Κοιμάμενη Βασιλοπούλα·
μα δεν κοιμάσαι μοναχή σου συ.
Κι άλλος εκεί δεξιά σου τη χρυσή
του Έθνους καρτερεί αυγούλα.
Σταυρός αστράφτει και σπαθί σιμά του,
ψυχών κοπάδι φτερουγίζει εκεί,
Αγίων μελίσσι γύρω κατοικεί
κι Αγγέλοι αμώνουν στ’ όνομά του.
Εκειός είν’ η ελπίς μας, ο Μεσσίας,
Εκειός του Γένους ο εγδικητής
οπού κοιμάται στα υπόγεια της
Αγίας του Θεού Σοφίας
Και θα ξυπνήση να χαρούν σιμά του
κι οι όσιοι με τα πρόσωπα χλωμά,
κι οι μάρτυρες στα στήθια, τα θερμά
απ’ την πορφύρα του αιμάτου.
Και σε άμποτε, με τόσους πονεμένους,
στην ύστερη ώρα, πριν αναστηθής
να σ’ αξιώσ’ η Χάρις να βρεθής
στη μυστική χαρά του Γένους.
Εκεί κοιμάτ’, εκεί, καιρούς και χρόνια
κι η συντροφιά του θελά γίνεις εσύ,
μα η αγνότης του είναι περισσή
και πρώτα κι ύστερα κι αιώνια.
Και σε Βασιλοπούλα, θα σ’ αγνίση
Μαρτύρων αίμα κι άχνη και φωτιά,
κι η πρώτη του πολέμαρχου ματιά,
πρώτη γλυκά θα σε ξυπνήση.
Παρηγοριά στη φτώχια μας να στείλη,
το δουλωμένο Γένος να χαρή,
που απ’ τη ματιά του ήλιου καρτερεί,
ώρα την ώρα ν’ ανατείλη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ - ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ. «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ» 21 /09 /1891