Η Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη Μας

Ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης θεωρείται ο θεμελιωτής του μοναχισμού στο Άγιο Όρος.
Γεννήθηκε γύρω στο 930 μ.Χ. στην Τραπεζούντα. Οι γονείς του, οι οποίοι κατάγονταν από την Αντιόχεια, πέθαναν πολύ νωρίς, ο πατέρας του πριν γεννηθεί, ενώ η μητέρα του λίγο καιρό μετά την γέννηση του, αφού προηγουμένως του έδωσε το όνομα Αβράμιος. Το πεντάρφανο μωρό μεγάλωσε μια μοναχή, φίλη της μητέρας του, η οποία όμως και αυτή πέθανε όταν ο Αβράμιος έγινε επτά ετών. Κοντά σε αυτή ο Άγιος γνώρισε και αγάπησε το Χριστιανισμό και το μοναχισμό.
Έμαθε τα πρώτα γράμματα στην Τραπεζούντα και κατόπιν συνέχισε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί έμεινε στο σπίτι μιας ξαδέλφης του, η οποία ήταν παντρεμένη με έναν αξιωματικό που ονομαζόταν Ζεφινεζέρ. Στην Κωνσταντινούπολη φοίτησε στη σχολή του Αθανάσιου, ο οποίος θεωρούνταν σοφός δάσκαλος. Στη σχολή αυτή δίδαξε κατόπιν και ο ίδιος και απέκτησε μεγάλη φήμη.
Αργότερα γνώρισε τον Όσιο Μιχαήλ τον Μαλεΐνο, ο οποίος ήταν ηγούμενος στη Μονή Κυμινά στη Βιθυνία της Μικράς Ασίας. Μαζί με αυτόν, γνώρισε και τον ανηψιό του, Νικηφόρο Φωκά, ο οποίος μετά από μερικά χρόνια έγινε Αυτοκράτορας. Ο Αβράμιος ακολούθησε τον Όσιο Μιχαήλ στη Μονή Κυμινά, όπου εκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Αθανάσιος. Μετά από τέσσερα χρόνια αποσύρθηκε στην έρημο, όπου ασκήτεψε, μέχρι τη στιγμή που ο Όσιος Μιχαήλ τον όρισε πνευματικό πατέρα του Νικηφόρου Φωκά. Αυτό μεγάλοωσε τη φήμη του, πράγμα το οποίο ο ίδιος δεν ήθελε. Έτσι, πήγε στο μοναστήρι του Ζυγού στον Άθω, όπου παρουσιάστηκε με το όνομα Βαρνάβας, επιζητώντας την αφάνεια. Η ταυτότητα του όμως έγινε γνωστή και ο Νικηφόρος Φωκάς ζήτησε να τον δει και εκδήλωσε την επιθυμία του να γίνει μοναχός. Του ζήτησε μάλιστα να κτίσει μια εκκλησία και ένα ησυχαστήριο στον Άθω, στέλνοντάς του για το σκοπό αυτό αρκετό χρυσάφι.
Έτσι ο Αθανάσιος έκτισε το 963 τη Μονή Μεγίστης Λαύρας στην άκρη του Άθω. Το έτος αυτό θεωρείται και το έτος έναρξης του μοναστηριακού κοινοβιακού βίου στο λεγόμενο πλέον «Άγιο Όρος». Γύρω από το καθολικό της μονής κτίστηκαν κελιά, μαγειρίο, τράπεζα, νοσοκομεία, ξενώνες, υδραγωγείο, μύλος. Πολλοί μοναχοί ήρθαν να ζήσουν στη Μονή υπό την καθοδήγηση του Αγίου Αθανασίου, ο οποίος εφάρμοσε καινοτομίες στο μοναστικό βίο του Αγίου Όρους. Οι μοναχοί άρχισαν να καλλιεργούν την γη και να συνδυάζουν την προσευχή με την εργασία και τη δημιουργία, ενώ ως τότε ζούσαν περισσότερο ασκητικό, αναχωρητικό βίο.
Στη Μονή αυτή έμεινε ο Άγιος Αθανάσιος για σαράντα χρόνια. Κατά τη διάρκεια οικοδόμησης μιας εκκλησίας, κατέρρευσε ένα τμήμα του τρούλου και τον καταπλάκωσε, με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει. Η μνήμη του τιμάται στις 5 Ιουλίου.

Ή σπηλιά τοϋ 'Αγίου Αθανασίου τοϋ Άθωνίτου.

Στο νοτιώτερον μέρος της ερήμου της Βίγλας καί στην περιφέρειαν Μεγίστης Λαύρας, κοντά στην Ρουμανική Σκήτη τοϋ Τιμίου Προδρόμου, ευρίσκεται ή σπηλιά τοϋ 'Αγίου 'Αθανασίου.
Στην βιογραφία τοϋ Όσίου 'Αθανασίου τοϋ έν "Αθω, τοϋ οποίου γιορτάζεται ή μνήμη στίς 5 'Ιουλίου, αναφέρεται ότι ό Όσιος πολλές φορές καί κυρίως άπό τήν Καθαράν Δευτέραν μέχρι τό Σάββατον τοϋ Λαζάρου ησύχαζε σ' αυτό τό σπήλαιο. "Αλλη ιστορική πηγή, αναφέρει ότι ήσύχα-ζεν εκεί ό "Οσιος κατά τους θερινούς μήνες. 'Εκεί νήστευε καί προσευχόταν, μάλιστα προσευχόταν πολύ καί γιά τό "ποίμνιόν του", γιά νά ενίσχυση ό Θεός τους Μοναχούς του νά νικήσουν τήν αμαρτία καί τους πονηρούς δαίμονας. Είναι αδύνατον νά περιγραφούν οι αγώνες καί τά παλαίσματά του εναντίον αυτών των αοράτων έχθρων τών Χριστιανών καί δή τών Μοναχών. Τάγματα ολόκληρα τόν πολεμούσαν καί τόν πείραζαν καί αυτός τους νικούσε καί τους έδίωκεν διά της έντονου προσευχής καί της άγιωτάτης νηστείας.
Κάθε χρόνο, τό Σάββατον τοϋ 'Ακάθιστου Ύμνου, γίνεται στην σπη-
λιά αγρυπνία καί λειτουργία, άπό Πατέρες καί Μοναχούς της Μεγίστης Λαύρας, τής Ρουμανικής Σκήτης, της Βίγλας καί άλλων μερών.
Σημειωτέον ότι, έξω άπό τήν σπηλιάν αυτήν, είναι κτισμένα ερημικά κελλιά, εντός δέ αυτής υπάρχουν κτισμένα δύο παρεκκλήσια αφιερωμένα τό ένα στην Παναγία τού '"Ακάθιστου" καί τό άλλο στον "Οσιον Άθανάσιον.
Παλαιότερα, κατά καιρούς, άσκήτευσαν στην σπηλιάν αυτήν αρκετοί άγωνισταί τής όσιότητος, ονομαστοί πνευματικοί, προσμονάριοι*, έρημΐται, παραπεσόντες Μοναχοί καί άλλοι. Ό περιφημότερος των τελευταίων χρόνων πού αγωνίστηκε στην σπηλιάν αυτήν ήταν ό παπά-Χα-ρίτων ό Πνευματικός, ό όποιος ήλθεν άπό τό Σίναιον "Ορος τής 'Αραβίας.**
Πάντες ο'ι οίκήτορες τής σπηλιάς ήσαν καθισματάρηδες*** καί άνηκαν στην δικαιοδοσίαν τής Μεγίστης Λαύρας τοϋ 'Αγίου 'Αθανασίου. Γι' αυτό καί έδικαιοϋντο καί έπαιρνον τήν διατροφήν των έκ τής Μονής αυτής. Διά νά ε'ισέλθη κάποιος στην σπηλιά, κατέρχεται πλέον των εκατόν έκτισμένων βαθμίδων.
Ό "Οσιος 'Αθανάσιος έζησε στον "Αθωνα τό δεύτερον ϊμισυ τοϋ δεκάτου αιώνος.

Το Αγίασμα του Αγίου Αθανασίου Αθωνίτου
είναι μία πηγή που αναβλύζει πάνω από 1000 χρόνια, ακριβώς όταν ο Άγιος χτύπησε το βράχο με το ραβδί του μετά από παρότρυνση της Παναγίας, για να βεβαιωθεί ότι είναι η Θεοτόκος.
Να πώς έχει η αφηγηματική περιγραφή:
Ο Άγιος Αθανάσιος Αθωνίτης, ιδρυτής της Ιεράς Μονής και βεβαίως του Αγιορείτικου κοινοβιακού μοναχισμού, πήγαινε να φέρει προμήθειες για το μοναστήρι του, την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας. Στο δρόμο συνάντησε την Παναγία αλλά αυτός αντέδρασε λέγοντας φράσεις για τον τρισκατάρατο, διότι έβλεπε μία μαύρη σκιά. Η Παναγία του αποκρίθηκε και αφού ο Άγιος επέμενε του υπέδειξε να χτυπήσει το βράχο και θα βγει νερό, πράγμα που έγινε.
Η πηγή που δημιουργήθηκε έχει σχήμα σταυρού μήκους 9 μέτρων με το μικρό τμήμα στα 2 μέτρα.
Ο Άγιος επέστρεψε στη Μονή του και βρήκε τα κελάρια γεμάτα. Έκτοτε εορτάζεται στο Μοναστήρι η Παναγία, η Οικονόμισσα, όπως την ονόμασαν και από τότε δεν υπάρχει οικονόμος σε αυτό το Μοναστήρι στο Άγιο Όρος.