Ε, τι κάνει νιάου νιάου στον περσικό κόλπο;
Αχ, Παναγιά μου! Σαν τα σαρκοβόρα ζώα μαζεύονται γύρω από το θύμα τους έτοιμα να κατασπαράξουν τη λεία τους! Πως καταντήσαμε οι άνθρωποι! Τι φταίνε τα κημένα παιδάκια; Τι φταίει τόσος κόσμος για τα δείνα που θα πάθει; Τι φταίνε τα παιδάκια που θα χάσουν τους γονείς τους που πολεμάνε σε έναν άδικο πόλεμο; Γιατί τόσο μίσος; Γιατί ξεχάσαμε την αγάπη μας πορς τον συνάνθρωπό μας; Γιατί δεν καταλαβαίνουμε οτι ο πόλεμος φερνει περισσότερο πόλεμο και το μίσος περισσότερο μίσος; Γιατί πέφτουμε όλοι στην παγίδα του πονηρού και τυφλωνόμαστε και δε βλέπουμε τι κακό κάνουμε στην εικόνα του Θεού;
Προσευχή! Πολλή προσευχή! Αντί να δακρύζουμε εμείς και να προσευχόμαστε απο τα βάθη της καρδιάς μας, δακρύζουν οι οικόνες! Οι Παναγιά και οι Άγιοί μας αδιαλείπτως προσεύχονται για όλον τον κόσμο, όμως ο Κύριος δε μπορεί να δώσει άλλη παράταση, διότι δεν επιθυμούμε να μετανοήσουμε. Αδικήθηκαν πολλοί άνθρωποι και υπέμειναν πολλά, όμως τώρα είναι καιρός να ξεκαθαρίσει η ήρα από το σιτάρι.
Να ανοίξουμε την καρδιά μας στον Θεό και να νιώσουμε την πνευματική χαρά που φέρνει ο αγώνας που έρχεται! Ναι, χαρά είναι όλα αυτά, όταν έχεις τα μάτια σου προσηλωμένα στον Κύριο, όπως ο Πέτρος που περιπατούσε στη θάλασσα, έτσι κι εμείς δε φοβόμαστε τίποτα και δε βουλιάζουμε, διότι νιώθουμε την αγαλίαση της αγκαλιάς του Φίλου μας Χριστού!
Ας είναι λοιπόν, όλοι αυτοί(μπορεί κι εμείς) που θα χαθούν από τα γεγονότα που έφτασαν, την τελευταία στιγμή της ζωής τους μετανοημένοι και να κερδίσουν τον Παράδεισο σα Μάρτυρες!
Μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδος!