Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

Λόγοι, διδαχές και παραινέσεις των Αγίων της Ορθοδοξίας μας προς διόρθωση της πορείας του βίου μας.

Moderator: inanm7

Re: Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

Unread postby XAPA » Sat Aug 09, 2014 9:11 am

Image



Κατάσταση συναγερμού


Μην ξεχνάτε ότι περνούμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή.

Να θυμάστε την μεγάλη ανάγκη που έχει ο κόσμος σήμερα και την μεγάλη απαίτηση που έχει ο Θεός από μας για προσευχή.


Να εύχεσθε για την γενική εξωφρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθή ο Χριστός τα πλάσματα Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή.

Να επέμβη θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρέλλα και στο αδιέξοδο.

Μας κάλεσε ο Θεός να κάνουμε προσευχή για τον κόσμο, που έχει τόσα προβλήματα!

Οι καημένοι δεν προλαβαίνουν έναν σταυρό να κάνουν. Εάν εμείς οι μοναχοί δεν κάνουμε προσευχή, ποιοι θα κάνουν;

Ο στρατιώτης σε καιρό πολέμου είναι σε κατάσταση συναγερμού, έτοιμος με τα παπούτσια.

Στήν ίδια κατάσταση πρέπει να είναι και ο μοναχός. Αχ, Μακκαβαΐος (1) θά έβγαινα! Στα βουνά θα έφευγα, για να προσεύχωμαι συνέχεια για τον κόσμο.

Πρέπει να βοηθήσουμε με την προσευχή τον κόσμο όλο, να μην κάνη ο διάβολος ό,τι θέλει.

Έχει αποκτήσει δικαιώματα ο διάβολος. Όχι ότι τον αφήνει ο Θεός, αλλά δεν θέλει να παραβίαση το αυτεξούσιο.

Γι' αυτό εμείς να βοηθήσουμε με την προσευχή.

Όταν πονάη κανείς για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο.

Αν προχωρήσετε με την Χάρη του Θεού ακόμη λίγο, θα αρχίσουμε να κάνουμε μιά προσπάθεια στο θέμα της προσευχής, να μπη μια σειρά, να γίνετε ραντάρ, γιατί και τα πράγματα ζορίζουν.

Θα διοργανώσουμε ένα συνεργείο προσευχής. Να κάνετε πόλεμο με το κομποσχοίνι.

Με πόνο να γίνεται η προσευχή. Ξέρετε τί δύναμη έχει τότε η προσευχή;

Πολύ πληγώνομαι, όταν βλέπω μοναχούς να ενεργούν ανθρωπίνως και όχι με την προσευχή δια μέσου του Θεού στα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως.

Ο Θεός μπορεί όλα να τα τακτοποίηση.

"Οταν κανείς κάνη σωστή πνευματική εργασία, τότε μπορεί μόνο με την προσευχή να χτίση μοναστήρια και να τα εφοδιάση με όλα τα απαραίτητα και να βοηθήση το σύμπαν.

Δεν χρειάζεται ούτε να δουλεύη• αρκεί μόνο να προσεύχεται.

Ο μοναχός πρέπει να προσπαθήση να μην πονοκεφαλάη για την άλφα ή βήτα δυσκολία, είτε είναι ατομική είτε ενός συνανθρώπου του είτε αφορά στην γενική κατάσταση, αλλά να καταφεύγη στην προσευχή και να στέλνη δια του Θεού πολλές θείες δυνάμεις.

Άλλωστε και το έργο του μοναχού αυτό είναι, και εάν αυτό δεν το έχη καταλάβει ο μοναχός, η ζωή του δεν έχει κανένα νόημα.

Γι' αυτό, να ξέρη ότι η κάθε αγωνία του που τον ωθεί να αναζητά ανθρώπινες λύσεις στα διάφορα προβλήματα, με ένα βασάνισμα και πονοκέφαλο, είναι του πειρασμού.

Όταν βλέπετε ότι σας απασχολούν πράγματα για τα οποία ανθρωπίνως δεν υπάρχει λύση και δεν τα εμπιστεύεστε στον Θεό, να ξέρετε ότι αυτό είναι τέχνασμα του πειρασμού, για να αφήσετε την προσευχή, με την οποία μπορεί ο Θεός να στείλη όχι απλώς θεία δύναμη αλλά θείες δυνάμεις, και η βοήθεια τότε δεν θα είναι απλώς θεία βοήθεια αλλά θαύμα Θεού.

Από την στιγμή που αρχίζουμε να αγωνιούμε, εμποδίζουμε τον Θεό να επέμβη.

Βάζουμε την λογική μπροστά και όχι τον Θεό, το θειο θέλημα, ώστε να δικαιούμαστε την θεία βοήθεια.

Ο διάβολος προσπαθεί, κλέβοντας με τέχνη την αγάπη του μοναχού, να τον κρατάη σε μια κοσμική αγάπη, σε μιά κοσμική αντιμετώπιση και κοσμική προσφορά στον συνάνθρωπο του, ενώ ως μοναχός έχει την δυνατότητα να κινήται στον δικό του χώρο, στην δική του ειδικότητα, του Ασυρματιστού, γιατί αυτό είναι και το διακόνημα που του έδωσε ο Θεός.

Όλα τα άλλα, όσα κάνουμε με τις ανθρώπινες προσπάθειες, είναι σε κατώτερη μοίρα.

Επίσης καλύτερα είναι ο μοναχός να βοηθάη τους άλλους με την προσευχή του παρά με τα λόγια του.

Αν δεν έχη την δύναμη να συγκράτηση κάποιον που κάνει κακό, ας τον βοηθήση από μακριά με την προσευχή, γιατί διαφορετικά
μπορεί και να βλαφθή.

Μιά ευχή καλή, καρδιακή, έχει περισσότερη δύναμη από χιλιάδες λόγια, όταν οι άλλοι δεν παίρνουν από λόγια.

Παρόλο που λένε ότι βοηθώ τον κόσμο που έρχεται και με βρίσκει, ως θετική προσφορά μου στον κόσμο βλέπω την μιάμιση ώρα που διαβάζω το Ψαλτήρι.

Το άλλο το θεωρώ ψυχαγωγία• να πουν οι καημένοι τον πόνο τους, να τους δώσω καμμιά συμβουλή.

Γι' αυτό την βοήθεια δεν την θεωρώ προσφορά δική μου• η προσευχή είναι που βοηθάει.

Αν είχα όλο τον χρόνο μου για προσευχή, περισσότερο θα βοηθούσα τον κόσμο.

Ας πούμε ότι θα δω την ημέρα διακόσιους πονεμένους• μόνο διακόσιοι πονεμένοι υπάρχουν στον κόσμο;

Αν δεν δω κανέναν και προσευχηθώ για όλον τον κόσμο, τότε βλέπω όλον τον κόσμο.

Γι' αυτό λέω στον κόσμο: «Εγώ θέλω να μιλώ για σας στον Θεό, και όχι σ' εσάς για τον Θεό.

Αυτό είναι καλύτερο για σας, άλλα δεν με καταλαβαίνετε».

Να μην παραμελούμε το θέμα της προσευχής σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια.

Είναι ασφάλεια η προσευχή, είναι επικοινωνία με τον Θεό.

Είδατε τί λέει ο Άββάς Ισαάκ; «Δεν θα μας ζήτηση λόγο ο Θεός, γιατί δεν κάναμε προσευχή, άλλα γιατί δεν είχαμε επαφή με τον Χριστό και μας ταλαιπώρησε ο διάβολος» (2).



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

(1) Ή προσωνυμία «Μακκαβαίος» δόθηκε στον Ιούδα, ηγέτη της Ιουδαϊκής επαναστάσεως, η οποία έγινε το 166 π.Χ. κατά του Αντιόχου Δ' του Επιφανούς, ηγεμόνος του βασιλείου των
Σελευκιδών.

Σημαίνει - κατά την πιθανώτερη άποψη - αυτόν που σφυροκόπησε τους εχθρούς. Το ίδιο επίθετο δόθηκε στην συνέχεια και στους διαδόχους του Ιούδα. Οί Μακκαβαίοι διακρίθηκαν
για τους αγώνες υπέρ της πατρώας πίστεως και της πολιτικής ελευθερίας. (Βλ. Α΄, Β΄, Γ΄, Μακ.)

(2) Βλ. 'Αββα Ισαάκ του Σύρου, Οι Ασκητικοί Λόγοι, Λόγος ΜΒ', σ. 153.
XAPA
 
Posts: 19192
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

Unread postby XAPA » Sun Aug 10, 2014 10:55 am

Image



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Τα μοναστήρια είναι τα οχυρά της Εκκλησίας (1)

Ο μοναχός είναι φάρος πάνω στα βράχια




- Γέροντα, ποιο είναι το έργο του μοναχού;

- Έργο του μοναχού είναι να γίνη δοχείο του Αγίου Πνεύματος.

Να κάνη την καρδιά του ευαίσθητη σαν το φύλλο του χρυσού των αγιογράφων.

Όλο το έργο του μοναχού είναι αγάπη, όπως και το ξεκίνημα του γίνεται από αγάπη προς τον Θεό, η οποία έχει και την αγάπη προς τον πλησίον.

Ο μοναχός μελετάει την δυστυχία της κοινωνίας, πονάει η καρδιά του και προσεύχεται συνεχώς καρδιακά για τον κόσμο. Έτσι ελεεί τον κόσμο με την προσευχή.

Υπάρχουν μοναχοί που βοηθούν τους ανθρώπους περισσότερο από όσο θα τους βοηθούσε όλος ο κόσμος μαζί.

Ένας κοσμικός λ.χ. προσφέρει δύο πορτοκάλια ή ένα κιλό ρύζι σε κάποιον φτωχό, πολλές φορές μόνο για να τον δουν οι άλλοι, και κατακρίνει μάλιστα, γιατί οι άλλοι δεν έδωσαν.

Ο μοναχός όμως βοηθάει με τόνους σιωπηλά με την προσευχή του.

Ο μοναχός δεν βάζει δικά του σχέδια και προγράμματα κοσμικά για ιεραποστολές, άλλα προχωρεί χωρίς κανένα δικό του σχέδιο και ο Καλός Θεός τον περνάει στο σχέδιο το δικό Του, το θεϊκό, και, αν χρειασθή για ιεραποστολή, τον στέλνει ο Θεός με θείο τρόπο.

Δεν ζητάει ο Θεός από τους μοναχούς να βγουν στον κόσμο, για να κρατούν τους ανθρώπους να περπατούν, αλλά ζητάει
να τους δώσουν το φως με το βίωμά τους, για να οδηγηθούν στην αιώνια ζωή.

Ο μοναχός δηλαδή δεν έχει ως αποστολή να βοηθήση τον κόσμο με το να βρίσκεται μέσα στον κόσμο.

Φεύγει μακριά από τον κόσμο, όχι γιατί μισεί τον κόσμο, αλλά γιατί αγαπάει τον κόσμο, και ζώντας μακριά από τον κόσμο, θα τον βοηθήση με την προσευχή του σε ο,τι δεν γίνεται ανθρωπίνως παρά μόνο με θεϊκή επέμβαση.

Γι' αυτό ο μοναχός πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνία με τον Θεό, να παίρνη σήματα και να δείχνη στους ανθρώπους τον
δρόμο προς τον Θεό.

Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς δικαιολογούν μερικά πράγματα οι Ρωμαιοκαθολικοί.

Μου λύθηκε η απορία πριν από λίγο καιρό, όταν πέρασαν από το Καλύβι δύο Ρωμαιοκαθολικοί αρχιτέκτονες από την Ρώμη.

Είχαν άγνοια αλλά καλή διάθεση. «Τί κάνουν οι μοναχοί, μου λένε, και κάθονται εδώ;

Γιατί δεν πηγαίνουν στον κόσμο να κάνουν κοινωνικό έργο;».

«Οι φάροι, τους λέω, δεν πρέπει να είναι πάντοτε πάνω στα βράχια;

Τί, πρέπει να πάνε στις πόλεις να προστεθούν στα φανάρια;

Άλλη αποστολή έχουν οι φάροι, άλλη τα φανάρια».

Ο μοναχός δεν είναι φαναράκι, για να τοποθετηθή στην πόλη σε μιά άκρη του δρόμου και να φωτίζη τους διαβάτες, να μη σκοντάφτουν..

Είναι φάρος απομακρυσμένος, στημένος ψηλά στά βράχια, πού μέ τις αναλαμπές του φωτίζει τά πελάγη καί τους ωκεανούς, γιά νά κατευθύνωνται τά καράβια καί να φθάνουν στον προορισμό τους, στον Θεό.


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

(1) Για την Προσευχή και τον Μοναχισμό έχουν κυκλοφορήσει ιδιαίτεροι τόμοι. Σ αυτό το κεφάλαιο έχει περιληφθή από αυτά τα θέματα μόνον o,τι έχει σχέση με την πνευματική αφύπνιση.
XAPA
 
Posts: 19192
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

Unread postby XAPA » Mon Aug 11, 2014 6:46 am

Image


Το αθόρυβο κήρυγμα του μοναχού


Θα κάνω προσευχή εσείς οι τρεις δόκιμες να μη μεγαλώσετε, να μείνετε έτσι, με αυτά τα μπλε μαντήλια, σ’ αυτό το ύψος, σ’ αυτήν την ηλικία!

Ξέρετε πώς βοηθιούνται αθόρυβα οι άνθρωποι, όταν σας βλέπουν; Γιατί σήμερα στον κόσμο δεν βρίσκουν εύκολα μιά σωστή κοπέλα.

Οι περισσότερες είναι αγριεμένες, με τα τσιγάρα στο χέρι, κάνουν κάτι μορφασμούς... Και βλέπουν εδώ νέες αφιερωμένες, να ψέλνουν, να χαίρωνται...

Σου λέει: «Τί γίνεται εδώ; κάτι συμβαίνει.

Να πούμε ότι είναι χαζές; δεν είναι. Να πούμε ότι τους λείπει κάτι; δεν τους λείπει.

Φαίνεται, κάτι ανώτερο υπάρχει».

Πράγματι, ξέρετε πόσο βοηθάει αυτό;

Όταν πηγαίνουν κοσμικοί σε ένα μοναστήρι και βλέπουν σωστούς μοναχούς, τότε και άπιστοι να είναι, αν έχουν καλή διάθεση, γίνονται πιστοί.

Πολλοί άθεοι επιστήμονες που ήρθαν μόνο για μιά επίσκεψη στο Άγιον Όρος, άλλαξαν ζωή.

Προβληματίζονται με την καλή έννοια και βοηθιούνται.

Βλέπουν νέους ανθρώπους, χαρούμενους, που είχαν όλες τις προϋποθέσεις να αναδειχθούν στον κόσμο, να αφήνουν πλούτη, θέσεις κ.λπ., και να ζουν ασκητικά, με προσευχή και αγρυπνία, και λένε:

«Τί γίνεται; αν όντως υπάρχη Θεός, αν υπάρχη άλλη ζωή, αν υπάρχη κόλαση, εγώ τί κάνω;».

Έτσι φρενάρουν την αμαρτωλή ζωή τους ή και την διορθώνουν.

Ξέρω μιά περίπτωση• μιά κοπέλα είκοσι χρονών έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, έκοψε τις φλέβες της, αλλά την πρόλαβαν.

Βρέθηκε μετά ένας μοναχός, την πήρε και την πήγε σε ένα γυναικείο μοναστήρι.

Ήταν η καημένη αγριεμένη. Όταν όμως είδε εκεί τις μοναχές, συνήλθε.

«Βλέπω άλλον κόσμο εδώ, είπε. Μπορώ να μείνω;».

Αυτό είναι το αθόρυβο κήρυγμα του μοναχού. Πολλοί κηρύττουν, λίγοι εμπνέουν εμπιστοσύνη, γιατί η ζωή τους δεν ανταποκρίνεται στα λόγια τους.

Ο μοναχός δεν κάνει κηρύγματα δυνατά να τον ακούσουν οι άλλοι, αλλά κηρύττει σιωπηλά με την ζωή του τον Χριστό και βοηθάει με την προσευχή του.

Ζη το Ευαγγέλιο και η Χάρις του Θεού τον προδίδει.

Έτσι κηρύττεται το Ευαγγέλιο κατά τον θετικώτερο τρόπο, πράγμα που διψάει ο κόσμος, ιδίως ο σημερινός.

Και όταν μιλάη ο μοναχός, δεν λέει απλώς μιά σκέψη• λέει μιά εμπειρία.

Αλλά και μιά σκέψη να πη, και αυτή είναι φωτισμένη.



- Γέροντα, μερικοί λένε ότι οι νέοι ή οι νέες πηγαίνουν στο μοναστήρι άλλοτε από απογοήτευση και άλλοτε επειδή έχουν κάποια αναπηρία ή επειδή είναι ελαφροί στο μυαλό.


- Οι άνθρωποι αυτοί είχαν φαίνεται ένα ή δύο τέτοια περιστατικά κατά νου και αδικούν στην συνέχεια ή από κακότητα ή από ζήλεια το 90% των μοναχών.

Εάν όμως εξετάσουν τα πράγματα και δουν ότι δεν είναι έτσι, τότε λένε ότι εδώ υπάρχει κάτι ανώτερο, υπάρχει Θεός.

Γι' αυτό ο μοναχός πρέπει να είναι πάντοτε το καλό παράδειγμα για τον κόσμο - «ούτω λαμψάτω τό φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων» (1).

Ό σωστός μοναχός είναι το φώς του κόσμου.

Τί λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος; «Οι Άγγελοι είναι φως για τους μοναχούς και οι μοναχοί είναι φως για τους κοσμικούς»(2).

Ο μοναχός, όταν διαφέρη από τους κοσμικούς, τότε
βοηθάει θετικά.

Γιατί αυτό που βοηθάει τους κοσμικούς που ταλαιπωρούνται για μάταια πράγματα είναι η αγιότητα, η οποία με την απλότητα της τους διδάσκει να συλλάβουν το βαθύτερο νόημα της ζωής, για να τους φύγη το πλάκωμα από την καρδιά.


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

(1) Ματθ. 5,16.
(2) Βλ. Ιωάννου τοϋ Σιναΐτου, Κλιμαξ, Λόγος ΚΣΤ', παρ. κγ', σ. 128.
XAPA
 
Posts: 19192
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

Unread postby XAPA » Tue Aug 12, 2014 8:32 am

Image



Ο μοναχός και η αναγέννηση του κόσμου



Οι μοναχοί είναι ο τακτικός στρατός του Χριστού, γι’ αυτό δεν πληρώνονται.

Να, βλέπεις πως πολλοί δεν μπορούν να ξεχάσουν το Αγιον Όρος!

Όπου άλλου να πάνε, θα τους ζητήσουν χρήματα κ.λπ., ενώ στο Αγιον Όρος θα βγάλουν μόνον το διαμονητήριο και από εκεί και πέρα μπορούν να πάνε όπου θέλουν, χωρίς να πληρώσουν, θα φάνε δωρεάν, θα κοιμηθούν δωρεάν.

Βρίσκουν κάτι άλλο, και γι' αυτό βοηθιούνται.

Όταν ήμουν στο Καλύβι του Τιμίου Σταύρου (1), ήρθε κάποιος που είχε προβλήματα. Συζητήσαμε μιάμιση ώρα.

Μετά έβγαλε να μου δώση ένα πεντακοσάρικο. «Τί είναι αυτό;», του λέω.

«Για μιά απλή επίσκεψη στον γιατρό πληρώνουμε τόσο, μου λέει. Με συγχωρής, μήπως είναι λίγα;».

Μερικοί μεγάλοι της Ε.Ο.Κ., όταν ήρθαν στο Αγιον Όρος ύστερα από την τελευταία πυρκαγιά, για να δουν τί χρειάζεται και να βοηθήσουν, πέρασαν και από το Καλύβι.

Πάνω στην συζήτηση τους είπα: «Εμείς ήρθαμε εδώ, για να δώσουμε• δεν ήρθαμε, για να πάρουμε».

«Πρώτη φορά το ακούσαμε αυτό», μου είπαν και το σημείωσαν αμέσως(2).

Εμείς γίναμε μοναχοί, για να πάρουμε υλικά;

Γίναμε μοναχοί, για να δίνουμε πνευματικά, χωρίς να παίρνουμε υλικά.

Να είμαστε απαλλαγμένοι από τα βιοτικά, για να μεριμνούμε για τα πνευματικά.

Βγήκαμε στο κλαρί για την αγάπη του Χρίστου, για να ελευθερωθούμε εμείς από τα πάθη και να ελευθερώσουμε και άλλους.

Ο σκοπός μας είναι με την προσευχή και το παράδειγμα μας να βοηθηθούν οι άνθρωποι, για να αναγεννηθούν πνευματικά.

Όταν φεύγη από τον κόσμο κανείς και μπαίνη στο μοναστήρι, γίνεται Πατήρ ή Μήτηρ, δηλαδή πνευματικός Πατέρας ή πνευματική Μητέρα.

Μια κοπέλα, όταν γίνεται μοναχή, «νυμφεύεται»• γίνεται νύμφη Χριστού, μητέρα πνευματική, και βοηθάει για την πνευματική αναγέννηση των ανθρώπων.

Με την προσευχή βοηθάει να γίνουν λ.χ. σωστές οικογένειες.

Αλλά εκτός από την προσευχή, υπάρχουν και περιπτώσεις που πρέπει να προσφέρη στον άνθρωπο και ανθρώπινη βοήθεια.

Κάθε σωστή μοναχή, έκτος από την προσευχή που κάνει για τον κόσμο, πολύ βοηθάει με τον τρόπο της, με μια σωστή αντιμετώπιση, με δυο λόγια πνευματικά που θα πη εκεί στο άρχονταρίκι σε έναν προσκυνητή, για να συλλάβη το βαθύτερο νόημα της ζωής, σε μια μητέρα, για να την στήριξη.

Το να ζητάη όμως η μοναχή επικοινωνίες κ.λπ., είναι χαμένα πράγματα, γιατί οι προβολές οι κοσμικές έρχονται σε σύγκρουση με τους πνευματικούς νόμους και ταλαιπωρούμαστε.

Όσο μπορείτε, να κινήσθε στην αφάνεια.

Κάνω μια σύγκριση και πονώ: Μερικοί μοναχοί επιδιώκουν πανηγύρια, επισκέψεις, φιλίες πνευματικές.

Εγώ αναγκάζομαι να πάω κάπου για πνευματική εργασία και το νιώθω σαν μαρτύριο, το βλέπω σπατάλη χρόνου.


- Γέροντα, όταν μιά μοναχή μεγάλη στην ηλικία είναι ανώριμη πνευματικά, τι φταίει;


- Δεν παρακολουθεί τον εαυτό της και δεν κάνει την πνευματική εργασία που πρέπει. Τό κακό από εκεί ξεκινάει.

Άς πούμε ότι μιά δεν την καλούσε για μοναχή ο Χριστός και έμενε στον κόσμο και γινόταν μητέρα.

Τότε δεν θα είχε απαιτήσεις αυτή από τους άλλους, αλλά οι άλλοι θα είχαν απαιτήσεις από αυτή.

Θα έδινε πολλά και θα έπαιρνε πολλά με την θυσία που θα έκανε.

Στο μοναστήρι πρέπει να γίνη πνευματική μητέρα - η αποστολή της είναι ανώτερη και από της μητέρας.

Αλλά τώρα τί γίνεται; Έρχεται στο μοναστήρι μικρή και, αν δεν κάνη την πνευματική εργασία που πρέπει, έχει τον λογισμό ότι είναι συνέχεια παιδί.

Πρέπει όμως να καταλάβη ότι δεν είναι παιδί, για να έχη τον λογισμό: «Έχουμε την μάνα μας, έχουμε το σπίτι μας, έχουμε το αμέριμνο, και δεν με νοιάζει».

Πρέπει να δίνη, να βοηθάη για την αναγέννηση την πνευματική τις μικρότερες αδελφές με την συμπεριφορά της, ή τους λαϊκούς που έρχονται στο μοναστήρι εκεί που διακονεί στο αρχονταρίκι, στην Εκκλησία κ.λπ., να θυσιάζεται σε όλα, και έτσι, χωρίς να ζητάη, θα παίρνη.

Αν η μοναχή δεν τοποθετηθή έτσι, πάνε όλα χαμένα.

Μένει σε μιά υπανάπτυκτη κατάσταση και θέλει συνέχεια να παίρνη και από μικρές και από μεγάλες, χωρίς εκείνη να δίνη.

Καλλιεργεί ένα βλαμμένο πνεύμα και δεν ωριμάζει, γιατί δεν προσφέρει τον εαυτό της στους άλλους.

Βλέπω σε μερικούς μοναχούς ακριβώς την κατάσταση ενός Βεδουίνου που είχα γνωρίσει στο Σινά.

Ήταν εξήντα πέντε χρονών και έλεγε: «Και εγώ δεν έχω πατέρα• είμαι ορφανός»!

Εξήντα πέντε χρονών έχουν εγγονάκια. Δυο γενιές και τρεις πέρασαν και να λέη «και εγώ δεν έχω πατέρα», να αναζητά δηλαδή την αγάπη του πατέρα!

Και εμείς οι καλόγεροι, αν δεν προσέξουμε, παραμένουμε παιδιά• αυτό είναι το κακό.

Αν όμως σκεφθή η μοναχή ή ο μοναχός τί θα έκανε στον κόσμο σ' αυτήν την ηλικία, θα πη: «Τώρα δεν πρέπει να ζητώ ανθρώπινη
παρηγοριά• εγώ πρέπει να θυσιασθώ, και όχι να έχω απαιτήσεις».

Έρχονται στο μοναστήρι οι περισσότεροι μικροί, βρίσκουν πνευματικούς γονείς και μπορεί να μείνουν σε μιά παιδική κατάσταση, με παιδικές απαιτήσεις, ενώ, αν ήταν στον κόσμο, θα γίνονταν γονείς.

Παραμένουν δηλαδή συνέχεια παιδιά όχι με την καλή έννοια αλλά με την μωρουδίστικη.

Και βλέπεις, μπορεί να γεράσουν αλλά, αν δεν δουλέψουν το μυαλό, μπορεί να χαρούν με μια καραμέλλα ή με μια φανέλλα.

«Μου πήρε μάλλινα ο Γέροντας», έλεγε ένα γεροντάκι εκεί στο Αγιον Όρος και έδειχνε την φανέλλα που του έδωσε ο Γέροντας του.

Χαιρόταν σαν το παιδάκι που του πήρε η μάνα του σακκάκι με σειρήτια!

Να γίνουμε παιδιά στην ακακία, όχι στο μυαλό (3). Γιατί αλλιώς, πώς θα μπη στην ζωή μας η παλληκαριά; Πώς θα μπη ο ανδρισμός;

Ένας μοναχός, για να κάνη προκοπή, πρέπει να μαλακώση αυτό το σκληρό που έχει, να κάνη δηλαδή λίγο μητρική την καρδιά του.

Και μιά μοναχή, για να κάνη προκοπή, πρέπει να απόκτηση λίγο ανδρισμό.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

(1) Ο Γέροντας έμεινε στό Καλύβι του Τιμίου Σταύρου τα χρόνια 1969-1978.
(2) Ειπώθηκαν τον Μάιο του 1991.
(3) Βλ. Α' Κορ. 14,20.
XAPA
 
Posts: 19192
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

Unread postby XAPA » Wed Aug 13, 2014 11:12 am

Image



Η πνευματική συστολή αλλοιώνει τους άλλους



- Γέροντα, μιά ψυχή, όταν έρχεται στο μοναστήρι και έχη ακόμη το κοσμικό φρόνημα, έναν κοσμικό αέρα, πώς θα το αποβάλη αυτό;

- Όταν μπαίνη στο μοναστήρι, πρέπει να ξεχάση τον κόσμο και μετά να μην ξεχνάη ότι βρίσκεται σε μοναστήρι.

Καλά, στο σπίτι της μπορεί να μη βοηθήθηκε, να μην πήρε σωστή αγωγή• τώρα θέλει προσοχή τι αγωγή θα πάρη εδώ.

Μοναχική αγωγή. Τό μοναστήρι είναι ένας ιερός χώρος. Ο κόσμος είναι άλλο.

Όταν σκέφτεται κανείς ότι κινείται μέσα σε έναν ιερό χώρο, έρχεται μόνη της η συστολή.

Αλλά, όταν ξεχνιέται και νομίζη ότι είναι στον κόσμο, πώς θα έρθη η συστολή;

Να κινήται φυσιολογικά η μοναχή, με απλότητα, με ταπείνωση, όχι να πάη να κάνη την κακομοίρα.

Αυτό είναι αηδιαστικό, αποκρουστικό.

Βλέπω σε μερικές δόκιμες αδελφές που περπατούν καμαρωτές-καμαρωτές ένα κοσμικό πράγμα. Σαν νύμφες κοσμικές περπατούν, όχι σαν νύμφες Χριστού.

Ενώ σε άλλες που περπατούν με μια συστολή, βλέπω κάτι το Ιερό. Πόσο διαφέρει το ένα από το άλλο!

Αμέσως καταλαβαίνει κανείς τί είναι ο Μοναχισμός.

Εάν παρατηρήσετε τα στάχυα, θα δήτε ότι όποιο στέκεται ψηλά, όρθιο, δεν έχει τίποτε μέσα. Ενώ το ψωμωμένο στάχυ γέρνει προς τα κάτω.

Ένας μοναχός με ευλάβεια αλλοιώνει τους άλλους που τον βλέπουν.

Να, σήμερα ήρθε ένας ιερομόναχος που τον γνωρίζω από παλιά.

Παρόλο που είναι άσχημος, δηλαδή δεν έχει ομορφιά εξωτερική, πάντα όταν κοινωνούσε, τον έβλεπα να λάμπη.

Αλλά και όταν δεν κοινωνούσε, έβλεπα μιά λάμψη, μια πνευματική λάμψη στο πρόσωπο του.

Όπως η άσφαλτος, ενώ είναι πίσσα, όταν την βλέπη κανείς από μακριά το καλοκαίρι, έχει πολλές φορές μιά γυαλάδα, έτσι και εδώ βλέπεις μιά λάμψη σε έναν που είναι άσχημος. (Δεν είναι φυσικά τόσο κατάλληλο το παράδειγμα, αλλά τί να φέρη κανείς σαν παράδειγμα;).

Δηλαδή εκείνη η πνευματική κατάσταση που έχει, του δίνει και εξωτερικά μιά λάμψη.

Αυτή είναι η ομορφιά η πνευματική, η χάρις, η θεία Χάρις.

Και άλλοι ιερωμένοι που έχουν ομορφιά εξωτερική, αλλά έχουν κοσμικό πνεύμα και κινούνται με έναν κοσμικό αέρα, πόσο αποκρουστικό είναι!

Βλέπεις έναν άνθρωπο τελείως κοσμικό. Δηλαδή εκτός από την ιερωσύνη, να μη βλέπης τίποτε άλλο πνευματικό.

Ο άνθρωπος καθρεφτίζεται στο πρόσωπο. Είναι αυτό που είπε ο Χριστός: «Ο λύχνος του σώματος έστιν ο οφθαλμός. Εάν ο οφθαλμός σου απλούς ή, όλον το σώμα σου φωτεινόν έσται»(1).

Αν έχη κανείς απλότητα, έχη ταπείνωση, υπάρχει θείος φωτισμός, λαμποκοπάει. Να, αυτό πρέπει να επιτύχη ο μοναχός.


- Γέροντα, ο Άγιος Νείλος ο Καλαβρός λέει ότι από την στιγμή που κάποιος γίνεται μοναχός, θα γίνη ή Άγγελος ή διάβολος (2). Δηλαδή δεν υπάρχει κάτι ενδιάμεσο;


- Θέλει να πη πως ο μοναχός πρέπει να κάνη σωστή δουλειά.

Γι' αυτό και όταν ένας μεγαλόσχημος μοναχός πέση σε θανάσιμη αμαρτία, επιτρέπει ο Θεός να πέση ράβδος, για να εξιλεωθή.

Μερικές φορές νομίζουμε ότι θα πάρουμε την Χάρη με εξωτερικά πράγματα, με τεχνητό, με μαγικό τρόπο.

Άλλα έτσι ούτε ο Θεός αναπαύεται ούτε ο ίδιος ο άνθρωπος αναπαύεται εσωτερικά ούτε και τους άλλους αναπαύει.

Φτιάχνουν λ.χ. μερικοί μοναχοί σχήματα φαρδιά και μακριά μέχρι κάτω, με σταυρούς κόκκινους, με τριαντάφυλλα, με κόκκινα κλαδιά, με ένα σωρό γράμματα...

Ανοίγουν εν τω μεταξύ και το ράσο, για να φαίνωνται, σαν τους Φαρισαίους που φάρδαιναν τα κράσπεδα (3), για να δείξουν ότι προσεύχονται πολύ!

Και έβλεπες παλιά, μόνον όταν περπατούσε ο μοναχός φαινόταν λίγο το σχήμα κάτω από το ράσο.

Πολλοί μάλιστα έβαζαν ένα μικρό σχήμα από μέσα, για να μη φαίνεται καθόλου.

Τώρα κούφια πράγματα. Έτσι θα πάρουν Χάρη από το σχήμα; Τους σιχαίνεται το σχήμα και φεύγει η Χάρις.

Σκοπός είναι να γίνη από μέσα ο μοναχός μεγαλόσχημος. Και όποιος γίνεται από μέσα μεγαλόσχημος, το σχήμα το κρύβει.

Ένα εξωτερικό πράγμα δεν κάνει την αλλοίωση την εσωτερική.

Έτσι μετά μένει κανείς εξωτερικός άνθρωπος, και τελικά θα μας πη ο Χριστός: «Ουκ οίδα υμάς» (4)



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

(1) Ματθ. 6,22.
(2) Βλ. Ό Όσιος Νείλος ο Καλαβρός, εκδ. Ίερου Μετοχίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Ορμύλια 1991, σ. 252.
(3) Βλ. Ματθ. 23,5.
(4) Ματθ. 25, 12.
XAPA
 
Posts: 19192
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

Unread postby XAPA » Thu Aug 14, 2014 9:27 am

Image



Ό σκοπός των μονών είναι πνευματικός



Ο μοναχός ενδιαφέρεται για την σωτηρία την δική του και για την σωτηρία όλων των ζώντων και όλων των κεκοιμημένων.

Για τον μοναχό η πραγματική, η θεϊκή αγάπη βρίσκεται μέσα στον πόνο για την σωτηρία της ψυχής του και στον πόνο για την σωτηρία όλου του κόσμου.

Η αφιερωμένη ψυχή του μοναχού συντελεί να σωθούν όχι μόνον οι οικείοι του, αλλά ακόμη και οι συγχωριανοί του.

Γι' αυτό υπήρχε μία καλή παράδοση στην Μικρά Ασία, να υπάρχη έστω και ένας μοναχός από κάθε συγγένεια, για να πρεσβεύη για όλους.

Στα Φάρασα, όταν γινόταν κανείς μοναχός, πανηγύριζε όλο το χωριό. «Θα βοηθήση, έλεγαν, και το χωριό ακόμη».

Ο μοναχός βέβαια δεν λέει ποτέ «να σώσω τον κόσμο», αλλά προσεύχεται για την σωτηρία όλου του κόσμου, παράλληλα με την δική του.

Και όταν ο Καλός Θεός ακούση την προσευχή του και βοηθήση τον κόσμο, πάλι ο μοναχός δεν λέει «εγώ έσωσα τον κόσμο», αλλά «ο Θεός έσωσε τον κόσμο».

Ο μοναχός πρέπει να φθάση σε τέτοια κατάσταση που να πη: «Θεέ μου, μη με κοιτάς, μη με ελεής εμένα, αλλά τον κόσμο».

Όχι γιατί δεν έχει ανάγκη ο ίδιος του ελέους του Θεού, αλλά γιατί έχει πολλή αγάπη για τον κόσμο.



- Γέροντα, μέχρι ποιο σημείο πρέπει ένας μοναχός να αφήνη τον εαυτό του, για να βοηθήση τον κόσμο;


- Μέχρι εκεί που βλέπει ότι βοηθιούνται οι άνθρωποι.

Αν αφήσω τον εαυτό μου τελείως στα χέρια των κοσμικών, θα γίνω και εγώ κοσμικός.

Όταν ένας μοναχός, δήθεν για να βοηθήση τους κοσμικούς, κάνη πράγματα που δεν ταιριάζουν στον Μοναχισμό, τότε δεν βοηθιούνται οι κοσμικοί.

Ένας καλόγερος μπορεί π.χ. να κάνη άριστα τον ταξιτζή.

Δεν θα παίρνη χρήματα, θα λέη και πνευματικά στον κόσμο, αλλά αυτό δεν είναι μοναχικό.

Βρίσκεις μερικές φορές μοναχούς να έχουν κοσμικό πνεύμα και κοσμικούς να έχουν μοναχικό πνεύμα.

Γι' αυτό ο Χριστός στην άλλη ζωή θα πη: «Βγάλε το σχήμα εσύ και πάρ' το εσύ...».

Ό κοσμικός, όταν έπιθυμήση την ζωή του μοναχού, αγιάζεται• ενώ ο μοναχός, όταν επιθυμήση την κοσμική ζωή, κολάζεται.



- Καταλαβαίνει κανείς αν δεν έχη σωστή τοποθέτηση;


- Και να μην καταλαβαίνη, αν είναι κάτι λανθασμένο, δεν θα έχη την πλήρη ειρήνη, την ανάπαυση μέσα του.

Σε ό,τι δεν ταιριάζει στον Μοναχισμό, δεν θα βρη ανάπαυση και η ψυχή του.

Και από την στιγμή που δεν νιώθει ανάπαυση η ψυχή του, πρέπει να ψάξη να βρη τί φταίει.

Πήγε ένας γνωστός μου σε ένα μοναστήρι και μετά μου είπε: «Εκεί βιοτεχνία είναι• η δε ηγουμένη καλή είναι, για να πάη στο Μοναστηράκι (1), στην Αθήνα, και να πουλάη κουμπιά• γι' αυτήν την δουλειά είναι ο,τι πρέπει!».

Δηλαδή το μοναστήρι είναι βιοτεχνία• μετά γίνεται μονάδα, μετά σούπερ- μάρκετ και μετά Μάκρο!

Οι καημένοι οι κοσμικοί θέλουν από εμάς τους μοναχούς κάτι το ανώτερο και, για να πετύχουμε το ανώτερο, πρέπει να αποφύγουμε κάθε ανθρώπινη παρηγοριά.

Ο σκοπός των μονών είναι πνευματικός και δεν πρέπει να υπάρχη το κοσμικό στοιχείο αλλά το ουράνιο, για να πλημμυρίζουν οι ψυχές από παραδεισένιες γλυκύτητες.

Στα κοσμικά δεν μπορούμε να συναγωνισθούμε τους κοσμικούς, διότι, όσο να’ ναι, οι κοσμικοί έχουν περισσότερα μέσα.

Ένα μοναστήρι, όταν ζη πνευματικά, ξέρετε πως προβληματίζει τον κόσμο;

Όταν ύπάρχη ευλάβεια, φόβος Θεού, και δεν υπάρχη ούτε κοσμική λογική ούτε εμπορικό πνεύμα, αυτό είναι που συγκινεί τους λαϊκούς.

Αλλά δυστυχώς το εμπορικό πνεύμα μπαίνει σιγά σιγά στο μεδούλι του Μοναχισμού.

Είχε έρθει ένας καλόγερος στο Καλύβι και έπλεκα κομποσχοίνι.

«Εσύ, μου λέει, τα κομποσχοίνια τα δίνεις ευλογία.

Εγώ αυτό το τριαντατριάρι κομποσχοίνι μπορώ να το πουλήσω και πεντακόσιες δραχμές. Και δεν το φτιάχνω όπως εσύ.

Εγώ μόλις τελειώσω τους κόμπους, το κόβω και το ράβω λίγο, για να μη χάσω το νήμα.

Χρησιμοποιώ και την κλωστή που κόβω από τον σταυρό, την ενώνω, δεν βάζω και χάνδρες και κερδίζω πιο πολλά».

«Βρε, δεν ντρέπεσαι, του λέω. Δεν καταλαβαίνεις ότι έχεις εμπορικό πνεύμα;

Από το 1950 είμαι καλόγερος και πρώτη φορά είδα τέτοια αντιμετώπιση!».



- Γέροντα, λίγοι άνθρωποι υπάρχουν που είναι ώριμοι πνευματικά, για να μπορούν να βοηθήσουν τον κόσμο!


- Ναι, δυστυχώς λίγοι υπάρχουν! Τί να κάνη και ο κόσμος μετά;

Ξέρεις πόσο παρακαλώ να παρουσίαση ο Θεός ανθρώπους σωστούς, που να μπορούν να βοηθούν τον κόσμο;

Οι καημένοι οι άνθρωποι αρκεί λίγο να τους πονάς και να μην τους εκμεταλλεύεσαι• τίποτε άλλο δεν θέλουν.

Στον κόσμο βρίσκονται σε συνεχή πόλεμο και νιώθουν ανασφάλεια.

Όταν πηγαίνουν σε ένα μοναστήρι που ζη σωστά, βοηθιούνται, γιατί νιώθουν ασφάλεια και αυτό τους δίνει κουράγιο, για να συνεχίσουν τον αγώνα τους.

Αυτά τα δύσκολα χρόνια οι άνθρωποι δεν έχουν τόσο ανάγκη από υλική τροφή, όσο από πνευματική.

Δεν έχει ανάγκη δηλαδή ο κόσμος από ψωμί – αν και αυτό δυστυχώς σε λίγο δεν θα υπάρχη δυνατότητα να το προσφέρουν - αλλά από πνευματική βοήθεια.

Να κοιτάξουμε να βοηθήσουμε με την προσευχή όλο τον κόσμο.

Να βοηθήσουμε μιά οικογένεια λ.χ. να μη διαλυθή, μιά μάνα να μεγαλώση σωστά τα καημένα τα παιδιά της.

Να συγκρατήσουμε λίγο αυτούς που έχουν ευλάβεια.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

(1) Συνοικία των Αθηνών.
XAPA
 
Posts: 19192
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

Unread postby XAPA » Fri Aug 15, 2014 7:47 am

Image



Κατάσταση πνευματική, οχυρό πνευματικό


Σήμερα είναι καιρός να ετοιμασθούν οι ψυχές, γιατί, αν συμβή κάτι, δεν ξέρω τι θα γίνη.

Είθε να μην επιτρέψη ο Θεός να έρθουν δύσκολες μέρες, αλλά αν έρθουν, με έναν μικρό σεισμό, με ένα τράνταγμα, θα σωριάσουν ολόκληρες αδελφότητες, ολόκληρα μοναστήρια, γιατί ο καθένας θα πάη να σώση τον εαυτό του και θα τραβήξη την πορεία του.

Χρειάζεται πολλή προσοχή, για να μη μας εγκατάλειψη ο Θεός.

Οι ψυχές να έχουν κάτι πνευματικό. Αυτό σας τιμάει. Θα γίνη μεγάλο τράνταγμα.
Τόσα σας λέω, τόσο σκληρά έχω μιλήσει!

Έμενα κάτι να μου έλεγαν, θα προβληματιζόμουν, θα σκεφτόμουν γιατί μου το είπαν, τι ήθελαν.

Για να μην πω βράδυα, ένα βράδυ δεν θα κοιμόμουν.

Αν δεν έβλεπα τα δύσκολα χρόνια που έρχονται, δεν θα ανησυχούσα τόσο.

Αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι αργότερα θα δυσκολευθήτε πολύ.

Δεν με καταλαβαίνετε. Τότε θα με καταλάβετε.



- Αν βρεθή, Γέροντα, μόνος του κανείς σε δύσκολα χρόνια, τί θα κάνη;


- Αρχισε τώρα να κάνης πρώτα υπακοή, να απόκτησης διάκριση, και τότε θα δούμε.

Γι’ αυτό είπαμε να κόψουμε τα κουσούρια πρώτα. Αν έχη κανείς κουσούρια, δεν θα τα βγάλη πέρα.

Αν τώρα γκρινιάζη για όλα και νομίζη ότι αυτός είναι λεβεντόπαιδο και όλοι οι άλλοι είναι χάλια, τότε...

Κοιτάξτε να διορθωθήτε, για να δικαιούσθε την θεία βοήθεια.

Να στηριχθήτε ακόμη περισσότερο στον Θεό. Θα έχουμε πιό δύσκολα χρόνια.

Ακόμη είναι άγουρα τα... φρούτα• δεν ωρίμασαν.

Όταν εσείς θα είστε ώριμες πνευματικά, ξέρετε τί θα είστε; Οχυρό.

Όχι μόνο για εδώ, αλλά θα μπορήτε να βοηθάτε και πιό πέρα.

Γιατί, διαφορετικά, θα έχετε και εσείς ανάγκη από ανθρώπινη βοήθεια και προστασία. Και ξέρετε τί κακό είναι ένα μοναστήρι, με ένα σωρό αδελφές, να έχη ανάγκη από λαϊκούς;

Σήμερα ο μοναχός πρέπει να ζήση πνευματικά, για να είναι έτοιμος να ξεπεράση μιά δυσκολία.

Να έτοιμασθή, για να μην τον στενοχωρήση η στέρηση, γιατί μετά μπορεί να φθάση στην άρνηση.

Θα έρθη εποχή που θα ξεραθούν τα ποτάμια, όλοι θα διψάσουν, όλοι θα υποφέρουν.

Για μας τους μοναχούς δεν είναι τόσο φοβερό• εμείς και να διψάσουμε, πρέπει να διψάσουμε, γιατί εμείς ξεκινήσαμε για κακουχία.

«Ο,τι δέν έκανα εκουσίως ως καλόγερος, θα πω, το κάνω τώρα ακουσίως, για να καταλάβω τί θα πη καλόγερος. Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου».

Αλλά ο καημένος ο κόσμος! Όταν φθάνουν οι άνθρωποι στο σημείο να εφευρίσκουν βόμβες που να σκοτώνωνται οι άνθρωποι και να μην καταστρέφωνται τα κτίρια, τί να πω;

Όταν είπε ο Χριστός «μιά ψυχή αξίζει όσο ο κόσμος όλος» (1), και αυτοί έχουν τα κτίρια πιο πολύ από όλο τον κόσμο, αυτό είναι φοβερό!



- Γέροντα, νιώθω αγωνία, φόβο, για ό,τι μας περιμένει.


- Αυτός ο φόβος μας βοηθάει να γαντζωθούμε στον Χριστό.

Όχι ότι πρέπει να χαίρεται κανείς γι' αυτήν την κατάσταση που περιμένουμε, αλλά να χαίρεται, γιατί θα αγωνισθή για τον Χριστό.

Δηλαδή δεν θα περάσουμε μιά κατοχή ενός Χίτλερ ή ενός Μουσολίνι, αλλά θα δώσουμε εξετάσεις για τον Χριστό.

Δεν είναι ότι θα έχουμε εμείς πολυβόλα, ατομικές βόμβες ανώτερες, και θα νικήσουμε.

Τώρα ο αγώνας θα είναι πνευματικός. Θα παλέψουμε με τον ίδιο τον διάβολο.

Ο διάβολος όμως δεν έχει καμμιά εξουσία, αν δεν του δώσουμε εμείς εξουσία.

Τί να φοβηθούμε; Αν ήταν Χίτλερ ή Μουσολίνι, ήταν άλλο.

Να μην υπάρχη φόβος. Να χαιρώμαστε που η μάχη είναι πνευματική.

Εάν ζήτε μοναχικά, πατερικά, και προσέχετε, θα δικαιούσθε την θεία επέμβαση σε κάθε επίθεση του εχθρού.

Αν υπάρχουν άνθρωποι προσευχής, ταπεινοί, που έχουν πόνο και αγάπη, είναι κεφάλαια πνευματικά, είναι «βάσεις» πνευματικές.

Δυό-τρεις ψυχές να υπάρχουν σε ένα μοναστήρι που να σκέφτωνται τον πόνο των άλλων και να προσεύχωνται,
είναι πνευματικό οχυρό.

Καθηλώνουν τα πάντα.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

(1) Βλ. Ματθ. 16,26.
XAPA
 
Posts: 19192
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

Unread postby XAPA » Sat Aug 16, 2014 8:12 am

Image



Προσευχή, ορθή ζωή, παράδειγμα



- Γέροντα, ποια είναι η σωστή θέση που πρέπει να πάρη ο μοναχός στην σημερινή δύσκολη κατάσταση;

- Κατ' αρχάς, προσευχή, ορθή ζωή, παράδειγμα, και όταν χρειασθή και όπου χρειασθή, να μιλήση.


- Δηλαδή, πρέπει ο μοναχός να μιλήση, όταν δοθή αφορμή;

- Μα, φυσικά! Αν δεν μιλήση ο μοναχός, ποιος θα μιλήση;

Ο μοναχός δεν έχει τι να φοβηθη. Οι άλλοι φοβούνται, μήπως τους πετάξουν από τις θέσεις τους.

Εμείς οι αφιερωμένοι στον Θεό, αν δεν τραβήξουμε μπροστά, ποιος θα τραβήξη;

Ο λογισμός μου λέει πως δεν θα αφήση ο Θεός• δεν θα αφήση! Θα ξεκαθαρίση αυτή η κατάσταση.

Τώρα είναι σαν να υπάρχη ένα μεγάλο δίχτυ που έχει κλείσει μέσα τα ψάρια και είναι σάπιο.

Πάει μιά από εδώ-μιά από εκεί και θα σπάση στο τέλος. Και δεν θα σπάση, γιατί τα ψάρια είναι μεγάλα, αλλά γιατί έχει σαπίσει το δίχτυ.


- Γέροντα, τα ψάρια είναι οι Χριστιανοί;

- Ναι, οι Χριστιανοί, και οι άλλοι είναι τα χέλια, τα φίδια.

Αλλά και εμείς θα δώσουμε λόγο στον Θεό γι' αυτήν την κατάσταση.

Εγώ τώρα τα λέω έξω από τα δόντια• δεν κρατιέμαι άλλο!


- Δηλαδή, Γέροντα, τί πρέπει να κάνουμε;

- Πρώτα να κάνουμε δουλειά στον εαυτό μας.

Γιατί ως μοναχός σκοπό έχω να διαλύσω το ανθρώπινο δικό μου πνεύμα, να φτιάξω πρώτα τον εαυτό μου, για να γίνω άνθρωπος πνευματικός, γιατί αλλιώς δεν έχει νόημα η ζωή μου ως μοναχού.

Υστερα να μιλήσουμε με τρόπο, όταν χρειάζεται, και ο Θεός θα βοηθήση να φέρουμε θετικά αποτελέσματα.


- Γέροντα, μερικοί όμως λένε καλύτερα σιωπή και προσευχή.

- Δεν μπορείς να αδιαφορήσης, Όταν όλα καίγωνται γύρω σου. Πρέπει να σβήσης την φωτιά.

Ο πόνος δεν σ' αφήνει να σιωπήσης.

Βέβαια, το κυριώτερο είναι να προσπαθή κανείς να ζη πνευματικά, όσο μπορεί.

Και αν χρειασθή να πάρη σε ένα σοβαρό ζήτημα κάποια θέση, θα πάρη την θέση που θα έπιτρέψη ό Θεός.

Να ζήτε ταπεινά, απλά, πνευματικά, ώστε σε μιά δύσκολη στιγμή να μην αναγκασθήτε να κάνετε συμβιβασμούς.

Υστερα να κοιτάξετε να ερχωνται για μοναχές νέες που νά έχουν προϋποθέσεις για τον Μοναχισμό, για να μπορούν να γίνουν σωστές μοναχές.

Όταν γίνη κανείς καλός μοναχός, ξέρει μετά μέχρι που χρειάζεται να ασχοληθή με ένα θέμα• τι πρέπει να κάνη
και τι δεν πρέπει, πώς να ένεργήση.

Αν δεν γίνη σωστός μοναχός, όλα στραβά πάνε. Το καταλάβατε;

Αν γίνετε σωστές μοναχές, θα ενεργήτε με σύνεση.

Αν δεν γίνετε σωστές μοναχές, αν μιά την στείλης κάπου, θα πρέπη να της πης «να πης αυτό μέχρι εκεί, εκείνο μέχρι εκεί», γιατί αλλιώς μπορεί να πη ανοησίες.

Αλλά αυτό είναι κατάσταση υπανάπτυκτη. Πού να τα βγάλης πέρα μετά;

Γι' αυτό όσες έχουν προϋποθέσεις για τον Μοναχισμό, να δουλευτούν, για να γίνουν σωστές μοναχές και να ξέρουν μέχρι πού πρέπει να πουν, τι πρέπει να πουν να ξέρουν τι πρέπει να κάνουν σε μιά δύσκολη στιγμή.

Και θα κινούνται μέσα στην υπακοή, γιατί θα συμφωνή το δικό τους πνεύμα με το πνεύμα της Γερόντισσας.

Σε μιά ανάγκη, ένα νεύμα να τις κάνη η Γερόντισσα, θα καταλαβαίνουν, γιατί θα εργάζωνται στην ίδια συχνότητα.

Αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Αν δεν μάθετε να κινήσθε έτσι, μπορεί να μπη και κάποιος άλλος στην ίδια συχνότητα, να λέη άλλα πράγματα, να μην το καταλάβετε και να κάνη μεγάλο κακό.


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’
XAPA
 
Posts: 19192
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

Unread postby XAPA » Sun Aug 17, 2014 7:04 am

Image



Κινδυνεύει ό Μοναχισμός


Ό κόσμος σήμερα καίγεται και ο Μοναχισμός αποδυναμώνεται, ξεφτάει, χάνει την αξία του.

Αν φύγη το πνευματικό από τον Μοναχισμό, δεν μένει τίποτε μετά.

Στο Αγιον Όρος κάποιος προσκυνητής είπε σε έναν καλόγερο: «Καλά, εδώ δεν υπάρχει ασκητικό πνεύμα;».

«Τώρα, του είπε εκείνος, είναι νέα εποχή• πάνε αυτά τα πράγματα»!

Θα πη κανείς ότι βρέθηκε ένας παλαβός. Μπορεί να υπάρχουν ακόμη πέντε-δέκα παλαβοί• αλλά, αν λένε τέτοιες ανοησίες, να τους κλείσουν στον Πύργο!

Δεν έχουν το δικαίωμα να λένε τέτοιες κουβέντες, που βρίζουν τον Μοναχισμό στην εποχή μας και να σκανδαλίζουν τον κόσμο. Αφορμή ζητάει ο άλλος.

Θα δήτε, σιγά-σιγά σε μερικά μοναστήρια θα καταργήσουν τις πατερικές αναγνώσεις, για να μην ελέγχωνται.

Θα διαβάζουν βιβλία κοινωνικά, γιατί δήθεν αυτά στην εποχή μας βοηθούν.

Έκεί πάμε! Και έρχονται οι καημένοι οι λαϊκοί στα μοναστήρια, για να βοηθηθούν...

Όπως ο ευλαβής στον κόσμο περιφρονείται, έτσι και ο καλός μοναχός σε λίγο θα περιφρονήται.

Γιατί, αλλοίμονο, αν δεν προσέξουμε το κοσμικό πνεύμα, σε λίγο καιρό, αν κάποιος νέος πηγαίνη στο μοναστήρι και θέλη να ζήση σωστά μοναχικά, θα του λένε οι άλλοι: «Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ;».

Οι άνθρωποι, όταν βλέπουν μοναχούς να μη διαφέρουν από τους κοσμικούς, απογοητεύονται από τον Μοναχισμό.

Πολλοί έρχονται και μου λένε πόσο σκανδαλίζονται από μερικά μοναστήρια, και πως να διορθώνω λογισμούς τώρα;

Μπήκε στον Μοναχισμό πολύ το κοσμικό πνεύμα και δεν σταματάει το κακό.

Οι μοναχοί πρέπει να σταθούν ως μοναχοί, όχι ως κοσμικοί.

Έχουμε χάσει την απλότητα που είχαν οι παλιές γενιές.

Τώρα οι νέοι μοναχοί κινούνται με μιά λογική ανθρώπινη και με μια κοσμική ευγένεια• κοιτούν πως να μη χάσουν την υπόληψη τους κ.λπ.

Πριν από λίγα χρόνια έβλεπες στα Κοινόβια μια κατάσταση Λαυσαϊκού (1).

Άλλοι πήγαιναν στα μοναστήρια από θείο ζήλο, άλλοι από μετάνοια. Και ήταν διάφορες περιπτώσεις.

Άλλου πέθαινε η γυναίκα και εκείνος πήγαινε στό μοναστήρι.

Άλλος χρόνια ζούσε μια κοσμική ζωή και ύστερα μετανοούσε και πήγαινε στο μοναστήρι.

Έβρισκες καί δαιμονισμένους στα μοναστήρια, που κατέφευγαν εκεί και θεραπεύονταν με τις προσευχές των Πατέρων και έμεναν ύστερα και γίνονταν μοναχοί.

Αν έπειτα έκαναν καμμιά αταξία, δαιμονίζονταν πάλι, και έτσι υπήρχαν και δαιμονισμένοι στα μοναστήρια.

Έβρισκες και πλανεμένους και δια Χριστόν σαλούς και μοναχούς με διορατικό χάρισμα και με ιαματικά χαρίσματα. Μεγάλη ποικιλία!

Σήμερα ούτε με διορατικό χάρισμα βρίσκεις ούτε με ιαματικά χαρίσματα ούτε δαιμονισμένους ούτε δια Χριστόν σαλούς.

Εμείς έχουμε την άλλη σαλάδα, την σαλάδα τοϋ κόσμου. Γίναμε εγκέφαλοι, γι’ αυτό και παλαβώσαμε.

Μπήκε πολλή κοσμική λογική και αυτή η πολλή λογική κατέστρεψε τα πάντα. Και το κακό είναι που δεν το καταλαβαίνουμε.

Σε μερικά μοναστήρια σήμερα έχουν γεμίσει εύκολίες - ευκολίες και κάνουν την ζωή τους δύσκολη.

Πράγματα που δεν χρειάζεται να ψειρίσουν, τα ψειρίζουν.

Εκείνο που είναι πνευματικό και με το όποιο πρέπει να ασχοληθούν, το αφήνουν.

Άν οι νέοι που έρχονται στα μοναστήρια μπαίνουν από το κοσμικό άγχος σε ένα υπηρεσιακό πνεύμα, δεν θα αναπαυθούν.

Μετά θα θέλουν να κάνουν τουρισμό πνευματικό, εκδρομές, για να ξεσκάσουν.

«Θέλω την άδεια μου», θα σου λέη ο άλλος - ενώ ο μοναχός πρέπει να ξεκολλάη με πόνο από το κελλί του.

Είμαι αγανακτισμένος από πολλές μεριές, γι' αυτό ξεσπάω. Πονάω, γιατί παλιά οι μοναχοί ούτε πνευματικά βιβλία είχαν και οι καημένοι είχαν άγνοια από Μοναχισμό, και όμως έκαναν προκοπή.

Το 30% ήταν γεννημένοι για μοναχοί• οι άλλοι που πήγαιναν στα μοναστήρια δεν ήταν καλλιεργημένοι• ήταν από πεντακόσιες καρυδιές καρύδια, καί όμως έκαναν προκοπή.

Πήγαινε στο μοναστήρι ο άλλος και δεν ήξερε τίποτε από πνευματικά.

Μπορεί να καθόταν έναν-δυό μήνες, και ούτε ο ηγούμενος ήξερε ποιος είναι.

Μετά, όταν έλεγε ότι θέλει να γίνη μοναχός, πήγαινε στον Πνευματικό, εξομολογεϊτο, και έμενε στο μοναστήρι.

Και δεν ήξερε κανείς τι άνθρωπος ήταν, ποια πατρίδα είχε κ.λπ.

Και αυτός, παρ' όλα τά προβλήματα που είχε, προχωρούσε και προόδευε. Και μερικοί ούτε γράμματα ήξεραν.

Άκουγαν την ανάγνωση στην Τράπεζα, το Συναξάρι στην Εκκλησία και τίποτε άλλο. Και στην Τράπεζα καμμιά φορά δεν καταλάβαιναν ούτε την ανάγνωση.

Ούτε και από τα ψαλτικά καταλάβαιναν έλεγαν καμμιά ευχή στην Ακολουθία, αλλά είχαν καλούς λογισμούς.

Και όμως εκείνοι έφθαναν σε μέτρα, σε πνευματική κατάσταση, ενώ τώρα με Κατηχητικά, με πνευματικά βιβλία, με τόσες προϋποθέσεις να χαραμίζεται τέτοιο υλικό!...

Δηλαδή οι ακαλλιέργητοι να έχουν τέτοια πνευματική καλλιέργεια και οι καλλιεργημένοι να μην έχουν τίποτε!

Να είναι ένα καλλιεργημένο χωράφι, κατά κάποιον τρόπο, και να μη βγάζη ούτε τον σπόρο που του σπέρνουν! Δεν είναι
βαρύ αυτό; Πώς το βλέπετε;

Πάντως, αν δεν προσέξουμε, δεν θα σταθή ό Μοναχισμός- θα τιναχθη στον αέρα.

Βέβαια το μέλλον ανήκει στον Χριστό και στα χέρια της Καλής Νοικοκυράς, της Παναγίας, η οποία θα πάρη την σκούπα και θα σάρωση και θα νοικοκυρέψη πάλι τα μοναστήρια της.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι όλα θα χαθούν και θα παρουσιασθούμε μπροστά στον Θεό χρεωμένοι, αν δεν ζήσουμε σωστά μοναχικά.

Ξεκινήσαμε να γίνουμε καλόγεροι, για την σωτηρία της ψυχής μας και για να βοηθήσουμε την κοινωνία με την προσευχή.

Γι' αυτό μην ξεχνάτε τι υποσχεθήκατε στον Χριστό, όπως μην ξεχνάτε και τι τραβούν οι άνθρωποι στον κόσμο, οι όποιοι δεν είχαν αυτήν την εύνοια να κληθούν στο Αγγελικό Τάγμα.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

(1) Λαυσαϊκό ή Λαυσαϊκή ιστορία: Βιογραφίες Αγίων ασκητών της Αιγύπτου και της Παλαιστίνης. Το έργο συντάχθηκε πιθανόν κατά τα μέσα του 5ου αιώνα από τον επίσκοπο Ελενοπόλεως της Βιθυνίας Παλλάδιο και αφιερώθηκε από αυτόν στον Βυζαντινό Πατρίκιο Λαύσο, από τον όποιο πήρε και το όνομα.
XAPA
 
Posts: 19192
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

Unread postby XAPA » Mon Aug 18, 2014 9:00 am

Image



Να αφήσουμε κληρονομιά



- Γέροντα, πολλοί στηρίζουν τις ελπίδες τους στα μοναστήρια. Νιώθω βαρειά αυτήν την ευθύνη.


- Ναι, το μόνο που μένει τώρα - όπως λένε πολλοί -είναι να βγουν μερικοί Άγιοι σαν τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, να σκορπίσουν σε διάφορα μέρη και να κηρύξουν, να διαφωτίσουν τον κόσμο.

Τα μοναστήρια είναι τα πνευματικά κέντρα. Άν δεν ήταν τα μοναστήρια να βοηθήσουν τότε με την Επανάσταση του '21, πως μπορούσε να γίνη η Επανάσταση;

Και στην Κατοχή πάλι τά μοναστήρια κράτησαν. Γι' αυτό και οι συμμορίτες τα κατέστρεψαν.

Τα περισσότερα μοναστήρια δεν τα έκαψαν οι Γερμανοί• οι συμμορίτες τα κατέστρεψαν. Έλεγαν οι Γερμανοί: «Αν βρούμε πυρομαχικά σε μοναστήρι, θα το κάψουμε».

Οι συμμορίτες, για να φάνουν αυτοί καλοί και να δώσουν την εντύπωση ότι οι Γερμανοί τα έκαψαν, πήγαιναν και άφηναν στα μοναστήρια μερικές παλιές δεσμίδες, κανένα σπασμένο ντουφέκι.

Ειδοποιούσαν εν τω μεταξύ κάτω οι ίδιοι ότι επάνω στο μοναστήρι μένουν συμμορίτες, και πήγαιναν οι Γερμανοί στο μοναστήρι.

Έβρισκαν πράγματι πολεμοφόδια και έβαζαν φωτιά στο μοναστήρι. Και τελικά οι συμμορίτες πολλά μοναστήρια έτσι τα έκαψαν, γιατί φοβούνταν τα μοναστήρια.

«Και άθεο να είναι το καθεστώς, έλεγαν, αν υπάρχουν τα μοναστήρια, πάλι δεν θα κάνουμε τίποτε, οπότε ας τα κάψουμε».Και τα έκαιγαν με αυτόν τον τρόπο.

Σήμερα μαγιά από τα μοναστήρια θα πάνε να πάρουν. Αλλά, αν και τα μοναστήρια είναι τραλαλά, τι θα πάρουν; Δεν θα βρουν προζύμι.

Να κοιτάξουμε να κρατηθή λίγη μαγιά για τα δύσκολα χρόνια.

Τώρα έρχονται στα μοναστήρια για βοήθεια αυτοί που πάνε στους μάγους κ.λπ.

Αργότερα θαά έχουμε ανθρώπους κουρασμένους από την αμαρτία. Και να τους στέλνης να πιουν ή να αμαρτήσουν, δεν θα πηγαίνουν.

Ό Θεός σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια καλεί στον Μοναχισμό ανθρώπους με ατομικές προσκλήσεις.

Αυτή η γενιά ξεκινάει για τον Μοναχισμό με τις καλύτερες προϋποθέσεις, ξεκινάει με ιδανικά, και ο διάβολος όλο αυτό το υλικό
το αχρηστεύει.

Ή άλλη γενιά δεν θα είναι έτσι. Θά έρχωνται στα μοναστήρια και πολλοί που δεν θα είναι κατάλληλοι για τον Μοναχισμό. Θα είναι σε τέτοια κατάσταση, που θα αναγκάζωνται να γίνουν μοναχοί.

Θα είναι κουρασμένοι και πληγωμένοι από τον κόσμο. Ανδρόγυνα θα χωρίζουν, είτε με την ευλογία είτε χωρίς την ευλογία της Εκκλησίας, και θα πηγαίνουν στα μοναστήρια.

Νέοι που βαρέθηκαν την κοσμική ζωή θα πηγαίνουν στα μοναστήρια, άλλοι για να σώσουν την ψυχή τους και άλλοι για να βρουν λίγη ηρεμία.

Άλλοι που θέλουν να παντρευτούν, αλλά θα φοβούνται με τι άνθρωπο θα μπλέξουν, θα γίνωνται μοναχοί.

Δηλαδή στά επόμενα χρόνια μπορεί να έρχωνται και ψυχοπαθείς ή άλλοι που θα διστάζουν να δημιουργήσουν οικογένεια.

«Τι θα βρω; τι θα κάνω; θα σκέφτωνται. Καλύτερα να πάω να γίνω μοναχός». Θα τον παίρνουν δηλαδή μερικοί σαν χουζούρι τον Μοναχισμό - τι προκοπή θα κάνουν, άλλο θέμα.

Δεν θα έρχωνται μετανοιωμένοι άνθρωποι. Θα είναι οι άνθρωποι σε τέτοια κατάσταση, που θα αναγκάζωνται να γίνουν μοναχοί.

Δεν θα είναι αγνά τά ελατήρια τους. Αυτός είναι ο κίνδυνος.

Όταν ένας ξεκινάη για τον Μοναχισμό, είναι διαφορετικά.

Αυτοί θα έχουν ανάγκη από πολλή βοήθεια, γιατί ο διάβολος, επειδή θα έχουν γευθή τις χαρές του κόσμου, θα τους πολεμήση σκληρά• ενώ εμάς δεν μας πολεμάει τόσο.

Εμάς κοιτάζει να μας εμπόδιση από την πνευματική εργασία και να μας ρίξη στην άκηδία, ώστε να μη βρουν πνευματική ζύμη οι επόμενοι.

Θέλω να πω με όλα αυτά ότι εμείς πρέπει να κάνουμε τώρα προκοπή, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους.

Να τους αφήσουμε κληρονομιά πατερική.

Πνευματικές χαρές έχουμε• ουράνιες δεν έχουμε.

Κάνουμε μια χειροθεσία, μια αγρυπνία, ψάλλουμε και το «Δοϋλοι Κύριον...», κουνάμε και τον πολυέλαιο και χαιρόμαστε.

Αλλά αυτές δεν είναι ουράνιες χαρές• είναι χαρές σαρκικές της καρδιάς, με την καλή έννοια.

Ή ουράνια χαρά είναι κάτι το ανώτερο, που δεν εκφράζεται.

Όταν άρχίση κανείς να γεύεται λιγάκι τα ουράνια, σκιρτάει η καρδιά, παλαβώνει.

Πρέπει να ζήσουμε ουράνιες χαρές, για να τις μεταδώσουμε στις επόμενες γενιές.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’
XAPA
 
Posts: 19192
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

PreviousNext

Return to ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

Who is online

Users browsing this forum: No registered users and 2 guests

cron