by Matina » Sun Feb 19, 2012 2:35 pm
Κυριακη της Απόκρεω-Αγάπα τον πλησίον σου, εκεί θα δεις, όσο μπορείς, το Θεό.
Δεν μπορεί ό άνθρωπος όμως να επιστρέψει στο Θεό καί να τον συναντήσει χωρίς προηγουμένως να συναντήσει το συνάνθρωπο, γι' αυτό το επόμενο βήμα στην πορεία για τη συνάντηση με τον αναστημένο Χριστό είναι ακριβώς ή συνάντηση με το συνάνθρωπο. Θέμα της τρίτης Κυριακής του Τριωδίου είναι ή κρίση πού θα βασιστεί αποκλειστικά στην αγάπη πού ό άνθρωπος έχει δείξει για το συνάνθρωπο του καί πού τελικά μεταβαίνει σ' αυτόν τον ίδιο το Θεό· "εφ όσον εποιήσατε ένί τούτων των αδελφών μου, έμοί εποιήσατε" (Ματθ. 25,40).
Ή αγάπη είναι από το Θεό καί όποιος αγαπάει το Θεό είναι παιδί του Θεού καί γνωρίζει το Θεό, εκείνος πού δεν αγαπά, δεν γνωρίζει το Θεό γιατί ό Θεός είναι αγάπη (Α' Ίω-άν. 4, 7-8). Άποκτούμε επίγνωση των μυστηρίων του Θεού όταν είμαστε ενωμένοι με την αγάπη (Κολ. 2,2). Ό Θεός μένει μέσα μας όταν αγαπιόμαστε μεταξύ μας (Α' Ίωάν. 4, 12). Μόνο ενωμένοι γινόμαστε κατοικητήριο του Θεοϋ (Εφ. 2, 22).
Αν το να μείνουμε στο Θεό εξαρτάται από την αγάπη καί ή αγάπη από την τήρηση των εντολών καί ή εντολή είναι να αγαπούμε ό ένας τον άλλο, το να μείνουμε κοντά στο Θεό εξαρτάται από την αγάπη πού έχουμε ό ένας για τον άλλο.
Όθεν όποιος έχει αυτήν την εύλογημένην άγάπην πρώτον εις τον Θεόν καί δεύτερον εις τον άδελφόν του τον χριστιανόν, αυτός αξιώνεται καί δέχεται την Παναγίαν Τρίαδα μέσα εις την καρδίαν του"
Υπάρχουν πολλά χωρία στη Γραφή οπού φαίνεται να απαιτείται για την τελειότητα μόνο ή αγάπη για τον πλησίον ενώ ή αγάπη για το Θεό παρασιωπάται, αν καί ό νόμος και οι προφήτες κρέμονται και από τις δυο αυτές εντολές. Άλλα αυτό συμβαίνει επειδή αυτός πού αγαπάει τον πλησίον πρέπει πάνω από οτιδήποτε άλλο να αγαπάει αυτή την ίδια την αγάπη. "Ομως ή αγάπη είναι ό Θεός "και ό μένων εν τη" αγάπη εν τω Θεώ μένει και ό Θεός εν αύτώ".Αγκάλιασε την αγάπη του Θεού και αγκαλιάζοντας την αγάπη αγκαλιάζεις τον ίδιο το Θεό
Ή αγάπη για το Θεό δεν μπορεί να τελειωθεί παρά μόνο όταν ό άνθρωπος αγαπάει τον πλησίον του και πλησίον δεν πρέπει να θεωρούνται μόνον οι φίλοι μας ή οι γνωστοί μας, αλλά όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους έχουμε κοινή φύση, είτε είναι εχθροί, είτε εΐναι σύμμαχοι, είτε ανήκουν στην ίδια κοινωνική τάξη με μας, είτε όχι, γιατί μας έφτιαξε ό ίδιος δημιουργός και μας έδωσε πνοή ζωής, γιατί όλοι χαιρόμαστε τον ίδιο ουρανό καί την ίδια ατμόσφαιρα, τις ίδιες ημέρες και τις ίδιες νύχτες, καί αν καί μερικοί εΐναι καλύτεροι καί άλλοι χειρότεροι, μερικοί δικαιότεροι καί άλλοι λιγότερο δίκαιοι, ό Θεός είναι πλουσιοπάροχος καί καλός σε όλους. Όταν αγαπάει κανείς πραγματικά δεν εξαρτάται ή διάθεση του για τους ανθρώπους από τις απόψεις τους αλλά, αποβλέποντας στην ανθρώπινη φύση πού όλοι έχουμε κοινή, αγαπάει εξίσου όλους τους ανθρώπους.Εκείνος πού αγαπάει το Θεό δεν μπορεί να μην αγαπάει καί κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό του. Εκείνος πού αγαπάει το Θεό έχει προαγαπήσει τον αδελφό του, γιατί ή δεύτερη αγάπη είναι απόδειξη της πρώτης. Εκείνος πού λέει ότι αγαπάει τον Κύριο καί οργίζεται κατά του αδελφού του μοιάζει με υπνοβάτη.Εκείνος που έχει συνηθίσει να αγαπάει το Θεό στο συνάνθρωπο, επεκτείνει σ' αυτόν τίς εκδηλώσεις της αγάπης του με την ίδια διάθεση με την οποία πλησιάζει το Χριστό.
Δείχνουμε αγάπη στο συνάνθρωπο όταν του δίνουμε κάτι πού έχουμε εμείς καί πού εκείνος το έχει ανάγκη· "έπείνασα καί έδώκατέ μοι φαγείν" (Ματθ. 25, 35)."Εγώ έχω ένα ψωμί να φάω, εσύ δεν έχεις. Άνίσως καί σου δώσω κομμάτι καί εσένα οπού δεν έχεις, ε, τότε φανερώνω πώς σε αγαπώ. Άμή εγώ να φάω όλο το ψωμί καί εσύ να πεινάς, τί φανερώνω; φανερώνω πώς ή αγάπη όπου έχω εις εσένα είναι ψεύτικη. "Εχω δυο ποτήρια κρασί να πιω, εσύ δεν έχεις. Άνίσως καί σου δώσω καί εσένα, από αυτό να πιής, τότε φανερώνω πώς σε αγαπώ, άμή άνίσως καί δεν σε δώσω εσένα, είναι κάλπικη ή αγάπη. Άμή εγώ να έχω τα φορέματα μέσα εις το σεντούκι φυλαγμένα να τα τρώγη το σκουλήκι καί εσύ να περιπατης γυμνός, εΐναι κάλπικη ή αγάπη. Εσύ είσαι λυπημένος, απέθανε ή μητέρα σου, ό πατέρας σου ή το παιδί σου ή άρρωστος είσαι. Άνίσως καί έλθω να σε παρηγορήσω, τότε είναι αληθινή ή αγάπη. Άμή άνίσως εσύ κλαίης καί θρηνής, καί εγώ κάθομαι τρώγω, πίνω, χορεύω, τραγουδώ, ξεφαντώνω, είναι ψεύτικη ή αγάπη"(Αγ.Κοσμά Αιτωλού)
"Δεν περιγράφεται το ΰψος στο όποιο μας ανεβάζει ή αγάπη· ή αγάπη μας ενώνει με το Θεό, καλύπτει πλήθος αμαρτιών, ανέχεται τα πάντα, μακροθυμεί πάντοτε. Στήν αγάπη δεν υπάρχει τίποτε βάναυσο, τίποτε υπερήφανο, ή αγάπη δεν έχει σχίσμα, δεν στασιάζει, ή αγάπη τα κάνει όλα με ομόνοια· στην αγάπη τελειώθηκαν όλοι οί εκλεκτοί του Θεού, χωρίς αγάπη τίποτε δεν είναι εύάρεστο στο Θεό. Με την αγάπη μας προσέλαβε στον εαυτό του ό Δεσπότης"(Αγ.Κλήμεντος Ρώμης).
Αυτός πού έχει κάποιο ίχνος μίσους μέσα στην καρδιά του για κάποιον άλλο εξαιτίας κάποιου λάθους του είναι απόλυτα αποξενωμένος από το Θεό. Δεν μπορεί να έχει ειρήνη με το Θεό εκείνος πού εξαιτίας μιας φθονερής διαμάχης δεν έχει ειρήνη με το συνάνθρωπο του.Όταν αγαπούμε ένα ή δυο φίλους μας ή τους δικούς μας ανθρώπους, δεν αγαπούμε για χάρη του Θεού, αλλά για να αγαπηθούμε κι έμείς άπ' αυτούς. Θα μοιάσουμε πραγματικά με το Θεό όχι όταν κάνουμε θαύματα, άλλα όταν αγαπούμε όλους τους ανθρώπους, ακόμη καί τους εχθρούς μας.Επειδή πρέπει να αγαπιόμαστε μεταξύ μας με το ίδιο μέτρο, είναι απαράδεκτο να σχηματίζουμε φατρίες καί κλίκες. Γιατί εκείνος πού αγαπάει τον ένα πιο πολύ από τους άλλους κατηγορεί τον ίδιο τον εαυτό του οτιγιά τους άλλους δεν έχει πραγματική αγάπη.
Όπως ή ανάμνηση της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι καί ή πίστη χωρίς αγάπη δε φέρνει το φως της γνώσεως του Θεοΰ στην καρδιά του ανθρώπου.Όπως το σώμα είναι ένα αν καί έχει πολλά μέλη καί όλα τα μέλη του σώματος, αν καί είναι πολλά είναι ένα σώμα, έτσι καί ό Χριστός (Α' Κορ. 12, 12). Ό Χριστός συνηθίζει να αναλαμβάνει τη μορφή των μελών Του καί να αποδίδει στον ίδιο τον εαυτό Του ό,τι λέγεται για εκείνα, γιατί το κεφάλι καί το σώμα είναι ένας Χριστός".
Ό πραγματικός ναός του Κυρίου, είναι ή ψυχή του πιστού. Ας τον λατρεύσουμε αυτόν το ναό, ας τον διακοσμήσουμε, ας προσφέρουμε σ' αυτόν δώρα, ας υποδεχτούμε σ' αυτόν το Χριστό. Τί καλύτερους θησαυρούς έχει ό Χριστός από εκείνους δία των οποίων θέλει να παρουσιάζεται
.Να φοβάσαι το Χριστό επάνω, αναγνώριζε Τον εδώ κάτω. Έχε το Χριστό επάνω παρέχοντα τις πλούσιες δωρεές Του, αναγνώριζε Τον εδώ κάτω δυστυχούντα. Εδώ είναι φτωχός, εκεί είναι πλούσιος.Ό Χριστός πέθανε καί τάφηκε μια φορά αλλά θέλει να χύνεται καθημερινά μύρο στα πόδια Του.
Τί είναι λοιπόν αυτοί στους οποίους χύνουμε το μύρο; Είναι τα πόδια του Χρίστου καί γι' αυτούς λέει αυτός ό ίδιος "ό,τι έποιήσατε ένί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων έμοί έποιήσατε". Αυτά τα πόδια πού ή γυναίκα του Ευαγγελίου τα ξεκουράζει καί τα δροσίζει με τα δάκρυα της, αυτά τα πόδια ραίνει με μύρο εκείνος πού προσφέρει τη γλυκύτητα της καλοσύνης του ακόμη καί στον πιο αδύνατο. Σ' αυτά οι μάρτυρες, σ' αυτά οι απόστολοι, σ' αυτά ό Κύριος Ιησούς Χριστός δηλώνει ότι τιμάται.Έτσι ξέρουμε ότι αγαπάμε τα παιδιά του Θεοϋ" λέει ό Ιωάννης (Α' Ίωάν. 5,2). Τί σημαίνει αυτό; Προηγουμένως μιλούσε για το γιο του Θεοϋ, μας πρόβαλε το Χριστό καί είπε-"οποίος πιστεύει ότι ό Ίησοΰς Χριστός γεννιέται από το Θεό καί οποίος αγαπάει Εκείνον πού γέννησε, δηλαδή τον Πατέρα, αγαπάει επίσης καί Εκείνον πού γεννήθηκε άπ' Αυτόν, δηλαδή το Γιο, τον Κύριο μας Ίησοϋ Χριστό" καί συνεχίζει: "Έτσι ξέρουμε ότι αγαπούμε τα παιδιά του Θεοϋ", σαν να επρόκειτο να πεΐ "έτσι ξέρουμε ότι αγαπούμε το Υιο του Θεού". Είπε τα παιδιά του Θεού ενώ μιλούσε ακριβώς πρίν για το Υιο του Θεοϋ, επειδή τα παιδιά του Θεού εΐναι το σώμα του μόνου Υιου του Θεού, καί άφού Εκείνος είναι το κεφάλι καί εμείς τα μέλη, είναι ένας Υιος του Θεού. Γι' αυτό όποιος αγαπάει τα παιδιά του Θεού, αγαπάει το Υιο του Θεού καί όποιος αγαπάει το Υιο του Θεοϋ, αγαπάει τον Πατέρα.
Αν λοιπόν μας πει κάποιος, δείξε μου Εκείνον για να Τον αγαπήσω, τί άλλο θα πρέπει να απαντήσουμε παρά αυτό πού είπε ό Ιωάννης: "Κανείς δέν είδε ποτέ το Θεό" (Ίωάν. 1, 18) καί για να μη νομίσει ότι ό άνθρωπος δέν μπορεί να δει καθόλου το Θεό, είπε "ό Θεός είναι αγάπη" καί "οποίος μένει στην αγάπη μένει στο Θεό" (Α' Ίωάν. 4, 16). Γι' αυτό αγάπα τον πλησίον σου, εκεί θα δεις, όσο μπορείς, το Θεό.
π.Φιλοθέου Φάρου ''Πριν και μετά τπ Πάσχα''εκδ.Ακρίτας
O Κύριός μου κι ο Θεός μου!
