Κεφάλαιο 20
20.1 Καὶ εἶδον ἄγγελον καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἔχοντα τὴν κλεῖν τῆς ἀβύσσου καὶ ἅλυσιν μεγάλην ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ. 20.2 καὶ ἐκράτησε τὸν δράκοντα, τὸν ὄφιν τὸν ἀρχαῖον, ὅς ἐστι Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην, καὶ ἔδησεν αὐτὸν χίλια ἔτη, 20.3 καὶ ἔβαλεν αὐτὸν εἰς τὴν ἄβυσσον, καὶ ἔκλεισε καὶ ἐσφράγισεν ἐπάνω αὐτοῦ, ἵνα μὴ πλανᾷ ἔτι τὰ ἔθνη, ἄχρι τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη· μετὰ ταῦτα δεῖ αὐτὸν λυθῆναι μικρὸν χρόνον. 20.4 Καὶ εἶδον θρόνους, καὶ ἐκάθησαν ἐπ᾿ αὐτούς, καὶ κρῖμα ἐδόθη αὐτοῖς, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πεπελεκισμένων διὰ τὴν μαρτυρίαν ᾿Ιησοῦ καὶ διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, καὶ οἵτινες οὐ προσεκύνησαν τὸ θηρίον οὔτε τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔλαβον τὸ χάραγμα ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῶν καὶ ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτῶν· καὶ ἔζησαν καὶ ἐβασίλευσαν μετὰ τοῦ Χριστοῦ χίλια ἔτη· 20.5 καὶ οἱ λοιποὶ τῶν νεκρῶν οὐκ ἔζησαν ἕως τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη. αὕτη ἡ ἀνάστασις ἡ πρώτη. 20.6 μακάριος καὶ ἅγιος ὁ ἔχων μέρος ἐν τῇ ἀναστάσει τῇ πρώτῃ· ἐπὶ τούτων ὁ δεύτερος θάνατος οὐκ ἔχει ἐξουσίαν, ἀλλ᾿ ἔσονται ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ, καὶ βασιλεύσουσι μετ᾿ αὐτοῦ χίλια ἔτη. 20.7 Καί ὅταν τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη, λυθήσεται ὁ σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς αὐτοῦ, 20.8 καὶ ἐξελεύσεται πλανῆσαι τὰ ἔθνη τὰ ἐν ταῖς τέσσαρσι γωνίαις τῆς γῆς, τὸν Γὼγ καὶ τὸν Μαγώγ, συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον, ὧν ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης. 20.9 καὶ ἀνέβησαν ἐπὶ τὸ πλάτος τῆς γῆς, καὶ ἐκύκλευσαν τὴν παρεμβολὴν τῶν ἁγίων καὶ τὴν πόλιν τὴν ἠγαπημένην· καὶ κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ κατέφαγεν αὐτούς· 20.10 καὶ ὁ διάβολος ὁ πλανῶν αὐτοὺς ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ θείου, ὅπου καὶ τὸ θηρίον καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, καὶ βασανισθήσονται ἡμέρας καὶ νυκτὸς εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 20.11 Καὶ εἶδον θρόνον μέγαν λευκὸν καὶ τὸν καθήμενον ἐπ᾿ αὐτῷ, οὗ ἀπὸ προσώπου ἔφυγεν ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανός, καὶ τόπος οὐχ εὑρέθη αὐτοῖς. 20.12 καὶ εἶδον τοὺς νεκρούς, τοὺς μεγάλους καὶ τοὺς μικρούς, ἑστῶτας ἐνώπιον τοῦ θρόνου, καὶ βιβλία ἠνοίχθησαν· καὶ ἄλλο βιβλίον ἠνοίχθη, ὅ ἐστι τῆς ζωῆς· καὶ ἐκρίθησαν οἱ νεκροὶ ἐκ τῶν γεγραμμένων ἐν τοῖς βιβλίοις κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν. 20.13 καὶ ἔδωκεν ἡ θάλασσα τοὺς νεκροὺς τοὺς ἐν αὐτῇ, καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ 'δης ἔδωκαν τοὺς νεκροὺς τοὺς ἐν αὐτοῖς, καὶ ἐκρίθησαν ἕκαστος κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν. 20.14 καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ 'δης ἐβλήθησαν εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός· οὗτος ὁ θάνατος ὁ δεύτερός ἐστιν. 20.15 καὶ εἴ τις οὐχ εὑρέθη ἐν τῇ βίβλῳ τῆς ζωῆς γεγραμμένος, ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός.
Αποκάλυψις του Απ. & Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
Moderator: inanm7
Re: Αποκάλυψις του Απ. & Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
by akerm » Thu Feb 16, 2012 5:38 pm
- akerm
Re: Αποκάλυψις του Απ. & Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
by akerm » Thu Feb 16, 2012 5:39 pm
Κεφάλαιο 21
21.1 Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν· ὁ γὰρ πρῶτος οὐρανὸς καὶ ἡ πρώτη γῆ ἀπῆλθον, καὶ ἡ θάλασσα οὐκ ἔστιν ἔτι. 21.2 καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν ῾Ιερουσαλὴμ καινὴν εἶδον καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἡτοιμασμένην ὡς νύμφην κεκοσμημένην τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς. 21.3 καὶ ἤκουσα φωνῆς μεγάλης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λεγούσης· ᾿Ιδοὺ ἡ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, καὶ σκηνώσει μετ᾿ αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ λαὸς αὐτοῦ ἔσονται, καὶ αὐτὸς ὁ Θεὸς μετ᾿ αὐτῶν ἔσται, 21.4 καὶ ἐξαλείψει ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος οὔτε κραυγὴ οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι· ὅτι τὰ πρῶτα ἀπῆλθον. 21.5 Καὶ εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπὶ τῷ θρόνῳ· ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα. καὶ λέγει μοι· γράψον, ὅτι οὗτοι οἱ λόγοι πιστοὶ καὶ ἀληθινοί εἰσι. 21.6 καὶ εἶπέ μοι· γέγονεν. ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος. ἐγὼ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν. 21.7 ὁ νικῶν, ἔσται αὐτῷ ταῦτα, καὶ ἔσομαι αὐτῷ Θεὸς καὶ αὐτὸς ἔσται μοι υἱός. 21.8 τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος. 21.9 Καὶ ἦλθεν εἷς τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων τῶν ἐχόντων τὰς ἑπτὰ φιάλας τὰς γεμούσας τῶν ἑπτὰ πληγῶν τῶν ἐσχάτων, καὶ ἐλάλησε μετ᾿ ἐμοῦ λέγων· δεῦρο δείξω σοι τὴν νύμφην τὴν γυναῖκα τοῦ ἀρνίου. 21.10 καὶ ἀπήνεγκέ με ἐν πνεύματι ἐπ᾿ ὄρος μέγα καὶ ὑψηλόν, καὶ ἔδειξέ μοι τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν ῾Ιερουσαλὴμ καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, 21.11 ἔχουσαν τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ· ὁ φωστὴρ αὐτῆς ὅμοιος λίθῳ τιμιωτάτῳ ὡς λίθῳ ἰάσπιδι κρυσταλλίζοντι· 21.12 ἔχουσα τεῖχος μέγα καὶ ὑψηλόν, ἔχουσα πυλῶνας δώδεκα, καὶ ἐπὶ τοῖς πυλῶσιν ἀγγέλους δώδεκα, καὶ ὀνόματα ἐπιγεγραμμένα, ἅ ἐστιν ὀνόματα τῶν δώδεκα φυλῶν τῶν υἱῶν ᾿Ισραήλ. 21.13 ἀπ᾿ ἀνατολῶν πυλῶνες τρεῖς, καὶ ἀπὸ βορρᾶ πυλῶνες τρεῖς, καὶ ἀπὸ νότου πυλῶνες τρεῖς, καὶ ἀπὸ δυσμῶν πυλῶνες τρεῖς. 21.14 καὶ τὸ τεῖχος τῆς πόλεως ἔχον θεμελίους δώδεκα, καὶ ἐπ᾿ αὐτῶν δώδεκα ὀνόματα τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῦ ἀρνίου. 21.15 Καὶ ὁ λαλῶν μετ᾿ ἐμοῦ εἶχε μέτρον κάλαμον χρυσοῦν, ἵνα μετρήσῃ τὴν πόλιν καὶ τοὺς πυλῶνας αὐτῆς καὶ τὸ τεῖχος αὐτῆς. 21.16 καὶ ἡ πόλις τετράγωνος κεῖται, καὶ τὸ μῆκος αὐτῆς ὅσον καὶ τὸ πλάτος. καὶ ἐμέτρησε τὴν πόλιν ἐν τῷ καλάμῳ ἐπὶ σταδίους δώδεκα χιλιάδων· τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτος καὶ τὸ ὕψος αὐτῆς ἴσα ἐστί. 21.17 καὶ ἐμέτρησε τὸ τεῖχος αὐτῆς ἑκατὸν τεσσαράκοντα τεσσάρων πηχῶν, μέτρον ἀνθρώπου, ὅ ἐστιν ἀγγέλου. 21.18 καὶ ἦν ἡ ἐνδόμησις τοῦ τείχους αὐτῆς ἴασπις, καὶ ἡ πόλις χρυσίον καθαρόν, ὅμοιον ὑάλῳ καθαρῷ. 21.19 οἱ θεμέλιοι τοῦ τείχους τῆς πόλεως παντὶ λίθῳ τιμίῳ κεκοσμημένοι· ὁ θεμέλιος ὁ πρῶτος ἴασπις, ὁ δεύτερος σάπφειρος, ὁ τρίτος χαλκηδών, ὁ τέταρτος σμάραγδος, 21.20 ὁ πέμπτος σαρδόνυξ, ὁ ἕκτος σάρδιον, ὁ ἕβδομος χρυσόλιθος, ὁ ὄγδοος βήρυλλος, ὁ ἔνατος τοπάζιον, ὁ δέκατος χρυσόπρασος, ὁ ἑνδέκατος ὑάκινθος, ὁ δωδέκατος ἀμέθυστος. 21.21 καὶ οἱ δώδεκα πυλῶνες δώδεκα μαργαρῖται· ἀνὰ εἷς ἕκαστος τῶν πυλώνων ἦν ἐξ ἑνὸς μαργαρίτου. καὶ ἡ πλατεῖα τῆς πόλεως χρυσίον καθαρὸν ὡς ὕαλος διαυγής. 21.22 Καὶ ναὸν οὐκ εἶδον ἐν αὐτῇ· ὁ γὰρ Κύριος ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ ναὸς αὐτῆς ἐστι, καὶ τὸ ἀρνίον. 21.23 καὶ ἡ πόλις οὐ χρείαν ἔχει τοῦ ἡλίου οὐδὲ τῆς σελήνης ἵνα φαίνωσιν αὐτῇ· ἡ γὰρ δόξα τοῦ Θεοῦ ἐφώτισεν αὐτήν, καὶ ὁλύχνος αὐτῆς τὸ ἀρνίον. 21.24 καὶ περιπατήσουσι τὰ ἔθνη διὰ τοῦ φωτὸς αὐτῆς, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς φέρουσι τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν αὐτῶν εἰς αὐτήν, 21.25 καὶ οἱ πυλῶνες αὐτῆς οὐ μὴ κλεισθῶσιν ἡμέρας· νὺξ γὰρ οὐκ ἔσται ἐκεῖ· 21.26 καὶ οἴσουσι τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν τῶν ἐθνῶν εἰς αὐτήν. 21.27 καὶ οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτὴν πᾶν κοινὸν καὶ ὁ ποιῶν βδέλυγμα καὶ ψεῦδος, εἰ μὴ οἱ γεγραμμένοι ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου.
21.1 Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν· ὁ γὰρ πρῶτος οὐρανὸς καὶ ἡ πρώτη γῆ ἀπῆλθον, καὶ ἡ θάλασσα οὐκ ἔστιν ἔτι. 21.2 καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν ῾Ιερουσαλὴμ καινὴν εἶδον καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἡτοιμασμένην ὡς νύμφην κεκοσμημένην τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς. 21.3 καὶ ἤκουσα φωνῆς μεγάλης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λεγούσης· ᾿Ιδοὺ ἡ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, καὶ σκηνώσει μετ᾿ αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ λαὸς αὐτοῦ ἔσονται, καὶ αὐτὸς ὁ Θεὸς μετ᾿ αὐτῶν ἔσται, 21.4 καὶ ἐξαλείψει ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος οὔτε κραυγὴ οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι· ὅτι τὰ πρῶτα ἀπῆλθον. 21.5 Καὶ εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπὶ τῷ θρόνῳ· ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα. καὶ λέγει μοι· γράψον, ὅτι οὗτοι οἱ λόγοι πιστοὶ καὶ ἀληθινοί εἰσι. 21.6 καὶ εἶπέ μοι· γέγονεν. ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος. ἐγὼ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν. 21.7 ὁ νικῶν, ἔσται αὐτῷ ταῦτα, καὶ ἔσομαι αὐτῷ Θεὸς καὶ αὐτὸς ἔσται μοι υἱός. 21.8 τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος. 21.9 Καὶ ἦλθεν εἷς τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων τῶν ἐχόντων τὰς ἑπτὰ φιάλας τὰς γεμούσας τῶν ἑπτὰ πληγῶν τῶν ἐσχάτων, καὶ ἐλάλησε μετ᾿ ἐμοῦ λέγων· δεῦρο δείξω σοι τὴν νύμφην τὴν γυναῖκα τοῦ ἀρνίου. 21.10 καὶ ἀπήνεγκέ με ἐν πνεύματι ἐπ᾿ ὄρος μέγα καὶ ὑψηλόν, καὶ ἔδειξέ μοι τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν ῾Ιερουσαλὴμ καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, 21.11 ἔχουσαν τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ· ὁ φωστὴρ αὐτῆς ὅμοιος λίθῳ τιμιωτάτῳ ὡς λίθῳ ἰάσπιδι κρυσταλλίζοντι· 21.12 ἔχουσα τεῖχος μέγα καὶ ὑψηλόν, ἔχουσα πυλῶνας δώδεκα, καὶ ἐπὶ τοῖς πυλῶσιν ἀγγέλους δώδεκα, καὶ ὀνόματα ἐπιγεγραμμένα, ἅ ἐστιν ὀνόματα τῶν δώδεκα φυλῶν τῶν υἱῶν ᾿Ισραήλ. 21.13 ἀπ᾿ ἀνατολῶν πυλῶνες τρεῖς, καὶ ἀπὸ βορρᾶ πυλῶνες τρεῖς, καὶ ἀπὸ νότου πυλῶνες τρεῖς, καὶ ἀπὸ δυσμῶν πυλῶνες τρεῖς. 21.14 καὶ τὸ τεῖχος τῆς πόλεως ἔχον θεμελίους δώδεκα, καὶ ἐπ᾿ αὐτῶν δώδεκα ὀνόματα τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῦ ἀρνίου. 21.15 Καὶ ὁ λαλῶν μετ᾿ ἐμοῦ εἶχε μέτρον κάλαμον χρυσοῦν, ἵνα μετρήσῃ τὴν πόλιν καὶ τοὺς πυλῶνας αὐτῆς καὶ τὸ τεῖχος αὐτῆς. 21.16 καὶ ἡ πόλις τετράγωνος κεῖται, καὶ τὸ μῆκος αὐτῆς ὅσον καὶ τὸ πλάτος. καὶ ἐμέτρησε τὴν πόλιν ἐν τῷ καλάμῳ ἐπὶ σταδίους δώδεκα χιλιάδων· τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτος καὶ τὸ ὕψος αὐτῆς ἴσα ἐστί. 21.17 καὶ ἐμέτρησε τὸ τεῖχος αὐτῆς ἑκατὸν τεσσαράκοντα τεσσάρων πηχῶν, μέτρον ἀνθρώπου, ὅ ἐστιν ἀγγέλου. 21.18 καὶ ἦν ἡ ἐνδόμησις τοῦ τείχους αὐτῆς ἴασπις, καὶ ἡ πόλις χρυσίον καθαρόν, ὅμοιον ὑάλῳ καθαρῷ. 21.19 οἱ θεμέλιοι τοῦ τείχους τῆς πόλεως παντὶ λίθῳ τιμίῳ κεκοσμημένοι· ὁ θεμέλιος ὁ πρῶτος ἴασπις, ὁ δεύτερος σάπφειρος, ὁ τρίτος χαλκηδών, ὁ τέταρτος σμάραγδος, 21.20 ὁ πέμπτος σαρδόνυξ, ὁ ἕκτος σάρδιον, ὁ ἕβδομος χρυσόλιθος, ὁ ὄγδοος βήρυλλος, ὁ ἔνατος τοπάζιον, ὁ δέκατος χρυσόπρασος, ὁ ἑνδέκατος ὑάκινθος, ὁ δωδέκατος ἀμέθυστος. 21.21 καὶ οἱ δώδεκα πυλῶνες δώδεκα μαργαρῖται· ἀνὰ εἷς ἕκαστος τῶν πυλώνων ἦν ἐξ ἑνὸς μαργαρίτου. καὶ ἡ πλατεῖα τῆς πόλεως χρυσίον καθαρὸν ὡς ὕαλος διαυγής. 21.22 Καὶ ναὸν οὐκ εἶδον ἐν αὐτῇ· ὁ γὰρ Κύριος ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ ναὸς αὐτῆς ἐστι, καὶ τὸ ἀρνίον. 21.23 καὶ ἡ πόλις οὐ χρείαν ἔχει τοῦ ἡλίου οὐδὲ τῆς σελήνης ἵνα φαίνωσιν αὐτῇ· ἡ γὰρ δόξα τοῦ Θεοῦ ἐφώτισεν αὐτήν, καὶ ὁλύχνος αὐτῆς τὸ ἀρνίον. 21.24 καὶ περιπατήσουσι τὰ ἔθνη διὰ τοῦ φωτὸς αὐτῆς, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς φέρουσι τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν αὐτῶν εἰς αὐτήν, 21.25 καὶ οἱ πυλῶνες αὐτῆς οὐ μὴ κλεισθῶσιν ἡμέρας· νὺξ γὰρ οὐκ ἔσται ἐκεῖ· 21.26 καὶ οἴσουσι τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν τῶν ἐθνῶν εἰς αὐτήν. 21.27 καὶ οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτὴν πᾶν κοινὸν καὶ ὁ ποιῶν βδέλυγμα καὶ ψεῦδος, εἰ μὴ οἱ γεγραμμένοι ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου.
- akerm
Re: Αποκάλυψις του Απ. & Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
by akerm » Thu Feb 16, 2012 5:39 pm
Κεφάλαιο 22
22.1 Καὶ ἔδειξέ μοι ποταμὸν ὕδατος ζωῆς λαμπρὸν ὡς κρύσταλλον, ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἀρνίου. 22.2 ἐν μέσῳ τῆς πλατείας αὐτῆς καὶ τοῦ ποταμοῦ ἐντεῦθεν καὶ ἐκεῖθεν ξύλον ζωῆς, ποιοῦν καρποὺς δώδεκα, κατὰ μῆνα ἕκαστον ἀποδιδοῦν τὸν καρπὸν αὐτοῦ, καὶ τὰ φύλλα τοῦ ξύλου εἰς θεραπείαν τῶν ἐθνῶν. 22.3 καὶ πᾶν κατάθεμα οὐκ ἔσται ἔτι· καὶ ὁ θρόνος τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἀρνίου ἐν αὐτῇ ἔσται, καὶ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ λατρεύσουσιν αὐτῷ 22.4 καὶ ὄψονται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν. 22.5 καὶ νὺξ οὐκ ἔσται ἔτι, καὶ οὐ χρεία λύχνου καὶ φωτὸς ἡλίου, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς φωτιεῖ αὐτούς, καὶ βασιλεύσουσιν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 22.6 Καὶ λέγει μοι· οὗτοι οἱ λόγοι πιστοὶ καὶ ἀληθινοί, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς τῶν πνευμάτων τῶν προφητῶν ἀπέστειλε τὸν ἄγγελον αὐτοῦ δεῖξαι τοῖς δούλοις αὐτοῦ ἃ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει. 22.7 καὶ ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ. μακάριος ὁ τηρῶν τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου. 22.8 Κἀγὼ ᾿Ιωάννης ὁ ἀκούων καὶ βλέπων ταῦτα. καὶ ὅτε ἤκουσα καὶ ἔβλεψα, ἔπεσα προσκυνῆσαι ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν τοῦ ἀγγέλου τοῦ δεικνύοντός μοι ταῦτα. 22.9 καὶ λέγει μοι· ὅρα μή· σύνδουλός σού εἰμι καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶν προφητῶν καὶ τῶν τηρούντων τοὺς λόγους τοῦ βιβλίου τούτου· τῷ Θεῷ προσκύνησον. 22.10 Καὶ λέγει μοι· μὴ σφραγίσῃς τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου· ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν. 22.11 ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ῥυπαρὸς ῥυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. 22.12 ᾿Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. 22.13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. 22.14 Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν. 22.15 ἔξω οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος. 22.16 ᾿Εγὼ ᾿Ιησοῦς ἔπεμψα τὸν ἄγγελόν μου μαρτυρῆσαι ὑμῖν ταῦτα ἐπὶ ταῖς ἐκκλησίαις. ἐγώ εἰμι ἡ ῥίζα καὶ τὸ γένος Δαυΐδ, ὁ ἀστὴρ ὁ λαμπρὸς ὁ πρωϊνός. 22.17 Καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ νύμφη λέγουσιν· ἔρχου. καὶ ὁ ἀκούων εἰπάτω· ἔρχου. καὶ ὁ διψῶν ἐρχέσθω, καὶ ὁ θέλων λαβέτω ὕδωρ ζωῆς δωρεάν. 22.18 Μαρτυρῶ ἐγὼ παντὶ τῷ ἀκούοντι τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου. ἐάν τις ἐπιθῇ ἐπὶ ταῦτα, ἐπιθήσει ὁ Θεὸς ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς πληγὰς τὰς γεγραμμένας ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· 22.19 καὶ ἐάν τις ἀφέλῃ ἀπὸ τῶν λόγων τοῦ βιβλίου τῆς προφητείας ταύτης, ἀφελεῖ ὁ Θεὸς τὸ μέρος αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ ἐκ τῆς πόλεως τῆς ἁγίας, τῶν γεγραμμένων ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ. 22.20 Λέγει ὁ μαρτυρῶν ταῦτα· ναὶ ἔρχομαι ταχύ. ἀμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε ᾿Ιησοῦ. 22.21 ῾Η χάρις τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων τῶν ἁγίων· ἀμήν.
22.1 Καὶ ἔδειξέ μοι ποταμὸν ὕδατος ζωῆς λαμπρὸν ὡς κρύσταλλον, ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἀρνίου. 22.2 ἐν μέσῳ τῆς πλατείας αὐτῆς καὶ τοῦ ποταμοῦ ἐντεῦθεν καὶ ἐκεῖθεν ξύλον ζωῆς, ποιοῦν καρποὺς δώδεκα, κατὰ μῆνα ἕκαστον ἀποδιδοῦν τὸν καρπὸν αὐτοῦ, καὶ τὰ φύλλα τοῦ ξύλου εἰς θεραπείαν τῶν ἐθνῶν. 22.3 καὶ πᾶν κατάθεμα οὐκ ἔσται ἔτι· καὶ ὁ θρόνος τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἀρνίου ἐν αὐτῇ ἔσται, καὶ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ λατρεύσουσιν αὐτῷ 22.4 καὶ ὄψονται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν. 22.5 καὶ νὺξ οὐκ ἔσται ἔτι, καὶ οὐ χρεία λύχνου καὶ φωτὸς ἡλίου, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς φωτιεῖ αὐτούς, καὶ βασιλεύσουσιν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 22.6 Καὶ λέγει μοι· οὗτοι οἱ λόγοι πιστοὶ καὶ ἀληθινοί, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς τῶν πνευμάτων τῶν προφητῶν ἀπέστειλε τὸν ἄγγελον αὐτοῦ δεῖξαι τοῖς δούλοις αὐτοῦ ἃ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει. 22.7 καὶ ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ. μακάριος ὁ τηρῶν τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου. 22.8 Κἀγὼ ᾿Ιωάννης ὁ ἀκούων καὶ βλέπων ταῦτα. καὶ ὅτε ἤκουσα καὶ ἔβλεψα, ἔπεσα προσκυνῆσαι ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν τοῦ ἀγγέλου τοῦ δεικνύοντός μοι ταῦτα. 22.9 καὶ λέγει μοι· ὅρα μή· σύνδουλός σού εἰμι καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶν προφητῶν καὶ τῶν τηρούντων τοὺς λόγους τοῦ βιβλίου τούτου· τῷ Θεῷ προσκύνησον. 22.10 Καὶ λέγει μοι· μὴ σφραγίσῃς τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου· ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν. 22.11 ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ῥυπαρὸς ῥυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. 22.12 ᾿Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. 22.13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. 22.14 Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν. 22.15 ἔξω οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος. 22.16 ᾿Εγὼ ᾿Ιησοῦς ἔπεμψα τὸν ἄγγελόν μου μαρτυρῆσαι ὑμῖν ταῦτα ἐπὶ ταῖς ἐκκλησίαις. ἐγώ εἰμι ἡ ῥίζα καὶ τὸ γένος Δαυΐδ, ὁ ἀστὴρ ὁ λαμπρὸς ὁ πρωϊνός. 22.17 Καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ νύμφη λέγουσιν· ἔρχου. καὶ ὁ ἀκούων εἰπάτω· ἔρχου. καὶ ὁ διψῶν ἐρχέσθω, καὶ ὁ θέλων λαβέτω ὕδωρ ζωῆς δωρεάν. 22.18 Μαρτυρῶ ἐγὼ παντὶ τῷ ἀκούοντι τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου. ἐάν τις ἐπιθῇ ἐπὶ ταῦτα, ἐπιθήσει ὁ Θεὸς ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς πληγὰς τὰς γεγραμμένας ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· 22.19 καὶ ἐάν τις ἀφέλῃ ἀπὸ τῶν λόγων τοῦ βιβλίου τῆς προφητείας ταύτης, ἀφελεῖ ὁ Θεὸς τὸ μέρος αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ ἐκ τῆς πόλεως τῆς ἁγίας, τῶν γεγραμμένων ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ. 22.20 Λέγει ὁ μαρτυρῶν ταῦτα· ναὶ ἔρχομαι ταχύ. ἀμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε ᾿Ιησοῦ. 22.21 ῾Η χάρις τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων τῶν ἁγίων· ἀμήν.
- akerm
Re: Αποκάλυψις του Απ. & Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
by akerm » Thu Feb 16, 2012 5:39 pm
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΝ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Συν Αγίω Τριαδικώ Θεώ Η Α π ο κ ά λ υ ψ ι ς Του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
Ομιλία 1η - (Εισαγωγή)
Συν Αγίω Τριαδικώ Θεώ εφθάσαμε και πάλι εις τον μήνα Οκτώβριο (12/10/1980), τον μήνα που αρχίζουν οι πολλές δουλειές. Μπαίνουμε στον χειμώνα. Αρχίζει ακόμη και η προετοιμασία των χωραφιών για την σπορά. Και όπως εξέρχονται οι γεωργοί μας στα χωράφια των για την προετοιμασία των και την σπορά του σιταριού, έτσι εξέρχεται και ο Λόγος του Θεού. «Εξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ» (Λουκ. 8,4)
Ο Λόγος του Θεού όμως δεν εξέρχεται για να οργώσει. εξέρχεται για να σπείρει μόνον. το όργωμα αναφέρεται σε μας. Το αν λοιπόν θα έλθωμε να ακούσωμε λόγον Θεού, το πώς θα τον ακούσωμε τον λόγο του Θεού και το τι συνέπειες θα έχη αυτός στη ζωή μας, αυτό είναι κάτι που αφορά σε μας.
Πάντως ο «σπείρων τον σπόρον» εξέρχεται διαρκώς. είναι η έξοδος του Θεού μας, που είναι μια έξοδος αγάπης προς τα κτίσματά Του, προς τους ανθρώπους, που πραγματοποιήθηκε με την Ενανθρώπησί Του, και έρχεται να σπείρει τον λόγο της θείας Του αληθείας. Αλλά, σας είπα, εξαρτάται από ημάς το πώς θα ακούσωμε τον λόγο του Θεού.
Μπροστά μας έχομε μία χρονιά. θα ερχώμεθα εδώ να ακούμε τον λόγο του Θεού. Πώς όμως θα τον ακούμε;
Πρέπει να σας πω ότι ο λόγος του Θεού άλλοτε πέφτει σε μια πατημένη «γη», άσκαφτη, ακαλλιέργητη, και αφήνει την «γη» αυτή της καρδιάς αδιάφορη. Μπαίνει κάποιος εδώ μέσα στον ναό, ακούει, και δεν δίνει καμία σημασία.
Ακόμη ο λόγος του Θεού πέφτει και στις επιπόλαιες καρδιές, σ' εκείνες που ενθουσιάζονται, που μέσα τους αισθάνονται χαρά για τον λόγο του Θεού. αλλά, όταν θα βγουν έξω από την πόρτα, θα τα έχουν ξεχάσει όλα.
Άλλος «σπόρος» πέφτει σε καρδιές που υπόσχονται πολλά και σχεδιάζουν μια όμορφη πνευματικά ζωή. έρχονται όμως οι χίλιες δυο μέριμνες της ζωής να καταπνίξουν τον «σπόρον» του Θεού, τον λόγον του Θεού, και τελικά οι καρδιές αυτές μένουν ακαρποφόρητες.
Εμείς μη γένοιτο να ανήκουμε εις τις κατηγορίες αυτές που ακούσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο, στην πρωϊνή ευαγγελική περικοπή, στην παραβολή του σπορέως! Όχι, αγαπητοί. Ο λόγος του Θεού πρέπει να πέσει σε καρδιές που θα είναι «καλή γη» (Λουκ. 8,5-15), «γη αγαθή», που θα καρποφορήση, γη στην οποία θα καρποφορήσει ο λόγος του Θεού και θα γίνη αγιότητα. Αλλ' όμως θα πρέπει οι καρδιές αυτές, οι καρδιές μας, να δεχθούν τον λόγο του Θεού με φόβον Θεού και με ταπείνωσιν. και τότε θα αποδώσουν τριακονταπλάσια και εξηκονταπλάσια και εκατονταπλάσια. (Ματθ. 13,8-23 & Μάρκ. 4,8-20)
Δεν θα επιθυμούσα... - και εύχομαι και παρακαλώ και δέομαι, και εις τον Θεόν αλλά και εσάς ικετεύω!- μην υπάρξει καρδιά που να ανήκει σε μια από τις τρεις πρώτες κατηγορίες. όλες οι καρδιές που ακούνε εδώ τον λόγο του Θεού, όλες οι καρδίες να αποδειχθούν «γη αγαθή». Εύχομαι λοιπόν ο λόγος που θα πέφτει στις καρδιές μας να καρποφορήσει πλούσια.
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Copyright: Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις: «Όρθόδοξος Κυψέλη»
συνεχίζεται...
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Συν Αγίω Τριαδικώ Θεώ Η Α π ο κ ά λ υ ψ ι ς Του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
Ομιλία 1η - (Εισαγωγή)
Συν Αγίω Τριαδικώ Θεώ εφθάσαμε και πάλι εις τον μήνα Οκτώβριο (12/10/1980), τον μήνα που αρχίζουν οι πολλές δουλειές. Μπαίνουμε στον χειμώνα. Αρχίζει ακόμη και η προετοιμασία των χωραφιών για την σπορά. Και όπως εξέρχονται οι γεωργοί μας στα χωράφια των για την προετοιμασία των και την σπορά του σιταριού, έτσι εξέρχεται και ο Λόγος του Θεού. «Εξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ» (Λουκ. 8,4)
Ο Λόγος του Θεού όμως δεν εξέρχεται για να οργώσει. εξέρχεται για να σπείρει μόνον. το όργωμα αναφέρεται σε μας. Το αν λοιπόν θα έλθωμε να ακούσωμε λόγον Θεού, το πώς θα τον ακούσωμε τον λόγο του Θεού και το τι συνέπειες θα έχη αυτός στη ζωή μας, αυτό είναι κάτι που αφορά σε μας.
Πάντως ο «σπείρων τον σπόρον» εξέρχεται διαρκώς. είναι η έξοδος του Θεού μας, που είναι μια έξοδος αγάπης προς τα κτίσματά Του, προς τους ανθρώπους, που πραγματοποιήθηκε με την Ενανθρώπησί Του, και έρχεται να σπείρει τον λόγο της θείας Του αληθείας. Αλλά, σας είπα, εξαρτάται από ημάς το πώς θα ακούσωμε τον λόγο του Θεού.
Μπροστά μας έχομε μία χρονιά. θα ερχώμεθα εδώ να ακούμε τον λόγο του Θεού. Πώς όμως θα τον ακούμε;
Πρέπει να σας πω ότι ο λόγος του Θεού άλλοτε πέφτει σε μια πατημένη «γη», άσκαφτη, ακαλλιέργητη, και αφήνει την «γη» αυτή της καρδιάς αδιάφορη. Μπαίνει κάποιος εδώ μέσα στον ναό, ακούει, και δεν δίνει καμία σημασία.
Ακόμη ο λόγος του Θεού πέφτει και στις επιπόλαιες καρδιές, σ' εκείνες που ενθουσιάζονται, που μέσα τους αισθάνονται χαρά για τον λόγο του Θεού. αλλά, όταν θα βγουν έξω από την πόρτα, θα τα έχουν ξεχάσει όλα.
Άλλος «σπόρος» πέφτει σε καρδιές που υπόσχονται πολλά και σχεδιάζουν μια όμορφη πνευματικά ζωή. έρχονται όμως οι χίλιες δυο μέριμνες της ζωής να καταπνίξουν τον «σπόρον» του Θεού, τον λόγον του Θεού, και τελικά οι καρδιές αυτές μένουν ακαρποφόρητες.
Εμείς μη γένοιτο να ανήκουμε εις τις κατηγορίες αυτές που ακούσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο, στην πρωϊνή ευαγγελική περικοπή, στην παραβολή του σπορέως! Όχι, αγαπητοί. Ο λόγος του Θεού πρέπει να πέσει σε καρδιές που θα είναι «καλή γη» (Λουκ. 8,5-15), «γη αγαθή», που θα καρποφορήση, γη στην οποία θα καρποφορήσει ο λόγος του Θεού και θα γίνη αγιότητα. Αλλ' όμως θα πρέπει οι καρδιές αυτές, οι καρδιές μας, να δεχθούν τον λόγο του Θεού με φόβον Θεού και με ταπείνωσιν. και τότε θα αποδώσουν τριακονταπλάσια και εξηκονταπλάσια και εκατονταπλάσια. (Ματθ. 13,8-23 & Μάρκ. 4,8-20)
Δεν θα επιθυμούσα... - και εύχομαι και παρακαλώ και δέομαι, και εις τον Θεόν αλλά και εσάς ικετεύω!- μην υπάρξει καρδιά που να ανήκει σε μια από τις τρεις πρώτες κατηγορίες. όλες οι καρδιές που ακούνε εδώ τον λόγο του Θεού, όλες οι καρδίες να αποδειχθούν «γη αγαθή». Εύχομαι λοιπόν ο λόγος που θα πέφτει στις καρδιές μας να καρποφορήσει πλούσια.
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Copyright: Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις: «Όρθόδοξος Κυψέλη»
συνεχίζεται...
- akerm
Re: Αποκάλυψις του Απ. & Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
by akerm » Thu Feb 16, 2012 5:40 pm
...
Εφέτος η χάρις του Θεού μας δίδει ως ευκαιρία σποράς του λόγου Του το βιβλίον της Αποκαλύψεως.
Η Αποκάλυψις είναι το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης αλλά και ολοκλήρου της Αγίας Γραφής.
Το βιβλίο αυτό, της Αποκαλύψεως, αποτελεί την κατακλείδα της Αγίας Γραφής και έχει ικανή αντιστοιχία με το πρώτο βιβλίο αυτής, την Γένεσιν, μετά της οποίας αποτελεί άξονα πτώσεως - σωτηρίας.
Το βιβλίον της Γενέσεως αναφέρει την ιστορία της πτώσεως. το βιβλίον της Αποκαλύψεως αναφέρει την ιστορία της ανορθώσεως, της σωτηρίας.
Πράγματι εις το βιβλίον της Γενέσεως περιγράφεται η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου. είναι η ωραία αυτή ανατολή του κτιστού ορατού κόσμου.
Αλλ' οι άνθρωποι έπεσαν. έπεσαν εις την αμαρτία τη υποβολή του διαβόλου. Έκτοτε εισήχθη η αμαρτία, η φθορά και ο θάνατος. Τα πάντα έμοιαζαν ότι είχαν ματαιωθεί. είχε ματαιωθεί το ωραίο σχέδιον του Θεού, να φθάσει δηλαδή η κτίσις κοντά στον Θεό, να ενωθεί μαζί Του και να θεωθεί.
Αλλ' ό,τι ο Θεός δημιουργεί, αγαπητοί μου, ούτε εκμηδενίζεται ούτε ματαιούται! Και δια την ανακαίνισιν του παλαιωθέντος εν αμαρτία κτιστού ορατού κόσμου οικονομήθη το μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Ιησού Χριστού.
Ο κόσμος όμως δεν εδέχθη τον Ιησούν Χριστόν, και Τον εσταύρωσε. Και πάλι δεν εματαιώθη το σχέδιον της σωτηρίας, διότι με τον Σταυρόν μεν ενικήθη ο διάβολος, με την Ανάστασιν δε του Χριστού ενικήθη ο θάνατος και η φθορά.
Έτσι η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, πορεύεται μέσα εις την Ιστορίαν μεταξύ πολλών ταλαιπωριών, αντιξοοτήτων και μαρτυρίου, που προέρχονται από τας αντιθέους δυνάμεις, οι οποίες διαρκώς σταυρώνουν την Σάρκα του Χριστού. Όμως τελικά η Εκκλησία θα νικήση, διότι ο Χριστός ενίκησε τον διάβολον, τον κόσμον και τον θάνατον. Η Εκκλησία εκκλησιαστικοποιεί την κτίσιν και την οδηγεί εις την Βασιλείαν του Θεού.
Αν λοιπόν το βιβλίον της Γενέσεως μας περιγράφει την δημιουργία του κόσμου, του ανθρώπου και την πτώση του, το βιβλίον της Αποκαλύψεως μας περιγράφει αποκαλυπτικά την πορείαν της Εκκλησίας μέσα στην Ιστορία, δηλαδή των πιστών, και της δημιουργίας εν γένει, την αναγέννησιν, την αναδημιουργία και την αιώνια δόξα του ανθρώπου και της κτιστής ορατής δημιουργίας.
Το βιβλίον της Αποκαλύψεως -κάνοντες μια μικρή εισαγωγή εις αυτό σήμερα πριν εισέλθωμε, για να μπορέσωμε να κατατοπιστούμε ως προς αυτό- το βιβλίον της Αποκαλύψεως περιέχει εν συντομία ολόκληρον το μυστήριον της Θείας Οικονομίας, από της Ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού έως της δευτέρας Παρουσίας, Κρίσεως και παρουσίας της Βασιλείας του Θεού.
Για να σας δώσω να καταλάβετε, σας λέγω τούτο: μέσα σε μία μόνον εικόνα της Αποκαλύψεως εμφανίζεται το μυστήριον της Ενανθρωπήσεως (Αποκ. 12, 1-17). Είναι η Γυνή, που κρατεί το άρρεν Τέκνον, το άρρεν Παιδίον, το παιδί της, που μόλις εγέννησε. Πριν όμως το γεννήσει, λέγει, ο Δράκων περιμένει πότε θα γεννήσει η Γυνή που εγκυμονεί, ώστε, μόλις γεννηθεί το Παιδίον, να το αρπάξει και να το καταβροχθίσει. Αλλά μόλις εγεννήθη το Παιδίον, αρπάχθηκε προς τον Θεό, ενώ η Γυνή κατέφυγε εις την έρημον. Και από πίσω ο Δράκων τρέχει, αφού βγάζει νερό από το στόμα του, και καθιστά την Γυναίκα «ποταμοφόρητον» -λέξις του βιβλίου της Αποκαλύψεως (Αποκ. 12, 15). Ρίχνει νερό πίσω της, να γίνει πλημμύρα, και να την πνίξει! χωρίς όμως να το πετύχει.
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Copyright: Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις: «Όρθόδοξος Κυψέλη»
συνεχίζεται...
Εφέτος η χάρις του Θεού μας δίδει ως ευκαιρία σποράς του λόγου Του το βιβλίον της Αποκαλύψεως.
Η Αποκάλυψις είναι το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης αλλά και ολοκλήρου της Αγίας Γραφής.
Το βιβλίο αυτό, της Αποκαλύψεως, αποτελεί την κατακλείδα της Αγίας Γραφής και έχει ικανή αντιστοιχία με το πρώτο βιβλίο αυτής, την Γένεσιν, μετά της οποίας αποτελεί άξονα πτώσεως - σωτηρίας.
Το βιβλίον της Γενέσεως αναφέρει την ιστορία της πτώσεως. το βιβλίον της Αποκαλύψεως αναφέρει την ιστορία της ανορθώσεως, της σωτηρίας.
Πράγματι εις το βιβλίον της Γενέσεως περιγράφεται η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου. είναι η ωραία αυτή ανατολή του κτιστού ορατού κόσμου.
Αλλ' οι άνθρωποι έπεσαν. έπεσαν εις την αμαρτία τη υποβολή του διαβόλου. Έκτοτε εισήχθη η αμαρτία, η φθορά και ο θάνατος. Τα πάντα έμοιαζαν ότι είχαν ματαιωθεί. είχε ματαιωθεί το ωραίο σχέδιον του Θεού, να φθάσει δηλαδή η κτίσις κοντά στον Θεό, να ενωθεί μαζί Του και να θεωθεί.
Αλλ' ό,τι ο Θεός δημιουργεί, αγαπητοί μου, ούτε εκμηδενίζεται ούτε ματαιούται! Και δια την ανακαίνισιν του παλαιωθέντος εν αμαρτία κτιστού ορατού κόσμου οικονομήθη το μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Ιησού Χριστού.
Ο κόσμος όμως δεν εδέχθη τον Ιησούν Χριστόν, και Τον εσταύρωσε. Και πάλι δεν εματαιώθη το σχέδιον της σωτηρίας, διότι με τον Σταυρόν μεν ενικήθη ο διάβολος, με την Ανάστασιν δε του Χριστού ενικήθη ο θάνατος και η φθορά.
Έτσι η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, πορεύεται μέσα εις την Ιστορίαν μεταξύ πολλών ταλαιπωριών, αντιξοοτήτων και μαρτυρίου, που προέρχονται από τας αντιθέους δυνάμεις, οι οποίες διαρκώς σταυρώνουν την Σάρκα του Χριστού. Όμως τελικά η Εκκλησία θα νικήση, διότι ο Χριστός ενίκησε τον διάβολον, τον κόσμον και τον θάνατον. Η Εκκλησία εκκλησιαστικοποιεί την κτίσιν και την οδηγεί εις την Βασιλείαν του Θεού.
Αν λοιπόν το βιβλίον της Γενέσεως μας περιγράφει την δημιουργία του κόσμου, του ανθρώπου και την πτώση του, το βιβλίον της Αποκαλύψεως μας περιγράφει αποκαλυπτικά την πορείαν της Εκκλησίας μέσα στην Ιστορία, δηλαδή των πιστών, και της δημιουργίας εν γένει, την αναγέννησιν, την αναδημιουργία και την αιώνια δόξα του ανθρώπου και της κτιστής ορατής δημιουργίας.
Το βιβλίον της Αποκαλύψεως -κάνοντες μια μικρή εισαγωγή εις αυτό σήμερα πριν εισέλθωμε, για να μπορέσωμε να κατατοπιστούμε ως προς αυτό- το βιβλίον της Αποκαλύψεως περιέχει εν συντομία ολόκληρον το μυστήριον της Θείας Οικονομίας, από της Ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού έως της δευτέρας Παρουσίας, Κρίσεως και παρουσίας της Βασιλείας του Θεού.
Για να σας δώσω να καταλάβετε, σας λέγω τούτο: μέσα σε μία μόνον εικόνα της Αποκαλύψεως εμφανίζεται το μυστήριον της Ενανθρωπήσεως (Αποκ. 12, 1-17). Είναι η Γυνή, που κρατεί το άρρεν Τέκνον, το άρρεν Παιδίον, το παιδί της, που μόλις εγέννησε. Πριν όμως το γεννήσει, λέγει, ο Δράκων περιμένει πότε θα γεννήσει η Γυνή που εγκυμονεί, ώστε, μόλις γεννηθεί το Παιδίον, να το αρπάξει και να το καταβροχθίσει. Αλλά μόλις εγεννήθη το Παιδίον, αρπάχθηκε προς τον Θεό, ενώ η Γυνή κατέφυγε εις την έρημον. Και από πίσω ο Δράκων τρέχει, αφού βγάζει νερό από το στόμα του, και καθιστά την Γυναίκα «ποταμοφόρητον» -λέξις του βιβλίου της Αποκαλύψεως (Αποκ. 12, 15). Ρίχνει νερό πίσω της, να γίνει πλημμύρα, και να την πνίξει! χωρίς όμως να το πετύχει.
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Copyright: Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις: «Όρθόδοξος Κυψέλη»
συνεχίζεται...
- akerm
Re: Αποκάλυψις του Απ. & Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
by akerm » Thu Feb 16, 2012 5:40 pm
.....
Αγαπητοί μου, αυτή είναι όλη η ιστορία της Ενανθρωπήσεως. Ο διάβολος έψαχνε, όπως λέγει ένας Πατήρ της Εκκλησίας μας, έψαχνε τας παρθένους, για να ιδεί ποια θα γεννήσει τον Μεσσίαν. αλλά «έλαθεν», ξέφυγε από την προσοχή του «άρχοντος του αιώνος τούτου» (Ιωάν. 12,31 & 14,30), όπως λέγει ο άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας, το ότι ο Υιός του Θεού εγεννήθη εκ παρθένου (Άγ. Ιγνάτιος Αντιοχείας, Προς Εφεσίους, ΒΕΠΕΣ, τομ.2, Έκδοσις της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 1955, σελ. 291, XIX). Και ο διάβολος δεν το αντελήφθη αυτό! Ο διάβολος ούτε πανταχού παρών είναι, ούτε τα πάντα γνωρίζει. αλλά έψαχνε. Το βλέπουμε καθαρά αυτό στο βιβλίον της Αποκαλύψεως, που περιμένει, όπως λέγει, να γεννηθεί το Παιδίον.
Εδώ το πρόσωπον της Γυναικός έχει δύο όψεις: είναι η Θεοτόκος και η Εκκλησία. Και βεβαίως είναι η Εκκλησία, διότι αυτή είναι το Σώμα του Χριστού. Αλλά ο Χριστός πήρε το Σώμα Του από την Παναγία, από την Θεοτόκον. Συνεπώς Θεοτόκος και Εκκλησία είναι το ίδιο πρόσωπο, με τις δύο όψεις. και έχομε ταυτοχρόνως και διάκρισιν και ταύτισιν. Και η Εκκλησία διώκεται. διώκονται οι Μαθηταί, διώκεται και η Θεοτόκος. αλλά το Τέκνον αρπάζεται στον ουρανό. δηλαδή: η Σταύρωσις, η Ανάστασις και η Ανάληψις του Χριστού. Δεν μπορεί ο διάβολος πλέον να φθάσει στον ουρανό να κάνη τίποτα. έκτοτε όμως κυνηγά την Γυναίκα εις τας ερήμους, δηλαδή στρέφεται πάντοτε εναντίον της Εκκλησίας.
Βλέπει λοιπόν κανείς μέσα σ' αυτήν την εικόνα, η οποία είναι μία από τις πάμπολλες εικόνες του βιβλίου της Αποκαλύψεως, βλέπει εν επιτομή το μυστήριον της θείας Οικονομίας.
Ακόμη το βιβλίον της Αποκαλύψεως αναφέρεται εις την ίδρυσιν και την επέκτασιν της Εκκλησίας του Χριστού, δηλαδή της Βασιλείας του Θεού επί της γης, εις την εξέλιξιν της πάλης μεταξύ της Γυναικός, της Εκκλησίας, και του Θηρίου (Βλ. Αποκ. 11, 7. 13, 1 . 2 . 11 . 12 κ.α.), των αντιθέων δυνάμεων -θα δούμε ποιες είναι αυτές οι αντίθεες δυνάμεις. Στο τέλος έρχονται οι «πληγές» (Βλ. Αποκ. 9, 20 & 15, 1.5.9 κ.α) εναντίον του Θηρίου και εναντίον του κόσμου που απιστεί, θριαμβεύει η Εκκλησία, έρχεται ο Χριστός, κρίνει τον κόσμον, δεσμεύεται ο διάβολος και λάμπει η Βασιλεία του Θεού. Αυτό είναι το γενικό διάγραμμα του βιβλίου της Αποκαλύψεως.
...συνεχίζεται....
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Copyright: Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις: «Όρθόδοξος Κυψέλη»
Αγαπητοί μου, αυτή είναι όλη η ιστορία της Ενανθρωπήσεως. Ο διάβολος έψαχνε, όπως λέγει ένας Πατήρ της Εκκλησίας μας, έψαχνε τας παρθένους, για να ιδεί ποια θα γεννήσει τον Μεσσίαν. αλλά «έλαθεν», ξέφυγε από την προσοχή του «άρχοντος του αιώνος τούτου» (Ιωάν. 12,31 & 14,30), όπως λέγει ο άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας, το ότι ο Υιός του Θεού εγεννήθη εκ παρθένου (Άγ. Ιγνάτιος Αντιοχείας, Προς Εφεσίους, ΒΕΠΕΣ, τομ.2, Έκδοσις της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 1955, σελ. 291, XIX). Και ο διάβολος δεν το αντελήφθη αυτό! Ο διάβολος ούτε πανταχού παρών είναι, ούτε τα πάντα γνωρίζει. αλλά έψαχνε. Το βλέπουμε καθαρά αυτό στο βιβλίον της Αποκαλύψεως, που περιμένει, όπως λέγει, να γεννηθεί το Παιδίον.
Εδώ το πρόσωπον της Γυναικός έχει δύο όψεις: είναι η Θεοτόκος και η Εκκλησία. Και βεβαίως είναι η Εκκλησία, διότι αυτή είναι το Σώμα του Χριστού. Αλλά ο Χριστός πήρε το Σώμα Του από την Παναγία, από την Θεοτόκον. Συνεπώς Θεοτόκος και Εκκλησία είναι το ίδιο πρόσωπο, με τις δύο όψεις. και έχομε ταυτοχρόνως και διάκρισιν και ταύτισιν. Και η Εκκλησία διώκεται. διώκονται οι Μαθηταί, διώκεται και η Θεοτόκος. αλλά το Τέκνον αρπάζεται στον ουρανό. δηλαδή: η Σταύρωσις, η Ανάστασις και η Ανάληψις του Χριστού. Δεν μπορεί ο διάβολος πλέον να φθάσει στον ουρανό να κάνη τίποτα. έκτοτε όμως κυνηγά την Γυναίκα εις τας ερήμους, δηλαδή στρέφεται πάντοτε εναντίον της Εκκλησίας.
Βλέπει λοιπόν κανείς μέσα σ' αυτήν την εικόνα, η οποία είναι μία από τις πάμπολλες εικόνες του βιβλίου της Αποκαλύψεως, βλέπει εν επιτομή το μυστήριον της θείας Οικονομίας.
Ακόμη το βιβλίον της Αποκαλύψεως αναφέρεται εις την ίδρυσιν και την επέκτασιν της Εκκλησίας του Χριστού, δηλαδή της Βασιλείας του Θεού επί της γης, εις την εξέλιξιν της πάλης μεταξύ της Γυναικός, της Εκκλησίας, και του Θηρίου (Βλ. Αποκ. 11, 7. 13, 1 . 2 . 11 . 12 κ.α.), των αντιθέων δυνάμεων -θα δούμε ποιες είναι αυτές οι αντίθεες δυνάμεις. Στο τέλος έρχονται οι «πληγές» (Βλ. Αποκ. 9, 20 & 15, 1.5.9 κ.α) εναντίον του Θηρίου και εναντίον του κόσμου που απιστεί, θριαμβεύει η Εκκλησία, έρχεται ο Χριστός, κρίνει τον κόσμον, δεσμεύεται ο διάβολος και λάμπει η Βασιλεία του Θεού. Αυτό είναι το γενικό διάγραμμα του βιβλίου της Αποκαλύψεως.
...συνεχίζεται....
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Copyright: Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις: «Όρθόδοξος Κυψέλη»
- akerm
Re: Αποκάλυψις του Απ. & Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
by akerm » Thu Feb 16, 2012 5:40 pm
....
Η κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, ως Κριτού και Βασιλέως. Με αυτό αρχίζει και με αυτό τελειώνει. Θα τελειώσει δε έτσι: Θα πη η «νύμφη», η Εκκλησία, και το «Πνεύμα», που μένει στην Εκκλησία, το Άγιον Πνεύμα, θα πουν: «Έρχου, Κύριε Ιησού» .
Και η απάντησις: «Ναι έρχομαι ταχύ». ναι, έρχομαι γρήγορα (Αποκ. 22, 17-20). Είναι το κλίμα της αναμονής μέσα στο πνεύμα του βιβλίου, το κλίμα της αναμονής μέσα στην Εκκλησία. Και η Εκκλησία αναμένει τον Χριστόν. Τον αναμένει ως Κριτήν και ως Βασιλέα, δια να θέση εκποδών το κακό. να μην υπάρχη πλέον ο διάβολος, να μην υπάρχη η αμαρτία, να μην υπάρχη η φθορά, να μην υπάρχη ο θάνατος. Συνεπώς κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι: η δευτέρα του Χριστού Παρουσία, ο Ιησούς Χριστός ως Κριτής και Βασιλεύς.
Το κύριο θέμα, που το βλέπουμε να κινείται σε αλλεπάλληλες εικόνες κατά ένα επταδικόν σύστημα, όπως θα το δούμε στην ανάλυση του βιβλίου, είναι ο αγών μεταξύ της Βασιλείας του Θεού και της αντιθέου δυνάμεως, αποτέλεσμα του οποίου θα είναι ο θρίαμβος της Εκκλησίας δια της νίκης του Χριστού.
Ο σκοπός δε που εγράφη το βιβλίον της Αποκαλύψεως είναι η προπαρασκευή των πιστών, εν όψει των θλίψεων που αναμένουν τους πιστούς, αλλά και παραμυθία, η παρηγοριά των πιστών, δια την αγαθήν έκβασιν του αγώνος. Όλα αυτά, τα οποία σας λέγω με πολύ λίγα λόγια, καταγράφονται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως με οράματα, παραστάσεις και εικόνας, που αποτελούν και την συμβολική γλώσσα του βιβλίου.
Βεβαίως η Αποκάλυψις είναι κυρίως ένα προφητικόν βιβλίον, το οποίον -προσέξατε!- δεν αποκαλύπτει μόνον τα μέλλοντα, αλλά και τα παρόντα. Συνεπώς εδώ εμφανίζεται η προφητεία εν ευρεία εννοία.
Το ίδιο το βιβλίον της Αποκαλύψεως, στο 1ο κεφάλαιον, στίχος 19, λέγει το εξής -αυτός ο ίδιος ο Κύριος το σημειώνει εις τον ευαγγελιστήν Ιωάννην: «Γράψον οὖν ἃ εἶδες, καὶ ἅ εἱσι καὶ ἃ μέλλει γίνεσθαι μετὰ ταῦτα».
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης βρίσκεται εις την Πάτμον εξόριστος, εις το σπήλαιον που σήμερα είναι γνωστόν ως το σπήλαιον της Αποκαλύψεως.
Εκεί, κατά την παράδοσιν, διαρκώς προσηύχετο.
Και μίαν Κυριακήν -θα μας το πει ο ίδιος εις τον πρόλογο του βιβλίου του- «εγένετο εν πνεύματι» (Αποκ. 1, 10) και είδε όλας τας αποκαλύψεις και τα οράματα, τα οποία κατ' εντολήν του Χριστού τα καταγράφει. «Γράψον λοιπόν, λέγει, γράψε εκείνα που είδες και εκείνα τα οποία είναι, -συνεπώς τα παρόντα-, και εκείνα τα οποία πρόκειται να γίνουν μετά τα παρόντα».
Συνεπώς το βιβλίο της Αποκαλύψεως είναι ένα βιβλίον προφητικόν, το οποίον αποκαλύπτει τα παρόντα και τα μέλλοντα. Σας είπα ότι η προφητεία έχει ευρείαν έννοιαν. κινείται εις το μέλλον, εις το παρόν αλλά και εις το παρελθόν. Και αναλύω...:
συνεχίζεται...
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Copyright: Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις: «Όρθόδοξος Κυψέλη»
Η κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, ως Κριτού και Βασιλέως. Με αυτό αρχίζει και με αυτό τελειώνει. Θα τελειώσει δε έτσι: Θα πη η «νύμφη», η Εκκλησία, και το «Πνεύμα», που μένει στην Εκκλησία, το Άγιον Πνεύμα, θα πουν: «Έρχου, Κύριε Ιησού» .
Και η απάντησις: «Ναι έρχομαι ταχύ». ναι, έρχομαι γρήγορα (Αποκ. 22, 17-20). Είναι το κλίμα της αναμονής μέσα στο πνεύμα του βιβλίου, το κλίμα της αναμονής μέσα στην Εκκλησία. Και η Εκκλησία αναμένει τον Χριστόν. Τον αναμένει ως Κριτήν και ως Βασιλέα, δια να θέση εκποδών το κακό. να μην υπάρχη πλέον ο διάβολος, να μην υπάρχη η αμαρτία, να μην υπάρχη η φθορά, να μην υπάρχη ο θάνατος. Συνεπώς κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι: η δευτέρα του Χριστού Παρουσία, ο Ιησούς Χριστός ως Κριτής και Βασιλεύς.
Το κύριο θέμα, που το βλέπουμε να κινείται σε αλλεπάλληλες εικόνες κατά ένα επταδικόν σύστημα, όπως θα το δούμε στην ανάλυση του βιβλίου, είναι ο αγών μεταξύ της Βασιλείας του Θεού και της αντιθέου δυνάμεως, αποτέλεσμα του οποίου θα είναι ο θρίαμβος της Εκκλησίας δια της νίκης του Χριστού.
Ο σκοπός δε που εγράφη το βιβλίον της Αποκαλύψεως είναι η προπαρασκευή των πιστών, εν όψει των θλίψεων που αναμένουν τους πιστούς, αλλά και παραμυθία, η παρηγοριά των πιστών, δια την αγαθήν έκβασιν του αγώνος. Όλα αυτά, τα οποία σας λέγω με πολύ λίγα λόγια, καταγράφονται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως με οράματα, παραστάσεις και εικόνας, που αποτελούν και την συμβολική γλώσσα του βιβλίου.
Βεβαίως η Αποκάλυψις είναι κυρίως ένα προφητικόν βιβλίον, το οποίον -προσέξατε!- δεν αποκαλύπτει μόνον τα μέλλοντα, αλλά και τα παρόντα. Συνεπώς εδώ εμφανίζεται η προφητεία εν ευρεία εννοία.
Το ίδιο το βιβλίον της Αποκαλύψεως, στο 1ο κεφάλαιον, στίχος 19, λέγει το εξής -αυτός ο ίδιος ο Κύριος το σημειώνει εις τον ευαγγελιστήν Ιωάννην: «Γράψον οὖν ἃ εἶδες, καὶ ἅ εἱσι καὶ ἃ μέλλει γίνεσθαι μετὰ ταῦτα».
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης βρίσκεται εις την Πάτμον εξόριστος, εις το σπήλαιον που σήμερα είναι γνωστόν ως το σπήλαιον της Αποκαλύψεως.
Εκεί, κατά την παράδοσιν, διαρκώς προσηύχετο.
Και μίαν Κυριακήν -θα μας το πει ο ίδιος εις τον πρόλογο του βιβλίου του- «εγένετο εν πνεύματι» (Αποκ. 1, 10) και είδε όλας τας αποκαλύψεις και τα οράματα, τα οποία κατ' εντολήν του Χριστού τα καταγράφει. «Γράψον λοιπόν, λέγει, γράψε εκείνα που είδες και εκείνα τα οποία είναι, -συνεπώς τα παρόντα-, και εκείνα τα οποία πρόκειται να γίνουν μετά τα παρόντα».
Συνεπώς το βιβλίο της Αποκαλύψεως είναι ένα βιβλίον προφητικόν, το οποίον αποκαλύπτει τα παρόντα και τα μέλλοντα. Σας είπα ότι η προφητεία έχει ευρείαν έννοιαν. κινείται εις το μέλλον, εις το παρόν αλλά και εις το παρελθόν. Και αναλύω...:
συνεχίζεται...
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Copyright: Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις: «Όρθόδοξος Κυψέλη»
- akerm
Re: Αποκάλυψις του Απ. & Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
by akerm » Thu Feb 16, 2012 5:41 pm
.......
Όταν η προφητεία κινήται εις το μέλλον, έρχεται να αποκαλύψη εκείνο το οποίον θα γίνη στο μέλλον, το οποίον αγνοεί πάσα κτιστή λογική δημιουργία. Δεν γνωρίζει το μέλλον ούτε άνθρωπος ούτε άγγελος ούτε ο διάβολος. το μέλλον πραγματικά το γνωρίζει μόνον ο Θεός, και κανείς άλλος, και μόνος Εκείνος δύναται να το αποκαλύψη. Η προφητεία λοιπόν είναι προνόμιον μόνο του αληθινού Θεού. και, αν το θέλετε, είναι προνόμιον της ορθοδόξου αληθούς Πίστεώς μας.
Η προφητεία ακόμη κινείται εις το παρόν, για ό,τι πράγμα εκφεύγει της προσοχής των συγχρόνων. Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, επί παραδείγματι, λέγεται Προφήτης. Γιατί λέτε; Τί επροφήτευσε ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής; Επροφήτευσε το μέλλον; Επροφήτευσε το παρελθόν; Ε, λοιπόν, αγαπητοί, ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής επροφήτευσε μόνον το παρόν! και ο πυρήν, το κέντρον της προφητείας του ήταν: «Να ο Μεσσίας. ίδε ο αμνός του Θεού» (Ιωάν. 1, 29), Αυτός είναι ο Αμνός του Θεού.
«Ποιος είσαι; του λέγουν οι άρχοντες του λαού, Είσαι ο Μεσσίας;»
«Όχι! Τους λέγει, εγώ δεν είμαι ο Μεσσίας».
«Ποιος είσαι;»
«Εγώ είμαι φωνή βοώντος εν τη ερήμω»(Ησ. 40,3.) Εγώ, που φωνάζω εις την έρημον, είμαι μια φωνή, και έρχομαι να μαρτυρήσω για τον Μεσσία. Είναι Αυτός που χρονικά έπεται, είναι από πίσω μου, αλλά ποιοτικά είναι Αυτός μπροστά μου. έμπροσθέν μου γέγονεν. Είναι Εκείνος, του Οποίου εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω τον ιμάντα των υποδημάτων Του» (Ιωάν. 1, 27)
Αλλά όταν προφητεύη δια τον Χριστόν, ο Χριστός είναι παρών. Και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι μέγας Προφήτης! Και όμως, αγαπητοί μου, προφητεύει μόνο το παρόν. Είναι δε δυσκολώτερο να προφητεύσης το παρόν απ' ότι να προφητεύσης το μέλλον.
Τέλος η προφητεία κινείται και εις το παρελθόν. προφητεύει εκείνα τα οποία ανθρώπινο μάτι δεν έχει δη. Όταν, επί παραδείγματι, ο Μωϋσής, ο μέγας Προφήτης, καταγράφη στο βιβλίον της Γενέσεως την δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου, από πού τα ήξερε; Προφητικώς γράφει. Συνεπώς είναι Προφήτης που κινείται εις το παρελθόν.
Ακόμη ο χαρακτήρ της προφητείας είναι ευρύτερος, απ' ό,τι σας είπα, επειδή έχει και το στοιχείον της διδασκαλίας. Δηλαδή η προφητεία περιέχει προτροπάς, ηθικάς προτροπάς, παρακινεί σε μετάνοια, παραμυθεί τους πιστούς στον σκληρό αγώνα της πνευματικής ζωής και λοιπά. Πολλές φορές οι Προφήται έρχονται να ενισχύσουν και να βοηθήσουν, να παρακινήσουν εις μετάνοιαν και να ανορθώσουν τον λαόν που τους ακούει. δηλαδή δεν έρχεται η προφητεία μόνο να πη τι θα γίνη ή τι έγινε, αλλά και πως πρέπει να σταθούν οι άνθρωποι ενώπιον του Θεού.
Γι' αυτόν τον λόγο -υπογραμμίζω και σημειώνω- δεν θα πρέπει -δεν! υπογραμμίζω το δεν- δεν θα πρέπει να δούμε το βιβλίον της Αποκαλύψεως με την στενήν έννοιαν της προφητείας, δηλαδή σαν ένα βιβλίο που θα μας πη μόνο δια το μέλλον. Όχι, αγαπητοί μου. το βιβλίον της Αποκαλύψεως θα κινηθή και προς τα πίσω και προς τα εμπρός και -ακούστε!- εις το παρόν.
Τί είπε εδώ ο Κύριος; «Α εισι»(Αποκ. 1, 19). εκείνα τα οποία υπάρχουν, υφίστανται. Και εκείνο το «α εισι» δεν είναι εκείνο μόνον το οποίον συνέβαινε τότε που ο Κύριος υπηγόρευε εις τον Ιωάννην την Αποκάλυψιν και του εδείκνυε με τις εικόνες τις συμβολικές παν ό,τι συνέβαινε στην εποχή του. Όταν θα γράψη για την «μεγάλη την πόρνη τη Βαβυλώνα»( Βλ. Αποκ. 14, 8. 16, 19. 17, 5. κ.α.), τη Ρώμη, δεν είναι η Ρώμη μόνον τότε εκείνο το «α εισι», εκείνα τα οποία είναι. εκείνο το «α εισι» είναι και σήμερα, θα είναι και αύριο. αλλά για το αύριο θα είναι αυτό που θα ανήκη στο αύριο, και θα είναι ως παρόν. Ετσι λοιπόν ανά πάσα στιγμή η Αποκάλυψις κινείται στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον.
συνεχίζεται...
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Copyright: Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις: «Όρθόδοξος Κυψέλη»
Όταν η προφητεία κινήται εις το μέλλον, έρχεται να αποκαλύψη εκείνο το οποίον θα γίνη στο μέλλον, το οποίον αγνοεί πάσα κτιστή λογική δημιουργία. Δεν γνωρίζει το μέλλον ούτε άνθρωπος ούτε άγγελος ούτε ο διάβολος. το μέλλον πραγματικά το γνωρίζει μόνον ο Θεός, και κανείς άλλος, και μόνος Εκείνος δύναται να το αποκαλύψη. Η προφητεία λοιπόν είναι προνόμιον μόνο του αληθινού Θεού. και, αν το θέλετε, είναι προνόμιον της ορθοδόξου αληθούς Πίστεώς μας.
Η προφητεία ακόμη κινείται εις το παρόν, για ό,τι πράγμα εκφεύγει της προσοχής των συγχρόνων. Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, επί παραδείγματι, λέγεται Προφήτης. Γιατί λέτε; Τί επροφήτευσε ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής; Επροφήτευσε το μέλλον; Επροφήτευσε το παρελθόν; Ε, λοιπόν, αγαπητοί, ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής επροφήτευσε μόνον το παρόν! και ο πυρήν, το κέντρον της προφητείας του ήταν: «Να ο Μεσσίας. ίδε ο αμνός του Θεού» (Ιωάν. 1, 29), Αυτός είναι ο Αμνός του Θεού.
«Ποιος είσαι; του λέγουν οι άρχοντες του λαού, Είσαι ο Μεσσίας;»
«Όχι! Τους λέγει, εγώ δεν είμαι ο Μεσσίας».
«Ποιος είσαι;»
«Εγώ είμαι φωνή βοώντος εν τη ερήμω»(Ησ. 40,3.) Εγώ, που φωνάζω εις την έρημον, είμαι μια φωνή, και έρχομαι να μαρτυρήσω για τον Μεσσία. Είναι Αυτός που χρονικά έπεται, είναι από πίσω μου, αλλά ποιοτικά είναι Αυτός μπροστά μου. έμπροσθέν μου γέγονεν. Είναι Εκείνος, του Οποίου εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω τον ιμάντα των υποδημάτων Του» (Ιωάν. 1, 27)
Αλλά όταν προφητεύη δια τον Χριστόν, ο Χριστός είναι παρών. Και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι μέγας Προφήτης! Και όμως, αγαπητοί μου, προφητεύει μόνο το παρόν. Είναι δε δυσκολώτερο να προφητεύσης το παρόν απ' ότι να προφητεύσης το μέλλον.
Τέλος η προφητεία κινείται και εις το παρελθόν. προφητεύει εκείνα τα οποία ανθρώπινο μάτι δεν έχει δη. Όταν, επί παραδείγματι, ο Μωϋσής, ο μέγας Προφήτης, καταγράφη στο βιβλίον της Γενέσεως την δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου, από πού τα ήξερε; Προφητικώς γράφει. Συνεπώς είναι Προφήτης που κινείται εις το παρελθόν.
Ακόμη ο χαρακτήρ της προφητείας είναι ευρύτερος, απ' ό,τι σας είπα, επειδή έχει και το στοιχείον της διδασκαλίας. Δηλαδή η προφητεία περιέχει προτροπάς, ηθικάς προτροπάς, παρακινεί σε μετάνοια, παραμυθεί τους πιστούς στον σκληρό αγώνα της πνευματικής ζωής και λοιπά. Πολλές φορές οι Προφήται έρχονται να ενισχύσουν και να βοηθήσουν, να παρακινήσουν εις μετάνοιαν και να ανορθώσουν τον λαόν που τους ακούει. δηλαδή δεν έρχεται η προφητεία μόνο να πη τι θα γίνη ή τι έγινε, αλλά και πως πρέπει να σταθούν οι άνθρωποι ενώπιον του Θεού.
Γι' αυτόν τον λόγο -υπογραμμίζω και σημειώνω- δεν θα πρέπει -δεν! υπογραμμίζω το δεν- δεν θα πρέπει να δούμε το βιβλίον της Αποκαλύψεως με την στενήν έννοιαν της προφητείας, δηλαδή σαν ένα βιβλίο που θα μας πη μόνο δια το μέλλον. Όχι, αγαπητοί μου. το βιβλίον της Αποκαλύψεως θα κινηθή και προς τα πίσω και προς τα εμπρός και -ακούστε!- εις το παρόν.
Τί είπε εδώ ο Κύριος; «Α εισι»(Αποκ. 1, 19). εκείνα τα οποία υπάρχουν, υφίστανται. Και εκείνο το «α εισι» δεν είναι εκείνο μόνον το οποίον συνέβαινε τότε που ο Κύριος υπηγόρευε εις τον Ιωάννην την Αποκάλυψιν και του εδείκνυε με τις εικόνες τις συμβολικές παν ό,τι συνέβαινε στην εποχή του. Όταν θα γράψη για την «μεγάλη την πόρνη τη Βαβυλώνα»( Βλ. Αποκ. 14, 8. 16, 19. 17, 5. κ.α.), τη Ρώμη, δεν είναι η Ρώμη μόνον τότε εκείνο το «α εισι», εκείνα τα οποία είναι. εκείνο το «α εισι» είναι και σήμερα, θα είναι και αύριο. αλλά για το αύριο θα είναι αυτό που θα ανήκη στο αύριο, και θα είναι ως παρόν. Ετσι λοιπόν ανά πάσα στιγμή η Αποκάλυψις κινείται στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον.
συνεχίζεται...
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Copyright: Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις: «Όρθόδοξος Κυψέλη»
- akerm
Re: Αποκάλυψις του Απ. & Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
by akerm » Thu Feb 16, 2012 5:42 pm
.......
Έχει δε αυτήν την ευρείαν μορφήν: έρχεται να παραμυθήση, να ανορθώση, να ειδοποιήση, να επισημάνη -«Έρχεται, λέγει, ο Αντίχριστος»(Βλ. Αποκ. 11, 7. 13, 1-2), να επισημάνη σε κάθε εποχή, ιδιαιτέρως όμως σε μια εποχή όπου το θρησκευτικόν αίσθημα είναι πολύ χαμηλό.
Το βιβλίον της Αποκαλύψεως είναι ένα ζωντανό βιβλίο, με πολλήν και ανέκφραστον χάριν και δροσερότητα. Παρά τις τρομερές εικόνες που περιέχει, έχει μία δροσερότητα, και ταυτοχρόνως μία τρυφερότητα. Είναι ένα αληθινό αριστούργημα το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Εκείνος ο οποίος μπόρεσε κάτι να δη μέσα στο βιβλίο αυτό, το καθιστά αληθινό εντρύφημά του.
Η Αποκάλυψις είναι γραμμένη, ξέρετε, εις την δημοτικήν της ελληνιστικής εποχής. ‘Εχομε την ελληνιστικήν γλώσσα, η οποία βεβαίως δεν είναι η αττική διάλεκτος, η περίτεχνος γλώσσα του Πλάτωνος. Ευρισκόμεθα αρκετά μακρυά, μερικές εκατοντάδες χρόνια μακρυά. η ελληνική γλώσσα έχει υποστή πολλές επιδράσεις, ιδίως ξενικές, και βαρβαρίζει. Στη γλώσσα αυτή γράφηκαν τα ευαγγέλια. Η γλώσσα του βιβλίου της Αποκαλύψεως είναι ακόμα πιο κάτω απ' αυτή την ελληνιστική γλώσσα. είναι μία -επιτρέψατέ μου να το πω έτσι όπως θα το λέγαμε σήμερα- δημοτικιά! Μη σας πειράζει αυτό και μη σας σκανδαλίζει. Παρουσιάζει στοιχεία από φιλολογικής πλευράς τόσα και τέτοια, ώστε ξένοι να πουν ότι το βιβλίον της Αποκαλύψεως έχει δική του γραμματική.
Λέγει, επί παραδείγματι: «ο ων και ο ην και ο ερχόμενος»(Αποκ. 1, 4 . 8. 11,17). Το «ο ων», μάλιστα, παίρνει άρθρο, γιατί είναι μετοχή. το «ο ην», που είναι ο παρατατικός του ρήματος ειμί, τί είδους άρθρο μπορεί να πάρει;... Το ρήμα παίρνει ποτέ άρθρο, και λέγει «ο ην»;... Σόλοικο. Το βιβλίον της Αποκαλύψεως έχει λοιπόν τη δική του γραμματική. αλλά είναι χαριτωμένη. Είναι χαριτωμένη γραμματική.!
Αλλά και το λεξιλόγιό του ίσως δεν είναι πλούσιο. Ξέρετε, το φτωχότερο σε λεξιλόγιο από τα τέσσερα ευαγγέλια είναι του Ιωάννου. αλλά είναι το υψιπετέστερον. είναι το θεολογικώτερον. το ευαγγέλιον του Ιωάννου! Μιμείται την Κένωσιν του Θεού Λόγου(Πρβλ. Φιλιπ. 2, 7), ο Οποίος περιβάλεται την πτωχείαν της ανθρωπίνης υπάρξεως! Αυτός ο Θεός Λόγος!... Έτσι μέσα απ' τη φτώχεια, θα λέγαμε, του πλούτου των λέξεων, έρχεται ο πλούτος της θεολογίας, ο πλούτος της Βασιλείας του Θεού, που τόσο πολύ ξεχειλίζει, ώστε ξεπερνά τις έννοιες των λέξεων. Είναι κάτι καταπληκτικό. Μόνον εκείνος που εξοικειώνεται με το βιβλίον της Αποκαλύψεως μπορεί να ανακαλύπτη όλα αυτά τα στοιχεία κατά τρόπον ατέρμονα.
Είναι λοιπόν ένα αληθινό αριστούργημα το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Έχει ενότητα. έχει συμμετρία. έχει ευρυθμία. έχει δύναμιν λόγου. έχει, παρά την πτωχεία των λέξεων, πλούτο χρωμάτων και τόνων. έχει μία αφάνταστη ποικιλία θεμάτων. έχει μία πλαστικότητα. έχει μια ζωηρότητα και μια παραστατικότητα το βιβλίο αυτό, τόση, που συναρπάζει εκείνον που το διαβάζει.
Για κανένα άλλο βιβλίο δεν γράφηκαν τόσα βιβλία. Για κανένα! Ακόμη και για το πιο κλασσικό βιβλίο στην ανθρωπίνη Ιστορία, στην ιστορία της ανθρωπίνης γραμματείας! Κανένα άλλο βιβλίο δεν είχε τόσες συγγραφές γι' αυτό. Πάρα πολλά βιβλία έχουν γραφή, γράφονται και θα γράφωνται για το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Αληθής πλούτος πραγματικά! Είναι βαθυστόχαστο βιβλίο. αφυπνιστικό συνειδήσεων. συναρπαστικό! Με σκηνικά. τα σκηνικά του είναι ο ουρανός και η γη! Ο χρόνος στον οποίον κινείται, που δεν χωράει η ανθρώπινη Ιστορία, είναι η παγκόσμια Ιστορία και η Αιωνιότητα!
Γι' αυτό και αποτελεί ερμηνευτικόν λάθος εάν θα θέλαμε να ερμηνεύσωμε το κείμενον της Αποκαλύψεως με βάσιν έναν τόπο, όπως είναι η Ελλάς ή η Κωνσταντινούπολις -όσοι διαβάσατε αποκαλυπτικήν γραμματείαν με καταλαβαίνετε-. να θέλωμε δηλαδή να ερμηνεύσωμε την Αποκάλυψι στον στενό χώρο μιας Κωνσταντινουπόλεως...! ή στον στενό χώρο της Ελλάδος...! σαν να είναι γραμμένη δηλαδή η Αποκάλυψις για τους Έλληνες ειδικά. Είναι παγκόσμιον βιβλίον. Παγκόσμιον! Σας είπα. το σκηνικό του: ο ουρανός και η γη! ο χρόνος: η Ιστορία η παγκόσμιος και η Αιωνιότητα! Πώς λοιπόν τώρα να περιορίσουμε το βιβλίο της Αποκαλύψεως και να πούμε: «Για να διαβάσουμε. τί θα γίνη; Άραγε θα πάρουμε την Πόλι και την αγιά-Σοφιά;»...! Φτώχεια. Φτώχεια!
Γι' αυτό όσοι ερμηνεύουν έτσι έχουνε πέσει έξω. Αγαπητοί μου, όσοι έγραψαν ερμηνείες της Αποκαλύψεως με τέτοια στενά όρια δεν επαληθεύθηκαν, και φυσικά ντροπιάστηκαν. Μόνο για την ιστορία της ερμηνείας σας αναφέρω τον Απόστολο Μακράκη, ο οποίος ήθελε να ερμηνεύση την Αποκάλυψι με βάσι πάντα τον ελληνικόν χώρον και κέντρο την Κωνσταντινούπολιν, και μάλιστα με ιδέα τον Μωαμεθανισμόν!
Περιττόν είναι να σας πω ότι δεν μπορούμε να ερμηνεύσωμε την Αποκάλυψι με βάσι κάποιο ρεύμα της εποχής μας. Λέμε ότι τότε που ζούσε ο Μακράκης, προς τα τέλη του περασμένου αιώνος, ήταν ο Μωαμεθανισμός. Το ότι ο Μωαμεθανισμός περιέχεται μέσα στο βιβλίον της Αποκαλύψεως είναι αναμφισβήτητο. αλλά δεν μπορούμε να ειπούμε ότι αυτό αποτελεί ένα θέμα με το οποίον ιδιαιτέρως θα ασχοληθή το βιβλίον της Αποκαλύψεως και σ' αυτό θα μείνη. Όχι. λάθος. Ούτε ο Κομμουνισμός ούτε η αθεΐα... τίποτα! Αυτά τα πράγματα περιέχονται μέσα στο βιβλίον της Αποκαλύψεως. Προσέξατε: περιέχονται! Είναι μεγάλα πράγματα. είναι παγκόσμια πράγματα, και περιέχονται. αλλά δεν εξαντλείται το βιβλίον της Αποκαλύψεως σ' αυτά.
Μην πούμε λοιπόν ότι το Θηρίον είναι ο Κομμουνισμός ή ο Μωαμεθανισμός. Όχι. Το ότι αυτά είναι προδρομικά θηρία είναι αναμφισβήτητο. αλλά δεν είναι αυτό καθ' εαυτό το Θηρίον. Είναι, σας είπα, ερμηνευτικόν λάθος να καθορίζουμε τέτοια πράγματα.
Γι' αυτό, θα σας παρακαλέσω πάρα πολύ, όταν θα έρχεσθε να ακούτε -και να έρχεσθε πάντα-, να προσέχετε πολύ. Μάλιστα θα ιδήτε ότι υπάρχει πολύ ενδιαφέρον. Άλλωστε η εισαγωγή που κάνουμε τώρα γίνεται ακριβώς για να ξυπνήση το ενδιαφέρον, να κινήση το ενδιαφέρον των ακροατών, και να φέρετε άλλους τόσους. να χρειασθή να πάμε -δεν ξέρω- στην πλατεία να κάνωμε την ομιλία μας! Αλλά προσέξτε: μην περιμένετε να ακούσετε εδώ, αναλύοντας και ερμηνεύοντας το βιβλίον της Αποκαλύψεως, να μάθετε αν θα γίνη και πότε θα γίνη ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος!... ούτε ακόμη πότε θα ‘ρθη ο Αντίχριστος και πότε θα γίνει η δευτέρα του Χριστού Παρουσία!... Τέτοια πράγματα μην τα περιμένετε. πρόκειται περί ερμηνευτικού λάθους. Και όσοι εκ των ερμηνευτών ή ομιλητών θα επιχειρούσαν να πουν «Να!», «Αυτό!», θα ήταν επικίνδυνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι όσοι έχουν μιλήσει έτσι, έχουν διαψευσθή.
συνεχίζεται...
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Copyright: Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις: «Όρθόδοξος Κυψέλη»
Έχει δε αυτήν την ευρείαν μορφήν: έρχεται να παραμυθήση, να ανορθώση, να ειδοποιήση, να επισημάνη -«Έρχεται, λέγει, ο Αντίχριστος»(Βλ. Αποκ. 11, 7. 13, 1-2), να επισημάνη σε κάθε εποχή, ιδιαιτέρως όμως σε μια εποχή όπου το θρησκευτικόν αίσθημα είναι πολύ χαμηλό.
Το βιβλίον της Αποκαλύψεως είναι ένα ζωντανό βιβλίο, με πολλήν και ανέκφραστον χάριν και δροσερότητα. Παρά τις τρομερές εικόνες που περιέχει, έχει μία δροσερότητα, και ταυτοχρόνως μία τρυφερότητα. Είναι ένα αληθινό αριστούργημα το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Εκείνος ο οποίος μπόρεσε κάτι να δη μέσα στο βιβλίο αυτό, το καθιστά αληθινό εντρύφημά του.
Η Αποκάλυψις είναι γραμμένη, ξέρετε, εις την δημοτικήν της ελληνιστικής εποχής. ‘Εχομε την ελληνιστικήν γλώσσα, η οποία βεβαίως δεν είναι η αττική διάλεκτος, η περίτεχνος γλώσσα του Πλάτωνος. Ευρισκόμεθα αρκετά μακρυά, μερικές εκατοντάδες χρόνια μακρυά. η ελληνική γλώσσα έχει υποστή πολλές επιδράσεις, ιδίως ξενικές, και βαρβαρίζει. Στη γλώσσα αυτή γράφηκαν τα ευαγγέλια. Η γλώσσα του βιβλίου της Αποκαλύψεως είναι ακόμα πιο κάτω απ' αυτή την ελληνιστική γλώσσα. είναι μία -επιτρέψατέ μου να το πω έτσι όπως θα το λέγαμε σήμερα- δημοτικιά! Μη σας πειράζει αυτό και μη σας σκανδαλίζει. Παρουσιάζει στοιχεία από φιλολογικής πλευράς τόσα και τέτοια, ώστε ξένοι να πουν ότι το βιβλίον της Αποκαλύψεως έχει δική του γραμματική.
Λέγει, επί παραδείγματι: «ο ων και ο ην και ο ερχόμενος»(Αποκ. 1, 4 . 8. 11,17). Το «ο ων», μάλιστα, παίρνει άρθρο, γιατί είναι μετοχή. το «ο ην», που είναι ο παρατατικός του ρήματος ειμί, τί είδους άρθρο μπορεί να πάρει;... Το ρήμα παίρνει ποτέ άρθρο, και λέγει «ο ην»;... Σόλοικο. Το βιβλίον της Αποκαλύψεως έχει λοιπόν τη δική του γραμματική. αλλά είναι χαριτωμένη. Είναι χαριτωμένη γραμματική.!
Αλλά και το λεξιλόγιό του ίσως δεν είναι πλούσιο. Ξέρετε, το φτωχότερο σε λεξιλόγιο από τα τέσσερα ευαγγέλια είναι του Ιωάννου. αλλά είναι το υψιπετέστερον. είναι το θεολογικώτερον. το ευαγγέλιον του Ιωάννου! Μιμείται την Κένωσιν του Θεού Λόγου(Πρβλ. Φιλιπ. 2, 7), ο Οποίος περιβάλεται την πτωχείαν της ανθρωπίνης υπάρξεως! Αυτός ο Θεός Λόγος!... Έτσι μέσα απ' τη φτώχεια, θα λέγαμε, του πλούτου των λέξεων, έρχεται ο πλούτος της θεολογίας, ο πλούτος της Βασιλείας του Θεού, που τόσο πολύ ξεχειλίζει, ώστε ξεπερνά τις έννοιες των λέξεων. Είναι κάτι καταπληκτικό. Μόνον εκείνος που εξοικειώνεται με το βιβλίον της Αποκαλύψεως μπορεί να ανακαλύπτη όλα αυτά τα στοιχεία κατά τρόπον ατέρμονα.
Είναι λοιπόν ένα αληθινό αριστούργημα το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Έχει ενότητα. έχει συμμετρία. έχει ευρυθμία. έχει δύναμιν λόγου. έχει, παρά την πτωχεία των λέξεων, πλούτο χρωμάτων και τόνων. έχει μία αφάνταστη ποικιλία θεμάτων. έχει μία πλαστικότητα. έχει μια ζωηρότητα και μια παραστατικότητα το βιβλίο αυτό, τόση, που συναρπάζει εκείνον που το διαβάζει.
Για κανένα άλλο βιβλίο δεν γράφηκαν τόσα βιβλία. Για κανένα! Ακόμη και για το πιο κλασσικό βιβλίο στην ανθρωπίνη Ιστορία, στην ιστορία της ανθρωπίνης γραμματείας! Κανένα άλλο βιβλίο δεν είχε τόσες συγγραφές γι' αυτό. Πάρα πολλά βιβλία έχουν γραφή, γράφονται και θα γράφωνται για το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Αληθής πλούτος πραγματικά! Είναι βαθυστόχαστο βιβλίο. αφυπνιστικό συνειδήσεων. συναρπαστικό! Με σκηνικά. τα σκηνικά του είναι ο ουρανός και η γη! Ο χρόνος στον οποίον κινείται, που δεν χωράει η ανθρώπινη Ιστορία, είναι η παγκόσμια Ιστορία και η Αιωνιότητα!
Γι' αυτό και αποτελεί ερμηνευτικόν λάθος εάν θα θέλαμε να ερμηνεύσωμε το κείμενον της Αποκαλύψεως με βάσιν έναν τόπο, όπως είναι η Ελλάς ή η Κωνσταντινούπολις -όσοι διαβάσατε αποκαλυπτικήν γραμματείαν με καταλαβαίνετε-. να θέλωμε δηλαδή να ερμηνεύσωμε την Αποκάλυψι στον στενό χώρο μιας Κωνσταντινουπόλεως...! ή στον στενό χώρο της Ελλάδος...! σαν να είναι γραμμένη δηλαδή η Αποκάλυψις για τους Έλληνες ειδικά. Είναι παγκόσμιον βιβλίον. Παγκόσμιον! Σας είπα. το σκηνικό του: ο ουρανός και η γη! ο χρόνος: η Ιστορία η παγκόσμιος και η Αιωνιότητα! Πώς λοιπόν τώρα να περιορίσουμε το βιβλίο της Αποκαλύψεως και να πούμε: «Για να διαβάσουμε. τί θα γίνη; Άραγε θα πάρουμε την Πόλι και την αγιά-Σοφιά;»...! Φτώχεια. Φτώχεια!
Γι' αυτό όσοι ερμηνεύουν έτσι έχουνε πέσει έξω. Αγαπητοί μου, όσοι έγραψαν ερμηνείες της Αποκαλύψεως με τέτοια στενά όρια δεν επαληθεύθηκαν, και φυσικά ντροπιάστηκαν. Μόνο για την ιστορία της ερμηνείας σας αναφέρω τον Απόστολο Μακράκη, ο οποίος ήθελε να ερμηνεύση την Αποκάλυψι με βάσι πάντα τον ελληνικόν χώρον και κέντρο την Κωνσταντινούπολιν, και μάλιστα με ιδέα τον Μωαμεθανισμόν!
Περιττόν είναι να σας πω ότι δεν μπορούμε να ερμηνεύσωμε την Αποκάλυψι με βάσι κάποιο ρεύμα της εποχής μας. Λέμε ότι τότε που ζούσε ο Μακράκης, προς τα τέλη του περασμένου αιώνος, ήταν ο Μωαμεθανισμός. Το ότι ο Μωαμεθανισμός περιέχεται μέσα στο βιβλίον της Αποκαλύψεως είναι αναμφισβήτητο. αλλά δεν μπορούμε να ειπούμε ότι αυτό αποτελεί ένα θέμα με το οποίον ιδιαιτέρως θα ασχοληθή το βιβλίον της Αποκαλύψεως και σ' αυτό θα μείνη. Όχι. λάθος. Ούτε ο Κομμουνισμός ούτε η αθεΐα... τίποτα! Αυτά τα πράγματα περιέχονται μέσα στο βιβλίον της Αποκαλύψεως. Προσέξατε: περιέχονται! Είναι μεγάλα πράγματα. είναι παγκόσμια πράγματα, και περιέχονται. αλλά δεν εξαντλείται το βιβλίον της Αποκαλύψεως σ' αυτά.
Μην πούμε λοιπόν ότι το Θηρίον είναι ο Κομμουνισμός ή ο Μωαμεθανισμός. Όχι. Το ότι αυτά είναι προδρομικά θηρία είναι αναμφισβήτητο. αλλά δεν είναι αυτό καθ' εαυτό το Θηρίον. Είναι, σας είπα, ερμηνευτικόν λάθος να καθορίζουμε τέτοια πράγματα.
Γι' αυτό, θα σας παρακαλέσω πάρα πολύ, όταν θα έρχεσθε να ακούτε -και να έρχεσθε πάντα-, να προσέχετε πολύ. Μάλιστα θα ιδήτε ότι υπάρχει πολύ ενδιαφέρον. Άλλωστε η εισαγωγή που κάνουμε τώρα γίνεται ακριβώς για να ξυπνήση το ενδιαφέρον, να κινήση το ενδιαφέρον των ακροατών, και να φέρετε άλλους τόσους. να χρειασθή να πάμε -δεν ξέρω- στην πλατεία να κάνωμε την ομιλία μας! Αλλά προσέξτε: μην περιμένετε να ακούσετε εδώ, αναλύοντας και ερμηνεύοντας το βιβλίον της Αποκαλύψεως, να μάθετε αν θα γίνη και πότε θα γίνη ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος!... ούτε ακόμη πότε θα ‘ρθη ο Αντίχριστος και πότε θα γίνει η δευτέρα του Χριστού Παρουσία!... Τέτοια πράγματα μην τα περιμένετε. πρόκειται περί ερμηνευτικού λάθους. Και όσοι εκ των ερμηνευτών ή ομιλητών θα επιχειρούσαν να πουν «Να!», «Αυτό!», θα ήταν επικίνδυνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι όσοι έχουν μιλήσει έτσι, έχουν διαψευσθή.
συνεχίζεται...
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Copyright: Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις: «Όρθόδοξος Κυψέλη»
- akerm
Re: Αποκάλυψις του Απ. & Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
by akerm » Thu Feb 16, 2012 5:52 pm
........
Θα πρέπει να ακολουθήσουμε την γραμμή που ακολουθεί η Εκκλησία μας. Και τη γραμμή αυτή, αγαπητοί μου, την χάραξαν τρεις αληθινά θεόπνευστοι άνθρωποι, τρεις Πατέρες. Αυτοί είναι: ο Ανδρέας Καισαρείας -6ος αιών-, που έγραψε υπόμνημα στην Αποκάλυψη, το οποίο, δόξα τω Θεώ, έχω στα χέρια μου. ο Αρέθας, αρχιεπίσκοπος Καισαρείας κι αυτός -του 9ου αιώνος-, το οποίον επίσης έχω. και ο Οικουμένιος, αρχιεπίσκοπος Τρίκκης -του 6ου αιώνος κι αυτός-. Δεν έχω αυτό το υπόμνημα. έχω τα δύο: του Ανδρέα Καισαρείας και του Αρέθα Καισαρείας, πλήρη υπομνήματα στην Αποκάλυψη, στα οποία βλέπει κανείς την ορθόδοξη γραμμή της Εκκλησίας μας, το πώς ερμηνεύει το βιβλίον της Αποκαλύψεως.
Δεν είναι τυχαίο -αν και θα το αναλύσουμε αυτό μέσα στα θέματά μας- το γιατί Πατέρες και θεολόγοι της Εκκλησίας μας δεν ασχολήθηκαν με το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Φέρ' ειπείν ο καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας υπομνημάτισε όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης πλην του βιβλίου της Αποκαλύψεως. Γιατί; Αλλά αυτό θα το δούμε στην πορεία των θεμάτων μας.
Τώρα μόνον τούτο σας λέγω. τα υπομνήματα αυτών των τριών Πατέρων, όπως και το θαυμάσιο βιβλίο του καθηγητού Μπρατσιώτη -ένα υπόμνημα στην Αποκάλυψη, το μοναδικό που υπάρχει στην νεοελληνική θεολογική γραμματεία. το μοναδικό!- είναι οι οδηγοί μου. όλα τα άλλα κρύβουν κινδύνους. Και σας το λέγω αυτό γιατί ούτε εγώ θα ήθελα να πλανηθώ αλλά ούτε κι εσάς να πλανήσω. Γι' αυτό, σας είπα, μην εξάπτεται η φαντασία σας με πράγματα για τα οποία ίσως θα λέγατε: «Και τι θα γίνη; Και τι θα μάθωμε;» Όχι. θέλει νηφαλιότητα.
Θα μάθουμε, μέσα στην πορεία της αναλύσεως του ιερού κειμένου, πώς πρέπει να ερμηνεύουμε το βιβλίον αυτό. Εγώ βεβαίως κάτι θα σας πω τώρα. όμως αυτό το κάτι δεν θα εξαντληθεί, αλλά θα μαθαίνουμε στην πορεία της αναλύσεως του βιβλίου.
Παρά ταύτα -αυτά που σας λέγω- παρά ταύτα δεν μπορούμε να ειπούμε ότι δεν παρατηρούμε τα «σημεία των καιρών» (Ματθ. 16, 3), διότι αυτός ο Κύριος μας το είπε αυτό. Τι είπε; Μας μίλησε για τα σημάδια του τέλους και μας είπε: «Όπως όταν βλέπετε ότι τα φύλλα της συκιάς άνοιξαν επάνω στο κλαδί και λέτε ότι εγγύς το θέρος, έτσι και όταν δείτε αυτά τα σημάδια που σας λέγω -Ποια; Ένα, δύο, τρία.... τα απαριθμεί εις το ευαγγέλιο-, τότε θα πείτε: εγγύς το τέλος» (Ματθ. 24, 32 . 33. Μάρκ. 13, 28. Λουκ. 21, 30).
«Ποίον τέλος, Κύριε;..."
Αυτό είναι τώρα!... Εδώ έχουμε διπλή εικόνα: το «τέλος» της Ιερουσαλήμ και το «τέλος» του κόσμου. Είναι δύσκολο βιβλίο το βιβλίον της Αποκαλύψεως. η προφητεία είναι απύθμενος. Είναι, αγαπητοί μου, απύθμενος! θα το δούμε λίγο πιο κάτω.
Πάντως ο άγιος Ιγνάτιος συνιστά στον άγιο Πολύκαρπο, στον οποίο στέλνει επιστολή, ενώ πηγαίνει στη Ρώμη για να μαρτυρήση, και του λέγει: «Τους καιρούς καταμάνθανε. Τον υπέρ καιρόν προσδόκα, τον άχρονον, τον αόρατον, τον δι' ημάς ορατόν...» (Άγ. Ιγνάτιος Αντιοχείας, Προς άγιον Πολύκαρπον, ΒΕΠΕΣ, τόμ. 2, Έκδοσις της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 1955, σελ. 283, ΙΙΙ.). Τους καιρούς να καταμανθάνης. να τους μελετάς τους καιρούς. Δεν λέγει μάνθανε, άλλά «καταμάνθαμε». παρατήρει τους καιρούς, μελέτα τους καιρούς. Και, ταυτοχρόνως, να περιμένης -«προσδόκα» λέγει- τον Υπέρχρονον, τον Άχρονον, τον Ιησούν Χριστόν, τον Αιώνιον Υιόν και Λόγον του Θεού. Περίμενέ Τον.
Αυτή η προτροπή του είναι πολύ σπουδαία. Δεν πρέπει όμως να μας ρίχνη εις την περιπέτειαν της περιεργείας ή στις συνέπειες μιας νοσηράς φαντασίας. γιατί, εδώ που τα λέμε, όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν υγιά φαντασίαν. έχουν και νοσηρά φαντασία, και κατά το λαϊκόν, κάνουν την τρίχα τριχιά.
Εγώ μπορώ να σας πω κάτι, και να βγήτε έπειτα έξω και να πήτε: «Ο πατήρ Αθανάσιος μας είπε πότε πράγματι θα γίνη ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος»!... Και να ‘ρθουν εκείνοι στους οποίους έχετε ανακοινώσει το πράγμα και να μου πουν: «Πάτερ είπατε αυτό. πότε θα γίνη αλήθεια;"! κι εγώ να δηλώσω άγνοια. Και όλα αυτά γιατί; Διότι με την φαντασία τους οι ακροαταί μεγάλωσαν εκείνο το οποίον είπα, και το προσέφεραν όπως το φανταζόντουσαν.
Ο άγιος Ειρηναίος λέει κάτι πολύ ωραίον. Λέγει: «Ασφαλέστερον και ακινδυνότερον το περιμένειν την έκβασιν της προφητείας ή το καταστοχάζεσθαι και απομαντεύεσθαι..» (Άγ. Ειρηναίος, Κατά Αιρέσεων, V 30, 2. Ίδε Π. Ι. Μπρατσιώτης, Η Αποκάλυψις του Ιωάννου, Εκδοτικός οίκος Χαραλ.Π.Συνοδινού, Αθήναι 1950, σελ. 218.) Είδατε τι λέγει; Είναι ασφαλέστερο -και αναφέρεται μάλιστα στο όνομα του Αντιχρίστου ο άγιος Ειρηναίος- είναι ασφαλέστερο και ακινδυνωδέστερο, δεν κινδυνεύεις, όταν περιμένης την έκβασι της προφητείας. Άφησε το πράγμα να πραγματοποιηθή, παρά να κάθεσαι να στοχάζεσαι και να απομαντεύεσαι, δηλαδή να προσπαθής να μαντεύσης τι περίπου θα βγη και θα γίνη.
Και ο Ανδρέας Καισαρείας μας λέγει το εξής πολύ σπουδαίο: «Ο χρόνος αποκαλύψει και η πείρα τοις νήφουσιν» (Άγ. Ειρηναίος, Κατά Αιρέσεων, V 30, 2. Ίδε Π. Ι. Μπρατσιώτης, Η Αποκάλυψις του Ιωάννου, Εκδοτικός οίκος Χαραλ.Π.Συνοδινού, Αθήναι 1950, σελ. 219).
Ο χρόνος θα αποκαλύψει τα γεγονότα.
«Μα, θα μου πήτε, αν έρθουν τα γεγονότα, τότε για μας τί αξία θα έχει η προφητεία;»
Έχει μεγάλη αξία να ξέρω τώρα ότι γίνεται αυτό που λέγει η Αποκάλυψι: για να μπορώ να σταθώ! Συγκεκριμένα και καίρια: η παρουσία του Αντιχρίστου. Όταν θα έρθη, θα αρχίση να λέγη πράματα και πράματα!. Σπουδαίος! Φιλάνθρωπος: πολιτισμένος: καταπληκτικός θα είναι ο Αντίχριστος -έτσι λέγουν οι Πατέρες. Καταπληκτικός! Θα μαγεύσει όλη την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι θα πουν: «Να κυβερνήτης! Δεν φάνηκε ποτέ στην οικουμένη τέτοιος κυβερνήτης!» Θα είναι δε παγκόσμιος βασιλεύς. Αυτές οι ενώσεις που γίνονται σιγά-σιγά, μια μέρα θα καταλήξουν σε μία παγκοσμία ενότητα. Και τότε θα προβληθεί ο Αντίχριστος. Παράξενο; Αληθές όμως. Αυτή είναι η ειδοποίηση που έχουμε από τον λόγο του Θεού.
Και τότε θα έρθουν ο προφήτης Ηλίας και ο Ενώχ (Αποκ. 11, 3), οι οποίοι δεν δοκίμασαν θάνατο (Γεν. 5, 24. Εβρ. 11, 5. Δ' Βασ. 2, 11), ως Προφήτες του παρόντος όχι του μέλλοντος. του παρόντος- και θα λέγουν: «Αυτός είναι ο Αντίχριστος! Τι είπατε;... είπατε ότι αυτός είναι ο μεγάλος κυβερνήτης;! Ο Αντίχριστος είναι!» Αυτοί οι δύο θα προφητεύουν το παρόν. Και εκείνοι που θα νήφουν -είδατε τι λέγει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας; "τοις νήφουσιν»-, αυτοί που θα νήφουν, αυτοί που θα έχουν καθαρή καρδία, που θα ζουν πνευματική ζωή, αυτοί αμέσως θα τον αναγνωρίσουν.
Οι άλλοι τι θα κάνουν; Οι άλλοι να τι θα κάνουν: θα πιάσουν τους Προφήτες και θα τους κρεμάσουν στην πλατεία της Ιερουσαλήμ! (Αποκ. 1, 7-9.)
Πότε λοιπόν θα πραγματοποιηθούν αυτά; Όταν θα έρθουν. Και πως θα τα ξέρουμε; Θα τα δούμε τότε που θα έρθουν. το κάθε πράγμα τότε που θα έρχεται. Βλέπετε λοιπόν ότι είναι πολύ σπουδαίο το πώς θα πιάσουμε στα χέρια μας το βιβλίον της Αποκαλύψεως!
συνεχίζεται...
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Copyright: Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις: «Όρθόδοξος Κυψέλη»
Θα πρέπει να ακολουθήσουμε την γραμμή που ακολουθεί η Εκκλησία μας. Και τη γραμμή αυτή, αγαπητοί μου, την χάραξαν τρεις αληθινά θεόπνευστοι άνθρωποι, τρεις Πατέρες. Αυτοί είναι: ο Ανδρέας Καισαρείας -6ος αιών-, που έγραψε υπόμνημα στην Αποκάλυψη, το οποίο, δόξα τω Θεώ, έχω στα χέρια μου. ο Αρέθας, αρχιεπίσκοπος Καισαρείας κι αυτός -του 9ου αιώνος-, το οποίον επίσης έχω. και ο Οικουμένιος, αρχιεπίσκοπος Τρίκκης -του 6ου αιώνος κι αυτός-. Δεν έχω αυτό το υπόμνημα. έχω τα δύο: του Ανδρέα Καισαρείας και του Αρέθα Καισαρείας, πλήρη υπομνήματα στην Αποκάλυψη, στα οποία βλέπει κανείς την ορθόδοξη γραμμή της Εκκλησίας μας, το πώς ερμηνεύει το βιβλίον της Αποκαλύψεως.
Δεν είναι τυχαίο -αν και θα το αναλύσουμε αυτό μέσα στα θέματά μας- το γιατί Πατέρες και θεολόγοι της Εκκλησίας μας δεν ασχολήθηκαν με το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Φέρ' ειπείν ο καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας υπομνημάτισε όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης πλην του βιβλίου της Αποκαλύψεως. Γιατί; Αλλά αυτό θα το δούμε στην πορεία των θεμάτων μας.
Τώρα μόνον τούτο σας λέγω. τα υπομνήματα αυτών των τριών Πατέρων, όπως και το θαυμάσιο βιβλίο του καθηγητού Μπρατσιώτη -ένα υπόμνημα στην Αποκάλυψη, το μοναδικό που υπάρχει στην νεοελληνική θεολογική γραμματεία. το μοναδικό!- είναι οι οδηγοί μου. όλα τα άλλα κρύβουν κινδύνους. Και σας το λέγω αυτό γιατί ούτε εγώ θα ήθελα να πλανηθώ αλλά ούτε κι εσάς να πλανήσω. Γι' αυτό, σας είπα, μην εξάπτεται η φαντασία σας με πράγματα για τα οποία ίσως θα λέγατε: «Και τι θα γίνη; Και τι θα μάθωμε;» Όχι. θέλει νηφαλιότητα.
Θα μάθουμε, μέσα στην πορεία της αναλύσεως του ιερού κειμένου, πώς πρέπει να ερμηνεύουμε το βιβλίον αυτό. Εγώ βεβαίως κάτι θα σας πω τώρα. όμως αυτό το κάτι δεν θα εξαντληθεί, αλλά θα μαθαίνουμε στην πορεία της αναλύσεως του βιβλίου.
Παρά ταύτα -αυτά που σας λέγω- παρά ταύτα δεν μπορούμε να ειπούμε ότι δεν παρατηρούμε τα «σημεία των καιρών» (Ματθ. 16, 3), διότι αυτός ο Κύριος μας το είπε αυτό. Τι είπε; Μας μίλησε για τα σημάδια του τέλους και μας είπε: «Όπως όταν βλέπετε ότι τα φύλλα της συκιάς άνοιξαν επάνω στο κλαδί και λέτε ότι εγγύς το θέρος, έτσι και όταν δείτε αυτά τα σημάδια που σας λέγω -Ποια; Ένα, δύο, τρία.... τα απαριθμεί εις το ευαγγέλιο-, τότε θα πείτε: εγγύς το τέλος» (Ματθ. 24, 32 . 33. Μάρκ. 13, 28. Λουκ. 21, 30).
«Ποίον τέλος, Κύριε;..."
Αυτό είναι τώρα!... Εδώ έχουμε διπλή εικόνα: το «τέλος» της Ιερουσαλήμ και το «τέλος» του κόσμου. Είναι δύσκολο βιβλίο το βιβλίον της Αποκαλύψεως. η προφητεία είναι απύθμενος. Είναι, αγαπητοί μου, απύθμενος! θα το δούμε λίγο πιο κάτω.
Πάντως ο άγιος Ιγνάτιος συνιστά στον άγιο Πολύκαρπο, στον οποίο στέλνει επιστολή, ενώ πηγαίνει στη Ρώμη για να μαρτυρήση, και του λέγει: «Τους καιρούς καταμάνθανε. Τον υπέρ καιρόν προσδόκα, τον άχρονον, τον αόρατον, τον δι' ημάς ορατόν...» (Άγ. Ιγνάτιος Αντιοχείας, Προς άγιον Πολύκαρπον, ΒΕΠΕΣ, τόμ. 2, Έκδοσις της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 1955, σελ. 283, ΙΙΙ.). Τους καιρούς να καταμανθάνης. να τους μελετάς τους καιρούς. Δεν λέγει μάνθανε, άλλά «καταμάνθαμε». παρατήρει τους καιρούς, μελέτα τους καιρούς. Και, ταυτοχρόνως, να περιμένης -«προσδόκα» λέγει- τον Υπέρχρονον, τον Άχρονον, τον Ιησούν Χριστόν, τον Αιώνιον Υιόν και Λόγον του Θεού. Περίμενέ Τον.
Αυτή η προτροπή του είναι πολύ σπουδαία. Δεν πρέπει όμως να μας ρίχνη εις την περιπέτειαν της περιεργείας ή στις συνέπειες μιας νοσηράς φαντασίας. γιατί, εδώ που τα λέμε, όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν υγιά φαντασίαν. έχουν και νοσηρά φαντασία, και κατά το λαϊκόν, κάνουν την τρίχα τριχιά.
Εγώ μπορώ να σας πω κάτι, και να βγήτε έπειτα έξω και να πήτε: «Ο πατήρ Αθανάσιος μας είπε πότε πράγματι θα γίνη ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος»!... Και να ‘ρθουν εκείνοι στους οποίους έχετε ανακοινώσει το πράγμα και να μου πουν: «Πάτερ είπατε αυτό. πότε θα γίνη αλήθεια;"! κι εγώ να δηλώσω άγνοια. Και όλα αυτά γιατί; Διότι με την φαντασία τους οι ακροαταί μεγάλωσαν εκείνο το οποίον είπα, και το προσέφεραν όπως το φανταζόντουσαν.
Ο άγιος Ειρηναίος λέει κάτι πολύ ωραίον. Λέγει: «Ασφαλέστερον και ακινδυνότερον το περιμένειν την έκβασιν της προφητείας ή το καταστοχάζεσθαι και απομαντεύεσθαι..» (Άγ. Ειρηναίος, Κατά Αιρέσεων, V 30, 2. Ίδε Π. Ι. Μπρατσιώτης, Η Αποκάλυψις του Ιωάννου, Εκδοτικός οίκος Χαραλ.Π.Συνοδινού, Αθήναι 1950, σελ. 218.) Είδατε τι λέγει; Είναι ασφαλέστερο -και αναφέρεται μάλιστα στο όνομα του Αντιχρίστου ο άγιος Ειρηναίος- είναι ασφαλέστερο και ακινδυνωδέστερο, δεν κινδυνεύεις, όταν περιμένης την έκβασι της προφητείας. Άφησε το πράγμα να πραγματοποιηθή, παρά να κάθεσαι να στοχάζεσαι και να απομαντεύεσαι, δηλαδή να προσπαθής να μαντεύσης τι περίπου θα βγη και θα γίνη.
Και ο Ανδρέας Καισαρείας μας λέγει το εξής πολύ σπουδαίο: «Ο χρόνος αποκαλύψει και η πείρα τοις νήφουσιν» (Άγ. Ειρηναίος, Κατά Αιρέσεων, V 30, 2. Ίδε Π. Ι. Μπρατσιώτης, Η Αποκάλυψις του Ιωάννου, Εκδοτικός οίκος Χαραλ.Π.Συνοδινού, Αθήναι 1950, σελ. 219).
Ο χρόνος θα αποκαλύψει τα γεγονότα.
«Μα, θα μου πήτε, αν έρθουν τα γεγονότα, τότε για μας τί αξία θα έχει η προφητεία;»
Έχει μεγάλη αξία να ξέρω τώρα ότι γίνεται αυτό που λέγει η Αποκάλυψι: για να μπορώ να σταθώ! Συγκεκριμένα και καίρια: η παρουσία του Αντιχρίστου. Όταν θα έρθη, θα αρχίση να λέγη πράματα και πράματα!. Σπουδαίος! Φιλάνθρωπος: πολιτισμένος: καταπληκτικός θα είναι ο Αντίχριστος -έτσι λέγουν οι Πατέρες. Καταπληκτικός! Θα μαγεύσει όλη την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι θα πουν: «Να κυβερνήτης! Δεν φάνηκε ποτέ στην οικουμένη τέτοιος κυβερνήτης!» Θα είναι δε παγκόσμιος βασιλεύς. Αυτές οι ενώσεις που γίνονται σιγά-σιγά, μια μέρα θα καταλήξουν σε μία παγκοσμία ενότητα. Και τότε θα προβληθεί ο Αντίχριστος. Παράξενο; Αληθές όμως. Αυτή είναι η ειδοποίηση που έχουμε από τον λόγο του Θεού.
Και τότε θα έρθουν ο προφήτης Ηλίας και ο Ενώχ (Αποκ. 11, 3), οι οποίοι δεν δοκίμασαν θάνατο (Γεν. 5, 24. Εβρ. 11, 5. Δ' Βασ. 2, 11), ως Προφήτες του παρόντος όχι του μέλλοντος. του παρόντος- και θα λέγουν: «Αυτός είναι ο Αντίχριστος! Τι είπατε;... είπατε ότι αυτός είναι ο μεγάλος κυβερνήτης;! Ο Αντίχριστος είναι!» Αυτοί οι δύο θα προφητεύουν το παρόν. Και εκείνοι που θα νήφουν -είδατε τι λέγει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας; "τοις νήφουσιν»-, αυτοί που θα νήφουν, αυτοί που θα έχουν καθαρή καρδία, που θα ζουν πνευματική ζωή, αυτοί αμέσως θα τον αναγνωρίσουν.
Οι άλλοι τι θα κάνουν; Οι άλλοι να τι θα κάνουν: θα πιάσουν τους Προφήτες και θα τους κρεμάσουν στην πλατεία της Ιερουσαλήμ! (Αποκ. 1, 7-9.)
Πότε λοιπόν θα πραγματοποιηθούν αυτά; Όταν θα έρθουν. Και πως θα τα ξέρουμε; Θα τα δούμε τότε που θα έρθουν. το κάθε πράγμα τότε που θα έρχεται. Βλέπετε λοιπόν ότι είναι πολύ σπουδαίο το πώς θα πιάσουμε στα χέρια μας το βιβλίον της Αποκαλύψεως!
συνεχίζεται...
(1η Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα π. Αθανασίου Μυτιληναίου)
Copyright: Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις: «Όρθόδοξος Κυψέλη»
- akerm
38 posts
• Page 3 of 4 • 1, 2, 3, 4
Who is online
Users browsing this forum: No registered users and 1 guest