Άγιος Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας και Συμφερούπολης

[nick_the_greek]

Ο Άγιος Λουκάς είναι ένας ακόμα άδικα διωκόμενος άγιος. Είναι ένας από τους πολλούς αγίους που ανάδειχθηκαν εν μέσω της άθεης, σοβιετικής κομμουνιστικής θύελλας. Διώκθηκε για τα χριστιανικά του πιστεύω στα βάθη της Σιβηρίας, αλλά δεν βαρυγκώμησε. Όντας γιατρός, και μάλιστα διακεκριμένος καθηγητής χειρουργικής, προσέφερε τις υπηρεσίες παντού όπου πήγαινε. Χειρούργησε χιλιάδες σοβιετικούς στρατιώτες κατά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, προκαλώντας τον θαυμασμό ακόμα και του σταλλινικού καθεστώτος που συνέχιζε ακόμα και τότε να τον διώκει. Η έρευνα του στις πυογονές λοιμωξεις έφεραν επανάσταση στον χώρο της χειρουργικής. Από την πολλή μελέτη του πανω στο θέμα αυτό επιβάρυνε πάρα πολύ την όρασή του και τα τελευταία χρόνια της ζωής του λειτουργούσε την Εκκλησία τυφλός. Τον καλούσαν σε ιατρικά συνέδρια και τον πίεζαν να μην εμφανίζεται με τα ιερατικά άμφια. Φυσικά, αυτός και το αρνιόταν και με την παρουσία του δίδασκε τον Χριστο. Αγκάλιασε ως αρχιεπίσκοπος, όλους της πληθυσμούς της σοβιετικής ένωσης, όχι μόνο τους ρώσσους. Αντιτάχθηκε στον άδικο εξωστρακισμό των ανθρώπων εβραϊκής και ελληνικής καταγωγής του αχανούς κράτους. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγινε φανερό και το προορατικό χάρισμα που διέθετε."Έβλεπε" την αγωνία και τον πόνο των ανθρώπων, χωρίς να τους έχει ποτέ δει και συμβούλευε κατάλληλα διάφορους να πάνε να βρουν τους συγκεκριμένους και να τους βοηθήσουν

Η εξόδιος ακολουθία του προκάλεσε αίσθηση. Εκοιμήθη στις 11 Ιουνίου του 1961. Οι αρχές απαγόρευσαν την εκφορά του νεκρού με τα πόδια από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, πράγμα που προκάλεσε τη λαϊκή αγανάκτηση ακόμα και των αλλόδοξων. Τελικά οι αρχές αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, η εκφορά έγινε στην κεντρική λεωφόρο της Συμφερούπολης και διήρκεσε τρεισήμισι ώρες. Τη νεκρική πομπή ακολούθησε πλήθος κόσμου, η κυκλοφορία σταμάτησε, ενώ τα μπαλκόνια, οι ταράτσες και τα δέντρα ακόμα, ήταν γεμάτα ανθρώπους. Παράλληλα φέρεται να σημειώθηκε ένα παράδοξο γεγονός, με ένα σμήνος περιστεριών που έκανε επί ώρες κύκλους πάνω από το λείψανο μέχρις ότου η πομπή έφτασε στο νεκροταφείο. Τον Νοέμβριο του 1995 ανακηρύχτηκε άγιος με απόφαση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αφού πρώτα ειδική επιτροπή ασχολήθηκε με τη ζωή, τα έργα και τα θαύματά του τα οποία καταγράφονταν και μετά τον θάνατό του. Στις 17 Μαρτίου 1996 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του από τον αρχιεπίσκοπο Λάζαρο και μέλη της επιτροπής, μπροστά σε 40.000 περίπου παρευρισκόμενους. Λέγεται ότι βρέθηκαν η καρδιά του και τμήματα του εγκεφάλου του αδιάφθορα ενώ άρρητος ευωδία εξερχόταν από τα λείψανά του. Το ίδιο έτος αποφασίστηκε να διοργανώνεται κάθε χρόνο Ιατρικό Συνέδριο στην Συμφερούπολη σε συνεργασία της Ιερά Μητροπόλεως με το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Κριμαίας προς τιμήν του.

Είναι γνωστός στην Ελλάδα τα τελευταία 10-15 χρόνια. Πολλά θαύματα έχει επιτελέσει και εδώ.

[nick_the_greek]

Ο άγιος τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του, ευλογών τους πιστούς:

[nick_the_greek]

Ένα θαύμα του αγίου στον μικρό Ναζαρ.

Στην παρακάτω ιστοσελίδα θα βρείτε Link για το θαύμα.

[nick_the_greek]

Στην παραπάνω ιστοσελίδα υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων που διηγούνται θαυμαστές ιάσεις του από τον Θεό με την μεσιτεία του Αγίου Λουκά. Προσέξτε την κάτωθι μαρτυρία..



Το όνομά μου είναι Γ.Ν. και κατοικώ στην Αγία Βαρβάρα Αττικής.

Γράφω την επιστολή αυτή και την καταθέτω στην Μονή Σαγματά Βοιωτίας για μαρτυρία του θαύματος που γινε σε μένα από τον Άγιο Λουκά, Αρχιεπίσκοπο Συμφερούπολης τον Ρώσο.

Η ιστορία μου είναι η εξής: Πριν 1,5 χρόνο περίπου, χειμώνας (Νοέμβριος του 2006), το δεξί μου μάτι, άρχισε να δακρύζει συνέχεια, ένοιωθα πόνο και έβγαζε πύον.

Επισκέφθηκα ένα κορυφαίο χειρουργό οφθαλμίατρο, καθηγητή Πανεπιστημίου στο Αιγάλεω και η διάγνωσή του ήταν, πως από παθολογική αιτία και κυρίως από μικρόβιο, είχε κλείσει ο δακρυϊκός πόρος (τό σωληνάκι δηλαδή που περνάει το δάκρυ και καταλήγει στον ούρανίσκο).

Μού εξήγησε πως η πάθηση αυτή στην ηλικία μου είναι πολύ σπάνια και προσπάθησε στην άρχή να με γιατρέψει με ισχυρή αντιβίωση και σταγόνες ματιού. (Η ηλικία μου είναι 45 ετών). Αφού το πρόβλημα συνέχιζε, μού έκανε διάνοιξη με ειδική βελόνα από το μάτι για να μού ανοίξει το σωληνάκι από την φλεγμονή. Μού είπε δε, ότι δεν ρισκάρει να με χειρουργήσει, διότι το χειρουργείο είναι μεγάλο, δύσκολο, και 30 με 40% πιθανότητες στο μέλλον να μού ξαναπαρουσιαστεί.

Εγώ βέβαια σοκαρίστηκα ακούγοντας τα λόγια αυτά, ότι για ένα τέτοιο πρόβλημα στην εποχή μας σήκωναν τα χέρια κορυφαίοι επιστήμονες (γιατί επισκέφτηκα και δεύτερο ιατρό, και εκεί τα ίδια)….

Η κατάστασή μου βελτιώθηκε μετά από 3 εβδομάδες και εφησύχασα.

Τον Δεκέμβριο του 2007, πριν τα Χριστούγεννα το πρόβλημα παρουσιάστηκε πάλι πιο έντονο.

Επισκέφθηκα πάλι το γιατρό, ο οποίος απόρησε διότι δεν περίμενε να δει πρόβλημα πριν 5-7 χρόνια τουλάχιστον, με τις διανοίξεις και την θεραπεία που μού είχε κάνει.

Επιχείρησε να το ανοίξει πάλι με ειδικό εργαλείο, μέσα από το μάτι κατεβαίνοντας προς την μύτη, αλλά αυτή την φορά απέτυχε, διότι είχε κλείσει τελείως από την φλεγμονή. Υπέφερα από τους πόνους την ώρα της διάνοιξης. Πήρα αντιβίωση και την Πρωτοχρονιά το βράδυ, οι πόνοι, το δάκρυ που έτρεχε και το πύον είχαν φθάσει στην αποκορύφωση.

Έκλαψα! Απογοητεύτηκα, δεν θα μπορούσα να ζήσω έτσι για όλη μου την ζωή. Θα ρισκάριζα το χειρουργείο.

Είμαι άνθρωπος που πατάω στη γη και είμαι αμαρτωλός με λάθη και πάθη. Όμως στην καρδιά μου από μικρός, έχω τον Κύριο μου και Θεό μου, τον Ιησού Χριστό, την γλυκιά μας Παναγία και τους Αγίους μας.

Δεν σταμάτησα να ζητώ το έλεος Του με την προσευχή μου. Μέχρι που τις μέρες εκείνες (μετά την Πρωτοχρονιά του 2008) μού δόθηκε να διαβάσω το βίο του Αγίου Λουκά του Ρώσου. Μόλις κράτησα το βιβλίο, σαν διψασμένος να τον γνωρίσω, το διάβασα, συγκλονίστηκα και βρήκα την Παράκλησή του. Τη διάβασα μέσα από την ψυχή μου και τον παρακάλεσα με πίστη να με γιατρέψει, τον πίστεψα, αφού εκτός των άλλων ήταν πρωτοπόρος στις πυογόνες λοιμώξεις.

Την επόμενη μέρα και ενώ το μάτι μου ήταν χάλια και δεν ακουμπιότανε καν και ενώ παρακαλούσα τον Άγιο, ένοιωσα ένα γαργάλημα στην άκρη του ματιού μου και το ακούμπησα. Και τότε, ω Χριστέ μου, ω Άγιε μου, ένοιωσα να καταπίνω το πύον. Το μάτι ξεπρήστηκε αμέσως, τα δάκρυα σταμάτησαν, οι πόνοι, όλα! Θαύμα-θαύμα μέγα. Έκλαψα αυτή την φορά από χαρά, και ευχαρίστησα τον Άγιο Λουκά και τον Κύριο μας γι΄ αυτή την επέμβαση. Πήγα κατευθείαν στον γιατρό και χωρίς να του πω τίποτα με εξέτασε στα μηχανήματα. Η διάγνωση ήταν: το μάτι αυτό ήταν πιο υγιές από το αριστερό. Απίστευτο!

Αποκλείεται, να λέει ο γιατρός. Αυτά δεν γίνονται, δεν μπορούσε να ανοίξει το δακρυϊκό πόρο με το σουφλί και άνοιξε μόνο του; Δεν εξηγείται μού είπε ιατρικώς! Τότε του εξήγησα το συμβάν με τον Άγιο και του είπα αν θέλει να με πιστέψει έχει καλώς. Αν όχι, μην κοροϊδέψει. Η απάντηση του ήταν: Αφού πήγες στον Άγιο Λουκά, σε μένα τί ήρθες να κάνεις; Γιατρεύθηκες! Μετά από 5 μήνες είμαι άριστα. Δοξασμένο το όνομα του Θεού και του Αγίου Λουκά. Φίλοι μου, είναι Αληθινός θαυματουργός και τρέχει όταν ο άνθρωπος του επικαλείται από ψυχής. Δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ και πάντα θα διαβάζω την παράκληση του και θα τον ευχαριστώ….

5-05-2008

(Από την δίμηνη έκδοση Εύροκλύδων του Κέντρου Νεότητος Θηβών, Αύγουστος – Όκτώβριος 2008).


Ο παράπάνω συνάνθρωπος μας είπε ότι ένιωσε σαν να κατάπιε το πύον. Παρόμοια θαυμαστή απορροφήση όγκου από τον ίδιο τον οργανισμό έχω ακούσει και από γνωστό μου που ιάθηκε προς δόξαν Θεού.

[Matina]

Άγιε Λουκά του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.Χιλιοδοξασμένο το όνομά Του εις τους αιώνας των αιώνων!Όταν τον επισκεφθήκαμε λόγω ασθένειας δικού μας προσώπου μας απάντησε με τον ήλιο να βγαίνει από έναν κατάμαυρο ουρανό,ήταν σα να μας είπε ΝΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΩ.Ήταν εκεί ,τον νοιώσαμε,τον αισθανθήκαμε,μας περίμενε.
Του γιατρού το όνομα Λουκάς,τυχαίο;;;Δε νομίζω....Έγραψε μια θεραπεία,σώθηκε ο ασθενής,λιγόστεψαν οι πόνοι και μπορεί να χαμογελάει ξανά.
Θα ξανάρθουμε γλυκύτατέ μας Άγιε,σ'αγαπάμε πολύ!

[nick_the_greek]

Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Νεκτάριου Αντωνόπουλου εκδόσεων Ακρίτα, για τον άγιο Λουκά.

σημείωση: O Αρχιμανδρίτης Τύχων Μπογκοσλάβετς ήταν ο πνευματικός του π. Λουκά. Ο π. Ιλαρίων Γκολοπέρνικοφ ήταν ένας ιερέας με τον οποίο ο Άγιος Λουκάς συχνά λειτουργούσε.

Τα παρακάτω τα διηγείται, ένας άλλος ιερέας, ο π. Λεωνίδας Ντουνάεφ που συνδέθηκε επίσης πάρα πολύ με τον Άγιο.

"Ήμουν κοντά στον Αρχιεπίσκοπο Λουκά και τον βοηθούσα στις λειτουργίες, ειδικά τα τελευταία χρόνια που είχε τυφλωθεί.Εγώ διάβαζα το κείμενο του ευαγγελίου και ο αρχιεπίσκοπος (Λουκάς) έκανε το κήρυγμα.Δεν θα ξεχάσω το πως λειτουργούσε.Κάθε κίνηση του, κάθε λόγος του και κάθε εκφώνηση μαρτυρούσαν ταπέινωσημ, ευλάβεια, πίστη και κατάνυξη. Δάκρυα έτρεχα από τα μάτια του. Τότε μάλιστα που ζούσε ο π. Τύχων και ο π. Ιλαρίων, η θεία λειτουργία ήταν αληθινή μυσταγωγία. λειτουργούσσαν με δάκρυα. Στο "πιστεύω" το αντιμήνσιο γινόταν μούσκεμα από τα δάκρυά τους!"

[nick_the_greek]

Από το ίδιο βιβλίο:

ΤΑ <<ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ>> ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Έχουμε συχνά την εντύπωση ότι άγιος είναι ο αναμάρτητος, ο αλάθητος. Αυτή η αντίληψη είναι πέρα για πέρα λάθος. Οι μεγάλοι, οι τρανοί του κόσμου είναι, ή μάλλον καταφέρνουν να φαίνονται, αλάθητοι και αναμάρτητοι. Σε κάθε λάθος τους, σε κάθε αποτυχία τους, καταβάλλουν προσπάθεια να πείσουν τους πάντες ότι αυτό είναι το σωστό. Αρνούνται την παραδοχή του λάθους, ή την εκζήτηση συγνώμης, για να μην γκρεμιστεί το είδωλό τους. Γι'αυτό και συνεχώς απομακρύνονται και κρατούν αποστάσεις ασφαλείας απο τους άλλους. Δεν ανέχονται το κοίταγμα από κοντά. Ο άγιος όμως δεν φοβάται κάτι τέτοιο. Γνωρίζει πολύ καλά ότι άγιος δεν σημαίνει τον αναμάρτητο, τον αλάθητο, αλλά τον μετανοούντα.....Αυτή την μεγάλη αλήθεια παρατηρούμε και στον Αρχιεπίσκοπο Λουκά. Εκδηλώθηκε πολλές φορές μέχρι τώρα...

Στο Ταμπώφ ζούσε μία δασκάλα, η Σοφία Ιβάνοβα Μπορίσοβα, γερμανικής καταγωγής και λουθηρανή στο θρήσκευμα. Η μορφή του αρχιεπισκόπου Λουκά την επηρέασε βαθύτατα και αποφάσισε να γίνει ορθόδοξη. Ο ίδιος την κατήχησε και την βάπτισε. Στα τέλη του 1944, σε ένα από τα κηρύγματα του καταφέρθηκε εναντίον των γερμανών. Μεταξύ των άλλων είπε πως <<οι κτηνωδίες των Γερμανών δεν είναι τυχαίες. Η σκληρότητα είναι χαρακτηριστικό του γερμανικού λαού και έχει εκδηλωθεί επανειλημμένα στους προηγούμενους αιώνες.>> Τα λόγια αυτά πλήγωσαν την Σοφία Ιβάνοβα. Πλησίασε τον αρχιεπίσκοπο και διαμαρτυρήκε ευγενικά, θεωρώντας πως ήταν απόλυτος. Ο αρχιεπίσκοπος την άκουσε σιωπηλός. Λυπήθηκε για την αδιακρισία του. Μερικές φορές αργότερα, όταν στην εκκλησία είχε συγκεντρωθεί πολύς κόσμος, δεν δίστασε κατά την ώρα του κηρύγματος να επανορθώσει το λάθος του. Ομόλογησε πως έκανε απαράδεκτο λάθος στο κήρυγμα του. Ότι δεν είναι σωστό να μιλά κανείς για την σκληρότητα όλων των γερμανών. Ζήτησε απ'όσους πληγώθηκαν να τον συγχωρήσουν. Και στο εξής θα σκέφτεται πιο σοβαρά το περιεχόμενο του κηρύγματος.

[nick_the_greek]

Ένα ακόμη παρόμοιο περιστατικό.

Ο ιεζεκιήλ Μπέρλιν με την σύζυγό του, εβραϊκής καταγωγής, γιατροι και οι δύο, εκτιμούσαν πολύ τον αρχιεπίσκοπο Λουκά και κρατούσαν στην μνήμη τους αρκετά περιστατικά από την παραμονή του στο Ταμπώφ. Ένα γεγονός όμωςτους είχε συγκινλησει ιδιαίτερα. Σε κάποιο ιατρικό συνέδριο έκανε μία θαυμάσια διάλεξη όπου εντυπωσίασε τους πάντες. Όλοι θαύμασαν την επιστημονική του κατάρτιση και εντυπωσιάστηκαν από το ότι έκανε τη διάλεξη από στήθους, χωρίς χειρόγραφα. Μετά το συνελδριο ακολούθησε θεατρική παράσταση του έργου : Οι δείκτες του Κρεμλίνου. Όλοι παρακάλεσαν τον αρχιεπίσκοπο να παραμείνει. Παρότι δεν το συνήθιζε, αποφάσισε να μείνει. Οι Μπέρλιν κρατούσαν και φωτογραφίες από εκείνη την βραδιά και θυμούνταν ότι <<το θέατρο σα να του άρεσε>>. Αυτό όμως δεν άρεσε σε κάποιους άλλους. Τρεις πιστές νοσοκόμες σκανδαλίστηκαν και λυπήθηκαν από την παρουσία του στο θέατρο. Η μέρα εκείνη ήταν γιορτή της Αγίας Τριάδας. Την άλλη ημέρα του εξέφρασαν την δυσαρέσκειά τους. Ο αρχιεπίσκοπος λυπήθηκε πολύ. Εμφανίστηκε την κυριακή στην εκκλησία που ήταν κατάμεστη από κόσμο. Βγήκε στην ωραία πύλη με το ράσο του, χωρίς τα διακριτικά του επισκόπου, το σταυρό και το εγκόλπιο. Η θλίψη από το <<ατόπημά>> του ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. Ζήτησε συγνώμη από τον λαό, λέγοντας μεταξύ των άλλων:
-Στέκομαι μπροστά σας χωρίς τα διακριτικά του επισκόπου και ζητώ συγνώμη από όλους σας. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου άξιο να λειτουργήσω.
Ακολούθησαν συγκινητικές στιγμές. Οι πιστοί συγκλονίστηκαν από την ταπέινωσή του. Έπεσαν στα γόνατα και τον παρακαλούσαν με δάκρυα στα μάτια να μην δίνει σημασία στα λόγια κάποιων και να αναιρέσει την απόφασή του. Στην αρχή ήταν ανένδοτος στον <<κανόνα>> που έβαλε στον εαυτό του. Όμως η αγάπη των απλών ανθρώπων και τα δάκρυά τους τον έκαναν να καμφθεί. Εμφανώς συκινημένος <<πήρε καιρό>>, ντύθηκε την αρχιερατική στολή και άρχισε την θ. λειτουργία. Ευαισθησίες που φαίνεται να σπανίζουν πλέον και που συναντάμε στους βίους των αγίων και στα παλιά γεροντικά.

[nick_the_greek]

[nick_the_greek]

Από το βιβλίο «Ταχύς εις βοήθειαν…» του Καθηγουμένου π.Νεκταρίου Αντωνοπούλου
Μιά νέα κοπέλα πήγε νά χειρουργηθεί σέ νοσοκομείο τής Συμφερούπολης. Ή κατάσταση της ήταν πολύ σοβαρή καί ή εγχείρηση δύσκο­λη κι επικίνδυνη. Ή γιατρός πού θά τη χειρουργούσε κάλεσε τή μητέρα τής ασθενούς καί τής είπε:
- Ή εγχείρηση είναι πολύ δύσκολη κι επικίνδυνη. Δέν μπορώ νά σάς εγγυηθώ τίποτα. Δέν ξέρω άν ή κόρη σας βγεί ζωντανή.
Δέν υπήρχε άλλη επιλογή. Ή νέα οδηγήθηκε στό χειρουργείο.


Σ' όλη τή διάρκεια τής εγχείρησης ή μητέρα καθόταν στην αυλή του νοσοκο­μείου καί μέ δάκρυα στά μάτια προσευχόταν στον άγιο Λουκά τον Ιατρό καί στον άγιο Παντελεήμονα νά βοηθήσουν.
Σέ κάποια στιγμή μπροστά στά μάτια τής μητέρας εκτυλίχθηκε ένα καταπληκτικό γεγονός:

ό τοίχος του νο­σοκομείου έγινε διάφανος, σάν τζάμι. Φάνηκε ή αίθουσα του χειρουργείου. Στό χειρουργικό κρεβάτι ήταν ή κόρη της καί γύρω ή γιατρός που τή χειρουργούσε μέ τους συναδέλφους της. Δίπλα της στεκόταν ή νοσοκόμα-έργαλειοδότρια πού κρατούσε τά χειρουργικά εργαλεία.
Καί τό ακόμα θαυμαστότερο: Δίπλα στή γιατρό είδε καί τους Αγίους γιατρούς στους οποίους η ίδια προσευχόταν. Αριστερά στεκόταν ο Άγιος Παντελεήμονας μέ μιά λαμπάδα αναμμένη. Δεξιά στεκόταν ο Άγιος Λουκάς, ό όποιος έπαιρνε κάθε τόσο τά εργαλεία από τη νοσοκό­μα καί τά έδινε στη γιατρό!
Ή μητέρα έπεφτε από έκπληξη σε έκπληξη. "Ενιωσε ότι ή προσευχή της εισακούστηκε. Όταν τελείωσε ή εγχείρηση, ή γιατρός βγήκε χαρού­μενη καί ενθουσιασμένη. Φώναξε τη μητέρα καί της είπε:
- Πήγαμε πολύ καλά, ανέλπιστα καλά!
Τότε ή μητέρα της διηγήθηκε τό θαυμαστό γεγονός πού έζησε. Ή γιατρός έμεινε αποσβολωμένη. "Εκανε τό σταυρό της καί ομολόγησε:
- Τώρα κατάλαβα. Όση ώρα χειρουργούσα καί ήθελα κάποιο χει­ρουργικό εργαλείο, δέν προλάβαινα νά τό πω στη νοσοκόμα. Μέ τό πού σκεφτόμουν ποιο εργαλείο θέλω, τό είχα στά χέρια μου.
π.Γ.Δ. Συμφερούπολη

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/201 ... .html#more

"ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ"