ΛΟΓΟΙ - ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

[Matina]

Έτσι προ του αγνώστου που πρόκειται να έλθει πορευόμαστε κάτω από το φως του ευαγγελίου του θεανθρώπου Ιησού Χριστού, όχι τρομαγμένοι, αλλά αισιόδοξοι και δημιουργικοί. Αφού κάθε στιγμή της ζωής μας είναι ένα πέρασμα. Αλλά ας είναι πέρασμα προς την Ανάσταση. Ένα προανάκρουσμα του Πάσχα που έρχεται.

Γράφει: π.γ.στ.

Πηγή: http://agiabarbarapatras.blogspot.com/

[Matina]

Ὅσιου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου
Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

Του Ὅσιου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου
Καθένας μας μπορεῖ νὰ κρίνει γιὰ τὸ Θεὸ κατὰ τὸ μέτρο τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ γνώρισε. Γιατί πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ σκεφτόμαστε καὶ νὰ κρίνουμε γιὰ πράγματα ποὺ δὲν εἴδαμε ἢ δὲν ἀκούσαμε καὶ δὲν ξέρουμε; Οἱ ἅγιοι λένε πὼς εἶδαν τὸ Θεό. Ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ ἄνθρωποι ποὺ λένε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός. Εἶναι φανερὸ πὼς μιλοῦν ἔτσι, γιατί δὲν Τὸν γνώρισαν, αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει καθόλου πὼς ὁ Θεὸς δὲν ὑπάρχει.

Οἱ ἅγιοι μιλοῦν γιὰ πράγματα ποὺ πραγματικὰ εἶδαν καὶ γνωρίζουν. Δὲν λένε, γιὰ παράδειγμα, πὼς εἶδαν ἕνα ἄλογο μήκους ἑνὸς χιλιομέτρου ἢ ἕνα πλοῖο δέκα χιλιομέτρων, ποὺ δὲν ὑπάρχουν. Κι ἐγὼ νομίζω, πώς, ἂν δὲν ὑπῆρχε Θεός, δὲν θὰ μιλοῦσαν κὰν γι' Αὐτὸν στὴ γῆ. Οἱ ἄνθρωποι ὅμως θέλουν νὰ ζοῦν σύμφωνα μὲ τὸ δικό τους θέλημα καὶ γι' αὐτὸ λένε πὼς δὲν ὑπάρχει Θεός, βεβαιώνοντας ἔτσι μᾶλλον πὼς ὑπάρχει.

Ὅλων τῶν λαῶν ἡ ψυχὴ αἰσθανόταν πὼς ὑπάρχει ὁ Θεός, ἂν καὶ δὲν ἤξεραν νὰ λατρεύουν τὸν ἀληθινὸ Θεό. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ὅμως δίδαξε πρῶτα τοὺς προφῆτες, ἔπειτα τοὺς ἀποστόλους, ὕστερα τοὺς ἁγίους πατέρες καὶ ἐπισκόπους μας, κι ἔτσι ἔφτασε ὡς ἐμᾶς ἡ ἀληθινὴ πίστη. Ἐμεῖς γνωρίσαμε τὸν Κύριο μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, Καὶ ὅταν Τὸν γνωρίσαμε, τότε στερεώθηκε σ' Αὐτὸν ἡ ψυχή μας.

[Matina]

Εκείνος που θέλει να ζει ειρηνικά σε κάθε τόπο, ας μην επιδιώκει την προσωπική του ανάπαυση, αλλά την ανάπαυση του άλλου, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου, και τότε θα βρει ανάπαυση.

Γράφει: Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

[Matina]

Ο Γέροντας Αρσένιος ο Σπηλαιώτης, για τον παπα Εφραίμ Κατουνακιώτη

-Γέροντα, ο παπα-Εφραίμ κατάγεται από άλλη συνοδεία και πως θεωρείται σαν μέλος της δικής σας συνοδείας;

-Ο παπα-Εφραίμ, οταν πρωτοηλθε στό Αγιο Ορος τό 1933 πήγε στόν παπα Νικηφόρο. Αυτός μόλις τόν είδε νεαρόν τότε μέ τόση ευλάβεια καί αγωνιστικό φρόνημα, τόν έκειρε μοναχό καί μέ τήν ευλογία του χειροτονήθηκε ιερεύς. Ρασοφόρος μοναχός έγινε απο τόν Γέροντα του παπα Νικηφόρου, τόν Γέροντα Λογγίνο, Αλλ’ επειδή αυτός κοιμήθηκε σύντομα, μεγαλόσχημος μοναχός έγινε απο τόν παπα Νικηφόρο.

Ο Γέρο-Νικηφόρος ητο αυστηρός στά καλογέρια του. Τούς επέβαλε εργόχειρο απο τό πρωί μέχρι τό βράδυ, αλλά απο εμπειρία προσευχής δέν είχε πολλά νά τούς προσφέρη. ’Αλλά καλόγερος πού μόνο δουλεύει χωρίς νά ασκήται μέ υπομονή καθημερινά στήν προσευχή, δέν διαφέρει πολύ απο τούς κοσμικούς! Ο παπα-Εφραίμ είχε πολύ ζήλο στήν προσευχή. Όταν ομως διεπίστωσε οτι ο Γέροντάς του δέν μπορούσε νά τόν βοηθήση, εστενοχωρείτο καί οι λογισμοί του τόν ταλάνιζαν. Δέν ήξερε τί νά κάνη. Ομως κάτι καλό οικονόμησε ο Φιλάνθρωπος Κύριός μας. Πρίν γίνη ακόμη ιερεύς ο π. Εφραίμ, γύρω στό 1935 κάλεσε ο Γέρο Ιωσήφ τόν παπα Νικηφόρο νά λειτουργήση στό Εκκλησάκι της Καλύβης μας, πού ητο πρός τιμήν του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Μαζί του πηρε ο παπάς καί τόν νεαρό π. Εφραίμ. Εκείνη η συνάντησις ητο καί σταθμός γιά τό υπόλοιπον της μοναχικής ζωής του νεαρού τότε π.Εφραίμ. Ο Γέροντας διέβλεπε στό πρόσωπό του «μιά διψασμένη έλαφο» καί ανέμενε την κατάλληλη ευκαιρία νά του μεταδώση τό ζων ύδωρ του θείου λόγου καί η ευκαιρία αυτή οικονομήθηκε ως εξης:
Ο π. Νικηφόρος βλέποντας τήν υπερβολική ευλάβεια του νέου υποτακτικού του, απεφάσισε τόν επόμενο κιόλας χρόνο της κουράς του νά τόν κάνη ιερέα. Τότε βρήκε τήν χρυσή ευκαιρία ο Γέροντας καί ζήτησε απο τόν παπα Νικηφόρο, τον Γέροντά του νά του στέλνη τακτικά τόν παπα Εφραίμ γιά θεία Λειτουργία. Του έδωσε την ευλογία του κι έτσι ο παπα-Εφραίμ εθεωρείτο σάν δικός μας αδελφός.

Μετά τήν πρώτη λειτουργία του, τόν πλησίασε ο Γερο-’Ιωσήφ καί τόν ρώτησε:
-Πως περνάς, παιδί μου;

-Καλά-καλά, Γέροντα.

-Μά εγώ δέν σέ βλέπω καλά, παιδί μου. Πές μου τί σου συμβαίνει. Σιγά-σιγά έλαβε θάρρος ο νεαρός παπα-Εφραίμ καί του είπε: «Μά, Γέροντα, είναι καλογερική ζωή αυτή πού κάνουμε εμείς; Μιά καλή κουβέντα νά μήν ακούς απο τόν Γέροντά σου, καί μόνο δουλειά απο τό πρωί μέχρι τό βράδυ;»
.
-Παιδί μου, αυτός είναι ο Γέροντάς σου. Αυτόν σου έδωσε ο Θεός. Ούτε μπορείς να φύγης, ούτε επιτρέπεται νά τόν κατακρίνης.

-Μά είναι συμπεριφορά αυτή, Γέροντα;

-Εσύ, παιδί μου, αρνήθηκες τόν κόσμο καί απο τήν άλλη ζηταάς νά σέ τιμούν καί να σέ κολακεύουν. Επεσες έξω στούς συλλογισμούς σου. Αν θέλης νά είσαι δούλος του Χριστού οφείλεις νά δεχθης κι εσύ οτι υπέμεινε γιά χάρι μας ο Κύριος: Εξευτελισμούς, ύβρεις, ακόμη καί ξύλο καί φτύσιμο καί κάθε καταφρόνησι γιά τήν Βασιλεία των Ουρανών. Η υπομονή μπροστά σέ τέτοιου είδους δοκιμασίες είναι καί γιά μας ένας μικρός σταυρός. Μέ τίς ανέσεις καί ψευτοευγένειες σωτηρία δέν επιτυγχάνεται.

Ο νέος ιερομόναχος, επειδή ητο καλοπροαίρετος, δέχθηκε τίς συμβουλές του Γέροντος καί του απήντησε:
-Καλά αυτά τά λόγια σου, Γέροντα, Αλλά σάν μοναχοί δέν πρέπει νά μάθουμε και τήν προσευχή;

-Σωστά μέ ρώτησες. Εσύ κράτησε τήν υπακοή σου στόν Γέροντά σου καί όσον αφορά γιά τήν πρόοδό σου στήν προσευχή, αυτό είναι δουλειά δική μου. Από σήμερα θ’ αρχίσης νά λές συνέχεια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Ελέησόν με» καί τό βράδυ θά κάμνης το ίδιο μέ τό δικό μας τυπικό.

Ετσι ο Γέροντάς μου του διώρθωσε τούς λογισμούς του, τόν δίδαξε τήν νοερά προσευχή καί μετά απο διάστημα τριών μηνών ο παπα-Εφραίμ είχε γίνει δυναμώσει. Τον Γέροντά μου τόν θεωρούσε τόν μεγαλύτερο ευεργέτη του μετά τόν Θεό.

Ακόμη ο Γέροντάς μου τόν βοήθησε καί σ’ ένα άλλο σοβαρό θέμα, τήν υγεία του, η οποία απο τόν κόσμο ητο κλονισμένη καί λόγω καί της πολλής σκληραγωγίας στην καλογερική ζωή, εκινδύνευε νά πάθη φυματίωσι.

Ο τόσο αυστηρός γιά τόν εαυτό του Γέροντάς μου, έλεγε ο π. Αρσένιος, παρήγγειλε να έλθουν απο τόν κόσμο τυρί, βούτυρο, αυγά, κουτιά γάλακτος, ψάρια γιά νά βοηθήση τόν νεαρό του Εφημέριο. Εκεινος αρχικά αντέδρασε ως ασυμβίβαστα αυτά τρόφιμα μέ την μοναχική ζωή. Χάριν ομως της υπακοης έφαγε όσο του εχρειάζετο καί επανέφερε, όπως ο ίδιος ομολογούσε, τήν ποθητή υγεία του.


Από το βιβλίο του π. Ιωσήφ Διονυσιάτου, Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ

[Matina]

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ.


Κάποια φορά πού ήταν ή Γερόντισσα Παρθενία στο νοσοκομείο, πήγαν στον Γέροντα ένας άνδρας με τον γιο του.
- Γέροντα, ήρθαμε εδώ να πάρουμε την ευχή σου.
Έδωσε πολλές ευχές ό Γέροντας, αλλά κάποια στιγμή του είπε:
- Παιδί μου, να βοηθάς. -Έ, Γέροντα, τί να βοηθάω;
- Να δίνεις στον κόσμο, να βοηθάς τον κόσμο. Γιατί ό Κύριος σου δίνει.
- Μα, Γέροντα, εφοπλιστής είμαι εγώ; Έχω λίγα λεφτά. -Έλα να σου πω... Άμα είχα τη δυνατότητα να τρυπήσω τώρα κάτω, για ν' ακούσεις τη φωνή των εφοπλιστών, δεν θα ήθελες να είσαι τέτοιος. Ξέρεις τί περνάνε; Δεν μπορείς να φανταστείς. Αιώνια! Να δίνεις! Έχεις! Κι έχεις και στη γειτονιά σου κόσμο πού το χρειάζεται. Να βοηθήσεις!
- Καλά, Γέροντα, είπε αυτός και έφυγε.


Γέροντα, τί κάνετε; τον ρώτησε από το τηλέφωνο κάποιο πνευματικό του παιδί, θέλω να έρθω να τα πούμε.
- Σήμερα να μη βγεις καθόλου απ' το σπίτι σου, του απάντησε ό Πατήρ Αμβρόσιος.
- Γιατί, Πάτερ μου;
- Σήμερα είναι Καθαρά Δευτέρα. Μην κουνήσεις καθόλου απ' το σπίτι σου. Να κάτσεις εκεί, να νηστέψεις και να προσευχηθείς. Ή Καθαρά Δευτέρα δεν είναι για κουβέντες.


- Τη γνώση, τη σοφία και όλα τα καλά, πού λέμε ότι τα κουβαλάμε εμείς οι αμαρτωλοί, δεν είναι δικά μας. Είναι Κάποιου, ό Όποιος έρχεται και περιφέρεται και διερευνά τας καρδίας. Και άμα δεινά έχεις καλή προαίρεση μες στην καρδιά σου, σου χαρίζει ότι θέλεις. Τί θέλεις, λίρες; Ένα τσουβάλι θα σου δώσει.
- Τί να τα κάνω, Πάτερ, τα υλικά; θα τα πάρω μαζί μου; Έδώ θα μείνουν, θα γίνουν στάχτη.
- Το θέμα δεν είναι τί θα τα κάνεις, αν τα πάρεις μαζί σου, αλλά ή καρδιά πώς τα ζητά, αν τα έχει ανάγκη και τα ζητά. Γιατί, άμα σε περιλάβει ένα πράγμα πού λέγεται φιλαργυρία, πλεονεξία... Να ζητάς κάθε μέρα από λίγα. Δεν χρειάζονται πολλά. Της ημέρας το ψωμάκι σου αν έχεις, είσαι ό πλουσιότερος άνθρωπος πάνω στη γη.


ΒΙΒΛΙΟΓ. ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ. Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΔΙΟΥ. ΤΟΜΟΣ Β. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ

[Matina]

Να τί σας συμβουλεύω για τις ώρες της μοναξιάς σας:

Να επικαλείστε ακατάπαυστα το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και βιάζετε σε τούτο το έργο τον εαυτό σας, όσο κι αν αυτός δυσφορεί και αντιδρά.

Πηγή: «Συμβουλές Γέροντος σε χριστιανούς που ζουν στον κόσμο» ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2010

[Matina]

Η σημερινή κατάσταση μας θυμίζει την περιγραφή του Γρηγορίου Νύσσης


«Οι σημερινοί καιροί μας έφεραν σωρεία από γυμνούς και αστέγους. Ένα πλήθος στέκεται μπροστά στη θύρα του καθενός. Παντού βλέπετε το χέρι να είναι απλωμένο και να ζητά ...;

Σ' αυτούς σπίτι είναι η ύπαιθρος, καταφύγιο οι στοές και τα σταυροδρόμια και τα πιο εγκαταλελειμμένα μέρη της αγοράς. Σαν τα νυχτοπούλια και τις κουκουβάγιες που φωλιάζουν στις τρύπες.

Τα ρούχα τους είναι κουρελιασμένα. Έσοδά τους είναι οι καλές διαθέσεις των φιλανθρώπων· τροφή τους ο,τιδήποτε πέσει από τους περαστικούς· ποτό τους η πηγή της πόλεως, όπως ακριβώς και για τα ζώα· κύπελλό τους οι άδειες παλάμες· θησαυρός τους η τσέπη τους, όταν δεν έχει τρύπες και κρατάει ο,τι της βάζουν μέσα· τραπέζι τους τα ενωμένα γόνατά τους· κρεβάτι τους το χώμα· λουτρό τους ο απέριττος ποταμός ή η λίμνη που ο Θεός έδωσε για όλους.

Η ζωή τους είναι πλανόδια και πρωτόγονη όχι γιατί ήταν έτσι απ' την αρχή, αλλά εξ αιτίας ατυχημάτων και ανάγκης».
[web_site]
http://1myblog.pblogs.gr/[/web_site]

[Matina]

Φιλόθεος ή φιλόυλος;(Αγ.Μαξίμου του Ομολογητού)

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής διδάσκει:

«Ο Θεός κατά την Αγ.Γραφή είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης,που με τις φιλάνθρωπες ακτίνες Του ομορφαίνει το σύμπαν.
Η ψυχή πάλι,ανάλογα με την προαίρεσή της,γίνεται ή κερί,σαν φιλόθεη,η πηλός σαν φιλόυλη.
Όπως λοιπόν ο πηλός,όταν εκταθεί στον ήλιο,ξεραίνεται και το κερί μαλακώνει,το ίδιο και η ψυχή.
Εκείνη που είναι δοσμένη στα εγκόσμια και υλικά,σαν έλθει σε επαφή με τον Θεό,σκληραίνεται,σαν τον Φαραώ,και χάνει κάθε ελπίδα σωτηρίας.
Η φιλόθεη ψυχή όμως,όταν εκτεθεί στις φλογερές ακτίνες της θεαγάπης,απαλύνεται,αποτυπώνει τους χαρακτήρες των Αγίων και γίνεται κατοικία του Θεού»
[web_site]
http://proskynitis.blogspot.com/[/web_site]

[Matina]

...Και η υπομονή Του αυτή θα διατηρηθεί τόσο, ώστε να γίνει δυνατή η εμφάνιση του αντιχρίστου(Γερ.Σοφρώνιος)




Τελώντας την Λειτουργία προσεύχομαι βεβαίως για όλο τον κόσμο και δεν αμφιβάλλω ότι, ωσότου προσφέρεται στον κόσμο αυτό η θυσία αυτή της αγάπης, ο κόσμος θα διατηρηθεί στην ύπαρξή του. Όταν όμως θα παύσει να προσφέρεται η θυσία αυτή, τότε αναπόφευκτα ο κόσμος θα κατακαεί στο πυρ του γενικού μίσους. Ναι, ακόμη και ως σήμερα δεν βλέπουμε στους αιώνες που πέρασαν τέτοια εποχή, κατά την οποία ο Χριστιανισμός έγινε σοβαρά δεκτός από τις ανθρώπινες μάζες.

Μπορούμε ακριβέστερα να πούμε ότι η απουσία της αγάπης του Χριστού από τις ψυχές εκείνων που με τη βία επάνω στους πιο αδύνατους άρπαξαν την εξουσία, οδήγησε στις φοβερές παραμορφώσεις όλης της ζωής της ανθρωπότητας, και εξαιτίας αυτού έγινε αδύνατη σε όλους η σαφής αίσθηση της παρουσίας του Θεού.
Στην τύφλωση από το μίσος οι άνθρωποι χάνουν τελείως την αίσθηση αυτή, και τότε γι’ αυτούς “πεθαίνει ο Θεός”. Για την επιβεβαίωση της σκέψεώς μου έστρεψα από πολλού ήδη την προσοχή μου στο ότι και τα τέσσαρα Ευαγγέλια αρχίζουν με αναφορά στην προφητεία του Ησαΐου:
«Ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου… Πάσα φάραγξ (δηλαδή υποβάθμιση και άσκηση βίας επάνω στους ανθρώπους) πληρωθήσεται και παν όρος (δηλαδή βίαιη κυριαρχία επάνω στους αδελφούς) ταπεινωθήσεται… και αι τραχείαι εις οδούς λείας, και (μόνο τότε) όψεται πάσα σαρξ το σωτήριον του Θεού».

[...] Αν βρεις, να διαβάσεις τον υπέροχο εικοστό τέταρτο λόγο του οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου… Ο άγιος αυτός, σε συμφωνία με όλους εκείνους που προηγήθηκαν από αυτόν και με εκείνους που ήρθαν στον κόσμο μετά από αυτόν, λέει ότι «ο Θεός για τη ζωή στον κόσμο αυτό δημιούργησε πατέρα και υιό και όχι δούλο και μισθωτό… Η δουλεία προήλθε από την μεταξύ των ανθρώπων έχθρα, εξαιτίας της οποίας άρχισαν να πολεμούν ο ένας εναντίον του άλλου και ο ένας να υποδουλώνει τον άλλον. Και η εξαγορά των ανθρώπων εξαιτίας της φτώχιας και των ελλείψεων, που άρχισαν να κυριεύουν τους πιο αδυνάτους λόγω της απληστίας και της πλεονεξίας των ισχυρότερων… Χωρίς βία και φτώχια κανένας δεν θα γινόταν δούλος ή μισθωτός…».
Αυτός ό παραμορφωμένος από το μίσος των ανθρώπων κόσμος κρύβει από την όραση το Υπέροχο Πρόσωπο του Θεού. Ο Θεός δεν ενεργεί με βία· διαφυλάσσει με άγιον τρόπο την ελευθερία εκείνου που δημιουργήθηκε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν» Του.

Επιπλέον βλέπει με υπομονή και τις κακές ακόμη εκδηλώσεις της ελευθερίας του άνθρωπου. Και η υπομονή Του αυτή θα διατηρηθεί τόσο, ώστε να γίνει δυνατή η εμφάνιση του αντιχρίστου, που θα αποπειραθεί να παραμερίσει τον Αληθινό Θεό και ακολούθως να ανακηρύξει θεό τον εαυτό του. Την οδό του αντιχρίστου θα συνοδεύσει αναπόφευκτα άσκηση παγκόσμιας βίας… Πολλοί θα σκανδαλισθούν με αυτό. Θα εγερθεί σ’ αυτούς το ερώτημα: Πού είναι λοιπόν ο Θεός; Πού είναι η Πρόνοιά Του για κάθε κτίσμα;

Ανάμεσα σ’ αυτούς που σκανδαλίστηκαν ήταν και η δική μας φτωχή Αλεξάν­δρα. Δεν αντιλήφθηκε τις οδούς του Θεού και υπερασπιζόμενη το ανθρώπινο δίκαιο απέρριψε τη δικαιοσύνη του Θεού. Τώρα όμως που βρέθηκε σε συνθήκες που μπορεί να δει ότι ο Θεός είναι δυνατός και μετά θάνατον να δώσει στον άνθρωπο το πλήρωμα της ζωής και της μακαριότητας, με απλότητα και χαρά θα προχωρήσει στη συνάντησή Του: «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται»

(Αρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, «Γράμματα στη Ρωσία» – επιστολή 45, αποσπάσματα. Εκδ. Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου –Έσσεξ, σ.210-213)

[Matina]

Γιατί οι άδικοι προοδεύουν; (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Μέχρι πότε προοδεύουν; Και τί συμβαίνει στο τέλος σ΄ αυτούς και στους απογόνους τους; Αναρωτήθηκες ποτέ; Να μη σκοντάφτουν οι σκέψεις σου όταν βλέπεις ότι κάποιος καυχιέται με τη δύναμη και ξεχνά το Δωρητή της δύναμης. Θυμήσου πως ο υπερήφανος και καυχόμενος Γολιάθ σκοτώθηκε από τη σφεντόνα ενός αγοριού, του Δαβίδ. Να μη συγχύζεται η καρδιά σου όταν βλέπεις πως κάποιος πλουτίζει με άδικο τρόπο.
Θα τρώει και δεν θα χορταίνει, θα αρπάζει και δεν θα του φτάνουν.

Θυμήσου τους πλούσιους πολίτες στα Σόδομα, πως σε μία στιγμή ρίχτηκε πάνω τους φωτιά και έγιναν στάχτη μ’ όλο τους τον πλούτο. Εσύ είσαι χριστιανός, και ο χριστιανός παρατηρεί τα γεγονότα στην άλλη γραμμή, στην ολότητα, και όχι επί μέρους. Την πρόοδο του αδίκου ο χριστιανός δεν εκτιμά σαν κάποιο τετελεσμένο γεγονός αλλά περιμένει να δει τι ακολουθεί. Αυτός ξέρει πως ο άδικος δεν προοδεύει ούτε με τη δική του δύναμη ούτε με το δικό του μυαλό αλλά μόνο επειδή ο Θεός του επιτρέπει να προοδεύει, μπας και κάποια στιγμή θυμηθεί το Θεό.

Αφού είναι ανείπωτα ελεήμων ο Θεός μας, και επιτρέπει στους αδίκους εκείνο που αυτοί επιθυμούν, μπας και κάποια στιγμή σκεφθούν, ότι αυτό είναι από το Θεό και ντραπούν για την αδικία τους και διορθωθούν. Στο Θεό είναι αγαπητοί οι μετανοούντες είναι πολύ αγαπητοί σ’ Αυτόν όσοι μετανοούν ταπεινά για τις άδικες πράξεις τους.

Ο Δημιουργός δεν θέλει πάντα να τιμωρήσει αμέσως μόλις κάποιος ξεκινήσει σε λάθος δρόμο. Εκείνος περιμένει τον πλανημένο να γυρίσει μόνος του στον σωστό δρόμο. Εκείνος βλέπει και σιωπά. Περιμένει και δεν αργεί. Είναι θαυμαστός στη σοφία, πανθαύμαστος στο έλεός Του. Γι’ αυτό ο προορατικός Ψαλμωδός ενθουσιασμένα λέει στον Κύριο: «Τα κρίματά σου ωσεί άβυσσος πολλή» (Ψαλμ. 35,7). Ποιός θα ερευνήσει όλο το βάθος της πρόνοιας του Θεού;

Οι ανόητοι θυμώνουν επειδή ο Θεός δεν διοικεί τον κόσμο κατά τη δική τους λογική, και οι λογικοί κοπιάζουν ασταμάτητα να μπουν στη λογική του Θεού.Είναι δύσκολο καμιά φορά και στο λογικότατο να κατανοήσει το γιατί σ’ έναν άνθρωπο συμβαίνει έτσι, ενώ στον άλλον αλλιώς• γιατί ο νέος που επιθυμεί τη ζωή πεθαίνει, ενώ ο γέρος που επιθυμεί τον θάνατο ζει – γιατί ο ευσεβής βασανίζεται, ενώ ο άθεος καλοπερνά. Και οι αγιότατες ψυχές καμιά φορά βρίσκονται σε αμηχανία μπροστά στο αίνιγμα των γεγονότων. Στην Ιερά παράδοση υπάρχει γραμμένη η εξής περίπτωση: πέθανε κάποιος αμαρτωλός πλούσιος, του οποίου οι αμαρτίες ήταν γνωστές σε όλους, και ο ενταφιασμός του ήταν πανηγυρικός, με τον επίσκοπο και πολλούς Ιερείς. Λίγο μετά απ’ αυτό επιτέθηκε ύαινα σ’ έναν ασκητή στην έρημο και τον κατασπάραξε.

Κάποιος μοναχός, ο όποιος είχε δει εκείνη την πανηγυρική νεκρώσιμη πομπή του αμαρτωλού και τα ματωμένα υπολείμματα του δίκαιου, στη σύγχυση του άρχισε να κλαίει και φώναξε: «Κύριε, πώς έγινε αυτό και γιατί; Πώς εκείνος ο αμαρτωλός είχε και απαλή ζωή και απαλό θάνατο, ενώ αυτός ο δίκαιος πικρή ζωή και πικρό θάνατο;».
Σ’ αυτό του εμφανίστηκε άγγελος του Θεού και εξήγησε: «Εκείνος ο κακός πλούσιος είχε στη ζωή του μόνο μία καλή πράξη, ενώ αυτός ο ασκητής είχε στη ζωή του μόνο μία πιο βαριά αμαρτία. Με την εορταστική και τιμητική νεκρώσιμη πομπή ο Ύψιστος ήθελε στον κακό πλούσιο να ξεπληρώσει εκείνο το καλό έργο, ώστε να μην περιμένει τίποτα άλλο σ’ εκείνον τον κόσμο, ενώ με τον φρικτό θάνατο του ασκητή ήθελε να τον απαλλάξει από εκείνη τη μία αμαρτία, ώστε να του δώσει πλήρες βραβείο στους ουρανούς».

Γι’ αυτό εσύ να σκέπτεσαι περί των κρίσεων του Θεού και τοποθέτησε όλη την ελπίδα στον Δημιουργό σου. «Μη φθονείς την ευτυχία εκείνων που σκέφτονται το πονηρό και μη ζηλεύεις εκείνους που κάνουν το κακό» (Ψαλμ. 36,1). Έτσι γράφει ο δίκαιος βασιλιάς Δαβίδ, τον οποίον για πολύ καιρό βασάνιζε εκείνο που βασανίζει και σένα, ώσπου ο Κύριος του αποκάλυψε το λόγο για να καταλάβει. Ο ίδιος λέει και αυτή την παρήγορη εμπειρία του: «Ήμουν νέος και τώρα γέρασα και δεν είδα δίκαιο να εγκαταλείπεται από το Θεό, ούτε τα παιδιά του να ζητιανεύουν ψωμί» (Ψαλμ. 36,25). Διάβαζε συχνά το Ψαλτήρι, και θα καταλάβεις και θα παρηγορηθείς.

Ειρήνη και η ευλογία από τον Κύριο

ahdoni.blogspot.com

http://fdathanasiou.wordpress.com