ΛΟΓΟΙ - ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

[rose]

Τι οφείλει να τηρεί ο κάθε χριστιανός, ποιές είναι οι κυριότερες εντολές του Ευαγγελίου;

Του Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.


1. Κάθε χριστιανός οφείλει να αγαπά τό Θεό.

2. Κάθε χριστιανός οφείλει να αγαπά τόν αδελφό του (τόν συνάνθρωπό του).

3. Οι χριστιανοί οφείλουν νά μήν έχουν διαμάχες ούτε νά νιώθουν μνησκακία καί μίσος κατά των αδελφών τους, αλλά κι αν ακόμα παρεξηγηθούν μεταξύ τους, οφείλουν γρήγορα νά συμφιλιωθούν.

4. Οι χριστιανοί οφείλουν νά μή βλέπουν μέ περιέργεια καί επιθυμία.

5. Οι χριστιανοί οφείλουν νά μήν ορκίζονται, ούτε αληθινά ούτε στά ψέματα.

6. Οι χριστιανοί οφείλουν νά μήν είναι εκδικητικοί, ούτε να ανταποδίδουν κακό στό κακό.

7. Οι χριστιανοί οφείλουν νά μήν πηγαίνουν διόλου σέ δικαστήρια γιά τήν επίλυση των διαφορών τους. Αν όμως κάποτε παραστεί σχετική ανάγκη, ας προτιμήσουν νά βάλουν κριτή στή διαφορά τους έναν άνθρωπο της Εκκλησίας, παρά νά καταφύγουν στά κοσμικά δικαστήρια.

8. Οι χριστιανοί οφείλουν νά μήν κατακρίνουν.

9. Αν οι χριστιανοί δέν συγχωρούν τά σφάλματα των αδελφών τους, ούτε ο Θεός θά συγχωρήσει τά δικά τους σφάλματα. Αν εσείς συγχωρήσετε τά σφάλματα των άλλων ανθρώπων, θά συγχωρήσει καί τά δικά σας σφάλματα ο επουράνιος Πατέρας σας. Αν όμως δέν συγχωρήσετε τά σφάλματα των άλλων, ούτε τά δικά σας σφάλματα θά συγχωρήσει ο επουράνιος Πατέρας (Ματθ. 6, 14-15).

10. Οι χριστιανοί οφείλουν νά κάνουν ελεημοσύνες, αλλά καί νά προσεύχονται καί νά νηστέυουν, όχι όμως υποκριτικά, γιά νά τούς δοξάσουν δηλαδή καί νά τούς επαινέσουν οι άνθρωποι, αλλά μόνο γιά τό Θεό.

11. Οι χριστιανοί οφείλουν νά φροντίζουν γιά τήν απόκτηση όχι επίγειων αλλά ουράνιων θησαυρών και οφείλουν νά μή μεριμνούν γιά τα αγαθά της γης, ούτε να αγαπούν τά κοσμικά πράγματα, αλλά νά επιζητούν τά αιώνια καί ουράνια αγαθά.

12. Οι χριστιανοί οφείλουν νά μήν είναι υπερήφανοι, αλλά νά είναι ταπεινοί καί να αγαπούν ταπεινά.

13. Οι χριστιανοί οφείλουν να αντιμετωπίζουν μέ υπομονή όλες τίς θλίψεις πού τούς βρίσκουν.

14. Οι χριστανοί οφείλουν νά βρίσκονται πάντοτε σέ πνευματική εγρήγορση καί ετοιμότητα, περιμένοντας τήν ώρα του θανάτου καί της κρίσεως του Θεού.

15. Οι χριστιανοί οφείλουν νά μετανοούν διαρκώς από τά βάθη της ψυχής τους.

16. Οι χριστιανοί, αν δέν ξεπεράσουν στά καλά έργα τούς δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, δέν μπαίνουν στή βασιλεία των ουρανών. Καί αν αμαρτάνουν, θά κολαστούν βαρύτερα από τούς απίστους.

[Matina]

Πνευματικοί λόγοι γέροντος Νικοδήμου Μακρή(Α)


ΙΕΡΑ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΣΤΟ ΣΟΦΙΚΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Ο ΓΕΡΩΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΜΑΚΡΗΣ (1911-2006)
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΚΟΤΣΙΟΜΗΤΗ ΙΑΤΡΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ.


-ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ.

Οι πειρασμοί που έρχονται στον άνθρωπο, είναι ανάλογοι με τις δυνάμεις του, και ό Θεός δεν επιτρέπει στον άνθρωπο πειρασμούς, που να υπερβαίνουν τις ψυχικές και σωματικές του δυνάμεις. Και παρ' όλο που αυτό είναι γνωστό και μάλιστα κατοχυρωμένο από την Αγία Γραφή, εν τούτοις, ό άνθρωπος, κάθε φορά, που του έρχεται και ένας πειρασμός, λησμονεί αυτό και αρχίζει να χάνει τον έλεγχο των κινήσεων του, ανυπομονώντας και κατηγορώντας τους άλλους που τον πειράζουν και πολλές φορές γογγύζει απέναντι του Θεού, γιατι επιτρέπει αυτούς τους πειρασμούς, σαν και να μη γνωρίζει ό Θεός τι κάνει.

Το αποτέλεσμα είναι να αμαρτάνει, να χάνει την ειρήνη και την χαρά, οπότε πάλι και από την αρχή, και άλλοι πάλι πειρασμοί, ίσως τώρα πιο μεγάλοι, ώστε να μάθη να υπομένει και να ελπίζει, ότι ό Θεός θα τον απαλλάξει από το βάρος των πειρασμών.

Και όταν τον πειρασμό τον περάσει, όπως θέλει ό Θεός, και όχι όπως αυτός επιθυμεί, τότε, πραγματικά αισθάνεται τη χάρη του Θεού, γίνεται πιο ισχυρός, πιο ανδρείος και πιο θαρραλέος και αποκτάει την πείρα για να αντιμετωπίζει και τους άλλους πειρασμούς που θα επιτρέψει ό Θεός προς όφελος του.
Τέλος, όταν τους πειρασμούς, που επιτρέπει ό Θεός, ό άνθρωπος τους δέχεται χωρίς γογγυσμό, στεναχώρια και αγανάκτηση και τους αντιμετωπίζει συμφωνά με το Άγιο Του θέλημα, τότε ή χάρη του Θεού επαυξάνει σ' αυτόν τις άγιες δωρεές και τις πολλαπλασιάζει.

Με αυτό τον τρόπο, ό άνθρωπος γίνεται ευάρεστος στον Θεό και το σπουδαιότερο είναι έτοιμος για την αιώνια ζωή, για την οποία έχει δημιουργηθεί και στην οποία καλείται να μεταβεί, αφού όμως περάσει από αυτή την πρόσκαιρη ζωή, που δόθηκε στον άνθρωπο σαν προστάδιο και προετοιμασία της αιωνίου ζωής.

-ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ.

Ό άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει, ότι συνεχώς καλείται σε επαγρύπνηση για να αντιμετωπίζει τις παγίδες του διαβόλου. Ακόμη θα πρέπει να μην του διαφεύγει, ότι αν δεν προσπαθήσει να γνωρίσει τον εαυτόν του και τις αδυναμίες του και αν δεν επιδίωξη με την χάρη του Θεού να διορθωθεί, τότε να μη παραπονείται για την συμπεριφορά των άλλων απέναντι του και να μη κατηγορεί τους άλλους, γιατι συμπεριφέρονται με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο.


-ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΤΟ ΘΕΟ.

Ή καλύτερη και ή πιο ευάρεστη δοξολογία και ευχαριστία στο Θεό είναι, να είναι ό χριστιανός σε όλη του τη ζωή συνεπής ως χριστιανός και να μην επιτρέπει στον εαυτόν του την παράβαση των αγίων εντολών.

Το κακό πνεύμα, που πολεμεί τον άνθρωπο, είναι μισάνθρωπο και μισόκαλο. Μισεί τον άνθρωπο και το καλόν, επειδή εκείνο εξέπεσε από τη χάρη του Θεού. Γι' αυτό προσπαθεί να πάρη τον άνθρωπο με το μέρος του, να τον κάνη όμοιο με αυτόν, οπότε, έτσι τον κάνει καί σύντροφο του.
Είναι γνωστόν όμως, ότι ό άνθρωπος είναι παιδί του Θεού και όταν ακόμη αμαρτάνει, αρκεί μόνο να συνέρχεται από την αμαρτία και να ζητά το έλεος του Θεού, όπως συμβουλεύει ό άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος, αυτός ό μεγάλος κήρυκας της μετανοίας, λέγοντας επιγραμματικά: "Οσάκις πίπτεις ανάστα και βόησον, ελέησαν με ό Θεός, ελέησόν με".

Όταν, λοιπόν, ό άνθρωπος κάνει, όπως τον συμβουλεύει ό άγιος, τότε, ειρηνεύει και έχει και χαρά, διότι ό Θεός του έδωσε περιθώριο μετανοίας.
Προσέχει στο υπόλοιπο της ζωής του να μη ξαναπέσει πάλι στις παγίδες του διαβόλου. Αλλά και αν πάλι επιτρέψει ό Θεός να αμαρτήσει, πάλι πρέπει να κάνη το ίδιο, δηλ. να μετανοήσει, έφ' όσον βέβαια, βρίσκεται ακόμη στη ζωή. Και πάλι ή ειρήνη και ή χαρά με τη μετάνοια του επιστρέφει σ' αυτόν.
Πάλι συμφιλιώνεται με το Χριστό, πάλι ό Χριστός δίνει τη χάρη Του και πάλι ό άνθρωπος λούζεται στο φως Του το ιλαρό και αληθινό


-ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ.

... Όταν δίνης στον φτωχό το χέρι σου, να το κινεί ή καρδιά και όχι το μυαλό.

... Όταν ελεείς τους συνανθρώπους σου και έχεις ανάγκη από το έλεος του Θεού σε κάποια δύσκολη στιγμή σου, μπορείς να σταθείς μπροστά στον Θεό και να του πεις· «Ελέησε με Κύριε» διότι το Ευαγγέλιο το ομολογεί «Μακάριοι οι ελεήμονες, διότι αυτοί έλεηθήσονται».

... Ελεημοσύνη δεν είναι να δίνης μόνο χρήματα ή τρόφιμα ή ρούχα. Ένα χαμόγελο σε ένα πονεμένο, ένα χάδι, μία γλυκεία κουβέντα παρηγοριάς, μία προσευχή με δάκρυ είναι ελεημοσύνη.

[web_site]
http://proskynitis.blogspot.com/[/web_site]

[Εφραίμ]

Ό πολιτισμός κατάντησε καινούργια μορφή αθεΐας.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ.

Πηγή:
http://apantaortodoxias.blogspot.com/20 ... st_06.html


Οι άνθρωποι περιμένουν πολλά καλά από τούς μεγάλους ευεργέτες και φιλάνθρωπη συμπεριφορά από τούς πλουσίους. Ποιος είναι ό μεγαλύτερος ευεργέτης, και ποιος είναι ό πλουσιότερος από όλους; Χωρίς αμφισβήτηση ό Θεός. Τί ζητάμε εμείς σαν Χριστιανοί και σαν χριστιανικός λαός από το Θεό μας;


Ας δούμε την προσευχή του Κυρίου, το «Πάτερ ημών». Με την προσευχή αυτή ζητάμε να αγιαστεί το όνομα του Θεού, να αγιαστεί και όχι να διασυρθεί το όνομα Του. Στη συνέχεια προσευχόμαστε να έλθει ή βασιλεία του Θεού, ή βασιλεία του Πατρός, και όχι ή βασιλεία του τυράννου, του θηρίου. Ας γίνει το θέλημα Σου όπως στον ουρανό, έτσι και εδώ στη γη, όπως ανάμεσα στους αγγέλους, έτσι ανάμεσα και στους ανθρώπους.

Με την προσευχή ζητάμε ό Ουράνιος Πατέρας να μας δώσει το απαραίτητο ψωμί, δηλαδή τα αναγκαία υλικά αγαθά. Ζητάμε να συγχωρέσει τις αμαρτίες μας και εμείς να συγχωρούμε τούς άλλους. Προσευχόμαστε να μην επιτρέπει να πέφτουμε σε πειρασμούς, πού προέρχονται από σωματικές επιθυμίες και από διαβολικές παγίδες.

Προσευχόμαστε να μάς γλιτώσει από τον πονηρό, ό όποιος θέλει να μάς δηλητηριάσει και να μάς τραβήξει στη δική του φωλιά. Όπως το βλέπετε, αδέλφια μου, πουθενά δεν ζητάμε από το Θεό να μάς δίνει πολιτισμό.
Ας δούμε και μια άλλη προσευχή, την οποία ό ιερέας διαβάζει στην εκκλησία και εμείς, σαν λαός απαντάμε: Παράσχου Κύριε! Τί να παρέχεις σε μάς Κύριε;
Ό ιερέας προσεύχεται ως έξης: Ας ζητήσουμε από τον Κύριο, να μάς χαρίσει ήμερα, τέλεια, άγια ειρηνική και αναμάρτητη. Και εμείς, σαν λαός, απαντάμε: «Παράσχου Κύριε».

Στη συνέχεια ό ιερέας προσεύχεται στον Κύριο να μάς στείλει Άγγελο ειρήνης, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων μας. Και εμείς απαντάμε: «Παράσχου Κύριε». Ό ιερέας ζητάει από τον Κύριο να μάς δώσει συγγνώμη και να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας. Και εμείς απαντάμε: «Παράσχου Κύριε». Ό ιερέας ζητά να χαρίζει ότι είναι καλό και συμφέρον για την ψυχή μας και να δίνει ειρήνη σ' όλο τον κόσμο! Στη συνέχεια ζητά από τον Κύριο, να περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας ειρηνικά και με μετάνοια! Και, στο τέλος ό ιερέας ζητά από τον Κύριο να είναι οι τελευταίες μας στιγμές χριστιανικές χωρίς πόνο, χωρίς ντροπή, ειρηνικές και να δώσουμε καλή απολογία στο φοβερό Του βήμα! Και εμείς απαντάμε κάθε φορά: «Παράσχου Κύριε!».


Σ' αυτή λοιπόν την προσευχή, ή οποία διαβάζεται κάθε πρωί, κάθε απόγευμα, και σε κάθε λειτουργία μπροστά σε χιλιάδες ορθόδοξες Άγιες Τράπεζες, δεν προσευχόμαστε στο Δημιουργό μας να μάς δίνει τον πολιτισμό αλλά άλλα καλύτερα αγαθά: ειρήνη, συγχώρηση, αγάπη, καλή απολογία, τα όποια έχουμε ανάγκη. Ποτέ ό ιερέας μας δεν ζήτησε από τον Κύριο να μάς δώσει πολιτισμό!
Το ίδιο και με τις άλλες προσευχές. Στα εκκλησιαστικά βιβλία υπάρχουν προσευχές για την υγεία των ανθρώπων, για τούς ηγέτες του κράτους, για την αναπαραγωγή των ζώων, για τα χωράφια, για την πρόοδο των παιδιών, για τούς πρώτους καρπούς στη φύση, για τη δικαιοσύνη στον κόσμο, για την μετάνοια των αμαρτωλών, για την επιτυχία των υπερασπιστών της θείας δικαιοσύνης, για τούς ταξιδιώτες, για τούς θλιμμένους, για αυτούς πού πενθούν, αλλά δεν υπάρχει προσευχή για την κοσμική μόρφωση και για τον πολιτισμό.

Ακόμη υπάρχουν προσευχές για προστασία από τα κακά πνεύματα, από τον σατανά, από τούς αιρετικούς και τούς ειδωλολάτρες, από τούς βαρβάρους, από τα φίδια και τις ακρίδες, από τούς άνεμους και τις πλημμύρες. Σε όλες τις παραπάνω προσευχές δεν υπάρχει προσευχή στο Θεό υπέρ του πολιτισμού! Όμως υπάρχει περίπτωση, εσείς πού είστε πιο νέοι να ζήσετε τη στιγμή, πού ολόκληρος ό ορθόδοξος λαός στην εκκλησία να απευθύνει στο Θεό προσευχή για προστασία από την κουλτούρα και τον πολιτισμό!

Δεν θα είναι καθόλου παράξενο: εάν ή εκκλησία γράψει μια προσευχή για προστασία από τον πολιτισμό, με την έννοια ότι ό πολιτισμός χωρίς το Θεό αποτελεί άθροισμα όλων των κακιών. Τέτοια προσευχή όχι μόνο θα είναι αναγκαία αλλά νομίζω πώς καλό θα ήταν να ορίσουμε μία επίσημη ήμερα αργίας κατά την οποία όλος ό λαός μαζί με τούς ηγέτες του θα προσεύχεται στο Θεό να τον σώσει από τον πολιτισμό χωρίς Θεό. Επειδή ό πολιτισμός είναι ή καινούργια μορφή αθεΐας, ή καινούργια ειδωλολατρία.

Έτσι οι λαοί θα μπορούν προσευχόμενοι να σωθούν από την καινούργια ειδωλολατρία. Θα αρχίσουν ταπεινά να προσεύχονται, στον μοναδικό αληθινό Θεό, στην Αγία Τριάδα, στον Πατέρα, στον Υιό, και στο Άγιο Πνεύμα. 'Αμήν.

[Matina]

Ευσυνείδητε χριστιανέ, πρόσεχε!

Και το μικρότερο παράπτωμά σου φαίνεται επάνω σου μεγάλο.

Διότι οι λεκέδες είναι τόσο πιο εμφανείς όσο πιο καθαρό είναι το φόρεμα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γράφει: Αγιος Γρηγοριος Θεολογος

[Matina]

Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου-Η μεταβλητότητα της εσωτερικής μας καταστάσεως


Παραπονιέστε για τη μεταβλητότητα της εσωτερικής σας καταστάσεως -άλλοτε είναι καλή και άλλοτε κακή. Δεν γίνεται αλλιώς.
«Έχω δοκιμάσει και δοκιμάζω δυσάρεστες ψυχικές καταστάσεις με διάφορες μορφές». Δεν έχουμε παρά να τις υπομένουμε με ταπείνωση και γενναιοψυχία, χωρίς να χαλαρώνουμε τον πνευματικό μας αγώνα, χωρίς να παραμελούμε την εκπλήρωση των θείων εντολών -αυτό ακριβώς που κάνετε.

Έρχεται μια καλή πνευματική κατάσταση. Φεύγει. Έρχεται μια κακή. Φεύγει κι αυτή. Η εναλλαγή τους είναι συνεχής και αναπότρεπτη. Το μόνο που μπορείτε και πρέπει να κάνετε, είναι να επιθυμείτε και να επιδιώκετε πάντα το καλό.Αν δεν αντιμετωπίζαμε ποτέ καμιά δυσκολία, τότε θα είχαμε πέσει σε πνευματική νάρκη.


Ψυχικές μεταπτώσεις.

Οι ψυχικές μεταπτώσεις συμβαίνουν σε όλους. Δεν έχετε, λοιπόν, παρά να τις υπομένετε ήρεμα, αφήνοντας τον εαυτό σας στα χέρια του Θεού. Μη νοιάζεστε για τίποτ’ άλλο, παρά μόνο για τούτο: Να είστε πάντα μαζί με τον Κύριο. Ό,τι κι αν σας συμβαίνει, σ’ Αυτόν να καταφεύγετε, σ’ Αυτόν ν’ αποκαλύπτετε την ψυχή σας, σ’ Αυτόν ν’ ακουμπάτε τα βάρη σας, σ’ Αυτόν να λέτε τον πόνο σας… Και να προσεύχεστε, παρακαλώντας Τον να σας απαλλάξει από πειρασμούς και θλίψεις, αν είναι θέλημα Του..

Η ψυχική ευφορία και ευδιαθεσία, η αναψυχή και η παρηγοριά δεν είναι πάντα γνωρίσματα καλής πνευματικής καταστάσεως, η οποία έχει τρία άλλα βασικά χαρακτηριστικά: α) ζήλο για την ευαρέστηση του Θεού, β) φρόνημα ταπεινό και καρδιά συντριμμένη, γ) παράδοση στο θείο θέλημα. Υπάρχουν αυτά μέσα σας; Αν ναι, είστε σε καλό δρόμο.


Οι πνευματικές παρηγοριές στην κατά Θεόν ζωή.

Λυπηθήκατε, επειδή χάσατε πολύ γρήγορα τήν παρήγορη εκείνη εσωτερική κατάσταση, στην οποία βρισκόσασταν μετά τη θεία Μετάληψη. Αλλά πρέπει να ξέρετε, πως μια πνευματική παρηγοριά, μια «παράκληση», μ’ όποια μορφή κι αν μας επισκέπτεται -ως απέραντη ψυχική ειρήνη, ως απερίγραπτη χαρά, ως ιερός ενθουσιασμός, ως γλυκεία κατάνυξη ή ως οτιδήποτε άλλο-, δεν είναι το κύριο ζητούμενο στην κατά Θεόν ζωή. Η πρωταρχική επιδίωξη και το βασικό μέλημά μας είναι όχι οι παρηγοριές, αλλά η αποφασιστική και δυναμική διατήρηση του εαυτού μας, εσωτερικά και εξωτερικά, σε κατάσταση καλή, ευάρεστη στον Κύριο. Η όποια παρηγοριά δίνεται από το Θεό σαν «δόλωμα», πρόκληση και προτροπή.

«Να τί θ’ απολαύσεις! Αγωνίσου, λοιπόν!». Επομένως, όταν τη στερούμαστε, δεν πρέπει ν’ απελπιζόμαστε, αλλά με μεγαλύτερο ζήλο, με σταθερότητα και επιμονή ν’ αγωνιζόμαστε «τον καλόν αγώνα της πίστεως» (Α’ Τιμ. 6:12).


Οι πνευματικές ηδονές δεν είναι πάντα ωφέλιμες.

Σας αρέσει να βυθίζεστε μέσα στις πνευματικές ηδονές, να νιώθετε πάντα ικανοποίηση και ευφροσύνη από την προσευχή και την κοινωνία σας με τον Κύριο. Αυτό, όμως, είναι και αδύνατο και ανώφελο. Αδύνατο, γιατί κάθε μορφή πνευματικής αναψυχής δεν είναι καρπός δίκης μας προσπάθειας, αλλά δώρο του ελέους του Θεού, δώρο που προσφέρεται σ’ οποίον, όποτε και για όσο Εκείνος θέλει.

Αδύνατο είναι, επίσης, γιατί, όσο ζουν και ενεργούν μέσα μας τα πάθη, καμιά πνευματική ηδονή δεν μπορεί να παραμείνει σταθερή στην ψυχή.

Άλλωστε, η άκαιρη και άλογη επιδίωξη τέτοιων ηδονών είναι, όπως είπα, και ανώφελη, γιατί οδηγεί σε ψυχική παραλυσία και μαλθακότητα. Εμείς οφείλουμε μόνο ν’ αγωνιζόμαστε με τρόπο ευάρεστο στον Κύριο, με ζήλο και ανδρεία, με νήψη και αυτοέλεγχο, με ταπείνωση και συντριβή. Για το Θεό πρέπει να κυριαρχούν στη καρδιά μας δύο αισθήματα: αγάπη και φόβος… Οι άγγελοι στέκονται μπροστά Του με φόβο και τρόμο… Ζήστε, επαναλαμβάνω, με νήψη, με πνευματική επαγρύπνηση, με φρόνημα ταπεινό…

πηγή: Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Ο δρόμος της ζωής» -επιλογές-, Ι.Μ.Παρακλήτου

[Matina]

Ὅταν βρίσκεσαι μέσα στὸ ναό, νὰ σκέφτεσαι ὅτι βρίσκεσαι στὸν ἴδιο τὸν οὐρανό, ὅτι στέκεσαι μπροστὰ στὸ Θεὸ καὶ τὶς οὐράνιες δυνάμεις καὶ κάνε ὅτι κάνουν καὶ ἐκεῖνες.

Γράφει: Ἀββᾶς Ναζάριος

[Matina]

Οἱ Ἅγιοι ἀκούουν τῶν προσευχῶν ἡμῶν καὶ ἔχουν ἀπὸ Θεοῦ τὴν δύναμιν,

ἵνα βοηθοῦν ἡμᾶς. Τοῦτο εἶναι γνωστὸ εἰς ὅλον τὸ γένος τῶν χριστιανῶν.

Γράφει: Άγιος Σιλουανός

[rose]

Ὅταν ὁ Θεός θελήσει νά μᾶς βοηθήσει, τίποτα δέν μπορεῖ νά Τόν ἐμποδίσει.

Ὀμιλίες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.



Δέν θά παραλείψω ν' ἀναφέρω καί μιάν ἄλλη σοφή ἄλλα καί συνηθισμένη παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ: Ὅταν ἀντιμετωπίζουμε πειρασμούς καί δυσκολίες, δέν ἐπεμβαίνει ἀμέσως γιά νά μᾶς βοηθήσει, ἄλλα πρῶτα μᾶς ἀφήνει νά ταλαιπωρηθοῦμε κάμποσο καιρό κι ὕστερα κάνει τό θαῦμά Του. Γιατί τό κάνει αὐτό; Γιά νά μᾶς προφυλάξει ἀπό τήν ἀγνωμοσύνη καί τήν ἀχαριστία. Συνήθως ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, μόλις περάσουν οἱ συμφορές, ξεχνᾶμε καί τήν πίκρα τους καί τόν Θεό, πού μᾶς λυτρώνει ἀπ' αὐτές. Πολλές φορές, πάλι, νομίζουμε ὅτι μόνοι μας κατορθώσαμε ν' ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τά ὅποια δεινά μᾶς βρῆκαν.

Γι' αὐτό, λοιπόν, ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά μᾶς τσακίσουν πρῶτα οἱ δοκιμασίες, κι ὕστερα ἔρχεται νά μᾶς σώσει.
Ὅταν, λ.χ., οἱ Φιλισταῖοι ἀπειλοῦσαν τούς Ἰσραηλίτες καί ὁ Γολιάθ τούς φοβέριζε, ὁ Θεός σχεδίασε νά ὁδηγήσει στήν ἀναμέτρηση τό Δαβίδ καί νά τόν ἀναδείξει νικητή. Δέν πραγματοποίησε, ὅμως, ἐξαρχῆς τό σχέδιό Του.

Ἄφησε πρῶτα νά περάσουν σαράντα ὁλόκληρες μέρες. Στό διάστημα αὐτό ὁ ἀλλόφυλος γίγαντας ἔβριζε, περιγελοῦσε καί προκαλοῦσε τούς Ἑβραίους, πού εἶχαν λιώσει ἀπό τό φόβο. Κανένας δέν τολμοῦσε νά τά βάλει μέ τόν τρομερό ἀντίπαλο.

Ὅλοι ἀπελπίστηκαν γιά τή σωτηρία τους. Καί τότε μόνο, ὅταν πιά κατάλαβαν τήν ἀδυναμία τους καί πίστεψαν ὅτι χάνονται, ὁ Θεός χάρισε στόν Δαβίδ τή θαυμαστή κι ἀνέλπιστη ἐκείνη νίκη. Ὁ ὑπερφίαλος Γολιάθ σκοτώθηκε καί οἱ Φιλισταῖοι ντροπιάστηκαν.

Σέ κρίσιμες περιστάσεις, ἐμεῖς συνηθίζουμε νά κάνουμε ἀνθρώπινες σκέψεις καί ρηχούς ὑπολογισμούς. Ἔτσι, λ.χ. λέμε: Ἄν μᾶς ἐπιτεθοῦν ξαφνικά οἱ ἐχθροί καί δέν εἶναι ἕτοιμος ὁ στρατός μας γιά νά τούς ἀποκρούσει, τί θά γίνουμε; Θά μᾶς αἰχμαλωτίσουν ὅλους καί θά καταστρέψουν τή χώρα μας". Μά τί νομίζεις; Ἐπειδή δέν προλαβαίνεις ἐσύ τόν ἐχθρό, δέν τόν προλαβαίνει καί ὁ Θεός; Ἐπειδή δέν εἶσαι ἐσύ «πανταχοῦ παρών», δέν εἶναι καί ὁ Θεός; Ἤ μήπως γι' Αὐτόν ἄλλα εἶναι δυνατά καί ἄλλα ἀδύνατα;

Ἡ Ἐρυθρά Θάλασσα, μολονότι ἄψυχη, ὑπάκουσε στό θέλημα τοῦ Κυρίου καί κατάπιε τούς Αἰγυπτίους. Τά ψάρια, μολονότι χωρίς λογικό, ὑπάκουσαν κι αὐτά στό θέλημα τοῦ Κυρίου καί πιάστηκαν στά δίχτυα τοῦ ἀποστόλου Πέτρου. Κι ἕνας ἄγγελος, ὅταν πάρει διαταγή ἀπό τόν Κύριο, μπορεῖ νά ἐξολοθρεύσει ὅλους τούς ἐχθρούς τῆς ἀληθινῆς πίστεως. Κάτι τέτοιο δέν ἔγινε στά χρόνια τοῦ προφήτη Ἠσαΐα;

Κάποιος Χαναναῖος εἶχε μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό του. Νόμιζε πώς εἶναι πολύ σπουδαῖος στρατηγός. Ἐννοῶ τόν Σισάρα, γιά τόν ὅποιο κάνει λόγο καί ὁ ψαλμωδός: «Κάνε, (Κύριε, στούς ἐχθρούς σου) ὅ,τι ἔκανες κάποτε στούς κατοίκους τῆς Μαδιάμ καί στό Σισάρα, ὅ,τι ἔκανες στόν Ἰαβείν στό χείμαρρο Κεισών» (Ψαλμ. 82:10). Ὁ Ἰαβείν ἦταν βασιλιάς τῶν Χαναναίων καί ὁ Σισάρα ἀρχιστράτηγος. Οἱ Ἰσραηλίτες, βλέποντες τά ἐννιακόσια σιδερένια ἅρματα καί τούς ἀναρίθμητους στρατιῶτες τοῦ Σισάρα, κατατρόμαξαν.

Τότε ὁ φιλάνθρωπος Θεός μίλησε μέ τό στόμα μιᾶς προφήτισσας, τῆς Δεββώρας, πού κάλεσε τόν ἀρχηγό τῶν Ἰσραηλιτῶν καί τοῦ εἶπε: "Μή φοβηθεῖς! Ὁ Θεός θά σοῦ παραδώσει τόν Σισάρα στά χέρια σου. Τό κατόρθωμα, ὅμως, θ' ἀνήκει σέ γυναίκα. Ναί, γυναίκα θά τόν ἐξοντώσει". Καί πράγματι, τόν θανάτωσε ἡ Ἰαήλ. Βλέπεις πῶς τιμωρήθηκε γιά τήν ἀλαζονεία του; Σκοτώθηκε, καί μάλιστα ἀπό γυναικεῖο χέρι. Τόν ἔδεσε ὁ Θεός μέ τά δεσμά τοῦ ὕπνου καί, ὅπως ἦταν κοιμισμένος, ἡ Ἰαήλ τοῦ ἔμπηξε ἕναν πάσσαλο στόν κρόταφο!

Ὅταν ὁ Θεός θελήσει νά μᾶς βοηθήσει, τίποτα δέν μπορεῖ νά Τόν ἐμποδίσει. Φτάνει τότε ἕνα ὅπλο τοῦ Θεοῦ, φτάνει ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, φτάνει ἕνα νεῦμα μόνο τοῦ Θεοῦ, γιά νά νικηθοῦν καί οἱ πιό ἰσχυροί ἐχθροί. Ἐμεῖς ἄς προσευχόμαστε στόν Χριστό, λέγοντας: "Κύριε, πές ἕνα λόγο, καί θά σκορπιστοῦν οἱ ἐχθροί Σου. Πές ἕνα λόγο, καί θά σωθεῖ ἡ πόλη Σου. Πές ἕνα λόγο, καί θά νικήσει ὁ λαός Σου". Ἄς Τοῦ λέμε ὅ,τι καί ὁ Δαβίδ: «Νά, οἱ ἐχθροί σου χαλᾶνε τόν κόσμο κι αὐτοί πού σέ μισοῦν σήκωσαν κεφάλι» (Ψαλμ. 82:3). Καί τότε φτάνει μιά γυναίκα σάν τήν Ἰαήλ, μιά σάν τή Δεββώρα ἤ μιά σάν ἐκείνη τήν ἄγνωστη, πού χτύπησε μέ τή μυλόπετρα τόν ἀδελφοκτόνο βασιλιά Ἀβιμέλεχ, γιά νά φέρει τή νίκη.

[Matina]

Λόγος του πνευματικού για τα παιδιά


Τα παιδιά μας θέλουν την αγάπη μας. Εγώ δεν κάνω πολλά για τα παιδιά, να σας πω, γιατί δεν έχω παιδιά αφενός, και αφετέρου δεν ξέρω τί να κάνω. Προσπαθώ όμως ένα πραγματάκι να κάνω. Να τα αγαπώ, να τα ακούω, να μην τα μαλώνω, να τα καταλαβαίνω και να τα κάνω να γελάνε. Και να μού 'χουνε και λίγη εμπιστοσύνη. Γιατί τότε ανοίγουνε οι ψυχές τους. Και άμα ανοίγουν οι ψυχές, τα υπόλοιπα είναι διαδικαστικά. Έτσι. Το παιδάκι -ποιό παιδάκι, όλοι παιδάκια είμαστε- καταλαβαίνει ποιός το αγαπάει. Μπορείς να το μαλώσεις, μπορείς οτιδήποτε, καταλαβαίνει. Άλλωστε οι επιστήμονες τώρα, οιπαιδοψυχολόγοι -πώς τους λένε- λένε ότι το παιδάκι όταν γεννηθεί, την ίδια μέρα της γεννήσεως του, ξέρει τα χέρια που το κρατάνε αν το αγαπούν η όχι. Πώς το ξέρει, δεν ξέρω. Κύριος οίδε. Και αντιδρά ανάλογα. Μπορεί να το κρατά ένας αγριάνθρωπος και να χαίρεται, να το κρατάει κι ένας -υποτίθεται- καλός άνθρωπος, μη άγριος, και να τσιρίζει. Πού είναι η διαφορά; Βρέστε το εσείς. Μυστήριο είναι. Έτσι, λοιπόν, η αγάπη είναι το μαγικό κλειδί.

Και δεν είναι εύκολο ν' αγαπάμε τα παιδιά και τους ανθρώπους. Αλλά σ’ αυτό μας διευκολύνει ό Χριστός. Αυτός μας διευκολύνει. Αυτός μας έβαλε μέσα την αγάπη, και από αγάπη μας έφτιαξε και αυτός πυροδοτεί και την αγάπη μας. Αρκεί να πάμε κάτω απ' την βρυσούλα Του, που είναι ή θεϊκή Του Χάρη. Έτσι, να τα φτιάξουμε μαζί Του. Γιατί τα παιδιά μας, είδατε, τα φτιάχνουνε μεταξύ τους, και τί ωραία είναι τα άδολα αυτά φτιαξίματα! "Άμα τα χαλάνε, τα ξαναφτιάχνουν, κι αυτό είναι πάλι καλό, πολύ καλό. Έτσι, λοιπόν, άμα τα φτιάχνουμε με τον Ιησού Χριστό και τα 'χουμε καλά κι έχουμε σχέσεις καλές, μπορεί και να Τον βρίσουμε, μπορεί και να Τον μαλώσουμε, μπορεί και να Του πούμε οτιδήποτε. Αυτό είναι σχέση. Σχέση δεν είναι ή αδιαφορία. Γι’ αυτό λέει στην Αποκάλυψη, πολύ ορατά, δεν είσαι ούτε ψυχρός, ούτε θερμός, αλλ' είσαι χλιαρός. Βέβαια. Μπορεί κάποιος να μαλώνει και να τσακώνεται με τον Χριστό, όπως έκανε ό Καζαντζάκης, κι όμως, Τον αγαπάει. Αυτό είναι σχέση. Άμα κανείς όμως αδιαφορεί κι είναι χλιαρός, έ, τότε, είναι κι αποβλητέος, δηλαδή δεν προσφέρει τίποτε.

Έτσι, λοιπόν, τα παιδιά θέλουν αγάπη και μετά θέλουν να τα ακούμε τα παιδιά. Να τα ακούμε να λένε, διότι... αν είμαστε σε μια παρέα και μιλάμε οι μεγάλοι, τα παιδιά και ιδίως τα πολύ μικρά, ατακτούν μετά... Σου λέει, κι εμείς άνθρωποι είμαστε, θέλουμε κι εμείς να μάς προσέξετε. Να μιλήσετε και με μάς, να δώσετε και σ’ εμάς σημασία... κλπ. κλπ. Οπότε, λοιπόν, άμα τα ακούμε είναι καλό.

Θυμάμαι έναν... μου λέγε κάποιος από την Αγγλία, ο πατήρ Άντονι Μπλουμ* -καλά το λέω;- ναι, αυτός έκανε το έξης: το βράδυ πού πήγαινε στο κελάκι του έπαιρνε στο τηλέφωνο παιδάκια. Αγόρια, κορίτσια, δώδεκα, δεκατρία, δεκατέσσερα χρονών και παραπάνω... και παρακάτω... Και τί τούς έλεγε; Τί φάγατε σήμερα, καλό μου, τί ψωνίσατε, πού πήγατε, αν βάψατε τα νυχάκια σας [sic], αν... αν... Και ξέρετε τί γίνεται; Μια σχέση άριστη! Μια σχέση άριστη. Και μετά του λέγαν και τ' άλλα πού 'χαν τα παιδάκια. Δεν μπορεί να τα κρατήσει ό άνθρωπος μέσα του, αφού ό άνθρωπος είναι όλο εν αναφορά και όλο εν διαλόγω. Ωπ, να κι ή εξομολόγηση! Κι αν έχεις κάποιον να αναφέρεσαι και να διαλέγεσαι και να ακουμπάς, πολύ σπουδαίο! Γλιτώνει μετά το παιδί... Αλλιώς, θα πάει κάπου άλλου να μάθει κάποια πράγματα. Να, το 'να και τ' άλλο. Αυτό μπορεί να το κάνει κι ο γονέας δεν είν' ανάγκη να το κάνει μόνο ό δεσπότης... Κι ο κάθε παράγοντας της αγωγής. Είναι πολύ σπουδαίο.

Και μετά, είναι... τα παιδιά άμα τα μαλώνουμε λιγάκι, δυσκολεύονται. Θα πεις, χρειάζεται και το μάλωμα. Χρειάζεται. Αυτό όμως πού ξέρει ότι τον αγαπάς, δεν τόνε πειράζει. "Έτσι λέει και ό άγιος Αυγουστίνος: «Αγάπα με και κάνε ό,τι θέλεις». 'Αλλά να το αγαπάς. Κι όλος ό αγώνας είναι αυτό, να κρατήσουμε την αγάπη.

Ο ΑΛΑΦΡΟΪΣΚΙΩΤΟΣ

*Ο λόγος για τον μετέπειτα μητροπολίτη του Σουρόζ Αντώνιο, μια από τις σημαντικότερες μορφές τής Ορθοδοξίας.

Πηγή: Περιοδικό Βημόθυρο τεύχος 1, Χειμώνας 2009-2010

[web_site]
http://orthodoxigynaika.blogspot.com/[/web_site]

[Matina]

Ας φροντίσουμε, αδελφοί μου, να φυλάμε τη συνείδησή μας, όσο ακόμα βρισκόμαστε σ' αυτόν τον κόσμο, χωρίς να την προκαλούμε να μας ελέγξει για κάποιο πράγμα, χωρίς να την καταπατούμε σε τίποτα απολύτως ούτε και στο ελάχιστο.

Γράφει: Αββάς Δωρόθεος