GEWKWN wrote:Anastasios wrote:Πάντος προσωπικά το σύστημα με κηνηγάει μέσω των παιδιών μου. Δεν έχω τρόπαιο καμία και κανέναν άλλον. Αλλά και για τα παιδιά μου δεν βλέπω να μπορώ να κάνω πολλά, μου το έχουν απαγορεύσει να τα βλέπω εκτός 10πμ με 7μμ κάθε Σάββατο. Αν συνεχίσει πολύ και δεν τα βγάζω πέρα τότε ίσος να πω κι εγώ έτσι είναι το θέλημα του Θεού να φύγω και να τα αφήσω. Δεν ξέρω, δεν έχω φτάσει ακόμι εκεί. Ο Θεός και η Παναγιά μαζί μας.
Αναστάσιε, Βγάλε από πάνω σου το άγχος. Βγάλε από πάνω σου την αγωνία, την ανασφάλεια και τον πανικό, που σε κάνουν να αντιδράς άσχημα.
Γίνε όπως σε θέλει ο Θεός και μετά περίμενε. Εμπιστεύσου το Θεό και άστα όλα στο Θεό. Και κάνοντας υπομονή, θα βλέπεις κάθε μέρα να κάνει κάτι ο Θεός στη ζωή σου.
“Μην κάνεις τίποτα” λέει ο Χριστός, “για να εκδικηθείς τον εχθρό σου. Άσε, θα τον αναλάβω εγώ. Θα κάνω εγώ ό,τι πρέπει. Εσύ κάνε μόνο ένα πράγμα. ... Αγάπα τον εχθρό σου. Κι όταν τον αγαπάς είναι σα να βάζεις πάνω στο κεφάλι του κάρβουνα αναμμένα”. “Μα” θα πεις “εγώ θέλω να δω την εκδίκηση. Θέλω να δω ότι επεμβαίνεις, Κύριε. Να δω μια τάξη, μια δικαιοσύνη στη ζωή μου”.
Και λέει ο Κύριος “Ναι, θα το κάνω. Θα σε δικαιώσω. Άσε τα πράγματα, όμως. Κι όταν έρθει η ώρα, θα βοηθήσω. Θέλω να βοηθήσω όμως κι αυτή την ψυχή να καταλάβει το λάθος της. Εσύ όμως κάνε υπομονή. Άσ’ τα πράγματα να τα δικαιώσω εγώ και όχι εσύ”.
Αναστάσιε, την λύση του προβλήματος σου δεν θα την βρεις μέσα στο φόρουμ, σταμάτα να γράφεις στο φόρουμ το πρόβλημα σου, μίλα με ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ κάθε μέρα κάθε ώρα, άσε τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους.
Θέλει υπομονή η ζωή. Η λογική σου λέει “Κάνε τώρα τα πάντα. Βιάσου, κινήσου, τρέξε, χάνεις τον έλεγχο της ζωής”. Κι ο Κύριος λέει, “Όχι. Μην πανικοβάλλεσαι. Περίμενε. Μάθε να περιμένεις”.
πολλές φορές λες “Δεν αντέχω άλλο. Δεν μπορώ άλλο, δεν έχω υπομονή . Κουράστηκε το νευρικό μου σύστημα. Έχω αρρωστήσει”.
Κι όμως Αναστάσιε μπορείς λίγο ακόμα να κάνεις υπομονή. Και όταν δει ο Κύριος ότι είσαι στα όριά σου κι όταν φτάσεις στο παρά πέντε, κάτι θα γίνει και θα βρεθεί μια λύση.
Καλή δύναμη αδελφέ μου, με πολλή υπομονή…………
Συμφωνώ μαζί με τον αδελφό GEWKWN σε όλα,απλά να προσθέσω λίγο κάτι.Από βιωματική εμπειρία και μόνο,όσο πιο πολύ αναμασάς ένα πρόβλημα κι έναν "εχθρό" τόσο μεγαλύτερο γίνεται.Προσπάθησε όσο μπορείς να μην την σκέφτεσαι και να προσεύχεσαι γι'αυτήν.Θα έρθει μια μέρα που πραγματικά θα τη σπλαχνίζεσαι και δεν θα τη νιώθεις πλέον εχθρό σου.Ο Κύριος Θέλει να σε ψήσει στα δύσκολα,Εκείνος Γνωρίζει γιατί.Σου ετοιμάζει στεφάνι κι εσύ αναλώνεσαι με το να μιλάς συνέχεια γι'αυτήν.Άστην και μίλα Του.
Θέλει όμως προσπάθεια μεγάλη και πίεση του εαυτού σου.
Καλή Παναγία σου εύχομαι και καλή δύναμη!
