bersekero wrote:Πολυ μεγαλη κουβεντα και μου διεφυγε να το συζητησω με τον πνευματικο μου.
Συχνα λεω για ενα θεμα που με απασχολει και που πιστευω οτι ειναι προς οφελος να λυθει: "Παναγια μου ξερω μπορεις να το λυσεις, αλλά δεν ξερω αν θελεις". Σκεφτομαι οτι αν Της μιλησω διαφορετικα ειναι σαν να Την εκβιαζω. Μαλλον δεν ειναι το ιδιο με το να πιστευω πως ο,τι Της ζητησω θα το παρω. Καποιος/καποια με πιο καθαρο μυαλο να με διαφωτισει?
Με πιο καθαρό μυαλό μπορεί να μην είμαι, αλλά όπως μου ρθε θα στο πω.
Απο μέρους μου έχει αναπτυχθεί διαφορετική σχέση στο πως προσεύχομαι/επικοινωνώ με κάθε μεταφυσικό πρόσωπο της πίστης μας. Αλλιώς προσεύχομαι στον εκάστοτε άγιο, αλλιώς στην Παναγία, αλλιώς στον Υιό, αλλιώς στον Πατέρα, αλλιώς στον Παράκλητο καμιά φορά.
Ενδεχομένως αυτό που περιγράφεις να επικεντρώνεται στη σχέση σου με τη Θεομήτωρα και να μην ισχύσει με τον ίδιο τρόπο όταν προσευχηθείς στον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Ενδεχομένως να εμφανιστεί πάλι διαφορετική επικοινωνιακή σχέση και όταν μιλάς στον Πατέρα.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στις επικοινωνίες μας στον φυσικό κόσμο. Στην μητέρα μας αλλιώς θα θέσουμε ένα αιτημα. Τρυφερά, αγαπησιάρικα, παραπονιάρικα καμιά φορά. Στον πατέρα μας αλλιώς. Στον φίλο και αδελφό μας αλλιώς. Προσωπικά όπως ανέφερα το βιώνω αυτό και στην προσευχή μου. Και έχω πιάσει κάποιες φορές να λέω πχ στον Κύριο "φτιάξτο Κύριέ μου" ή "κάντο Κύριέ μου" σαν να ζητάω απλά από τον μεγαλύτερο αδελφό μου ή τον κολλητό μου που ξέρω ότι θα το κάνει στο ντε λόγο.
Στον Πατέρα βέβαια κάτι τέτοιο είναι σχεδόν ανύπαρκτο μιας και τα "σε παρακαλώ" και "συγνώμη" είναι αδύνατο να λείψουν
.
Γενικά όμως, δοκίμασε κάποια θέματα να τα "μιλήσεις" και με τους "άρρενες". Μπορεί εκεί να σου βγει αλλιώς.
Αυτό μου ρθε, αυτό σου πα. Πιό καθαρό/ακάθαρτο μυαλό τώρα, είναι άλλη συζήτηση
Εγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους· πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων...
