Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

[XAPA]

«Την Μητέρα σου προσάγει σοι εις ικεσίαν ο λαός σου, Χριστέ» (1)



– Γέροντα, ποιά εικόνα της Παναγίας Την αποδίδει περισσότερο;

– Η Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα.

Μια φορά Την είδα εκεί στο Καλύβι, στην Παναγούδα… Αν σού το πώ, σε πόσους θα το πής;

– Σε κανέναν, Γέροντα.


– Λοιπόν, είδα σε όραμα ότι θα πήγαινα μακρινό ταξίδι και έπρεπε να ετοιμάσω τα χαρτιά μου,

διαβατήριο, συνάλλαγμα κ.λπ., αλλά οι υπάλληλοι δεν μου έκαναν τα χαρτιά.

Εκεί ήταν πολλοί άνθρωποι, όμως δεν υπήρχε κανείς να με βοηθήση.

«Ποιός θα με βοηθήση; λέω.

Μά δεν βρίσκεται κανένας, για να ενδιαφερθή;».

Είχα μια αγωνία!...

Και ξαφνικά παρουσιάζεται μια Γυναίκα με λαμπερό πρόσωπο, ντυμένη στα χρυσαφένια.

Είχε μια ωραιότητα! Άστραφτε ολόκληρη!

«Μήν ανησυχής, εγώ θα σε βοηθήσω· ο Γυιός μου είναι Βασιλιάς», μου λέει και με χτύπησε απαλά στον ώμο.

Παίρνει τα χαρτιά και με μια κίνηση τα βάζει στον κόρφο Της.

Ώ, τί κίνηση ήταν εκείνη!

Ύστερα μου είπε: «Θα περάσετε δύσκολες ημέρες» και μου ανέφερε κάτι που έπρεπε να κάνω κι εγώ (2) .

Μετά από καιρό είδα την Παναγία την Ιεροσολυμίτισσα σε ένα βιβλίο και Την αναγνώρισα.


– Κάποιος, Γέροντα, μας ρώτησε: «Αφού η σωτηρία μας είναι στα χέρια του Θεού, γιατί, όταν επικαλούμαστε την Παναγία, λέμε: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς»;

– Ας πούμε, μια γυναίκα έχει γειτόνισσα την μάνα ενός υπουργού και την παρακαλεί να φροντίση,

ώστε να βρεθή μια δουλειά για το παιδί της.

Η γειτόνισσα προθυμοποιείται, όμως δεν θα βρη η ίδια την δουλειά, αλλά θα παρακαλέση τον γυιό της, που ως υπουργός

έχει αυτήν την δυνατότητα και θα κάνη το χατίρι της μάνας του.

Έτσι κι εμείς, παρακαλούμε την Παναγία να μας σώση και η Παναγία παρακαλεί τον Υιό Της που έχει αυτήν την δύναμη.

Και Εκείνος Της κάνει το χατίρι, γιατί αγαπάει πολύ την Μητέρα Του.


– Γέροντα, στην Παναγία προσεύχομαι με περισσότερη άνεση από ό,τι στον Χριστό. Μήπως αυτό είναι ανευλάβεια;

– Κι εγώ έτσι νιώθω.

Από πολύ σεβασμό στον Χριστό, νιώθω περισσότερη άνεση στην Παναγία, όπως και τα παιδιά

– και μεγάλα αγόρια να είναι – πηγαίνουν στην μάνα με περισσότερο θάρρος από ό,τι στον πατέρα,

από σεβασμό προς τον πατέρα.

Οι άνθρωποι που έχουν πραγματική ευλάβεια και σεβασμό στον Χριστό, συστέλλονται μπροστά στον Χριστό,

ενώ στην Παναγία έχουν περισσότερο θάρρος και Tήν πλησιάζουν άνετα, γιατί η Παναγία ανήκει στο γένος το ανθρώπινο.


– Καμμιά φορά, Γέροντα, όταν κάνω μετάνοιες, ψάλλω την Παράκληση της Παναγίας ή λέω τους Χαιρετισμούς. Μήπως, όταν κάνω μετάνοιες, πρέπει να λέω μόνον την ευχή;

– Όχι, κάνε όπως αναπαύεσαι, γιατί και η Παναγία στον Χριστό τα πηγαίνει όλα, αλλά και με την στοργή και

την τρυφερότητά Της γεμίζει την ψυχή μας από αγάπη και έρωτα προς τον Χριστό.

Εγώ παρακαλώ την Παναγία να μου πάρη την καρδιά καί, αφού πρώτα την καθαρίση, να την κόψη στα τέσσερα:

Τρία κομμάτια να δώση στην Αγία Τριάδα και ένα κομμάτι να κρατήση Εκείνη.


– Γέροντα, όταν λέω την ευχή, μπορεί να περάση πολλή ώρα και να μην κάνω κανένα κομποσχοίνι στην Παναγία, γιατί δεν μπορώ να αφήσω το όνομα του Χριστού.

– Φοβάσαι μήπως παρεξηγηθή η Παναγία;

Ευλογημένη, δεν είπαμε ότι οι προσευχές προς την Παναγία και προς όλους τους Αγίους απευθύνονται στον Χριστό;

Να κάνης όπως νιώθεις. Δεν παρεξηγείται η Παναγία ούτε οι Άγιοι.


– Γέροντα, σε μια ατομική αγρυπνία που την αφιερώνω στην Παναγία τί να κάνω;

– Να συλλογίζεσαι προηγουμένως την Παναγία.

Σ’ αυτό μπορούν να σε βοηθήσουν και μερικά τροπάρια από την Παράκληση της Παναγίας ή από το Θεοτοκάριο

ή από τον Ακάθιστο Ύμνο.

Μετά να συνεχίσης με ευχή




και ό,τι άλλο «δόξη τω Προεστώτι» (3) του εαυτού σου, ήγουν «τώ τυπικώ της καρδίας σου».


– Γέροντα, οι Χαιρετισμοί της Παναγίας είναι δοξολογία;

– Δοξολογία είναι.

Μπορείς να τους λές σαν ευχαριστία στην Παναγία, όταν εκπληρώνη κάποιο αίτημά σου.

Όχι όλο να ζητάμε από την Παναγία, αλλά να Την ευχαριστούμε κιόλας.

Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας έχουν πολλή Χάρη.

Ανώνυμος τους έγραψε.

Να τους μάθης απ’ έξω και να τους λές και μέσα στην ημέρα.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2012


(1) Θεοτοκίον Μακαρισμών Α΄ ήχου ημέρας Κυριακής.
(2) Ο Γέροντας το είπε το 1984 και δεν έδωσε εξηγήσεις.
(3) Έκφραση από τα μοναστηριακά Τυπικά, η οποία σημαίνει ότι κάποια αλλαγή στο Τυπικό μπορεί να ρυθμισθή κατά την κρίση-διάκριση του Προεστώτος. Ο Γέροντας εδώ εννοεί «ό,τι σού υποδείξη η καρδιά σου».

[XAPA]

« Πάντων προστατεύεις, αγαθή»




– Γέροντα, δεν μου στείλατε «γλυκά» για την γιορτή μου και οι αδελφές ζητούσαν «κεράσματα» (1).

– Έχεις δίκαιο· δεν σού έστειλα «γλυκά», και φυσικά δεν είχες να δώσης στις αδελφές, αλλά τις ευχές σού

τις έστειλα με άλλον τρόπο.

Τώρα που σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε και εμείς (2) την Μητέρα μας, θα Την παρακαλέσω και πάλι να

σε κεράση Εκείνη με την γλυκειά Της αγάπη και στοργή και να σού δώση πολλά θεία δώρα.


– Γέροντα, όταν έχω συνέχεια πτώσεις στον αγώνα μου, με πιάνει λύπη.

– Να ψέλνης το «Πάντων προστατεύεις, αγαθή» και το «Πάντων θλιβομένων η χαρά» (3) .

Αυτό να το κάνης σαν κανόνα, και η Παναγία θα σε βοηθήση.

Η Παναγία δεν μας αφήνει· μας κουβαλάει στην πλάτη Της, αρκεί κι εμείς να το θέλουμε και να μην κλωτσάμε,

όπως κάνουν τα άτακτα παιδιά.


– Γέροντα, θα ήθελα η Παναγία να κρατήση κι εμένα στην αγκαλιά Της, όπως κρατάει τον Χριστό.

– Δεν σε κράτησε ποτέ εσένα;

Δεν ένιωσες καμμιά φορά σαν μωρό στην αγκαλιά Της;

Εγώ αισθάνομαι σαν παιδάκι κοντά Της.

Την νιώθω Μάνα μου.

Πολλές φορές πηγαίνω και ακουμπώ στην εικόνα Της και λέω:

«Τώρα, Παναγία μου, θα θηλάσω λίγο Χάρη».

Νιώθω σαν μωρό που θηλάζει στην αγκαλιά της μάνας του ξέγνοιαστο, αμέριμνο, και νιώθει την μεγάλη της

αγάπη και την ανέκφραστη στοργή της, και τρέφομαι με Χάρη.


– Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε μου δίνει αμέσως αυτό που Της ζητώ και άλλοτε όχι;

– Η Παναγία, όποτε έχουμε ανάγκη, απαντά αμέσως στην προσευχή μας· όποτε δεν έχουμε, μας αφήνει,

για να αποκτήσουμε λίγη παλληκαριά.

Όταν ήμουν στην Μονή Φιλοθέου (4) , μια φορά, αμέσως μετά την αγρυπνία της Παναγίας με έστειλε ένας

Προϊστάμενος να πάω ένα γράμμα στην Μονή Ιβήρων.

Ύστερα έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά της μονής και να περιμένω ένα γεροντάκι που θα ερχόταν με

το καραβάκι, για να το συνοδεύσω στο μοναστήρι μας – απόσταση μιάμιση ώρα με τα πόδια.


Ήμουν από νηστεία και από αγρυπνία.

Τότε την νηστεία του Δεκαπενταυγούστου την χώριζα στα δύο· μέχρι της Μεταμορφώσεως δεν έτρωγα τίποτε,

την ημέρα της Μεταμορφώσεως έτρωγα, και μετά μέχρι της Παναγίας πάλι δεν έτρωγα τίποτε.

Έφυγα λοιπόν αμέσως μετά την αγρυπνία και ούτε σκέφθηκα να πάρω μαζί μου λίγο παξιμάδι.

Έφθασα στην Μονή Ιβήρων, έδωσα το γράμμα και κατέβηκα στον αρσανά, για να περιμένω το καραβάκι.

Θα ερχόταν κατά τις τέσσερις το απόγευμα, αλλά αργούσε να έρθη.


Άρχισα εν τω μεταξύ να ζαλίζωμαι.

Πιό πέρα είχε μια στοίβα από κορμούς δένδρων, σαν τηλεγραφόξυλα, και είπα με τον λογισμό μου:

«Ας πάω να καθήσω εκεί που είναι λίγο απόμερα, για να μη με δη κανείς και αρχίση να με ρωτάη τί έπαθα».

Όταν κάθησα, μου πέρασε ο λογισμός να κάνω κομποσχοίνι στην Παναγία να μου οικονομήση κάτι.

Αλλά αμέσως αντέδρασα στον λογισμό και είπα:

«Ταλαίπωρε, για τέτοια τιποτένια πράγματα θα ενοχλής την Παναγία;».


Τότε βλέπω μπροστά μου έναν Μοναχό.

Κρατούσε ένα στρογγυλό ψωμί, δύο σύκα και ένα μεγάλο τσαμπί σταφύλι.

«Πάρε αυτά, μου είπε, εις δόξαν της Κυρίας Θεοτόκου», και χάθηκε.

Έ, τότε διαλύθηκα· με έπιασαν τα κλάματα, ούτε ήθελα να φάω πιά…

Πά, πά! Τί Μάνα είναι Αυτή!

Να φροντίζη και για τις μικρότερες λεπτομέρειες! Ξέρεις τί θα πη αυτό!



– Γέροντα, πέστε μας κάτι για την προστασία της Παναγίας.

– Να σας πω κάτι που έγινε στην Ρωσία.

Δύο γειτονικά μοναστήρια σε μια περιοχή της Ρωσίας τα χώριζε μια γραμμή τραίνου.

Σε ένα πανηγύρι κάποιοι μοναχοί από το ένα μοναστήρι πήγαν στο άλλο και μέθυσαν.

Καθώς επέστρεφαν στο μοναστήρι τους μεθυσμένοι, πήγαν και ξάπλωσαν επάνω στις ράγες της σιδηροδρομικής

γραμμής και τους πήρε ο ύπνος.


Παρουσιάζεται τότε η Παναγία στον σταθμάρχη και του λέει:

«Τα γουρουνάκια μου θα τα κόψη το τραίνο».

«Τί νάναι αυτό; λέει εκείνος, ποιά γουρουνάκια θα κόψη το τραίνο;».

Για δεύτερη φορά παρουσιάζεται η Παναγία και επαναλαμβάνει τα ίδια:

«Τα γουρουνάκια μου θα τα κόψη το τραίνο».

«Βρέ, τί γουρουνάκια;», λέει ο σταθμάρχης.

Νόμισε ότι είναι κανένα κοπάδι γουρουνάκια στις σιδηροδρομικές γραμμές.


Πήγε να δη και τους βρήκε να κοιμούνται.

Πρόλαβε και τους ξύπνησε.

Θα περνούσε το τραίνο και θα τους σκότωνε.

Βλέπετε, η Παναγία σαν καλή Μητέρα προστατεύει και προνοεί ακόμα και για τα άτακτα παιδιά Της.

Όσο μπορείτε, να κρατάτε σφιχτά από το φόρεμα την Μεγάλη μας Αρχόντισσα Παναγία, για να σάς βοηθάη.

Εύχομαι η Παναγία, που είναι η Φιλόστοργος Μητέρα όλου του κόσμου, να προστατεύη όλες σας και όλον τον κόσμο.

Αμήν.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2012


(1) Η αδελφή εννοεί επιστολή με ευχές, οι οποίες συνήθως περιείχαν και πνευματικές συμβουλές.

(2) Ο Γέροντας εννοεί ότι δεκατρείς ημέρες αργότερα θα εορτάσουν στο Άγιον Όρος την Κοίμηση της Παναγίας με το παλαιό ημερολόγιο.

(3) Τροπάρια τα οποία ψάλλονται στο τέλος της Μικράς Παρα¬κλήσεως εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον.

(4) Κατά τα έτη 1955-1958.

[XAPA]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

- Ο Φύλακας Άγγελος

Ο Φύλακας Άγγελος βρίσκεται δίπλα μας



Γέροντα, όλοι έχουμε Φύλακα Άγγελο;

– Ναί, όταν βαπτίζεται ο άνθρωπος, ο Θεός του δίνει και τον Φύλακα Άγγελό του.


– Όσοι δεν είναι βαπτισμένοι, δεν έχουν Φύλακα Άγγελο;

– Οι αβάπτιστοι προστατεύονται από τον Θεό, αλλά Φύλακα Άγγελο δεν έχουν· μόνον οι βαπτισμένοι έχουν.

Τους αναλαμβάνει στο Βάπτισμα και τους συνοδεύει σε όλη τους την ζωή.


– Γέροντα, ο Φύλακας Άγγελός μας είναι συνέχεια κοντά μας;

– Κοντά μας είναι· μας παρακολουθεί σε κάθε βήμα.


– Πόσο κοντά μας;

– Ανάλογα με την πνευματική μας κατάσταση.


– Όταν, Γέροντα, αμαρτάνουμε, φεύγει;

– Τότε απομακρύνεται, αλλά δεν μας εγκαταλείπει.

Όταν δίνουμε δικαιώματα στον πειρασμό με την αμαρτωλή ζωή μας, ο Άγγελός μας δεν αποθαρρύνεται,

ώστε να μας εγκαταλείψη, αλλά μας παρακολουθεί θλιμμένος από μακριά.


– Γιατί, Γέροντα, δεν καταλαβαίνουμε την παρουσία του;

– Γιατί ακόμη δεν καταλάβαμε ούτε την παρουσία του Θεού.

Τα μάτια μας είναι σκεπασμένα με ένα θαμπό πέπλο.

Για να διαλυθή το πέπλο αυτό, χρειάζεται αγάπη και ταπείνωση.

Όταν ο άνθρωπος νιώθη την παρουσία του Θεού, νιώθει και τον Φύλακα Άγγελο δίπλα του, και τότε οι κινήσεις του

είναι λεπτές, προσεκτικές, αλλά και άνετες.


Η προσοχή αυτή δεν του κάνει μαρτυρική την ζωή, αλλά τον ευχαριστεί.

Κινείται με πνευματική άνεση.

Η ευλάβεια, η προσοχή που έχει, του γλυκαίνουν την καρδιά και συνέχεια προσέχει, για να μην του φύγη

η γλυκύτητα, την οποία νιώθει.

Ξαπλώνει συνεσταλμένα με σταυρωμένα τα χέρια.

Κοιμάται με συστολή, με ευλάβεια· σηκώνεται ήσυχα.

Όταν του χτυπούν την πόρτα, δεν κοιτάζει να συμμαζευτή· είναι πάντα τακτοποιημένος.


Συνέχεια φροντίζει να μη λυπήση τον Φύλακα Άγγελό του.

Μεγάλη κατανόηση βρίσκει ο ουράνιος Φύλακας Άγγελος κοντά σε έναν επίγειο αγγελοποιημένο άνθρωπο.

Όταν ο άνθρωπος ζη πνευματική ζωή και κινήται σαν φρόνιμο παιδί, ο Άγγελός του δεν ταλαιπωρείται,

αλλά χαίρεται δίπλα του και στο τέλος θα επιστρέψη χαρούμενος στον Θεό μαζί με την ψυχή,

διότι η ψυχή έκανε ό,τι αναπαύει τον Άγγελο, ό,τι αναπαύει τον Θεό.

Ξέρετε όμως τί είναι, ο Φύλακας Άγγελος να ταλαιπωρήται χρόνια με μια ψυχή, και τελικά να επιστρέψη στον Θεό

με άδεια χέρια πληγωμένος;

Και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο, από φιλότιμο για τον κόπο που κάνει ο Φύλακας Άγγελός μου, πρέπει να αγωνισθώ,

για να μην πάω στην κόλαση.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2012

[XAPA]

Ο Φύλακας Άγγελος μας προστατεύει



– Γέροντα, ο Φύλακας Άγγελος μας βοηθάει πάντοτε;

– Από μας εξαρτάται πόσο θα έχουμε την βοήθειά του.

Αν πατήσουμε λιγάκι σε στερεό έδαφος, μπορεί να πατήση και ο Άγγελος και να μας γλυτώση από έναν κίνδυνο.

Αν κάνουμε εμείς αυτό που πρέπει να κάνουμε, τότε και ο Άγγελος θα κάνη αυτό που πρέπει να κάνη.

Έχουν γίνει πολλά θαύματα με την βοήθεια των Αγγέλων.


Συνέβη νέοι να γλυτώσουν ξαφνικά από αμαρτία κ.λπ.

Πόση δύναμη έχει ο Άγγελος!

Βοηθάει ακόμη και με την σιωπή του.

Κάποτε βρισκόμουν σε αδιέξοδο.

Από την στενοχώρια αισθανόμουν να μου χτυπούν το κεφάλι με σμίλη (1) , για να μου σπάσουν το κούτελο.


Τα μάτια μου κόντευαν να βγουν έξω, ιδιαίτερα το δεξί.

Πόνος, πόνος ανυπόφορος!

Έφερνα σβούρα, σπαρταρούσα από τον πόνο.

Δεν ήξερα τί να κάνω.

Έκανα προσευχή και ζητούσα από τον Θεό να βρεθή ένας τρόπος να βγώ από το αδιέξοδο.


Και ξαφνικά, βλέπω στον δεξιό ώμο τον Φύλακα Άγγελο.

Ήταν ίσα με δώδεκα χρονών παιδάκι.

Είχε ένα όμορφο στρογγυλό προσωπάκι με στρογγυλά ματάκια.

Ένα προσωπάκι! Φεγγοβολούσε!

Και μόνο με την παρουσία του μου έφυγε και ο πόνος και όλα· όχι από την χαρά, αλλά από την θεία Χάρη.


Η χαρά δεν διώχνει τον πόνο, έχεις τον πόνο και χαίρεσαι συγχρόνως, ενώ η θεία Χάρις!...

Μεγάλη υπόθεση! Δεν περιγράφεται!

«Αν είναι έτσι, είπα, όχι με σμίλη, αλλά με βαριά (2) ας με χτυπούν στο κεφάλι!».

Άξιζε να μου σπάσουν το κεφάλι, και μόνο γι’ αυτό.

Μετά βρέθηκε και η λύση, που ανθρωπίνως δεν υπήρχε.


– Σας μίλησε, Γέροντα;

– Όχι, μόνο με κοιτούσε.


– Γέροντα, όταν βλέπης τον Άγγελο, βλέπεις την μορφή του· αλλά στην πραγματικότητα πώς είναι; Τον βλέπεις σαν να έχη ύλη;

– Είναι κάτι πολύ λεπτό…

Ποτέ να μην ξεχνούμε ότι ο Φύλακας Άγγελός μας αοράτως βρίσκεται πάντα κοντά μας, μας φρουρεί και μας προσέχει.

Χρειάζεται όμως κι εμείς να προσέχουμε την ζωή μας και να μην αμαρτάνουμε.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2012



(1) Σμίλη: Μεταλλικό αιχμηρό εργαλείο που χρησιμοποιείται για την λάξευση μαρμάρων ή λίθων.
(2) Βαριά: Μεγάλο και βαρύ σιδερένιο σφυρί για την κατεργα¬σία σιδήρου και για σπάσιμο πέτρας, βράχων, μπετόν κ.λπ.

[XAPA]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

- Οι Άγιοι, τα αγαπημένα παιδιά του Θεού

«Τιμή Αγίου, μίμησις Αγίου»




Γέροντα, διάβασα κάπου ότι οι Άγιοι την ημέρα της μνήμης τους δίνουν δώρα σε όσους τους επικαλούνται. Έτσι είναι;

– Ναί, κερνούν πνευματικά κανταΐφια!

Άμα γλυκαίνουμε τους Αγίους με την ζωή μας, μας κερνούν γλυκά πνευματικά.


– Γέροντα, πώς θα αγαπήσω έναν Άγιο;

– Ποιόν Άγιο θέλεις να αγαπήσης;


– Τους Αγίους Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα.

– Εσύ να κάνης ευχή για μένα στους Αγίους Θεοπάτορες να με βοηθούν, κι εγώ θα εύχωμαι να τους αγαπήσης.

Εάν μπορής, να διαβάζης κάθε μέρα το Συναξάρι του Αγίου που γιορτάζει, για να συνδέεσαι με όλους τους Αγίους.

Η μελέτη του βίου του Αγίου της ημέρας, και γενικά των Συναξαρίων, πολύ βοηθάει, γιατί θερμαίνεται η ψυχή και

παρακινείται να μιμηθή τους Αγίους.

Αφήνει τότε ο άνθρωπος στην άκρη κάθε είδος κακομοιριάς και προχωρεί με λεβεντιά.

Τα Συναξάρια βοηθούν στην ανδρεία την ψυχική, ακόμη και στο μαρτύριο.


– Πώς συμβαίνει, Γέροντα, Άγιοι που έχουν το ίδιο όνομα να έχουν και το ίδιο μαρτύριο;

– Εσένα πώς σε λένε;


– Μαρία.

– Αγία Μαρία υπάρχει;


– Η Αγία Μαρία η Αιγυπτία, Γέροντα.

– Η Αγία Μαρία μαρτύριο δεν έχει· οπότε το γλυτώνεις.

Έχει όμως άσκηση· να την μιμηθής στην άσκηση, για να έχετε… το ίδιο Συναξάρι!

Ευλογημένη, οι Άγιοι αυτοί προσπάθησαν να μιμηθούν τον Άγιό τους, που τον είχαν σε ευλάβεια.


– Γέροντα, πώς αποκτάει κανείς φιλία με έναν Άγιο;

– Πρέπει να συγγενέψη με τον Άγιο.

«Τιμή Αγίου, μίμησις Αγίου» (1) , λέει ο Μέγας Βασίλειος.


– Γέροντα, με πειράζει η συνείδηση που έχω το όνομα μεγάλης Αγίας και με την ζωή μου δεν ανταποκρίνομαι.

– Να προσπαθήσης να μιμηθής την Αγία σου.

Η Αγία Συγκλητική ήταν τετραπέρατη και τώρα κατήργησε τις αποστάσεις και μπορεί να κινήται άνετα στα πέρατα της γής.

Εσύ τί κάνεις; Έχεις φιλία μαζί της;

Την παρακαλάς να σού λαμπικάρη τον νού, να τον κάνη λεπτό, για να μπορής να μπαίνης βαθιά στα θεία νοήματα;


Βλέπεις, αδελφή μου, μερικά ονόματα έχουν και ευθύνη.

Σε αγαπάει πάντως η Αγία σου.

Να την παρακαλάς και να επιμένης, για να σε βοηθάη.

Εγώ, τώρα εσχάτως, έχω τεμπελιάσει και ζώ με ελεημοσύνες των Αγίων, που τους ζητώ συνέχεια σαν ζητιάνος,

όπως και από όλους ζητώ να προσεύχωνται για μένα.

Οι Άγιοι με την πολλή τους αγάπη μου προσφέρουν από τον ουράνιο άρτο και από το παραδεισένιο μέλι (2)

.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2012

(1) Πρβλ. Βασιλείου του Μεγάλου, Ομιλία ΙΘ ΄, Eις τους αγί¬ους Τεσσαράκοντα Μάρτυρας, PG 31, 508C.
(2) Ο Γέροντας εννοεί την θεία Χάρη, η οποία τρέφει και γλυ¬καίνει τον άνθρωπο.

[XAPA]

Ευωδία των ιερών Λειψάνων



– Γέροντα, η αγία κάρα του Αγίου Αρσενίου ευωδίαζε ιδιαίτερα στην μνήμη του.

– Γιατί να μην ευωδιάζη;

Να μην κεράση ο Άγιος τον κόσμο στην γιορτή του;


– Γιατί, Γέροντα, τα άγια Λείψανα δεν ευωδιάζουν πάντοτε;

– Είναι διάφορες περιπτώσεις.

Άλλοτε μπορεί αυτός που προσκυνάει να είναι πολύ αμαρτωλός και να ευωδιάζουν τα άγια Λείψανα,

για να βοηθηθή ο άνθρωπος, να πάρη την καλή στροφή, να μετανοήση.

Άλλοτε μπορεί να είναι ενάρετος και να μην ευωδιάσουν, για να μην πέση στην υπερηφάνεια.

Άλλοτε σε έναν ενάρετο ευωδιάζουν τα Λείψανα ενός Αγίου, σαν να του δίνη ο Άγιος ένα κέρασμα!


– Γέροντα, μερικοί αμφιβάλλουν για την ευωδία των ιερών Λειψάνων.

– Η λογική φταίει.

Τα Λείψανα των Αγίων έχουν Χάρη Θεού.

Χειμώνα καιρό ο τόπος κοντά στην «Παναγούδα» ευωδιάζει.

Και στα Κατουνάκια που ήμουν (1) , κοντά στον «Άγιο Βασίλειο», ευωδίαζε ο τόπος σε ένα σημείο.

Δεν υπάρχει πια Κελλί εκεί· μόνον κάτι πέτρες.

Πόσα άγια Λείψανα θα βρίσκωνται και σ’ εκείνο το μέρος!

Και ποιός ξέρει πότε ο Θεός θα τα παρουσιάση!



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2012


(1) Κατά τα έτη 1967-1968.

[XAPA]

Να επικαλούμαστε με ευλάβεια τους Αγίους



– Γέροντα, αν είναι ευλογημένο, θα ήθελα να μου εξηγήσετε κάτι από τον Ισαάκ.

– Από ποιόν;

Από τον παπα-Ισαάκ;

«Από τον Αββά Ισαάκ» να λές!

Όταν μιλάμε για τον παπα-Ισαάκ, λέμε «ο πατήρ Ισαάκ», και τους Αγίους να τους αποκαλούμε μόνο με το όνομά τους;

Δεν ταιριάζει.


Δεν μπορείς να προσεύχεσαι λ.χ. στον Άγιο Γεώργιο και να λές: «Γιώργη μου, κάνε μου αυτό».

Αυτό έχει αναίδεια.

Είχα δώσει σε έναν κοσμικό ένα μικρό τεμάχιο από το ιερό Λείψανο του Αγίου Αρσενίου και μετά αυτός έλεγε:

«Αρσένιε, Αρσένιε…». Από που κι ώς πού;


– Μήπως, Γέροντα, το έκανε από απλότητα;

– Απλότητα είναι αυτή;

Ούτε σε έναν άνθρωπο, αν ήταν μεγαλύτερός του, δεν θα έπρεπε να μιλήση έτσι.

Και πατέρας του να ήταν, πάλι δεν θα έπρεπε να μιλήση έτσι.

Και δυο χρόνια να ήταν μεγαλύτερός του, πάλι δεν θα ταίριαζε, αφού ήταν κληρικός.

Πόσο μάλλον τώρα που είναι Άγιος!

Και το έλεγε και σε άλλους. Ούτε στοιχειώδη σεβασμό δεν είχε!


– Γέροντα, δεν υπάρχει περίπτωση να απευθύνεται κανείς έτσι σε έναν Άγιο από πραγματική απλότητα, χωρίς να έχη αναίδεια;

– Πρέπει να έχη φθάσει σε μεγάλη πνευματική κατάσταση, για να μπορή να επικοινωνήση έτσι με τους Αγίους·

να έχη φθάσει στην αγία παρρησία της μεγάλης ευλάβειας και απλότητος.

Κάποιες απλές ψυχές, που είναι σαν μικρά παιδιά, μπορούν να πούν με την απλότητα και

την αθωότητα του παιδιού στον Θεό:

«Θεέ μου, πρέπει να μου το δώσης αυτό· γιατί δεν μου το δίνεις;».


Θυμάστε που αναφέρω στους «Αγιορείτες Πατέρες» για έναν Πατέρα που είχε παιδική απλότητα;

Όταν είχε στερέψει το πηγάδι στο Κελλί τους, έδεσε την εικόνα του Αγίου Νικολάου από τον χαλκά με ένα σχοινί,

την κατέβασε στο ξηροπήγαδο και είπε στον Άγιο με πολλή απλότητα:

«Άγιε Νικόλαε, να ανεβής μαζί με το νερό, εάν θέλης να σού ανάβω το καντήλι.

Έρχονται στο Κελλί τόσοι άνθρωποι, και δεν έχουμε λίγο κρύο νερό να τους δώσουμε».


Αμέσως το νερό άρχισε σιγά-σιγά να ανεβαίνη, και η εικόνα του Αγίου Νικολάου έπλεε επάνω στο νερό.

Την πήρε, την ασπάσθηκε με ευλάβεια και την πήγε στον ναό (1).

Όποιος όμως απευθύνεται με παρρησία στον Θεό ή στους Αγίους, ενώ δεν έχει φθάσει σε τέτοια πνευματική κατάσταση,

έχει αναίδεια και παροργίζει τον Θεό.


– Γέροντα, όταν αγρυπνώ στο κελλί μου την παραμονή της μνήμης ενός Αγίου που ευλαβούμαι, τί θα με βοηθήση να νιώσω περισσότερο τον Άγιο;

– Να διαβάσης πρώτα το Συναξάρι του Αγίου.

Ύστερα να διαβάσης από το Μηναίο (2) όλα τα τροπάρια του Κανόνος του Αγίου, που και αυτά περιέχουν την ζωή του.

Βέβαια οι Κανόνες του Μηναίου είναι περισσότερο εγκώμια για τον Άγιο.


Η πραγματική προσευχή είναι το «Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών» που λέμε πριν από κάθε τροπάριο.

Στην συνέχεια να ζητήσης την βοήθεια του Αγίου για διάφορα θέματα και να κάνης ό,τι μπορείς, μετάνοιες,

κομποσχοίνι κ.λπ., αρκεί να προσεύχεσαι.

Όταν η ψυχή ζη τον Άγιο, ζητά με ευλάβεια και με πίστη την βοήθειά του.


Η προσευχή με ευλάβεια γίνεται φυσιολογικά, όταν στον άνθρωπο υπάρχη ευλάβεια για τους Αγίους

στους οποίους απευθύνεται.

Προηγείται η γνωριμία, ύστερα έρχεται η φιλία και μετά η γλυκειά συνομιλία με σεβασμό και απλότητα.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2012

(1) Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, σ. 11.
(2) Βιβλίο που περιέχει τις Ακολουθίες των Αγίων που εορτάζουν κάθε ημέρα. Για κάθε μήνα υπάρχει ιδιαίτερο Μηναίο.

[XAPA]

Η βοήθεια των Αγίων



– Γέροντα, πώς αισθάνεται ο Άγιος Αρσένιος τώρα που απέκτησε ναό;

– Χαρά αισθάνεται, γιατί απέκτησε μαντρί και έβαλε μέσα τα πρόβατά του, για να τα προστατεύη.


– Ο κόσμος, Γέροντα, ύστερα από την αναγνώριση ενός Αγίου βοηθιέται περισσότερο;

– Φυσικά βοηθιέται.

Οι Άγιοι, όταν αναγνωρίζωνται από την Εκκλησία, αισθάνονται υποχρέωση να μας βοηθούν·

αναγκάζονται κατά κάποιον τρόπο να βοηθούν περισσότερο, αλλά και ο Θεός τους στέλνει να βοηθούν τον κόσμο.


– Μπορεί, Γέροντα, ένας Άγιος να ζητήση από τον Θεό να τιμούν οι άνθρωποι την μνήμη του;

– Όχι, οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα.

Δεν λένε στον Θεό: «Θεέ μου, να τιμούν οι πιστοί την μνήμη μου, για να τους βοηθάς»

ή «όσους τιμούν την μνήμη μου αυτούς μόνο να βοηθάς», αλλά λένε:

«Θεέ μου, επειδή τιμούν την μνήμη μου, αντάμειψέ τους».


– Γέροντα, στον Ευαγγελιστή Ιωάννη νιώθω περισσότερη ευλάβεια παρά στην Αγία μου.

– Η Αγία σου πάντως δεν ζηλεύει, γιατί αγαπάς και ευλαβείσαι περισσότερο τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο·

όχι μόνον επειδή πρέπει να τον ευλαβήσαι ως Προστάτη του Ησυχαστηρίου, αλλά και Προστάτης σας να μην ήταν,

η Αγία σου, όπως και όλοι οι Άγιοι, χαίρονται, όταν είμαστε συνδεδεμένοι με οποιονδήποτε Άγιο, για να βοηθιώμαστε.


Οι Άγιοι είναι άγιοι και δεν έχουν ανθρώπινα πάθη, ανθρώπινες μικρότητες.

Ο καθένας μας όπως νιώθει, έτσι και βοηθιέται.

Μπορεί κάποιος να ζητάη κάτι από έναν μεγάλο Άγιο και να βοηθιέται, μπορεί κάποιος άλλος να ζητάη κάτι

από έναν μικρό Άγιο και πάλι να βοηθιέται, γιατί η δύναμη του Θεού είναι που ενεργεί.


– Γέροντα, όταν κάποιος έχη ιδιαίτερη ευλάβεια σε έναν Άγιο, τί έχει συμβή;

– Για να έχη ιδιαίτερη ευλάβεια σε κάποιον Άγιο, πρέπει ο Άγιος να του έχη μιλήσει μέσα του με τον έναν

ή με τον άλλον τρόπο.

Καθένας από κάποιο γεγονός που του έχει συμβή με την βοήθεια ενός Αγίου, έχει και μια ιδιαίτερη

αγάπη στον Άγιο αυτόν.

Μπορεί να είναι σοβαρό αυτό το γεγονός, μπορεί να είναι και απλό.


Νά, εγώ, επειδή από μικρός πήγαινα στο Εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, εκεί στην Κόνιτσα,

έχω σε μεγάλη ευλάβεια την Αγία Βαρβάρα.

Η Αγία με βοήθησε και στον στρατό, όταν με πήραν στους ασυρματιστές, ενώ ήμουν αγράμματος·

με βοήθησε ύστερα και στο Σανατόριο μετά την εγχείρηση στους πνεύμονες (1) .


Τότε οι γιατροί μου είχαν πει ότι, μόλις θα καθάριζε ο πνεύμονας, θα αφαιρούσαν τα λάστιχα και το μηχάνημα (2) .

Και ενώ θα τα έβγαζαν σε πέντε μέρες, είχαν περάσει είκοσι πέντε μέρες και δεν τα είχαν αφαιρέσει, και υπέφερα πολύ.

Το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου περίμενα τους γιατρούς, για να με ελευθερώσουν από το μαρτύριο αυτό,

αλλά δυστυχώς δεν φάνηκαν.


Την Κυριακή το πρωί, που ήταν η μνήμη της Αγίας Βαρβάρας, λέω:

«Αν ήταν να βοηθήση η Αγία, έπρεπε να είχε βοηθήσει.

Οι γιατροί έφυγαν.

Σήμερα, Κυριακή, αποκλείεται να έρθουν.

Τώρα ποιός θα μου βγάλη τα λάστιχα;».

Είπα και κανα-δυό λόγια με παράπονο:


«Εγώ άναβα τα καντήλια τόσες φορές στο Εκκλησάκι της Αγίας, τί καντηλήθρες, τί λάδια πήγαινα, το καθάριζα, το βόλευα.

Δυο λάστιχα να μη μου βγάλουν;».

Μετά όμως σκέφθηκα:

«Φαίνεται, θα λύπησα την Αγία Βαρβάρα, και γι’ αυτό δεν φρόντισε να μου τα βγάλουν».

Ξαφνικά ακούω θόρυβο.

«Τί γίνεται; λέω, κάποιος έπαθε κάτι;».

«Έρχονται οι γιατροί», μου λένε.

Δεν ξέρω τί τον έπιασε τον διευθυντή και είπε στους γιατρούς πρωί-πρωί:

«Να πάτε να βγάλετε τα λάστιχα του καλόγερου!».


Μπαίνουν στον θάλαμο και μου λένε:

«Έχουμε εντολή να βγάλουμε τα λάστιχα».

Της… κακοφάνηκε της Αγίας Βαρβάρας, γιατί είπα κανα-δυό λόγια με παράπονο!

Πρέπει να γκρινιάξης λίγο!

Αλλά καλύτερα είναι να μην γκρινιάζης· έχει αρχοντιά, άμα δεν γκρινιάζης.


Βλέπεις, ένας Άγιος άλλοτε δίνει αμέσως ό,τι του ζητάμε και άλλοτε το δίνει αργότερα.

Άλλοτε ακούει τον προσευχόμενο, γιατί βρίσκεται σε καλή πνευματική κατάσταση, και άλλοτε,

γιατί κλαίει και γκρινιάζει σαν μικρό παιδί.


– Γέροντα, μπορεί ένας Άγιος να με αποστραφή λόγω της άσχημης πνευματικής μου καταστάσεως;

– Όχι, ευτυχώς οι Άγιοι δεν το κάνουν αυτό.

Αλλοίμονό μας, αν το έκαναν.

Αν δεν μας βοηθούσαν, θα ήμασταν χαμένοι.

Σκεφθήτε· εκείνοι είναι επάνω στον Ουρανό και αγάλλονται, κι εμείς είμαστε εδώ κάτω και ταλαιπωρούμαστε.

Έτσι, όταν ζητάμε κάτι, είναι λίγο... άδικο να μη μας ακούν!


– Άν, Γέροντα, κάνουμε προσευχή και ζητήσουμε την βοήθεια των Αγγέλων και όλων των Αγίων, όλοι μαζί πρεσβεύουν στον Θεό για μάς; Ενώνονται οι προσευχές τους;

– Καθένας βοηθάει, αν χρειάζεται να βοηθήση, αν μας ωφελή δηλαδή.


– Γέροντα, όταν βοηθιέμαι από έναν Άγιο, να το λέω στις αδελφές;

– Όχι, μόνο στην Γερόντισσα να το λές και να νιώθης πολλή ευγνωμοσύνη.

Δεν έχει δικαίωμα ένας Άγιος να σού προσφέρη κάτι;

Πώς σάς οικονομούν οι Άγιοι! Από πόσα βραχυκυκλώματα σάς γλυτώνουν!


– Τί είδατε, Γέροντα, και το λέτε αυτό;

– Θα μπορούσα να σάς πω πολλά, αλλά είναι πολλά!

Ένα μόνο σάς λέω, ότι οι Άγιοι έχουν βαλθή να μας παλαβώσουν!



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2012

(1) Τον Νοέμβριο του 1966 ο Γέροντας υποβλήθηκε σε εγχείρηση στους πνεύμονες, επειδή είχε βρογχεκτασίες.
(2) Παροχέτευση υγρών μετά από χειρουργική επέμβαση.

[XAPA]

Οι Άγιοι καταργούν τις αποστάσεις



– Γέροντα, ο Άγιος Γεώργιος, ο ηγούμενος του Σινά, πώς από το Σινά βρέθηκε στα Ιεροσόλυμα και κοινώνησε (1)

– Πήγε και ήρθε εν ριπή οφθαλμού. Αρπαγή ήταν.


– Γέροντα, εκείνη την ώρα ήταν και στο κελλί του;

– Δεν ήταν στο κελλί του· μέσα σε δευτερόλεπτα πήγε στα Ιεροσόλυμα, κοινώνησε και με ταχύτητα μεγάλη

ξαναγύρισε στο Σινά.


– Πετούσε, Γέροντα;

– Σούπερ βενζίνη είχε! Ταξίδεψε με πνευματικό εισιτήριο.


– Πώς γίνεται, Γέροντα, την ίδια ώρα ο ίδιος Άγιος να βρίσκεται σε δύο μέρη;

– Μόνον ο Θεός είναι πανταχού παρών· οι Άγιοι πηγαίνουν από το ένα μέρος στο άλλο με τέτοια ταχύτητα,

που οι αποστάσεις καταργούνται· δεν υπάρχουν γι’ αυτούς κοντινές ή μακρινές αποστάσεις.

Όταν ήμουν στο Σανατόριο, ήταν ένας, ο καημένος, χρόνια άρρωστος – Χαράλαμπο τον έλεγαν.

Είχε αρραβωνιασθή και μια νοσοκόμα από το Σανατόριο.


Τότε οι γιατροί δεν είχαν τα μέσα για την θεραπεία της φυματίωσης, και κινδύνευε να πεθάνη.

Η μάνα του, πάνω στον πόνο της, πήγε σε ένα Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, για να προσευχηθή.

Εν τω μεταξύ αυτόν τον είχαν στην εντατική και δεν άφηναν ούτε την αρραβωνιαστικιά του να μπή μέσα.

Κάποια στιγμή την παίρνει τηλέφωνο η μάνα του και της λέει: «Μη στενοχωριέσαι.

Η Αγία Παρασκευή μου είπε ότι ο Χαράλαμπος θα γίνη καλά.


Μου είπε ακόμη: “Τώρα πάω και στο Σανατόριο της Λαμίας· κινδυνεύει κι εκεί κάποιος”».

Εκείνη την ώρα ο άρρωστος έγινε καλά.

Τηλεφωνεί μετά η νοσοκόμα στο Σανατόριο της Λαμίας και ακριβώς εκείνη την ώρα κάποιος που κινδύνευε εκεί

έγινε καλά ως εκ θαύματος.

Με τί ταχύτητα πήγε η Αγία!

Αν έτρεχε ένα αυτοκίνητο με τέτοια ταχύτητα, θα είχε διαλυθή.

Εκείνη ούτε βενζίνη σούπερ έκαψε, ούτε τα λάστιχα χάλασαν!



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012




(1) Ο Άγιος Γεώργιος ο Σιναΐτης επεθύμησε την ημέρα της Αναστάσεως να κοινωνήση στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα. Την ώρα της Θείας Κοινωνίας, ενώ βρισκόταν στο κελλί του, βρέθηκε στον Ναό της Αναστάσεως και κοινώνησε από τα χέρια του Πατριάρχου Ιεροσολύμων. Η μνήμη του εορτάζεται στις 11 Μαρτίου.

[XAPA]

Οι άγνωστοι Άγιοι βοηθούν «εν τω κρυπτώ»



– Γέροντα, οι άγνωστοι Άγιοι βοηθούν, αφού δεν τους επικαλούμαστε;

– Πολλοί άγνωστοι Άγιοι βοηθούν και χωρίς να τους γνωρίζουμε.

Αυτοί για μένα είναι μεγαλύτεροι Άγιοι.

Δεν έχουν καμμιά δόξα από τους ανθρώπους, αλλά μόνον από τον Θεό.

Από μεγάλη ταπεινοφροσύνη παρακάλεσαν τον Θεό επίμονα – έτσι μου λέει ο λογισμός – να μείνουν άγνωστοι,

για να μην τιμηθούν από τους ανθρώπους, αλλά να συνεχίζουν να τους βοηθούν με τον ίδιο τρόπο, «εν τω κρυπτώ» (1) .


Αυτούς τους αγνώστους Αγίους, πρέπει να τους έχουμε σε μεγάλη ευλάβεια και να τους χρεωστούμε πολλή

ευγνωμοσύνη, γιατί μας βοηθούν σιωπηλά με τις πρεσβείες τους και με το σιωπηλό τους παράδειγμα,

την αφάνειά τους.

Κάποτε ήθελα να γράψω για έναν Πατέρα στο Άγιον Όρος, που είχε κοιμηθή.

Είχα φέρει στον νού μου όλα τα περιστατικά της ζωής του, που γνώριζα, κι ένα βράδυ κάθησα να τα γράψω.


Άναψα το κερί, πήρα το μολύβι και το τετράδιο, αλλά δεν θυμόμουν τίποτε·

ούτε και το όνομά του, ενώ τον ζούσα πολύ έντονα τις ημέρες εκείνες.

Έφερα στον νού μου όλο το Άγιον Όρος με την σειρά· τα Μοναστήρια, τις Σκήτες, τα Καλύβια, από όπου είχα περάσει.

Το πήρα και από την ανατολική πλευρά, μήπως θυμηθώ κάτι· τίποτε.

Το πήρα και από την δυτική· τίποτε.


Πήρα την χρονολογία από τότε που πήγα στο Άγιον Όρος και σκέφθηκα με ποιούς Πατέρες συναναστράφηκα·

τελικά, τίποτε δεν μπόρεσα να θυμηθώ.

Φαίνεται, ο Πατέρας δεν θέλησε να φανερωθή και ο Θεός έκανε το θαύμα του.

Μέχρι στιγμής το μόνον που θυμάμαι είναι ότι ο βίος του με είχε εντυπωσιάσει πιο πολύ από τον βίο όλων

των άλλων Αγιορειτών Πατέρων για τους οποίους έγραψα (2).

Από αυτό κατάλαβα και ότι, αν ο Θεός δεν θέλη, ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνη τίποτε.

Και λίγο πάλι αν φυσήξη ο Θεός, γίνεται ο άνθρωπος φιλόσοφος.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012



(1) Ματθ. 6, 4· 6, 6 και 6, 18.
(2) Βλ. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα.