Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

[XAPA]

Προσευχή για τους αρρώστους



– Γέροντα, τώρα που είμαι άρρωστη, τί να κάνω από πνευματικά;

– Όσο μπορείς, να ψάλλης σιγανά ή να λές την ευχή και να ζητάς από τον Θεό την υγεία την δική σου και

των άλλων ανθρώπων, τους οποίους σαν φιλάσθενη μπορείς να τους νιώθης πιο πολύ.

Σ’ εσένα δίνονται τώρα όλες οι προϋποθέσεις για προσευχή, ακόμη και ο πόνος, που είναι ιδιαίτερη προϋπόθεση,

για να εύχεσαι πονεμένα για τους πονεμένους και η προσευχή σου να είναι καρδιακή.

Αυτό είναι και το κύριο έργο του μοναχού.

Αν το καταλάβης αυτό, δεν θα στενοχωριέσαι, αλλά θα προσεύχεσαι αδιάλειπτα, ευχαριστώ¬ντας τον Θεό.


– Γέροντα, μερικοί γράφουν ονόματα αρρώστων και τα στέλνουν σε διάφορα μοναστήρια, για να μνημονεύωνται.

– Καλό είναι αυτό· όμως δεν φθάνει.

Χρειάζεται να προσεύχωνται και οι ίδιοι, αλλά να λένε και στους αρρώστους να κάνουν κι εκείνοι προσευχή.

Δεν πρέπει να επαναπαύωνται στο ότι έστειλαν τα ονόματα.


– Αυτόν τον καιρό, Γέροντα, ήθελα να παρακαλέσω τον Θεό να πάρη τον αδελφό μου που ταλαιπωρείται από την αναπηρία του.

– Μήν υποδεικνύης εσύ λύση στον Θεό.

Άφησε το πρόβλημα με εμπιστοσύνη σε Εκείνον.

Ο Θεός ξέρει το συμφέρον του παιδιού Του και σαν στοργικός Πατέρας θα ενεργήση ανάλογα.


– Γέροντα, πώς κάνετε προσευχή για έναν άρρωστο που κινδυνεύει η ζωή του;

– Προσπαθώ να κάνω ό,τι μπορώ από προσευχή και άσκηση και μετά αφήνω το θέμα στα χέρια του Θεού

που είναι φύσει αγαθός.


– Γέροντα, αφού ο Θεός γνωρίζει το συμφέρον κάθε αρρώστου, γιατί χρειάζεται εμείς να κάνουμε προσευχή για κάποιον άρρωστο;

– Εμείς οφείλουμε να παρακαλέσουμε τον Θεό καί, εάν η υγεία ή η παράταση της ζωής

είναι για την σωτηρία της ψυχής του, ο Καλός Θεός αμέσως θα βοηθήση.

Αν όμως δεν Τον παρακαλέσουμε, θα εξελιχθή φυσιολογικά η πορεία της αρρώστιας.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012

[XAPA]

Στην προσευχή με πόνο ακολουθεί θεία παρηγοριά



– Γέροντα, όταν ακούω τα προβλήματα του κόσμου, αισθάνομαι να λειώνω μέσα μου. Μήπως είναι ολιγοπιστία;

– Κοίταξε να δής.

Η αγωνία για τον εαυτό μας είναι ολιγοπιστία·

η αγωνία για τον άλλον είναι πόνος.

Το σωστό λειώσιμο για τον πόνο των άλλων συνοδεύεται με προσευχή και ακολουθεί μετά η θεία παρηγοριά.

Γι’ αυτό, να εύχεσαι όσο μπορείς και μετά να τα αφήνης όλα στα χέρια του Θεού και να ειρηνεύης.


Ο Θεός πονάει για τα πλάσματά Του λιγώτερο από σένα; Γιατί να ανησυχής;

Ο Θεός σε όποιον πονάει πνευματικά και υποφέρει για τους άλλους δίνει πολλή παρηγοριά,

γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε να αντέξη.


Ξέρετε πώς πικραίνομαι με τόσα γράμματα που παίρνω από ανθρώπους με ένα σωρό προβλήματα;

Πίκρα, φαρμάκι είναι το στόμα μου, και μετά δεν θέλω να φάω τίποτε.

Από αυτόν όμως τον πόνο βγαίνει η πραγματική χαρά.

Ανταμείβει ο Θεός με παρηγοριά ανάλογη με τον πόνο· παρηγορεί με τέτοια παρηγοριά,

που δεν μπορείς να την αντέξης.

Και ενώ προηγουμένως πονούσες για τον άλλον και έκλαιγες, μετά νιώθεις μια αγαλλίαση.

Σαν να σού λέη ο Καλός Θεός: «Μη στενοχωριέσαι, παιδί μου, άκουσα το αίτημά σου».



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012

[XAPA]

«Μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν»



Γέροντα, πονάτε;

– Εσύ τί λές;

Αν δεν ξημερώσω απόψε, τότε θα έχω μεγάλη ημέρα· δεν θα βραδιάζη ποτέ ούτε θα ξημερώνη!

Τον ήλιο κρατήστε τον εσείς (1) !


– Γέροντα, όταν πλησιάζη ο καιρός να φύγη από αυτήν την ζωή κάποιος που είναι τακτοποιημένος πνευματικά, άραγε πώς νιώθει;

– Που να ξέρω;


– Γέροντα, δεν σάς είπε κανένας καμμιά φορά;

– «Μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (2) , δεν λέει;

Άρα, αυτή η ζωή είναι θάνατος και ο θάνατος είναι μετάβαση προς την αληθινή ζωή.

Επομένως, πηγαίνει χαρούμενος προς την ζωή!


– Γέροντα, πολλοί Άγιοι έχουν δει ψυχές, όταν φεύγουν από το σώμα. Τί μορφή έχουν;

– Είναι σαν παιδάκια.

Στην άλλη ζωή όλοι θα είναι όπως οι Άγγελοι·

δεν θα υπάρχουν ούτε άνδρες ούτε γυναίκες ούτε γέροι ούτε γριές ούτε μωρά·

όλοι θα είναι ένα φύλο, θα έχουν μια ηλικία.


Γι’ αυτό, και όταν δη κανείς ψυχές που φεύγουν από την ζωή, τις βλέπει κατά κάποιον τρόπο σαν μικρά παιδιά.

Το πρόσωπό τους έχει τα χαρακτηριστικά του, αλλά είναι σαν μικρού παιδιού.

Όταν έμενα στο Κελλί του Τιμίου Σταυρού, επισκεπτόμουν καμμιά φορά τον Γερο-Φιλάρετο (3).

Ήταν ένα ευλαβέστατο γεροντάκι που έμενε σε ένα κοντινό Κελλί.

Επί δεκαπέντε χρόνια, μέχρι που αρρώστησε και ο ίδιος, διακονούσε τον υποτακτικό του Πατέρα Βαρθολομαίο,

που έπασχε από πάρκινσον.


Την τελευταία φορά που πήγα στο Κελλί του, τον βρήκα πεσμένο κάτω.

Είχε έναν μήνα που δεν έτρωγε τίποτε· έπινε μόνο λίγο νερό.

Ούτε να ξαπλώση μπορούσε· κοιμόταν με τα παπούτσια, καθιστός και ακουμπισμένος στον τοίχο.

Τα ρούχα του ήταν κολλημένα στο σώμα του και τα παπούτσια του γεμάτα υγρά, γιατί είχαν ανοίξει τα πόδια του

και έβγαζαν αίμα και νερό.


Αλλά αυτός αντιμετώπιζε όλη αυτήν την κατάσταση σαν να μη συνέβαινε τίποτε.

«Και αυτά, έλεγε, είναι ευλογία από τον Θεό».

Τον σήκωσα λοιπόν και παρακάλεσα τον Πατέρα Βαρθολομαίο να μείνω το βράδυ στο Καλύβι τους,

για να τους συμπαρασταθώ, αλλά εκείνος δεν δέχθηκε.

Μου είπε να πάω την άλλη μέρα.


Τα μεσάνυχτα όμως, την ώρα που έκανα κομποσχοίνι, τί να δώ!

Βλέπω τον Γερο-Φιλάρετο με ένα φωτεινό πρόσωπο, ηλικίας περί-που δώδεκα χρόνων,

να φεύγη στον Ουρανό μέσα σε ουράνιο φώς.

Κατάλαβα ότι είχε αναπαυθή.


– Γέροντα, τις πρώτες σαράντα μέρες χρειάζεται να προσευχώμαστε περισσότερο για έναν κεκοιμημένο;

– Ναί, γιατί η ψυχή είναι ανήσυχη, επειδή δεν ξέρει πώς θα κριθή.

Είχα συναντήσει εδώ έξω από τον ξενώνα μία ηλικιωμένη γυναίκα που ζήτησε να πάρη την ευχή μου.

Της φίλησα κι εγώ το χέρι, γιατί είδα Χάρη Θεού σ’ αυτήν την ψυχή.

Μετά από λίγο καιρό έγινε μοναχή.


Όταν κοιμήθηκε, ήμουν εδώ και την ασπάσθηκα νεκρή με ευλάβεια.

Στην συνέχεια μου συνέβησαν δύο γεγονότα.

Το ένα εδώ στο Ησυχαστήριο και το άλλο στο Καλύβι μου.

Το πρώτο συνέβη επτά ημέρες μετά την κοίμησή της:

Είδα την ψυχή της σαν αγγελούδι που έμοιαζε με κοριτσάκι δώδεκα ετών· έλαμπε.


Την δεύτερη φορά παρουσιάσθηκε στον ύπνο μου και μου έβαλε μετάνοια με ευγνωμοσύνη

και με ευχαρίστησε για την προσευχή που έκανα για εκείνη.

Ήταν πολύ συγκινητικό και πολλή χαρά μου έδωσε.

Όταν πήγα να σημειώσω την ημερομηνία, είδα ότι ήταν σαράντα ημέρες μετά τον θάνατό της.

Η ψυχή αυτή πολλή καλωσύνη είχε και πολλή ευγνωμοσύνη έχει.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012

(1) Ειπώθηκε από τον Γέροντα στις 28 Ιουνίου του 1994, δηλαδή δύο εβδομάδες πριν από την κοίμησή του.
(2) Ιω. 5, 24.
(3) Βλ. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, σ. 85-88.

[XAPA]

Να ευχώμαστε πάντοτε για τους κεκοιμημένους



– Στο οστεοφυλάκιο, Γέροντα, καίνε καντήλι;

– Ναί, είναι μια προσφορά για τους νεκρούς.

Και μόνον ένα κερί να ανάψουμε για την ψυχή κάποιου κεκοιμημένου, βοηθιέται πολύ.

Τους κεκοιμημένους να τους θυμώμαστε και να ευχώμαστε πάντοτε γι’ αυτούς.

Να μην παραλείπουμε να προσευχώμαστε για τις ψυχές τους, για να βρουν ανάπαυση.


Εγώ, κάθε φορά που έχω Θεία Λειτουργία στο Καλύβι, κάνω μνημόσυνο και για όλους τους κεκοιμημένους

των οποίων «τά ονόματα ουκ εμνημονεύθησαν».

Στο Άγιον Όρος, στα Μοναστήρια, το απόγευμα της Παρασκευής κάνουν «Τρισάγιο» με κόλλυβα

για τους κεκοιμημένους και το Σάββατο το πρωί κάνουν τον Όρθρο στο Καθολικό (1)

και την Θεία Λειτουργία στον ναό του Κοιμητηρίου.

Εκεί στο Κοιμητήρι αποθέτουμε τα όπλα. Από εκείνο το «σπίτι» θα πάμε στο άλλο.


– Γέροντα, πώς να προσεύχωμαι για τους κεκοιμημένους;

– Να λές γενικά: «Ο Θεός, ανάπαυσον τας ψυχάς των κεκοιμημένων δούλων σου» καί,

εάν έρθη στον νού σου κανένα όνομα κεκοιμημένου ή τύχη να πεθάνη κανένας

γνωστός ή άγνωστος και το μάθης, μνημόνευσέ τον και αυτόν με την ίδια ευχή.

Καλά είναι να θυμώμαστε πρώτα τους κεκοιμημένους που έχουν μεγάλη ανάγκη,

ύστερα όσους έχουν λιγώτερη ανάγκη και στο τέλος τους γνωστούς.


Εγώ, ενώ ποτέ δεν σκέφτομαι τους συγγενείς μου, αν τυχόν είμαι κουρασμένος ή δεν έχω χρόνο

να κάνω προσευχή γενικά για τους κεκοιμημένους, βλέπω στον ύπνο μου τους γονείς μου.

Και αυτό, γιατί, όταν προσεύχωμαι για τους κεκοιμημένους γενικά, βοηθιούνται και αυτοί και χαίρονται,

ενώ, όταν δεν προσεύχωμαι, στερούνται αυτήν την παρηγοριά.

Εάν με τις τιποτένιες προσευχές που κάνουμε βοηθιούνται οι καημένοι οι κεκοιμημένοι, τότε εμάς τους καλογήρους,

αν δεν προσευχώμαστε γι’ αυτούς, πρέπει να μας γδάρουν και να μας αλατίσουν ζωντανούς.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Καθολικό: Ο κεντρικός Ναός του Μοναστηριού.

[XAPA]

Οι κεκοιμημένοι έχουν ανάγκη από προσευχή



– Γέροντα, στην Ακολουθία προσεύχομαι περισσότερο για τον εαυτό μου. Ακόμη και όταν διαβάζεται ο Άμωμος (1) , που είναι για τους κεκοιμημένους, πολλές φορές συνεχίζω την ευχή για τον εαυτό μου.

– Τί, όλα για τον εαυτό σου τα θέλεις;

Οι κεκοιμημένοι έχουν ανάγκη από την προσευχή μας, διότι οι ίδιοι δεν μπορούν να κάνουν πια τίποτε,

ενώ εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτούς.


Ήταν στο Άγιον Όρος ένας μπαρμπα-Γιάννης που γύριζε παντού και έλεγε:

«Έχεις καμμιά δουλειά να σού κάνω;

Τί δουλειά θέλεις να σού κάνω;».

Ήταν τόσο καλός, που οι Πατέρες του έλεγαν να γίνη μοναχός.

Εκείνος όμως απαντούσε:

«Όχι, όχι, μόνο να προσεύχεσθε για μένα, γιατί δεν μπορείτε να φαντασθήτε τί κακός άνθρωπος ήμουν,

τί έκανα στον πόλεμο!».


Μια μέρα που με βοήθησε να κάνω ένα προσκυνητάρι, μου είπε:

«Να προσεύχεσαι για μένα, γιατί είμαι πολύ αμαρτωλός».

Έκτοτε τον έχασα.

Μετά από καιρό, ήρθε ένας Πατέρας και μου είπε:

«Ο μπαρμπα-Γιάννης κοιμήθηκε.

Μου παρουσιάσθηκε δυο φορές και με έστειλε να σού πω να τον μνημονεύης στους κεκοιμημένους».


Τί είχε συμβή;

Ο μπαρμπα-Γιάννης πήγε σε ένα μοναστήρι και τους βοηθούσε.

Όταν θα πέθαινε, είπε στον ιερομόναχο που είχε την φροντίδα του κοιμητηρίου:

«Αδελφέ, είμαι πολύ αμαρτωλός.

Σε παρακαλώ κάθε μέρα να κάνης ένα “Τρισάγιο” στον τάφο μου».

Πραγματικά κάθε απόγευμα αυτός πήγαινε στον τάφο του μπαρμπα-Γιάννη και έκανε “Τρισάγιο”.


Μετά όμως από λίγο καιρό τον έβαλαν στο αρχονταρίκι.

Άλλοτε θυμόταν να διαβάση το “Τρισάγιο”, άλλοτε όχι.

Ένα βράδυ παρουσιάσθηκε ο μπαρμπα-Γιάννης στον ύπνο του και του είπε:

«Σε παρακαλώ μη με ξεχνάς.


Και αν δεν μπορής να μου κάνης “Τρισάγιο”, πήγαινε στον πατέρα Παΐσιο και πές του ότι πέθανα,

γιατί με θυμάται κάθε ημέρα, αλλά με μνημονεύει σαν ζωντανό, για να μετανοήσω.

Εγώ όμως τώρα δεν μπορώ να μετανοήσω».

Οι κεκοιμημένοι έχουν πιο πολλή ανάγκη προσευχής από τους ζώντες, γιατί στους ζώντες υπάρχει και ελπίδα μετανοίας.

Και θέλει ο Θεός να υπάρχουν άνθρωποι να Τον παρακαλούν να βοηθήση τους κεκοιμημένους,

αφού δεν έγινε ακόμη η τελική Κρίση.


Στον πόλεμο ένας βαριά τραυματισμένος ζήτησε από έναν ιερέα νερό και εκείνος δεν του έδωσε.

Αδιαφόρησε, ενώ είχε στο παγούρι του λίγο νερό.

Ο τραυματίας σε λίγο πέθανε και ο ιερέας, μόλις συνειδητοποίησε το σφάλμα του, ήταν απαρηγόρητος.

Τον μνημόνευε συνεχώς.

Ήρθε στο Καλύβι και μου είπε τον πόνο του.

Ο καημένος είχε πολλή θυσία, αλλά δεν κατάλαβε πώς το έκανε αυτό.

Το επέτρεψε ο Θεός, πήρε δηλαδή για λίγο την Χάρη Του, επειδή ο τραυματίας είχε πολλή ανάγκη από προσευχή.

Αν ο ιερέας του έδινε νερό, θα τον ξεχνούσε, ενώ τώρα τον πείραζε η συνείδηση και προσευχόταν συνέχεια γι’ αυτόν.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Έτσι ονομάζεται ο 118ος Ψαλμός, ο οποίος αρχίζει με την φράση «Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ».

[XAPA]

Η ανακούφιση των κεκοιμημένων



– Γέροντα, ποιά είναι η βοήθεια που δέχονται οι κεκοιμημένοι με την προσευχή μας;

– Να σού πω ένα παράδειγμα:

Αν μια μέρα με έβρισκες στο υπόγειο και έλεγες στην Γερόντισσα:

«κρίμα είναι· δεν τον βάζουμε στον επάνω όροφο, ώστε, όσο ζήση, να βλέπη τον ήλιο;»,

τί λές, δεν θα το έκανε η Γερόντισσα;


– Σίγουρα θα το έκανε, Γέροντα.

– Έ, λοιπόν, αν θα το έκανε αυτό η Γερόντισσα, ο Θεός δεν θα χαρίση στους κεκοιμημένους

την ανακούφιση που Του ζητάμε;

Δεν θα τους μεταφέρη σε καλύτερη φυλακή ή ακόμη και σε διαμέρισμα;


Από νέος γνώριζα μια γριούλα η οποία, αντίθετα με την κόρη της που ήταν πολύ ελεήμων, αυτή ήταν πολύ τσιγγούνα.

Μόνο σ’ εμένα δεν τσιγγουνευόταν, γιατί με αγαπούσε πολύ.

Τρία χρόνια μετά τον θάνατό της – δεν είχε γίνει η εκταφή της – καθώς έλεγα την ευχή, μου συνέβη κάτι παράξενο.

Αυτό που κατάλαβα ήταν ότι ένας νέος με φώναξε να πάμε να δούμε την γριούλα, επειδή με ζητούσε.

Με πήρε και με πήγε στον τάφο της.


Άνοιξε την πλάκα και είδα την γριούλα να φωνάζη:

«Καλόγερε, σώσε με! Καλόγερε, σώσε με!».

Ήταν μισολειωμένη και είχε μια αφόρητη δυσωδία.

Την πόνεσα τόσο πολύ που την αγκάλιασα σφιχτά με πόνο και την ασπάσθηκα.

Παρόλο που μύριζε πολύ άσχημα, δεν ήθελα να την αποχωρισθώ, εάν εκείνη δεν με αποχωριζόταν.

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε το γεγονός αυτό.


Όταν υπάρχη αγάπη αληθινή με πόνο, ούτε σάπιες σάρκες σιχαίνεσαι, ούτε δυσωδία.

Ενώ, όταν βλέπω κοσμική γυναίκα με κοσμικές ομορφιές και αρώματα, αηδιάζω εσωτερικά,

αυτήν την γριούλα, επειδή την πόνεσα, δεν ήθελα να την αποχωρισθώ παρ’ όλη την δυσωδία.

Παράξενα πράγματα στην πνευματική ζωή!

Είχε ανάγκη από πολλή προσευχή, γι’ αυτό οικονόμησε ο Θεός να την δώ σ’ αυτήν την κατάσταση.

Μετά έκανα προσευχή για την ψυχή αυτή.


Ύστερα από δύο μήνες είδα ότι βρέθηκα σε ένα χάσμα που ήταν σαν χωνί.

Δυστυχώς εκεί μέσα βρίσκονταν πολλοί άνθρωποι, με άγρια μορφή, μαύροι, που ταλαιπωρούνταν φοβερά.

Πιό πάνω, είδα την γριούλα επάνω σε ένα λευκό σύννεφο· φαινόταν μακριά, ήταν όμως κοντά.

Ήταν σαν μικρό παιδί, με τα χαρακτηριστικά του δικού της προσώπου, και δίπλα της ένας Άγγελος

– μάλλον ο Φύλακας Άγγελός της – της έτριβε το πρόσωπο και της το καθάριζε.


Είχε γλυκειά μορφή. Την αγκάλιασα· ένιωσα μία αγαλλίαση, άλλο πράγμα!

Οι κεκοιμημένοι είναι υπόδικοι· είναι σκλαβωμένοι.

Καμμιά φορά, όταν θυμάμαι ένα πατριωτικό τραγούδι, το λέω αλληγορικά για τους κεκοιμημένους.


«Λευτεριά, λευθέρωσέ μου, το αδύνατο κορμί,

λευτεριά, για χάρισέ μου μια εναρμόνιο φωνή.

Δώσε φλόγα στην καρδιά μου που την μάραναν οι πόνοι,

νά σού ψάλω την χαρά μου σαν ανοίξεως αηδόνι.

Το τραγούδι ν’ αντηχήση και βαθιά στην σκλάβα γή,

λίγο βάλσαμο να χύση μέσ’ του δούλου την ψυχή».


Αυτό το λέω και για μένα.

Μήπως κι εμένα δεν με μάραναν οι πόνοι ; (1)

Σκλαβωμένος είμαι σ’ αυτήν την ζωή.

Αλλά το «σκλάβα γή», που αναφέρεται στους ραγιάδες, το λέω για τους κεκοιμημένους

που είναι σκλαβωμένοι και παρακαλώ τον Πολυεύσπλαγχνο Θεό να χύση «λίγο βάλσαμο» μέσα στις ψυχές τους.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Ειπώθηκε τον Δεκέμβριο του 1993.

[XAPA]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

- Το Ψαλτήρι είναι κεραυνός για τον διάβολο

Οι Ψαλμοί του Δαβίδ είναι θεόπνευστοι


Γέροντα, μου κάνει εντύπωση πώς τα παιδιά καταλαβαίνουν το Ψαλτήρι και θέλουν να το διαβάζουν.

– Το Ψαλτήρι αναπαύει όλες τις ηλικίες.

Τα παιδιά μάλιστα μπορεί να τα αναπαύη περισσότερο από ό,τι αναπαύει εσένα κι εμένα.

Το Ψαλτήρι είναι θεόπνευστο, είναι γραμμένο με θείο φωτισμό, γι’ αυτό έχει τόσο δυνατά, τόσο βαθιά νοήματα.

Όλους τους θεολόγους και τους φιλολόγους να μαζέψης, έναν Ψαλμό με τέτοια νοήματα δεν μπορούν να φτιάξουν.

Κι αν φτιάξουν κάτι, θα είναι σαν ένα χάρτινο λουλούδι.

Αγράμματος ήταν ο Δαβίδ, αλλά με τί βάθος έγραφε!

Φαίνεται καθαρά ότι τον οδηγούσε το Πνεύμα του Θεού.


– Γέροντα, δεν προλαβαίνω να διαβάσω το Ψαλτήρι.

– Καλά είναι να εξοικονομής λίγη ώρα, για να το διαβάζης μέσα στην ημέρα.

Κι αν δεν έχης πολύ χρόνο, καλύτερα είναι να διαβάσης μισό Κάθισμα (1)

και να προσέχης τα νοήματα, παρά ολόκληρο και να βιάζεσαι.

Αυτά τα νοήματα να τα έχης μετά συνέχεια στον νού σου.


Το Ψαλτήρι είναι προσευχή.

Μερικοί παρεξηγούν τον Προφήτη Δαβίδ και λένε ότι σε κάποιους Ψαλμούς καταριέται.

Όταν όμως ο Δαβίδ λέη: «Εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης και άνομοι, ώστε μη υπάρχειν αυτούς» (2) ,

δεν εννοεί να εξολοθρευθούν οι αμαρτωλοί, αλλά να μετανοήσουν και να μην υπάρχουν αμαρτωλοί πάνω στην γή.

Εγώ, με το Ψαλτήρι νιώθω μια αγαλλίαση· είναι όλο προφητεία, όλο παρηγοριά.


Σε μια δύσκολη κατάσταση, αν διαβάσης Ψαλτήρι, νιώθεις ανακούφιση, λύτρωση, σιγουριά ότι θα βοηθήση ο Θεός.

«Σωτηρία, λέει, των δικαίων παρά Κυρίου, και υπερασπιστής αυτών εστιν εν καιρώ θλίψεως» (3) .



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Το Ψαλτήρι είναι χωρισμένο σε είκοσι ενότητες, οι οποίες ονομάζονται Καθίσματα.
(2) Ψαλμ. 103, 35.
(3) Ψαλμ. 36, 39.

[XAPA]

Προσευχή με τις «περιπτώσεις» του Αγίου Αρσενίου



– Γέροντα, πώς ξεκινήσατε να προσεύχεσθε με το Ψαλτήρι χρησιμοποιώντας τις «περιπτώσεις» του Αγίου Αρσενίου;

– Ο Άγιος Αρσένιος, επειδή δεν εύρισκε στο Ευχολόγιο την ανάλογη ευχή για όλες τις περιπτώσεις

που του ζητούσαν βοήθεια οι άνθρωποι, χρησιμοποιούσε και Ψαλμούς.

Σε ένα τετράδιο είχε γράψει για ποιά περίπτωση χρησιμοποιούσε τον κάθε Ψαλμό.

Όταν λοιπόν ήρθε το τετράδιο αυτό στα χέρια μου, άρχισα να διαβάζω το Ψαλτήρι,

κάνοντας προσευχή για την περίπτωση κάθε Ψαλμού.

Μου λέει ο λογισμός ότι στην προσευχή με το Ψαλτήρι πολύ βοηθάει και ο Άγιος Αρσένιος.


– Γέροντα, ο Άγιος Αρσένιος πρεσβεύει περισσότερο στον Θεό, επειδή βλέπει ότι προσευχόμαστε με τον τρόπο που προσευχόταν εκείνος;

– Ναί, βέβαια.Έχω υπ’ όψιν μου περιστατικά!


– Γέροντα, πώς να διαβάζω τους Ψαλμούς και να προσεύχωμαι για κάποιο συγκεκριμένο θέμα;

– Εσύ πώς τους διαβάζεις;


– Διαβάζω πρώτα την περίπτωση και μετά τον Ψαλμό.

– Όχι, στην αρχή πρέπει να κάνης μια καλή εισήγηση.

Ο Άγιος Αρσένιος ήταν Άγιος και έφθανε να διαβάση μόνον τον Ψαλμό.

Εμείς να μην πούμε στην αρχή ένα «Ελέησόν με ο Θεός» (1);

Καί, αφού διαβάσουμε τον Ψαλμό, να μην πούμε την Δοξολογία;

Να μην κάνουμε και μερικές μετάνοιες;


Πρώτα λοιπόν να λές τον 50ο Ψαλμό και να ζητάς ταπεινά το έλεος του Θεού.

Έπειτα να λές το τροπάριο: «Υπό την σήν ευσπλαγχνίαν καταφεύγομεν, Θεοτόκε»

και το Απολυτίκιον του Αγίου Αρσενίου, για να επικαλεσθής την βοήθεια της Παναγίας και του Αγίου.

Μετά να διαβάζης την περίπτωση του Ψαλμού και στην συνέχεια τον Ψαλμό.

Στο τέλος να λές: «Δόξα Πατρί… και νύν…», το «Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Δόξα σοι ο Θεός» τρεις φορές,

και στο τέλος την Δοξολογία ως ευχαριστία στον Χριστό και το «Άξιόν εστιν» ως ευχαριστία στην Παναγία.

Να κάνης και όσες μετάνοιες μπορείς.


– Μερικές φορές, Γέροντα, προσπαθώ να βρώ αν ο Ψαλμός έχη σχέση με την περίπτωση για την οποία τον χρησιμοποιούσε ο Άγιος.

– Οι περιπτώσεις λίγο-πολύ έχουν σχέση με το νόημα του Ψαλμού.

Τον Άγιο Αρσένιο όμως τον ενδιέφερε κυρίως να προσευχηθή και όχι αν το περιεχόμενο του Ψαλμού ήταν σχετικό

με την περίπτωση για την οποία προσευχόταν.


– Μπορώ, Γέροντα, να διαβάζω πολλές περιπτώσεις αιτημάτων και μετά να διαβάζω όλους μαζί τους αντίστοιχους Ψαλμούς;

– Αν διαβάζης πολλές περιπτώσεις μαζί, θα τις ξεχνάς.

Καλύτερα να διαβάζης κάθε περίπτωση πριν από τον Ψαλμό, για να κεντρίζεται η καρδιά.

Όταν προσεύχεται κανείς για ένα συγκεκριμένο θέμα, αυτό βοηθάει πιο πολύ στην καρδιακή προσευχή.


– Γέροντα, στην Ακολουθία δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω το Ψαλτήρι (2).

– Μπορείς να βλέπης στο κελλί σου τις περιπτώσεις των Ψαλμών που θα διαβασθούν στην Ακολουθία καί,

όταν ακούς τους Ψαλμούς, να εύχεσαι γι’ αυτές.

Αν δεν θυμάσαι τις περιπτώσεις, τότε να λές:

«Θεέ μου, βοήθησε την περιπτώση στην οποία αναφέρεται ο Ψαλμός» και να κάνης ευχή.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Τον 50ο Ψαλμό.
(2) Σύμφωνα με το Τυπικό της Εκκλησίας αναγινώσκεται στον Εσπερινό ένα Κάθισμα του Ψαλτηρίου και στον Όρθρο δύο Κα¬θίσματα. Έτσι μέσα στην εβδομάδα ολοκληρώνεται η ανάγνωση όλου του Ψαλτηρίου.

[XAPA]

Να πιάνουμε και άλλες περιπτώσεις



– Γέροντα, όταν μετά την διακονία πηγαίνω στο κελλί μου, συνήθως κάνω ευχή για διάφορες περιπτώσεις. Μήπως θα με βοηθούσε να διαβάζω και κάποιους Ψαλμούς με την αντίστοιχη περίπτωση;

– Αν θέλης, δοκίμασε· θα σε βοηθήση.

Να διαβάζης πρώτα την περίπτωση του Ψαλμού, ύστερα να κάνης ευχή για το συγκεκριμένο θέμα

και μετά να διαβάζης τον Ψαλμό.

Το Ψαλτήρι πολύ βοηθάει για την καρδιακή προσευχή· θα το καταλάβης αργότερα και μόνη σου.


Εγώ, αφού διαβάσω την περίπτωση, κάνω καρδιακή προσευχή και δεν πιάνω μόνον ένα θέμα αλλά πολλά.

Ξεκινώντας δηλαδή από τις «περιπτώσεις» του Αγίου Αρσενίου πηγαίνω και σε άλλα θέματα.

Όλες τις περιπτώσεις τις πιάνω και πνευματικά και υλικά.

Για τον 1ο Ψαλμό, τον οποίο διάβαζε ο Άγιος Αρσένιος, για να καρποφορήσουν τα δένδρα ή τα αμπέλια που φύτευαν,

πρώτα λέω: «Ό,τι φυτεύεται, να πιάση».

Και μετά εύχομαι και για κάθε ξεκίνημα, για κάθε αρχή.


Λέω: «Τα παιδάκια που γεννιούνται, να είναι αγιασμένα, να κάνουν προκοπή.

Κάθε λόγος πνευματικός που σπέρνεται και ό,τι πνευματικό αρχίζει, να καρποφορή».

Στον 105ο Ψαλμό που είναι για τον θείο φωτισμό, εύχομαι και για τους τυφλούς·

στον 122ο Ψαλμό που είναι για τους τυφλούς, εύχομαι και να φωτίση ο Θεός όλον τον κόσμο.

Ο καθένας ξεκινώντας από την περίπτωση που αναφέρει ο Άγιος Αρσένιος μπορεί να βρη

και άλλες περιπτώσεις και να προσευχηθή.


Κι εσύ, εάν θέλης να ανοίξης δουλειά πνευματική, να πάρης με την σειρά το Ψαλτήρι και όλες τις «περιπτώσεις»

του Αγίου Αρσενίου να τις ερμηνεύης και πνευματικά και να κάνης καρδιακή προσευχή.

Μπορείς, παίρνοντας μια περίπτωση του Αγίου Αρσενίου, να μου πής και για τί άλλο θα προσευχόσουν;


– Πριν από λίγο καιρό, Γέροντα, είχα πρόβλημα με τα αυτιά μου και διάβαζα τον 95ο Ψαλμό που διάβαζε ο Άγιος Αρσένιος για να δώση ο Θεός την ακοή στους κωφούς. Προσευχόμουν όμως και για όλους τους κωφούς και για τα παιδιά να ακούν τους γονείς τους, και για τους υποτακτικούς να κάνουν υπακοή.

– Βλέπεις, επειδή αυτήν την περίπτωση την έζησες και πόνεσες, εύκολα μπόρεσες να σκεφθής και τους άλλους πονεμένους.

Να προσπαθήσης να πονάς όλον τον κόσμο και χωρίς να ζής τις δύσκολες καταστάσεις που περνούν.

Έτσι σιγά-σιγά θα πονάς όλους τους ανθρώπους από μακριά και θα κάνης γι’ αυτούς καρδιακή προσευχή·

θα πονάη η καρδιά και από τον πόνο θα βγαίνη η προσευχή.


– Γέροντα, όταν διαβάζω την περίπτωση ενός Ψαλμού και προσπαθώ να σκεφθώ και άλλες σχετικές περιπτώσεις, καθυστερώ.

– Δεν χρειάζεται να σκεφθής τί περίπτωση θα βρής.

Αυτές οι περιπτώσεις ξεπετάγονται μέσα από την καρδιά σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Εγώ βοηθιέμαι στο θέμα αυτό, γιατί έχω υπ’ όψιν μου τον πόνο του κόσμου,

την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, και πονώ.


Κάθε φορά ανάλογα με τις καταστάσεις βρίσκω και άλλα και άλλα.

Από την περίπτωση ενός Ψαλμού πηγαίνω σε ένα γνωστό πρόσωπο και μετά σε όλους τους αγνώστους

που έχουν το ίδιο πρόβλημα.

Αλλά κι εσείς να μη ζήτε αδιάφορα, να σκέφτεσθε πόσο υποφέρει ο κόσμος, για να προσεύχεσθε καρδιακά.

Το θέμα είναι να δουλέψη η καρδιά.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012

[XAPA]

Προσευχή με το Ψαλτήρι


Θέλει πολλή προσευχή σήμερα. Η μόνη λύση η προσευχή είναι· αλλιώς δεν γίνεται.

Πάντως το Ψαλτήρι πολύ βοηθάει. Είναι κεραυνός για τον διάβολο.

Πόση παρηγοριά βρίσκω με το Ψαλτήρι! Το χώρισα σε τρία μέρη (1).

Κάθε μέρα διαβάζω και ένα μέρος.

Σε τρεις μέρες το τελειώνω και μετά το αρχίζω πάλι από την αρχή.


Διαβάζω την περίπτωση του Ψαλμού και κάνω καρδιακή προσευχή για την περίπτωση αυτήν

και για όσους πάσχουν σωματικά και ψυχικά.

Μετά διαβάζω τον Ψαλμό και στο τέλος κάθε Ψαλμού λέω:

«Ο Θεός, ανάπαυσον τους κοιμηθέντας δούλους σου».

Αυτήν την μιάμιση ώρα που διαβάζω το Ψαλτήρι την βλέπω σαν την πιο θετική βοήθεια προς τον κόσμο.


Τον χειμώνα που υπέφερα πολύ από την κήλη, όρθιος το διάβαζα.

Από τα μάτια μου έτρεχαν δάκρυα από τους ανυπόφορους πόνους.

Με το ένα χέρι συμμάζευα την κήλη και με το άλλο κρατούσα το Ψαλτήρι.

Χτυπούσα τον διάβολο με το πυροβόλο.

Την ημέρα τον χτυπούσα με το Ψαλτήρι, το βράδυ με την ευχή.

Λύσσαξε ο διάβολος.

Αυτό το σακάτεμα με την κήλη ήταν δαιμονικό χτύπημα.

Αλλά και ο Θεός το παραχώρησε, για να δη τί θα κάνω.


– Γέροντα, δυσκολεύομαι να διαβάζω όρθια το Ψαλτήρι, χωρίς να στηρίζωμαι κάπου.

– Θα κάνω και για σάς «υποστυλώματα» για τον «ναό του Αγίου Πνεύματος» (2) της καθεμιάς·

θα κάνω και για σάς ακουμπιστήρια.

Επάνω σε ένα ξύλο καρφώνω ένα οριζόντιο σανίδι σε σχήμα ταύ.

Σ’ αυτό ακουμπώ και διαβάζω το Ψαλτήρι.

Έχω ένα ακουμπιστήρι μέσα στο κελλί και ένα έξω.


– Γέροντα, μερικές φορές, όταν είμαι κουρασμένη και διαβάζω το Ψαλτήρι, αν και από την κούραση δεν καταλαβαίνω τίποτε, βιάζω τον εαυτό μου να σταθώ όρθια και νιώθω ότι αυτό με βοηθάει. Μου λέει όμως ο λογισμός ότι αυτή η προσευχή δεν έχει αξία.

– Μπορεί να μην καταλαβαίνης τί διαβάζεις, αλλά έχει αξία, γιατί, παρόλο που είσαι κουρασμένη,

βιάζεις όμως τον εαυτό σου και στέκεσαι μπροστά στον Χριστό.

Να μην ξεχνάς ότι και ο κόπος συμπεριλαμβάνεται στην προσευχή.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012

(1) Πρώτο μέρος: 1ος Ψαλμός έως τον 54ο. Δεύτερο μέρος: 55ος έως τον 100ο. Τρίτο μέρος: 101ος έως τον 150ο.
(2) Ο Γέροντας εννοεί το σώμα, το οποίο είναι «ναός του Αγίου Πνεύματος» (Βλ. Α΄ Κορ. 6, 19).