Περί νικητών και ηττημένων

Να μην επιδιώκουμε την ενάρετη ζωή για τον ανθρώπινο έπαινο, αλλά για τη σωτηρίας της ψυχής. (Μέγας Αντώνιος)

Moderator: inanm7

Περί νικητών και ηττημένων

Unread postby student » Fri Oct 13, 2017 9:27 pm

Τις είναι ο νικών? Και τις ο ηττημένος?

ακολουθεί σεντόνι!!!


Λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο Θεολόγος

1 Πας όστις πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, εκ του Θεού εγεννήθη, και πας όστις αγαπά τον γεννήσαντα αγαπά και τον γεννηθέντα εξ αυτού.
2 Εκ τούτου γνωρίζομεν ότι αγαπώμεν τα τέκνα του Θεού, όταν τον Θεόν αγαπώμεν και τας εντολάς αυτού φυλάττωμεν.
3 Διότι αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού• και αι εντολαί αυτού βαρείαι δεν είναι.
4 Διότι παν ό,τι εγεννήθη εκ του Θεού νικά τον κόσμον
και αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.
5 Τις είναι ο νικών τον κόσμον ειμή ο πιστεύων ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού;

Σίγουρα αυτό που λέει ο άγιος έχει τεράστιες προεκτάσεις και πολλά παρακλάδια. Τι σημαίνει «φυλάττωμεν τας εντολάς». Ποιος το κάνει τελεια? Ποιος σε τι βαθμό?
ΑΛΛΑ η ουσία παραμένει. και αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών. Τις είναι ο νικών τον κόσμον ειμή ο πιστεύων ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού;

Άραγε έχει αναρωτηθεί κανείς σας πόσο δύσκολο είναι τελικά να βρεις άνθρωπο που να πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού? Μήπως το ότι τα έφερε έτσι ο Κύριος και οι περισσότεροι μεγαλώσαμε ανάμεσα σε πιστούς ανθρώπους μας έχει στερήσει τη δυνατότητα να αντιληφθούμε το πόσο δύσκολο και σπάνιο είναι αυτό? Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι παρόλο που ο πλανήτης και καλά περιλαμβάνει μερικά δις «χριστιανούς», ελάχιστοι είναι αυτοί που πιστεύουν πραγματικά το παραπάνω? Μια ματιά στη χώρα μας που έχει την ορθοδοξία βαθιά ριζωμένη από αιώνων, εξ αρχής, εύκολα δίνει συμπεράσματα. Ακόμα και από αυτούς που γνωρίζει ο καθένας πως δηλώνουν χριστιανοί ορθόδοξοι, πόσοι και πόσοι αν στριμωχθούν από κανάν επιθετικό άθεο ακαδημαικό θα καταλήξουν στο «εντάξει, όχι ακριβώς Υιός του Θεού»? Εδώ παπάδες ακούμε πλέον να λένε για το πώς όλοι τελικά πιστεύουμε στον ίδιο θεό με άλλα ονόματα.

Λέει επίσης ο Ιωάννης ο Θεολόγος, στην Αποκάλυψη αυτή τη φορά, ότι υπάρχει ένα θηρίο και πάνω του κάθεται μία «πόρνη». (εἶδον γυναῖκα καθημένην ἐπὶ τὸ θηρίον τὸ κόκκινον, γέμον ὀνόματα βλασφημίας, ἔχον κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα). Για το θηρίο ξέρουμε πολλά. Πως θα επιβάλει εξουσία και έλεγχο, πως θα ζητήσει λατρεία, πως θα υποδουλώσει, πως θα σκοτώσει. Για την πόρνη αυτή από την άλλη μας αναγράφει σχεδόν μισό κεφάλαιο. Οι παράμετροι που εμφανίζονται όμως δεν αφήνουν πολλά περιθώρια.

«ἡ γυνὴ ἦν περιβεβλημένη πορφυροῦν καὶ κόκκινον καὶ κεχρυσωμένη χρυσίῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις, ἔχουσα ποτήριον χρυσοῦν ἐν τῇ χειρὶ αὐτῆς, γέμον βδελυγμάτων, καὶ τὰ ἀκάθαρτα τῆς πορνείας τῆς γῆς,
5 καὶ ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῆς ὄνομα γεγραμμένον• μυστήριον, Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἡ μήτηρ τῶν πορνῶν καὶ τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς


Δεν είναι απλώς μια πόρνη. Είναι η μητέρα όλων των πορνών και των βδελυγμάτων της γης. Και η πόρνη αυτή μαζί με το θηρίο κυβερνάνε, κυριαρχούνε, βασιλεύουν στη γη με απόλυτη εξουσία, εώς καιρού!

Τα ερώτηματα τώρα που προκύπτουν είναι τα εξής.
Αφού κατά τη Γραφή και ακόμα πιο ξεκάθαρα κατά την Αποκάλυψη, είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα κυριαρχήσει στη γη το απόλυτο κακό και το απόλυτο βδέλυγμα, προς τι η έκπληξη όταν τα βδελύγματα εγκαθίστανται γύρω μας και πληθαίνουν σε όλο τον κόσμο?
Πολύ περισσότερο δεν προς τι η απογοήτευση και τελικά η κατάρρευση?
Ακόμα περισσότερο προς τι η επίθεση προς τους υπόλοιπους οι οποίοι δεν καταρρέουν?

Εχει κανείς αμφιβολίες για το βαθμό επικράτησης του θηρίου και της πόρνης επί της γης?

καὶ ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ βλασφημίαν• καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία πόλεμον ποιῆσαι μῆνας τεσσαράκοντα δύο.
6 καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν πρὸς τὸν Θεόν, βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ, τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ σκηνοῦντας.
7 καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν καὶ γλῶσσαν καὶ ἔθνος.
8 καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου


Κακώς. Μέχρι και τους Αγίους της Αποκάλυψης θα νικήσει στη φυσική σύγκρουση. Μέχρι και τους δύο μάρτυρες θα νικήσει και θα σκοτώσει τελικά, στην εξέλιξη των πραγμάτων

7 καὶ ὅταν τελέσωσι τὴν μαρτυρίαν αὐτῶν, τὸ θηρίον τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου ποιήσει μετ' αὐτῶν πόλεμον καὶ νικήσει αὐτοὺς καὶ ἀποκτενεῖ αὐτούς

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω όλους όσους έχουν δημιουργήσει μία διαφορετική εικόνα στο νου τους, η οποία εικόνα έχει να κάνει με το ότι το κακό τελικά όλο θα την πατάει και δεν θα καταφέρνει με αποτέλεσμα την επικράτηση του αληθινού χριστιανισμού, της πραγματικής Εκκλησίας δια της σύγκρουσης με το κακό σε αυτόν τον φυσικό, παρόντα κόσμο!
Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο ξεκάθαρη οδηγία στη Βίβλο για το τι είναι αυτός ο κόσμος, που θα φτάσει, ποιος κυριαρχεί και σε τι βαθμό και έκταση τελικά θα κυριαρχήσει και ποιο θα είναι το τέλος του του κόσμου αυτού. Το να πορεύεται κάποιος στη ζωή του με τις διδαχές της Βίβλου και του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και να αναμένει ταυτόχρονα επίγεια κυριαρχία και επικράτηση της Εκκλησίας Του, είναι τουλάχιστον οξύμωρο. Στην τελική ο Κύριος το ξεκαθάρισε

«36 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς• ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου• εἰ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἦν ἡ βασιλεία ἡ ἐμή, οἱ ὑπηρέται ἂν οἱ ἐμοὶ ἠγωνίζοντο, ἵνα μὴ παραδοθῶ τοῖς Ἰουδαίοις• νῦν δὲ ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐντεῦθεν»

Έχουμε δηλαδή σαν δεδομένο ότι ο Κύριος δεν ενδιαφέρεται, δεν ασχολείται καν με το επίγειο στέμμα του παγκόσμιου κυρίαρχου, και ότι αντιθέτως ο διάβολος ασχολείται σε τέτοιο βαθμό που θα ισοπεδώσει τους πάντες, ακόμα και τους αγίους, θα κυριαρχήσει στη γη δια του θηρίου και θα την γεμίσει με όλα τα βδελύγματα και τα πιο σιχαμερά αίσχη που μπορεί κανείς να φανταστεί.

Και τώρα που τα βλέπουμε αυτά να συμβαίνουν όντως, κάποιοι να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι όσοι από εμάς, μέσα σε όλα αυτή τη σατανοκρατία (που έχει φυσικά πάρα πολύ δρόμο ακόμα, δεν έχουμε δει σχεδόν τίποτα) κρατάμε ακόμα την πίστη, και «πιστεύ(ουμε) ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού», ηττηθήκαμε!


Ήταν υποθέτω ξεκάθαρο ότι ανέκαθεν διαφωνούσα με αυτό το «ηττηθήκαμε», ακόμα και εκτός ορίων κάποιες φορές. Και χλευάστηκα μαζί με άλλους σαν ομφαλοσκόπος χριστιανούλης που δεν αποδεχόμουν την ήττα. Είναι ίσως η ώρα να εξηγήσω το γιατί διαφωνώ και γιατί θεωρώ ότι τέτοιου είδους παραδοχές ήττας όχι μόνο δε μας πρέπουν, αλλά στεναχωρούν και τον Κύριο.
Ο Παύλος είπε ξεκάθαρα και ανθρώπινα ότι

7 Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν,
8 ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ' οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ' οὐκ ἐξαπορούμενοι,
9 διωκόμενοι ἀλλ' οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ' οὐκ ἀπολλύμενοι,


Αυτά δηλαδή είναι κομμάτι της ζωής μας, αναμενόμενα και όχι προς έκπληξη και απογοήτευση. Πόσο μάλλον αιτίες παραδοχής ήττας. Τι θα έπρεπε δηλαδη να πει κάποιος "πιστός" όταν έβλεπε τα γυναικόπαιδα της Εκκλησία να τα βιάζουν και να τα τρων τα λιοντάρια εν μέσω ρωμαϊκών ομοφυλοφιλικών οργίων? «Ηττηθήκαμε», και να βάλει τα κλάματα?
Και αν αντέτεινε κάποιος και του λεγε «μα αδελφέ, έτσι πρέπει να γίνουν τα πράγματα, το ξέρουμε, μας το χει πει ο Κύριος ότι θα περάσουμε βδελύγματα και μαρτύρια μέσα σε βδελύγματα. Δεν είναι αυτό ήττα», να κάνει και μανούρα που δεν δέχονται και οι υπόλοιποι ότι ηττήθηκαν περιμένοντας τη σειρά τους για να βιαστούν και να τους φάνε τα θηρία? Και μετά να κάνει έμμεσο bullying σε όποιον επιβίωνε, σε κάθε νέα επίθεση, με υπονοούμενα και ειρωνίες?
Μπα, δεν νομίζω. Οι άνθρωποι τότε πέρασαν τα πάνδεινα, κεφάλι δεν σήκωναν από τα μαρτύρια, και ούτε ένας δεν τόλμησε έστω και να σκεφτεί την ήττα. Μήπως είχανε καταφέρει να κάνουν τον κόσμο ηθικό και να καθαρίσουν τα βδελύγματα της γης? Χλωμό.


Ναι ρε σεις, είμαστε και θλιβόμενοι, και στεναχωρούμενοι, και απορούμενοι, και διωκόμενοι, και καταβαλλομενοι. Είμαστε και πολλά άλλα. Αλλά είμαστε ηττημένοι? Γιατί? Επειδή 300, 500, 1000, 10000, 100000, 10 εκατ. εκφυλισμένες ψυχές που έχουν τον έλεγχο αποφάσισαν να νομοθετήσουν βδελύγματα? Επειδή άλλοι τόσοι νομοθετούν να μας χαλάσουν την γλωσσα? Επειδή όλοι τους λυσσάνε και νομοθετούν εναντίον του Κυρίου και της πίστης μας? Επειδή δεκαπλάσιοι γεμίζουν βδελύγματα την πλάση?

Δηλαδή όταν έρθει πραγματικά το θηρίο και η απόλυτη εξουσία του με πλήθος δαιμόνων, και όταν το πνεύμα της πόρνης, όπως τον καιρό της Ιεζάβελ επιβάλλει νομοθέτηση ακόμα μεγαλύτερων βδελυγμάτων, σαν τα σκάνδαλα του βαλλαάμ και ακόμα μεγαλύτερες βλασφημίες, όταν φτάσουν να βλέπουν κάποιον ξένο άνδρα στο δρόμο και πάνε όλοι οι άνδρες της περιοχής να τον βιάσουν σαν τα Σόδομα, ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΤΕ? Θα πάμε να αυτοκτονήσουμε?

Λυπάμαι που ίσως στεναχωρώ κάποιους, αλλά με όλη αυτή τη λογική διαφωνούσα και διαφωνώ.
Σε κάθε μία από αυτές της περιόδους, σε κάθε φάση, το βασικό κριτήριο νίκης ή ήττας παρέμεινε και θα παραμείνει το ίδιο. Και έχει τεθεί ξεκάθαρα εξ αρχής. Ο Πατροκοσμάς το παράφρασε όταν είπε «Χριστό και ψυχή δεν μπορούν να πάρουν». Στο ίδιο εδάφιο όμως αναφερόταν και αυτός.

«ο πιστεύων ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού» είναι ο ΝΙΚΩΝ. Ότι και να γίνεται σε αυτόν τον κόσμο της φθοράς και του εκφυλισμού, όσα περισσότερα βδελύγματα και αν μας γεμίσει ό σατανάς που δυναμώνει συνεχώς από την μεγάλη πλάνη που έχει επιβάλει στην ανθρωπότητα, τόσο μεγαλύτερη γίνεται και η νίκη. Και "αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών"

Εν κατακλείδι, δεν ξέρω ποιος από εσάς αισθάνεται ηττημένος. Αυτό που ξερω είναι ότι προσωπικά, όσο ο κόσμος βυθίζεται όλο και πιο πολύ στην αγκαλιά του σατανά, τόσο πιο νικητής νιώθω. Όσο περισσότεροι γίνονται γύρω μου οι άπιστοι, οι βλάσφημοι, οι θεομάχοι, οι εμπαικτές, οι διεστραμμένοι, και νιώθω μέσα στην ψυχή μου τον Θεό και τον Κύριο να την αναπαύει, τόσο πιο νικητής νιώθω. Όσο βλέπω τα παιδιά μου να κάνουν το σταυρό τους και την προσευχή τους και να τρέχουν σε Αυτόν όταν χρειάζονται βοήθεια, όταν τα βλέπω να Τον ομολογούν στους συμμαθητές τους και σε όποιον το ζητήσει με πίστη και παρρησία, τόσο πιο νικητής νιώθω. Όσο βλέπω ακόμα άπιστους και βλάσφημους ανθρώπους ξαφνικά να γνωρίζουν τον Κύριο και να έρχονται κοντά του μετανοιωμένοι και κλαμμενοι, τόσο πιο νικητής νιώθω. Όσο περισσότερο εξανεμίζεται η ελπίδα μου σε ανθρώπους, πολιτικούς, παπάδες, ακαδημαικούς, στρατιωτικούς, και απομένει να ελπίζω μόνο σε Αυτόν γιατί όλα τα άλλα σάπισαν και διαλύουν, τόσο πιο νικητής νιώθω. Όσο βρίσκω ακόμα να συναναστρέφομαι έστω και λίγους που κρατάνε την πίστη στην ψυχή τους και που πιστεύουν πραγματικά ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού, λοιδορούμενοι από οικογένεια, συζύγους φίλους, χλευαζόμενοι από άσχετους γι αυτό, πολεμώντας να συνεχίσουν να κρατάνε τη φλόγα αναμμένη χωρίς να παραδοθούν στην πίεση του κόσμου, τόσο πιο νικητής νιώθω. Όσο γνωρίζω ακόμα ανθρώπους γεμάτους από κόπο, πόνο, ανέχεια μέσα στην καθημερινότητα, αγωνιζόμενους αδιάκοπα για τα προς το ζην, μέσα σε αρρώστιες και βάσανα και απώλειες, να κρατάνε ακόμα γερά την πίστη, να κρατιούνται ακόμα γερά γαντζωμένοι στο χέρι Του, εως τέλους, είμαι βέβαιος ότι είμαι ακόμα με τους νικητές.

Και θα παραμείνω νικητής μαζί με όλους αυτούς τους λίγους και συνεχώς ελαττούμενους, όσο κρατάω ζωντανή την πίστη μου Σε Αυτόν, τον Κυριο Ιησού Χριστό τον Υιο του Θεού τον Μονογενή. Ανάξιος, ταλαίπωρος, σιχαμένος, παραβάτης, πτωτικός, άχρηστος, ναι είμαι. Σαρκικός, ναι είμαι. Πεπραμένος υπό την αμαρτία ναι είμαι. Όπως λέει ο Παύλος

ἐγὼ δὲ σαρκικός εἰμι, πεπραμένος ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν.
15 ὃ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω• οὐ γὰρ ὃ θέλω τοῦτο πράσσω, ἀλλ' ὃ μισῶ τοῦτο ποιῶ.
16 εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ, σύμφημι τῷ νόμῳ ὅτι καλός.
17 νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτό, ἀλλ' ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία.
18 οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί, τοῦτ' ἔστιν ἐν τῇ σαρκί μου, ἀγαθόν• τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί μοι, τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὐχ εὐρίσκω•
19 οὐ γὰρ ὃ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ' ὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω.
20 εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω ἐγὼ τοῦτο ποιῶ, οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτό, ἀλλ' ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία.
21 εὑρίσκω ἄρα τὸν νόμον τῷ θέλοντι ἐμοὶ ποιεῖν τὸ καλόν, ὅτι ἐμοὶ τὸ κακὸν παράκειται•
22 συνήδομαι γὰρ τῷ νόμῳ τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον,
23 βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου.
24 Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος• τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;


ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΣ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ. Μπορεί και ο χειρότερος του κόσμου. ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ. Και ηττημένος δεν νιώθω καν.

Όσο πιστεύω σε Αυτόν, καθώς και όποιος άλλος πιστεύει πραγματικά μέσα στην καρδιά του «ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού» νιώθω νικητής! Και όσο και αν με χλευάζουν, πιέζουν, κοροϊδεύουν, ειρωνεύονται, βρίζουν, σιχαίνονται, καταριώνται κάποιοι, νιώθω ακόμα ποιο έντονα νικητής! Και όσο πιο πολύ το σκοτάδι της απώλειας απλώνει γύρω γύρω και εγώ παραμένω σε Αυτόν, νιωθω όλο και πιο νικητής. Και όσο πιο πολύ καταρρέουν τα πάντα, κάθε ηθική, κάθε νόμος, κάθε ανθρωπιά, ο κόσμος, η ανθρωπότητα, και βλέπω να γίνονται στην πράξη όλα αυτά που ο Κύριος μου είπε ότι θα γίνουν, παίρνω ακόμα μεγαλύτερη δύναμη να συνεχίσω να κρατάω, και πάνω απ όλα να Τον ομολογώ. Γιατί είπε ότι έτσι πρέπει να γίνουν όλα, και ο Λόγος Του αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πιστός και αληθινός. Και παίρνω κι άλλο κουράγιο να συνεχίσω να κρατάω την πίστη και να παραμένω νικητής.

Μην το ξεχνάει λοιπόν κανείς και μην αφήνει κανέναν να του πάρει το στέφανο της νίκης. Τις είναι ο νικών τον κόσμον ειμή ο πιστεύων ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού;

Γι αυτό λοιπόν, απευθυνόμενος σε εμένα πρώτα αλλά και σε κάθε έναν από τους λίγους που βρισκόμαστε εδώ μέσα, άνθρωποι παράξενοι και παράλογοι για τον κόσμο όλοι μας, με κοινό χαρακτηριστικό την πίστη μας σε Αυτόν, κλείνω με το εξής

γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς.

Πιστός και ηττημένος δεν συνυπάρχει στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Δεν συνυπάρχει σε κανέναν που πραγματικά πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού!!!


Καλό αγώνα σε όλους. Κάθε στιγμή πίστης εν μέσω αυτού του αγώνα, ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης είναι άλλη μια στιγμή νίκης
Εγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους· πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων...
student
Καθολικός Συντονιστής
 
Posts: 3599
Joined: Tue Nov 15, 2011 4:55 pm

Re: Περί νικητών και ηττημένων

Unread postby Michalis » Fri Oct 13, 2017 9:32 pm

student wrote:Τις είναι ο νικών? Και τις ο ηττημένος?

Πιστός και ηττημένος δεν συνυπάρχει στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Δεν συνυπάρχει σε κανέναν που πραγματικά πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού!!!


Α, ν´αγιάσει το χέρι σου...
«Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων υμών».
User avatar
Michalis
 
Posts: 7123
Joined: Sat May 19, 2012 9:48 am

Re: Περί νικητών και ηττημένων

Unread postby Matina » Sat Oct 14, 2017 12:40 pm

Michalis wrote:
student wrote:Τις είναι ο νικών? Και τις ο ηττημένος?

Πιστός και ηττημένος δεν συνυπάρχει στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Δεν συνυπάρχει σε κανέναν που πραγματικά πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού!!!


Α, ν´αγιάσει το χέρι σου...

+1000000000
O Κύριός μου κι ο Θεός μου!
User avatar
Matina
 
Posts: 2178
Joined: Tue Nov 15, 2011 10:36 am

Re: Περί νικητών και ηττημένων

Unread postby Michalis » Mon Oct 16, 2017 12:36 am

Η «μαγιά» που κρατάει την Ελλάδα

Ζούμε σε εποχές δύσκολες και ειδικά εδώ στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια, έχουμε υποστεί αρκετά δεινά και αρκετές θλίψεις.

Τα δεινά, πάντοτε έχουνε μια αιτία. Και η αιτία αυτή δεν είναι άλλη από την απομάκρυνσή μας από τον Θεό και τις ρίζες μας. Ξεφύγαμε σαν κοινωνία και μας απορρόφησε το μοντέλο του σύγχρονου δυτικού τρόπου ζωής. Χωρίς χαλινάρια και χωρίς καμία διάκριση προχωρούσαμε και νομίζαμε ότι είμαστε στον σωστό δρόμο – στον δρόμο της προόδου όπως μας έλεγαν. Μα το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και κάποια μέρα έρχεται το τέλος του.

Η χώρα μας έχει περάσει πολλές φορές και στο παρελθόν αντίστοιχες δύσκολες στιγμές. Και πάντα στις δύσκολες στιγμές οι Έλληνες κατέφευγαν στον Θεό, για να δώσει Εκείνος την λύση στα προβλήματα τους – στην μόνη πραγματική ελπίδα. Όπως έλεγε και ο Άγιος Νικόλαος Αχρίδας: «Στήριξε την ελπίδα σου μόνο στον Χριστό. Και ο Χριστός βλέποντας την πίστη σου θα σου χαρίσει γρήγορα την χαρά. Θα σου δώσει τέτοια χαρά, που καμιά δύναμη, ούτε ανθρώπινη, ούτε δαιμονική, δεν θα μπορέσει να στην αφαιρέσει».

Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια υπήρχαν και κάποιοι άνθρωποι που δεν επηρεάστηκαν από όλο αυτό το μοντέλο του σύγχρονου τρόπου ζωής και στήριζαν την ελπίδα τους στον Θεό (όπως έλεγε και ο Άγιος Νικόλαος Αχρίδας), και προσευχόντουσαν και για εμάς τους υπόλοιπους αμαρτωλούς. Είναι όλοι αυτοί που κρατάνε ακόμα τις αξίες και τα ιδανικά της θρησκείας μας και της ρωμιοσύνης. Είναι αυτοί που όπως έλεγε και ο Άγιος Παϊσιος κρατάνε την Εκκλησία και την Ελλάδα. Χαρακτηριστικά έλεγε ο Άγιος Παϊσιος: «Υπάρχει η μαγιά κι αυτή η μαγιά κρατάει την Εκκλησία και την Ελλάδα. Γι’ αυτή τη μαγιά ο Κύριος θα κάμει ότι θα κάμει».

Γι’ αυτή την «μαγιά», είχε πει κάποτε και ο Ιωάννης Μακρυγιάννης σε κάποιον λόγο του: «Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε τρώνε από ᾿μάς και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι᾿ όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν».

Αυτή λοιπόν η «μαγιά», είναι αυτή η οποία θα σώσει την Ελλάδα και πάλι. Πιστεύουμε λοιπόν ότι αυτή η «μαγιά», υπάρχει και σήμερα και αυτό που πρέπει να γίνει, είναι να μεγαλώσει (αυτή η «μαγιά») με την μετάνοιά μας, για να έρθει το έλεος του Κυρίου γρηγορότερα και να τελειώσουν τα βάσανα και οι δυσκολίες του λαού μας. Αμήν!

https://simeiakairwn.wordpress.com/2017 ... more-22657
«Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων υμών».
User avatar
Michalis
 
Posts: 7123
Joined: Sat May 19, 2012 9:48 am

Re: Περί νικητών και ηττημένων

Unread postby student » Mon Oct 16, 2017 11:30 am

Τοῦτο σᾶς λέγω καὶ σᾶς παραγγέλω· κἂν ὁ οὐρανὸς νὰ κατεβῆ κάτω, κἂν ἡ γῆ νὰ ἀνεβῆ ἐπάνω, κἂν ὅλος ὁ κόσμος νὰ χαλάση, σήμερον, αὔριον, νὰ μὴ σᾶς μέλλη τί ἔχει νὰ κάμη ὁ Θεός. Τὸ κορμί σας ἂς τὸ καύσουν, ἂς τὸ τηγανίσουν· τὰ πράγματά σας ἂς σᾶς τὰ πάρουν· μὴ σᾶς μέλλει· δώσατέ τα· δὲν εἶνε ἰδικά σας. Ψυχὴ καὶ Χριστὸς σᾶς χρειάζονται. Αὐτὰ τὰ δυὸ ὅλος ὁ κόσμος νὰ πέση, δὲν ἠμπορεῖ νὰ σᾶς τὰ πάρη, ἐκτὸς καὶ τὰ δώσετε μὲ τὸ θέλημά σας. Αὐτὰ τὰ δυὸ νὰ τὰ φυλάγετε, νὰ μὴ τὰ χάσετε.

Τώρα, ἀδελφοί μου, τί σημεῖον καρτεροῦμεν; Δὲν καρτεροῦμεν ἄλλο παρὰ πότε νὰ λάμψῃ ὁ πανάγιος Σταυρὸς εἰς τὸν οὐρανὸν περισσότερον ἀπὸ τὸν ἥλιον, καὶ νὰ λάμψῃ ὁ γλυκύτατός μας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ Θεὸς ἑπτὰ φορὰς περισσότερον ἀπὸ τὸν ἥλιον, μὲ χίλιες χιλιάδες καὶ μύριες μυριάδες Ἀγγέλους, μὲ δόξαν θεϊκήν.
Εγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους· πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων...
student
Καθολικός Συντονιστής
 
Posts: 3599
Joined: Tue Nov 15, 2011 4:55 pm


Return to ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

Who is online

Users browsing this forum: No registered users and 3 guests