Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

[XAPA]

Μόλυναν την ατμόσφαιρα, τα οστά τους πείραξαν



- Γέροντα, σκέφτονται να αρχίσουν να καίνε τους νεκρούς για λόγους υγιεινής και για εξοικονόμηση χώρου.

Για λόγους υγιεινής; Ακούς κουβέντα! Δεν ντρέπονται που το λένε;

Όλη την ατμόσφαιρά την έχουν μολύνει, τα οστά τους πείραξαν; Τα οστά στο κάτω-κάτω είναι και πλυμένα!

Και για εξοικονόμηση χώρου; Ολόκληρη Ελλάδα με τόσα ρουμάνια και δεν βρίσκουν χώρο;

Έβαλα τις φωνές σε έναν καθηγητή του Πανεπιστημίου γι' αυτό το θέμα.

Πώς για τα σκουπίδια βρίσκουν τόσο τόπο και για τα οστά που είναι ιερά δεν βρίσκουν;

Χάθηκε ο τόπος; Και πόσα οστά Αγίων μπορεί να είναι ανάμεσα σ' αυτά! Το σκέφτονται αυτό;


Στην Ευρώπη καίνε τους νεκρούς, όχι γιατί δεν υπάρχει χώρος να τους θάψουν, αλλά γιατί το θεωρούν πρόοδο.

Δεν ανοίγουν κανένα δάσος, για να κάνουν χώρο, αλλά καίνε τους νεκρούς, τους κάνουν σκόνη, για να ανοίξουν χώρο...

Βάζουν την σκόνη σε ένα τόσο δα κουτάκι για περισσότερη ευκολία και αυτό το θεωρούν πρόοδο.

Τους καίνε τους νεκρούς, γιατί θέλουν οι μηδενιστές να τα διαλύσουν όλα, ακόμα και τον άνθρωπο.

Να μη μείνη τίποτε που να θυμίζη στους ανθρώπους τους γονείς, τους παππούδες, την ζωή των προγόνων τους.

Να ξεκόψουν τους ανθρώπους από την παράδοσή τους.

Να τους κάνουν να ξεχάσουν την άλλη ζωή και να τους δέσουν σ' αυτή.



- Λένε όμως, Γέροντα, ότι έχει δημιουργηθή θέμα σε ορισμένους Δήμους της Αθήνας για το πού θα θάβουν τους νεκρούς.

Τόσος τόπος υπάρχει! Χάθηκε λίγο μέρος;

Ένα σωρό εκτάσεις υπάρχουν έξω από την Αθήνα και είναι του Δημοσίου.

Εγώ ξέρω μεγάλους που έχουν ένα σωρό εκτάσεις εκεί πέρα. Δεν μπορούν να κάνουν εκεί ένα νεκροταφείο;

Και μετά οι περισσότεροι είναι από τις επαρχίες. Γιατί δεν τους πάνε στον τόπο τους;

Να πάνε να τον θάψουν τον καθένα στον τόπο του. Εκεί δεν θα έχουν και έξοδα πολλά, μόνο για την μεταφορά.

Να πούνε ότι όσοι είναι από τις επαρχίες και ήλθαν τώρα τελευταία στην Αθήνα, όταν πεθαίνουν,

να θάβωνται στην επαρχία.


Και είναι και καλύτερα. Γι' αυτούς που είναι τρεις γενεές στην Αθήνα, να βρουν μια λύση εκεί.

Ύστερα, μετά την εκταφή να κάνουν λάκκους πιο βαθείς και εκεί να βάζουν τα οστά. Δύσκολο είναι;

Εδώ κατεβαίνουν τόσο βαθιά μέσα στην γη, για να βγάλουν πετροκάρβουνα.

Ας κάνουν για τα οστά μια μεγάλη δεξαμενή και να τα έχουν όλα μαζεμένα.

Έλειψε τελείως ο σεβασμός.

Και βλέπεις τώρα τι γίνεται! Πετάνε και τους γονείς στα γηροκομεία.

Παλιά και τα βόδια ακόμη τα γηροκομούσαν, δεν τα έσφαζαν, γιατί έλεγαν: “Φάγαμε ψωμί από αυτά”.

Και τι σεβασμό είχαν στους νεκρούς!


Θυμάμαι με τι κίνδυνο πηγαίναμε να τους θάψουμε στον πόλεμο!

Καλά, ο παπάς ήταν υποχρεωμένος να πάη, αλλά και αυτοί που τους μετέφεραν μέσα στα χιόνια,

μέσα στην παγωνιά, και από πάνω να πέφτουν ριπές συνέχεια!

Το 1945, στον ανταρτοπόλεμο, πριν πάω στρατιώτης, με τον νεωκόρο κουβαλούσα τους νεκρούς.

Μπροστά πήγαινε με το θυμιατό ο παπάς.

Μόλις σφύριζε βλήμα, πέφταμε κάτω. Άντε μετά να σηκωθούμε.

Μόλις ακούγαμε άλλο, πέφταμε πάλι κάτω.

Αργότερα στον στρατό, στον πόλεμο, ξυπόλυτοι ήμασταν μέσα στα χιόνια και μας είπαν να πάμε να πάρουμε,

αν θέλουμε, αρβύλες από τους νεκρούς.


Κανένας δεν κουνήθηκε. Αχ, πάνε εκείνα τα καλά τα χρόνια!

Το κακό είναι ότι δεν φωνάζουν μερικοί που έχουν κάποια θέση, αλλά συμφωνούν.

Η Εκκλησία, από την στιγμή που παρουσιάστηκε αυτό το πρόβλημα, πρέπει να πάρη θέση, για να λυθή.

Γιατί έτσι αφήνει στους κοσμικούς να χειρίζωνται πνευματικά θέματα και να λένε ό,τι θέλουν.

Είναι ασέβεια αυτό. Πώς να έχη την ευλογία από τον Θεό ο κόσμος σήμερα;

Α, χαμένα πράγματα!

Πάνε σιγά-σιγά τον άνθρωπο να τον εξευτελίσουν.

Αχ, γι' αυτό θα βρεθή πολύς τόπος τώρα!... Θα βρεθή πάρα πολύς τόπος...



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Μόλυνση και καταστροφή του περιβάλλοντος



Ο ήλιος καρφώνει και τον χειμώνα ακόμη σαν να είσαι στο Σινά, γιατί άνοιξαν τρύπες στην ατμόσφαιρα.

Αν δεν φυσάη λίγο βόρεια, δεν μπορείς να σταθής.


- Γέροντα, τι θα γίνη με το όζον;

Λίγη υπομονή θα κάνουμε, μέχρι να πάνε οι επιστήμονες με πέντε κιλά στόκο να βουλώσουν την τρύπα!!!...

Ναι, ας πάνε να βουλώσουν τις τρύπες επάνω... Θα δουν ότι όλα ο Θεός τα έκανε καλά, με τόση αρμονία,

και θα πουν: “Ευλόγησον, εμείς δεν τα κάναμε καλά”.

Να κάνετε προσευχή να βουλώση η τρύπα που άνοιξε στην ατμόσφαιρα.

Άνοιξε μια “φιάλη” (1) και εκεί, ξεραίνονται τα δένδρα, τα φυτά. Ο Θεός όμως μπορεί να το βολέψη.

Και να δήτε η πονηριά μερικών, για να μαζέψουν τα χρήματα των βαθύπλουτων, πού έφθασε!

Λένε: “Άνοιξε τρύπα στην ατμόσφαιρα, ο κόσμος θα χαθή. Πώς θα σωθή ο κόσμος;

Ασχολήθηκε η επιστήμη με σχέδιο να σκάψουν βαθιά, να κατεβούν στο βάθος της γης, για ν' αποφύγουν τον ήλιο”.

Επειδή δεν γίνεται τελικά αυτό, τώρα λένε: “Στο φεγγάρι θα γίνουν εγκαταστάσεις,

εστιατόρια, ξενοδοχεία, σπίτια και θα πάη ο κόσμος εκεί.

Όποιος θέλει να εξασφαλισθή, πληρώνει για 'κει”! Όλο ψέματα εν τω μεταξύ!

Γιατί εκεί τι εγκαταστάσεις να έχουν; Εκεί δεν μπορεί να κατοικήση άνθρωπος.

Μέσα στα “κλουβιά” πήγαν ένας-δυό και γύρισαν. Και τα πιστεύουν μερικοί και πληρώνουν...



- Γέροντα, πολλοί ανησυχούν για τα καυσαέρια.

Γι' αυτό το θέμα πρέπει να σφίξουν μερικούς εργοστασιάρχες να βάλουν μηχανές που να πιάνουν τους καπνούς,

για να γλυτώσουν λίγο οι άνθρωποι από τα καυσαέρια.

Αντί να δώση κάθε εργοστασιάρχης ένα ποσό σ' έναν βουλευτή, για να βολευτή,

να βάλη κάτι παραπάνω και να πάρη μια μηχανή.

Παλιά δεν υπήρχαν αυτά τα μικρόβια, αυτό το νέφος.

Τώρα όλα τα μόλυναν και αυτό το θεωρούν πρόοδο. Πρόοδο, και πού πάνε!

Καταστρέφουν τον άνθρωπο. Βγαίνεις έξω και ο αέρας μυρίζει καυσαέρια.

Μόλις ανοίξης λίγο το παράθυρο, απ' έξω η καπνιά μπαίνει μέσα. Αυτή η κάπνα δεν βγαίνει,

όταν πλένης τα χέρια σου, δεν είναι αθώα.

Η άλλη από το τζάκι με έναν βήχα φεύγει από το πνευμόνι, γιατί δεν έχει λάδι, ενώ αυτή κολλάει στα πνευμόνια.

Στις πολυκατοικίες οι άνθρωποι είναι στριμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο. Τινάζει ο ένας στο μπαλκόνι του άλλου.

Ο πρώτος ο καημένος τι τραβάει! Πάνε σ' αυτόν όλες οι σκόνες και τα σκουπίδια των άλλων.

Έχει τα ρούχα κάτω απλωμένα ή έχει ανοικτό παράθυρο, ο άλλος τινάζει από πάνω! Δεν τον σκέφτεται.

Τα παλιά χρόνια οι πολυκατοικίες αυτές θα ήταν φυλακές, το Γιεντί-Κουλέ (2).

Ναι, φοβερό! Τότε τα σπίτια είχαν την αυλή, τα ζώα, τον κήπο, τα δενδράκια και έναν σωρό πουλιά μαζεύονταν εκεί.


- Τώρα, Γέροντα, δεν βλέπουν ούτε χελιδόνια.

Χαμένο το έχουν τα χελιδόνια να πάνε εκεί; Τρελλάθηκαν;

Σιγά-σιγά δεν θα ξέρουν οι άνθρωποι τι είναι χελιδόνι.

Στην Αμερική, σε ένα Πανεπιστήμιο, στο τμήμα που ασχολούνται ιστορικά με την Αγία Γραφή,

την Καινή και την Παλαιά Διαθήκη, για να καταλάβουν τι θα πη “σιτάρι”, έχουν σπαρμένο ένα χωράφι με σιτάρι.

Για να καταλάβουν τι θα πη “βοσκός” και τι θα πη “προβατίνα”, έχουν ένα κοπάδι με λίγα πρόβατα και

έναν βοσκό με μια γκλίτσα! Και είναι Πανεπιστήμιο!

Έχουν μολύνει όλη την ατμόσφαιρα. Βλέπεις, χειμώνας καιρός και πώς μυρίζουν τα σκουπίδια!

Σκέψου το καλοκαίρι τι γίνεται! Και δεν πάει και το αεροπλάνο να ρίξη λίγο φάρμακο!

Ευτυχώς που ο Θεός έχει κάνει τα λουλούδια που ευωδιάζουν.

Τόσα λουλούδια που υπάρχουν, τέτοια ποικιλία, μικρά-μεγάλα, εξουδετερώνουν την βρωμιά που υπάρχει.

Αν δεν ευωδίαζε έτσι η ατμόσφαιρα, τι θα γινόταν; βλέπεις, ένα ψοφίμι υπάρχει κάπου και βρωμάει ο τόπος!

Πώς μας οικονομάει ο Θεός! Αν δεν μας οικονομούσε, τι χάλια θα είχαμε!

Σκέψου να μην υπήρχαν λουλούδια, βότανα... Έτσι σκεπάζεται η δυσοσμία η δική μας. Διασκεδάζεται με τα αρώματα.

Με ρώτησε ένας λαϊκός στο Καλύβι: “Καλά, τι κάνεις εσύ εδώ;

Μέρα-νύχτα τι κάνεις;” Ήταν γύρω ανθισμένες οι σουσούρες, όλη η πλαγιά γεμάτη λουλούδια. Μοσχοβολούσε ο τόπος!

“Τι τραβάω, του λέω, όλη την ημέρα να ποτίσω και να περιποιηθώ όλα αυτά που βλέπεις!

Και στον ουρανό βλέπεις την νύχτα πόσα κανδήλια ανάβω! Δεν προλαβαίνω να τα ανάψω όλα!”

Με κοίταζε! “Την νύχτα, λέω, δεν βλέπεις κανδήλια επάνω; Εγώ τ' ανάβω!!!

Προλαβαίνω; Δεν είναι απλό σε τόσα κανδήλια να βάζης κανδηλήθρες, λάδι!!”

Τάχασε ο καημένος.

Και τα ραντίσματα είναι φαρμάκι. Με αυτά τα ραντίσματα και τα πουλιά τα καημένα ψοφάνε.

Στα δένδρα ρίχνουν φάρμακα, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις αρρώστιες, και μετά αρρωσταίνουν οι άνθρωποι.

Δηλητηριάζουν τα πάντα. Δεν είναι καλύτερα να ρίχνουν λιγότερο φάρμακο και να παραχώνουν τα σάπια

στις χωματερές αντί για τα γερά;

Ολόκληρο σύννεφο με το ράντισμα και δεν θα πειράξη τον άνθρωπο; Ιδίως για τα μικρά παιδιά, αυτά είναι θάνατος.

Γι' αυτό γεννιούνται άρρωστα.

Είπα σε κάποιον: “Τι γίνεται; Σκοτώσατε τα έντομα και τώρα σκοτώνονται οι άνθρωποι”.

Ραντίζουν τα λουλούδια, για να σκοτώσουν τα έντομα και αρρωσταίνουν οι άνθρωποι.

Μετά θα βρουν πιο δυνατά φάρμακα, και τελικά τι βγάζουμε;

Έχει αποδειχθή ότι κάποια έντομα που τα σκότωσαν με τα ραντίσματα, σκότωναν άλλα.

Τώρα θα αναπτύξουμε αυτά, για να σκοτώνουν τα άλλα. Πώς ο Θεός τα έχει κανονίσει!

Όπου έχει τριζόνια, δεν υπάρχουν κουνούπια. Ήρθε στο Καλύβι ένας που είχε ένα μικρό μηχανάκι που

έκανε έναν θόρυβο σαν τριζόνι, αλλά πιο άγριο, για να διώχνη τα κουνούπια.

Σκοτώνουν τα τριζόνια, που έβγαζαν και έναν γλυκό ήχο, και πάνε αυτό που έκανε ο Θεός να το κάνουν με μπαταρία!

Τα σκότωσαν όλα, τρυγόνια, τριζόνια... Σπάνια να δης και κόρακα ακόμη. Σε λίγο θα βάζουμε τον κόρακα στο κλουβί!...

Εσείς, όταν ραντίζετε τα δένδρα, αφήστε και λίγο τον Θεό να βοηθήση.

Αν δεν πέση και παντού το φάρμακο, δεν πειράζει.

Όλα τα μέσα τα σημερινά δεν τον βοηθούν τον άνθρωπο στην πίστη.

Βλέπω, και αλλού ρωτούν: “Βγήκε φάρμακο γι' αυτό; Πού είναι; Στο εξωτερικό;” Τηλέφωνο αμέσως, να το πάρουν.

Σιγά-σιγά τον Θεό Τον βγάζουν στην άκρη και οι κοσμικοί και οι καλόγεροι.

Δεν έχουν βάλει πρώτα την πνευματική εξέλιξη οι άνθρωποι, για να αγιάζωνται όλα.

Το κακό είναι ότι και εμείς οι καλόγεροι δεν προχωρούμε πιο μπροστά από τους κοσμικούς στην πνευματική εξέλιξη.


- Γέροντα, όμως τις ελιές τις πειράζει ο δάκος.

Να κάνετε κομποσχοίνι να φύγη ο δάκος, όχι μόνο με ραντίσματα.

Να βάλετε και λίγο Χριστό. Μπαίνει και μια προσπάθεια να το κάνουμε καλό όπως στον κόσμο και δεν

σκεφτόμαστε ότι εμείς οι μοναχοί πρέπει να έχουμε άλλον “κόσμο”.

Να μην πάμε να κάνουμε ό,τι κάνουν οι κοσμικοί ή και περισσότερο από αυτούς. Πού είναι ο Χριστός;

Δεν λέω να μη ραντίζετε καθόλου, αλλά και οι άλλοι κάνουν πειράματα.

Και όταν είναι ανάγκη να ραντίσετε, να φοράτε μάσκες. Καλύτερα να έχετε λίγο δακωμένο καρπό παρά ραντισμένο.

Να μην κάνετε πολλά ραντίσματα, να τα ελαττώσετε.

Να κάνετε προσευχή με ευλάβεια, να διαβάζετε τον πρώτο Ψαλμό (3) και να ρίχνετε λίγο αγιασμό στα δένδρα.

Όταν ζήτε σωστά, και βροχή (4) θα έχετε και οι κάμπιες (5) θα σκοτώνονται.

Θα σας οικονομάη ο Θεός. Χρειάζεται ευλάβεια και εμπιστοσύνη στον Θεό.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


1) Βλ. Αποκ. 15, 7
2) Φυλακές στα τείχη της Θεσσαλονίκης
3) Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης διάβαζε τον πρώτο Ψαλμό, όταν φύτευαν δένδρα κ.λπ., για να καρποφορήσουν.
4) Ειπώθηκε τον Νοέμβριο του 1990, που είχε μεγάλη ανομβρία.
5) Τον Ιούνιο του 1990 είχε πολλές κάμπιες.

[XAPA]

Κεφάλαιο 2

Η εποχή των πολλών ευκολιών, ίσον των πολλών δυσκολιών (1)

Έγιναν και οι καρδιές σιδερένιες...



Επειδή οι ανθρώπινες ευκολίες ξεπέρασαν τα όρια, έγιναν δυσκολίες.

Πλήθυναν οι μηχανές, πλήθυνε ο περισπασμός, έκαναν και τον άνθρωπο μηχανή, και τώρα οι μηχανές και

τα σίδερα κάνουν κουμάντο και τον άνθρωπο.

Γι' αυτό έγιναν και οι καρδιές των ανθρώπων σιδερένιες.

Με όλα αυτά τα μέσα που υπάρχουν, δεν καλλιεργείται η συνείδηση των ανθρώπων.

Παλιότερα οι άνθρωποι δούλευαν με τα ζώα και ήταν σπλαγχνικοί.

Αν φόρτωνες το ζώο λίγο περισσότερο και το κακόμοιρο γονάτιζε, το λυπόσουν.

Αν ήταν νηστικό και κοίταζε με παράπονο, σου ράγιζε την καρδιά.

Θυμάμαι, όταν αρρώσταινε η αγελάδα μας, υποφέραμε και εμείς, γιατί την θεωρούσαμε μέλος της οικογενείας μας.

Σήμερα οι άνθρωποι έχουν τα σίδερα και έχουν καρδιές σιδερένιες.

Έσπασε ένα σίδερο; οξυγονοκόλληση.

Χάλασε το αυτοκίνητο; το πάνε στο γκαράζ. Αν δεν γίνεται, το πετάνε, δεν το πονάνε. Σου λέει: “Σίδερο είναι!”

Δεν δουλεύει καθόλου η καρδιά. Έτσι όμως καλλιεργείται η φιλαυτία, ο εγωισμός.


Δεν σκέφτεται τον άλλον σήμερα ο άνθρωπος.

Παλιά, αν έμενε το φαγητό για την άλλη μέρα, θα χαλούσε, και σκέφτονταν οι άνθρωποι και κανέναν φτωχό.

“Προκειμένου να χαλάση, έλεγαν, ας το δώσω στον φτωχό”.

Ένας που είχε πνευματική κατάσταση έλεγε: “Να φάη πρώτα ο φτωχός και ύστερα εγώ”.

Τώρα το βάζουν στο ψυγείο και δεν θυμούνται τον άλλον που έχει ανάγκη.

Θυμάμαι, όταν είχαμε καλή σοδειά από λαχανικά κ.λπ., δίναμε και στους γείτονες μας, τα μοιράζαμε.

Τι να τα κάναμε τόσα; Έπειτα θα χαλούσαν κιόλας.

Τώρα έχουν τα ψυγεία. “Γιατί να δώσουμε στους άλλους; σου λέει.

Τα βάζουμε στο ψυγείο και τάχουμε για μας”.

Άφησε που τόννους ολόκληρους πετούν ή θάβουν στην χωματερή και εκατομμύρια άνθρωποι αλλού πεινούν.


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002



1) Στο κεφάλαιο αυτό φαίνεται το αγωνιστικό πνεύμα που είχε ο Γέροντας ως ασκητής και η αγωνία του μήπως αλλοιωθή το ασκητικό πνεύμα του Μοναχισμού. Ο Γέρνοντας δεν είναι ενάντιος του πολιτισμού. Θέλει να τονίση ότι δεν πρέπει να μας κυβερνάη ο πολιτισμός, αλλά να τον κυβερνούμε. Ειδικά ο μοναχός, έλεγε, θα πρέπη να κυριαρχή στα σύγχρονα μέσα και να τα χρησιμοποιή με διάκριση, για να μπορή να διοχετεύη τις δυνάμεις του στον πνευματικό αγώνα.

[XAPA]

Παλάβωσαν οι άνθρωποι με τις μηχανές



Δεν έχουν τελειωμό τα σύγχρονα μέσα.

Τρέχουν πιο πολύ από τον νου του ανθρώπου, γιατί βοηθάει και ο διάβολος.

Παλιά οι άνθρωποι που δεν είχαν αυτά τα μέσα, τηλέφωνα, φαξ, μηχανήματα ένα σωρό ,

είχαν την γαλήνη τους, την απλότητά τους.


- Χαίρονταν, Γέροντα, την ζωή τους!

Ναι, τώρα παλάβωσαν οι άνθρωποι με τις μηχανές!

Βασανίζονται από τις πολλές ευκολίες, τους πνίγει το άγχος.

Θυμάμαι, οι Βεδουΐνοι, τότε που ήμουν στο Σινά (1), πόσο χαρούμενοι ήταν.

Είχαν μια σκηνή και ζούσαν απλά.

Δεν μπορούσαν να ζήσουν στην Αλεξάνδρεια ή στο Κάιρο, αναπαύονταν στην ερημιά μέσα στις σκηνές.

Λίγο τσάι αν είχαν, ήταν όλο χαρά και δοξολογούσαν τον Θεό.

Αλλά τώρα με τον πολιτισμό άρχισαν και αυτοί να ξεχνούν τον Θεό.

Μπήκαν και αυτοί στο ευρωπαϊκό πνεύμα!

Τους έφτιαξαν οι Εβραίοι πρώτα καλύβια. Μετά τους πούλησαν όλα τα παλιά αυτοκίνητα του Ισραήλ (2). Ε, τους Εβραίους!

Κάθε Βεδουΐνος είναι τώρα με ένα καλύβι και ένα χαλασμένο αυτοκίνητο απ' έξω, και έχουν και άγχος.

Χαλάει το αυτοκίνητο, να παιδεύωνται να το φτιάξουν... Και αν εξετάση κανείς, τι βγάζουν από όλα αυτά;

Ίσα-ίσα έχουν πονοκέφαλο.

Παλιά έφτιαχναν τουλάχιστον γερά πράγματα και κρατούσαν.

Τώρα δίνεις του κόσμου τα χρήματα να πάρης κάτι και αμέσως χαλάει.

Οπότε τα εργοστάσια δωσ' του βγάζουν νέα πράγματα και μαζεύουν τα χρήματα του κόσμου.

Σκοτώνονται στην δουλειά οι άλλοι, για να τα βγάλουν πέρα.

Τα μηχανήματα είναι επιστήμη των Ευρωπαίων που ασχολούνται με τα κατσαβίδια.

Πρώτα φτιάχνουν, ας υποθέσουμε, ένα καπάκι, μετά το κάνουν βιδωτό, μετά με κουμπί, πιο τέλειο, πιο τέλειο...

Συνέχεια δηλαδή νέα μηχανήματα τελειότερα και ο καημένος ο κόσμος ζητάει να πάρη το τελειότερο.

Δεν προλαβαίνουν να ξεχρεώσουν το πρώτο, παίρνουν δεύτερο και είναι χρεωμένοι και κουρασμένοι.

Πάει και ο φτωχός να πάρη ένα αυτοκίνητο από τα πιο φθηνά.

Πουλάει ό,τι έχει, τα βόδια, τα άλογα – σε λίγο, όπως πάνε, θα βάζουν τα γαϊδουράκια στην βιτρίνα και

θα πληρώνουν, για να βλέπουν γαϊδουράκια! - και αγοράζει το αυτοκίνητο.

Μετά του χαλάει. “Δεν υπάρχουν ανταλλακτικά”, του λένε.

Αναγκάζεται ο καημένος να πάρη άλλο.

Να πάρη όμως τέλειο δεν μπορεί.

Θα πάρη καλύτερο από το προηγούμενο και εκείνο θα πάη στην άκρη κ.ο.κ.

Θέλει προσοχή!

Να μην μπούμε και εμείς σ' αυτό το κανάλι, άλλη μόδα πιο τελειοποιημένη.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


1) 1962 – 1964
3) Το Σινά, που τώρα ανήκει στην Αίγυπτο, τότε άνηκε στο Ισραήλ.

[XAPA]

Έχει πάθει μεγάλη ζημιά ο κόσμος από την τηλεόραση



- Γέροντα, τώρα υπάρχει τέτοια τηλεοπτική επικοινωνία, ώστε το ίδιο λεπτό μπορεί να δη κανείς γεγονότα που συμβαίνουν στην άλλη άκρη της γης.

- Μόνον τον εαυτό τους δεν βλέπουν οι άνθρωποι, όλο τον κόσμο τον βλέπουν.

Τώρα καταστρέφεται ο κόσμος από το μυαλό του. Δεν είναι ότι τους καταστρέφει ο Θεός.


- Γέροντα, η τηλεόραση κάνει πολύ κακό.

Αν κάνη, λέει!

Ήρθε κάποιος και μου έλεγε: “Η τηλεόραση, Πάτερ, είναι καλή”.

“Καλά είναι τα αυγά, του λέω, άμα τα ανακατέψης όμως με κουτσουλιά, άχρηστα γίνονται”.

Έτσι γίνεται και με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Σήμερα, αν ανοίξης το ραδιόφωνο, για να ακούσης μια είδηση, πρέπει να ανεχθής να ακούσης και ένα τραγούδι,

γιατί, μόλις τελειώση ένα τραγούδι, θα πη μια είδηση.

Παλιά δεν ήταν έτσι. Ήξερες τι ώρα θα έλεγε την είδηση στο ραδιόφωνο, τακ, άνοιγες και άκουγες.

Τώρα είσαι υποχρεωμένος να ακούσης και το τραγούδι, γιατί αν το κλείσης, θα χάσης την είδηση.

Έχει πάθει μεγάλη ζημιά ο κόσμος από την τηλεόραση, ιδίως τα παιδάκια καταστρέφονται.

Ήρθε ένα παιδάκι επτά χρονών με τον πατέρα του στο Καλύβι.

Έβλεπα να μιλάη με το στόμα του το δαιμόνιο της τηλεοράσεως, όπως μιλάει το δαιμόνιο με το στόμα των δαιμονισμένων.

Ήταν σαν ένα μωρό να γεννήθηκε με δόντια.

Σήμερα συχνά δεν βλέπεις φυσιολογικά παιδιά, είναι τέρατα.

Και βλέπεις, δεν παίρνουν μια στροφή παραπάνω, αλλά αυτό που έχουν ακούσει, αυτό που έχουν δει,

αυτό επαναλαμβάνουν.

Έτσι θέλουν οι άλλοι να αποβλακώσουν τον κόσμο με την τηλεόραση.

Δηλαδή, αυτά που ακούν οι άνθρωποι, αυτά να πιστεύουν, αυτά να κάνουν.


- Γέροντα, μας ρωτούν μητέρες πώς να κόψουν τα παιδιά τους από την τηλεόραση.

Να δώσουν στα παιδιά να καταλάβουν ότι με την τηλεόραση αποβλακώνονται, δεν μπορούν να σκέφτωνται.

Ας αφήσουμε ότι χαλούν τα μάτια τους.

Αυτή η τηλεόραση είναι έργο του ανθρώπου, αλλά υπάρχει και άλλη τηλεόραση, η πνευματική.

Όταν δηλαδή με την απέκδυση του παλαιού ανθρώπου καθαρίζωνται και τα μάτια της ψυχής,

τότε βλέπει ο άνθρωπος πιο μακριά χωρίς μηχανές.

Είπανε στα παιδιά τους γι' αυτή την τηλεόραση;

Να καταλάβουν την πνευματική τηλεόραση, γιατί με αυτά τα κουτιά θα χαζέψουν.

Οι Πρωτόπλαστοι είχαν το διορατικό χάρισμα.

Αυτό χάθηκε μετά την πτώση.

Όταν διατηρήσουν τα παιδιά την Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος,

θα έχουν και διορατικό χάρισμα, πνευματική τηλεόραση.

Θέλει προσοχή, δουλειά πνευματική.

Οι μανάδες σήμερα χάνονται με χαμένα πράγματα και μετά:

“Τι να κάνω, Πάτερ; Χάνω το παιδί μου!”


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Ο μοναχός και τα σύγχρονα μέσα



- Γέροντα, πώς πρέπει να χρησιμοποιή ο μοναχός τα σύγχρονα μέσα;

- Να κοιτάξη να έχη πάντα λίγο κατώτερο από αυτό που χρησιμοποιεί ο κόσμος.

Εμένα με αναπαύει να χρησιμοποιώ τα ξύλα για ζέστη, για μαγείρευμα και για εργόχειρο.

Όταν όμως έτσι που πάνε με το εμπόριο των δασών μας εξαφανίσουν τα ξύλα και θα είναι δυσεύρετα,

τότε θα χρησιμοποιήσω το κατώτερο που θα χρησιμοποιή ο κόσμος, σόμπα πετρελαίου ή δεν ξέρω τι άλλο θα είναι

φθηνό και ταπεινό για θέρμανση, γκαζιέρα για το εργόχειρο κ.λπ.


- Πώς μπορεί να διακρίνει κανείς μέχρι ποιο σημείο είναι κάτι απαραίτητο σ' ένα Κοινόβιο;

Αν σκέφτεται κανείς μοναχικά, μπορεί να το βρη.

Αν δεν σκέφτεται μοναχικά, όλα απαραίτητα είναι και μετά γίνεται κοσμικός και χειρότερος από κοσμικός.

Σαν μοναχοί θα πρέπη να ζήσουμε τουλάχιστον λίγο κατώτερα απ' ό,τι στον κόσμο ή τουλάχιστον

όπως ζούσαμε στον κόσμο.

Όχι να έχω καλύτερα πράγματα από αυτά που είχα στο σπίτι μου.

Το Μοναστήρι κανονικά πρέπει να είναι πιο φτωχό από το σπίτι μου.

Αυτό βοηθάει εσωτερικά τον μοναχό και βοηθάει και τον κόσμο.

Τα έχει κανονίσει έτσι ο Θεός, να μη βρίσκουν ανάπαυση σ' αυτά τα πράγματα οι άνθρωποι.


Αν τους λαϊκούς τους βασανίζη αυτή η εξέλιξη η κοσμική, πόσο μάλλον τον μοναχό!

Αν βρισκόμουν σ' ένα πλούσιο σπίτι και μου έλεγε ο νοικοκύρης, “πού θέλεις να σε φιλοξενήσω, για να ευχαριστηθής,

στο σαλόνι με τα επίσημα έπιπλα ή σ' έναν σταύλο που έχω με κανα-δυό κατσίκες;” ειλικρινά σας λέω,

εκεί στον σταύλο με τα κατσίκια θα ένιωθα μεγαλύτερη ανάπαυση.

Γιατί, όταν ξεκίνησα για καλόγερος, δεν έφυγα από τον κόσμο, για να βρω καλύτερο σπίτι, να βρω παλάτι.

Ξεκίνησα για κάτι χειρότερο από αυτό που είχα. Αλλιώς δεν κάνω τίποτε για τον Χριστό.


Αλλά η σημερινή λογική είναι αυτή: “Καλά, θα μου πουν, αν μείνης σε ένα παλάτι, σε τι θα βλάψη την ψυχή σου;

Εκεί στον σταύλο θα μυρίζη άσχημα, ενώ στο παλάτι θα έχη και μια ευωδία, θα μπορής να κάνης και καμμιά μετάνοια”.

Πρέπει να υπάρχη αισθητήριο πνευματικό.

Βλέπεις, στην πυξίδα έχει και το ένα βέλος μαγνήτη και το άλλο μαγνήτη και γυρίζει.

Ο Χριστός έχει μαγνήτη, αλλά πρέπει κι εμείς να πάρουμε λίγο μαγνήτη, για να γυρίζουμε προς τον Χριστό.

Παλιά τι δυσκολίες υπήρχαν στα Κοινόβια!


Θυμάμαι, στην κουζίνα είχαν ένα καζάνι μεγάλο και είχαν την μανέλλα, για να το σηκώνουν.

Με τα ξύλα άναβαν φωτιά, για να μαγειρέψουν. Πότε δυνατή φωτιά, πότε σιγανή, κολλούσαν τα φαγητά.

Όταν κολλούσαν τα ψάρια, είχαν μια ατσαλόσκουπα, για να τα ξεκολλούν.

Άντε να μαζεύυμε μετά την στάχτη από την φωτιά, να την βάζουμε σ' ένα πιθάρι που είχε μια τρύπα από κάτω,

να ρίχνουμε νερό να κατασταλάξη η αλισίβα, για να πλύνουμε τα πιάτα.

Τα χέρια γίνονταν χάλια. Και το νερό το ανεβάζαμε με το μαγγάνι στο αρχονταρίκι.

Μερικά πράγματα που γίνονται σήμερα στα Μοναστήρια, δεν δικαιολογούνται.

Είδα σ' ένα Μοναστήρι να κόβουν το ψωμί με μηχανή. Δεν ταιριάζει!


Να είναι ένας άρρωστος ή φιλάσθενος, που δεν μπορεί να κόψη το ψωμί με το μαχαίρι, και είναι ανάγκη να το κόψη,

γιατί δεν υπάρχει άλλος, τότε εκείνος, τέλος πάντων, δικαιολογείται.

Αλλά να βλέπης τώρα έναν γεροδεμένο να κόβη το ψωμί με την ρόδα!

Αυτός μπορεί να δουλέψη κομπρεσέρ και παίρνει την ρόδα, για να κόψη το ψωμί, και το θεωρεί κατόρθωμα!

Κοιτάξτε στα πνευματικά να προπορεύεσθε. Μη χαίρεσθε μ' αυτά τα πράγματα, μηχανές, ευκολίες κ.λπ.

Αν φύγη από τον Μοναχισμό το πνεύμα της ασκήσεως, δεν έχει νόημα μετά η μοναχική ζωή.

Αν βάζουμε την ευκολία πάνω από την καλογερική, δεν θα κάνουμε προκοπή.

Ο μοναχός αποφεύγει τις ευκολίες, γιατί δεν τον βοηθάνε πνευματικά.


Στην κοσμική ζωή δυσκολεύονται οι άνθρωποι από τις ευκολίες τις πολλές.

Στον μοναχό, ακόμη και αν έβρισκε σ' αυτά ανάπαυση, δεν ταιριάζει η ευκολία. Να μη ζητούμε ανέσεις.

Την εποχή που έζησε ο Μέγας Αρσένιος δεν υπήρχαν ούτε λουξ ούτε τίποτε άλλο, υπήρχαν επίσημοι φανοί

στα ανάκτορα με λάδι πολύ λεπτό.

Δεν μπορούσε να φέρη έναν τέτοιο φανό στην έρημο; Αλλά δεν το έκανε.

Είχε ένα φιτίλι ή βαμβάκι και λάδι απ' αυτά τα σπορέλαια, ό,τι είχαν τότε, και αυτό χρησιμοποιούσε (1).

Στο διακόνημα πολλές φορές δικαιολογούμε τον εαυτό μας να έχουμε μηχανές ή διάφορες άλλες ευκολίες, για να γίνη

γρήγορα η δουλειά και να αξιοποιηθή δήθεν ο χρόνος μας στα πνευματικά, και τελικά ζούμε πολυμέριμνη ζωή,

με άγχος, σαν κοσμικοί και όχι σαν καλόγεροι.


Όταν πήγαν σ' ένα Μοναστήρι μερικοί νέοι μοναχοί, το πρώτο πράγμα που έκαναν, ήταν να πάρουν ταχυβραστήρες,

για να έχουν χρόνο να κάνουν πνευματικά, και μετά κάθονταν με τις ώρες και κουβέντιαζαν.

Δεν είναι δηλαδή ότι τις ευκολίες θα τις χρησιμοποιήσουν, για να κερδίσουν χρόνο και

να τον αξιοποιήσουν στα πνευματικά.

Σήμερα με τις ευκολίες κερδίζουν χρόνο, και χρόνο για προσευχή δεν έχουν.


- Γέροντα, άκουσα να λένε ότι και ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης ήταν προοδευτικός!

Ναι, ήταν προοδευτικός! Τέτοιου είδους προοδευτικότητα είχε σαν την σημερινή!...

Ας διαβάσουν τον βίο του Αγίου Αθανασίου.

Αχ, είχαν φθάσει τους οκτακόσιους, τους χίλιους οι μοναχοί, και πόσος κόσμος πήγαινε για βοήθεια!

Πόσοι φτωχοί, νηστικοί πήγαιναν να φάνε ψωμί, να φιλοξενηθούν στην Λαύρα!

Για να τα βγάλη πέρα ο Άγιος είχε πάρει δυό βόδια για τον μύλο ας πάρουν και αυτοί σήμερα βόδια!

Αναγκάσθηκε να κάνη φούρνο, σύγχρονο για την εποχή του, για να δίνη ψωμί στους ανθρώπους.

Οι βυζαντινοί αυτοκράτορες τα Μοναστήρια τα είχαν προικίσει με περιουσίες, γιατί ήταν σαν Φιλανθρωπικά Ιδρύματα.

Τα Μοναστήρια τα έφτιαχναν, για να βοηθιέται πνευματικά και υλικά ο κόσμος. Γι' αυτό έδιναν δωρεές οι αυτοκράτορες.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι όλα θα χαθούν και θα παρουσιασθούμε μπροστά στον Θεό χρεωμένοι, εμείς κανονικά

οι μοναχοί έπρεπε να έχουμε όχι αυτά που πετάνε οι σημερινοί άνθρωποι, αλλά εκείνα τα άχρηστα που πετούσαν

την παλιά εποχή οι πλούσιοι στους λάκκους.

Δύο πράγματα να θυμάστε, πρώτα ότι θα πεθάνουμε, ύστερα ότι ίσως πεθάνουμε όχι με φυσιολογικό θάνατο,

και πρέπει να είστε έτοιμες να πεθάνετε με αφύσικο θάνατο.

Αν θυμάστε αυτά τα δύο, όλα θα πάνε καλά και από πνευματική πλευρά και από κάθε άλλη πλευρά.

Όλα μετά βρίσκουν τον δρόμο τους.


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

1) Ο Άγιος Αρσένιος ο Μέγας (354) καταγόταν από την Ρώμη. Ήταν μέγας κατά την σοφία και την αρετή. Ονομαζόταν “πατήρ Βασιλέων”, γιατί ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος του ανέθεσε την μόρφωση των δύο παιδιών του. Το 394 μετά από θεία πληροφορία αναχωρεί για την έρημο της Αιγύπτου. Αν και είχε ζήσει στα ανάκτορα, διακρίθηκε ως μοναχός για την μεγάλη αυστηρότητα και την σκληρα

[XAPA]

Η στέρηση πολύ βοηθάει



- Γέροντα, γιατί σήμερα ο κόσμος ταλαιπωρείται τόσο πολύ;

- Γιατί αποφεύγει τον κόπο.

Αυτή η άνεση είναι που τον αρρωσταίνει και τον ταλαιπωρεί.

Οι ευκολίες στην εποχή μας έχουν αποβλακώσει τον κόσμο.

Αυτή η μαλθακότητα σήμερα έχει φέρει και τις πολλές αρρώστιες.

Παλιά τι τραβούσαν για να αλωνίσουν! Τι κόπος, αλλά και τι γλυκό ήταν το ψωμί!

Πού να έβλεπες ψωμί πεταμένο! Αν εύρισκες κανένα κομματάκι, το μάζευες και το ασπαζόσουν.

Όσοι πέρασαν Κατοχή βλέπουν ένα κομμάτι ψωμί και το βάζουν στην άκρη, ενώ οι άλλοι το πετούν,

δεν καταλαβαίνουν την αξία του.


Πετάνε κομμάτια ψωμί στα σκουπίδια, δεν το εκτιμούν. Ούτε ένα “δόξα σοι ο Θεός” δεν λένε οι περισσότεροι

για τις ευλογίες που δίνει ο Θεός.

Σήμερα όλα γίνονται με άνεση.

Η στέρηση πολύ βοηθάει. Όταν στερούνται κάτι οι άνθρωποι, τότε μπορούν να αναγνωρίσουν την αξία του.

Όσοι στερούνται με επίγνωση, με διάκριση, με ταπείνωση, για την αγάπη του Χριστού, αισθάνονται την πνευματική χαρά.

Αν π.χ. κάποιος πη, “δεν θα πιώ νερό σήμερα, γιατί ο τάδε είναι άρρωστος, Θεέ μου, δεν μπορώ να κάνω τίποτε

περισσότερο” και το κάνη, ο Θεός θα τον ποτίση όχι με νερό αλλά με λεμονάδα πνευματική, με θεϊκή παρηγοριά.


Οι ταλαιπωρημένοι, μια παραμικρή βοήθεια να τους προσφέρη κανείς, έχουν πολλή ευγνωμοσύνη.

Ένα αρχοντόπουλο καλομαθημένο, όλα τα χατήρια να του κάνουν οι γονείς του, τίποτε δεν το ευχαριστεί.

Μπορεί να τα έχη όλα και βασανισμένο να είναι. Τα κάνει όλα γυαλιά-καρφιά.

Ενώ μερικά παιδάκια, τα καημένα, για την παραμικρή βοήθεια αισθάνονται μεγάλη ευγνωμοσύνη.

Αν ένας φίλος βρεθή να τους βάλη τα ναύλα για το Άγιον Όρος, πόσο ευγνωμονούν και αυτόν και τον Χριστό!

Ακούς πολλά πλουσιόπαιδα να λένε: “Τάχουμε όλα, γιατί να τάχουμε όλα;”


Γκρινιάζουν, γιατί καλοπερνούν, αντί να ευγνωμονούν τον Θεό και να βοηθούν και κανέναν φτωχό!

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αχαριστία! Νιώθουν κενό, γιατί δεν τους λείπει τίποτε από τα υλικά.

Τα βάζουν και με τους γονείς, γιατί τους τα έχουν όλα έτοιμα, και φεύγουν από το σπίτι και γυρίζουν

με ένα γυλιό στην πλάτη.

Και οι γονείς να τα δίνουν χρήματα, να τους πάρουν τηλέφωνο, για να μην ανησυχούν, και εκείνα να αδιαφορούν.

Και τελικά καταλήγουν οι γονείς να τα ψάχνουν.


Ένα παλληκάρι τα είχε όλα, αλλά δεν ήταν ευχαριστημένο με τίποτε.

Έφυγε κρυφά από το σπίτι και κοιμόταν μέσα στα τραίνα, για να ταλαιπωρηθή. Και ήταν και από καλή οικογένεια!

Ενώ, αν είχε μια δουλειά και ζούσε με τον ιδρώτα του, θα είχε νόημα ο κόπος του και θα ήταν αναπαυμένο και

θα δοξολογούσε τον Θεό.

Σήμερα οι πιο πολλοί δεν στερούνται, γι' αυτό δεν έχουν φιλότιμο.

Αν δεν κοπιάζη κανείς, δεν μπορεί να εκτιμήση και τον κόπο των άλλων.

Τι νόημα έχει λ.χ. να ζητάς επάγγελμα άνετο, να βγάζης χρήματα και μετά να ζητάς ταλαιπωρία;

Οι Σουηδοί, που παίρνουν για όλα επίδομα από το κράτος και δεν κοπιάζουν, γυρίζουν στους δρόμους.

Κοπιάζουν για τον αέρα, νιώθουν άγχος, γιατί έχουν εκτροχιασθή πνευματικά, όπως οι ρόδες που,

όταν βγουν από τον άξονα, τρέχουν στον δρόμο χωρίς σκοπό και καταλήγουν στον γκρεμό.


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Οι πολλές ευκολίες αχρηστεύουν τον άνθρωπο



Ο κόσμος κοιτάζει την ομορφιά σήμερα και έτσι ξεγελιέται, με την ομορφιά.

Τους Ευρωπαίους (1) τους βοηθάει αυτό, συνέχεια με τα κατσαβίδια φτιάχνουν όμορφα, καινούργια πράγματα,

δήθεν πιο πρακτικά, για να μην κουνούν τα χέρια τους οι άνθρωποι.

Παλιά με τα μέσα που χρησιμοποιούσαν στην εργασία τους οι άνθρωποι, δυνάμωναν.

Τώρα με τα μέσα που χρησιμοποιούν, χρειάζεται να κάνουν μετά φυσιοθεραπεία, μασάζ.

Οι γιατροί εξασκούνται στο μασάζ τώρα! Βλέπεις σήμερα μαραγκούς με κάτι κοιλιές!

Πού να εύρισκες παλιά μαραγκό με κοιλιά! Γιατί με την πλάνη που πήγαινε πέρα-δώθε κοιλιές θα έμεναν;

Οι πολλές ευκολίες, όταν ξεπερνούν τα όρια, τον αχρηστεύουν τον άνθρωπο και τεμπελιάζει.

Ενώ μπορεί να γυρίση κάτι με το χέρι, σου λέει: “Όχι, καλύτερα να πατήσω ένα κουμπί και να γυρίση μόνο του”!

Όταν συνηθίζη κανείς με το εύκολο, θέλει όλο εύκολα μετά.


Σήμερα οι άνθρωποι θέλουν να δουλεύουν λίγο και να πληρώνονται πολύ.

Αν γίνεται να μη δουλεύουν και καθόλου, ακόμη καλύτερα!

Αυτό το πνεύμα έχει προχωρήσει και στην πνευματική ζωή, θέλουμε να αγιάσουμε δίχως κόπο.

Και οι περισσότεροι που είναι ευαίσθητοι στην υγεία είναι από την καλοπέραση.

Αν γίνη ένας πόλεμος, έτσι όπως είναι καλομαθημένοι οι άνθρωποι, πώς θα αντέξουν;

παλιά τουλάχιστον ήταν και σκληραγωγημένος ο κόσμος, ακόμη και τα παιδιά, και άντεξαν.

Τώρα θέλουν βιταμίνες B, C, D και... μερσεντές, για να ζήσουν!

Βλέπεις, και ένα ατροφικό παιδί, αν εργασθή, δυναμώνουν τα μπράτσα του.


Πολλοί γονείς έρχονται και μου λένε: “Είναι παράλυτο το παιδί μου”, ενώ στην πραγματικότητα έχει

μια ευαισθησία στα πόδια.

Εκείνοι το ταΐζουν, αυτό κάθεται, το ταΐζουν, κάθεται.

Όσο κάθεται, τόσο τα πόδια γίνονται πιο ατροφικά και μετά καταλήγει στο καροτσάκι:

“Κάνε προσευχή, μου λένε, το παιδί μου είναι παράλυτο”.

Τώρα ποιος είναι παράλυτος, το παιδί ή οι γονείς;

Τους λέω να τα δίνουν τροφές που δεν παχαίνουν, να τα βάζουν να περπατούν λίγο.

Μετά πέφτει το βάρος και κινούνται σιγά-σιγά πιο φυσιολογικά, μέχρι που παίζουν και ποδόσφαιρο!


Ο Θεός θα βοηθήση τα πραγματικά παράλυτα παιδιά, που δεν βοηθιούνται ανθρωπίνως.

Ένα παιδάκι στην Κόνιτσα, πολύ ανάποδο, είχε καή από βόμβα.

Το ποδαράκι του είχε μαζευτή και δεν μπορούσε να το τεντώση.

Επειδή όμως δεν ησύχαζε και από την ζωηράδα του το κουνούσε συνέχεια, τέντωσαν τα νεύρα και έγινε καλά.

Πήγε και αντάρτης στον Ζέρβα!

Και εγώ, όταν πιάστηκε το πόδι μου από ισχιαλγία, έκανα τα κομποσχοίνια περπατώντας και δυνάμωσε.

Η κίνηση πολλές φορές βοηθάει.


Αν αρρωστήσω δυό-τρεις μέρες και δεν μπορώ να κινηθώ, λέω: “Βοήθησέ με, Θεέ μου, λίγο μόνο να σηκωθώ,

να κινηθώ, και ύστερα θα τα βολέψω... Θα πάω να κόψω ξύλα”.

Γιατί, αν παραμείνω ξαπλωμένος, θα γίνω χειρότερα. Γι' αυτό, μόλις βρω λίγο κουράγιο,

και να είναι ακόμη κρυωμένος, ζορίζομαι και σηκώνομαι να κόψω κανένα ξύλο.

Ντύνομαι γερά, ιδρώνω, και φεύγει το κρύωμα.

Ξέρω, φυσικά, ότι με την ξάπλα είναι πιο αναπαυτικά, αλλά ζορίζω τον εαυτό μου και σηκώνομαι, και φεύγουν όλα.

Να, βλέπω, όταν έχω κόσμο και κάθωμαι στο κούτσουρο, πιάνομαι.


Μπορώ να πάρω ένα στρωσιδάκι και να βάλω – αλλά πού να βρεις μετά για όλους.

Γι' αυτό ύστερα κάνω μια ώρα κομποσχοίνι την νύχτα περπατώντας.

Και επειδή έχω πρόβλημα κάτω στα πόδια που κατεβαίνει το αίμα, μετά τεντώνω και λίγο τα πόδια μου.

Αν αφήσω τον εαυτό μου έτσι, πρέπει να με υπηρετούν.

Ενώ τώρα υπηρετώ τον κόσμο. Καταλάβατε; Γι' αυτό ο άνθρωπος να μην χαίρεται το ξάπλωμα, γιατί δεν βοηθάει.


- Γέροντα, η άνεση πάντοτε βλάπτει;

- Ναι, εκεί κοντά στο Καλύβι μου είναι ένας Κύπριος μοναχός, ο Γερο-Ιωσήφ από την Καρπασία.

Είναι εκατόν έξι χρονών (2) και εξυπηρετείται ακόμη μόνος του.

Πού στον κόσμο σήμερα! Μερικοί συνταξιούχοι δεν μπορούν να περπατήσουν.

Αδυνατίζουν τα πόδια τους, παχαίνουν κιόλας από το καθισιό και αχρηστεύονται.

Ενώ, αν έκαναν κάτι, πολύ θα βοηθιόνταν.

Τον Γερο-Ιωσήφ τον πήραν στην Μονή Βατοπεδίου.

Τον έπλυναν, τον έλουσαν, τον περιποιήθηκαν, αλλά εκείνος τους είπε:

“Μόλις ήρθα εδώ, αρρώστησα. Εσείς μ' αρρωστήσατε.

Να με πάτε στο Καλύβι μου να πεθάνω”. Αναγκάσθηκαν και τον πήγαν πίσω.


Πήγα μια μέρα να τον δω. “Τι γίνεται; του λέω. Έμαθα πήγες στο Μοναστήρι”.

“Ναι, πήγα, μου λέει. Με πήραν με το αυτοκίνητο, με πήγαν κάτω, μ' έλουσαν, με καθάρισαν, με περιποιήθηκαν,

αλλά εγώ αρρώστησα.

“Να με πάτε πίσω”, τους είπα. Μόλις έφθασα εδώ, έγινα καλά!”

Δεν βλέπει και πλέκει κομποσχοίνια. Μια φορά που του έστειλα λίγο φιδέ, είπε:

“Τι, για χτικιάρικο με πέρασε ο Γερο-Παΐσιος και μου στέλνει φιδέ;”

Τρώει φασόλια, ρεβίθια, κουκιά. Έχει τέτοια υγεία! Παλληκάρι είναι!

Με δύο μπαστούνια περπατάει και πηγαίνει και μαζεύει χόρτα με δυό μπαστούνια.

Σπέρνει κοκκάρι, κουβαλάει νερό να πλύνη τα ρούχα του, το κεφάλι του.

Να διαβάση μετά την Ακολουθία του, τα Ψαλτήρια, να κάνη τον κανόνα του, την ευχή.


Να δήτε, πήρε μάστορες να του φτιάξουν την σκεπή και πήγε με τα δυό μπαστούνια να ανεβή στην σκάλα να δη τι κάνουν.

“Κατέβα κάτω!” του λένε. “Όχι, θ' ανέβω, τους λέει, να δω πώς τα φτιάχνετε”!

Πολύ ταλαιπωρείται. Ξέρετε όμως τι χαρά νιώθει! Φτερουγίζει η καρδιά του!

Τα ρούχα του οι Πατέρες τα παίρνουν κρυφά να τα πλύνουν.

Τον ρώτησα μια φορά: “Ε, τι κάνεις με τα ρούχα;” “Μου τα παίρνουν, μου λέει, πολλές φορές,

έτσι κρυφά μου τα παίρνουν.


Τα πλένω και 'γω, βάζω εκεί αυτά τα “κλίνια”(3), τα αφήνω λίγες μέρες στην σκάφη και καθαρίζουν”!

Βλέπεις μια εμπιστοσύνη στον Θεό, και οι άλλοι να τα έχουν όλα και να έχουν και την φοβία κ.λπ.

Με την περιποίηση αυτός αρρώστησε, με την εγκατάλειψη έγινε καλά.

Η καλοπέραση δεν βοηθάει. Η άνεση δεν είναι για τον μοναχό. Είναι ατιμία στην έρημο.

Μπορεί να είσαι καλομαθημένος, όμως πρέπει να σκληραγωγηθής, αν είσαι υγιής, διαφορετικά δεν είσαι μοναχός.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


1) Ο Γέροντας, όταν αναφέρεται στους Ευρωπαίους και στην Δύση, δεν υποτιμά τους λαούς αυτούς, αλλά θέλει να χτυπήση το ορθολογιστικό και αθεϊστικό πνεύμα.
2) Τον Νοέμβριο του 1990
3) Εννοεί το απορρυπαντικό “ΚΛΙΝ”.

[XAPA]

Κεφάλαιο 3

Απλοποιήστε την ζωή σας, για να φύγη το άγχος

Από την κοσμική ευτυχία βγαίνει το κοσμικό άγχος



Όσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την φυσική ζωή, την απλή, και προχωρούν στην πολυτέλεια, τόσο

αυξάνει και το ανθρώπινο άγχος.

Και όσο απομακρύνονται από τον Θεό, επόμενο είναι να μη βρίσκουν πουθενά ανάπαυση.


Γι' αυτό γυρίζουν ανήσυχοι ακόμη και γύρω από το φεγγάρι - σαν το λουρί της μηχανής γύρω από

την τρελλή ρόδα (1)-, γιατί ολόκληρος ο πλανήτης μας δεν χωράει την πολλή τους ανησυχία.

Από την κοσμική καλοπέραση, από την κοσμική ευτυχία, βγαίνει το κοσμικό άγχος.


Η εξωτερική μόρφωση με το άγχος οδηγεί καθημερινώς εκατοντάδες ανθρώπων (ακόμη και μικρά παιδιά με άγχος)

στις ψυχαναλύσεις και στους ψυχιάτρους και κτίζει συνεχώς Ψυχιατρεία και μετεκπαιδεύει ψυχιάτρους, ενώ πολλοί

ψυχίατροι ούτε Θεό πιστεύουν ούτε ψυχή παραδέχονται.

Επομένως, πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να βοηθήσουν ψυχές, αφού και οι ίδιοι είναι γεμάτοι από άγχος;


Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να παρηγορηθή αληθινά, αν δεν πιστέψη

στον Θεό και στην αληθινή ζωή, την μετά θάνατον, την αιώνια;

Όταν συλλάβη ο άνθρωπος το βαθύτερο νόημα της ζωής της αληθινής, τότε

φεύγει όλο το άγχος του και έρχεται η θεία παρηγοριά, και θεραπεύεται.


Αν πήγαινε κανείς στο Ψυχιατρείο και διάβαζε στους ασθενείς τον Αββά Ισαάκ, θα γίνονταν καλά όσοι πιστεύουν

στον Θεό, γιατί θα γνώριζαν το βαθύτερο νόημα της ζωής.

Πάνε να ηρεμήσουν οι άνθρωποι είτε με ηρεμιστικά είτε με θεωρίες γιόγκα, και την πραγματική ηρεμία, που

έρχεται, όταν ταπεινωθή ο άνθρωπος, δεν την επιδιώκουν, για να έρθη η θεία παρηγοριά μέσα τους.


Και οι διάφοροι τουρίστες, που έρχονται από ξένες χώρες και περπατούν στους δρόμους, μέσα στον ήλιο,

στην ζέστη, μέσα στην σκόνη, μέσα σε τόση φασαρία, σκέψου πόσο υποφέρουν!

Τι ζόρισμα, τι σφίξιμο εσωτερικό έχουν, ώστε το σκάσιμο αυτό το εξωτερικό το θεωρούν ανάσα!

Πόσο τους διώχνει ο εαυτός τους, που θεωρούν ανάπαυση όλη αυτήν την ταλαιπωρία!


Όταν δούμε άνθρωπο με μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τα έχει

όλα -τίποτε δεν του λείπει, - πρέπει να γνωρίζουμε ότι του λείπει ο Θεός.


Τελικά, οι άνθρωποι βασανίζονται και από τον πλούτο, γιατί τα υλικά αγαθά δεν τους γεμίζουν, είναι διπλό βάσανο.

Ξέρω ανθρώπους πλούσιους, που τα έχουν όλα, δεν έχουν και παιδιά και βασανίζονται.

Βαριούνται που κοιμούνται, βαριούνται να περπατήσουν, βασανίζονται από όλα.


“Εντάξει, αφού έχεις ελεύθερο χρόνο, λέω σε κάποιον, κάνε πνευματικά.

Διάβασε μια Ώρα, διάβασε λίγο από το Ευαγγέλιο”. “Δεν μπορώ”, λέει.

“Κάνε ένα καλό, πήγαινε σε κανένα νοσοκομείο και δες κανέναν άρρωστο”.


“Πού να πάω ως εκεί, σου λέει, και τι θα βγη;”

“Πήγαινε να βοηθήσης κανέναν φτωχό στην γειτονιά σου”. “Όχι, δεν μ' ευχαριστεί, λέει, ούτε αυτό”.

Να έχη ελεύθερο χρόνο, να έχη ένα σωρό σπίτια, να έχη όλα τα καλά, και να βασανίζεται!


Ξέρετε πόσοι τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν;

Και βασανίζονται, μέχρι να τους στρίψη το μυαλό. Φοβερό!


Και αν τυχόν δεν δουλεύουν, αλλά μόνον από τις περιουσίες έχουν εισοδήματα, είναι οι πιο βασανισμένοι άνθρωποι.

Ενώ, αν έχουν τουλάχιστον μια δουλειά, είναι καλύτερα.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

1) Στα παλιά μηχανοστάσια “τρελλή ρόδα” ονόμαζαν την ρόδα που δεν παρήγε έργο, αλλά την χρησιμοποιούσαν απλώς για να περνούν το λουρί του τροχού, όταν ήθελαν να τον απενεργοποιήσουν

[XAPA]

Η σημερινή ζωή με το συνεχές κυνηγητό είναι κόλαση


Οι άνθρωποι συνέχεια βιάζονται, τρέχουν.

Αυτήν την ώρα πρέπει να βρίσκωνται εδώ, την άλλη εκεί, την άλλη πιο πέρα, αφού, για να μην ξεχνούν

τι έχουν να κάνουν, χρειάζεται να τα γράφουν.

Μέσα σε τόσο τρέξιμο πάλι καλά που θυμούνται τα ονόματά τους!...

Ούτε τον εαυτό τους γνωρίζουν.

Αλλά πώς να τον γνωρίσουν; Γίνεται να καθρεφτισθής σε θολά νερά;

Ο Θεός να με συγχωρέση, αλλά ο κόσμος κατήντησε σωστό τρελλοκομείο.

Δεν σκέφτονται οι άνθρωποι την άλλη ζωή, μόνο ζητάνε όλο και περισσότερα υλικά αγαθά.

Γι' αυτό και δεν βρίσκουν ησυχία και τρέχουν συνέχεια.


Ευτυχώς που υπάρχει η άλλη ζωή.

Αν οι άνθρωποι ζούσαν αιώνια σ' αυτήν την ζωή, μεγαλύτερη κόλαση δεν θα υπήρχε,

έτσι όπως έχουν κάνει την ζωή τους.

Με αυτό το άγχος, αν ζούσαν οκτακόσια, εννιακόσια χρόνια, όπως στην εποχή του Νώε,

θα ζούσαν μια μεγάλη κόλαση.

Τότε ζούσαν απλά και ζούσαν και πολλά χρόνια, για να διατηρήται η Παράδοση.

Τώρα γίνεται αυτό που λέει ο Ψαλμός: “Αι ημέραι των ετών ημών εν αυτοίς εβδομήκοντα έτη,

εάν δε εν δυναστείαις, ογδοήκοντα έτη, και το λείον αυτών κόπος και πόνος” (1).

Εβδομήντα χρόνια είναι ίσα-ίσα για να τακτοποιήσουν τα παιδιά τους οι άνθρωποι.


Μια μέρα πέρασε από το Καλύβι ένας γιατρός που ζη στην Αμερική και μου έλεγε για την ζωή εκεί πέρα.

Οι άνθρωποι εκεί κατήντησαν μηχανές, όλη μέρα δουλεύουν.

Κάθε μέλος της οικογενείας πρέπει να έχη δικό του αυτοκίνητο.

Ύστερα στο σπίτι, για να κινήται ο καθένας άνετα, πρέπει να έχουν τέσσερις τηλεοράσεις.

Και δωσ' του και δουλεύουν και κουράζονται, για να βγάλουν πολλά χρήματα, για να πουν πως είναι

τακτοποιημένοι και ευτυχισμένοι.

Αλλά τι σχέση έχουν όλα αυτά με την ευτυχία;

Τέτοια ζωή γεμάτη άγχος και με ένα συνεχές κυνηγητό δεν είναι ευτυχία, είναι κόλαση.

Τι να την κάνης την ζωή με τέτοιο άγχος;


Αν έπρεπε όλος ο κόσμος να ζη την ζωή αυτή, δεν θα την ήθελα.

Αν ο Θεός έλεγε σ' αυτούς τους ανθρώπους:

“Δεν σας τιμωρώ για την ζωή που ζήτε, αλλά θα σας αφήσω αιώνια να ζήτε έτσι”, αυτό για μένα

θα ήταν μια μεγάλη κόλαση.

Γι' αυτό και πολλοί άνθρωποι δεν αντέχουν να ζουν μέσα σε τέτοιες συνθήκες και βγαίνουν έξω

στην ύπαιθρο χωρίς κατεύθυνση και σκοπό.

Σχηματίζουν ομάδες, έξω στην φύση, άλλοι με πρόγραμμα την γυμναστική, άλλοι με κάτι άλλο.

Μου είπαν για μερικούς που βγαίνουν στην ύπαιθρο και τρέχουν ή φεύγουν στα βουνά και ανεβαίνουν σε ύψος 6.000 μ.

Κρατούν την αναπνοή τους και έπειτα την αφήνουν και πάλι εισπνέουν βαθιά... Χαμένα πράγματα.

Αυτό δείχνει πως η καρδιά τους είναι πλακωμένη από το άγχος και ζητάει διέξοδο.

Σε έναν τέτοιον είπα: “Εσείς σκάβετε λάκκο, τον κάνετε μεγάλο, θαυμάζετε για τον λάκκο που ανοίξατε και

για το βάθος του και... πέφτετε μέσα και πάτε κάτω.

Ενώ εμείς σκάβουμε λάκκο και βρίσκουμε μέταλλα.

Έχει νόημα η άσκηση μας, γιατί γίνεται για κάτι ανώτερο”.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

1) Ψαλμ. 89, 10