Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

[XAPA]

Χάσμα γενεών



Ο κόσμος έγινε τρελλοκομείο.

Τα μικρά παιδιά κοιμούνται τα μεσάνυχτα, ενώ πρέπει να κοιμούνται με το ηλιοβασίλεμα.

Είναι κλεισμένα στις πολυκατοικίες, στα μπετά και μπαίνουν στο πρόγραμμα, τι να κάνουν τα παιδιά,

τι να κάνουν και οι γονείς;

Έρχονται τα παιδιά και μου λένε: «Δεν μας καταλαβαίνουν οι γονείς».

Έρχονται οι γονείς και μου λένε: «Δεν μας καταλαβαίνουν τα παιδιά μας».

Έχει δημιουργηθή χάσμα ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά.

Για να εξαλειφθή, πρέπει οι γονείς να έρθουν στην θέση των παιδιών και τα παιδιά στην θέση των γονέων.

Και αν τώρα τα παιδιά δεν παιδεύουν τους γονείς, και τα παιδιά τους αργότερα δεν θα τους παιδεύουν.

Ενώ αν τώρα δεν ακούν και παιδεύουν τους γονείς, και τα δικά τους παιδιά αργότερα θα τους βασανίζουν,

γιατί θα λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι των μεγάλων.


- Γέροντα, μερικά παιδιά λένε ότι έχουν βλαφτή από την αγάπη των γονέων τους.

Δεν έχουν δίκαιο. Όταν το παιδί έχη φιλότιμο, δεν βλάπτεται από την αγάπη των γονέων.

Αν εκμεταλλεύτεται την αγάπη τους, θα καταστραφή.

Αν το παιδί βλάπτεται από την αγάπη των γονέων, στην ουσία το παιδί είναι βλαμμένο.

Ενώ θα έπρεπε να ευγνωμονή τον Θεό για τους γονείς, για την αγάπη τους, εκείνο στενοχωριέται,

γιατί του δείχνουν καλωσύνη, ενώ άλλα παιδιά δεν έχουν γονείς! Τι να πης!

Όταν ένα παιδί δεν αναγνωρίζη τους γονείς σαν ευεργέτες του και δεν τους αγαπάη

– και ένας λόγος παραπάνω όταν οι γονείς έχουν φόβο Θεού -

πώς είναι δυνατόν να σέβεται και να αγαπάη τον Θεό, τον μεγάλο του ευεργέτη και Πατέρα όλων των ανθρώπων,

που είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβη στην παιδική ηλικία;



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Κεφάλαιο 5

Εσωτερική αταξία και εξωτερική εμφάνιση


Οι καημένοι οι κοσμικοί ντύνονται όπως είναι μέσα τους




- Δώστε μου, Γέροντα, μια ευχή.

Εύχομαι να γίνης πνευματικό καρναβάλι σαν την Αγία Ισιδώρα (1) την σαλή· να αποκτήσης την καλή υποκρισία.

Βλέπεις, οι καημένοι οι κοσμικοί γιορτάζουν κάθε μέρα την κοσμική τους υποκρισία και ντύνονται όπως είναι μέσα τους.

Παλιά, καρναβάλια γίνονταν οι άνθρωποι μια φορά τον χρόνο, μόνον τις Αποκριές.

Τώρα οι περισσότεροι συνέχεια καρναβάλια είναι.

Δηλαδή, παλιά έβλεπε κανείς καρναβάλια μια εβδομάδα, μόνον τις Αποκριές. Τώρα βλέπει κάθε μέρα…

Καθένας ντύνεται όπως του λέει ο λογισμός! Έχουν γίνει τελείως παράξενοι. Παλάβωσαν!

Λίγοι είναι οι συμμαζεμένοι άνθρωποι, οι σεμνοί, είτε άνδρες είτε γυναίκες είτε παιδιά.

Ιδίως οι γυναίκες είναι τελείως χάλια.


Σήμερα που κατέβαινα στην πόλη είδα κάποια με μια κορδέλα τόοοσο φαρδιά, σαν επίδεσμο,

κάτι μπότες μέχρι επάνω και ένα κοντό φόρεμα.

Μου είπαν: «Είναι της μόδας»! Άλλες περπατούν με κάτι τόοοσο λεπτά τακούνια!

Λίγο να στραβοπατήσουν, στον ορθοπεδικό θα πάνε…

Τα δε μαλλιά, μην τα ρωτάς!

Μια άλλη – ο Θεός να με συγχωρέση - τι άνθρωπος ήταν;

Ένα πρόσωπο άγριο, με το τσιγάρο στο στόμα, φου, φου, τα μάτια κόκκινα!...

Τώρα λένε ότι έχουν σαν αρχή να μην καπνίζουν στο σπίτι, όταν έχουν μικρά παιδιά.

Τα παιδιά εν τω μεταξύ, τα καημένα, έχουν γεννηθή… καπνιστές ρέγγες!

Και από τους καφέδες οι άνθρωποι παθαίνουν· κάνουν κάτι γκριμάτσες…

Έχει φύγει η Χάρις του Θεού. Τέλεια εγκατάλειψη!


Θυμάμαι, όταν ήμουν στο Σινά, ήταν και εκεί… μην τα συζητάς!

Πόσο πονούσα, όταν έβλεπα τις τουρίστριες που έρχονταν στο Μοναστήρι! Τι χάλια ήταν!

Σαν να έβλεπα ωραίες εικόνες, βυζαντινές, πεταγμένες στα σκουπίδια, μόνον που αυτές είχαν πεταχθή μόνες τους.

Μια φορά είδα μια που φορούσε κάτι σαν φαιλόνι και είπα: «Δόξα τω Θεώ, να και μια που φοράει κάτι συμμαζεμένο·

τέλος πάντων φαιλόνι-ξεφαιλόνι, τουλάχιστον δεν είναι σαν τις άλλες».

Ύστερα, όταν γύρισε μπροστά, τι να δω; Ήταν όλα ανοικτά!


Πού έφθασε ο κόσμος!... Μου έστειλαν μια φωτογραφία μιας νύφης, για να κάνω προσευχή να πάη καλά ο γάμος της.

Φορούσε ένα νυφικό τελείως χάλια. Τέτοιο ντύσιμο είναι ασέβεια στο Μυστήριο, στον ιερό χώρο της Εκκλησίας.

Πνευματικοί άνθρωποι και δεν σκέφτονται! Τι να κάνουν οι άλλοι; Γι΄ αυτό λέω, αν και τα Μοναστήρια δεν κρατήσουν,

δεν υπάρχει φρένο πουθενά· είναι ξέφρενοι οι άνθρωποι σήμερα.

Παλιά που υπήρχαν και οι δια Χριστόν σαλοί, υπήρχαν ελάχιστοι τρελλοί στον κόσμο.

Μήπως θα πρέπει να παρακαλέσουμε τους δια Χριστόν σαλούς να κάνουν καλά τους φύσει σαλούς

και να αναδειχθούν πάλι δια Χριστόν σαλοί;


Πάντως τα πιο παράξενα πράγματα βλέπεις και ακούς σήμερα.

Μου είπε ένας –έκανα τον σταυρό μου, όταν το άκουσα- ότι σήμερα είναι της μόδας οι τεμπέληδες να τρίβουν

τα ρούχα τους εδώ κι εκεί και ύστερα να κόβουν και να ράβουν μπαλώματα με μια σακκορράφα.

Καλά, ένας εργατικός είναι φυσιολογικό να είναι έτσι, αλλά ένας τεμπέλης!...

Αφού μου είπε αυτό, συμπληρώνει: «Να σου πω, Γέροντα, και κάτι ακόμη πιο παράξενο:

η γυναίκα μου είδε μια φορά στην Ομόνοια το παιδί μιας φιλικής μας οικογένειας

να έχη σχισμένο το παντελόνι του από πίσω.

«Παιδάκι μου, του λέει, βάλε το χεράκι σου πίσω…» «Άσε με, λέει εκείνο, της μόδας είναι»»! Τα καημένα τα παιδιά!


- Είναι σωστό, Γέροντα, που βάζουν μερικοί στις μπλούζες στάμπα με Αγίους;

- Αν είναι σε μπλούζες ή σε σακκάκια, καλά, δεν πειράζει. Εκεί που να βάζουν έναν διάβολο, καλύτερα αυτά.

Αλλά, αν είναι σε παντελόνια, δεν ταιριάζει· είναι ανευλάβεια.

Είναι μερικοί ευλαβείς που βάζουν διάφορα τέτοια.

Να, όταν είχε πάει ο Πατριάρχης Δημήτριος στην Αμερική, είχαν κάνει κάτι μπλούζες με στάμπα τον Πατριάρχη

και την Αγια-Σοφιά.


- Από ευλάβεια το έκαναν;

- Εμ, δεν το έκαναν Εβραίοι, Χριστιανοί το έκαναν.

Υπάρχουν και μερικοί που κάνουν καλά πράγματα, όπως υπάρχουν καλοί γιατροί, υπάρχουν και κομπογιαννίτες!


- Γέροντα, όλη αυτή η αταξία είναι και από την επίδραση των ξένων;

- Εμ, από πού είναι; Γι΄ αυτό λέγανε στα χρόνια μου: «Οι άνθρωποι από την Σμύρνη είναι…»

Ήταν παραθαλάσσιο μέρος και πήγαιναν πολλοί ξένοι.

Ο Άγιος Αρσένιος ήταν πολύ αυστηρός σ΄ αυτά.

Ήταν εκεί στα Φάρασα μια νεόνυμφη και φορούσε μια μανδήλα παρδαλή, σμυρνιώτικη.

Ο Άγιος επανειλημμένως της έκανε παρατηρήσεις, για να την πετάξη και να ντύνεται σεμνά όπως όλες

οι Φαρασιώτισσες. Εκείνη δεν άκουγε.

Μια μέρα που την είδε ο Άγιος Αρσένιος να φοράη πάλι την παρδαλή μανδήλα, της είπε αυστηρά:

«Φράγκικες αρρώστιες στα Φάρασα δεν θέλω. Αν δεν συμμορφωθής, να το ξέρης, τα παιδιά που θα γεννάς,

αφού θα βαπτίζωνται, θα φεύγουν αγγελούδια και συ δεν θα χαρής κανένα».

Και επειδή ούτε τότε συμμορφώθηκε, της πέθαναν δυό αγγελούδια.

Τότε μόνο συνήλθε, πέταξε την παρδαλή μανδήλα και πήγε στον Άγιο Αρσένιο και ζήτησε συγχώρεση.


- Γέροντα, τα σκούρα ρούχα βοηθούν στην πνευματική ζωή έναν που θέλει να γίνη μοναχός;

- Ναι, τα σκούρα ρούχα πολύ βοηθούν.

Φεύγει έτσι κανείς από τον κόσμο, ενώ με τα χρωματιστά μένει γαντζωμένος στον κόσμο.

Και αυτός που λέει: «Θα πάω στο Μοναστήρι και εκεί θα φορέσω μαύρα.

Θα πάω στο Μοναστήρι και εκεί θα κάνω κανόνα», μαύρα πράγματα θα κάνη και εκεί, όταν πάη.

Όταν είναι στον κόσμο και κάνη με χαρά αυτό που κάνουν οι μοναχοί και το λαχταρά, αυτός και στον κόσμο χ

αίρεται πνευματικά και στην καλογερική μετά θα ανεβαίνη δυό-δυό και τρία-τρία τα σκαλιά.


- Μερικές φορές, Γέροντα, παιδιά που θρησκεύουν και ντύνονται σεμνά έχουν πολύ πόλεμο από τους μεγάλους.

Αν το πιστεύουν και το κάνουν αυτό με την καρδιά τους, βάζουν και τους μεγάλους στην θέση τους.

Είχα γνωρίσει μια κοπέλα που φορούσε μαύρα και μανίκια μέχρι κάτω. Είχε μια ευλάβεια!

Της λέει μια φορά μια μοντέρνα γριά: «Δεν ντρέπεσαι, κοπέλα εσύ, να φοράς μαύρα και μανίκια μακριά;»

«Αφού δεν βλέπουμε παραδείγματα από σάς, της απάντησε εκείνη, τουλάχιστον να φορέσουμε εμείς μαύρα»

και την έβαλε στην θέση της.

Βλέπεις, η άλλη, μόλις χήρεψε, και φοράει παρδαλά. Αλλά τι να πης;

Εμένα η αδελφή μου είκοσι τριών χρονών έμεινε χήρα και, μέχρι που πέθανε, τα μαύρα δεν τα έβγαλε.

Για μένα είναι μακάριες οι χήρες που φορέσανε τα μαύρα σ΄ αυτήν την ζωή, έστω και ακούσια,

και ζουν άσπρη πνευματική ζωή και δοξολογούν τον Θεό, χωρίς να γογγύζουν,

παρά οι δυστυχισμένες που φορούν παρδαλά και ζουν παρδαλή ζωή.


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002



1) Η Αγία Ισιδώρα έζησε στο Μοναστήρι των Ταβεννησιωτών, το οποίο είχε ιδρύσει ο Όσιος Παχώμιος στις αρχές του 4ου αιώνος. Υποκρινόταν την «δια Χριστόν» σαλή, ταπείνωνε και εξευτέλιζε τον εαυτό της. Φορούσε ένα κουρέλι στο κεφάλι της, ενώ οι άλλες μοναχές φορούσαν κουκούλι. Ποτέ δεν φόρεσε παπούτσια. Αν και πολλές φορές δέχθηκε ύβρεις και χτυπήματα, ποτέ δεν γόγγυσε ούτε ύβρισε κανέναν. Η αγιότητα του βίου της αποκαλύφθηκε με όραμα στον μεγάλο ασκητή Πιτηρούν, ο οποίος επισκέφθηκε το Μοναστήρι και φανέρωσε ενώπιον όλης της Αδελφότητος ότι η Ισιδώρα, την οποία θεωρούσαν σαλή, ήταν Αμμάς, δηλαδή πνευματική μητέρα.

[XAPA]

Σήμερα δεν διακρίνεις αν είναι άνδρας ή γυναίκα



Κάποτε, για να δοκιμάσουν τον σοφό Σολομώντα, του πήγαν μια ομάδα αγοριών και μια ομάδα κοριτσιών,

όμοια ντυμένα κατά πάντα, για να τα ξεχωρίση.

Εκείνος τα οδήγησε σε μια βρύση και τα έβαλε να πλυθούν. Από τον τρόπο που πλένονταν, τα ξεχώρισε·

τα κορίτσια έρριχναν με προσοχή το νερό στα μάτια, συνεσταλμένα, ενώ τα αγόρια το πετούσαν στο πρόσωπό τους

και έκαναν θόρυβο με τις παλάμες τους.


Σήμερα οι άνδρες έχουν μιμηθή τόσο πολύ τις γυναίκες που πολλές φορές δεν διακρίνονται.

Την παλιά εποχή στα πεντακόσια μέτρα μπορούσες να διακρίνης αν είναι άνδρας ή γυναίκα.

Τώρα ούτε από κοντά δεν μπορείς μερικές φορές να ξεχωρίσης τι είναι· δεν καταλαβαίνεις· γυναίκα είναι; άνδρας είναι;

Γι΄ αυτό αναφέρει η προφητεία ότι θα έρθη εποχή που δεν θα διακρίνωνται οι άνθρωποι αν είναι άνδρας ή γυναίκα.


Ο Γερο-Αρσένιος ο Σπηλαιώτης (1) είπε σε έναν νεαρό που είχε κάτι μαλλιά μέχρι κάτω:

«Καλά, εσύ τι είσαι; Αγόρι είσαι ή κορίτσι;» Δεν διακρινόταν.

Παλιά τους κούρευαν στο Άγιον Όρος. Τώρα έρχονται όπως νάναι…

Εγώ τους κουρεύω με το ψαλίδι που κόβω το μαλλί, όταν πλέκω κομποσχοίνι.

Πόσους έχω κουρέψει! Πίσω από το Ιερό τους κουρεύω. Όταν έρχωνται τέτοιοι, τους λέω:

«Υποσχέθηκα σε κάποιους φαλακρούς να τους κολλήσω μαλλιά… Κάντε αγάπη να τα κόψουμε!

Τι να κάνουμε τώρα; Τόχω υποσχεθή!»


- Το δέχονται, Γέροντα;

Έχει σημασία πώς θα το πη κανείς. Δεν αρχίζω:

«Τι χάλια είναι αυτά; Δεν ντρέπεσθε; Δεν σέβσθε τον ιερό χώρο!» Αλλά τους λέω:

«Βρε, παλληκάρια, εσείς μ΄ αυτά τα μαλλιά βρίζετε τον ανδρισμό σας.

Αν δήτε έναν τσολιά στην Ομόνοια να περπατά με μια γυναικεία τσάντα, πώς θα σας φανή; Ταιριάζει μωρέ;

Να τα κόψουμε τα μαλλιά!» Και τα κουρεύω.

Ξέρετε τι μαλλιά μαζεύω; Καμμιά φορά, αν κανένας λίγο αντιδράση και αρχίση να ρωτάη «γιατί κ.λπ.», του λέω:

«Τι «γιατί»; Καλόγερος δεν είμαι; Κουρές κάνω. Αυτή είναι η δουλειά μου»!

Είναι ο τρόπος που θα το πης. Γελούν και αυτό είναι. μετά τα κουρεύω.

Ονόματα δεν αλλάζω! Έναν μόνον τον έβγαλα Άξιον εστίν,

γιατί εκείνη την ώρα περνούσε η Λιτανεία της εικόνος του «Άξιον εστίν»!


Πώς χαίρονται οι γονείς που τα κουρεύω! Ξέρεις πόσες ευχές παίρνω από τους γονείς, από τις μανάδες;

Ου, ου, ου!... Μόνον από αυτό θα με συγχωρέση ο Θεός!...

Τώρα πάλι είναι μόδα να κόβουν τα μαλλιά και να αφήνουν πίσω κάτι μύτες.

«Τι νόημα έχει, βρε λεβέντες, αυτή η ουρά;» ρωτάω καμμιά φορά.

«Την αφήνουμε, μου λένε, για να μας προσέξουν οι άλλοι».

«Μωρέ, και να τους πληρώσετε τους άλλους, λέω, με τόσα προβλήματα που έχουν σήμερα,

δεν πρόκειται να σας προσέξουν».

Βλέπεις άλλα, κοτζάμ παλληκάρια, να βάζουν σκουλαρίκια! Πόσα σκουλαρίκια έβγαλα!



- Γέροντα, μερικοί φορούν μόνον ένα σκουλαρίκι.

- Οι αναρχικοί είναι που φορούν ένα σκουλαρίκι.

Το ένα σκουλαρίκι στο αυτί είναι σύμβολο αναρχίας. Δεν το βάζουν έτσι από θηλυπρέπεια·

τρυπούν το αυτί τους και το βάζουν σαν σήμα αντιδράσεως.

Ήρθε ένα παλληκάρι με τον πατέρα του στο Καλύβι, είκοσι δύο χρονών, με μαλλιά, γένια και ένα σκουλαρίκι στο αυτί.

«Δεν ταιριάζει, του λέω. Πολλοί σας παρεξηγούν· εγώ δεν σας παρεξηγώ.

Εκείνοι όμως δεν ξέρουν ότι είστε αναρχικοί και σας παρεξηγούν».

Το έβγαλε μετά και μου το έδωσε. Ήταν χρυσό. «Δοσ΄ το, του λέω, σε έναν χρυσοχόο να σου κάνη ένα σταυρουδάκι».


- Άλλοι, Γέροντα, βάζουν σκουλαρίκι και στην μύτη.

Αυτό σημαίνει ότι ο διάβολος τους έβαλε τον χαλκά στην μύτη, μόνον που το καπίστρι δεν φαίνεται…

Είναι και μερικοί που έχουν στον λαιμό πλατειές αλυσίδες χρυσές από ΄δω, από ΄κει!

Έδωσα ένα ξεσκόνισμα σ΄ έναν· τις έβγαλα και μετά του είπα:

«Να τις δώσης σ΄ ένα ορφανό ή να τις δώσης στην μάνα σου, για να τις δώση σε κανέναν φτωχό».

Αφού τον φέρνω σ΄ έναν λογαριασμό, μου λέει: «Τι να κάνω;»

«Από ΄κει ν΄ αρχίσης, λέω· να φορέσης ένα σταυρουδάκι με μια αλυσίδα».

Άνδρες τώρα, και να φορούν χρυσαφικά! Νάχη φαρδειές αλυσίδες, χρυσές, δυό-τρεις σειρές,

που ούτε πριγκίπισσες δεν βάζουν, να φαίνωνται στον λαιμό, και να σου λέη το πρόβλημά του μετά.

Το πρόβλημα είναι εκεί! Κανόνας!


Σ΄ άλλους τα παίρνω, σ΄ άλλους λέω να τα δώσουν μόνοι τους. Έχουν χάσει το μέτρο. Ντιπ-ντιπ-ντιπ έχουν γίνει!

Άλλοι βάζουν ζώδια στον λαιμό. Ρωτάω έναν:

«Τι είναι αυτό; Πρώτη φορά το βλέπω». «Είναι το ζώδιό μου», λέει.

Εγώ νόμιζα ότι είναι μια Παναγία. «Καλά, ζώα είστε, του λέω, και φοράτε ζώδια;». Λόξες!

Η αταξία η εσωτερική ξεσπάει έξω.

Να κάνουμε πολλή προσευχή ο Θεός να φωτίση την νεολαία, για να κρατηθή λίγο προζύμι.


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


1) Ασκητής των σπηλαίων στην περιοχή της Αγίας Άννης του Αγίου Όρους.

[XAPA]

Οι άνθρωποι διψούν την απλότητα




Το καλό είναι ότι διψούν οι άνθρωποι την απλότητα και έφθασαν σε σημείο να κάνουν την απλότητα μόδα,

και ας μη νιώθουν απλά.

Έρχονται μερικοί στο Άγιον Όρος με κάτι ξεβαμμένα ρούχα.

Λέω: «Αυτοί δεν δουλεύουν στα χωράφια, γιατί είναι έτσι;»

Άλλος μιλάει χωριάτικα από φυσικού του και τον χαίρεσαι.

Άλλος πάει να μιλήση χωριάτικα και σου έρχεται να κάνης εμετό.

Είναι και μερικοί που έρχονται με τις γραβάτες τους… Από το ένα άκρο στο άλλο.


Ένας είχε έξι-επτά γραβάτες μαζί του. Ένα πρωί που ετοιμαζόταν, φόρεσε την γραβάτα, το κουστούμι του κ.λπ.

«Τι κάνεις εκεί;» του λέει κάποιος. «Θα πάω στον π. Παΐσιο», λέει.

«Ε, και τι είναι αυτά που φοράς;» «Τα φορώ, λέει, για να τον τιμήσω». Βρε, τι πάθαμε!

Απλότητα δεν έχουν καθόλου· γι΄ αυτό υπάρχει αυτή η αλητεία.

Όταν οι πνευματικοί άνθρωποι δεν ζουν απλά, αλλά είναι κουμπωμένοι, δεν βοηθούν την νεολαία.

Έτσι τώρα οι νέοι, μη έχοντας κάποιο πρότυπο, ζουν αλήτικα.


Γιατί, όταν βλέπουν κουμπωμένους Χριστιανούς, ανθρώπους σφιγμένους με γραβάτες, καλουπωμένους,

δεν βρίσκουν σ΄ αυτούς καμμιά διαφορά από τους κοσμικούς και αντιδρούν.

Αν έβλεπαν απλότητα στους πνευματικούς ανθρώπους, δεν θα έφθαναν σ΄ αυτήν την κατάσταση.

Αλλά τώρα κοσμικό πνεύμα οι νέοι, κοσμική τάξη αυτοί.

«Έτσι πρέπει να περπατάμε οι Χριστιανοί, έτσι πρέπει εκείνο, έτσι το άλλο…»

Και δεν είναι ότι το κάνουν από μέσα τους, από ευλάβεια, αλλά γιατί «έτσι πρέπει».

Οπότε και οι νέοι λένε: «Τι πράγματα είναι αυτά; Να πηγαίνουν στην Εκκλησία με σφιγμένο τον λαιμό!


Άντε απ΄ εκεί!» και τα πετούν και γυρίζουν γυμνοί. Πιάνουν το άλλο άκρο. Κατάλαβες;

Όλα αυτά από αντίδραση τα κάνουν. Ενώ έχουν ιδανικά, δεν έχουν πρότυπα και είναι αξιολύπητοι.

Γι΄ αυτό χρειάζεται κανείς να τους κεντρίση το φιλότιμο και να τους συγκινήση με την απλή του ζωή.

Αγανακτούν, όταν και αυτοί οι πνευματικοί άνθρωποι και οι ιερείς προσπαθούν με συστήματα κοσμικά

να τους συγκρατήσουν.


Όταν όμως βρουν την σεμνότητα, αλλά και την απλότητα και μια ειλικρίνεια, τότε προβληματίζονται.

Γιατί, όταν κανείς έχη ειλικρίνεια και δεν υπολογίζη τον εαυτό του, είναι απλός, έχει ταπείνωση.

Όλα αυτά δίνουν ανάπαυση και στον ίδιο, αλλά είναι αισθητά και στον άλλον.

Καταλαβαίνει ο άλλος αν τον πονάς ή υποκρίνεσαι.

Ένας αλήτης είναι καλύτερος από έναν υποκριτή Χριστιανό.

Γι΄ αυτό όχι υποκριτικό γέλιο αγάπης αλλά φυσιολογική συμπεριφορά· ούτε κακία ούτε υποκρισία

αλλά αγάπη και ειλικρίνεια.


Περισσότερο με συγκινεί, όταν εσωτερικά είναι κανείς τοποθετημένος καλά.

Να έχη δηλαδή σεβασμό και αγάπη πραγματική, να κινήται απλά, να μην κινήται με τύπους,

γιατί τότε μένει κανείς μόνο στα εξωτερικά και γίνεται άνθρωπος εξωτερικός, δηλαδή αποκριάτικος καρνάβαλος.

Η εσωτερική καθαρότητα της όμορφης ψυχής του αληθινού ανθρώπου ομορφαίνει και το εξωτερικό

του ανθρώπου και η θεία εκείνη γλυκύτητα της αγάπης του Θεού γλυκαίνει ακόμη και την όψη του.

Η εσωτερική ομορφιά της ψυχής, εκτός που ομορφαίνει πνευματικά και αγιάζει τον άνθρωπο, ακόμη και εξωτερικά,

και τον προδίδει με την θεία Χάρη, ομορφαίνει και αγιάζει και αυτά τα άσχημα ρούχα που φοράει

ο χαριτωμένος άνθρωπος του Θεού.


Ο Παπα-Τύχων έρραβε μόνος του σκουφιά με την σακκορράφα από κομμάτια ράσου,

τα έκανε σαν σακκούλες, και τα φορούσε, αλλά σκορπούσαν πολλή χάρη.

Ό,τι παλιό φορούσε ή ασουλούπωτο, δεν φαινόταν άσχημο, γιατί ομόρφαινε και αυτό από

την εσωτερική ομορφιά της ψυχής του.

Κάποτε τον φωτογράφισε ένας επισκέπτης όπως ήταν, με την σακκούλα για σκουφί και με μια πυτζάμα,

που του είχε ρίξει στις πλάτες του, γιατί είδε τον Γέροντα να κρυώνει.

Και τώρα όσοι βλέπουν στην φωτογραφία τον Παπα-Τύχωνα νομίζουν ότι φορούσε δεσποτικό μανδύα,

ενώ ήταν μια παλιά παρδαλή πυτζάμα.


Οι άνθρωποι και τα κουρέλια του τα έβλεπαν με ευλάβεια και τα έπαιρναν για ευλογία.

Μεγαλύτερη αξία έχει ένας τέτοιος ευλογημένος άνθρωπος, που άλλαξε εσωτερικά και αγίασε και εξωτερικά,

παρά όλοι οι άνθρωποι που αλλάζουν συνέχεια μόνον τα εξωτερικά (τα ρούχα τους) και διατηρούν εσωτερικά

τον παλαιό τους άνθρωπο με αρχαιολογικές αμαρτίες.


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002
 

[XAPA]

«Ουκ έσται σκεύη ανδρός επί γυναικί ουδέ μη ενδύσηται ανήρ στολήν γυναικείαν» (1)



- Γέροντα, πώς ν΄ αντιμετωπίσουμε τις γυναίκες που έρχονται στο Μοναστήρι με παντελόνι; Συχνά λένε ότι είναι πιο πρακτικό αλλά και πιο σεμνό από τα κοντά.

- Σήμερα θα φορούν ή κοντά ή παντελόνια! Άντε τώρα!

Αφού ξεκάθαρα το λέει η Παλαιά Διαθήκη, και βλέπεις και με τι λεπτομέρειες!

«Δεν επιτρέπεται ο άνδρας να φοράη γυναικεία στολή και η γυναίκα ανδρική».

Είναι νόμος και είναι και άπρεπο. Άνδρες που φορούν φουστάνια είναι ελάχιστοι, πολύ ελάχιστοι.


- Αυτές όμως που δουλεύουν στα χωράφια, λένε ότι δεν μπορούν να κινηθούν άνετα στην δουλειά, αν δεν φορούν παντελόνι.

- Αυτά είναι δικαιολογίες.


- Γέροντα, και για τα κοριτσάκια λένε οι μητέρες ότι τα φορούν παντελόνι, για να μην κρυώνουν.

- Άλλη λύση δεν υπάρχει; Δεν υπάρχουν κάλτσες μέχρι πάνω;

Ε, ας φορέσουν κάλτσες μέχρι πάνω, για να μην κρυώνουν. Άμα θέλει κανείς, για όλα βρίσκει λύσεις.


- Και όταν, Γέροντα, έρχωνται επίσημοι και έχουν μαζί τους και μια που φοράει παντελόνι;

- Να τους κάνετε μια εξήγηση: «Θέλετε να κάνουμε μια οικονομία και να χαλάσουμε μια τάξη

και να γίνη μια αταξία στο Μοναστήρι;»


- Μια φορά, Γέροντα, ήρθαν τριάντα καθηγήτριες με παντελόνι και τις αφήσαμε να περάσουν.

- Κακώς, δεν ταιριάζει! Να τις λέγατε: «Μας συγχωρήτε, είναι αρχή του Μοναστηριού να μην επιτρέπουμε

να μπαίνη γυναίκα που φοράει παντελόνι».

Αυτές θα πάνε και σε άλλα Μοναστήρια και θα πουν: «Στο τάδε Μοναστήρι μας άφησαν να περάσουμε με παντελόνι».

Τις οικονομήσατε εσείς, για να μην τις προσβάλετε, και εκείνες θα προσβάλουν μετά εσάς.

Βάλτε στην πύλη πινακίδα με το σχετικό χωρίο από την Παλαιά Διαθήκη.

Φτιάξτε και πενήντα φούστες και να τις δίνετε με καλό τρόπο σ΄ αυτές που έρχονται με παντελόνι

πρώτη φορά και δεν ξέρουν ή σ΄ αυτές που φορούν κοντά.


- Γέροντα, όταν έρθη ένα Λύκειο και όλα τα κορίτσια φορούν παντελόνια;

- Να τους κεράσετε έξω από την πύλη. Αυτό τους προβληματίζει.

Ή, αν ειδοποιήσουν ότι θα έρθουν για προσκύνημα, πέστε από το τηλέφωνο:

«Σας παρακαλούμε να μη φορούν οι καθηγήτριες και οι μαθήτριες παντελόνι».

Έτσι θα καταλάβουν ότι χρειάζεται να σεβασθούν τον χώρο.

Εδώ δεν είναι ενορία. Στην ενορία οφείλει ο ιερέας να διαφωτίση τις γυναίκες,

για να καταλάβουν γιατί δεν πρέπει να φορούν παντελόνια, και να συμμορφωθούν.

Αν καμμιά φορά πάνε στην Εκκλησία του γυναίκες από άλλη ενορία και φορούν παντελόνι,

να φροντίση να βολέψη τα πράγματα. Η Εκκλησία είναι μητέρα· δεν είναι μητρυιά.


- Πολλοί όμως, Γέροντα, λένε: «Έτσι που κάνετε, διώχνετε τον κόσμο από την Εκκλησία».

-Μα αφού στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει εντολή από τον Θεό που απαγορεύει

οι γυναίκες να φορούν ανδρικά ρούχα κ.λπ., τι άλλο θέλουν;

Αλλά σου λένε: «Γιατί να μη φορούν και οι γυναίκες παντελόνια;

Γιατί να μην μπουν στις Επιτροπές των Εκκλησιών και άθεοι, αφού Εκκλησία είναι ο λαός;»

Έτσι η τύχη της Εκκλησίας θα εξαρτηθή από την απόφαση των αθέων.

Θα κάνουν τις Εκκλησίες βιβλιοθήκες, αποθήκες κ.λπ., αφού όλα τα παίρνουν:

«Γιατί εκείνο, γιατί το άλλο;» Τι να πης;

Στην Μονή δεν θα πρέπη να ανέχεται κανείς ούτε τους γυμνούς τουρίστες, για να μαζεύη χρήματα να ντύση φτωχούς

ανθρώπους, γιατί αυτό είναι και τέχνασμα του πονηρού, για να αποξενώση τον μοναχό από τις ευλογίες

του Θεού και να τον κοσμικοποιήση, ενώ η πραγματική ξενιτειά του μοναχού, για τον Χριστό,

τον κάνει πλούσιο από αρετές.


- Γέροντα, στο Στόμιο αναγκαζόσασταν να βάζετε πινακίδες για τους τουρίστες;

- Ναι, είχα πινακίδες. Στο Μοναστήρι είχα μια που έγραφε: «καλώς ορίσατε».

Πιο κάτω, είκοσι λεπτά από το Μοναστήρι, είχα άλλη που έγραφε:

«Οι ασέμνως ενδεδυμένοι προς Αώον» (2) και είχα ένα βέλος που έδειχνε το ποτάμι και μια άλλη που έγραφε:

«Οι σεμνώς ενδεδυμένοι προς Ιεράν Μονήν» και είχα ένα βέλος που έδειχνε το Μοναστήρι. Καλά δεν έγραφα;


- Εμείς, Γέροντα, τι να κάνουμε το καλοκαίρι που πολλές γυναίκες έρχονται με εξώπλατα;

- Ε, κάντε κάτι να το ρίχνουν στην πλάτη. Έτσι θα καταλάβουν ότι χρειάζεται σεβασμός σ΄ αυτόν τον χώρο.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

1) Δευτ. 22, 5: «Ουκ έσται σκεύη ανδρός επί γυναικί, ουδέ μη ενδύσηται ανήρ στολήν γυναικείαν, ότι βδέλυγμα Κυρίω τω Θεώ σου εστι πας ποιών αυτά». Δηλαδή: «Η γυναίκα δεν πρέπει να φοράη ανδρικά ενδύματα ούτε ο άνδρας γυναικεία, γιατί τότε θα είναι πολύ μισητός στον Κύριο».

2) Κάτω από την Ιερά Μονή Στομίου Κονίτσης περνάει ο Αώος ποταμός.
 

[XAPA]

Καλλωπισμός: Μουντζούρες στην εικόνα του Θεού



Τι χαμένος κόσμος υπάρχει σήμερα! Και οι γυναίκες τώρα βάζουν στα μαλλιά τους κάτι κόλλες και πώς μυρίζουν!

Αλλεργία σε πιάνει.

Όταν βλέπω κοσμικιά γυναίκα, με κοσμικές ομορφιές και αρώματα, αηδιάζω εσωτερικά.

Μου είπαν: «Η τάδε πήγε στην Γερμανία να μάθη αισθητική». «Και τι είναι αισθητική;» ρώτησα.

«Η αισθητικός, μου λένε, φτιάχνει τις γριές νέες».

Τότε θυμήθηκα· είχα δει κάποτε μια ηλικιωμένη που είχε μια οριζόντια γραμμή στο μέτωπό της.

Ρωτάω μετά έναν γνωστό της: «Τι έχει, η καημένη;»

«Α, τίποτε, μου λέει· έκανε εγχείρηση, για να τεντώση το δέρμα της, να φύγουν οι ρυτίδες».

Κι εγώ νόμιζα ότι είχε χτυπήσει και είχε χειρουργηθή…

Πού φθάνει ο κόσμος σήμερα!


- Σήμερα, Γέροντα, δεν θεωρούν αμαρτία τον καλωπισμό.

Ναι, αυτό κατάλαβα. Είδα μια ψυχή που, ενώ πρώτα ήταν σαν Άγγελος, δεν την γνώρισα μετά έτσι όπως ήταν βαμμένη.

«Ο Θεός όλα πολύ καλά τα έκανε, της είπα, αλλά έχει κάνει ένα μεγάλο λάθος σ΄ εσένα!»

«Γιατί, Πάτερ;» μου λέει. «Να, στα μάτια τα δικά σου, δεν έβαλε μελάνη από κάτω! Αυτό το λάθος έκανε!

Ενώ τους άλλους ανθρώπους τους έφτιαξε καλούς, όμορφους, έκανε λάθος σ΄ εσένα!


Βρε, χαμένο, δεν το καταλαβαίνεις; Ασχημίζεις έτσι τον εαυτό σου!

Σαν να έχης μια βυζαντινή εικόνα και τραβάς πινελιές από ΄δω κι από ΄κει και την μουντζουρώνεις, την χαλάς.

Πάμε στην εικόνα του Θεού να βάλουμε μπογιές;

Ή σαν ένας ζωγράφος νάχη φτιάξη μια καλή εικόνα, και πάει μετά ένας που δεν ξέρει ζωγραφική,

παίρνει το πινέλο και κάνει κάτι μουντζούρες και ασχημίζει την εικόνα του ζωγράφου.

Το ίδιο κάνεις κι εσύ. Έτσι είναι σαν να λες στον Θεό: «Δεν τάκανες καλά, Θεέ μου· εγώ θα τα διορθώσω»»!


Μια άλλη ήρθε μια μέρα με κάτι νύχια μέχρι εκεί, σαν το γεράκι, βαμμένα κόκκινα, και μου λέει:

«Έχω το παιδί μου άρρωστα βαριά. Να κάνης προσευχή, Πάτερ!

Κάνω και εγώ προσευχή, αλλά…» «Τι προσευχή κάνεις; της λέω.

Εσύ γρατζουνάς τον Χριστό μ΄ αυτά τα νύχια!

Κόψε πρώτα τα νύχια, να γίνη καλά το παιδί. Για την υγεία του παιδιού σου, τουλάχιστον να κόψης τα νύχια

και να πετάξης τις μπογιές».

«Να τα βάψω άσπρα, Πάτερ;»

«Εγώ σου λέω να ξεβάψης τα νύχια και να τα κόψης· να κάνης μια θυσία για την υγεία του παιδιού σου.


Τι είναι αυτά; Αν ήταν, ο Θεός θα σε έκανε με νύχια κόκκινα».

«Να τα βάψω άσπρα, Πάτερ;»

Άντε τώρα!... «Καλά θα πας και συ και το παιδί σου…» είπα από μέσα μου.

Τα παιδιά περισσότερο τα κρυολογεί η μητέρα, όταν δεν είναι ντυμένη με την σεμνότητα και προσπαθή

ακόμη και να «μαδάη» τα παιδιά της.

Μπορεί κάποιος να είναι λίγο άσχημος ή να έχη μια αναπηρία.

Ξέρει ο Θεός ότι έτσι θα βοηθηθή πνευματικά, γιατί τον Θεό Τον ενδιαφέρει περισσότερο από το σώμα η ψυχή.

Όλοι έχουμε τα καλά μας και λίγα κουσουράκια –σταυρουδάκια,

όχι σταυρό- που μας βοηθούν για την σωτηρία της ψυχής μας.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Τέταρτο Μέρος

Η Εκκλησία στην εποχή μας


«Η Εκκλησία είναι Εκκλησία του Χριστού και Αυτός την κυβερνάει. Δεν είναι Ναός που κτίζεται με πέτρες, άμμο και ασβέστη από ευσεβείς και καταστρέφεται με φωτιά βαρβάρων, αλλά είναι ο ίδιος ο Χριστός».


Κεφάλαιο 1

Η παιδεία

Η ελληνική γλώσσα


- Γέροντα, γιατί κατήργησαν τους τόνους από την γραμματική;

- Τώρα, όπως οι άνθρωποι δεν σηκώνουν τίποτε και τα πετούν όλα, έτσι και τα γράμματα δεν σηκώνουν τίποτε,

ούτε οξείες ούτε περισπωμένες! Και όπως όλοι τρέχουν, δεν βάζουν ούτε τελεία!

Βλέπω μια γλώσσα που γράφουν μερικοί!

Διάβαζα σε μια μετάφραση της Καινής Διαθήκης: «Από την Αίγυπτο κάλεσα τον γιό μου» (1).

Δεν ταιριάζει, βρε παιδί! Δεν ξεχωρίζει το ιερό από το ανίερο!

Γράφουν έτσι, δήθεν για να είναι όλα ίδια, να υπάρχη ομοιομορφία στην γλώσσα.

Ποιος, ακόμη και από το πιο τελευταίο χωριό, δεν θα καταλάβαινε, αν έγραφε «τον υιόν μου»;

Άκουσα μια φορά στο Άγιον Όρος σε μια ανάγνωση:

«Το ψωμί και το κρασί που κάνουν την Μεταλαβιά». Δεν ταιριάζει· πώς να το κάνουμε;

Ποιος δεν ξέρει τι θα πη «άρτος» και «οίνος»;


- Λένε, Γέροντα, ότι θα αντικαταστήσουν το ελληνικό αλφάβητο με το λατινικό.

Ασ΄ τα, δεν θα σταθούν αυτά· δεν θα σταθούν.

Ευτυχώς που ο Θεός και από το στραβό και από το κακό βγάζει καλό, αλλιώς θα ήμασταν χαμένοι.

Δεν χάθηκε η Παράδοση, η γλώσσα τότε που τα είχαν όλα σε χειρόγραφα και δεν υπήρχαν ούτε τίποτε

και θα χαθή τώρα που βγήκαν τόσα μέσα;

Όχι, δεν πρόκειται να χαθή, ό,τι και να κάνουν οι άνθρωποι.

Βλέπετε και οι Ρώσοι πρόσφυγες πώς κράτησαν τα έθιμά τους! Αυτό που τους βοήθησε ήταν που ήξεραν

την ποντιακή γλώσσα. Κράτησαν έτσι την Παράδοση μέσα τους.

Αλλά, παρ΄ όλο που τους δόθηκε λίγη ελευθερία, έφυγαν από την Ρωσία, για να βρουν ελευθερία,

γιατί και πάλι ήταν σαν ένα πουλάκι που το έβγαλαν από το κλουβί και το άφησαν μέσα στο δωμάτιο ελεύθερο.

Δεν θα στενοχωριόταν και εκεί; Φαντασθήτε πώς ήταν πριν οι καημένοι!

Είναι και μερικοί που πάνε να κάνουν μια νέα γλώσσα.

Η ελληνική όμως γλώσσα έχει «γλώσσα» από τις πύρινες Γλώσσες της Πεντηκοστής!

Το δόγμα της πίστεώς μας καμμιά γλώσσα δεν μπορεί να το αποδώση.

Γι΄ αυτό οικονόμησε ο Θεός και η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε από τους Εβδομήκοντα στην ελληνική γλώσσα

και το Ευαγγέλιο γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα.

Αν δεν ξέρη Αρχαία Ελληνικά κανείς και ασχολήται με το δόγμα, μπορεί να πλανηθή.

Και εμείς καταργήσαμε τα Αρχαία από τα σχολεία!

Μετά από λίγο θα έρχωνται Γερμανοί να διδάσκουν Αρχαία στα δικά μας Πανεπιστήμια.

Τότε θα καταλάβουν οι δικοί μας την αξία που έχουν τα Αρχαία Ελληνικά, αφού πρώτα γίνουν ρεζίλι, και θα πουν:

«Για δες η Εκκλησία που κρατούσε τα Αρχαία»!

Πάνε να εξαφανίσουν ένα ορθόδοξο έθνος. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό;

Ένα ορθόδοξο έθνος σήμερα είναι μεγάλη υπόθεση!

Παλιά είχαμε την φιλοσοφία. Η Αγία Αικατερίνη με βάση την φιλοσοφία αποστόμωσε τους φιλοσόφους.

Οι φιλόσοφοι ετοίμασαν τον δρόμο για τον Χριστιανισμό.

Το Ευαγγέλιο γράφτηκε στα ελληνικά και διαδόθηκε στον κόσμο.

Μετά οι Έλληνες προχώρησαν να φωτίσουν και τους Σλαύους.

Σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχη η Ελλάδα. «Μας κάνει κακό, λένε. Πρέπει να την εξαφανίσουμε».


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002
 

[XAPA]

Τα προβλήματα της παιδείας



- Γέροντα, συχνά λέτε ότι πάνε τα πάντα να διαλύσουν. Εννοείτε και την παιδεία;

Ναι, δεν βλέπετε τι γίνεται; Σχολεία είναι αυτά; Γλώσσα είναι αυτή που διδάσκουν σήμερα στα παιδιά;

Ποια είναι η ιστορία μας;

Αλλά και στην Θεολογία τι γίνεται; Έχει ένας άθεος πτυχίο της Θεολογίας και τον αφήνουν να διδάσκη θρησκευτικά.

Δεν εξετάζουν όμως· θρησκευτικά διδάσκει ή αθεΐα; «Δεν μπορούμε, λένε, να τον βγάλουμε».

Αν ένας φιλόλογος πάη να διδάξη μαθηματικά, θα τον αφήσουν;

Άλλος είναι θεολόγος και δεν αφήνει τους ανθρώπους να κοινωνούν, για να μην κολλήσουν έιτζ!

Είναι από αυτούς που τους έστειλε στην Θεολογική Σχολή το κομπιούτερ!

Αυτή δεν είναι η γνώση του Θεού. Παλιά λέγανε: «Έμαθε τα ιερά γράμματα το παιδί», γιατί ήταν ιερά τα γράμματα.

Βλέπεις καθηγητή Θεολογίας να μην πιστεύη, να βρίζη μπροστά στους φοιτητές τους Προφήτες και να μην τον βγάζουν.

Μα τι θέλεις, καλέ μου άνθρωπε, στην Θεολογική Σχολή; Εσύ, τι θεολόγους θα βγάλης;


Πόσο έχουν επιδράσει οι Προτεστάντες, οι Καθολικοί!

Το άθεο πνεύμα πόσο μπήκε στον Καθολικισμό! Οι Καθολικοί πάνε σιγά-σιγά να κουτσουρέψουν τους Αγίους.

«Η Αγία Αικατερίνη, λένε, δεν ήταν μεγάλη Αγία· ένας μικρός βασιλίσκος ήταν ο πατέρας της.

Ο Άγιος Νικόλαος ήταν μικρός Άγιος. Ο Άγιος Γεώργιος μύθος.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ δεν υπήρχε· ήταν μια παρουσία του Θεού. Το ίδιο και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ».

Μετά θα πουν: «Ο Χριστός δεν είναι Θεός· ήταν μόνον ένας δάσκαλος μεγάλος».

Μετά θα προχωρήσουν και άλλο: «Ο Θεός είναι μια δύναμη».

Και μετά θα πουν: «Ο Θεός είναι η φύση»! ενώ υπάρχουν γεγονότα χειροπιαστά, Προφήτες, προφητείες,

τόσο ζωντανά θαύματα, φθάνουν και μερικοί δικοί μας στο σημείο να πιστεύουν τέτοιες χαζομάρες.


Ήρθε και σ΄ εμένα κάποιος να πάρη ευλογία, για να πάη στην Ιταλία να σπουδάση Λειτουργική και να κάνη διατριβή.

«Είσαι στα καλά σου; του είπα. Θέλεις να πας στους Ιησουΐτες να κάνης την διατριβή σου

και ήρθες να σου δώσω και ευλογία;

Αυτοί δεν ξέρουν τι τους γίνεται! Εκεί διδάσκουν Ουνίτες, Ιησουΐτες, δεν ξέρω τι!» Θέλει προσοχή από όλες τις απόψεις.

Γιατί έτσι κάνουν· πάνε, σπουδάζουν στην Αγγλία, Γαλλία κ.λπ.,

πιάνουν τα ευρωπαϊκά μικρόβια και κάνουν μετά διατριβή.

Μελετούν λ.χ. τους Έλληνες Πατέρες σε μετάφραση που έκαναν οι ξένοι στην γλώσσα τους.

Εκείνοι, είτε επειδή από πονηριά, πρόσθεσαν και τα δικά τους τα λανθασμένα.

Οι δικοί μας πάλι, οι Ορθόδοξοι, που μάθανε τις ξένες γλώσσες, παίρνουν από ΄κει τα ξένα μικρόβια

και τα μεταφέρουν εδώ και μετά τα διδάσκουν κιόλας.

Φυσικά, όταν προσέξη κανείς, εύκολα ξεχωρίζει τον χρυσό από το κεχριμπάρι.


- Γέροντα, μερικά παιδιά που είναι κοντά στην Εκκλησία, όταν βγουν για σπουδές στο εξωτερικό, επειδή δεν περνάνε εδώ στο Πανεπιστήμιο, χάνουν την πίστη τους και παραστρατούν.

Θα πω σε κανέναν από αυτούς που γνωρίζω, να κάνουν ακόμα κανα-δυό Πανεπιστήμια εδώ στην Ελλάδα,

για να μην βγαίνουν τα παιδιά έξω.

Να σπουδάζουν εδώ, γιατί και τα παιδιά χάνονται και οι γονείς ξοδεύονται και τόσο συνάλλαγμα βγαίνει έξω.

Πάντα λέω στα παιδιά που πάνε έξω για σπουδές: «Να πάτε, αφού το θέλετε,

αλλά να προσέξετε να μη χάσετε την πίστη σας· να πάρετε μόνον τις γνώσεις τους.

Και προπαντός μην ξεχάσετε να γυρίσετε πίσω στην Πατρίδα. Η Ελλάδα σας περιμένει. Έχετε χρέος να την βοηθήσετε.

Να είστε κοντά στους Έλληνες, για να μην αναγκάζωνται οι καημένοι να τρέχουν στο εξωτερικό,

για να βρουν έναν γιατρό ή έναν ειδικό για μια επιστήμη.

Πολύ να προσέξετε να μην ψυχραθή η καρδιά σας.

Οι Ευρωπαίοι είναι ψυχροί. Η Αμερική πάλι είναι μόνο για να πλουτίζη κανείς υλικά και να χρεωκοπή πνευματικά».


- Και οι απεργίες, Γέροντα, τι κακό κάνουν! Ολόκληρο μήνα χωρίς μάθημα τα παιδιά, να γυρίζουν στους δρόμους!

- Εγώ λέω στους δασκάλους ποτέ να μην κάνουν απεργία, εκτός αν πάνε να καταργήσουν λ.χ. τα θρησκευτικά,

την προσευχή ή να κατεβάσουν τον σταυρό από την σημαία κ.λπ. Τότε πρέπει να διαμαρτυρηθούν.

Αλλιώς τι φταίνε τα παιδιά να χάνουν μαθήματα;


- Δηλαδή, Γέροντα, έτσι που έχει διαμορφωθή η παιδεία θα κάνη πολύ κακό.

Τώρα θα σακατευτούν πολλά παιδιά, αλλά και ο Καλός Θεός θα κρίνη ανάλογα.

Θα εξετάση σε τι κατάσταση θα ήταν, αν δεν τα επηρέαζαν και δεν τους έκαναν κακό.

Όμως και εμείς χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή για τα καημένα τα παιδιά, ώστε να επέμβη ο Θεός

να τα βοηθήση και να μη σακατευτούν,

αλλά να είναι υγιέστατα πνευματικά και να αποκτήσουν αρετές.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Η θεωρία της εξελίξεως



Τι ανοησίες λένε τώρα στα σχολεία με την θεωρία του Δαρβίνου κ.λπ.!

Ενώ οι ίδιοι αυτές τις ανοησίες δεν τις πιστεύουν, τις λένε όμως, για να μολύνουν τα παιδιά,

να τα απομακρύνουν από την Εκκλησία.

Μου είπε κάποιος: «Αν πούμε ότι το χώμα είχε διάφορα συστατικά, διάφορους οργανισμούς,

και ο Θεός πήρε από αυτά και έκανε τον άνθρωπο…»

«Δηλαδή, λέω, αν δεν υπήρχαν αυτά, δεν μπορούσε ο Θεός να κάνη τον άνθρωπο; Δύσκολο πράγμα!»

«Αν πούμε, μου λέει, ότι πήρε πρώτα από τον πίθηκο και τον τελειοποίησε;»

«Καλά, του λέω, δεν μπορούσε ο Θεός να κάνη το τέλειο δημιούργημα, τον άνθρωπο,

που διέθεσε γι΄ αυτόν ολόκληρη ημέρα; Έπρεπε να βρη ανταλλακτικά;

Διάβασε να δης τι λέει στην Προφητεία του Ιώβ (1), στο Ανάγνωσμα της Μεγάλης Πέμπτης.

Τώρα αυτά για τον πίθηκο ούτε η επιστήμη τα παραδέχεται.

Πόσα χρόνια έχει που οι άνθρωποι ανέβηκαν στο φεγγάρι;

Οι πίθηκοι τόσα χρόνια δεν εξελίχθηκαν να κάνουν αν όχι ένα ποδήλατο τουλάχιστον ένα πατίνι.

Είδες κανέναν πίθηκο με πατίνι; Άλλο, αν πάρης έναν πίθηκο και του μάθης να κάνη πατίνι!...»

«Αν πούμε, λέει, εκείνο, αν πούμε εκείνο…;» «Μη λες τίποτε, του λέω, για νάσαι πιο σίγουρος».

Αυτήν την θεωρία δίδασκε και ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου.

Του είπα μια φορά: «Σιγά-σιγά, με την περιποίηση, η φασολιά θα γίνη καλύτερη φασολιά,

η μελιτζανιά καλύτερη μελιτζανιά.

Ο πίθηκος, άμα τον ταΐσης, άμα τον περιποιηθής, θα γίνη καλύτερος πίθηκος· δεν μπορεί να γίνη άνθρωπος.

Αν ένας μαύρος είναι σε ψυχρό κλίμα και δεν βγαίνη στον ήλιο, λιγάκι θα διορθωθή το δέρμα του·

δεν θα πάψη όμως να είναι μαύρος».

Και ύστερα, αν σκεφθής ότι από άνθρωπο, την Παναγία μας, γεννήθηκε ο Χριστός!

Δηλαδή πρόγονος του Χριστού ήταν ο πίθηκος; Τι βλασφημία!

Και δεν το καταλαβαίνουν ότι βλασφημούν. Ρίχνουν μια πέτρα και δεν κοιτούν πόσα κεφάλια θα σπάση.

Σου λέει: «Εγώ την έρριξα πιο μακριά από τον άλλον».

Αυτό κάνουν σήμερα· θαυμάζουν ποιος θα πετάξη πιο μακριά την πέτρα.

Πόσα κεφάλια θα σπάση από αυτούς που περνάνε εκεί κάτω, δεν το σκέφτονται.


- Γέροντα, μερικοί νομίζουν ότι με αυτές τις θεωρίες θα κάνουν τους Μαρξιστές να πλησιάσουν στην Εκκλησία.

Στην αρχή, μπορεί να πλησιάσουν οι Μαρξιστές, αλλά μετά θα έρθουν σαν κόμμα.

Θα λένε: «Τώρα να εκκλησιάζεσθε, τώρα όχι. Τώρα να κάνετε αυτό, τώρα εκείνο».

Θα κανοναρχούν δηλαδή· και στο τέλος θα πουν: «Ποιος σας είπε ότι υπάρχει Θεός; Δεν υπάρχει Θεός.

Σας γελούν οι παπάδες».

Και έτσι, χωρίς να το καταλαβαίνουν, τους χρησιμοποιούν οι Μαρξιστές, για να πετύχουν τον σκοπό τους.

Όσοι Μαρξιστές έχουν καλή διάθεση, έρχονται, μετανοούν, εξομολογούνται.

Όσοι δεν έχουν καλή διάθεση, δεν πρόκειται να αλλάξουν.


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


1) Ιώβ 38, 14: «Η συ λαβών γην πηλόν έπλασας ζώον και λαλητόν αυτόν έθου επί γης;».

[XAPA]

Απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία



Μικρό παιδάκι, πόσο με βοηθούσε που πήγαινα στην Εκκλησία!

Είχαμε καλό δάσκαλο στο Δημοτικό και μας βοηθούσε και αυτός. Μας μάθαινε εθνικά άσματα και εκκλησιαστικούς ύμνους.

Στην Εκκλησία τις Κυριακές ψάλλαμε την Δοξολογία, «Ταις πρεσβείαις…», «Άγιος ο Θεός», το Χερουβικό.


- Και τα κοριτσάκια ψάλλανε;

-Ναι, όλα μαζί τα παιδιά.

Παλιά, η Εκκλησία ήταν δίπλα στο σχολείο και παίζαμε γύρω από την Εκκλησία, στην αυλή της.

Μας πήγαιναν στην Εκκλησία οι δάσκαλοι στις γιορτές, και ας χάναμε κανένα μάθημα.

Προτιμούσε ο δάσκαλος να χάση μια ώρα, για να λειτουργηθούν τα παιδιά.

Έτσι τα παιδιά διδάσκονταν, αγιάζονταν, γίνονταν αρνάκια.


Είχαμε και έναν δάσκαλο Εβραίο, αλλά θρησκευτικά δεν μας δίδασκε· ερχόταν μια δασκάλα και μας έκανε θρησκευτικά.

Παρ΄ όλο όμως που ήταν Εβραίος, μας πήγαινε μέχρι την Εκκλησία.

Και στην Εκκλησία όλα τα παιδιά στεκόμασταν όρθια, ήσυχα.

Και βλέπω σήμερα που απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία, πώς έχουν αγριέψει!

Ενώ στην Εκκλησία το παιδάκι θα ηρεμήση, θα γίνη καλό παιδί, γιατί δέχεται την ευλογία του Θεού, αγιάζεται.


Δεν τα αφήνουν να πηγαίνουν στην Εκκλησία, για να μην επηρεασθούν από τα πνευματικά!

Από τις άλλες ανοησίες όχι μόνον δεν τα απομακρύνουν, αλλά τους τις διδάσκουν κιόλας!

Μα δεν καταλαβαίνουν ότι τα παιδάκια, αν επηρεασθούν, ας υποθέσουμε, από την Εκκλησία, από την θρησκεία,

στο κάτω-κάτω δεν θα κάνουν αταξίες, θα είναι φρόνιμα, θα έχουν επιμέλεια στα μαθήματά τους,

δεν θα είναι ζαλισμένα όπως τώρα.

Μέχρι να μεγαλώσουν, και στα θέματα τα εθνικά θα είναι σωστά τοποθετημένα, δεν θα μπλέξουν με παρέες,

με ναρκωτικά, να αχρηστευθούν.

Όλα αυτά δεν θα είναι μια προϋπόθεση να γίνουν καλοί άνθρωποι;

Αυτό τουλάχιστον δεν το αναγνωρίζουν; Δεν το σέβονται;


Αλλά σκοπός τους τώρα είναι να απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία.

Τα δηλητηριάζουν, τα μολύνουν με διάφορες θεωρίες, κλονίζουν την πίστη τους.

Τα εμποδίζουν από το καλό, για να τα αχρηστέψουν. Τα καταστρέφουν από μικρά.

Και τα παιδάκια, φυσικά, από αρνάκια γίνονται κατσικάκια.

Αρχίζουν μετά να χτυπούν άσχημα και τους γονείς τους και τους δασκάλους και αυτούς που τα κυβερνούν.

Τα κάνουν όλα άνω-κάτω· συλλαλητήρια, καταλήψεις, αποχή από τα μαθήματα.

Και τελικά, όταν φθάσουν να ξεκοιλιάσουν αυτούς που τα κυβερνούν, τότε θα βάλουν και αυτοί μυαλό.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002