Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

[XAPA]

Η πνευματική ζωή είναι βασική προϋπόθεση για την καλή αποκατάσταση


– Γέροντα, η τάδε που σας είπε ότι σκέφτεται τον Μοναχισμό μου είπε ότι ένας συμφοιτητής της την ρώτησε γιατί δεν πάει στον κινηματογράφο και δεν βγαίνει έξω με τα αγόρια. Τί έπρεπε να του απαντήση;

– Έπρεπε να του πή: «Τέτοια ερώτηση ούτε ο αδελφός μου μου έκανε ποτέ και μου την κάνεις εσύ;».


– Μετά από λίγες μέρες την συνάντησε έξω από την Σχολή της – αυτή δεν τον είχε δει – και την έπιασε από τον ώμο.
Εκείνη του είπε μόνον ένα «γειά σου» και μπήκε αμέσως μέσα.

– Όχι, δεν έκανε καλά! Σ᾿ αυτήν την περίπτωση έπρεπε να αντιδράση, γιατί, έτσι όπως φέρθηκε,

μπορεί να του έδωσε την εντύπωση ότι δέχθηκε αυτήν την εκδήλωσή του, οπότε εκείνος θα το ξανακάνη.

Η ηλικία στην οποία βρίσκεται τώρα είναι λίγο δύσκολη και δεν την ωφελεί να κάνη συντροφιά με αγόρια.

Ούτε χρειάζεται να μιλάη μαζί τους, τάχα για να τα βοηθήση.

Και αν αποφασίση να δημιουργήση οικογένεια, όταν γνωρίση ένα καλό παιδί, πρέπει να το πη στους γονείς της.

Αυτοί θα εξετάσουν αν έχη τις προϋποθέσεις να κάνουν μια καλή οικογένεια.

Αλλά τώρα που δεν έχει ακόμη αποφασίσει ποιά ζωή θα ακολουθήση, δεν την βοηθάει να μιλάη με τα αγόρια,

γιατί ζαλίζεται χωρίς λόγο και χάνει την γαλήνη της.


Όσα παιδιά ασχολούνται με τέτοια είναι τα καημένα πολύ ζαλισμένα και συνέχεια ταραγμένα· δεν έχουν γαλήνη.

Το πρόσωπό τους και τα μάτια τους είναι αγριεμένα.

Η έλξη του γυναικείου φύλου από το ανδρικό, και το αντίθετο, υπάρχει στην φύση του ανθρώπου.

Αλλά να της πης ότι τώρα δεν είναι καιρός γι᾿ αυτό. Να κοιτάξη τις σπουδές της.

Τα παιδιά που καλλιεργούν αυτήν την έλξη από μικρά, γυρίζουν εκεί το κουμπί πριν έρθη η κατάλληλη ώρα,

και ύστερα, όταν έρθη εκείνη η ώρα, το κουμπί είναι ήδη γυρισμένο και δεν μπορούν να χαρούν,

γιατί έζησαν αυτήν την χαρά, τότε που δεν ήταν κατάλληλος καιρός.


Ενώ, όσα παιδιά προσέχουν, χαίρονται περισσότερο, όταν έρθη ο κατάλληλος καιρός, και μέχρι τότε έχουν πολλή γαλήνη.

Βλέπεις, μερικές μητέρες που έχουν ζήσει αγνά πόσο ειρηνικές είναι, παρόλο που έχουν ένα σωρό σκοτούρες;

Εγώ πάντοτε τονίζω, ο νέος πριν από τον γάμο να προσπαθή να ζή, όσο πιο πνευματικά μπορεί,

και να διατηρή την αγνότητά του η οποία του εξασφαλίζει την διπλή υγεία.

Η πνευματική ζωή είναι βασική προϋπόθεση για οποιαδήποτε ζωή ακολουθήση κανείς.

Ο κόσμος έχει γίνει σαν ένα χωράφι με σιτάρι που αρχίζει να σταχυάζη και μπαίνουν μέσα γουρούνια και το τσαλαπατούν.

Και τώρα φαίνονται ανακατεμένα χόρτα, λάσπες, στάχυα, και που και πού, σε καμμιά άκρη, υπάρχει και κανένα στάχυ όρθιο.

Όσο περισσότερη πνευματική εργασία κάνει κανείς στα νεανικά του χρόνια, τόσο πιο εύκολα θα είναι όλα αργότερα

σε όποια ζωή κι αν διαλέξη.

Όσο καλύτερα οπλισθή και προετοιμασθή πριν από την μάχη, τόσο πιο εύκολα θα είναι στον πόλεμο,

όταν θα πέφτουν γύρω του οι σφαίρες ή θα βομβαρδίζουν.

Έως ότου έρθη ο καιρός να αποφασίση λ.χ. μια κοπέλα αν θα γίνη μοναχή ή μια καλή μητέρα, απαραίτητη είναι η αγνή ζωή.


Γι᾿ αυτό να προσπαθήση, όσο μπορεί, να προοδεύη στα μαθήματά της.

Όταν προσέχη τα μάτια της και τα αυτιά της και διώχνη τους άσχημους λογισμούς, λιγώτερα θα έχη να πετάξη αργότερα.

Ή ένας νέος, όταν συναντάη μια καλή κοπέλα, να προσπαθή να βάζη καλό λογισμό.

Να την θεωρή σαν ζωντανή εικόνα μιας Αγίας.

Ή, αν συναντήση μια παραστρατημένη κοπέλα, να την δη σαν αδελφή του και να λυπηθή γι᾿ αυτήν,

όπως θα λυπόταν για το κατάντημα της αδελφής του, γιατί όλοι είμαστε παιδιά του Αδάμ.


– Σήμερα όμως, Γέροντα, στα πανεπιστήμια κ.λπ. υπάρχουν πολλοί πειρασμοί για έναν νέο.

– Να συνδεθή με πνευματικά παιδιά, για να βοηθιέται και να κινήται σε μια πνευματική ατμόσφαιρα.

Ας μην κάνουμε τα πράγματα δυσκολώτερα από ό,τι είναι.

Γνωρίζω πολλά παιδιά που πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο και ζουν αγνά,

με την μικρή δική τους προσπάθεια και με την μεγάλη βοήθεια του Θεού.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΘΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

«Όσο μπορούν οι σύζυγοι να καλλιεργήσουν
τήν αρετή της αγάπης,
γιά να μένουν ενωμένοι πάντοτε οι δύο,
καί να μένη μαζί τους και ο Τρίτος,
ο Γλυκύτατος Χριστός μας».



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - Για μια αρμονική οικογένεια

Η καλή αρχή της οικογενειακής ζωής



– Γέροντα, κάποιος νέος που έχει αποφασίσει την έγγαμη ζωή με ρώτησε πώς θα ξεκινήση σωστά γι᾿ αυτήν.

– Κατ᾿ αρχάς να κοιτάξη να βρη μια καλή κοπέλα που να τον αναπαύη,

γιατί καθένας αναπαύεται διαφορετικά και με άλλον άνθρωπο.

Να μην κοιτάξη να είναι πλούσια και όμορφη, αλλά προπάντων απλή και ταπεινή.

Πρέπει να δώση δηλαδή περισσότερη προσοχή στην εσωτερική ομορφιά και όχι στην εξωτερική.

Όταν η κοπέλα είναι θετικός άνθρωπος και προικισμένη με ανδρισμό, χωρίς να έχη περισσότερο από ό,τι χρειάζεται

γυναικείο χαρακτήρα, αυτό πολύ βοηθάει στο να βρίσκη ο άνδρας αμέσως κατανόηση και να μην πονοκεφαλιάζη.

Αν έχη και φόβο Θεού, έχη ταπείνωση, τότε μπορούν να πιασθούν χέρι-χέρι και να περάσουν το κακό ρεύμα του κόσμου.


Αν ο νέος σκέφτεται κάποια κοπέλα σοβαρά για σύζυγο, νομίζω, καλύτερα είναι πρώτα να το κάνη γνωστό

με κάποιο συγγενικό του πρόσωπο στους γονείς της και κατόπιν να το συζητήση και ο ίδιος μαζί τους και με την κοπέλα.

Στην συνέχεια, αν δώσουν λόγο και κάνουν αρραβώνες – καλό είναι ο αρραβώνας να μη διαρκή πολύ -,

να προσπαθήση, στο διάστημα που θα μεσολαβήση μέχρι τον γάμο, να βλέπη την κοπέλα σαν αδελφή του και να την σέβεται.

Αν αγωνισθούν και οι δύο φιλότιμα να διατηρήσουν την παρθενία τους, τότε στο Μυστήριο του γάμου,

όταν τους στεφανώση ο ιερέας, θα λάβουν πλούσια την Χάρη του Θεού.

Γιατί, όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τα στέφανα είναι σύμβολα της νίκης κατά της ηδονής (1).

Στην συνέχεια, όσο μπορούν να καλλιεργήσουν την αρετή της αγάπης, για να μένουν ενωμένοι πάντοτε οι δύο

και να μένη μαζί τους και ο Τρίτος, ο Γλυκύτατος Χριστός μας.


Φυσικά στην αρχή, ώσπου να τακτοποιηθούν και να γνωρισθούν καλά, μπορεί να έχουν κάποιες δυσκολίες.

Έτσι συμβαίνει σε κάθε αρχή.

Νά, προχθές είδα ένα πουλάκι.

Μόλις είχε βγή να βρη την τροφή του και πετούσε ίσα με μια σπιθαμή πάνω από το έδαφος.

Δεν ήξερε το καημένο να πιάνη εύκολα τα ζωύφια και έκανε μια ώρα για να πιάση κανένα έντομο να φάη.

Καθώς το κοίταζα, συλλογιζόμουν πώς κάθε αρχή είναι δύσκολη.

Ο φοιτητής, όταν πάρη το πτυχίο του και αρχίση να εργάζεται, στην αρχή δυσκολεύεται.

Ο δόκιμος στο μοναστήρι στην αρχή έχει και αυτός δυσκολίες.

Ο νέος, όταν παντρευτή, πάλι στην αρχή συναντά δυσκολίες.


– Πειράζει, Γέροντα, αν η κοπέλα είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα;

– Δεν υπάρχει κανόνας της Εκκλησίας που να λέη πώς, αν μια κοπέλα είναι δύο-τρία

ή και πέντε χρόνια μεγαλύτερη από τον νέο, δεν κάνει να παντρευτούν.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) «Στέφανοι ταις κεφαλαίς (τών νυμφίων) επιτίθενται, σύμβολον της νίκης, ότι αήττητοι γενόμενοι, ούτω προσέρχονται τη ευνή ότι μη κατηγωνίσθησαν υπό της ηδονής». (Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Υπόμνημα εις την προς Τιμόθεον Επιστολήν πρώτην, Ομιλία Θ´, PG 62, 546).

[XAPA]

Στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρμονία του Θεού


Μια μέρα ήρθε στο Καλύβι κάποιος και μου είπε ότι είναι πολύ στενοχωρημένος, γιατί δεν συμφωνεί με την γυναίκα του.

Είδα όμως ότι δεν υπάρχει κάτι σοβαρό ανάμεσά τους.

Έχει ένα εξόγκωμα αυτός, κάποιο άλλο η γυναίκα του, και δεν μπορούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον.

Χρειάζονται λίγο πλάνισμα.

Πάρε δύο σανίδες απλάνιστες. Η μία έχει σ᾿ αυτό το σημείο έναν ρόζο, η άλλη σ᾿ εκείνο το σημείο καί,

αν πάς να τις ενώσης, μένει ένα κενό ανάμεσά τους.

Άμα όμως πλανίσης λίγο την μια από εδώ, λίγο την άλλη από εκεί, αλλά με την ίδια πλάνη, αμέσως εφάπτονται (1).


Μου λένε μερικοί άνδρες: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου· είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες.

Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ!

Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ο Θεός;

Δεν θα μπορούσε να οικονομήση μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα,

για να μπορούν να ζουν πνευματικά;».

«Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρμονία του Θεού;

Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλλοίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες!

Σκεφθήτε τί θα γινόταν, αν λ.χ. και οι δύο θυμώνατε εύκολα· θα γκρεμίζατε το σπίτι.

Ή, αν και οι δύο ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι!

Αν ήσασταν τσιγγούνηδες, θα ταιριάζατε μέν, αλλά θα πηγαίνατε και οι δύο στην κόλαση.

Αν πάλι ήσασταν απλοχέρηδες, θα μπορούσατε να κρατήσετε σπίτι; Θα το διαλύατε,

και τα παιδιά σας θα γύριζαν στους δρόμους.


Ένα στραβόξυλο, αν πάρη ένα στραβόξυλο, ταιριάζουν μεταξύ τους – έτσι δεν είναι; – θα σκοτωθούν όμως σε μια μέρα!

Γι᾿ αυτό, τί γίνεται; Οικονομάει ο Θεός ένας καλός να πάρη ένα στραβόξυλο, για να βοηθηθή,

γιατί μπορεί να είχε καλή διάθεση, αλλά να μην είχε βοηθηθή από μικρός».

Οι μικροδιαφορές των χαρακτήρων των συζύγων βοηθούν να δημιουργηθή μια αρμονική οικογένεια,

γιατί ο ένας συμπληρώνει τον άλλον.

Στο αυτοκίνητο είναι απαραίτητο και το γκάζι, για να προχωρήση, αλλά και το φρένο, για να σταματήση.

Αν το αυτοκίνητο είχε μόνο φρένο, δεν θα κουνιόταν, και αν είχε μόνον ταχύτητες, δεν θα μπορούσε να σταματήση.

Σε ένα ανδρόγυνο ξέρετε τί είπα; «Επειδή ταιριάζετε, γι᾿ αυτό δεν ταιριάζετε!».

Είναι και οι δύο ευαίσθητοι. Αν συμβή κάτι στο σπίτι, και οι δύο τα χάνουν και αρχίζουν:

«Ώχ, τί πάθαμε!» ο ένας, «ώχ, τί πάθαμε!» ο άλλος.

Ο ένας δηλαδή βοηθάει τον άλλον να απελπισθή πιο πολύ.

Δεν μπορεί να τον τονώση λίγο· «γιά στάσου, να του πή, δεν είναι και τόσο σοβαρό αυτό που μας συμβαίνει».

Το έχω δει αυτό σε πολλά ανδρόγυνα.


Και στην αγωγή των παιδιών, όταν οι σύζυγοι είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, μπορούν περισσότερο να βοηθήσουν.

Ο ένας κρατάει λίγο φρένο, ο άλλος λέει: «Άφησε τα παιδιά λίγο ελεύθερα».

Αν τα στρυμώξουν και οι δύο, θα χάσουν τα παιδιά τους.

Και αν τα αφήσουν και οι δύο ελεύθερα, πάλι θα τα χάσουν. Ενώ έτσι βρίσκουν και τα παιδιά μία ισορροπία.

Θέλω να πω ότι όλα χρειάζονται.

Φυσικά δεν πρέπει να ξεπερνούν τα όρια, αλλά ο καθένας να βοηθάη τον άλλον με τον τρόπο του.

Αν φάς λ.χ. κάτι πολύ γλυκό, θέλεις να φάς και κάτι που είναι λίγο αλμυρό.

Τρώς, ας υποθέσουμε, πολλά σταφύλια, θέλεις και λίγο τυρί, για να κόψη την γλύκα.

Ή τα λάχανα, άμα είναι πολύ πικρά, δεν τρώγονται.

Το λίγο πικρό όμως βοηθάει, όπως και το λίγο ξινό.

Αλλά, αν όποιος είναι ξινός λέη: «νά γίνετε όλοι ξινοί σαν κι εμένα»,

όποιος είναι πικρός λέη: «νά γίνετε όλοι πικροί»,

και ο άλλος που είναι αλμυρός λέη: «όλοι να γίνετε αλμυροί», τότε δεν γίνεται χωριό.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


(1) Ο Γέροντας εννοεί ότι η εργασία αυτή γίνεται από τον Πνευματικό και είναι αποτελεσματική, εφόσον οι σύζυγοι θα έχουν τον ίδιο Πνευματικό, ώστε το πλάνισμα να γίνη «μέ την ίδια πλάνη».

[XAPA]

Ο σεβασμός μεταξύ των συζύγων



Ο Θεός τα ρύθμισε όλα με σοφία. Με άλλα χαρίσματα προίκισε τον άνδρα, με άλλα την γυναίκα.

Έδωσε στον άνδρα ανδρισμό, για να τα βγάζη πέρα στις δύσκολες υποθέσεις και για να υποτάσσεται σ᾿ αυτόν η γυναίκα.

Γιατί, αν έδινε και στην γυναίκα τον ίδιο ανδρισμό, δεν θα μπορούσε να σταθή οικογένεια.

Έλεγαν στην Ήπειρο για μία γυναίκα ότι ήταν φοβερή!

Φορούσε ένα άσπρο πουκάμισο μέχρι κάτω και είχε πάντα μαζί της ένα γιαταγάνι!

Οι ληστές την έπαιρναν στην συντροφιά τους! Σκεφθήτε να έχουν μια γυναίκα στην σπείρα τους!

Μια φορά πήγε ώρες δρόμο με τα πόδια σε ένα μακρινό χωριό, για να πάρη ένα Βλαχάκι και να το κάνη γαμπρό στην κόρη της.

Επειδή όμως εκείνο αντιδρούσε, το έκλεψε, το φορτώθηκε στην πλάτη της και το έφερε στο χωριό της!

Αυτά όμως είναι εξαιρέσεις.

Αν επιστρατεύσης γυναίκες και κάνης με αυτές έναν λόχο και βάλης καμμιά δεκαριά προσκοπάκια να έρχωνται από πέρα,

ού, έφυγαν όλες! Θα νομίζουν ότι είναι ο εχθρός!

«Ο ανήρ, λέει η Γραφή, εστι κεφαλή της γυναικός» (1) .Δηλαδή ο Θεός κανόνισε, ώστε ο άνδρας να αφεντεύη στην γυναίκα.

Να αφεντεύη η γυναίκα στον άνδρα είναι ύβρις στον Θεό.

Ο Θεός έπλασε πρώτα τον Αδάμ και ο Αδάμ είπε για την γυναίκα:

«Τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σάρξ εκ της σαρκός μου»(2) .

Η γυναίκα, λέει το Ευαγγέλιο, πρέπει να φοβάται τον άνδρα͵ δηλαδή να τον σέβεται,

και ο άνδρας να αγαπάη την γυναίκα(3).

Μέσα στην αγάπη είναι ο σεβασμός.

Μέσα στον σεβασμό είναι η αγάπη. Αυτό το οποίο αγαπώ, το σέβομαι κιόλας.

Και αυτό το οποίο σέβομαι, το αγαπώ. Δηλαδή δεν είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο· ένα πράγμα είναι και τα δύο.

Οι άνθρωποι όμως φεύγουν από αυτήν την αρμονία του Θεού και δεν καταλαβαίνουν αυτά που λέει το Ευαγγέλιο.

Έτσι ο άνδρας παίρνει στραβά αυτό που γράφει το Ευαγγέλιο και λέει στην γυναίκα: «Πρέπει να με φοβάσαι».

Μά, αν σε φοβόταν, δεν θα σε παντρευόταν!

Είναι και μερικές γυναίκες που λένε: «Γιατί η γυναίκα να φοβάται τον άνδρα; Αυτό δεν το παραδέχομαι.

Τί θρησκεία είναι αυτή; Δεν υπάρχει ισότητα».

Αλλά βλέπεις τί λέει η Αγία Γραφή; «Αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου»(4).

Φόβος Θεού είναι ο σεβασμός προς τον Θεό, η ευλάβεια, η πνευματική συστολή.

Αυτός ο φόβος σε κάνει να αισθάνεσαι δέος. Είναι κάτι το ιερό.

Η ισότητα που ζητούν οι γυναίκες με τους άνδρες μόνον ώς ένα σημείο μπορεί να ισχύση.

Σήμερα στις γυναίκες, επειδή εργάζονται και ψηφίζουν, μπήκε ένα αρρωστημένο πνεύμα και νομίζουν ότι είναι ίσες με τους άνδρες.

Φυσικά οι ψυχές ίδιες είναι.

Αλλά, όταν ο άνδρας δεν αγαπά την γυναίκα και η γυναίκα δεν σέβεται τον άνδρα, δημιουργούνται σκηνές στην οικογένεια.

Παλιά το να αντιμιλήση η γυναίκα στον άνδρα, το θεωρούσαν πολύ βαρύ. Τώρα μπήκε ένα αλήτικο πνεύμα. Τότε τί όμορφα ήταν!

Είχα γνωρίσει ένα ανδρόγυνο που ο άνδρας ήταν πολύ κοντός και η γυναίκα μια ανδρογυναίκα, ψηλή μέχρι εκεί επάνω!

Αφού εκατόν ογδόντα οκάδες σιτάρι το ξεφόρτωνε από το κάρρο μόνη της.

Μια φορά ένας εργάτης – ψηλός κι εκείνος – πήγε να την πειράξη και εκείνη τον άρπαξε και τον πέταξε πέρα σαν σπιρτόξυλο!

Αλλά να βλέπατε τί υπακοή έκανε στον άνδρα της, πώς τον σεβόταν! Έτσι κρατιέται η οικογένεια, αλλιώς δεν γίνεται.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


(1) Εφ. 5, 23.
(2) Γέν. 2, 23.
(3) Βλ. Εφ. 5, 33.
(4) Παρ. 1, 7.

[XAPA]

Η αγάπη μεταξύ των συζύγων


– Έγραψες, Γερόντισσα, ευχές στον Δημήτρη που παντρεύεται;

– Έγραψα, Γέροντα.

– Φέρε την κάρτα να συμπληρώσω κι εγώ: «Ο Χριστός και η Παναγία μαζί σας.

Σού δίνω ευλογία, Δημήτρη, να μαλώνης με όλον τον κόσμο, εκτός από την Μαρία!

Το ίδιο και στην Μαρία!». Για να δώ, θα καταλάβουν τί εννοώ;

Με ρώτησε κάποιος: «Γέροντα, τί ενώνει περισσότερο τον άνδρα με την γυναίκα;».

«Η ευγνωμοσύνη», του λέω.

Ο ένας αγαπάει τον άλλον γι᾿ αυτό που του χαρίζει.

Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή.

Ο άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψη.

Η γυναίκα είναι η αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και η μεγάλη υπηρέτρια.

Ο άνδρας είναι ο κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ο χαμάλης.

Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη,

για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα.


Για να ζήσουν αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη,

που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στην θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, την σαρκική.

Αν υπάρχη αγάπη, θυσία, πάντα έρχεται ο ένας στην θέση του άλλου, τον καταλαβαίνει, τον πονάει.

Και όταν παίρνη κανείς τον πλησίον του στην πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τον Χριστό,

ο Οποίος τον γεμίζει και πάλι με την ανέκφραστη αγαλλίασή Του.

Όταν υπάρχη αγάπη, και μακριά να βρεθή ο ένας από τον άλλον, αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν,

κοντά θα βρίσκεται, γιατί την αγάπη του Χριστού δεν την χωρίζουν αποστάσεις.

Όταν όμως, Θεός φυλάξοι, τα ανδρόγυνα δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους, μπορεί να βρίσκωνται κοντά,

αλλά στην πραγματικότητα βρίσκονται μακριά.


Γι᾿ αυτό πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν σε όλη την ζωή τους την αγάπη, να θυσιάζεται ο ένας για τον άλλον.

Η σαρκική αγάπη ενώνει εξωτερικά τους κοσμικούς ανθρώπους τόσο μόνον, όσο υπάρχουν κοσμικά προσόντα,

και τους χωρίζει, όταν αυτά χαθούν, οπότε και αυτοί οδηγούνται στην απώλεια.

Ενώ, όταν υπάρχη η πνευματική, η ακριβή αγάπη, αν τυχόν ο ένας από τους συζύγους χάση τα κοσμικά του προσόντα,

αυτό όχι μόνο δεν τους χωρίζει, αλλά τους ενώνει περισσότερο.

Όταν υπάρχη μόνον η σαρκική αγάπη, τότε, αν λ.χ. η γυναίκα μάθη ότι ο σύντροφός της κοίταξε κάποια άλλη,

του πετάει βιτριόλι και τον τυφλώνει.

Ενώ, όταν υπάρχη η αγνή αγάπη, τον πονάει πιο πολύ και κοιτάζει με τρόπο πώς να τον φέρη πάλι στον σωστό δρόμο.

Έτσι έρχεται η Χάρις του Θεού.


Μια φορά ήρθε στο Καλύβι κάποιος Ελληνοαμερικανός γιατρός.

Είδα το πρόσωπό του που ήταν φωτεινό, γι᾿ αυτό με τρόπο τον ρώτησα για την ζωή του.

«Πάτερ, μου είπε, είμαι Ορθόδοξος, αλλά μέχρι τελευταία ούτε νηστείες κρατούσα ούτε στην εκκλησία πήγαινα συχνά.

Ένα βράδυ είχα γονατίσει στο δωμάτιό μου να παρακαλέσω τον Θεό για ένα θέμα που με απασχολούσε,

οπότε γέμισε το δωμάτιο με ένα γλυκό φώς.

Για αρκετή ώρα δεν έβλεπα τίποτε άλλο παρά μόνο φως και ένιωθα μια ανέκφραστη ειρήνη μέσα μου».

Θαύμασα, γιατί κατάλαβα ότι ο άνθρωπος αυτός αξιώθηκε να δη το άκτιστο φώς,

και του ζήτησα να μου πη τί είχε προηγηθή.

«Πάτερ, μου είπε, είμαι παντρεμένος και έχω τρία παιδιά.

Στην αρχή περνούσαμε καλά στην οικογένεια.

Μετά όμως η γυναίκα μου δεν είχε την υπομονή να ασχολήται στο σπίτι με τα παιδιά

και ζητούσε να βγαίνουμε έξω με τις φίλες της. Της έκανα το χατίρι.

Έπειτα από ένα διάστημα μου είπε ότι ήθελε να βγαίνη μόνη της με τις φίλες της.

Το δέχθηκα και αυτό και κοίταζα εγώ τα παιδιά.


Ύστερα δεν ήθελε να κάνουμε μαζί διακοπές και μου ζητούσε χρήματα να πηγαίνη μόνη της.

Στην συνέχεια μου ζήτησε ένα διαμέρισμα, για να ζη μόνη της.

Το έκανα και αυτό, αλλά εκείνη μάζευε εκεί τους φίλους της.

Όλο αυτό το διάστημα προσπαθούσα να την βοηθήσω με διάφορους τρόπους, με συμβουλές κ.λπ.,

ώστε να λυπηθή τα παιδιά μας, αλλά δεν δεχόταν κουβέντα.

Τελικά μου πήρε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και εξαφανίσθηκε.

Έψαχνα, ρωτούσα παντού, άδικα όμως. Είχα χάσει τελείως τα ίχνη της.

Κάποια μέρα πληροφορήθηκα ότι είχε έρθει εδώ στην Ελλάδα και έμενε σε κάποιον κακόφημο οίκο.


Η στενοχώρια μου για το κατάντημά της δεν περιγράφεται.

Γονάτισα πάνω στην θλίψη μου να προσευχηθώ.

"Θεέ μου, είπα, βοήθησέ με να την βρώ και να κάνω ό,τι μπορώ, για να μη χάση την ψυχή της.

Αυτήν την κατάντια της δεν μπορώ να την αντέξω".

Τότε με έλουσε εκείνο το φως και πλημμύρισε με ειρήνη η καρδιά μου».

«Ο Θεός, αδελφέ, του είπα, είδε την υπομονή, την ανεξικακία, την αγάπη σου και σε παρηγόρησε με αυτόν τον τρόπο».

Γι᾿ αυτό λέω ότι θα μας κρίνουν οι λαϊκοί. Βλέπετε;

Γιατρός στην Αμερική, με τέτοια σύζυγο, με τί συνθήκες και σε τί περιβάλλον ζούσε, και όμως τί αξιώθηκε!



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

- Με την υπομονή σώζεται η οικογένεια



– Τί κάνει η αδελφή σου; Πώς τα πάει με τον σύζυγό της;

– Γέροντα, μαθαίνω ότι έχει δυσκολίες, αλλά κάνει υπομονή καί, όταν χρειάζεται, τραβάει μπροστά.

– Έτσι είναι. Όταν δύο βόδια είναι στον ζυγό και το ένα είναι λίγο αδύνατο ή τεμπέλικο,

τότε το άλλο βάζει περισσότερη δύναμη και τραβάει, σβαρνίζει κατά κάποιον τρόπο και το άλλο.

Είδες; Κοσμικοί άνθρωποι και κάνουν δουλειά στον εαυτό τους. Εσείς εδώ είστε αρχοντοπούλες.

Σκέψου μια μητέρα να έχη τέσσερα παιδιά και το ένα να είναι καθυστερημένο, το άλλο να έχη ψυχοπάθεια,

το άλλο μεσογειακή αναιμία, το άλλο να γυρνάη τα μεσάνυχτα.


Και με τον σύζυγο, ανάλογα με το τί άνθρωπος είναι, να έχη η καημένη άλλα βάσανα.

Και να υπομένη τόσα και τόσα και να μη μιλάη, να πάη να σκάση, να μην έχη που να πη τον πόνο της,

γιατί και μερικά πράγματα από την οικογένεια δεν μπορεί να τα πη κανείς πιο πέρα.

Μπορεί λ.χ. ο άνδρας να σηκώνεται να φεύγη και να μην της δίνη ούτε διατροφή.

Να μην έχη χρήματα η καημένη ούτε το νοίκι να πληρώση, να θέλουν να την βγάλουν από το σπίτι.

Να αναγκάζεται να εργάζεται οπουδήποτε, να συναντά κινδύνους, και να σού λέη:

«Κάνε προσευχή να απαλλαγώ τουλάχιστον από αυτούς τους κινδύνους»!

Ή να είναι μέθυσος ο άνδρας της και να μη δουλεύη, να αναγκάζεται να δουλεύη εκείνη,

να καθαρίζη σκάλες στις πολυκατοικίες, κι εκείνος να πηγαίνη στην ταβέρνα.

Να έρχεται τα μεσάνυχτα μεθυσμένος, να την δέρνη και να της ζητάη τα χρήματα που πήρε ή να πηγαίνη

να τα παίρνη μόνος του από τα αφεντικά της.

Άχ, μαρτύριο είναι!


Και καλά, μερικές γυναίκες έχουν αμαρτίες και εξοφλούν έτσι, αλλά είναι και άλλες που δεν έχουν αμαρτίες.

Αυτές έχουν καθαρό μισθό από την ταλαιπωρία που περνούν.

Γνωρίζω μια μάνα που ήταν ένα αγγελούδι, πολύ καλή ψυχή, το πιο καλό,

το πιο ήσυχο παιδί από την οικογένεια, και σε τί στραβόξυλο έπεσε!

Πώς ξεγελάστηκαν οι δικοί της! Παντρεύτηκε έναν μέθυσο, που από μικρός ήταν αλητάκι.

Ο πατέρας του μεθούσε και πήρε και αυτός την ίδια συνήθεια.

Να ξενοδουλεύη η καημένη, να σκοτώνεται στην δουλειά, και εκείνος να την δέρνη και να την απειλή με το μαχαίρι.

Πόσες φορές της λέει: «Θα σε σφάξω»! Και να φοβάται μην την σφάξη!


Μαρτύριο περνάει! Έχει και τέσσερα παιδιά.

Οι δικοί της έφθασαν σε σημείο να της λένε να τον χωρίση, αλλά εκείνη τους απαντάει:

«Λέω να κάνω ακόμη υπομονή», και κάνει υπομονή.

Το καταλαβαίνετε; Ούτε Γεροντικό διάβασε ούτε Συναξάρια, και όμως κάνει υπομονή.

«Καλά, της είπα μια φορά, τα παιδιά δεν επεμβαίνουν;».

«Ακόμη είναι δεκαπέντε-δεκαέξι χρονών, μου είπε.

Ας πάνε στρατιώτες, και μετά θα τον περιλάβουν!». Δηλαδή, μέχρι να πάνε στρατιώτες τα παιδιά, να τρώη ξύλο!



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Η υπομονή χαριτώνει τον άνθρωπο



– Γέροντα, πώς μπορείς να αντιμετωπίσης τον άλλον, όταν είναι νευριασμένος;

– Με την υπομονή!

– Και αν δεν έχης;

– Να πας να αγοράσης! Πουλάνε στα σούπερ-μάρκετ!...

Κοίταξε, όταν ο άλλος είναι μπουρινιασμένος, ό,τι και να του πής, δεν γίνεται τίποτε.

Καλύτερα εκείνη την στιγμή να σιωπήσης και να λές την ευχή.

Με την ευχή θα καλμάρη ο άλλος, θα ηρεμήση και θα μπορέσης μετά να συνεννοηθής μαζί του.

Βλέπεις, και οι ψαράδες δεν πάνε να ψαρέψουν, αν δεν έχη μπουνάτσα· κάνουν υπομονή, ώσπου να καλωσυνέψη ο καιρός.


– Που οφείλεται, Γέροντα, η ανυπομονησία των ανθρώπων;

– Στην πολλή... εσωτερική τους ειρήνη!

Ο Θεός την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή.

«Ο υπομείνας εις τέλος, σωθήσεται»(1) ,λέει το Ευαγγέλιο.

Γι᾿ αυτό δίνει δυσκολίες, διάφορες δοκιμασίες, για να ασκηθούν στην υπομονή οι άνθρωποι.

Η υπομονή ξεκινά από την αγάπη. Για να υπομείνης τον άλλον, πρέπει να τον πονέσης.

Και βλέπω πώς με την υπομονή σώζεται η οικογένεια.

Είδα θηρία να γίνωνται αρνιά.

Με την εμπιστοσύνη στον Θεό τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά και πνευματικά.


Μια φορά, όταν ήμουν στην Μονή Στομίου, είχα δει στην Κόνιτσα μια γυναίκα που έλαμπε το πρόσωπό της.

Ήταν μητέρα πέντε παιδιών.

Μετά θυμήθηκα ποιά ήταν. Ο άνδρας της ήταν μαραγκός και έπαιρνε πολλές φορές δουλειές μαζί με τον μάστορά μου (2) .

Μια κουβέντα να του έλεγαν οι νοικοκυραίοι, λ.χ. «μαστρο-Γιάννη, μήπως αυτό να το κάνουμε έτσι;», γινόταν θηρίο.

«Εμένα θα μου κάνης τον δάσκαλο;», τους έλεγε. Έσπαζε τα εργαλεία του, τα πετούσε και έφευγε.

Αφού παρατούσε την δουλειά του και τα έσπαζε όλα σε ξένα σπίτια, καταλαβαίνεις στο σπίτι του τί έκανε!

Αυτή λοιπόν ήταν του μαστρο-Γιάννη η γυναίκα.


Με αυτόν τον άνθρωπο δεν μπορούσες μία μέρα να καθήσης, και αυτή χρόνια ζούσε μαζί του.

Κάθε μέρα περνούσε μαρτύριο, και όμως όλα τα αντιμετώπιζε με πολλή καλωσύνη και έκανε υπομονή.

Επειδή ήξερα την κατάσταση στο σπίτι, όταν την συναντούσα, την ρωτούσα: «Τί κάνει ο κυρ-Γιάννης; Δουλεύει;».

«Έ, πότε δουλεύει, πότε κάθεται λιγάκι!».

«Πώς τα περνάτε;». «Πολύ καλά, Πάτερ!», μου έλεγε.

Και το έλεγε με την καρδιά της.

Δεν υπολόγιζε που έσπαζε τα εργαλεία του – και αξίας εργαλεία –

ούτε που αναγκαζόταν η καημένη να ξενοδουλεύη, για να τα βγάλουν πέρα.


Βλέπετε με πόση υπομονή, με πόση καλωσύνη και με πόση αρχοντιά τα αντιμετώπιζε όλα!

Ούτε τον κατηγορούσε καθόλου! Γι᾿ αυτό ο Θεός την χαρίτωσε και έλαμπε το πρόσωπό της.

Μεγάλωσε και τα πέντε παιδιά της και έγιναν πολύ καλά παιδιά. Μπόρεσε και κράτησε και τα παιδιά της.


– Γέροντα, πώς μπορούσε να δικαιολογή τον άνδρα της;

– Με έναν καλό λογισμό: «Άνδρας μου είναι, έλεγε, θα πη και καμμιά κουβέντα.

Και εγώ, αν ήμουν στην θέση του, μπορεί να έκανα τα ίδια».

Εφήρμοζε το Ευαγγέλιο, γι᾿ αυτό ο Θεός έστελνε την θεία Χάρη Του.

Και αν κοσμικοί άνθρωποι κάνουν υπομονή και χαριτώνωνται, πόσο μάλλον πρέπει να κάνουμε υπομονή εμείς οι μοναχοί,

που έχουμε όλες τις προϋποθέσεις, όλες τις δυνατότητες για πνευματική ζωή!

Όπως έχω καταλάβει, τα μεγαλύτερα σκάνδαλα, όχι μόνο στις οικογένειες αλλά και στα κράτη,

γίνονται από τιποτένια πράγματα.

Στην οικογένεια πρέπει ο ένας να ταπεινώνεται στον άλλον, να μιμήται τις αρετές του,

αλλά και να ανέχεται τις ιδιοτροπίες του.


Για μια τέτοια αντιμετώπιση πολύ βοηθάει να σκέφτεται κανείς ότι ο Χριστός θυσιάσθηκε για τις αμαρτίες μας

και μας ανέχεται όλους, δισεκατομμύρια ανθρώπους, αν και είναι αναμάρτητος – ενώ εμείς,

όταν ταλαιπωρούμαστε από τις ιδιοτροπίες των άλλων, εξοφλούμε αμαρτίες.

Τα οικονομάει έτσι ο Καλός Θεός, ώστε ο ένας, με το χάρισμα που έχει, να βοηθάη τον άλλον,

καί, με το κουσούρι που έχει, να ταπεινώνεται στον άλλον.


Γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει τα χαρίσματά του, αλλά έχει και μερικά κουσούρια και πρέπει να αγωνίζεται να τα κόψη.

Έδωσα ένα ξεσκόνισμα σε κάποιον! Να δήτε υπακοή που του κάνει η γυναίκα του, αν και έχει πολλές ικανότητες!

Μπροστά της εκείνος είναι ένα παιδί. Αυτή, με την υπακοή που κάνει, συνέχεια δέχεται, αποθηκεύει, θεία Χάρη,

ενώ εκείνος με τον εγωισμό του συνέχεια διώχνει την θεία Χάρη και αδειάζει.

Τελικά ποιός είναι κερδισμένος; Βλέπεις, το μυστικό είναι η ταπείνωση.

Όλη η βάση εκεί είναι. Υπακοή, ταπείνωση.

Αν εκείνος αναγνώριζε την αδυναμία του και ζητούσε βοήθεια από τον Θεό,

θα ερχόταν και σ᾿ αυτόν η θεία Χάρις.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Ματθ. 10, 22.
(2) Ο Γέροντας ως λαϊκός είχε μάθει την τέχνη του μαραγκού.

[XAPA]

Η πιστή σύζυγος


– Γέροντα, μια γυναίκα την εγκατέλειψε ο άνδρας της, πήρε και το παιδί, και έχει σχέσεις με δύο άλλες γυναίκες.
Με ρώτησε τί να κάνη.

– Να της πης, όσο μπορεί, να κάνη υπομονή, προσευχή, και να φέρεται με καλωσύνη.

Να περιμένη· να μη διαλύση τον γάμο η ίδια.

Κάποιος περιφρονούσε την γυναίκα του, την κακομεταχειριζόταν, και αυτή τα αντιμετώπιζε όλα με υπομονή και καλωσύνη,

μέχρι που πέθανε σχετικά νέα.

Όταν έκαναν την εκταφή της, βγήκε από τον τάφο μία ευωδία. Απόρησαν όσοι βρίσκονταν εκεί.

Βλέπετε, αυτή αντιμετώπιζε τα πάντα με υπομονή σ᾿ αυτήν την ζωή, γι᾿ αυτό δικαιώθηκε στην άλλη ζωή.

Έχω υπ᾿ όψιν μου και μια άλλη περίπτωση. Ένα κοσμικό παιδί είχε συμπαθήσει μια κοπέλα που ζούσε πνευματικά.

Για να τον συμπαθήση και η κοπέλα, προσπαθούσε να ζη κι αυτός πνευματικά, εκκλησιαζόταν κ.λπ.

Τελικά παντρεύτηκαν.


Μετά όμως από χρόνια εκείνος άρχισε πάλι την κοσμική ζωή.

Ενώ είχαν και μεγάλα παιδιά – ένα αγόρι στο πανεπιστήμιο και δύο κοπέλες, μία στο λύκειο και μία στο γυμνάσιο

– αυτός συνέχιζε να ζη άσωτα.

Είχε μια μεγάλη επιχείρηση και έβγαζε πολλά χρήματα, αλλά τα περισσότερα τα ξόδευε με την άσωτη ζωή του.

Η καημένη η σύζυγός του κρατούσε το σπίτι με την οικονομία που έκανε και τα παιδιά της με τις συμβουλές της.

Δεν κατηγορούσε τον πατέρα τους, για να μην τον σιχαθούν και τραυματισθούν, αλλά και για να μην παρασυρθούν.

Τα βράδια που γύριζε αργά, εύκολα τον δικαιολογούσε, λέγοντας στα παιδιά ότι έχει δουλειές,

αλλά το μεσημέρι που πήγαινε στο σπίτι με κάποια φιλενάδα του, τί να έλεγε;

Γιατί, τί έκανε ο αθεόφοβος αυτός άνθρωπος; – αν και δεν αξίζει να τον λέη κανείς άνθρωπο,

επειδή δεν είχε καθόλου ανθρωπιά.


Τηλεφωνούσε στην γυναίκα του να του ετοιμάση τα φαγητά που επιθυμούσε και ερχόταν το μεσημέρι

με κάποια από τις φιλενάδες του για φαγητό.

Η καημένη η μάνα, για να μην μπούν σε άσχημους λογισμούς τα παιδιά της, τους καλοδεχόταν.

Έδινε την εντύπωση ότι είναι δική της φίλη και πέρασε ο σύζυγός της από το σπίτι της

και την έφερε στο σπίτι τους με το αυτοκίνητό του.

Έστελνε με τρόπο τα παιδιά στα δωμάτιά τους, για να διαβάσουν, γιατί φοβόταν μήπως δούν καμμιά άσχημη σκηνή,

επειδή δυστυχώς αυτός δεν πρόσεχε, αλλά ασχημονούσε και μέσα στο σπίτι.

Αυτό γινόταν κάθε μεσημέρι και κάθε τόσο της κουβαλούσε και άλλο πρόσωπο.

Αφού τα παιδιά έφθασαν να λένε στην μητέρα τους: «Πόσες φίλες έχεις, μαμά;».

«Γνωριζόμασταν από παλιά», τους έλεγε εκείνη.


Εν τω μεταξύ αυτός την είχε την καημένη χειρότερα και από υπηρέτρια, διότι της φερόταν με πολλή βαρβαρότητα.

Σκεφθήτε τώρα, αυτή η μάνα κάθε μέρα να υπηρετή δύο κτήνη, που ατίμαζαν το σπίτι,

και να βάζη συνέχεια καλούς λογισμούς στα παιδιά της.

Και δεν είναι ότι ήξερε πώς το θέμα αυτό θα λήξη έπειτα από ένα διάστημα, ώστε να πή:

«θά κάνω υπομονή» και να έχη και λίγη παρηγοριά.

Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε αρκετά χρόνια.

Επειδή όμως είχε δώσει ο ταλαίπωρος πολλά δικαιώματα στον διάβολο,

επόμενο ήταν να δέχεται φοβερές δαιμονικές επιδράσεις.

Ήταν σαν τρελλός, δεν ήλεγχε τον εαυτό του, όλα του έφταιγαν.


Μια μέρα λοιπόν, όπως έτρεχε με το αυτοκίνητό του, καθώς ήταν μεθυσμένος από την σαρκική μέθη,

ξέφυγε από τον δρόμο και έπεσε σε έναν γκρεμό.

Το αυτοκίνητο διαλύθηκε και αυτός τραυματίστηκε σοβαρά.

Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο και ύστερα από μια σχετική νοσηλεία τον πήγαν στο σπίτι σακατεμένο.

Καμμιά φιλενάδα του δεν τον πλησίασε, γιατί δεν είχε πια ούτε πολλά χρήματα,

αλλά και το πρόσωπό του ήταν παραμορφωμένο.

Η καλή σύζυγος όμως και καλή μάνα τον περιποιόταν με πολλή καλωσύνη,

χωρίς να του θυμίζη τίποτε από την άσωτη ζωή του.

Αυτό πολύ τον συγκλόνισε και τον αλλοίωσε πνευματικά.

Μετανόησε ειλικρινά, ζήτησε και εξομολογήθηκε, έζησε λίγα χρόνια χριστιανικά,

με εσωτερική ειρήνη, και αναπαύθηκε εν Κυρίω.


Μετά τον θάνατό του το αγόρι ανέλαβε την δουλειά του και συντηρούσε την οικογένεια.

Ζούσαν αγαπημένα τα παιδιά, γιατί είχαν πάρει καλές αρχές από την καλή μάνα.

Αυτή η μάνα ήταν ηρωίδα. Ήπιε όλα τα φαρμάκια, για να μη διαλυθή η οικογένειά της και πικραθούν τα παιδιά της,

κράτησε την οικογένεια σωστά, έσωσε και τον άνδρα της, αποταμίευσε και αυτή ουράνιο μισθό.

Ο Θεός αυτήν την γυναίκα θα την βάλη στην καλύτερη θέση στον Παράδεισο.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Τα παιδιά των διαλυμένων οικογενειών



– Γέροντα, όταν ο άνδρας έχη κάποιο πάθος, αναγνωρίζη ότι φταίει, εξομολογήται κ.λπ., αλλά δέχεται ακόμη επιδράσεις και λέη στην γυναίκα του: «σάς παιδεύω, κι εσένα και τα παιδιά· καλύτερα να φύγω, να σας στέλνω χρήματα από μακριά, για να μην ταλαιπωρήσθε», τί πρέπει να κάνη η γυναίκα;

– Αν ο άνδρας νιώθη πράγματι έτσι όπως λέει, αυτό δείχνει ότι έχει πολύ φιλότιμο και η γυναίκα πρέπει να κάνη υπομονή.

Όμως καλό είναι να μην πιστεύη εύκολα αυτά που ακούει· να βλέπη βαθύτερα.

Γιατί καμμιά φορά μπορεί ο άνδρας να λέη δήθεν από αρχοντιά: «να φύγω, να μη σας παιδεύω»,

ενώ θέλει στα αλήθεια να φύγη, γιατί έχει μπλέξει με άλλη.

Σήμερα ο γάμος, όπως κατήντησε, έχει χάσει το νόημά του. Διαλύονται οικογένειες στα καλά καθούμενα.

Ήρθε τις προάλλες στο Καλύβι κάποιος τελείως ζαλισμένος.

Είχε δύο παιδιά από μία φιλενάδα.

Παντρεύτηκε μία άλλη, έκανε ένα παιδί και την χώρισε.

Μετά ξαναπαντρεύτηκε κάποια άλλη, η οποία ήταν χωρισμένη και είχε δύο παιδιά

από τον πρώτο γάμο της και ένα παιδί από έναν φίλο.

Έκανε και μ᾿ αυτήν άλλα δύο. «Για βάστα, του λέω, από πόσες μανάδες είναι αυτά τα παιδιά και από πόσους πατεράδες;».


Έτσι καταστρέφονται τα ταλαίπωρα τα παιδιά.

Όσα είναι ευαίσθητα και δεν μπορούν να ξεπεράσουν την στενοχώρια, απελπίζονται και μερικά αυτοκτονούν.

Άλλα πίνουν, για να ξεχνούν, άλλα μπλέκονται με τα ναρκωτικά.

Που τα βρίσκουν τα χρήματα; Η πιο μικρή δόση ηρωίνης στοιχίζει τέσσερις χιλιάδες δραχμές.

Η μεγάλη έξι ή επτά χιλιάδες (1) .Και αυτά τα παιδιά είναι από τα ζωηρά της προηγούμενης γενιάς.

Τα άλλα από το αυτόματο διαζύγιο, που είναι ακόμη μικρά, τί θα γίνουν;

Φέτος το καλοκαίρι πόσα παιδιά πέρασαν από το Καλύβι που έπαιρναν ναρκωτικά!

Τα περισσότερα, τα κακόμοιρα, ήταν από διαλυμένες οικογένειες.


Να βρίσκωνται σε τέτοια κατάσταση στην ηλικία των είκοσι επτά ετών και να ζητούν βοήθεια!

Και να δής, τα παιδιά από τις διαλυμένες οικογένειες φαίνονται από μακριά.

Στο Καλύβι έχω τα λουκούμια έξω. Όταν έρχωνται, πριν προλάβουν να φάνε το λουκούμι, τρέχουν να με φιλήσουν.

Με κάνουν με την ζάχαρη χάλια! Τους έχει λείψει η αγάπη, η στοργή.

Αυτά τα παιδιά είτε έχουν τα καημένα γονείς, είτε δεν έχουν, το ίδιο τους είναι.

Είτε έρχεται ο πατέρας στο σπίτι, είτε φεύγει, είτε είναι εκεί, είτε δεν είναι, το ίδιο τους κάνει.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Ειπώθηκε το 1990.

[XAPA]

Το «φταίξιμο» και το «δίκαιο» των συζύγων



Έχω παρατηρήσει ότι μερικοί Πνευματικοί λένε στους άνδρες που έχουν προβλήματα με τις γυναίκες τους:

«Κάνε υπομονή, αυτός είναι ο σταυρός σου. Τί να κάνουμε; Θα έχης μισθό από τον Θεό».

Πάνε μετά οι γυναίκες και λένε και σ᾿ αυτές: «Κάνε υπομονή, για να έχης μισθό από τον Θεό».

Δηλαδή μπορεί να φταίνε και οι δύο και να λέη και στους δύο ο Πνευματικός: «Κάνε υπομονή».

Ή μπορεί να φταίη ο ένας και να του λέη ο Πνευματικός: «Κάνε υπομονή».

Οπότε αυτός που φταίει αναπαύει τον λογισμό του ότι ανέχεται τον άλλον, ενώ κάθε μέρα τον σκάζει.


Μια φορά ήρθε στο Καλύβι κάποιος και μου είπε ότι είχε προβλήματα με την γυναίκα του.

Πήγαιναν για χωρισμό. Δεν ήθελε να δη ο ένας τον άλλον.

Ήταν και οι δύο δάσκαλοι, είχαν και δύο παιδάκια.

Δεν έτρωγαν ποτέ στο σπίτι. Σε άλλο εστιατόριο έτρωγε ο ένας μετά το σχολείο, σε άλλο ο άλλος,

και αγόραζαν και κάτι σάντουϊτς, για να φάνε τα παιδιά.

Τα καημένα, όταν οι γονείς γύριζαν στο σπίτι, πήγαιναν και έψαχναν στις τσέπες και στις τσάντες τους,

για να δούν τί τους έφεραν απ᾿ έξω να φάνε.


Περνούσαν μεγάλο δράμα! Αυτός έκανε και τον ψάλτη. Σε άλλη εκκλησία πήγαινε η γυναίκα του, σε άλλη έψαλλε αυτός. Τόσο πολύ!

«Τί να κάνω, Πάτερ, μου λέει, σηκώνω μεγάλο σταυρό, πολύ μεγάλο. Κάθε μέρα έχουμε φασαρίες στο σπίτι».

«Πήγες στον Πνευματικό;», τον ρωτάω. «Ναί, πήγα, μου λέει, και μου είπε: "Υπομονή να κάνης· σηκώνεις μεγάλο σταυρό"».

«Για να δώ, του λέω, ποιός σηκώνει μεγάλο σταυρό. Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Όταν παντρευτήκατε, μαλώνατε έτσι;». «Όχι, μου λέει.

Οκτώ χρόνια ήμασταν πολύ αγαπημένοι. Λάτρευα την γυναίκα μου περισσότερο από τον Θεό!

Μετά εκείνη άλλαξε. Έγινε γκρινιάρα, ιδιότροπη...».


Ακούς; Την λάτρευε περισσότερο από τον Θεό!

«Έλα εδώ, του λέω. Λάτρευες την γυναίκα σου περισσότερο από τον Θεό!

Η γυναίκα σου φταίει τώρα ή εσύ, που φθάσατε σ᾿ αυτήν την κατάσταση;

Εξ αιτίας σου πήρε την Χάρη Του ο Θεός από την γυναίκα σου.

Και τί σκέφτεσαι να κάνης τώρα;», τον ρωτάω. «Μάλλον να χωρίσουμε», μου λέει.

«Μήπως έμπλεξες και με καμμιά άλλη;». «Ναί, έχω υπ᾿ όψιν μου κάποια», μου λέει.


«Βρέ, δεν καταλαβαίνεις ότι εσύ είσαι ο φταίχτης;

Να ζητήσης πρώτα συγχώρεση από τον Θεό, γιατί λάτρευες την γυναίκα σου περισσότερο από Εκείνον.

Μετά να πάς να ζητήσης συγχώρεση από την γυναίκα σου.

"Να με συγχωρέσης, να της πής, εγώ έγινα αιτία να δημιουργηθή αυτή η κατάσταση στο σπίτι και να ταλαιπωρούνται και τα παιδιά".

Έπειτα να πάς να εξομολογηθής και να λατρεύης τον Θεό σαν Θεό και να αγαπάς την γυναίκα σου σαν γυναίκα σου,

και θα δής, τα πράγματα θα πάνε καλά».


Τον τράνταξα. Άρχισε να κλαίη. Μου υποσχέθηκε πώς θα με ακούση.

Ήρθε μετά από λίγο καιρό χαρούμενος. «Σ᾿ ευχαριστώ, Πάτερ, μας έσωσες, μου λέει.

Είμαστε μια χαρά, κι εμείς και τα παιδιά μας».

Βλέπεις; Να είναι αυτός ο φταίχτης και να νομίζη κιόλας ότι σηκώνει πολύ μεγάλο σταυρό!

Κι εσείς ποτέ να μη δικαιολογήτε τις γυναίκες που έρχονται και σάς κάνουν παράπονα για τους άνδρες.

Εγώ ούτε τους άνδρες δικαιολογώ ούτε τις γυναίκες, αλλά τους προβληματίζω.


Μου λέει, ας υποθέσουμε, η γυναίκα: «Ο άνδρας μου πίνει, γυρίζει στο σπίτι αργά το βράδυ, βρίζει...».

«Κοίταξε, της λέω, όταν γυρίζη στο σπίτι την νύχτα μεθυσμένος, να του φέρεσαι με καλωσύνη.

Αν αρχίζης εσύ και γκρινιάζης "γιατί άργησες; τί ώρα είναι αυτή που ήρθες; δεν θα αλλάξης επιτέλους;

τί κατάσταση είναι αυτή; δεν είναι μια μέρα, δεν είναι δύο, πόσο θα κάνω υπομονή;" και κατεβάζης τα μούτρα,

ο διάβολος θα του πή: "Βρέ, χαμένος είσαι που κάθεσαι μ᾿ αυτήν την χαζή!


Δεν πάς να γλεντάς με καμμιά άλλη;". Μπορεί να έχης δίκαιο, αλλά ο διάβολος θα τον μπλέξη αλλού.

Ενώ, όταν εσύ του φερθής με καλωσύνη και κάνης λίγη υπομονή και προσευχή, χωρίς να παραπονήσαι

για το τί κάνει εκείνος, θα δη λίγο λιακάδα, θα προβληματισθή και θα διορθωθή».

Έρχεται μετά ο άνδρας και μου λέει: «Η γυναίκα μου γκρινιάζει, φωνάζει».

«Βρέ, σε περιμένουν τα παιδιά και η φουκαριάρα η γυναίκα σου με λαχτάρα μέχρι τα μεσάνυχτα, του λέω,

κι εσύ γυρνάς στο σπίτι μεθυσμένος και αρχίζεις να βρίζης!

Είναι ντροπή! Για να βασανίζης την οικογένεια παντρεύτηκες;».


Υπάρχουν και περιπτώσεις που μπορεί να έχη και ο ένας και ο άλλος δίκαιο.

Κάποτε έλεγα σε μια συντροφιά πόσο αγνός ήταν ο Μακρυγιάννης. Είχε και σωματική και ψυχική αγνότητα.

Οπότε πετάγεται κάποιος και μου λέει: «Όχι, να θέλουν να παρουσιάσουν τον Μακρυγιάννη και για άγιο!».

«Γιατί όχι;», τον ρωτάω. «Γιατί έδερνε την γυναίκα του», μου απαντάει.

«Κοίταξε να σού πω τί συνέβαινε: Ο Μακρυγιάννης, όταν τύχαινε να έχη κανένα τάλληρο και ερχόταν καμμιά χήρα

που είχε παιδιά, της το έδινε.


Η γυναίκα του, η καημένη, γκρίνιαζε. "Μά κι εσύ παιδιά έχεις, του έλεγε, γιατί το έδωσες;".

Κι εκείνος της έδινε κανένα μπάτσο και της έλεγε. "Εσύ έχεις τον άνδρα σου που θα σε οικονομήση.

Αυτή η καημένη δεν έχει άνδρα, ποιός θα την οικονομήση;". Δηλαδή και οι δύο είχαν δίκαιο».

Ύστερα, αν ο ένας από τους δύο συζύγους ζη πνευματικά, τότε και δίκαιο να έχη, δεν έχει κατά κάποιον τρόπο δίκαιο.

Γιατί, σαν πνευματικός άνθρωπος που είναι, πρέπει να αντιμετωπίση μία αδικία πνευματικά.

Να τα αντιμετωπίζη δηλαδή όλα με την θεία δικαιοσύνη, να βλέπη τί αναπαύει τον άλλον.

Γιατί, αν μια ψυχή είναι αδύνατη και σφάλλη, έχει κατά κάποιον τρόπο ελαφρυντικά.


Ο άλλος όμως, που είναι σε καλύτερη πνευματική κατάσταση και δεν δείχνει κατανόηση, σφάλλει πολύ περισσότερο.

Όταν και οι πνευματικοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα πράγματα κοσμικά,

με την κοσμική, την ανθρώπινη, δικαιοσύνη, τί γίνεται μετά;

Πρέπει να πηγαίνουν συνέχεια στα κοσμικά δικαστήρια. Γι᾿ αυτό και βασανίζονται οι άνθρωποι.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002