Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

[XAPA]

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ - ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ


«Οι γονείς που γεννούν τα παιδιά
καί τους δίνουν το σώμα
πρέπει να συντελέσουν, όσο μπορούν,
καί στην πνευματική τους αναγέννηση».



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - Η τεκνοποιία

Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο ζευγάρι


– Γέροντα, πέστε μας για την Αγία Άννα και τον Άγιο Ιωακείμ, τους Θεοπάτορες. Κάποτε κάτι αρχίσατε να μας λέτε.

– Από μικρός είχα σε μεγάλη ευλάβεια τους Αγίους Θεοπάτορες.

Μάλιστα είχα πει σε κάποιον ότι, όταν με κάνουν καλόγερο, θα ήθελα να μου δώσουν το όνομα Ιωακείμ.

Πόσα οφείλουμε σ᾿ αυτούς! Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο ανδρόγυνο που υπήρξε ποτέ.

Δεν είχαν καθόλου σαρκικό φρόνημα.

Ο Θεός έτσι έπλασε τον άνθρωπο και έτσι ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, απαθώς.

Αλλά μετά την πτώση μπήκε το πάθος στην σχέση ανάμεσα στον άνδρα και στην γυναίκα.

Μόλις βρέθηκε ένα απαθές ανδρόγυνο, όπως έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο και όπως ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι,

γεννήθηκε η Παναγία, αυτό το αγνό πλάσμα, και στην συνέχεια σαρκώθηκε ο Χριστός.

Μου λέει ο λογισμός ότι θα κατέβαινε και νωρίτερα ο Χριστός στην γή,

αν υπήρχε ένα αγνό ζευγάρι, όπως ήταν οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα.

Οι Ρωμαιοκαθολικοί φθάνουν στην πλάνη και πιστεύουν, δήθεν από ευλάβεια,

ότι η Παναγία γεννήθηκε χωρίς να έχη το προπατορικό αμάρτημα.

Ενώ η Παναγία δεν ήταν απαλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα, αλλά γεννήθηκε όπως ήθελε ο Θεός

να γεννιούνται οι άνθρωποι μετά την δημιουργία.

Ήταν πάναγνη (1) , γιατί η σύλληψή Της έγινε χωρίς ηδονή.

Οι Άγιοι Θεοπάτορες μετά από θερμή προσευχή στον Θεό να τους χαρίση παιδί,

συνήλθαν όχι από σαρκική επιθυμία, αλλά από υπακοή στον Θεό. Αυτό το γεγονός το είχα ζήσει στο Σινά (2) .



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Η Θεοτόκος γεννήθηκε κατά φυσικό τρόπο και όχι παρθενικώς. «Ήταν πάναγνη», γιατί, όπως γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στον Λόγο του «Εις το Γενέσιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου», συνελήφθηκε από τους Αγίους Θεοπάτορες «σωφρόνως» (βλ. PG 96, 669Α), αλλά και αύξησε με τον αγώνα της την αγιότητα που έλαβε από τους γονείς της, αποκρούοντας «πάντα λογισμόν περιττόν και ψυχοβλαβή πριν γεύσασθαι» (αυτόθι 676Β).

(2) Ο Γέροντας ασκήτεψε στο Σινά, στο ασκητήριο των Αγίων Επιστήμης και Γαλακτίωνος, από το 1962 μέχρι το 1964. Το γεγονός αυτό δεν μας το απεκάλυψε.

[XAPA]

Η εγκράτεια στην έγγαμη ζωή



Ο Θεός «εποίησε τα πάντα, καλά λίαν» (1).

Ο άνδρας νιώθει μια φυσική έλξη προς την γυναίκα και η γυναίκα προς τον άνδρα.

Αν δεν υπήρχε αυτή η έλξη, ποτέ δεν θα ξεκινούσε κανείς να κάνη οικογένεια.

Θα συλλογιζόταν τις δυσκολίες που θα είχε αργότερα στην οικογένεια με την ανατροφή των παιδιών κ.λπ.,

και δεν θα αποφάσιζε να ξεκινήση.

Μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων το σαρκικό φρόνημα σε μερικούς ανθρώπους μπορεί να υπάρχη

πέντε τοις εκατό, σε άλλους δέκα, τριάντα κ.λπ.

Αλλά σήμερα που να βρεθούν άνθρωποι να έχουν πέντε τοις εκατό σαρκικό φρόνημα, να έχουν δηλαδή αγνό φρόνημα!

Πάντως σε όλους τους ανθρώπους έχει δοθή από τον Θεό η δυνατότητα να φθάσουν στην απάθεια,

αν αγωνισθούν με φιλότιμο.


Δεν δικαιολογούνται οι έγγαμοι, επειδή ακολούθησαν τον έγγαμο βίο, να ξεχνούν ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σάρκα,

αλλά είναι και πνεύμα, και να αφήνουν τον εαυτό τους αχαλίνωτο (2).

Πρέπει να αγωνίζωνται να υποτάξουν την σάρκα στο πνεύμα.

Αν προσπαθούν να ζουν πνευματικά, με την καθοδήγηση του Πνευματικού τους, θα αρχίσουν να γεύωνται σιγά-σιγά

και ανώτερες χαρές, πνευματικές, ουράνιες, και δεν θα αναζητούν τις σαρκικές.

Έχουν υποχρέωση να αγωνίζωνται να εγκρατεύωνται, για να μη μεταδώσουν το σαρκικό πάθος και στα παιδιά τους.

Ένα παιδάκι, που οι γονείς του έχουν πολύ σαρκικό φρόνημα, έχει από μικρό τέτοιες τάσεις,

γιατί παίρνει το σαρκικό φρόνημα από αυτούς.


Στην αρχή αυτό είναι απαλό, όπως όλα τα κληρονομικά πάθη – σαν την τσουκνίδα πού, μόλις φυτρώνη,

είναι απαλή και μπορείς να την πιάσης, ενώ, όταν μεγαλώση, τσιμπάει – και μπορεί να θεραπευθή

από έναν καλό Πνευματικό, που έχει διάκριση.

Αν όμως δεν το κόψη στην μικρή ηλικία, θα χρειασθή πολύ να αγωνισθή, όταν μεγαλώση, για να το κόψη.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Βλ. Γέν. 1, 31.

(2) Σχετικά με το θέμα των συζυγικών σχέσεων έγραφε ο Γέροντας Παΐσιος σε μια επιστολή του:

«Δια το θέμα των συζυγικών σχέσεων των εγγάμων ιερέων, αλλά και των λαϊκών, που μου αναφέρεις, αφού δεν καθορίζουν οι Άγιοι Πατέρες το πώς ακριβώς, σημαίνει ότι είναι κάτι που δεν καθορίζεται, γιατί δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να μπούν σε ένα καλούπι.

Οι Πατέρες το αφήνουν στη διάκριση, το φιλότιμο, την πνευματική ευαισθησία και τη δύναμη του καθενός. Δια να γίνω πιο αντιληπτός, γράφω περιπτώσεις αγωνιστών εγγάμων ιερέων και λαϊκών που ζουν και γνωρίζω.

Εξ αυτών υπάρχουν εκείνοι που ήρθαν σε επαφή μετά τον γάμο και αποκτήσανε ένα, δυό, τρία παιδιά και μετά ζουν εν παρθενία. Άλλοι έρχονται μια φορά τον χρόνο για τεκνογονία και μετά ζουν σαν αδέλφια πάλι.

Άλλοι απέχουν τις περιόδους των νηστειών και μετά έρχονται σε επαφή. Άλλοι δεν μπορούν να το πετύχουν ούτε αυτό. Άλλοι μια φορά στο ενδιάμεσο της εβδομάδος, για να είναι τρεις ημέρες πριν από την θεία Κοινωνία και τρεις μετά την θεία Κοινωνία.

Άλλοι σκοντάφτουν και αυτού, δι᾿ αυτό και ο Χριστός μετά την Ανάσταση που παρουσιάσθηκε στους Αποστόλους, η πρώτη του λέξη ήτο: «Καθώς απέσταλκέ με ο Πατήρ, καγώ πέμπω υμάς... Λάβετε Πνεύμα Άγιον· αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, αν τινων κρατήτε, κεκράτηνται».

Ο σκοπός είναι να αγωνισθεί κανείς με διάκριση και φιλότιμο, ανάλογα με τις πνευματικές του δυνάμεις. Στην αρχή φυσικά δεν βοηθάει η ηλικία, αλλά, όσο περνάνε τα χρόνια και εξασθενεί η σάρκα, μπορεί να επιβληθεί το πνεύμα και παράλληλα αρχίζουν να γεύονται και οι έγγαμοι λίγες από τις θείες ηδονές.

Αποσύρονται φυσιολογικά από τις σαρκικές ηδονές, τις οποίες τότε τις βλέπουν πολύ τιποτένιες. Έτσι εξαγνίζονται κατά κάποιον τρόπο και οι έγγαμοι και φθάνουν στον Παράδεισο από το ξεκούραστο μονοπάτι με τις στροφές. Ενώ οι μοναχοί χτυπάνε κατακόρυφα, σκαρφαλώνοντας στα βράχια, και ανεβαίνουν στον Παράδεισο.

Πρέπει να έχεις υπ᾿ όψη σου ότι το θέμα των σχέσεων δεν είναι θέμα μόνο δικό σου, ούτε έχεις δικαίωμα να το ρυθμίσεις μόνος σου, αλλά «εκ συμφώνου» κατά τον Απόστολο Παύλο. Όταν γίνεται και αυτό το «εκ συμφώνου», πάλι χρειάζεται προσοχή.

Ο δυνατός θα πρέπει να παίρνει τη θέση του αδυνάτου. Πολλές φορές, για να μη λυπήσει το ένα μέρος το άλλο, λέγει ότι συμφωνεί, αλλά εσωτερικά ταλαιπωρείται. Αυτό συμβαίνει ιδίως στις γυναίκες που έχουν λίγο φόβο Θεού και έχουν ζωηρή σάρκα.

Πολλές φορές από αδιακρισία μερικοί ευλαβείς άνδρες, επειδή ακούνε από τις γυναίκες τους ότι συμφωνούν, προχωρούν αδιάκριτα σε μεγάλο διάστημα εγκρατείας και τότε οι γυναίκες ταλαιπωρούνται και ξεσπάνε σε νευρικότητες κ.λπ.

Οι άνδρες νομίζουν ότι οι γυναίκες τους έχουν προχωρήσει στην αρετή και θέλουν να ζουν πιο αγνά σε μεγαλύτερα διαστήματα και μπαίνει μετά ο πειρασμός στις γυναίκες και θέλουν να γνωρίσουν φίλους.

Και όταν γίνει αυτό, τις πιάνει η τύψη της συνειδήσεως για την πτώση και οι άνδρες προσπαθούν να ζήσουν πιο αγνά, βλέποντας τις γυναίκες να μην έχουν διάθεση.

Νομίζουν έτσι ότι έχουν προχωρήσει πιο πνευματικά και δεν επιθυμούν σαρκικά πράγματα. Αιτία φυσικά είναι και ο δικαιολογημένος γυναικείος εγωισμός και η ζήλεια, που νιώθουν μειονεκτικές. Η γυναίκα, όταν ιδεί τον άνδρα να θέλει να ζήσει πνευματική ζωή, ζορίζει τον εαυτό της, για να τον ξεπεράσει.

Συγχώρησέ με που μπήκα σε ξένα αμπέλια, διότι το έργο του μοναχού είναι το κομβοσχοίνι και όχι αυτά τα θέματα, αλλά, για να μη σε λυπήσω, αναγκάστηκα να σού γράψω μερικά από αυτά (πού γνωρίζω από μακριά), τα οποία ταλαιπωρούν τα αδέλφια μας στον κόσμο και δίνουν χώρο στον εχθρό.

Έχει μεγάλη σημασία εάν είναι και οι δυο σύζυγοι όμοιοι στην κράση. Όταν τύχει ο ένας να έχει ήπια και ο άλλος ζωηρή, θα πρέπει να γίνεται μια θυσία από τον δυνατότερο προς τον φιλάσθενο και σιγά-σιγά να βοηθηθεί να λάβει την υγεία ο φιλάσθενος, και με υγεία και οι δυο τότε να προχωρούν ». (Βλ. π. Δ. Τάτση, Ο Γέροντας Παΐσιος, Κόνιτσα, 1995, σ. 176-178).

[XAPA]

Η ανθρώπινη λογική στο θέλημα του Θεού για την τεκνογονία



Πολλές φορές ανδρόγυνα μου εκφράζουν την ανησυχία τους για το θέμα της τεκνοποιίας και ζητούν την γνώμη μου.

Άλλα σκέφτονται να κάνουν ένα-δυό παιδιά και άλλα θέλουν να αποκτήσουν πολλά παιδιά.

Αυτό όμως που τους συμφέρει είναι να αφήνουν το θέμα της τεκνοποιίας στον Θεό.

Να εμπιστεύωνται την ζωή τους στην θεία πρόνοια και να μη βάζουν δικά τους προγράμματα.

Πρέπει να πιστεύουν ότι ο Θεός, που φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού, πολύ περισσότερο θα φροντίση για τα δικά τους παιδιά.


Ήταν ένας ναυτικός που παντρεύτηκε σε ηλικία δεκαοκτώ χρονών.

Φτωχός αυτός, φτωχή και η κοπέλα που πήρε, νοίκιασαν ένα υπόγειο για να μείνουν.

Βρήκε και η κοπέλα μια δουλίτσα και ζούσαν πολύ λιτά.

Να φαντασθήτε, για τραπέζι είχαν ένα καφάσι από γιαρμάδες που αγόρασαν μια φορά.

Μετά απέκτησαν και παιδάκια και έκαναν μεγάλες οικονομίες για να τα μεγαλώσουν. Και όμως σιγά-σιγά έγιναν νοικοκυραίοι.

Μερικοί προσπαθούν πρώτα να τακτοποιήσουν όλα τα άλλα και ύστερα να σκεφθούν για παιδιά.

Δεν λαμβάνουν υπ᾿ όψιν τους καθόλου τον Θεό.


Άλλοι πάλι λένε: «σήμερα είναι δύσκολη η ζωή· ένα παιδί φθάνει, γιατί και αυτό με δυσκολία το μεγαλώνεις»

και δεν κάνουν άλλα παιδιά.

Δεν καταλαβαίνουν πόσο αμαρτάνουν μ᾿ αυτήν την τοποθέτηση, γιατί δεν αφήνονται με εμπιστοσύνη στον Θεό.

Ο Θεός έχει σπλάχνα. Μόλις δη ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν, δεν Του είναι δύσκολο να μην τους δώση άλλα παιδιά.

Ξεκινούν πολλοί να παντρευτούν, χωρίς να σκεφθούν ότι πρέπει να έχουν και ως σκοπό να κάνουν παιδιά

και να τα αναθρέψουν χριστιανικά.

Δεν θέλουν πολλά παιδιά, για να μην έχουν σκοτούρες, και έχουν στα διαμερίσματα σκυλιά, γατιά...

Μου είπαν ότι τώρα (1) στην Αμερική έχουν στα σπίτια αντί για σκυλιά ένα είδος χοιρίδια,

που είναι πανάκριβα και δεν μεγαλώνουν πολύ.


Τα έχουν φτιάξει έτσι, για να μπορούν να τα έχουν μέσα στα διαμερίσματα.

Παιδιά δεν θέλουν να έχουν, γιατί είναι φασαρία να τα πλένουν κ.λπ., και πλένουν τα γουρούνια!

Το σκυλί τουλάχιστον είναι και φύλακας. Αλλά να έχης γουρούνια μέσα στο σπίτι! Φοβερό!

Στην Αυστραλία͵ είδα (2) να έχουν γηροκομείο για σκύλους, για γάτες..., ακόμη και νεκροταφείο για τα ζώα!

Οι άνθρωποι, έτσι όπως πάνε, θα μεγαλώνουν ποντίκια και θα τα κάνουν κονσέρβες, για να ταΐζουν τα γατιά·

θα μεγαλώνουν λαγούς και κουνέλια και θα τα κάνουν κονσέρβες, για να ταΐζουν τα σκυλιά,

και άλλοι άνθρωποι θα πεθαίνουν από την πείνα.

Και βλέπεις, άμα σκοτώση κανείς ένα σκυλί, μπορεί να πληρώση περισσότερα απ᾿ όσα αν σκότωνε έναν άνθρωπο.

Εξαρτάται φυσικά και από το τίνος θα είναι το σκυλί... Που φθάσαμε!...

Ο άνθρωπος στην εποχή μας αξίζει λιγώτερο και από ένα σκυλί.

Και μερικοί Πνευματικοί απορώ πώς λένε μερικά πράγματα. Μια φορά με ρώτησαν κάποιοι προσκυνητές που ήρθαν εκεί στο Καλύβι:


«Γέροντα, ο Ιερός Χρυσόστομος γράφει πουθενά να μην κάνουν οι σύζυγοι παιδιά;».

«Τί είναι αυτά που λέτε; Που το ακούσατε αυτό;», τους λέω.

«Νά, ο πατήρ τάδε μας το είπε», μου λένε.

Πιάνω τον πατέρα τάδε και τον ρωτάω. «Είπες τέτοιο πράγμα;».

«Ναί», μου λέει. «Που το βρήκες αυτό γραμμένο;», τον ρωτάω.

«Ο Ιερός Χρυσόστομος το αναφέρει στον Περί παρθενίας λόγο του», μου λέει!

«Κοίταξε, του λέω, εγώ δεν διάβασα Άγιο Χρυσόστομο, αλλά δεν μπορεί ο Άγιος να λέη κάτι τέτοιο· κάτι άλλο θα λέη.

Φέρε να δώ τί γράφει». Μου φέρνει το βιβλίο και μου δείχνει το χωρίο.


Το διαβάζω και βλέπω ότι ο Άγιος γράφει: «Τώρα έχουν αυξηθή οι άνθρωποι και σάς δίνεται η δυνατότητα να ζήσετε

και εν παρθενία· δεν είναι όπως παλιά που έπρεπε να αφήσουν απογόνους»(3) ͵·

δεν λέει δηλαδή «μή γεννάτε παιδιά»· και αυτός να επιμένη.

Να είναι κληρικός και θεολόγος, και να λέη τέτοια πράγματα!

Να δείχνη ότι διαβάζει Χρυσόστομο, ότι κάνει και διατριβές, και να τον έχουν για καλό Πνευματικό!

Ξέρετε τί βλάβη κάνουν κάτι τέτοιες λανθασμένες ερμηνείες σε ανθρώπους που θέλουν να αναπαύσουν τον λογισμό τους;

Για πολλούς που ζουν κοσμικά η οικογένεια σήμερα δεν έχει νόημα.

Γι᾿ αυτό ή δεν παντρεύονται ή παντρεύονται και δεν κάνουν παιδιά ή σκοτώνουν τα παιδιά με τις εκτρώσεις,

και έτσι μόνοι τους εξαφανίζουν το σόι τους.


Δηλαδή μόνοι τους καταστρέφονται· δεν τους καταστρέφει ο Θεός.

Ενώ οι πιστοί, που τηρούν τις εντολές του Θεού, δέχονται την θεία Χάρη, γιατί ο Θεός είναι υποχρεωμένος

κατά κάποιον τρόπο να τους βοηθάη στα δύσκολα χρόνια που ζούμε.

Και βλέπουμε χριστιανούς οικογενειάρχες, με όσα παιδάκια τους δίνει ο Θεός, να τα μεγαλώνουν με φόβο Θεού.

Και όλα τα παιδιά να είναι ισορροπημένα, χαρούμενα, ευλογία Θεού, και να προκόβουν.

Εκεί που λέμε: «τί θα γίνη ο κόσμος;», βλέπουμε τώρα να προχωράη, με την Χάρη του Θεού, μια γενιά καλή.

Ο διάβολος καταστρέφει, αλλά και ο Καλός Θεός εργάζεται και δεν θα αφήση να εξαφανισθή το γένος μας.


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


(1) Ειπώθηκε τον Νοέμβριο του 1990.
(2) Ο Γέροντας είχε πάει στην Αυστραλία το 1977, μετά από πρόσκληση της Εκκλησίας, για να βοηθήση πνευματικά τους εκεί Έλληνες.
(3) Βλ. Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Περί παρθενίας ΙΖ´, PG 48, 546.

[XAPA]

Δυσκολίες στην τεκνοποιία


– Γέροντα, μια γυναίκα που δεν είναι Ορθόδοξη, αν δεν μπορή να αποκτήση παιδάκι, επιτρέπεται, αν ζητήση, να φορέση την ζώνη͵ που έχουμε σταυρώσει στα ιερά Λείψανα του Αγίου Αρσενίου (1);

– Πιστεύει στην δύναμη του Αγίου ή με μαγικό τρόπο νομίζει ότι θα βοηθηθή;

Αν πιστεύη στον Άγιο, επιτρέπεται να την φορέση.

Σε μερικές γυναίκες που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά λειτουργούν και οι πνευματικοί νόμοι (2),

γιατί δεν κάνουν οικογένεια εγκαίρως.

Αρχίζουν να διαλέγουν. «Όχι, αυτός είναι έτσι, εκείνος είναι αλλιώς», δίνουν μια υπόσχεση σε κάποιον,

κοιτάζουν συγχρόνως και άλλον, λένε μετά «όχι» σ᾿ εκείνον που έδωσαν την υπόσχεση

– και αυτός αντί να το θεωρήση ευλογία που τον αφήνει πριν παντρευτούν, πάει να αυτοκτονήση.

Έ, τί οικογένεια θα κάνη μια τέτοια κοπέλα;


Άλλες γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, γιατί στα νεανικά τους χρόνια έζησαν άτακτη ζωή.

Μερικές πάλι επηρεάζονται από την διατροφή. Πολλές τροφές περιέχουν πολλά φάρμακα και ορμόνες.

Υπάρχουν και ανδρόγυνα πού, μόλις παντρευτούν, θέλουν αμέσως να αποκτήσουν παιδί καί,

αν λίγο καθυστερήσουν, αρχίζουν να αγωνιούν.

Αλλά πώς να κάνουν παιδί, ενώ είναι γεμάτοι αγωνία και άγχος;

Αν διώξουν την αγωνία και το άγχος και βάλουν στην ζωή τους μια καλή πνευματική σειρά, τότε θα κάνουν παιδί.


Μερικές φορές ο Θεός σκόπιμα αργεί να δώση παιδί σε κάποιο ανδρόγυνο.

Είδατε και στους Αγίους Ιωακείμ και Άννα, τους Θεοπάτορες, και στον Προφήτη Ζαχαρία και την Αγία Ελισάβετ,

στα γεράματα έδωσε παιδί, για να εκπληρωθή και στις δύο περιπτώσεις

το προαιώνιο σχέδιό Του για την σωτηρία των ανθρώπων.

Οι σύζυγοι πρέπει να είναι πάντα έτοιμοι να δεχθούν το θέλημα του Θεού στην ζωή τους.

Όποιος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό, ο Θεός δεν τον αφήνει.

Τίποτε δεν κάνουμε εμείς, και ο Θεός πόσα κάνει για μάς!


Με πόση αγάπη και απλοχεριά μας τα δίνει όλα! Υπάρχει τίποτε στον Θεό που να μην μπορή να το κάνη;

Ένα ανδρόγυνο είχε πέντε παιδιά, αλλά, όταν τα παιδιά τους μεγάλωσαν, αποκαταστάθηκαν

και έφυγαν από κοντά τους, οπότε έμειναν μόνοι.

Τότε αποφάσισαν να κάνουν ακόμη ένα παιδί, για να το έχουν στα γεράματά τους.

Παρόλο που η γυναίκα ήταν σε ηλικία που δεν μπορούσε να τεκνοποιήση και ανθρωπίνως αυτό ήταν αδύνατο,

είχαν όμως μεγάλη πίστη στον Θεό και απέκτησαν ένα αγόρι.

Έτσι είχαν μαζί τους στα γεράματά τους τον μικρότερο γιό τους,

που τον μεγάλωσαν και τον τακτοποίησαν και αυτόν.


Το θέμα της τεκνοποιίας δεν εξαρτάται μόνον από τον άνθρωπο, εξαρτάται και από τον Θεό.

Όταν ο Θεός βλέπη ταπείνωση στο ανδρόγυνο που έχει δυσκολία να αποκτήση παιδιά,

τότε όχι μόνον ένα παιδί τους δίνει, αλλά και πολύτεκνους μπορεί να τους κάνη.

Όταν όμως βλέπη πείσμα και εγωισμό, αν τους εκπληρώση το αίτημά τους,

θα τους αναπαύση στο πείσμα τους και στον εγωισμό τους.

Πρέπει να αφεθούν εν λευκώ στον Θεό. «Θεέ μου, να πούν,

Εσύ για το καλό μας φροντίζεις· "γενηθήτω το θέλημά Σου" (3)».

Τότε θα γίνη αυτό που ζητούν.

Γιατί, όταν λέμε «γενηθήτω το θέλημά Σου» και αφηνώμαστε με εμπιστοσύνη στον Θεό,

τότε γίνεται το θέλημα του Θεού.

Αλλά εμείς από το ένα μέρος λέμε «γενηθήτω το θέλημά Σου»,

και από το άλλο μέρος επιμένουμε στο θέλημα το δικό μας.

Τότε τί να κάνη και ο Θεός;



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Ο Άγιος Αρσένιος, όπως αναφέρεται στον βίο του, στις περιπτώσεις στειρώσεως ευλογούσε ένα σχοινάκι και το έδινε στην γυναίκα να το φορέση, για να λυθή η στείρωση. Ο Γέροντας μας έλεγε σε παρόμοιες περιπτώσεις να σταυρώνουμε μία κορδέλα στα ιερά Λείψανα του Αγίου Αρσενίου και να την δίνουμε στην γυναίκα που έχει το πρόβλημα να την φορέση.
(2) Βλ. σχετικά στο τέταρτο κεφάλαιο του πέμπτου μέρους.
(3) Ματθ. 6, 10.

[XAPA]

Περιπτώσεις ατεκνίας


– Γέροντα, μας ρώτησε κάποιο ανδρόγυνο, που έχουν και οι δύο στίγμα μεσογειακής αναιμίας, αν πρέπη να κάνουν παιδιά. Τους είπαμε να ρωτήσουν τον Πνευματικό τους.

– Οι Πνευματικοί δεν μπορούν να πούν σ᾿ αυτά τα ανδρόγυνα να μην κάνουν παιδιά.

Πρέπει να τους καλλιεργήσουν το φιλότιμο, ώστε να κάνουν έναν αγώνα να εγκρατεύωνται, και με διάκριση να τους οικονομούν.


– Γέροντα, είναι ανδρόγυνα πού, ενώ ζουν πολύ πνευματικά και θέλουν να αποκτήσουν παιδιά, δεν μπορούν.

– Ο Θεός σε πολλούς δεν δίνει παιδιά, για να αγαπήσουν τα παιδιά όλου του κόσμου σαν δικά τους

και να βοηθήσουν για την πνευματική τους αναγέννηση.

Κάποιος δεν είχε παιδιά, αλλά, όταν έβγαινε από το σπίτι του, όλα τα παιδιά της γειτονιάς έτρεχαν κοντά του

και τον περιτριγύριζαν με πολλή αγάπη. Δεν τον άφηναν να πάη στην δουλειά του.

Βλέπετε, ο Θεός δεν του έδωσε δικά του παιδιά, αλλά του χάρισε την ευλογία να τον αγαπούν σαν πατέρα

όλα τα παιδιά της γειτονιάς του και με τον τρόπο του να τα βοηθάη πνευματικά.


Τα κρίματα του Θεού είναι άβυσσος.

Άλλοτε πάλι ο Θεός δεν δίνει παιδιά, για να βολεύεται και κανένα ορφανό.

Είχα γνωρίσει κάποτε έναν καλό Χριστιανό, που εξασκούσε το επάγγελμα του δικηγόρου.

Όταν πέρασα μια φορά από την πόλη που έμενε, τον επισκέφτηκα και η πολλή καλωσύνη του

με έκαμψε να παραμείνω και να φιλοξενηθώ μια μέρα στο σπίτι του.

Γνώρισα και την σύζυγό του που του έμοιαζε και αυτή στις αρετές.

Και από μεν την σύζυγο έμαθα για την πνευματική ζωή του συζύγου,

από δε τον σύζυγο για την πνευματική κατάσταση της συζύγου.


Αργότερα έμαθα γι᾿ αυτούς και από πολλούς Χριστιανούς που τους γνώριζαν και τους είχαν ευεργετήσει.

Ο άνθρωπος αυτός του Θεού εξασκούσε τίμια το επάγγελμα του δικηγόρου.

Εάν έβλεπε ότι κάποιος ήταν απατεώνας, όχι μόνο δεν αναλάμβανε την υπόθεση, αλλά και τον ήλεγχε αυστηρά, για να συνέλθη.

Εάν έβλεπε ένοχο, αλλά μετανοιωμένο, προσπαθούσε να συμβιβάση κάπως τα πράγματα ή να ελαττωθή η ποινή.

Εάν έβλεπε φτωχό αδικημένο, δεν έπαιρνε καθόλου χρήματα και προσπαθούσε στην δίκη να δικαιωθή.

Ζούσε πολύ απλά, και έτσι τα λίγα χρήματα που έβγαζε του έφθαναν, ακόμη και για να βοηθάη φτωχές οικογένειες.

Το σπίτι του πιστού δικηγόρου ήταν μια πραγματική πνευματική όαση μέσα στην Σαχάρα της πόλεως.


Εκεί μαζεύονταν άνθρωποι πονεμένοι, φτωχοί, άνεργοι, με οικογενειακά προβλήματα,

στους οποίους συμπαραστεκόταν σαν καλός πατέρας.

Είχε και γνωστούς σε διάφορες θέσεις καί, όποιον έπαιρνε τηλέφωνο, για να εξυπηρετήση κάποιον

για καμμιά δουλειά, για αρρώστιες κ.λπ., κανείς δεν του έλεγε "όχι", γιατί όλοι τον αγαπούσαν και τον εκτιμούσαν.

Με τον ίδιο τρόπο εργαζόταν και η γυναίκα του. Βοηθούσε φτωχά παιδιά ή νέους που είχαν δυσκολίες στις σπουδές τους.

Σαν μάνα την είχαν. Κάποια στιγμή όμως μου εξέφρασε ένα παράπονο.


«Όταν παντρεύτηκα, Πάτερ, μου είπε, αμέσως παραιτήθηκα από καθηγήτρια, γιατί είπα να γίνω μια καλή μητέρα.

Ζητούσα από τον Χριστό να μου δώση ακόμη και είκοσι παιδιά, αλλά δυστυχώς ούτε ένα δεν μου έδωσε».

Τότε της είπα: «Εσύ, αδελφή, έχεις περισσότερα από πεντακόσια παιδιά, και ακόμη παραπονιέσαι;

Ο Χριστός είδε την αγαθή σου προαίρεση και θα σε ανταμείψη γι᾿ αυτήν.

Τώρα που βοηθάς για την πνευματική αναγέννηση τόσων παιδιών, γίνεσαι καλύτερη μητέρα

από πολλές μητέρες και ξεπερνάς και όλες τις πολύτεκνες μητέρες.

Θα έχης και μεγαλύτερο μισθό, γιατί με την πνευματική αναγέννηση εξασφαλίζονται τα παιδιά πνευματικά στην αιώνια ζωή».


Είχαν εν τω μεταξύ υιοθετήσει μια κοπέλα και της είχαν γράψει την περιουσία τους.

Αυτή τους γηροκόμησε καί, όταν αναπαύτηκαν, πήγε σε μοναστήρι – αν και το σπίτι τους ήταν σαν μοναστήρι,

γιατί διαβάζονταν όλες οι ακολουθίες.

Στον εσπερινό και στο απόδειπνο είχαν και άλλους εν Χριστώ αδελφούς· μεσονυκτικό και όρθρο τα διάβαζαν οι τρείς.

Οι ευλογημένες αυτές ψυχές πολλές ψυχές πονεμένων ανέπαυσαν. Ο Θεός να αναπαύση και αυτούς.

Γι᾿ αυτό λέω ότι ο μεγαλύτερος και καλύτερος πολύτεκνος είναι ο άνθρωπος που αναγεννήθηκε πνευματικά

και βοηθάει για την πνευματική αναγέννηση των παιδιών όλου του κόσμου, για να εξασφαλίσουν τις ψυχές τους στον Παράδεισο.


– Μερικοί, Γέροντα, που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, σκέφτονται να υιοθετήσουν κάποιο παιδάκι.

– Ναί, καλύτερα να υιοθετήσουν. Δεν πρέπει να επιμένουν. Αυτό που θέλει ο άνθρωπος δεν είναι πάντοτε και το θέλημα του Θεού.


– Γέροντα, οι θετοί γονείς πρέπει σε κάποια ηλικία να πούν στο παιδί ότι το έχουν υιοθετήσει;

– Έ, το καλύτερο είναι να το πούν στο παιδί σε κάποια ηλικία.

Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να αγαπούν πολύ και σωστά το παιδί.

Υπάρχουν παιδιά που ζουν με τους πραγματικούς γονείς τους και αγαπούν άλλους ανθρώπους πιο πολύ,

γιατί οι γονείς δεν έχουν αγάπη.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Οι πολύτεκνες οικογένειες



Ο Θεός αγαπάει και φροντίζει ιδιαίτερα τους πολυτέκνους.

Σε μια μεγάλη οικογένεια δίνονται πολλές ευκαιρίες στα παιδιά να αναπτυχθούν κανονικά,

εφόσον οι γονείς τους δίνουν σωστή αγωγή. Το ένα παιδί βοηθάει το άλλο.

Η μεγαλύτερη κόρη βοηθάει την μητέρα, το δεύτερο παιδί φροντίζει το μικρότερο κ.λπ.

Υπάρχει αυτό το δόσιμο και ζουν μέσα σε μια ατμόσφαιρα θυσίας και αγάπης.


Ο μικρός τον μεγάλο και τον αγαπά και τον σέβεται. Αυτό φυσιολογικά καλλιεργείται σε μια πολύτεκνη οικογένεια.

Γι᾿ αυτό, όταν στην οικογένεια είναι μόνον ένα ή δυο παιδιά, οι γονείς χρειάζεται πολύ να προσέξουν πώς θα τα μεγαλώσουν.

Συνήθως κοιτάζουν να μην τους λείψη τίποτε, οπότε τα παιδιά τα έχουν όλα δικά τους και αχρηστεύονται τελείως.

Πάρε μια κοπέλα μοναχοκόρη που τα έχει όλα.

Έχει την υπηρέτρια που θα της φέρη το φαγητό στην ώρα του, που θα της νοικοκυρέψη το δωμάτιό της κ.λπ.

Η υπηρέτρια πληρώνεται, αλλά καλλιεργείται κιόλας, γιατί δίνεται, προσφέρει, ενώ αυτή,

αν δεν κάνη καμμιά θυσία, μένει κούτσουρο, ακαλλιέργητη.


Εγώ συνιστώ στους νέους να πάρουν σύζυγο από πολύτεκνη οικογένεια, γιατί τα παιδιά που μεγαλώνουν

με οικονομική δυσκολία συνηθίζουν στην θυσία, επειδή σκέφτονται πώς να βοηθήσουν τους γονείς.

Αυτό σπάνια το συναντάς στα καλομαθημένα παιδιά.

Αλλά και οι πολύτεκνοι γονείς έχουν πλούσια καρδιά.

Θυμάμαι, στην Κατοχή, ήταν στην γειτονιά μας ένα παιδάκι ορφανό που είχε μείνει τελείως μόνο του.

Ένας φτωχός οικογενειάρχης, με δέκα παιδιά, το λυπήθηκε, το πήρε στο σπίτι του και το μεγάλωσε

και αυτό μαζί με τα δικά του παιδιά.


Και ξέρετε έπειτα τί ευλογίες είχε από τον Θεό! Θα τον άφηνε ο Θεός αβοήθητο με τέτοιο φιλότιμο που είχε;

Ένας πολύτεκνος μπορεί στις αρχές να αντιμετωπίση δυσκολίες, αλλά ο Θεός δεν θα τον αφήση.

Να σας πω για μια περίπτωση: Ένας οικογενειάρχης, που είχε έξι παιδιά, μου είπε μια φορά να κάνω προσευχή

να φωτίζη ο Θεός τους νοικοκυραίους να μην τον βγάζουν από το σπίτι.

Δυστυχώς πολλοί ιδιοκτήτες, ενώ νοικιάζουν το σπίτι σε οικογένειες με δύο ανθρώπους και πέντε σκύλους ή γατιά

που το μουρνταρεύουν, δεν θέλουν οικογένειες με πολλά παιδιά, για να μην τους χαλάσουν δήθεν το σπίτι τους.

Αυτός λοιπόν ο οικογενειάρχης είχε κουραστή ο καημένος να τον διώχνη ο ένας ιδιοκτήτης, να μην του νοικιάζη

το σπίτι του ο άλλος και να μεταφέρη τα παιδάκια του και τα πράγματά του από σπίτι σε σπίτι με πολλή αγωνία.


Εργαζόταν σκληρά, οικονομούσε τα απαραίτητα για την οικογένειά του και δεν έκανε παζάρια για το ενοίκιο,

αρκεί να τον άφηναν οι ιδιοκτήτες να μείνη λίγα χρόνια, για να μην ταλαιπωρούνται με τις μετακομίσεις.

Όταν τα άκουσα αυτά, τον πόνεσα και του είπα: «Μη στενοχωριέσαι· ο Θεός έχει στον λογαριασμό Του και τα δικά σου παιδιά.

Αυτός είναι ο Δημιουργός που δίνει στα παιδιά το κυριώτερο, την ψυχή, ενώ εσύ με την σύζυγο, σαν συνδημιουργοί,

δίνετε το σώμα. Επομένως ο Θεός ενδιαφέρεται πιο πολύ από σάς για τα παιδιά σας».


Δεν πέρασαν δυό-τρείς μήνες, έρχεται χαρούμενος και μου λέει: «Δόξα τω Θεώ, ο Θεός μου οικονόμησε και σπίτι,

και μου περισσεύουν και αρκετά χρήματα».

Τον ρώτησα τί συνέβη και μου διηγήθηκε το εξής περιστατικό: «Πηγαίνοντας για το χωριό μου,

κάθησα λίγο στο πρακτορείο, μέχρι να έρθη η ώρα να φύγη το λεωφορείο.

Με πλησιάζει λοιπόν ένας λαχειοπώλης και μου λέει να πάρω λαχεία.

Εγώ, επειδή είχα την αρχή ως Χριστιανός να μην παίρνω λαχεία, του είπα ότι δεν ήθελα.


Όταν όμως είδα τον λαχειοπώλη να φεύγη, σκέφτηκα μήπως είχε μεγάλη ανάγκη, γι᾿ αυτό τον φώναξα πάλι

και έβγαλα χρήματα να του πληρώσω ένα λαχείο, χωρίς να το πάρω.

Μά ο λαχειοπώλης ήταν φιλότιμος και δεν το δέχθηκε αυτό. Πάλι στενοχωρέθηκα καί, επειδή ήθελα να τον βοηθήσω,

του είπα: «Δώσ᾿ μου ένα λαχείο· ίσως μου χρειασθή».


Και αγόρασα ένα λαχείο με σκοπό να χαρή ο άλλος και εγώ να στενοχωρηθώ και λίγο, που παρέβηκα το τυπικό μου.

Εκείνο λοιπόν το λαχείο κέρδισε ένα μεγάλο ποσό, αγόρασα και σπίτι, μου περίσσεψαν και χρήματα,

για να μεγαλώσω τα παιδιά μου.

Έμαθα και που έμενε ο λαχειοπώλης και πήγα αθόρυβα και του άφησα στην θυρίδα του έναν φάκελο με αρκετά χρήματα,

επειδή ήξερα πώς δεν θα τα δεχόταν, εάν του τα έδινα στα χέρια».

Είναι φοβερό πώς ενεργεί στους φιλότιμους η αγάπη του Θεού!


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Οι εκτρώσεις είναι φοβερή αμαρτία


– Γέροντα, κάποια κυρία σαράντα χρόνων, που έχει μεγάλα παιδιά, είναι έγκυος τριών μηνών. Ο άνδρας της την απειλεί πώς, αν δεν κάνη έκτρωση, θα την χωρίση.

– Αν κάνη έκτρωση, θα την πληρώσουν τα άλλα παιδιά τους με αρρώστιες και ατυχήματα.

Σήμερα οι γονείς σκοτώνουν τα παιδιά με τις εκτρώσεις και δεν έχουν την ευλογία του Θεού.

Παλιά, αν γεννιόταν ένα παιδάκι άρρωστο, το βάπτιζαν, πέθαινε αγγελούδι, και ήταν πιο ασφαλισμένο.

Είχαν οι γονείς και άλλα γερά παιδιά, είχαν και την ευλογία του Θεού.

Τώρα γερά παιδιά τα σκοτώνουν με τις εκτρώσεις και διατηρούν στην ζωή άλλα που είναι αρρωστημένα.

Τρέχουν οι γονείς στην Αγγλία, στην Αμερική να τα θεραπεύσουν. Και συνεχίζεται μετά να γεννιούνται πιο άρρωστα,

γιατί και αυτά, αν ζήσουν και κάνουν οικογένεια, μπορεί να γεννήσουν πάλι άρρωστα παιδιά, οπότε τί βγαίνει;

Ενώ, αν γεννούσαν μερικά παιδιά, δεν θα έτρεχαν τόσο πολύ για το ένα, το άρρωστο. Θα πέθαινε και θα πήγαινε αγγελούδι.


– Γέροντα, διάβασα κάπου ότι κάθε χρόνο γίνονται σε όλο τον κόσμο πενήντα εκατομμύρια εκτρώσεις και διακόσιες χιλιάδες γυναίκες πεθαίνουν από τις αμβλώσεις που κάνουν (1).

– Σκοτώνουν τα παιδιά, γιατί λένε ότι, αν πληθύνη ο κόσμος, δεν θα έχουν να φάνε, να συντηρηθούν οι άνθρωποι.

Τόσες ακαλλιέργητες εκτάσεις υπάρχουν, τόσα δάση, που σε λίγο χρόνο, με τα μέσα που υπάρχουν σήμερα,

μπορούν να τα κάνουν λ.χ. ελαιώνες και να τα δώσουν στους ακτήμονες.

Δεν είναι ότι θα κοπούν τα δένδρα και δεν θα υπάρχη οξυγόνο, γιατί πάλι δένδρα θα μπούν.

Στην Αμερική καίνε το σιτάρι και εδώ στην Ελλάδα πετούν τα φρούτα κ.λπ. στην χωματερή,

και εκεί στην Αφρική οι άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα.


Όταν στην Αβησσυνία πέθαιναν οι άνθρωποι από πείνα, γιατί είχε πολλή ανομβρία, είχα πει σε κάποιον γνωστό μου εφοπλιστή,

που βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις, να πάη στην χωματερή και να παρακαλέση να φορτώση κανένα πλοίο να τα πάη εκεί δωρεάν.

Με κανέναν τρόπο δεν του έδωσαν.

Πόσες χιλιάδες έμβρυα σκοτώνονται κάθε μέρα! Η έκτρωση είναι φοβερή αμαρτία.

Είναι φόνος, και μάλιστα πολύ μεγάλος φόνος, γιατί σκοτώνονται αβάπτιστα παιδιά.

Πρέπει να καταλάβουν οι γονείς ότι η ζωή αρχίζει από την στιγμή της συλλήψεως.

Μια νύχτα ο Θεός επέτρεψε να δώ ένα φοβερό όραμα που με πληροφόρησε γι᾿ αυτό το θέμα!


Ήταν βράδυ, Τρίτη της Διακαινησίμου.

Είχα ανάψει δυο κεράκια μέσα σε δυο τενεκεδάκια, όπως συνηθίζω να κάνω, ακόμη και όταν κοιμάμαι,

για όλους όσους πάσχουν ψυχικά και σωματικά. Σ᾿ αυτούς συμπεριλαμβάνω ζώντες και κεκοιμημένους.

Στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, εκεί που έλεγα την ευχή, βλέπω ένα μεγάλο χωράφι περιφραγμένο με μια μάνδρα,

σπαρμένο με σιτάρι που μόλις άρχιζε να ψηλώνη.

Εγώ στεκόμουν έξω από το χωράφι, άναβα κεριά για τους κεκοιμημένους και τα στε¬ρέωνα πάνω στον τοίχο της μάνδρας.

Αριστερά ήταν ένας ξερότοπος, γεμάτος βράχους και κρημνούς, που σειόταν συνέχεια από μία δυνατή βοή

από χιλιάδες σπαραχτικές φωνές που σού σπάραζαν την καρδιά.


Και ο πιο σκληρός άνθρωπος αν τις άκουγε, ήταν αδύνατο να μη συγκλονισθή.

Ενώ υπέφερα από τις σπαραχτικές φωνές και αναρωτιόμουν από που προέρχονται και τί σημαίνουν όλα αυτά που έβλεπα,

άκουσα μια φωνή να μου λέη: «Το χωράφι με το σπαρμένο σιτάρι, που δεν έχει ακόμη ξεσταχυάσει,

είναι το Κοιμητήρι με τις ψυχές των νεκρών που θα αναστηθούν.

Στον τόπο δε που σείεται από τις σπαραχτικές φωνές βρίσκονται οι ψυχές των παιδιών που έχουν σκοτωθή με τις εκτρώσεις».

Έπειτα από αυτό το όραμα μου ήταν αδύνατο να συνέλθω από τον μεγάλο πόνο που δοκίμασα για τις ψυχές εκείνων των παιδιών.

Ούτε να ξαπλώσω μπορούσα, για να ξεκουραστώ, παρόλο που ήμουν κατάκοπος εκείνη την ημέρα.


– Γέροντα, μπορεί να γίνη κάτι, ώστε να αρθή ο νόμος για τις εκτρώσεις;

– Μπορεί, αλλά χρειάζεται να κινηθή η πολιτεία, η Εκκλησία κ.λπ., ώστε να ενημερωθή ο κόσμος για τις συνέπειες

που θα έχη η υπογεννητικότητα.

Οι ιερείς να εξηγήσουν στον κόσμο ότι ο νόμος για τις εκτρώσεις είναι αντίθετος προς τις εντολές του Ευαγγελίου.

Οι γιατροί πάλι από την δική τους πλευρά να μιλήσουν για τους κινδύνους που διατρέχει η γυναίκα που κάνει έκτρωση.

Βλέπεις, οι Ευρωπαίοι είχαν την ευγένεια και την άφησαν κληρονομιά και στα παιδιά τους.


Εμείς είχαμε τον φόβο του Θεού, αλλά τον χάσαμε και δεν τον αφήσαμε κληρονομιά στην επόμενη γενιά,

γι᾿ αυτό τώρα νομιμοποιούμε τις εκτρώσεις, τον πολιτικό γάμο...

Όταν παραβαίνη ένας άνθρωπος μια εντολή του Ευαγγελίου, ευθύνεται μόνον αυτός.

Όταν όμως κάτι που αντίκειται στις εντολές του Ευαγγελίου γίνεται από το κράτος νόμος,

τότε έρχεται η οργή του Θεού σε όλο το έθνος, για να παιδαγωγηθή.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Ειπώθηκε το 1989.

[XAPA]

Ο ρόλος της μητέρας στην ανατροφή των παιδιών

Η αγάπη της μάνας


– Μια φορά, Γέροντα, μας είπατε ότι με την αγάπη ο άνθρωπος μεγαλώνει, ωριμάζει.

– Δεν φθάνει να αγαπάη κανείς τον άλλον· πρέπει να τον αγαπάη περισσότερο από τον εαυτό του.

Η μάνα αγαπάει τα παιδιά της περισσότερο από τον εαυτό της.

Μένει νηστικιά, για να ταΐση τα παιδιά της, αλλά νιώθει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από εκείνα.

Τα παιδάκια τρέφονται υλικά και η μητέρα πνευματικά.

Εκείνα έχουν την υλική γεύση, ενώ αυτή έχει την πνευματική αγαλλίαση.


Μια κοπέλα, πριν παντρευτή, μπορεί να κοιμάται μέχρι τις δέκα το πρωί

και να θέλη και το γάλα της να το ετοιμάζη η μάνα της.

Βαριέται να κάνη καμμιά δουλειά. Τα θέλει όλα έτοιμα· θέλει όλοι να την περιποιούνται.

Απαιτήσεις από την μάνα, απαιτήσεις από τον πατέρα, και εκείνη να έχη το χουζούρι της.

Ενώ υπάρχει στην φύση της η αγάπη, δεν αναπτύσσεται, γιατί συνέχεια δέχεται βοήθεια και ευλογίες από την μάνα της,

από τον πατέρα της, από τα αδέλφια της.

Από την στιγμή όμως που γίνεται μάνα, μοιάζει με μηχανάκι πού, όσο ζορίζεται, τόσο φορτίζεται,

γιατί δουλεύει συνέχεια η αγάπη.


Πρώτα σιχαινόταν, όταν άγγιζε κάτι βρώμικο, και έπαιρνε μοσχοσάπουνα για να πλυθή.

Ύστερα, όταν λερώνεται το παιδάκι και πρέπη να το καθαρίση, λές και πιάνει... μαρμελάδες! Δεν σιχαίνεται.

Πρώτα, αν την ξυπνούσες, φώναζε, γιατί την ενόχλησες.

Ύστερα, όταν κλαίη το παιδί, όλη νύχτα ξενυχτάει και δεν δυσκολεύεται.

Το φροντίζει και χαίρεται. Γιατί; Γιατί παύει να είναι παιδί. Έγινε μάνα και ήρθε η θυσία, η αγάπη.

Η μητέρα μάλιστα φθάνει να έχη περισσότερη αγάπη και θυσία από τον πατέρα,

γιατί στον πατέρα δεν δίνονται πολλές ευκαιρίες, για να θυσιάζεται.


Βασανίζεται, κοπιάζει περισσότερο με τα παιδιά, αλλά παράλληλα φορτίζεται από τα παιδιά.

Δίνει-δίνει, γι᾿ αυτό συνέχεια παίρνει.

Ο πατέρας ούτε βασανίζεται τόσο πολύ με τα παιδιά, αλλά ούτε φορτίζεται, γι᾿ αυτό και η αγάπη του δεν είναι όση της μητέρας.

Πόσες μητέρες έρχονται με κλάματα και με παρακαλούν: «Κάνε προσευχή, Πάτερ, για το παιδί μου». Τί αγωνία έχουν!

Λίγοι άνδρες μου λένε: «Κάνε προσευχή, παραστράτησε το παιδί μου».

Νά, και σήμερα μια μητέρα με τί λαχτάρα η φουκαριάρα έσπρωχνε τα παιδιά της – οκτώ είχε – και τα έβαζε στην σειρά,

για να πάρουν όλα ευλογία.


Ένας πατέρας δύσκολα θα το έκανε αυτό. Και η Ρωσία από τις μητέρες κρατήθηκε.

Η πατρική αγκαλιά, όταν δεν έχη Χάρη Θεού, είναι ξερή.

Ενώ η μητρική αγκαλιά, ακόμη και όταν δεν έχη Θεό, έχει γάλα.

Το παιδί αγαπά τον πατέρα του και τον σέβεται, αλλά με την στοργή και την τρυφερότητα της μητέρας

αυξάνει πιο πολύ η αγάπη του και προς τον πατέρα.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Η αξιοποίηση της ατεκνίας


Η γυναίκα, όταν δεν έχη παιδιά, αν δεν αξιοποιήση το θέμα αυτό πνευματικά, βασανίζεται.

Τί είχα τραβήξει μια φορά με μια γυναίκα που δεν είχε παιδιά! Ο άνδρας της είχε μεγάλη θέση στην δουλειά του.

Αυτή είχε σπίτια που τα νοίκιαζε, σπίτι μεγάλο στο οποίο έμεναν, προίκα μεγάλη, και βαριόταν να πάη στην αγορά

να ψωνίση, βαριόταν να μαγειρέψη, αλλά ούτε και ήξερε να μαγειρεύη.

Τηλεφωνούσε και της έφερναν έτοιμα φαγητά.


Τίποτε δεν της έλειπε, και όμως ήταν βασανισμένη, γιατί τίποτε δεν την ευχαριστούσε.

Όλη μέρα καθόταν στο σπίτι· της έφταιγε το ένα, της έφταιγε το άλλο, βαριόταν το ένα, βαριόταν το άλλο.

Την έπνιγαν μετά οι λογισμοί και αναγκαζόταν να παίρνη χάπια.

Ο άνδρας της έπαιρνε δουλειά από το γραφείο στο σπίτι, για να της κάνη παρέα, και εκείνη καθόταν

πάνω από το κεφάλι του, για να περνάη την ώρα της.


Ο άνθρωπος την βαριόταν, αλλά έπρεπε ο καημένος να κάνη και την δουλειά του.

Όταν την συνάντησα, της είπα: «Μήν κάθεσαι όλη μέρα μέσα στο σπίτι και μουχλιάζεις.

Πήγαινε σε κανένα νοσοκομείο, να κάνης καμμιά επίσκεψη σε αρρώστους».

«Που να πάω, Πάτερ; μου λέει, δύσκολο μου φαίνεται».

«Τότε θα κάνης το εξής: Θα διαβάζης την Πρώτη Ώρα στην ώρα της, την Τρίτη Ώρα στην ώρα της (1) κ.λπ.

και θα κάνης και καμμιά μετάνοια».


«Δεν μπορώ», μου λέει. «Έ, τότε να ασχοληθής με τα Συναξάρια».

Της είπα να διαβάση τον βίο όλων των γυναικών που αγίασαν, με την σκέψη μήπως από ᾿κεί πάρη κάτι και βοηθηθή.

Τρόμαξα να την βάλω σε μια σειρά, για να μην καταλήξη στο τρελλοκομείο.

Είχε αχρηστευθή τελείως. Γερή μηχανή, αλλά με παγωμένα λάδια.

Με όλα αυτά θέλω να πω ότι η καρδιά της γυναίκας αχρηστεύεται, όταν η αγάπη που έχει στην φύση της δεν βρη διέξοδο.

Και βλέπεις, άλλη με πέντε-έξι ή και οκτώ παιδιά, να είναι πάμφτωχη η καημένη και να χαίρεται.


Έχει και λεβεντιά και παλληκαριά. Γιατί; Γιατί βρήκε τον στόχο της. Μου έκανε εντύπωση μια περίπτωση:

Ένας γνωστός μου είχε δύο αδελφές. Η μία παντρεύτηκε πολύ μικρή και απέκτησε πολλά παιδιά. Θυσία γινόταν.

Έρραβε κιόλας και έστελνε σε φτωχούς ελεημοσύνες.

Ήρθε προ ημερών και μου είπε: «έχω και εγγονάκια τώρα!» και σκιρτούσε η καρδιά της.

Η άλλη δεν παντρεύτηκε, δεν αξιοποίησε πνευματικά και το αμέριμνο που είχε και ήταν... μην τα ρωτάς!

Ένα άχρηστο πράγμα! Βαριόταν που ζούσε.


Περίμενε από την γριά μάνα της να την εξυπηρετή και είχε και παράπονα.

Βλέπετε τί γίνεται;

Δεν έγινε η αλλαγή μέσα της, γιατί δεν έγινε μητέρα και ούτε αξιοποίησε την αγάπη που υπάρχει

στην γυναικεία φύση, βοηθώντας όσους έχουν ανάγκη.

Γι᾿ αυτό λέω ότι η θυσία είναι απαραίτητη στην γυναίκα.

Ο άνδρας, και αν ακόμη δεν καλλιεργήση την αγάπη, δεν παθαίνει και μεγάλη ζημιά.

Η γυναίκα όμως, με την αγάπη που έχει, αν τυχόν δεν την διοχετεύη σωστά, είναι σαν μια μηχανή που δουλεύει,

αλλά δεν έχει υλικό να δουλέψη και τραντάζεται και τραντάζει και τους άλλους.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


(1) Η ακολουθία των Ωρών τελείται προς αγιασμό των ωρών, στις οποίες είχε διαιρεθή η ημέρα κατά την Ρωμαϊκή εποχή. Η Πρώτη Ώρα διαβάζεται στις 6 π.μ., η Τρίτη στις 9 π.μ., η Έκτη στις 12 το μεσημέρι και η Ενάτη στις 3 το απόγευμα.

[XAPA]

Η αντοχή της μητέρας


– Γέροντα, ο Άγιος Νεκτάριος σε μια επιστολή του προς τις μοναχές γράφει να μην ξεχνούν πώς είναι γυναίκες και να προσπαθούν να μιμούνται τις Όσιες και όχι τους Οσίους (1). Γιατί το λέει αυτό; Μήπως γιατί οι γυναίκες δεν έχουν αντοχή;

– Ποιές; οι γυναίκες δεν έχουν αντοχή; Εγώ τις έχω φοβηθή τις γυναίκες.

Έχουν πολλή αντοχή. Η γυναίκα μπορεί στο σώμα να είναι αδύναμη, να έχη λιγώτερες σωματικές δυνάμεις

από τον άνδρα, αλλά με την καρδιά που έχει, αν την δουλεύη, έχει τέτοια αντοχή,

που ξεπερνάει την ανδρική δύναμη.

Ο άνδρας, ναι μεν έχει σωματικές δυνάμεις, αλλά δεν έχει την καρδιά που έχει η γυναίκα.


Νά, πρόσεξα μια γάτα που ήρθε στο Καλύβι με τα γατιά της.

Ήταν αδύνατη, η κοιλιά της κολλημένη σαν πλάκα.

Μια μέρα ήρθε ένα μεγάλο σκυλί που ήταν και κυνηγητικό.

Ο Κούρδης, ο γάτος, το έβαλε στα πόδια.

Εκείνη σηκώθηκε επάνω, καμπούριασε, αγρίεψε, ήταν έτοιμη να ορμήση επάνω στο σκυλί.

Απόρησα, που βρήκε τέτοιο θάρρος! Βλέπεις, είχε τα γατάκια της.


Η μάνα πονάει, κουράζεται, αλλά δεν αισθάνεται ούτε τον πόνο ούτε την κούραση.

Ζορίζει τον εαυτό της, αλλά, επειδή αγαπάει τα παιδιά της, αγαπάει το σπίτι της, όλα τα κάνει με χαρά.

Πιό πολύ κουράζεται ένας που ξαπλώνει συνέχεια παρά αυτή.

Θυμάμαι, η μάνα μου, όταν ήμασταν μικρά, έπρεπε να κουβαλάη το νερό από την βρύση που ήταν πολύ μακριά

από το σπίτι μας· έπρεπε να μαγειρεύη, να ζυμώνη, να πλένη τα ρούχα, να πηγαίνη και στο χωράφι.


Έκανε δηλαδή όλες τις δουλειές, είχε κι εμάς τα παιδιά να την ζαλίζουμε και να κάνη και το ...δικαστήριο, όταν μαλώναμε.

Έλεγε όμως: «Αυτό είναι το καθήκον μου· είμαι υποχρεωμένη να τα κάνω όλα, χωρίς να γογγύζω».

Το έλεγε με την καλή έννοια.

Αγαπούσε το σπίτι, αγαπούσε τα παιδιά της, και δεν κουραζόταν με τις δουλειές·

όλα τα έκανε με την καρδιά της, με χαρά.

Και όσο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο πολύ η μητέρα αγαπά το σπίτι.


Παρόλο που περνά η ηλικία, θυσιάζεται πιο πολύ, για να μεγαλώση και τα εγγονάκια της.

Και ενώ οι δυνάμεις της λιγοστεύουν, επειδή όμως το κάνει με την καρδιά της, έχει περισσότερο κουράγιο

και από τον άνδρα, αλλά και από το κουράγιο που είχε στα νιάτα της.


– Και στην αρρώστια, Γέροντα, η γυναίκα έχει μεγαλύτερη ψυχραιμία από τον άνδρα.

– Ξέρεις τί γίνεται;

Η μητέρα με τις αρρώστιες του παιδιού έχει αντιμετωπίσει πολλές φορές την αρρώστια και έχει πολλές εμπειρίες.

Θυμάται πόσες φορές ανέβηκε ο πυρετός και ξανακατέβηκε.

Είδε διάφορες σκηνές· το παιδί να πνίγεται ή να λιποθυμάη και με ένα-δυό χτυπήματα να συνέρχεται κ.λπ.

Ο άνδρας δεν τα βλέπει αυτά και δεν έχει τέτοιες εμπειρίες.

Γι᾿ αυτό, αν δη το παιδί καμμιά φορά με πυρετό ή λίγο χλωμό, πανικοβάλλεται και αρχίζει:

«Το παιδί χάνεται! Τί θα κάνουμε τώρα; Τρέξτε, φωνάξτε τον γιατρό!».


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Αγίου Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως, 35 Ποιμαντικές Επιστολές, Επιστολή 26η, εκδ. «Υπακοή», Αθήναι 1993, σ. 123.