Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

[XAPA]

Το Θεοτοκάριο πολύ βοηθάει στην προσευχή



– Γέροντα, πώς θα αγαπήσω την Παναγία;

– Να διαβάζης κάθε μέρα το Θεοτοκάριο (1) .

Αυτό θα σε βοηθήση πολύ να αγαπήσης την Παναγία.

Και να δής η Παναγία μετά!... Θα σου δώση μεγάλη παρηγοριά!


– Γέροντα, η Γερόντισσα μου είπε πώς χρειάζομαι αφύπνιση. Τί είναι εκείνο που θα θερμάνη πάλι τον ζήλο μου;

– Να διαβάζης κάθε μέρα έναν κανόνα από το Θεοτοκάριο και θα δής, θα αποκτήσης λεβεντιά.

Αυτό να το κάνης σαν κανόνα.

Αν δεν μπορής να διαβάσης έναν ολόκληρο κανόνα, να διαβάζης το πρώτο τροπάριο από κάθε ωδή και

τα προσόμοια που βρίσκονται στο τέλος του κανόνα.


– Γέροντα, για να βοηθηθώ στην προσευχή, μπορώ να ορίζω ένα χρονικό διάστημα για προσευχή και να μη σταματώ να προσεύχωμαι, μέχρι να περάση ο χρόνος αυτός;

– Μπορείς σ’ αυτό το διάστημα να λές την ευχή και να κάνης ενδιάμεσα και μια Παράκληση ή να διαβάζης το Θεοτοκάριο.


– Γέροντα, πότε να διαβάζω το Θεοτοκάριο, το βράδυ ή το πρωί;

– Καλύτερα τις πρωινές ώρες, ώστε αυτά που διαβάζεις να τα έχης στον νού σου όλη την ημέρα.

Και στο διακόνημα μπορείς να διακόπτης λίγο την εργασία σου και να διαβάζης έναν κανόνα από το Θεοτοκάριο.

Το Θεοτοκάριο πολύ βοηθάει.

Θερμαίνεται η καρδιά, συγκινείται.

Θυμάμαι, ο Παπα-Κύριλλος (2) , ο Ηγούμενος της Μονής Κουτλουμουσίου,

δεν μπορούσε να συγκρατηθή από τους λυγμούς και τα δάκρυα, όταν διάβαζε το Θεοτοκάριο.

Και μόνον ένα νόημα από το Θεοτοκάριο μπορεί να αλλοιώση την ψυχή.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Θεοτοκάριον: Συλλογή εξήντα δύο υμνολογικών κανόνων προς την Υπεραγία Θεοτόκο, τους οποίους συγκέντρωσε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης από χειρόγραφα του Αγίου Όρους και εξέδωσε το 1796.

(2) Βλ. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, έκδ. Ι. Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 132008, σ. 118-121.

[XAPA]

Η ψαλμωδία γλυκαίνει και ειρηνεύει την ψυχή



– Γέροντα, ενώ έχω καταλάβει πόσο βοηθάει η ευχή, δεν μπορώ να την λέω συνέχεια.

– Όταν δυσκολεύεσαι να πης την ευχή, να σιγοψάλλης.

Και η ψαλμωδία προσευχή είναι.

Η ψαλμωδία δίνει στην καρδιά μια απαλάδα, την γλυκαίνει και την θερμαίνει με τις πνευματικές της θερμίδες.

Έτσι δημιουργεί τις καλύτερες προϋποθέσεις για να λέη κανείς με όρεξη την ευχή.

Για μένα τα κουμπιά για την πνευματική ζωή είναι αυτά:

Λίγη μελέτη, αλλά δυνατή, ευχή, μετάνοιες, ψαλτική.


– Γέροντα, όταν κάνω εργόχειρο, ενώ έχω ησυχία, δεν λέω την ευχή.

– Προσπάθησε, όσο μπορείς, παράλληλα με το εργόχειρο που κάνεις,

να έχης ως εργόχειρο και την ευχή και την σιγανή ψαλμωδία.

Τώρα, για ένα διάστημα, στο ένα τρίτο του χρόνου που κάνεις εργόχειρο,

να λές την ευχή και στα υπόλοιπα δύο τρίτα, ενώ κάνεις εργόχειρο,

να ψάλλης διάφορα τροπάρια που σε συγκινούν.

Με την ευχή και την σιγανή ψαλμωδία θα διατηρής μέσα σου την θεία Χάρη.


– Όταν, Γέροντα, είμαι στενοχωρημένη, φέρομαι απότομα στις αδελφές και ύστερα πάλι στενοχωριέμαι για την άσχημη συμπεριφορά μου.

– Η σιγανή ψαλμωδία θα σε βοηθήση πολύ.

Να ψάλλης συνέχεια σιγανά και στο κελλί σου και στο διακόνημα.

Η ψαλμωδία ειρηνεύει την ψυχή.

Ακόμα και τα άγρια θηρία τα ημερεύει, πόσο μάλλον τον άνθρωπο!

Βλέπεις, το λιοντάρι, ο λύκος, όταν ακούσουν ψαλμωδία, κάθονται ήσυχα σαν αρνάκια και ακούνε ήρεμα.

Δεν λέω ότι εσύ είσαι άγρια, αλλά το ταγκαλάκι εκμεταλλεύεται την στενοχώρια σου και σε σπρώχνει να φερθής άσχημα.

Γι’ αυτό, αν ψέλνης σιγανά, θα αισθάνεσαι μια γλυκύτητα στην καρδιά και θα βλέπης τις αδελφές με άλλο μάτι, με αγάπη.


– Γέροντα, όταν με πνίγουν οι λογισμοί, δεν μπορώ ούτε να μελετήσω ούτε να προσευχηθώ.

– Δεν μπορείς να ψάλης λίγο σιγανά;

Σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν ψάλλη κανείς, μοιάζει με τον γεωργό

που έχει να θερίση μέσα στην ζέστη ένα χωράφι πνιγμένο στα αγκάθια, με τα στάχυα πεσμένα κάτω,

και εκείνος αρχίζει να θερίζη τραγουδώντας.

Με το τραγούδι ξεχνιέται και τελειώνει τον θέρο με χαρά.

Ωφελείται και από τον καρπό της λίγης παραγωγής, και νιώθει μετά ξεκούραση.


– Καμμιά φορά, Γέροντα, νιώθω μέσα μου ένα βάρος. Είναι πειρασμικό;

– Ξέρεις τί να κάνης;

Όταν νιώθης μέσα σου αυτό το βάρος, να μη δίνης σημασία, αλλά να λές:

«Επικράνθη ο Άδης, επικράνθη!» (1) και να σιγοψάλλης.

Έτσι ο πειρασμός θα φεύγη.

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει ότι η ψαλμωδία είναι το όπλο του μοναχού, το οποίο διώχνει την λύπη (2) .

Κι εγώ σε όσους περνούν δοκιμασίες και είναι θλιμμένοι λέω να ψάλλουν διάφορα τροπάρια.


– Γέροντα, μερικές φορές μου έρχεται ένας επίμονος άσχημος λογισμός. Πώς να τον διώχνω;

– Να ψάλλης ένα «Άξιόν εστιν» και θα δής, το ταγκαλάκι θα παίρνη τα ναύλα του και θα φεύγη.

Η ψαλμωδία είναι περιφρόνηση στον διάβολο.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος Κατηχητικός εις το Άγιον Πάσχα, PG 59, 723.
(2) Πρβλ. Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, Κλίμαξ, Λόγος ΙΓ΄, παρ. η΄ και ι΄, σελ. 81.

[XAPA]

Οι μετάνοιες βοηθούν περισσότερο από όλες τις πνευματικές ασκήσεις



Γέροντα, πονάει το σώμα σας;

– Όχι, γιατί κάνω… πνευματική γυμναστική.


– Δηλαδή, Γέροντα;

– Μετάνοιες, ευλογημένη!

Βλέπεις, οι κοσμικοί έχουν την σουηδική γυμναστική και οι μοναχοί τις μετάνοιες.

Οι κοσμικοί με την γυμναστική κάνουν σώμα υγιεινό και οι μοναχοί με τις μετάνοιες κάνουν ψυχή και σώμα υγιέστατα.

Οι καημένοι οι κοσμικοί δεν ξέρουν πόσο βοηθούν οι μετάνοιες

όχι μόνο στην υγεία της ψυχής αλλά και στην υγεία του σώματος.


Κάνουν καλό στα αρθριτικά, διώχνουν την μαλθακότητα, διώχνουν και τις αφύσικες κοιλιές,

σκορπούν γαλήνη και δίνουν μια λεβεντιά.

Παράλληλα όμως δίνουν στον άνθρωπο την δυνατότητα να ανέβη τα πνευματικά υψώματα των αρετών,

όπως θα ανεβαίνη και τα υψώματα των βουνών με πολλή άνεση, χωρίς να λαχανιάζη.


Οι μετάνοιες είναι απαραίτητες και για τον νέο και για τον ηλικιωμένο·

και γι’ αυτόν που έχει σαρκικό πόλεμο και για τον απαλλαγμένο από τέτοιον πόλεμο.

Όποιος έχει δυνατή κράση, πρέπει να κάνη περισσότερες μετάνοιες από έναν φιλάσθενο,

όπως και μία δυνατή μηχανή δουλεύει περισσότερο.

Ιδιαίτερα τους νέους, οι μετάνοιες τους βοηθούν να υποτάξουν την σάρκα.


Γι’ αυτό πάντοτε στους νέους λέω:

«Να κάνετε όσο περισσότερες μετάνοιες μπορείτε, και για τον εαυτό σας και γι’ αυτούς που είναι άρρωστοι

ή ηλικιωμένοι και δεν μπορούν να κάνουν μετάνοιες».

Οι μετάνοιες είναι προσευχή, αλλά συγχρόνως είναι και άσκηση

και βοηθούν περισσότερο από όλες τις άλλες πνευματικές ασκήσεις.


Εκτός από το ξεκίνημα της πνευματικής μας μηχανής για την προσευχή φέρνουν και πολλά άλλα καλά.

Το πρώτο απ’ όλα είναι ότι προσκυνούμε τον Θεό και Του ζητούμε ταπεινά το έλεός Του.

Το δεύτερο καλό είναι ότι με τις μετάνοιες ταπεινώνεται η άγρια σάρκα και έρχεται η ηρεμία και η απάθεια της σαρκός.

Και το τρίτο, μας δίνουν και την υγεία την σωματική, και έρχεται η διπλή υγεία στον άνθρωπο.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012

[XAPA]

Με τις μετάνοιες ζητούμε από τον Θεό συγχώρηση και εκδηλώνουμε
την ευγνωμοσύνη μας



– Γέροντα, επειδή δυσκολεύομαι να κάνω μετάνοιες, δεν μου αρέσουν.

– Όταν κάνης μετάνοιες, να σκέφτεσαι ότι είσαι μπροστά στον Θεό και Τον προσκυνάς,

και έτσι θα αγαπήσης τις μετάνοιες.

Οι μετάνοιες για τον εαυτό μας ή για τους συνανθρώπους μας είναι το κυριώτερο εργόχειρο από όλα τα εργόχειρα

και είναι ένα εργόχειρο με ατέλειωτη δουλειά, αρκεί να έχη κανείς φιλότιμο να εργασθή στην μετάνοια.


Οι μετάνοιες γι’ αυτό λέγονται μετάνοιες· ταπεινωνόμαστε και ζητάμε συγχώρηση από τον Θεό,

όπως, όταν σφάλλουμε σε κάποιον, βάζουμε μετάνοια και λέμε «ευλόγησον».

Βοηθάει μάλιστα, όταν αρχίζουμε να κάνουμε τις μετάνοιες, να λέμε ταπεινά:

«Ήμαρτον, Κύριε, συγχώρεσέ με».


– Γέροντα, έχω βρει θεραπεία σε σωματικά και ψυχικά πάθη. Πώς να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Θεό;

– Την έχεις αυτήν την ευγνωμοσύνη;

Άμα την έχης πραγματικά, ήδη εκφράσθηκε.

Το κυριώτερο είναι να έχης μέσα σου ευγνωμοσύνη.

Από εκεί και πέρα μπορείς να την εκδηλώνης με άσκηση, με μετάνοιες κ.λπ.


Να, εκεί στο Καλύβι μου μαζεύονται καμμιά φορά ξένα γατάκια και τα ταΐζω.

Και όταν το βράδυ βγαίνω έξω, για να πάρω τα σημειώματα από το κουτί, δεν ξέρουν

πώς να εκδηλώσουν την ευγνωμοσύνη τους· έρχονται και χαϊδεύονται στα πόδια μου,

τρέχουν μπροστά από μένα, σκαρφαλώνουν πάνω στο κυπαρίσσι, ξανακατεβαίνουν,

κάνουν τούμπες, ξαναέρχονται στα πόδια μου.

Το ένα κάνει αυτό, το άλλο εκείνο.

Μήπως έχω εγώ ανάγκη από αυτές τις εκδηλώσεις;

Όχι, αλλά είναι κάτι που ξεπηδάει από μέσα τους, κι ας είναι ζώα.


Θέλω να πω ότι το κυριώτερο απ’ όλα είναι να έχη μέσα του ευγνωμοσύνη ο άνθρωπος·

μετά την εκδηλώνει με όποιον τρόπο αισθάνεται.

Όταν κινηθή κανείς στον χώρο της ευγνωμοσύνης, κάνει τις μετάνοιες από φιλότιμο,

από φτερούγισμα, από αγάπη για τον Χριστό.

Τότε δεν αισθάνεται κόπο, όπως δεν κουράζονται τα παιδάκια από τα τρελλά ξεσπάσματα

της καρδιάς τους, όταν χοροπηδούν, μόλις δούν τον πατέρα τους.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012

[XAPA]

Οι μικρές και οι μεγάλες μετάνοιες



– Γέροντα, όταν κάνω κομποσχοίνι για κάποιον, πρέπει να το κάνω με σταυρό και μικρή μετάνοια;

– Ανάλογα με το τί θέλεις να προσφέρης. Ό,τι έχει περισσότερο κόπο, έχει μεγαλύτερη αξία.


– Όταν, Γέροντα, κάνουμε κομποσχοίνι με μικρή μετάνοια, πρέπει το χέρι να ακουμπάη στο έδαφος;

– Όχι, όταν κάνουμε κομποσχοίνι με μικρή μετάνοια, το χέρι φθάνει μέχρι το γόνατο και μετά σηκωνόμαστε όρθιοι.

Άλλο είναι οι μικρές μετάνοιες που κάνουμε, όταν προσκυνούμε τις εικόνες ή στην «Τιμιωτέραν» κ.λπ.

Τότε, αν μπορή κανείς, καλό είναι το χέρι να φθάνη στο έδαφος.


– Γέροντα, όταν κάνω τα κομποσχοίνια με σταυρό και μικρή μετάνοια, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.

– Εγώ περισσότερο συγκεντρώνομαι, όταν κάνω τα κομποσχοίνια με σταυρό και μικρή μετάνοια.

Ξεχνιέμαι τόσο, που ύστερα, όταν τελειώσω τα κομποσχοίνια, μου πονάει το χέρι.


– Γέροντα, πώς πρέπει να κάνω τις μεγάλες μετάνοιες;

– Καλό είναι τις μεγάλες μετάνοιες να τις κάνης ολόκληρες· δηλαδή, ύστερα από κάθε μετάνοια να σηκώνεσαι όρθια.

Έτσι, και μεγαλύτερη υπόκλιση κάνεις στον Θεό, αλλά και πιο ξεκούραστο είναι αυτό για το σώμα.

Επίσης, να μην ακουμπάς τα χέρια κάτω με ανοιχτή την παλάμη, γιατί μπορεί να πάθουν ζημιά οι τένοντες,

αλλά κλειστά, με το εξωτερικό μέρος.

Καί, για να μη γίνωνται ρόζοι στα χέρια, να τις κάνης πάνω σε ένα μαλακό πατάκι.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012

[XAPA]

«Ο αγωνιστής τρόπους μηχανεύεται»



– Γέροντα, βλέπω ότι, καθώς τα χρόνια περνούν, το κουράγιο λιγοστεύει και δεν μπορώ να κάνω πολλές μετάνοιες.

– Είναι φυσικό, όσο περνάει η ηλικία, οι σωματικές δυνάμεις να ελαττώνωνται σιγά-σιγά.

Συνέχισε φιλότιμα τον αγώνα σου καί, όταν δεν μπορής να κάνης πολλές μεγάλες μετάνοιες,

να τις αντικαταστήσης με μικρές ή με την ευχή.


Μπορείς όμως και τις μεγάλες μετάνοιες να μην τις κάνης όλες μαζί.

Κάνε στην αρχή ένα εκατοστάρι κομποσχοίνι και ύστερα κάνε πέντε μετάνοιες.

Μετά από δέκα κομποσχοίνια θα έχης κάνει πενήντα μετάνοιες.

Ο τρόπος αυτός με τις εναλλαγές είναι ξεκούραστος αλλά και ωφέλιμος.

Αν πης στον άλλον να κάνη πενήντα μετάνοιες, θα σου πη:

«Ά, πώς θα κάνω τόσες πολλές μετάνοιες;».

Λίγες-λίγες όμως γίνονται εύκολα.



– Γέροντα, αυτές τις μέρες πονούν πολύ τα πόδια και η μέση μου.

– Αν κάνης λίγες μετάνοιες, θα σε βοηθήσουν.


– Και όταν πονάω, Γέροντα;

– Μόνη σου θα βρής τί σε βοηθάει, δοκιμάζοντας λίγο-λίγο.

Εγώ, όταν έχω δυσκολία με την μέση, δεν ορίζω στον εαυτό μου πόσες μετάνοιες θα κάνω,

αλλά κάνω, μέχρι να ...ανάψη κόκκινο φώς.

Τότε σταματώ και σε λίγο πάλι συνεχίζω, μέχρι να ξανανάψη κόκκινο φώς.


Θυμάμαι, ο Παπα-Τύχων (1) , όταν είχε γεράσει και δεν μπορούσε να σηκωθή όταν έπεφτε και έκανε μεγάλες

μετάνοιες, έδεσε ένα χοντρό σχοινί ψηλά στο ταβάνι και τραβιόταν από αυτό, για να σηκωθή.

Με αυτόν τον τρόπο συνέχισε να κάνη μετάνοιες και να προσκυνάη τον Θεό με ευλάβεια

μέχρι τις τελευταίες σχεδόν ημέρες της ζωής του.

«Ο αγωνιστής, λέει ο Αββάς Ισαάκ, τρόπους μηχανεύεται» (2) .



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Βλ. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, σ. 15-40.
(2) Πρβλ. Αββά Ισαάκ του Σύρου, Οι Ασκητικοί Λόγοι, Λόγος ΚΘ΄, σ. 108.

[XAPA]

ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ


- Οι προς Θεόν μεσίτες και προστάτες μας : Η Παναγία , Οι Αγγέλοι και οι Αγιοι


«Προσπάθησε ο νούς σου να βρίσκεται συνέχεια στoν Χριστό, στην Παναγία,
στους Αγγέλους καί στους Αγίους, στον Ουρανό».



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Παναγία, η Φιλόστοργη Μητέρα μας

Η ευλάβεια προς την Παναγία



Πέστε μας, Γέροντα, κάτι για την Παναγία.

– Τί να σας πω; Με φέρνετε σε πολύ δύσκολη θέση. Για να μιλήση κανείς για την Παναγία, πρέπει να Την ζήση.


– Γέροντα, και το όνομα της Παναγίας έχει δύναμη πνευματική, όπως το όνομα του Χριστού;

– Ναί. Όποιος έχει πολλή ευλάβεια στην Παναγία, ακούει το όνομά Της και αλλοιώνεται.

Ή, αν το βρη κάπου γραμμένο, το ασπάζεται με ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά του.

Μπορεί να κάνη ολόκληρη Ακολουθία με έναν συνεχή ασπασμό στο όνομα της Παναγίας (1) .

Και όταν προσκυνά την εικόνα Της, δεν έχει την αίσθηση ότι είναι εικόνα, αλλά ότι είναι η ίδια η Παναγία,

και πέφτει κάτω λειωμένος, διαλυμένος από την αγάπη Της.



– Γέροντα, να μας λέγατε κάτι από το προσκύνημά σας στην Παναγία της Τήνου.

– Τί να πώ; Μια τόσο μικρή εικόνα κι έχει τόση Χάρη!

Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από κοντά της.

Παραμέρισα λίγο, για να μην εμποδίζω τους άλλους που ήθελαν να προσκυνήσουν.


– Μερικοί, Γέροντα, σκανδαλίζονται από τα πολλά αφιερώματα που έχουν οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας.

– Να σάς πω τί έπαθε μια φορά ένας πολύ απλός και ευλαβής προσκυνητής.

Πήγε στην Μονή Ιβήρων και προσκύνησε την Παναγία την Πορταΐτισσα.

Εκεί η εικόνα είναι γεμάτη φλουριά.

Στον γυρισμό, πηγαίνοντας για την Μονή Σταυρονικήτα, μπήκε σε λογισμούς.

«Παναγία μου, είπε, εγώ ήθελα να Σε δώ αλλιώς· απλή, όχι με φλουριά».


Τί παθαίνει εν τω μεταξύ; Τον έπιασε ένας πόνος δυνατός, ζαλίστηκε και έμεινε εκεί, στην μέση του δρόμου.

Άρχισε λοιπόν να ζητάη βοήθεια από την Παναγία:

«Παναγία μου, έλεγε, κάνε με καλά και θα σού φέρω δυο φλουριά!».

Τότε του παρουσιάσθηκε η Παναγία και του είπε:

«Έτσι μου τα έφεραν τα φλουριά. Μήπως εγώ τα ζήτησα; Μήπως τα ήθελα εγώ;».

Και αμέσως ο πόνος σταμάτησε.


Βλέπετε, επειδή είχε καλή διάθεση, πολλή πίστη, τον βοήθησε η Παναγία.

Εγώ μερικές φορές εκεί στο Καλύβι, όταν θέλω να προσευχηθώ στην Παναγία, σκέφτομαι:

«Πώς να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;».

Κόβω λίγα αγριολούλουδα, τα πηγαίνω στην εικόνα Της και λέω:

«Παναγία μου, πάρε αυτά τα λουλούδια από το Περιβόλι Σου».


Πριν πάω στο Άγιον Όρος, άκουγα να λένε ότι είναι «τό Περιβόλι της Παναγίας»

και περίμενα να δώ λουλούδια, δένδρα οπωροφόρα κ.λπ.

Όταν πήγα και είδα άγριες καστανιές, κουμαριές, κατάλαβα ότι είναι πνευματικό το Περιβόλι της Παναγίας.

Αργότερα ένιωσα μέσα σε αυτό και την παρουσία Της.



– Πώς θα αισθανθώ, Γέροντα, την παρουσία της Παναγίας, για να μου θερμάνη την καρδιά;

– Μια που φέρεις το όνομα της Μεγάλης Μητέρας του Χριστού και κατά χάριν Μητέρας όλων των ανθρώπων,

να Την επικαλήσαι συνέχεια:

«Παναγία μου, να λές, Εσύ που καταδέχτηκες να έχω το όνομά Σου, βοήθησέ με να ζήσω όπως είναι ευάρεστο σ’ Εσένα.

Άλλοι μόνον το όνομά Σου ακούνε και συγκινούνται, κι εγώ τί κάνω;».

Εύχομαι η Παναγία να μένη συνέχεια κοντά σου και να σε σκεπάζη σαν το κλωσσοπούλι

κάτω από τα Αγγελικά φτερά Της.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012

(1) Ο Γέροντας από πολλή ευλάβεια στην Παναγία κάποιες φορές ασπαζόταν διαρκώς το όνομά Της.

[XAPA]

«Την Μητέρα σου προσάγει σοι εις ικεσίαν ο λαός σου, Χριστέ» (1)



– Γέροντα, ποιά εικόνα της Παναγίας Την αποδίδει περισσότερο;

– Η Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα.

Μια φορά Την είδα εκεί στο Καλύβι, στην Παναγούδα… Αν σου το πω, σε πόσους θα το πης;


– Σε κανέναν, Γέροντα.

– Λοιπόν, είδα σε όραμα ότι θα πήγαινα μακρινό ταξίδι και έπρεπε να ετοιμάσω τα χαρτιά μου,

διαβατήριο, συνάλλαγμα κ.λπ., αλλά οι υπάλληλοι δεν μου έκαναν τα χαρτιά.

Εκεί ήταν πολλοί άνθρωποι, όμως δεν υπήρχε κανείς να με βοηθήση.

«Ποιός θα με βοηθήση; λέω.

Μά δεν βρίσκεται κανένας, για να ενδιαφερθή;». Είχα μια αγωνία!...

Και ξαφνικά παρουσιάζεται μια Γυναίκα με λαμπερό πρόσωπο, ντυμένη στα χρυσαφένια.



Είχε μια ωραιότητα! Άστραφτε ολόκληρη!

«Μήν ανησυχής, εγώ θα σε βοηθήσω· ο Γυιός μου είναι Βασιλιάς», μου λέει και με χτύπησε απαλά στον ώμο.

Παίρνει τα χαρτιά και με μια κίνηση τα βάζει στον κόρφο Της.

Ώ, τί κίνηση ήταν εκείνη!

Ύστερα μου είπε: «Θα περάσετε δύσκολες ημέρες» και μου ανέφερε κάτι που έπρεπε να κάνω κι εγώ (2) .

Μετά από καιρό είδα την Παναγία την Ιεροσολυμίτισσα σε ένα βιβλίο και Την αναγνώρισα.


– Κάποιος, Γέροντα, μας ρώτησε: «Αφού η σωτηρία μας είναι στα χέρια του Θεού, γιατί, όταν επικαλούμαστε την Παναγία, λέμε: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς»;

– Ας πούμε, μια γυναίκα έχει γειτόνισσα την μάνα ενός υπουργού και την παρακαλεί να φροντίση,

ώστε να βρεθή μια δουλειά για το παιδί της.

Η γειτόνισσα προθυμοποιείται, όμως δεν θα βρη η ίδια την δουλειά, αλλά θα παρακαλέση τον γυιό της,

που ως υπουργός έχει αυτήν την δυνατότητα και θα κάνη το χατίρι της μάνας του.

Έτσι κι εμείς, παρακαλούμε την Παναγία να μας σώση και η Παναγία παρακαλεί τον Υιό Της που έχει αυτήν την δύναμη.

Και Εκείνος Της κάνει το χατίρι, γιατί αγαπάει πολύ την Μητέρα Του.


– Γέροντα, στην Παναγία προσεύχομαι με περισσότερη άνεση από ό,τι στον Χριστό. Μήπως αυτό είναι ανευλάβεια;

– Κι εγώ έτσι νιώθω.

Από πολύ σεβασμό στον Χριστό, νιώθω περισσότερη άνεση στην Παναγία, όπως και τα παιδιά

– και μεγάλα αγόρια να είναι – πηγαίνουν στην μάνα με περισσότερο θάρρος από ό,τι στον πατέρα,

από σεβασμό προς τον πατέρα.

Οι άνθρωποι που έχουν πραγματική ευλάβεια και σεβασμό στον Χριστό, συστέλλονται μπροστά στον Χριστό,

ενώ στην Παναγία έχουν περισσότερο θάρρος και Tήν πλησιάζουν άνετα, γιατί η Παναγία ανήκει στο γένος το ανθρώπινο.


– Καμμιά φορά, Γέροντα, όταν κάνω μετάνοιες, ψάλλω την Παράκληση της Παναγίας ή λέω τους Χαιρετισμούς. Μήπως, όταν κάνω μετάνοιες, πρέπει να λέω μόνον την ευχή;

– Όχι, κάνε όπως αναπαύεσαι, γιατί και η Παναγία στον Χριστό τα πηγαίνει όλα,

αλλά και με την στοργή και την τρυφερότητά Της γεμίζει την ψυχή μας από αγάπη και έρωτα προς τον Χριστό.

Εγώ παρακαλώ την Παναγία να μου πάρη την καρδιά καί, αφού πρώτα την καθαρίση, να την κόψη στα τέσσερα:

Τρία κομμάτια να δώση στην Αγία Τριάδα και ένα κομμάτι να κρατήση Εκείνη.


– Γέροντα, όταν λέω την ευχή, μπορεί να περάση πολλή ώρα και να μην κάνω κανένα κομποσχοίνι στην Παναγία, γιατί δεν μπορώ να αφήσω το όνομα του Χριστού.

– Φοβάσαι μήπως παρεξηγηθή η Παναγία;

Ευλογημένη, δεν είπαμε ότι οι προσευχές προς την Παναγία και προς όλους τους Αγίους απευθύνονται στον Χριστό;

Να κάνης όπως νιώθεις. Δεν παρεξηγείται η Παναγία ούτε οι Άγιοι.


– Γέροντα, σε μια ατομική αγρυπνία που την αφιερώνω στην Παναγία τί να κάνω;

– Να συλλογίζεσαι προηγουμένως την Παναγία.

Σ’ αυτό μπορούν να σε βοηθήσουν και μερικά τροπάρια από την Παράκληση της Παναγίας ή από το Θεοτοκάριο

ή από τον Ακάθιστο Ύμνο.

Μετά να συνεχίσης με ευχή

και ό,τι άλλο «δόξη τω Προεστώτι» (3) του εαυτού σου, ήγουν «τώ τυπικώ της καρδίας σου».


– Γέροντα, οι Χαιρετισμοί της Παναγίας είναι δοξολογία;

– Δοξολογία είναι.

Μπορείς να τους λές σαν ευχαριστία στην Παναγία, όταν εκπληρώνη κάποιο αίτημά σου.

Όχι όλο να ζητάμε από την Παναγία, αλλά να Την ευχαριστούμε κιόλας.

Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας έχουν πολλή Χάρη.

Ανώνυμος τους έγραψε.

Να τους μάθης απ’ έξω και να τους λές και μέσα στην ημέρα.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Θεοτοκίον Μακαρισμών Α΄ ήχου ημέρας Κυριακής.
(2) Ο Γέροντας το είπε το 1984 και δεν έδωσε εξηγήσεις.
(3) Έκφραση από τα μοναστηριακά Τυπικά, η οποία σημαίνει ότι κάποια αλλαγή στο Τυπικό μπορεί να ρυθμισθή κατά την κρίση-διάκριση του Προεστώτος. Ο Γέροντας εδώ εννοεί «ό,τι σού υποδείξη η καρδιά σου».

[XAPA]

« Πάντων προστατεύεις, αγαθή»



– Γέροντα, δεν μου στείλατε «γλυκά» για την γιορτή μου και οι αδελφές ζητούσαν «κεράσματα» (1).

– Έχεις δίκαιο· δεν σου έστειλα «γλυκά», και φυσικά δεν είχες να δώσης στις αδελφές,

αλλά τις ευχές σου τις έστειλα με άλλον τρόπο.

Τώρα που σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε και εμείς (2) την Μητέρα μας,

θα Την παρακαλέσω και πάλι να σε κεράση Εκείνη με την γλυκειά Της αγάπη και στοργή

και να σού δώση πολλά θεία δώρα.


– Γέροντα, όταν έχω συνέχεια πτώσεις στον αγώνα μου, με πιάνει λύπη.

– Να ψέλνης το «Πάντων προστατεύεις, αγαθή» και το «Πάντων θλιβομένων η χαρά» (3) .

Αυτό να το κάνης σαν κανόνα, και η Παναγία θα σε βοηθήση.

Η Παναγία δεν μας αφήνει· μας κουβαλάει στην πλάτη Της, αρκεί κι εμείς να το θέλουμε και να μην κλωτσάμε,

όπως κάνουν τα άτακτα παιδιά.


– Γέροντα, θα ήθελα η Παναγία να κρατήση κι εμένα στην αγκαλιά Της, όπως κρατάει τον Χριστό.

– Δεν σε κράτησε ποτέ εσένα;

Δεν ένιωσες καμμιά φορά σαν μωρό στην αγκαλιά Της;

Εγώ αισθάνομαι σαν παιδάκι κοντά Της.

Την νιώθω Μάνα μου.

Πολλές φορές πηγαίνω και ακουμπώ στην εικόνα Της και λέω:

«Τώρα, Παναγία μου, θα θηλάσω λίγο Χάρη».

Νιώθω σαν μωρό που θηλάζει στην αγκαλιά της μάνας του ξέγνοιαστο, αμέριμνο,

και νιώθει την μεγάλη της αγάπη και την ανέκφραστη στοργή της, και τρέφομαι με Χάρη.


– Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε μου δίνει αμέσως αυτό που Της ζητώ και άλλοτε όχι;

– Η Παναγία, όποτε έχουμε ανάγκη, απαντά αμέσως στην προσευχή μας·

όποτε δεν έχουμε, μας αφήνει, για να αποκτήσουμε λίγη παλληκαριά.

Όταν ήμουν στην Μονή Φιλοθέου (4) , μια φορά, αμέσως μετά την αγρυπνία της Παναγίας

με έστειλε ένας Προϊστάμενος να πάω ένα γράμμα στην Μονή Ιβήρων.

Ύστερα έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά της μονής και να περιμένω ένα γεροντάκι

που θα ερχόταν με το καραβάκι, για να το συνοδεύσω στο μοναστήρι μας – απόσταση μιάμιση ώρα με τα πόδια.


Ήμουν από νηστεία και από αγρυπνία.

Τότε την νηστεία του Δεκαπενταυγούστου την χώριζα στα δύο· μέχρι της Μεταμορφώσεως δεν έτρωγα τίποτε,

την ημέρα της Μεταμορφώσεως έτρωγα, και μετά μέχρι της Παναγίας πάλι δεν έτρωγα τίποτε.

Έφυγα λοιπόν αμέσως μετά την αγρυπνία και ούτε σκέφθηκα να πάρω μαζί μου λίγο παξιμάδι.

Έφθασα στην Μονή Ιβήρων, έδωσα το γράμμα και κατέβηκα στον αρσανά, για να περιμένω το καραβάκι.

Θα ερχόταν κατά τις τέσσερις το απόγευμα, αλλά αργούσε να έρθη.


Άρχισα εν τω μεταξύ να ζαλίζωμαι.

Πιό πέρα είχε μια στοίβα από κορμούς δένδρων, σαν τηλεγραφόξυλα, και είπα με τον λογισμό μου:

«Ας πάω να καθήσω εκεί που είναι λίγο απόμερα, για να μη με δη κανείς και αρχίση να με ρωτάη τί έπαθα».

Όταν κάθησα, μου πέρασε ο λογισμός να κάνω κομποσχοίνι στην Παναγία να μου οικονομήση κάτι.

Αλλά αμέσως αντέδρασα στον λογισμό και είπα:

«Ταλαίπωρε, για τέτοια τιποτένια πράγματα θα ενοχλής την Παναγία;».


Τότε βλέπω μπροστά μου έναν Μοναχό.

Κρατούσε ένα στρογγυλό ψωμί, δύο σύκα και ένα μεγάλο τσαμπί σταφύλι.

«Πάρε αυτά, μου είπε, εις δόξαν της Κυρίας Θεοτόκου», και χάθηκε.

Έ, τότε διαλύθηκα· με έπιασαν τα κλάματα, ούτε ήθελα να φάω πιά…

Πά, πά! Τί Μάνα είναι Αυτή!

Να φροντίζη και για τις μικρότερες λεπτομέρειες! Ξέρεις τί θα πη αυτό!



– Γέροντα, πέστε μας κάτι για την προστασία της Παναγίας.

– Να σας πω κάτι που έγινε στην Ρωσία.

Δύο γειτονικά μοναστήρια σε μια περιοχή της Ρωσίας τα χώριζε μια γραμμή τρένου.

Σε ένα πανηγύρι κάποιοι μοναχοί από το ένα μοναστήρι πήγαν στο άλλο και μέθυσαν.

Καθώς επέστρεφαν στο μοναστήρι τους μεθυσμένοι, πήγαν και ξάπλωσαν επάνω στις ράγες

της σιδηροδρομικής γραμμής και τους πήρε ο ύπνος.


Παρουσιάζεται τότε η Παναγία στον σταθμάρχη και του λέει:

«Τα γουρουνάκια μου θα τα κόψη το τραίνο».

«Τί νάναι αυτό; λέει εκείνος, ποιά γουρουνάκια θα κόψη το τραίνο;».

Για δεύτερη φορά παρουσιάζεται η Παναγία και επαναλαμβάνει τα ίδια:

«Τα γουρουνάκια μου θα τα κόψη το τραίνο».

«Βρέ, τί γουρουνάκια;», λέει ο σταθμάρχης.

Νόμισε ότι είναι κανένα κοπάδι γουρουνάκια στις σιδηροδρομικές γραμμές.


Πήγε να δη και τους βρήκε να κοιμούνται.

Πρόλαβε και τους ξύπνησε.

Θα περνούσε το τραίνο και θα τους σκότωνε.

Βλέπετε, η Παναγία σαν καλή Μητέρα προστατεύει και προνοεί ακόμα και για τα άτακτα παιδιά Της.

Όσο μπορείτε, να κρατάτε σφιχτά από το φόρεμα την Μεγάλη μας Αρχόντισσα Παναγία, για να σάς βοηθάη.

Εύχομαι η Παναγία, που είναι η Φιλόστοργος Μητέρα όλου του κόσμου, να προστατεύη όλες σας και όλον τον κόσμο.

Αμήν.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Η αδελφή εννοεί επιστολή με ευχές, οι οποίες συνήθως περιείχαν και πνευματικές συμβουλές.

(2) Ο Γέροντας εννοεί ότι δεκατρείς ημέρες αργότερα θα εορτάσουν στο Άγιον Όρος την Κοίμηση της Παναγίας με το παλαιό ημερολόγιο.

(3) Τροπάρια τα οποία ψάλλονται στο τέλος της Μικράς Παρα¬κλήσεως εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον.

(4) Κατά τα έτη 1955-1958.

[XAPA]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Ο Φύλακας Άγγελος

Ο Φύλακας Άγγελος βρίσκεται δίπλα μας



Γέροντα, όλοι έχουμε Φύλακα Άγγελο;

– Ναί, όταν βαπτίζεται ο άνθρωπος, ο Θεός του δίνει και τον Φύλακα Άγγελό του.


– Όσοι δεν είναι βαπτισμένοι, δεν έχουν Φύλακα Άγγελο;

– Οι αβάπτιστοι προστατεύονται από τον Θεό, αλλά Φύλακα Άγγελο δεν έχουν· μόνον οι βαπτισμένοι έχουν.

Τους αναλαμβάνει στο Βάπτισμα και τους συνοδεύει σε όλη τους την ζωή.


– Γέροντα, ο Φύλακας Άγγελός μας είναι συνέχεια κοντά μας;

– Κοντά μας είναι· μας παρακολουθεί σε κάθε βήμα.


– Πόσο κοντά μας;

– Ανάλογα με την πνευματική μας κατάσταση.


– Όταν, Γέροντα, αμαρτάνουμε, φεύγει;

– Τότε απομακρύνεται, αλλά δεν μας εγκαταλείπει.

Όταν δίνουμε δικαιώματα στον πειρασμό με την αμαρτωλή ζωή μας, ο Άγγελός μας δεν αποθαρρύνεται,

ώστε να μας εγκαταλείψη, αλλά μας παρακολουθεί θλιμμένος από μακριά.


– Γιατί, Γέροντα, δεν καταλαβαίνουμε την παρουσία του;

– Γιατί ακόμη δεν καταλάβαμε ούτε την παρουσία του Θεού.

Τα μάτια μας είναι σκεπασμένα με ένα θαμπό πέπλο.

Για να διαλυθή το πέπλο αυτό, χρειάζεται αγάπη και ταπείνωση.

Όταν ο άνθρωπος νιώθη την παρουσία του Θεού, νιώθει και τον Φύλακα Άγγελο δίπλα του,

και τότε οι κινήσεις του είναι λεπτές, προσεκτικές, αλλά και άνετες.


Η προσοχή αυτή δεν του κάνει μαρτυρική την ζωή, αλλά τον ευχαριστεί.

Κινείται με πνευματική άνεση.

Η ευλάβεια, η προσοχή που έχει, του γλυκαίνουν την καρδιά και συνέχεια προσέχει,

για να μην του φύγη η γλυκύτητα, την οποία νιώθει.

Ξαπλώνει συνεσταλμένα με σταυρωμένα τα χέρια.

Κοιμάται με συστολή, με ευλάβεια· σηκώνεται ήσυχα.

Όταν του χτυπούν την πόρτα, δεν κοιτάζει να συμμαζευτή· είναι πάντα τακτοποιημένος.


Συνέχεια φροντίζει να μη λυπήση τον Φύλακα Άγγελό του.

Μεγάλη κατανόηση βρίσκει ο ουράνιος Φύλακας Άγγελος κοντά σε έναν επίγειο αγγελοποιημένο άνθρωπο.

Όταν ο άνθρωπος ζη πνευματική ζωή και κινήται σαν φρόνιμο παιδί, ο Άγγελός του δεν ταλαιπωρείται,

αλλά χαίρεται δίπλα του και στο τέλος θα επιστρέψη χαρούμενος στον Θεό μαζί με την ψυχή,

διότι η ψυχή έκανε ό,τι αναπαύει τον Άγγελο, ό,τι αναπαύει τον Θεό.

Ξέρετε όμως τί είναι, ο Φύλακας Άγγελος να ταλαιπωρήται χρόνια με μια ψυχή,

και τελικά να επιστρέψη στον Θεό με άδεια χέρια πληγωμένος;

Και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο, από φιλότιμο για τον κόπο που κάνει ο Φύλακας Άγγελός μου,

πρέπει να αγωνισθώ, για να μην πάω στην κόλαση.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012