by bersekero » Sun Jun 28, 2020 7:52 pm
Πριν λιγο επιστρεψαμε απο μια βαφτιση στο παρεκκλησι του Αγιου Νεκταριου. Οι Ξανθιωτες το γνωριζουν καλα.
Παρολο που τοσα χρονια εχω παρευρεθει σε αναριθμητα μυστηρια, ολων των ειδων, παντα θα με εκπλησσει η παρουσια της Χαριτος και η ειρηνη και χαρα που φερνει.
Οποιοι δεν γνωριζουν και δεν εχουν βιωματα, νομιζουν οτι χαιρονται λογω της ολης φασης με το μωρο κλπ. Η χαρα ομως των μυστηριων δεν μοιαζει με καμια κοσμικη χαρα, ουτε με την πιο αγνη ουτε βεβαια με την αγρια “χαρα”. Ειναι κατι γαληνιο και υπερκοσμιο που αγγιζει βαθια την ψυχη.
Τουλαχιστον εγω, την μεγαλυτερη Χαρη, βροχη Χαριτος, την βιωνω στις χειροτονιες. Ακομα θυμαμαι πολυ εντονα την χειροτονια σε διακονο ενος εξαιρετου νιοπαντρου νεαρου, γιου παλαιου ιερεα στον Αίγειρο Κομοτηνης. Με ειχε καλεσει ο πνευματικος μου να παρευρεθω. Αλλοι γνωστοι του και αλλοι οπως εγω αγνωστοι, κλαιγαμε με ποταμι δακρυων απο χαρα. Ισως εκεινη τη μερα χειροτονηθηκε ενας μελλοντικος παναξιος ιερεας.