by Silent » Fri Jun 08, 2012 2:06 pm
Πολλά μπορείς να πεις για τον Πάνο Καμμένο, αλλά με τίποτα δεν τον λες μέτριο. Όταν ξεκινάει έναν πόλεμο τον φτάνει στα άκρα. Κάπως έτσι, πριν από 20 χρόνια ακριβώς, το 1992, έγραψε το βιβλίο «Τρομοκρατία: Θεωρία και Πράξη», όπου μεταξύ άλλων υποστήριξε εμμέσως πλην σαφώς ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ένας από τους αρχηγούς της 17Ν!
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να σου μιλήσει για τον Πάνο Καμμένο και να μην υποστηρίξει ότι είναι ο πιο ωραίος τύπος της παρέας, ο πιο χαβαλετζής, αυτός που θα μιλήσει στον Πρωθυπουργό με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο θα μιλήσει και στο φούρναρη της γειτονιάς του. Ο Πάνος Καμμένος, όμως, έχει ένα μεγάλο και μοναδικό θέμα.
Όταν τον πιάνει η τρέλα του οδηγεί τα πράγματα στα άκρα, σε καταστάσεις που μπορεί να φαίνονται αληθινές, που ακόμα μπορεί ο ίδιος να τις πιστεύει αλλά τελικά αποδεικνύεται ότι κάνει λάθος. Προσέξτε, μπορεί να έχει πει 10 σωστά και ένα λάθος. Αυτό το ένα λάθος, όμως, που έχει πει, είναι τόσο «χοντρό» ώστε διαγράφει και τα 10 καλά! Όταν ξεκινήσει τον «πόλεμο» δεν σταματιέται με τίποτα.
Το 1992, λοιπόν, όπου η τρομοκρατία βρισκόταν στα φόρτε της και η σεναριολογία έδινε και έπαιρνε, εκείνη την ταραγμένη εποχή που η Αστυνομία έμπαινε σε σπίτια και έκανε συλλήψεις αδιακρίτως, ο Πάνος Καμμένος έγραψε ένα βιβλίο που πυροδότησε εκατοντάδες ώρες συζητήσεων, αντεγκλήσεων, προπηλακισμών και μάχες σώμα με σώμα μεταξύ στελεχών του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ. Ήταν το περίφημο «Τρομοκρατία: Θεωρία και Πράξη».
ΠΑΣΟΚ και σχέσεις με τη 17Ν
Το βιβλίο εκδόθηκε το 1992 από την Ελληνική Ευρωεκδοτική. Πρόκειται για έναν τόμο 586 σελίδων που κάνει ανάλυση της τρομοκρατίας σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής. Σε όλα τα κεφάλαιά του είναι τόσο προσεγμένη η προσέγγιση της τρομοκρατίας, ώστε σιγά σιγά ως αναγνώστης αρχίζεις να νιώθεις ότι φτάνεις στην άκρη του νήματος.
Κατά γενική ομολογία, ακόμη και οι εχθροί του Καμμένου υποστήριξαν τότε ότι το θεωρητικό κομμάτι του βιβλίου ήταν άκρως επιτυχημένο και κατατοπιστικό. Το πράγμα, όμως, αρχίζει να χαλάει όταν στο δεύτερο μέρος (συγκεκριμένα στη σελίδα 275) ο Πάνος Καμμένος ξεκινά να γράφει ευθέως για τη σχέση του ΠΑΚ, που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, και του ίδιου του Ανδρέα Παπανδρέου με την τρομοκρατία.
•Σελ. 275. «Υπάρχουν όμως και άλλα στοιχεία που δείχνουν κάποια σχέση ανάμεσα στους τρομοκράτες και στο ΠΑΣΟΚ. Μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι του Νορβηγού διπλωμάτη Αρνέ Τρέχολντ, ο οποίος ήταν προσωπικός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου και άλλων ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Ο Τρέχολντ συνελήφθη τον Ιανουάριο του 1984 στην πατρίδα του και καταδικάστηκε σε πολυετή κάθειρξη με την κατηγορία ότι ήταν πράκτορας της KGB».
Στην επόμενη ακριβώς σελίδα, ο Πάνος Καμμένος υποστηρίζει ότι το 1985 εντοπίστηκαν ίχνη ιρακινών μυστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα μέσω της CIA και της Μοσάντ. Οι Μυστικές Υπηρεσίες του Ιράκ φέρονται να εμπλέκονται και στην ανατίναξη της αποθήκης πυρομαχικών της Μαλακάσας, γίνεται αναφορά σε πόλεμο μεταξύ αραβικών μυστικών υπηρεσιών, ενώ θεωρείται ύποπτη ως και η προσφώνηση του Λίβυου ταγματάρχη Τζαλούντ, υπαρχηγού του Καντάφι:
-- «Αδελφέ Παπανδρέου, σας εξετάσαμε, σας δοκιμάσαμε και σας εμπιστευόμαστε».
Στη συνέχεια γίνονται αναφορές σε γνωστούς τρομοκράτες, όπως ο Αμπού Νιντάλ, ο οποίος είχε δηλώσει τη φιλία του για το ΠΑΣΟΚ.
Στη σελ. 278 ο Πάνος Καμμένος γράφει για ένα ύποπτο κέντρο για διασυνδέσεις με την τρομοκρατία: «Το Κέντρο Μεσογειακών Μελετών στην οδό Ιπποκράτους 18, στο οποίο σύχναζαν Παλαιστίνιοι και Κύπριοι, είναι ύποπτο κέντρο για διασυνδέσεις με την τρομοκρατία. Βασικός στέλεχος αυτού του περίεργου κέντρου ήταν ο Σήφης Βαλυράκης, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, τον οποίο το τελευταίο έκανε και υφυπουργό της Δημόσιας Τάξης».
Στη σελ. 279 στην υπόθεση μπαίνουν ο Κουτσόγιωργας και ο Τσοχατζόπουλος. Ο Πάνος Καμμένος αναφέρεται σε μια προκήρυξη της 17Ν μετά τη δολοφονία του Δημήτρη Αγγελόπουλου: «Στη συνέχεια, αργότερα έχουμε τη δολοφονία του Δημήτρη Αγγελόπουλου και τη σχετική προκήρυξη της 17Ν, η οποία μιλά για προδοτική κλίκα Παπανδρέου-Κουτσόγιωργα-Τσοχατζόπουλου που δεν ανταποκρίθηκε στα όνειρα του λαού, άρα», λέει ο Πάνος Καμμένος, «η 17Ν περίμενε από αυτούς τους τρεις να ανταποκριθούν σε κάποιες δικές της απαιτήσεις κι όταν αυτοί δεν το έκαναν ή δεν το έκαναν στο βαθμό που οι τρομοκράτες το ήθελαν, επανέλαβε τη δράση της».
Μάλιστα, συνεχίζει ο Πάνος Καμμένος, πολλές θέσεις της 17Ν έχουν ταύτιση απόψεων με θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την αστική τάξη, τη λούμπεν μεγαλοαστική τάξη, τις πολυεθνικές κ.λπ.
Στις επόμενες σελίδες αναφέρονται άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ που φαίνεται να έχουν διασυνδέσεις με τους τρομοκράτες −ο Γιώργος Κίσσωνας, σύμβουλος του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, ο Σήφης Βαλυράκης, ο Στέφανος Τζουμάκας, ο Κώστας Λαλιώτης κ.ά.
Το (πιο) απίστευτο της ιστορίας είναι ότι αν αφήσει κανείς κατά μέρος τα συμπεράσματα του Πάνου Καμμένου για πρόσωπα, κινήματα και οργανώσεις, πολλά από αυτά που έγραφε είχαν βάση. Πράγματι, δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ‘80 ήταν ένα λαϊκίστικο κόμμα που απλά ήθελε να χαϊδεύει τα αυτιά των κεντροαριστερών οπαδών του. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι να λες ευθέως ότι όλα αυτά τα κεντρικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν σχέση με την τρομοκρατία, πάει πολύ.
Και παράλληλα καταδεικνύει ότι ο Πάνος Καμμένος είναι ένας άνθρωπος που σε πολλές περιπτώσεις λέει τα σωστά, αλλά στο τέλος το παρατραβάει και αυτοκαταστρέφεται.
Είναι περιττό, βεβαίως, να σας πούμε ότι το βιβλίο αυτό εκείνη την περίοδο έκανε θραύση και μάλιστα προκάλεσε τρομερά επεισόδια μεταξύ της οικογένειας Παπανδρέου και του Πάνου Καμμένου –μια κόντρα με… αιτία, που κρατάει χρόνια.