Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος μᾶς λέει τί εἶναι οἱ ἄλλες θρησκεῖες καί τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία μας!



Ἡ θρησκεία μας εἶναι ἡ θρησκεία τῶν θρησκειῶν, ἡ ἐξ ἀποκαλύψεως ἡ πραγματική, ἡ ἀληθινή θρησκεία.

Οἱ ἄλλες θρησκεῖες εἶναι ἀνθρώπινες κούφιες.

Δέν γνωρίζουν τό μεγαλεῖο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Δέν γνωρίζουν ὅτι ὁ σκοπός μας, ὁ προορισμός μας, εἶναι νά γίνομε θεοί κατά χάριν, νά ὁμοιωθοῦμε μέ τόν

Τριαδικό Θεό, νά γίνομε ἕνα μέ Ἐκεῖνον καί μεταξύ μας.


Αὐτά οἱ ἄλλες θρησκεῖες δέν τά γνωρίζουν.

Ὁ ἀπώτερος σκοπός τῆς θρησκείας μας εἶναι τό "ἵνα ὦσιν ἕν". Ἐκεῖ ὁλοκληρώνεται τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ θρησκεία μας εἶναι ἀγάπη, εἶναι ἔρωτας, εἶναι ἐνθουσιασμός, εἶναι τρέλα, εἶναι λαχτάρα τοῦ θείου.

Εἶναι μέσα μας ὅλ' αὐτά. Εἶναι ἀπαίτηση τῆς ψυχῆς μας ἡ ἀπόκτησή τους.


Στήν πραγματικότητα ἡ χριστιανική θρησκεία μεταβάλλει τόν ἄνθρωπο καί τόν θεραπεύει.

Ἡ κυριότερη, ὅμως, προϋπόθεση γιά νά ἀντιληφθεῖ καί νά διακρίνει ὁ ἄνθρωπος τήν ἀλήθεια,

εἶναι ἡ ταπείνωση.

Ὁ ἐγωισμός σκοτίζει τό νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τόν μπερδεύει, τόν ὁδηγεῖ στήν πλάνη, στήν αἵρεση.

Εἶναι σπουδαῖο νά κατανοήσει ὁ ἄνθρωπος τήν ἀλήθεια!


Ἡ ἀγάπη, ἡ λατρεία πρός τόν Θεό, ἡ λαχτάρα, ἡ ἕνωσις μετά τοῦ Θεοῦ, ἡ ἕνωσις μετά τῆς Ἐκκλησίας εἶναι

ὁ ἐπί γῆς Παράδεισος.

Ἄν ἀποσπάσομε τήν θεία χάρι, ὅλα εἶναι εὔκολα, χαρούμενα κι εὐλογία Θεοῦ.

Ἄντε νά μοῦ βρεῖς μιά θρησκεία νά κάνει τόν ἄνθρωπο τέλειο κι εὐτυχισμένο. Κι αὐτό τό μεγαλεῖο κρίμα νά μήν

τό καταλαβαίνομε!





"Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς

καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή•

οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι' ἐμοῦ" (Ἰωά. 14, 6)



Ἀπό τά βιβλία: "Βίος καί Λόγοι", καί "Ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν".


kaiomenivatos

[XAPA]

Γέροντας Πορφύριος: "Μοναστήρι εἶναι καὶ τὸ σπίτι σου, ἂν θές "



Γιὰ ἀρκετὸ καιρὸ μὲ βασάνιζαν λογισμοί, γιατί νὰ μὴ γίνω κι ἐγὼ μοναχὸς νὰ ἀφιερωθῶ τελείως στὸν Θεό,

ἀλλὰ παντρεύτηκα καὶ μὲ τὰ παιδιὰ ποὺ ἔκανα δεσμεύτηκα καὶ δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτα καλὸ γιὰ τὸν Θεό.

Μὲ αὐτὲς καὶ περισσότερες σκέψεις, πῆγα μιὰ μέρα στὸν Παππούλη καὶ ἀφοῦ ἐξομολογήθηκα

τὶς διάφορες ἁμαρτίες ποὺ εἶχα, γιατὶ ὅλο ἁμαρτίες ἔκανα καὶ κάνω, μοῦ λέει, χωρὶς νὰ τοῦ πῶ τίποτα γι’ αὐτὸ τὸ θέμα:

“Ἄντε φύγε τώρα καὶ μὴ τὰ σκέπτεσαι αὐτά. Ἄσ’ τα, δὲν εἶναι γιὰ σένα.

Μοναστήρι εἶναι καὶ τὸ σπίτι σου, ἂν θές.

Δὲν διαφέρει σὲ τίποτα ἀπ’ αὐτό. Ἀρκεῖ νὰ κάνεις αὐτὰ ποὺ σοῦ λέω.

Δὲν εἶναι ὁ χῶρος ποὺ κάνει τὸ Μοναστήρι. Εἶναι ὁ τρόπος.

Πήγαινε, νὰ προσεύχεσαι καὶ νὰ κάνεις ὑπομονὴ σὲ ὅλα”.



xristianos.blogspot

[XAPA]

Η θυσία του άθεου Βασιλιά

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα


Κάποτε ένας άπιστος βασιλιάς συναντήθηκε με έναν πάμφτωχο καλόγερο ασκητή.

Και του λέει ο βασιλιάς:

- Θαυμάζω γέροντα την μεγάλη άσκηση και θυσία που κάνεις!

Θυσιάζεις όλη σου τη ζωή στο Θεό, που είναι αμφίβολο αν υπάρχει ή δεν υπάρχει.

Ο ασκητής ακούγοντάς τον, μειδίασε και του είπε:

- Και εγώ μεγαλειότατε θαυμάζω την δική σου άσκηση και θυσία που κάνεις, η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη από την δική μου!

- Είναι δυνατόν αυτό; του είπε με απορία ο βασιλιάς. Ποιά θυσία κάνω εγώ, που είναι μάλιστα μεγαλύτερη και από την δική σου;

- Εγώ μεγαλειότατε, του λέει ο ασκητής, θυσιάζω την πρόσκαιρη ζωή, για να κερδίσω την αιώνια.

Ενώ εσύ θυσιάζεις την αιώνια ζωή, για να χαρείς την πρόσκαιρη. Ποιός λοιπόν από εμάς τους δύο κάνει μεγαλύτερη θυσία;

Ο βασιλιάς προβληματίστηκε.

''Εάν μία τοις χιλίοις, υπάρχει άλλη ζωή, τί θα απογίνω;'' σκέφτηκε.

Το αποτέλεσμα ήτανε να έρθει ''εις εαυτόν'' και σιγά — σιγά με την διακριτική καθοδήγηση του ασκητή,

άλλαξε τρόπο ζωής και μετανόησε.



Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

apantaortodoxias

[XAPA]

Στην κόλαση κατά λάθος!


Διηγούνται πως μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε κάποιος του οποίου η ψυχή ήταν γεμάτη καλοσύνη.

Όταν πέθανε, όλοι υπέθεσαν ότι θα πήγαινε κατ’ ευθείαν στον Παράδεισο,

αφού θεώρησαν ότι ήταν η μόνη επιλογή για έναν καλό άνθρωπο σαν κι αυτόν. Και πράγματι εκεί πήγε.


Εκείνο τον καιρό όμως, ο Παράδεισος δεν ήταν καθόλου οργανωμένος και δεν λειτουργούσε στη εντέλεια.

Η γραμματεία ήταν ανεπαρκής, και η κοπέλα που τον υποδέχτηκε έριξε μια βιαστική ματιά στην λίστα

με τα ονόματα που είχε μπροστά της.

Δεν βρήκε το όνομα αυτού του ανθρώπου, οπότε τον έστειλε κατευθείαν στην Κόλαση.


Στην κόλαση δεν υπήρχε κανένας στην είσοδο για να ελέγχει όσους έμπαιναν.

Έτσι ο άνθρωπός μας μπήκε και παρέμεινε στην Κόλαση.

Μερικές μέρες αργότερα, ο Εωσφόρος γεμάτος νεύρα και θυμό στάθηκε στις πύλες του Παραδείσου

και ζητούσε εξηγήσεις με φωνές.

– Αυτό που κάνατε ήταν απαράδεκτο! ούρλιαζε.

Στείλατε αυτόν τον άνθρωπο κάτω στην Κόλαση, και αυτός με υπονομεύει διαρκώς!

Από την αρχή που ήρθε, ενδιαφερόταν για τους άλλους ανθρώπους, τους άκουγε και τους μιλούσε με αγάπη.

Η κατάσταση έχει αλλάξει στην Κόλαση.

Τώρα όλοι μοιράζονται μεταξύ τους τα συναισθήματά τους, αγκαλιάζονται και ενδιαφέρονται για τον άλλον.

Όμως στην Κόλαση δεν πρέπει να είναι έτσι!

Πάρτε τον πίσω στον Παράδεισο!

Έχουν δίκιο λοιπόν όσοι λένε: «Ζήσε τη ζωή σου με τόση αγάπη στην καρδιά σου,

ώστε ακόμα και αν σε στείλουν κατά λάθος στην κόλαση, ο ίδιος ο διάβολος να σε επιστρέψει στον Παράδεισο».



istologio.org

[XAPA]

Να μάθουμε να ξυπνάμε με τον Κύριο και να πηγαίνουμε για ύπνο μαζί Του, να τρώμε, να εργαζόμαστε και να βαδίζουμε μαζί Του


Γέροντας Θαδδαίος Βιτόβνιτσας




Ερώτηση:

–Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα για την πνευματική ζωή ενός ανθρώπου;

Απάντηση:

–Το να κρατήσουμε στην καρδιά μας την ειρήνη.

Μην αφήσετε αυτήν την ειρήνη να διαταραχθεί για κανένα λόγο.

Η ειρήνη πρέπει να βασιλεύει στην καρδιά μας - η ειρήνη και η ησυχία.

Η κατάσταση των πεπτωκότων πνευμάτων αποτελείται από χαοτικούς λογισμούς.

Ο δικός μας ο νους όμως πρέπει να μείνει συγκεντρωμένος, αδιάσπαστος και νηφάλιος.

Ο Θεός μπορεί να εισέλθει μονάχα σε ένα νου που είναι αδιάσπαστος.


Παράλληλα με τη διαφύλαξη της ειρήνης στην καρδιά σας, εξασκηθείτε και στην ακινησία κατενώπιον του Θεού.

Αυτό σημαίνει να έχουμε αδιαλείπτως τη συνείδηση ότι στεκόμαστε ενώπιον της παρουσίας του Κυρίου

και ότι Εκείνος μας βλέπει συνεχώς.

Πρέπει να μάθουμε να ξυπνάμε με τον Κύριο και να πηγαίνουμε για ύπνο μαζί Του,

να τρώμε, να εργαζόμαστε και να βαδίζουμε μαζί Του.

Ο Κύριος είναι πανταχού παρών σε όλα τα πράγματα.


Μπορούμε να βρούμε τη βασιλεία του Θεού μέσα μας.

“Κατέλθετε στην καρδιά σας κι εκεί θα βρείτε την κλίμακα που οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού”, λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

Η Αγία Γραφή μας διδάσκει ότι “η βασιλεία του Θεού εστί… δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω” (Ρωμ. 14:17).

Το πρώτο σκαλοπάτι στο δρόμο προς την κοινωνία με τον Θεό είναι το ολοκληρωτικό δόσιμο του εαυτού μας σ’ Εκείνον.

Κατόπιν αυτού, είναι η ενέργεια του Θεού που ενεργεί μέσα μας.

Κοινωνία με τον Θεό σημαίνει ότι ο Θεός ενοικεί μέσα μας, και ότι η ενέργειά Του λειτουργεί μέσα μας.

Το πνεύμα μας ενδύεται τον Θεό κι Εκείνος κυβερνά όλα μας τα συναισθήματα, το θέλημα και τον νού μας.

Κι είμαστε έτσι σαν ένα εργαλείο στα χέρια Του.

Κινεί τους λογισμούς, τις επιθυμίες και τα συναισθήματά μας, και κατευθύνει τα λόγια και τα έργα των χειρών ημών.



yiorgosthalassis

[XAPA]

Μέ τή ματιά ἑνός Ἁγίου..

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης - η μνήμη του τιμάται στις 20 Δεκεμβρίου



" Όλη μου η ευτυχία ή η δυστυχία εξαρτάται από τους λογισμούς μου και από τις διαθέσεις της καρδιάς μου.

Αν οι λογισμοί κι οι διαθέσεις μου είναι σύμφωνα με την αλήθεια του Θεού, με το θέλημά Του, τότε είμαι

αναπαυμένος, γεμάτος θείο φως, χαρά κι ευλογία.

Αν όχι, τότε είμαι ανήσυχος, γεμάτος με πνευματικό και ψυχοφθόρο σκότος, νιώθω να με βαραίνει η απόγνωση.

Αν μεταβάλλω τελείως τους απατηλούς κι ακάθαρτους λογισμούς και τις διαθέσεις της καρδιάς μου και τους κάνω

αληθινούς και θεάρεστους, τότε αποκτώ πάλι ανάπαυση κι ευλογία.


Ο πλησίον μου είναι μια ύπαρξη με ίσα δικαιώματα μαζί μου.

Είναι ένας άνθρωπος σαν και μένα, πλασμένος κατ’ εικόνα Θεού.

Κι αφού είναι σαν και μένα, πρέπει να τον αγαπώ όπως αγαπώ και τον εαυτό μου.

«Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Ματθ. κβ΄ 39).


Πρέπει να τον φροντίζω και να τον προσέχω όπως προσέχω τη σάρκα και το αίμα μου, να του φέρομαι στοργικά,

ευγενικά, καλοσυνάτα, να του συγχωρώ τις αστοχίες όπως θα συγχωρούσα και τις δικές μου, όπως θα ‘θελα να

συγχωρήσουν κι οι άλλοι τα σφάλματά μου και να μου φέρονται με συγκατάβαση.


Δηλαδή, όπως θα ‘θελα οι άλλοι άνθρωποι να μην παρατηρούν τα λάθη μου, σαν να μην υπάρχουν,

ή να τα αγνοούν με ευγένεια, με καλοσύνη και μεγαλοψυχία, το ίδιο πρέπει να κάνω κι εγώ στον αδελφό μου.

Ο σαρκικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει την ευλογία και την πνευματική ευφροσύνη που

απολαμβάνουμε με την προσευχή και την άσκηση της αρετής.

Ούτε στο ελάχιστο δεν μπορεί να κατανοήσει τι ευλογία και ποια μακαριότητα μάς περιμένει στον άλλο κόσμο.

Δε γνωρίζει τίποτα υψηλότερο από την επίγεια σαρκική χαρά.


Τις μέλλουσες ευλογίες τις λογαριάζει φαντασίες. Ο πνευματικός άνθρωπος όμως γνωρίζει εμπειρικά την ευλογία

που νιώθει η ενάρετη ψυχή, γιατί η καρδιά του προγεύεται από τώρα τη μέλλουσα μακαριότητα.

Όσο περισσότερο προοδεύει στην πνευματική ζωή ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο πνευματοποιείται.

Αρχίζει σιγά σιγά να βλέπει παντού το Θεό, την ύπαρξη της δύναμής Του σε όλα τα πράγματα.

Βλέπει παντού και πάντα τον εαυτό του να κατοικεί στο Θεό, να εξαρτάται απ’ Αυτόν ακόμα και στα πιο

παραμικρά πράγματα.

Αντίθετα, όσο περισσότερο ο άνθρωπος είναι δοσμένος στο σαρκικό τρόπο ζωής, τόσο περισσότερο σαρκικός γίνεται.

Δε βλέπει παντού το Θεό.

Δεν Τον βλέπει ούτε και στα πιο θαυμαστά επιτεύγματα της θείας Του δύναμης.

Το μόνο που βλέπει παντού είναι σάρκα και ύλη.

Στα δικά του μάτια ο Θεός δεν υπάρχει ποτέ και πουθενά. (πρβλ. Ψαλμ. 35: 2). ".



Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης


agiosmgefiras

[XAPA]

«Άγγελος Κυρίου θα δώσει μάχη για χάρη εκείνων οι οποίοι φοβούνται τον Κύριο και Τον υπηρετούν»


Ομιλία για το πως οι άγγελοι μάχονται υπέρ των δικαίων – Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς



«παρεμβαλεῖ ἄγγελος Κυρίου κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτὸν καὶ ῥύσεται αὐτούς.» (Ψαλμ. 33, 8)

Άγγελος Κυρίου θα δώσει μάχη για χάρη εκείνων οι οποίοι φοβούνται τον Θεό. Αυτό έχει αποδειχθεί περίτρανα πολλές φορές,

όπως είναι καταγεγραμμένο, και άλλες αναρίθμητες φορές που δεν είναι καταγεγραμμένο.


Ο αρχάγγελος Μιχαήλ μάχεται υπέρ του Ιησού του Ναυή. Άγγελος Κυρίου πολεμά για τον δίκαιο βασιλιά Εζεκία και σε μια νύχτα

εξουδετερώνει ολόκληρη τη στρατιά των Χαλδαίων (Βασι­λειών Δ’ 19, 35). Πόσες φορές άλλωστε άγγελοι δεν επισκέφτηκαν τους

αποστόλους και τους μάρτυρες των χριστιανών στις φυλακές, τους ενδυνάμωσαν και τους χαροποίησαν;


Για τον δίκαιο η παρηγοριά προέρχεται απ’ το γεγονός ότι, αφού ο Θεός είναι Παντεπόπτης, βλέπει συνεπώς

και τη δική του συμφορά· ότι ο Θεός είναι Παντοδύναμος και ως εκ τούτου έχει τη δύναμη να τον γλυτώσει από τις συμφορές·

ότι ο Θεός είναι πολυέλεος και συνεπώς επιθυμεί να τον γλυτώνει από τις συμφορές.


Ο Θεός θα στείλει άγγελο φωτός για να βοηθή­σει τον δίκαιο· κατά συνέπεια, ο δίκαιος δεν θα χρειαστεί να πολεμήσει

εναντίον του εχθρού του, διότι άγγελος Κυρίου θα πολεμήσει εκ μέρους του. Όταν ο άγγελος του Θεού λάβει θέση μάχης,

ποιός στρατός τολμά να του εναντιωθεί; Ποιό βασίλειο θα κηρύξει πόλεμο εναντίον του;


Σε άλλο ψαλμό του ο Προφήτης Δαβίδ λέει: «Κανένας βασιλιάς δεν σώζεται με την μεγάλη του στρατιωτική δύναμη

και κανένας γίγαντας δεν μπορεί ποτέ να σωθεί με την μεγάλη του σωματική ισχύ.

Το ιππικό είναι ανίκανο και μάταιο να σώσει άλλους, αλλά και κανένας δεν μπορεί να σωθεί όση μεγάλη δύναμη

και αν διαθέτει» (οὐ σῴζεται βασιλεὺς διὰ πολλὴν δύναμιν, καὶ γίγας οὐ σωθήσεται ἐν πλήθει ἰσχύος αὐτοῦ.

17 ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν, ἐν δὲ πλήθει δυνάμεως αὐτοῦ οὐ σωθήσεται.) (Ψαλμ. 32, 16-17).


Έτσι, όλα αυτά καθόλου δεν βοηθούν, εάν συνοδεύονται με πράξεις αδικίας. Όταν ένας μόνον άγγελος του Θεού

λάβει θέση μάχης, όλα αυτά θα διαλυθούν σαν φυσαλίδες νερού. Ο Δαβίδ, ακόμη και όταν ήταν βασιλιάς,

θυμόταν πως κάποτε ως νεαρό βοσκόπουλο σκότωσε με τη σφενδόνη τον Γολιάθ, έναν γίγαντα ο οποίος ήταν πάνοπλος.


Σε πολλές περιστάσεις ο Δαβίδ αισθάνθηκε τη βοήθεια του αγγέλου του Θεού. Αυτός είναι ο λόγος που μπορούσε

με εμπιστοσύνη να παρηγο­ρήσει τους πολεμούμενους δικαίους ανθρώπους με τα αναπαυτικά και δυνατά λόγια του:

παρεμ­βάλλεται ο άγγελος του Κυρίου γύρω απ’ όλους αυτούς οι οποίοι φοβούνται τον Κύριο και Τον υπηρετούν·

άγγελος Κυρίου θα τους σώσει.


Ω, αδελφοί μου, ας μην αμφισβητούμε αυτά τα λόγια· αλλά ας αναλογιζόμαστε καθημερινά

πως ο άγγελος του Θεού μάς αφήνει, λυπημένος, όταν αμαρτάνουμε και πως σπεύδει αρωγός μας,

με χαρά και δύναμη απερίγραπτη, όταν μετανοούμε και ικετεύουμε να έλθει το έλεος του Θεού.


Ω Θεέ και Κύριε και Πλάστη μας, Συ ο Βασι­λιάς μυριάδων αγγέλων, συγχώρησέ μας,

σώσε και διαφύλαξέ μας διά των αγίων Σου αγγέλων.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.



(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως, σ. 171-173)

[XAPA]

Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑ ΕΙΠΕ…


Δεν μπορώ να πηγαίνω πίσω με το μυαλό μου, γιατί ζω την στιγμή… Το Χθές, δεν υπάρχει. Το Αύριο, είναι του Θεού, όπως και το Χθες ήταν… Και κάθομαι ήσυχα! Στο Αιώνιο Παρόν του Θεού! Ούτε σκέψη, ούτε τίποτα. Μη μεριμνάτε, λέει ο Κύριος… Εγώ θα μεριμνήσω για όλα… κι εγώ το βάζω σε πράξη. Κάθε τόπος μπορεί να γίνει τόπος Ανάστασης. Φτάνει να ζείς την Ταπείνωση τού Χριστού.

***********************

Ο Θεός πολλές φορές δεν θέλει την πράξη, αλλά την διάθεση. Του αρκεί να σε δει πρόθυμο να κάνεις την Εντολή Του.

***********************

Για να φτάσεις στο δεν υπάρχω, αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς κι έτσι ταυτίζεσαι απόλυτα με τόν Άλλο, τον εκάστοτε Άλλο, και τότε στο τέλος της ημέρας αναρωτιέσαι: Θέλω τίποτε; Όχι. Επιθυμώ τίποτε; Όχι. Μου λείπει τίποτε; Όχι... Αυτό είναι!

***********************

Μη συσχετίσεις ποτέ τον άνθρωπο με τον κακό τρόπο που σου φέρεται. Νά βλέπεις μέσα στην καρδιά του τον Χριστό.

***********************

Ποτέ να μην λές «γιατί περνώ αυτό»; Ή όταν βλέπεις τόν άλλο με τη γάγγραινα, τον καρκίνο ή την τύφλωση, να μην λές «γιατί το περνά αυτό»; Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης... Τότε θα βλέπεις όπως οι Άγγελοι τα γινόμενα εδώ όπως πραγματικά είναι: ΟΛΑ στο σχέδιο τού Θεού. ΟΛΑ.

***********************

Κάποιος σοφός είπε. Άν είναι να ζεις για τον εαυτό σου, καλύτερα να μην γεννιέσαι.

***********************

Μόνο όταν τελειοποιηθείς στην Αγάπη μπορείς να φτάσεις στην Απάθεια.

***********************

Ο Θεός, όταν πρέπει, στέλνει κάποιον κοντά μας. Όλοι είμαστε συνοδοιπόροι.

***********************

Η γλώσσα του Θεού είναι η σιωπή.

***********************

Όποιος ζει στο Παρελθόν, είναι σαν τον πεθαμένο. Όποιος ζει στο Μέλλον με την φαντασία του, είναι αφελής, γιατί το Μέλλον είναι μόνον του Θεού. Η Χαρά του Χριστού βρίσκεται μόνο στο Παρόν. Στο Αιώνιο Παρόν του Θεού.

***********************

Μη στερείς τους άλλους από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι, από τον Άρτο της Ζωής που σου προσφέρει Ολόκληρο ο Κύριος. Όλοι πεινούν και διψούν για Αγάπη, σαν τον Λάζαρο που τρεφόταν από τα ψιχία που πέφταν από το τραπέζι του Πλουσίου.

***********************

Η πείρα μου με δίδαξε ότι κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν, παρ΄ όλη τη θέληση και την αγάπη,η βοήθεια έρχεται μόνον όταν έρθει η Ώρα του Θεού, από τον Έναν.

***********************

Η αγάπη είναι της Χάρης του Θεού. Γεννιόμαστε μ’ αυτήν. Εφόσον είμαστε πλάσματα του Θεού, κι εφόσον ο Θεός Αγάπη εστίν. Το τι ακριβώς είναι ο Θεός, όταν το σκεφτούμε με το μυαλό μας, είναι αδύνατο βέβαια να το βρούμε. Γιατί το μυαλό μας είναι περιορισμένο. Αλλά το πνεύμα, η ψυχή, είναι απεριόριστη. Και η ψυχή Τον αισθάνεται Τον Θεό. Δεν Τον βλέπουμε με τα μάτια τα γήινα. Με τα μάτια της ψυχής Τον βλέπουμε

***********************

Όταν πιστέψεις βαθειά, με όλη σου την ψυχή, θα αισθανθείς την Παρουσία Του Θεού, τόσο δυνατή, σαν να είναι μία πραγματικότητα. Και τότε πιά δεν θα υπάρχει τίποτε άλλο. Θα δώσεις το χέρι σου στο Χέρι Του κι όπου σε πάει, … θα πάς!

***********************

Για τους ανθρώπους μπορεί να είσαι τρελός. Για τους ανθρώπους μπορεί να είσαι επιπόλαιος, παράξενος.

***********************

Ο Θεός όταν μας έπλασε, μας φύσησε και την Πνοή Του. Η Πνοή αυτή του Θεού είναι η Αγάπη.

***********************

Όσο για την αχαριστία, ξέγραψέ την. Η ευγνωμοσύνη του άλλου πρέπει να φύγει από τον νου σου. Εσύ θα την έχεις πρώτα για τον Θεό, κι ύστερα για όλον τον κόσμο. Το να περιμένεις ευγνωμοσύνη είναι πολύ μίζερο και ταπεινό… Αγνωμοσύνη να δέχεσαι και να χαίρεσαι!

***********************

Προορισμός μας είναι να λατρεύουμε τον Θεό και ν’ αγαπάμε τους συνανθρώπους μας.

***********************

Η σπουδαιότερη φιλανθρωπία είναι να μιλάς καλά για τους ανθρώπους.

***********************

Δυσκολεύουν οι σχέσεις όταν το Εγώ στέκεται πάνω από το Εσύ.

***********************

Εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε ν’ απαλλαγούμε από κανένα μας ελάττωμα. Εκείνος μας τα βγάζει ένα-ένα.

***********************

Πρέπει κάθε μέρα να Του ζητάμε να μας σπάσει το Θέλημα και να κάνει το Δικό Του για να γίνουμε όπως Εκείνος θέλει.

***********************

Τρία πράγματα χρειάζονται: Πρώτον Πίστις. Δεύτερον Πίστις. Τρίτον Πίστις.

***********************

Αγαπώ με όλη μου την ψυχή κάποιον, θα πει προσεύχομαι γι’ αυτόν. Όποιος έχει την εμπειρία αυτή είναι στον Παράδεισο.

***********************

Αν δεν απελπιστείς δεν βλέπεις Φως.

***********************

Πάντοτε προς τα μπρος. Έστω και βήμα χελώνας.

***********************



imarton.gr

[XAPA]

Το νόημα των θλίψεων.


Άγιος Λουκάς ο Ιατρός



Συχνά ρωτούν οι άνθρωποι γιατί, για ποιο λόγο, Κύριος ο Θεός

τους στέλνει θλίψεις και πολλές φορές και πολύ σοβαρές δοκιμασίες;

Είναι πολύ σημαντικό για τον κάθε χριστιανό να καταλάβει ότι οι θλίψεις

μας αποστέλλονται κατά το θέλημα του Θεού, το πάντοτε αγαθό και σωτήριο.

Τις περισσότερες φορές μάλιστα στέλνονται όχι σαν τιμωρίες, για τις αμαρτίες μας,

αλλά για να επαναπροσδιορίσουμε τους δρόμους μας και τις καρδιές μας

ή σαν απάντηση στα αιτήματα που απευθύνουμε στο Θεό.


Οι άνθρωποι πολλές φορές περιμένουν από το Θεό να πραγματοποιήσει αυτά που ζητούν

στις προσευχές τους με ένα τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι ο καλύτερος.

Ο Θεός, όμως, συχνά άπαντα στις δεήσεις τους με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο

και όχι μ’ αυτόν που θα ήθελαν ή θα φαντάζονταν.

Αν ζητάνε, για παράδειγμα, να τους χαρίσει ο Θεός ταπείνωση,

φαντάζονται ότι σιγά-σιγά μέρα με τη μέρα η ταπείνωση

υπό την ευεργετική επίδραση του Θεού θα μεγαλώνει στις καρδιές τους.


Ο Κύριος όμως συχνά το κάνει με έναν διαφορετικό τρόπο•

τους στέλνει ένα απροσδόκητο σκληρό χτύπημα το οποίο πληγώνει την υπερηφάνεια

και τον εγωισμό τους και τους ταπεινώνει.


Συχνά ο Θεός μάς στέλνει κάποια ασθένεια και εμείς παραπονιόμαστε και καθόλου δεν σκεφτόμαστε

ότι τις περισσότερες φορές αυτή είναι μια μεγάλη ευεργεσία του Θεού,

είναι ίσως η απάντηση του Θεού στις προσευχές μας,

με τις οποίες τον παρακαλούμε να δυναμώσει την πίστη μας.


Δεν γνωρίζετε ότι πολλές φορές ο Κύριος μάς στέλνει φοβερές σωματικές ασθένειες

και πληγώνει το σώμα μας για να μας δυναμώσει πνευματικά;

Αυτό έγινε και με τον όσιο Ποιμένα τον Πολύαθλο, ο οποίος ασκήτευε

στη μονή των Σπηλαίων και όλη τη ζωή του βρισκόταν στο κρεββάτι του πόνου

υποφέροντας από μία αθεράπευτη ασθένεια και μ’ αυτό τον τρόπο έφτασε στην αγιότητα.


Άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι δίνουν μεγάλη σημασία στα γήινα αγαθά,

ζητάνε από τον Κύριο να αυξηθούν τα πλούτη τους.

Και ο Κύριος τους απαντά με την καταστροφή των κτημάτων τους ή με πυρκαγιές

και μ’ αυτόν τον τρόπο τους αποστρέφει από την προσκόλληση στα γήινα

και από τη φιλαργυρία και έτσι διορθώνει τις αποκλίσεις τους από τη σωστή οδό,

την οποία μας διδάσκουν οι μακαρισμοί.

Ο Θεός φέρεται σε μας σαν σε πραγματικούς υιούς Του, τους οποίους τιμωρεί για το καλό τους.


Τις θλίψεις που μας στέλνει ο Κύριος εμείς πρέπει να τις υποδεχόμαστε

έτσι όπως μας το λέει ο άγιος απόστολος Πέτρος:

«Ταπεινώθητε ουν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, ίνα υμάς υψώση εν καιρώ.» (Α’ Πετρ. 5, 6).

Αν δεν μπορούμε, παρ’ όλες τις προσπάθειές μας, να κατανοήσουμε για ποιο λόγο μάς στέλνονται

από το Θεό οι θλίψεις, τότε ας ταπεινωθούμε κάτω από το δυνατό χέρι του Θεού

και θα μας ανυψώσει στον κατάλληλο καιρό, για να καταλάβουμε τους δρόμους Του

με τους οποίους μας οδηγεί σ’ αυτόν το σκοπό.


Πρέπει με πολλή ταπείνωση και χωρίς τον παραμικρό γογγυσμό να δεχόμαστε όλες τις δοκιμασίες

και τις θλίψεις, που μας στέλνονται από το Θεό, έχοντας την ταπεινή πεποίθηση

ότι μ’ αυτά ο Θεός μας κατευθύνει και όχι ότι ξεσπά επάνω μας την οργή Του.

Διότι ο ίδιος διά του στόματος του προφήτη Ησαΐα είπε:

«Δεν είμαι πια μ’ αυτό οργισμένος» (Ήσ. 27, 4).

Ενώ εμείς, συνήθως, νομίζουμε ότι ο Κύριος είναι οργισμένος μαζί μας

και γι’ αυτό μας στέλνει τις θλίψεις. Όχι.

Πάντοτε να θυμάστε ότι στο Θεό δεν υπάρχει οργή. «Ο Θεός αγάπη εστίν» (Α’ Ίω. 4, 8).

Και η τέλεια αγάπη είναι ξένη προς την οποιαδήποτε αδικία.


Αλλά πολλές φορές, όταν ο Θεός μάς δίνει ένα σοβαρό χτύπημα,

διά του οποίου μάς ταπεινώνει για να μάς υψώσει αργότερα,

εμείς γογγύζουμε κατά του Θεού.

Καταλαβαίνετε, όμως, πόσο βαριά αμαρτία είναι ο γογγυσμός κατά του Θεού;

Όταν γογγύζουμε κατά του Θεού, αυτό σημαίνει ότι Τον θεωρούμε άδικο,

θεωρούμε ότι Αυτός δεν μάς φέρεται σωστά και θα έπρεπε να μάς φερθεί κατά έναν διαφορετικό τρόπο.


Όμως δεν είναι βαριά αμαρτία να κατηγορούμε το Θεό για αδικία και να Τον συκοφαντούμε;

Βλέπετε, λοιπόν, πόσο βαριά αμαρτία είναι ο γογγυσμός κατά του Θεού.

Γι’ αυτό «εν φόβω τον της παροικίας υμών χρόνον αναστράφητε» (Α’ Πέτρ. 1, 17).

Πρέπει να προσέχουμε πολύ τα λάθη και τα εμπόδια στην πορεία μας προς τη Βασιλεία των Ουρανών.


Αλλά περισσότερο απ’ όλα τα άλλα πρέπει να φοβόμαστε να μην παραβαίνουμε τη μεγάλη εντολή του Χριστού:

«Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε» (Μτ. 7, 1).

Και γογγυσμός κατά του Θεού δεν είναι μόνο κρίση του Θεού αλλά και κατάκρισή Του.

Ας αφήσουμε την κρίση αυτή σ’ εκείνους τους δυστυχείς ανθρώπους που εκούσια καταστρέφουν τον εαυτό τους.

Τους οποίους ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός δεν τους διορθώνει ούτε τους τιμωρεί,

επειδή είναι αδιόρθωτοι και αθεράπευτοι.

Εμείς μόνο να ζητάμε την βοήθειά Του για το δρόμο της σωτηρίας μας,

να Τον δοξολογούμε και να Τον τιμούμε πάντοτε μαζί με τον άναρχο Πατέρα Του και το Άγιο Πνεύμα. Αμήν.



imverias

[XAPA]

«Τα απρόοπτα στη ζωή μας…»


(Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης)



…Διαρκώς συμβαίνουν στην ζωή μας απρόοπτα.

Έρχεσαι στο μοναστήρι για να βρεις πνευματική ζωή, και συναντάς κακούς.

Είναι απρόοπτο.

Ζητάς κελλί από την πλευρά του μοναστηριού που δεν έχει υγρασία, το αποκτάς,

διαπιστώνεις όμως ότι η θάλασσα σου προκαλεί αλλεργία,

οπότε δεν μπορείς να χαρείς ούτε την ημέρα ούτε την νύχτα.

Αμέσως θα σου πει ο λογισμός, σήκω να φύγεις. Είναι απρόοπτο.

Σε πλησιάζω με την ιδέα ότι είσαι καλός άνθρωπος και βλέπω ότι είσαι ανάποδος. Απρόοπτο.

Παρουσιάζονται συνεχώς απρόοπτα ενώπιόν μας, διότι έχομε θέλημα και επιθυμίες…

Τα απρόοπτα είναι αντίθετα προς το θέλημα και την επιθυμία μας,

γι’ αυτό και μας φαίνονται απρόοπτα, στην ουσία όμως δεν είναι….

Διότι άνθρωπος που αγαπά τον Θεόν προσδοκά τα πάντα και λέγει πάντοτε «γενηθήτω το θέλημά σου».

Θα έρθει βροχή, λαίλαπα, χαλάζι, κεραυνός; « Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον».

Επειδή αυτά κοστίζουν στην σαρκικότητά μας, γι’ αυτό εμείς τα βλέπομε ως απρόοπτα.

Για να μην ταράσσεσαι λοιπόν κάθε φορά και στεναχωριέσαι,

για να μην αγωνιάς και προβληματίζεσαι,

να τα περιμένεις όλα, να μπορείς να υπομένεις ό,τι έρχεται.

Πάντα να λες, καλώς ήλθες αρρώστια, καλώς ήλθες αποτυχία, καλώς ήλθες μαρτύριο.

Αυτό φέρνει την πραότητα, άνευ της οποίας δεν μπορεί να υπάρχει καμμία πνευματική ζωή.



πηγή: sostis.gr