Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

«…είναι η ΑΓΑΠΗ που μπορεί να γίνει θεραπεία για όλες τις παθήσεις του σώματος»

Άγιος Λουκάς της Κριμαίας



Δεν είναι η πλάτη σου που πονάει, αλλά το συντριπτικό βάρος που σέρνεις στη ζωή!

Τα μάτια πονάνε, γιατί κοιτάς με αγανάκτηση.

«Δεν πονάει το κεφάλι σου, αλλά οι σκέψεις σου.

«Δεν είναι ο λαιμός που πονάει, αλλά το γεγονός ότι δεν μιλάς ή μιλάς με θυμό.

«Δεν είναι το στομάχι σου που πονάει, αλλά το γεγονός ότι δεν μπορείς να χωνέψεις.

Δεν πονάει το συκώτι, αλλά ο θυμός σου!

Δεν πονάει η καρδιά σου, αλλά η αγάπη σου.

Και είναι η ΑΓΑΠΗ που μπορεί να γίνει θεραπεία για όλες τις παθήσεις του σώματος.



apantaortodoxias

[XAPA]

Έλεγε ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:

Περί τριών πραγμάτων μην βιάζεσαι να μιλάς:



Περί του Θεού -

μέχρι να στερεώσεις την πίστη σ’ Αυτόν


Περί της αμαρτίας του άλλου -

μέχρι να θυμηθείς τη δική σου.


Περί της επόμενης ημέρας -

μέχρι την αυγή της.



xristianos.gr

[XAPA]

Γέροντα πώς θα καταλάβω ότι συγχωρέθηκα;



Είχαμε την ευλογία να γνωρίσουμε από κοντά, αρκετούς από τους σύγχρονους Αγίους και Γεροντάδες,

στην περίοδο που ανιχνεύαμε τον δρόμο για την Πνευματική Ζωή.

Ποιος είναι στην πράξη, ο δρόμος.. της Θεραπείας από τις αμαρτίες και τα πάθη μας,

ώστε να ζητούμε την Αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον μας;


Η ανάγκη φάνηκε από συγκεκριμένα προβλήματα που με οδήγησαν με την ευχή του Πνευματικού στον Άγιο Πορφύριο,

το 1982, στο Μήλεσι πριν ακόμα κτιστούν τα κτίρια, όπως φαίνονται σήμερα σε μια παράγκα,

όπου ο Άγιος έμενε και εξομολογούσε τον κόσμο.

Μόλις τον αντίκρυσα ένοιωσα ότι ήμουν μπροστά στον Θεό, ένοιωσα ότι τον έβλεπα μετά φόβο Θεού πίστεως και αγάπης.


-«Γέροντα, έχω ένα πρόβλημα», του είπα.

-«Το ξέρω», μου είπε και μου απεκάλυψε το πρόβλημά μου, που είχε σχέση με την βρεφική μου ηλικία και την οικογένειά μου.

Είχα νυμφευτεί και είχα μόλις ένα παιδάκι. Μέσα από τις σχέσεις στο σπίτι, αντιλήφθηκα ότι έπρεπε να διορθώσω

στον εαυτό μου ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που καταλάβαινε ότι μου ήταν εντελώς αδύνατο

με τις δικές μου δυνάμεις να το λύσω, γιατί ξεκινούσε από την δική μου βρεφική ηλικία.

Ο Άγιος μου είπε ακριβώς και το πρόβλημα, το χρόνο και την ηλικία που το έπαθα.

Η αίσθηση της αδυναμίας μου μετά την αποκάλυψή του μεγάλωσε και ρώτησα:


-«Τί πρέπει να κάνω για να θεραπευτώ;»

-«Να εξομολογείσαι», μου είπε.

-«Μα εξομολογούμαι στον Πνευματικό μου», απάντησα και πολύ συχνά.

-«Δε φτάνει αυτό που κάνεις», μου είπε.

«Εξομολόγηση, δεν είναι μόνο να πηγαίνεις στον Πνευματικό και να του λες τις αμαρτίες σου.

Εξομολόγηση είναι να Μετανοείς καλά πρώτα, πριν πας.

Δεν είδες τον άσωτο; Πρώτα ήλθε εις εαυτόν, συνειδητοποίησε την πείνα και την φτώχεια του,

ένοιωσε ότι έχασε την Αγάπη του Πατέρα του, επιθύμησε να επιστρέψει στο σπίτι του με απόφαση

να ζει όπως οι δούλοι του Πατέρα του και αναστάς, δηλαδή με πολλή προθυμία και ταπείνωση γύρισε,

σίγουρος ότι ο Πατέρας του τον περίμενε με Αγάπη.


Τότε ο Πατέρας τον συγχώρησε και τον έντυσε με την στολή την πρώτη, του έδωσε το δαχτυλίδι του

και τον Μόσχο τον σιτευτό, δηλαδή τον θεράπευσε. Τον συγχώρησε και τον θεράπευσε.

Αυτό να κάνεις, να σηκώνεσαι κάθε πρωί και αφού κάνεις την προσευχή που κάνεις, τον κανόνα σου,

είτε διαβάζοντας όρθρο, είτε με κομποσκοίνι να λες μετά στον Χριστό τις αμαρτίες σου

απέναντι στον Θεό και τους ανθρώπους που έβλαψες και να ζητάς συγχώρεση.


-«Πώς θα καταλάβω ότι συγχωρέθηκα», ρώτησα.

-«Δε λέει ο Απόστολος Παύλος, ότι καρπός του Πνεύματος είναι η Αγάπη, η Χαρά, η Ειρήνη, η Πίστις;

Αυτά αν νοιώθεις όταν Μετανοείς, πήρες σε πρώτη δόση την άφεση των Αμαρτιών και την Αιώνιο Ζωή.

Δηλαδή, θα συγχωρείσαι και θα αισθάνεσαι την Παρουσία του Θεού μέσα σου!

Δεν σταματάμε όμως εδώ. Έως εδώ, είπαμε Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών.

Ο Χριστός όμως ζητά να λέμε και: Ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, έτσι δεν είναι;»

-«Έτσι είναι», απάντησα.

-«Μάλιστα λέει, αν δεν συγχωρέσουμε από καρδίας αυτούς που μας έβλαψαν, ούτε ο Χριστός θα μας συγχωρέσει.

Πρώτα λοιπόν θα μετανοείς για τις αμαρτίες σου και μόλις λαμβάνεις την Άφεση,

νοιώθοντας την Ειρήνη του Αγίου Πνεύματος, τότε θα συγχωρείς και εσύ τους άλλους.


Αυτός είναι ο Μόσχος ο Σιτευτός , η Άφεση των Αμαρτιών και η Αιώνιος Ζωή που πήρε πρώτα ο Άσωτος από τον Πατέρα του,

αφού μετανόησε και ύστερα την μοιράστηκε με τους φίλους του, δηλαδή με Αγάπη την πρόσφερε σε αυτούς

που τον έβλαψαν και τους έκανε στην καρδιά του, από εχθρούς, φίλους του.


Όλα αυτά σύμφωνα με το λόγο του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, για τη Μετάνοια που γράφει:

«Μετά την τετυπωμένη ευχή, γονάτισε και πες τις αμαρτίες σου στο Θεό και αν ο Χριστός δεν σου συγχωρέσει τις Αμαρτίες σου,

εγώ να χάσω τη Σωτηρία μου!»

Έτσι λοιπόν θα εξομολογείσαι, Μετανοώντας στην προσευχή σου το πρωί αλλά και όλη μέρα θα είσαι σε εγρήγορση,

να βλέπεις τις παραβιάσεις των Εντολών του Χριστού που κάνεις, με την επιθυμία πρώτα,

μετά με τον λογισμό και τέλος με τις πράξεις σου.

Αυτό σημαίνει ο Λόγος του Χριστού, Γρηγορείτε και Προσεύχεσθε.



Ομιλία (1ο μέρος) που πραγματοποιήθηκε στον αγ. Δημήτριο Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της Ημερίδας με τίτλο: «Το μεγαλείο της μετάνοιας στη ζωή του ανθρώπου», Ανδρέας Χριστοφόρου, Νομικός.

pemptousia.gr

[XAPA]

Πατήρ Θαδδαίος: ... να πλησιάσουμε τον Κύριο, ο οποίος

είναι για μας, σαν το ζεστό σπίτι μας τον χειμώνα.



Συχνά στη ζωή έρχεται και μας χτυπά κύμα δύσκολων σκέψεων, κύμα στεναχώριας.

Το καλύτερο απ’ όλα είναι να σωπαίνουμε. Δεν χρειάζεται εμείς πολύ να σκεφτόμαστε.

Ο Κύριος ξέρει, προνοεί πόσο μπορούμε να αντέξουμε. Ποιό βάρος στεναχώριας μπορούμε να σηκώσουμε.

Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει αμέσως να πλησιάσουμε τον Κύριο, ο οποίος είναι για μας,

σαν το ζεστό σπίτι μας τον χειμώνα.


Να σιωπούμε. Καλό είναι να σιωπούμε, επειδή αμέσως δεν μπορούμε να νικήσουμε το κύμα των δύσκολων

σκέψεων και της στεναχώριας.

Συχνά μας έρχονται σκέψεις για το μέλλον μας πού είναι γεμάτο ανασφάλεια. Αναρωτιόμαστε:

«Πώς θα τελειώσουμε αυτή τη δουλειά, πώς θα λυθεί αυτό το πρόβλημα;


Γι’ αυτό είναι καλό να σιωπούμε, να ηρεμούμε και να απασχολούμε με κάτι το νου μας.

Επειδή ο νους μας έχει συνηθίσει να πλανιέται παντού, γι’ αυτό πρέπει να του δίνουμε μια καλή απασχόληση.

Ή απασχόληση αυτή είναι η προσευχή.

Έτσι σταδιακά μαθαίνουμε να προσευχόμαστε και η προσευχή γίνεται συνήθειά μας.


Όπως και κάθε άλλη δουλειά την οποία έχουμε συνηθίσει να την κάνουμε, έτσι μαθαίνουμε και να προσευχόμαστε.

Και αφού η προσευχή γίνει συνήθειά μας μετά από κάποιο χρονικό διάστημα προσευχόμαστε χωρίς να σκεφτόμαστε.

Όπως με κάθε απλή δουλειά πού έχουμε συνηθίσει να κάνουμε. Τα χέρια μας εργάζονται και η δουλειά τελειώνει.

Έτσι συμβαίνει και με την προσευχή.


Σιγά, σιγά η προσευχή γίνεται συνήθεια. Σιγά, σιγά γίνεται εσωτερική προσευχή.

Τότε και η καρδιά μας ασταμάτητα προσεύχεται.

Και όταν ο Κύριος βλέπει την προσπάθειά μας, βλέπει πώς Τον αναζητούμε με όλη την καρδιά μας και

θέλουμε να είμαστε μαζί Του ένα, τότε αμέσως Αυτός μάς δίνει την ευλογία και τη Δύναμή Του.



από το βιβλίο: Πνευματικές Συζητήσεις γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας, εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη, σ. 96-97


diakonima.gr

[XAPA]

Να εργαστούμε τη σωτηρία μας και πολλοί τριγύρω μας θα σωθούν


Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα



Οι ευχές και οι στόχοι μας σ’ αυτή τη ζωή δεν θα είναι άσχετοι.

Ένας πνευματικός άνθρωπος παλεύει να επιτύχει τη Βασιλεία των Ουρανών, και ένας άνθρωπος του κόσμου τούτου

αγωνίζεται για τα πράγματα του κόσμου τούτου.

Κάνουμε κριτική στους πολιτικούς μας, που είναι στην εξουσία, αλλά είναι κι εκείνοι παιδιά μας.

Είμαστε εμείς, οι παλιότερες γενιές, που έχουμε την ευθύνη. Διότι δεν δώσαμε σ’ αυτούς καλό παράδειγμα.

Είμαστε μια εικόνα των γονιών μας, των περασμένων γενεών, και από αυτές δεν καταφέραμε να μάθουμε και πολλά.

Τώρα εμείς είμαστε οι υπόλογοι, διότι αποτύχαμε να βάλουμε τα παιδιά μας στο σωστό δρόμο.

Πρέπει να ξεκινήσουμε με τον εαυτό μας και όχι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τους άλλους.


Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι πρέπει να διορθώσουμε τους εαυτούς μας- να εργαστούμε τη σωτηρία μας

και πολλοί τριγύρω μας θα σωθούν.

Πρέπει να παλέψουμε να είμαστε πάντοτε αγαθοί, καλοί και ήσυχοι- ειρηνευμένοι, έτσι ώστε οι άνθρωποι να νιώθουν

πάντοτε ειρήνη και ησυχία όταν είμαστε παρόντες.

Γνωρίζουμε ότι μπορούμε είτε να προσελκύσουμε ανθρώπους με τους λογισμούς μας είτε να τους απομακρύνουμε από μας.

Έχουμε ανάγκη να αλλάξουμε, ώστε η πίστη μας να ενδυναμωθεί.


Μετάνοια είναι μια ολοκληρωτική στροφή της καρδιάς προς την απόλυτη αγαθότητα- και όχι μόνο της καρδιάς του

αλλά και του νου του, των αισθημάτων του, του σώματός του και ολόκληρης της υπάρξεώς του.

Μετάνοια είναι η άρρηκτη ενότητα αγάπης με τον Πατέρα και Δημιουργό μας.

Η μετάνοια είναι μια αλλαγή βίου, μια αλλαγή κατεύθυνσης, μια στροφή προς το Απόλυτο Καλό και μια αποστροφή μας

προς ο,τιδήποτε αρνητικό.


Η πραγματική μετάνοια είναι σπάνια, ακόμα και ανάμεσα στους ευλαβείς ανθρώπους,

και γι’ αυτό και υποφέρουμε τόσο πολύ.

Αν οι άνθρωποί μας μπορούσαν να μετανοήσουν, δεν θα βίωναν τα βάσανα που περνάνε τώρα.

Περιπλέκουμε άσχημα τις ζωές μας με τους λογισμούς και τους πόθους μας.

Δεν το ήξερα αυτό παλιότερα, αλλά τώρα γνωρίζω ότι εγώ ευθύνομαι για όλα!

Τώρα ξέρω γιατί οι Άγιοι Πατέρες μας θεωρούσαν τον εαυτό τους χειρότερο όλων.

Όταν προσευχόμαστε για κάτι εκ βάθους καρδίας, ο Κύριος μας το χαρίζει, επειδή είναι Θεός και Πατέρας μας ( Ματθ. 7,7-11 ) .

Πρέπει να ενδυναμωθούμε με την προσευχή και να γίνουμε ένας νους και μία σκέψη στον τόπο μας.

Αν το πετύχουμε αυτό δεν θα έχουμε εχθρούς.


Αν κοιτάξουμε στην ιστορία του Ισραήλ, θα δούμε ότι οι εχθροί του θριάμβευαν καταπάνω του, κάθε φορά που οι Ισραηλίτες

απομακρύνονταν από τον Θεό, και ότι ο Κύριος πάντα τους βοηθούσε όποτε μετανοούσαν ειλικρινά.

Ο Κύριος είναι πάντοτε μαζί μας.

Είμαστε μικρά και αβοήθητα πλάσματα, και πρέπει αδιάκοπα να ζητάμε βοήθεια από τον ουράνιο Πατέρα μας για τα πάντα.

Πρέπει να προσευχόμαστε σ’ Αυτόν να μας δίνει δύναμη, να μας δίνει τη Χάρη Του, τη θεία ενέργειά Του, που είναι παρούσα

και επενεργεί παντού…. να μάθουμε να εναποθέτουμε με εμπιστοσύνη τον εαυτό μας και τους γύρω μας και ολόκληρη

τη ζωή μας στα πόδια του Θεού.


Όταν πιστεύουμε πλήρως ότι ο Θεός θα μας βοηθήσει, αν στραφούμε σ’ Εκείνον εκ βάθους καρδίας, τότε θα μας παρηγορήσει.

Η ψυχή που έχει γίνει ένα με τον Θεό έχει πραότητα και ταπείνωση, είναι πάντοτε προσευχόμενη και ζει αδιαλείπτως

μέσα της, την παρουσία του Θεού. Μια τέτοια ψυχή δεν επιτρέπει ποτέ στον εαυτό της να λοξοδρομήσει σε περισπασμούς…

Σας εύχομαι κάθε καλό από την Κύριο και την Υπεραγία του Θεοτόκο, που είναι η μεγάλη μας προστάτις.

Η Υπεραγία μας Θεοτόκος είναι γεμάτη από αγάπη.


Σας έχω ξαναπεί πώς ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης επιζητούσε με ζήλο να γνωρίσει την Υπεραγία Θεοτόκο

καί να αισθανθεί την παρουσία της. Και αίφνης ένιωσε ελεύθερος από καθετί που αφορά αυτό τον κόσμο,

και φωτίστηκε από άφατη χαρά και αγαλλίαση.

Βλέπετε, αυτό είναι που θέλει για μας συνέχεια:

να προσπέσουμε εκ βάθους καρδίας σ᾿ Εκείνη,

διότι Εκείνη είναι η προστάτις και η μεσίτριά μας ενώπιον του Κυρίου.

Θα προσευχηθεί στον Θεό μας, τον Υιό Της, να μας χαρίσει τη δύναμη να είμαστε αγαθοί όσο και οι άγγελλοι,

και να δοξάζουμε τον Θεό τόσο σ᾿ αυτή τη ζωή όσο και στην αιώνια.



iconandlight

[XAPA]

" Οι δυο καλόγεροι " . . .


Δυο καλόγεροι που πήγαιναν σε προσκύνημα , έφτασαν στο πέρασμα ενός ποταμού.

Εκεί είδαν μια πολύ όμορφη κοπέλα , που αναρωτιόταν τι να κάμει ,

μιας που το ποτάμι ήταν βαθύ και δεν μπορούσε να το περάσει .

Χωρίς πολλά πολλά , ο ένας από τους δύο καλόγερους , την πήρε στην πλάτη του

και την πέρασε στην άλλη όχθη , όπου την άφησε στην στεριά στις όχθες του ποταμού .


Ύστερα οι καλόγεροι συνέχισαν το δρόμο τους .

Ο άλλος καλόγερος όμως , μετά από μια ώρα άρχισε να γκρινιάζει :

" Ασφαλώς δεν ήταν σωστό ν΄ αγγίξεις τη γυναίκα .

Είναι αντίθετο προς τις εντολές Του Θεού να έρχεσαι σε στενή επαφή με γυναίκες .

Πώς μπορείς να κάνεις κάτι που είναι αντίθετο με τους κανόνες των μοναχών ;

" Ο καλόγερος που κουβάλησε τη γυναίκα , προχωρούσε σιωπηλός .

Κάποια στιγμή όμως είπε :

" Eγώ κουβάλησα τη γυναίκα και την άφησα στην όχθη του ποταμού πριν από μια ώρα !

Για μένα τέλειωσε εκείνο το γεγονός ... εσύ γιατί την κουβαλάς ακόμη ; " ...


Το πιο πάνω διδακτικό κειμενάκι είναι απόσπασμα από το βιβλίο " Βάλσαμο για τη ψυχή " που μου χάρισε

πριν λίγο μια πολύ καλή και ευγενική φίλη , την οποία ολόθερμα ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου .


Πόσα στ΄ αλήθεια παιγνίδια , και σε πόσες παγίδες μας ρίχνει το ίδιο μας το μυαλό ,και οι λογισμοί και οι σκέψεις μας.

Είναι ένας σκοτεινός και ατελείωτος λαβύρινθος , που αν παγιδευτούμε μέσα σ΄ αυτό ,

δύσκολα θα βρούμε τη σωτήρια διέξοδο ...

Ας μην πέφτουμε εύκολα στις παγίδες του πονηρού ,που στήνει καθημερινά στο δρόμο μας ,

με τις πλεκτάνες των λογισμών μας .

Ας μην ανοιγόμαστε σε κουβέντα μαζί τους ,

και ας μην υποκύπτουμε στα τεχνάσματα του πονηρού , να μας οδηγήσει σε λάθος μονοπάτια ...

Ας έχουμε " πάντα ανοικτά , πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας " !



odevontas

[XAPA]

Θαυμαστή εμφάνιση της Αγίας Ελένης

Του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου


Για ν’ αντιληφθούμε το μέγεθος και τη δύναμη της ακολουθίας των εγκαινίων ενός ναού θα σας διηγηθώ μια ιστορία που έγινε προ πενταετίας σε χωριό της μητροπόλεώς μας, το Σαράντι.



Εκεί που η αγία Ελένη εμφανίστηκε σε μια γυναίκα που κατάγεται από το χωριό αυτό,

που η εκκλησία του είναι αφιερωμένη στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη.

Η γυναίκα αυτή αντιμετώπιζε μια δύσκολη ασθένεια και

μια μέρα της εμφανίζεται η αγία Ελένη και της λέει: «Θα σε κάνω καλά!

Αλλά, έχω κι εγώ ένα πρόβλημα που χρειάζομαι τη δική σου βοήθεια».

«Τι πρόβλημα έχεις εσύ, αγία μου Ελένη»;

«Στο χωριό σου, ο ναός δεν εγκαινιάστηκε ποτέ.

Θέλω να το πεις αυτό στον παπά, για να φροντίσει να γίνουν τα Εγκαίνια».


Όταν πλησίαζε η πανήγυρις των αγίων, 21 Μαΐου, πήγε, βρήκε τον ιερέα του χωριού, τον μακαριστό σήμερα

πατέρα Στυλιανό, και του το είπε.

Ο παπάς την αποπήρε, λέγοντάς της: «Πήγαινε, κόρη μου, στη δουλειά σου. Η Εκκλησία μας είναι 400 χρονών.

Πώς γίνεται να μην έχει Εγκαίνια; Έχει τοιχογραφίες.

Αν είδες έναν άγιο στο όνειρο σου, τώρα θα πιστεύουμε στα όνειρα»;


Πράγματι, πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί στα όνειρα.

Οπότε, η γυναίκα ταπεινωμένη, σιωπηλή, έκανε υπακοή κι έφυγε.

Πέρασε ένας χρόνος

και όταν πλησίαζε πάλι η εορτή των αγίων,

η αγία της εμφανίστηκε για δεύτερη φορά.

Αυτή τη φορά όχι στον ύπνο της και θυμωμένη της λέει: «Όταν έρθει ο δεσπότης να το πεις σ’ αυτόν».

Έτσι, λοιπόν, στον εσπερινό των αγίων την ώρα της λιτανείας πρόσεξα πως η γυναίκα αυτή έκλαιγε,

χωρίς σταματημό. Τη ρώτησα γιατί κλαίς και μου είπε να σου πω μετά.

Είπαμε το «Δι’ ευχών» και μου διηγήθηκε την εμπειρία της.


Τότε, εισήλθα στο ιερό μαζί με τον παπά και σηκώσαμε τα ενδύματα της αγίας τράπεζας,

για να δούμε αν υπάρχει ο «ομφαλός» -όπως εμείς έχουμε ομφαλό, έχει και η αγία τράπεζα,

γιατί είναι ζωντανό σώμα- που μέσα τοποθετούμε λείψανα μαρτύρων κατά τη διάρκεια των εγκαινίων ενός ναού.

Να δούμε αν υπάρχουν οι τέσσερεις οπές των ευαγγελιστών.

Και βλέπουμε να μην υπάρχει τίποτα. Ήταν σκέτο μάρμαρο!

Κοιτάξαμε και κάτω από την αγία τράπεζα αν υπάρχει το «φυτόν» όπως λέγεται.

Διότι κάποιες παλαιές αγίες τράπεζες έχουν τοποθετημένα τα λείψανα των μαρτύρων

σ’ αυτή την οπή, στο «φυτόν».

Δεν υπήρχε τίποτα που να δεικνύει ότι ο ναός είχε εγκαινιαστεί κι έτσι ορίσαμε ημερομηνία για τα Εγκαίνια.


Την ημέρα των Εγκαινίων και συγκεκριμένα τη στιγμή που έγινε η πλύση, ο ραντισμός και η χρίση με μύρο της

αγίας τράπεζας και όταν είπαμε «Πρόσχωμεν» κι εψάλει τρείς φορές το «Αλληλούια»,

ευωδίασε η εκκλησία όλη.

Δείγμα ότι η αγία Ελένη ευαρεστήθηκε από την πράξη των Εγκαινίων.

Πόσο οι άγιοι μας είναι ζωντανοί μέσα στη ζωή μας!

Πόσο φροντίζουν τις εκκλησίες τους και πόσο φροντίζουν όλα να γίνονται

σύμφωνα με την τάξη που όρισαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Καταλαβαίνουμε έτσι και το νόημα της «οπισθάμβωνος ευχής», την οποία ο ιερέας πριν από την απόλυση

λέει μεγαλόφωνα:

«Ο ευλογών τους ευλογούντάς σε, Κύριε, και αγιάζων τους επί σοι πεποιθότας, σώσον τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου. Το πλήρωμα της Εκκλησίας σου φύλαξον. Αγίασον τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου σου.Συ αυτούς αντιδόξασον τη θεϊκή σου δυνάμει και μη εγκαταλίπης ημάς τους ελπίζοντας επί σε».


Ας μην ξεχνούμε ότι εγκαινιάζουμε ναούς για να ανακαινίζουμε τους εαυτούς μας.

Οι ναοί από μόνοι τους είναι πέτρες και πηλός.

Από τη στιγμή όμως που αυτές οι πέτρες και αυτός ο πηλός, μετέχουν της ενέργειας τους Αγίου Πνεύματος και

ενώνεται το κτιστό με το Άκτιστο, η δημιουργία με τον Δημιουργό, μπορούμε κι εμείς να μεταβληθούμε, να

ανακαινισθούμε και να μεταμορφωθούμε.

Κι αυτό γίνεται σιγά-σιγά. Η χάρις του Αγίου Πνεύματος μας μεταμορφώνει διακριτικά και ανεπαίσθητα.

Και μεταμορφωνόμαστε όταν μετέχουμε στα μυστήρια της Εκκλησίας μας,

εξαιρέτως δε στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.

Αυτό να είναι η έγνοια της ζωής μας, για τη ζωή μας την αιώνιον˙ Αμήν!


* Απομαγνηματοφωνημένο απόσπασμα κήρυγμα σε Εγκαίνια Ναού


immorfou.org.cy

[XAPA]

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Με ποιούς πρέπει να κάνουμε παρέα.



Η εμφάνιση είναι, θα λέγαμε, τα φύλλα, ενώ τα έργα οι καρποί.

Μη δώσεις λοιπόν σημασία στην εξωτερική εμφάνιση και θελήσεις να μιμηθείς τέτοιους ανθρώπους,

με τη δικαιολογία ότι τάχα δεν είσαι εσύ καλύτερος απ᾿ αυτούς που πέφτουν στα πάθη.


Στοχάσου αυτά που λέει η Γραφή, ότι «εν μεγάλη οικία ουκ έστι μόνον σκεύη χρυσά και αργυρά,

αλλά και ξύλινα και οστράκινα, και α μεν εις τιμήν, α δε εις ατιμίαν» (Β´ Τιμ. 2:20).


Αν λοιπόν παρακούσεις τον Κύριο και εκτελέσεις τα έργα της αμαρτίας, θα είσαι σκεύος χωρίς αξία.

Αν όμως εκτελέσεις τα έργα του Κυρίου, θα είσαι εκλεκτό σκεύος «εις τιμήν, ηγιασμένον και εύχρηστον

τω δεσπότη, εις παν έργον αγαθόν ητοιμασμένον» (Β´ Τιμ. 2:21).


Αγάπα την καλή συναναστροφή και απόφευγε την κακή.

Γιατί ούτε ο μάγος ούτε ο ληστής ούτε ο τυμβωρύχος γεννήθηκαν τέτοιοι, αλλά έμαθαν τα εγκλήματα από

ανθρώπους, που ο διάβολος τους διέστρεψε τη διάνοια. Ο Θεός όλα τα έκανε πολύ καλά (Γεν. 1:31).


Να δέχεσαι χωρίς δυσφορία τις εντολές του Θεού και να αποκρούεις έξυπνα τα τεχνάσματα του διαβόλου.

Να κόβεις τις βλαβερές συναναστροφές για να έχεις εσωτερική ηρεμία.


Ο εχθρός φροντίζει να οπλίζει τους αμελέστερους αδελφούς εναντίον των αγωνιστών.

Οι αγωνιστές όμως, αν προσέχουν, βρίσκουν ωφέλεια μέσω των αμελεστέρων,

σηκώνοντας τις αδυναμίες τους για χάρη του Κυρίου.


Εκείνος που σπλαγχνίζεται τον πλησίον, θα βρεί σπλαγχνικό τον Κύριο απέναντί του.

Αντίθετα «η κρίσις» θα είναι «ανέλεος τω μη ποιήσαντι έλεος» (Ιακ. 2:13).

Να μη συνεργήσεις με κανέναν αδελφό σου στη διάπραξη αμαρτίας.

Φρόντισε μάλιστα, αν μπορείς, να λυτρώσεις κι εκείνον απ᾿ αυτή,

για να ζήσει (αιώνια) η ψυχή σας μαζί με τον Κύριο.


Ας είναι ο φόβος του Θεού συνεχώς μπροστά στα μάτια σου, και η αμαρτία δεν θα σε νικήσει.

Αδελφοί, πρέπει να προσέχουμε από κακή συμβουλή.


Γιατί σήμερα με τους περισσότερους ανθρώπους συμβαίνει ο,τι με δυό λαμπροφορεμένους,

που βαδίζουν μαζί στην αγορά, και που απ᾿ αυτούς ο ένας σκοντάφτει από απροσεξία, πέφτει στη λάσπη,

καταλερώνει την υπέροχη στολή του, κι έπειτα, κινημένος από το φθόνο, επιδιώκει να ρίξει και τον άλλο στο

βούρκο, ώστε να μην έχει μόνο αυτός άσχημη εμφάνιση.


Έτσι και όσοι έπεσαν από την αρετή, αγωνίζονται να ρίξουν και τους άλλους,

για να μη ζούν μόνο αυτοί μέσα στο βούρκο.

Μιλούν μάλιστα ταπεινά και απαντούν γλυκά, για ν᾿ απομακρύνουν σιγά-σιγά από τη σωφροσύνη αυτούς που

τους ακούνε, και να τους ρίξουν σε όμοιο με τον δικό τους βόθρο.


Καί όχι μόνο δεν διστάζουν να κάνουν οι ίδιοι αισχρά έργα, αλλά και τον πλησίον τους προτρέπουν σ᾿ αυτά,

λέγοντας: «Γιατί μας αποφεύγεις; Επειδή είμαστε αμαρτωλοί;

Δεν ξέρεις, ότι η ζωή αυτή είναι ένα «πέσε-σήκω;»

Καί δεν ντρέπονται να λένε τέτοια λόγια και άλλα παρόμοια.


Γιατί; Επειδή αυτοί έχουν πέσει πιά στην αμαρτία και δεν θέλουν να σηκωθούν, όπως είπα.

Αλλά και σκάνδαλο γίνονται στους πολλούς και αιτία πτώσεως και διαφθοράς και χρησιμοποιούνται σαν

δόλωμα στο αγκίστρι του διαβόλου.


Επιδιώκουν να εξαπατήσουν τις αστήρικτες ψυχές και να τις παρασύρουν στην ίδια καταστροφή.

Γι᾿ αυτό να φυλάγεσαι από κάτι τέτοιους τύπους, αγαπητέ μου, μην τυχόν σε ελκύσουν με τα γλυκά τους λόγια

και σε στείλουν στην αιώνια κόλαση, όπου θα πάνε και οι ίδιοι.


agioritikovima.

[XAPA]

Ο Σωκράτης και η κατάκριση



Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη,

συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που

άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.


Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της “τριπλής διύλισης”.

“ – Τριπλή διύλιση;” ρώτησε με απορία ο γνωστός του.

- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου, θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό

που θέλεις να μου πεις.


- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.

Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;

- Ε… όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και…

-Μάλιστα.

Άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.


- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.

Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;

- Καλό; Όχι· το αντίθετο μάλλον…

- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου,

αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.

Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.

- Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο.


Το τρίτο φίλτρο: της χρησιμότητας.

Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί χρήσιμο (ωφέλιμο) σε κάτι;

- Όχι· δεν νομίζω…

- Άρα, λοιπόν, αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια

ούτε καλό ούτε χρήσιμο (ωφέλιμο), γιατί θα πρέπει να το ακούσω;


Ο γνωστός του έφυγε ντροπιασμένος, έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα…

Μήπως είναι καιρός να βάλουμε κι εμείς αυτό το σοφό τεστ στη ζωή μας;



orthodoxy

[XAPA]

Μια γυναίκα πάμφτωχη που αγίασε

(Γέροντας Αμβρόσιος)


Ήταν κάποια γυναίκα πάμφτωχη σ’ ένα μικρό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας και είχε τρία παιδιά.

Κατάφερε να τα μεγαλώσει με απίστευτες στερήσεις και δυσκολίες, όμως, με μία μοναδική αξιοπρέπεια!

Αυτή, ήταν η κυρα-Βασιλική.


Πέθανε παραμονή της Παναγίας του 1998. Την επόμενη μέρα, 15 Αυγούστου, το φτηνό φέρετρο με την σορό της,

που ήταν πάνω στην καρότσα του μικρού αγροτικού ημιφορτηγού του ιερέα, κατευθυνόταν προς το κοιμητήριο.

… Στην πορεία της κηδείας, ακολουθούσαν μερικοί συγχωριανοί της και συζητούσαν για τα βάσανα που είχε περάσει

όσο αυτή ζούσε, όταν, ξαφνικά, ευωδίασε όλος ο γύρω τόπος: χιλιάδες άνθη και λουλούδια να υπήρχαν,

πραγματικά, δεν θα μύριζαν τόσο!


Όλοι τους, παραξενεύτηκαν και απόρησαν. Αλλά δεν είχαν καμμία εξήγηση να δώσουν γι’ αυτό.

Ανάμεσα σ’ εκείνους που την συνόδευαν, ήταν κι ένα πνευματικό τέκνο του μακαριστού Πατρός Γέροντος Αμβροσίου Λάζαρη

(1912—2006), χαρισματικού Πνευματικού της Ιεράς Μονής Δαδίου.


Μετά από λίγες μέρες από αυτό το θαυμαστό, αλλά, για πολλούς ανεξήγητο γεγονός, πήγε προς τον θεοφώτιστο

Γέροντα Αμβρόσιο αυτό το πνευματικό του τέκνο, αναφέροντάς του το όλο συμβάν.

Πολύ λακωνικά και επιγραμματικά, του είπε μονάχα ότι, «μία γυναίκα πέθανε και ευωδίασε ο τόπος». Αυτό, μόνον.

Ο Γέροντας Αμβρόσιος, στην αρχή, έμεινε σιωπηλός.

Έπειτα, μπήκε μέσα στο δωμάτιό του, έμεινε για λίγο εκεί, και μετά επέστρεψε.

Λέγοντας τα παρακάτω εξηγηματικά και κατατοπιστικά λόγια:

—Αυτή, αγίασε! Και, ξέρεις τον λόγο; Γιατί, ποτέ στην ζωή της, δεν παραπονέθηκε!

Τέτοιους ανθρώπους, θέλει ο Θεός! Για να γεμίσει τον Παράδεισο και να κάνει την Δευτέρα Παρουσία. Κατάλαβες;…



proskynitis