Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Η αγάπη και η συγχωρητικότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού:

Μια συγκινητική ιστορία


Από ομιλία του πατρός Μεθοδίου Κρητικού



Ένας Ρουμάνος γέροντας μου διηγήθηκε την εξής ιστορία:

Κάπου στην Ισπανία σε ένα εξομολογητήριον υπάρχει ένας Εσταυρωμένος με περίεργη στάση,

με το ένα χέρι καρφωμένο στο Σταυρό και το άλλο κατεβασμένο παράλληλα με το σώμα.

Τον συνοδεύει μια μικρή ιστορία.


Παλιά βρισκόταν σε ένα εξομολογητήριον όπου εξομολογούσε ένας πνευματικός.

Μία ημέρα,πήγε για εξομολόγηση ένας πιστός, ο οποίος με πόνο ψυχής του εξομολογήθηκε ένα βαρύτατο αμάρτημα.

“Πω πω παιδάκι μου πώς το έκανες αυτό το πράγμα!

Σε παρακαλώ να μην το ξανακάνεις” είπε ο ιερέας ο οποίος του διάβασε τη συγχωρητική ευχή

έχοντας αποσπάσει την υπόσχεσή του ότι δε θα ξαναπέσει σε αυτό το μεγάλο αμάρτημα.

Μετά από κάποιο καιρό, ξαναήρθε ο πιστός.

Μη μπορώντας να σηκώσει το βλέμμα του από το έδαφος αποκάλυψε στον εξομολόγο

ότι ξανάπεσε στο ίδιο αμάρτημα παρόλες τις προσπάθειές του.


Ο εξομολόγος αρχικά δεν ήθελε να συγχωρέσει τον πιστό.

“Είναι πολύ μεγάλο το αμάρτημά σου, πήρα μεγάλη ευθύνη διαβάζοντάς σου τη συγχωρητική ευχή.

Δεν ξερω αν πρέπει να σε ξανασυγχωρέσω.

” Επειδή όμως ο πιστός έδειχνε μεγάλη μεταμέλεια, έκλαιγε, παρακαλούσε και έδινε υποσχέσεις

ότι θα προσπαθήσει περισσότερο και δε θα ξαναπέσει στο αμάρτημα αυτό, πείστηκε και τον συγχώρεσε.

Μετά από αρκετό καιρό φάνηκε πάλι ο πιστός εκείνος.

“Μη μου πεις!” Αναφώνησε ο ιερέας! Και όμως το είχε ξανακάνει.

Όσα παρακάλια και αν έκανε με συντριβή ψυχής ο πιστός ο ιερέας δε δέχτηκε να τον συγχωρέσει.

“Έχω πάρει ήδη μεγάλη ευθύνη, ρισκάρω την ψυχή μου και εσύ δε δείχνεις ότι θα μπορέσεις να μην το ξανακάνεις.

Δε μπορώ να σε συγχωρέσω.”

Ο πιστός επέμενε με κλάματα αλλά ο πνευματικός έμεινε ανένδοτος.


Και αφού σηκώθηκε να φύγει απογοητευμένος ο πιστός,

ο πνευματικός δέχτηκε ένα ισχυρό χτύπημα στην πλάτη και ακούστηκε μια αυστηρή φωνή:

“ΔΕ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕΣ ΕΣΥ ΓΙ’ΑΥΤΟΝ!”

Τη συνέχεια την καταλαβαίνετε τόσο για τον πνευματικό όσο και για τον πιστό,

που ένιωσε πραγματικά την αγάπη και τη συγχωρητικότητα του Χριστού μας.

Ο Εσταυρωμένος έμεινε σ’αυτή τη στάση για να θυμίζει αυτό το περισταστικό σε όσους Τον προσκυνούν μέχρι και σήμερα.

Η αγάπη του Χριστού μας μας καταδιώκει, ας ανταποκριθούμε, ας εξομολογηθούμε με ειλικρινή μετάνοια

και ας κάνουμε φέτος την αρχή για να ζήσουμε την πραγματική Ανάσταση!


Αμήν!



pentapostagma

[XAPA]

[XAPA]

Γέροντα πώς θα καταλάβω ότι συγχωρέθηκα;



Είχαμε την ευλογία να γνωρίσουμε από κοντά, αρκετούς από τους σύγχρονους Αγίους και Γεροντάδες,

στην περίοδο που ανιχνεύαμε τον δρόμο για την Πνευματική Ζωή.

Ποιος είναι στην πράξη, ο δρόμος.. της Θεραπείας από τις αμαρτίες και τα πάθη μας,

ώστε να ζητούμε την Αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον μας;


Η ανάγκη φάνηκε από συγκεκριμένα προβλήματα που με οδήγησαν με την ευχή του Πνευματικού στον Άγιο Πορφύριο,

το 1982, στο Μήλεσι πριν ακόμα κτιστούν τα κτίρια, όπως φαίνονται σήμερα σε μια παράγκα,

όπου ο Άγιος έμενε και εξομολογούσε τον κόσμο.

Μόλις τον αντίκρυσα ένοιωσα ότι ήμουν μπροστά στον Θεό, ένοιωσα ότι τον έβλεπα μετά φόβο Θεού πίστεως και αγάπης.


-«Γέροντα, έχω ένα πρόβλημα», του είπα.

-«Το ξέρω», μου είπε και μου απεκάλυψε το πρόβλημά μου, που είχε σχέση με την βρεφική μου ηλικία και την οικογένειά μου.

Είχα νυμφευτεί και είχα μόλις ένα παιδάκι. Μέσα από τις σχέσεις στο σπίτι, αντιλήφθηκα ότι έπρεπε να διορθώσω

στον εαυτό μου ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που καταλάβαινε ότι μου ήταν εντελώς αδύνατο

με τις δικές μου δυνάμεις να το λύσω, γιατί ξεκινούσε από την δική μου βρεφική ηλικία.

Ο Άγιος μου είπε ακριβώς και το πρόβλημα, το χρόνο και την ηλικία που το έπαθα.

Η αίσθηση της αδυναμίας μου μετά την αποκάλυψή του μεγάλωσε και ρώτησα:


-«Τί πρέπει να κάνω για να θεραπευτώ;»

-«Να εξομολογείσαι», μου είπε.

-«Μα εξομολογούμαι στον Πνευματικό μου», απάντησα και πολύ συχνά.

-«Δε φτάνει αυτό που κάνεις», μου είπε.

«Εξομολόγηση, δεν είναι μόνο να πηγαίνεις στον Πνευματικό και να του λες τις αμαρτίες σου.

Εξομολόγηση είναι να Μετανοείς καλά πρώτα, πριν πας.

Δεν είδες τον άσωτο; Πρώτα ήλθε εις εαυτόν, συνειδητοποίησε την πείνα και την φτώχεια του,

ένοιωσε ότι έχασε την Αγάπη του Πατέρα του, επιθύμησε να επιστρέψει στο σπίτι του με απόφαση

να ζει όπως οι δούλοι του Πατέρα του και αναστάς, δηλαδή με πολλή προθυμία και ταπείνωση γύρισε,

σίγουρος ότι ο Πατέρας του τον περίμενε με Αγάπη.


Τότε ο Πατέρας τον συγχώρησε και τον έντυσε με την στολή την πρώτη, του έδωσε το δαχτυλίδι του

και τον Μόσχο τον σιτευτό, δηλαδή τον θεράπευσε. Τον συγχώρησε και τον θεράπευσε.

Αυτό να κάνεις, να σηκώνεσαι κάθε πρωί και αφού κάνεις την προσευχή που κάνεις, τον κανόνα σου,

είτε διαβάζοντας όρθρο, είτε με κομποσκοίνι να λες μετά στον Χριστό τις αμαρτίες σου

απέναντι στον Θεό και τους ανθρώπους που έβλαψες και να ζητάς συγχώρεση.


-«Πώς θα καταλάβω ότι συγχωρέθηκα», ρώτησα.

-«Δε λέει ο Απόστολος Παύλος, ότι καρπός του Πνεύματος είναι η Αγάπη, η Χαρά, η Ειρήνη, η Πίστις;

Αυτά αν νοιώθεις όταν Μετανοείς, πήρες σε πρώτη δόση την άφεση των Αμαρτιών και την Αιώνιο Ζωή.

Δηλαδή, θα συγχωρείσαι και θα αισθάνεσαι την Παρουσία του Θεού μέσα σου!

Δεν σταματάμε όμως εδώ. Έως εδώ, είπαμε Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών.

Ο Χριστός όμως ζητά να λέμε και: Ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, έτσι δεν είναι;»

-«Έτσι είναι», απάντησα.

-«Μάλιστα λέει, αν δεν συγχωρέσουμε από καρδίας αυτούς που μας έβλαψαν, ούτε ο Χριστός θα μας συγχωρέσει.

Πρώτα λοιπόν θα μετανοείς για τις αμαρτίες σου και μόλις λαμβάνεις την Άφεση,

νοιώθοντας την Ειρήνη του Αγίου Πνεύματος, τότε θα συγχωρείς και εσύ τους άλλους.


Αυτός είναι ο Μόσχος ο Σιτευτός , η Άφεση των Αμαρτιών και η Αιώνιος Ζωή που πήρε πρώτα ο Άσωτος από τον Πατέρα του,

αφού μετανόησε και ύστερα την μοιράστηκε με τους φίλους του, δηλαδή με Αγάπη την πρόσφερε σε αυτούς

που τον έβλαψαν και τους έκανε στην καρδιά του, από εχθρούς, φίλους του.


Όλα αυτά σύμφωνα με το λόγο του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, για τη Μετάνοια που γράφει:

«Μετά την τετυπωμένη ευχή, γονάτισε και πες τις αμαρτίες σου στο Θεό και αν ο Χριστός δεν σου συγχωρέσει τις Αμαρτίες σου,

εγώ να χάσω τη Σωτηρία μου!»

Έτσι λοιπόν θα εξομολογείσαι, Μετανοώντας στην προσευχή σου το πρωί αλλά και όλη μέρα θα είσαι σε εγρήγορση,

να βλέπεις τις παραβιάσεις των Εντολών του Χριστού που κάνεις, με την επιθυμία πρώτα,

μετά με τον λογισμό και τέλος με τις πράξεις σου.

Αυτό σημαίνει ο Λόγος του Χριστού, Γρηγορείτε και Προσεύχεσθε.



Ομιλία (1ο μέρος) που πραγματοποιήθηκε στον αγ. Δημήτριο Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της Ημερίδας με τίτλο: «Το μεγαλείο της μετάνοιας στη ζωή του ανθρώπου», Ανδρέας Χριστοφόρου, Νομικός.

pemptousia.gr

[Michalis]

Σευχαριστω από καρδίας Χαρά

[XAPA]

Πώς να ελκύσουμε το έλεος του Θεού


ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ



…Ήρθε ένας κύριος , πριν από είκοσι χρόνια και μου είπε ότι είχε πολλά βάσανα κλπ,

και ότι θα ήθελε να κάνη προσευχή, για να μπορέση οικογενειακώς να τα αντιμετωπίζη με περισσότερη

καρτερία και υπομονή και, αν είναι δυνατόν, χωρίς γογγυσμό.

- Αλλά, μη μου πης να λέω (έτσι μου ζήτησε) αυτό το «Κύριε ,ελέησον… Κύριε ελέησον», όλο το βράδυ!

Πες μου έναν άλλο τρόπο, πιο πρακτικό.


Πώς μου ήρθε εκείνη τη στιγμή λοιπόν και του λέω:

- Υπάρχει ένα βιβλίο στην Εκκλησία μας, που λέγεται Ωρολόγιο (και του το έδειξα).

Σ’ αυτό υπάρχουν όλα τα απολυτίκια των Αγίων, από την 1η Σεπτεμβρίου έως 31 Αυγούστου.

- Δεν ξέρω να ψάλλω, μου είπε.

- Να τα διαβάζης. Όταν τελειώνουν τα απολυτίκια, παρακάτω έχει παρακλήσεις, πλήθος από ύμνους και ωδές πνευματικές.

Πόση ώρα θα καθήσης να κάνης προσευχή; Μία ώρα; Δυό ώρες; Τρεις ώρες; Διάβαζε από αυτά.

Και τελειώνοντας το κάθε απολυτίκιο, να λες π.χ. :

«Άγιε Ευστράτιε, , βοήθησέ μας στο σπίτι μας.

Άγιε Νικόλαε βοήθησέ με.

Αγία μου Βαρβάρα, πρέσβευε υπέρ ημών…».

Κάθε φορά που τελειώνεις, λέγε και κάτι παρόμοιο.

Στον Χριστό και στην Παναγία θα λες «σώσε μας ή ελέησον ημάς».


Και από τότε άρχισε να τα διαβάζη. Την πρώτη μέρα διάβασε δυο ώρες. Την δεύτερη ημέρα διάβασε τρεις.

Έφθασε μέχρι πέντε ώρες να διαβάζη τα απολυτίκια και τις διάφορες παρακλήσεις, που υπάρχουν μέσα στο Ωρολόγιο .

( Στην Αγία Τριάδα, στον Ιησού, Στην Παναγία, μαζί με τους Χαιρετισμούς, στον Άγγελο, στους αγίους Πάντες… ,

κάνοντας υπακοή ακριβώς σ’ αυτό που τον προέτρεψα) .

Ύστερα από περίπου έναν μήνα, , εκκλησιάστηκε σε κάποιον ναό και την επόμενη ημέρα ήρθε και με βρήκε, λέγοντάς μου:


- Άσ’ τα τι έπαθα, πάτερ Στέφανε! Τι έπαθα! Τι έπαθα! Τι φοβερό πράγμα έπαθα!

- Τι έπαθες;

- Να, άρχισα να διαβάζω, όπως μου είπες. Και χθες εκκλησιάστηκα στον άγιο Νικόλαο στον Πειραιά.

Και ενώ παρακολουθούσα την Θεία Λειτουργία , ξαφνικά ένοιωσα ότι όλοι οι χριστιανοί δίπλα μου ,

δεν ήταν χριστιανοί, δεν ήταν δηλαδή οι άνδρες από ‘δω, οι γυναίκες από ‘κει…,

αλλά γέμισε όλη η εκκλησία από Αγίους!!! Τους οποίους μάλιστα αναγνώριζα!

Εγώ δεν τους ήξερα. Πώς τους ανεγνώριζα; Με την ψυχή μου; Με την καρδιά μου; Με τον νου; Δεν γνωρίζω!!!

Πω, πω! Πόσο χάρηκα! Γέμισε η ψυχή μου από ευτυχία…, έλεγε και ξανάλεγε και ξανάλεγε.

Έπεφτε κάτω, έβαζε μετάνοιες, ξανάβαζε, ξανάβαζε, θέλοντας να με ευχαριστήση.


Την επόμενη εβδομάδα ξανάρθε, όμως λυπημένος αυτή τη φορά , και μου είπε:

- Αυτήν την Κυριακή που πήγα στην εκκλησία, δεν ήρθε κανένας Άγιος!!!

(Γιατί νόμιζε ότι κάθε φορά που θα πηγαίνη στην εκκλησία θα γινόταν το ίδιο! ) .

- Εμ , του λέω, δεν είναι έτσι κάθε μέρα!

Αυτό το ουράνιο γεγονός που είδες, ήτο μία απάντησις των Αγίων, που σ’ ευχαρίστησαν,

επειδή τους διάβαζες κάθε βράδυ τα απολυτίκια.


Πέρασαν τα χρόνια και ο εν λόγω χριστιανός άλλαξε κατοικία και χάθηκε.

Πριν από λίγο όμως καιρό, εμφανίστηκε πάλι μπροστά μου. Στην αρχή δεν τον ανεγνώρισα. Είχε αλλάξει η μορφή του.

Όμως τον θυμήθηκα, γιατί ήτο ο πρώτος που του συνέστησα να κάνη αυτού του είδους την προσευχή,

σαν μια ευλογημένη συνήθεια. ( Βέβαια, αυτό το είδος δεν έχει τη δύναμη της Νοεράς προσευχής,

αλλά έχουν δύναμη όμως οι επικλήσεις των Αγίων, ως πρεσβευτών στη Βασιλεία του Θεού ) .


Μου είπε λοιπόν:

- Α, πάτερ Στέφανε… Μια φορά έγινε αυτό!

- Ε, μια φορά θα το δης! του είπα. Για να καταλάβης ότι οι Άγιοι είναι παρόντες.

Κι όταν ψάλλουμε το απολυτίκιό τους ή ο,τιδήποτε άλλο, αυτοί μας προστατεύουν!

Την διατηρείς αυτή την καλή συνήθεια;

- Την διατήρησα για λίγον καιρό. Ύστερα την άφησα, αφού δεν εμφανίστηκαν ξανά!...

- Κακώς, πολύ κακώς που άφησες την προσευχή σου, επειδή δεν σου ξαναεμφανίστηκαν οι Άγιοι.

Με τις αδυναμίες και τα πάθη που έχεις, θα μπορούσε ο διάβολος με πολλή ευκολία να σου στήση κάποια παγίδα,

εμφανιζόμενος ο ίδιος ως Άγγελος φωτός.

Θα τον προσκυνούσες και θα δαιμονιζόσουν ή θα σε έριχνε σε πλάνες και θα σε κόλαζε στους αιώνες.

Ευτυχώς που ο Θεός σε φύλαξε , αμείβοντας την πίστη και την απλότητά σου.

Διότι ο σκοπός της οποιασδήποτε προσευχής δεν είναι για να βλέπουμε οράματα με Αγίους

ή και φώτα λαμπερά, αλλά για να ελκύσουμε το έλεος του Θεού, που θα διορθώση την άτακτη ζωή μας

και που θα μας φωτίση και θα μας οδηγήση στην σωτηρία της ψυχής μας.


Αυτές τις συμβουλές σου τις είχα δώσει από την πρώτη φορά που διαμαρτυρήθηκες.

Γι’ αυτό θα προσεύχεσαι όπως πρώτα, θα νηστεύης, θα συμμετέχης στα Πανάγια Μυστήρια, με φόβο, πίστη,

αγάπη και αληθινή μετάνοια. Θα τηρής τις ευαγγελικές εντολές με πολλή υπομονή

και όλα όσα μας διδάσκει η Ορθόδοξη πίστις μας.

Από τότε διορθώθηκε η στάσις του στην προσευχή και μαζί με τα απολυτίκια λέει πλέον συνεχώς προφορικά

και την Ευχούλα «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».



Από το βιβλίο: “Η «ΕΥΧΗ» ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ”
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2007

talantoblog

[XAPA]

Τα "παράδοξα" της χριστιανικής ζωής!


Είπε γέρων:

Ο χριστιανός, αδελφέ, χωρίς ταπείνωσιν δεν έχει νόημα...

Αλλ' εγώ σας λέγω και κάτι πλέον: Ότι ο χριστιανός είναι όλος μυστήριον!


Πιστεύεις ότι είσαι ενάρετος;

Είσαι φαύλος.


Κλαίεις ως αμαρτωλός;

Είσαι πλησίον του Θεού.


Συνάγεις αγαθά;

Σκορπίζεις.


Σκορπίζεις επ' αγαθώ;

Πλουτίζεις.


Πιστεύεις ότι είσαι εξουθένημα;

Είσαι μέγας.


Πιστεύεις ότι είσαι διάσημος;

Είσαι άσημος.


Σιωπάς;

Eίσαι εμβριθής.


Πολυλογείς;

Είσαι κύμβαλον.


Πιστεύεις ότι είσαι σκότος;

Τότε ευρίσκεσαι εν απλέτω φωτί!


imverias

[XAPA]

ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΝΤΙΜΙΤΡΙ ΤΑΡΑΜΠΙΤΣ


Όταν αρχίσουν να προσεύχονται περισσότερο, θα έρθουν κοντύτερα στη σοφία του Θεού, αλλά θα είναι πολύ

αργά, γιατί οι κακοί ήδη θα έχουν καταστρέψει ολόκληρη τη γη και οι άνθρωποι θα αρχίσουν να πεθαίνουν σε

μεγάλους αριθμούς.


Τότε οι άνθρωποι θα τρέχουν μακριά από τις πόλεις στην εξοχή και να ψάχνουν τα βουνά με τους τρεις

σταυρούς και εδώ, μέσα, θα μπορούν να αναπνεύσουν και να πιουν νερό.


Εκείνοι που θα δραπετεύσουν θα σώσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους, αλλά όχι για πολύ,

γιατί μεγάλος λιμός θα εμφανισθεί.


Ο μεγαλύτερος και αγριότερος θα κτυπήσει τους δυνατότερους και αγριότερους!

Όταν αυτός ο τρομερός πόλεμος αρχίσει, αλλοίμονο στα στρατεύματα που πετούν στον ουρανό,

καλύτερα γι’ αυτούς που πολεμούν στη γη και το νερό.


Αυτοί που θα τρέξουν και θα κρυφθούν στα βουνά με τους τρεις σταυρούς θα βρουν καταφύγιο και

θα σωθούν. Αλλά όχι για πολύ καιρό, από τότε που θα εμφανισθεί μεγάλος λιμός.


Τροφή θα υπάρχει άφθονη στις πόλεις και τα χωριά, αλλά όλα θα είναι δηλητηριασμένα….

Πολλοί στην προσπάθειά τους να ταϊσουν τους εαυτούς τους θα τρώνε οτιδήποτε και θα πεθαίνουν αμέσως.


Εκείνοι που θα νηστεύουν και θα υπομείνουν τη νηστεία, αυτοί θα είναι οι εκείνοι που θα επιζήσουν,

γιατί το Άγιο Πνεύμα θα τους προστατεύει,

εκείνοι οι οποίοι θα είναι κοντύτερα στο Θεό στην ώρα της μεγάλης πείνας και απόλυτης καταστροφής.


Εκείνον τον καιρό, μακριά στα Ρωσικά βουνά, ένας νεαρός άνδρας, ονόματι Μιχαήλ θα εμφανισθεί.

Θα έχει λαμπερό πρόσωπο και η όλη του εμφάνιση θα ακτινοβολεί από έλεος…


θα έρθει στο κοντινότερο Μοναστήρι και θα σημάνει όλες τις μοναστικές καμπάνες, και στους ανθρώπους

που θα είναι συγκεντρωμένοι γύρω του θα πει: «Εσύ ξέχασες (ποιός είμαι), ότι δεν πέθανα αλλά είμαι ζωντανός…».


Ο Μιχαήλ θα πάει παντού αλλά κυρίως θα κατοικήσει στην Κωνσταντινούπολη… αυτοί που έχουν αυτιά,

ας τ’ αφήσουν ν’ ακούσουν.


ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΝΤΙΜΙΤΡΙ ΤΑΡΑΜΠΙΤΣ
Από το Σερβικό βιβλίο «Προφητείες από την Κρέσνα» μετάφραση απο τα Αγγλικά


apantaortodoxias

[XAPA]

Ποιό, ἀπό τά πιό παράδοξα δεν θα μποροῦσε να κάνει ὁ Θεός για σένα

Μέγας Βασίλειος


Ἡ ἀλκυὼν εἶναι πουλὶ θαλασσινό.

Αὐτὴ συνηθίζει νὰ κλωσσάει στὶς παραλίες καί νὰ τοποθετεῖ τά αὐγὰ τῆς πάνω στὴν ἄμμο.

Καὶ κλωσσάει στὴ μέση περίπου τοῦ χειμῶνα, ὅταν ἡ θάλασσα ἀπὸ τοὺς πολλοὺς καί βίαιους άνεμους

χτυπάει μέ ὁρμὴ πάνω στὴν ξηρά.

'Αλλ' ὅμως τὶς ἡμέρες ποῦ κλωσσάει ἡ άλκυών ήρεμουν ὅλοι οί ἄνεμοι καί ήσυχάζει τό κῦμα τῆς θάλασσας.

Διότι ἑπτὰ μόνο ήμέρες θέλει, γιά νά βγάλει τά πουλάκια τῆς άπό τό τσόφλι.

Ἐπειδὴ ὅμως χρειάζονται καί άνατροφή, ό μεγαλόδωρος Θεὸς ἔδωσε στὸ μικρότατο αὐτὸ ζῶο ἄλλες ἑπτὰ ήμέρες,

γιά νά μεγαλώσουν οί νεοσσοί.

'Έτσι καί οί ναυτικοὶ ὅλοι γνωρίζουν τὸ γεγονός καί ὀνομάζουν τὶς ἡμέρες έκείνες αλκυονίδες.

Οί φυσικοὶ αὐτοὶ νόμοι νομοθετήθηκαν άπό τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰ ἄλογα ζῶα,

γιὰ νὰ σὲ προτρέπουν νὰ ζητεῖς καί σύ τα πρὸς σωτηρίαν σοῦ άπο τό Θεό.

Τί ή ποιό, ἀπὸ τὰ πιὸ παράδοξα δέν θὰ μποροῦσε νὰ κάνει ὁ Θεὸς γιὰ σένα,

ποῦ δημιουργήθηκες κατ' Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὅταν καί γιὰ πτηνὸ τόσο μικρὸ συγκρατεῖ τὴν μεγάλη καὶ φοβερὴ θάλασσα,

ποὺ παίρνει διαταγὴ νὰ γαληνεύει στὴ μέση ταῦ χειμῶνα;



proskynitis

[XAPA]

«…είναι η ΑΓΑΠΗ που μπορεί να γίνει θεραπεία για όλες τις παθήσεις του σώματος»

Άγιος Λουκάς της Κριμαίας



Δεν είναι η πλάτη σου που πονάει, αλλά το συντριπτικό βάρος που σέρνεις στη ζωή!

Τα μάτια πονάνε, γιατί κοιτάς με αγανάκτηση.

«Δεν πονάει το κεφάλι σου, αλλά οι σκέψεις σου.

«Δεν είναι ο λαιμός που πονάει, αλλά το γεγονός ότι δεν μιλάς ή μιλάς με θυμό.

«Δεν είναι το στομάχι σου που πονάει, αλλά το γεγονός ότι δεν μπορείς να χωνέψεις.

Δεν πονάει το συκώτι, αλλά ο θυμός σου!

Δεν πονάει η καρδιά σου, αλλά η αγάπη σου.

Και είναι η ΑΓΑΠΗ που μπορεί να γίνει θεραπεία για όλες τις παθήσεις του σώματος.



apantaortodoxias

[XAPA]

«Η ΜΗΤΗΡ ΤΗΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΜΑΡΙΑ, ΜΕ ΑΝΕΣΤΗΣΕ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΤΩΝ ΓΕΝΝΗΤΟΡΩΝ ΜΟΥ ΕΙΣ ΕΛΕΓΧΟΝ ΤΩΝ ΑΣΕΒΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ»



Κάποια έγκυος Ιουδαία είχε πολλές οδύνες και βάσανα και δεν μπορούσε να γεννήσει φυσιολογικά όπως όλες οι γυναίκες,

και όσες μεθόδους ιατρικές και να χρησιμοποίησαν οι ιατροί της εποχής, δεν έγινε εφικτή η γέννηση του τέκνου τους,

αφού υπήρχε ο κίνδυνος να ξεψυχήσει η δυστυχής.

Τότε της είπε μια χριστιανή : αν θέλεις να ελευθερωθείς, επικαλέσου την Υπεραγία Θεοτόκο.

Η ασθενής, με εξασθενισμένη ομιλία συνεπεία των πόνων της, είπε με δάκρυα στα μάτια :

«Ευλογημένη Μαρία Αειπάρθενε, αν και είμαι ανάξια να σε επικαλεσθώ, διότι προέρχομαι από το έθνος εκείνο

το παμβέβηλο που φόνευσε τον υιόν σου, όμως ακούω ότι η ευσπλαχνία και το έλεός σου δίνονται καθημερινά δωρεάν

στους αμαρτωλούς. δέομαι σε σένα και σε παρακαλώ να με λυτρώσεις από τους κινδύνους

και τάζω να λάβω εγώ και το βρέφος που θα γεννήσω το Θείο Βάπτισμα».


Ταύτα ειπούσα γέννησε αμέσως ένα αγοράκι και σε λίγες ημέρες μόλις σηκώθηκε από το κρεβάτι,

βαπτίστηκε χριστιανή μαζί με το βρέφος της.

Ο άνδρας της που απουσίαζε για εργασία σε άλλος μέρος, μόλις επέστρεψε και πληροφορήθηκε τα γενόμενα,

Θύμωσε και φόνευσε το παιδί του.

Οι γείτονες, που αναστατώθηκαν με το συμβάν, θέλησαν να συλλάβουν τον εβραίο και να τον οδηγήσουν στον δικαστή,

όμως αυτός κατόρθωσε να ξεφύγει.

Αφού κουράστηκε, στην προσπάθεια της διαφυγής του, συνάντησε στον δρόμο έναν ναό

και εισήλθε μέσα για να κρυφτεί χωρίς να το πολυσκεφτεί.


Μέσα στον ναό, είδε μια εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, και με τη χάρη του Θεού κατανύχθηκε και είπε τα εξής :

«Ω Δέσποινα, πόση είναι η ευσπλαχνία σου, και σκεπάζεις και διαφυλάττεις έναν βρώμικο και ασεβέστατο σκύλο

που σκότωσε το παιδί του, που τώρα στέκεται μπροστά στην εικόνα σου και δεν ανοίγει η γη να με καταπιεί.

επειδή τόσο μεγάλη είναι η αγαθότητά σου, σε παρακαλώ ελέησε και μένα,

όπως ελέησε ο πανοικτίρμων Υιός σου τον διώκτη Παύλο, και συγχώρησε όλες τις αμαρτίες μου.

πιστεύω ότι γέννησες τον Ιησού, χωρίς να βλαφτεί καθόλου η παρθενία σου

και αυτόν ομολογώ ως Θεό και άνθρωπο, του οποίου το έλεος είναι άπειρο και αμέτρητο».


Λέγοντας αυτά, κατέφθασαν οι χριστιανοί, τον συνέλαβαν και τον έδεσαν.

Ο δε ισραηλίτης τους είπε : «σας παρακαλώ, στο όνομα του Κυρίου, πηγαίνετέ με σε έναν ιερέα

για να λάβω το άγιο Βάπτισμα, και αυτό μάρτυς μου ο Θεός, δεν το κάνω εξαιτίας του φόβου του θανάτου,

μάλιστα μόλις βαπτιστώ, δώστε μου τον πρεπούμενο θάνατο».

Οι χριστιανοί έκαμαν όπως τους είπε, βαπτίστηκε και κατόπιν οδηγήθηκε στον δικαστή,

ο οποίος τον φυλάκισε και την επόμενη ημέρα θα τον θανάτωνε.


Η γυναίκα του απαρηγόρητη θρηνούσε τον θάνατο του παιδιού τους

και καθώς το κρατούσε στα γόνατά της, ώ του θαύματος !, το βλέπει να ανασταίνεται.

Πληροφορηθείσα ότι ο άνδρας της μετανόησε, βαπτίστηκε χριστιανός

και ότι την επομένη ημέρα θα θανατωθεί για το έγκλημα του διέπραξε,

πήρε το αναστημένο παιδί της και πήγε στον δικαστή.

Βλέποντας όλοι το μέγα θαύμα, δόξασαν τον παντοδύναμο Θεό και ελευθέρωσαν τον φονιά,

ο οποίος μόλις έφτασε στο σπίτι ερεύνησε το λαιμό του παιδιού του και είδε τη πληγή που έκαμε με το μαχαίρι,

η οποία έμεινε για να κηρύττει το μέγα θαύμα.


Ακόμη, ο Θεός έδωσε χάριν στο παιδί και ομίλησε σαν να ήταν είκοσι ετών και είπε τα εξής :

«Η Μήτηρ της ελεημοσύνης και κάθε παρακλήσεως, η μετά τόκον Παρθένος και Θεοτόκος Μαρία,

με ανέστησε δια την πίστιν των γεννητόρων μου, εις έλεγχον των ασεβών ιουδαίων,

που αρνούνται την του Θεού Ενανθρώπησιν».

Μόλις τα άκουσαν αυτά όλοι δάκρυσαν από την χαρά και δόξασαν τον Κύριο και την Δέσποινα.

Ο πατήρ του παιδιού σε όλη του τη ζωή δούλεψε για την Παναγία,

συγγράφοντας λόγους κατά των ιουδαίων και εγκώμια στην Θεοτόκο, και πολλοί με το έργο του πίστεψαν.

Το δε παιδί μεγάλωσε, έγινε ενάρετος άνθρωπος και τελείωσε τον βίο του μετά του πατρός και της μητρός της θεάρεστα,

και κέρδισαν την Βασιλεία των ουρανών.



ΠΗΓΗ : ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ 1851, σ. 314 κ.ε.

tribonio.blogspot.gr