Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Παρασκευή της Διακαινησίμου ή Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής


Η Ζωοδόχος Πηγή


Ήταν γύρω στα 450μχ, όταν ένας βυζαντινός στρατιώτης, Λέοντας στο όνομα, έκοβε βόλτες σ΄ ένα δασάκι

στα μέρη της βασιλεύουσας, όταν ξάφνου βλέπει μπροστά του έναν τυφλό άνθρωπο να του ζητάει λίγο νερό

για να σβήσει τη δίψα του. Ο Λέοντας προθυμοποιήθηκε να του βρει και να του φέρει νερό.

Έψαξε λοιπόν, στο δάσος για να βρει νερό αλλά μάταια και έτσι, επέστρεφε λυπημένος.


Τότε όμως, άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει: «Ου χρεών σε, Λέων, αγωνιάν, το γαρ ύδωρ εγγύς»,

δηλαδή, «Δεν χρειάζεται Λέων να αγωνιάς, να άγχεσαι, να στεναχωριέσαι, το νερό είναι δίπλα σου».

Και πάλι ακούει τη φωνή την άγνωστη να τον προστάζει: «Λέων βασιλιά, πάρε απ΄ το νερό αυτό και δώσε να πιει

να ξεδιψάσει ο τυφλός άνθρωπος και κάτι ακόμα, άλειψε μ΄ αυτό τα μάτια του και αμέσως θα καταλάβεις

ποια είμαι εγώ που σου μιλώ».


Έτσι πράγματι έπραξε ο Λέοντας και παρευθύς ο τυφλός ανέβλεψε.

Αλλά ταυτόχρονα άνοιξαν και τα μάτια του Λέοντα ο οποίος τώρα, κατάλαβε πως εκείνη η φωνή

που του μιλούσε ήταν της Παναγίας που έκανε αυτό το θαύμα και του μίλησε και πως επίσης,

σ΄ Εκείνην τη Μεγαλόχαρη, οφείλεται και το μεγάλο θαύμα της θεραπείας του τυφλού.


Ακόμη, θαύμα αξιοθαύμαστο ήταν και η εύρεση της πηγής του σωτήριου αυτού νερού.

Αλλά θαύμα ήταν και η επαλήθευση της προσφώνησης από την Παναγία, του Λέοντα , ως βασιλιά.

Διότι πράγματι ο Λέων, το 486μ.Χ, ανέβηκε στον θρόνο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ως Λέων ο Α΄ ο Θράξ,

ο επονομαζόμενος και Μακέλλης(457-474), και τον οποίο η Αγία Εκκλησία μας ως Άγιο τον τιμά στις 20 του Ιανουρίου.

Αμέτρητα τα θαυμάσια σου Παναγία μας.


Ο Λέων, ως αυτοκράτορας πλέον, θα αναγείρει επί της θαυματουργής πηγής, θαυμάσιο Ναό

αφιερωμένο στην Παναγία τη Ζωοδόχου Πηγή για να θυμίζει τις δωρεές της Θεοτόκου προς εκείνον

αλλά και όλες τις μεγάλες ευεργεσίες της προς το γένος των ανθρώπων.


Στην θαυματουργή πηγή αυτού του ιερού Ναού, βρήκε τη γιατρειά και ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Α΄,

ο Λέοντας ο ΣΤ΄ ο Σοφός, η γυναίκα του, Αγία βασίλισσα Θεοφανώ, ο Ρωμανός Α΄ ο Λεκαπηνός και η γυναίκα του,

ο Πατριάρχης Στέφανος (886-912), ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ιωάννης(964-966), αλλά και πλήθος ακόμη,

άρχοντες και απλοί άνθρωποι εκεί γιατρεύτηκαν. Μέχρι και νεκρό ανέστησε το αγιασμένο νερό της Ζωοδόχου Πηγής.


Το Ναό της Ζωοδόχου Πηγής, γκρέμισαν οι Τούρκοι για να φτιάξουν με τα υλικά του το τέμενος του Σουλτάνου

Βαγιαζήτ. Οι χριστιανοί στη θέση αυτή έχτισαν ένα παρεκκλήσι και αργότερα ένα πιο μεγάλο Ναό (1835).


Αυτού του ιερού Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ζωοδόχου Πηγής, τα εγκαίνια εορτάζει η Εκκλησία μας

την Παρασκευή της Διακαινησίμου (Λαμπροβδομάδα).


Ο Ναός αυτός έμεινε γνωστός στην ιστορία ως το αγίασμα του «Μπαλουκλί». «Μπαλούκ» στα τουρκικά

σημαίνει ψάρι και η παράδοση μας λέει πως εκεί δίπλα στο αγίασμα, στις 23 Μαΐου 1453 ένας καλόγερος

τηγάνιζε ψάρια, όταν κάποιος του έφερε την είδηση πως πήραν την Πόλη οι Τούρκοι.

Ο καλόγερος απάντησε πως μόνο αν τα ψάρια που τηγάνιζε έφευγαν απ΄ το τηγάνι και έπεφταν μέσα

στο αγίασμα θα πίστευε ότι έγινε κάτι τέτοιο. Και πραγματικά τα ψάρια ζωντάνεψαν και έπεσαν

μέσα στην πηγή του αγιάσματος. Μέχρι σήμερα δε, μέσα στην δεξαμενή της Ζωοδόχου Πηγής

διατηρούνται επτά ψάρια και μάλιστα σαν να είναι μισοτηγανισμένα απ΄ την μια πλευρά.


Πέρα όμως από θρύλους και παραδόσεις, η Παναγία μητέρα του Χριστού και μητέρα πάντων των χριστιανών,

παραμένει για όλους μας η Πηγή της Ζωής, καθότι Εκείνη έφερε τη Ζωή, το Χριστό στον κόσμο,

ελπίδα και προστασία μας, «καταφυγή τε σκέπη και αγαλλίαμα».



Τσαγκάρη Παναγιώτη Θεολόγου

pigizois.net

[XAPA]

Συγκλονιστική διήγηση από τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο



Διηγήθηκε ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης:

-"Κάποτε μια κοπέλα χριστιανή μου εξομολογήθηκε στο παρεκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους.


Μετά την εξομολόγηση, ενώ παρέμειναν οι δικοί της, για να πάρουν σειρά,

εκείνη κατέβηκε στον κεντρικό Ναό και μπήκε μέσα να προσκυνήσει.

Ο Ναός ήταν άδειος.

Άναψε ένα κεράκι και άρχισε να προσκυνάει τις εικόνες.

Και τότε είδε, για μια στιγμή την Ωραία Πύλη ανοικτή

και πάνω στην Αγία Τράπεζα να κάθεται ένας ωραίος ξανθός νέος.


Μόλις τον είδε, του έβαλε τις φωνές:

– Δεν ντρέπεσαι, του είπε, να κάθεσαι πάνω στην Αγία Τράπεζα;

Κατέβα κάτω γρήγορα, βγες έξω…

Αλλά τέτοιοι είστε εσείς οι νέοι, κακομαθημένοι, ασεβείς, χαραμοφάηδες, τεμπέληδες, μακρυμάλληδες, αναρχικοί…

Και ποιος ξέρει τι άλλα του είπε!


Αλλά ο νέος την διέκοψε και με πολύ γλυκιά και ουράνια φωνή της είπε:

-Κι εσύ, γιατί δεν εξομολογήθηκες λίγο πριν την τάδε αμαρτία, που έκανες;

Και της είπε ακριβώς την αμαρτία.

Εκείνη τα έχασε, αποσβολώθηκε,

έμεινε άφωνη από την αποκάλυψη αυτή του Νέου.

– Κι εσύ, ποιος είσαι; τον ρώτησε ψελλίζοντας και τρέμοντας.

– Εγώ είμαι Αυτός, που θα πάρεις αύριο, είπε και εξαφανίστηκε.

Μόλις συνήλθε, έτρεξε προς εμενα φωνάζοντας πανικόβλητη για το τι είδε και το τι της συνέβη…




yiorgosthalassis

[XAPA]

Πνευματικὰ μηνύματα τοῦ Γέροντος Γαβριὴλ ἀπὸ γραφόμενά του ἕνα χρόνο μετὰ τὴν κοίμησή του.


Ὁ Γέροντας Γαβριὴλ ὡς ἁγιοπνευματικός, χριστοκεντρικὸς καὶ εὐαγγελόβιος ἦταν πάντοτε χαρούμενος

καὶ διδακτικός.

Ὄχι μόνο δὲν ἔβγαινε «λόγος σαπρὸς» (Ἐφεσ. δ΄ 29) ἀπὸ τὸ στόμα του,

ἀλλὰ ὅ,τι ἔβγαινε ἦταν ἀπόσταγμα σοφίας καὶ χάριτος.

Ἀπὸ προφορικοὺς ἢ γραπτοὺς χαιρετισμούς του σὲ διάφορες ἐκδηλώσεις ἢ σὲ περιοδικὰ σταχυολογοῦμε

μερικὰ μηνύματά του, μέσα ἀπὸ τὰ ὁποῖα φαίνεται τὸ πνευματικὸ ὕψος τοῦ ἀνδρός.


Πάντοτε χαίρετε!

Τὸ τρίπτυχο τῆς πορείας τῆς ζωῆς μας, τὸ φωτεινὸ ἔμβλημα στὴν καθημερινότητά μας

βρίσκεται τὰ λόγια τοῦ οὐρανοβάμονος Ἀποστόλου Παύλου:

«Πάντοτε, χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε» (Α΄ Θεσ. ε΄ 16-18).

Δηλαδή, πάντοτε νὰ παρουσιαζόμαστε χαρούμενοι μὲ ἐσωτερικὴ χαρά,

ἀνείπωτη ἀπὸ τὴν ζωντανὴ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὴ ζωή μας.


Συνεχῶς νὰ προσευχόμαστε, γιὰ νὰ μᾶς ἐπισκιάζει ἡ χάρη τοῦ Κυρίου μας καὶ νὰ καθοδηγεῖ

τὰ βήματά μας πρὸς ἔργα σωτηριώδη, καὶ γιὰ κάθε δωρεὰ τοῦ δωρεοδότη Χριστοῦ μας,

ποὺ μᾶς ξημερώνει ζωντανούς, μᾶς δίνει τὸν ἄρτο τὸν ἐπιούσιο, μᾶς χαρίζει ὑγεία καὶ δύναμη

καὶ μᾶς ἐπιτρέπει νὰ ἀπολαμβάνουμε τὰ ἀγαθὰ τῆς δημιουργίας Του, νὰ Τὸν εὐχαριστοῦμε ἀκατάπαυστα.


Ἡ πανταχοῦ παρουσία τοῦ Θεοῦ μας καὶ τὸ ἔλεός Του ποὺ τρέχει ὀπίσω μας, γιὰ νὰ μᾶς σώσει,

πλημμυρίζει τὶς καρδιές μας ἀπὸ χαρὰ μοναδική, ἀφοῦ εἴμαστε σίγουροι ὅτι δὲν εἴμαστε μόνοι σὲ αὐτὴ τὴ ζωή.


Ὑπάρχει ὁ ἀκοίμητος συνοδοιπόρος μας, ὁ Θεός μας, ἕτοιμος, νὰ μᾶς βοηθήσει σὲ κάθε μας πτώση,

σὲ κάθε μας ἀνάγκη, σὲ κάθε μας δυσκολία.

Αὐτὴ ἡ χαρά μας ὅμως δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἀδρανοποιεῖ, νὰ μᾶς κάνει νὰ καθεύδουμε.

Πρέπει νὰ συνοδεύεται ἀπὸ προσευχὴ καὶ ἀπὸ δοξολογία.


Προσευχή, γιὰ νὰ νοιώθουμε τὴν ἐλαχιστότητά μας καὶ σὰν καλὰ παιδιὰ νὰ ζητοῦμε νὰ μᾶς ἐπισκιάσει

ἡ Θεία Χάρις τοῦ Οὐράνιου Πατέρα μας, πρὸς τὸν ὁποῖον καταφεύγουμε ὁμολογώντας

«Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. στ΄ 9), ἀλλὰ καὶ δοξολογία τοῦ παναγίου ὀνόματός Του

γιὰ ὅλα τὰ καλὰ ποὺ πλουσιοπάροχα μᾶς δίνει, ὥστε νὰ διαβοῦμε τὸ πέλαγος

τῆς ἐφήμερης αὐτῆς ζωῆς ἄφοβα καὶ γαλήνια.


Ἐδῶ θὰ πρέπει νὰ τονίσουμε καὶ τὴν ἄλλη προτροπὴ τοῦ θεηγόρου Παύλου:

«Ὁ ἥλιος μὴ ἐπιδυέτω ἐπὶ τῷ παροργισμῷ ὑμῶν». ( Ἐφεσ. δ΄ 26).

Δηλαδὴ νὰ μὴ νυκτώνει καὶ μᾶς βρίσκει ἡ ἑσπέρα μαλωμένους μὲ κάποιους ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους μας.

Δὲν πρέπει νὰ βαστᾶμε τὴν ὀργὴ καὶ τὸ θυμό μας γιὰ χρόνο πολύ.

Ἡ ἁγία Συγκλητικὴ μᾶς διδάσκει γι” αὐτό: «Τί μισεῖς τὸν λυπήσαντά σε ἄνθρωπον;

Οὐκ αὐτός ἐστιν ὁ ἀδικήσας, ἀλλ” ὁ διάβολος. Μίσησον τὴν νόσον, καὶ μὴ τὸν νοσοῦντα».

Δηλαδή, Νὰ μὴ μισοῦμε τοὺς συνανθρώπους μας, ὅσο καὶ ἄν μᾶς ἀδικοῦν,

γιατὶ πίσω ἀπὸ αὐτοὺς κρύβεται ὁ μισόκαλος διάβολος.

Νὰ μισοῦμε τὴν ἁμαρτία, ἀλλὰ νὰ ἀγαποῦμε τοὺς ἁμαρτωλούς.


Ὀφείλουμε νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι τώρα καὶ πάντοτε, ἀφοῦ «ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος,

ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορ. στ΄ 2), ἔχοντες παράδειγμα φιλεργατικότητος τὰ μυρμήγκια καὶ τὶς μέλισσες,

θὰ πρέπει νὰ ἐργαζόμαστε στὴ ζωὴ αὐτή, ὅπως λένε οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, σὰν νὰ μὴ πεθάνουμε ποτέ,

ἀλλὰ καὶ νὰ προετοιμαζόμαστε γιὰ τὸ θάνατο σὰν νὰ πεθάνουμε αὐτὴ τὴ στιγμή.

Ἔτσι θὰ εὐαρεστήσουμε τὸν ἄχρονο Θεό μας καὶ θὰ κληρονομήσουμε τὴν οὐράνια Βασιλεία,

«τὴν ἡτοιμασμένην ἀπὸ καταβολῆς κόσμου» (Ματθ. κε΄ 34).


Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,

[XAPA]

ΤΟ 1925 ΡΩΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ.

«Γιατί επέτρεψε ο Θεός να κλείσουν και να γκρεμίσουν τόσες Εκκλησίες στη Ρωσία;»



Το 1925 ρώτησαν την Αγία Ματρώνα:

«Γιατί επέτρεψε ο Θεός να κλείσουν και να γκρεμίσουν τόσες Εκκλησίες στη Ρωσία;»

Και απάντησε με τα παρακάτω λόγια:


«Αυτό ήταν το θέλημα του Θεού.

Ο λαός είναι σαν υπνωτισμένος και μια φοβερή δαιμονική δύναμη έχει μπει σε δράση.

Βρίσκεται στον αέρα, και διεισδύει παντού.

Παλιά, η δαιμονική αυτή δύναμη κατοικούσε στα έλη και στα πυκνά δάση,

επειδή οι άνθρωποι πήγαιναν τακτικά στην εκκλησία, φορούσαν και τιμούσαν τον σταυρό.

Τα σπίτια τους ήταν προστατευμένα από τις εικόνες, τα κανδήλια πού έκαιγαν, τον αγιασμό πού έκαναν…

Τα δαιμόνια πετούσαν μακριά και φοβόντουσαν να πλησιάσουν…


Σήμερα όμως, τα σπίτια αυτά αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι

έχουνε γίνει κατοικητήριο δαιμόνων για την απιστία τους και την απομάκρυνσή τους από τον Χριστό».



yiorgosthalassis

[XAPA]

Θαυμαστή διήγηση απο τις περιοδείες του Απόστολου Θωμά στις Ινδίες



Ο Απόστολος Θωμάς πωλήθηκε κατά παραχώρηση Κυρίου στον έμπορο Αμβάνη

ως δούλος και πολύ ικανός και έμπειρος οικοδόμος.

Ο Αμβάνης έφερε τον δούλο στις Ινδίες και τον παρουσίασε στον Βασιλέα ως μέγα αρχιτέκτονα και οικοδόμο.

Εκείνος τον δέχθηκε και του πρόσφερε πολλά χρήματα για να του οικοδομήσει καινούργια παλάτια.


Ο Απόστολος του Χριστού μόλις πήρε τα χρήματα τα μοίρασε στους πτωχούς και στους έχοντας ανάγκη.

Μετά από λίγο χρόνο έστειλε ο Βασιλεύς τους αυλικούς του για να δουν πως πηγαίνουν οι νέες οικοδομές.

Όταν είδαν κατάπληκτοι ότι ούτε τα θεμέλια δεν έχει τοποθετήσει ο οικοδόμος και μαθαίνοντας ότι τα χρήματα

τα μοίρασε στους πτωχούς, έτρεξαν στον βασιλέα και του ανήγγειλαν το γεγονός.


Εκείνος διέταξε να δέσουν τον Απόστολο οπισθάγκωνα και να τον φέρουν μπροστά του .

Αφού ήλθε , του είπε με οργή:

-Μου έκτισες το παλάτι;

-Ναι , απάντησε με ηρεμία ο Απόστολος και μάλιστα είναι πολύ ωραίο

-Εμπρός λοιπόν , είπε ο βασιλιάς, πάμε να το δω και εγώ


-Δεν είναι δυνατόν , βασιλιά να δεις αυτό το ανάκτορο σ’ αυτή την ζωή.

Μετά την αναχώρηση σου απο τον κόσμο αυτό θα το απολαύσεις και θα αγαλλιασθεί η ψυχή σου.

Τα λόγια αυτά του αληθινού δούλου του Θεού , θεώρησε ο βασιλιάς Γουνδαφόρος ,

διότι αυτό ήταν το όνομά του , ως εμπαιγμό και χλεύη.

Και επειδή έμαθε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πτωχός και δεν έχει τις οικονομικές δυνατότητες

να του επιστρέψει τα σπαταληθέντα χρήματα, σκέφθηκε ότι μόνο ο θάνατος του θα ικανοποιήσει κάπως τον θυμό του.

Γι’ αυτό διέταξε να τον γδάρουν ζωντανό και ύστερα να τον ρίξουν στην φωτιά να καεί.


Τι κάνει όμως ο Παντοδύναμος Θεός;

ο αδελφός του βασιλιά οργίστηκε περισσότερο κατα του Αποστόλου και βίαζε τον βασιλιά να τον τιμωρήσει .

Ξαφνικά όμως πέθανε και ο θάνατος του αγίου Θωμά ματαιώθηκε.

Έτσι όλοι πλέον ασχολούνταν με την εκφορά του νεκρού.


Ο Θεός όμως που δεν επιθυμεί τον θάνατο του αμαρτωλού , επιτέλεσε εδώ καταπληκτικό θαύμα.

Μόλις πέθανε ο Γάδ, αυτό ήταν το όνομά του, παρέλαβαν την ψυχή του άγγελοι και την έδειχναν τις αιώνιες κατοικίες

των ανθρώπων που σώθηκαν από την αμαρτία ή μετανόησαν.

Η ψυχή του Γάδ κυριεύθηκε από θαυμασμό για το έξοχο κάλλος εκείνης της ουράνιας έπαυλης

που ξεχώριζε από τις άλλες και παρακαλούσε τους συνοδούς αγγέλους της να την αφήσουν να κατοικήσει

σ’ ένα απ’ αυτά τα μικρά δωμάτια που έβλεπε.


Οι άγγελοι όμως δεν δέχονταν την παράκληση του λέγοντας ότι αυτό το παλάτι ανήκει στον αδελφό του Γουνδαφόρο

και το έκτισε ένας ξενόφερτος άνθρωπος ονόματι Θωμάς.

Μόλις πληροφορήθηκε αυτό ο Γάδ παρακαλούσε επίμονα τους αγγέλους να του επιτρέψουν να γυρίσει στον κόσμο

για ν’ αγοράσει αυτό το λαμπρό παλάτι από τον αδελφό του.

Με το θέλημα λοιπόν του Θεού επανήλθε η ψυχή του Γάδ στο σώμα της για να λυτρωθεί

έτσι ο Απόστολος από τον θάνατο και πολλοί άνθρωπο να σωθούν από το θαύμα της αναστάσεως του Γάδ.


Ενώ οι συγγενείς του ετοίμαζαν το νεκρό σώμα του Γάδ για τον ενταφιασμό , ξαφνικά άρχισε να αναπνέει.

Όλοι εξεπλάγησαν και φώναξαν τον βασιλιά στον οποίο είπε ο αναστημένος αδελφός του:

-Αν με αγαπάς , αδελφέ μου, έχω την αξίωση να μου πουλήσεις

αυτό το ωραίο παλάτι που σου έκτισε στον ουρανό ο χριστιανό Θωμάς.

Ακούγοντας τα λόγια αυτά ο βασιλιάς φωτίστηκε εκ Πνεύματος Αγίου ότι ο Θωμάς είναι αληθινός Απόστολος του Θεού

και φωτισμένος στην ψυχή είπε στον αδελφό του:


-Αδελφέ μου , δεν μπορώ να σου πουλήσω αυτό το παλάτι γιατί η απόκτηση του δεν επιτυγχάνεται εύκολα.

Θεωρώ προτιμότερο να συστήσω σε εσένα τον τεχνίτη που ,

ο οποίος ζει ακόμη, και εκείνος προς χάριν σου θα οικοδομήσει παρόμοιο ανάκτορο.

Αμέσως διέταξε ν’ αποφυλακίσουν και φέρουν ενώπιόν του τον Θωμά.

Όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους, εκείνοι έπεσαν και οι δύο γονατιστοί στα πόδια του ζητώντας συγχώρεση

διότι από άγνοια, διέπραξαν το κακό σε βάρος του και τον παρακάλεσαν να κηρύξει στην χώρα τους τον αληθινό Θεό

που λατρεύει και την διδασκαλία του , ώστε όλοι οι άνθρωποι να απολαύσουν τα αιώνια και άφθαρτα αγαθά,

τα οποία αξιώθηκε να γνωρίσει ο Γάδ.


Με κατάπληξη άκουσε όλα αυτά ο Απόστολος Θωμάς και ευχαρίστησε εκ βάθους καρδίας τον Θεό

για τα θαυμάσια του και την Θεία Πρόνοιά Του.

Αμέσως τους κατήχησε και τους βάπτισε όλους και άλλα αναρίθμητα πλήθη ινδών,

στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.


Απο το βιβίο “Ψυχωφελείς Οπτασίες και Διηγήσεις”
Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”


talantoblog.blogspot

[XAPA]

Μή διώχνετε τό Θεό ἀπό τά παιδιά σας...


Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς




Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι ἀφοσιώνονται σέ Σένα Κύριε. Οἱ ἄλλοι ἐπαναστατοῦν ἐναντίον Σου.

Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι εἶναι ἡ διαχωριστική γραμμή ἀνάμεσα στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν

(ἡ φωτεινή ὕπαρξη) καί στό σκόταδι τῆς ἀνυπαρξίας (Ματθ. 18. 2-5).

Οἱ φύλακες τῶν παιδιῶν ὀνομάζουν τούς ἑαυτούς των, γονεῖς,

καί ἐγκαταλείπουν τά παιδιά Σου στό χάος.


Οἱ φύλακες παρουσιάζονται ὡς γονεῖς καί γι᾽ αὐτό καθοδηγοῦν τά παιδιά Σου

σάν νά εἶναι προσωπική τους ἰδιοκτησία.

Ἀκριβῶς γι᾽ αὐτό παρεκτρέπονται καί διασποῦν τό ρόλο τους.

Τά παιδιά πού ἐσεῖς οἱ φύλακες ἔχετε ἀπαγάγει ἀνήκουν σέ κάποιον ἄλλον

καί σεῖς εὐθύνεστε γιά κλοπή καί ληστεία.


Δέν σᾶς ἀνήκει οὔτε ἡ δική σας ζωή, οὔτε ἡ ζωή τῶν παδιῶν σας

γιά τήν ὁποία ἐσεῖς ἔχετε μόνο τό ρόλο τοῦ ἀγωγοῦ.

Ὅλα ἀνήκουν σέ κάποιον ἄλλον, ἐκτός ἀπό τήν ἐσωτερική κακία σας

καί τήν ἀδυναμία πού εἶναι μόνο δική σας.


Γιά ὅτι ἄλλο κατέχετε θά θεωρηθεῖτε ὑπεύθυνοι κλοπῆς.

Δηλαδή εὐθύνεστε γιά ληστεία γιατί οἰκειοποιηθήκατε αὐτά πού στήν οὐσία

δέν εἶναι δικά σας ἀλλά ἀνήκουν σέ κάποιον ἄλλον.

Θά εὐθύνεστε γιά ληστεία ἐπειδή ἔχετε ἀκρωτηριάσει ἐκεῖνα πού ἀνήκουν σέ ἄλλον.


Πάνω στή γῆ, ὑπάρχουν μόνο φύλακες, ὄχι δημιουργοί.

Φύλακες τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, καί αὐτό εἶναι μέγιστη τιμή.





Ὁ Θεός σᾶς ἔχει ἐμπιστευτεῖ τήν προστασία, τήν κηδεμονία τοῦ πολυτιμότερου θησαυροῦ Του.

Καί αὐτό εἶναι ἀνυπολόγιστη τιμή.

Ἐκεῖνος πού δέν ἔχει γεννηθεῖ καί ἑπομένως δέν τοῦ ἔχουν ἐμπιστευθεῖ τήν προστασία κανενός

θά εἶναι ποιό εὐλογημένος ἀπό σένα, ἄν ἡ κηδεμονία πού ἀσκεῖς εἶναι βδελυγμία

καί ἀπονέκρωση τῶν ψυχῶν (Ματθ. 18. 6).


Γιατί ἄλλο νά χαίρεστε πού ἔχετε παιδιά παρά μόνο γιά νά ἀγρυπνεῖτε γι᾽ αὐτά

καί νά τά φυλάγετε σάν νά εἶναι ἄγγελοι, ἀπό τόν οὐρανό;

Γιατί νά λυπᾶστε γι᾽ αὐτά ὅταν φεύγουν νωρίς καί πετοῦν μέ τούς ἀγγέλους στόν παράδεισο;

Ἀπολαμβάνετε ἤ στεναχωρεῖστε γιά κάτι πού ἀνήκει σέ ἄλλον.

Μή φροντίζετε μόνο νά διατηρεῖτε τό σῶμα τῶν παιδιῶν σας ἀσφαλές

γιατί ἀκόμα καί οἱ ἀλεποῦδες τό ἴδιο κάνουν γιά τά μικρά τους.


Ἀλλά βασικά ἐνδιαφερθεῖτε γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή τῶν παιδιῶν σας.

Ἐάν ἐσεῖς ἐνδιαφέρεστε γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ,

Ἐκεῖνος θά φρόντισει γιά ὅλα τά ὑπόλοιπα.

Καί ὅ,τι ἐσεῖς συσσωρεύετε μέ πόνο καί κόπο γιά τά παιδιά σας

Ἐκεῖνος τούς τά παρέχει ἄνετα καί ταχύτητα. (Ματθ 6: 33).

Μή διώχνετε τό Θεό ἀπό τά παιδιά σας, γιατί θά τούς στερήσετε τήν εἰρήνη,

τήν εὐτυχία, τήν ὑγεία καί τήν εὐημερία τους.




Σέ ἀνθρώπους πού ἔχουν ἐγκαταλείψει τό Θεό, καί ὁλόκληρο τόν κόσμο νά τούς ἀφήσετε,

εἶναι σάν νά τόν ἀφήνετε σέ πεινασμένους πού θά τόν καταβροχθίσουν ὁλόκληρο

καί ἀκόμη θά πεινοῦν καί θά πεθάνουν ἀπό τήν πεῖνα.

Πολλές φορές κάνετε τό πᾶν γιά νά ἐξασφαλίσετε ἕνα κομμάτι ψωμί γιά τά παιδιά σας

ἀλλά ἀδιαφορεῖτε τελείως ἔστω καί γιά τήν παραμικρή ποσότητα τροφῆς τῆς ψυχῆς καί τῆς συνειδήσεώς τους.


Μόνο μ᾽ αὐτή τήν τροφή ἐξασφαλίζετε ἀπόλυτα τό μέλλον τῶν παιδιῶν σας καί ἐσεῖς ἐλκύετε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Βασιλιάς Θεός ἐμπιστεύετε τά παιδιά Του στήν κηδεμονία σας.

Θά ἀνταμείψει δέ βασιλικά ἐκείνους πού ἀληθινά προστατεύουν τήν «πριγκιπική γενιά»

καί δέν σβύνουν μέ τόν τρόπο τους τό Ὄνομα τοῦ Πατέρα ἀπό τή μνήμη τῶν παιδιῶν Του.


Μέσω τῶν παιδιῶν Του ὁ Βασιλιάς παρακολουθεῖ ἐσᾶς πού τά φροντίζετε καί περιμένει τήν ἀνταπόκρισή σας.

Ἄν ἡ ἀπάντησή σας εἶναι «νεκρή» αὐτό θά σημαίνει ὅτι φροντίζετε....πτώματα!.

Τά παιδιά – πολύτιμες ὕπαρξεις γιά τό Θεό – μαζί μέ τούς ἁγίους

εἶναι στραμένα ἀπόλυτα καί εἰλικρινά πρός τό Θεό...

Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι θά κρίνουν τόν κόσμο.

Ἐμεῖς οἱ ἄλλοι εἴμαστε ἐπαναστάτες....


Πρόσεχε, ψυχή μου,

πρόσεχε καί μήν κάνεις λάθη.




hellas-orthodoxy.

[XAPA]

Γιατί δεν ακούει αμέσως ο Θεός την προσευχή μας;



Πολλές φορές προσευχόμαστε ολόθερμα, αλλά η προσευχή μας δεν εισακούεται. Τι φταίει;

Γιατί δεν ακούει αμέσως ο Θεός την προσευχή μας;

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να εισακούσει ο Κύριος αυτό που ζητάμε;


Η στάση μας να είναι σεμνή, το φρόνημα ταπεινό και το πρόσωπο χαρούμενο και ήπιο.

«Η ταπεινοφροσύνη είναι το όχημα της προσευχής».

Να προσευχόμαστε με πραότητα, επιείκεια και ηρεμία.

Δεν θα στρεφόμαστε ποτέ εναντίον των εχθρών μας. «Αυτή είναι η γλώσσα που μιλούν οι άγγελοι,

εκείνη που δεν λέει τίποτε το πικρό, αλλά όλα όσα λέει είναι ευχάριστα».


Να είμαστε άξιοι να πάρουμε αυτά που ζητάμε, να προσευχόμαστε συνεχώς, να μη ζητούμε τίποτε το κοσμικό,

να ζητούμε εκείνα που συμφέρουν την ψυχή μας και να κάνουμε όλα όσα εξαρτώνται από εμάς.

Να ζητούμε με θέρμη, επιμονή και άγρυπνη ψυχή αυτά που πρέπει.

Μαζί με την προσευχή είναι απαραίτητη και η προσεκτική συμπεριφορά,

να κάνουμε δηλαδή όσα θέλουμε να κάνουν σε εμάς οι άλλοι.

Η προσευχή είναι ανώφελη, όταν επιμένουμε στα αμαρτήματά μας.


Το λιβάνι ευωδιάζει όταν έλθει σε επαφή με τη φωτιά, και η προσευχή είναι ευωδιαστή

«όταν ανεβαίνει στον ουρανό από ψυχή γεμάτη φλόγα και θέρμη».

Η προσευχή μας εισακούεται όταν ευχαριστεί τον Θεό, όταν εκδηλώνουμε την ευγνωμοσύνη μας.

Να προσευχόμαστε χωρίς οργή και μνησικακία και χωρίς αμφιβολία και ολιγοπιστία.

Όταν προσευχόμαστε να μην χασμουριόμαστε και να μην ξυνόμαστε, ούτε να στριφογυρίζουμε

και να δείχνουμε αδιαφορία.


Ο Θεός είναι Δικαιοσύνη, όποιος θα έλθει προς Αυτόν συνοδευόμενος από την δικαιοσύνη, δεν θα φύγει άδειος.

Συνήθως τον Θεό δεν τον πείθει το πλήθος των λόγων αλλά η καθαρή ψυχή και η επίδειξη καλών έργων.

Προσερχόμαστε στο Βασιλιά του κόσμου, που κατοικεί μέσα στο άκτιστο φως,

ας γονατίζουμε και ας προσευχόμαστε με δέος.

«Αν παρουσιάσεις ζωή αποστολική και έχεις ομόνοια και αγάπη προς τον πλησίον σου,

θα εισακουσθούν οι παρακλήσεις σου».

Πώς να προσευχηθώ, αφού μολύνθηκα;

«Καθάρισε τον εαυτό σου (με την εξομολόγηση), κλάψε, στέναξε, δώσε ελεημοσύνη,

απολογήσου σ΄αυτόν που πρόσβαλλες… καθάρισε τη γλώσσα σου, για να μην εξοργίσεις περισσότερο τον Θεό.

Σημασία έχει το κίνητρο που μας κάνει να προσευχηθούμε. Αν το κάνουμε για επίδειξη, δεν θα ωφεληθούμε σε τίποτε.


Γιατί δεν μας ακούει αμέσως ο Θεός;

Γιατί πολλές φορές, μόλις πάρουμε αυτό που ζητήσαμε από τον Θεό, χαλαρώνουμε το ζήλο μας για προσευχή.

Άλλοτε γιατί ζητούμε αγαθά που δεν συμφέρουν την ψυχή μας και άλλοτε γιατί δείχνουμε αδιαφορία.

Καθυστερώντας ο Θεός να μας δώσει εκείνα που του ζητούμε αυξάνει το ζήλο μας και την επιμονή μας.

Ο Κύριος θέλει να μας διδάξει τη συνεχή καταφυγή μας σ’ Αυτόν, αναβάλλει, επειδή θέλει

να εισπράξουμε το μισθό της υπομονής και επειδή γνωρίζει και την κατάλληλη στιγμή που μας συμφέρει

να επιτύχουμε αυτά που επιδιώκουμε.


Είτε λάβουμε είτε δεν λάβουμε όσα ζητήσαμε από τον Θεό, οφείλουμε να Τον ευχαριστούμε,

γιατί ο Θεός γνωρίζει καλύτερα από μας το συμφέρον μας.

Ο Θεός ακούει την προσευχή των θλιβομένων που Τον παρακαλούν με κατάνυξη και θέρμη.

Όταν πρέπει, ο Θεός δίνει αμέσως τη βοήθειά Του. Πολλές φορές προλαβαίνει τα αιτήματά μας.


Οι δάσκαλοι πρέπει να προσεύχονται για τους μαθητές και οι μαθητές για τους δασκάλους.

Δεν φθάνει μόνο ο λόγος, η συμβουλή και η διδασκαλία του δασκάλου, χρειάζεται και η προσευχή του.

«Ου δει μόνον συμβουλής αλλά και ευχής».

Αυτό είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του άριστου δασκάλου:

Να διορθώνει με τη συμβουλή του και να τονώνει με τις προσευχές του.

Η προσευχή του δασκάλου για τους μαθητές του είναι γνώρισμα της γνήσιας αγάπης.

Αλλά και οι μαθητές πρέπει να προσεύχονται για τους δασκάλους τους.


Οι εχθροί μας είναι ευεργέτες μας γιατί μας αναγκάζουν να γίνουμε προσεκτικότεροι και να προσευχηθούμε γι΄ αυτούς.

Όσο περισσότερο ασεβούν οι εχθροί της πίστεως, τόσο περισσότερο πρέπει να προσευχόμαστε

και να ικετεύουμε τον Θεό γι΄αυτούς.

Όταν η προσευχή συνδυάζεται με τη νηστεία, έχει μεγαλύτερη δύναμη και κάνει δυνατότερη την ψυχή,

η οποία αναζητεί τα ουράνια. Γι’ αυτό πρέπει να γεμίζουμε με μέτρο το στομάχι μας ώστε να μην το βαρύνουμε

και δεν μπορεί να γονατίσει.

Ο διάβολος, επειδή γνωρίζει πόσο μεγάλη είναι η ωφέλεια της προσευχής, προσπαθεί να μας ρίξει σε ραθυμία

ή φέρνει στο νου μας διάφορους λογισμούς ώστε να μας κάνει να φύγουμε από την προσευχή άκαρποι.


Η προσευχή της Εκκλησίας έχει πολλή μεγάλη δύναμη.

Μοιάζει με το ζέφυρο που, όταν φυσήξει πάνω στα πανιά του πλοίου, κινεί το σκάφος πιο γρήγορα κι από το βέλος.

Η προσευχή και η πρεσβεία των Αγίων μας ωφελούν πάρα πολύ,

υπό τον όρο ότι έχουμε μεταμεληθεί και επιστρέψει στην Πίστη.



(Από το βιβλίο «Παιδαγωγική Ανθρωπολογία Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου»)

orthodoxplanet

[XAPA]

Λόγια της Οσίας γερόντισσας Σοφίας Χοτοκουρίδου όπως τα μνημονεύουν οι μαθητές


Η μνήμη της τιμάται στις - 6 Μαΐου



«Ἐγὼ θὰ φύγω, ἀλλὰ νὰ ξέρετε· ἡ λαιμαργία θὰ χάσει τὸν κόσμον, ἡ λαιμαργία καὶ ἡ ὑπερηφάνεια…».

Πνευματικά λόγια, γεμάτα με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος από την ασκήτρια της Κλεισούρας Οσία Σοφία Χοτοκουρίδου,

…μία λαϊκή ασκήτρια, παράδειγμα για όλους μας.



«Καμμία φορὰ ὁ κόσμος ἀγριεύει, καὶ ὅταν ἔχει καὶ ὅταν δὲν ἔχει. Ὅταν δὲν ἔχει, ἀγριεύει χειρότερα».

«Ποτὲ μὴν πεῖτε ὅτι εἶμαι ἐγὼ καὶ περιφανεύεστε, καὶ σηκώνετε τὸ κεφάλι ψηλά.

Γιατὶ θά ‘ρθεῖ μία ὥρα ποὺ θὰ χτυπήσει, θὰ σὲ ἀνεβάσει πάνω στὸ λευκάδι

–βγαίναμε ἔξω καὶ μᾶς ἔδειχνε τὸ λευκάδι – καὶ μετὰ θὰ σὲ πετάξει κάτω, στὴ ρίζα».

«Θὰ μιλᾶς σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Καὶ σ’ ἕνα μικρὸ παιδάκι θὰ μιλᾶς· θὰ τὸ λὲς καλημέρα.

Κι αὐτὸ εἶναι σπλάχνο τοῦ Θεοῦ. Ἄσε ποὺ εἶναι μικρό. Γέννημα θρέμμα τοῦ Θεοῦ εἶναι».


«Ἡ περηφάνεια δὲν εἶναι ζωή. Σκαλιὰ κάνει ὁ Θεός. Ἀλλὰ ποιός τὰ ξέρει τὰ σκαλιά;

Σὲ ἀνεβάζει καὶ ὕστερα σὲ κατεβάζει».

«Ἐγὼ εἶμαι πολλὰ ἁμαρτωλή. Πῶς θὰ ἀξιωθῶ νὰ δῶ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ;»

«Ἐλᾶτε ὅλοι, μικροὶ μεγάλοι, ἐλᾶτε στὴν Παναγία· ἂν ἀγαπᾶτε, ἐλάτε στὴν Παναγία».


«Ἄχ, ἂν κάνουμε ἕνα καλό, λέμε κάναμε ἕναν καλόν.

Μὲ ποιά δύναμη κάναμε τὸ καλό; Μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ· ἔδωσέ σε ὁ Θεὸς εὐλογία καὶ ἔκανες τὸ καλό».

«Μικροὶ μεγάλοι νὰ ἔρθουν στὴν μετάνοια, νὰ μετανοοῦν. Νὰ γνωρίζουν ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἐπάνω.

Αὐτοὶ δὲν τὸ γνωρίζουν, σὰν τὰ ἄλογα ζῶα τρῶνε τὴν Παρασκευή.

Παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ μετανοοῦν, αὐτοὶ δὲν μετανοοῦν».


«Σᾶς παρακαλῶ, ὅποιος κάνει ὑπομονή, χαρὰ σ’ αὐτόν. Ὅποιος κάνει ὑπομονή, σὰν τὸν ἥλιο θὰ λάμψει.

Πολλὴ ὑπομονὴ νὰ κάνετε».

«Τὸ στόμα τὸ χρυσὸ ἐμίλησε καὶ εἶπε: Οἱ πεθεράδες νὰ σκεπάζουν, οἱ γεροντάδες νὰ σκεπάζουν.

Οἱ νέοι νὰ φυλάγουν τὰ λόγια του Θεοῦ· τριαντάφυλλα στὸ στόμα, χρυσὸ κρασάκι στὸ στόμα (=ἡ Θεία Κοινωνία),

νὰ εἶναι πάντα μὲ τὸν Θεόν.»

«Καὶ οἱ νέοι νὰ βάλουν στὸ νοῦ τους τὰ παντάψηλα τοῦ Θεοῦ λόγια.

Τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ σὰν τριαντάφυλλα νὰ εἶναι μέσα εἰς τὴν καρδίαν».


«Τὸ στόμα νὰ γίνει βασιλικὸς καὶ τριαντάφυλλον».

«Ἐγὼ χορτάτη εἶμαι ἀπ’ ὅλα· μόνον θυμίαμα δὲν χορταίνω, καντήλια, –πῶς νὰ στὸ πῶ;– κεριὰ δὲν χορταίνω».

«Ὅταν δίνετε νὰ μὴ λέτε ἔδωσα, ἔχασα, τάισα.

Ὁ Θεὸς σᾶς ἔδωσε τὰ ὑπάρχοντα, ὁ Θεὸς ἔδωσε εὐλογία, γιὰ νὰ δίνετε· ὅταν ἔρχονται ἀπὸ μακριά,

νὰ φιλοξενεῖτε καὶ νὰ τὰ δίνετε ὅλα».


«Δῶσε στοὺς φτωχούς. Ἐμεῖς εἴμαστε ἀχόρταγοι, ἀνόητοι, βλάσφημοι, λαίμαργοι».

«Ἐγὼ θὰ φύγω, ἀλλὰ νὰ ξέρετε· ἡ λαιμαργία θὰ χάσει τὸν κόσμον, ἡ λαιμαργία καὶ ἡ ὑπερηφάνεια».

«Ὁ Θεὸς περιμένει, περιμένει».

«Ἡ Παναγία κλαίει, κάθε μέρα κλαίει. Λέει στὸν Υἱόν της: «Υἱέ μου καὶ Θεέ μου, δῶσε στὸν κόσμον σοφία.

Συγχώρησε τὸν κόσμον.» Παναγία μου, προσκυνῶ τὴν χάρη σου.


Ὁ Κύριος λέει: Ἐγὼ κατέβηκα, σταυρώθηκα, καρφώθηκα καὶ αὐτοὶ δὲν πιστεύουν.»

Ἀναμένει ὁ Θεός, ἀναμένει. Κάνει ὑπομονή».

«Πολλὰ ὑπομονήν· πολλὰ ὑπομονήν.


«Τὰ μάτια κλειστά, τὸ στόμα κλειστό, τὰ αὐτιὰ κλειστά, γιὰ νὰ κερδίσουμε.

Ὁ κόσμος τί κάνει, τί εἶδες, τί ξέρεις;

Δὲν εἶδα τίποτα, δὲν ξέρω, χαπὰρ κι ἔχω (=δὲν ἔχω χαμπέρι, δὲν παίρνω εἴδηση).

Δὲν ἀκούω, δὲν βλέπω».


«Μυρίζω χῶμα, τὸ χῶμα μᾶς ἔπλασε, στὸ χῶμα θὰ πᾶμε. Ἐλᾶτε ἐσεῖς ποὺ εἶστε καλοί, θὰ ἁγιάσετε τὸ χῶμα».

«Τὸ καλὸν τὸ σῶμα θὰ ἁγιάσετε τὸ χῶμα, τὸ σῶμα τὸ κακὸν θὰ βρωμίσει τὸ χῶμα.

Νὰ μετανοήσετε, νὰ πάρετε τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ».


«Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ κάνει σοφὸν τὸν ἄνθρωπο.

Ποιός εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ;

Ὄχι νὰ φοβᾶσαι τὸν Θεό, ἀλλὰ νὰ φοβᾶσαι νὰ μὴν στενοχωρήσεις τὸν ἄλλο,

νὰ μὴν τὸν βλάψεις, νὰ μὴν τὸν ἀδικήσεις, νὰ μὴν τὸν κατηγορήσεις. Αὐτὴ εἶναι ἡ σοφία.

Ὕστερα τὰ ἄλλα, γιὰ νὰ ζήσεις, σὲ φωτίζει ὁ Θεὸς τί νὰ κάνεις».

«Ἅμα τὰ πράγματα τὰ ἀφήκεις στὸν Θεό, ἔρχονται μονάχα.

Μὴν προσπαθεῖς νὰ βγάλεις, ἅμα δὲν σὲ δώσει ὁ Θεός. Ὅσο τρέχεις, τόσο λίγο βγάζεις (=κερδίζεις)».


«Νὰ σκεπάζετε, νὰ σᾶς σκεπάζει ὁ Θεός».

«Τὸ σίδερο πῶς τὸ βάζουν στὴν φωτιὰ ἐπάνω, καὶ κοπανοῦνε. Καὶ κοπανίζουνε καὶ τὸ βάζουν στὴν φωτιά.

Καὶ κοπανοῦνε καὶ πάλι τὸ βάζουνε στὴν φωτιά. Ἐμεῖς σὰν τὸ σίδερο πρέπει νὰ εἴμαστε».

«Ἂν κάποιος θυμώσει, νὰ πάει ἀμέσως νὰ μιλήσει, νὰ λέει δῶσε μου ἕνα κάτι, καὶ νὰ μιλήσει.

Θυμὸν νὰ μὴν κρατοῦμε. Ὁ θυμὸς εἶναι κακὸν πράγμα.

Ὅποιος εἶναι θυμωμένος καὶ ἀντίδωρο δὲν πρέπει νὰ παίρνει».


«Νὰ μὴν κάνετε χρέη, νὰ εἶστε ἐλεύθεροι, ἡ ψυχὴ νὰ φύγει ἀπάνω».

«Τὴν Κυριακὴ νὰ μὴν κάνεις οὔτε πίττες οὔτε τίποτα, μόνο τὶς πιὸ ἀναγκαῖες δουλειές.

Ἡ Κυριακὴ εἶναι μέρα τοῦ Θεοῦ. Κυριακὴ νὰ μὴ δουλεύετε. Ὅποιος δουλεύει τὴν Κυριακὴ εἶναι κλέφτης.

Τὰ χέρια του λερώνει, ὅπως οἱ κλέφτες. Τὴν Δευτέρα νὰ κάνετε καλωσύνες».


«Πολλὰ λόγια νὰ μὴ λέτε, λίγα καὶ εὐλογημένα.

Νὰ ἀγαπᾶτε τὸν Θεὸν καὶ ἡ καρδία σας νὰ λάμπει ὡσὰν τὸν ἥλιον».



Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Σοφία, ἡ ἀσκήτισσα τῆς Παναγίας» ἐκδ. Ἱ. Μ. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου Κλεισούρας. (Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία).


simeiakairwn

[XAPA]

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ


Στις 7 Μαΐου η εκκλησία μας εορτάζει την εύρεση του τιμίου λειψάνου του



Ο Όσιος Νείλος έζησε τον 16ο αιώνα. Κατήγετο από ένα χωρίον της Τριπόλεως της Πελοποννήσου.

Ασκήτευσεν εις το Άγιον Όρος και εκοιμήθη την 12ην Νοεμβρίου του έτους 1651.

Εκ του τάφου του Οσίου ανέβλυσεν ευωδέστατον μύρον δι' αυτό και ονομάζεται μυροβλήτης.


«Κατά το 1900 έτος βαδίζοντας προς τον μεσασμόν του 8ου αιώνος (5.508 χρόνια απο Αδάμ + 2000 μ.Χ. = 7.508 χρόνια)

άρχεται ο κόσμος του καιρού εκείνου, να γίνεται αγνώριστος.

Όταν πλησιάσει ο καιρός της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα σκοτιστεί η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη

τα της σαρκός και θα πληθυνθη σφόδρα η ασέβεια και η ανομία' τότε άρχεται ο κόσμος να γίνεται αγνώριστος

μετασχηματίζονται αι μορφαί των ανθρώπων και δέν γνωρίζωνται οι άνδρες από τάς γυναίκας διά της αναισχύντου

ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής' οι τότε άνθρωποι θά αγριέψουν και θα γίνουν ωσάν θηρία από την πλάνην του αντιχρίστου.


Δέν θα υπάρχει σεβασμός εις τούς γονεις και τους γεροντότερους, η αγάπη θα εκλείψει,

οι ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και ιερείς θα είναι άνδρες κενόδοξοι,

παντελώς μή γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν.


Τότε θα αλλάξουν τά ήθη και αι παραδόσεις των Χριστιανών και της Εκκλησίας.

Η σωφροσύνη θα απολεσθεί από τους ανθρώπους και θα βασιλεύσει η ασωτία.

Το ψεύδος και η φιλαργυρία θα φθάσουν εις τόν μέγιστον βαθμόν, και ουαί εις τους θησαυρίζοντας αργύρια.


Αί πορνείαι, μοιχείαι, αρσενοκοιτίαι, κλοπαί και φόνοι, θά πολιτεύωνται, εν τω καιρω εκείνω,

και διά την ενέργειαν της μεγίστης αμαρτίας και ασελγείας, οι άνθρωποι θέλουν στερηθεί

την χάριν του Αγίου Πνεύματος όπου έλαβον εις το Άγιον Βάπτισμα ως και την τύψιν της συνειδήσεως.


Αί εκκλησίαι του Θεού θά στερηθούν ευλαβών και ευσεβών ποιμένων και αλοίμονον τότε εις τούς εν τω κόσμω

ευρισκομένους Χριστιανούς οι οποίοι θα στερηθούν τελείως την πίστην, διότι δέν θά βλέπουν απο κανέναν φως επιγνώσεως,

τότε θά αναχωρούν από τον κόσμον εις τα ιερά καταφύγια διά να εύρουν ψυχικήν ανακούφησιν των θλίψεών των

και παντού θα ευρίσκουν εμπόδια και στεναχωρίας. Και πάντα ταυτα γενήσονται διά τό ότι ο Αντίχριστος θέλη κυριεύση

τά πάντα, και γενήσεται εξουσιαστής πάσης της Οικουμένης και θά ποιη τέρατα και σημεια κατά φαντασίαν'

θέλει δέ δώση πονηράν σοφίαν εις τόν ταλαίπωρον άνθρωπον, να εφεύρη νά ομιλεί ο είς πρός τον άλλον,

από την μίαν άκρην της γης, έως την άλλην' τότε θά πέτανται στόν αέρα ως πτηνά

και διασχίζοντες τόν βυθόν της θαλάσσης ως ιχθύες.


Και ταυτα πάντα ποιουντες οί δυστυχεις άνθρωποι, διαβουντες εν ανέσει, μή γνωρίζοντες οι ταλαίπωροι

ότι ταυτα εστί πλάνη του Αντιχρίστου. Και τόσον θά προοδεύση την επιστήμην κατά φαντασίαν ο πονηρός,

ώστε αποπλανησαι τούς ανθρώπους και μη πιστεύει είς την ύπαρξην του τρισυποστάτου Θεου.


Τότε βλέπων ο Πανάγαθος Θεός την απώλειαν του ανθρωπίνου γένους, θέλει κολοβώση τάς ημέρας,

διά τους ολίγους σωζωμένους, διότι θέλει πλανείσαι εί δυνατόν και τους εκλεκτούς.


Τότε αιφνιδίως θέλει έλθη η δίστομος ρομφαία και θα θανατώσει τόν πλάνον και τους οπαδούς αυτού…».

(Πιστόν αντίγραφον από το βιβλίον «Ευαγγελικός Κήπος», της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου).



pigizois

[XAPA]

Τι προεικονίζει το «Μέγα σημείο», που είδε ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψη



Το Μέγα σημείο που είδε ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής,

προεικόνιζε την πανεύσπλαχνη Σκέπη μας,

το οποίο σημείο θα φανερωθεί κατά τη συντέλεια όλης της κτίσεως.


«Ανοίχτηκε ο Ναός του Θεού, που είναι στον ουρανό, και φανερώθηκε η κιβωτός… και ακολούθησαν αστραπές,
φωνές, βροντές, σεισμός και χοντρό χαλάζι. Και φανερώθηκε στον ουρανό μεγάλο σημείο, μια γυναίκα ντυμένη με τον ήλιο» (Αποκ. ια’ 19, ιβ’ 1).


Γιατί άραγε το σημείο που προεικονίζει την Υπεραγία Θεοτόκο δεν φανερώθηκε πριν από τις αστραπές,

τις βροντές, τις φωνές, τους σεισμούς και το χαλάζι, οπότε όλα ειρήνευαν,

αλλά φανερώθηκε στη διάρκεια αυτής της φοβερής ταραχής του ουρανού και της γης;


Για να φανερωθεί με αυτόν τον τρόπο ότι η Παμμακάριστη καταφυγή και υπεράσπισή μας σ’ αυτή τη δεινή

κατάσταση του καιρού, ενώ θα πλησιάζει η καταστροφή μας, θα προφτάσει να μας βοηθήσει και να μας

σκεπάσει από τα μελλοντικά κακά.


Αλλά και από τα τωρινά, όπως από τις σαν αστραπές δελεαστικές μάταιες ηδονές του κόσμου,

από τις φωνές της βιοτικής υπερηφανείας και κενοδοξίας,

από τις βροντές της απροσδόκητης επιδρομής των εχθρών,

από το σεισμό των παθών και από τη χάλαζα

άνωθεν τιμωριών ημών εξαιτίας των αμαρτιών μας.


Όταν δηλαδή όλα αυτά τα δεινά θα μας περικυκλώνουν,

τότε - εφόσον το ζητήσουμε -

θα φανερώνεται σαν Μέγα σημείο

η τάχιστη βοήθεια του γένους των Χριστιανών,

η οποία μας σκεπάζει και διαφυλάττει

με την αόρατη προστασία της.



από το βιβλίο: «Η Μητέρα των Χριστιανών – Γιορτές και θαύματά της στον Άθωνα» -Ιερομόναχος Μάξιμος (τ. γραμματέας της Ιεράς Κοινότητος Αγίου Όρους).


simeiakairwn