Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Το Μεγαλείο του Ελληνα


Ήταν το καλοκαίρι του 1974…

Τα τουρκικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Κύπρο. Και σκορπούν το θάνατο.

Στην Μόρφου συμβαίνει ένα συνταρακτικό γεγονός.

Τούρκοι στρατιώτες συλλαμβάνουν 15 χριστιανούς.

Τους φέρνουν στην αυλή του σπιτιού ενός Ελληνοκυπρίου δασκάλου…. και τους καταδικάζουν σε θάνατο.

Ετοιμάζουν τα όπλα.


Στρέφουν τους αιχμαλώτους (άνδρες, γυναίκες, μικρά παιδιά) στον τοίχο.

Θρήνος, κλαυθμός, οδυρμός.

Τραγικές στιγμές για τους μελλοθάνατους.

Περιμένουν μέσα σε κλίμα φόβου και αγωνίας τον Τούρκο αξιωματικό να έλθει και να διατάξει «πυρ».

Στρέφουν τότε το νου τους και την καρδιά τους στην Ελπίδα των Απελπισμένων.

Και προσεύχονται όλοι τους θερμά για το τελευταίο τους ταξίδι και ιδιαίτερα ο δάσκαλος:

«Θεέ μου, συγχώρεσέ μας και δέξου μας κοντά Σου. Μνήσθητι ημών, Κύριε, εν τη Βασιλεία Σου».


Ο Τούρκος αξιωματικός έρχεται.

Κοιτάζει τους στρατιώτες του με τα όπλα, κοιτάζει βλοσυρός και τους μελλοθάνατους. Ρίχνει μια ματιά προς τα πάνω.

Μια κληματαριά απλώνεται και σκεπάζει την αυλή. Ζητάει ένα τσαμπί σταφύλι…….

….. για να παρατείνει έτσι σκόπιμα την αγωνία των αιχμαλώτων….

Παίρνει το τσαμπί. Μα, ενώ ετοιμάζεται να το φάει, ακούγεται δυνατή η φωνή του δασκάλου:

Μην το φας!

Προχτές το ράντισα με φάρμακο.

Είναι ισχυρό δηλητήριο! Θα πεθάνεις!


Ο αξιωματικός μένει άναυδος. Και γεμάτος κατάπληξη ρωτάει:

Καλά, αφού ξέρεις, ότι σε λίγο θα δώσω διαταγή να σας σκοτώσουν, γιατί δεν με άφησες να το φάω και έτσι να με εκδικηθείς;

Του απάντησε ο δάσκαλος, με ειρήνη και γαλήνη:

Είμαι χριστιανός.

Και τώρα που πρόκειται να φύγω από τον κόσμο αυτό και να παρουσιασθώ ενώπιον του Θεού,

δεν θα ήθελα να βαρύνω την ψυχή μου με μια αμαρτία τόσο βαρειά.

Ο Τούρκος αξιωματικός συγκλονίζεται, για μια ακόμα φορά.


Στρέφεται και λέει στους στρατιώτες του:

Αν έβρισκα έναν τέτοιο Τούρκο, θα έδινα και τη ζωή μου ακόμα!

Μαζέψτε τα όπλα και αφήστε τους ελεύθερους όλους!


Χρειάζονται σχόλια ;

Η Δύναμη της Χριστιανικής Αγάπης, είναι ισχυρότερη από τα όπλα.

νικάει ΤΑ ΠΑΝΤΑ …..


Αρχιμ. Γρηγόριος Λίχας Ι. Μ. Προφήτου Ηλίου Πρεβέζης.
Περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ Ιούλιος Σεπτέμβριος 2005, ΤΕΥΧΟΣ 40


anaplastiki.blogspot

[XAPA]

᾿


Επὶ τῇ ἱερᾷ μνήμῃ τῆς ῾Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης (17η ᾿Ιουλίου)

Πῶς ἡ ῾Αγία Μαρῖνα ἔσωσε τὸν μικρὸ ᾿Ανδρέα Βασιλείου ἀπὸ τὴν Λεμεσὸ τῆς Κύπρου*

Γράφει ἡ Θεοπούλα Παναγιώτου


Η ΑΜΕΣΗ ἐπικοινωνία μεταξὺ στρατευομένης καὶ θριαμβεύουσας᾿Εκκλησίας ἀποτελεῖ σύνηθες καὶ φυσιολογικὸ
φαινόμενο γιὰ τὸν συνειδητοποιημένο πιστό, ὁ ὁποῖος εἴθισται νὰ ἐπικαλεῖται τοὺς ῾Αγίους ὡς πρεσβευτὲς
ἐπίλυσης τῶν προβλημάτων πρὸς τὸν Θεό.

***

ΑΥΤΟ λοιπὸν ἔπραξε μιὰ οἰκογένεια ἀπὸ τὴν Κύπρο, γνωστὴ ἀπὸ τὶς τηλεοπτικὲς ἐκκλήσεις ποὺ ἔκανε πρὶν ἀπὸ δύο χρόνια γιὰ
τὴν ἐξεύρεση δότη, προκειμένου νὰ βρεθεῖ μόσχευμα γιὰ ἐγχείρηση στὸ μικρὸ παιδί τους, τὸν ᾿Ανδρέα ποὺ ἔπασχε ἀπὸ λευχαιμία.
Μόσχευμα βρέθηκε καὶ οἱ γονεῖς ἑτοιμάσθηκαν γιὰ νὰ ταξιδεύσουν στὶς ΗΠΑ, ὅπου θὰ γινόταν ἡ λεπτὴ χειρουργικὴ ἐπέμβαση
μεταμόσχευσης μυελοῦ.

῞Ολοι θυμόμαστε τότε τὴν ἀγωνία τῆς οἰκογένειας τοῦ Βάσου Βασιλείου ἀπὸ τὴ Λεμεσὸ καὶ τὶς καθημερινὲς ἐκκλήσεις τους στὸν
Χριστό μας καὶ τοὺς ῾Αγίους Του γιὰ νὰ σώσει τὸ παιδί τους. Πρὶν λοιπὸν ξεκινήσουν γιὰ τὴν ἐγχείρηση, οἱ γονεῖς ἄκουσαν γιὰ
τὰ θαύματα τῆς ῾Αγίας Μαρίνας καὶ πῆραν τὴν πρωτοβουλία νὰ τηλεφωνήσουν στὸ ὁμώνυμο Μοναστήρι στὴν ῎Ανδρο καὶ νὰ ζητήσουν τὴν εὐλογία Της.

– 2 –

Στὸ τηλέφωνο, ὁ ῾Ηγούμενος τῆς Μονῆς ᾿Αρχιμανδρίτης Κυπριανὸς ὑποσχέθηκε στὴν μητέρα τοῦ ᾿Ανδρέα πὼς θὰ προσευχηθεῖ
στὴν ῾Αγία. «Αὔριο ἡ ῾Αγία Μαρίνα θὰ εἶναι στὸ χειρουργεῖο», εἶπε χαρακτηριστικά.
῞Οπως ὁμολογεῖ ὁ κ. Βάσος Βασιλείου σὲ συνομιλία ποὺ εἴχαμε μαζί του, ὁ ἴδιος θεώρησε τὰ λόγια τοῦ ῾Ηγουμένου ὡς παρηγοριὰ
καὶ δὲν ἔδωσε σημασία.

***

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, μὲ τὴν εὐχὴ τοῦ ῾Ηγουμένου Κυπριανοῦ στὶς ἀποσκευές τους καὶ μὲ ἀκράδαντη τὴν πίστη γιὰ τὴν βοήθεια τῆς ῾Αγίας
Μαρίνας, οἱ δύο γονεῖς καὶ ὁ μικρὸς ᾿Ανδρέας μετέβησαν στὶς ΗΠΑ. Μετὰ τὶς καθιερωμένες προκαταρκτικὲς ἐξετάσεις προετοιμασίας ὁ
μικρὸς ᾿Ανδρέας εἰσῆλθε γιὰ τὴν πραγματικὰ πολὺ σοβαρὴ καὶ λεπτὴ ἐγχείρηση.

Λίγη ὥρα πρὶν τὸ χειρουργεῖο καὶ τὴν ἐγχείρηση μυελοῦ, παρουσιάστηκε στὸν ἰατρὸ ποὺ θὰ χειρουργοῦσε τὸν μικρὸ ᾿Ανδρέα
μία γυναίκα. Εἶπε πὼς εἶναι ῾Ελληνίδα προσωπικὴ γιατρὸς τοῦ μικροῦ᾿Ανδρέα καὶ παρακάλεσε νὰ παρακολουθήσει τὴν ἐγχείρηση.

῾Η συζήτηση τῆς γυναίκας μὲ τὸν χειροῦργο ἔδειχνε πὼς κατεῖχε τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη καὶ δὲν ἄφηνε καμιὰ ἀμφιβολία στὸν χειροῦργο νὰ σκεφθεῖ πὼς δὲν εἶναι ἰατρός. ᾿Εκεῖνος πάντως τῆς εἶπε πὼς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ βρίσκεται στὸ χειρουργεῖο ξένος ἰατρὸς
καὶ πὼς ἀποτελοῦσε πρακτικὴ τῆς ἰατρικῆς του ὁμάδας νὰ μὴν μετέχουν ἄλλοι στὶς λεπτὲς αὐτὲς ἐγχειρήσεις.
῾Η ἐπιμονὴ ὅμως τῆς γυναίκας ἔκαμψε τὴν ἀρχικὴ ἀδιαλλαξία τοῦ χειρούργου. ῎Ετσι κατάφερε νὰ εἰσέλθει στὴν συνέχεια στὸ χειρουργεῖο μαζί του. ῎Ετσι καὶ ἔγινε.

῾Η ἄγνωστη ἰατρὸς εἰσῆλθε στὸ χειρουργεῖο καὶ ὄχι ἁπλῶς παρακολουθοῦσε, ἀλλὰ συμμετεῖχε ἐνεργὰ στὴν ἐγχείρηση τοῦ μικροῦ
᾿Ανδρέα. ᾿Αρκετὲς φορὲς μάλιστα ἔδωσε τὶς κατευθύνσεις γιὰ τὸ πῶς ἔπρεπε νὰ προχωρήσει ἡ ἐπέμβαση. ῞Ολα πῆγαν καλὰ καὶ ὁ
γιατρὸς περιχαρής, ἀφοῦ τὴν εὐχαρίστησε, ἐξῆλθε τοῦ χειρουργείου. Τὸ ζεῦγος Βασιλείου ἔτρεξε νὰ πληροφορηθεῖ γιὰ τὸ πῶς πῆγε
ἡ ἐγχείρηση. «῞Ολα πῆγαν πολὺ καλά», τοὺς εἶπε.

Καὶ πρόσθεσε:«Ποῦ εἶναι ἡ ῾Ελληνίδα γιατρὸς ποὺ στείλατε;»
Οἱ γονεῖς ἔκπληκτοι τοῦ ἀπάντησαν ὅτι δὲν εἶχαν φέρει κάποια γιατρὸ καὶ δὲν γνωρίζουν κάτι σχετικό. ῾Ο χειροῦργος ὅμως ἐπέμε-
νε καὶ τοὺς εἶπε, πὼς ὅταν ἐξῆλθε ἀπὸ τὸ χειρουργεῖο, ἡ γιατρὸς τοῦ μικροῦ ᾿Ανδρέα, παρέμεινε γιὰ λίγο
μέσα μὲ τὴν ὑπόλοιπη ἰατρικὴ ὁμάδα. ῾Ως ἐκ τούτου, κάπου ἐκεῖ γύρω ἔπρεπε νὰ εἶναι καὶ τοὺς προέτρεψε νὰ τὴν συναντήσουν καὶ νὰ τὴν στείλουν στὸ γραφεῖο του.

Μάταια ὅμως ἔψαχναν νὰ τὴν βροῦν. ῾Η γιατρὸς εἶχε ἐξαφανισθεῖ.῾Η μητέρα τοῦ ᾿Ανδρέα, ἀγκαλιάζοντας τὸν σύζυγό της, τοῦ εἶπε πὼς ἡ γιατρὸς ἦταν ἡ ῾Αγία Μαρίνα καὶ πῶς τὰ λεγόμενα τοῦ Γέροντα Κυπριανοῦ ἐπιβεβαιώθηκαν. Τὰ δάκρυα εὐγνωμοσύνης καὶ χαρᾶς πλημμύρισαν τὰ μάτια τους. Θυμήθηκαν αὐτὸ ποὺ τοὺς εἶχε πεῖ ὁ σεβαστὸς Γέροντας καὶ ῾Ηγούμενος τῆς ὁμώνυμης ἱερᾶς Μονῆς. «Πηγαίνετε στὴν ᾿Αμερικὴ καὶ ἡ ῾Αγία Μαρῖνα θὰ εἶναι μέσα στὸ χειρουργεῖο».

***

ΤΗΝ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ χαρά τους γιὰ τὴν ἐπιτυχὴ ἔκβαση τῆς ἐγχείρησης καὶ τὴν ἐπαναφορὰ τῆς ὑγείας τοῦ μικροῦ ᾿Ανδρέα τὴν μετέφεραν στὰ ΜΜΕ, μιλώντας γιὰ τὸ ἀληθινὸ θαῦμα.῾Ο πατέρας τοῦ δωδεκάχρονου σήμερα ᾿Ανδρέα, σὲ τηλεφωνικὴ
ἐπικοινωνία μας, ἀνέφερε γεγονότα θαυματουργὰ ποὺ συνδέθηκαν μὲ τὴν ἴαση τοῦ παιδιοῦ τους.

Μάλιστα, πολλὲς φορές, ἀρκετὰ συγκινημένος, μίλησε γιὰ τὴν δύναμη τῆς προσευχῆς. «῞Ολο τὸ ῞Αγιον ῎Ορος προσευχόταν γιὰ
τὸν ᾿Ανδρέα. ῎Αγνωστος κόσμος προσευχήθηκε καὶ τὸ θαῦμα δὲν ἄργησε», ἔλεγε καὶ ξανάλεγε ὁ κ. Βάσος Βασιλείου.
Μάλιστα, σκέφτεται νὰ ἐκδώσει βιβλίο καὶ τὰ ἔσοδα ποὺ θὰ συγκεντρωθοῦν ἀπὸ τὴν διάθεσή του νὰ δοθοῦν ἐξ ὁλοκλήρου ὡς
βοηθήματα στὶς οἰκογένειες ποὺ ἔχουν παιδιὰ μὲ λευχαιμία.᾿Απὸ τότε, ἔβαλαν ὡς τάμα νὰ βρίσκονται πάντοτε οἰκογενειακῶς στὴν ῎Ανδρο τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης τῆς ῾Αγίας Μαρίνας.

῎Ετσι καὶ πράττουν, ἐνῶ ὅπως ἀνέφερε Μοναχὸς τῆς Μονῆς, μὲ τὸν ὁποῖο συνομιλήσαμε δύο φορὲς ἴσως καὶ παραπάνω,
τὰ δύο χρόνια ποὺ μεσολάβησαν ἀπὸ τότε ἡ οἰκογένεια Βασιλείου μεταβαίνει ἀπὸ τὴν Λεμεσὸ κάθε καλοκαίρι
στὴν ῎Ανδρο γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὴν῾Αγία Μαρῖνα, ποὺ ἔσωσε τὸν μικρὸ ᾿Ανδρέα.

***

ΕΙΝΑΙ ἀλήθεια, ὅτι οὐδέποτε ἀπουσίασαν τὰ θαύματα τῶν ῾Αγίων ἀπὸ τὴν ζωὴ τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας καὶ εἴθε ὁ Πανάγαθος
Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστὸς νὰ μᾶς ἐνισχύει τὴν πίστη μας μὲ τὰ θαύματα τῶν ῾Αγίων μας.

• Εὐχαριστοῦμε θερμῶς τὴν κ. Σπυριδούλα Κυριακοπούλου, συνταξιοῦχο ἰατρό, ποὺ εἶχε τὴν εὐγενὴ καλοσύνη νὰ μᾶς ἐνημερώσει γιὰ τὸ ἀνωτέρω θαῦμα. Θερμὲς εὐχαριστίες στὸν ῾Ηγούμενο τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς καὶ στὴν ᾿Αδελφότητα γιὰ τὶς διευκρινίσεις καὶ τὶς ἀπαντήσεις στὰ ἐρωτήματα ποὺ τοὺς θέσαμε. Τὸ τηλέφωνο τῆς Μονῆς ῾Αγίας Μαρίνας ῎Ανδρου εἶναι: 2282024074 .

Εὐχαριστοῦμε, τέλος, καὶ τὸν κ. Βάσο Βασιλείου γιὰ τὴν εὐγενῆ καλοσύνη του καὶ τὶς διευκρινίσεις ποὺ παρεῖχε γιὰ τὴν καταγραφὴ τοῦ θαύματος.

(*) ᾿Εφημερ. «Στῦλος ᾿Ορθοδοξίας», ἀριθ. 64/᾿Ιανουάριος 2006, σελ. 15

imoph.org

[XAPA]

Άγιος Νεκτάριος: Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη.



Οἱ πειρασμοὶ παραχωροῦνται γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ κρυμμένα πάθη, νὰ καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νὰ θεραπευθεῖ ἡ ψυχή.

Εἶναι καὶ αὐτοὶ δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους.

Γί’ αὐτὸ ἄφησε μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν ἑαυτό σου στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ ζήτησε τὴ βοήθειά Του,

ὥστε νὰ σὲ δυναμώσει στὸν ἀγώνα σου.

Ἡ ἐλπίδα στὸ Θεὸ δὲν ὁδηγεῖ ποτὲ στὴν ἀπελπισία. Οἱ πειρασμοὶ φέρνουν ταπεινοφροσύνη.

Ὁ Θεὸς ξέρει τὴν ἀντοχὴ τοῦ καθενός μας καὶ παραχωρεῖ τοὺς πειρασμοὺς κατὰ τὸ μέτρο τῶν δυνάμεών μας.

Νὰ φροντίζουμε ὅμως κι ἐμεῖς νὰ εἴμαστε ἄγρυπνοι καὶ προσεκτικοί, γιὰ νὰ μὴ βάλουμε μόνοι μας τὸν ἑαυτό μας σὲ πειρασμό.


Ἐμπιστευτεῖτε στὸ Θεὸ τὸν Ἀγαθό, τὸν Ἰσχυρό, τὸν Ζῶντα, καὶ Αὐτὸς θὰ σᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀνάπαυση.

Μετὰ τὶς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματικὴ χαρά.

Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς θλίψεις γιὰ τὴ δική Του ἀγάπη.

Μὴ λιποψυχεῖτε λοιπὸν καὶ μὴ δειλιάζετε.

Δὲν θέλω νὰ θλίβεστε καὶ νὰ συγχύζεστε γιὰ ὅσα συμβαίνουν ἀντίθετα στὴ θέλησή σας, ὅσο δίκαιη κι ἂν εἶναι αὐτή.

Μία τέτοια θλίψη μαρτυρεῖ τὴν ὕπαρξη ἐγωϊσμοῦ.

Προσέχετε τὸν ἐγωϊσμό, ποὺ κρύβεται κάτω ἀπὸ τὴ μορφὴ τοῦ δικαιώματος.

Προσέχετε καὶ τὴν ἄκαιρη λύπη, δημιουργεῖται ὕστερ’ ἀπὸ ἕναν δίκαιο ἔλεγχο.

Ἡ ὑπερβολικὴ θλίψη γιὰ ὅλα αὐτὰ εἶναι τοῦ πειρασμοῦ.

Μία εἶναι ἡ ἀληθινὴ θλίψη. Αὐτὴ ποὺ δημιουργεῖται, ὅταν γνωρίσουμε καλὰ τὴν ἄθλια κατάσταση τῆς ψυχῆς μας.

Ὅλες οἱ ἄλλες θλίψεις δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.

Φροντίζετε νὰ περιφρουρεῖτε στὴν καρδιά σας τὴ χαρὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

καὶ νὰ μὴν ἐπιτρέπετε στὸν πονηρὸ νὰ χύνει τὸ φαρμάκι του.

Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ὁ παράδεισος, ποὺ ὑπάρχει μέσα σας, μετατραπεῖ σὲ κόλαση.



«Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.


psigmataorthodoxias

[XAPA]

Μή διώχνετε τό Θεό ἀπό τά παιδιά σας...


Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς




Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι ἀφοσιώνονται σέ Σένα Κύριε. Οἱ ἄλλοι ἐπαναστατοῦν ἐναντίον Σου.

Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι εἶναι ἡ διαχωριστική γραμμή ἀνάμεσα στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν

(ἡ φωτεινή ὕπαρξη) καί στό σκόταδι τῆς ἀνυπαρξίας (Ματθ. 18. 2-5).

Οἱ φύλακες τῶν παιδιῶν ὀνομάζουν τούς ἑαυτούς των, γονεῖς,

καί ἐγκαταλείπουν τά παιδιά Σου στό χάος.


Οἱ φύλακες παρουσιάζονται ὡς γονεῖς καί γι᾽ αὐτό καθοδηγοῦν τά παιδιά Σου

σάν νά εἶναι προσωπική τους ἰδιοκτησία.

Ἀκριβῶς γι᾽ αὐτό παρεκτρέπονται καί διασποῦν τό ρόλο τους.

Τά παιδιά πού ἐσεῖς οἱ φύλακες ἔχετε ἀπαγάγει ἀνήκουν σέ κάποιον ἄλλον

καί σεῖς εὐθύνεστε γιά κλοπή καί ληστεία.


Δέν σᾶς ἀνήκει οὔτε ἡ δική σας ζωή, οὔτε ἡ ζωή τῶν παδιῶν σας

γιά τήν ὁποία ἐσεῖς ἔχετε μόνο τό ρόλο τοῦ ἀγωγοῦ.

Ὅλα ἀνήκουν σέ κάποιον ἄλλον, ἐκτός ἀπό τήν ἐσωτερική κακία σας

καί τήν ἀδυναμία πού εἶναι μόνο δική σας.


Γιά ὅτι ἄλλο κατέχετε θά θεωρηθεῖτε ὑπεύθυνοι κλοπῆς.

Δηλαδή εὐθύνεστε γιά ληστεία γιατί οἰκειοποιηθήκατε αὐτά πού στήν οὐσία

δέν εἶναι δικά σας ἀλλά ἀνήκουν σέ κάποιον ἄλλον.

Θά εὐθύνεστε γιά ληστεία ἐπειδή ἔχετε ἀκρωτηριάσει ἐκεῖνα πού ἀνήκουν σέ ἄλλον.


Πάνω στή γῆ, ὑπάρχουν μόνο φύλακες, ὄχι δημιουργοί.

Φύλακες τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, καί αὐτό εἶναι μέγιστη τιμή.





Ὁ Θεός σᾶς ἔχει ἐμπιστευτεῖ τήν προστασία, τήν κηδεμονία τοῦ πολυτιμότερου θησαυροῦ Του.

Καί αὐτό εἶναι ἀνυπολόγιστη τιμή.

Ἐκεῖνος πού δέν ἔχει γεννηθεῖ καί ἑπομένως δέν τοῦ ἔχουν ἐμπιστευθεῖ τήν προστασία κανενός

θά εἶναι ποιό εὐλογημένος ἀπό σένα, ἄν ἡ κηδεμονία πού ἀσκεῖς εἶναι βδελυγμία

καί ἀπονέκρωση τῶν ψυχῶν (Ματθ. 18. 6).


Γιατί ἄλλο νά χαίρεστε πού ἔχετε παιδιά παρά μόνο γιά νά ἀγρυπνεῖτε γι᾽ αὐτά

καί νά τά φυλάγετε σάν νά εἶναι ἄγγελοι, ἀπό τόν οὐρανό;

Γιατί νά λυπᾶστε γι᾽ αὐτά ὅταν φεύγουν νωρίς καί πετοῦν μέ τούς ἀγγέλους στόν παράδεισο;

Ἀπολαμβάνετε ἤ στεναχωρεῖστε γιά κάτι πού ἀνήκει σέ ἄλλον.

Μή φροντίζετε μόνο νά διατηρεῖτε τό σῶμα τῶν παιδιῶν σας ἀσφαλές

γιατί ἀκόμα καί οἱ ἀλεποῦδες τό ἴδιο κάνουν γιά τά μικρά τους.


Ἀλλά βασικά ἐνδιαφερθεῖτε γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή τῶν παιδιῶν σας.

Ἐάν ἐσεῖς ἐνδιαφέρεστε γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ,

Ἐκεῖνος θά φρόντισει γιά ὅλα τά ὑπόλοιπα.

Καί ὅ,τι ἐσεῖς συσσωρεύετε μέ πόνο καί κόπο γιά τά παιδιά σας

Ἐκεῖνος τούς τά παρέχει ἄνετα καί ταχύτητα. (Ματθ 6: 33).

Μή διώχνετε τό Θεό ἀπό τά παιδιά σας, γιατί θά τούς στερήσετε τήν εἰρήνη,

τήν εὐτυχία, τήν ὑγεία καί τήν εὐημερία τους.




Σέ ἀνθρώπους πού ἔχουν ἐγκαταλείψει τό Θεό, καί ὁλόκληρο τόν κόσμο νά τούς ἀφήσετε,

εἶναι σάν νά τόν ἀφήνετε σέ πεινασμένους πού θά τόν καταβροχθίσουν ὁλόκληρο

καί ἀκόμη θά πεινοῦν καί θά πεθάνουν ἀπό τήν πεῖνα.

Πολλές φορές κάνετε τό πᾶν γιά νά ἐξασφαλίσετε ἕνα κομμάτι ψωμί γιά τά παιδιά σας

ἀλλά ἀδιαφορεῖτε τελείως ἔστω καί γιά τήν παραμικρή ποσότητα τροφῆς τῆς ψυχῆς καί τῆς συνειδήσεώς τους.


Μόνο μ᾽ αὐτή τήν τροφή ἐξασφαλίζετε ἀπόλυτα τό μέλλον τῶν παιδιῶν σας καί ἐσεῖς ἐλκύετε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Βασιλιάς Θεός ἐμπιστεύετε τά παιδιά Του στήν κηδεμονία σας.

Θά ἀνταμείψει δέ βασιλικά ἐκείνους πού ἀληθινά προστατεύουν τήν «πριγκιπική γενιά»

καί δέν σβύνουν μέ τόν τρόπο τους τό Ὄνομα τοῦ Πατέρα ἀπό τή μνήμη τῶν παιδιῶν Του.


Μέσω τῶν παιδιῶν Του ὁ Βασιλιάς παρακολουθεῖ ἐσᾶς πού τά φροντίζετε καί περιμένει τήν ἀνταπόκρισή σας.

Ἄν ἡ ἀπάντησή σας εἶναι «νεκρή» αὐτό θά σημαίνει ὅτι φροντίζετε....πτώματα!.

Τά παιδιά – πολύτιμες ὕπαρξεις γιά τό Θεό – μαζί μέ τούς ἁγίους

εἶναι στραμένα ἀπόλυτα καί εἰλικρινά πρός τό Θεό...

Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι θά κρίνουν τόν κόσμο.

Ἐμεῖς οἱ ἄλλοι εἴμαστε ἐπαναστάτες....


Πρόσεχε, ψυχή μου,

πρόσεχε καί μήν κάνεις λάθη.




hellas-orthodoxy.

[XAPA]

20 Ιουλίου, τιμάται η μνήμη του προφήτη Ηλία


Σαν πνοή αύρας λεπτής


Όταν βασίλευαν ο Αχάβ και η Ιεζάβελ, πολλοί Ισραηλίτες είχαν ξεχάσει τον αληθινό Θεό και λάτρευαν τα είδωλα,

τον ψεύτικο θεό, τον Βάαλ.

Ο προφήτης Ηλίας, πικραμένος απ΄ τη ασέβεια και των βασιλέων και του λαού,

έφυγε στην έρημο κοντά στον χείμαρρο Χοράθ κι εκεί έζησε μόνος σ΄ ένα σπήλαιο.

Ένας κόρακας του έφερνε ψωμί το πρωί και κρέας το βράδυ.

Κατά την εντολή του Θεού ο μεγάλος προφήτης συγκρούσθηκε στο όρος Καρμήλιο με τους ιερείς του Βάαλ,

που τους προστάτευε η Ιεζάβελ, τους νίκησε και θανατώθηκαν όλοι.


Οργισμένη η βασίλισσα Ιεζάβελ έβαλε σκοπό να θανατώσει τον Προφήτη. Του έστειλε μήνυμα:

Κι αν ακόμη κινδυνεύω να με τιμωρήσει ο Θεός, εγώ, η βασίλισσα Ιεζάβελ, ως αύριο θα σ΄ έχω θανατώσει,

όσο κι όπου κι αν κρυφτείς».

Ο ατρόμητος Προφήτης, που δεν είχε φοβηθεί τις χιλιάδες των ειδωλολατρών, τώρα φοβήθηκε στ΄ αλήθεια.


Έτρεμε μπροστά στην απειλή της τρομερής βασίλισσας. Έφυγε και πήγαινε όπου τον οδηγούσε η φοβισμένη καρδιά του.

Βγήκε απ΄ την πόλη. Περπάτησε στις ερημιές μια ολόκληρη μέρα. Κάπου, σ΄ ένα ύψωμα ήτανε ένα δέντρο, μια χαρουπιά.

Ήρθε και κάθισε κάτω από το δέντρο. «Κύριε, είπε, πάρε με πια απ΄ αυτή τη ζωή.

Σάμπως εγώ είμαι καλύτερος από τους άλλους; Πάρε την ψυχή μου!».


Έτσι όπως ήταν κουρασμένος, βαρύθυμος, αποκαρδιωμένος και φοβισμένος μαζί, κοιμήθηκε κάτω από τη χαρουπιά.

Ξάφνου, άγγελος Κυρίου βρέθηκε στο πλευρό του και τον έσπρωξε απαλά. «Σήκω, φάε και πιες», του είπε.

Ξύπνησε ο Ηλίας, άνοιξε τα μάτια του κι εκεί κοντά, στην πέτρα που ακουμπούσε το κεφάλι, είδε φρεσκοψημένη

μια λαγάνα κι ένα ξύλινο δοχείο με δροσερό νερό. Σηκώθηκε, έφαγε κι ήπιε και πάλι έγειρε στο πλάι να κοιμηθεί.


Για δεύτερη φορά ο άγγελος τον ξύπνησε: «Σήκω! Φάε και πιες, γιατί είναι πολύς ακόμη ο δρόμος που έχεις να κάνεις».

Σηκώθηκε και πάλι ο Προφήτης.

Έφαγε, ήπιε και με τη δύναμη εκείνης της τροφής βάδισε σαράντα μερόνυχτα, ώσπου έφτασε στο όρος Χωρήβ της Αραβίας.


Εκεί έμεινε σ΄ ένα σπήλαιο στα πόδια του βουνού. Σ΄ αυτόν τον τόπο συνομίλησε με τον Θεό.

– Γιατί είσαι εδώ, Ηλία;

– Κύριε, η καρδιά μου είναι γεμάτη λαχτάρα για Σένα. Όπως βλέπεις, μόνος πια έχω απομείνει.


– Αύριο, Ηλία, να βγεις έξω απ΄ το σπήλαιο και να περιμένεις εκεί, απέναντι απ΄ το Χωρήβ,

να δεις που θα περάσει ο Κύριός Σου.

Πρωί πρωί βγήκε ο Προφήτης του Θεού.

Ένας άνεμος φοβερός φύσηξε τόσο δυνατός, που ξερίζωνε βράχους κι έσπαζε πέτρες. Δεν ήταν μέσα στον άνεμο ο Θεός!

Ύστερα σεισμός τρομερός τράνταξε τη γη. Ούτε εκεί ήταν ο Θεός.

Κι αμέσως αστραπές, φλόγες φωτιάς, όμως κι εκεί δεν ήταν ο Θεός.


Ελαφριά, σιγανή, λεπτή και δροσερή αύρα φύσηξε. Εκεί ήτανε ο Θεός.

Τον ένιωσε ο Προφήτης απ΄ τη γλυκιά γαλήνη, την ουράνια χαρά, την ανείπωτη ειρήνη της καρδιάς του.

Έτσι είναι. Τον Θεό ούτε στον θόρυβο ούτε στην ταραχή Τον βρίσκεις.

Τον βρίσκεις μόνο μέσα στης καρδιάς σου την ειρήνη.



Σ.Γ.Α.


yiorgosthalassis.

[XAPA]

Ένας άγνωστος ομολογητής τον καιρό της εισβολής


Το βιβλίο του Ρόνι Αλασόρ έφερε στην επικαιρότητα ο καθηγητής Γιαλτσίν Κιουτσούκ

μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή για το «φίλο» του Αττίλα Ολγκάτς,

ο οποίος ομολόγησε κυνικά ότι σκότωσε 10 Ελληνοκύπριους κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής.

Ακολουθούν συγκλονιστικά αποσπάσματα από το βιβλίο που έχει ως τίτλο

«Διαταγή: Εκτελέστε τους αιχμαλώτους».


Σφαγές αμάχων, εκτελέσεις αιχμαλώτων και κάθε είδους αισχρότητες περιγράφουν σε μαρτυρίες τους

βετεράνοι του τουρκικού στρατού. Μία απ΄ αυτές αναφέρει:


Ο «δικός» μου ήταν ένας ξανθός σγουρομάλλης νεαρός με γαλάζια μάτια.

Αν και πριν από λίγο είδε τον άλλο συγχωριανό του να πεθαίνει, δεν ήταν καθόλου ταραγμένος.

Τον πήρα και τον πήγα λίγα μέτρα πιο εκεί, ήμουν σε αδιέξοδο και σε αμηχανία.


Ο αξιωματικός περίμενε να μας δει να γινόμαστε εκτελεστές. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.

Όμως, παρ΄ όλα αυτά δεν μπορούσα να τον σκοτώσω εν ψυχρώ.

Έψαχνα μια δικαιολογία για να τον σκοτώσω.

Τον κοίταξα στα μάτια και τον ρώτησα:

-Γίνεσαι μουσουλμάνος;

Εκείνος στεκόταν όρθιος με τα χέρια δεμένα και με κοίταζε στα μάτια.

Έδειξε να κατάλαβε και σχεδόν χαμογελώντας, κούνησε δεξιά αριστερά το κεφάλι του

και μου είπε μια λέξη άγνωστη σ’ εμένα:

-Όι, όι.


Κατάλαβα την άρνησή του, η οποία και ήταν η αφορμή που ζητούσα για να σηκώσω το όπλο μου.

Έτσι απλά για να μην πέσω στα μάτια του αξιωματικού και των συναδέλφων μου,

άδειασα μια ολόκληρη γεμιστήρα πάνω του.

Τώρα όμως με τύπτει η συνείδηση και βασανίζομαι γι΄ αυτό το έγκλημα.


Τα μάτια αυτού του παιδιού και το χαμόγελό του δεν φεύγουν ποτέ από τη σκέψη μου.

Τους άλλους δύο Ελληνοκύπριους τους σκότωσαν οι δύο λοχίες.

Αφήνοντας τα πτώματα άταφα, γυρίσαμε στο χωριό.

Όπως έλεγε ο λοχαγός μας, είχαμε γίνει πια «άνθρωποι του παραδείσου».



Από το βιβλίο του Ρόνι Αλασόρ «Διαταγή: Εκτελέστε τους αιχμαλώτους»


Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος

oikohouse.wordpress.com

[XAPA]

Γέροντας Θαδδαίος: Όποιος ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού δεν ανησυχεί για τίποτα!


Οι ασθένειες προκαλούνται από την πτώση των σκέψεων.

Όλοι συνήθως σκέπτονται το καλό και το κακό.

Με ότι είδους σκέψεις ασχολούμαστε, τέτοια είναι κι η ζωή μας.

Το πνεύμα τρέφεται με τις σκέψεις, ενώ το σώμα με τη φυσική τροφή.

Όποιες, λοιπόν, οι σκέψεις σου, τέτοια είναι και η ζωή σου.

Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε αν ζούμε σύμφωνα με το θέλημα τον Θεού ή όχι; Να πώς.

Αν θλίβεσαι για οποιοδήποτε λόγο, σημαίνει ότι δεν έχεις παραδοθεί πλήρως στο θέλημα του Θεού,

ακόμα κι αν εξωτερικά φαίνεται ότι έχεις.

Όποιος ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, εκείνος δεν ανησυχεί για τίποτα.

Όταν κάτι χρειάζεται, παρακαλεί τον Θεό γι’ αυτό, αν δεν το λάβει, παραμένει γαλήνιος σαν να το έλαβε.

Η ψυχή που παραδόθηκε στο θέλημα τον Θεού δεν φοβάται τίποτα,

ούτε την απειλή ούτε τους ληστές, κανέναν, και για ό,τι τη βρει λέει:

«Έτσι ήθελε ο Θεός».

Αν πρόκειται για ασθένεια, σκέπτεται, η ασθένεια μου δόθηκε για κάποια χρησιμότητα, αλλιώς ο Θεός δεν θα μου την έστελνε.

Έτσι διαφυλάττεται η ειρήνη στην ψυχή και το σώμα…



Απόσπασμα Από Το Κεφάλαιο «Για Την Ασθένεια», Από Το Βιβλίο «Γέρων Θαδδαίος, Ένας Πνευματικός Της Εποχής Μας», Των Εκδόσεων Πορφύρα.

elromio.gr

[XAPA]

Άφησε τη ζωή σου στα χέρια Του...γιατί το αύριο ανήκει στο Θεό.


Τι θα γίνει αύριο, αναρωτιέται ο νέος.

Τι θα γίνει αύριο, αναρωτιέται ο γέροντας και η γερόντισσα.

Αν αρρωστήσω, αν μείνω μόνος, αν με εγκαταλείψουν τα παιδιά μου;

Αυτό το αν, απασχολεί τους περισσότερους ανθρώπους.

Ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται ανασφαλή τον εαυτό του για το αύριο.

Ποιος μας εξασφαλίζει το μέλλον, το αύριο;


Την απάντηση μας τη δίνει εκείνος που έκανε το σήμερα και το αύριο.

Ο Κύριος είπε: «μη ουν μεριμνήσητε λέγοντες, τι φάγωμεν ή τι πίωμεν ή τι περιβαλλώμεθα;

Πάντα γαρ τάυτα τα έθνη επιζητεί, οίδε ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων». (Ματθ. 6,31)

Η ανησυχία μας για το αύριο οφείλεται στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό.

Το παράδειγμα του Κυρίου είναι πολύ πειστικό.

Αυτός που μεριμνά για τα άνθη του αγρού, αυτός που φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού,

είναι ποτέ δυνατό να αδιαφορήσει για τα παιδιά του;


Έχουμε ξεχάσει, έχουμε λησμονήσει, οι περισσότεροι άνθρωποι, ότι έχουμε πατέρα στον ουρανό.

Σε απασχόλησε ποτέ εάν αύριο θα βγει ο ήλιος, εάν θα έχει οξυγόνο για να αναπνεύσεις;

Γιατί γνωρίζεις πολύ καλά, ότι αυτός που έβγαλε τον ήλιο χθες και έδωσε το οξυγόνο σήμερα, θα το κάνει και αύριο.

Διότι γνωρίζει ότι το έχουμε ανάγκη.

Πού οφείλεται η ανησυχία αυτή για το αύριο;

Οφείλεται κατά μέγα μέρος στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό.

Είδες ποτέ το παιδί σου να ανησυχεί για το αύριο; Ποτέ!

Γιατί άραγε; Διότι γνωρίζει ότι έχει πατέρα που φροντίζει για αυτό.


Γιατί εμείς λησμονούμε ότι έχουμε πατέρα που μεριμνά και φροντίζει για μας;

Για ρίξε μια ματιά στο παρελθόν της ζωής σου.

Δεν πέρασες δυσκολίες, δεν βρέθηκες πολλές φορές σε αδιέξοδο και όμως ο Θεός δεν σε εγκατέλειψε, δεν σε άφησε.

Πόσες φορές δεν είδες το χέρι του Θεού να απλώνεται επάνω σου!

Γιατί τώρα ανησυχείς, γιατί αγωνιάς, γιατί χάνεις τον ύπνο σου;

Άλλαξε ο Θεός; Λιγόστευσε η δύναμη του; Μη γένοιτο!

Ο Θεός εξακολουθεί να είναι ο πατέρας σου.

Σε σκέπτεται, σε αγαπά, σε παρακολουθεί. Το αύριο ανήκει στο Θεό.

Στα χέρια Του βρίσκεται η ζωή μας, η υγεία μας, τα παιδιά μας.

Εμπιστεύσου το Θεό. Άφησε τη ζωή σου στα χέρια Του.

Μην ανησυχείς για το αύριο, για το μέλλον.

Ο Θεός θα σε αναλάβει κάτω από τη σκέπη του.


Βέβαια εμπιστοσύνη στο Θεό δεν σημαίνει μοιρολατρεία, σταύρωμα των χεριών.

Ο γεωργός θα σπείρει το χωράφι του, αλλά ο Θεός θα βρέξει για να καρποφορήσει.

Εμείς θα σκεφτούμε, θα σχεδιάσουμε. Αλλά ο Θεός θα πραγματοποιήσει.

Ο προφήτης λέγει:«Εάν μη Κύριος οικοδομήσει οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες» (Ψαλμός 126,1)

Με αυτό το πνεύμα, με αυτή την πίστη, ο πιστός άνθρωπος εμπιστεύεται το παρόν και το μέλλον στα χέρια του Θεού.



vimaorthodoxias

[XAPA]

Ὁ Γέρων τῆς Πάρου, π. Φιλόθεος Ζερβάκος γράφει μιά ὠφέλιμη διήγηση


Ὁ Μακαριστός Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Φιλόθεος Ζερβάκος, πνευματικό τέκνο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου,

ἔγραψε σέ εὐσεβεῖς Χριστιανούς, πρός ὠφέλειαν, τό ἀκόλουθο γεγονός:

" Ὅταν ἦλθα στήν Πάρο, ὡς Πνευματικός, μέ τήν εὐλογία τοῦ Ἐπισκόπου κυροῦ Ἰεροθέου,

μετέβαινα σέ χωριά τῆς νήσου καί ἐξωμολογοῦσα τούς Χριστιανούς.

Ἕνας ἀπό αὐτούς, ὀνόματι Πέτρος Μοστάτος, μού διηγήθηκε τήν κατωτέρω κατανυκτική ὄραση

τήν ὁποία εἶδε μετά τόν θάνατο τῆς κόρης του.


Εἶχα μοῦ εἶπε, " δύο παιδιά. Μία κόρη καί ἕναν γυιό. Καί τά δύο ἦσαν καλά παιδιά, ἀλλά ἡ κόρη ὑπερεῖχε σέ εὐσέβεια,

καί καλωσύνη. Καί πρός ἐμένα, τόν πατέρα της, καί πρός τήν μητέρα της ἦταν πολύ στοργική καί μᾶς τιμοῦσε

μέ τήν ἁγνή ζωή της. Δέν πέρασε ὅμως πολύ καιρός καί ἀρρώστησε σοβαρά. Οἱ γιατροί εἶπαν πῶς θά πεθάνει!

Ἡ λύπη ἡ δική μου ἀλλά καί τῆς γυναίκας μου ἦταν ἀπερίγραπτη.

Στήν ἀνάγκη αὐτή κατέφυγα στήν Εὐσπλαγχνικωτάτη Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τήν Παναγία μας.

Ἐκεῖ προσευχήθηκα μετά δακρύων καί Τῆς ζήτησα νά σώσει τήν κόρη μας ἐκ τοῦ θανάτου.

Ὅμως, φαίνεται ὅτι ἦταν θέλημα Θεοῦ νά τήν πάρει κοντά Του, καί ἔτσι παρ᾿ ὅλες τίς προσευχές ἡ κόρη μας πέθανε...

Ἀπαρηγόρητοι καί οἱ δυό, θρηνούσαμε καί κλειστήκαμε ἐπί 15 ἡμέρες μέσα στό σπίτι!

Φθάσαμε στήν ὑπερβολή καί στήν ὁλιγοπιστία, ἐγώ δέ καί στόν θυμό, γιατί δέν μ᾿ ἄκουσε ἡ Παναγία!





Μιά ἡμέρα, μόλις ξάπλωσα στό κρεβάτι μου, ἦλθαν δύο ἀστραπόμορφοι νέοι, μέ πῆραν καί περπατούσαμε σέ μιά πεδιάδα.

Φοβήθηκα καί τούς ρώτησα:

-- Πού μέ πηγαίνετε;

-- Σέ πηγαίνωμε νά ἰδεῖς τήν κόρη σου, μού ἀποκρίθηκαν.

-- Ἡ κόρη μου ἔχει πεθάνει ἐδῶ καί δεκαπέντε ἡμέρες, δέν ὑπάρχει!

Τότε μέ ὕφος αὐστηρό μού εἶπαν:

-- Ἀπιστε, ἀκόμη δέν πιστεύεις; Ἔλα νά δεῖς!


Προχωρήσαμε λίγο, καί φθάσαμε σ᾿ ἕναν παραδεισιακό κῆπο. Στό μέσον του ὑπῆρχε ἕνα μεγαλοπρεπέστατο ἀνάκτορο

χτισμένο ἀπό χρυσό πού ἔλαμπε. Ἐκεῖ μέσα σέ μιά αἴθουσα βασιλική ἀπέραντη, εἶδα μυριάδες Παρθένων

οἱ ὁποῖες καθόντουσαν σέ θρόνους χρυσούς καί δεξιά καί ἀριστερά τους ὑπῆρχαν ἀναμμένες λαμπάδες.

Τά πρόσωπα τῶν Παρθένων ἔλαμπαν πιό πολύ κι ἀπ᾿ τόν ἥλιο! Ἀνάμεσά τους βλέπω γιά μιά στιγμή καί τήν κόρη μου

στήν ἴδια ὑπερκόσμια δόξα, μόνον πού οἱ λαμπάδες της ἦσαν σβηστές!


Μόλις τήν εἶδα τρέχω μέ χαρά κοντά της. Ἐκείνη ὅμως μέ αὐστηρότητα μέ κοίταξε καί μού εἶπε:

-- Φύγε ἀπ᾿ ἐδῶ! Πῶς τόλμησες καί ἦρθες κι ἐδῶ νά μέ ἐνοχλήσεις;

Ἐγώ κάθισα παράμερα ἀπό τόν φόβο μου καί ἄρχισα νά κλαίω καί νά τῆς λέω:

-- Κόρη μου, γιατί δέν μέ δέχεσαι; Δέν γνωρίζεις πόσο σέ ἀγαπῶ;

-- Παῦσε, μού λέγει, νά λές πώς μ᾿ ἀγαπᾶς, διότι ἄν μ᾿ ἀγαποῦσες θά ἔπρεπε νά χαίρεσαι καί νά εὐχαριστεῖς τό Θεό

καί τήν Παναγία πού μέ ἀξίωσαν τέτοιας εὐτυχίας καί τιμῆς καί ὄχι νά γογγύζεις!


Τότε τόλμησα καί τήν ρώτησα:

-- Γιατί, κόρη μου, οἱ λαμπάδες σου εἶναι σβηστές ἐνῶ τῶν ἄλλων Παρθένων ἀναμμένες; Μοῦ ἀπάντησε:

-- Ἐσύ καί ἡ μητέρα μου μού τίς σβήσατε μέ τά δάκρυά σας!...

Ἐκείνη τή στιγμή συνῆλθα καί στοχαζόμενος ἐκεῖνα τά μεγαλεῖα πού εἶδα, καί τά ὅσα μοῦ εἶπε ἡ κόρη μου,

ἔκλαψα μετανιωμένος καί ζήτησα συγχώρεση ἀπό τό Θεό γιά τήν ἄπρεπη συμπεριφορά μου.

Μετά τό διηγήθηκα καί στήν γυναῖκα μου καί, παρηγορημένοι καί χαρούμενοι πλέον, δοξάζαμε τό Θεό

καί ὁμολογούσαμε τήν εὐτυχία μας γιά τήν μεγάλη τιμή καί δόξα πού ἔχει ἡ κόρη μας

στόν Οὐράνιο Νυμφῶνα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ!...



Ἀπό τό βιβλίο: "Μηνύματα ἀπό τόν Οὐρανό"

Ἔκδοσις: " Ἱ. Μονῆς Παναγίας Βαρνάκοβας Δωρίδα 2005

hristospanagia3

[XAPA]

"Είσελθε εις το ταμείον σου και κλείσε την θύραν σου
(Ματθ. στ' 6) ",

Τίτο Κολλιάντερ



Αν δε βρίσκουμε μέσα μας πλούσιους καρπούς αγάπης, ειρήνης, χαράς, καλοσύνης,

ταπεινοφροσύνης απλότητας, ειλικρίνειας, πίστης, υπομονής, τότε όλη η εργασία μας πάει στα χαμένα,

παρατηρεί ο άγιος Μακάριος ό Αιγύπτιος.

Η εργασία γίνεται για να έχουμε κάποτε συγκομιδή.

Η συγκομιδή όμως είναι του Κυρίου.

Συνεπώς: πρόσεχε άγρυπνα τον εαυτό σου και γίνε συνετός.


Αν παρατηρήσεις πώς γίνεσαι ευερέθιστος και ανυπόμονος, τότε γίνε λίγο πιο χαλαρός στις απαιτήσεις σου.

Νιώθεις, ότι υποβλέπεις εύκολα τούς άλλους και τούς μαλώνεις ή τους κάνεις με το παραμικρό υποδείξεις;

Να ξέρεις πώς βρίσκεσαι σε λάθος δρόμο.

Όποιος απαρνείται τον εαυτό του, δεν έχει λόγους να μαλώνει εγωιστικά τους άλλους.


Έχεις ίσως την εντύπωση, ότι σε ενοχλούν οι άλλοι ή οι εξωτερικές περιστάσεις;

Δεν έχεις καταλάβει τότε σωστά τη δουλειά σου.

Κάτι πού φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι είναι ενοχλητικό,

είναι στην πραγματικότητα μια ευκαιρία για την εξάσκηση της υπομονής, της ανοχής και της υπακοής.


Ο ταπεινός ποτέ δεν ενοχλείται.

Μπορεί ίσως μόνο να ενοχλεί τους άλλους.

Γι' αυτό παραμέριζε και εξαφάνιζε τον εαυτό σου.

«Είσελθε εις το ταμείο σου» και κλείσε «την θύραν σου» (Ματθ. στ' 6).

Κι όταν ακόμα είσαι υποχρεωμένος νά ζεις μέσα σε μεγάλη και θορυβώδη συντροφιά.

Και αν αυτό σού φαίνεται βαρύ, από καιρό σε καιρό βγες έξω, οπουδήποτε,

αρκεί να είσαι μονάχος και φώναξε με όλη σου την ψυχή και ζήτησε τη βοήθεια τού Κυρίου.

Ο Κύριος θα εισακούσει τη δέηση σου.



Πηγή: Τίτο Κολλιάντερ, «Ο δρόμος των Ασκητών», σ.113-115, εκδ. Ακρίτας



katafigi.gr