Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Για όταν θα έρθει η πείνα...


[…] Μου είχε διηγηθή ο Γερο-Σάββας, ο Φιλοθεΐτης, ότι με την μεγάλη πείνα του 1917 οι Ιβηρίτες,

βλέποντας τις αποθήκες της Μονής να αδειάζουν, είχαν ελαττώσει την φιλοξενία.

Μάλιστα, ένας Προϊστάμενος τσιγκούνης επέμενε, και την έκοψαν τελείως.

Επόμενο ήταν και ο Χριστός να σταματήση κάθε ευλογία Του.

Τότε άρχισαν να πεινάνε οι Πατέρες και να παραπονιούνται στον Χριστό και στην Παναγία, που δεν φρόντιζαν

την Μονή τους. Δυστυχώς, δεν είχαν καταλάβει το σφάλμα τους.


Μια μέρα, λοιπόν, παρουσιάσθηκε ο Χριστός στον Πορτάρη της Μονής, σαν φτωχός, και του ζήτησε λίγο ψωμί.

Ο Πορτάρης λυπημένος του λέει:

– Δεν έχουμε, αδελφέ μου, γι’ αυτό και κόψαμε την φιλοξενία.

Περίμενε όμως λίγο να σου φέρω αυτό το κομματάκι που έχω στο κελλί μου για τον εαυτό μου.

Έτρεξε, πήγε στο κελλί του και του έφερε το ψωμί που είχε για τον εαυτό του και του το έδωσε.

Έβλεπε όμως το πρόσωπο του Φτωχού να λάμπη.


Αφού λοιπόν πήρε ο Φτωχός εκείνος το ψωμί, λέει στον Πορτάρη:

– Ξέρετε γιατί ήρθε αυτή η δυστυχία στην Μονή;

Επειδή διώξατε από το Μοναστήρι δύο: τον «δότε» και τον «δοθήσεται».

Μετά από αυτά τα λόγια έγινε άφαντος, σκορπίζοντας μια λάμψη που θάμπωσε τον Πορτάρη.

Τάχασε τότε ο Πορτάρης και φοβισμένος έτρεξε στους Προϊσταμένους της Μονής και διηγήθηκε το γεγονός.

Οι Πατέρες στην αρχή βασάνιζαν το μυαλό τους να θυμηθούν ποιους ανθρώπους έδιωξαν.

Μετά όμως κατάλαβαν ότι εκείνος ο φτωχός ήταν ο Χριστός και εννόησαν και τα Ευαγγελικά Του λόγια:

δότε και δοθήσεται υμίν.

Μετανόησαν αμέσως για το σφάλμα τους, και, μόλις άρχισαν να δίνουν από το υστέρημα τους στους φτωχούς,

κατέφθασαν και οι πλούσιες ευλογίες του Θεού.


Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

«Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα»


saintpanteleimonchania

[XAPA]

Αγιος Ιωάννης της Κροστάνδης :

Αν δεν θες να αρρωστήσεις ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.. Κάνε κάθε μέρα ΑΥΤΟ.. μπροστά από το καντηλάκι σου

[XAPA]

«Ακούτε αδελφοί μου τους λόγους για τους οποίους πρέπει συχνά να μεταλαμβάνουμε »


Ο΄Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έλεγε:

όταν καλώς και αξίως μεταλαμβάνουν το ιερό και πανάγιο Σώμα του Κυρίου μας,

αυτό γίνεται όπλο για όσους πολεμούνται και επαναστροφή για όσους έχουν απομακρυνθεί από τον Θεό.

Ενδυναμώνει τους ασθενείς, ευφραίνει τους υγιείς, θεραπεύει τις ασθένειες, διαφυλάσσει την υγεία.


Με τη Θεία Μετάληψη διορθωνόμαστε ευκολότερα και γινόμαστε περισσότερο μακρόθυμοι

και υπομονετικοί στους πόνους και στις θλίψεις.

Μας καθιστά περισσότερο θερμούς στην αγάπη, λεπτούς στη γνώση, πρόθυμους στην υπακοή,

οξείς και γρήγορους στην ενέργεια των χαρισμάτων.


Σε όσους δε δεν μεταλαμβάνουν συχνά συμβαίνουν τα αντίθετα, αφού δεν είναι σφραγισμένοι με το Τίμιο Αίμα του Κυρίου μας.

Σφάζεται τότε το Πρόβατο και με το Τίμιο Αίμα Του σφραγίζονται η πράξη και η θεωρία,

δηλαδή η έξη και η ενέργεια, οι παραστάδες των δικών μου θυρών, των κινήσεων του νοός.

Αυτά ανοίγονται καλώς στη θεωρία και κλείνονται πάλι σαν θύρες από τη θεωρία των υψηλότερων και ακατάληπτων νοημάτων.


Ο θείος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέει ότι με τη θεία Μετάληψη οι νοητοί κλέφτες,

οι δαίμονες, δεν βρίσκουν την ψυχή μας άδεια, ώστε να μπουν σε αυτή μέσω των αισθήσεων.

Πρέπει να εννοήσεις σαν θύρα της οικίας τις αισθήσεις.

Μέσω αυτών εισέρχονται στην καρδιά οι εικόνες όλων των πραγμάτων και χύνεται σε αυτήν το άμετρο πλήθος των επιθυμιών.

Ο προφήτης Ιωήλ ονομάζει αυτές τις αισθήσεις παράθυρα λέγοντας ότι από αυτά θα μπουν οι κλέφτες,

επειδή δεν ήταν χτισμένα με το Τίμιο Αίμα του Χριστού.


Ο ΄Αγιος Κύριλλος λέει ακόμη πως με τη θεία Κοινωνία καθαριζόμαστε από κάθε ψυχική ακαθαρσία

και λαμβάνουμε προθυμία και ζέση για τις αρετές.

Το Τίμιο Αίμα του Χριστού όχι μόνο μας ελευθερώνει από κάθε φθορά, αλλά μας καθαρίζει

και από κάθε ακαθαρσία που κρύβεται μέσα στην ψυχή μας.

Δεν μας αφήνει να ψυχρανθούμε από την αμέλεια, αλλά μας κάνει ζέοντες και θερμούς στο ΄Αγιο Πνεύμα....




(Πηγή: Περί της ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ των Αχράντων του Χριστού Μυστηρίων, Εκδόσεις Μυριόβιβλος, 2004)

sfa-cryptochristian.blogspot

[XAPA]

Ό,τι ο άνθρωπος δώσει για την αγάπη του αδελφού του, ο Θεός θα το επιστρέψει πίσω

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος


~ Έχεις μέσα στην τσέπη σου, ξέρω γω, 50 ευρώ και έρχεται ο άλλος και σου ζητάει μία ελεημοσύνη.

Και λες, 50 ευρώ έχω, τι να κάνω; να του τα δώσω; θα μείνω έτσι…

Χώρια που μπορεί να είναι και ψεύτης τούτος που ζητά και κλέφτης!

Λοιπόν, τα δίνεις και βλέπεις ότι ο Θεός σου τα επιστρέφει πίσω.

Είναι δεδομένο! Κάντε το και θα δείτε!


Δώστε ελεημοσύνες. Κατά ένα παράδοξο τρόπο, όσοι θέλετε να αυξήσετε τα λεφτά σας, κάντε ελεημοσύνες.

Να ‘σαστε βέβαιοι ότι θα αυξηθούν.

Εγώ, το έχω, όχι χιλιάδες φορές, μπορώ να πω και εκατομμύρια φορές αποδεδειγμένο.

Όσες φορές δεν έδωσα κάπου, έχασα. Όσες φορές έδωσα, έρχονταν τριπλάσια, τετραπλάσια, πενταπλάσια.

Όλα-όλα αυτά τα έργα στη Μητρόπολη έγιναν χωρίς εμείς να έχουμε χρήματα.


Πώς έγιναν όλα αυτά τα πράγματα; Όταν ήμασταν στη Μονή Μαχαιρά, εγώ ήρθα στην Κύπρο

και είχα 50 λίρες Κυπριακές και 50 χιλιάδες δραχμές Ελληνικές.

Μου έδωσε ο Γέροντας 50 Κυπριακές λίρες και ο Ηγούμενους 50.000 δραχμές και ήρθα με αυτά τα χρήματα στην Κύπρο.

Δεν είχα καθόλου άλλα χρήματα. Και το εισιτήριό μου βέβαια -το οποίο ήταν με επιστροφή και το έχω φυλαγμένο ακόμα,

μπορεί να χρειαστεί!! Βέβαια έκλεισε και η αεροπορική εταιρεία που με έφερε αλλά το φυλάω για καλό και για κακό!!

Μπορεί να ξανανοίξει!


Κάναμε λοιπόν έργα εκατομμυρίων λιρών, χωρίς υπερβολή. Όλη η ανακαίνιση της Μονής (κόστισε) εκατομμύρια λίρες.

Εδώ (στη Μητρόπολη Λεμεσού) όλα αυτά τα έργα που γίνανε, δεν έγιναν με χρήματα της Μητροπόλεως,

η Μητρόπολη δεν είχε χρήματα να κάνει αυτά τα έργα. Πώς έγιναν αυτά όλα τα πράγματα; Έγιναν μέσα από την πρόνοια του Θεού.


Γίνανε με μία ευλογία γιατί κι εμείς ουδέποτε, κατά τη δύναμή μας βέβαια, δεν έχουμε δυνάμεις πολλές

αλλά δεν αρνηθήκαμε σε άνθρωπο τη μικρή μας βοήθεια, εκείνο που μπορούμε. Όχι εμείς,

εμείς δεν έχουμε προσωπικά χρήματα αλλά από την Εκκλησία, από τη Μητρόπολη.

Και βλέπει κανείς, πράγματι, ότι ο Θεός ανταποδίδει εκατονταπλασίονα.


Είναι αποδεδειγμένο! Είναι αποδεδειγμένο! Ό,τι ο άνθρωπος δώσει για την αγάπη του αδελφού του,

για ελεημοσύνη, ο Θεός θα το επιστρέψει πίσω. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα επιστρέψει,

δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα επιστρέψει! Εκατονταπλασίονα θα πάρει ο άνθρωπος πίσω,

και σε αυτή τη ζωή και στην Αιώνια Βασιλεία του Θεού.


Λοιπόν κάντε ελεημοσύνες να μην περάσετε κρίση!

[XAPA]

[XAPA]

Όλα αυτά έχουν λείψει σήμερα…


Παλιά οι άνθρωποι, όταν αρρώσταιναν, έπαιρναν λαδάκι από το κανδήλι τους, αλείφονταν και γίνονταν καλά.

Τώρα το κανδήλι το έχουν τυπικά, μόνο για να φωτίζει και το λάδι, όταν πλένουν το κανδήλι, το ρίχνουν στον νεροχύτη.


Κάποτε πήγα σε ένα σπίτι και είδα την νοικοκυρά να πλένη το κανδήλι της στον νεροχύτη.

«Που πάνε τα νερά;», την ρώτησα. «Στην αποχέτευση», μου λέει.

«Μα καλά, τής λέω, από το ένα μέρος παίρνεις λαδάκι από το κανδήλι και σταυρώνεις το παιδί σου,

όταν είναι άρρωστο, και από το άλλο όλο το λάδι της κούπας πάει στην αποχέτευση;


Πώς το δικαιολογείς αυτό; Πώς να ερθη η ευλογία του Θεού στο σπίτι σου;».

Στα σημερινά σπίτια ένα ιερό πράγμα, π.χ. το χαρτάκι πού τύλιξες το αντίδωρο, δεν έχεις που να το ρίξης.

Θυμάμαι, στο σπίτι μας ακόμη και τα νερά πού πλέναμε τα πιάτα δεν πήγαιναν στην αποχέτευση· πήγαιναν άλλου,

γιατί και τα ψίχουλα είναι ιερά, αφού κάνουμε προσευχή πριν και μετά το φαγητό.

Όλα αυτά έχουν λείψει σήμερα, γι’ αυτό έλειψε και η θεία Χάρις και δαιμονίζονται οι άνθρωποι.

Όσο μπορούμε, να προσέχουμε σε όλα…


Μετά την Θεία Κοινωνία ή το αντίδωρο ή το Ευχέλαιο, καλό είναι να σκουπίζουμε τα χέρια μας με λίγο βαμβάκι βρεγμένο

με οινόπνευμα και να καίμε το βαμβάκι. Όταν σκουπίζουμε το Ιερό, όσα μαζεύουμε να τα ρίχνουμε

στην θάλασσα ή να τα καίμε σε έναν καθαρό τόπο, γιατί μπορεί να έπεσε αντίδωρο ή μαργαρίτης.


Φυσικά, αν πέση κάτω ένας μαργαρίτης, ο Χριστός δεν θα καθήση να πατηθή, άλλα φεύγει η Χάρις από εμάς.

Στο εξωτερικό, στους Ναούς δεν έχουν ούτε χωνευτήρια. Τα νερά τής Προσκομιδής πάνε με τα όμβρια.

«Μας απαγορεύουν, λένε, να έχουμε χωνευτήρια, επειδή δημιουργούνται μικρόβια».

Όλοι οι άνθρωποι έχουν γεμίσει σωματικά και πνευματικά μικρόβια και, αν στάξη λίγο μύρο στο κεφάλι,

σου λένε «θα δημιουργηθούν μικρόβια»! Πώς να έρθη η ευλογία του Θεού;



Απόσπασμα από τις σελίδες 137 -140 του βιβλίου: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Β’ – Πνευματική Αφύπνιση


simeiakairwn

[XAPA]

Εγώ είμαι Άγγελος Κυρίου και εμένα πρόσταξε ο Θεός, όταν πέθανε ο πατέρας σου


Ο μακαριστός γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης (†1959), προσπαθώντας να στηρίξει ένα νέο μοναχό, που τον πολεμούσαν λογισμοί φυγής κι επιστροφής στους γονείς του,διηγήθηκε το ακόλουθο θαυμαστό γεγονός:

Έτυχε κάποιος στις ημέρες μας εδώ στα Κατουνάκια, που εγώ δεν τον πρόφθασα, γιατί πριν από λίγο καιρό είχε πεθάνει.

Αυτός ήταν υποτακτικός σε ένα Γέροντα τυφλό.

Λοιπόν μία ημέρα ήλθε ένας πτωχός κοσμικός, περαστικός από το Κελλί του. Και τον ρωτά ο νέος μοναχός:

– Από πού είσαι;

Και αυτός ήταν χωριανός του.

Λοιπόν δεν του έδωκε γνωριμία, μόνον του είπε τί κάμνει ο τάδε – για τον πατέρα του.

Του λέει ο ξένος, ότι αυτός πέθανε και άφησε τη γυναίκα του και τρία κορίτσια στους δρόμους ορφανά και πτωχά.

Είχαν και έναν υιό, λέει, που έφυγε από χρόνια και δεν γνωρίζουν τι έγινε.


Λοιπόν σαν να τον κτύπησε κεραυνός τον μοναχό. Και αμέσως τον προσέβαλε η πάλη των λογισμών.

– Θα φύγω, λέει στο Γέροντά του. Θα φύγω να πάω να τους προστατεύσω! Ζητά ευλογία. Δεν του δίνει ο Γέροντας.

Αυτός συνεχώς επιμένει. Και συμβουλεύοντάς τον ο Γέροντας κλαίει για τον εαυτό του, κλαίει και για εκείνον.

Αλλά στάθηκε αδύνατον να τον μεταπείσει. Τέλος τον άφησε στο θέλημά του, και έφυγε ο υποτακτικός,

Αφού βγήκε έξω από το Όρος κάθισε να συνέλθει κάτω από τη σκιά ενός δένδρου.


Εν τω μεταξύ έφθασε εκεί ιδρωμένος και ένας άλλος μοναχός κάθισε και αυτός κάτω από την ιδία σκιά. Και άρχισε να του λέει:

– Σε βλέπω, αδελφέ, ταραγμένο. Δεν μου λες τί έχεις;

– Άφησε, Πάτερ, του λέει· έπαθα μεγάλο δυστύχημα. Και του διηγείται με λεπτομέρεια όλη την ιστορία του,

Ο δε αγαθός οδοιπόρος του λέει:

– Αν θέλεις, αγαπητέ αδελφέ, άκουσέ με· γύρισε πίσω στο Γέροντά σου και ο Θεός θα προστατεύσει το σπίτι σου.

Συ να υπηρετείς το Γέροντά σου, αφού μάλιστα είναι και τυφλός.

Αλλ’ αυτός δεν τον άκουε. Κυριευμένος από τους λογισμούς του φαίνονταν σαν παραλήρημα τα λόγια του άλλου.


Και, αφού του έφερε πολλά παραδείγματα, σηκώθηκε ο ανυπάκουος μοναχός να συνεχίσει το δρόμο του προς τον κόσμο.

Ο μοναχός εν τέλει του λέει:

– Λοιπόν δεν με ακούς να γυρίσεις πίσω;

-Όχι! αντιλέγει εκείνος.

– Ε τότε λέει ο μοναχός. Εγώ είμαι Άγγελος Κυρίου και εμένα πρόσταξε ο Θεός,

αμέσως όταν πέθανε ο πατέρας σου να πάω κοντά τους να τους φυλάω και να γίνω προστάτης τους.

Αφού λοιπόν τώρα εσύ πηγαίνεις αντί για μένα, εγώ τους αφήνω και φεύγω, εφ’ όσον δεν με ακούς. Και έγινε άφαντος.

Τότε λοιπόν συνήλθε ο μοναχός και γύρισε αμέσως στο Γέροντα και τον βρήκε γονατιστό, να προσεύχεται γι’ αυτόν.


– Κατάλαβες, τέκνο μου; Έτσι γίνεται, όταν εμείς τα αφήνουμε όλα στο Θεό.

Αφού πολύ καλά τα οικονομεί Εκείνος ως αγαθός κυβερνήτης και κανένα σφάλμα δεν υπάρχει στο θέλημά του.

Αλλά χρειάζεται να έχει υπομονή εκείνος που ζητά να σωθεί.

Αν δε ζητούμε εμείς να τα κάνει ο Θεός, όπως αρέσουν στη δική μας διάκριση, τότε αλλοίμονο στο χάλι μας.



Γέροντος Ιωσήφ, «Έκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας»
«Εμφανίσεις και θαύματα των Αγγέλων»


Πηγή δημοσίευσης: Ιερά Μονοπάτια

[XAPA]

Ρώτησε κάποιος έναν άγιο άνθρωπο: Πως μπορούμε να κάνουμε θαύματα;


Ρώτησε κάποιος έναν άγιο άνθρωπο: Πως μπορούμε να κάνουμε θαύματα;

Και ο άγιος άνθρωπος απάντησε:


Εάν μάθεις κάποιον να διαβάζει το ευαγγέλιο, έχεις ανοίξει τα μάτια ενός τυφλού.

Εάν μάθεις κάποιον να βοηθά τους αναγκεμένους, έχεις θεραπεύσει ένα παράλυτο.

Εάν μάθεις κάποιον να πηγαίνει στην εκκλησία, έχεις θεραπεύσει έναν ανάπηρο.

Εάν οδηγήσεις κάποιον σε μετάνοια, έχεις αναστήσεις ένα νεκρό.

Τώρα πήγαινε και κάνε θαύματα!



Μητροπολίτης Νιγηρίας Αλέξανδρος

simeiakairwn

[XAPA]

Τὸ ποτὸ τοῦ Θεοῦ


Ἅγιος Αὐγουστῖνος


Στόν κόσμο πού ζοῦμε ἕνα πρᾶγμα εἶναι βέβαιο: ὁ θάνατος• κάποια στιγμή, ὅλοι μας,

θά ἀφήσουμε αὐτή τήν ζωή• βιολογικά, θά πάψουμε νά ὑπάρχουμε.

Ὅλα τά ὡραῖα τοῦ κόσμου τούτου χαρακτηρίζονται ἀπό τήν σφραγίδα τῆς φθορᾶς• τῆς ἀστάθειας• τῆς ἀβεβαιότητας.

Ὅπου κι ἄν στρέψεις τό βλέμμα σου θά ἰδεῖς, κυρίαρχο στοιχεῖο τήν ρευστότητα.

Ἀκόμη καί ἡ δική μας παρουσία ἐπάνω στήν γῆ εἶναι μία περιπλάνηση.

Ζοῦμε χωρίς μόνιμη κατοικία.


Στό σπίτι πού σύ τώρα ζεῖς, θά σέ διαδεχθῆ κάποιος ἄλλος, ὅπως καί σύ διαδέχθηκες τόν προκάτοχό του.

Τό ἀληθινό μας σπίτι εἶναι κάπου ἀλλοῦ. Στόν οὐρανό.

Καί νά, τό παράξενο: δέν ξέρομε πότε θά ἀναχωρήσωμε•

πότε θά ἀκούσωμε τήν φωνή τοῦ Πατέρα μας νά μᾶς καλεῖ νά γυρίσωμε στό σπίτι Του• στό σπίτι μας.


Πόσο ὄμορφη εἶναι ἡ ζωή! Τί γλυκειά πού εἶναι ἡ ζωή!

Ὅλοι μας ἔχομε ἀνάγκη καί ἀπό λίγη ἀναψυχή• λίγη «χαλάρωση», γιά νά μπορέσωμε νά συνεχίσωμε αὐτό

τό ἐπίγειο προσκύνημά μας.

Βέβαια, μέ τήν «χαλάρωση» δέν ἐννοῶ τήν ἁμαρτωλή διασκέδαση, οὔτε τήν σπατάλη.

Γιά ρίξε μιά ματιά στόν ἄνθρωπο πού κατάλαβε ποῦ βρίσκεται ἡ πραγματική χαρά.

Γι᾿ αὐτόν, ἀναψυχή εἶναι τό ζεστό περιβάλλον τῆς οἰκογένειάς του καί ἡ ἀνέμελη ζωή τῆς ἁπλότητας.


Ὅμως. Ὅσο ἀθῶα κι ἄν ζεῖ κανείς, ἀπολαμβάνοντας τήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς καί τά ὡραῖα τοῦ κόσμου,

διατρέχει τόν μέγιστο κίνδυνο: νά λησμονήσει τήν ἀληθινή του πατρίδα• τό πατρικό του σπίτι.

Γι᾿ αὐτό, ὁ πανάγαθος Πατέρας, βλέποντας τό παιδί Του, μέσα στήν χαρά τῆς ζωῆς, νά ἀποπροσανατολίζεται,

θέλοντας νά συμμετέχει καί αὐτός στήν χαρά του, τοῦ προσφέρει τό δικό Του ποτό:

ἕνα μεῖγμα, δικῆς Του κατασκευῆς.


Τοῦ ἀνακατεύει:


•τά χαρούμενα μέ τά λυπηρά•

•τά εὐχάριστα μέ τά δυσάρεστα•

•τά γλυκά μέ τά πικρά.


Γι᾿ αὐτό, καί σύ ἀδελφέ, μή κάνεις τό λάθος καί ἀπελπίζεσαι, ὅταν στήν πορεία τῆς ζωῆς σου δοκιμάζεις πίκρες,

πόνο καί θλίψη.

Τό ποτό τοῦ Θεοῦ, γιά σένα πού ταξιδεύεις γιά τήν ἀληθινή σου πατρίδα, εἶναι εὐεργεσία καί προστασία,

ὥστε νά μή νομίσεις τό ξενοδοχεῖο (τήν παρούσα ζωή) σάν τήν μόνιμη κατοικία σου (την αἰώνια ζωή).







Θυμίσου, τότε, καί τό πάθημα τοῦ Πέτρου.

Μέ μιά διαφορά: Ἐκεῖνος, περπάτησε ἐπάνω στά νερά μιᾶς λίμνης.

Ἐσύ, περπατᾶς ἐπάνω στά νερά τῆς θάλασσας τοῦ κόσμου τούτου.

Γιά σένα, κύματα εἶναι οἱ δοκιμασίες• καί φουρτούνα οἱ πειρασμοί• γύρω σου,

οἱ ἄνθρωποι σάν ἄλλα ψάρια, «σκοτώνονται» ποιός θά καταβροχθίσει τόν ἄλλο.

Ἐσύ ὅμως, μή φοβᾶσαι! Μή δειλιάζεις! Ξεκίνα.



Περπάτα ἐπάνω στά νερά μέ σταθερότητα καί ἐμπιστοσύνη σέ Ἐκεῖνον πού σέ πρόσταξε νά περπατήσεις, για

να μη βυθισθεῖς.

Ὁ Πέτρος φώναξε: ἐάν πράγματι εἶσαι Σύ Κύριε, πρόσταξε νά ἔρθω κοντά Σου.

Τοῦ εἶπε ὁ Χριστός: Ἐμπρός, ἔλα! Ὁ Πέτρος ἄκουσε, ὑπάκουσε καί ξεκίνησε νά περπατάει ἐπάνω στά νερά.

Ὅταν ὅμως, νοῦς καί καρδιά ἔπαυσαν νά ἀτενίζουν τόν Χριστό, ἄρχισε νά βουλιάζει.

Καί μέσα στήν ἀπελπισία του φώναξε: «Κύριε, χάνομαι, σῶσε με». Καί ὁ Χριστός τόν ἅρπαξε ἀπό τό χέρι.


Καί ἐσύ, ἀδελφέ μου, τό ἴδιο κάμε.

Ὅταν δυσκολεύεσαι νά πιεῖς τό ποτό πού σοῦ ἔφτιαξε ὁ Χριστός,

φώναξε Του ὅπως ὁ Πέτρος: Κύριε, χάνομαι!

Ἅπλωσε τό παντοδύναμο Σου χέρι καί κράτα με στήν ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας για να μην πνιγῶ, να μη χαθῶ!

Καί τότε, θά Τόν ἰδεῖς νά ἁπλώνει τό χέρι Του και να σε κρατάει γερά ἐπάνω ἀπό τά νερά.




theomitoros

[XAPA]

Πως μας φροντίζει η Θεία Πρόνοια...

του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς


1) Στον έμπορο των ζώων για την καθυστέρηση.


Μιλάς για ένα παράξενο γεγονός στη ζωή σου, που σε συγκράτησε να μην πνιγείς στο ποτάμι.

Ταξίδευες με άμαξα με δύο συγγενείς σου, πηγαίνοντας σε ένα πανηγύρι των ζώων.

Βιαζόσασταν να μην χάσετε την σχεδία που θα σας περνούσε απέναντι κάποια συγκεκριμένη ώρα.

Όμως ξαφνικά συναντήσατε ένα αυτοκίνητο, που έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα.

Γρήγορα τραβήξατε το χαλινάρι και τα άλογα προς τα δεξιά,

αλλά το αυτοκίνητο χτύπησε σε έναν τροχό της άμαξας σας και τον έσπασε.

Θυμωμένα φωνάζατε στον οδηγό με ύβρεις και κατάρες.

Απελπισμένοι επειδή θα χάνατε την σχεδία τη συγκεκριμένη ώρα ξεκινήσατε να φτιάξετε τον τροχό.

Ταλαιπωρηθήκατε πολλή ώρα μέχρι να δέσετε τον σπασμένο τροχό κάπως και να τον κάνετε να γυρίζει.

Όμως όταν φτάσατε στο ποτάμι τι να δείτε; Δυστυχία!

Η σχεδία, παραγεμισμένη με ανθρώπους και ζώα, είχε βυθιστεί.

Μόνο λίγα ζώα και μερικοί άνθρωποι κολύμπησαν στην ακτή.

Όλα τα’ άλλα χάθηκαν κάτω από το νερό.

Τότε εσείς ευχαριστήσατε τον Θεό και αρχίσατε από την καρδιά σας να ευλογείτε εκείνο τον οδηγό

που έσπασε τον τροχό και μ’ αυτό έγινε αιτία να αργήσετε.

Έτσι συμβαίνει καθημερινά με τους ανθρώπους. Θυμώνουν για τα συμβάντα που τους καθυστερούν από τα σχέδια τους,

αλλά λίγο αργότερα κατανοούν, ότι αυτή η καθυστέρηση ήταν μέρος

της μυστηριώδους πρόνοιας του Θεού για δικό τους όφελος.

Διάβασε τι έχει γραφεί περί του αποστόλου Παύλου και του Τιμόθεου:

«ἐλθόντες δὲ κατὰ τὴν Μυσίαν ἐπείραζον εἰς τὴν Βιθυνίαν πορευθῆναι, καὶ οὐκ εἴασεν αὐτοὺς τὸ πνεῦμα» (Πραξ. 16,7).

Και αυτό ήταν καλό.

Η περίπτωση που σου συνέβη σ’ έμαθε να μη θυμώνεις ποτέ πια για την καθυστέρηση, όταν αυτό δεν είναι υπό την εξουσία σου.

Και περισσότερες φορές αργότερα είχες την εμπειρία ότι τέτοιες καθυστερήσεις ήταν πάντα για το καλό σου.

Ας διδαχτούν από σένα αυτόβουλοι, που θα ήθελαν να γίνονται όλα σ’ αυτόν τον κόσμο κατά την δική τους θέληση.

Σε σένα ειρήνη και υγεία από τον Κύριο.


Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,«Δεν φτάνει μόνο η πίστη… Ιεραποστολικές Επιστολές Β’» σελ. 278



2) Στον έφεδρο αξιωματικό σχετικά πως ο Θεός δεν επιτρέπει.


Περιγράφετε την αληθινή ιστορία των παθών σας στην αιχμαλωσία, η οποία είναι πράγματι διδακτική.

Τρείς φορές οι εχθροί σας οδήγησαν στ απόσπασμα και τις τρεις φορές σας γύρισαν χωρίς κάποιον ορατό λόγο.

Είναι αόρατος ο λόγος από εσάς αλλά όχι από εκείνον που σας δημιούργησε.

Μόνος λέτε πως εκείνες τις φοβερές ώρες ασταμάτητα προσευχόσαστε με όλη σας την καρδιά στον Θεό.

«ἐπὶ τῷ Θεῷ ἤλπισα οὐ φοβηθήσομαι τὶ ποιήσει μοι ἄνθρωπος» , λέει ο ψαλμωδός (Ψαλμ. 55,2).

Ο Αρειανός βασιλιάς Βαλέντιος τρείς φορές πήρα καλαμάρι να υπογράψει την απόφαση δίωξης

κατά του Μεγάλου Βασιλείου και τις τρείς φορές του έσπασε.

Έκπληκτος ο βασιλιάς σκίζει την απόφαση του και αφήνει τον άγιο στην ησυχία του.

Διαβάστε το Ευαγγέλιο, διαβάστε αυτό το μοναδικό και άγιο βιβλίο της ζωής, και μάθετε την αλήθεια

και θα γνωρίσετε πολλά μυστικά.

Εκεί ερμηνεύεται και η δική σας περίπτωση.

Κάποτε κακεντρεχείς Εβραίοι ήθελαν να συλλάβουν και σκοτώσουν τον Κύριο Χριστό.

Αλλά δεν τους επετράπη. Γιατί;… «αὶ οὐδεὶς ἐπίασεν αὐτὸν, ὅτι οὔπω ἐληλύθει ἡ ὥρα αὐτοῦ» (Ιωαν. 8,20).

Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος σε άνθρωπο αν ο τα πάντα ορών Κύριος δεν επιτρέψει ή δεν αφήσει; Τίποτα.

Γι αυτό οι δεσμοφύλακες σας και δήμιοι σας, τρείς φορές προσπάθησαν και τις τρείς απέτυχαν,

αν και τίποτα στον κόσμο δεν φάνηκε να εναντιώνεται στην εξουσία που είχαν πάνω σας.

Αλλά εναντιώθηκε Εκείνος που είχε την εξουσία πάνω στον κόσμο και τους ανθρώπους.

Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχάσετε τι έκανε ο Ύψιστος για σας.

Αλλά μιλήστε στον περίγυρο σας γι αυτό, ώστε και οι άλλοι να εναποθέτουν τις ελπίδες τους σ’ Αυτόν.



Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,«Δεν φτάνει μόνο η πίστη… Ιεραποστολικές Επιστολές Β’» σελ. 310


sostis.gr