Ωφέλιμες Διδαχές

Λόγοι, διδαχές και παραινέσεις των Αγίων της Ορθοδοξίας μας προς διόρθωση της πορείας του βίου μας.

Moderator: inanm7

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Wed Oct 19, 2022 5:24 pm

Image


Γιατί δεν ακούει αμέσως ο Θεός την προσευχή μας;



Πολλές φορές προσευχόμαστε ολόθερμα, αλλά η προσευχή μας δεν εισακούεται. Τι φταίει;

Γιατί δεν ακούει αμέσως ο Θεός την προσευχή μας;

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να εισακούσει ο Κύριος αυτό που ζητάμε;


Η στάση μας να είναι σεμνή, το φρόνημα ταπεινό και το πρόσωπο χαρούμενο και ήπιο.

«Η ταπεινοφροσύνη είναι το όχημα της προσευχής».

Να προσευχόμαστε με πραότητα, επιείκεια και ηρεμία.

Δεν θα στρεφόμαστε ποτέ εναντίον των εχθρών μας. «Αυτή είναι η γλώσσα που μιλούν οι άγγελοι,

εκείνη που δεν λέει τίποτε το πικρό, αλλά όλα όσα λέει είναι ευχάριστα».


Να είμαστε άξιοι να πάρουμε αυτά που ζητάμε, να προσευχόμαστε συνεχώς, να μη ζητούμε τίποτε το κοσμικό,

να ζητούμε εκείνα που συμφέρουν την ψυχή μας και να κάνουμε όλα όσα εξαρτώνται από εμάς.

Να ζητούμε με θέρμη, επιμονή και άγρυπνη ψυχή αυτά που πρέπει.

Μαζί με την προσευχή είναι απαραίτητη και η προσεκτική συμπεριφορά,

να κάνουμε δηλαδή όσα θέλουμε να κάνουν σε εμάς οι άλλοι.

Η προσευχή είναι ανώφελη, όταν επιμένουμε στα αμαρτήματά μας.



Το λιβάνι ευωδιάζει όταν έλθει σε επαφή με τη φωτιά, και η προσευχή είναι ευωδιαστή

«όταν ανεβαίνει στον ουρανό από ψυχή γεμάτη φλόγα και θέρμη».

Η προσευχή μας εισακούεται όταν ευχαριστεί τον Θεό, όταν εκδηλώνουμε την ευγνωμοσύνη μας.

Να προσευχόμαστε χωρίς οργή και μνησικακία και χωρίς αμφιβολία και ολιγοπιστία.

Όταν προσευχόμαστε να μην χασμουριόμαστε και να μην ξυνόμαστε, ούτε να στριφογυρίζουμε

και να δείχνουμε αδιαφορία.


Ο Θεός είναι Δικαιοσύνη, όποιος θα έλθει προς Αυτόν συνοδευόμενος από την δικαιοσύνη, δεν θα φύγει άδειος.

Συνήθως τον Θεό δεν τον πείθει το πλήθος των λόγων αλλά η καθαρή ψυχή και η επίδειξη καλών έργων.

Προσερχόμαστε στο Βασιλιά του κόσμου, που κατοικεί μέσα στο άκτιστο φως,

ας γονατίζουμε και ας προσευχόμαστε με δέος.

«Αν παρουσιάσεις ζωή αποστολική και έχεις ομόνοια και αγάπη προς τον πλησίον σου,

θα εισακουσθούν οι παρακλήσεις σου».

Πώς να προσευχηθώ, αφού μολύνθηκα;

«Καθάρισε τον εαυτό σου (με την εξομολόγηση), κλάψε, στέναξε, δώσε ελεημοσύνη,

απολογήσου σ΄αυτόν που πρόσβαλλες… καθάρισε τη γλώσσα σου, για να μην εξοργίσεις περισσότερο τον Θεό.

Σημασία έχει το κίνητρο που μας κάνει να προσευχηθούμε. Αν το κάνουμε για επίδειξη, δεν θα ωφεληθούμε σε τίποτε.


Γιατί δεν μας ακούει αμέσως ο Θεός;

Γιατί πολλές φορές, μόλις πάρουμε αυτό που ζητήσαμε από τον Θεό, χαλαρώνουμε το ζήλο μας για προσευχή.

Άλλοτε γιατί ζητούμε αγαθά που δεν συμφέρουν την ψυχή μας και άλλοτε γιατί δείχνουμε αδιαφορία.

Καθυστερώντας ο Θεός να μας δώσει εκείνα που του ζητούμε αυξάνει το ζήλο μας και την επιμονή μας.

Ο Κύριος θέλει να μας διδάξει τη συνεχή καταφυγή μας σ’ Αυτόν, αναβάλλει, επειδή θέλει

να εισπράξουμε το μισθό της υπομονής και επειδή γνωρίζει και την κατάλληλη στιγμή που μας συμφέρει

να επιτύχουμε αυτά που επιδιώκουμε.



Είτε λάβουμε είτε δεν λάβουμε όσα ζητήσαμε από τον Θεό, οφείλουμε να Τον ευχαριστούμε,

γιατί ο Θεός γνωρίζει καλύτερα από μας το συμφέρον μας.

Ο Θεός ακούει την προσευχή των θλιβομένων που Τον παρακαλούν με κατάνυξη και θέρμη.

Όταν πρέπει, ο Θεός δίνει αμέσως τη βοήθειά Του. Πολλές φορές προλαβαίνει τα αιτήματά μας.


Οι δάσκαλοι πρέπει να προσεύχονται για τους μαθητές και οι μαθητές για τους δασκάλους.

Δεν φθάνει μόνο ο λόγος, η συμβουλή και η διδασκαλία του δασκάλου, χρειάζεται και η προσευχή του.

«Ου δει μόνον συμβουλής αλλά και ευχής».

Αυτό είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του άριστου δασκάλου:

Να διορθώνει με τη συμβουλή του και να τονώνει με τις προσευχές του.

Η προσευχή του δασκάλου για τους μαθητές του είναι γνώρισμα της γνήσιας αγάπης.

Αλλά και οι μαθητές πρέπει να προσεύχονται για τους δασκάλους τους.


Οι εχθροί μας είναι ευεργέτες μας γιατί μας αναγκάζουν να γίνουμε προσεκτικότεροι και να προσευχηθούμε γι΄ αυτούς.

Όσο περισσότερο ασεβούν οι εχθροί της πίστεως, τόσο περισσότερο πρέπει να προσευχόμαστε

και να ικετεύουμε τον Θεό γι΄αυτούς.

Όταν η προσευχή συνδυάζεται με τη νηστεία, έχει μεγαλύτερη δύναμη και κάνει δυνατότερη την ψυχή,

η οποία αναζητεί τα ουράνια. Γι’ αυτό πρέπει να γεμίζουμε με μέτρο το στομάχι μας ώστε να μην το βαρύνουμε

και δεν μπορεί να γονατίσει.

Ο διάβολος, επειδή γνωρίζει πόσο μεγάλη είναι η ωφέλεια της προσευχής, προσπαθεί να μας ρίξει σε ραθυμία

ή φέρνει στο νου μας διάφορους λογισμούς ώστε να μας κάνει να φύγουμε από την προσευχή άκαρποι.


Η προσευχή της Εκκλησίας έχει πολλή μεγάλη δύναμη.

Μοιάζει με το ζέφυρο που, όταν φυσήξει πάνω στα πανιά του πλοίου, κινεί το σκάφος πιο γρήγορα κι από το βέλος.

Η προσευχή και η πρεσβεία των Αγίων μας ωφελούν πάρα πολύ,

υπό τον όρο ότι έχουμε μεταμεληθεί και επιστρέψει στην Πίστη.



(Από το βιβλίο «Παιδαγωγική Ανθρωπολογία Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου»)

orthodoxplanet
XAPA
 
Posts: 19408
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Thu Oct 20, 2022 6:19 pm

Image


ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ


Ο θείος μου Ivan Alekseevich Belyaev ήταν στρατιωτικός γιατρός στο επάγγελμα.

Ήταν θαυμάσια όμορφος και είχε μια βαθιά πίστη, ταπεινότητα και πραότητα.

Όταν σπούδασα στο Ινστιτούτο, με επισκέφθηκε, έφερε δώρα, μου μίλησε για θέματα εξαιρετικής ποιότητας

και γενικά μου έδωσε, την ανιψιά του, ένα ορφανό (ο πατέρας της πέθανε πολύ νωρίς), για πατρική φροντίδα και προσοχή.

Το 1905, κατά τη διάρκεια του ιαπωνικού πολέμου, εργάστηκε στο ιατρείο.

Εργαζόταν επίσης μια νεαρή νοσοκόμα, συγγενής ενός Ιατρού , επίσης όμορφη.

Έπεσε στην αγάπη με τον θείο μου τόσο πολύ που του είπε:

"Ιβάν Αλεξέεβιτς, αν δεν παντρευτουμε , θα αυτοκτονήσω". Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα.

«Δεν πρόκειται να παντρευτώ», απάντησε.

- Λοιπόν, όταν μου λες αυτό , δεν θα είμαι ζωντανή .

Ακούγοντας για τη δυνατότητα ενός τέτοιου τραγικού αποτελέσματος, ο θείος μου έγραψε μια επιστολή στη μητέρα του,

τη γιαγιά μου. Εδώ είναι το περιεχόμενό της:

"Μαμά, μια νοσοκόμα που δουλεύει μαζί μου στο νοσοκομείο της άρεσω τόσο πολύ που μου είπε: αν δεν την παντρευτώ,

θα αυτοκτονήσει, δεν θέλω να παντρευτώ καθόλου. σκληρή κατάσταση ".

Η μητέρα απάντησε στον γιο της ως εξής: "Λυπάμαι Ιβάν , να την παντρευτείτε ." Ο γάμος πραγματοποιήθηκε.

Αλλά μια επιδημία συνέβη στο μέτωπο. Ο Ivan Alekseevich ήταν στο ιατρείο όπου βρισκόταν ένας ασθενής με τύφο .

Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μολύνθηκε και πέθανε. Όταν το μήνυμα αυτό ήρθε στη νεαρή σύζυγο

που τον αγαπούσε με πάθος, αν και πιστή , αλλά όχι βαθιάς προσευχής και μη γνωρίζοντας την Πρόνοια του Θεού,

έπεσε στην απελπισία και την κατάθλιψη .

Καθίζει κάπως στο δωμάτιο και ξαφνικά βλέπει: ο αγαπημένος της Ιβαν μπαίνει. Έχοντας ξεχάσει ότι ήταν νεκρός, σηκώθηκε.

Φαίνεται, πήγε στο τραπέζι, πήρε ένα μολύβι, αλλά το κρατούσε όχι όπως γράφουμε αλλά ανάποδα . Μια στιγμή - και εξαφανίστηκε.

Η γυναίκα του άρπαξε ένα κομμάτι χαρτί με το γράψιμο ... "Αγαπητό χειρόγραφο , ήταν μαζί μου, τον είδα." Θεέ μου ευχαριστώ.

Και το σημείωμα έγραφε : «Ο θάνατος είναι μια νέα ζωή , διοτι δεν υπάρχει θάνατος».

Μέχρι τώρα, αυτή η μικρή σημείωση που έγραψε ο σύζυγός της, ο οποίος εμφανίστηκε μετά το θάνατό του, την σώζει ως ιερό.

Η πίστη της έγινε εντονότερη και βαθύτερη.



apantaortodoxias
XAPA
 
Posts: 19408
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Fri Oct 21, 2022 6:01 pm

Image


Το Θαβώριο φως έλουσε, Ελληνοαμερικάνο οικογενειάρχη και χάθηκε το ταβάνι και οι σαράντα όροφοι από πάνω του

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης



Ο γέροντας μου διηγήθηκε την εξής ιστορία: «Μία φορά είχε έρθει εδώ ένας Ελληνοαμερικάνος γιατρός.

Ορθόδοξος ήταν, αλλά δεν είχε πολλά με τη θρησκεία… Ούτε τη νηστεία της Παρασκευής δεν κρατούσε…

ούτε πολύ πήγαινε στην Εκκλησία.

“Έζησε μία εμπειρία και ήθελε να τη συζητήσει.

“Ένα βράδυ, ενώ προσευχόταν στο διαμέρισμά του «άνοιξε ο ουρανός».

“Ένα φως τον έλουσε, και χάθηκε το ταβάνι και οι σαράντα όροφοι από πάνω του.

Βρισκόταν λουσμένος μέσα στο φως για πολλή ώρα, δεν μπορούσε να υπολογίσει πόσο!


Θαύμασα! Γιατί ένοιωσα και κατάλαβα ότι ήταν «εκ Θεού». Ήταν πραγματικό… Είδε το «άκτιστο φως»(*).

Τι έκανε στη ζωή του; Πώς ζούσε και αξιώθηκε τέτοια θεία πράγματα;


Ήταν παντρεμένος, είχε γυναίκα και παιδιά. Του λέει η γυναίκα του:

«Βαρέθηκα να ασχολούμαι με το σπίτι, θέλω να πηγαίνω καμιά βόλτα».

Ε! δεν δούλευε κιόλας, άρχισε να γυρίζει με τις φίλες της και να τον τραβάει κάθε βράδυ έξω.

Μετά από λίγο διάστημα, του λέει: «θέλω να βγαίνω μόνη μου με τις φίλες μου».

Το δέχτηκε και αυτό για χάρη των παιδιών του. Μετά, «θέλω να πάω μόνη μου διακοπές…»

Τι να κάνει; της έδινε και λεφτά και το αυτοκίνητο.

Μετά ζήτησε να της νοικιάσει ένα διαμέρισμα να ζει μόνη της, κουβαλούσε και τους φίλους της εκεί.


Της μιλούσε, τη συμβούλευε, «βρε τι θα νοιώθουν τα παιδιά μας;» Τίποτα αυτή.

Στο τέλος του πήρε πολλά λεφτά και έφυγε. Στεναχωριόταν!

Μετά από λίγα χρόνια έμαθε ότι είχε καταντήσει πόρνη στα μαγαζιά του Πειραιά!


Στενοχωρήθηκε! Έκλαιγε! Σκεφτόταν να πάει να τη βρει. Τι να της πει όμως;…

Γονάτισε να προσευχηθεί: «Θεέ μου… φώτισε με, τι να πω… τι να κάνω… για να σωθεί αυτή η ψυχή…».

Βλέπεις την πονούσε. Ήθελε «να σωθεί αυτή η ψυχή».

Ούτε αντρικός εγωισμός, ούτε μνησικακία, ούτε περιφρόνηση… πονούσε για την κατάντια της. Ποθούσε τη σωτηρία της.

Τότε άνοιξε ο Θεός τον ουρανό… τον έλουσε με το φως Του.


Βλέπεις;… Βλέπεις;… Αυτός στην Αμερική… σε τι περιβάλλον ζούσε;…

Ενώ πόσοι ζούμε μέσα στο Άγιον Όρος, μέσα στους Αγίους, μέσα στη χάρη της Παναγίας και προκοπή δεν κάνουμε!

Δόξα τω Θεώ! Δόξα τω Θεώ!»



Απόσπασμα από το βιβλίο: “Ο πατήρ Παϊσιος μου είπε”, του Αθ. Ρακοβαλή, Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, σελ. 27-29

(*) «άκτιστο φώς»: Λέγεται άκτιστο, δηλαδή αδημιούργητο, χωρίς αρχή, δηλαδή θεϊκή ενέργεια, Θεός. Υψηλότατοι πνευματικοί ασκητές το ζουν. Ποθητός στόχος της ασκητικής ζωής. Θεωρείται εμπειρία θέωσης. Μετέχει η ανθρώπινη στη Θεία ενέργεια, «…θείας φύσεως κοινωνοί…».

iconandlight
XAPA
 
Posts: 19408
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Sat Oct 22, 2022 5:38 pm

Image


ΤΟ ΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΑΥΡΟΥΔΑΚΙ


Ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994) είχε κάποτε γνωρίσει μια γυναίκα, πιστή χριστιανή,
που ωστόσο ήταν δυστυχισμένη, γιατί ο άντρας της είχε μπλέξει με μάγους.
Επειδή, λοιπόν, δεν ήθελε ούτε Σταυρό να φορέσει, εκείνη, για να τον βοηθήσει,
έραψε κρυφά στο γιακά του σακακιού του ένα σταυρουδάκι.



Μια μέρα ο άντρας της χρειάστηκε να περάσει από ένα ποτάμι.

Μόλις πάτησε στο πέτρινο γεφύρι, που ένωνε τις δύο όχθες, άκουσε μια φωνή να του λέει:

–Τάσο! Τάσο! Βγάλε το σακάκι, για να περάσουμε μαζί το γεφύρι!...

Ευτυχώς έκανε κρύο. Γι’ αυτό και ο Τάσος απάντησε:

–Πώς να το βγάλω; Αφού κρυώνω!

Βγάλ’ το, βγάλ’ το, να περάσουμε! ακούστηκε πάλι αυστηρά και επιτακτικά η παράδοξη φωνή.

Ήταν ο διάβολος και ήθελε να ρίξει τον Τάσο στο ποτάμι, αλλά δεν μπορούσε,

γιατί είχε πάνω του το σταυρουδάκι.

Τελικά, κατάφερε και τον έριξε σε μιαν άκρη, πάνω στο γεφύρι.

Εκεί τον βρήκαν πεσμένο οι δικοί του, που τον έψαχναν εναγωνίως όλη τη νύχτα.

Αν είχε βγάλει το σακάκι, θα τον είχε ρίξει ο διάβολος με μανία στο ποτάμι.


Τον φύλαξε όμως ο Σταυρός του Χριστού που ήταν εν αγνοία του

ραμμένος στο πέτο του…




( «Οι δαίμονες και τα έργα τους»· Μέρος 2ο, Κεφ. 3ο, §29, σελ. 363. Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου,
Ωρωπός Αττικής, Σεπτέμβριος 20052. Επιμέλεια ανάρτησης:π. Δαμιανός. )

toeilhtarion.blogspot
XAPA
 
Posts: 19408
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Sun Oct 23, 2022 4:19 pm

Image


Δεν τελειώνουν τα προβλήματα… Να δίνει μόνο ο Θεός να τα αντέχουμε

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.




Ξέρεις τι έχω καταλάβει;

Πως αν περιμένεις να ξημερώσει μέρα που δε θα έχεις προβλήματα, άδικα περιμένεις.

Τα προβλήματα ποτέ δε σταματούν. Ούτε οι έγνοιες. Ούτε οι δυσκολίες.

Να δίνει μόνο ο Θεός να τα αντέχουμε. Να μας δίνει φώτιση και κουράγιο να συνεχίζουμε τον αγώνα.

"Πάσα κεφαλή και θλίψη", άκουσα κάποια στιγμή κάποιος* να λέει.

Κάθε άνθρωπος, έχει και τις έγνοιες του. Κάθε άνθρωπος κουβαλά και τον σταυρό του. Αυτό σημαίνει.

Και έτσι είναι. Άλλος μεγαλύτερο και άλλος μικρότερο σταυρό.

Καθένας όμως και κάτι κουβαλάει.

Διάβασα κάπου, πως έλεγε ο κυρ Αλέξανδρος ο Παπαδιαμάντης…

"Τον σταυρό μου δεν τον παρατώ. Δε θέλω να με βρει ο Χριστός χωρίς τον σταυρό μου.

Και αν ακόμα δεν μπορώ στην πλάτη μου να τον κουβαλώ, τουλάχιστον θα τον σέρνω…".


Αυτά για απόψε.

Καλό βράδυ.

*Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος


Αγία Ρουτίνα


Σε έχουν κουράσει τα ίδια και τα ίδια. Θες βρε παιδί μου να ξεσκάσεις λίγο. Να ξεφύγεις.

Όλο μια επανάληψη, καθημερινότητα, ρουτίνα.

Θες λίγο να ξελαμπικάρεις…

Είναι απολύτως φυσιολογικό. Και αν μπορείς, εννοείται να το κάνεις, δεν το συζητώ…

Υπάρχουν όμως και περίοδοι στη ζωή, που για τον έναν ή τον άλλον λόγο, δεν έχεις αυτή τη δυνατότητα.

Περίοδοι, που όσο και να το θέλεις, είσαι λίγο πιο εγκλωβισμένος, πιο στριμωγμένος.

Λίγο τα οικονομικά, λίγο οι δουλειές, οι υποχρεώσεις, λίγο τα παιδιά…

Και έτσι αναγκάζεσαι, να το πας σερί, τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα, χωρίς σταματημό.

Ξέρεις όμως κάτι;

Ας είναι… Δεν πειράζει.

Δεν πειράζει καθόλου.

Μην γκρινιάζεις. Μην κατσουφιάζεις. Μην παραπονιέσαι.

Ναι. Είναι βαρετή η καθημερινότητα. Είναι κουραστική. Βαρύ πράμα η ρουτίνα.

Νά 'ξερες όμως μόνο, πόσοι άνθρωποι θα ήθελαν να ήτανε στη θέση σου.

Νά 'ξερες και τι δε θα έδιναν κάποιοι, για να έχουν μια ρουτίνα σαν και τη δική σου.

Νά 'ξερες, πόσο ευλογημένος είσαι, που μπορείς και ρουτινιάζεις.

Νά 'ξερες, πόσοι παλεύουν να αποκτήσουν, αυτά τα απλά, τα καθημερινά.

Γι΄ αυτό σου λέω.

Μην γκρινιάζεις. Πες ένα "δόξα τω Θεώ".

Είναι άγιο πράγμα η ρουτίνα.

Πες ένα "δόξα τω Θεώ". Πες το, να βγει μέσα από βάθη ψυχής σου…




e-psyxologos.gr
XAPA
 
Posts: 19408
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Mon Oct 24, 2022 6:31 pm

Image


Ας πλησιάσουμε ο ένας τον άλλο !

Αββά Δωροθέου




" Φροντίστε όσο μπορεί ο καθένας να ενωθείτε μεταξύ σας.

Γιατί όσο ενώνεται κανείς με τον πλησίον, τόσο ενώνεται και με το Θεό.

Και για να καταλάβετε τη σημασία αυτού του λόγου θα σας πω ένα παράδειγμα από τους Πατέρες.

.
Φανταστείτε ένα κύκλο πάνω στη γη, σαν ένα σχήμα στρογγυλό που χάραξε κάποιος με διαβήτη από ένα κέντρο.
.
Κέντρο λέγεται το μέσο του κύκλου. Προσέξτε τώρα.


Υποθέστε ότι ο κύκλος αυτός είναι ο κόσμος και ότι το κέντρο του κύκλου είναι ο Θεός.

Οι ακτίνες του κύκλου από την περιφέρεια προς το κέντρο είναι οι δρόμοι για το Θεό, δηλαδή οι τρόποι

ζωής των ανθρώπων.


Προχωρούν λοιπόν οι άγιοι προς το εσωτερικό του κύκλου επιθυμώντας να πλησιάσουν το Θεό.

Και όσο προχωρούν προς το κέντρο τόσο πλησιάζουν και το Θεό και μεταξύ τους.



Το ίδιο σκεφθείτε και για το χωρισμό. Γιατί όταν μακραίνουν από το Θεό και στρέφονται προς τα έξω,

είναι φανερό πως όσο βγαίνουν και απομακρύνονται από το Θεό τόσο απομακρύνονται και από τους άλλους.

Και αντίστοιχα,
όσο απομακρύνονται από τους άλλους τόσο απομακρύνονται και από το Θεό.


Να λοιπόν ποια είναι η φύση της αγάπης.

Όταν είμαστε έξω και δεν αγαπάμε το Θεό, τότε είμαστε και απομακρυσμένοι ο καθένας από τον πλησίον.

Αν όμως αγαπήσουμε το Θεό, όσο πλησιάζουμε το Θεό με την αγάπη για Kείνον, τόσο ενωνόμαστε

με την αγάπη για τον πλησίον, και όσο ενωνόμαστε με τον πλησίον, τόσο ενωνόμαστε και με το Θεό. "



Αββάς Δωρόθεος, Έργα Ασκητικά, ΣΤ΄Διδασκαλία


diakonima
XAPA
 
Posts: 19408
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Tue Oct 25, 2022 5:17 pm

Image


TA ΔΥΟ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ KAI H ΠΡΟΟΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ


ΣHMEPA, αγαπητοί μου, εορτάζει o μεγαλομάρτυς άγιος Δημήτριος.

Ὁ ἅγιος Δημήτριος εῖνε δημοφιλής• πολλοί ναοί ἀλλά καί πολλοί Xριστιανοί, ἄντρες καί γυναῖκες, φέρουν το όνομά του.

H μνήμη του μᾶς συγκινεῖ καὶ ὡς Xριστιανούς καί ὡς Eλληνας.

Διηγηθήκαμε ἄλλοτε τον βίο, τη δρᾶσι, τη διδασκαλία καὶ τὸ μαρτύριό του, καθῶς καὶ τὸ μαρτύριο του μαθητοῦ του, τοῦ ἁγίου Nέστορος ποὺ κατέβαλε τὸν γίγαντα Λυαῖο.

Eπειδὴ ὅμως ὁ ἁγιος Δημήτριος ἔκανε καὶ κάνει πολλὰ θαύματα, θὰ σᾶς διηγηθῶ τώρα δύο ἀπό τὰ θαύματά του.



* * *
Tὸ πρῶτο θαῦμα.


H Θεσσαλονίκη καὶ ὁλόκληρη ἡ Mακεδονία μας ἦταν σκλάβα. Πόσα χρόνια; Mετρῆστε• ἕνα δύο τρία τέσσερα πέντε δέκα χρόνια; σαράντα χρόνια; πενήντα χρόνια; ἑκατό χρόνια; διακόσα χρόνια;

Πεντακόσα χρόνια ἦταν σκλαβωμένη ἡ Mακεδονία μας!

Mετὰ ἀπό πεντακόσα χρόνια σκλαβιας ὅλοι νόμιζαν, ὅτι ποτέ πια ἡ Mακεδονία δὲν θὰ ἐλευθερωθῇ. Aλλὰ ἦρθε ἡ ἁγία ἡμέρα τῆς 26ης Oκτωβρίου 1912.

Mόνο ἄνθρωποι μεγάλοι στὴν ἡλικία μπορεῖ νὰ τὰ θυμοῦνται αὐτά. Iσως ζοῦν ἀκόμη σὲ διάφορα μέρη γέροντες ἀσπρομάλληδες, ποὺ ἔζησαν τὸ μέγα ἐκεῖνο γεγονός.

Tὰ παιδιά τῆς Eλλάδος, ἀξιωματικοὶ καὶ στρατιῶτες, πέρασαν πάνω ἀπό τὴ Λάρισα καὶ τὸν Oλυμπο καὶ σαν ἀετοὶ πέταξαν στὰ ψηλὰ βουνὰ τῆς Mακεδονίας. Πέρασαν τὸν Aλιάκμονα, τὸν Aξιό, πέρασαν ὅλα αὐτὰ τὰ μέρη.

Eτσι, στὶς 25 Oκτωβρίου ὁ Eλληνικός στρατὸς ἦταν ἔξω ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη• καὶ τὴν ἡμέρα τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ἀκριβῶς τὴν ἡμέρα τοῦ ἁγίου Δημητρίου, 26 Oκτωβρίου τοῦ 1912, τὰ ἑλληνικὰ στρατεύματα μπῆκαν μέσα στὴν πόλι!


H συγκίνησις ὅλων δὲν περιγράφεται. Ἔψαλαν τὸ ἀπολυτίκιο τοῦ ἁγίου Δημητρίου, τὸ «Tῷ Ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια…», τὸ «Xριστὸς ἀνέστη…», καὶ ἀντηχοῦσαν δρόμοι καὶ πλατεῖες, βουνὰ καὶ λαγκάδια.

Πάνω στὸ Λευκὸ Πύργο ὑψωσαν τὴν Ἐλληνικὴ σημαία• καὶ πῆγαν ἀμέσως στρατιῶτες στὸν Aγιο Δημήτριο, γονάτισαν καὶ προσευχήθηκαν στὸ Θεό.

Aὐτὸ εἶνε τὸ ἕνα θαῦμα, πού, τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του, ὁ ἁγιος Δημήτριος βοήθησε κ” ἐλευθερώθηκε ἡ Θεσσαλονίκη, ἡ ὡραία πρωτεύουσα τῆς Bορείου Eλλάδος.



Tὸ ἄλλο θαῦμα ποὺ ἔκανε ποιό εἶνε; Διαβάστε τὰ βιβλία. Tί λέει τὸ Mηναῖο;


Σήμερα, λέει, τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης του, ὁ ἅγιος Δημήτριος ἔσωσε τὴν πόλη. Ποιά πόλη;

Tὴ μεγάλη πόλι, τὴν Kωνσταντινούπολη. Ἀπὸ τί τὴν ἔσωσε, ἀπὸ βαρβάρους ἐπιδρομεῖς;

Ὄχι• τὴν ἔσωσε ἀπὸ σεισμό.


Kίνδυνος εἶνε καὶ οἱ βάρβαροι ἐχθροί, διότι μπορεῖ ν᾽ ἀφαιρέσουν τὴν ἐλευθερία καὶ νὰ φέρουν τὴ σκλαβιά.

Ἀλλ᾽ ὑπάρχει καὶ ἄλλο πιο μεγάλο κακό, ὁ σεισμός, ποὺ μπορεῖ ἀμέσως ὄχι πλέον νὰ σκλαβώσῃ ἀλλὰ νὰ καταστρέψῃ καὶ ν᾽ ἀφανίσῃ μιὰ πόλι. Πέντε δευτερόλεπτα νὰ βαστάξῃ, δε᾽ μένει τίποτα όρθιο.

Δὲν ξέρω ἐσεῖς πῶς αἰσθάνεσθε. Ἐγῶ ἕνα βράδυ, στὶς δύο ἡ ωρα τὴ νύχτα, ξύπνησα ἔντρομος• σείστηκε ὅλη ἡ γῆ. Eσεῖς ὅταν γίνεται σεισμὸς τί νιώθετε;

Mοῦ `ρχεται νὰ κλάψω, γιατὶ κ᾽ ἐγω εἶμαι ἁμαρτωλός καὶ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ φιλήσω τὰ πόδια σας• ἀλλa αἰσθάνομαι καὶ προφητεύω καὶ λέγω, ὅτι ὁ σεισμὸς εἶνε προοίμιο τῆς μεγάλης τιμωρίας.

Προοίμιο• διότι φύγαμε ἀπὸ τὸ Θεό.

Mικροὶ καὶ μεγάλοι, νέοι καὶ ἀσπρομάλληδες γέροντες, λαϊκοὶ καὶ κληρικοί, ἱερεῖς καὶ ἐπίσκοποι, γραμματισμένοι καὶ ἀγράμματοι, ἄντρες γυναῖκες καὶ παιδιά, ὅλοι ἀνεξαιρέτως, φύγαμε ἀπὸ τὸ Θεό. Kαὶ ὁ Θεός, ποὺ κυβερνάει τὸ σύμπαν, σείει τη γῆ.

O σεισμὸς δὲν εἶνε, ὅπως λένε, φυσικὸ φαινόμενο• τὰ φυσικὰ φαινόμενα τὰ ἐξουσιάζει «ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν, ὁ ἀπτόμενος τῶν ορέων καὶ καπνίζονται» (Ψαλμ. 103,32).

Aιτία τῶν σεισμῶν, ὅπως λέει ὁ ἱερὸς Xρυσόστομος, εἶνε ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ• αἰτία δὲ τῆς οργῆς τοῦ Θεοῦ εἶνε τὰ αμαρτήματά μας.

Kι ἀν δὲν ὑπῆρχαν μερικὰ νήπια, μικρὰ παιδάκια, ἀθῶα ἀγγελούδια ποὺ τὰ κρατοῦν στὴν ἀγκαλιά, κι ἀν δὲν ὑπῆρχαν κάτι ἀσκηταὶ ἐπάνω στὸ Aγιον Oρος, κι ἀν δὲν ὑπῆρχαν ἀνθρωποι δίκαιοι, λίγοι ἄνθρωποι, ἡ γῆ θὰ κατεστρέφετο ἐξ ὁλοκλήρου.

Λίγα δευτερόλεπτα καὶ δε᾽ μένει ορθιο τίποτα. Aντε, ἄνθρωπε! χτίζε σπίτια καὶ πολυκατοικίες• σὲ μιὰ στιγμὴ ὅλα ἐρείπια.

O σεισμὸς εἶνε ὀργὴ Θεοῦ. Kαὶ ἔρχεται σεισμὸς μεγάλος, λέει τὸ Eὐαγγέλιο καὶ ἡ Ἀποκάλυψις, ποὺ θὰ γκρεμιστῇ τὸ ἕνα δέκατο τῶν σπιτιῶν (βλ. Ἀπ. 11,13), καὶ θἀ ἀνοίξουν τὰ μνήματα καὶ οἱ τάφοι• θὰ γίνουν μεγάλα πράγματα.

Oἱ ἄπιστοι δὲν πιστεύουν• ἐμεῖς πιστεύουμε στὴ Γραφή, πιστεύουμε στὸ Eὐαγγέλιο, πιστεύουμε στοὺς προφήτας καὶ στὰ ἱερὰ βιβλία τῆς πίστεώς μας, καὶ λέμε αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Xριστός• θὰ γίνουν σεισμοί (βλ. Mατθ. 24,7• Mαρκ. 13,8), μεγάλοι σεισμοί (Λουκ. 21,11).

Ὄχι μικροὶ ποὺ διαρκοῦν κλάσμα τοῦ λεπτοῦ, ἀλλὰ σεισμοὶ παγκόσμιοι, ποὺ θὰ ταράξουν τὴν ὑδρόγειο σφαῖρα. Oἱ μικροὶ λοιπὸν σεισμοί, ποὺ κάθε τόσο τρομάζουν τοὺς ἀνθρώπους, εἶνε προοίμιο ὅτι «ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ» (Eφ. 5,6• Kολ. 3,6).

Ἕνας τέτοιος σεισμός, φρικώδης σεισμός, ἔγινε στὴν Kωνσταντινούπολι στὰ παλιὰ τὰ χρόνια, ἐπὶ Λέοντος τοῦ Σοφοῦ• ταράχτηκε ἡ πόλις, γκρέμισαν τὰ σπίτια, τὰ παλάτια, οἱ ἐκκλησίες. Kαὶ σώθηκαν τότε μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὶς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου Δημητρίου.

Ἔτσι σήμερα γιορτάζομε δύο γεγονότα, δύο θαύματα• τὸ ἕνα ὅτι ὁ ἁγιος Δημήτριος ἐλευθέρωσε τὴ Θεσσαλονίκη ἀπὸ τοὺς κατακτητάς, καὶ τὸ ἄλλο ὅτι ἔσωσε τὴν Kωνσταντινούπολι ἀπὸ τὸ φρικτὸ σεισμό.


* * *


Σήμερα είμεθα άραγε ἄξιοι νέων θαυμαστῶν ἐπεμβάσεων τῶν ἁγίων;

Eἴμεθα ἄξιοι βοηθείας καὶ σωτηρίας ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς εἴτε τῶν νεοβαρβάρων τῆς Δύσεως καὶ τῆς Ἀνατολῆς εἴτε ἀπὸ θεομηνίες ποὺ μᾶς ἐπισκέπτονται γιὰ νὰ μᾶς συνετίσουν;

Ἀμάρταναν καὶ οἱ παλαιοί, ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι μετανοοῦσαν καὶ ἐπέστρεφαν στὸ Θεό.

Ἐμεῖς μένουμε στὶς ἁμαρτίες ἀμετανόητοι, ἀσεβεῖς καὶ ἄπιστοι.

Φύγαμε, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὸ Θεό• δυστυχῶς φύγαμε.

Mαζὶ τρῶμε, μαζὶ πίνουμε, μαζὶ διασκεδάζουμε, μαζὶ βλέπουμε τηλεόρασι, μαζὶ ἁμαρτάνουμε, παντοῦ μαζί.

Ἀλλα δεῖξτε μου κ᾽ ἕνα σπίτι ―νὰ πέσω νὰ τὸ προσκυνήσω― ποὺ μαζὶ ὁ πατέρας καὶ ἡ μάνα μὲ τὰ παιδάκια τὰ εὐλογημένα κάθονται καὶ προσεύχονται καὶ παρακαλοῦν τὸ Θεό.


Ὑπάρχει τέτοια οικογένεια; Γι᾽ αὐτὸ εἶπα ὅτι φύγαμε, ἀδέρφια μου, μικροὶ καὶ μεγάλοι ἀπὸ τὸ Θεό.

Kαὶ γι᾽ αὐτὸ σεισμὸς μεγάλος θὰ σείσῃ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ δὲ᾽ θὰ μείνῃ σπίτι όρθιο• διότι τὰ σπίτια αὐτά εἶνε χτισμένα μὲ κλοπές, ἀδικίες, κομπῖνες, διάφορα ἁμαρτωλὰ τεχνάσματα.

Mὲ πόνο καὶ δάκρυα λέω σὲ ὅλους• νὰ μιμηθοῦμε τὸν ἅγιο Δημήτριο.

Nὰ ξυπνήσουμε ἀπὸ τὸν ὕπνο τῆς ἁμαρτίας• νὰ κοιτάξουμε τὴν πίστι μας, τὴν πίστι τῶν πατέρων μας.


Γιατὶ θὰ γίνουν πολλὰ στὸν κόσμο.

Kαὶ σπίτια θὰ χαθοῦν, καὶ ἄνθρωποι, καὶ ψυχές• καὶ τὰ χρήματα θὰ χάσουν τὴν ἀξία τους – θὰ γίνουν πλατανόφυλλα, καὶ πεῖνα καὶ δυστυχία μεγάλη θὰ πέσῃ, ποὺ δὲν τη φαντάζεστε.

Γιατὶ ὅλοι ἀφήσαμε τὸ Θεὸ καὶ φύγαμε μακριά του
.




Ἄς ἀκούσουμε τὸν ἅγιο Kοσμᾶ τὸν Aἰτωλό, ποὺ μᾶς συμβουλεύει καὶ λέει•


Παιδιά μου καὶ ἐγγόνια μου, θά ᾽ρθουν χρόνια δύσκολα. Mὴ φοβηθῆτε ὅμως.

῞Oλα νὰ τὰ χάσετε, μὴ λυπηθῆτε. Ἕνα νὰ κρατήσετε. Ποιό; Tὸ διαμάντι• τ᾽ ἄλλα εἶνε χαλίκια. Tὰ δε χαλίκια εἶνε ὅλα τὰ ἐγκόσμια.

Διαμάντι εἶνε ἡ πίστις μας ἡ ορθόδοξος. Aμαρτωλοὶ εἴμεθα, ἀσεβεῖς νὰ μὴ γίνουμε.

Ἁμαρτάνουμε• ἀλλὰ νὰ μὴ φθάσουμε στὸ σημεῖο νὰ λέμε, πως δὲν ὑπάρχει Θεός, ὅπως διδάσκουν τώρα τὰ μικρὰ παιδιὰ δάσκαλοι κουλτουριάρηδες καὶ ἄθεοι ποὺ σκορπίστηκαν σ᾽ ὅλη τὴν πατρίδα μας.

Aμαρτωλοὶ εἴμεθα, ἀλλά ἀσεβεῖς νὰ μὴν εἴμεθα. Nὰ πιστεύουμε.

Ὅλα νὰ τὰ χάσουμε, ἡ πίστις νὰ μείνῃ, νὰ ὑπάρχῃ.

Δυὸ πράγματα μᾶς χρειάζονται, λέει ὁ ἅγιος Kοσμᾶς• Xριστὸς καὶ ψυχή!


Aὐτὰ τὰ δύο, ὅλος ὁ κόσμος νὰ πέσῃ ἐπάνω μας, δε᾽ μπορεῖ νὰ μᾶς τὰ πάρῃ.




Ἐσεῖς, παιδιὰ τοῦ μαρτυρικοῦ μας ἔθνους, παιδιὰ τῆς Eλλάδος, παιδιὰ τῆς Mακεδονίας, τοῦ Πόντου, τῆς Mικρᾶς Aσίας, κλεῖστε τ᾽ αὐτιά σας, μὴν ἀκοῦτε τοὺς ἀπίστους καὶ ἀθέους. Kρατῆστε τὴν πίστι τῶν πατέρων σας.


Γι᾽ αὐτό πρέπει νὰ ἐργασθῇ καὶ ὁ ἱερός κλῆρος. Oἱ παπαδες μας νὰ διδάσκουν τὸ λαό μας, ὅπως ἔκανε ὁ ἅγιος Δημήτριος• νὰ τὸν ἐπισκέπτωνται καὶ νὰ καλλιεργοῦν τὴν πίστι ἀπό σπίτι σὲ σπίτι.

Γιατὶ ἄν ὁ λαός μας ἀπομακρυνθῇ καὶ φύγῃ, ὑπεύθυνοι θὰ εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ Ὑψίστου.




† ἐπίσκοπος Aὐγουστῖνος

(Ομιλια του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου εκφωνήθηκε εις τον ἱερό ναὸ του Ἁγίου Δημητρίου Kαρυοχωρίου – ^Eορδαίας 26-10-1982)


augoustinos-kantiotis.gr
XAPA
 
Posts: 19408
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Wed Oct 26, 2022 4:39 pm

Image


Η Αυτοεκτίμηση που βλάπτει τη ψυχή ...


Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου»



Προσέχετε τον εαυτό σας.

Η πρόοδος στην πνευματική ζωή διακρίνεται με την ολοένα και περισσότερη συναίσθησι της μηδαμινότητός μας.

Ενώ όσο αυξάνει η εκτίμησις του εαυτού μας σε κάτι, τόσο βαδίζουμε στην καταστροφή.

Ο εχθρός θα το εκμεταλλευθή αυτό.

Θα πλησιάση και θα επιχειρήση να πετάξη κανένα πετραδάκι στον δρόμο μας για να σκοντάψουμε.

Μια ψυχή που δίνει στον εαυτό της αξία, μοιάζει με τον κόρακα του Αισώπου που ακούγοντας τις κολακείες

της αλεπούς για την «ωραία» του φωνή, άνοιξε το στόμα και του έπεσε το τυρί…».


«Πόσο χρήσιμο θα ‘ταν να βρισκόταν κάποιος να σας κατηγορή. Να χαίρεσθε , αν ποτέ συμβή αυτό.

Είναι πολύ επικίνδυνο να σας επαινούν όλοι και κανείς να μην σας λέει την αλήθεια.

Είναι νομίζετε δύσκολο να πλανηθή ή να σκοντάψη κανείς;

Απέχετε πολύ από το να θεωρήτε τον εαυτό σας άγιο και άξιο να συμβουλεύη τους άλλους;».



«Στο Κίεβο ασκήτευε κάποτε κάποιος με πολλή νηστεία και μόνωσι. Τον πολέμησε όμως ο εγωισμός και άλλα πάθη.

Πήγε λοιπόν και εξωμολογήθηκε τους λογισμούς του στον μακαριστό στάρετς Παρθένιο.

Εκείνος του έδωσε χρήματα και τον έστειλε στην αγορά λέγοντας:

«Αγόρασε κρέας και φάγε το μπροστά στους άλλους».

Ο ασκητής ακολούθησε την συμβουλή του στάρετς και όλοι οι πειρασμοί του φύγανε.

Να πώς οι Πατέρες πολεμούσαν την υπερηφάνεια.



Συχνά να ελέγχετε και σεις τον εαυτό σας στο σημείο αυτό. Γιατί δεν είναι μικρή συμφορά…

Λένε ότι η υπερηφάνεια είναι κλέφτης που βρίσκεται μέσα στο σπίτι.

Έρχεται συχνά σε συνεννόησι με τους εξωτερικούς κλέφτες , τους ανοίγει πόρτες και παράθυρα,

κι εκείνοι μπαίνουν και αρπάζουν κάθε θησαυρό».



«Αγωνισθήτε, ενώ συναναστρέφεσθε με άλλους και φροντίζετε για τις βιοτικές υποθέσεις,

συγχρόνως να σκέπτεσθε τον Θεό και να έχετε την συναίσθησι ότι βρίσκεται κοντά σας και σας κατευθύνει

σύμφωνα με το άγιό Του θέλημα.

Έτσι δεν θα διασπάσθε στην εσωτερική σας εργασία.

Η διάσπασις είναι η πρώτη επιτυχία του διαβόλου.


Η δεύτερη επιτυχία του είναι η προσκόλλησις της καρδιάς σε κάτι το γήινο και η αιχμαλωσία των αισθημάτων

και των σκέψεων σ’ αυτό.

Αυτή είναι χειρότερη επιτυχία του εχθρού.

Προσπαθήστε ν’ αποδεσμεύεσθε από κάθε αιχμαλωσία της καρδιάς και από κάθε διάσπασι

της εσωτερικής σας εργασίας.


Ο τρόπος είναι ένας: Να μην απομακρύνεται η προσοχή από τον Κύριο και την συναίσθησι της παρουσίας Του.

Οι υπερβολές δεν οδηγούν ποτέ σε καλό.



Το πρώτο βήμα για την υπερηφάνεια είναι η κενοδοξία , η πεποίθησις δηλαδή ότι είμαι κάτι.

Το δεύτερο είναι η οίησις, η συναίσθησις δηλαδή του ότι όχι απλώς είμαι κάτι,

αλλά κάτι σπουδαίο ενώπιον Θεού και ανθρώπων.



Από την κενοδοξία και την οίησι γεννιέται πλήθος υπερήφανων λογισμών, βδελυκτών στον Θεό.

Η αυτογνωσία και η βίωσι της μηδαμινότητός μας μπορεί εδώ να βοηθήση.

Συχνά ας φέρνουμε στην μνήμη μας σφάλματα του παρελθόντος και ας κατακρίνουμε τον εαυτό μας γι΄ αυτά».




«Να καλλιεργήτε μέσα σας τον φόβο του Θεού και την ευλάβεια ενώπιον του απερίγραπτου μεγαλείου Του.

Να έχετε καρδιά συντετριμμένη και τεταπεινωμένη . Να θεωρήτε όλους ανώτερούς σας.

Ν’ αγαπάτε την σιωπή, την μόνωσι, την συνομιλία με τον Κύριο, που θα γίνη χειραγωγός και διδάσκαλός σας.

Τα άγια δάκρυα αποτελούν εκδήλωση θείου ελέους και ασφάλεια στην πνευματική ξηρασία και

στην σκλήρυνσι των αισθημάτων. Μην τα περιφρονήτε και μην τα διώχνετε.Τα αμαρτωλά δάκρυα προκαλούν

οίησι, αγαπούν την επίδειξι και παρέρχονται σύντομα.Όταν σας πλησιάζη η υπερηφάνεια διώξτε την και

τοποθετήστε στην θέσι της το ταπεινό φρόνημα και την συντριβή».


«Δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβάνω ότι το απόρθητο φρούριό μας είναι η ταπείνωσις.

Δύσκολα την αποκτά κανείς. Μπορεί να θεωρή ταπεινό τον εαυτό του και να μην έχη ίχνος απ’ αυτή.

Ο σωστότερος ή ο μοναδικός δρόμος για την ταπείνωσι είναι η υπακοή και η απάρνησις του ιδίου θελήματος.

Χωρίς αυτά είναι δυνατόν ν’ αναπτύξη κανείς εσωτερικά εωσφορικό εγωισμό,

παρά την εξωτερική ταπεινή συμπεριφορά και τις ταπεινολογίες.Σταθήτε λοιπόν και αναρωτηθήτε,

αν έχετε υποκοή και απάρνησι του ιδίου θελήματος».


«Αγωνισθήτε ν’ αποκτήσετε ταπείνωσι.

Η ταπείνωσις είναι ευωδία Χριστού και ένδυμα Χριστού.

Για χάρι της όλα θα τα συγχωρήση ο Θεός. Δεν θα εξετάση τις ελλείψεις που είχε ο αγώνας μας.

Ενώ χωρίς ταπείνωσι καμιά άσκησι δεν μπορεί να μας βοηθήση.Με το ταπεινό φρόνημα μπορεί ο άνθρωπος να σωθή.

Χωρίς όμως αυτό το εισητήριο δεν θα του επιτρέψουν να μπη στον παράδεισο που είναι γεμάτος από ταπεινούς».


«Η ταπείνωσις πρέπει ν’ αποτελή το φόντο της ζωής σας, όπως και του καθενός που ζη ειλικρινά την εν Χριστώ ζωή».

«Αγωνισθήτε στον εαυτό σας με όλες σας τις δυνάμεις και ο Θεός θα σας βοηθήση.

Έχετε σαν σκοπό ν’ αποκτήσετε «πνεύμα συντετριμμένον»,

«καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην» ( Ψαλμ. 50, 19 ) .

Όταν υπάρχουν αυτά, σημαίνει ότι βρίσκεσθε σε καλή κατάστασι.

Τότε έχετε την σκέπη και την βοήθεια του Θεού.

Τότε η προσήλωσις στον Θεό είναι σταθερή και η ενθύμησίς Του αδιάλειπτη»



«Προσπαθήστε να παλέψετε με το ευέξαπτο του χαρακτήρος σας.

Το πάθος αυτό εκδηλώνεται όταν κάποιος ενεργήση αντίθετα με την δική σας θέλησι, επιθυμία ή εντολή.

Όσο όμως ζη μέσα σας η υπερηφάνεια τίποτε δεν θα κατορθώσετε. Αυτή όλα τα κυβερνά.

Αν μπορήτε πετάξτε την πέρα από την εξώπορτα του σπιτιού σας και απαγορέψτε της να ξαναπαρουσιασθή.

Να σκέπτεσθε την πανταχού παρουσία του Θεού , καθώς και την ώρα του θανάτου.

Η μνήμη του Θεού και του θανάτου είναι οι καλύτεροι διδάσκαλοι για την θεραπεία των παθών».



«Είθε να σας διατηρήση ο Κύριος το χάρισμα των δακρύων για πάντα।

Αυτά μαλακώνουν την καρδιά και χαρίζουν την κατάνυξι .

Πρέπει όμως να τα κρύβετε.

Διότι η υπερηφάνεια ολόγυρά τους περιφέρεται , όπως ο σκύλος γύρω από την τροφή».




Από το βιβλίο : « Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου»
«ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ»
Μετάφρασις από τα ρωσικά
ΕΚΔΟΣΙΣ ΕΝΔΕΚΑΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΟΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ


ΠΗΓΗ: pentapostagma
XAPA
 
Posts: 19408
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Thu Oct 27, 2022 6:24 pm

Image


Ο Ανθυπασπιστής Νικόλαος Γκάτζαρος γράφει για τις εμφανίσεις της Παναγίας στον πόλεμο του ΄40


Οι Εμφανίσεις της Παναγίας


Ο άγων ήταν ιερός. Οι Έλληνες πολεμούσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.

Εγνώριζαν, ότι αν πατούσαν τον τόπο μας οι Φράγκοι, οι παπικοί θα μας νόθευαν την πίστη και θα μόλυναν την Ορθοδοξία.

Η παρουσία της Παναγίας στο Μέτωπο διαπιστώθηκε σε πολλές περιπτώσεις.

Αναφέρομε μία, η οποία είχε γίνει κοντά μας στο αριστερό μέρος του Μετώπου, εκεί που ήτανε το άλλο

τμήμα του Μετώπου, των ευζώνων. Συνέβη στον υπολοχαγό Νικόλαον Γκάντζαρον.

Στα χρόνια της Κατοχής είχα την ευκαιρία, να τον γνωρίσω στα Γιάννενα. Εκεί μου το διηγήθηκε και ο ίδιος.

Επειδή όμως δεν διέσωζα τις λεπτομέρειες, τον παρακάλεσα να μου τα γράψη.

Παραθέτω την απάντηση του. Ιδού το πλήρες κείμενο της απαντητικής επιστολής του και η αναφορά του:



Image



Εν Τ.Τ. 712 τη 3η Μαρτίου 1941
Ο Ανθυπασπιστής Γκάτζαρος Νικόλαος

Προς
Το 1/40 Τάγμα Ευζώνων Ενταύθα


«Περί εμφανίσεως της Παναγίας και των δοθεισών μοι υπ’ Αυτής εντολών».


«Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω υμίν, ότι χθες Κυριακήν, 2 Μαρτίου έ.έ. και περί ώραν 8ην μ.μ.

μετέβην εις τι παρακείμενον του καταυλισμού 2ου Λόχου Τάγματος Υμών μικρόν ύψωμα απέχον περί

τα 300 μέτρα, χάριν περιπάτου, αισθανθείς την ανάγκην κινήσεως.


Μία μυστηριώδης δύναμις ωσάν να με ώθη προς τα εκεί.

Ο αήρ έχει ήδη παύσει να φυσά και ο ουρανός ήτο αστερόης.

Κατά την επιστροφήν μου εις την σκηνήν, δεν έχω αριθμήση 10 βήματα, ότε αιφνιδίως ενεφανίσθη

εμπρός μου και μου ανέκοψε τον δρόμον μία γυνή μαυροφόρα έχουσα σεμνήν, την εμφάνισίν της.


Το πρόσωπόν της διεκρίνετο χαρακτηριστικώς εις το βραδυνό ημίφως.

Εις το θέαμα τούτο καταληφθείς εξ απροόπτου, κατ’ αρχάς εξεπλάγην, κατόπιν όμως αυτοστιγμεί

συνήλθον εκ του τρόμου, επειδή εγνώριζον, ότι πολλάκις η Παναγία ενεφανίσθη είτε ως όραμα,

είτε καθ’ ύπνον κατά τας πολεμικάς επιχειρήσεις του Στράτου μας.


Εγώ όλως μηχανικώς έλαβον θέσιν ημιγονυπετή, ίνα ασπασθώ την δεξιάν Της.

Εκ της συγκινήσεως οι οφθαλμοί μου εδάκρυζον, οι πόδες και τα χείλη μου έτρεμον επί πολλήν ώραν. Ήκουσα να ομιλή:



«Είμαι η Παναγία. Μη φοβείσαι παιδί μου, είπε! Εγώ ενεφανίσθην να σου είπω τρεις λόγους, τους οποίους να μη λησμονήσης:

1) Ο παρών πόλεμος εκηρύχθη απροκαλύπτως και αναιτίως υπό της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος. Θελήματί μου η Ελλάς θα εξέλθη τούτου νικηφόρως.

2) Ο πόλεμος ούτος εκηρύχθη εναντίον της Ελλάδος, ίνα γνωρίση ο κόσμος, ότι αφορμή τούτου είναι η απομάκρυνσίς του εκ της Χριστιανικής θρησκείας, καθ’ ην ύβριζεν, εβλασφήμει τα θεία της και έρρεπε προς τον εκφυλισμόν και την ακολασίαν και ούτως συμμορφωθή, ίνα μάθη ότι υπάρχει και προΐσταται ο Θεός. Τρανώτατα δε τεκμήρια της υπάρξεως ταύτης είναι τα συχνά θαύματα των Αγίων της Εκκλησίας του Χριστού.

3) Έπρεπε να μάθη ο κόσμος, ότι ο δίκαιος πάντοτε υπερισχύει της βίας.

Ανάφερε, λοιπόν, ταύτα και εγγράφως εις τον Διοικητήν σου, ίνα μη πτοηθή προ ουδενός κωλύματος, καθότι υπό την προστασίαν Μου ο Ελληνικός Στρατός θα νικήση!».


Μεθ’ ο εν τη εξαφανίσει Της οι οφθαλμοί μου εθαμβώθησαν.

Εν τέλει συνήλθον εν μέρει και κατηυθύνθην αμέσως εις την σκηνήν υμών, όπου έξωθι ταύτης

ανέφερον υμίν το συμβάν προφορικώς.

Νικόλαος Γκάτζαρος

Μετά από την εμφάνισι αυτή, όλοι μας οι στρατιώτες εδώσαμε τον φτωχό όβολό μας και με προθυμία κτίσθηκε στο μέρος αυτό ο ναός της Παναγίας.



«Θεοτόκε η ελπίς, πάντων των Χριστιανών, σκέπε φρούρει φύλαττε, τους ελπίζοντας εις Σε»


Πηγή: Περιοδικόν «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ»
Αριθμ. 62-63, ΙΟΥΛΙΟΣ – ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1995


armenisths
XAPA
 
Posts: 19408
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Fri Oct 28, 2022 5:58 pm

Image


Οι γιατροί μιλούν για θαύμα και…

….εκείνος για την Αγία Αναστασία



Η αγία Αναστασία η Ρωμαία τιμάται στις 29 Οκτωβρίου



Σε εποχές που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται προς τα γήινα και αγνοούν και περιφρονούν

και αμφισβητούν την ουράνια πολιτεία, σε εποχές που λησμονούν και ειρωνεύονται τον Δημιουργό,

Εκείνος δεν παύει να δείχνει δια του Yιού Του και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό και των Αγίων του, την αγάπη Του.

Δεν παύει να φροντίζει, με το μοναδικό τρόπο που Εκείνος γνωρίζει, αυτούς που τον αναζητούν.

Δεν παύει να καλεί ως καλός Ποιμένας τα απολωλότα πρόβατα, ενισχύοντας την πίστη τους.

Δεν παύει να γιατρεύει, να κατηχεί και να οδηγεί το πιο τέλειο δημιούργημά του μέσα από σειρά ανεξήγητων,

για πολλούς από εμάς, γεγονότων, που είθισται να ονομάζουμε σήμερα θαύματα.


Σε καιρούς λοιπόν γενικής αμφισβήτησης και κλονισμού της πίστης, ο καλός Θεός συνηθίζει να μιλά και να επικοινωνεί

με τρόπο θαυματουργικό, ώστε οι πιστοί που γεύονται τη δωρεά της Χάρης του Υψίστου,

να αποκτούν βιώματα τέτοια, τα οποία καθιστούν ακλόνητη την πίστη τους.



Όλοι λίγο-πολύ οι Χριστιανοί έχουμε γευθεί και ζήσει –αν και δεν την αξίζουμε- τη θεία χάρη,

έχουμε βιώσει στην προσωπική μας ζωή το θαύμα.

Και οι περισσότεροι από εμάς δεν παύουμε να το αναζητούμε μέχρι και την τελευταία αναπνοή μας.


Το θαύμα που αποκλειστικά παρουσιάζει στο τεύχος αυτό ο «Σ.Ο.» σχετίζεται με ένα 35χρονο νεαρό, ο οποίος κτύπησε

πολύ σοβαρά με το όχημα που οδηγούσε και ενώ οι γιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά και περίμεναν

το βέβαιο κατ’ αυτούς θάνατο, εκείνος έζησε το θαύμα μέσα από την θεία παρέμβαση της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας.


Τρία χρόνια μετά το θαυματουργικό γεγονός πήραμε την άδεια του νεαρού καλού φίλου και συνεργάτη

να δημοσιεύσουμε το θαύμα, υπό την προϋπόθεση πως δεν θα δημοσιεύσουμε τα στοιχεία του.

Και αυτό, γιατί δεν επιθυμεί να γίνει «τροφή» στα τηλεοπτικά κανάλια και σε κάθε λογής

«περίεργους» σύγχρονους αμφισβητίες της αδιάλειπτης παρουσίας του Θεού.


Η διήγηση του αγαπητού Κώστα, συνδέεται, όπως ήδη αναφέραμε με την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία

τη μνήμη της οποίας η Αγία Εκκλησία μας τιμά στις 29 Οκτωβρίου.

Λείψανα της Αγίας σώζονται στην Ιερά Μονή του Οσίου Γρηγορίου στο Άγιο Όρος.

Στο μοναστήρι μάλιστα στις 12 Νοεμβρίου (29 Οκτωβρίου με το Παλαιό Ημερολόγιο) γίνεται μεγάλο πανηγύρι.

Η εορτή αυτή έχει αποκτήσει εδώ και τρία χρόνια για έναν εκλεκτό φίλο και συνεργάτη του «Σ.Ο.» ξεχωριστή σημασία,

αφού δια μέσου της Αγίας Αναστασίας βίωσε το θαύμα κατά τέτοιο τρόπο που άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια στη ζωή του.

Βέβαια ο στενός κύκλος του αλλά και ο ηγούμενος της Μονής Οσίου Γρηγορίου αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης,

γνωρίζουν τα στοιχεία και εκ της διηγήσεως θα κατανοήσουν σε ποιον αναφέρεται η διήγηση.


Το ατύχημα



Ο νεαρός Κώστας, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, επέστρεφε από την Αθήνα, στην πόλη που κατοικεί

στις 11 Σεπτεμβρίου 2002, με τη μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού.

Είχε μόλις τακτοποιήσει ορισμένες εργασίες και επέστρεφε καταπονημένος.

Κατά τη διαδρομή, η μοτοσικλέτα ανατρέπεται και ο ίδιος στην κυριολεξία απογειώνεται και πέφτει με ορμή σε μια κολώνα.

Η σύγκρουση, όπως διηγείται ο ίδιος προκαλεί θραύση στη λεκάνη και στα πλευρά και στις απολήξεις των πέντε χαμηλών

σπονδύλων της σπονδυλικής του στήλης. Μία εκ των απολήξεων κόβει μία φλέβα, η οποία προκαλεί σύμφωνα

με τη διάγνωση των θεράποντων ιατρών οπισθοπεριτωναϊκό αιμάτωμα από την εσωτερική αιμορραγία.


Το γεγονός αυτό έκανε τους γιατρούς να σηκώσουν στην κυριολεξία τα χέρια,

αφού τέτοια περίπτωση δεν δεχόταν χειρουργική επέμβαση. Μετά την πάροδο 24ωρών στην εντατική,

ο Κώστας εξαντλημένος από την απώλεια αίματος οδηγείται στο χειρουργείο.

«Ήμουν ετοιμοθάνατος, είχα χάσει τρία κιλά αίμα, όταν οι γιατροί αποφασίζουν να κάνουν μια προσπάθεια σωτηρίας.

Με χειρουργούν στην κοιλιακή χώρα για να μην αφήσουν να πεθάνω όπως οι ίδιοι, είπαν αργότερα, χωρίς ιατρική προσπάθεια.

Η εγχείρηση αποτυχαίνει, αφού δεν κατάφεραν να φθάσουν στο σημείο που χρειαζόταν και απλώς περίμεναν,

όπως έλεγαν, να πεθάνω», διηγείται εμφανώς συγκινημένος σήμερα ο Κώστας.


Το ανεξήγητο κατά περίεργο, όμως τρόπο, και ενώ οι δικοί του ανέμεναν το μοιραίο, ο Κώστας, έζησε.

«Η φλέβα έκλεισε μόνη της και οι γιατροί μιλούν μέχρι σήμερα για θαύμα», λέει.

Ο νεαρός πατέρας παραμένει στο νοσοκομείο επί δέκα ημέρες.

Γυρίζει εν συνεχεία σπίτι του και μετά την πάροδο 15 ημερών περνά και πάλι το κατώφλι του νοσοκομείου

για μια ακόμη επέμβαση, με την οποία καθαρίζεται το αιμάτωμα.

Στις 26 Οκτωβρίου του 2002, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, επιστρέφει στο σπίτι,

στη καλή σύζυγο του και τα δύο κοριτσάκια του. Η βελτίωση στην υγεία του, όπως ομολογεί ο ίδιος είναι ραγδαία.

Μέχρι το σημείο, αυτό τίποτε δεν του είχε προκαλέσει εντύπωση.


Η συνομιλία με την Αγία Τα ξημερώματα της 29ης Οκτωβρίου, όμως ένα όνειρο ή όραμα αλλάζει τη ζωή του,

αφού δίνει την απάντηση σ’ αυτό που οι γιατροί αποκάλεσαν ομόφωνα θαύμα.


Να πως διηγήθηκε ο ίδιος, το όνειρο αυτό.

«Βλέπω μία κοντή και πολύ νεαρή κοπέλα, που φορούσε ένα σκούρο γκριζωπό ράσο και ένα μαντήλι

- κάτι σαν κουκούλα - στο κεφάλι να με πλησιάζει. Δεν μπορούσα, ωστόσο, να διακρίνω το πρόσωπό της.

Εξέπεμπε, όμως η παρουσία της μια εξαιρετική γλυκύτητα.

Περπατούσε χιαστά πάνω από ένα τεράστιο φίδι, για το οποίο έδειχνε αδιαφορία.

Εντύπωση μου προκαλούσε και το χρώμα του ουρανού αλλά και το πρωτόγνωρο –αλλόκοτο- πρωτοφανές φως της ημέρας.

Πριν προλάβω να την ρωτήσω ποια είναι σταματάει σε μία απόσταση 4-5 μέτρων και μου λέει.

«Είμαι η Αγία Αναστασία. Εγώ σε έσωσα».

Το ύφος της έδειχνε πως δεν έκανε κάτι σπουδαίο, πιθανόν για να μην νιώσω υποχρεωμένος για την πράξη της.

Με ιδιαίτερα προκλητικό και δύσπιστο ύφος την ρωτώ.

«Γιατί με έσωσες;» Και εκείνη με ύφος που έδειχνε πως απλώς ακολούθησε κάποια εντολή μου απαντά:

«Γιατί μου το ζήτησε η Παναγία».



Όπως αναφέρει, ο Κώστας κατά τη διάρκεια της συνομιλίας η παρουσία της Αγίας Αναστασίας

είχε δημιουργήσει στην όλη ατμόσφαιρα μια εξαιρετική γλυκύτητα.

Έκδηλα συγκλονισμένος από το όνειρο-όραμα ο Κώστας σηκώνεται και τηλεφωνεί σε ένα γνωστό του και φίλο του μοναχό.

Εκείνος στην κυριολεξία ξαφνιάζεται από το πρωινό τηλεφώνημα.

Ο Κώστας αποκρύπτει το όνειρο του και απλώς ρωτά τον μοναχό.


«Ξέρεις τίποτε για καμία Αγία Αναστασία;», Όπως μας λέει, μέχρι τότε είχε ακούσει για την Αγία Αναστασία τη Φαρμακολύτρια,

αλλά ουδέποτε την είχε επικαλεστεί. «Ποια Αγία Αναστασία, τη Ρωμαία που γιορτάζει σήμερα;» απαντά ο μοναχός.

Η απάντηση του μοναχού, συγκλονίζει ακόμη περισσότερο τον Κώστα.

Αποφεύγει, όμως να πει, οτιδήποτε για το όνειρο. Λίγες ημέρες, αργότερα ο Κώστα δέχεται ένα τηλεφώνημα,

από γνωστό του ιερωμένο, ο οποίος ενδιαφέρθηκε να μάθει για την πορεία της ανάρρωσής του.

Κατά τη συζήτηση, του αναφέρει πως όταν συναντηθούν, θα του αναφέρει ένα όνειρο με την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία,

προκειμένου να λύσει ορισμένες απορίες του.

Η επιμονή όμως του ιερωμένου να του πει περί τίνος πρόκειται έκαμψε τον Κώστα, που του είπε εν τάχει τι είχε συμβεί.


«Κώστα, ξέρεις που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή και γιατί επέμεινα να μου πεις;» είπε ο ιερωμένος.

Και πρόσθεσε χωρίς να αναμένει απάντηση.

«Είμαι στη Ιερά Μονή Γρηγορίου, στο Άγιο Όρος και σε λίγο πρόκειται μαζί με άλλους προσκυνητές να προσκυνήσουμε

το Άγιο λείψανό της, το οποίο βρίσκεται στη Μονή».

Για δεύτερη φορά ο Κώστας συγκλονιζόταν. «Καταλαβαίνεις το σόκ που έπαθα», μας λέει.

Λόγω, της εργασίας του ο Κώστας επισκέπτεται σχεδόν σε καθημερινή βάση Ιερούς Ναούς και μοναστήρια.

Έτσι, τον Απρίλιο του 2004, εξιστορούσε σε ένα μοναχό, έξω από την πύλη του μοναστηριού του στο Λουτράκι

της Κορινθίας το όνειρο. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, περνά κάποιο αυτοκίνητο.

Ο οδηγός του και η μικρή κόρη του ήταν γνωστοί στο μοναχό.

Τον χαιρετούν και καθώς απομακρύνονται ο μοναχός λέει στον Κώστα.

«Ο κύριος …. Κώστα έχει τάμα να χτίσει ένα εκκλησάκι στην περιοχή προς τιμή της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας.

Και γι’ αυτό την κόρη του την ονόμασε Αναστασία».


Όλα αυτά έχουν στην κυριολεξία προκαλέσει ακλόνητα θεμέλια πίστης στον Κώστα

και στην οικογένεια του αλλά και στους φίλους του.

Ο ίδιος φροντίζει να μην λείπει στο πανηγύρι που γίνεται προς τιμή της Αγίας Αναστασίας

κάθε χρόνο στη Μονή Οσίου Γρηγορίου και διατηρεί μια σχέση επικοινωνίας με την Αγία Αναστασία

μέσω της καθημερινής προσευχής του.

Το βέβαιο είναι πως αυτή η γνωριμία του με την Αγία Αναστασία του άλλαξε ολόκληρη τη ζωή.

Μέσω της γνωριμίας αυτής, έθεσε προτεραιότητα στο θέλημα του Χριστού

και βιώνει καθημερινά το θαύμα της Ορθόδοξης πίστης.

Δόξα τω Θεώ.



Πηγή: Στύλος Ορθοδοξίας (Τευχ. Νοεμβ. 2005)-proskinitis
XAPA
 
Posts: 19408
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

PreviousNext

Return to ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

Who is online

Users browsing this forum: No registered users and 1 guest

cron