Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Ενα θαυμαστό γεγονός από τη ζωή του αγίου Αμβροσίου

(† 7 Δεκεμβρίου)


Πηγαίνοντας προς την Ρώμη κάποια μέρα ο Αμβρόσιος για μια υπόθεση, νυκτώθηκε και έμεινε στην οικία κάποιου

πλούσιου της περιοχής ο οποίος φιλοξένησε πλουσιοπάροχα τον Αρχιερέα και τους κληρικούς που τον συνόδευαν.


Το πρωί τον ερώτησε ο Άγιος εάν δοκίμασε καθόλου θλίψεις στην ζωή του.

Τον ερώτησε γιατί πρόσεξε ότι είχε πολλά πλούτη.

Αυτός του αποκρίθηκε:

«Με τις ευχές σου Δέσποτα Άγιε, ουδέποτε με λύπησε ο Θεός, ούτε με ζημίωσε,

ούτε γνωρίζω τι είναι ασθένεια. αλλά και πολλές δωρεές μου απέστειλε ο Πανάγαθος, πλούτη,

δόξα και κάθε άλλη απόλαυση».


Όταν άκουσε αυτά ο Άγιος δάκρυσε και είπε προς τους κληρικούς:

«Σηκωθείτε γρήγορα να φύγουμε από την καταραμένη αυτήν οικία πριν μας προλάβει ο θυμός του Θεού».


Βλέποντας ότι αμελούσαν να ετοιμάσουν τα άλογα τους πρόσταζε εντονώτερα να φύγουν το συντομώτερο.

Μόλις αναχώρησαν και προχώρησαν λίγη απόσταση, άνοιξε η γη και κατάπιε την οικία με τον πλούσιο,

τους συγγενείς και τα πλούτη του.


Αυτοί που ακολουθούσαν εθαύμασαν για το φοβερό γεγονός και ερώτησαν τον Άγιο πώς το γνώρισε.

Αυτός τους αποκρίθηκε:


«Γνωρίζετε βέβαια, ότι όταν έχει κάποιος θλίψεις, διάφορους πειρασμούς και βάσανα,

ο Κύριος είναι μαζί του και τον παιδεύει σαν παιδί του αγαπημένο, για να το ετοιμάσει για την αιώνια του Βασιλεία.

Όταν κάποιος έχει σ’ αυτόν τον κόσμο απολαύσεις, υγεία, ευημερία, χωρίς θλίψεις,

αυτό είναι σημείο της απώλειας του αψευδέστατο, διότι είναι παροργισμένος, μαζί του ο Κύριος για τις πράξεις του

και τον έχει αποφασισμένο για την αιώνια κόλαση.

Γι αυτό του δίνει τώρα πρόσκαιρη απόλαυση.


Αλήθεια σας λέγω αδελφοί έπρεπε να θρηνούμε απαρηγόρητα όταν δεν μας έρχονται πειρασμοί και βάσανα και όταν

μας παιδεύει ο Κύριος σαν δίκαιος κριτής και πάνσοφος γιατρός, όχι μόνο να υπομένουμε τους πόνους καρτερικά,

αλλά και να τον ευχαριστούμε με υποχρέωση, όπως και τους σωματικούς γιατρούς που πληρώνουμε να κόψουν και να

κάψουν τα μέλη μας για την ποθούμενη υγεία και σωτηρία μας».



ΠΗΓΗ.Ο ΑΓΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ
«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»-ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟ

[XAPA]

Μια ασθενής γιαγιά, πήγαινε στην Παναγία στην Τήνο κάθε χρόνο…


Μια ασθενής γιαγιά, πήγαινε στην Παναγία στην Τήνο κάθε χρόνο.

Πολλοί που την έβλεπαν στην Τήνο, μια μέρα την πλησίασαν και την ρώτησαν:

– Γιαγιά σε βλέπουμε τόσα χρόνια να είσαι ασθενής και να έρχεσαι εδώ στην Παναγία.

Εδώ όλοι της ζητούν, να τους κάνει καλά. Μπορείς να μας πεις, τι της λες, της Παναγίας;

Και η γιαγιά τους είπε:

– Δεν της ζητάω τίποτα! Απλά την ευχαριστώ που είμαι ασθενής.

Την ευχαριστώ, που δεν έχω γογγύσει για την ασθένειά μου.

Την ευχαριστώ, που δεν έχω χάσει το μυαλό μου από την ασθένειά μου.

Την προσκυνώ και φεύγω…


Μεγάλο πράγμα αυτό!!!

Να έχεις ανάγκη και να μην ζητάς απολύτως τίποτα!

Σημαίνει πως είσαι υπεράνω όλων αυτών των πραγμάτων και το μόνο που ζητάς είναι, να γίνει το θέλημα του Κυρίου…


Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα



miteriko.blogspot

[XAPA]

[XAPA]

Ο λαϊκός αχθοφόρος που ανέστησε νεκρό

Του Αγίου Παϊσίου


(Απόσπασμα από το βιβλίο: “Ο πατήρ Παϊσιος μου είπε”, του Αθ. Ρακοβαλή, Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, σελ. 166-168)


Καμιά, φορά, βουτηγμένοι σε (αυτό που νομίζουμε πως είναι) «βαθιές θεολογικές αντιλήψεις»,

νομίζουμε πως κάνουμε κάτι σπουδαίο και σημαντικό.

Έχοντας όμως χάσει την απλότητα, ουσιαστικά χάνουμε και την Αγιότητα. Χάνουμε την επαφή με τον Ιησού Χριστό.

Αρκεί πολλές φορές, η Αγιότητα ενός ανθρώπου «της διπλανής πόρτας»

για να μας υπενθυμίσει να είμαστε απλοί και ταπεινοί,

όπως ο απλός αχθοφόρος της ιστορίας, που μας διηγείται ο Γέροντας Παϊσιος.


…Είχα γνωρίσει κάποτε έναν άνθρωπο πολύ καλό και ευαίσθητο.

Αφού να φανταστείς ούτε στο μοναστήρι δεν ερχόταν να φιλοξενηθεί για να μη δώσει βάρος στους μοναχούς…

Ήμουν τότε αρχοντάρης στη σκήτη των Ιβήρων, βγαίνω μία στιγμή στο μπαλκόνι το μεσημέρι,

βλέπω κάποιον κάτω να ξαπλώνει πάνω στις πέτρες… Βρε, λέω, τι κάνει αυτός εκεί; ανησύχησα Πήγα και τον βρήκα.

— Τι κάνεις εδώ ευλογημένε; Γιατί δεν έρχεσαι στο μοναστήρι να φιλοξενηθείς;


— Όχι, όχι, καλά είμαι εδώ, μη στεναχωριέσαι. Τον βίαζα να έρθει και αυτός δεν ήθελε.

Μου λέει «Όλη νύχτα οι πατέρες κάνουν αγρυπνία… κουράζονται, νηστεύουν… πάνε να ξεκουραστούν λιγάκι το μεσημέρι,

να πάω εγώ να τους ανησυχήσω; Δεν πάει!»

Είδες καλούς λογισμούς που έκανε; αυτό δείχνει ψυχική και πνευματική υγεία…

ενώ άλλοι έρχονται με απαίτηση να τους υπηρετήσεις και μετά όλο κακούς, λογισμούς κάνουν… να σε κατηγορήσουν κιόλας.

Τέλος πάντων. Τελικά τον έπεισα, τον πήρα στο μοναστήρι, γνωριστήκαμε και γίναμε φίλοι.


Άκου να δεις τι έκανε αυτός ό άνθρωπος.

Αυτός από μικρός έμεινε ορφανός, δε γνώρισε γονείς, μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο.

Όταν μεγάλωσε, δούλευε αχθοφόρος στο λιμάνι, στη Θεσσαλονίκη.


Παντρεύτηκε και χάρηκε πολύ. Γιατί βρήκε την οικογένεια που του έλειπε. Τα πεθερικά του τα είχε σαν τους γονείς του.

Πιασαν ένα σπίτι κοντά στα πεθερικά και τα αγαπούσε πολύ.

Αφού να φανταστείς, όταν σχολούσε από τη δουλειά, πρώτα πήγαινε από τα πεθερικά του, να τα χαιρετήσει,

να δει αν χρειάζονται τίποτα, και μετά πήγαινε σπίτι να δει τη γυναίκα του.


Ήταν και πολύ ευλαβής. Έλεγε και την ευχή. «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Κουβαλούσε και προσευχόταν.

Τον στεναχωρούσε το θέμα ότι τα πεθερικά του δεν πίστευαν.

Ο πεθερός του μάλιστα βλασφημούσε και αυτό τον πίκραινε πολύ…

Παρακαλούσε λοιπόν τον Θεό να μην τους πάρει απ’ αυτή τη ζωή πριν μετανοήσουν…

Με παρακάλεσε και μένα να κάνω προσευχή γι’ αυτό το θέμα.


Μία φορά λοιπόν αρρώστησε ο πεθερός του και τον πήγαν στο νοσοκομείο: Στο ΑΧΕΠΑ. Ήταν μέρες εκεί.

Μία μέρα λοιπόν μετά τη δουλειά πήγε στο νοσοκομείο κατευθείαν, χωρίς να περάσει από το σπίτι.

Ψάχνει για τον πεθερό του, δεν τον βρίσκει στο δωμάτιο… Ψάχνει ρωτάει…

«Ποιος, αυτός; πέθανε,… τον έχουν κάτω στα ψυγεία, εκεί πού φυλάν τους νεκρούς» του λένε.

Του ήρθε σαν να τον χτύπησε κεραυνός.

«Γιατί, Θεέ μου, τον πήρες αφού δεν ήταν έτοιμος; αφού δεν πρόλαβε να μετανοήσει; γιατί, Θεέ μου;».


Άρχισε να προσεύχεται με πόνο, βαθειά.

«Τι είναι για το Θεό να τον φέρει πίσω; Τίποτα» σκέφτηκε και άρχισε να παρακαλεί τον Θεό.

Κατεβαίνει κάτω, ψάχνει το νεκροτομείο, τον βρίσκει παγωμένο, νεκρό.

Τον πιάνει από το χέρι. «Έλα, πάμε, του λέει, πάμε σπίτι». Ζωντάνεψε ό νεκρός, σηκώθηκε και τον ακολούθησε.


— Αλήθεια, γέροντα, έγινε αυτό; τον ρώτησα εμβρόντητος.

— Αλήθεια, βρε, αλήθεια.

— Και ζει αυτός ο άνθρωπος ακόμα;

— Όχι, έχει πεθάνει τώρα… έζησε μερικά χρόνια ακόμα, μετανόησε, καλοσύνεψε… έγινε αρνάκι,

και τον πήρε ο Χριστός στον Παράδεισο…

Ήμουν κατάπληκτος.


— Γίνονται στις μέρες μας τέτοια πράγματα;… ρώτησα με θαυμασμό.

— Είδες… και ήταν λαϊκός. Είχε όμως πολύ απλότητα!!! και βαθειά πίστη.

Δε λέει ό Χριστός, «ο πιστεύων εις εμέ α εγώ ποιώ και μείζονα τούτων ποιήσει»;

Γιατί να μας φαίνεται παράξενο; Ο Χριστός δεν ανέστησε νεκρούς; Το Λάζαρο, το γιο της χήρας, την κόρη τού Ιαείρου!

Οι Απόστολοι δεν ανάσταιναν νεκρούς;… Στους βίους των Αγίων δε διαβάζουμε τόσα και τόσα;

Γιατί μας φαίνεται παράξενο;



dosambr.wordpress.com

[XAPA]

O Θεός θα σου φανερωθεί


«Να κοιμάσαι νωρίς. Η μέρα ξεκινάει από το βράδυ. Πριν πας για ύπνο να έχεις οργανώσει την επόμενη μέρα. Με χαρτί και μολύβι. Μην την αφήνεις να φέρει ο,τι να’ ναι.

Οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες γίνονται χρόνια. Μια φορά ζεις. Τίμα την. Να έχεις τετράδιο με στόχους. Να το τηρείς ευλαβικά. Να τους σκαλίζεις και να τους ξαναγράφεις.

Αυτοί είναι ο μπούσουλας της ζωής σου. Γενικά να γράφεις. Σου κάνει καλό. Αλαφραίνει την ψυχή σου. Να ξυπνάς νωρίς. Πολύ νωρίς. Εάν το μυαλό σου θέλει να χουζουρέψει να μην το ακούς. Να μάθεις να μη διαπραγματεύεσαι με το μυαλό σου. Να περνάει το δικό σου.

Να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να χαμογελάς. Να κατεβαίνεις για περπάτημα ή για τρέξιμο όπου κι αν μένεις. Τουλάχιστον για 20 λεπτά. Ζεσταίνει τις μηχανές σου. Να ακούς κάτι την ώρα που περπατάς. Εμπνευσμένες ομιλίες. Εμπνευσμένους ανθρώπους. Μ’ ένα σμπάρο 2 τρυγόνια.

Να χαμογελάς σε αυτούς που συναντάς. Να τους λες καλημέρα. Κι ας μη σου λένε. Κάποιο λόγο θα’ χουν. Να κοιτάς την ομορφιά τριγύρω σου. Παντού υπάρχει. Να φτιάχνεις ένα όμορφο πρωινό. Όχι μόνο για σένα.

Να ντύνεσαι όμορφα. Να φροντίζεις τον εαυτό σου σαν να ήταν ο σημαντικότερος άνθρωπος στον κόσμο. Είσαι. Απλά δε στο’ παν. Να βρίσκεις 15 λεπτά για να διαβάζεις. Κάθε μέρα. Περιόρισε τα social. Μην ανοίξεις τηλεόραση.

Είναι ψέμα ότι δεν υπάρχει χρόνος. Εσύ θα τον βρεις. Κανείς δεν στον χαρίζει. Να πηγαίνεις στη δουλειά σου με κέφι. Ακόμα κι αν δεν τη γουστάρεις. Αν χρειαστεί να βρεις άλλη.
Όσο είσαι εκεί όμως να την τιμάς.

Έτσι τιμάς τον Θεό τον εαυτό σου και τους άλλους. Να προσφέρεις φιλανθρωπία από τον μισθό σου. Ακόμα κι αν είναι μικρός. Για τον Θεό και τον συνάνθρωπο το κάνεις. Να δουλεύεις ομαδικά. Και να ζεις συλλογικά. Δεν γίνεται αλλιώς.

Να τρως δεκατιανό. Να προσέχεις τον εαυτό σου. Μια μπανάνα, ένα μήλο ή κάποιο άλλο φρούτο. Να κάνεις παρέα με τους καλύτερους. Αυτούς που έχουν κάτι παραπάνω από σένα.
Μην τους φοβάσαι. Μην τους ζηλεύεις. Αυτοί θα σε πάνε παραπάνω.

Γίνεσαι αυτός που κάνεις παρέα. Βάλε τον πήχυ ψηλά. Να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου. Να βοηθάς τους αδύνατους και να τους δείχνεις τον δρόμο του Θεού. Να πίνεις μπόλικο νερό.

Και να αναπνέεις βαθιά. Να φουσκώνει η κοιλιά σου όταν το κάνεις. Κι ας μην είναι της μόδας. Να βλέπεις λιγότερο τηλεόραση. Μια ώρα να κόψεις τη μέρα έχεις γλιτώσει 360 ώρες, δηλαδή 9 εργάσιμες εβδομάδες.

Όταν οι άλλοι θα έχουν 12 μήνες εσύ θα έχεις 14.
Να μην πιστεύεις στην τύχη. Εσύ φτιάχνεις την ζωή σου με την βοήθεια του Θεού. Χώνεψέ το και θα αλλάξει όλη σου η ζωή. Να τη ζεις τη ζωή.

Όταν γελάς να γελάς. Όταν κλαις να κλαις, όταν πονάς να πονάς. Δεν είσαι από πορσελάνη. Δεν θα σπάσεις. Οι πορσελάνες είναι για τη βιτρίνα.

Να περνάς χρόνο με τον εαυτό σου. Μην το φοβάσαι. Δεν είναι μοναξιά. Είναι κακό να μην μπορείς να κάτσεις μόνος σου μαζί του και να πρέπει να’ χεις κάτι πάντα ανοιχτό. Να προσεύχεσαι στον Θεό και θα σου δώσει λύση στα προβλήματά σου. Να Τον ευχαριστείς για όλα όσα σου χαρίζει.

Χαμήλωσε το θόρυβο. Κλείσε τη φασαρία κι ο Θεός θα σου φανερωθεί. Η Βασιλεία του Θεού εντός σου είναι. Να χρησιμοποιείς και το μυαλό σου και την καρδιά σου. Εσύ θα βρεις πότε το ένα και πότε το άλλο. Σαν τον καλό μάγειρα που ξέρει πότε να βάλει αλάτι και πότε πιπέρι.

Να βγαίνεις βόλτα. Να πηγαίνεις σε μέρη που θα ανεβαίνεις πνευματικά. Η ζωή σου είναι η σχέση σου με τον Θεό , τον εαυτό σου και τους άλλους. Να έχεις πνευματικό που θα σε οδηγήσει με ασφάλεια στην αγκαλιά του Θεού.

Να κάνεις πάντα καλές πράξεις με αγάπη. Να βοηθάς τους τριγύρω σου. Ειδικά αυτούς που δεν ξέρεις. Η οικογένειά σου δεν σταματάει στα παιδιά σου. Όλοι είναι οικογένειά σου. Έτσι μόνο θα ευτυχήσεις. Δεν γίνεται αλλιώς.

Να κρατάς ημερολόγιο με τις ομορφιές της ζωής. Κάθε μέρα έχει τουλάχιστον 100. Και να δοξάζεις για όλες τον Θεό. Το ότι περπατάς είναι μια από αυτές. Γράψτο. Μην το προσπερνάς. Μην κουτσομπολεύεις. Κοίτα τη δουλειά σου. Μόνο τον εαυτό σου ορίζεις.

Να ρωτάς. Να διαβάζεις. Να μην πιστεύεις όλα όσα νομίζεις. Να εξελίσεσαι κάθε μέρα. Μέχρι την τελευταία σου. Να αγαπάς το διπλανό σου. Όπως αγαπάς τον εαυτό σου. Δεν έχεις άλλο. Μη γελιέσαι.

Μόνος έρχεσαι και μόνος φεύγεις από τον κόσμο αυτό. Χωρίς τα παιδιά σου. Χωρίς το αμάξι σου. Χωρίς τα λεφτά σου. Μόνο η αγάπη χωράει στις αποσκευές σου. Αυτή που πήρες και αυτή που έδωσες. Μόνο αγάπη υπάρχει.

Γι’ αυτό είσαι εδώ. Για να σκορπίσεις την αγάπη που σου χαρίζει ο Θεός και πλούσιος από αυτήν να επιστρέψεις κοντά Του.


Πηγή: Λειμώνας

[XAPA]

Σοφά λόγια Αγίων


Στάρετς Ἀντωνίου τῆς Ὄπτινα



Ὅταν σηκώνεσαι ἀπὸ τὸν ὕπνο ἡ πρώτη σου σκέψη πρέπει νὰ στραφεῖ στὸ Θεό,

ὁ πρῶτος σου λόγος πρέπει νά ῾ναι προσευχὴ στὸ Θεὸ – τὸν Πατέρα καὶ Δημιουργό σου.

Νὰ μετανοεῖς καὶ νὰ δοξολογεῖς τὸ Θεὸ ποὺ δὲν ἐπέτρεψε ν᾿ ἀπωλεστεῖς ἀπὸ τὶς ἀδυναμίες σου.


Βάλε ἀρχὴ νὰ κάνεις ὅ,τι εἶναι ἄριστο.

Κανένας δὲ θὰ ὁλοκληρώσει τὴν πορεία πρὸς τὸν οὐρανό, ἐκτὸς ἀπὸ κεῖνον ποὺ ξεκινάει τὴν ἡμέρα του καλά.

Νὰ ξεκινᾷς τὴν ἡμέρα σου σὰν σεραφεὶμ στὴν προσευχή, σὰν χερουβὶμ στὶς πράξεις

καὶ σὰν ἄγγελος στὴ συμπεριφορά σου.


Μὴν περνᾷς τὸν καιρό σου ἀργή.

Σὲ ὅλες τὶς πράξεις, τὰ λόγια καὶ τὶς σκέψεις σου ὁ νοῦς σου νἆναι στὸ Θεό.

Ὁ λόγος σου νἆναι ἤρεμος, ταπεινός, σοβαρὸς κι ὠφέλιμος. Ἡ σιωπὴ θὰ σὲ βοηθήσει νὰ λὲς

μόνο τ ᾿ ἀπαραίτητα λόγια, μὲ διάκριση. «Λόγος σαθρὸς ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω» (Ἐφεσ. δ´ 29).


Μὴ γελᾷς μὲ θόρυβο, ἀλλὰ μόνο νὰ χαμογελᾷς. Κι αὐτὸ ὄχι συχνά.

Ν᾿ ἀποφεύγεις τὴν ἀντιλογία καὶ τὴ φιλονικία.

Ν᾿ ἀγαπᾷς πάντα τὴν ταπείνωση καὶ ν᾿ ἀποφεύγεις πάντα τὴν ὑπερηφάνεια.

Μὴ μισήσεις κανένα, γιὰ ὁποιοδήποτε λόγο.


Νἆσαι ἐγκρατὴς στὸ φαγητό, τὸ ποτὸ καὶ τὰ γλυκά.

Νἆσαι καταδεχτικὴ μὲ ὅλους• ἔτσι ὁ Θεὸς θὰ σ᾿ εὐλογεῖ κι οἱ καλοὶ ἄνθρωποι θὰ σ᾿ ἐπαινοῦν.

Ὁ θάνατος δίνει τέλος σ᾿ ὅλα τὰ πράγματα. Αὐτὸ πρέπει νὰ τὄχει πάντα στὸ νοῦ του ὁ ἄνθρωπος.

Πράξεις σὰν κι αὐτὲς εἶναι εὐάρεστες στὸ θεό, ὡς «ὀσμὴ εὐωδίας πνευματικῆς».


Σὲ παρακαλῶ νὰ μνημονεύεις στὶς προσευχές σου τὸν ἀνάξιο μοναχὸ Ἀντώνιο ποὔχει ἁμαρτήσει

πολὺ σὲ ὅλους καὶ σὲ σένα, κι ὁ Θεὸς νὰ σοῦ μνησθεῖ στὴ βασιλεία Του.

«Σὲ παρακαλῶ νὰ ματαιώσεις πρὸς τὸ παρὸν τὸ ταξίδι σου.

Τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν πρέπει νὰ τὴν ἀναζητήσουμε κάπου ἀλλοῦ ἀλλὰ μέσα μας, στὴν καρδιά μας.


Θὰ μὲ ρωτήσεις: Τί εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Σοῦ ἀπαντῶ:

Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἐνάρετη ἐν Χριστῷ ζωή.

Τὸ νἄχει ἡ ψυχή σου ταπείνωση καὶ ὑπομονή, εἰρήνη.

Ἂν ζεῖς ἔτσι, θὰ δεῖς τὴν εἰρήνη (δηλ. Τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ) μέσα σου ὅσο ζεῖς

καί, μετὰ τὴν κοίμησή σου, θὰ ζεῖς πάλι μαζί της».



Στάρετς Ἀντωνίου τῆς Ὄπτινα

imverias

[XAPA]

"Εάν θέλης να βοηθήσης την Εκκλησία,
είναι καλύτερα να κοιτάξης να διορθώσης τον εαυτό σου"



Εάν θέλης να βοηθήσης την Εκκλησία, είναι καλύτερα να κοιτάξης να διόρθωσης τον εαυτό σου,

παρά να κοιτάς να διόρθωσης τους άλλους.

Αν διόρθωσης τον εαυτό σου, αμέσως διορθώνεται ένα κομματάκι της Εκκλησίας.

Εάν φυσικά αυτό το έκαναν όλοι, η Εκκλησία θα ήταν διορθωμένη.

Αλλά σήμερα οι άνθρωποι ασχολούνται με όλα τα άλλα θέματα εκτός από τον εαυτό τους.


Γιατί το να ασχολήσαι με τον εαυτό σου έχει κόπο,

ενώ το να ασχολήσαι με τους άλλους είναι εύκολο.

Εάν ασχοληθούμε με την διόρθωση του εαυτού μας

και στραφούμε πιο πολύ στην «εσωτερική» δράση παρά στην εξωτερική,

δίνοντας τα πρωτεία στην θεία βοήθεια,

θα βοηθήσουμε τους άλλους περισσότερο και θετικώτερα.

Επιπλέον θα έχουμε και την εσωτερική μας γαλήνη,

η οποία θα βοηθάη αθόρυβα τις ψυχές που θα συναντάμε,

γιατί η εσωτερική. πνευματική κατάσταση προδίδει την αρετή της ψυχής και αλλοιώνει ψυχές.


Όταν επιδίδεται κανείς στην εξωτερική δράση,

πριν φθάση στην λαμπικαρισμένη εσωτερική πνευματική κατάσταση,

μπορεί να κάνη κάποιον πνευματικό αγώνα, αλλά έχει στενοχώρια, άγχος,

έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό, και συχνά χάνει την ηρεμία του.

Εάν δεν κάνη καλό τον εαυτό του, δεν μπορεί να πη ότι το ενδιαφέρον του για το κοινό καλό είναι καθαρό.

Όταν ελευθερωθή από τον παλαιό του άνθρωπο και από καθετί κοσμικό,

έχει πλέον την θεία Χάρη, οπότε και ο ίδιος αναπαύεται,

αλλά και κάθε είδους άνθρωπο αναπαύει.

Αν όμως δεν έχη Χάρη Θεού,

δεν μπορεί ούτε στον εαυτό του να επιβληθή ούτε τους άλλους να βοηθήση, για να φέρη θείο αποτέλεσμα.

Πρέπει να βουτηχθή στην Χάρη και ύστερα να χρησιμοποιηθούν οι αγιασμένες πλέον δυνάμεις του

για την σωτηρία των άλλων.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης


«Να πιστεύεις στο Θεό και να μην φοβάσαι τίποτα!

Γιατί ο Θεός είναι μεγαλύτερος από όλους και από όλα!

Το ότι στενοχωριόμαστε δείχνει, ότι δεν εμπιστεύομαστε τη ζωή μας στο Χριστό.

Να ξέρεις, ότι τίποτα δεν γίνεται, χωρίς να υπάρχει αιτία.

Ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από το πεύκο, αν δεν θέλει ο Θεός.

Γι’ αυτό θα πρέπει να μην στενοχωριέσαι, για ό,τι σου γίνεται.

Έτσι αγιαζόμαστε».



Σημεία των Καιρών

[XAPA]

Δοκίμασε…


Δοκίμασε να κάμεις την όποια εργασία σου διακόνημα – προσφορά και υπηρεσία στους άλλους, και θα δεις ότι η κούραση σου έχει γλυκύτητα και ανάπαυση.

Δοκίμασε να ασχοληθείς με τα προβλήματα των άλλων, και θα δεις τα δικά σου να μικραίνουν.

Δοκίμασε να μπεις στη θέση αυτού που υποφέρει σωματικά ή ψυχικά, και θα καταλάβεις ότι ανακουφίστηκε από τον πόνο, γιατί τον πήρες απάνω σου «πνευματικώ τω τρόπω».

Δοκίμασε να μην κατακρίνεις κανένα και για τίποτε, και θα αισθανθείς τη Χάρη του Θεού να σε πλησιάζει.

Δοκίμασε να συγχωρέσεις από την καρδιά σου όσους σε πλήγωσαν, και θα νιώσεις την ελευθερία να πηγάζει από μέσα σου.

Δοκίμασε να αναφέρεις σε άλλους τα θετικά αυτών που σε υποτιμούν ή σε απορρίπτουν ή νιώθεις πως δεν σε θέλουν, και θα αισθανθείς να γκρεμίζεται η απόσταση που σε χωρίζει.

Δοκίμασε να απαριθμήσεις τα καλά που έχεις, και θα ανακαλύψεις ότι δεν τελειώνεις.

Δοκίμασε να ανακαλύψεις τα θετικά των δοκιμασιών και των προβλημάτων σου, και θα νιώσεις να βγαίνει αυθόρμητα προς το Θεό το «ευχαριστώ».

Δοκίμασε να εκκλησιαστείς όσο μπορείς πιο νωρίς, και θα συνειδητοποιήσεις ότι ο χρόνος μέσα στο ναό περνά γρήγορα και η παρουσία σου εκεί αυξάνει την εσωτερική ειρήνη.

Δοκίμασε να δεχτείς την αδικία, όταν δεν μπορείς να αποδείξεις το δίκαιό σου, και θα νιώσεις οικείος με το Χριστό και τους αγίους Του.

Δοκίμασε να προσέξεις όλη μέρα να μην αργολογήσεις, και θα καταλάβεις τη διαφορά της βραδινής προσευχής.

Δοκίμασε μόλις ξυπνήσεις να πεις «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», και θα δεις πως αρχίζει η μέρα σου με δύναμη κι ελπίδα.

Δοκίμασε να μείνεις μόνος σου, χωρίς παρουσία ανθρώπου και χωρίς τηλέφωνα, και θα καταλάβεις πόση δυσκολία αλλά και πόση ομορφιά κρύβει.

Δοκίμασε να δεχτείς ότι σήμερα είναι η τελευταία μέρα της ζωής σου, και θ’ αρχίσεις να εκτιμάς τις επόμενες μέρες ως δώρα Θεού και θα τις χαίρεσαι.

Δοκίμασε, τέλος, να ζήσεις την καθημερινότητα ως τον πρόλογο της αιωνιότητας, αγωνιζόμενος να μην αμαρτήσεις, «το κατά δύναμιν»,
να εφαρμόζεις τις εντολές του Κυρίου και Θεού σου – δηλαδή την αγάπη καθέτως και οριζοντίως – να προσεύχεσαι και να λειτουργείσαι, και θα καταλάβεις με όλη την ύπαρξη σου ότι δεν υπάρχει πιο δυνατή ελευθερία και πιο μεγάλη χαρά.



π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

πηγη: pemptousia.gr

[XAPA]

«Ἀποκάλυψον πρὸς Κύριον τὴν ὁδόν σου καὶ ἔλπισον ἐπ’ αὐτόν, καὶ αὐτός ποιήσει». (Ψαλμός λστ' στ. 5)

Φανέρωσε στὸν Κύριο μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν δρόμο καὶ τὶς ἐπιδιώξεις καὶ τὶς ἀνάγκες τῆς ζωῆς σου

καὶ ἔλπισε σ’ Αὐτὸν καὶ θὰ κάνει ἐκεῖνα ποὺ ζητᾶς καὶ χρειάζεσαι.



.