Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Ο Γέροντας Παΐσιος μας διδάσκει πως να περάσουμε πνευματικὰ τις γιορτὲς



- Γέροντα, πώς μπορεί να ζήση κανείς πνευματικά τις γιορτές;

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες

και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες.

Να σκεφτώμαστε τα γεγονότα της κάθε άγιας ημέρας (Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πάσχα κ.λπ.)

και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό.

Έτσι θα γιορτάζουμε με πολλή ευλάβεια κάθε γιορτή.


Οι κοσμικοί ζητούν να καταλάβουν τα Χριστούγεννα με το χοιρινό, το Πάσχα με το αρνί,

τις Αποκριές με το κομφετί.

Οι αληθινοί μοναχοί όμως κάθε μέρα ζουν τα θεία γεγονότα και αγάλλονται συνέχεια.

Κάθε εβδομάδα ζουν την Μεγάλη Εβδομάδα.

Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή ζουν την Μεγάλη Τετάρτη, την Μεγάλη Πέμπτη, την Μεγάλη

Παρασκευή, δηλαδή τα Πάθη του Χριστού, και κάθε Κυριακή το Πάσχα, την Ανάσταση.


Τι, θα πρέπη να έρθη η Μεγάλη Εβδομάδα, για να θυμηθή κανείς τα Πάθη του Χριστού;

Πρέπει να έρθη το Πάσχα με το αρνί, για να καταλάβω το «Χριστός ανέστη» σαν τους κοσμικούς;

Ο Χριστός τι είπε; «Έτοιμοι γίνεσθε» (2) είπε. Δεν είπε, «ετοιμασθήτε τώρα!»

Από την στιγμή που λέει ο Χριστός, «έτοιμοι γίνεσθε»,

πρέπει ο άνθρωπος, και ιδίως ο μοναχός, να είναι έτοιμος συνέχεια.


Να μελετάη και να ζη τα θεία γεγονότα συνέχεια.

Όταν κανείς μελετάη τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθή

και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθή.

Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε

και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια που ψάλλονται.

Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζη τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται.


Όταν σκεφτώμαστε λ.χ. έναν Άγιο που τον έχουμε σε ευλάβεια ή τον Άγιο που γιορτάζουμε,

ο νους θα πάη και λίγο παραπάνω• θα πάη στον Ουρανό.

Και όταν σκεφτώμαστε τους Αγίους, μας σκέφτονται και οι Άγιοι και μας βοηθούν.

Έτσι πιάνει κανείς φιλία με τους Αγίους, που είναι και η πιο σίγουρη φιλία.

Τότε μπορεί να είναι μόνος και να ζη με όλους• και με Αγίους και με Αγγέλους και με όλον τον κόσμο.

Να είναι μόνος και να νιώθη όλη αυτήν την συντροφιά!

Είναι ζωντανή η παρουσία των Αγίων.

Όλοι οι Άγιοι είναι παιδιά του Θεού και βοηθούν εμάς τα ταλαίπωρα παιδιά του Θεού.


Τους Αγίους μας, που έχυσαν είτε αίμα είτε ιδρώτες και δάκρυα για την αγάπη του Χριστού,

πάντα πρέπει να τους γιορτάζουμε με ευλάβεια, για να βοηθιώμαστε.

Και όταν ακούμε το Συναξάρι τους «Τη αυτή ημέρα μνήμη του Αγίου…»,

να στεκώμαστε εκείνη την στιγμή όρθιοι, όπως και οι στρατιώτες στέκονται προσοχή,

όταν διαβάζωνται τα ονόματα των ηρωικώς πεσόντων συναδέλφων τους.

«Την τάδε του μηνός… ο στρατιώτης δείνα έπεσε μαχόμενος ηρωικώς στο τάδε μέτωπο».


Στην γιορτή, για να νιώση κανείς το γεγονός, δεν πρέπει να δουλεύη.

Την Μεγάλη Παρασκευή λ.χ., εάν θέλη να νιώση κάτι,

δεν πρέπει να κάνη τίποτε άλλο εκτός από προσευχή.

Στον κόσμο οι καημένοι οι κοσμικοί την Μεγάλη Εβδομάδα έχουν δουλειές.

Μεγάλη Παρασκευή να δίνουν ευχές. «Χρόνια πολλά! Να ζήσετε! Με μια νύφη!»… Δεν κάνει!


Εγώ την Μεγάλη Παρασκευή κλείνομαι στο Καλύβι.

Όπως και μετά το Αγγελικό Σχήμα η εβδομάδα της ησυχίας που ακολουθεί,

βοηθάει, γιατί ποτίζει η θεία Χάρις την ψυχή και καταλαβαίνει ο μεγαλόσχημος τι έγινε,

έτσι και στις γιορτές η ησυχία πολύ βοηθάει.

Μας δίνεται περισσότερη ευκαιρία να ξεκουρασθούμε λίγο, να μελετήσουμε και να προσευχηθούμε.

Θα έρθη ένας καλός λογισμός, θα εξετάσουμε τον εαυτό μας, θα πούμε λίγο την ευχή και θα νιώσουμε έτσι

κάτι από το θείο γεγονός της ημέρας.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Α’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

1) Τροπάριο της στ΄ ωδής του β΄ κανόνος της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου).
2) Βλ. Ματθ. 24, 44

[XAPA]

Και θα έρθει η Ανάσταση...

Και θα δούμε την άνοιξη









Από το βιβλίο της Μαρίας Μουρζά "Εν μέσω κρίσης"Εκδόσεις "Άθως"


yiorgosthalassis

[XAPA]

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΕ 5 ΛΕΠΤΑ

[XAPA]

Γέροντας Παΐσιος: Οι δικοί μας σταυροί είναι σταυρουδάκια, μόνον ο Κύριος σήκωσε μεγάλο Σταυρό!



Γέροντα, το σταυρουδάκι που μου δώσατε το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες.


- Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας

και μας προστατεύουν στην ζωή μας.

Τι νομίζεις, έχουμε μεγάλο σταυρό εμείς;

Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς, γιατί ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους

δεν θέλησε να χρησιμοποιήση για τον εαυτό Του την θεϊκή Του δύναμη.

Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους

των δοκιμασιών με την θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά.


Ο Καλός Θεός οικονομάει για τον κάθε άνθρωπο έναν σταυρό ανάλογο με την αντοχή του, όχι για να βασανιστή,

αλλά για να ανεβή από τον σταυρό στον Ουρανό – γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα προς τον Ουρανό.

Αν καταλάβουμε τι θησαυρό αποταμιεύουμε από τον πόνο των δοκιμασιών, δεν θα γογγύζουμε,

αλλά θα δοξολογούμε τον Θεό σηκώνοντας το σταυρουδάκι που μας χάρισε,

οπότε και σε τούτη την ζωή θα χαιρώμαστε, και στην άλλη θα έχουμε να λάβουμε και σύνταξη και «εφάπαξ».

Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον Ουρανό.

Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξη από μια δοκιμασία, δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους και τα χάνουμε.

Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώση και τόκο.

Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ’ αυτήν την ζωή,

τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες.

Οι σταυροί των δοκιμασιών είναι ανώτεροι από τα «τάλαντα», από τα χαρίσματα, που μας δίνει ο Θεός.

Είναι μακάριος εκείνος που έχει όχι έναν σταυρό αλλά πέντε.

Μια ταλαιπωρία ή ένας θάνατος μαρτυρικός είναι και καθαρός μισθός.

Γι’ αυτό σε κάθε δοκιμασία να λέμε: «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, γιατί αυτό χρειαζόταν για την σωτηρία μου».



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2002

[XAPA]

Η μεταστροφή μίας βουδίστριας στην Ορθοδοξία μετά από Θαύμα του Χριστού (τη Mεγάλη Πέμπτη)


Ι. Μ. Αγίας Μαρίνης καί Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης, στήν Κωμόπολη Ξυλοτύμπου τής Ιεράς Μητροπόλεως Κιτίου.


Πήγα και στην Κύπρο. Οι αναμνήσεις μου πολλές, τα διδάγματά μου αρκετά, θα τα καταγράψω εν συντομία.

Πρώτον μεν, ένας κλέφτης μου έκλεψε τήν φωτογραφική μου μηχανή.

Την είχα βάλει στίς αποσκευές που έδωσα στο αεροπλάνο και κάποιος υπάλληλος άνοιξε το σακίδιό μου και την πήρε.

Εύχομαι να φωτογραφίζει καλά τοπία και καλές στιγμές της ζωής του.

Το δεύτερο δε, που θέλω να καταγράψω είναι ότι ο κύριος που κάθισε στο διπλανό κάθισμα στην πτήση από Αθήνα για

Λάρνακά μου εξομολογήθηκε δύο τινά:


Όταν ήτο φοιτητής με αθέμιτο τρόπο έβαλε στο πορτοφόλι του 500 δραχμές. Όμως την ίδια ήμερα έσπασε το τζάμι από

την πόρτα του εξώστη του διαμερίσματός του, το όποιο στοίχισε 500 δραχμές.

Το δεύτερο το έπαθε όταν γέρασε. Υπηρέτησε για μια τριετία ως επίτροπος στον ενοριακό του Ιερό Ναό.

Κάποια μέρα τον έστειλε ο εφημέριος στην Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου για να αγοράσει ένα κανδήλι, το

όποιο στοίχιζε 280 ευρώ.


Ό ηγούμενος της εν λόγω Ιεράς Μονής του δώρισε το κανδήλι και…στον επίτροπο του ήλθε ο εξής λογισμός:

Τα 280 ευρώ θα τα ρίψη στο παγκάρι του Καθολικού.

Όμως όταν αποχαιρέτησε και ευχαρίστησε τον Καθηγούμενο, όταν πέρασε δίπλα από το παγκάρι του Αγίου Γεωργίου,

άλλαξε σκέψη και τα χρήματα τα κράτησε.

Λίγα λεπτά αργότερα του επιτέθηκε ένας αβάπτιστος, του πήρε τα 280 ευρώ – ευτυχώς που δεν του πήρε και τα

άλλα χρήματα που είχε στην άλλη τσέπη – και του έσπασε 2 πλευρά.

Τά διδάγματα τά καταλαβαίνει μόνος του κάθε αναγνώστης.


Από την πενθήμερη παραμονή μου στην Κύπρο θά καταγράψω λόγω συντομίας μόνο ότι διδάγματα πήρα από την

Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνης καί Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, στήν Κωμόπολι Ξυλοτύμπου της Ιεράς

Μητροπόλεως Κιτίου.

Πνευματικός, εφημέριος, ιδρυτής και κτήτωρ της εν λόγω Περάς Μονής είναι ο πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Παναγιώτου,

όστις μεταξύ των άλλων είναι και καλλίφωνος.

Λόγω της καλλιφωνίας του, του πρότεινε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος, να τον χειροτόνηση Διάκονό του,

άλλ’ αυτός ηρνήθη, λέγοντας ότι θέλει να υπηρέτηση ως ιερεύς στο χωριό του.


Τοιουτοτρόπως, όταν χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, το χωριό του είχε 3 Ιερούς Ναούς, και τώρα, δηλαδή 30 χρόνια

αργότερα ή Κωμόπολης Ξυλοτύμπου έχει 25 Ιερούς Ναούς και την Ιερά Μονή των Αγίων Μαρίνης και ‘Ραφαήλ εις την

όποια μονάζουν εξ οσιότατες Μοναχές, εκ των οποίων οι πέντε είναι εκ χηρείας.


Ό πατήρ Κυριάκος, αγαπητέ αναγνώστα, όστις είναι έγγαμος και πατήρ τριών παίδων, ενώ θα μπορούσε να ζει με

οικογενειακό φρόνημα, ενώ θα μπορούσε να διοργανώνει ενοριακές εκδρομές, στις όποιες θα συμμετείχαν γυναίκες

που ευρίσκονται εν χηρεία, δεν το έκαμε, δεν το κάμνει.

Ό πατήρ Κυριάκος, δεν διοργανώνει εκδρομές για τις χήρες, αλλά έκτισε οίκον Θεού για τις όντως χήρες.

Οι όντως χήρες δεν πηγαίνουν από Μοναστήρι σε Μοναστήρι για να προσκυνήσουν.


Οι όντως χήρες πηγαίνουν σε Μοναστήρι, όπου γίνονται μοναχές και ζούν εν ταπεινώσει, προσευχή και νηστεία.

Ή όντως χήρα κάμνει κομποσκοίνι για την ψυχή του συζύγου της, κάμνει κομποσκοίνι για τα παιδιά της και τα

εγγόνια της.

Αυτές οι εξ μοναχές, δηλαδή η καθηγούμενη Μαρίνα κ συν αύτη μοναχές Μαρία, Αθανασία, ‘Ραφαηλία, Έφραιμια καί

Νεκταρία, έκτος των άλλων διακονημάτων που έχουν, ζυμώνουν τα πρόσφορα και τις αρτοκλασίες για όποια γυναίκα

του χωριού των δέν μπορεί να ζυμώσει.

Τοιουτοτρόπως τα πρόσφορα φθάνουν στην Προσκομιδή, είναι ζυμωμένα από χέρια καθαρά και όχι από χέρια νεαρών

αρτοποιών.


Ό σεβαστός πατήρ Κυριάκος δεν ασχολήθηκε μόνο με το χωριό του αλλά οι δραστηριότητες του έφθασαν μέχρι την Αφρική.

Έκτισε μία πολυκλινική στην Μαδαγασκάρη, έναν Ιερό Ναό και την οικία τού Ιερέως στην Τανζανία και ετοιμάζεται να

κτίση τώρα έναν Ιερό Ναό στην Κένυα.

Τώρα δε τελευταία δίπλα από τήν Ιερά Μονή των Αγίων Μαρίνης και ‘Ραφαήλ, ανήγειρε και δημιούργησε ένα μεγάλο

Μουσείο κόστους 1.400.000 ευρώ.



Σ’ αυτό το Μοναστήρι γνώρισα και την Ελένη που κατάγεται από την Σρί Λάνκα, δηλαδή την Κεϋλάνη.

Ή Ελένη, βουδίστρια στο θρήσκευμα, πήγε στην Κύπρο για να γηροκομήσει μία γιαγιά, και ήσπασθη τον Χριστιανισμό

διότι βίωσε το έξης υπερφυσικό και θαυμαστό γεγονός:

Την Μεγάλη Πέμπτη συνόδευσε την γιαγιά στην Ακολουθία ων Παθών, όπου εκεί είδε να επαναλαμβάνεται

εμπρός της η Σταύρωση του Κυρίου.

Δηλαδή είδε ζωντανά όσα διαδραματίσθηκαν πάνω στόν Γολγοθά την ώρα που σταύρωσαν οι εβραίοι τον Κύριο.

Ή Ελένη δεν γνώριζε τίποτε από τον χριστιανισμό και όταν είδε αυτό το θέαμα, λυπήθηκε αφ’ ενός και απορούσε

αφ’ έτερου γιατί εκείνοι οι κακοί άνθρωποι κτυπούσαν, χλεύαζαν και τελικά σταύρωσαν Αυτόν τον Άνθρωπο.

Έμεινε άφωνη και δάκρυα πόνου κύλισαν από τα μάτια της.

Λίγο αργότερα, όταν επέστρεψαν στό σπίτι, συγκλονισμένη από το θέαμα, μίλησε, και ρώτησε την γιαγιά να της

εξήγηση γιά όλα εκείνα πού είδε αυτή ζωντανά.

Ή γιαγιά βέβαια της είπε τα πρέποντα καί ως εκ τούτου η Ελένη – που το όνομα της ήτο άλλο – αφού είδε τον Ίδιο

τον Χριστό εμπρός της και μάλιστα την στιγμή που τον σταύρωναν απαρνήθηκε τον βουδισμό.

Τηλεφώνησε στην μητέρα της και εκείνη της είπε ότι αν γίνει χριστιανή δεν θα την δεχθούν ποτέ στο

πατρικό της σπίτι.

Φυσικά η απειλή της μητέρας της δεν φόβισε την Ελένη και τοιουτοτρόπως βαπτίσθηκε και ζει χριστιανικά στην

Κύπρο, μακριά από την μητέρα της και την πατρίδα της.



Κ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΚΡΑ ΖΥΜΗ ΘΕΡΜΟΝ ΑΙΤΩΛΙΑ
ΒΙΒΛΙΟΓ. ΕΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ- ΑΙΤΩΝ 50 ΨΑΛΜ

orthodoxia-ellhnismos

[XAPA]

Μόρφου Νεόφυτος: ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΥΝΕΒΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ...

[XAPA]

«Αναστάσεως ημέρα»



– Γέροντα, κάποια παιδιά με ρώτησαν γιατί βάφουμε κόκκινα αυγά.

– Τα παιδιά να μην τα αφήνετε να σκαλώνουν σε κάτι τέτοια, γιατί τα ενδιαφέροντά τους θα στρέφωνται συνέχεια

εκεί και δεν θα πηγαίνουν σε κάτι βαθύτερο.

Πέστε τους μόνον ότι το κόκκινο αυγό, όπως είναι στρογγυλό, συμβολίζει την γη που βάφτηκε

με το Αίμα του Χριστού και λυτρώθηκε όλος ο κόσμος από την αμαρτία.


– Γέροντα, μου κάνει εντύπωση το θάρρος των Μυροφόρων.

– Οι Μυροφόρες είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη στον Χριστό, είχαν πνευματική κατάσταση, και γι’ αυτό δεν υπολόγισαν τίποτε.

Αν δεν είχαν πνευματική κατάσταση, θα έκαναν αυτό που έκαναν;

Ξεκίνησαν χαράματα, ώρα που απαγορευόταν η κυκλοφορία, με αρώματα στα χέρια για τον Πανάγιο Τάφο

του Χριστού, από αγάπη προς τον Χριστό.

Γι’ αυτό και αξιώθηκαν να ακούσουν από τον Άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως.


– Γέροντα, πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως;

– Να καλλιεργήσουμε το χαροποιόν πένθος, για να έρθη η πραγματική χαρά.

Αν ζήσουμε με ευλάβεια και κατάνυξη την Μεγάλη Εβδομάδα, θα ζήσουμε με πνευματική αγαλλίαση

και θεία ευφροσύνη την Αγία Ανάσταση.


– Είναι, Γέροντα, φυσικό να μη νιώθω πολλή χαρά το βράδυ της Αναστάσεως;

– Ναί, είναι φυσικό, γιατί όλη την Μεγάλη Εβδομάδα ζούσαμε τα λυπηρά γεγονότα του Πάθους

και ιδιαίτερα την προηγούμενη μέρα, που ήταν η Μεγάλη Παρασκευή.

Επειδή το συναίσθημα της λύπης είναι βαθύτερο από το συναίσθημα της χαράς, δεν μπορούμε

σε μια μέρα να ξεπεράσουμε αυτήν την ψυχική κατάσταση.

Όχι ότι δεν χαίρεται η ψυχή την Ανάσταση, αλλά δεν χαίρεται τόσο, όσο το απαιτεί η λαμπρή αυτή ημέρα.

Σιγά-σιγά όμως, κατά την Διακαινήσιμο Εβδομάδα, που είναι σαν μία ημέρα πασχαλινή,

φεύγει ο πόνος της Μεγάλης Εβδομάδος και η ψυχή γεμίζει από την αναστάσιμη χαρά.

Την δεύτερη ημέρα του Πάσχα αρχίζει να καταλαβαίνη κανείς την Ανάσταση.


– Γιατί, Γέροντα, σε μερικά μοναστήρια κάνουν λιτανεία την δεύτερη ή τρίτη ημέρα του Πάσχα;

– Για να σκορπίσουν την πασχαλινή χαρά.


– Χτυπούν, Γέροντα, και τις καμπάνες;

– Την Διακαινήσιμο Εβδομάδα χτυπούν όλα μαζί· καμπάνες, σήμαντρα, χειροσήμαντρα,

και η καρδιά χτυπάει δυνατά ζώντας το «Αναστάσεως ημέρα» (1).

Εύχομαι να χαίρεσθε πάντοτε

μέ αγαλλίαση πνευματική,

μέ συνεχή πασχαλινή χαρά,

μέ εσωτερική γλυκειά αναστάτωση.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Ειρμός και Καταβασία της α΄ωδής του Αναστασίμου κανόνος, καθώς και Δοξαστικόν των Αίνων του Πάσχα.

[XAPA]

Η ζωή μας όλη μια Μεγαλοβδομάδα



Αν η ζωή μας όλη μπορούσε να συμπυκνωθεί σε μία μόνο βδομάδα,

αυτή δεν θα ήταν άλλη από τη Μεγάλη Εβδομάδα, αρχής γενομένης

από την Κυριακή των Βαϊων ως ημέρα της γέννησής μας,

της εισόδου μας στον κόσμο και της υποδοχής μας απ' αυτόν μετά βαϊων και κλάδων.

Αν πράγματι αυτή είναι η αρχή, τότε το τέλος μας συμπίπτει με τη Σταύρωση και την εις Άδου κάθοδον.



Τέλος προσωρινό και πρόσκαιρο μέχρι της των πάντων Αναστάσεως, άρα και της δικής μας.

Ό,τι μεσολαβεί από την αρχή της ζωής μας μέχρι το τέλος της είναι αυτή καθεαυτή

η πλήρης περιπέτεια της ζωής που η Μεγάλη Εβδομάδα συμπυκνώνει με τόση αξιοθαύμαστη οικονομία.



Θα μας πουλήσει η οικογένειά μας στους εμπόρους, μεταφορικώς ή κυριολεκτικώς, όπως τον Ιωσήφ τ' αδέρφια του.

Θα βυθιστούμε σε θλίψη που θα ρουφήξει κάθε ρανίδα δημιουργικότητάς μας, και παραδινόμενοι στην απραγία

δε θα πάρουμε είδηση για πότε μεταμορφωθήκαμε σε άκαρπη συκή άξια για κατάρα.



Θα ξεμωραθούμε σαν τις μωρές Παρθένες σπαταλώντας ασυλλόγιστα όλο το λάδι του είναι μας,

μέχρι να στεγνώσουμε και ν’ απομείνουμε άδειοι από ευπλασχνία προς τον εαυτό μας και τους άλλους,

για ν' απαιτήσουμε ύστερα με θράσος και σκληρότητα από τους άλλους αυτό για το οποίο ποτέ δε φροντίσαμε.



Θα εκπορνέψουμε και θα εκπορνευτούμε σε πράγματα και ανθρώπους μέχρι να έρθει, -και μακάρι πάντα να έρχεται-,

η ευλογημένη ώρα που στον πάτο του πηγαδιού της απληστίας μας θα μας επισκεφτεί μια μεγάλη δυσκολία,

αρρώστεια ή θάνατος, ένας χωρισμός, κάτι που κόβοντάς μας στα δυο θα κάνει το αίμα μας επιτέλους να τρέξει

λύνοντας τις θρομβώσεις που το πέτρωσαν στις φλέβες μας, και σαν την αμαρτωλή γυναίκα της Μεγάλης Τετάρτης

θα πέσουμε στα πόδια του Κυρίου με τ' ακριβότερα μύρα της καρδιάς μας, δάκρυα πολύτιμα, να ζητήσουμε το έλεος.



Θα μας καλέσει στο Μυστικό Δείπνο της Μεγάλης Πέμπτης ο Δεσπότης Χριστός.

Θα μας φιλοξενήσει στο τραπέζι Του, - που πεινάσαμε περισσότερο κι από τα σκυλιά του δρόμου.

Θα μας ψιθυρίσει μυστικά την προσευχή της Γεθσημανής, προσευχή στον Ποιητή Πατέρα που περιμένει

πώς και πώς πίσω το πονεμένο σπλάχνο του, όσο άμυαλο και ανάξιο κι αν στάθηκε.



Θα προδώσουμε και θα προδοθούμε,

θ' αγαπήσουμε, θα φοβηθούμε μα και θ’ αρνηθούμε σαν τον Πέτρο, την αγάπη μας.

Θα μας καταδικάσουν και θα καταδικάσουμε,

θα νύψουμε τα χέρια μας νομίζοντας πως έτσι απαλασσόμαστε από την ευθύνη.

Θα σταυρωθούμε και θα σταυρώσουμε.



Στα Τάρταρα θα κατεβούμε.

Κι εκεί στα σκοτεινά πηγάδια τους, θα ευχηθούμε κανένας να μην τα αξιωθεί,

ούτε κι αυτός ο χειρότερος εχθρός μας,

- που 'ναι φαρμάκι η γεύση τους και σε κανέναν τόση πίκρα δεν αξίζει.



Μέχρι τη στιγμή που μια αιχμή δόρατος Φωτός θ' αγγίξει τα μαραμένα φύλλα της καρδιάς μας

και θα ζωντανέψουμε απ' την αρχή.

Το χείλι θα γελάσει, το αχάιδευτο κεφαλάκι μας θα βρει την αγκαλιά που αποζητά.

Και θ' αναστηθούμε από τον Κύριο των ζώντων που μας προορίζει για την αιώνια Άνοιξη της δικής Του Αγάπης.



Μεγάλη Εβδομάδα απ' των Βαϊων ίσαμε την Κυριακή του Πάσχα όλη η ζωή μας

κι η ιστορία του κόσμου ολόκληρου από αρχής του.

Ό,τι γεννήθηκε μέσα στον χρόνο κι ό,τι θα γεννηθεί.

Απ' όλα θα περάσουμε και θα τα ζήσουμε όλα.

Μα αν στο τέλος του δρόμου μένει άσβηστο το φως της Αναστάσεως,

τότε για όλα συγνώμη ζητούμε και για όλα λέμε ξανά και ξανά, χαλάλι.

Αν ό,τι ζήσαμε, όσο πονέσαμε κι όσο αποτύχαμε,

έγινε για να φτάσουμε να γίνουμε στο τέλος

όλοι ένα μεταξύ μας και με τον φίλο μας Θεό,

χαλάλι και ξανά χαλάλι όλα.[



proskynitis

[XAPA]

Ζεί Κύριος ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού....!!! βιώματα ενός φίλου με τον Άγιο Ραφαήλ



Ήταν Αύγουστος του 1988 και υπηρετούσα σαν Υπολοχαγός στην Πέτρα Μυτιλήνης.

Ένα βράδυ Σαββάτου γύρω στις 22:30, πήγαινα με έναν συνάδελφο Μόνιμο Επιλοχία (Αντώνης Ν.)

στον Μόλυβο για την βραδινή μας διασκέδαση.


Ανάμεσα στην Πέτρα και στον Μόλυβο βλέπουμε ξαφνικά στο βάθος μακριά

ένα πάρα πολύ έντονο κίτρινο και ταυτόχρονα λαμπερό φως.

Αναρωτηθήκαμε και οι δύο τι φως είναι αυτό.

Στην αρχή υποθέσαμε ότι κάποια πυρκαγιά.

Όμως η φωτιά έχει πιο κόκκινο φως και δεν είναι τόσο έντονο.

Δεν δώσαμε και πολύ σημασία και πήγαμε για την διασκέδαση μας.


Την επομένη το πρωί έπρεπε να συνοδέψω νεοτοποθετημένους οπλίτες της Μονάδας

στην καθιερωμένη τότε εκδρομή του γύρου του νησιού με στάσεις στον Ταξιάρχη,

στον Αγ. Ραφαήλ, στο Πλωμάρι, στην Ερεσό, στο Σίγρι και επιστροφή το απόγευμα στην Μονάδα.

Παρεμπιπτόντως ήταν η Τρίτη συνεχόμενη Κυριακή που γινόταν αυτή ή εκδρομή με διαφορετικούς οπλίτες.


Κάθε φορά που πηγαίναμε στον Αγ. Ραφαήλ η ηγουμένη της μονής μας έλεγε την ιστορία της μονής

και του Αγίου και διάφορα θαύματα του.

Εκείνη την ημέρα την ξενάγηση μας την έκανε μια καλόγρια.

Όταν ρώτησα που είναι η ηγουμένη, η καλόγρια φανερά σοκαρισμένη και συγκινημένη μου είπε:

« Καλά δεν μάθατε τι έγινε? Χθες βράδυ εμφανίστηκε στο μοναστήρι ο Άγιος μέσα σε ένα έντονο κίτρινο φως,

περπάτησε στους διαδρόμους της μονής και μετά εξαφανίστηκε.

Τώρα η ηγουμένη είναι στο κελί της και προσεύχεται».


Κοιταχτήκαμε με τον Αντώνη και καταλάβαμε τι ήταν αυτόν το φως που είδαμε εμείς την προηγουμένη το βράδυ,

χιλιόμετρα μακριά, ανάμεσα στην Πέτρα και τον Μόλυβο.


Το επόμενο ή το μεθεπόμενο καλοκαίρι είχε έρθει στο νησί διακοπές

η κοπέλα μου με την αδελφή της και τον αρραβωνιαστικό της.

Μία μέρα ξεκινήσαμε να επισκεφτούμε τον Άγ. Ραφαήλ.

Φύγαμε πολύ πρωί γιατί θέλαμε γύρω στις 12 να είμαστε στο Πλωμάρι.

Περίπου στις 08:30 με 09:00 φτάσαμε στο μοναστήρι.

Την ώρα που βγαίναμε από το αυτοκίνητο, συνάντησα έναν συνάδελφο,

ο οποίος μας προέτρεψε να πάμε αμέσως στο σημείο που είναι ο τάφος της Αγ. Ειρήνης.

Πήγαμε αμέσως εκεί (ήταν μέσα άλλα 2 ή 3 άτομα) και τότε παρατηρήσαμε ότι τα μάτια της Αγ. Ειρήνης ανοιγόκλειναν.

Αυτό το θαύμα κράτησε περίπου ένα δεκάλεπτο με τέταρτο.

Μετά ούτε εμείς δεν βλέπαμε τίποτε.

Όταν το είπαμε στις καλόγριες μας είπαν ότι αυτό το γεγονός το έχουν δει και άλλοι πιστοί κατά καιρούς.

Αυτά είναι τα 2 θαύματα που έτυχαν σε μένα και ευχαριστώ πολύ τον Άγιο που μου έκανε αυτή την τιμή.


Μεγάλη η χάρη Του.


Χρήστος Τ. Κάλυμνος

ahdoni

[XAPA]

Ενα εκπληκτικό θαύμα με τριπλή εμφάνιση του αγίου Ραφαήλ σε ετοιμοθάνατο !