Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Λίγοι είναι οι πραγματικοί φίλοι του Χριστού


ΠΟΛΛΟΙ είναι οι φίλοι τής Ουράνιας Βασιλείας τού Χριστού, λίγοι είναι όμως εκείνοι πού ΒΑΣΤΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ.

ΠΟΛΛΟΙ είναι αυτοί πού θέλουν νά είναι κοινωνοί τής Τράπεζας του Μυστικού Δείπνου τού Χριστού, λίγοι όμως ΤΗΣ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ ΤΟΥ.

ΠΟΛΛΟΙ θέλουν να χαίρονται μαζί με τόν Χριστό, λίγοι όμως νά υποφέρουν κάτι μαζί Του Η ΠΡΟΣ ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ.

ΠΟΛΛΟΙ ακολουθούν τό Χριστό μέχρι τόν διαμερισμό τού Άρτου, λίγοι όμως μέχρι τό πικρό ΠΟΤΗΡΙ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ.

ΠΟΛΛΟΙ μένουν έκθαμβοι πρό τών θαυμάτων ΤΟΥ, λίγοι όμως τόν ακολουθούν ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ.

ΠΟΛΛΟΙ τόν τιμούν καί τόν δοξάζουν εφ’όσον απολαμβάνουν τίς δωρεές ΤΟΥ και τήν γλυκύτητα τής παρηγοριάς Του, όταν όμως γιά λίγο έστω αποσύρει τή Χάρη Του, αρχίζουν τούς θρήνους καί τό θάρρος τούς εγκαταλείπει.

Αυτοί όμως πού αγαπούν τόν Ιησού ανιδιοτελώς καί όχι γιά τίς δωρεές Του, υπομένουν καί τίς δοκιμασίες πού επιτρέπει χωρίς νά γογγύζουν καί μέσα στή θλίψει ή τή χαρά, ακατάπαυστα ΤΟΝ ΔΟΞΑΖΟΥΝ.

Όσοι σκέπτονται μόνο τό ατομικό τους κέρδος, αυτοί αγαπούν τούς εαυτούς των καί όχι το Χριστό

Σπανίως θά βρεθεί άνθρωπος τόσο πνευματικός ώστε νά δουλέψει γιά τό Θεό ΧΩΡΙΣ ΜΙΣΘΟ.

ΜΙΚΡΟΣ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ……!!!

Ευλογία Κυρίου!



πηγή: romioitispolis

[XAPA]

Παρασκευή της Διακαινησίμου ή Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής


Η Ζωοδόχος Πηγή


Ήταν γύρω στα 450μχ, όταν ένας βυζαντινός στρατιώτης, Λέοντας στο όνομα, έκοβε βόλτες σ΄ ένα δασάκι

στα μέρη της βασιλεύουσας, όταν ξάφνου βλέπει μπροστά του έναν τυφλό άνθρωπο να του ζητάει λίγο νερό

για να σβήσει τη δίψα του. Ο Λέοντας προθυμοποιήθηκε να του βρει και να του φέρει νερό.

Έψαξε λοιπόν, στο δάσος για να βρει νερό αλλά μάταια και έτσι, επέστρεφε λυπημένος.


Τότε όμως, άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει: «Ου χρεών σε, Λέων, αγωνιάν, το γαρ ύδωρ εγγύς»,

δηλαδή, «Δεν χρειάζεται Λέων να αγωνιάς, να άγχεσαι, να στεναχωριέσαι, το νερό είναι δίπλα σου».

Και πάλι ακούει τη φωνή την άγνωστη να τον προστάζει: «Λέων βασιλιά, πάρε απ΄ το νερό αυτό και δώσε να πιει

να ξεδιψάσει ο τυφλός άνθρωπος και κάτι ακόμα, άλειψε μ΄ αυτό τα μάτια του και αμέσως θα καταλάβεις

ποια είμαι εγώ που σου μιλώ».


Έτσι πράγματι έπραξε ο Λέοντας και παρευθύς ο τυφλός ανέβλεψε.

Αλλά ταυτόχρονα άνοιξαν και τα μάτια του Λέοντα ο οποίος τώρα, κατάλαβε πως εκείνη η φωνή

που του μιλούσε ήταν της Παναγίας που έκανε αυτό το θαύμα και του μίλησε και πως επίσης,

σ΄ Εκείνην τη Μεγαλόχαρη, οφείλεται και το μεγάλο θαύμα της θεραπείας του τυφλού.


Ακόμη, θαύμα αξιοθαύμαστο ήταν και η εύρεση της πηγής του σωτήριου αυτού νερού.

Αλλά θαύμα ήταν και η επαλήθευση της προσφώνησης από την Παναγία, του Λέοντα , ως βασιλιά.

Διότι πράγματι ο Λέων, το 486μ.Χ, ανέβηκε στον θρόνο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ως Λέων ο Α΄ ο Θράξ,

ο επονομαζόμενος και Μακέλλης(457-474), και τον οποίο η Αγία Εκκλησία μας ως Άγιο τον τιμά στις 20 του Ιανουρίου.

Αμέτρητα τα θαυμάσια σου Παναγία μας.


Ο Λέων, ως αυτοκράτορας πλέον, θα αναγείρει επί της θαυματουργής πηγής, θαυμάσιο Ναό

αφιερωμένο στην Παναγία τη Ζωοδόχου Πηγή για να θυμίζει τις δωρεές της Θεοτόκου προς εκείνον

αλλά και όλες τις μεγάλες ευεργεσίες της προς το γένος των ανθρώπων.


Στην θαυματουργή πηγή αυτού του ιερού Ναού, βρήκε τη γιατρειά και ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Α΄,

ο Λέοντας ο ΣΤ΄ ο Σοφός, η γυναίκα του, Αγία βασίλισσα Θεοφανώ, ο Ρωμανός Α΄ ο Λεκαπηνός και η γυναίκα του,

ο Πατριάρχης Στέφανος (886-912), ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ιωάννης(964-966), αλλά και πλήθος ακόμη,

άρχοντες και απλοί άνθρωποι εκεί γιατρεύτηκαν. Μέχρι και νεκρό ανέστησε το αγιασμένο νερό της Ζωοδόχου Πηγής.


Το Ναό της Ζωοδόχου Πηγής, γκρέμισαν οι Τούρκοι για να φτιάξουν με τα υλικά του το τέμενος του Σουλτάνου

Βαγιαζήτ. Οι χριστιανοί στη θέση αυτή έχτισαν ένα παρεκκλήσι και αργότερα ένα πιο μεγάλο Ναό
(1835).

Αυτού του ιερού Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ζωοδόχου Πηγής, τα εγκαίνια εορτάζει η Εκκλησία μας

την Παρασκευή της Διακαινησίμου (Λαμπροβδομάδα).


Ο Ναός αυτός έμεινε γνωστός στην ιστορία ως το αγίασμα του «Μπαλουκλί». «Μπαλούκ» στα τουρκικά

σημαίνει ψάρι και η παράδοση μας λέει πως εκεί δίπλα στο αγίασμα, στις 23 Μαΐου 1453 ένας καλόγερος

τηγάνιζε ψάρια, όταν κάποιος του έφερε την είδηση πως πήραν την Πόλη οι Τούρκοι.

Ο καλόγερος απάντησε πως μόνο αν τα ψάρια που τηγάνιζε έφευγαν απ΄ το τηγάνι και έπεφταν μέσα

στο αγίασμα θα πίστευε ότι έγινε κάτι τέτοιο. Και πραγματικά τα ψάρια ζωντάνεψαν και έπεσαν

μέσα στην πηγή του αγιάσματος. Μέχρι σήμερα δε, μέσα στην δεξαμενή της Ζωοδόχου Πηγής

διατηρούνται επτά ψάρια και μάλιστα σαν να είναι μισοτηγανισμένα απ΄ την μια πλευρά.


Πέρα όμως από θρύλους και παραδόσεις, η Παναγία μητέρα του Χριστού και μητέρα πάντων των χριστιανών,

παραμένει για όλους μας η Πηγή της Ζωής, καθότι Εκείνη έφερε τη Ζωή, το Χριστό στον κόσμο,

ελπίδα και προστασία μας, «καταφυγή τε σκέπη και αγαλλίαμα».



Τσαγκάρη Παναγιώτη Θεολόγου

pigizois



Απολυτίκιον Ζωοδόχου Πηγής - Ήχος α΄

Ο ναός σου Θεοτόκε ανεδείχθη παράδεισος, ως ποταμούς αειζώους αναβλύζων ιάματα ώ προσερχόμενοι πιστώς, ως Ζωοδόχου εκ Πηγής, ρώσιν αντλούμεν, και ζωήν την αιώνιον, πρεσβεύεις γαρ συ τω εκ σου τεχθέντι, Σωτήρι Χριστώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Μεγαλυνάριον

Ύδωρ το ζωήρυτον της Πηγής, μάννα το προχέον, τον αθάνατον δροσισμόν το νέκταρ το Θείον την ξένην άμβροσίαν το μέλι το εκ πέτρας, πίστει τιμήσωμεν.



pigizois

[XAPA]

Η κυρά Βασιλική



Στο Μεσολόγγι ζούσε μία ευλαβέστατη γυναίκα, ονόματι Βασιλική (Κούλα την φώναζαν),

παντρεμένη με τον Δημήτριο, ψαρά στο επάγγελμα.

Ήταν και οι δυο πολύ πιστοί και πολύ απλοί άνθρωποι.

Όταν η Βασιλική ήταν νέα, την ήμερα των Θεοφανείων «είδε τους; ουρανούς ανεωγμένους»

και τούς Αγγέλους τού Θεού να ψάλλουν.

Γι’ αυτό έλεγε: «Αυτή την ήμερα μη φεύγεις από την εκκλησία, έστω και αν καίγεται το σπίτι σου, γιατί ανοίγουν οι ουρανοί».


Το σπίτι πού κατοικούσαν ήταν Ισόγειο και για πάτωμα είχε τσιμέντο,

Όταν έβρεχε γέμιζε νερό πού έφθανε τα είκοσι εκατοστά.

Είχαν τοποθετήσει πέτρες για να πατάνε και με ένα “γκιούμι” άδειαζαν το νερό.

Το χειμώνα δεν έστρωναν κουρελούδες για να έχουν λίγη ζέστη, γιατί μούσκευαν από τα νερά.

Αλλά μέσα σ’ αυτό το παγωμένο σπίτι η καρδιά τους χτυπούσε πολύ ζεστά για τον Χριστό

και τα πρόσωπα τους ήταν πάντα χαρούμενα και ειρηνικά.

Η θεία Χάρι τούς φύλαγε και δεν αρρώσταιναν.


Είχαν στο σπίτι τους μία εικόνα της Παναγίας θαυματουργή, μπρος στην οποία άναβαν ακοίμητο καντήλι

και εκεί έκαναν τις προσευχές και τις μετάνοιες τους.

Στην Εκκλησία πήγαιναν πάντα Κυριακές και εορτές.

Όταν εκοιμήθη ό Δημήτριος, η σύζυγος του Βασιλική άρχιζε να μοιράζει τα υπάρχοντά της.

Κράτησε μόνο τα απολύτως απαραίτητα και τα υπόλοιπα τα έδωσε ελεημοσύνη. Άδειασε το σπίτι της.

Γύριζε με το Ευαγγέλιο στη μασχάλη και το διάβαζε ευκαίρως – ακαίρως με πολλή ευλάβεια.

Από την σύνταξη της κρατούσε ένα μικρό μέρος για τις ανάγκες της και τα υπόλοιπα τα μοίραζε στους φτωχούς.

Την ρωτούσε ο γιός της τί τα κάνει τα χρήματα, και αυτή απαντούσε: «Τα ξόδεψα, παιδί μου».


Μία Κυριακή πήγε κατά τη συνήθεια της στην Εκκλησία και κοινώνησε.

Όταν επέστρεψε και έφθασε έξω από το σπίτι της κατάλαβε ότι έφθασε το τέλος της.

Εκεί μπροστά στην πόρτα του σπιτιού γονάτισε, έκανε τον σταυρό της και φώναξε τη νύφη της πού έμενε δίπλα,

λέγοντας της ότι πεθαίνει. Και έτσι γονατιστή και σταυροκοπημένη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο

τον όποιον τόσο αγάπησε εκ νεότητας της και τήρησε πιστά τις εντολές Του.’ Εκοιμήθη περίπου το έτος 1970.


Όταν έγινε γνωστή η κοίμηση της γέμισε το σπίτι της φτωχούς ανθρώπους.

Ό ένας έλεγε «έμενα μού έδωσε κουβέρτα, Θεός σχωρέσ’ την», ό άλλος έλεγε «μού έδωσε πιάτα», ό άλλος «ποτήρια»,

ό άλλος «χρήματα». Έτσι αποκαλύφθηκε μετά την κοίμηση της πού πήγαιναν τα πράγματα και τα χρήματα της.

Όσο ζούσε την επισκεπτόταν ή αδελφή της Γεωργία με τον εγγονό της.

Ή συμβουλή της ήταν: «Να διαβάζεις, παιδί μου, Ευαγγέλιο. Αυτό είναι το καλό το βιβλίο».



tokandylaki.gr

[XAPA]

"Φύγε" του είπε ο Αη Γιώργης ...



Αυτή την ιστορία, την ακούμπησε ευγενικά στα χεράκια της μνήμης μου, σοβαρός, αξιόπιστος,

ευλαβής- ώριμης ηλικίας- πλοίαρχος, στην Πάτρα, και αφορά τον παππού του.

Ο παππούς, πριν γίνει παππούς- όσο παράξενο κι αν σου φαίνεται- υπήρξε και παλικάρι εικοσιτριών

περίπου ετών, έγγαμο, ήδη, με τέσσερα τέκνα.


Στην Καταστροφή του 1922, οι Τούρκοι το παλικάρι το αιχμαλώτισαν και το έστειλαν μαζί με άλλους δέσμιους

Έλληνες, στα εξοντωτικά Τάγματα Εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού), στα ενδότερα της Ανατολίας, προκειμένου να τους

πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα, κάτω από δαιμονικές συνθήκες - απάνθρωπες .

Τον παππού, τον ονόμαζαν Γεώργιο.

Απλός άνθρωπος του λαού, και ευλαβείτο εξαιρετικά, τον ομώνυμο Άγιο Μεγαλομάρτυρα.

Τον είχε προστάτη του.


Ζούσε από μικρός με χριστιανική συνείδηση, αλλά – ιδιαίτερα- στην επώδυνη φάση της αιχμαλωσίας,

βύθισε παθιασμένα - μέχρι και τα νύχια των χεριών της καρδιάς- στης προσευχής το χοντρό παλαμάρι-

κρατώντας - με τη θεία βοήθεια της επίκλησης του Ονόματος του Ιησού - το κεφάλι του νού,

έξω απ’ τα νερά της μαύρης Αβύσσου που ζήταγε να τον πνίξει.


Απελπισία και κακουχία μέχρι θανάτου, σχεδόν, πλην,"μακάριοι οι ελπίζοντες επί Κύριον".

Και ο στρατιώτης - ο εν Μικρασία αιχμάλωτος- Γεώργιος, θερμώς ήλπιζε.

Και εκτενώς, μυστικά προσευχόταν.


Εκεί στον άρρητο ζόφο της οδύνης - της ψυχής και του σώματος- έξαφνα- μέρα, ή βράδυ,

δεν θυμούμαι, αν μου είπε ο καπετάνιος- είδε μπροστά του, με ορθάνοιχτα μάτια- ολοζώντανο- τον Αϊ Γιώργη,

καβαλάρη πάνω σε άλογο, αρματωμένο, όπως οι αγιογράφοι- με σέβας- τον ιστορούνε.


Μαρμάρωσε. Κοίταξε το Γιώργη, για ατέλειωτα δευτερόλεπτα - σοβαρός, φοβερός, μεγαλόπρεπος ο Άγιος -

μέσα στα μάτια.

Το βλέμμα Του- Φως, θεόσταλτη αστραπή- έλαμψε ελπιδοφόρα - στου πόνου, τη νύχτα.

Η φωνή του, με επιβλητικότητα κεραυνού, μια -μόνο- λέξη, εκτόξευσε:

- ΦΥΓΕ!

Κι εχάθη απ' εμπρός του.

Ο νεαρός αιχμάλωτος στρατιώτης, ο Γιώργης, συγκινημένος όσο δεν περιγράφεται, αποφασισμένος, πια-

για ζωή και για θάνατο - όρθωσε σαν αετός, της ψυχής τα φτερά, οπλισμένος με θάρρος και ελπίδα ουράνια .


Ψιθύρισε, συνωμοτικά, στους συγκρατούμενους, που βρίσκονταν παραδίπλα:

- Θα πάρω δρόμο!

- Θα λευτερωθώ!

Είδα τον Άϊ Γιώργη, ζωντανό, ολοζώντανο σας λέω- να φύγω- με πρόσταξε!

Θα τον ακούσω!

- Ποιος θά ‘ ρθει κοντά μου;

Μη φοβόσαστε!

Θα μας δώσει βοήθεια!

Θα μας σώσει!


Τον κοίταξαν τρομοκρατημένοι, ξεπνοημένοι, οι άλλοι.

Δυο τρεις, μόνο, τον πίστεψαν και πήραν το ρίσκο να πάνε μαζί του.

Ευθύς, σταυροκοπήθηκαν με δέος, επικαλούμενοι του Τροπαιοφόρου τη Χάρη, και ξεκίνησαν

προχωρώντας κατά την κεντρική πύλη, του - άγρυπνα φυλασσόμενου- τούρκικου στρατοπέδου.


Πέρασαν από κάμποσες ενδιάμεσες μικρότερες πόρτες.

Τις φύλαγαν βαριά οπλισμένοι, κτηνώδεις φρουροί.Και -ω του θαύματος- που αναφωνούν,

οι παλιές φυλλάδες- περνάγαν απαρατήρητοι – αόρατοι, απ' τον κάθε έλεγχο, ενώ ο άγριος φρουρός

έστεκε εκεί, όρθιος, μπροστά τους, με ορθάνοιχτα μάτια- πλην- να τους δεί δεν μπορούσε!


- Θεία δύναμη τους περιφρουρούσε, τους σκέπαζε!

Ούτε τους έβλεπαν, ούτε τους άκουγαν, ούτε τους ένιωθαν...

Η εμπειρία, με λόγια, δεν περιγράφεται.

Οι παρουσίες τους, για τους Τούρκους αόρατες!

- Το πιστεύεις;

- Εδώ που φτάσαμε πιά, με ΔΝΤ που μας έπεσε στο κεφάλι, ό λ α τα πιστεύω, μανδάμ

- μη ρωτάς - τι έγινε, λοιπόν, παρακάτω;


- Περπατούσαν, απλά, προς τη λυτρωτική έξοδο-ανεμπόδιστοι!

Απλώς, δραπετεύσαν, λες και πηγαίναν περίπατο, χωρίς να λυθεί, ούτε ρουθούνι!

Πεζοπορώντας, στη συνέχεια, μέρες και μέρες ατέλειωτες, με πείνα, με χτυποκάρδια, με κινδύνους

για κακό συναπάντημα, με προφυλάξεις , πάντα με αδιάλειπτη προσευχή - ως θώρακα ψυχικής προστασίας

- πάντα προσβλέποντες στη βοήθεια την άνωθεν, κατόρθωσαν κι έφτασαν σώοι, αβλαβείς και ευλαβέστατοι,

με Χαρά μέχρι θανάτου, στα πάτρια εδάφη...


Ο παππούς, Γιώργης, επί χρόνια μετά, ζωγράφιζε με λέξεις και, ξαναζωγράφιζε στα παιδιά,

και στα παιδιά των παιδιών του, τα υπερφυσικά γεγονότα.

Κοσμογυρισμένος καπετάνιος, κι ο Γιώργης ο εγγονός, που μου αφηγήθηκε με συγκίνηση,

του παππού του, τη συγκλονιστική ιστορία...
............................................................................

Γι αυτό σου λέω, λατρεμένο μου...

Μην απελπίζεσαι, όταν τα πράγματα, σού φαίνονται δύσκολα.

Εσύ, θα πράξεις ό,τι καλύτερο περνάει απ'το χέρι σου.

Η έκβαση των πραγμάτων δεν ανήκει σε σένα.

Αν Εκείνος, θέλει- αν κρίνει- μας δίνει τη λύτρωση από κάθε δοκιμασία με τις μεσιτείες των

μεγάλων αγίων,που Τον αγάπησαν μέχρι θυσίας του τιμίου τους αίματος...

Οι άγιοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας, ζωντανοί!

Πιο ζωντανοί απο μένα που σου γράφω, κάθε τόσο, μηνύματα στο μπουκάλι.

Πιο ζωντανοί κι από σένα που τα αλιεύεις στο κυβερνο-πέλαγος...

Όταν φτάνουν τα δύσκολα, μικρό αετόπουλο, τότε ακόμα πιο έντονα, να ενεργείς,

με αδιάλειπτη προσευχή και με θεία ελπίδα!

Στο υπογράφω, αφιλοκερδώς, ανιδιοτελώς, εξ εμπειρίας, και λειτουργεί

με την αναπόδραστη δύναμη, που έχουν της Φύσης, οι νόμοι:

Η σωτηρία της ψυχής και του σώματος, για να ανατείλει,

πρέπει - εκ βάθους καρδίας- πρώτα να την πιστέψεις!

Δώσε έμφαση σ' αυτό, και το α ψ ε υ δ έ ς στόμα του Αναστημένου Θεάνθρωπου:


"Ει δύνασαι πιστεύσαι,

π ά ν τ α

δυνατά τω πιστεύοντι. "

(Μάρκου θ΄στ. 23)



Ευανθία η Σαλογραία

agiosgeorgios57.blogspot

[XAPA]

Θαυμαστή διήγηση απο τις περιοδείες του Απόστολου Θωμά στις Ινδίες



Ο Απόστολος Θωμάς πωλήθηκε κατά παραχώρηση Κυρίου στον έμπορο Αμβάνη ως δούλος

και πολύ ικανός και έμπειρος οικοδόμος.

Ο Αμβάνης έφερε τον δούλο στις Ινδίες και τον παρουσίασε στον Βασιλέα ως μέγα αρχιτέκτονα και οικοδόμο.

Εκείνος τον δέχθηκε και του πρόσφερε πολλά χρήματα για να του οικοδομήσει καινούργια παλάτια.

Ο Απόστολος του Χριστού μόλις πήρε τα χρήματα τα μοίρασε στους πτωχούς και στους έχοντας ανάγκη.


Μετά από λίγο χρόνο έστειλε ο Βασιλεύς τους αυλικούς του για να δουν πως πηγαίνουν οι νέες οικοδομές.

Όταν είδαν κατάπληκτοι ότι ούτε τα θεμέλια δεν έχει τοποθετήσει ο οικοδόμος και μαθαίνοντας ότι τα χρήματα

τα μοίρασε στους πτωχούς, έτρεξαν στον βασιλέα και του ανήγγειλαν το γεγονός.

Εκείνος διέταξε να δέσουν τον Απόστολο οπισθάγκωνα και να τον φέρουν μπροστά του .


Αφού ήλθε , του είπε με οργή:

-Μου έκτισες το παλάτι;

-Ναι , απάντησε με ηρεμία ο Απόστολος και μάλιστα είναι πολύ ωραίο

-Εμπρός λοιπόν , είπε ο βασιλιάς, πάμε να το δω και εγώ

-Δεν είναι δυνατόν , βασιλιά να δεις αυτό το ανάκτορο σ’ αυτή την ζωή.

Μετά την αναχώρηση σου απο τον κόσμο αυτό θα το απολαύσεις και θα αγαλλιασθεί η ψυχή σου.


Τα λόγια αυτά του αληθινού δούλου του Θεού , θεώρησε ο βασιλιάς Γουνδαφόρος , διότι αυτό ήταν το όνομά του ,

ως εμπαιγμό και χλεύη. Και επειδή έμαθε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πτωχός και δεν έχει τις οικονομικές δυνατότητες

να του επιστρέψει τα σπαταληθέντα χρήματα, σκέφθηκε ότι μόνο ο θάνατος του θα ικανοποιήσει κάπως τον θυμό του.

Γι’ αυτό διέταξε να τον γδάρουν ζωντανό και ύστερα να τον ρίξουν στην φωτιά να καεί.


Τι κάνει όμως ο Παντοδύναμος Θεός; ο αδελφός του βασιλιά οργίστηκε περισσότερο κατα του Αποστόλου και

βίαζε τον βασιλιά να τον τιμωρήσει. Ξαφνικά όμως πέθανε και ο θάνατος του αγίου Θωμά ματαιώθηκε.

Έτσι όλοι πλέον ασχολούνταν με την εκφορά του νεκρού.


Ο Θεός όμως που δεν επιθυμεί τον θάνατο του αμαρτωλού , επιτέλεσε εδώ καταπληκτικό θαύμα.

Μόλις πέθανε ο Γάδ, αυτό ήταν το όνομά του, παρέλαβαν την ψυχή του άγγελοι και την έδειχναν τις αιώνιες

κατοικίες των ανθρώπων που σώθηκαν από την αμαρτία ή μετανόησαν.


Η ψυχή του Γάδ κυριεύθηκε από θαυμασμό για το έξοχο κάλλος εκείνης της ουράνιας έπαυλης που ξεχώριζε από τις

άλλες και παρακαλούσε τους συνοδούς αγγέλους της να την αφήσουν να κατοικήσει σ’ ένα απ’ αυτά τα

μικρά δωμάτια που έβλεπε.


Οι άγγελοι όμως δεν δέχονταν την παράκληση του λέγοντας ότι αυτό το παλάτι ανήκει στον αδελφό του Γουνδαφόρο

και το έκτισε ένας ξενόφερτος άνθρωπος ονόματι Θωμάς.


Μόλις πληροφορήθηκε αυτό ο Γάδ παρακαλούσε επίμονα τους αγγέλους να του επιτρέψουν να γυρίσει στον κόσμο για

ν’ αγοράσει αυτό το λαμπρό παλάτι από τον αδελφό του.


Με το θέλημα λοιπόν του Θεού επανήλθε η ψυχή του Γάδ στο σώμα της για να λυτρωθεί έτσι ο Απόστολος από τον

θάνατο και πολλοί άνθρωπο να σωθούν από το θαύμα της αναστάσεως του Γάδ.

Ενώ οι συγγενείς του ετοίμαζαν το νεκρό σώμα του Γάδ για τον ενταφιασμό , ξαφνικά άρχισε να αναπνέει.

Όλοι εξεπλάγησαν και φώναξαν τον βασιλιά στον οποίο είπε ο αναστημένος αδελφός του:


-Αν με αγαπάς , αδελφέ μου, έχω την αξίωση να μου πουλήσεις αυτό το ωραίο παλάτι

που σου έκτισε στον ουρανό ο χριστιανός Θωμάς.

Ακούγοντας τα λόγια αυτά ο βασιλιάς φωτίστηκε εκ Πνεύματος Αγίου ότι ο Θωμάς είναι αληθινός Απόστολος του

Θεού και φωτισμένος στην ψυχή είπε στον αδελφό του:


-Αδελφέ μου , δεν μπορώ να σου πουλήσω αυτό το παλάτι γιατί η απόκτηση του δεν επιτυγχάνεται εύκολα.

Θεωρώ προτιμότερο να συστήσω σε εσένα τον τεχνίτη που , ο οποίος ζει ακόμη, και εκείνος προς χάριν σου θα

οικοδομήσει παρόμοιο ανάκτορο.


Αμέσως διέταξε ν’ αποφυλακίσουν και φέρουν ενώπιόν του τον Θωμά. Όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους, εκείνοι

έπεσαν και οι δύο γονατιστοί στα πόδια του ζητώντας συγχώρεση διότι από άγνοια, διέπραξαν το κακό σε βάρος του

και τον παρακάλεσαν να κηρύξει στην χώρα τους τον αληθινό Θεό που λατρεύει και την διδασκαλία του , ώστε όλοι

οι άνθρωποι να απολαύσουν τα αιώνια και άφθαρτα αγαθά, τα οποία αξιώθηκε να γνωρίσει ο Γάδ.


Με κατάπληξη άκουσε όλα αυτά ο Απόστολος Θωμάς και ευχαρίστησε εκ βάθους καρδίας τον Θεό

για τα θαυμάσια του και την Θεία Πρόνοιά Του.

Αμέσως τους κατήχησε και τους βάπτισε όλους και άλλα αναρίθμητα πλήθη ινδών,

στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.



Απο το βιβίο “Ψυχωφελείς Οπτασίες και Διηγήσεις”
Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”


talantoblog

[XAPA]

Το γράμμα της αγάπης του Πατέρα



Παιδί μου …..

Μπορεῖ νὰ μὴν μὲ γνωρίζεις, ἀλλὰ ἐγὼ ξέρω τὰ πάντα γιὰ σένα….Ψαλμοὶ 139:1

Γνωρίζω πότε εἶσαι καθιστὸς καὶ πότε ὄρθιος…. Ψαλμοὶ 139:2 Ξέρω κάθε βῆμα σου… Ψαλμοὶ 139:3

Ἀκόμη καὶ οἱ τρίχες τοῦ κεφαλιοῦ σου εἶναι μετρημένες… Ματθαῖος 10: 29-31

Γιατί φτιάχτηκες κατ’ εἰκόνα μου… Γένεσις 1:27

Μέσα σ’ἐμένα ζεῖς, κινεῖσαι καὶ ὑπάρχεις…Πράξεις 17:28

Σὲ γνώριζα πρὶν ἀκόμη διαμορφωθεῖς στὴν μήτρα τῆς μητέρας σου…Ἱερεμίας 1:4-5

Σὲ διάλεξα ὅταν σχεδίαζα τὴν δημιουργία… Ἐφεσίους 1:11-12

Δὲν ἤσουν ἕνα λάθος…. Ψαλμοὶ 139:15-16

Γιατί ὅλες οἱ μέρες σου εἶναι γραμμένες στὸ βιβλίο μου…. Ψαλμοὶ 139:15-16

Ἐγὼ ὅρισα τὴν ἀκριβῆ ὥρα τῆς γέννησής σου καὶ ποὺ θὰ ζοῦσες ….Πράξεις 17:26

Γιατί φοβερὰ καὶ θαυμάσια πλάστηκες…. Ψαλμοὶ 139:14

Ἐγὼ σὲ διαμόρφωσα στὴ μήτρα τῆς μητέρας σου…. Ψαλμοὶ 139:13

Καὶ σὲ ἔφερα στὸν κόσμο τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκες…..Ψαλμοὶ 71:6

Μὲ ἔχουν παρουσιάσει λάθος ἄνθρωποι ποὺ δὲν μὲ γνωρίζουν….Ἰωάννη 8:41-44

Δὲν εἶμαι ἀπόμακρος καὶ θυμωμένος ἀλλὰ εἶμαι ἡ ἀπόλυτη ἔκφραση τῆς ἀγάπης….. Α” Ἰωάννη 4:16

Καὶ εἶναι ἐπιθυμία μου νὰ σὲ κατακλύσω μὲ τὴν ἀγάπη μου….. Α” Ἰωάννη 3:1

Ἁπλὰ ἐπειδὴ…

εἶσαι παιδί μου καὶ εἶμαι ὁ πατέρας σου….. Α” Ἰωάννη 3:1

Σοὺ προσφέρω περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ σοὺ προσφέρει ὁ σαρκικός σου πατέρας….Ματθαῖος 7:11

Γιατί εἶμαι ὁ τέλειος πατέρας….. Ματθαῖος 5: 48

Κάθε καλὸ δῶρο ποὺ λαμβάνεις ἔρχεται ἀπὸ τὸ δικό μου χέρι….. Ἰακώβου 1: 17

Γιατί ἐγὼ εἶμαι ὁ προμηθευτής σου καὶ φροντίζω γιὰ ὅλες τὶς ἀνάγκες σου…. Ματθαῖος 6: 31-33

Τὸ σχέδιό μου γιὰ τὸ μέλλον σου ἦταν πάντα γεμάτο μὲ ἐλπίδα……Ἱερεμίας 29:11

Γιατί σὲ ἀγαπῶ μὲ ἀγάπη παντοτινή…. Ἱερεμίας 31:3

Οἱ σκέψεις μου γιὰ σένα εἶναι ἀμέτρητες ὅπως οἱ κόκκοι τῆς ἄμμου στὴν ἀκρογιαλιά…. Ψαλμοὶ 139:17-18

Καὶ χαίρομαι γιὰ σένα μὲ τραγούδια….Σοφονίας 3:17

Δὲν θὰ σταματήσω πότε νὰ κάνω καλὸ γιὰ σένα….. Ἱερεμίας 32:40 Γιατί εἶσαι τὸ πολύτιμο ἀπόκτημά μου….Ἔξοδος 19:5

Ἐπιθυμῶ νὰ σὲ στερεώσω μὲ ὅλη τὴν καρδιά μου καὶ ὅλη τὴν ψυχή μου…. Ἱερεμίας 32:41

Ἂν μὲ ψάξεις μὲ ὅλη τὴν καρδιά σου θὰ μὲ βρεῖς…..Δευτερονόμιο 4:29

Ζήτα τὴν εὐτυχία σου σὲ ἐμένα καὶ θὰ σοὺ δώσω ὅτι ἡ καρδιά σου λαχτάρα….. Ψαλμοὶ 37:4

Γιατί ἐγὼ εἶμαι αὐτὸς πού σου ἔδωσα αὐτὲς τὶς ἐπιθυμίες….Φιλιππησίους 2:13

Εἶμαι ἱκανὸς νὰ κάνω γιὰ σένα περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ μποροῦσες νὰ φανταστεῖς…… Ἐφεσίους 3:20

Γιατί ἐγὼ εἶμαι ὁ μεγαλύτερος ὑποστηρικτής σου… Β” Θεσσαλονικεῖς 2:16-17

Ἐγὼ εἶμαι ἐπίσης ὁ πατέρας ποὺ σὲ παρηγορεῖ σὲ ὅλες τὶς δυσκολίες σου… Β Κορινθίους 1:3-4

Ὅταν εἶσαι συντετριμμένος, ἐγὼ εἶμαι κοντά σου….. Ψαλμοὶ 34:18 Ὅπως ἕνας βοσκὸς κουβαλάει ἕνα πρόβατο,

σὲ κουβαλάω κοντὰ στὴν καρδιά μου….Ἠσαΐας 40:11

Μία μέρα θὰ σβήσω κάθε δάκρυ ἀπὸ τὰ μάτια σου…Ἀποκάλυψις 21:3-4

Καὶ θὰ πάρω μακριὰ ὅλο τὸν πόνο ποὺ ὑπέφερες πάνω σὲ αὐτὴ τὴν γῆ…. Ἀποκάλυψις 21:4

Εἶμαι ὁ πατέρας σου καὶ σὲ ἀγαπῶ ὅπως ἀκριβῶς ἀγαπῶ τὸν γιό μου, τὸν Ἰησοῦ…. Ἰωάννη 17:23

Γιατί στὸν Ἰησοῦ ἡ ἀγάπη μου γιὰ σένα φανερώνεται …. Ἰωάννη 17:26

Καὶ ἦρθε νὰ δείξει πὼς εἶμαι μαζί σου καὶ ὄχι ἐναντίον σου…..Ρωμαίους 8:31

Καὶ νὰ σοὺ πεῖ ὅτι δὲν λογαριάζω τὶς ἁμαρτίες σου…. Β Κορινθίους 5:18-19

Ὁ Ἰησοῦς πέθανε ὥστε ἐσὺ κι ἐγὼ νὰ συμφιλιωθοῦμε….. Β Κορινθίους 5:18-19

Ὁ θάνατος τοῦ ἦταν ἡ ὑπέρτατη ἔκφραση τῆς ἀγάπης μου γιὰ σένα….. Ἃ Ἰωάννη 4:10

Ἔδωσα ὅτι ἀγαποῦσα περισσότερο γιὰ νὰ κερδίσω τὴν ἀγάπη σου…. Ρωμαίους 8:32

Ἐὰν δεχτεῖς τὸ δῶρο τοῦ γιοῦ μου, τοῦ Ἰησοῦ, δέχεσαι ἐμένα… Α” Ἰωάννη 2:23

Καὶ τίποτα δὲν θὰ σὲ χωρίσει πιὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη μου… Ρωμαίους 8:38-39

Ἔλα σπίτι καὶ θὰ κάνω τὴν μεγαλύτερη γιορτὴ ποὺ ἔχει γίνει στὸν οὐρανό… Λουκᾶς 15:7

Ἤμουν πάντα πατέρας καὶ θὰ εἶμαι πάντα πατέρας…. Ἐφεσίους 3:14-15

Ἡ ἐρώτησή μου εἶναι … θὰ γίνεις παιδί μου;….. Ἰωάννη 1:12-13 Σὲ περιμένω… Λουκᾶς 15:11-32


Μὲ ἀγάπη, ὁ Πατέρας σου

Παντοδύναμος Θεὸς


hellas-orthodoxy

[XAPA]

Ο Ασκητής και ο Ληστής (Διδακτική Ιστορία)



Ήταν ένας γέροντας ασκητής και αναχωρητής, ο οποίος ασκήτευσε σ’ ένα έρημο τόπο 70 χρόνια, με νηστεία, παρθενία και αγρυπνία.

Στα τόσα δε χρόνια που δούλευε στο Θεό, δεν αξιώθηκε να δει καμία οπτασία και αποκάλυψη εκ Θεού.

Και σκέφθηκε, λέγοντας τούτο:

«Μήπως για καμίαν αφορμή που δεν ξέρω εγώ, δεν αρέσει του Θεού η άσκησή μου, και η εργασία μου είναι απαράδεκτη;

Μήπως γιά τούτο δεν μπορώ να έχω αποκάλυψη και να δω κανένα μυστήριο:».

Αυτά λογιζόμενος ο γέροντας, άρχισε να δέεται και να παρακαλεί το Θεό περισσότερο, προσευχόμενος και λέγοντας:

«Κύριε, εάν σου αρέσει η άσκησή μου και δέχεσαι τα έργα μου, δέομαί σου ο αμαρτωλός και ανάξιος,

να χαρίσεις και σε μένα κάποιο από τα χαρίσματά σου, για να πληροφορηθώ με μία φανέρωση ενός μυστηρίου

ότι άκουσες τη δέησή μου, για να περνώ θαρρετά και πληροφορημένα την ασκητική μου ζωή».


Ενώ τα έλεγε αυτά ο άγιος γέροντας και παρακαλούσε, άκουσε τη φωνή του Θεού να του λέει:

«Αν με αγαπάς και θέλεις να δεις τη δόξα μου, πήγαινε μέσα στη βαθύτατη έρημο, και θα σου αποκαλυφθούν μυστήρια».

Όταν άκουσε αυτή τη φωνή ο γέροντας, βγήκε από το κελλί του.

Αφού απομακρύνθηκε, τον συνάντησε ένας ληστής, ο οποίος όταν είδε τον αββά,

όρμησε με βία εναντίον του, θέλοντας να τον σκοτώσει.

Όταν τον έπιασε, του είπε:

«Σε καλή ώρα σε συνάντησα, Γέροντα, για να τελειώσω την εργασία μου και να σωθώ.

Διότι εμείς οι ληστές έχουμε τέτοια συνήθεια και τέτοιο νόμο και πίστη.

Ότι δηλαδή όποιος μπορέσει να κάνει εκατό φόνους, πηγαίνει στον παράδεισο.

Εγώ, μετά από πολλούς κόπους έως τώρα, έκανα ενενήντα εννιά φόνους.

Μου λείπει ακόμα ένας για να τελειώσω την εκατοντάδα μου και να σωθώ.

Λοιπόν, σου χρωστάω μεγάλη χάρη και σε ευχαριστώ, γιατί σήμερα για σένα θ’ απολαύσω τον παράδεισο».


Όταν άκουσε τα λόγια του ληστή ο γέροντας, ξαφνιάστηκε και τρόμαξε με το ξαφνικό και ανέλπιστο πειρασμό.

Και αφού με το νου του κοίταξε προς το Θεό, σκέφτηκε και είπε:

«Αυτή είναι η δόξα σου, Δέσποτα Κύριε, που θέλησες να δείξεις σε μένα το δούλο σου;

Τέτοια συμβουλή έδωσες σε μένα τον αμαρτωλό, να βγω από το κελλί μου, για να με πληροφορήσεις τέτοιο φοβερό μυστήριο;

Με τέτοιες δωρεές αμείβεις τους κόπους της ασκήσεως που έκανα για σένα;

Τώρα αληθινά γνώρισα, Κύριε, ότι όλος ο κόπος της ασκήσεώς μου ήταν μάταιος·

και όλες οι προσευχές μου θεωρήθηκαν από σένα σίχαμα και βδέλυγμα.


Όμως ευχαριστώ τη φιλανθρωπία σου. Κύριε, ότι, καθώς γνωρίζεις, παιδεύεις την αναξιότητα μου,

όπως μου πρέπει, για τις αμέτρητες αμαρτίες μου και με παρέδωσες στα χέρια του ληστή και φονιά».

Αυτά λέγοντας ο γέροντας, λυπημένος, δίψασε πολύ και είπε στο ληστή:

«Παιδί μου, επειδή με το να είμαι αμαρτωλός, με παρέδωσε ο Θεός στα χέρια σου να με θανατώσεις

και να γίνει έτσι η επιθυμία σου, όπως το θέλησες, και εγώ στερούμαι τη ζωή, σαν κακός άνθρωπος που είμαι,

γι’ αυτό σε παρακαλώ κάνε μου μία χάρη και ένα πολύ μικρό θέλημα και δος μου λίγο νερό να πιω, και μετά αποκεφάλισέ με».


Όταν άκουσε ο ληστής το λόγο του γέροντα, θέλοντας με προθυμία να εκπληρώσει την επιθυμία του,

έβαλε στη θήκη το σπαθί, που κρατούσε, και έβγαλε από τον κόρφο του ένα δοχείο

και πήγε στο ποτάμι που ήταν εκεί κοντά και έσκυψε να το γεμίσει, για να φέρει στο γέροντα να πιεί.

Και εκεί που προσπαθούσε να γεμίσει το αγγείο, πέθανε.

Όταν πέρασε λίγη ώρα και δεν ερχόταν ο ληστής, σκεπτόταν ο γέροντας και έλεγε:

«Μήπως και ήταν νυσταγμένος και έπεσε και αποκοιμήθηκε και για αυτό αργεί

και έτσι μπορώ νά φύγω και να πάω στο κελλί μου;

Επειδή όμως είμαι γέρος, φοβάμαι, γιατί δεν έχω δύναμη να τρέξω,

θα κουραστώ και θα με προφθάσει, και στο θυμό του θα με τυραννήσει χωρίς λύπη,

κόβοντάς με ζωντανό σε πολλά κομμάτια.


Λοιπόν ας μη φύγω, αλλά ας πάω στο ποτάμι, να δω τί κάνει».

Πήγε λοιπόν ο γέροντας με τέτοιες σκέψεις και τον βρήκε πεθαμένο.

Όταν τον είδε γέμισε θαυμασμό και έκπληξη. Και σηκώνοντας τα χέρια του στον ουρανό έλεγε:

«Κύριε φιλάνθρωπε, εάν δεν μου αποκαλύψεις το μυστήριο αυτό, δεν κατεβάζω τα χέρια μου.

Λυπήσου λοιπόν τον κόπο μου και φανέρωσέ μου αυτό το πράγμα».

Ενώ προσευχόταν ο γέροντας, ήλθε Άγγελος Κυρίου και του είπε:


«Βλέπεις, αββά, αυτόν που βρίσκεται μπροστά σου πεθαμένος;

Εξαιτίας σου πέθανε με αιφνίδιο θάνατο, για να γλυτώσεις εσύ και να μη σε θανατώσει.

Λοιπόν θάψε τον ως ένα σωσμένο.

Διότι η υπακοή που έκανε σε σένα και έκρυψε το φονικό σπαθί στη θήκη του, γιά να πάει να σου φέρει νερό,

να σβήσει τη φλόγα της δίψας σου, με αυτό το έργο καταπράυνε την οργή του Θεού

και τον δέχθηκε ως εργάτη της υπακοής. Και η ομολογία των ενενήντα εννέα φόνων θεωρήθηκε ως εξομολόγηση.

Λοιπόν θάψε τον και έχε τον με τους σωσμένους.


Και γνώρισε απ’ αυτό, το πέλαγος της φιλανθρωπίας και ευσπλαχνίας του Θεού.

Καί πήγαινε χαίροντας στο κελλί σου και να είσαι πρόθυμος στις προσευχές σου και να μη λυπάσαι και να λες,

ότι πως είσαι αμαρτωλός και στερημένος από αποκάλυψη.

Γιατί όπως είδες σου απεκάλυψε ο Θεός ένα μυστήριον.

Να ξέρεις δε και τούτο, ότι όλοι οι κόποι της ασκήσεως σου είναι δεκτοί ενώπιον του Θεού,

διότι δεν υπάρχει κανένας κόπος που γίνεται για το Θεό και να απορρίπτεται απ’ αυτόν».

Αφού άκουσε αυτά ο γέροντας έθαψε τον νεκρό.


Από χειρόγραφο «Γεροντικό»,
της Ι. Μονής Φιλοθέου


πηγή pentapostagma

[XAPA]

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: ΔΙΑΡΚΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΠΡΟΟΠΤΑ


Ἔχουμε ἀδιαλείπτως ἕναν πειρασμὸ μπροστά μας. Διαρκῶς συμβαίνουν στὴν ζωὴ μας ἀπρόοπτα.

Ἔρχεσαι στὸ μοναστήρι γιὰ νὰ βρὴς πνευματικὴ ζωή, καὶ συναντᾶς κακούς. Εἶναι ἀπρόοπτο.

Ζητὰς κελλὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ μοναστηριοῦ ποὺ δὲν ἔχει ὑγρασία, τὸ ἀποκτᾶς,
διαπιστώνεις ὅμως ὅτι ἡ θάλασσα σοῦ προκαλεῖ ἀλλεργία, ὁπότε δὲν μπορεῖς νὰ χαρῆς οὔτε τὴν ἡμέρα οὔτε τὴν νύχτα.
Ἀμέσως θὰ σοῦ πῆ ὁ λογισμός, σήκω νὰ φύγης. Εἶναι ἀπρόοπτο.

Σὲ πλησιάζω μὲ τὴν ἰδέα ὅτι εἶσαι καλὸς ἄνθρωπος καὶ βλέπω ὅτι εἶσαι ἀνάποδος. Ἀπρόοπτο.

Παρουσιάζονται συνεχῶς ἀπρόοπτα ἐνώπιόν μας, διότι ἔχομε θέλημα καὶ ἐπιθυμίες.

Τὰ ἀπρόοπτα εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὸ θέλημα καὶ τὴν ἐπιθυμία μας, γι” αὐτὸ καὶ μᾶς φαίνονται ἀπρόοπτα, στὴν οὐσία ὅμως δὲν εἶναι.

Διότι ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸν προσδοκᾶ τὰ πάντα καὶ λέγει πάντοτε «γενηθήτω τὸ θέλημά Σου».

Θὰ ἔρθη βροχή, λαίλαπα, χαλάζι, κεραυνός; «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον».

Ἐπειδὴ αὐτὰ κοστίζουν στὴν σαρκικότητά μας, γι” αὐτὸ ἐμεῖς τὰ βλέπομε ὡς ἀπρόοπτα.

Γιὰ νὰ μὴν ταράσσεσαι λοιπὸν κάθε φορᾶ καὶ στεναχωριέσαι, γιὰ νὰ μὴν ἀγωνιᾶς καὶ προβληματίζεσαι, νὰ τὰ περιμένης ὅλα, νὰ μπορῆς νὰ ὑπομένης ὅτι ἔρχεται.

Πάντα νὰ λές, καλῶς ἦλθες ἀρρώστια, καλῶς ἦλθες ἀποτυχία, καλῶς ἦλθες μαρτύριο.

Αὐτὸ φέρνει τὴν πραότητα, ἄνευ τῆς ὁποίας δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχη καμία πνευματικὴ ζωή.



πηγή: Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Λόγοι Ασκητικοί-Περί Αρετών


orthodoxhporeiakaizwh

[XAPA]

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: ΔΙΑΡΚΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΠΡΟΟΠΤΑ


Ἔχουμε ἀδιαλείπτως ἕναν πειρασμὸ μπροστά μας. Διαρκῶς συμβαίνουν στὴν ζωὴ μας ἀπρόοπτα.

Ἔρχεσαι στὸ μοναστήρι γιὰ νὰ βρὴς πνευματικὴ ζωή, καὶ συναντᾶς κακούς. Εἶναι ἀπρόοπτο.

Ζητὰς κελλὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ μοναστηριοῦ ποὺ δὲν ἔχει ὑγρασία, τὸ ἀποκτᾶς,
διαπιστώνεις ὅμως ὅτι ἡ θάλασσα σοῦ προκαλεῖ ἀλλεργία, ὁπότε δὲν μπορεῖς νὰ χαρῆς οὔτε τὴν ἡμέρα οὔτε τὴν νύχτα.
Ἀμέσως θὰ σοῦ πῆ ὁ λογισμός, σήκω νὰ φύγης. Εἶναι ἀπρόοπτο.

Σὲ πλησιάζω μὲ τὴν ἰδέα ὅτι εἶσαι καλὸς ἄνθρωπος καὶ βλέπω ὅτι εἶσαι ἀνάποδος. Ἀπρόοπτο.

Παρουσιάζονται συνεχῶς ἀπρόοπτα ἐνώπιόν μας, διότι ἔχομε θέλημα καὶ ἐπιθυμίες.

Τὰ ἀπρόοπτα εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὸ θέλημα καὶ τὴν ἐπιθυμία μας, γι” αὐτὸ καὶ μᾶς φαίνονται ἀπρόοπτα, στὴν οὐσία ὅμως δὲν εἶναι.

Διότι ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸν προσδοκᾶ τὰ πάντα καὶ λέγει πάντοτε «γενηθήτω τὸ θέλημά Σου».

Θὰ ἔρθη βροχή, λαίλαπα, χαλάζι, κεραυνός; «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον».

Ἐπειδὴ αὐτὰ κοστίζουν στὴν σαρκικότητά μας, γι” αὐτὸ ἐμεῖς τὰ βλέπομε ὡς ἀπρόοπτα.

Γιὰ νὰ μὴν ταράσσεσαι λοιπὸν κάθε φορᾶ καὶ στεναχωριέσαι, γιὰ νὰ μὴν ἀγωνιᾶς καὶ προβληματίζεσαι, νὰ τὰ περιμένης ὅλα, νὰ μπορῆς νὰ ὑπομένης ὅτι ἔρχεται.

Πάντα νὰ λές, καλῶς ἦλθες ἀρρώστια, καλῶς ἦλθες ἀποτυχία, καλῶς ἦλθες μαρτύριο.

Αὐτὸ φέρνει τὴν πραότητα, ἄνευ τῆς ὁποίας δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχη καμία πνευματικὴ ζωή.



πηγή: Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Λόγοι Ασκητικοί-Περί Αρετών


orthodoxhporeiakaizwh

[XAPA]

Άγιος Πορφύριος: «Ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από το πεύκο αν δεν θέλει ο Θεός»



" Τίποτε δεν είναι τυχαίο .

Στενοχώρια και ασθένειες ...

Να ξέρεις, παιδί μου, τίποτε δεν έγινε ως να έτυχε.

Όλα έχουν τον σκοπό τους.

Και τίποτα δεν γίνεται χωρίς να υπάρχει αιτία.

Ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από το πεύκο αν δεν θέλει ο Θεός.

Γι’ αυτό θα πρέπει να μη στενοχωριέσαι για ό,τι σου γίνεται. Έτσι αγιαζόμαστε.

Να! Εσύ στενοχωριέσαι με τα πρόσωπα του σπιτιού σου και βασανίζεσαι πότε με τη γυναίκα σου και πότε με τα παιδιά σου.

Αυτά είναι όμως που σε κάνουν και ανεβαίνεις πνευματικά ψηλά…

Αν δεν ήσαν αυτοί, εσύ δεν θα προχωρούσες καθόλου.

Σου τους έχει δώσει ο Θεός για σένα.

Μα θα μου πεις - συνέχισε ο Γέροντας –

είναι καλό να υποφέρουμε από τους αγαπημένους μας ;

Ε ! Έτσι το θέλει ο Θεός. Και εσύ είσαι ευαίσθητος πολύ,

και από τη στενοχώρια σου, σου πονάει το στομάχι σου και η κοιλιά σου .

– Ναι, μα είναι κακό, Παππούλη, να είναι κάποιος ευαίσθητος ;

– Ναι, είναι κακό να είναι κανείς πολύ ευαίσθητος σαν εσένα,

γιατί με τη στενοχώρια δημιουργείς διάφορες σωματικές αρρώστιες.

Δεν ξέρεις ακόμα ότι και όλες οι ψυχικές αρρώστιες είναι από τον πονηρό ;

– Όχι…

– Ε, μάθε το τώρα από μένα… "




( Άγιος Πορφύριος )


odevontas