Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Την υπομονή πάντα να την κρατάς γιατί είναι το μεγαλύτερο φάρμακο

Ο Θεός την σωτηρία των ανθρώπων, την κρέμασε στην υπομονή. ”Ο υπομείνας εις τέλος, σωθήσεται”.


Ιώβεια υπομονή

Γι΄αυτό δίνει δυσκολίες, διάφορες δοκιμασίες, για να ασκηθούν οι άνθρωποι στην υπομονή. Βλέπετε ο Θεός δεν ευχαριστήθηκε τόσο από τις ελεημοσύνες του Ιώβ, όταν είχε όλα τα αγαθά, όσο από την υπομονή του, τον καιρό της δοκιμασίας.

Να προσέχουμε να μην χάνουμε την υπομονή μας, για να μην χάσουμε τελικά την ψυχή μας.

Την υπομονή πάντα να την κρατάς, γιατί είναι το μεγαλύτερο φάρμακο, που θεραπεύει τις μακροχρόνιες δοκιμασίες, διότι πολλές δοκιμασίες, μόνο με την υπομονή περνούν, όπως και τα χιόνια και οι παγωνιές, περνούν μόνο με την υπομονή, να έρθει η άνοιξη, για να λειώσουν με τις λιακάδες.

Με την στενοχώρια, οι πάγοι και τα χιόνια δεν λειώνουν, αλλά με την υπομονή. Η μεγάλη όμως υπομονή, ξεδιαλύνει πολλά και φέρνει Θεϊκά αποτελέσματα∙ εκεί που δεν περιμένεις την λύση, δίνει ο Θεός την καλύτερη λύση.



Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης – αποσπάσματα για την υπομονή

simeiakairwn

[XAPA]

Είναι ευλογία να ξέρεις να εκτιμάς αυτά που έχεις


*Γι’ αυτό θα πρέπει να εκτιμούμε αυτά που έχουμε και μας δίνει ο Θεός, γιατί κανείς και τίποτα δεν είναι δεδομένο για πάντα..


Τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν, την υγεία, το σπίτι σου, όλα αυτά που αγαπάς,

όλα όσα σε πεισμώνουν κι όλα αυτά που συμβάλλουν για να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος.


Είναι ευλογία να μπορείς να εκτιμάς τους ανθρώπους της ζωής σου. Αυτούς που σε νοιάζονται πραγματικά.

Που στέκονται δίπλα σου στα δύσκολα όταν ο κόσμος σου δείχνει να καταρρέει.

Που μιλούν όταν δεν βρίσκεσαι παρών με τα καλύτερα για σένα.

Που σε γνωρίζουν αλλά δεν το βάζουν στα πόδια.

Σε γουστάρουν έτσι όπως είσαι και χαίρονται το ίδιο που κι εσύ, υπάρχεις στη δική τους ζωή.


Είναι ευλογία να μπορείς να ξεχωρίζεις τους αληθινούς φίλους, αυτούς που μπορεί να μην είναι αίμα σου

αλλά στέκονται κοντά σου σαν οικογένεια. Είναι μεγάλη τύχη να έχεις τη δύναμη να βγάζεις από τη ζωή σου

αυτούς που σε επηρεάζουν αρνητικά, που ζηλεύουν, που δεν έχουν όμορφο χαρακτήρα.


Είναι ευλογία να μπορείς να ασχολείσαι με τη δουλειά που αγαπάς. Να είναι το πάθος σου.


Είναι ευλογία να έχεις καινούριους λόγους να ξυπνάς κάθε μέρα.

Και να μπορείς να εκτιμάς τα απλά, καθημερινά. Αυτά που κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη, πιο όμορφη.


Είναι ευλογία να μπορείς να δίνεις. Για αυτό μην τσιγκουνεύεσαι ούτε τις καλημέρες.

Μπορεί χωρίς να το αντιληφθείς, να φτιάξεις τη μέρα κάποιου ανθρώπου.

Κι αν όλα αυτά σου ακούγονται κάπως ρομαντικά, αυτό χρειαζόμαστε.

Το ρομαντισμό για να γίνεται η κάθε μέρα μας καλύτερη.


Είναι ευλογία να βρίσκεσαι σε ένα μέρος και να μην ταξιδεύει το μυαλό σου κάπου αλλού.

Μεγάλη ηρεμία να μπορείς να τιθασεύσεις τα θέλω σου και να τα φέρνεις στα δικά σου μέτρα.


Είναι ευλογία να φτιάχνεις τη ζωή με τους δικούς σου κανόνες. Και όλοι οι δικοί σου άνθρωποι να χωράνε εκεί.


Είναι ευλογία να έχεις αληθινούς φίλους, να ζεις αληθινές στιγμές.


Μην ξεχνάς ποτέ ποιος είσαι, τι θέλεις. Μην ξεχνάς ποτέ πόσο όμορφη είναι η απλότητα των πραγμάτων.


Μάθε να βλέπεις το τώρα, μάθε να συγχωρείς τους ανθρώπους που σε πλήγωσαν.

Μάθε να ημερεύεις το μέσα σου και να γεμίζεις τη ζωή σου με αυτά που αγαπάς και σε κάνουν καλύτερο.



simeiakairwn

[XAPA]

Διήγηση Πετρου Μοστάτου

Ὁ Γέρων τῆς Πάρου, π. Φιλόθεος Ζερβάκος γράφει μιά ὠφέλιμη διήγηση


Ὁ Μακαριστός Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Φιλόθεος Ζερβάκος, πνευματικό τέκνο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου,

ἔγραψε σέ εὐσεβεῖς Χριστιανούς, πρός ὠφέλειαν, τό ἀκόλουθο γεγονός:

" Ὅταν ἦλθα στήν Πάρο, ὡς Πνευματικός, μέ τήν εὐλογία τοῦ Ἐπισκόπου κυροῦ Ἰεροθέου,

μετέβαινα σέ χωριά τῆς νήσου καί ἐξωμολογοῦσα τούς Χριστιανούς.

Ἕνας ἀπό αὐτούς, ὀνόματι Πέτρος Μοστάτος, μού διηγήθηκε τήν κατωτέρω κατανυκτική ὄραση

τήν ὁποία εἶδε μετά τόν θάνατο τῆς κόρης του.


Εἶχα μοῦ εἶπε, " δύο παιδιά. Μία κόρη καί ἕναν γυιό. Καί τά δύο ἦσαν καλά παιδιά, ἀλλά ἡ κόρη ὑπερεῖχε σέ εὐσέβεια,

καί καλωσύνη. Καί πρός ἐμένα, τόν πατέρα της, καί πρός τήν μητέρα της ἦταν πολύ στοργική καί μᾶς τιμοῦσε

μέ τήν ἁγνή ζωή της. Δέν πέρασε ὅμως πολύ καιρός καί ἀρρώστησε σοβαρά. Οἱ γιατρόι εἶπαν πῶς θά πεθάνει!

Ἡ λύπη ἡ δική μου ἀλλά καί τῆς γυναίκας μου ἦταν ἀπερίγραπτη.

Στήν ἀνάγκη αὐτή κατέφυγα στήν Εὐσπλαγχνικωτάτη Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τήν Παναγία μας.

Ἐκεῖ προσευχήθηκα μετά δακρύων καί Τῆς ζήτησα νά σώσει τήν κόρη μας ἐκ τοῦ θανάτου.

Ὅμως, φαίνεται ὅτι ἦταν θέλημα Θεοῦ νά τήν πάρει κοντά Του, καί ἔτσι παρ᾿ ὅλες τίς προσευχές ἡ κόρη μας πέθανε...

Ἀπαρηγόρητοι καί οἱ δυό, θρηνούσαμε καί κλειστήκαμε ἐπί 15 ἡμέρες μέσα στό σπίτι!

Φθάσαμε στήν ὑπερβολή καί στήν ὁλιγοπιστία, ἐγώ δέ καί στόν θυμό, γιατί δέν μ᾿ ἄκουσε ἡ Παναγία!





Μιά ἡμέρα, μόλις ξάπλωσα στό κρεβάτι μου, ἦλθαν δύο ἀστραπόμορφοι νέοι, μέ πῆραν καί περπατούσαμε σέ μιά πεδιάδα.

Φοβήθηκα καί τούς ρώτησα:

-- Πού μέ πηγαίνετε;

-- Σέ πηγαίνωμε νά ἰδεῖς τήν κόρη σου, μού ἀποκρίθηκαν.

-- Ἡ κόρη μου ἔχει πεθάνει ἐδῶ καί δεκαπέντε ἡμέρες, δέν ὑπάρχει!

Τότε μέ ὕφος αὐστηρό μού εἶπαν:

-- Ἀπιστε, ἀκόμη δέν πιστεύεις; Ἔλα νά δεῖς!


Προχωρήσαμε λίγο, καί φθάσαμε σ᾿ ἕναν παραδεισιακό κῆπο. Στό μέσον του ὑπῆρχε ἕνα μεγαλοπρεπέστατο ἀνάκτορο

χτισμένο ἀπό χρυσό πού ἔλαμπε. Ἐκεῖ μέσα σέ μιά αἴθουσα βασιλική ἀπέραντη, εἶδα μυριάδες Παρθένων

οἱ ὁποῖες καθόντουσαν σέ θρόνους χρυσούς καί δεξιά καί ἀριστερά τους ὑπῆρχαν ἀναμμένες λαμπάδες.

Τά πρόσωπα τῶν Παρθένων ἔλαμπαν πιό πολύ κι ἀπ᾿ τόν ἥλιο! Ἀνάμεσά τους βλέπω γιά μιά στιγμή καί τήν κόρη μου

στήν ἴδια ὑπερκόσμια δόξα, μόνον πού οἱ λαμπάδες της ἦσαν σβηστές!


Μόλις τήν εἶδα τρέχω μέ χαρά κοντά της. Ἐκείνη ὅμως μέ αὐστηρότητα μέ κοίταξε καί μού εἶπε:

-- Φύγε ἀπ᾿ ἐδῶ! Πῶς τόλμησες καί ἦρθες κι ἐδῶ νά μέ ἐνοχλήσεις;

Ἐγώ κάθισα παράμερα ἀπό τόν φόβο μου καί ἄρχισα νά κλαίω καί νά τῆς λέω:

-- Κόρη μου, γιατί δέν μέ δέχεσαι; Δέν γνωρίζεις πόσο σέ ἀγαπῶ;

-- Παῦσε, μού λέγει, νά λές πώς μ᾿ ἀγαπᾶς, διότι ἄν μ᾿ ἀγαποῦσες θά ἔπρεπε νά χαίρεσαι καί νά εὐχαριστεῖς τό Θεό

καί τήν Παναγία πού μέ ἀξίωσαν τέτοιας εὐτυχίας καί τιμῆς καί ὄχι νά γογγύζεις!


Τότε τόλμησα καί τήν ρώτησα:

-- Γιατί, κόρη μου, οἱ λαμπάδες σου εἶναι σβηστές ἐνῶ τῶν ἄλλων Παρθένων ἀναμμένες; Μοῦ ἀπάντησε:

-- Ἐσύ καί ἡ μητέρα μου μού τίς σβήσατε μέ τά δάκρυά σας!...

Ἐκείνη τή στιγμή συνῆλθα καί στοχαζόμενος ἐκεῖνα τά μεγαλεῖα πού εἶδα, καί τά ὅσα μοῦ εἶπε ἡ κόρη μου,

ἔκλαψα μετανιωμένος καί ζήτησα συγχώρεση ἀπό τό Θεό γιά τήν ἄπρεπη συμπεριφορά μου.

Μετά τό διηγήθηκα καί στήν γυναῖκα μου καί, παρηγορημένοι καί χαρούμενοι πλέον, δοξάζαμε τό Θεό

καί ὁμολογούσαμε τήν εὐτυχία μας γιά τήν μεγάλη τιμή καί δόξα πού ἔχει ἡ κόρη μας

στόν Οὐράνιο Νυμφῶνα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ!...



Ἀπό τό βιβλίο: "Μηνύματα ἀπό τόν Οὐρανό"

Ἔκδοσις: " Ἱ. Μονῆς Παναγίας Βαρνάκοβας Δωρίδα 2005

hristospanagia3

[XAPA]

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Γέροντας Εφραίμ Δικαίος Σκήτης Αγίου Ανδρέα Αγ. Όρους


Όταν η σόμπα είναι ζεστή και πυρακτωμένη από τα ξύλα που καίγονται, δεν μπορεί κάποιος να την κλέψει.

Πρέπει να σβήσει η φωτιά και μετά…

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με την ψυχή, που έχει Χάρη μετανοίας, όταν ζει με την ευχή του Χριστού και κάνει έργα μετανοίας…

Την ψυχή αυτή, ο διάβολος δεν μπορεί να την πλησιάσει, διότι θα κατακαεί.

Αυτήν την Χάρη μετανοίας να μας χαρίζει ο Κύριος σε όλους, μέχρι το τέλος της ζωής μας,

ώστε να παραδώσουμε την ψυχή μας στα χέρια του Χριστού! Αμήν.



inagiastriadosvagion

[XAPA]

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ


Σ’ ένα κόσμο που σε θέλει τέλειο και αψεγάδιαστο,

υπάρχει ένας Θεός που με δέχεται με τις ατέλειες και τα λάθη μου.


Σ’ ένα κόσμο που δίνει δύσκολα δεύτερες ευκαιρίες,

υπάρχει ένας Θεός που είναι διατεθειμένος να μου δώσει πολλές ευκαιρίες.


Σ’ ένα κόσμο που μετρά τα μετρητά στο λογαριασμό μου,

υπάρχει ένας Θεός που δεν Τον ενδιαφέρει το πορτοφόλι μου.


Σ’ ένα κόσμο που δεν λογαριάζει καρδιά και αισθήματα,

υπάρχει ένας Θεός που δίνει μεγάλη σημασία στην καρδιά μου.


Σ’ ένα κόσμο που με θεωρεί απρόσωπο μέλος ενός συνόλου,

υπάρχει ένας Θεός που με αγαπά μ’ ένα τρόπο μοναδικό και ξεχωριστό.


Σ’ ένα κόσμο που δεν σε καταλαβαίνει, υπάρχει ένας Θεός που με κατανοεί απόλυτα.


Ευτυχώς που υπάρχει Εκείνος...



dieyxontonagion

[XAPA]

Άφησε τη ζωή σου στα χέρια Του...γιατί το αύριο ανήκει στο Θεό.


Τι θα γίνει αύριο, αναρωτιέται ο νέος.

Τι θα γίνει αύριο, αναρωτιέται ο γέροντας και η γερόντισσα.

Αν αρρωστήσω, αν μείνω μόνος, αν με εγκαταλείψουν τα παιδιά μου;

Αυτό το αν, απασχολεί τους περισσότερους ανθρώπους.

Ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται ανασφαλή τον εαυτό του για το αύριο.

Ποιος μας εξασφαλίζει το μέλλον, το αύριο;


Την απάντηση μας τη δίνει εκείνος που έκανε το σήμερα και το αύριο.

Ο Κύριος είπε: «μη ουν μεριμνήσητε λέγοντες, τι φάγωμεν ή τι πίωμεν ή τι περιβαλλώμεθα;

Πάντα γαρ τάυτα τα έθνη επιζητεί, οίδε ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων». (Ματθ. 6,31)

Η ανησυχία μας για το αύριο οφείλεται στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό.

Το παράδειγμα του Κυρίου είναι πολύ πειστικό.

Αυτός που μεριμνά για τα άνθη του αγρού, αυτός που φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού,

είναι ποτέ δυνατό να αδιαφορήσει για τα παιδιά του;


Έχουμε ξεχάσει, έχουμε λησμονήσει, οι περισσότεροι άνθρωποι, ότι έχουμε πατέρα στον ουρανό.

Σε απασχόλησε ποτέ εάν αύριο θα βγει ο ήλιος, εάν θα έχει οξυγόνο για να αναπνεύσεις;

Γιατί γνωρίζεις πολύ καλά, ότι αυτός που έβγαλε τον ήλιο χθες και έδωσε το οξυγόνο σήμερα, θα το κάνει και αύριο.

Διότι γνωρίζει ότι το έχουμε ανάγκη.

Πού οφείλεται η ανησυχία αυτή για το αύριο;

Οφείλεται κατά μέγα μέρος στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό.

Είδες ποτέ το παιδί σου να ανησυχεί για το αύριο; Ποτέ!

Γιατί άραγε; Διότι γνωρίζει ότι έχει πατέρα που φροντίζει για αυτό.


Γιατί εμείς λησμονούμε ότι έχουμε πατέρα που μεριμνά και φροντίζει για μας;

Για ρίξε μια ματιά στο παρελθόν της ζωής σου.

Δεν πέρασες δυσκολίες, δεν βρέθηκες πολλές φορές σε αδιέξοδο και όμως ο Θεός δεν σε εγκατέλειψε, δεν σε άφησε.

Πόσες φορές δεν είδες το χέρι του Θεού να απλώνεται επάνω σου!

Γιατί τώρα ανησυχείς, γιατί αγωνιάς, γιατί χάνεις τον ύπνο σου;

Άλλαξε ο Θεός; Λιγόστευσε η δύναμη του; Μη γένοιτο!

Ο Θεός εξακολουθεί να είναι ο πατέρας σου.

Σε σκέπτεται, σε αγαπά, σε παρακολουθεί. Το αύριο ανήκει στο Θεό.

Στα χέρια Του βρίσκεται η ζωή μας, η υγεία μας, τα παιδιά μας.

Εμπιστεύσου το Θεό. Άφησε τη ζωή σου στα χέρια Του.

Μην ανησυχείς για το αύριο, για το μέλλον.

Ο Θεός θα σε αναλάβει κάτω από τη σκέπη του.


Βέβαια εμπιστοσύνη στο Θεό δεν σημαίνει μοιρολατρεία, σταύρωμα των χεριών.

Ο γεωργός θα σπείρει το χωράφι του, αλλά ο Θεός θα βρέξει για να καρποφορήσει.

Εμείς θα σκεφτούμε, θα σχεδιάσουμε. Αλλά ο Θεός θα πραγματοποιήσει.

Ο προφήτης λέγει:«Εάν μη Κύριος οικοδομήσει οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες» (Ψαλμός 126,1)

Με αυτό το πνεύμα, με αυτή την πίστη, ο πιστός άνθρωπος εμπιστεύεται το παρόν και το μέλλον στα χέρια του Θεού.



vimaorthodoxias

[XAPA]

Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό, τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά


Γράφει ο Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής (1889—1970), ένας σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας,

ο όσιος και αγαθός Γέροντας από το ιερό νησί της Πάτμου, σε μια χριστιανή μητέρα και τη συμβουλεύει πατρικά:


«Το μόνο που θέλω από σένα, είναι να φυτεύσεις πολύ βαθειά στις καρδιές των παιδιών σου την αγάπη του Χριστού.

Να έχεις μεγάλη φροντίδα για τα παιδιά σου, γιατί από αυτά εξαρτάται η σωτηρία σου.

Το μόνο που ευχαριστεί τον Χριστό είναι το να δώσεις εσύ χριστιανική ανατροφή στα παιδιά σου.

Αυτό να σκέφτεσαι και να περιφρονείς τις υποθέσεις του κόσμου και να προσέχεις μόνο στο θέμα της ανατροφής.

Κι όποτε έχεις καιρό, μελέτα την Αγία Γραφή και πλησίαζε τον Θεό με την προσευχή».

Πρόσθεσε άλλοτε και τα εξής: «Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό, τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά.

Η προστασία του Θεού αποδυναμώνει τους πειρασμούς.

Πρέπει να έχουμε στον ουρανό τα βλέμματά μας και τίποτα δεν θα μας κλονίζει.

Όταν υπάρχει η φλόγα της αγάπης, ό,τι κακό πλησιάζει, το κατακαίει.

Όλα τα ζητήματά σου να τ’ αφήσεις στα χέρια του Θεού.

Κι ό,τι θέλεις, να το ζητάς από Αυτόν σαν το παιδί από τον πατέρα και τη μητέρα του».



[ Ιγνατίου Τριάντη (Μητροπολίτου Βερατίου Αυλώνος και Κανίνης): «Ο Γέροντας της Πάτμου Αμφιλόχιος Μακρής»
(Βίος, Υποθήκες, Μαρτυρίες).

toeilhtarion.blogspot

[XAPA]

Το κολλύριο του Θεού!


Δημήτριος Παναγόπουλος



Οἱ ἄνθρωποι παιδεύονται καί βασανίζονται στή ζωή τους,

διότι πορεύονται στή ζωή μέ τό «ἐγώ» τό δικό τους, χωρίς νά ρωτᾶνε τόν Θεό.

Γι’ αὐτό εἶναι καλό πολλές φορές νά προσευχόμαστε καί νά λέμε στόν Χριστό:

– Χριστέ μου, ἐγώ κάνω αὐτόν τόν μικρό ἀγῶνα. Ἐγώ ἀκολουθῶ αὐτόν τό δρόμο στή ζωή μου.

Μιά μέρα, εἴτε τό θέλω εἴτε ὄχι, θά συναντηθῶ μαζί σου. Πῶς θά Σέ βρῶ ἄραγε; Φώτισέ με Σέ παρακαλῶ!


Μήπως ως ἄνθρωπος σφάλλω καί δέν ἔχω πιάσει σωστά τά πράγματα καί κάνω ἤ λέω λόγια πού δέν εἶναι σωστά…

Ρῖξε στά μάτια μου τό δικό σου «κολλύριο», γιά νά ἰδῶ, αὐτό πού κάνω εἶναι σωστό;

Αὐτό πού ὑποστηρίζω εἶναι σωστό; Ὅπως πολιτεύομαι, πράττω σωστά;

Διότι, εἴτε τό θέλω, εἴτε ὄχι, θά βρεθῶ ἀπέναντί Σου μίαν ἡμέρα καί τί θά γίνει τότε; Δέν θά ἔχω περιθώριο τότε…


Ἔχουμε τήν ταπείνωση νά ποῦμε αὐτά τά λόγια;

Ἄν σκέφτεται ἔτσι ὁ ἄνθρωπος, πολλά πράγματα θά διορθώσει στόν ἑαυτόν του,

διότι τότε ὁ Χριστός ἐν τή ἀγάπη Του, θά τόν βοηθήσει μέσῳ κάποιου ἀνθρώπου

ἤ ἀκόμα καί φρικτό ὄνειρο θά τοῦ δείξει, γιά νά τοῦ δείξει, ὅτι αὐτό πού κάνει καί αὐτό πού πιστεύει δέν εἶναι σωστό…


Γι’ αὐτό ἄν βλέπουμε μερικούς ἀνθρώπους νά ἔχουν περισσότερη ἀντίληψη ἀπό ἐμᾶς σέ πολλά θέματα,

αὐτό ὀφείλεται στό ὅτι αὐτοί προσεύχονται κατ’ αὐτήν τήν ἔννοια καί ὁ Χριστός τούς δίνει φώτιση,

γιά τό πῶς νά πολιτευτοῦνε στή ζωή τους.



agios-dimitrios.blogspot

[XAPA]

Πάρε δύο σανίδες και φτιάξε ἕνα σταυρό


Πάρε δυό σανίδες καί φτιάξε ἕνα σταυρό,έλεγε ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Ἡ μιά σανίδα εἶναι ἡ προσευχή πρός τόν Θεό.

Ἡ ἄλλη, ἡ ἐλεημοσύνη πρός τούς ἀνθρώπους.

Ἡ προσευχή σέ ἀνεβάζει ὅλο καί πιό ψηλά στόν Θεό.

Ἡ ἐλεημοσύνη πλαταίνει ὅλο καί περισσότερο στούς γύρω μας ἀνθρώπους.

Ἡ γαλήνη πού δοκιμάζουμε, ὅταν ἀναθέσωμε τόν ἑαυτό μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό καρφί.

Χρειάζεται νά ἔχωμε γαλήνη καί ὑπομονή.

Γιατί μόνο τότε, μόνο μέ τό καρφί αὐτό θά στερεωθοῦν οἱ δύο αὐτές σανίδες (ἡ προσευχή καί ἡ ἐλεημοσύνη)

καί θά γίνουν πηγή εὐλογίας: Σταυρός.

Μήν τήν ἀποχωρίζεσαι ποτέ τήν ἐλεημοσύνη καί τήν προσευχή.

Αὐτές θά κατεβάσουν τήν εὐλογία καί τήν παρηγοριά ἀπό τόν οὐρανό στήν καρδιά σου.

Καί θά τήν δροσίσουν, ὅπως δροσίζει ἡ πρωϊνή δροσιά τό διψασμένο χορταράκι.



proskynitis

[XAPA]

Άγιος Νεκτάριος: Τίποτα να μην σας απελπίζει!



Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι νὰ γίνουμε τέλειοι καὶ ἅγιοι.

Νὰ ἀναδειχθοῦμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.

Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες

καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.

Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν

εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τὰ μέσα γιὰ νὰ πετύχουμε τὸ σκοπό.


Στολίστε τὶς λαμπάδες σας μὲ ἀρετές.

Ἀγωνιστεῖτε ν’ ἀποβάλετε τὰ πάθη τῆς ψυχῆς.

Καθαρίστε τὴν καρδιά σας ἀπὸ κάθε ρύπο καὶ διατηρῆστε τὴν ἁγνή, γιὰ νὰ ἔρθει καὶ νὰ κατοικήσει μέσα σας

ὁ Κύριος, γιὰ νὰ σᾶς πλημμυρίσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὶς θεῖες δωρεές.


Παιδιά μου ἀγαπητά, ὅλη σας ἡ ἀσχολία καὶ ἡ φροντίδα σ’ αὐτὰ νὰ εἶναι.

Αὐτὰ ν’ ἀποτελοῦν σκοπὸ καὶ πόθο σας ἀσταμάτητο.

Γί’ αὐτὰ νὰ προσεύχεστε στὸ Θεό.

Νὰ ζητᾶτε καθημερινὰ τὸν Κύριο, ἀλλὰ μέσα στὴν καρδιά σας καὶ ὄχι ἔξω ἀπὸ αὐτήν.

Καὶ ὅταν Τὸν βρεῖτε, σταθεῖτε μὲ φόβο καὶ τρόμο, ὅπως τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ, γιατί ἡ καρδιά σας

ἔγινε θρόνος τοῦ Θεοῦ.


Ἀλλὰ γιὰ νὰ βρεῖτε τὸν Κύριο, ταπεινωθεῖτε μέχρι τὸ χῶμα, γιατί ὁ Κύριος βδελύσσεται τοὺς ὑπερήφανους,

ἐνῷ ἀγαπάει καὶ ἐπισκέπτεται τοὺς ταπεινοὺς στὴν καρδιά.

Ἂν ἀγωνίζεσαι τὸν ἀγώνα τὸν καλό, ὁ Θεὸς θὰ σὲ ἐνισχύσει.

Στὸν ἀγώνα ἐντοπίζουμε τὶς ἀδυναμίες, τὶς ἐλλείψεις καὶ τὰ ἐλαττώματά μας.

Εἶναι ὁ καθρέφτης τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως.

Ὅποιος δὲν ἀγωνίστηκε, δὲν γνώρισε τὸν ἑαυτό του.

Προσέχετε καὶ τὰ μικρὰ ἀκόμα παραπτώματα.


Ἄν σᾶς συμβεῖ ἀπὸ ἀπροσεξία κάποια ἁμαρτία, μὴν ἀπελπιστεῖτε, ἀλλὰ σηκωθεῖτε γρήγορα καὶ προσπέστε

στὸ Θεό, ποὺ ἔχει τὴ δύναμη νὰ σᾶς ἀνορθώσει.

Μέσα μας ἔχουμε ἀδυναμίες καὶ πάθη καὶ ἐλαττώματα βαθιὰ ριζωμένα, πολλὰ εἶναι καὶ κληρονομικά.

Ὅλα αὐτὰ δὲν κόβονται μὲ μία σπασμωδικὴ κίνηση οὔτε μὲ τὴν ἀδημονία καὶ τὴ βαρειὰ θλίψη, ἀλλὰ μὲ

ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονή, μὲ καρτερία, μὲ φροντίδα καὶ προσοχή.


Ἡ ὑπερβολικὴ λύπη κρύβει μέσα της ὑπερηφάνεια.

Γί’ αὐτὸ εἶναι βλαβερὴ καὶ ἐπικίνδυνη, καὶ πολλὲς φορὲς παροξύνεται ἀπὸ τὸ διάβολο, γιὰ ν’ ἀνακόψει

τὴν πορεία τοῦ ἀγωνιστῆ.

Ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν τελειότητα εἶναι μακρύς.

Εὔχεστε στὸ Θεὸ νὰ σᾶς δυναμώνει.

Νὰ ἀντιμετωπίζετε μὲ ὑπομονὴ τὶς πτώσεις σας καί, ἀφοῦ γρήγορα σηκωθεῖτε, νὰ τρέχετε καὶ νὰ μὴ στέκεστε,

σὰν τὰ παιδιά, στὸν τόπο ποὺ πέσατε, κλαίγοντας καὶ θρηνώντας ἀπαρηγόρητα.


Ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεστε, γιὰ νὰ μὴν μπεῖτε σὲ πειρασμό.

Μὴν ἀπελπίζεστε, ἂν πέφτετε συνέχεια σὲ παλιὲς ἁμαρτίες.

Πολλὲς ἀπ’ αὐτὲς εἶναι καὶ ἀπὸ τὴ φύση τους ἰσχυρὲς καὶ ἀπὸ τὴ συνήθεια.

Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅμως, καὶ μὲ τὴν ἐπιμέλεια νικιοῦνται.

Τίποτα νὰ μὴ σᾶς ἀπελπίζει.



elekklesia.blogspot.