Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Το θαύμα με το Κυριακάτικο λάδι!


~ Μία γυναίκα ἀπὸ ἕνα χωριὸ εἶχε τάξει σὲ κάποια ἀνάγκη της, νὰ τὴ βοηθοῦσε ἡ Παναγία

καὶ νὰ πήγαινε στὴ χάρη της ἕνα ἀσκὶ λάδι.

Τὸ καλοκαίρι κατὰ τὸν Δεκαπενταύγουστο, πῆγε τὸ τάμα της μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ Ἡγούμενος Παρθένιος,

θὰ ἔκανε καὶ χαρὰ γιὰ τὴν προσφορὰ της αὐτή. Ὅμως ὁ Γέροντας πληροφορημένος ἀπὸ τὸ Θεό,

τὴν περίμενε στὴν πόρτα τῆς Μονῆς.


-Δὲν παίρνω τὸ λάδι σου καὶ δὲν τὸ βάζω μέσα στὸ Μοναστήρι, διότι δὲν εἶναι εὐλογημένο.

Ἐκείνη ἀπόρησε καὶ ρώτησε τό γιατί.

-Διότι μάζεψες τὶς ἐλιὲς Κυριακὴ καὶ Κυριακὴ τὶς ἄλεσες.

Ἐκείνη βέβαια δὲν μποροῦσε νὰ ἀποκρύψει τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ παραδέχτηκε.

-Τὸ παραδέχομαι, Γέροντα, ἀλλὰ σὲ παρακαλῶ νὰ μὲ συγχωρήσεις καὶ νὰ τὸ κρατήσεις διότι ἔκαμα πολὺ κόπο

νὰ μαζέψω αὐτὲς τὶς ἐλιὲς καὶ νὰ κουβαλήσω τὸ λάδι ὡς ἐδῶ.


-Ὄχι δὲν τὸ κρατίζω, ἐπέμενε ὁ Γέροντας.

Ἐκείνη ἄρχισε νὰ κλαίει καὶ νὰ τὸν παρακαλεῖ. Μαζεύτηκαν γύρω κι ἄλλοι προσκυνητὲς καὶ ἔβαλαν λογισμοὺς

ὅτι ὁ Γέροντας φερόταν σκληρὰ στὴ γυναίκα αὐτή. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ εἶχε τὸ χάρισμα τῆς διοράσεως

καὶ γνώριζε ὅτι θὰ ἐρχόταν καὶ τὴν περίμενε στὴν πόρτα, εἶχε καὶ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας.

Θέλοντας νὰ δείξει σ’ ὅλους μπροστὰ πόσο κακὸ εἶναι νὰ χαλοῦμε τὴν Κυριακὴ σὲ δουλειὲς

καὶ πὼς τὸ κέρδος τῆς Κυριακῆς δὲν εἶναι εὐλογημένο, τῆς λέει.

-Πάρε τὸ ἀσκὶ μὲ τὸ λάδι σου καὶ ἔλα πιὸ κάτω στὴν ἄμμο.


Ἀκολούθησαν κι ἄλλοι πολλοί.

-Ἄνοιξε τὸν πόρο τοῦ ἀσκιοῦ καὶ χῦσε τὸ λάδι στὴν ἄμμο. Εκείνη ἐδίσταζε καὶ ὁ Γέροντας ἐπέμενε ὥσπου ἔκαμε ὑπακοὴ

καὶ ἔγειρε τὸ ἀσκὶ νὰ χυθεῖ τὸ λάδι. Ἀντὶ ὅμως γιὰ λάδι, βγῆκε μέσα ἀπὸ τὸ ἀσκὶ ἕνας ὄφις,

ποὺ ἔφυγε τρέχοντας γιὰ τὴ θάλασσα στὴν ὁποία μπῆκε καὶ χάθηκε, ἐνῶ τὸ ἀσκὶ σὰν νὰ εἶχε μόνο ἀέρα, ξεφούσκωσε.

Τρόμος κατέλαβε τοὺς παριστάμενους προσκυνητές, ἀλλὰ πῆραν ὅλοι καὶ προπάντων ἡ γυναίκα τὸ μάθημά τους.

Καὶ συμπλήρωσε ὁ Ἅγιος.

-Βλέπεις; Δὲν εἶχε μέσα τὸ ἀσκὶ τὸ λάδι σου ἀλλὰ τὸ διάβολο ποὺ τὸν εἴδατε ὅλοι μὲ τή μορφὴ φιδιού.

Αὐτὸς ποὺ σὲ ἔβαλε νὰ μαζέψεις τὸ λάδι Κυριακὴ αὐτὸς εἶχε δικαίωμα νὰ κατοικεῖ μέσα του!


Τήν ἄλλη χρονιὰ ἡ γυναίκα μάζεψε τὶς ἐλιὲς καθημερινὴ καὶ καθημερινὴ τὶς ἄλεσε.

Ἔφερνε τὸ λάδι χαρούμενη ὅτι αὐτὴ τὴ φορὰ ὁ Γέροντας θὰ τὸ δεχόταν, ἀλλὰ ἐπαναλήφθηκε ἡ ἴδια σκηνή.

Πάλι διαμαρτυρίες καὶ πάλι κλάματα ὅταν εἶδε τὸ Γέροντα στὴν πόρτα τῆς Μονῆς νὰ ἀρνεῖται νὰ βάλει μέσα τὸ λάδι.

-Μὰ γιατί Γέροντα. Ὅλα τὰ ἔκαμα ὅπως μου εἶπες.

-Ναί, ἀλλὰ μόλυνες τὸ λάδι σου μὲ ξένες ἐλιές.

-Πῶς;


-Κάποια μέρα γυρίζοντας ἀπὸ τὶς δικές σου ἐλιές, περνοῦσες ἀπὸ τὶς ἐλιὲς ἑνὸς συγχωριανοῦ σου

καὶ εἶδες κάμποσες νὰ ἔχουν πέσει κάτω. Τὶς μάζεψες καὶ τὶς ἔβαλες στὴν ποδιά σου καὶ ἐρχόμενη στὸ σπίτι σου

τὶς ἔριξες σὲ τσουβάλι μὲ τὶς ἐλιὲς ποὺ εἶχες μαζέψει γιὰ νὰ ἀλέσεις καὶ νὰ φέρεις τὸ λάδι στὴν Παναγία.

Δὲν ἦταν δικές σου αὐτὲς οἱ ἐλιές. Ἦταν κλοπή. Καὶ μὲ αὐτὲς ἐμόλυνες τὸ λάδι ποὺ θὰ ἔφερνες ἐδῶ.

Ἡ Παναγία θέλει τὸν καθαρὸ κόπο σου κι ὄχι τὸν κλεμμένο κόπο τῶν ἄλλων. Λίγες εἶναι οἱ σταγόνες τοῦ δηλητηρίου.

Ὅταν ὅμως πέσουν στὸ νερό, στὸ κρασί, στὸ λάδι, στὸ φαγητό, αὐτὸ γίνεται θανατηφόρο.

Πάρτο πίσω καὶ τοῦ χρόνου νὰ φέρεις τὸν κόπο σου ἅγιο καὶ καθαρό.


Ἡ γυναίκα ἀλλὰ καὶ οἱ προσκυνητὲς θαύμασαν τὸ μέγεθος τοῦ διορατικοῦ του χαρίσματος καὶ ὠφελήθηκαν πολύ.

Ἔτσι λειτουργοῦν οἱ Ἅγιοι κι ἂς φαίνονται καμιὰ φορὰ σκληροί. Σκοπὸς τοὺς εἶναι ἡ πνευματικὴ ὠφέλεια τοῦ ἄλλου, ἡ διόρθωσή του.



(Από το γεροντικό της Μονής, Βιβλίο Χρυσ. Παπαδάκη)

«ΚΟΥΔΟΥΜΙΑΝΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ», ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2008 – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΥΔΟΥΜΑ, ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΟΡΤΥΝΗΣ & ΑΡΚΑΔΙΑΣ

[XAPA]

Άγιος Συμεών ο διά Χριστόν σαλός:
Του βρήκε τα λεφτά και του διόρθωσε τον χαρακτήρα!


Άγιος Συμεών ο δια Χριστόν σαλός – Εορτάζει στις 21 Ιουλίου



~ Είχαν κλέψει από κάποιον στην Έμεσα πεντακόσια νομίσματα και, ενώ τα αναζητούσε,

συνάντησε τον αββά Συμεών (άγιος Συμεών ο διά Χριστόν σαλός).

Θέλοντας να αλλάξει διάθεση, του λέει:

«Μπορείς να κάνεις τίποτα, τρελέ, για να βρεθούν τα χρήματά μου;»

Του απαντάει εκείνος:

«Αν θέλεις, ναί».

Λέει πάλι ο άλλος:

«Κάνε, κι αν βρεθούν, θα σου δώσω δέκα».

Του λέει ο Σαλός:

«Αν κάνεις ό,τι σου πω, θα τα βρεις στο ντουλάπι σου αυτήν την νύχτα».

Διαβεβαίωσε με όρκους ότι θα κάνει ό,τι του πει, αρκεί μόνο να μη του πει τίποτε το παράλογο. Του λέει τότε ο όσιος:

«Πήγαινε, τα χρήματά σου τα πήρε ο δούλος σου, που σε υπηρετεί στο τραπέζι.

Να μου ορκιστείς όμως, ότι δεν θα δέρνεις ούτε αυτόν ούτε κανέναν άλλο μέσα στο σπίτι σου».

Το είπε αυτό ο άγιος, γιατί έδερνε πολύ.

Εκείνος νόμισε ότι του είπε να μη δείρει κανένα για τα νομίσματα.

Ο αββάς όμως του είπε να μη δείρει ποτέ κανέναν.

Έδωσε λοιπόν το λόγο του και έκανε φρικτούς όρκους, ότι δεν θα δέρνει κανέναν.

Πήγε ύστερα και βρήκε το δούλο του και με το καλό του πήρε τα χρήματά του.

Από τότε, όσες φορές πήγαινε να δείρει κάποιον, δεν μπορούσε και αμέσως πιανόταν το χέρι του.

Καταλάβαινε τότε κι έλεγε:

«Αυτό το παθαίνω από το Σαλό».

Πήγαινε λοιπόν και του έλεγε:

«Λύσε, Σαλέ, τον όρκο».

Εκείνος παρίστανε τον τρελό και έκανε ότι δεν καταλάβαινε τι του έλεγε.

Επειδή επέμενε να τον ενοχλεί, παρουσιάστηκε στον ύπνο του και του λέει:

«Αν λύσω τον όρκο, θα λύσω και το πορτοφόλι σου και θα σκορπίσω όλα τα χρήματά σου.

Δεν συμπεριφέρεσαι άσχημα με το να θέλεις να δέρνεις τους συνδούλους σου,

οι οποίοι πηγαίνουν πριν από σένα στη μέλλουσα ζωή;».


Όταν λοιπόν είδε αυτά, έπαψε να τον ενοχλεί.



Από το βιβλίο του Αγίου Λεοντίου Νεαπόλεως, «Ο Άγιος Συμεών ο διά Χριστόν σαλός».
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις το «Περιβόλι της Παναγίας». Μετάφραση: Γ. Μπουδούρης, Π. Γιαχανατζής.


simeiakairwn

[XAPA]

Αν πραγματικά πιστεύεις, όλα διορθώνονται


Πριν από μερικές δεκαετίες ο μετέπειτα διάσημος γαλλορουμάνος θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο

επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Άγιον Όρος.

Εκεί συνέβη το εξής περιστατικό, όπως ο ίδιος το διηγήθηκε σε συνέντευξή του

στο περιοδικό Paris match πριν από αρκετά χρόνια:


Είχα γεννηθεί σε ορθόδοξη οικογένεια και ζούσα στο Παρίσι.

Είκοσι πέντε χρονών, γνήσιος νέος της κοσμικής εποχής του τότε Παρισιού.

Μου ήρθε η ιδέα να επισκεφθώ το Άγιον Όρος λόγω της θέσης που είχε

-και έχει βέβαια- ως τόπος ασκήσεως στην ορθόδοξη Εκκλησία.

Και εκεί, μου ήρθε ακόμη μία σκέψη στο μυαλό: να εξομολογηθώ.


Επήγα λοιπόν και βρήκα ένα ιερομόναχο -πνευματικό.

Τί του είπα; Τα συνηθισμένα αμαρτήματα ενός κοσμικού νέου πού ζει χωρίς γνώση Θεού.

Ο Ιερομόναχος, αφού με άκουσε, μου είπε:

-Στον Χριστό πιστεύεις παιδί μου;

-Ναι, ναι, λέει ο Ίονέσκο. Πιστεύω πάτερ. Άλλωστε είμαι βαπτισμένος χριστιανός ορθόδοξος.


-Βρε παιδάκι μου, του λέει εκείνος ο διακριτικός πνευματικός,

πιστεύεις, το αποδέχεσαι πλήρως, ότι ο Χριστός είναι ο Θεός

και δημιουργός του κόσμου και δικός μας;


Τα έχασα, λέει ο συγγραφέας. Γιατί πρώτη φορά με έβαζε ένας άνθρωπος μπροστά σ’ αυτό το ερώτημα, στο

οποίο έπρεπε να απαντήσω με ειλικρίνεια και να πάρω θέση.


Όχι απλώς αν πιστεύω ότι κάποιος έφτιαξε τον κόσμο.

Αλλά ότι αυτός ο Θεός, ο δημιουργός του κόσμου, έχει να κάνει με μένα.

Και εγώ έχω προσωπική σχέση μαζί του Του !


απάντησα:

-Πιστεύω πάτερ, αλλά βοηθήστε με να το καταλάβω καλά αυτό το γεγονός,


-Αν πραγματικά πιστεύεις, τότε όλα διορθώνονται.

Το περιστατικό αυτό υπήρξε η αιτία της μεταστροφής του Ιονέσκο, ο οποίος μέχρι τα βαθειά του γεράματα,

όντας διάσημος και περιβόητος, έζησε ως ευλαβής και βαθειά πιστός ορθόδοξος χριστιανός.


Τα λόγια του αγιορείτη γέροντα «αν πραγματικά πιστεύεις, τότε όλα διορθώνονται» σημαίνουν ότι:

η πίστη στο Χριστό δεν είναι μια αφηρημένη θεωρία ούτε «λόγια του αέρα».


-Πίστη στο Χριστό σημαίνει απόλυτη εμπιστοσύνη και υπακοή σε ένα συγκεκριμένο Πρόσωπο,

που είναι ο Δημιουργός και ο Σωτήρας μου!


-Άρα πίστη στο Χριστό δεν είναι μόνο λόγια αλλά κυρίως είναι έργα συνειδητής μετανοίας και συνεχούς

επιστροφής στο θέλημα του Χριστού και στην αγκαλιά του Χριστού, που είναι η Εκκλησία Του.



Αρχιμ. Νίκων Κουτσίδης, "Μαρτυρίες φωτός", Ι.Μ.Προφήτου Ηλιού-Πρέβεζα


lazaros

[XAPA]

Γέροντας Ιάκωβος – Γυρίζω, και τί να δω;


Ο μακαριστός ηγούμενος του όσιου Δαβίδ, γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης (+1991), ζούσε θαυμαστές εμπειρίες σ’ όλες τις ιερές ακολουθίες, μα ιδιαίτερα την ώρα της θείας λειτουργίας.

Όταν λειτουργούσε, έλαμπε από καθαρότητα και μεγαλοπρέπεια.

Συχνά, στη μεγάλη είσοδο ή στην αγία πρόθεση, τον έβλεπαν να μην πατάει στο έδαφος, αλλά να στέκεται και να βαδίζει στον αέρα.

Πολλές φορές αντίκριζε πάνω στην αγία τράπεζα αγγέλους και αρχαγγέλους να κρατούν το Σώμα του Κυρίου.


«Οι άνθρωποι», έλεγε, «είναι τυφλοί και δεν βλέπουν τι γίνεται μέσα στο ναό, στη διάρκεια της θείας λειτουργίας».

Κάποτε λειτουργούσα, αλλά δυσκολευόμουν να ξεκινήσω για τη μεγάλη είσοδο, από τα θαυμαστά που έβλεπαν τα μάτια μου.

Ο ψάλτης έλεγε και ξανάλεγε: «Ως τον Βασιλέα των όλων υποδεξόμενοι».

Ξαφνικά, νιώθω να με σπρώχνει κάποιος από τον ώμο και να με οδηγεί στην αγία πρόθεση.

Νόμισα πως ήταν ο ψάλτης.

Απόρησα, πως τόλμησε ο ευλογημένος να κάνει τέτοιαν ασέβεια -να μπει από την ωραία πύλη και να με σπρώξει.

Γυρίζω, και τί να δω! Μια τεράστια φτερούγα, που είχε περάσει ο αρχάγγελος στον ώμο μου,

με οδηγούσε να προχωρήσω για τη μεγάλη είσοδο…


Τί γίνεται στο ιερό την ώρα της λειτουργίας!

Στο χερουβικό άγγελοι ανεβοκατεβαίνουν, και συχνά αισθάνομαι τις φτερούγες τους να χτυπούν πάνω στους ώμους μου…

Μερικές φορές δεν μπορώ ν’ αντέξω και κάθομαι στη καρέκλα.

Οι άλλοι ιερείς νομίζουν πως κάτι έπαθα, δεν νιώθουν όμως αυτά που βλέπω και ακούω.

Τί φτερούγισμα, παιδί μου, οι άγγελοι!

Και μόλις ο ιερέας πει το «Δι’ ευχών», φεύγουν οι ουράνιες δυνάμεις. Τότε μέσα στο ναό απλώνεται απόλυτη ησυχία!».


«Απόψε παιδί μου», αποκάλυψε κάποτε σ’ ένα μοναχό, «συλλειτουργούσα με αγίους και αγγέλους σε θυσιαστήρια που δεν περιγράφονται.

Σαν πεθάνω, να πεις πως κάποιος γέροντας συλλειτουργούσε κάθε νύχτα και συζούσε με την Αγία Τριάδα».

Κάτι ανάλογο του συνέβη και με τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο.

Ο π. Ιάκωβος, τελειώνοντας μια φορά την προσκομιδή, ξεκίνησε για την αγία τράπεζα.

Βλέπει τότε τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο να στέκεται δεξιά του, με τις παλάμες τη μια μέσα στην άλλη,

όπως συνηθίζουν οι ιερείς να μεταλαβαίνουν το δεσποτικό Σώμα, σαν να ζητούσε κι εκείνος τη δική του μερίδα.



Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Ένας άγιος Γέροντας, ο μακαριστός π.Ιάκωβος»

xristianos.gr
•

[XAPA]

«Η ΜΗΤΗΡ ΤΗΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΜΑΡΙΑ, ΜΕ ΑΝΕΣΤΗΣΕ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΤΩΝ ΓΕΝΝΗΤΟΡΩΝ ΜΟΥ ΕΙΣ ΕΛΕΓΧΟΝ ΤΩΝ ΑΣΕΒΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ»



Κάποια έγκυος Ιουδαία είχε πολλές οδύνες και βάσανα και δεν μπορούσε να γεννήσει φυσιολογικά όπως όλες οι γυναίκες,

και όσες μεθόδους ιατρικές και να χρησιμοποίησαν οι ιατροί της εποχής, δεν έγινε εφικτή η γέννηση του τέκνου τους,

αφού υπήρχε ο κίνδυνος να ξεψυχήσει η δυστυχής.

Τότε της είπε μια χριστιανή : αν θέλεις να ελευθερωθείς, επικαλέσου την Υπεραγία Θεοτόκο.

Η ασθενής, με εξασθενισμένη ομιλία συνεπεία των πόνων της, είπε με δάκρυα στα μάτια :

«Ευλογημένη Μαρία Αειπάρθενε, αν και είμαι ανάξια να σε επικαλεσθώ, διότι προέρχομαι από το έθνος εκείνο

το παμβέβηλο που φόνευσε τον υιόν σου, όμως ακούω ότι η ευσπλαχνία και το έλεός σου δίνονται καθημερινά δωρεάν

στους αμαρτωλούς. δέομαι σε σένα και σε παρακαλώ να με λυτρώσεις από τους κινδύνους

και τάζω να λάβω εγώ και το βρέφος που θα γεννήσω το Θείο Βάπτισμα».


Ταύτα ειπούσα γέννησε αμέσως ένα αγοράκι και σε λίγες ημέρες μόλις σηκώθηκε από το κρεβάτι,

βαπτίστηκε χριστιανή μαζί με το βρέφος της.

Ο άνδρας της που απουσίαζε για εργασία σε άλλος μέρος, μόλις επέστρεψε και πληροφορήθηκε τα γενόμενα,

Θύμωσε και φόνευσε το παιδί του.

Οι γείτονες, που αναστατώθηκαν με το συμβάν, θέλησαν να συλλάβουν τον εβραίο και να τον οδηγήσουν στον δικαστή,

όμως αυτός κατόρθωσε να ξεφύγει.

Αφού κουράστηκε, στην προσπάθεια της διαφυγής του, συνάντησε στον δρόμο έναν ναό

και εισήλθε μέσα για να κρυφτεί χωρίς να το πολυσκεφτεί.


Μέσα στον ναό, είδε μια εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, και με τη χάρη του Θεού κατανύχθηκε και είπε τα εξής :

«Ω Δέσποινα, πόση είναι η ευσπλαχνία σου, και σκεπάζεις και διαφυλάττεις έναν βρώμικο και ασεβέστατο σκύλο

που σκότωσε το παιδί του, που τώρα στέκεται μπροστά στην εικόνα σου και δεν ανοίγει η γη να με καταπιεί.

επειδή τόσο μεγάλη είναι η αγαθότητά σου, σε παρακαλώ ελέησε και μένα,

όπως ελέησε ο πανοικτίρμων Υιός σου τον διώκτη Παύλο, και συγχώρησε όλες τις αμαρτίες μου.

πιστεύω ότι γέννησες τον Ιησού, χωρίς να βλαφτεί καθόλου η παρθενία σου

και αυτόν ομολογώ ως Θεό και άνθρωπο, του οποίου το έλεος είναι άπειρο και αμέτρητο».


Λέγοντας αυτά, κατέφθασαν οι χριστιανοί, τον συνέλαβαν και τον έδεσαν.

Ο δε ισραηλίτης τους είπε : «σας παρακαλώ, στο όνομα του Κυρίου, πηγαίνετέ με σε έναν ιερέα

για να λάβω το άγιο Βάπτισμα, και αυτό μάρτυς μου ο Θεός, δεν το κάνω εξαιτίας του φόβου του θανάτου,

μάλιστα μόλις βαπτιστώ, δώστε μου τον πρεπούμενο θάνατο».

Οι χριστιανοί έκαμαν όπως τους είπε, βαπτίστηκε και κατόπιν οδηγήθηκε στον δικαστή,

ο οποίος τον φυλάκισε και την επόμενη ημέρα θα τον θανάτωνε.


Η γυναίκα του απαρηγόρητη θρηνούσε τον θάνατο του παιδιού τους

και καθώς το κρατούσε στα γόνατά της, ώ του θαύματος !, το βλέπει να ανασταίνεται.

Πληροφορηθείσα ότι ο άνδρας της μετανόησε, βαπτίστηκε χριστιανός

και ότι την επομένη ημέρα θα θανατωθεί για το έγκλημα του διέπραξε,

πήρε το αναστημένο παιδί της και πήγε στον δικαστή.

Βλέποντας όλοι το μέγα θαύμα, δόξασαν τον παντοδύναμο Θεό και ελευθέρωσαν τον φονιά,

ο οποίος μόλις έφτασε στο σπίτι ερεύνησε το λαιμό του παιδιού του και είδε τη πληγή που έκαμε με το μαχαίρι,

η οποία έμεινε για να κηρύττει το μέγα θαύμα.


Ακόμη, ο Θεός έδωσε χάριν στο παιδί και ομίλησε σαν να ήταν είκοσι ετών και είπε τα εξής :

«Η Μήτηρ της ελεημοσύνης και κάθε παρακλήσεως, η μετά τόκον Παρθένος και Θεοτόκος Μαρία,

με ανέστησε δια την πίστιν των γεννητόρων μου, εις έλεγχον των ασεβών ιουδαίων,

που αρνούνται την του Θεού Ενανθρώπησιν».

Μόλις τα άκουσαν αυτά όλοι δάκρυσαν από την χαρά και δόξασαν τον Κύριο και την Δέσποινα.

Ο πατήρ του παιδιού σε όλη του τη ζωή δούλεψε για την Παναγία,

συγγράφοντας λόγους κατά των ιουδαίων και εγκώμια στην Θεοτόκο, και πολλοί με το έργο του πίστεψαν.

Το δε παιδί μεγάλωσε, έγινε ενάρετος άνθρωπος και τελείωσε τον βίο του μετά του πατρός και της μητρός της θεάρεστα,

και κέρδισαν την Βασιλεία των ουρανών.


ΠΗΓΗ : ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ 1851, σ. 314 κ.ε.

tribonio.blogspot.gr

[XAPA]

Ο σοφός βασιλιάς - Μια αλληγορική ιστορία


Διδαχή του Γέροντος Βαρλαάμ στον Ιωάσαφ:



Σε κάποια πόλη οι πολίτες είχαν έθιμο να επιλέγουν για βασιλιά τους έναν άγνωστο

που δεν ήξερε τους νόμους και τα έθιμά τους.

Αφού τον έστεφαν βασιλιά, τον έντυναν με πανέμορφα ρούχα,

τον έτρεφαν αφειδώς και τον περιέβαλαν με κάθε πολυτέλεια.


Ωστόσο μόλις περνούσε ένας χρόνος από τη στέψη του , τον εκθρόνιζαν, του έπαιρναν πίσω τα ρούχα και

όλες τις ανέσεις που του έδωσαν και τον οδηγούσαν τελείως γυμνό σε κάποιο απομακρυσμένο νησί,

όπου μπορούσε να πεθάνει από τις κακουχίες και τη δυστυχία.


Ύστερα, οι πολίτες αυτής της πόλεως διάλεγαν άλλον ξένο για βασιλιά τους, μόνο για ένα χρόνο πάλι,

κατόπιν διάλεγαν έναν τρίτο ξένο, ύστερα έναν τέταρτο, πέμπτο, έκτο κ.ο.κ.


Κάποτε συνέβη να επιλέξουν έναν πολύ σοφό και προσεκτικό άνθρωπο για βασιλιά τους.

Αυτός πληροφορήθηκε από τους υπηρέτες του το τι είχε συμβεί στους προηγούμενους βασιλείς ,

μετά την ετήσια θητεία τους.

Έτσι, λοιπόν, στη διάρκεια της δικής του θητείας συγκέντρωνε επιμελώς προμήθειες τροφίμων και αγαθών και

τα έστελνε καθημερινά σ’ εκείνο το νησί.


Όταν συμπληρώθηκε ο χρόνος του και ήρθαν και του πήραν όλα όσα είχε, αγαθά και ρούχα, οδηγώντας τον ύστερα

στο νησί της εξορίας, εκείνος βρέθηκε με τεράστια αποθέματα φαγητών, πολύτιμων λίθων, ασημιού και χρυσού,

κι έτσι συνέχισε να ζει εκεί ακόμη καλύτερα απ’ ό,τι είχε ζήσει στην πόλη!


Η ερμηνεία αυτής της ιστορίας;

Η πόλη αντιπροσωπεύει τον κόσμο, οι πολίτες τα πονηρά πνεύματα και οι βασιλείς είναι οι άνθρωποι, άφρονες ή σοφοί.

Οι άφρονες σκέπτονται μόνο τις απολαύσεις της παρούσας ζωής, σαν να ήταν αιώνιες˙

στο τέλος έρχεται ο θάνατος και τους στερεί όλες τις απολαύσεις και τότε, απογυμνωμένοι από κάθε αγαθό,

πηγαίνουν στην κόλαση.

Απεναντίας , οι σοφοί επιτελούν πολλά καλά έργα και στέλνουν τα καλά έργα

τους να προπορεύονται στον άλλο κόσμο.


Στην κοίμησή τους, οι σοφοί βασιλείς – οι αγαθοί άνθρωποι- αναχωρούν για εκείνο τον κόσμο, όπου τους περιμένουν

συσσωρευμένοι θησαυροί και όπου βασιλεύουν με ακόμη μεγαλύτερη δόξα και ομορφιά απ’ ό,τι

βασίλευαν εδώ στη γη!



Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς - Πνευματικό ημερολόγιο

Ο Πρόλογος της Αχρίδος - Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ


paterikos

[XAPA]

To κήρυγμα και το παιδί που έκανε φασαρία…


(†) Δημήτριος Παναγόπουλος Ἱεροκήρυκας


~ Μιλοῦσα κάποτε στὸν ἄμβωνα καὶ μπροστὰ ὑπῆρχε μία μάνα ποὺ εἶχε ἕνα μωρό,

ποὺ ἄρχισε νὰ κλαίει καὶ νὰ φωνάζει, δημιουργώντας μία κατάσταση.

Οἱ γύρω της, τὴν παρακινοῦσαν νὰ βγεῖ ἔξω.


– Ἐγὼ θὰ κατέβω ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, τοὺς εἶπα, ἂν βγεῖ τὸ μωρὸ ἔξω καὶ πάνω σας θὰ εἶναι ἡ ἁμαρτία.

Ξέρετε, ὅτι ὁ σατανᾶς τσιμπάει τὸ παιδὶ γιὰ νὰ κλάψει καὶ νὰ βγάλει ἡ μάνα ἔξω τὸ μωρό της;

Τὸ ξέρετε ἢ δὲν τὸ ξέρετε;

Καὶ ἀπευθυνόμενος στὸ παιδί, λέω:


– Ἐν ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ σατανᾶς νὰ ἀφήσει τὸ παιδί.


Τὸ παιδὶ τότε σταμάτησε ἀμέσως νὰ κλαίει! Δὲν εἶχα ἄλλο κήρυγμα νὰ κάνω, καλύτερο ἀπὸ αὐτό.


Ἐμεῖς λόγω ἄγνοιας, δὲν γνωρίζουμε ὅτι ὁ διάβολος πειράζει κάθε πιστὸ μέσα στὴν Ἐκκλησία, μὲ διάφορους τρόπους.

Διότι ὅλοι οἱ διάβολοι, εἶναι συγκεντρωμένοι μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πουθενὰ ἀλλοῦ.

Οὔτε στοὺς παπικούς, οὔτε στοὺς προτεστάντες δὲν θὰ δεῖς στὶς »ἐκκλησίες» τους

νὰ κοιμοῦνται καὶ νὰ χασμουριοῦνται ἄνθρωποι.

Αὐτὸ συμβαίνει μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, διότι ὁ δαίμονας γνωρίζει ποὺ βρίσκεται ἡ ἀλήθεια

καὶ βάλλει μόνο τὸν Ὀρθόδοξο πιστό.


Ξέρεις τί θὰ πεῖ, νὰ ἀφήνεις τὸ Χριστὸ καὶ νὰ φεύγεις ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, πρὶν τελειώσει ἡ Θεία Λειτουργία;

Ποῦ θὰ πᾶς; Ὁ ἄλλος (ὁ διάβολος) σὲ περιμένει ἂπ΄ἔξω ὡς λέων ὀρυόμενος νὰ σὲ καταπιεῖ…

Ποῦ πᾶς;;; Ὑπάρχει ἀνώτερο πράγμα ἀπὸ τὸ νὰ εἶσαι μαζὶ μὲ τὸ Χριστό;

Ὅσο μπορεῖς, περισσότερη ὥρα νὰ καθίσεις μαζί Του.


Ἀλλὰ ναί… ἅμα ἦταν ὁ κ. ὑπουργὸς σὲ μία ἐκδήλωση, ἢ κάποιο ἄλλο ἐπίσημο πρόσωπο,

θὰ τὸν ἄφηνες καὶ θὰ ἔφευγες ἢ θὰ κόλλαγες κοντά του;

Καὶ ἂν σὲ χτυποῦσε καὶ λίγο στὴν πλάτη σου καὶ τὸ ἔβλεπαν οἱ ἄλλοι,

ὅτι ἔχεις σχέση μὲ τὸ πρόσωπο αὐτό, ποὺ νὰ ξεκολλήσεις μετὰ ἂπ΄αὐτόν…

Καὶ ξεκολλᾶς ἀπὸ τὸ Χριστό, τὴν Παναγία καὶ τοῦ Ἁγίους καὶ φεύγεις;

Σὲ ξεγελάει τὸ πονηρὸ πνεῦμα καὶ σὲ ξεσηκώνει νὰ φύγεις ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία…


Νὰ μὴν φεύγουμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ στὸ δὶ΄εὐχῶν,

διότι διαφορετικά, ὄχι ἁπλὰ ὁμοιάζουμε, ἀλλὰ εἴμαστε Ἰοῦδες.

Γιατί ὅπως ὁ Ἰούδας ἔφυγε πρὶν ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος ὁλοκληρωθεῖ,

ἔτσι καὶ ἐμεῖς φεύγουμε πρὶν ὁλοκληρωθεῖ ἡ Θεία Λειτουργία.


Ὁ 9ος κανόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀναφέρει τὸ ἑξῆς:

»ὅσοι λαϊκοὶ προσέρχονται στὴν Ἐκκλησία καὶ φεύγουν ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία, πρὶν ὁ παπὰς πεῖ τὸ »δὶ’ εὐχῶν»,

αὐτὸ λογαριάζεται ὡς »ἀταξία» καὶ πρέπει νὰ ἀφορίζονται!»…



Ἀπὸ Πνευματικὸ Ἀνθολόγιο Ὀρθοδοξίας

πηγή: ixthis3.blogspot.com

[XAPA]

Tα εκατό κατσίκια του Αγίου Σπυρίδωνα



Κάποτε, ο άγιος Σπυρίδων πούλησε εκατό κατσίκια σε έναν ζωέμπορο σε μια τιμή που συμφώνησαν

και ο άγιος είπε στον αγοραστή να του δώσει τα χρήματα.

Εκείνος, γνωρίζοντας ότι ο Σπυρίδων ποτέ δεν μετρούσε χρήματα, του έδωσε ικανό ποσόν για ενενήντα εννέα κατσίκια

και έκρυψε τα χρήματα για το ένα, το εκατοστό.

Ο άγιος μέτρησε εκατό κατσίκια και του τα έδωσε.

Όταν όμως ο έμπορος και οι υπηρέτες του οδήγησαν έξω το κοπάδι, ένα απ’ τα ζώα, βελάζοντας γύρισε πίσω.

Αυτός το έδιωχνε αλλά εκείνο επέστρεφε. Όσο το έδιωχνε ξανά και ξανά, εκείνο γύριζε πάλι,

μη θέλοντας να πάει μαζί με τα άλλα κατσίκια.

Ο άγιος τότε πλησίασε τον έμπορο και ψιθύρισε στο αυτί του:

«Κοίταξε, παιδί μου, το ζωντανό δεν το κάνει τυχαία αυτό.

Μήπως τυχόν παρακράτησες την άξια του;».

Ο έμπορος ντράπηκε και ομολόγησε την αμαρτία του.

Μόλις πλήρωσε την ανάλογη τιμή που παρακράτησε,

το κατσικάκι έφυγε αμέσως και πήγε μαζί με τα άλλα ζώα του κοπαδιού.


Σε άλλη περίπτωση, συνέβη κάποτε να μπουν κλέφτες μέσα στο μαντρί του αγίου Σπυρίδωνα.

Αφού άρπαξαν όσα πρόβατα μπορούσαν, γύρισαν κι έκαναν να φύγουν,

αλλά μια αόρατη δύναμη τους κρατούσε, σαν καρφωμένους, στο ίδιο σημείο, και ήταν αδύνατον να κινηθούν.

Την αυγή ήλθε ο επίσκοπος να δει το κοπάδι του.

Βρίσκοντας εκεί τους κλέφτες, τους επέπληξε με ήπιο τρόπο και τους συμβούλευσε στο εξής

να πασχίζουν να ζουν με τους δικούς τους κόπους και όχι με κλοπές.

Πήρε μετά ένα πρόβατο και τους είπε: «Πάρτε αυτό για τον κόπο σας, για να μην πάει χαμένη η ολονύχτια αγρυπνία σας»·

και έτσι τους απέλυσε εν ειρήνη.



(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Δεκέμβριος, εκδ. Άθως, σ. 114-115, 118-119)

iconandlight

[XAPA]

Η Επιλογή της Ευτυχίας...



Ήταν κάποτε μια γριούλα που αφού γέρασε αρκετά αποφάσισε πως καλύτερα θα ήταν για την ίδια,

να μπει σε κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων ατόμων. Έτσι ετοίμασε μια μικρή βαλίτσα και με ένα ταξί πήγε.

Η νοσοκόμα που γνώριζε για την άφιξη της, την πλησίασε και της είπε:


-Ελάτε παρακαλώ να σας δείξω το δωμάτιο σας πριν το ετοιμάσουμε.

-Μα δεν χρειάζεται να το δω. Ετοιμάστε το, απάντησε η γριούλα.

-Μα έχετε επιλογή ανάμεσα σε 3 είδη αν θέλετε να τα δείτε και να διαλέξετε πιο από όλα σας αρέσει πιο πολύ.


-Δεν χρειάζεται καλή μου, επανάλαβε η γριούλα. Δεν χρειάζεται να το δω, μου αρέσει ήδη.


-Μα πως? Ξαναρώτησε η νοσοκόμα. Αφού δεν το είδατε.

-Δεν χρειάζεται να το δω. Έχω ήδη αποφασίσει ότι μου αρέσει,

απάντησε με ένα ζεστό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο γλυκό αλλά γερασμένο προσωπάκι της.


Τότε η νοσοκόμα της έδειξε το ένα απ τα 3 δωμάτια και την συνόδεψε μέχρι εκεί.

Η γριούλα την ευχαρίστησε και η νοσοκόμα την ρώτησε ξανά με κάποιο δισταγμό.


-Είστε σίγουρα εντάξει? Τώρα που το είδατε συνεχίζετε να πιστεύετε ότι αυτό σας αρέσει?

Χωρίς να δείτε και τις άλλες δύο επιλογές?

-Μα φυσικά.

Πολλά πράγματα στη ζωή κορίτσι μου, της απάντησε η γριούλα, δεν θέλουν πολύ σκέψη.

Είναι θέμα απόφασης και αγάπης.

Αποφάσισα ότι θα το αγαπώ χωρίς να μπω στην διαδικασία να διαλέξω ανάμεσα σε άλλα.

Σάμπως μια γυναίκα άμα γεννήσει το παιδί της, όσο άσχημο και αν είναι δεν θα το αγαπάει?

Άσε που δεν θα το δει ποτέ άσχημο.

Είναι θέμα απόφασης και αγάπης.

-
Ας μην γελιόμαστε: τίποτα δεν είναι εύκολο και όλα είναι στο χέρι μας.

Μα κυρίως, όλα είναι θέμα νου.

Ο νους που αποφασίζει -και πρέπει να αποφασίζει- να ευτυχήσει,

αντί να επιλέξει τον εύκολο δρόμο του παράπονου και της εγκατάλειψης.


Μην εγκαταλείπετε την ελπίδα, την προσπάθεια, την αισιοδοξία και την απλότητα.

Διότι τελικά, αυτή η παραγκωνισμένη απλότητα, στην σκέψη και στις επιλογές,

είναι η χαμένη δίδυμη αδελφή της ΕΥΤΥΧΙΑΣ.




tokandylaki

[XAPA]

Γιατί ζεις έτσι;



Τις ημέρες εκείνες έτυχε να συναντήσω στο ναό έναν εκπληκτικό, νεαρό άνδρα.

Πλησίασε τον αδερφό μου στο τέλος της Θείας Λειτουργίας και του απεκάλυψε

την ασυνήθιστη ιστορία της μεταστροφής του στο Χριστό.

Στεναχωριόταν πολύ από τις ατελείωτες μετακινήσεις και συζητήσεις που γίνονταν τη στιγμή που οι ιερείς

μεταλάμβαναν στο ιερό και ετοιμάζονταν για την έξοδο στην Ωραία Πύλη με το Άγιο Ποτήριο, για να κοινωνήσουν οι πιστοί.

Γιατί όλοι αρχίζουν να πηγαινοέρχονται αυτή την ιδιαίτερη, γεμάτη αδημονία, στιγμή,

όταν ο Κύριος βρίσκεται στην Αγία Τράπεζα; ρώτησε τον αδελφό μου.


Θέλω να σας διηγηθώ την ιστορία μου.

Ζούσα όπως η πλειοψηφία των νέων ανθρώπων της εποχής μας, μακριά από το Θεό,

μέσα στη διαφθορά, διάγοντας έκλυτη ζωή με οινοποσία και άλλες αμαρτίες.

Όσο κι αν με νουθετούσε και με ικέτευε η μητέρα μου, πιστή γυναίκα, ν’ αφήσω την αμαρτωλή ζωή,

εγώ την αγνοούσα και μόνο γελούσα.

Οι αφηγήσεις της, ότι υπάρχει Θεός και αιώνια ζωή, μου φαίνονταν ανοησίες.

Γελούσα με τις επιπλήξεις της, ζητώντας της να μ’ αφήσει ήσυχο.

Κάποια φορά, αργά τη νύχτα, επιστρέφοντας στο σπίτι με τη μοτοσυκλέτα,

μετά από την καθιερωμένη βόλτα, είχα ένα ατύχημα και σκοτώθηκα.


Απρόσμενα αισθάνθηκα ότι βρισκόμουν στον αέρα.

Κοίταζα μ’ έκπληξη το ματωμένο σώμα μου, μην κατανοώντας γιατί ήμουν διπλός, και στεκόμουν και ήμουν ξαπλωμένος.

Αργότερα είδα κόσμο να τρέχει κοντά μου και να προσπαθεί να με συνεφέρει.

Ήρθαν οι πρώτες βοήθειες και οι γιατροί προσπαθούσαν να με γυρίσουν στη ζωή.

Όμως εγώ δεν ήθελα να επιστρέψω στο νεκρό σώμα μου.

Με φορείο μ’ έβαλαν στο ασθενοφόρο και με πήγαν στο νεκροτομείο.

Τη στιγμή εκείνη έστρεψα το βλέμμα μου προς τον ουρανό.

Ξαφνικά είδα το Ζωντανό Χριστό τόσο πανέμορφο, τόσο ταπεινό και πράο,

μέσα σε πύρινη λάμψη να στέκεται από επάνω μου και να με κοιτάζει.


-Γιατί ζεις έτσι; με ρώτησε ο Κύριος.

Εκείνη τη στιγμή, από το μεγάλο φόβο που κατείχε την αμαρτωλή ψυχή μου, κουβαριάστηκα κι αναφώνησα:

-Κύριε, συγχώρεσέ με!!! και άκουσα την απάντηση…

-Για τις αμαρτίες σου και την ακάθαρτη ζωή σου είσαι άξιος του Άδη.

Όμως οι προσευχές και το κλάμα της μητέρας σου έφθασαν σε Εμένα. Σε συγχωρώ και σε στέλνω πίσω στη γη.

Πήγαινε και μάθε ότι η σωτηρία βρίσκεται μόνο στην Εκκλησία, μέσω της μετάνοιας και της Αγίας Κοινωνίας.


Εκείνη τη στιγμή, ξαφνικά, αισθάνθηκα πάλι να μπαίνω στο σώμα μου και από τους φοβερούς πόνους,

άρχισα, να βογκώ και να στριφογυρίζω.

Οι γιατροί έμειναν έκπληκτοι. Αντί για το νεκροτομείο, με μετέφεραν στο νοσοκομείο για εγχείριση. Ο Θεός με επέστρεψε στη ζωή.

Και να, λοιπόν, τώρα θεραπευμένος, με ιδιαίτερη ευλογία έρχομαι στη Θεία Λειτουργία σ’ αυτό το μοναστήρι.

Με φόβο αναμένω πότε θα βγει ο ιερέας με το Άγιο Ποτήριο για να προσκυνήσω το Ζωντανό Θεό,

ο Οποίος μου αποκάλυψε ότι με την Κοινωνία του Αγίου Σώματος και του Αίματος Του,

μπορούμε να σωθούμε και να κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή.

Να, γιατί με απορία και σύγχυση κοιτάζω τους ανθρώπους που πηγαινοέρχονται ενώπιον του μεγάλου Μυστηρίου,

διαταράσσοντας την ευλογημένη ατμόσφαιρα, όταν πράγματι ο Ίδιος ο Κύριος έρχεται από την Ωραία Πύλη,

προτείνοντας τον Εαυτό Του για τροφή.

Και έβαλε το χέρι του αδελφού μου, σφίγγοντας το σε γροθιά, στο τεράστιο βαθούλωμα που υπήρχε στο κρανίο του,

μετά το χτύπημα με τη μοτοσυκλέτα.

Μ’ αυτό ήθελε ν’ αποδείξει την αυθεντικότητα όλων όσων βίωσε και διηγήθηκε.


Αυτή η αληθινή ιστορία βαθιά μας συγκλόνισε.

Συχνά τη διηγούμαι στα κηρύγματά μου, σαν αληθινή μαρτυρία εκείνης της ανείπωτης Αγάπης,

την οποία έφερε ο Κύριος από τους ουρανούς, καλώντας όλους τους αμαρτωλούς σε μετάνοια,

ώστε ν’ αναγεννηθούν μέσω της Αγίας Κοινωνίας και να έλθουν προς την Αλήθεια.



ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΓΚΑΝ
“ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΣΤΟ ΦΩΣ”

optiko.net